Скрыть
9:10
9:19
9:20
9:21
9:25
Английский (NKJV)
Oh, that my head were waters, And my eyes a fountain of tears, That I might weep day and night For the slain of the daughter of my people!
Oh, that I had in the wilderness A lodging place for travelers; That I might leave my people, And go from them! For they are all adulterers, An assembly of treacherous men.
«And like their bow they have bent their tongues for lies. They are not valiant for the truth on the earth. For they proceed from evil to evil, And they do not know Me,» says the LORD.
«Everyone take heed to his neighbor, And do not trust any brother; For every brother will utterly supplant, And every neighbor will walk with slanderers.
Everyone will deceive his neighbor, And will not speak the truth; They have taught their tongue to speak lies; They weary themselves to commit iniquity.
Your dwelling place is in the midst of deceit; Through deceit they refuse to know Me,» says the LORD.
Therefore thus says the LORD of hosts: «Behold, I will refine them and try them; For how shall I deal with the daughter of My people?
Their tongue is an arrow shot out; It speaks deceit; One speaks peaceably to his neighbor with his mouth, But in his heart he lies in wait.
Shall I not punish them for these things?» says the LORD. «Shall I not avenge Myself on such a nation as this?»
I will take up a weeping and wailing for the mountains, And for the dwelling places of the wilderness a lamentation, Because they are burned up, So that no one can pass through; Nor can men hear the voice of the cattle. Both the birds of the heavens and the beasts have fled; They are gone.
«I will make Jerusalem a heap of ruins, a den of jackals. I will make the cities of Judah desolate, without an inhabitant.»
Who is the wise man who may understand this? And who is he to whom the mouth of the LORD has spoken, that he may declare it? Why does the land perish and burn up like a wilderness, so that no one can pass through?
And the LORD said, «Because they have forsaken My law which I set before them, and have not obeyed My voice, nor walked according to it,
but they have walked according to the dictates of their own hearts and after the Baals, which their fathers taught them,»
therefore thus says the LORD of hosts, the God of Israel: «Behold, I will feed them, this people, with wormwood, and give them water of gall to drink.
I will scatter them also among the Gentiles, whom neither they nor their fathers have known. And I will send a sword after them until I have consumed them.»
Thus says the LORD of hosts: «Consider and call for the mourning women, That they may come; And send for skillful wailing women, That they may come.
Let them make haste And take up a wailing for us, That our eyes may run with tears, And our eyelids gush with water.
For a voice of wailing is heard from Zion: «How we are plundered! We are greatly ashamed, Because we have forsaken the land, Because we have been cast out of our dwellings.»́
Yet hear the word of the LORD, O women, And let your ear receive the word of His mouth; Teach your daughters wailing, And everyone her neighbor a lamentation.
For death has come through our windows, Has entered our palaces, To kill off the children--no longer to be outside! And the young men--no longer on the streets!
Speak, «Thus says the LORD: «Even the carcasses of men shall fall as refuse on the open field, Like cuttings after the harvester, And no one shall gather them.»́
Thus says the LORD: «Let not the wise man glory in his wisdom, Let not the mighty man glory in his might, Nor let the rich man glory in his riches;
But let him who glories glory in this, That he understands and knows Me, That I am the LORD, exercising lovingkindness, judgment, and righteousness in the earth. For in these I delight,» says the LORD.
«Behold, the days are coming,» says the LORD, «that I will punish all who are circumcised with the uncircumcised--
Egypt, Judah, Edom, the people of Ammon, Moab, and all who are in the farthest corners, who dwell in the wilderness. For all these nations are uncircumcised, and all the house of Israel are uncircumcised in the heart.»
Церковнославянский (рус)
Кто́ да́стъ главѣ́ мо­е́й во́ду и очесе́мъ мо­и́мъ исто́чникъ сле́зъ? и пла́чуся де́нь и но́щь о побiе́н­ныхъ дще́ре люді́й мо­и́хъ.
Кто́ да́стъ мнѣ́ въ пусты́ни вита́лище послѣ́днее? и оста́влю лю́ди моя́ и от­иду́ от­ ни́хъ: поне́же вси́ любо­дѣ́й­ст­вуютъ, собо́рище престу́пниковъ.
И наляко́ша язы́къ сво́й я́ко лу́къ: лжа́ и невѣ́р­ст­во укрѣпи́шася на земли́, и́бо от­ злы́хъ во зла́я про­изыдо́ша и мене́ не позна́ша, рече́ Госпо́дь.
Кі́йждо от­ и́скрен­няго сво­его́ да стреже́т­ся, и на бра́тiю свою́ не упова́йте, и́бо вся́къ бра́тъ запина́нiемъ запне́тъ, и вся́къ дру́гъ льсти́вно наско́читъ.
Кі́йждо дру́гу сво­ему́ посмѣе́т­ся, и́стины не воз­глаго́лютъ: научи́ша язы́къ сво́й глаго́лати лжу́, непра́вдоваша и не восхотѣ́ша обрати́тися.
Ли́хва на ли́хву и ле́сть на ле́сть: не восхотѣ́ша увѣ́дѣти мене́, рече́ Госпо́дь.
Сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Госпо́дь си́лъ: се́, а́зъ разжегу́ и́хъ и искушу́ и́хъ: что́ бо и́но сотворю́ от­ лица́ лука́в­ст­ва дще́ри люді́й мо­и́хъ?
Стрѣла́ уязвля́ющая язы́къ и́хъ, льсти́вiи глаго́лы у́стъ и́хъ: прiя́телю сво­ему́ глаго́летъ ми́рная, вну́трь же себе́ имѣ́етъ вражду́.
Еда́ на си́хъ не посѣщу́? рече́ Госпо́дь: или́ лю́демъ таковы́мъ не от­мсти́тъ душа́ моя́?
На гора́хъ воспрiими́те пла́чь и туже́нiе и на стезя́хъ пусты́ни рыда́нiе, я́ко оскудѣ́ша, за е́же не бы́ти человѣ́комъ преходя́щымъ: не слы́шаша гла́са обита́нiя от­ пти́цъ небе́сныхъ и да́же до ското́въ, ужасо́шася, от­идо́ша.
И да́мъ Иерусали́мъ въ преселе́нiе и въ жили́ще змие́мъ и гра́ды Иу́дины положу́ въ разоре́нiе, я́ко не бу́детъ обита́ющаго.
Кто́ му́жъ прему́дръ, и уразумѣ́етъ сiе́? и къ нему́же сло́во у́стъ Госпо́днихъ, да воз­вѣсти́тъ ва́мъ, чесо́ ра́ди поги́бе земля́, сожже́на е́сть я́ко пусты́ня, ея́же никто́же прохо́дитъ?
И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́: поне́же оста́виша зако́нъ мо́й, его́же да́хъ предъ лице́мъ и́хъ, и не послу́шаша гла́са мо­его́ и не ходи́ша по нему́,
но по­идо́ша по изволе́нiю се́рдца сво­его́ лука́ваго и вслѣ́дъ и́доловъ, и́мже научи́ша и́хъ отцы́ и́хъ:
сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Госпо́дь си́лъ, Бо́гъ Изра́илевъ: се́, а́зъ напита́ю лю́ди сiя́ тѣснота́ми и въ питiе́ да́мъ и́мъ во́ду же́лчную,
и расточу́ и́хъ во язы́ки, и́хже не зна́ша ті́и и отцы́ и́хъ, и послю́ на ни́хъ ме́чь, до́ндеже истля́т­ся.
Сiя́ рече́ Госпо́дь си́лъ: при­­зови́те плаче́вницъ, и да прiи́дутъ, и ко жена́мъ прему́дрымъ посли́те, и да вѣща́ютъ
и да прiи́мутъ надъ ва́ми пла́чь, и да изведу́тъ о́чи ва́ши сле́зы, и вѣ́жди ва́ши да излiю́тъ во́ду:
зане́ гла́съ пла́ча слы́шанъ бы́сть во Сiо́нѣ: ка́ко бѣ́дни бы́хомъ, постыжде́ни зѣло́, я́ко оста́вихомъ зе́млю и от­ри́нухомъ жили́ща на́ша?
Тѣ́мже слы́шите, жены́, сло́во Госпо́дне, и прiими́те уши́ма ва́шима словеса́ у́стъ его́, и научи́те дще́ри ва́шя рыда́нiю, и ка́яждо и́скрен­нюю свою́ пла́чу:
поне́же взы́де сме́рть сквоз­ѣ́ о́кна ва́ша и вни́де въ зе́млю ва́шу погуби́ти отроча́та от­внѣ́ и ю́ношы от­ сто́гнъ.
[Глаго́ли:] сiя́ рече́ Госпо́дь: и бу́дутъ ме́ртвiи человѣ́цы въ при­­мѣ́ръ на лицы́ по́ля земли́ ва́­шея, я́ко сѣ́но созади́ жну́шаго, и не бу́детъ собира́ющаго.
Та́ко глаго́летъ Госпо́дь: да не хва́лит­ся му́дрый му́дростiю сво­е́ю, и да не хва́лит­ся крѣ́пкiй крѣ́постiю сво­е́ю, и да не хва́лит­ся бога́тый бога́т­ст­вомъ сво­и́мъ:
но о се́мъ да хва́лит­ся хваля́йся, е́же разумѣ́ти и зна́ти, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь творя́й ми́лость и су́дъ и пра́вду на земли́, я́ко въ си́хъ во́ля моя́, глаго́летъ Госпо́дь.
Се́, дні́е гряду́тъ, глаго́летъ Госпо́дь, и посѣщу́ на всѣ́хъ, и́же обрѣ́заную и́мутъ пло́ть свою́:
на Еги́петъ и на Идуме́ю, и на Едо́мъ и на сы́ны Аммо́ни, и на сы́ны Моа́вли и на вся́каго остриза́ющаго власы́ по лицу́ сво­ему́, обита́ющыя въ пусты́ни, я́ко вси́ язы́цы необрѣ́зани пло́тiю, ве́сь же до́мъ Изра́илевъ необрѣ́зани су́ть сердцы́ сво­и́ми.
1 Сокрушения Иеремии. 2 Обман и наказание за него. «Усиливаются на земле неправдою». 10 Рыдание об опустошении Иуды. 17 «Голос плача слышен с Сиона». 23 Слава не в мудрости, силе, или богатстве, но в разумении Господа. 25 Наказание необрезанных сердцем.
О, кто даст голове моей воду и глазам моим – источник слез! я плакал бы день и ночь о пораженных дщери народа моего.
О, кто дал бы мне в пустыне пристанище путников! оставил бы я народ мой и ушел бы от них: ибо все они прелюбодеи, скопище вероломных.
Как лук, напрягают язык свой для лжи, усиливаются на земле неправдою; ибо переходят от одного зла к другому, и Меня не знают, говорит Господь.
Берегитесь каждый своего друга, и не доверяйте ни одному из своих братьев; ибо всякий брат ставит преткновение другому, и всякий друг разносит клеветы.
Каждый обманывает своего друга, и правды не говорят: приучили язык свой говорить ложь, лукавствуют до усталости.
Ты живешь среди коварства; по коварству они отрекаются знать Меня, говорит Господь.
Посему так говорит Господь Саваоф: вот, Я расплавлю и испытаю их; ибо как иначе Мне поступать со дщерью народа Моего?
Язык их – убийственная стрела, говорит коварно; устами своими говорят с ближним своим дружелюбно, а в сердце своем строят ему ковы.
Неужели Я не накажу их за это? говорит Господь; не отмстит ли душа Моя такому народу, как этот?
О горах подниму плач и вопль, и о степных пастбищах – рыдание, потому что они выжжены, так что никто там не проходит, и не слышно блеяния стад: от птиц небесных до скота –все рассеялись, ушли.
И сделаю Иерусалим грудою камней, жилищем шакалов, и города Иудеи сделаю пустынею, без жителей.
Есть ли такой мудрец, который понял бы это? И к кому говорят уста Господни – объяснил бы, за что погибла страна и выжжена, как пустыня, так что никто не проходит по ней?
И сказал Господь: за то, что они оставили закон Мой, который Я постановил для них, и не слушали гласа Моего и не поступали по нему;
а ходили по упорству сердца своего и во след Ваалов, как научили их отцы их.
Посему так говорит Господь Саваоф, Бог Израилев: вот, Я накормлю их, этот народ, полынью, и напою их водою с желчью;
и рассею их между народами, которых не знали ни они, ни отцы их, и пошлю вслед их меч, доколе не истреблю их.
Так говорит Господь Саваоф: подумайте, и позовите плакальщиц, чтобы они пришли; пошлите за искусницами в этом деле, чтобы они пришли.
Пусть они поспешат и поднимут плач о нас, чтобы из глаз наших лились слезы, и с ресниц наших текла вода.
Ибо голос плача слышен с Сиона: «как мы ограблены! мы жестоко посрамлены, ибо оставляем землю, потому что разрушили жилища наши».
Итак слушайте, женщины, слово Господа, и да внимает ухо ваше слову уст Его; и учите дочерей ваших плачу, и одна другую – плачевным песням.
Ибо смерть входит в наши окна, вторгается в чертоги наши, чтобы истребить детей с улицы, юношей с площадей.
Скажи: так говорит Господь: и будут повержены трупы людей, как навоз на поле и как снопы позади жнеца, и некому будет собрать их.
Так говорит Господь: да не хвалится мудрый мудростью своею, да не хвалится сильный силою своею, да не хвалится богатый богатством своим.
Но хвалящийся хвались тем, что разумеет и знает Меня, что Я – Господь, творящий милость, суд и правду на земле; ибо только это благоугодно Мне, говорит Господь.
Вот, приходят дни, говорит Господь, когда Я посещу всех обрезанных и необрезанных:
Египет и Иудею, и Едома и сыновей Аммоновых, и Моава и всех стригущих волосы на висках, обитающих в пустыне; ибо все эти народы необрезаны, а весь дом Израилев с необрезанным сердцем.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible