Скрыть
6:2
6:5
6:8
6:18
6:21
6:23
6:29
Глава 15 
15:5
15:6
15:7
15:8
15:11
15:12
15:21
Глава 44 
44:2
44:7
44:8
44:9
44:10
44:20
44:21
44:23
44:24
44:25
44:28
44:29
Церковнославянский (рус)
Укрѣпи́теся, сы́нове Венiами́новы, посредѣ́ Иерусали́ма, и въ Ѳеку́и воструби́те трубо́ю, и надъ веѳаха́рмомъ воз­дви́гните хору́гвь: я́ко зла́я про­изнико́ша от­ сѣ́вера, и сотре́нiе вели́ко быва́етъ:
и отъ­и́мет­ся высота́ твоя́, дщи́ Сiо́ня.
Къ не́й прiи́дутъ па́стырiе и стада́ и́хъ, и поста́вятъ на не́й ку́щы о́крестъ, и упасу́тъ кі́йждо руко́ю сво­е́ю.
Угото́витеся на ню́ на бра́нь, воста́ните и взы́демъ на ню́ о полу́дни: го́ре на́мъ, я́ко уклони́ся де́нь, я́ко исчеза́ютъ сѣ́ни дневны́я.
Воста́ните и взы́демъ на ню́ но́щiю и расточи́мъ основа́нiя ея́.
Я́ко сiя́ глаго́летъ Госпо́дь си́лъ: посѣцы́ древа́ его́, излі́й на Иерусали́мъ си́лу: о, гра́де лжи́вый, вся́кое наси́ль­ство въ не́мъ!
Я́коже студену́ твори́тъ кла́дязь во́ду свою́, та́ко студену́ твори́тъ ю́ зло́ба ея́: нече́стiе и па́кости услы́шат­ся въ не́мъ надъ лице́мъ его́ всегда́.
Не́мощiю и я́звою нака́жешися, Иерусали́ме: да не от­сту́питъ душа́ моя́ от­ тебе́, да не сотворю́ тя непрохо́дну, зе́млю необита́н­ну.
Я́ко сiя́ глаго́летъ Госпо́дь си́лъ: обира́йте, обира́йте, а́ки виногра́дъ, оста́нки Изра́илевы, обрати́теся а́ки обира́тель на ко́шницу свою́.
Кому́ воз­глаго́лю и [кому́] засвидѣ́тел­ст­вую, и услы́шитъ? се́, необрѣ́зана ушеса́ и́хъ, и слы́шати не воз­могу́тъ: се́, сло́во Госпо́дне бы́сть къ ни́мъ въ поноше́нiе, и не воспрiи́мутъ того́.
И я́рость мою́ испо́лнихъ, и терпѣ́хъ, и не сконча́хъ и́хъ: излiю́ на младе́нцы от­внѣ́ и на собра́нiе ю́ношъ вку́пѣ: му́жъ бо и жена́ я́ти бу́дутъ, ста́рецъ со испо́лнен­нымъ дні́й.
И пре́йдутъ до́мы и́хъ ко ины́мъ, поля́ и жены́ и́хъ та́кожде, я́ко простру́ ру́ку мою́ на обита́ющихъ на земли́ се́й, глаго́летъ Госпо́дь.
Поне́же от­ ме́ншаго и да́же до бо́лшаго вси́ соверши́ша беззако́н­ная, от­ свяще́н­ника и да́же до лжепроро́ка вси́ сотвори́ша ло́жная
и цѣля́ху сотре́нiе люді́й мо­и́хъ, уничижа́юще и глаго́люще: ми́ръ, ми́ръ: и гдѣ́ е́сть ми́ръ?
Постыдѣ́шася, я́ко оскудѣ́ша: и ниже́ а́ки посрамля́еми постыдѣ́шася и безче́стiя сво­его́ не позна́ша: сего́ ра́ди паду́тъ паде́нiемъ сво­и́мъ и во вре́мя посѣще́нiя сво­его́ поги́бнутъ, рече́ Госпо́дь.
Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: ста́ните на путе́хъ и ви́дите, и вопроси́те о стезя́хъ Госпо́днихъ вѣ́чныхъ и ви́дите, кі́й е́сть пу́ть бла́гъ, и ходи́те по нему́ и обря́щете очище́нiе душа́мъ ва́шымъ. И реко́ша: не по́йдемъ.
И поста́вихъ надъ ва́ми стра́жы: слы́шите гла́съ трубы́. И реко́ша: не послу́шаемъ.
Сего́ ра́ди услы́шаша язы́цы и пасу́щiи стада́ своя́.
Слы́ши, земле́: се́, а́зъ навожду́ на лю́ди сiя́ зла́я, пло́дъ от­враще́нiя и́хъ, я́ко слове́съ мо­и́хъ не послу́шаша и зако́нъ мо́й от­верго́ша.
Вску́ю мнѣ́ кади́ло от­ Савы́ при­­но́сите и кинамо́нъ от­ земли́ да́льнiя? всесожже́нiя ва́ша не су́ть прiя́тна, и же́ртвы ва́шя не услади́ша мя́.
Сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Госпо́дь: се́, а́зъ да́мъ на лю́ди сiя́ болѣ́знь, и изнемо́гутъ отцы́ и сы́нове вку́пѣ, сосѣ́дъ и и́скрен­нiй его́ поги́бнутъ.
Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: се́, лю́дiе гряду́тъ от­ сѣ́вера, и язы́къ вели́къ воста́нетъ от­ коне́цъ земли́,
лу́къ и щи́тъ во́змутъ: мучи́теленъ е́сть и не умилосе́рдит­ся: гла́съ его́, я́ко мо́ре шумя́щее: на ко́нехъ и колесни́цахъ ополчи́т­ся а́ки о́гнь на бра́нь на тя́, дщи́ Сiо́ня.
Слы́шахомъ слу́хъ его́, ослабѣ́ша ру́цѣ на́ши, ско́рбь объя́тъ на́съ, болѣ́зни я́ко родя́щiя.
Не исходи́те на ни́вы и на пути́ не ходи́те, поне́же ме́чь вра́жiй обита́етъ о́крестъ.
Дщи́ люді́й мо­и́хъ, препоя́шися вре́тищемъ и посы́плися пе́пеломъ, пла́чь воз­лю́блен­наго сотвори́ тебѣ́ рыда́нiе го́рько, поне́же внеза́пу прiи́детъ запустѣ́нiе на ва́съ.
Искуси́теля да́хъ тя́ въ лю́дехъ иску́сныхъ, и увѣ́си мя́, внегда́ искуси́ти ми́ пу́ть и́хъ:
вси́ непослу́шни ходя́щiи стропти́во: мѣ́дь и желѣ́зо, вси́ растлѣ́ни су́ть.
Оскудѣ́ мѣ́хъ от­ огня́, истлѣ́ о́лово: всу́е кова́чь сребро́ куе́тъ, лука́в­ст­ва бо и́хъ не иста́яша.
Сребро́ от­ринове́но нарцы́те и́хъ, я́ко Госпо́дь от­ве́рже и́хъ.
И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: а́ще ста́нутъ Моисе́й и самуи́лъ предъ лице́мъ мо­и́мъ, нѣ́сть душа́ моя́ къ лю́демъ си́мъ: изри́ни тѣ́хъ [от­ лица́ мо­его́], и да изы́дутъ.
И бу́детъ, а́ще реку́тъ къ тебѣ́: ка́мо изы́демъ? и рече́ши къ ни́мъ: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: и́же ко сме́рти, ко сме́рти: и и́же къ мечу́, къ мечу́: и и́же ко гла́ду, ко гла́ду: и и́же ко плѣне́нiю, ко плѣне́нiю.
И от­мщу́ и́мъ четы́рьми о́бразы, рече́ Госпо́дь: ме́чь на закла́нiе, и пси́ на растерза́нiе, и пти́цы небесе́ и звѣ́рiе земли́ на пожре́нiя и расхище́нiе.
И преда́мъ и́хъ во утѣсне́нiе всѣ́мъ ца́р­ст­вамъ земны́мъ, ра́ди Манассі́и сы́на езекі́ина царя́ Иу́дина за вся́, я́же сотвори́ во Иерусали́мѣ.
Кто́ умилосе́рдит­ся къ тебѣ́, Иерусали́ме? и кто́ поскорби́тъ о тебѣ́, или́ кто́ по́йдетъ моли́ти о ми́рѣ тебѣ́?
Ты́ оста́вилъ мя́ еси́, рече́ Госпо́дь, вспя́ть поше́лъ еси́: и простру́ ру́ку мою́ на тя́ и убiю́ тя, и ктому́ не пощажу́ и́хъ
и расточу́ и́хъ расточе́нiемъ во вратѣ́хъ люді́й мо­и́хъ: обезча́дѣша, погуби́ша люді́й мо­и́хъ зло́бами сво­и́ми, и не обрати́шася.
Умно́жишася вдови́цы и́хъ па́че песка́ морска́го: наведо́хъ на ма́терь ю́ношы, бѣ́дность о полу́дни, наверго́хъ на ню́ внеза́пу стра́хъ и тре́петъ.
Пра́здна бы́сть роди́в­шая се́дмь, оскудѣ́ душа́ ея́, за́йде е́й со́лнце еще́ средѣ́ полу́дне, постыжде́на бы́сть и укоре́на: про́чыя и́хъ въ ме́чь да́мъ предъ враги́ и́хъ, рече́ Госпо́дь.
Го́ре мнѣ́, ма́ти [моя́], вску́ю мя́ родила́ еси́ му́жа при́телнаго и суди́маго по все́й земли́? не зая́хъ, ниже́ зая́тъ у мене́ кто́: си́ла моя́ оскудѣ́ от­ клену́щихъ мя́, [рече́ Госпо́дь].
Бу́ди, Влады́ко, исправля́ющымъ и́мъ: а́ще не при­­теко́хъ ко тебѣ́ во вре́мя озлобле́нiя и́хъ и во вре́мя ско́рби и́хъ, во блага́я на врага́.
Еда́ позна́ет­ся желѣ́зо? и одѣя́нiе мѣ́дяно крѣ́пость твоя́.
И сокро́вища твоя́ въ расхище́нiе да́мъ, измѣ́ну за вся́ грѣхи́ твоя́, и во всѣ́хъ предѣ́лѣхъ тво­и́хъ:
и порабощу́ тя о́крестъ враго́мъ тво­и́мъ, въ земли́, ея́же не вѣ́си: я́ко о́гнь воз­жже́ся от­ я́рости мо­ея́, на ва́съ горѣ́ти бу́детъ.
Ты́ вѣ́си, Го́споди, воспомяни́ мя и посѣти́ мя и защити́ мя от­ гоня́щихъ мя́, не въ долготерпѣ́нiе твое́ воспрiими́ мя: вѣ́ждь, я́ко прiя́хъ тебе́ ра́ди поноше́нiе от­ от­верга́ющихъ словеса́ твоя́:
сконча́й и́хъ, и бу́детъ сло́во твое́ мнѣ́ въ ра́дость и во весе́лiе се́рдца мо­его́, я́ко при́звано е́сть и́мя твое́ на мнѣ́, Го́споди Бо́же си́лъ.
Не сѣдо́хъ въ со́нмѣ и́хъ игра́ющихъ, но боя́хся от­ лица́ руки́ тво­ея́: на еди́нѣ сѣдя́хъ, я́ко го́рести испо́лнихся.
Вску́ю оскорбля́ющiи мя́ воз­мога́ютъ на мя́? я́зва моя́ тверда́, от­ку́ду исцѣлю́ся? бы́сть мнѣ́ я́ко вода́ лжи́вая, не иму́щая вѣ́рности.
Сего́ ра́ди сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: а́ще обрати́шися, воз­ста́влю тя́, и предъ лице́мъ мо­и́мъ ста́неши: и а́ще изведе́ши честно́е от­ недосто́йнаго, я́ко уста́ моя́ бу́деши: и обратя́т­ся ті́и къ тебѣ́, и ты́ не обрати́шися къ ни́мъ.
И да́мъ тя́ лю́демъ си́мъ а́ки стѣ́ну крѣ́пку, мѣ́дяну: и пора́туютъ на тя́ и не воз­мо́гутъ на тя́, я́ко а́зъ съ тобо́ю е́смь, да спасу́ тя и изба́влю тя́, рече́ Госпо́дь:
изба́влю тя́ от­ ру́къ злѣ́йшихъ и искуплю́ тя от­ ру́къ губи́телей.
Сло́во бы́в­шее ко иеремі́и [от­ Го́спода] и ко всѣ́мъ Иуде́емъ су́щымъ въ земли́ Еги́петстѣй и сѣдя́щымъ во Магда́лѣ и во тафна́сѣ, и во мемфи́сѣ и въ земли́ паѳу́рстѣ, глаго́ля:
та́ко глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: вы́ ви́дѣсте вся́ зла́я, я́же наведо́хъ на Иерусали́мъ и на гра́ды Иу́дины: и се́, пу́сти су́ть ны́нѣ от­ живу́щихъ,
от­ лица́ зло́бы и́хъ, ю́же сотвори́ша разгнѣ́вати мя́, ходя́ще кади́ти бого́мъ чужди́мъ, и́хже не вѣ́дѣсте вы́ са́ми и отцы́ ва́ши.
И посла́хъ къ ва́мъ о́троки моя́ проро́ки зау́тра, и посыла́хъ я́, глаго́ля: не твори́те дѣ́ла оскверне́нiя сего́, его́же воз­ненави́дѣхъ.
И не послу́шаша мене́, ни при­­клони́ша у́ха сво­его́ обрати́тися от­ зло́бъ сво­и́хъ, е́же не кади́ти бого́мъ инѣ́мъ.
И вска́па я́рость моя́ и гнѣ́въ мо́й и разгорѣ́ся во вратѣ́хъ Иу́диныхъ и внѣ́ Иерусали́ма: и бы́ша во опустѣ́нiе и въ непроходи́мую до сего́ дне́.
И ны́нѣ си́це рече́ Госпо́дь Вседержи́тель, Бо́гъ Изра́илевъ: вску́ю вы́ творите́ зло́бы вели́ки на ду́шы своя́, е́же изсѣщи́ ва́мъ му́жы и жены́, младе́нца и ссу́щаго от­ среды́ Иу́ды, да не оста́нет­ся ни еди́нъ от­ ва́съ,
разгнѣ́вати мя́ въ дѣ́лѣхъ ру́къ ва́шихъ, кади́ти бого́мъ инѣ́мъ въ земли́ Еги́петстѣй, въ ню́же прiидо́сте жи́ти та́мо, да изсѣ́чени бу́дете и въ прокля́тiе да бу́дете и на укори́зну во всѣ́хъ язы́цѣхъ земли́?
еда́ забы́сте зло́бы оте́цъ ва́шихъ и зло́бы царе́й Иу́диныхъ, и зло́бы князе́й ва́шихъ и зло́бы ва́шя, и зло́бы же́нъ ва́шихъ, я́же сотвори́ша въ земли́ Иу́динѣ и внѣ́ Иерусали́ма?
И не преста́ша да́же до сего́ дне́ и не убоя́шася, и не держа́хуся зако́новъ мо­и́хъ и повелѣ́нiй мо­и́хъ, я́же да́хъ предъ лице́мъ ва́шимъ и предъ очи́ма оте́цъ ва́шихъ.
Того́ ра́ди та́ко глаго́летъ Госпо́дь си́лъ, Бо́гъ Изра́илевъ: се́, а́зъ при­­ста́влю лице́ мое́ на вы́ во зло́, е́же погуби́ти вся́ лю́ди Иу́дины:
и воз­му́ оста́нки Иу́дины, и́же поста́виша ли́ца своя́, е́же вни́ти въ зе́млю Еги́петску и жи́ти та́мо, и исче́знутъ вси́ въ земли́ Еги́петстѣй, и паду́тъ мече́мъ и гла́домъ, и исче́знутъ от­ ма́ла да́же до вели́ка: и бу́дутъ на укори́зну и въ па́губу и въ прокля́тiе:
и посѣщу́ на сѣдя́щихъ въ земли́ Еги́петстѣй, я́коже посѣти́хъ на Иерусали́мъ, мече́мъ и гла́домъ и сме́ртiю,
и не бу́детъ уцѣлѣ́в­ша ни еди́наго же от­ оста́в­шихъ Иу́диныхъ, обита́ющихъ въ земли́ Еги́петстѣй, е́же воз­врати́тися на зе́млю Иу́дину, къ не́йже ті́и надѣ́ют­ся душа́ми сво­и́ми воз­врати́тися та́мо: не воз­вратя́т­ся, ра́звѣ избѣ́гшiи.
И от­вѣща́ша иеремі́и вси́ му́жiе разумѣ́ющiи, я́ко кадя́тъ жены́ и́хъ бого́мъ ины́мъ, и вся́ жены́ собо́ръ вели́къ, и вси́ лю́дiе сѣдя́щiи въ земли́ Еги́петстѣй, въ земли́ паѳу́рстѣ, глаго́люще:
сло́во, е́же глаго́лалъ еси́ къ на́мъ во и́мя Госпо́дне, не послу́шаемъ тебе́,
я́ко творя́ще сотвори́мъ вся́кое сло́во, е́же изы́детъ изъ у́стъ на́шихъ, кади́ти цари́цѣ небе́снѣй и воз­лива́ти е́й воз­лiя́нiя, я́коже сотвори́хомъ мы́ и отцы́ на́ши, и ца́рiе на́ши и кня́зи на́ши во градѣ́хъ Иу́диныхъ и внѣ́ Иерусали́ма: и насы́тихомся хлѣ́бовъ, и бла́го на́мъ бы́сть, и зла́ не ви́дѣхомъ.
И егда́ преста́хомъ кади́ти цари́цѣ небе́снѣй и воз­лива́ти воз­лiя́нiя, оскудѣ́хомъ хлѣ́бы вси́ мы́, и мече́мъ и гла́домъ сконча́хомся.
И егда́ кади́хомъ мы́ цари́цѣ небе́снѣй и воз­лива́хомъ е́й воз­лiя́нiя, еда́ безъ муже́й на́шихъ твори́хомъ е́й опрѣсно́ки и воз­лива́хомъ е́й воз­лiя́нiя?
И рече́ Иеремі́а всѣ́мъ лю́демъ си́льнымъ и всѣ́мъ жена́мъ и всѣ́мъ лю́демъ от­вѣща́в­шымъ ему́ словеса́, глаго́ля:
не кажде́нiе ли, е́же кади́сте во градѣ́хъ Иу́диныхъ и внѣу́ду Иерусали́ма вы́ и отцы́ ва́ши, и ца́рiе ва́ши и кня́зи ва́ши и лю́дiе земли́, помяну́ Госпо́дь, и взы́де на се́рдце его́?
И не можа́­ше Госпо́дь терпѣ́ти ктому́ от­ лица́ зло́бы дѣя́нiй ва́шихъ и от­ гну́сностей, я́же сотвори́сте: и бы́сть земля́ ва́ша во опустѣ́нiе и въ непрохожде́нiе и въ кля́тву, е́же не бы́ти живу́щымъ, я́коже е́сть де́нь се́й,
от­ лица́ си́хъ, и́мже кади́сте [и́доломъ] и и́миже согрѣши́сте Го́сподеви: и не послу́шасте гла́са Госпо́дня, и въ повелѣ́нiихъ его́ и въ зако́нѣ и во свидѣ́нiихъ его́ не ходи́сте, и пости́гнуша вы́ зла́я сiя́, я́коже де́нь се́й.
И рече́ Иеремі́а лю́демъ и жена́мъ: слы́шите сло́во Госпо́дне, ве́сь Иу́да, и́же есте́ въ земли́ Еги́петстѣй:
та́ко рече́ Госпо́дь Вседержи́тель, Бо́гъ Изра́илевъ, глаго́ля: вы́ и жены́ ва́шя усты́ ва́шими соглаго́ласте и рука́ми ва́шими испо́лнисте, глаго́люще: творя́ще сотвори́мъ исповѣ́данiя на́ша, я́же обѣща́хомъ кади́ти цари́цѣ небе́снѣй и воз­лива́ти воз­лiя́нiя е́й: пребыва́юще пребы́сте во обѣ́тѣхъ ва́шихъ и творя́ще сотвори́сте я́.
Того́ ра́ди слы́шите сло́во Госпо́дне: ве́сь Иу́да, сѣдя́щiи въ земли́ Еги́петстѣй: се́, кля́хся и́менемъ мо­и́мъ вели́кимъ, рече́ Госпо́дь, а́ще бу́детъ ктому́ и́мя мое́ во устѣ́хъ всего́ Иу́ды, е́же рещи́, жи́въ Госпо́дь Бо́гъ, во все́й земли́ Еги́петстѣй.
Я́ко се́, а́зъ воз­буди́хся на ня́ озло́бити и́хъ, а не благосотвори́ти, и исче́знутъ ве́сь Иу́да живу́щiи въ земли́ Еги́петстѣй мече́мъ и гла́домъ, до́ндеже сконча́ют­ся.
И уцѣлѣ́в­шiи от­ меча́ воз­вратя́т­ся на зе́млю Иу́дину ма́лымъ число́мъ: и увѣ́дятъ оста́в­шiи Иу́дины, пресели́в­шiися въ зе́млю Еги́петску обита́ти та́мо, сло́во чiе́ пребу́детъ, мое́, или́ и́хъ?
И сiе́ ва́мъ зна́менiе, глаго́летъ Госпо́дь, я́ко посѣщу́ а́зъ на вы́ на мѣ́стѣ се́мъ, да увѣ́дите, я́ко во­и́стин­ну испо́лнят­ся словеса́ моя́ на ва́съ во зла́я.
Та́ко рече́ Госпо́дь: се́, а́зъ предаю́ фарао́на вафрі́а царя́ Еги́петска въ ру́цѣ врага́ его́ и въ ру́цѣ и́щущихъ души́ его́, я́коже да́хъ седекі́ю царя́ Иу́дина въ ру́цѣ Навуходоно́сора царя́ Вавило́нска врага́ его́ и и́щущаго души́ его́.
Синодальный
1 Беда на Сион появляется с севера, извергая из себя зло, как источник воду. 9 Разрушение до конца. 13 Ложные пророки; «мир! мир! а мира нет». Безразличие народа. 21 Нашествие народа для отмщения.
Бегите, дети Вениаминовы, из среды Иерусалима, и в Фекое трубите трубою и дайте знать огнем в Бефкареме, ибо от севера появляется беда и великая гибель.
Разорю Я дочь Сиона, красивую и изнеженную.
Пастухи со своими стадами придут к ней, раскинут палатки вокруг нее; каждый будет пасти свой участок.
Приготовляйте против нее войну; вставайте и пойдем в полдень. Горе нам! день уже склоняется, распростираются вечерние тени.
Вставайте, пойдем и ночью, и разорим чертоги ее!
Ибо так говорит Господь Саваоф: рубите дерева и делайте насыпь против Иерусалима: этот город должен быть наказан; в нем всякое угнетение.
Как источник извергает из себя воду, так он источает из себя зло: в нем слышно насилие и грабительство, пред лицем Моим всегда обиды и раны.
Вразумись, Иерусалим, чтобы душа Моя не удалилась от тебя, чтоб Я не сделал тебя пустынею, землею необитаемою.
Так говорит Господь Саваоф: до конца доберут остаток Израиля, как виноград; работай рукою твоею, как обиратель винограда, наполняя корзины.
К кому мне говорить и кого увещевать, чтобы слушали? Вот, ухо у них необрезанное, и они не могут слушать; вот, слово Господне у них в посмеянии; оно неприятно им.
Поэтому я преисполнен яростью Господнею, не могу держать ее в себе; изолью ее на детей на улице и на собрание юношей; взяты будут муж с женою, пожилой с отжившим лета.
И домы их перейдут к другим, равно поля и жены; потому что Я простру руку Мою на обитателей сей земли, говорит Господь.
Ибо от малого до большого, каждый из них предан корысти, и от пророка до священника – все действуют лживо;
врачуют раны народа Моего легкомысленно, говоря: «мир! мир!», а мира нет.
Стыдятся ли они, делая мерзости? нет, нисколько не стыдятся и не краснеют. За то падут между падшими, и во время посещения Моего будут повержены, говорит Господь.
Так говорит Господь: остановитесь на путях ваших и рассмотрите, и расспросите о путях древних, где путь добрый, и идите по нему, и найдете покой душам вашим. Но они сказали: «не пойдем».
И поставил Я стражей над вами, сказав: «слушайте звука трубы». Но они сказали: «не будем слушать».
Итак слушайте, народы, и знай, собрание, что с ними будет.
Слушай, земля: вот, Я приведу на народ сей пагубу, плод помыслов их; ибо они слов Моих не слушали и закон Мой отвергли.
Для чего Мне ладан, который идет из Савы, и благовонный тростник из дальней страны? Всесожжения ваши неугодны, и жертвы ваши неприятны Мне.
Посему так говорит Господь: вот, Я полагаю пред народом сим преткновения, и преткнутся о них отцы и дети вместе, сосед и друг его, и погибнут.
Так говорит Господь: вот, идет народ от страны северной, и народ великий поднимается от краев земли;
держат в руках лук и копье; они жестоки и немилосерды, голос их шумит, как море, и несутся на конях, выстроены, как один человек, чтобы сразиться с тобою, дочь Сиона.
Мы услышали весть о них, и руки у нас опустились, скорбь объяла нас, муки, как женщину в родах.
Не выходите в поле и не ходите по дороге, ибо меч неприятелей, ужас со всех сторон.
Дочь народа моего! опояшь себя вретищем и посыпь себя пеплом; сокрушайся, как бы о смерти единственного сына, горько плачь; ибо внезапно придет на нас губитель.
Башнею поставил Я тебя среди народа Моего, столпом, чтобы ты знал и следил путь их.
Все они – упорные отступники, живут клеветою; это медь и железо, – все они развратители.
Раздувальный мех обгорел, свинец истлел от огня: плавильщик плавил напрасно, ибо злые не отделились;
отверженным серебром назовут их, ибо Господь отверг их.
1 Смерть, меч, голод, плен предсказаны за грех Манассии. 15 Молитва Иеремии: «ради Тебя несу я поругание». 19 Ответ Господа: «Ты будешь, как Мои уста»; «крепкая стена для этого народа».
И сказал мне Господь: хотя бы предстали пред лице Мое Моисей и Самуил, душа Моя не приклонится к народу сему; отгони их от лица Моего, пусть они отойдут.
Если же скажут тебе: «куда нам идти?», то скажи им: так говорит Господь: кто обречен на смерть, иди на смерть; и кто под меч, – под меч; и кто на голод, – на голод; и кто в плен, – в плен.
И пошлю на них четыре рода казней, говорит Господь: меч, чтобы убивать, и псов, чтобы терзать, и птиц небесных и зверей полевых, чтобы пожирать и истреблять;
и отдам их на озлобление всем царствам земли за Манассию, сына Езекии, царя Иудейского, за то, что он сделал в Иерусалиме.
Ибо кто пожалеет о тебе, Иерусалим? и кто окажет сострадание к тебе? и кто зайдет к тебе спросить о твоем благосостоянии?
Ты оставил Меня, говорит Господь, отступил назад; поэтому Я простру на тебя руку Мою и погублю тебя: Я устал миловать.
Я развеваю их веялом за ворота земли; лишаю их детей, гублю народ Мой; но они не возвращаются с путей своих.
Вдов их у Меня более, нежели песку в море; наведу на них, на мать юношей, опустошителя в полдень; нападет на них внезапно страх и ужас.
Лежит в изнеможении родившая семерых, испускает дыхание свое; еще днем закатилось солнце ее, она постыжена и посрамлена. И остаток их предам мечу пред глазами врагов их, говорит Господь.
«Горе мне, мать моя, что ты родила меня человеком, который спорит и ссорится со всею землею! никому не давал я в рост, и мне никто не давал в рост, а все проклинают меня».
Господь сказал: конец твой будет хорош, и Я заставлю врага поступать с тобою хорошо во время бедствия и во время скорби.
Может ли железо сокрушить железо северное и медь?
Имущество твое и сокровища твои отдам на расхищение, без платы, за все грехи твои, во всех пределах твоих;
и отправлю с врагами твоими в землю, которой ты не знаешь; ибо огонь возгорелся в гневе Моем, – будет пылать на вас.
О, Господи! Ты знаешь всё; вспомни обо мне и посети меня, и отмсти за меня гонителям моим; не погуби меня по долготерпению Твоему; Ты знаешь, что ради Тебя несу я поругание.
Обретены слова Твои, и я съел их; и было слово Твое мне в радость и в веселье сердца моего; ибо имя Твое наречено на мне, Господи, Боже Саваоф.
Не сидел я в собрании смеющихся и не веселился: под тяготеющею на мне рукою Твоею я сидел одиноко, ибо Ты исполнил меня негодования.
За что так упорна болезнь моя, и рана моя так неисцельна, что отвергает врачевание? Неужели Ты будешь для меня как бы обманчивым источником, неверною водою?
На сие так сказал Господь: если ты обратишься, то Я восставлю тебя, и будешь предстоять пред лицем Моим; и если извлечешь драгоценное из ничтожного, то будешь как Мои уста. Они сами будут обращаться к тебе, а не ты будешь обращаться к ним.
И сделаю тебя для этого народа крепкою медною стеною; они будут ратовать против тебя, но не одолеют тебя, ибо Я с тобою, чтобы спасать и избавлять тебя, говорит Господь.
И спасу тебя от руки злых и избавлю тебя от руки притеснителей.
1 Иеремия объявляет о гневе Господнем на Иудеев в Египте и их поклонение иным богам. 15 Они оправдывают свое поклонение «богине неба». 20 Иеремия предупреждает, что все в Египте будут истреблены мечом и голодом, кроме малого числа избежавших.
Слово, которое было к Иеремии о всех Иудеях, живущих в земле Египетской, поселившихся в Магдоле и Тафнисе, и в Нофе, и в земле Пафрос:
так говорит Господь Саваоф, Бог Израилев: вы видели все бедствие, какое Я навел на Иерусалим и на все города Иудейские; вот, они теперь пусты, и никто не живет в них,
за нечестие их, которое они делали, прогневляя Меня, ходя кадить и служить иным богам, которых не знали ни они, ни вы, ни отцы ваши.
Я посылал к вам всех рабов Моих, пророков, посылал с раннего утра, чтобы сказать: «не делайте этого мерзкого дела, которое Я ненавижу».
Но они не слушали и не приклонили уха своего, чтобы обратиться от своего нечестия, не кадить иным богам.
И излилась ярость Моя и гнев Мой и разгорелась в городах Иудеи и на улицах Иерусалима; и они сделались развалинами и пустынею, как видите ныне.
И ныне так говорит Господь Бог Саваоф, Бог Израилев: зачем вы делаете это великое зло душам вашим, истребляя у себя мужей и жен, взрослых детей и младенцев из среды Иудеи, чтобы не оставить у себя остатка,
прогневляя Меня изделием рук своих, каждением иным богам в земле Египетской, куда вы пришли жить, чтобы погубить себя и сделаться проклятием и поношением у всех народов земли?
Разве вы забыли нечестие отцов ваших и нечестие царей Иудейских, ваше собственное нечестие и нечестие жен ваших, какое они делали в земле Иудейской и на улицах Иерусалима?
Не смирились они и до сего дня, и не боятся и не поступают по закону Моему и по уставам Моим, которые Я дал вам и отцам вашим.
Посему так говорит Господь Саваоф, Бог Израилев: вот, Я обращу против вас лице Мое на погибель и на истребление всей Иудеи
и возьму оставшихся Иудеев, которые обратили лице свое, чтобы идти в землю Египетскую и жить там, и все они будут истреблены, падут в земле Египетской; мечом и голодом будут истреблены; от малого и до большого умрут от меча и голода, и будут проклятием и ужасом, поруганием и поношением.
Посещу живущих в земле Египетской, как Я посетил Иерусалим, мечом, голодом и моровою язвою,
и никто не избежит и не уцелеет из остатка Иудеев, пришедших в землю Египетскую, чтобы пожить там и потом возвратиться в землю Иудейскую, куда они всею душею желают возвратиться, чтобы жить там; никто не возвратится, кроме тех, которые убегут оттуда.
И отвечали Иеремии все мужья, знавшие, что жены их кадят иным богам, и все жены, стоявшие там в большом множестве, и весь народ, живший в земле Египетской, в Пафросе, и сказали:
сло́ва, которое ты говорил нам именем Господа, мы не слушаем от тебя;
но непременно будем делать все то, что вышло из уст наших, чтобы кадить богине неба и возливать ей возлияния, как мы делали, мы и отцы наши, цари наши и князья наши, в городах Иудеи и на улицах Иерусалима, потому что тогда мы были сыты и счастливы и беды не видели.
А с того времени, как перестали мы кадить богине неба и возливать ей возлияния, терпим во всем недостаток и гибнем от меча и голода.
И когда мы кадили богине неба и возливали ей возлияния, то разве без ведома мужей наших делали мы ей пирожки с изображением ее и возливали ей возлияния?
Тогда сказал Иеремия всему народу, мужьям и женам, и всему народу, который так отвечал ему:
не это ли каждение, которое совершали вы в городах Иудейских и на улицах Иерусалима, вы и отцы ваши, цари ваши и князья ваши, и народ страны, воспомянул Господь? И не оно ли взошло Ему на сердце?
Господь не мог более терпеть злых дел ваших и мерзостей, какие вы делали; поэтому и сделалась земля ваша пустынею и ужасом, и проклятием, без жителей, как видите ныне.
Так как вы, совершая то курение, грешили пред Господом и не слушали гласа Господа, и не поступали по закону Его и по установлениям Его, и по повелениям Его, то и постигло вас это бедствие, как видите ныне.
И сказал Иеремия всему народу и всем женам: слушайте слово Господне, все Иудеи, которые в земле Египетской:
так говорит Господь Саваоф, Бог Израилев: вы и жены ваши, что устами своими говорили, то и руками своими делали; вы говорите: «станем выполнять обеты наши, какие мы обещали, чтобы кадить богине неба и возливать ей возлияние», – твердо держитесь обетов ваших и в точности исполняйте обеты ваши.
За то выслушайте слово Господне, все Иудеи, живущие в земле Египетской: вот, Я поклялся великим именем Моим, говорит Господь, что не будет уже на всей земле Египетской произносимо имя Мое устами какого-либо Иудея, говорящего: «жив Господь Бог!»
Вот, Я буду наблюдать над вами к погибели, а не к добру; и все Иудеи, которые в земле Египетской, будут погибать от меча и голода, доколе совсем не истребятся.
Только малое число избежавших от меча возвратится из земли Египетской в землю Иудейскую, и узнают все оставшиеся Иудеи, которые пришли в землю Египетскую, чтобы пожить там, чье слово сбудется: Мое или их.
И вот вам знамение, говорит Господь, что Я посещу вас на сем месте, чтобы вы знали, что сбудутся слова Мои о вас на погибель вам.
Так говорит Господь: вот, Я отдам фараона Вафрия, царя Египетского, в руки врагов его и в руки ищущих души его, как отдал Седекию, царя Иудейского, в руки Навуходоносора, царя Вавилонского, врага его и искавшего души его.
 ¡Huid, hijos de Benjamín,
de en medio de Jerusalén!
¡Tocad bocina en Tecoa!
¡Alzad señales de humo sobre Bet-haquerem!,
porque del norte
asoma el mal, un gran quebrantamiento.
Destruiré a la bella y delicada hija de Sión.
Contra ella vendrán pastores con sus rebaños;
junto a ella y a su alrededor plantarán sus tiendas.
Cada uno apacentará su manada.
«¡Anunciad guerra contra ella!
¡Levantaos! ¡Asaltémosla a mediodía!
¡Ay de nosotros,
que va cayendo el día
y las sombras de la tarde se han extendido!
¡Levantaos! ¡Asaltemos de noche
y destruyamos sus palacios!»
Así dijo Jehová de los ejércitos:«Cortad árboles y levantad un terraplén
contra Jerusalén.
Ésta es la ciudad que ha de ser castigada,
pues toda ella está llena de violencia.
Como de la fuente nunca cesan de manar las aguas,
así de ella nunca cesa de manar la maldad;
injusticia y robo se oyen en ella;
continuamente en mi presencia hay enfermedad y herida.
¡Corrígete, Jerusalén,
para que no se aparte mi alma de ti,
para que no te convierta en desierto,
en tierra deshabitada!»
Así dijo Jehová de los ejércitos:
«Del todo rebuscarán como a vid
al resto de Israel;
vuelve a pasar tu mano
como vendimiador entre los sarmientos.»
«¿A quién hablaré y amonestaré, para que escuchen?
Sus oídos son incircuncisos,
y no pueden escuchar;
y la palabra de Jehová les es cosa vergonzosa,
¡no la aman!
Por tanto, estoy lleno de la ira de Jehová,
estoy cansado de contenerme.»Derrámala sobre los niños en la calle,
e igualmente sobre la reunión de los jóvenes,
porque será preso tanto el marido como la mujer,
tanto el viejo como el muy anciano.
Sus casas serán traspasadas a otros,
sus heredades y también sus mujeres,
porque yo extenderé mi mano
sobre los moradores de la tierra,
dice Jehová.
»Desde el más chico de ellos hasta el más grande,
cada uno sigue la avaricia;
y desde el profeta hasta el sacerdote,
todos son engañadores.
Curan la herida de mi pueblo con liviandad,
diciendo: “Paz, paz”,
¡pero no hay paz!
¿Se han avergonzado
de haber hecho abominación?
Ciertamente no se han avergonzado,
ni aun saben tener vergüenza;
por tanto, caerán entre los que caigan;
cuando los castigue caerán,
dice Jehová.»
Así dijo Jehová:
«Paraos en los caminos, mirad
y preguntad por las sendas antiguas,
cuál sea el buen camino.
Andad por él y hallaréis descanso para vuestra alma.»
Mas dijeron: «¡No andaremos!»
«Puse también sobre vosotros atalayas, que dijeran:
“¡Estad atentos al sonido de la trompeta!”
Y ellos dijeron: “¡No lo estaremos!”»
Por tanto, oíd, naciones, y entended, congregación, lo que sucederá.
«Oye, tierra:
Yo traigo el mal sobre este pueblo,
el fruto de sus pensamientos,
porque no escucharon mis palabras
y aborrecieron mi Ley.
¿Para qué me traéis este incienso de Sabá
y la buena caña olorosa de tierra lejana?
Vuestros holocaustos no son aceptables
ni vuestros sacrificios me agradan.»
Por tanto, Jehová dice esto:
«Yo pongo a este pueblo
tropiezos, y caerán en ellos
los padres y los hijos juntamente;
el vecino y su compañero perecerán.»
Así ha dicho Jehová:
«Un pueblo viene de la tierra del norte,
una nación grande se levantará de los confines de la tierra.
Arco y lanza empuñarán;
crueles son, y no tendrán compasión;
su estruendo brama como el mar,
y montan a caballo
como hombres dispuestos para la guerra,
contra ti, hija de Sión.»
Al oír de su fama,
nuestras manos se han descoyuntado.
De nosotros se ha apoderado la angustia,
un dolor como de mujer que está de parto.
¡No salgas al campo
ni andes por el camino,
porque espada de enemigo
y temor hay por todas partes!
¡Hija de mi pueblo, cíñete de ropas ásperas
y revuélcate en ceniza!
¡Ponte de luto como por el hijo único, y llora amargamente,
porque pronto vendrá sobre nosotros el destructor!
«Por fortaleza y por torre de vigilancia te he puesto en mi pueblo: conoce, pues, y examina el camino de ellos.»
Todos ellos son rebeldes, porfiados y calumniadores.
Son bronce y hierro;
todos ellos son corruptores.
Se quemó el fuelle,
por el fuego se ha consumido el plomo;
en vano fundió el fundidor,
pues la escoria no se ha desprendido.
Plata desechada los llamarán,
porque Jehová los desechó.
Entonces Jehová me dijo: «Aunque Moisés y Samuel se pusieran delante de mí, no estaría mi voluntad con este pueblo. Échalos de mi presencia, y que salgan.
Y si te preguntan: “¿A dónde saldremos?”, les dirás que así ha dicho Jehová:»“El que a muerte, a muerte;
el que a espada, a espada;
el que a hambre, a hambre;
y el que a cautiverio, a cautiverio.”
»Y enviaré sobre ellos cuatro géneros de castigo, dice Jehová: espada para matar, perros para despedazar y aves del cielo y bestias de la tierra para devorar y destruir.
Los entregaré para terror a todos los reinos de la tierra, a causa de Manasés hijo de Ezequías, rey de Judá, por lo que hizo en Jerusalén.
»Porque ¿quién tendrá compasión de ti, Jerusalén?
¿Quién se entristecerá por tu causa
o quién vendrá a preguntar por tu paz?
Tú me dejaste, dice Jehová,
te volviste atrás;
por tanto, yo extenderé sobre ti mi mano y te destruiré.
¡Estoy cansado de tener compasión!
Aunque los aventé con aventador
hasta las puertas de la tierra,
y dejé sin hijos a mi pueblo y lo desbaraté,
no se volvieron de sus caminos.
Sus viudas se multiplicaron
más que la arena del mar;
traje contra ellos un destructor a mediodía
sobre la madre y sobre los hijos;
hice que de repente cayeran terrores sobre la ciudad.
Languideció la que dio a luz siete;
se llenó de dolor su alma,
su sol se puso siendo aún de día;
fue avergonzada y llena de confusión.
Y lo que de ella quede,
lo entregaré a la espada delante de sus enemigos,
dice Jehová.»
¡Ay de mí, madre mía, que me engendraste
hombre de contienda y hombre de discordia para toda la tierra!
Nunca he dado ni tomado en préstamo
y, sin embargo, todos me maldicen.
¡Sea así, Jehová,
si no te he rogado por su bien,
si no he suplicado ante ti en favor del enemigo
en tiempo de aflicción y en época de angustia!
«¿Puede alguno quebrar el hierro,
el hierro del norte, y el bronce?
Tus riquezas y tus tesoros
entregaré a la rapiña sin ningún precio,
por todos tus pecados
y en todo tu territorio.
Y te haré servir a tus enemigos
en tierra que no conoces,
porque fuego se ha encendido en mi furor
y arderá contra vosotros.»

Tú lo sabes, Jehová;
acuérdate de mí, visítame
y véngame de mis enemigos.
No me reproches en la prolongación de tu enojo;
sabes que por amor de ti sufro afrenta.
Fueron halladas tus palabras, y yo las comí.
Tu palabra me fue por gozo y por alegría de mi corazón;
porque tu nombre se invocó sobre mí,
Jehová, Dios de los ejércitos.
No me senté en compañía de burladores
ni me engreí a causa de tu profecía;
me senté solo,
porque me llenaste de indignación.
¿Por qué fue perpetuo mi dolor,
y mi herida incurable,
que no admitió curación?
¿Serás para mí como cosa ilusoria,
como aguas que no son estables?
Por tanto, así dijo Jehová:
«Si te conviertes, yo te restauraré
y estarás delante de mí;
y si separas lo precioso de lo vil,
serás como mi boca.
¡Conviértanse ellos a ti,
mas tú no te conviertas a ellos!
Y te pondré en este pueblo
por muro fortificado de bronce;
pelearán contra ti,
pero no te vencerán,
porque yo estoy contigo para guardarte y para defenderte,
dice Jehová.
Yo te libraré de la mano de los malos
y te redimiré de la mano de los fuertes.»
Palabra que vino a Jeremías acerca de todos los judíos que habitaban en la tierra de Egipto, que vivían en Migdol, en Tafnes, en Menfis y en tierra de Patros, diciendo:
«Así ha dicho Jehová de los ejércitos, Dios de Israel: Vosotros habéis visto todo el mal que traje sobre Jerusalén y sobre todas las ciudades de Judá. Ahora están asoladas, y no hay quien habite en ellas
a causa de la maldad que ellos cometieron para enojarme, yendo a ofrecer incienso, honrando a dioses extraños que ni ellos habían conocido, ni vosotros ni vuestros padres.
Envié a vosotros todos mis siervos los profetas, desde el principio y sin cesar, para deciros: “¡No hagáis esta cosa abominable que yo aborrezco!”
Pero no oyeron ni inclinaron su oído para convertirse de su maldad, para dejar de ofrecer incienso a dioses extraños.
Se derramó, por tanto, mi ira y mi furor, y se encendió en las ciudades de Judá y en las calles de Jerusalén. Y fueron puestas en ruina y desolación, como lo están hoy.
Ahora, pues, así ha dicho Jehová de los ejércitos, Dios de Israel: ¿Por qué hacéis un mal tan grande contra vosotros mismos, para que en medio de Judá sean destruidos el hombre y la mujer, el muchacho y el niño de pecho, sin que os quede resto alguno,
haciéndome enojar con las obras de vuestras manos, ofreciendo incienso a dioses extraños en la tierra de Egipto, adonde habéis entrado para vivir, de suerte que os exterminéis y seáis por maldición y por afrenta a todas las naciones de la tierra?
¿Os habéis olvidado de las maldades de vuestros padres, de las maldades de los reyes de Judá, de las maldades de sus mujeres, de vuestras maldades y de las maldades de vuestras mujeres, que hicisteis en la tierra de Judá y en las calles de Jerusalén?
No se han humillado hasta el día de hoy ni han tenido temor; no han caminado en mi Ley ni en mis estatutos, los cuales puse delante de vosotros y delante de vuestros padres.
»Por tanto, así ha dicho Jehová de los ejércitos, Dios de Israel: Yo vuelvo mi rostro contra vosotros para mal, para destruir a todo Judá.
Y tomaré al resto de Judá que se obstinó en irse a la tierra de Egipto, para habitar allí, y en tierra de Egipto serán todos exterminados. Caerán a espada y serán exterminados por el hambre: por la espada y el hambre morirán desde el menor hasta el mayor, y serán objeto de aversión, de espanto, de maldición y de afrenta,
pues castigaré a los que habitan en la tierra de Egipto como castigué a Jerusalén, con espada, con hambre y con peste.
Y del resto de los de Judá que entraron en la tierra de Egipto para habitar allí, no habrá quien escape ni quien quede vivo para volver a la tierra de Judá, a la cual ansían volver para habitar allí; porque no volverán sino algunos fugitivos.»
Entonces todos los que sabían que sus mujeres habían ofrecido incienso a dioses ajenos, y todas las mujeres que estaban presentes, una gran concurrencia, y todo el pueblo que habitaba en tierra de Egipto, en Patros, respondieron a Jeremías, diciendo:
«No escucharemos de ti la palabra que nos has hablado en nombre de Jehová,
sino que ciertamente pondremos por obra toda palabra que ha salido de nuestra boca, para ofrecer incienso a la reina del cielo y derramarle libaciones, como hemos hecho nosotros y nuestros padres, nuestros reyes y nuestros jefes, en las ciudades de Judá y en las plazas de Jerusalén. Entonces tuvimos abundancia de pan, fuimos felices y no vimos mal alguno.
Pero desde que dejamos de ofrecer incienso a la reina del cielo y de derramarle libaciones, nos falta de todo, y por la espada y el hambre somos exterminados.
Y cuando nosotras ofrecimos incienso a la reina del cielo y le derramamos libaciones, ¿acaso le hicimos tortas para tributarle culto, o le derramamos libaciones sin consentimiento de nuestros maridos?»
Habló Jeremías a todo el pueblo, a los hombres, a las mujeres y a todo el pueblo que le había respondido esto, diciendo:
«¿No se ha acordado Jehová, no ha venido a su memoria el incienso que ofrecisteis en las ciudades de Judá y en las calles de Jerusalén, vosotros y vuestros padres, vuestros reyes, vuestros jefes y el pueblo de la tierra?
Y no pudo sufrirlo más Jehová, a causa de la maldad de vuestras obras, a causa de las abominaciones que habíais hecho; por tanto, vuestra tierra fue puesta en asolamiento, en espanto y en maldición, hasta quedar sin habitante, como lo está hoy.
Por cuanto ofrecisteis incienso y pecasteis contra Jehová, y no obedecisteis a la voz de Jehová ni anduvisteis en su Ley, en sus estatutos y en sus testimonios, por eso ha venido sobre vosotros este mal, como hasta hoy.»
Dijo además Jeremías a todo el pueblo y a todas las mujeres: «Oíd palabra de Jehová, todos los de Judá que estáis en tierra de Egipto.
Así ha hablado Jehová de los ejércitos, Dios de Israel; ha dicho: “Vosotros y vuestras mujeres hablasteis con vuestras propias bocas, y con vuestras manos lo ejecutasteis, diciendo: ‘Cumpliremos efectivamente nuestros votos que hicimos de ofrecer incienso a la reina del cielo y derramarle libaciones.’ Y ahora confirmáis vuestros votos y ponéis vuestros votos por obra.
Por tanto, oíd palabra de Jehová todos los de Judá que habitáis en tierra de Egipto: Yo he jurado por mi gran nombre, dice Jehová, que mi nombre no será invocado más en toda la tierra de Egipto por boca de ningún hombre de Judá, diciendo: ‘¡Vive Jehová, el Señor!’,
porque yo vigilo sobre ellos para mal y no para bien. Todos los hombres de Judá que están en la tierra de Egipto serán exterminados por la espada y el hambre, hasta que no quede ninguno.
Y los pocos que escapen de la espada volverán de la tierra de Egipto a la tierra de Judá. Sabrá, pues, todo el resto de Judá que ha entrado en Egipto a vivir allí, cuál palabra se cumplirá: si la mía o la suya.
Y esto tendréis por señal, dice Jehová, de que en este lugar os castigo, para que sepáis que de cierto se cumplirán mis palabras para mal sobre vosotros,
pues así ha dicho Jehová: Yo entrego al faraón Hofra, rey de Egipto, en manos de sus enemigos, y en manos de los que buscan su vida, así como entregué a Sedequías, rey de Judá, en manos de Nabucodonosor, rey de Babilonia, su enemigo que quería quitarle la vida.”»
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible