Скрыть
5:2
5:4
5:11
5:16
5:20
5:25
5:27
5:30
Глава 7 
7:1
7:7
7:17
7:19
7:27
Глава 12 
12:2
12:5
12:11
12:12
12:15
Церковнославянский (рус)
Обыди́те пути́ Иерусали́мскiя и воз­зри́те, и позна́йте и по­ищи́те на сто́гнахъ его́, а́ще обря́щете му́жа творя́щаго су́дъ и и́щуща вѣ́ры: и милосе́рдъ бу́ду ему́, глаго́летъ Госпо́дь.
Живе́тъ Госпо́дь, глаго́лютъ, сего́ ра́ди не во лжа́хъ ли клену́т­ся?
Го́споди, о́чи тво­и́ [зря́тъ] на вѣ́ру: би́лъ еси́ и́хъ, и не поболѣ́ша, сокруши́лъ еси́ и́хъ, и не восхотѣ́ша прiя́ти наказа́нiя: ожесточи́ша ли́ца своя́ па́че ка́мене и не хотѣ́ша обрати́тися.
А́зъ же рѣ́хъ: не́гли убо́зи су́ть [и бу́iи], того́ ра́ди не воз­мого́ша, я́ко не увѣ́даша пути́ Госпо́дня и суда́ Бо́га сво­его́.
Пойду́ ко держа́внымъ и воз­глаго́лю и́мъ, ті́и бо позна́ша пу́ть Госпо́день и су́дъ Бо́га сво­его́. И се́, единоду́шно сі́и сокруши́ша и́го, расторго́ша у́зы.
Сего́ ра́ди порази́ и́хъ ле́въ от­ дубра́вы, и во́лкъ да́же до домо́въ погуби́ и́хъ, и ры́сь бдя́ше надъ града́ми и́хъ: вси́ исходя́щiи от­ ни́хъ бу́дутъ я́ти, я́ко умно́жиша нече́стiя своя́, укрѣпи́шася во от­враще́нiихъ сво­и́хъ.
О че́мъ от­ си́хъ милосе́рдъ бу́ду тебѣ́? сы́нове тво­и́ оста́виша мя́ и кля́шася тѣ́ми, и́же не су́ть бо́зи: насы́тихъ и́хъ, и прелюбо­дѣ́й­ст­воваша и въ домѣ́хъ блудни́цъ обита́ша,
ко́ни женонеи́стовни сотвори́шася, кі́йждо ко женѣ́ и́скрен­няго сво­его́ ржа́­ше.
Еда́ от­ си́хъ не посѣщу́? рече́ Госпо́дь: или́ язы́ку сицево́му не мсти́тъ душа́ моя́?
Взы́дите на стѣ́ны его́ и разори́те, оконча́нiя же не сотвори́те: оста́вите подпо́ры его́, я́ко Госпо́дни су́ть.
Преступле́нiемъ бо преступи́лъ е́сть на мя́ до́мъ Изра́илевъ и до́мъ Иу́динъ, глаго́летъ Госпо́дь.
Солга́ша Го́споду сво­ему́ и реко́ша: не су́ть сiя́, ниже́ прiи́дутъ на на́съ зла́я, и меча́ и гла́да не у́зримъ:
проро́цы на́ши бы́ша на вѣ́тръ, и сло́во Госпо́дне не бѣ́ въ ни́хъ, та́ко бу́детъ и́мъ.
Сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Госпо́дь си́лъ: зане́же глаго́лали есте́ сло́во сiе́, се́, а́зъ даю́ словеса́ моя́ во уста́ твоя́ о́гнь, и лю́ди сiя́ древа́, и поя́стъ и́хъ.
Се́, а́зъ наведу́ на ва́съ язы́къ издале́ча, до́ме Изра́илевъ, рече́ Госпо́дь, язы́къ си́льный, язы́къ ста́рый, его́же язы́ка не увѣ́си, [ни уразумѣ́еши, что́ глаго́летъ]:
ту́лъ его́ я́ко гро́бъ от­ве́рстъ, *вси́ крѣ́пцыи
и поядя́тъ жа́тву ва́шу 17и хлѣ́бы ва́шя, и поядя́тъ сыно́въ ва́шихъ и дще́рей ва́шихъ, и снѣдя́тъ ове́цъ ва́шихъ и телце́въ ва́шихъ, и поядя́тъ виногра́ды ва́шя и смо́кви ва́шя и ма́сличiя ва́ша, и сокруша́тъ гра́ды ва́шя тве́рдыя, на ни́хже вы́ упова́сте, мече́мъ.
Оба́че во дне́хъ о́нѣхъ, глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ тво́й, не сотворю́ ва́съ во истребле́нiе.
И бу́детъ, егда́ рече́те: почто́ сотвори́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ на́мъ сiя́ вся́? И рече́ши къ ни́мъ: я́ко оста́висте мя́ и послужи́сте бого́мъ чужди́мъ въ земли́ ва́­шей, та́ко послу́жите бого́мъ чужди́мъ въ земли́ не ва́­шей.
Возвѣсти́те сiя́ до́му Иа́ковлю и слы́шано сотвори́те въ дому́ Иу́динѣ [реку́ще]:
слы́шите сiя́, лю́дiе бу́iи и не иму́щiи се́рдца, и́же, имѣ́юще о́чи, не ви́дите, и у́шы, и не слы́шите:
мене́ ли не убо­ите́ся? рече́ Госпо́дь: или́ от­ лица́ мо­его́ не устыдите́ся? и́же положи́хъ песо́къ предѣ́лъ мо́рю, за́повѣдь вѣ́чну, и не превзы́детъ его́, и воз­мути́т­ся и не воз­мо́жетъ: и воз­шумя́тъ во́лны его́, и не пре́йдутъ того́.
Лю́демъ же си́мъ бы́сть се́рдце непослу́шно и непокори́во, и уклони́шася и по­идо́ша,
и не реко́ша въ се́рдцы сво­е́мъ: убо­и́мся Го́спода Бо́га на́­шего, даю́щаго на́мъ до́ждь ра́н­нiй и по́здный во вре́мя исполне́нiя повелѣ́нiя жа́твы и храня́щаго на́мъ.
Беззако́нiя на́ша уклони́ша сiя́, и грѣси́ на́ши от­ри́нуша блага́я от­ на́съ.
Я́ко обрѣто́шася въ лю́дехъ мо­и́хъ нечести́вiи, и сѣ́ти поста́виша, е́же погуби́ти му́жы, и улови́ша.
А́ки клѣ́тка поста́влена полна́ пти́цъ, та́ко до́мы и́хъ по́лни ле́сти: сего́ ра́ди воз­вели́чишася и обогати́шася:
уты́ша и утолстѣ́ша и преступи́ша словеса́ моя́ злѣ́йшiи: прю́ вдови́цы не суди́ша, суда́ си́ра не упра́виша и суда́ убо́гимъ не суди́ша.
Еда́ си́хъ ра́ди не посѣщу́? рече́ Госпо́дь: или́ язы́ку сицево́му не от­мсти́тъ душа́ моя́?
У́жасъ и стра́шная содѣ́яшася на земли́:
проро́цы проро́че­с­т­воваша непра́ведная, и свяще́н­ницы восплеска́ша рука́ми сво­и́ми, и лю́дiе мо­и́ воз­люби́ша такова́я. И что́ сотворите́ въ послѣ́дняя си́хъ?
Сло́во, е́же бы́сть ко иеремі́и от­ Го́спода, глаго́лющее:
ста́ни во вратѣ́хъ до́му Госпо́дня и проповѣ́ждь та́мо сло́во то́ и глаго́ли: *слы́шите сло́во Госпо́дне, вся́ Иуде́а,* ходя́щiи сквоз­ѣ́ врата́ сiя́, да покло́нитеся Го́споду:
сiя́ глаго́летъ Госпо́дь си́лъ, Бо́гъ Изра́илевъ: испра́вите пути́ ва́шя и начина́нiя ва́ша, и вселю́ вы на мѣ́стѣ се́мъ.
Не надѣ́йтеся на себе́ во словесѣ́хъ лжи́выхъ, поне́же весьма́ не упо́льзуютъ ва́съ, глаго́люще: хра́мъ Госпо́день, хра́мъ Госпо́день, хра́мъ Госпо́день е́сть.
Я́ко а́ще исправля́юще испра́вите пути́ ва́шя и умышле́нiя ва́ша, и творя́ще сотворите́ су́дъ посредѣ́ му́жа и посредѣ́ и́скрен­няго его́,
и при­­ше́лцу и си́ру и вдови́цѣ не сотвори́те наси́лiя, и кро́ве непови́н­ныя не излiе́те на мѣ́стѣ се́мъ, и вслѣ́дъ бого́въ чужди́хъ не по́йдете на зло́ ва́мъ,
вселю́ ва́съ на мѣ́стѣ се́мъ, въ земли́, ю́же да́хъ отце́мъ ва́шымъ от­ вѣ́ка да́же и до вѣ́ка.
А́ще же вы́ надѣ́етеся на словеса́ лжи́вая, от­ону́дуже не бу́детъ ва́мъ по́льзы,
и кра́дете и убива́ете, и блу́д­ст­вуете и клене́теся лжи́во, и жрете́ Ваа́лу и хо́дите вслѣ́дъ бого́въ чужди́хъ, и́хже не вѣ́сте, я́ко во зло́ ва́мъ су́ть,
и прiидо́сте и ста́сте предо мно́ю въ дому́ се́мъ, въ не́мже при́звано е́сть и́мя мое́, и рекли́ есте́: удали́хомся, е́же не твори́ти вся́ ме́рзости сiя́:
еда́ верте́пъ разбо́йникомъ е́сть до́мъ мо́й, въ не́мже при­­зва́ся и́мя мое́ та́мо во о́чiю ва́шею? И се́, а́зъ ви́дѣхъ, глаго́летъ Госпо́дь.
Сего́ ра́ди иди́те къ мѣ́сту мо­ему́, е́же въ Сило́мѣ, идѣ́же всели́хъ и́мя мое́ от­ нача́ла, и ви́дите, что́ сотвори́хъ ему́ лука́в­ст­въ ра́ди люді́й мо­и́хъ Изра́иля.
И ны́нѣ, поне́же сотвори́сте вся́ дѣла́ сiя́, рече́ Госпо́дь, и глаго́лахъ къ ва́мъ ра́но востаю́щь и глаго́лющь, и не услы́шасте мене́, и зва́хъ ва́съ, и не от­вѣща́сте:
у́бо и а́зъ сотворю́ до́му сему́, въ не́мже при́звано е́сть и́мя мое́, на него́же вы́ упова́сте, и мѣ́сту, е́же да́хъ ва́мъ и отце́мъ ва́шымъ, я́коже сотвори́хъ Сило́му.
И от­ве́ргу ва́съ от­ лица́ мо­его́, я́коже от­верго́хъ всю́ бра́тiю ва́шу, все́ сѣ́мя Ефре́мово.
Ты́ же не моли́ся о лю́дехъ си́хъ и не проси́ е́же поми́лованымъ бы́ти и́мъ, и не моли́, ниже́ при­­ступа́й ко мнѣ́ о ни́хъ, я́ко не услы́шу тя́.
Еда́ не ви́диши, что́ сі́и творя́тъ во градѣ́хъ Иу́диныхъ и на путе́хъ Иерусали́мскихъ?
Сы́нове и́хъ собира́ютъ дрова́, и отцы́ и́хъ зажига́ютъ о́гнь, и жены́ и́хъ мѣ́сятъ муку́, да сотворя́тъ опрѣсно́ки во́ин­ству небе́сному {Евр.: цари́цѣ небе́снѣй.}, и воз­лiя́ша воз­лiя́нiя бого́мъ чужди́мъ, да прогнѣ́ваютъ мя́.
Мене́ ли ті́и прогнѣвля́ютъ? глаго́летъ Госпо́дь: еда́ не себе́ сами́хъ? да постыдя́т­ся ли́ца и́хъ.
Сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Госпо́дь: се́, гнѣ́въ и я́рость моя́ Лiе́т­ся на мѣ́сто сiе́ и на лю́ди, и на скоты́ и на вся́ко дре́во страны́ и́хъ и на плоды́ земны́я, и воз­жже́т­ся и не уга́снетъ.
Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь си́лъ, Бо́гъ Изра́илевъ: всесожже́нiя ва́ша собери́те со же́ртвами ва́шими и изъяди́те мяса́:
я́ко не глаго́лахъ ко отце́мъ ва́шымъ и не заповѣ́дахъ и́мъ въ де́нь, въ о́ньже изведо́хъ и́хъ от­ земли́ Еги́петскiя, о всесожже́нiихъ и же́ртвахъ,
но [то́кмо] сло́во сiе́ заповѣ́дахъ и́мъ, рекі́й: услы́шите гла́съ мо́й, и бу́ду ва́мъ въ Бо́га, и вы́ бу́дете мнѣ́ въ лю́ди, и ходи́те во всѣ́хъ путе́хъ мо­и́хъ, въ ни́хже повелѣ́хъ ва́мъ, да бла́го бу́детъ ва́мъ.
И не услы́шаша мене́, и не вня́тъ у́хо и́хъ: но по­идо́ша въ по́хотехъ и стро́пот­ст­вѣ се́рдца сво­его́ лука́ваго, и сотвори́шася на за́дняя, а не на пре́дняя,
от­ дне́, въ о́ньже изыдо́ша отцы́ и́хъ от­ земли́ Еги́петскiя, и да́же до дне́ сего́: и посла́хъ къ ва́мъ вся́ рабы́ моя́ проро́ки, въ де́нь и ра́но востая́ и посыла́я:
и не услы́шаша мя́, ни при­­клони́ша у́хо свое́, но ожесточи́ша вы́ю свою́ па́че оте́цъ сво­и́хъ.
И рече́ши къ ни́мъ вся́ словеса́ сiя́,* и не услы́шатъ тя́, и воз­зове́ши и́хъ, и не от­вѣща́ютъ тебѣ́.
И рече́ши къ ни́мъ: се́й язы́къ, и́же не послу́ша гла́са Го́спода Бо́га сво­его́, ни воспрiя́тъ наказа́нiя: поги́бе вѣ́ра и отъ­я́та е́сть от­ у́стъ и́хъ.
Остризи́ главу́ твою́ и от­ме́тни, и воспрiими́ во устнѣ́ рыда́нiе, я́ко от­ве́рже Госпо́дь и от­ри́ну ро́дъ творя́й сiя́.
Поне́же сотвори́ша сы́нове Иу́дины лука́вое во о́чiю мое́ю, рече́ Госпо́дь: поста́виша ме́рзости своя́ въ дому́, въ не́мже при́звано е́сть и́мя мое́, да оскверня́тъ его́,
и созда́ша тре́бище тафе́ѳу, е́же е́сть во юдо́ли сы́на ен­но́мля, да сожига́ютъ сы́ны своя́ и дще́ри своя́ огне́мъ, его́же не повелѣ́хъ и́мъ, ниже́ помы́слихъ въ се́рдцы мо­е́мъ:
сего́ ра́ди се́, дні́е гряду́тъ, глаго́летъ Госпо́дь, и не реку́тъ ктому́: тре́бище тафе́ѳово и юдо́ль сы́на ен­но́мля, но юдо́ль закла́ныхъ: и погребу́т­ся во тафе́ѳѣ, зане́же нѣ́сть мѣ́ста.
И бу́дутъ тру́пiе люді́й си́хъ во снѣ́дь пти́цамъ небе́снымъ и звѣре́мъ земны́мъ, и не бу́детъ от­гоня́ющаго.
И упраздню́ от­ градо́въ Иу́диныхъ и от­ путі́й Иерусали́млихъ гла́съ ра́ду­ю­щихся и гла́съ веселя́щихся, гла́съ жениха́ и гла́съ невѣ́сты, во опустѣ́нiи бо бу́детъ вся́ земля́.
Пра́веднъ еси́, Го́споди, я́ко от­вѣща́ю къ тебѣ́: оба́че судьбы́ воз­глаго́лю къ тебѣ́: что́, я́ко пу́ть нечести́выхъ спѣ́ет­ся, угобзи́шася вси́ творя́щiи беззако́нiя?
Насади́лъ еси́ и́хъ, и укорени́шася, ча́да сотвори́ша и сотвори́ша пло́дъ: бли́зъ еси́ ты́ у́стъ и́хъ, дале́че же от­ утро́бъ и́хъ.
И ты́, Го́споди, разумѣ́еши мя́, ви́дѣлъ мя́ еси́ и искуси́лъ еси́ се́рдце мое́ предъ тобо́ю: собери́ и́хъ я́ко о́вцы на заколе́нiе и очи́сти и́хъ въ де́нь заколе́нiя и́хъ.
Доко́лѣ пла́кати и́мать земля́, и трава́ вся́ се́лная и́зсхнетъ от­ зло́бы живу́щихъ на не́й? Погибо́ша ско́ти и пти́цы, я́ко реко́ша: не у́зритъ Бо́гъ путі́й на́шихъ.
Но́зѣ тво­и́ теку́тъ и разсла́бляютъ тя́: ка́ко угото́вишися съ ко́ньми? и въ земли́ ми́ра тво­его́ упова́лъ еси́, ка́ко сотвори́ши въ шу́мѣ Иорда́нстѣмъ?
Поне́же и бра́тiя твоя́ и до́мъ отца́ тво­его́, и сі́и от­верго́шася тебе́ и ті́и возопи́ша, созади́ тебе́ собра́шася: не вѣ́руй и́мъ, егда́ глаго́лати бу́дутъ тебѣ́ блага́я.
Оста́вихъ до́мъ мо́й, оста́вихъ достоя́нiе мое́, да́хъ воз­лю́блен­ную ду́шу мою́ въ ру́ки враго́въ ея́:
бы́сть мнѣ́ достоя́нiе мое́ я́ко ле́въ въ дубра́вѣ, даде́ проти́ву мене́ гла́съ сво́й: сего́ ра́ди воз­ненави́дѣхъ е́.
Не верте́пъ ли ве́нинъ достоя́нiе мое́ мнѣ́, или́ пеще́ра о́крестъ его́? Иди́те, собери́те вся́ звѣ́ри се́лныя, и да прiи́дутъ снѣ́сти е́.
Па́стырiе мно́зи растли́ша виногра́дъ мо́й, оскверни́ша ча́сть мою́, да́ша ча́сть жела́емую мою́ въ пусты́ню непрохо́дную,
положи́ша въ потребле́нiе па́губы: мене́ ра́ди разоре́нiемъ разоре́на е́сть вся́ земля́, я́ко ни еди́нъ е́сть, и́же размышля́етъ се́рдцемъ.
Во вся́кiй пу́ть пусты́ни прiидо́ша опустоша́ющiи, я́ко ме́чь Госпо́день поя́стъ от­ кра́я земли́ да́же до кра́я ея́: нѣ́сть ми́ра вся́цѣй пло́ти.
Посѣ́ясте пшени́цу, а те́рнiе пожа́сте: достоя́нiя и́хъ не поле́зна бу́дутъ и́мъ: постыди́теся стыдѣ́нiемъ от­ похвале́нiя ва́­шего, от­ поноше́нiя предъ Го́сподемъ.
Я́ко сiя́ глаго́летъ Госпо́дь о всѣ́хъ сосѣ́дѣхъ лука́выхъ, при­­каса́ющихся наслѣ́дiю мо­ему́, е́же раздѣли́хъ лю́демъ мо­и́мъ Изра́илю: се́, а́зъ исто́ргну и́хъ от­ земли́ и́хъ и до́мъ Иу́динъ изве́ргну от­ среды́ и́хъ:
и бу́детъ, егда́ исто́ргну и́хъ, обращу́ся и поми́лую и́хъ, и вселю́ и́хъ кого́ждо въ достоя́нiе свое́ и кого́ждо въ зе́млю свою́:
и бу́детъ, а́ще уча́щеся науча́т­ся путе́мъ люді́й мо­и́хъ, е́же кля́тися и́менемъ мо­и́мъ, жи́въ Госпо́дь, я́коже научи́ша люді́й мо­и́хъ кля́тися Ваа́ломъ, и сози́ждут­ся посредѣ́ люді́й мо­и́хъ:
а́ще же не послу́шаютъ, исто́ргну язы́къ о́ный исторга́нiемъ и погубле́нiемъ, рече́ Госпо́дь.
Синодальный
1 Ни бедный, ни знатный в Иерусалиме не знают суда Божия; лев, волк, барс придут на них. 7 «Сыновья твои оставили Меня», … «не отмстит ли душа Моя такому народу?» 15 Господь приведет на Израиля сильный народ издалека, но не истребит до конца. 19 Господь научает Иеремию, как объяснить, почему Он наказывает Иуду.
Походи́те по улицам Иерусалима, и посмотри́те, и разведайте, и поищите на площадях его, не найдете ли человека, нет ли соблюдающего правду, ищущего истины? Я пощадил бы Иерусалим.
Хотя и говорят они: «жив Господь!», но клянутся ложно.
О, Господи! очи Твои не к истине ли обращены? Ты поражаешь их, а они не чувствуют боли; Ты истребляешь их, а они не хотят принять вразумления; лица свои сделали они крепче камня, не хотят обратиться.
И сказал я сам в себе: это, может быть, бедняки; они глупы, потому что не знают пути Господня, закона Бога своего;
пойду я к знатным и поговорю с ними, ибо они знают путь Господень, закон Бога своего. Но и они все сокрушили ярмо, расторгли узы.
За то поразит их лев из леса, волк пустынный опустошит их, барс будет подстерегать у городов их: кто выйдет из них, будет растерзан; ибо умножились преступления их, усилились отступничества их.
Как же Мне простить тебя за это? Сыновья твои оставили Меня и клянутся теми, которые не боги. Я насыщал их, а они прелюбодействовали и толпами ходили в домы блудниц.
Это откормленные кони: каждый из них ржет на жену другого.
Неужели Я не накажу за это? говорит Господь; и не отмстит ли душа Моя такому народу, как этот?
Восходи́те на стены его и разрушайте, но не до конца; уничтожьте зубцы их, потому что они не Господни;
ибо дом Израилев и дом Иудин поступили со Мною очень вероломно, говорит Господь:
они солгали на Господа и сказали: «нет Его, и беда не придет на нас, и мы не увидим ни меча, ни голода.
И пророки станут ветром, и сло́ва [Господня] нет в них; над ними самими пусть это будет».
Посему так говорит Господь Бог Саваоф: за то, что вы говорите такие слова, вот, Я сделаю слова Мои в устах твоих огнем, а этот народ – дровами, и этот огонь пожрет их.
Вот, Я приведу на вас, дом Израилев, народ издалека, говорит Господь, народ сильный, народ древний, народ, которого языка ты не знаешь, и не будешь понимать, что он говорит.
Колчан его – как открытый гроб; *все они люди храбрые.
И съедят они жатву твою и хлеб твой, съедят сыновей твоих и дочерей твоих, съедят овец твоих и волов твоих, съедят виноград твой и смоквы твои; разрушат мечом укрепленные города твои, на которые ты надеешься.
Но и в те дни, говорит Господь, не истреблю вас до конца.
И если вы скажете: «за что Господь, Бог наш, делает нам все это?», то отвечай: так как вы оставили Меня и служили чужим богам в земле своей, то будете служить чужим в земле не вашей.
Объявите это в доме Иакова и возвестите в Иудее, говоря:
выслушай это, народ глупый и неразумный, у которого есть глаза, а не видит, у которого есть уши, а не слышит:
Меня ли вы не боитесь, говорит Господь, предо Мною ли не трепещете? Я положил песок границею морю, вечным пределом, которого не перейдет; и хотя волны его устремляются, но превозмочь не могут; хотя они бушуют, но переступить его не могут.
А у народа сего сердце буйное и мятежное; они отступили и пошли;
и не сказали в сердце своем: «убоимся Господа Бога нашего, Который дает нам дождь ранний и поздний в свое время, хранит для нас седмицы, назначенные для жатвы».
Беззакония ваши отвратили это, и грехи ваши удалили от вас это доброе.
Ибо между народом Моим находятся нечестивые: сторожат, как птицеловы, припадают к земле, ставят ловушки и уловляют людей.
Как клетка, наполненная птицами, домы их полны обмана; чрез это они и возвысились и разбогатели,
сделались тучны, жирны, переступили даже всякую меру во зле, не разбирают судебных дел, дел сирот; благоденствуют, и справедливому делу нищих не дают суда.
Неужели Я не накажу за это? говорит Господь; и не отмстит ли душа Моя такому народу, как этот?
Изумительное и ужасное совершается в сей земле:
пророки пророчествуют ложь, и священники господствуют при посредстве их, и народ Мой любит это. Что же вы будете делать после всего этого?
1 Иеремия провозглашает во вратах дома Господня, призывая народ покаяться, верно производить суд, прекратить притеснения, отвернуться от чужих богов. 9 Он обвиняет их в обмане, воровстве, убийстве, отступничестве — в превращении храма в вертеп разбойников; предупреждает, что разрушит его, как Силом. 17 Пророк осуждает поклонение «богине неба».
Слово, которое было к Иеремии от Господа:
стань во вратах дома Господня и провозгласи там слово сие и скажи: *слушайте слово Господне, все Иудеи,* входящие сими вратами на поклонение Господу.
Так говорит Господь Саваоф, Бог Израилев: исправьте пути ваши и деяния ваши, и Я оставлю вас жить на сем месте.
Не надейтесь на обманчивые слова: «здесь храм Господень, храм Господень, храм Господень».
Но если совсем исправите пути ваши и деяния ваши, если будете верно производить суд между человеком и соперником его,
не будете притеснять иноземца, сироты и вдовы, и проливать невинной крови на месте сем, и не пойдете во след иных богов на беду себе, –
то Я оставлю вас жить на месте сем, на этой земле, которую дал отцам вашим в роды родов.
Вот, вы надеетесь на обманчивые слова, которые не принесут вам пользы.
Как! вы крадете, убиваете и прелюбодействуете, и клянетесь во лжи и кадите Ваалу, и ходите во след иных богов, которых вы не знаете,
и потом приходите и становитесь пред лицем Моим в доме сем, над которым наречено имя Мое, и говорите: «мы спасены», чтобы впредь делать все эти мерзости.
Не соделался ли вертепом разбойников в глазах ваших дом сей, над которым наречено имя Мое? Вот, Я видел это, говорит Господь.
Пойдите же на место Мое в Силом, где Я прежде назначил пребывать имени Моему, и посмотрите, что сделал Я с ним за нечестие народа Моего Израиля.
И ныне, так как вы делаете все эти дела, говорит Господь, и Я говорил вам с раннего утра, а вы не слушали, и звал вас, а вы не отвечали, –
то Я так же поступлю с домом сим, над которым наречено имя Мое, на который вы надеетесь, и с местом, которое Я дал вам и отцам вашим, как поступил с Силомом.
И отвергну вас от лица Моего, как отверг всех братьев ваших, все семя Ефремово.
Ты же не проси за этот народ и не возноси за них молитвы и прошения, и не ходатайствуй предо Мною, ибо Я не услышу тебя.
Не видишь ли, что они делают в городах Иудеи и на улицах Иерусалима?
Дети собирают дрова, а отцы разводят огонь, и женщины месят тесто, чтобы делать пирожки для богини неба и совершать возлияния иным богам, чтобы огорчать Меня.
Но Меня ли огорчают они? говорит Господь; не себя ли самих к стыду своему?
Посему так говорит Господь Бог: вот, изливается гнев Мой и ярость Моя на место сие, на людей и на скот, и на дерева полевые и на плоды земли, и возгорится и не погаснет.
Так говорит Господь Саваоф, Бог Израилев: всесожжения ваши прилагайте к жертвам вашим и ешьте мясо;
ибо отцам вашим Я не говорил и не давал им заповеди в тот день, в который Я вывел их из земли Египетской, о всесожжении и жертве;
но такую заповедь дал им: «слушайтесь гласа Моего, и Я буду вашим Богом, а вы будете Моим народом, и ходите по всякому пути, который Я заповедаю вам, чтобы вам было хорошо».
Но они не послушали и не приклонили уха своего, и жили по внушению и упорству злого сердца своего, и стали ко Мне спиною, а не лицом.
С того дня, как отцы ваши вышли из земли Египетской, до сего дня Я посылал к вам всех рабов Моих – пророков, посылал всякий день с раннего утра;
но они не слушались Меня и не приклонили уха своего, а ожесточили выю свою, поступали хуже отцов своих.
И когда ты будешь говорить им все эти слова,* они тебя не послушают; и когда будешь звать их, они тебе не ответят.
Тогда скажи им: *вот народ, который не слушает гласа Господа Бога своего и не принимает наставления! Не стало у них истины, она отнята от уст их.
Остриги волоса твои и брось, и подними плач на горах, ибо отверг Господь и оставил род, навлекший гнев Его.
Ибо сыновья Иуды делают злое пред очами Моими, говорит Господь; поставили мерзости свои в доме, над которым наречено имя Мое, чтобы осквернить его;
и устроили высоты Тофета в долине сыновей Енномовых, чтобы сожигать сыновей своих и дочерей своих в огне, чего Я не повелевал и что Мне на сердце не приходило.
За то вот, приходят дни, говорит Господь, когда не будут более называть место сие Тофетом и долиною сыновей Енномовых, но долиною убийства, и в Тофете будут хоронить по недостатку места.
И будут трупы народа сего пищею птицам небесным и зверям земным, и некому будет отгонять их.
И прекращу в городах Иудеи и на улицах Иерусалима голос торжества и голос веселия, голос жениха и голос невесты; потому что земля эта будет пустынею.
1 Жалоба Иеремии Господу о благоденствии нечестивых; ответ Господа: «Если ты с пешими бежал, и они утомили тебя, как же тебе состязаться с конями?» 7 Печаль Господа о Его «уделе», опустошенном грабителями. 14 Злые соседи; приложит ли их покаяние к Израилю?
Праведен будешь Ты, Господи, если я стану судиться с Тобою; и однако же буду говорить с Тобою о правосудии: почему путь нечестивых благоуспешен, и все вероломные благоденствуют?
Ты насадил их, и они укоренились, выросли и приносят плод. В устах их Ты близок, но далек от сердца их.
А меня, Господи, Ты знаешь, видишь меня и испытываешь сердце мое, каково оно к Тебе. Отдели их, как овец на заклание, и приготовь их на день убиения.
Долго ли будет сетовать земля, и трава на всех полях – сохнуть? скот и птицы гибнут за нечестие жителей ее, ибо они говорят: «Он не увидит, что с нами будет».
Если ты с пешими бежал, и они утомили тебя, как же тебе состязаться с конями? и если в стране мирной ты был безопасен, то что будешь делать в наводнение Иордана?
Ибо и братья твои и дом отца твоего, и они вероломно поступают с тобою, и они кричат вслед тебя громким голосом. Не верь им, когда они говорят тебе и доброе.
Я оставил дом Мой; покинул удел Мой; самое любезное для души Моей отдал в руки врагов его.
Удел Мой сделался для Меня как лев в лесу; возвысил на Меня голос свой: за то Я возненавидел его.
Удел Мой стал у Меня, как разноцветная птица, на которую со всех сторон напали другие хищные птицы. Идите, собирайтесь, все полевые звери: идите пожирать его.
Множество пастухов испортили Мой виноградник, истоптали ногами участок Мой; любимый участок Мой сделали пустою степью;
сделали его пустынею, и в запустении он плачет предо Мною; вся земля опустошена, потому что ни один человек не прилагает этого к сердцу.
На все горы в пустыне пришли опустошители; ибо меч Господа пожирает всё от одного края земли до другого: нет мира ни для какой плоти.
Они сеяли пшеницу, а пожали терны; измучились, и не получили никакой пользы; постыдитесь же таких прибытков ваших по причине пламенного гнева Господа.
Так говорит Господь обо всех злых Моих соседях, нападающих на удел, который Я дал в наследие народу Моему, Израилю: вот, Я исторгну их из земли их, и дом Иудин исторгну из среды их.
Но после того, как Я исторгну их, снова возвращу и помилую их, и приведу каждого в удел его и каждого в землю его.
И если они научатся путям народа Моего, чтобы клясться именем Моим: «жив Господь!», как они научили народ Мой клясться Ваалом, то водворятся среди народа Моего.
Если же не послушаются, то Я искореню и совершенно истреблю такой народ, говорит Господь.
Parcourez les rues de Jérusalem, Regardez, informez-vous, cherchez dans les places, S'il s'y trouve un homme, s'il y en a un Qui pratique la justice, qui s'attache à la vérité, Et je pardonne à Jérusalem.
Même quand ils disent: L'Éternel est vivant! C'est faussement qu'ils jurent.
Éternel, tes yeux n'aperçoivent-ils pas la vérité? Tu les frappes, et ils ne sentent rien; Tu les consumes, et ils ne veulent pas recevoir instruction; Ils prennent un visage plus dur que le roc, Ils refusent de se convertir.
Je disais: Ce ne sont que les petits; Ils agissent en insensés, parce qu'ils ne connaissent pas la voie de l'Éternel, La loi de leur Dieu.
J'irai vers les grands, et je leur parlerai; Car eux, ils connaissent la voie de l'Éternel, La loi de leur Dieu; Mais ils ont tous aussi brisé le joug, Rompu les liens.
C'est pourquoi le lion de la forêt les tue, Le loup du désert les détruit, La panthère est aux aguets devant leurs villes; Tous ceux qui en sortiront seront déchirés; Car leurs transgressions sont nombreuses, Leurs infidélités se sont multipliées.
Pourquoi te pardonnerais-je? Tes enfants m'ont abandonné, Et ils jurent par des dieux qui n'existent pas. J'ai reçu leurs serments, et ils se livrent à l'adultère, Ils sont en foule dans la maison de la prostituée.
Semblables à des chevaux bien nourris, qui courent çà et là, Ils hennissent chacun après la femme de son prochain.
Ne châtierais-je pas ces choses-là, dit l'Éternel, Ne me vengerais-je pas d'une pareille nation?
Montez sur ses murailles, et abattez, Mais ne détruisez pas entièrement! Enlevez ses ceps Qui n'appartiennent point à l'Éternel!
Car la maison d'Israël et la maison de Juda m'ont été infidèles, Dit l'Éternel.
Ils renient l'Éternel, ils disent: Il n'existe pas! Et le malheur ne viendra pas sur nous, Nous ne verrons ni l'épée ni la famine.
Les prophètes ne sont que du vent, Et personne ne parle en eux. Qu'il leur soit fait ainsi!
C'est pourquoi ainsi parle l'Éternel, le Dieu des armées: Parce que vous avez dit cela, Voici, je veux que ma parole dans ta bouche soit du feu, Et ce peuple du bois, et que ce feu les consume.
Voici, je fais venir de loin une nation contre vous, maison d'Israël, Dit l'Éternel; C'est une nation forte, c'est une nation ancienne, Une nation dont tu ne connais pas la langue, Et dont tu ne comprendras point les paroles.
Son carquois est comme un sépulcre ouvert; Ils sont tous des héros.
Elle dévorera ta moisson et ton pain, Elle dévorera tes fils et tes filles, Elle dévorera tes brebis et tes boeufs, Elle dévorera ta vigne et ton figuier; Elle détruira par l'épée tes villes fortes dans lesquelles tu te confies.
Mais en ces jours, dit l'Éternel, Je ne vous détruirai pas entièrement.
Si vous dites alors: Pourquoi l'Éternel, notre Dieu, nous fait-il tout cela? Tu leur répondras: Comme vous m'avez abandonné, Et que vous avez servi des dieux étrangers dans votre pays, Ainsi vous servirez des étrangers dans un pays qui n'est pas le vôtre.
Annoncez ceci à la maison de Jacob, Publiez-le en Juda, et dites:
Écoutez ceci, peuple insensé, et qui n'a point de coeur! Ils ont des yeux et ne voient point, Ils ont des oreilles et n'entendent point.
Ne me craindrez-vous pas, dit l'Éternel, Ne tremblerez-vous pas devant moi? C'est moi qui ai donné à la mer le sable pour limite, Limite éternelle qu'elle ne doit pas franchir; Ses flots s'agitent, mais ils sont impuissants; Ils mugissent, mais ils ne la franchissent pas.
Ce peuple a un coeur indocile et rebelle; Ils se révoltent, et s'en vont.
Ils ne disent pas dans leur coeur: Craignons l'Éternel, notre Dieu, Qui donne la pluie en son temps, La pluie de la première et de l'arrière saison, Et qui nous réserve les semaines destinées à la moisson.
C'est à cause de vos iniquités que ces dispensations n'ont pas lieu, Ce sont vos péchés qui vous privent de ces biens.
Car il se trouve parmi mon peuple des méchants; Ils épient comme l'oiseleur qui dresse des pièges, Ils tendent des filets, et prennent des hommes.
Comme une cage est remplie d'oiseaux, Leurs maisons sont remplies de fraude; C'est ainsi qu'ils deviennent puissants et riches.
Ils s'engraissent, ils sont brillants d'embonpoint; Ils dépassent toute mesure dans le mal, Ils ne défendent pas la cause, la cause de l'orphelin, et ils prospèrent; Ils ne font pas droit aux indigents.
Ne châtierais-je pas ces choses-là, dit l'Éternel, Ne me vengerais-je pas d'une pareille nation?
Des choses horribles, abominables, Se font dans le pays.
Les prophètes prophétisent avec fausseté, Les sacrificateurs dominent sous leur conduite, Et mon peuple prend plaisir à cela. Que ferez-vous à la fin?
La parole qui fut adressée à Jérémie de la part de l'Éternel, en ces mots:
Place-toi à la porte de la maison de l'Éternel, Et là publie cette parole, Et dis: Écoutez la parole de l'Éternel, Vous tous, hommes de Juda, qui entrez par ces portes, Pour vous prosterner devant l'Éternel!
Ainsi parle l'Éternel des armées, le Dieu d'Israël: Réformez vos voies et vos oeuvres, Et je vous laisserai demeurer dans ce lieu.
Ne vous livrez pas à des espérances trompeuses, en disant: C'est ici le temple de l'Éternel, le temple de l'Éternel, Le temple de l'Éternel!
Si vous réformez vos voies et vos oeuvres, Si vous pratiquez la justice envers les uns et les autres,
Si vous n'opprimez pas l'étranger, l'orphelin et la veuve, Si vous ne répandez pas en ce lieu le sang innocent, Et si vous n'allez pas après d'autres dieux, pour votre malheur,
Alors je vous laisserai demeurer dans ce lieu, Dans le pays que j'ai donné à vos pères, D'éternité en éternité.
Mais voici, vous vous livrez à des espérances trompeuses, Qui ne servent à rien.
Quoi! dérober, tuer, commettre des adultères, Jurer faussement, offrir de l'encens à Baal, Aller après d'autres dieux que vous ne connaissez pas!...
Puis vous venez vous présenter devant moi, Dans cette maison sur laquelle mon nom est invoqué, Et vous dites: Nous sommes délivrés!... Et c'est afin de commettre toutes ces abominations!
Est-elle à vos yeux une caverne de voleurs, Cette maison sur laquelle mon nom est invoqué? Je le vois moi-même, dit l'Éternel.
Allez donc au lieu qui m'était consacré à Silo, Où j'avais fait autrefois résider mon nom. Et voyez comment je l'ai traité, A cause de la méchanceté de mon peuple d'Israël.
Et maintenant, puisque vous avez commis toutes ces actions, Dit l'Éternel, Puisque je vous ai parlé dès le matin et que vous n'avez pas écouté, Puisque je vous ai appelés et que vous n'avez pas répondu,
Je traiterai la maison sur laquelle mon nom est invoqué, Sur laquelle vous faites reposer votre confiance, Et le lieu que j'ai donné à vous et à vos pères, De la même manière que j'ai traité Silo;
Et je vous rejetterai loin de ma face, Comme j'ai rejeté tous vos frères, Toute la postérité d'Éphraïm.
Et toi, n'intercède pas en faveur de ce peuple, N'élève pour eux ni supplications ni prières, Ne fais pas des instances auprès de moi; Car je ne t'écouterai pas.
Ne vois-tu pas ce qu'ils font dans les villes de Juda Et dans les rues de Jérusalem?
Les enfants ramassent du bois, Les pères allument le feu, Et les femmes pétrissent la pâte, Pour préparer des gâteaux à la reine du ciel, Et pour faire des libations à d'autres dieux, Afin de m'irriter.
Est-ce moi qu'ils irritent? dit l'Éternel; N'est-ce pas eux-mêmes, A leur propre confusion?
C'est pourquoi ainsi parle le Seigneur, l'Éternel: Voici, ma colère et ma fureur se répandent sur ce lieu, Sur les hommes et sur les bêtes, Sur les arbres des champs et sur les fruits de la terre; Elle brûlera, et ne s'éteindra point.
Ainsi parle l'Éternel des armées, le Dieu d'Israël: Ajoutez vos holocaustes à vos sacrifices, Et mangez-en la chair!
Car je n'ai point parlé avec vos pères et je ne leur ai donné aucun ordre, Le jour où je les ai fait sortir du pays d'Égypte, Au sujet des holocaustes et des sacrifices.
Mais voici l'ordre que je leur ai donné: Écoutez ma voix, Et je serai votre Dieu, Et vous serez mon peuple; Marchez dans toutes les voies que je vous prescris, Afin que vous soyez heureux.
Et ils n'ont point écouté, ils n'ont point prêté l'oreille; Ils ont suivi les conseils, les penchants de leur mauvais coeur, Ils ont été en arrière et non en avant.
Depuis le jour où vos pères sont sortis du pays d'Égypte, Jusqu'à ce jour, Je vous ai envoyé tous mes serviteurs, les prophètes, Je les ai envoyés chaque jour, dès le matin.
Mais ils ne m'ont point écouté, ils n'ont point prêté l'oreille; Ils ont raidi leur cou, Ils ont fait le mal plus que leurs pères.
Si tu leur dis toutes ces choses, ils ne t'écouteront pas; Si tu cries vers eux, ils ne te répondront pas.
Alors dis-leur: C'est ici la nation qui n'écoute pas la voix de l'Éternel, son Dieu, Et qui ne veut pas recevoir instruction; La vérité a disparu, elle s'est retirée de leur bouche.
Coupe ta chevelure, et jette-la au loin; Monte sur les hauteurs, et prononce une complainte! Car l'Éternel rejette Et repousse la génération qui a provoqué sa fureur.
Car les enfants de Juda ont fait ce qui est mal à mes yeux, Dit l'Éternel; Ils ont placé leurs abominations Dans la maison sur laquelle mon nom est invoqué, Afin de la souiller.
Ils ont bâti des hauts lieux à Topheth dans la vallée de Ben Hinnom, Pour brûler au feu leurs fils et leurs filles: Ce que je n'avais point ordonné, Ce qui ne m'était point venu à la pensée.
C'est pourquoi voici, les jours viennent, dit l'Éternel, Où l'on ne dira plus Topheth et la vallée de Ben Hinnom, Mais où l'on dira la vallée du carnage; Et l'on enterrera les morts à Topheth par défaut de place.
Les cadavres de ce peuple seront la pâture Des oiseaux du ciel et des bêtes de la terre; Et il n'y aura personne pour les troubler.
Je ferai cesser dans les villes de Juda et dans les rues de Jérusalem Les cris de réjouissance et les cris d'allégresse, Les chants du fiancé et les chants de la fiancée; Car le pays sera un désert.
Tu es trop juste, Éternel, pour que je conteste avec toi; Je veux néanmoins t'adresser la parole sur tes jugements: Pourquoi la voie des méchants est-elle prospère? Pourquoi tous les perfides vivent-ils en paix?
Tu les as plantés, ils ont pris racine, Ils croissent, ils portent du fruit; Tu es près de leur bouche, Mais loin de leur coeur.
Et toi, Éternel, tu me connais, Tu me vois, tu sondes mon coeur qui est avec toi. Enlève-les comme des brebis qu'on doit égorger, Et prépare-les pour le jour du carnage!
Jusques à quand le pays sera-t-il dans le deuil, Et l'herbe de tous les champs sera-t-elle desséchée? A cause de la méchanceté des habitants, Les bêtes et les oiseaux périssent. Car ils disent: Il ne verra pas notre fin. -
Si tu cours avec des piétons et qu'ils te fatiguent, Comment pourras-tu lutter avec des chevaux? Et si tu ne te crois en sûreté que dans une contrée paisible, Que feras-tu sur les rives orgueilleuses du Jourdain?
Car tes frères eux-mêmes et la maison de ton père te trahissent, Ils crient eux-mêmes à pleine voix derrière toi. Ne les crois pas, quand ils te diront des paroles amicales.
J'ai abandonné ma maison, J'ai délaissé mon héritage, J'ai livré l'objet de mon amour aux mains de ses ennemis.
Mon héritage a été pour moi comme un lion dans la forêt, Il a poussé contre moi ses rugissements; C'est pourquoi je l'ai pris en haine.
Mon héritage a été pour moi un oiseau de proie, une hyène; Aussi les oiseaux de proie viendront de tous côtés contre lui. Allez, rassemblez tous les animaux des champs, Faites-les venir pour qu'ils le dévorent!
Des bergers nombreux ravagent ma vigne, Ils foulent mon champ; Ils réduisent le champ de mes délices En un désert, en une solitude.
Ils le réduisent en un désert; Il est en deuil, il est désolé devant moi. Tout le pays est ravagé, Car nul n'y prend garde.
Sur tous les lieux élevés du désert arrivent les dévastateurs, Car le glaive de l'Éternel dévore le pays d'un bout à l'autre; Il n'y a de paix pour aucun homme.
Ils ont semé du froment, et ils moissonnent des épines, Ils se sont fatigués sans profit. Ayez honte de ce que vous récoltez, Par suite de la colère ardente de l'Éternel.
Ainsi parle l'Éternel sur tous mes méchants voisins, Qui attaquent l'héritage que j'ai donné à mon peuple d'Israël: Voici, je les arracherai de leur pays, Et j'arracherai la maison de Juda du milieu d'eux.
Mais après que je les aurai arrachés, J'aurai de nouveau compassion d'eux, Et je les ramènerai chacun dans son héritage, Chacun dans son pays.
Et s'ils apprennent les voies de mon peuple, S'ils jurent par mon nom, en disant: L'Éternel est vivant! Comme ils ont enseigné à mon peuple à jurer par Baal, Alors ils jouiront du bonheur au milieu de mon peuple.
Mais s'ils n'écoutent rien, Je détruirai une telle nation, Je la détruirai, je la ferai périr, dit l'Éternel.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible