Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
51:3
51:4
51:12
51:18
51:21
51:22
51:23
51:26
51:28
51:29
51:31
51:34
51:35
51:36
51:40
51:43
51:44
51:46
51:47
51:48
см.:Откр.18:20;
51:49
51:50
51:51
51:54
51:55
51:57
51:59
51:61
51:62
51:63
51:64
см.:Откр.18:21;
Та́ко глаго́летъ Госпо́дь: се́, а́зъ воздви́гну на Вавило́нъ и на живу́щыя халде́и вѣ́тръ зно́енъ губи́телный:
и послю́ на Вавило́нъ руга́тели, и сту́дно поруга́ются ему́ и истля́тъ зе́млю его́: поне́же го́ре на Вавило́нъ о́крестъ въ де́нь озлобле́нiя его́.
Да наляца́етъ наляца́яй лу́къ сво́й, и да облече́тся въ броня́ своя́, и не пощади́те ю́ношъ его́, и побі́йте все́ во́инство его́.
И паду́тъ избiе́ннiи въ земли́ Халде́йстѣй и я́звеннiи во страна́хъ ея́.
Поне́же не овдовѣ́ Изра́иль и Иу́да от Бо́га своего́, от Го́спода Вседержи́теля, я́ко земля́ и́хъ напо́лнися непра́вды от святы́хъ Изра́илевыхъ.
Бѣжи́те от среды́ Вавило́на и спаси́те кі́йждо ду́шу свою́ и не поги́бнете въ непра́вдѣ его́, зане́ вре́мя отмще́нiя его́ е́сть от Го́спода, воздая́нiе то́й возда́стъ ему́.
Ча́ша злата́я Вавило́нъ въ руцѣ́ Госпо́дни, напая́ющи всю́ зе́млю, от вина́ его́ пи́ша [вси́] язы́цы, сего́ ра́ди потрясо́шася.
Внеза́пу паде́ Вавило́нъ и сокруши́ся: пла́чите по не́мъ, возми́те ма́сти къ болѣ́зни его́, да исцѣли́тся.
Врачева́хомъ Вавило́на, и не исцѣлѣ́: оста́вимъ его́ и отъи́демъ кі́йждо въ зе́млю свою́, взы́де бо къ небеси́ су́дъ его́ и воздви́жеся да́же до звѣ́здъ.
Изнесе́ Госпо́дь су́дъ сво́й: прiиди́те и возвѣсти́мъ въ Сiо́нѣ дѣла́ Го́спода Бо́га на́шего.
Наостри́те стрѣ́лы, напо́лните ту́лы: воздви́же Госпо́дь ду́хъ царе́й ми́дскихъ, я́ко проти́ву Вавило́на гнѣ́въ его́, да погуби́тъ и́, поне́же отмще́нiе Госпо́дне е́сть, отмще́нiе люді́й его́.
На стѣна́хъ Вавило́нскихъ воздви́гните зна́мя, поста́вите стра́жи, угото́вите стра́жей, угото́вите ору́жiе: я́ко умы́сли Госпо́дь, и сотвори́тъ, я́же рече́ на живу́щыя въ Вавило́нѣ,
живы́й надъ вода́ми мно́гими и бога́тъ въ сокро́вищихъ свои́хъ: прiи́де коне́цъ тво́й и́стинно во утро́бы твоя́.
Кля́тся бо Госпо́дь си́лъ мы́шцею свое́ю, я́ко напо́лню тебе́ людьми́, я́коже акри́дами, и возглася́тъ надъ тобо́ю низходя́щiи.
Госпо́дь сотвори́вый зе́млю въ си́лѣ свое́й и устро́ивый вселе́нную въ му́дрости свое́й, и разумѣ́нiемъ свои́мъ распростре́ небеса́,
егда́ о́нъ да́стъ гла́съ, умно́жатся во́ды на небеси́, воздвиза́яй о́блаки от коне́цъ земли́, мо́лнiю въ до́ждь сотвори́, изводя́й свѣ́тъ от сокро́вищъ свои́хъ.
Обуя́ вся́къ человѣ́къ от ра́зума, посрами́ся вся́къ слiя́тель от изва́янiй свои́хъ, я́ко ло́жная слiя́нiя его́, и нѣ́сть ду́ха въ ни́хъ:
су́етна су́ть дѣла́ и смѣ́ху досто́йна, въ ча́съ посѣще́нiя своего́ поги́бнутъ.
Не такова́ ча́сть Иа́ковля, я́ко сотвори́вый вся́ческая то́й е́сть, [а Изра́иль] же́злъ достоя́нiя его́, Госпо́дь Вседержи́тель и́мя его́.
Сокруша́еши ты́ мнѣ́ сосу́ды бра́нныя, и а́зъ сокрушу́ въ тебѣ́ язы́ки и погублю́ въ тебѣ́ ца́рствiя:
и избiю́ въ тебѣ́ ко́ни и вса́дники и́хъ, и избiю́ въ тебѣ́ колесни́цы и всѣда́ющихъ на ни́хъ:
и избiю́ въ тебѣ́ му́жа и жену́, и избiю́ въ тебѣ́ ста́ра и о́трока, и избiю́ въ тебѣ́ ю́ношу и дѣ́ву:
и избiю́ въ тебѣ́ па́стыря и стада́ его́, и избiю́ въ тебѣ́ орю́ща и рабо́тна скота́ его́, и избiю́ въ тебѣ́ воево́ды и прави́тели.
И возда́мъ Вавило́ну и всѣ́мъ жителе́мъ халде́йскимъ вся́ зло́бы и́хъ, я́же сотвори́ша надъ Сiо́номъ предъ очи́ма ва́шима, глаго́летъ Госпо́дь.
Се́, а́зъ на тя́, горо́ смертоно́сная, глаго́летъ Госпо́дь, растлѣва́ющая всю́ зе́млю, и простру́ ру́ку мою́ на тя́ и изве́ргу тя́ изъ ка́меней, и да́мъ тя́ въ го́ру сожже́ную:
и не во́змутъ от тебе́ ка́мене во у́глъ и ка́мене во основа́нiе, я́ко потреби́шися во вѣ́ки, глаго́летъ Госпо́дь.
Воздви́гните зна́мя на земли́, воструби́те трубо́ю во язы́цѣхъ, освяти́те на́нь язы́ки, возвѣсти́те на́нь ца́рствамъ Арара́тскимъ от мене́ и Асханазе́омъ: утверди́те надъ ни́мъ стрѣ́льницы, возведи́те на́нь ко́ни, я́ко акри́довъ мно́жество.
Возведи́те на́нь язы́ки, царя́ ми́дска и всея́ земли́, воево́дъ его́ и всѣ́хъ во́евъ его́ и всея́ земли́ о́бласти его́.
И потрясе́ся земля́ и смути́ся, зане́ воста́ на Вавило́нъ умышле́нiе Госпо́дне, е́же положи́ти зе́млю Вавило́нску пу́сту и ненаселе́ну.
Оскудѣ́ша крѣ́пцыи Вавило́нстiи е́же ра́товати: ся́дутъ та́мо во огра́дѣ, поги́бе хра́брость и́хъ, и бы́ша я́ко жены́: пожже́на су́ть селе́нiя, сотре́ны заво́ры его́.
Гоня́й во срѣ́тенiе теку́ща пости́гнетъ, и вѣ́стникъ срѣ́титъ посла́, да возвѣсти́тъ царю́ Вавило́нску, я́ко взя́тъ бы́сть гра́дъ его́.
От кра́я прехожде́нiй его́ я́ти бы́ша, и тверды́ни его́ зажже́ны огне́мъ, и му́жiе его́ во́инстiи исхо́дятъ.
Та́ко бо глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель, Бо́гъ Изра́илевъ: до́мове царя́ Вавило́нскаго я́ко гумно́ зрѣ́ло измлаче́ни бу́дутъ: еще́ ма́ло, и прiи́детъ жатва́ его́.
Снѣде́ мя, раздроби́ мя, прiя́тъ мя́ тма́ тонка́, Навуходоно́соръ ца́рь Вавило́нскiй пожре́ мя, я́ко змі́й напо́лни чре́во свое́ сла́достiю мое́ю: и изверго́ша мя́.
Труды́ мои́ и бѣды́ моя́ на Вавило́нъ, рече́тъ живу́щая въ Сiо́нѣ, и кро́вь моя́ на живу́щыя въ халде́ехъ, рече́тъ Иерусали́мъ.
Сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Госпо́дь: се́, а́зъ суди́ти бу́ду сопе́рника твоего́ и отмщу́ отмще́нiе твое́, и пу́сто сотворю́ мо́ре его́ и изсушу́ пото́ки его́.
И бу́детъ Вавило́нъ въ запустѣ́нiе, жили́ще змие́мъ, въ чу́до и позвизда́нiе, поне́же не бу́детъ живу́щаго.
Вку́пѣ а́ки львы́ воста́нутъ и а́ки ски́мни льво́въ.
Въ горя́чести и́хъ да́мъ питiе́ и́мъ и упою́ я́, да спя́тъ и у́снутъ сно́мъ вѣ́чнымъ и не воста́нутъ, глаго́летъ Госпо́дь.
И низведу́ я́ я́ко а́гнцы на закла́нiе и я́ко овны́ съ козлы́.
Ка́ко взя́ся сеса́хъ, и я́та сла́ва всея́ земли́? ка́ко бы́сть во удивле́нiе Вавило́нъ во язы́цѣхъ?
Взы́де на Вавило́нъ мо́ре въ шу́мѣ во́лнъ свои́хъ, и покры́ся.
Бы́ша гра́ди его́ въ запустѣ́нiе, земля́ безво́дна и пуста́, земля́, въ не́йже никто́же поживе́тъ, и ниже́ бу́детъ вита́ти въ не́мъ сы́нъ человѣ́чь.
И посѣщу́ на ви́ла въ Вавило́нѣ, изве́ргу то́, е́же поглоти́, от у́стъ его́, и не соберу́тся вя́щше къ нему́ язы́цы, зане́ и стѣ́ны вавило́нскiя паду́тъ.
Изыди́те от среды́ его́, лю́дiе мои́, да спасе́тъ кі́йждо ду́шу свою́ от гнѣ́ва я́рости Госпо́дни.
Да не когда́ умягчи́тся се́рдце ва́ше, и убоите́ся ра́ди слу́ха, и́же услы́шится на земли́, и прiи́детъ въ лѣ́то слы́шанiе, и по лѣ́тѣ слы́шанiе, бѣ́дность и непра́вда на зе́млю, и властели́нъ на властели́на.
Сего́ ра́ди, се́, дні́е гряду́тъ, и посѣщу́ на изва́яныя Вавило́на: и вся́ земля́ его́ посрами́тся, и вси́ я́звенiи его́ паду́тъ посредѣ́ его́.
И возвеселя́тся надъ Вавило́номъ небеса́ и земля́ и вся́ су́щая въ ни́хъ: от полу́нощи бо прiи́дутъ на́нь всегуби́телiе, глаго́летъ Госпо́дь:
и я́коже сотвори́ Вавило́нъ па́дати я́звенымъ во Изра́или, та́ко въ Вавило́нѣ паду́тъ я́звенiи всея́ земли́.
Избѣ́гшiи меча́, иди́те, не сто́йте: и́же издале́че, помяни́те Го́спода, и Иерусали́мъ да взы́детъ на се́рдце ва́ше.
Посрами́хомся, зане́ слы́шахомъ руга́нiе на́ше, покры́ срамота́ лице́ на́ше, я́ко прiидо́ша чужді́и во свята́я на́ша въ до́мъ Госпо́день.
Сего́ ра́ди, се́, дні́е гряду́тъ, глаго́летъ Госпо́дь, и посѣщу́ на изва́янiя его́, и по все́й земли́ его́ паду́тъ я́звенiи.
Я́ко а́ще взы́детъ Вавило́нъ на не́бо и а́ще утверди́тъ на высотѣ́ крѣ́пость свою́, от мене́ прiи́дутъ губи́телiе его́, глаго́летъ Госпо́дь.
Гла́съ во́пля Вавило́нска, и сотре́нiе вели́ко въ земли́ Халде́йстѣй:
я́ко погуби́ Госпо́дь Вавило́на и сотре́ от него́ гла́съ ве́лiй шумя́щь я́ко во́ды мно́ги, даде́ въ па́губу гла́съ его́:
я́ко прiи́де на Вавило́нъ хи́щникъ, я́ти бы́ша си́льнiи его́, увяде́ лу́къ и́хъ, я́ко Бо́гъ воздае́тъ и́мъ,
Госпо́дь воздае́тъ ему́ воздая́нiе: и упои́тъ кня́зи его́ и му́дрыя его́, и воево́ды его́ и во́и его́ и си́льныя его́, и у́снутъ сно́мъ вѣ́чнымъ и не возбудя́тся, глаго́летъ Ца́рь, Госпо́дь Вседержи́тель и́мя его́.
Та́ко глаго́летъ Госпо́дь Вседержи́тель: стѣна́ Вавило́нска сiя́ преширо́ка, подкопа́нiемъ подко́пана бу́детъ, и врата́ его́ высо́ка огне́мъ сожже́на бу́дутъ, и бу́дутъ труди́тися лю́дiе вотще́, и язы́цы въ нача́лѣ поги́бнутъ.
Сло́во, е́же заповѣ́да Госпо́дь иеремі́и проро́ку, рещи́ саре́ю сы́ну нирі́ину, сы́на маассе́ова, егда́ и́де от седекі́и царя́ Иу́дина въ Вавило́нъ, въ четве́ртое лѣ́то ца́рства его́: саре́й же бѣ́ нача́лникъ даро́въ.
И написа́ Иеремі́а вся́ зла́я, я́же имя́ху прiити́ на Вавило́нъ, во еди́ну кни́гу вся́ словеса́ сiя́, я́же пи́сана су́ть на Вавило́нъ. И рече́ Иеремі́а къ сарею́:
егда́ вни́деши въ Вавило́нъ, и у́зриши и прочте́ши вся́ словеса́ сiя́, и рече́ши:
Го́споди, ты́ ре́клъ еси́ проти́ву мѣ́ста сего́ погуби́ти е́, и да не бу́детъ живя́й въ не́мъ от человѣ́ка и до скота́, и да бу́детъ въ вѣ́чную пусты́ню:
и бу́детъ, егда́ прочте́ши кни́гу сiю́, привяжи́ къ не́й ка́мень и вве́рзи ю́ посредѣ́ Евфра́та и рцы́:
та́ко потопи́тся Вавило́нъ и не воста́нетъ от лица́ зо́лъ, я́же а́зъ наведу́ на́нь, и разори́тся. Да́же до здѣ́ словеса́ иеремі́ина.
1 Против Вавилона повеет разрушительный ветер. Вавилон — «золотая чаша в руке Господа». Господь против Вавилона. 33 Вавилон, как гумно во время молотьбы, будет грудою развалин, «землею, где не живет ни один человек». 47 Суд над идолами Вавилона. 59 Повеление Иеремии прочесть эту книгу в Вавилоне и погрузить её в Ефрате.
Так говорит Господь: вот, Я подниму на Вавилон и на живущих среди него противников Моих.
И пошлю на Вавилон веятелей, и развеют его, и опустошат землю его; ибо в день бедствия нападут на него со всех сторон.
Пусть стрелец напрягает лук против напрягающего лук и на величающегося бронею своею; и не щадите юношей его, истребите все войско его.
Пораженные пусть падут на земле Халдейской, и пронзенные – на дорогах ее.
Ибо не овдовел Израиль и Иуда от Бога Своего, Господа Саваофа; хотя земля их полна грехами пред Святым Израилевым.
Бегите из среды Вавилона и спасайте каждый душу свою, чтобы не погибнуть от беззакония его, ибо это время отмщения у Господа, Он воздает ему воздаяние.
Вавилон был золотою чашею в руке Господа, опьянявшею всю землю; народы пили из нее вино и безумствовали.
Внезапно пал Вавилон и разбился; рыдайте о нем, возьмите бальзама для раны его: может быть, он исцелеет.
Врачевали мы Вавилон, но не исцелился; оставьте его, и пойдем каждый в свою землю, потому что приговор о нем достиг до небес и поднялся до облаков.
Господь вывел на свет правду нашу; пойдем и возвестим на Сионе дело Господа Бога нашего.
Острите стрелы, наполняйте колчаны; Господь возбудил дух царей Мидийских, потому что у Него есть намерение против Вавилона, чтобы истребить его, ибо это есть отмщение Господа, отмщение за храм Его.
Против стен Вавилона поднимите знамя, усильте надзор, расставьте сторожей, приготовьте засады, ибо, как Господь помыслил, так и сделает, что изрек на жителей Вавилона.
О, ты, живущий при водах великих, изобилующий сокровищами! пришел конец твой, мера жадности твоей.
Господь Саваоф поклялся Самим Собою: истинно говорю, что наполню тебя людьми, как саранчою, и поднимут крик против тебя.
Он сотворил землю силою Своею, утвердил вселенную мудростью Своею и разумом Своим распростер небеса.
По гласу Его шумят воды на небесах, и Он возводит облака от краев земли, творит молнии среди дождя и изводит ветер из хранилищ Своих.
Безумствует всякий человек в своем знании, срамит себя всякий плавильщик истуканом своим, ибо истукан его есть ложь, и нет в нем духа.
Это совершенная пустота, дело заблуждения; во время посещения их они исчезнут.
Не такова, как их, доля Иакова, ибо Бог его есть Творец всего, и Израиль есть жезл наследия Его, имя Его – Господь Саваоф.
Ты у Меня – молот, оружие воинское; тобою Я поражал народы и тобою разорял царства;
тобою поражал коня и всадника его и тобою поражал колесницу и возницу ее;
тобою поражал мужа и жену, тобою поражал и старого и молодого, тобою поражал и юношу и девицу;
и тобою поражал пастуха и стадо его, тобою поражал и земледельца и рабочий скот его, тобою поражал и областеначальников и градоправителей.
И воздам Вавилону и всем жителям Халдеи за все то зло, какое они делали на Сионе в глазах ваших, говорит Господь.
Вот, Я – на тебя, гора губительная, говорит Господь, разоряющая всю землю, и простру на тебя руку Мою, и низрину тебя со скал, и сделаю тебя горою обгорелою.
И не возьмут из тебя камня для углов и камня для основания, но вечно будешь запустением, говорит Господь.
Поднимите знамя на земле, трубите трубою среди народов, вооружите против него народы, созовите на него царства Араратские, Минийские и Аскеназские, поставьте вождя против него, наведите коней, как страшную саранчу.
Вооружите против него народы, царей Мидии, областеначальников ее и всех градоправителей ее, и всю землю, подвластную ей.
Трясется земля и трепещет, ибо исполняются над Вавилоном намерения Господа сделать землю Вавилонскую пустынею, без жителей.
Перестали сражаться сильные Вавилонские, сидят в укреплениях своих; истощилась сила их, сделались как женщины, жилища их сожжены, затворы их сокрушены.
Гонец бежит навстречу гонцу, и вестник навстречу вестнику, чтобы возвестить царю Вавилонскому, что город его взят со всех концов,
и броды захвачены, и ограды сожжены огнем, и воины поражены страхом.
Ибо так говорит Господь Саваоф, Бог Израилев: дочь Вавилона подобна гумну во время молотьбы на нем; еще немного, и наступит время жатвы ее.
Пожирал меня и грыз меня Навуходоносор, царь Вавилонский; сделал меня пустым сосудом; поглощал меня, как дракон; наполнял чрево свое сластями моими, извергал меня.
Обида моя и плоть моя – на Вавилоне, скажет обитательница Сиона, и кровь моя – на жителях Халдеи, скажет Иерусалим.
Посему так говорит Господь: вот, Я вступлюсь в твое дело и отмщу за тебя, и осушу море его, и иссушу каналы его.
И Вавилон будет грудою развалин, жилищем шакалов, ужасом и посмеянием, без жителей.
Как львы зарыкают все они, и заревут как щенки львиные.
Во время разгорячения их сделаю им пир и упою их, чтобы они повеселились и заснули вечным сном, и не пробуждались, говорит Господь.
Сведу их как ягнят на заклание, как овнов с козлами.
Как взят Сесах, и завоевана слава всей земли! Как сделался Вавилон ужасом между народами!
Устремилось на Вавилон море; он покрыт множеством волн его.
Города его сделались пустыми, землею сухою, степью, землею, где не живет ни один человек и где не проходит сын человеческий.
И посещу Вила в Вавилоне, и исторгну из уст его проглоченное им, и народы не будут более стекаться к нему, даже и стены Вавилонские падут.
Выходи из среды его, народ Мой, и спасайте каждый душу свою от пламенного гнева Господа.
Да не ослабевает сердце ваше, и не бойтесь слуха, который будет слышен на земле; слух придет в один год, и потом в другой год, и на земле будет насилие, властелин восстанет на властелина.
Посему вот, приходят дни, когда Я посещу идолов Вавилона, и вся земля его будет посрамлена, и все пораженные его падут среди него.
И восторжествуют над Вавилоном небо и земля и всё, что на них; ибо от севера придут к нему опустошители, говорит Господь.
Как Вавилон повергал пораженных Израильтян, так в Вавилоне будут повержены пораженные всей страны.
Спасшиеся от меча, уходите, не останавливайтесь, вспомните издали о Господе, и да взойдет Иерусалим на сердце ваше.
Стыдно нам было, когда мы слышали ругательство: бесчестие покрывало лица наши, когда чужеземцы пришли во святилище дома Господня.
За то вот, приходят дни, говорит Господь, когда Я посещу истуканов его, и по всей земле его будут стонать раненые.
Хотя бы Вавилон возвысился до небес, и хотя бы он на высоте укрепил твердыню свою; но от Меня придут к нему опустошители, говорит Господь.
Пронесется гул вопля от Вавилона и великое разрушение – от земли Халдейской,
ибо Господь опустошит Вавилон и положит конец горделивому голосу в нем. Зашумят волны их как большие воды, раздастся шумный голос их.
Ибо придет на него, на Вавилон, опустошитель, и взяты будут ратоборцы его, сокрушены будут луки их; ибо Господь, Бог воздаяний, воздаст воздаяние.
И напою допьяна князей его и мудрецов его, областеначальников его, и градоправителей его, и воинов его, и заснут сном вечным, и не пробудятся, говорит Царь – Господь Саваоф имя Его.
Так говорит Господь Саваоф: толстые стены Вавилона до основания будут разрушены, и высокие ворота его будут сожжены огнем; итак напрасно трудились народы, и племена мучили себя для огня.
Слово, которое пророк Иеремия заповедал Сераии, сыну Нирии, сыну Маасеи, когда он отправлялся в Вавилон с Седекиею, царем Иудейским, в четвертый год его царствования; Сераия был главный постельничий.
Иеремия вписал в одну книгу все бедствия, какие должны были придти на Вавилон, все сии речи, написанные на Вавилон.
И сказал Иеремия Сераии: когда ты придешь в Вавилон, то смотри, прочитай все сии речи,
и скажи: «Господи! Ты изрек о месте сем, что истребишь его так, что не останется в нем ни человека, ни скота, но оно будет вечною пустынею».
И когда окончишь чтение сей книги, привяжи к ней камень и брось ее в средину Евфрата,
и скажи: «так погрузится Вавилон и не восстанет от того бедствия, которое Я наведу на него, и они совершенно изнемогут». Доселе речи Иеремии.
28:1τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ ἐξεγείρω ἐπὶ Βαβυλῶνα καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας Χαλδαίους ἄνεμον καύσωνα διαφθείροντα
28:2καὶ ἐξαποστελῶ εἰς Βαβυλῶνα ὑβριστάς καὶ καθυβρίσουσιν αὐτὴν καὶ λυμανοῦνται τὴν γῆν αὐτῆς οὐαὶ ἐπὶ Βαβυλῶνα κυκλόθεν ἐν ἡμέρᾳ κακώσεως αὐτῆς
28:3ἐπ᾿ αὐτὴν τεινέτω ὁ τείνων τὸ τόξον αὐτοῦ καὶ περιθέσθω ᾧ ἐστιν ὅπλα αὐτῷ καὶ μὴ φείσησθε ἐπὶ νεανίσκους αὐτῆς καὶ ἀφανίσατε πᾶσαν τὴν δύναμιν αὐτῆς
28:4καὶ πεσοῦνται τραυματίαι ἐν γῇ Χαλδαίων καὶ κατακεκεντημένοι ἔξωθεν αὐτῆς
28:5διότι οὐκ ἐχήρευσεν Ισραηλ καὶ Ιουδας ἀπὸ θεοῦ αὐτῶν ἀπὸ κυρίου παντοκράτορος ὅτι ἡ γῆ αὐτῶν ἐπλήσθη ἀδικίας ἀπὸ τῶν ἁγίων Ισραηλ
28:6φεύγετε ἐκ μέσου Βαβυλῶνος καὶ ἀνασῴζετε ἕκαστος τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ μὴ ἀπορριφῆτε ἐν τῇ ἀδικίᾳ αὐτῆς ὅτι καιρὸς ἐκδικήσεως αὐτῆς ἐστιν παρὰ κυρίου ἀνταπόδομα αὐτὸς ἀνταποδίδωσιν αὐτῇ
28:7ποτήριον χρυσοῦν Βαβυλὼν ἐν χειρὶ κυρίου μεθύσκον πᾶσαν τὴν γῆν ἀπὸ τοῦ οἴνου αὐτῆς ἐπίοσαν ἔθνη διὰ τοῦτο ἐσαλεύθησαν
28:8καὶ ἄφνω ἔπεσεν Βαβυλὼν καὶ συνετρίβη θρηνεῖτε αὐτήν λάβετε ῥητίνην τῇ διαφθορᾷ αὐτῆς εἴ πως ἰαθήσεται
28:9ἰατρεύσαμεν τὴν Βαβυλῶνα καὶ οὐκ ἰάθη ἐγκαταλίπωμεν αὐτὴν καὶ ἀπέλθωμεν ἕκαστος εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ ὅτι ἤγγισεν εἰς οὐρανὸν τὸ κρίμα αὐτῆς ἐξῆρεν ἕως τῶν ἄστρων
28:10ἐξήνεγκεν κύριος τὸ κρίμα αὐτοῦ δεῦτε καὶ ἀναγγείλωμεν εἰς Σιων τὰ ἔργα κυρίου θεοῦ ἡμῶν
28:11παρασκευάζετε τὰ τοξεύματα πληροῦτε τὰς φαρέτρας ἤγειρεν κύριος τὸ πνεῦμα βασιλέως Μήδων ὅτι εἰς Βαβυλῶνα ἡ ὀργὴ αὐτοῦ τοῦ ἐξολεθρεῦσαι αὐτήν ὅτι ἐκδίκησις κυρίου ἐστίν ἐκδίκησις λαοῦ αὐτοῦ ἐστιν
28:12ἐπὶ τειχέων Βαβυλῶνος ἄρατε σημεῖον ἐπιστήσατε φαρέτρας ἐγείρατε φυλακάς ἑτοιμάσατε ὅπλα ὅτι ἐνεχείρησεν καὶ ποιήσει κύριος ἃ ἐλάλησεν ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας Βαβυλῶνα
28:13κατασκηνοῦντας ἐφ᾿ ὕδασι πολλοῖς καὶ ἐπὶ πλήθει θησαυρῶν αὐτῆς ἥκει τὸ πέρας σου ἀληθῶς εἰς τὰ σπλάγχα σου
28:14ὅτι ὤμοσεν κύριος κατὰ τοῦ βραχίονος αὐτοῦ διότι πληρώσω σε ἀνθρώπων ὡσεὶ ἀκρίδων καὶ φθέγξονται ἐπὶ σὲ οἱ καταβαίνοντες
28:15ποιῶν γῆν ἐν τῇ ἰσχύι αὐτοῦ ἑτοιμάζων οἰκουμένην ἐν τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ ἐν τῇ συνέσει αὐτοῦ ἐξέτεινεν τὸν οὐρανόν
28:16εἰς φωνὴν ἔθετο ἦχος ὕδατος ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἀνήγαγεν νεφέλας ἀπ᾿ ἐσχάτου τῆς γῆς ἀστραπὰς εἰς ὑετὸν ἐποίησεν καὶ ἐξήγαγεν φῶς ἐκ θησαυρῶν αὐτοῦ
28:17ἐμωράνθη πᾶς ἄνθρωπος ἀπὸ γνώσεως κατῃσχύνθη πᾶς χρυσοχόος ἀπὸ τῶν γλυπτῶν αὐτοῦ ὅτι ψευδῆ ἐχώνευσαν οὐκ ἔστιν πνεῦμα ἐν αὐτοῖς
28:18μάταιά ἐστιν ἔργα μεμωκημένα ἐν καιρῷ ἐπισκέψεως αὐτῶν ἀπολοῦνται
28:19οὐ τοιαύτη μερὶς τῷ Ιακωβ ὅτι ὁ πλάσας τὰ πάντα αὐτός ἐστιν κληρονομία αὐτοῦ κύριος ὄνομα αὐτῷ
28:20διασκορπίζεις σύ μοι σκεύη πολέμου καὶ διασκορπιῶ ἐν σοὶ ἔθνη καὶ ἐξαρῶ ἐκ σοῦ βασιλεῖς
28:21καὶ διασκορπιῶ ἐν σοὶ ἵππον καὶ ἀναβάτην αὐτοῦ καὶ διασκορπιῶ ἐν σοὶ ἅρματα καὶ ἀναβάτας αὐτῶν
28:22καὶ διασκορπιῶ ἐν σοὶ νεανίσκον καὶ παρθένον καὶ διασκορπιῶ ἐν σοὶ ἄνδρα καὶ γυναῖκα
28:23καὶ διασκορπιῶ ἐν σοὶ ποιμένα καὶ τὸ ποίμνιον αὐτοῦ καὶ διασκορπιῶ ἐν σοὶ γεωργὸν καὶ τὸ γεώργιον αὐτοῦ καὶ διασκορπιῶ ἐν σοὶ ἡγεμόνας καὶ στρατηγούς σου
28:24καὶ ἀνταποδώσω τῇ Βαβυλῶνι καὶ πᾶσι τοῖς κατοικοῦσι Χαλδαίοις πάσας τὰς κακίας αὐτῶν ἃς ἐποίησαν ἐπὶ Σιων κατ᾿ ὀφθαλμοὺς ὑμῶν λέγει κύριος
28:25ἰδοὺ ἐγὼ πρὸς σέ τὸ ὄρος τὸ διεφθαρμένον τὸ διαφθεῖρον πᾶσαν τὴν γῆν καὶ ἐκτενῶ τὴν χεῖρά μου ἐπὶ σὲ καὶ κατακυλιῶ σε ἀπὸ τῶν πετρῶν καὶ δώσω σε ὡς ὄρος ἐμπεπυρισμένον
28:26καὶ οὐ μὴ λάβωσιν ἀπὸ σοῦ λίθον εἰς γωνίαν καὶ λίθον εἰς θεμέλιον ὅτι εἰς ἀφανισμὸν εἰς τὸν αἰῶνα ἔσῃ λέγει κύριος
28:27ἄρατε σημεῖον ἐπὶ τῆς γῆς σαλπίσατε ἐν ἔθνεσιν σάλπιγγι ἁγιάσατε ἐπ᾿ αὐτὴν ἔθνη παραγγείλατε ἐπ᾿ αὐτὴν βασιλείαις Αραρατ παρ᾿ ἐμοῦ καὶ τοῖς Ασχαναζαίοις ἐπιστήσατε ἐπ᾿ αὐτὴν βελοστάσεις ἀναβιβάσατε ἐπ᾿ αὐτὴν ἵππον ὡς ἀκρίδων πλῆθος
28:28ἁγιάσατε ἐπ᾿ αὐτὴν ἔθνη τὸν βασιλέα τῶν Μήδων καὶ πάσης τῆς γῆς τοὺς ἡγουμένους αὐτοῦ καὶ πάντας τοὺς στρατηγοὺς αὐτοῦ
28:29ἐσείσθη ἡ γῆ καὶ ἐπόνεσεν διότι ἐξανέστη ἐπὶ Βαβυλῶνα λογισμὸς κυρίου τοῦ θεῖναι τὴν γῆν Βαβυλῶνος εἰς ἀφανισμὸν καὶ μὴ κατοικεῖσθαι αὐτήν
28:30ἐξέλιπεν μαχητὴς Βαβυλῶνος τοῦ πολεμεῖν καθήσονται ἐκεῖ ἐν περιοχῇ ἐθραύσθη ἡ δυναστεία αὐτῶν ἐγενήθησαν ὡσεὶ γυναῖκες ἐνεπυρίσθη τὰ σκηνώματα αὐτῆς συνετρίβησαν οἱ μοχλοὶ αὐτῆς
28:31διώκων εἰς ἀπάντησιν διώκοντος διώξεται καὶ ἀναγγέλλων εἰς ἀπάντησιν ἀναγγέλλοντος τοῦ ἀναγγεῖλαι τῷ βασιλεῖ Βαβυλῶνος ὅτι ἑάλωκεν ἡ πόλις αὐτοῦ
28:32ἀπ᾿ ἐσχάτου τῶν διαβάσεων αὐτοῦ ἐλήμφθησαν καὶ τὰ συστέματα αὐτῶν ἐνέπρησαν ἐν πυρί καὶ ἄνδρες αὐτοῦ οἱ πολεμισταὶ ἐξέρχονται
28:33διότι τάδε λέγει κύριος οἶκοι βασιλέως Βαβυλῶνος ὡς ἅλων ὥριμος ἀλοηθήσονται ἔτι μικρὸν καὶ ἥξει ὁ ἄμητος αὐτῆς
28:34κατέφαγέν με ἐμερίσατό με κατέλαβέν με σκεῦος λεπτὸν Ναβουχοδονοσορ βασιλεὺς Βαβυλῶνος κατέπιέν με ὡς δράκων ἔπλησεν τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῆς τρυφῆς μου ἐξῶσέν με
28:35οἱ μόχθοι μου καὶ αἱ ταλαιπωρίαι μου εἰς Βαβυλῶνα ἐρεῖ κατοικοῦσα Σιων καὶ τὸ αἷμά μου ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας Χαλδαίους ἐρεῖ Ιερουσαλημ
28:36διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ κρινῶ τὴν ἀντίδικόν σου καὶ ἐκδικήσω τὴν ἐκδίκησίν σου καὶ ἐρημώσω τὴν θάλασσαν αὐτῆς καὶ ξηρανῶ τὴν πηγὴν αὐτῆς
28:37καὶ ἔσται Βαβυλὼν εἰς ἀφανισμὸν καὶ οὐ κατοικηθήσεται
28:38ἅμα ὡς λέοντες ἐξηγέρθησαν καὶ ὡς σκύμνοι λεόντων
28:39ἐν τῇ θερμασίᾳ αὐτῶν δώσω πότημα αὐτοῖς καὶ μεθύσω αὐτούς ὅπως καρωθῶσιν καὶ ὑπνώσωσιν ὕπνον αἰώνιον καὶ οὐ μὴ ἐγερθῶσι λέγει κύριος
28:40καταβιβάσω αὐτοὺς ὡς ἄρνας εἰς σφαγὴν καὶ ὡς κριοὺς μετ᾿ ἐρίφων
28:41πῶς ἑάλω καὶ ἐθηρεύθη τὸ καύχημα πάσης τῆς γῆς πῶς ἐγένετο Βαβυλὼν εἰς ἀφανισμὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν
28:42ἀνέβη ἐπὶ Βαβυλῶνα ἡ θάλασσα ἐν ἤχῳ κυμάτων αὐτῆς καὶ κατεκαλύφθη
28:43ἐγενήθησαν αἱ πόλεις αὐτῆς γῆ ἄνυδρος καὶ ἄβατος οὐ κατοικήσει ἐν αὐτῇ οὐδὲ εἷς οὐδὲ μὴ καταλύσῃ ἐν αὐτῇ υἱὸς ἀνθρώπου
28:44καὶ ἐκδικήσω ἐπὶ Βαβυλῶνα καὶ ἐξοίσω ἃ κατέπιεν ἐκ τοῦ στόματος αὐτῆς καὶ οὐ μὴ συναχθῶσιν πρὸς αὐτὴν ἔτι τὰ ἔθνη
28:49καὶ ἐν Βαβυλῶνι πεσοῦνται τραυματίαι πάσης τῆς γῆς
28:50ἀνασῳζόμενοι ἐκ γῆς πορεύεσθε καὶ μὴ ἵστασθε οἱ μακρόθεν μνήσθητε τοῦ κυρίου καὶ Ιερουσαλημ ἀναβήτω ἐπὶ τὴν καρδίαν ὑμῶν
28:51ᾐσχύνθημεν ὅτι ἠκούσαμεν ὀνειδισμὸν ἡμῶν κατεκάλυψεν ἀτιμία τὸ πρόσωπον ἡμῶν εἰσῆλθον ἀλλογενεῖς εἰς τὰ ἅγια ἡμῶν εἰς οἶκον κυρίου
διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται λέγει κύριος καὶ ἐκδικήσω ἐπὶ τὰ γλυπτὰ αὐτῆς καὶ ἐν πάσῃ τῇ γῇ αὐτῆς πεσοῦνται τραυματίαι
ὅτι ἐὰν ἀναβῇ Βαβυλὼν ὡς ὁ οὐρανὸς καὶ ὅτι ἐὰν ὀχυρώσῃ ὕψος ἰσχύος αὐτῆς παρ᾿ ἐμοῦ ἥξουσιν ἐξολεθρεύοντες αὐτήν λέγει κύριος
φωνὴ κραυγῆς ἐν Βαβυλῶνι καὶ συντριβὴ μεγάλη ἐν γῇ Χαλδαίων
ὅτι ἐξωλέθρευσεν κύριος τὴν Βαβυλῶνα καὶ ἀπώλεσεν ἀπ᾿ αὐτῆς φωνὴν μεγάλην ἠχοῦσαν ὡς ὕδατα πολλά ἔδωκεν εἰς ὄλεθρον φωνὴν αὐτῆς
ὅτι ἦλθεν ἐπὶ Βαβυλῶνα ταλαιπωρία ἑάλωσαν οἱ μαχηταὶ αὐτῆς ἐπτόηται τὸ τόξον αὐτῶν ὅτι θεὸς ἀνταποδίδωσιν αὐτοῖς κύριος ἀνταποδίδωσιν αὐτῇ τὴν ἀνταπόδοσιν
καὶ μεθύσει μέθῃ τοὺς ἡγεμόνας αὐτῆς καὶ τοὺς σοφοὺς αὐτῆς καὶ τοὺς στρατηγοὺς αὐτῆς λέγει ὁ βασιλεύς κύριος παντοκράτωρ ὄνομα αὐτῷ
τάδε λέγει κύριος τεῖχος Βαβυλῶνος ἐπλατύνθη κατασκαπτόμενον κατασκαφήσεται καὶ αἱ πύλαι αὐτῆς αἱ ὑψηλαὶ ἐμπυρισθήσονται καὶ οὐ κοπιάσουσιν λαοὶ εἰς κενόν καὶ ἔθνη ἐν ἀρχῇ ἐκλείψουσιν
ὁ λόγος ὃν ἐνετείλατο κύριος Ιερεμια τῷ προφήτῃ εἰπεῖν τῷ Σαραια υἱῷ Νηριου υἱοῦ Μαασαιου ὅτε ἐπορεύετο παρὰ Σεδεκιου βασιλέως Ιουδα εἰς Βαβυλῶνα ἐν τῷ ἔτει τῷ τετάρτῳ τῆς βασιλείας αὐτοῦ καὶ Σαραιας ἄρχων δώρων
καὶ ἔγραψεν Ιερεμιας πάντα τὰ κακά ἃ ἥξει ἐπὶ Βαβυλῶνα ἐν βιβλίῳ ἑνί πάντας τοὺς λόγους τούτους τοὺς γεγραμμένους ἐπὶ Βαβυλῶνα
καὶ εἶπεν Ιερεμιας πρὸς Σαραιαν ὅταν ἔλθῃς εἰς Βαβυλῶνα καὶ ὄψῃ καὶ ἀναγνώσῃ πάντας τοὺς λόγους τούτους
καὶ ἐρεῖς κύριε κύριε σὺ ἐλάλησας ἐπὶ τὸν τόπον τοῦτον τοῦ ἐξολεθρεῦσαι αὐτὸν καὶ τοῦ μὴ εἶναι ἐν αὐτῷ κατοικοῦντας ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους ὅτι ἀφανισμὸς εἰς τὸν αἰῶνα ἔσται
καὶ ἔσται ὅταν παύσῃ τοῦ ἀναγινώσκειν τὸ βιβλίον τοῦτο καὶ ἐπιδήσεις ἐπ᾿ αὐτὸ λίθον καὶ ῥίψεις αὐτὸ εἰς μέσον τοῦ Εὐφράτου
καὶ ἐρεῖς οὕτως καταδύσεται Βαβυλὼν καὶ οὐ μὴ ἀναστῇ ἀπὸ προσώπου τῶν κακῶν ὧν ἐγὼ ἐπάγω ἐπ᾿ αὐτήν
Итальянский
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
Così dice il Signore:
"Ecco, susciterò contro Babilonia
e contro gli abitanti della Caldea
un vento distruttore;
"Ecco, susciterò contro Babilonia
e contro gli abitanti della Caldea
un vento distruttore;
io invierò in Babilonia quelli che la vaglieranno come pula
e devasteranno la sua regione,
poiché le piomberanno addosso da tutte le parti
nel giorno della tribolazione.
e devasteranno la sua regione,
poiché le piomberanno addosso da tutte le parti
nel giorno della tribolazione.
Non deponga l'arciere l'arco
e non si spogli della corazza.
Non risparmiate i suoi giovani,
sterminate tutto il suo esercito".
e non si spogli della corazza.
Non risparmiate i suoi giovani,
sterminate tutto il suo esercito".
Cadano trafitti nel paese dei Caldei
e feriti nelle sue piazze,
e feriti nelle sue piazze,
Fuggite da Babilonia,
ognuno salvi la sua vita;
non vogliate perire per la sua iniquità,
poiché questo è il tempo della vendetta del Signore:
egli la ripaga per quanto ha meritato.
ognuno salvi la sua vita;
non vogliate perire per la sua iniquità,
poiché questo è il tempo della vendetta del Signore:
egli la ripaga per quanto ha meritato.
Babilonia era una coppa d'oro in mano al Signore,
con la quale egli inebriava tutta la terra;
del suo vino hanno bevuto le nazioni
e sono divenute pazze.
con la quale egli inebriava tutta la terra;
del suo vino hanno bevuto le nazioni
e sono divenute pazze.
All'improvviso Babilonia è caduta, è stata infranta;
alzate lamenti su di essa,
prendete balsamo per la sua ferita,
forse potrà essere guarita.
alzate lamenti su di essa,
prendete balsamo per la sua ferita,
forse potrà essere guarita.
"Abbiamo curato Babilonia, ma non è guarita.
Lasciatela e andiamo ciascuno al proprio paese;
poiché la sua punizione giunge fino al cielo
e si alza fino alle nubi.
Lasciatela e andiamo ciascuno al proprio paese;
poiché la sua punizione giunge fino al cielo
e si alza fino alle nubi.
Il Signore ha fatto trionfare la nostra giusta causa,
venite, raccontiamo in Sion
l'opera del Signore, nostro Dio".
venite, raccontiamo in Sion
l'opera del Signore, nostro Dio".
Aguzzate le frecce,
riempite le faretre!
Il Signore suscita lo spirito del re di Media,
perché il suo piano riguardo a Babilonia
è di distruggerla;
perché questa è la vendetta del Signore,
la vendetta per il suo tempio.
riempite le faretre!
Il Signore suscita lo spirito del re di Media,
perché il suo piano riguardo a Babilonia
è di distruggerla;
perché questa è la vendetta del Signore,
la vendetta per il suo tempio.
Alzate un vessillo contro il muro di Babilonia,
rafforzate la guardia,
collocate sentinelle,
preparate gli agguati,
poiché il Signore si era proposto un piano
e ormai compie quanto aveva detto
contro gli abitanti di Babilonia.
rafforzate la guardia,
collocate sentinelle,
preparate gli agguati,
poiché il Signore si era proposto un piano
e ormai compie quanto aveva detto
contro gli abitanti di Babilonia.
Tu che abiti lungo acque abbondanti,
ricca di tesori,
è giunta la tua fine,
il momento di essere recisa.
ricca di tesori,
è giunta la tua fine,
il momento di essere recisa.
Il Signore degli eserciti lo ha giurato per se stesso:
"Ti ho gremito di uomini come cavallette,
che intoneranno su di te il canto di vittoria".
"Ti ho gremito di uomini come cavallette,
che intoneranno su di te il canto di vittoria".
Il Signore ha formato la terra con la sua potenza,
ha fissato il mondo con la sua sapienza,
con la sua intelligenza ha dispiegato i cieli.
ha fissato il mondo con la sua sapienza,
con la sua intelligenza ha dispiegato i cieli.
Al rombo della sua voce rumoreggiano le acque nel cielo.
Fa salire le nubi dall'estremità della terra,
produce le folgori per la pioggia,
dalle sue riserve libera il vento.
Fa salire le nubi dall'estremità della terra,
produce le folgori per la pioggia,
dalle sue riserve libera il vento.
Resta inebetito ogni uomo, senza comprendere;
resta confuso ogni orafo per i suoi idoli,
poiché è menzogna ciò che ha fuso
e non ha soffio vitale.
resta confuso ogni orafo per i suoi idoli,
poiché è menzogna ciò che ha fuso
e non ha soffio vitale.
Sono oggetti inutili, opere ridicole;
al tempo del loro castigo periranno.
al tempo del loro castigo periranno.
Non è così l'eredità di Giacobbe,
perché egli ha formato ogni cosa.
Israele è la tribù della sua eredità,
Signore degli eserciti è il suo nome.
perché egli ha formato ogni cosa.
Israele è la tribù della sua eredità,
Signore degli eserciti è il suo nome.
"Un martello sei stata per me,
uno strumento di guerra;
con te martellavo le nazioni,
con te annientavo i regni,
uno strumento di guerra;
con te martellavo le nazioni,
con te annientavo i regni,
con te martellavo cavallo e cavaliere,
con te martellavo carro e cocchiere,
con te martellavo carro e cocchiere,
con te martellavo uomo e donna,
con te martellavo vecchio e ragazzo,
con te martellavo giovane e fanciulla,
con te martellavo vecchio e ragazzo,
con te martellavo giovane e fanciulla,
con te martellavo pastore e gregge,
con te martellavo l'aratore e il suo paio di buoi,
con te martellavo prìncipi e governatori.
con te martellavo l'aratore e il suo paio di buoi,
con te martellavo prìncipi e governatori.
Ma ora ripagherò Babilonia e tutti gli abitanti della Caldea di tutto il male che hanno fatto a Sion, sotto i vostri occhi. Oracolo del Signore.
Eccomi a te, monte della distruzione,
che distruggi tutta la terra.
Oracolo del Signore.
Stenderò la mano contro di te,
ti rotolerò giù dalle rocce
e farò di te una montagna bruciata;
che distruggi tutta la terra.
Oracolo del Signore.
Stenderò la mano contro di te,
ti rotolerò giù dalle rocce
e farò di te una montagna bruciata;
da te non si prenderà più né pietra d'angolo
né pietra da fondamenta,
perché diventerai un luogo desolato per sempre".
Oracolo del Signore.
né pietra da fondamenta,
perché diventerai un luogo desolato per sempre".
Oracolo del Signore.
Alzate un vessillo nel paese,
suonate il corno fra le nazioni,
convocandole per la guerra contro di lei;
reclutate contro di lei
i regni di Araràt, di Minnì e di Aschenàz.
Nominate contro di lei un comandante,
fate avanzare i cavalli come cavallette spinose.
suonate il corno fra le nazioni,
convocandole per la guerra contro di lei;
reclutate contro di lei
i regni di Araràt, di Minnì e di Aschenàz.
Nominate contro di lei un comandante,
fate avanzare i cavalli come cavallette spinose.
Preparate alla guerra contro di lei le nazioni, il re della Media, i suoi prìncipi, tutti i suoi governatori e tutta la terra del suo dominio.
Trema la terra e freme,
perché si avverano contro Babilonia
i progetti del Signore
di ridurre la terra di Babilonia
in luogo desolato, senza abitanti.
perché si avverano contro Babilonia
i progetti del Signore
di ridurre la terra di Babilonia
in luogo desolato, senza abitanti.
Hanno cessato di combattere i prodi di Babilonia,
si sono ritirati nelle fortezze;
il loro valore è venuto meno,
sono diventati come donne.
Sono stati incendiati i suoi edifici,
sono spezzate le sue sbarre.
si sono ritirati nelle fortezze;
il loro valore è venuto meno,
sono diventati come donne.
Sono stati incendiati i suoi edifici,
sono spezzate le sue sbarre.
Corriere rincorre corriere,
messaggero rincorre messaggero,
per annunciare al re di Babilonia
che la sua città è presa da ogni parte.
messaggero rincorre messaggero,
per annunciare al re di Babilonia
che la sua città è presa da ogni parte.
I guadi sono occupati, le fortezze bruciano,
i guerrieri sono sconvolti dal terrore.
i guerrieri sono sconvolti dal terrore.
Poiché dice il Signore degli eserciti, Dio d'Israele:
"La figlia di Babilonia è come un'aia
al tempo in cui viene spianata;
ancora un poco e verrà per essa
il tempo della mietitura".
"La figlia di Babilonia è come un'aia
al tempo in cui viene spianata;
ancora un poco e verrà per essa
il tempo della mietitura".
"Mi ha divorata, mi ha consumata
Nabucodònosor re di Babilonia,
mi ha ridotta come un vaso vuoto,
mi ha inghiottita come fa il drago,
ha riempito il suo ventre,
dai miei luoghi deliziosi mi ha scacciata".
Nabucodònosor re di Babilonia,
mi ha ridotta come un vaso vuoto,
mi ha inghiottita come fa il drago,
ha riempito il suo ventre,
dai miei luoghi deliziosi mi ha scacciata".
"Il mio strazio e la mia sventura ricadano su Babilonia!",
dice la popolazione di Sion.
"Il mio sangue sugli abitanti della Caldea!",
dice Gerusalemme.
dice la popolazione di Sion.
"Il mio sangue sugli abitanti della Caldea!",
dice Gerusalemme.
Perciò così dice il Signore:
"Ecco, io difendo la tua causa,
compio la tua vendetta;
prosciugherò il suo mare,
disseccherò le sue sorgenti.
"Ecco, io difendo la tua causa,
compio la tua vendetta;
prosciugherò il suo mare,
disseccherò le sue sorgenti.
Babilonia diventerà un cumulo di rovine,
un rifugio di sciacalli,
un oggetto di stupore e di scherno,
senza più abitanti.
un rifugio di sciacalli,
un oggetto di stupore e di scherno,
senza più abitanti.
Essi ruggiscono insieme come leoncelli,
ringhiano come cuccioli di una leonessa.
ringhiano come cuccioli di una leonessa.
Con veleno preparerò loro una bevanda,
li inebrierò perché si stordiscano.
Si addormenteranno in un sonno perenne
e non si sveglieranno mai più.
Oracolo del Signore.
li inebrierò perché si stordiscano.
Si addormenteranno in un sonno perenne
e non si sveglieranno mai più.
Oracolo del Signore.
Li farò scendere al macello come agnelli,
come montoni insieme con i capri".
come montoni insieme con i capri".
Come è stata presa e occupata
Sesac, l'orgoglio di tutta la terra?
Come è diventata un orrore
Babilonia fra le nazioni?
Sesac, l'orgoglio di tutta la terra?
Come è diventata un orrore
Babilonia fra le nazioni?
Il mare dilaga su Babilonia,
essa è stata sommersa dalla massa delle onde.
essa è stata sommersa dalla massa delle onde.
Sono diventate una desolazione le sue città,
una terra riarsa, una steppa.
Nessuno abita più in esse
non vi passa più nessun essere umano.
una terra riarsa, una steppa.
Nessuno abita più in esse
non vi passa più nessun essere umano.
"Io punirò Bel a Babilonia,
gli estrarrò dalla gola quanto ha inghiottito.
Non andranno più a lui le nazioni.
Persino le mura di Babilonia sono crollate.
gli estrarrò dalla gola quanto ha inghiottito.
Non andranno più a lui le nazioni.
Persino le mura di Babilonia sono crollate.
Esci fuori, popolo mio,
ognuno salvi la sua vita dall'ira ardente del Signore.
ognuno salvi la sua vita dall'ira ardente del Signore.
Non si avvilisca il vostro cuore e non temete per la notizia diffusa nel paese; un anno giunge una notizia e l'anno dopo un'altra. La violenza è nel paese, un tiranno contro un tiranno.
Per questo ecco, verranno giorni nei quali punirò gli idoli di Babilonia. Allora tutto il suo paese sentirà vergogna e tutti i suoi cadaveri cadranno in mezzo ad essa.
Esulteranno su Babilonia cielo e terra e quanto contengono, perché da settentrione verranno contro di essa i devastatori. Oracolo del Signore.
Anche Babilonia deve cadere per gli uccisi d'Israele, come per Babilonia caddero gli uccisi di tutta la terra.
Voi scampati dalla spada partite, non fermatevi; da lontano ricordatevi del Signore e vi torni in mente Gerusalemme.
"Sentiamo vergogna perché abbiamo udito l'insulto; la confusione ha coperto i nostri volti, perché stranieri sono entrati nel santuario del tempio del Signore".
Perciò ecco, verranno giorni - oracolo del Signore - nei quali punirò i suoi idoli e in tutta la sua regione gemeranno i feriti.
Anche se Babilonia si innalzasse fino al cielo, anche se rendesse inaccessibile la sua cittadella potente, verranno da parte mia devastatori contro di essa". Oracolo del Signore.
Udite! Un grido da Babilonia, una rovina immensa dalla terra dei Caldei.
È il Signore che devasta Babilonia e fa tacere il suo grande rumore. Mugghiano le sue onde come acque possenti, risuona il frastuono della sua voce,
perché piomba su Babilonia il devastatore, sono catturati i suoi prodi, si sono infranti i loro archi. Il Signore è il Dio delle giuste ricompense, egli rende ciò che è dovuto.
"Io ubriacherò i suoi capi e i suoi saggi, i suoi prìncipi, i suoi governatori e i suoi guerrieri. Si addormenteranno in un sonno perenne e non si sveglieranno mai più". Oracolo del re, il cui nome è Signore degli eserciti.
Così dice il Signore degli eserciti:
"Le larghe mura di Babilonia saranno rase al suolo,
le sue alte porte saranno date alle fiamme.
Si affannano dunque invano i popoli,
le nazioni si affaticano per il fuoco".
"Le larghe mura di Babilonia saranno rase al suolo,
le sue alte porte saranno date alle fiamme.
Si affannano dunque invano i popoli,
le nazioni si affaticano per il fuoco".
Ordine che il profeta Geremia diede a Seraià, figlio di Neria, figlio di Macsia, quando egli andò con Sedecìa, re di Giuda, a Babilonia nell'anno quarto del suo regno. Seraià era capo degli alloggiamenti.
Geremia scrisse su un rotolo tutte le sventure che dovevano piombare su Babilonia. Tutte queste cose sono state scritte contro Babilonia.
Geremia quindi disse a Seraià: "Quando giungerai a Babilonia, avrai cura di leggere in pubblico tutte queste parole
e dirai: "Signore, tu hai dichiarato di distruggere questo luogo, perché non ci sia più chi lo abiti, né uomo né animale, ma sia piuttosto una desolazione per sempre".
Ora, quando avrai finito di leggere questo rotolo, vi legherai una pietra e lo getterai in mezzo all'Eufrate
dicendo: "Così affonderà Babilonia e non risorgerà più dalla sventura che io le farò piombare addosso"".
Fin qui le parole di Geremia.
Fin qui le parole di Geremia.