Скрыть
9:10
9:19
9:20
9:21
9:25
Церковнославянский (рус)
Кто́ да́стъ главѣ́ мо­е́й во́ду и очесе́мъ мо­и́мъ исто́чникъ сле́зъ? и пла́чуся де́нь и но́щь о побiе́н­ныхъ дще́ре люді́й мо­и́хъ.
Кто́ да́стъ мнѣ́ въ пусты́ни вита́лище послѣ́днее? и оста́влю лю́ди моя́ и от­иду́ от­ ни́хъ: поне́же вси́ любо­дѣ́й­ст­вуютъ, собо́рище престу́пниковъ.
И наляко́ша язы́къ сво́й я́ко лу́къ: лжа́ и невѣ́р­ст­во укрѣпи́шася на земли́, и́бо от­ злы́хъ во зла́я про­изыдо́ша и мене́ не позна́ша, рече́ Госпо́дь.
Кі́йждо от­ и́скрен­няго сво­его́ да стреже́т­ся, и на бра́тiю свою́ не упова́йте, и́бо вся́къ бра́тъ запина́нiемъ запне́тъ, и вся́къ дру́гъ льсти́вно наско́читъ.
Кі́йждо дру́гу сво­ему́ посмѣе́т­ся, и́стины не воз­глаго́лютъ: научи́ша язы́къ сво́й глаго́лати лжу́, непра́вдоваша и не восхотѣ́ша обрати́тися.
Ли́хва на ли́хву и ле́сть на ле́сть: не восхотѣ́ша увѣ́дѣти мене́, рече́ Госпо́дь.
Сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Госпо́дь си́лъ: се́, а́зъ разжегу́ и́хъ и искушу́ и́хъ: что́ бо и́но сотворю́ от­ лица́ лука́в­ст­ва дще́ри люді́й мо­и́хъ?
Стрѣла́ уязвля́ющая язы́къ и́хъ, льсти́вiи глаго́лы у́стъ и́хъ: прiя́телю сво­ему́ глаго́летъ ми́рная, вну́трь же себе́ имѣ́етъ вражду́.
Еда́ на си́хъ не посѣщу́? рече́ Госпо́дь: или́ лю́демъ таковы́мъ не от­мсти́тъ душа́ моя́?
На гора́хъ воспрiими́те пла́чь и туже́нiе и на стезя́хъ пусты́ни рыда́нiе, я́ко оскудѣ́ша, за е́же не бы́ти человѣ́комъ преходя́щымъ: не слы́шаша гла́са обита́нiя от­ пти́цъ небе́сныхъ и да́же до ското́въ, ужасо́шася, от­идо́ша.
И да́мъ Иерусали́мъ въ преселе́нiе и въ жили́ще змие́мъ и гра́ды Иу́дины положу́ въ разоре́нiе, я́ко не бу́детъ обита́ющаго.
Кто́ му́жъ прему́дръ, и уразумѣ́етъ сiе́? и къ нему́же сло́во у́стъ Госпо́днихъ, да воз­вѣсти́тъ ва́мъ, чесо́ ра́ди поги́бе земля́, сожже́на е́сть я́ко пусты́ня, ея́же никто́же прохо́дитъ?
И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: поне́же оста́виша зако́нъ мо́й, его́же да́хъ предъ лице́мъ и́хъ, и не послу́шаша гла́са мо­его́ и не ходи́ша по нему́,
но по­идо́ша по изволе́нiю се́рдца сво­его́ лука́ваго и вслѣ́дъ и́доловъ, и́мже научи́ша и́хъ отцы́ и́хъ:
сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Госпо́дь си́лъ, Бо́гъ Изра́илевъ: се́, а́зъ напита́ю лю́ди сiя́ тѣснота́ми и въ питiе́ да́мъ и́мъ во́ду же́лчную,
и расточу́ и́хъ во язы́ки, и́хже не зна́ша ті́и и отцы́ и́хъ, и послю́ на ни́хъ ме́чь, до́ндеже истля́т­ся.
Сiя́ рече́ Госпо́дь си́лъ: при­­зови́те плаче́вницъ, и да прiи́дутъ, и ко жена́мъ прему́дрымъ посли́те, и да вѣща́ютъ
и да прiи́мутъ надъ ва́ми пла́чь, и да изведу́тъ о́чи ва́ши сле́зы, и вѣ́жди ва́ши да излiю́тъ во́ду:
зане́ гла́съ пла́ча слы́шанъ бы́сть во Сiо́нѣ: ка́ко бѣ́дни бы́хомъ, постыжде́ни зѣло́, я́ко оста́вихомъ зе́млю и от­ри́нухомъ жили́ща на́ша?
Тѣ́мже слы́шите, жены́, сло́во Госпо́дне, и прiими́те уши́ма ва́шима словеса́ у́стъ его́, и научи́те дще́ри ва́шя рыда́нiю, и ка́яждо и́скрен­нюю свою́ пла́чу:
поне́же взы́де сме́рть сквоз­ѣ́ о́кна ва́ша и вни́де въ зе́млю ва́шу погуби́ти отроча́та от­внѣ́ и ю́ношы от­ сто́гнъ.
[Глаго́ли:] сiя́ рече́ Госпо́дь: и бу́дутъ ме́ртвiи человѣ́цы въ при­­мѣ́ръ на лицы́ по́ля земли́ ва́­шея, я́ко сѣ́но созади́ жну́шаго, и не бу́детъ собира́ющаго.
Та́ко глаго́летъ Госпо́дь: да не хва́лит­ся му́дрый му́дростiю сво­е́ю, и да не хва́лит­ся крѣ́пкiй крѣ́постiю сво­е́ю, и да не хва́лит­ся бога́тый бога́т­ст­вомъ сво­и́мъ:
но о се́мъ да хва́лит­ся хваля́йся, е́же разумѣ́ти и зна́ти, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь творя́й ми́лость и су́дъ и пра́вду на земли́, я́ко въ си́хъ во́ля моя́, глаго́летъ Госпо́дь.
Се́, дні́е гряду́тъ, глаго́летъ Госпо́дь, и посѣщу́ на всѣ́хъ, и́же обрѣ́заную и́мутъ пло́ть свою́:
на Еги́петъ и на Идуме́ю, и на Едо́мъ и на сы́ны Аммо́ни, и на сы́ны Моа́вли и на вся́каго остриза́ющаго власы́ по лицу́ сво­ему́, обита́ющыя въ пусты́ни, я́ко вси́ язы́цы необрѣ́зани пло́тiю, ве́сь же до́мъ Изра́илевъ необрѣ́зани су́ть сердцы́ сво­и́ми.
Французский (LSG)
Oh! si ma tête était remplie d'eau, Si mes yeux étaient une source de larmes, Je pleurerais jour et nuit Les morts de la fille de mon peuple!
Oh! si j'avais au désert une cabane de voyageurs, J'abandonnerais mon peuple, je m'en éloignerais! Car ce sont tous des adultères, C'est une troupe de perfides.
Ils ont la langue tendue comme un arc et lancent le mensonge; Ce n'est pas par la vérité qu'ils sont puissants dans le pays; Car ils vont de méchanceté en méchanceté, Et ils ne me connaissent pas, dit l'Éternel.
Que chacun se tienne en garde contre son ami, Et qu'on ne se fie à aucun de ses frères; Car tout frère cherche à tromper, Et tout ami répand des calomnies.
Ils se jouent les uns des autres, Et ne disent point la vérité; Ils exercent leur langue à mentir, Ils s'étudient à faire le mal.
Ta demeure est au sein de la fausseté; C'est par fausseté qu'ils refusent de me connaître, Dit l'Éternel.
C'est pourquoi ainsi parle l'Éternel des armées: Voici je les sonderai, je les éprouverai. Car comment agir à l'égard de la fille de mon peuple?
Leur langue est un trait meurtrier, Ils ne disent que des mensonges; De la bouche ils parlent de paix à leur prochain, Et au fond du coeur ils lui dressent des pièges.
Ne les châtierais-je pas pour ces choses-là, dit l'Éternel, Ne me vengerais-je pas d'une pareille nation?
Sur les montagnes je veux pleurer et gémir, Sur les plaines du désert je prononce une complainte; Car elles sont brûlées, personne n'y passe, On n'y entend plus la voix des troupeaux; Les oiseaux du ciel et les bêtes ont pris la fuite, ont disparu. -
Je ferai de Jérusalem un monceau de ruines, un repaire de chacals, Et je réduirai les villes de Juda en un désert sans habitants. -
Où est l'homme sage qui comprenne ces choses? Qu'il le dise, celui à qui la bouche de l'Éternel a parlé! Pourquoi le pays est-il détruit, Brûlé comme un désert où personne ne passe?
L'Éternel dit: C'est parce qu'ils ont abandonné ma loi, Que j'avais mise devant eux; Parce qu'ils n'ont point écouté ma voix, Et qu'ils ne l'ont point suivie;
Parce qu'ils ont suivi les penchants de leur coeur, Et qu'ils sont allés après les Baals, Comme leurs pères le leur ont appris.
C'est pourquoi ainsi parle l'Éternel des armées, le Dieu d'Israël: Voici, je vais nourrir ce peuple d'absinthe, Et je lui ferai boire des eaux empoisonnées.
Je les disperserai parmi des nations Que n'ont connues ni eux ni leurs pères, Et j'enverrai derrière eux l'épée, Jusqu'à ce que je les aie exterminés.
Ainsi parle l'Éternel des armées: Cherchez, appelez les pleureuses, et qu'elles viennent! Envoyez vers les femmes habiles, et qu'elles viennent!
Qu'elles se hâtent de dire sur nous une complainte! Et que les larmes tombent de nos yeux, Que l'eau coule de nos paupières!
Car des cris lamentables se font entendre de Sion: Eh quoi! nous sommes détruits! Nous sommes couverts de honte! Il nous faut abandonner le pays! On a renversé nos demeures! -
Femmes, écoutez la parole de l'Éternel, Et que votre oreille saisisse ce que dit sa bouche! Apprenez à vos filles des chants lugubres, Enseignez-vous des complaintes les unes aux autres!
Car la mort est montée par nos fenêtres, Elle a pénétré dans nos palais; Elle extermine les enfants dans la rue, Les jeunes gens sur les places.
Dis: Ainsi parle l'Éternel: Les cadavres des hommes tomberont Comme du fumier sur les champs, Comme tombe derrière le moissonneur une gerbe Que personne ne ramasse.
Ainsi parle l'Éternel: Que le sage ne se glorifie pas de sa sagesse, Que le fort ne se glorifie pas de sa force, Que le riche ne se glorifie pas de sa richesse.
Mais que celui qui veut se glorifier se glorifie D'avoir de l'intelligence et de me connaître, De savoir que je suis l'Éternel, Qui exerce la bonté, le droit et la justice sur la terre; Car c'est à cela que je prends plaisir, dit l'Éternel.
Voici, les jours viennent, dit l'Éternel, Où je châtierai tous les circoncis qui ne le sont pas de coeur,
L'Égypte, Juda, Édom, les enfants d'Ammon, Moab, Tous ceux qui se rasent les coins de la barbe, Ceux qui habitent dans le désert; Car toutes les nations sont incirconcises, Et toute la maison d'Israël a le coeur incirconcis.
Немецкий (GNB)
Wüsste ich nur einen Platz in der Wüste, eine Herberge für durchreisende Karawanen! Dann würde ich wegziehen von meinem Volk, ich würde es verlassen. Denn es ist eine Bande von Abtrünnigen; alle haben dem HERRN die Treue gebrochen.
»Ihre Zunge ist wie ein schussbereiter Bogen«, sagt der HERR. »Lüge ist Trumpf, die Wahrheit unterliegt. Sie begehen Verbrechen über Verbrechen; von mir wollen sie nichts wissen.
Darum seid auf der Hut vor euren Freunden und traut selbst eurem Bruder nicht! Denn der Bruder ist auch nicht besser als Jakob und betrügt euch bestimmt und die Freunde reden nur schlecht über euch.
Jeder betrügt jeden, niemand sagt die Wahrheit. Sie sind Meister im Lügen und so ins Böse verstrickt, dass sie sich nicht mehr daraus lösen können.
Unterdrückung folgt auf Unterdrückung, Betrug auf Betrug. Sie wollen mich nicht kennen.«
Deshalb sagt der HERR, der Herrscher der Welt: »Wie Metall im Feuer geschmolzen und gereinigt wird, so werde ich mein Volk durch das Feuer des Gerichts schicken. Es bleibt mir nichts anderes übrig.
Ihre Worte sind wie tödliche Pfeile. Hinterhältig reden sie miteinander, täuschen Freundschaft und Wohlwollen vor, aber insgeheim stellen sie sich gegenseitig Fallen.
Sollte ich ein solches Volk nicht bestrafen«, sagt der HERR, »sollte ich an ihm nicht Vergeltung üben?«
Ich will weinen über das Bergland, die Totenklage singen über die Weideplätze in der Steppe; denn alles ist verbrannt und verwüstet. Kein Mensch ist mehr unterwegs, das Blöken der Herden ist verstummt, selbst die Vögel und wilden Tiere sind geflohen und lassen sich nicht mehr sehen.
Der HERR sagt: »Jerusalem mache ich zum Trümmerhaufen, in dem die Schakale hausen. Die Städte in Juda mache ich zu Wüsten, in denen niemand mehr wohnt.«
Warum ist es so weit gekommen? Warum wird das Land verbrannt und verwüstet, sodass kein Mensch mehr hindurchzieht? Gibt es einen Weisen, der das erklären kann, einen Propheten, dem der HERR es offenbart hat und der es uns sagen kann?
Der HERR selbst gibt darauf die Antwort: »Sie halten sich nicht an meine Weisung, sie hören nicht auf das, was ich sage.
Vielmehr tun sie, was ihr böses und eigensinniges Herz ihnen eingibt: Sie laufen den Baalen nach, wie sie es von ihren Vorfahren gelernt haben.
Darum sage ich, der Herrscher der Welt, der Gott Israels: ́Ich werde diesem Volk bittere Kost zu essen geben und Gift zu trinken.
Ich treibe sie fort zu fremden Völkern, von denen weder sie noch ihre Vorfahren etwas wussten; ich lasse Kriege gegen sie wüten, bis nichts mehr von ihnen übrig ist.́
Darum sage ich, der Herrscher der Welt: ́Begreift, was die Stunde geschlagen hat: Ruft die Klagefrauen! Holt die Frauen herbei, die sich aufs Weinen und Klagen verstehen!́«
Ja, schnellstens sollen sie kommen und über uns das Klagelied anstimmen, damit unsere Augen von Tränen überfließen!
Horcht, vom Zionsberg hört man schon die Klage:

»Ach, wir können es nicht fassen!
Schmach und Schande stürzte auf uns ein.
Alle unsere Häuser riss man ein.
Unser Land – wir mussten es verlassen!«

Auf denn, ihr Frauen, begreift, was der HERR gesagt hat! Singt euren Töchtern das Klagelied vor, eine Frau soll es der anderen beibringen:
»Durch die Fenster kam der Tod herein,
keins der Häuser hat er ausgelassen.
Unsere Kinder holt er auf den Straßen,
Burschen sammelt er vom Marktplatz ein.«
Auch das noch hat der HERR gesagt und hat mir befohlen, es weiterzusagen: »Menschenleichen werden wie Dünger auf den Äckern liegen. Wie Getreidehalme unter der Sichel des Schnitters, so werden die Menschen fallen, aber niemand wird da sein, um sie aufzuheben.«
Der HERR sagt: »Der Weise soll sich nicht wegen seiner Weisheit rühmen, der Starke nicht wegen seiner Stärke und der Reiche nicht wegen seines Reichtums.
Grund sich zu rühmen hat nur, wer mich erkennt und begreift, was ich will. Denn ich bin der HERR, der Liebe, Recht und Treue auf der Erde schafft! An Menschen, die sich danach richten, habe ich Freude.«
»Der Tag kommt«, sagt der HERR, »an dem ich mit allen Beschnittenen abrechne:
mit den Ägyptern und den Leuten von Juda, mit den Edomitern, den Ammonitern, den Moabitern und mit den Stämmen in der Wüste, die sich ihre Schläfen kahl rasieren. Denn alle diese Völker – auch die Leute von Israel – sind für mich unbeschnitten, weil sie ihr Herz nicht beschnitten haben!«
1 Сокрушения Иеремии. 2 Обман и наказание за него. «Усиливаются на земле неправдою». 10 Рыдание об опустошении Иуды. 17 «Голос плача слышен с Сиона». 23 Слава не в мудрости, силе, или богатстве, но в разумении Господа. 25 Наказание необрезанных сердцем.
О, кто даст голове моей воду и глазам моим – источник слез! я плакал бы день и ночь о пораженных дщери народа моего.
О, кто дал бы мне в пустыне пристанище путников! оставил бы я народ мой и ушел бы от них: ибо все они прелюбодеи, скопище вероломных.
Как лук, напрягают язык свой для лжи, усиливаются на земле неправдою; ибо переходят от одного зла к другому, и Меня не знают, говорит Господь.
Берегитесь каждый своего друга, и не доверяйте ни одному из своих братьев; ибо всякий брат ставит преткновение другому, и всякий друг разносит клеветы.
Каждый обманывает своего друга, и правды не говорят: приучили язык свой говорить ложь, лукавствуют до усталости.
Ты живешь среди коварства; по коварству они отрекаются знать Меня, говорит Господь.
Посему так говорит Господь Саваоф: вот, Я расплавлю и испытаю их; ибо как иначе Мне поступать со дщерью народа Моего?
Язык их – убийственная стрела, говорит коварно; устами своими говорят с ближним своим дружелюбно, а в сердце своем строят ему ковы.
Неужели Я не накажу их за это? говорит Господь; не отмстит ли душа Моя такому народу, как этот?
О горах подниму плач и вопль, и о степных пастбищах – рыдание, потому что они выжжены, так что никто там не проходит, и не слышно блеяния стад: от птиц небесных до скота –все рассеялись, ушли.
И сделаю Иерусалим грудою камней, жилищем шакалов, и города Иудеи сделаю пустынею, без жителей.
Есть ли такой мудрец, который понял бы это? И к кому говорят уста Господни – объяснил бы, за что погибла страна и выжжена, как пустыня, так что никто не проходит по ней?
И сказал Господь: за то, что они оставили закон Мой, который Я постановил для них, и не слушали гласа Моего и не поступали по нему;
а ходили по упорству сердца своего и во след Ваалов, как научили их отцы их.
Посему так говорит Господь Саваоф, Бог Израилев: вот, Я накормлю их, этот народ, полынью, и напою их водою с желчью;
и рассею их между народами, которых не знали ни они, ни отцы их, и пошлю вслед их меч, доколе не истреблю их.
Так говорит Господь Саваоф: подумайте, и позовите плакальщиц, чтобы они пришли; пошлите за искусницами в этом деле, чтобы они пришли.
Пусть они поспешат и поднимут плач о нас, чтобы из глаз наших лились слезы, и с ресниц наших текла вода.
Ибо голос плача слышен с Сиона: «как мы ограблены! мы жестоко посрамлены, ибо оставляем землю, потому что разрушили жилища наши».
Итак слушайте, женщины, слово Господа, и да внимает ухо ваше слову уст Его; и учите дочерей ваших плачу, и одна другую – плачевным песням.
Ибо смерть входит в наши окна, вторгается в чертоги наши, чтобы истребить детей с улицы, юношей с площадей.
Скажи: так говорит Господь: и будут повержены трупы людей, как навоз на поле и как снопы позади жнеца, и некому будет собрать их.
Так говорит Господь: да не хвалится мудрый мудростью своею, да не хвалится сильный силою своею, да не хвалится богатый богатством своим.
Но хвалящийся хвались тем, что разумеет и знает Меня, что Я – Господь, творящий милость, суд и правду на земле; ибо только это благоугодно Мне, говорит Господь.
Вот, приходят дни, говорит Господь, когда Я посещу всех обрезанных и необрезанных:
Египет и Иудею, и Едома и сыновей Аммоновых, и Моава и всех стригущих волосы на висках, обитающих в пустыне; ибо все эти народы необрезаны, а весь дом Израилев с необрезанным сердцем.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible