Скрыть
13:2
13:5
13:6
13:7
13:8
13:9
13:11
13:12
13:14
13:15
13:17
13:22
13:24
13:25
13:26
13:27
13:28
13:29
13:30
13:32
13:35
13:36
13:37
Церковнославянский (рус)
[Зач. 44.] Пре́жде же пра́здника Па́схи, вѣ́дый Иису́съ, я́ко прiи́де Ему́ ча́съ, да пре́йдетъ от­ мíра сего́ ко Отцу́, воз­лю́бль Своя́ су́щыя въ мíрѣ, до конца́ воз­люби́ и́хъ.
И ве́чери бы́в­шей, дiа́волу уже́ вложи́в­шу въ се́рдце Иу́дѣ Си́монову Искарiо́тскому, да Его́ преда́стъ,
вѣ́дый Иису́съ, я́ко вся́ даде́ Ему́ Оте́цъ въ ру́цѣ, и я́ко от­ Бо́га изы́де и къ Бо́гу гряде́тъ:
воста́ от­ ве́чери, и положи́ ри́зы, и прiе́мъ ле́нтiонъ, препоя́сася:
пото́мъ влiя́ во́ду во умыва́лницу, и нача́тъ умыва́ти но́ги ученико́мъ и отира́ти ле́нтiемъ, и́мже бѣ́ препоя́санъ.
Прiи́де же къ Си́мону Петру́, и глаго́ла Ему́ то́й: Го́споди, Ты́ ли мо­и́ умы́еши но́зѣ?
Отвѣща́ Иису́съ и рече́ ему́: е́же А́зъ творю́, ты́ не вѣ́си ны́нѣ, уразумѣ́еши же по си́хъ.
Глаго́ла Ему́ Пе́тръ: не умы́еши но́гу мое́ю во вѣ́ки. Отвѣща́ ему́ Иису́съ: а́ще не умы́ю тебе́, не и́маши ча́сти со Мно́ю.
Глаго́ла Ему́ Си́монъ Пе́тръ: Го́споди, не но́зѣ мо­и́ то́кмо, но и ру́цѣ и главу́.
Глаго́ла ему́ Иису́съ: измове́н­ный не тре́буетъ, то́кмо но́зѣ умы́ти, е́сть бо ве́сь чи́стъ: и вы́ чи́сти есте́, но не вси́.
Вѣ́дяше бо предаю́щаго Его́: се́го ра́ди рече́, я́ко не вси́ чи́сти есте́.
[Зач. 45.] Егда́ же умы́ но́ги и́хъ, прiя́тъ ри́зы Своя́, воз­ле́гъ па́ки, рече́ и́мъ: вѣ́сте ли, что́ сотвори́хъ ва́мъ?
Вы́ глаша́ете Мя́ Учи́теля и Го́спода: и до́брѣ глаго́лете, е́смь бо.
А́ще у́бо А́зъ умы́хъ ва́ши но́зѣ, Госпо́дь и Учи́тель, и вы́ до́лжни есте́ дру́гъ дру́гу умыва́ти но́зѣ:
о́бразъ бо да́хъ ва́мъ, да, я́коже А́зъ сотвори́хъ ва́мъ, и вы́ твори́те.
Ами́нь, ами́нь глаго́лю ва́мъ: нѣ́сть ра́бъ бо́лiй го́спода сво­его́, ни посла́н­никъ бо́лiй посла́в­шаго его́.
А́ще сiя́ вѣ́сте, блаже́ни есте́, а́ще творите́ я́.
Не о всѣ́хъ ва́съ глаго́лю: А́зъ [бо] вѣ́мъ, и́хже избра́хъ: но да Писа́нiе сбу́дет­ся: яды́й со Мно́ю хлѣ́бъ воз­дви́же на Мя́ пя́ту свою́.
Отсе́лѣ глаго́лю ва́мъ, пре́жде да́же не бу́детъ, да, егда́ бу́детъ, вѣ́ру и́мете, я́ко А́зъ е́смь.
Ами́нь, ами́нь глаго́лю ва́мъ: прiе́мляй, а́ще кого́ послю́, Мене́ прiе́млетъ: а прiе́мляй Мене́ прiе́млетъ Посла́в­шаго Мя́.
Сiя́ ре́къ Иису́съ воз­мути́ся ду́хомъ и свидѣ́тел­ст­вова и рече́: ами́нь, ами́нь глаго́лю ва́мъ, я́ко еди́нъ от­ ва́съ преда́стъ Мя́.
Сзира́хуся у́бо между́ собо́ю ученицы́, недо­умѣ́ющеся, о ко́мъ глаго́летъ.
Бѣ́ же еди́нъ от­ учени́къ Его́ воз­лежя́ на ло́нѣ Иису́совѣ, его́же любля́ше Иису́съ:
поману́ же сему́ Си́монъ Пе́тръ вопроси́ти, кто́ бы бы́лъ, о не́мже глаго́летъ.
Напа́дъ же то́й на пе́рси Иису́совы, глаго́ла Ему́: Го́споди, кто́ е́сть?
Отвѣща́ Иису́съ: то́й е́сть, ему́же А́зъ омочи́въ хлѣ́бъ пода́мъ. И омо́чь хлѣ́бъ, даде́ Иу́дѣ Си́монову Искарiо́тскому.
И по хлѣ́бѣ тогда́ вни́де въ о́нь сатана́. Глаго́ла у́бо ему́ Иису́съ: е́же твори́ши, сотвори́ ско́ро.
Се́го же никто́же разумѣ́ от­ воз­лежа́щихъ, къ чесому́ рече́ ему́.
Нѣ́цыи же мня́ху, поне́же ковче́жецъ имя́ше Иу́да, я́ко глаго́летъ ему́ Иису́съ: купи́, е́же тре́буемъ на пра́здникъ: или́ ни́щымъ да нѣ́что да́стъ.
Прiи́мъ же о́нъ хлѣ́бъ, а́бiе изы́де: бѣ́ же но́щь. Егда́ изы́де,
глаго́ла Иису́съ: [Зач. 46.] ны́нѣ просла́вися Сы́нъ Человѣ́ческiй, и Бо́гъ просла́вися о Не́мъ:
а́ще Бо́гъ просла́вися о Не́мъ, и Бо́гъ просла́витъ Его́ въ Себѣ́, и а́бiе просла́витъ Его́.
Ча́дца, еще́ съ ва́ми ма́ло е́смь: взы́щете Мене́, и я́коже рѣ́хъ Иуде́омъ, я́ко а́може А́зъ иду́, вы́ не мо́жете прiити́: и ва́мъ глаго́лю ны́нѣ.
За́повѣдь но́вую даю́ ва́мъ, да лю́бите дру́гъ дру́га: я́коже воз­люби́хъ вы́, да и вы́ лю́бите себе́:
о се́мъ разумѣ́ютъ вси́, я́ко Мо­и́ ученицы́ есте́, а́ще любо­́вь и́мате между́ собо́ю.
Глаго́ла Ему́ Си́монъ Пе́тръ: Го́споди, ка́мо и́деши? Отвѣща́ ему́ Иису́съ: а́може [А́зъ] иду́, не мо́жеши ны́нѣ по Мнѣ́ ити́: послѣди́ же по Мнѣ́ и́деши.
Глаго́ла Ему́ Пе́тръ: Го́споди, почто́ не могу́ ны́нѣ по Тебѣ́ ити́? Ны́нѣ ду́шу мою́ за Тя́ положу́.
Отвѣща́ ему́ Иису́съ: ду́шу ли твою́ за Мя́ положи́ши? Ами́нь, ами́нь глаго́лю тебѣ́: не воз­гласи́тъ але́кторъ, до́ндеже от­ве́ржешися Мене́ три́щи.
Латинский (Nova Vulgata)
Ante diem autem festum Pa schae, sciens Iesus quia venit eius hora, ut transeat ex hoc mundo ad Patrem, cum dilexisset suos, qui erant in mundo, in finem dilexit eos.
Et in cena, cum Diabolus iam misisset in corde, ut traderet eum Iudas Simonis Iscariotis,
sciens quia omnia dedit ei Pater in manus, et quia a Deo exivit et ad Deum vadit,
surgit a cena et ponit vestimenta sua et, cum accepisset linteum, praecinxit se.
Deinde mittit aquam in pelvem et coepit lavare pedes discipulorum et extergere linteo, quo erat praecinctus.
Venit ergo ad Simonem Petrum. Dicit ei: «Domine, tu mihi lavas pedes?».
Respondit Iesus et dixit ei: «Quod ego facio, tu nescis modo, scies autem postea».
Dicit ei Petrus: «Non lavabis mihi pedes in aeternum!». Respondit Iesus ei: «Si non lavero te, non habes partem mecum».
Dicit ei Simon Petrus: «Domine, non tantum pedes meos sed et manus et caput!».
Dicit ei Iesus: «Qui lotus est, non indiget nisi ut pedes lavet, sed est mundus totus; et vos mundi estis sed non omnes».
Sciebat enim quisnam esset, qui traderet eum; propterea dixit: «Non estis mundi omnes».
Postquam ergo lavit pedes eorum et accepit vestimenta sua, cum recubuisset iterum, dixit eis: «Scitis quid fecerim vobis?
Vos vocatis me: "Magister" et: "Domine", et bene dicitis; sum etenim.
Si ergo ego lavi vestros pedes, Dominus et Magister, et vos debetis alter alterius lavare pedes.
Exemplum enim dedi vobis, ut, quemadmodum ego feci vobis, et vos faciatis.
Amen, amen dico vobis: Non est servus maior domino suo, neque apostolus maior eo, qui misit illum.
Si haec scitis, beati estis, si facitis ea.
Non de omnibus vobis dico, ego scio, quos elegerim, sed ut impleatur Scriptura: "Qui manducat meum panem, levavit contra me calcaneum suum".
Amodo dico vobis priusquam fiat, ut credatis, cum factum fuerit, quia ego sum.
Amen, amen dico vobis: Qui accipit, si quem misero, me accipit; qui autem me accipit, accipit eum, qui me misit».
Cum haec dixisset Iesus, turbatus est spiritu et protestatus est et dixit: «Amen, amen dico vobis: Unus ex vobis tradet me».
Aspiciebant ad invicem discipuli, haesitantes de quo diceret.
Erat recumbens unus ex discipulis eius in sinu Iesu, quem diligebat Iesus.
Innuit ergo huic Simon Petrus, ut interrogaret: «Quis est, de quo dicit?».
Cum ergo recumberet ille ita supra pectus Iesu, dicit ei: «Domine, quis est?».
Respondet Iesus: «Ille est, cui ego intinctam buccellam porrexero». Cum ergo intinxisset buccellam, dat Iudae Simonis Iscariotis.
Et post buccellam tunc introivit in illum Satanas. Dicit ergo ei Iesus: «Quod facis, fac citius».
Hoc autem nemo scivit discumbentium ad quid dixerit ei;
quidam enim putabant quia loculos habebat Iudas, quia dicit ei Iesus: «Eme ea, quae opus sunt nobis ad diem festum», aut egenis ut aliquid daret.
Cum ergo accepisset ille buccellam, exivit continuo; erat autem nox.
Cum ergo exisset, dicit Iesus: «Nunc clarificatus est Filius hominis, et Deus clarificatus est in eo;
si Deus clarificatus est in eo, et Deus clarificabit eum in semetipso et continuo clarificabit eum.
Filioli, adhuc modicum vobiscum sum; quaeretis me, et sicut dixi Iudaeis: Quo ego vado, vos non potestis venire, et vobis dico modo.
Mandatum novum do vobis, ut diligatis invicem; sicut dilexi vos, ut et vos diligatis invicem.
In hoc cognoscent omnes quia mei discipuli estis: si dilectionem habueritis ad invicem».
Dicit ei Simon Petrus: «Domine, quo vadis?». Respondit Iesus: «Quo vado, non potes me modo sequi, sequeris autem postea».
Dicit ei Petrus: «Domine, quare non possum te sequi modo? Animam meam pro te ponam».
Respondet Iesus: «Animam tuam pro me pones? Amen, amen dico tibi: Non cantabit gallus, donec me ter neges.
Узбекский
Фисиҳ байрамига оз қолган эди. Исо бу оламдан Отаси олдига ўтиш вақт-соати келганини билар эди. У бу оламдаги Ўзиникиларни севар эди, уларни охиригача севди.
Кечки овқат пайти эди. Симуннинг ўғли Яҳудо Ишқариётнинг дилига иблис аллақачон Исога хиёнат қилиш ниятини солган эди.
Исо бўлса, Отаси ҳамма нарсани Унинг қўлига берганини билар эди, Ўзи Худо ҳузуридан чиқиб, яна Худо ҳузурига қайтаётганини ҳам билар эди.
Шундай қилиб, Исо овқатдан сўнг устки кийимини ечиб ташлади, сочиқни олиб белига боғлади.
Кейин обдастага сув қуйиб, шогирдларининг оёқларини ювишга тушди. Белига боғлаган сочиқ билан уларнинг оёқларини артиб қуритди.
Исо Симун Бутруснинг олдига келди.- Раббим, наҳот оёқларимни Сен ювсанг?! – деди Бутрус.
- Мен ҳозир нима қилишимни сен билмайсан. Кейинчалик тушунасан, – деди Исо унга жавобан.
- Менинг оёқларимни икки дунёда ҳам ювмайсан! – деди Бутрус.- Агар сени ювмасам, Мен билан улушинг бўлмайди, – деди Исо.
Шунда Симун Бутрус:- Раббим, фақат оёқларимнигина эмас, қўлларимни, бошимни ҳам ювиб қўй! – деди.
Исо унга:- Чўмилган одам тамоман покдир, энди унинг оёғини ювса, бас. Сизлар ҳам поксизлар, аммо ҳаммангиз эмас, – деди.
Исо Ўзига хоинлик қиладиган одамни билар эди, шунинг учун “Ҳаммангиз пок эмассизлар”, деди.
Шогирдларининг оёқларини ювиб бўлгач, Исо тағин устки кийимини кийиб, ёнбошлади. Шогирдларига айтди:- Мен сизларга нима қилганимни англадингларми?
Сизлар Мени Устозимиз ва Раббимиз деб атайсизлар ва тўғри қиласизлар, чунки Мен худди шундайман.
Шундай қилиб, агар Мен Раббингиз ва Устозингиз бўла туриб оёқларингизни ювган бўлсам, сизлар ҳам бир-бирингизнинг оёқларингизни ювишингиз қарздир.
Мен сизларга нима қилган бўлсам, сизлар ҳам ўшани қилишингиз керак. Мен сизларга ўрнак кўрсатдим.
Сизларга ростини айтайин: қул ўзининг хўжайинидан юқори турмас, элчи ҳам уни юборгандан улуғ бўлмас.
Агар гапимни уққан бўлсангиз, бунга амал қилинглар ва бахтли бўласизлар!
- Мен ҳаммангиз ҳақингизда айтмаяпман, – давом этди Исо*, – Мен танлаган кишиларимни биламан. Забурда: “Нон-намагимни еган дўстим Менга қарши товонини кўтарди”, – деб ёзилган. Бу оят бажо бўлиши керак.
Ҳозирдан, бу воқеалар содир бўлмасидан олдин, мен сизларга айтяпман, токи бу воқеалар содир бўлганда, Мен – Ўша эканлигимга ишонинглар.
Сизларга ростини айтай: Мен юборган кишини қабул қилган Мени қабул қилган бўлади. Мени қабул қилган эса Мени Юборганни қабул қилган бўлади.
Исо буларни айтди-ю, кўнгли ғаш тортди. Энди очиқдан-очиқ сўзлай бошлади:- Сизларга ростини айтайин, сизлардан бир киши Менга хиёнат қилади.
Шогирдлари эса У кимни назарда тутаётганини билолмай, гангиб бир-бирига қараб турар эдилар.
Шогирдларидан бири Исонинг бағрига бош қўйиб ёнбошлар эди; Исо уни севар эди.
Унга Симун Бутрус: “Исо ким ҳақида гапиряпти, сўра-чи”, деб имо-ишора қилди.
Шунда у Исонинг кўксига яқинроқ энгашиб:- Раббим, у ким? – деб сўради.
Исо жавоб берди:- Мен бир бурда нонни ботириб кимга берсам, у ўшадир, – деди. Сўнг бурда нонни ботириб, Симун ўғли Яҳудо Ишқариётга берди.
Яҳудо бурдани олар-олмас, шайтон унинг ичига кириб олди.- Қиладиганингни тезроқ қил, – деди унга Исо.
Дастурхон атрофидагилардан ҳеч ким нима учун Исо бу сўзларни Яҳудога айтганини тушунмади.
Пул қутиси Яҳудода бўлгани сабабли, баъзилари Исо унга: “Байрам учун бизга керак бўладиган нарсаларни сотиб ол”, ёки “Камбағалларга бир нима бер”, деяпти деб ўйлардилар.
Яҳудо эса ўша бурда нонни олган ҳамон ташқарига чиқиб кетди. Тун чўккан эди.
Яҳудо чиқиб кетгач, Исо деди:- Ҳозир Инсон Ўғли улуғланди, Худо ҳам Инсон Ўғли орқали улуғланди.
Инсон Ўғли Худони улуғлагани учун, Худо ҳам Ўзича Инсон Ўғлини улуғлайди, ҳа, Уни тез орада улуғлайди.
Болаларим! Энди Мен сизлар билан узоқ бўлмайман. Мени қидирасизлар. Яҳудий мансабдорларига* айтган эдим, сизларга ҳам айтяпман: Мен борадиган жойга сизлар боролмайсизлар.
Сизларга янги буйруқ беряпман: бир-бирингизни севинглар. Мен сизларни қандай севган бўлсам, сизлар ҳам бир-бирингизни шундай севинглар.
Агар орангизда муҳаббат ҳукмрон бўлса, сизлар Менинг шогирдларим эканингизни ҳамма шундан билиб олади.
Симун Бутрус Исога деди:- Раббим, Сен қаерга кетяпсан?- Энди Мен борадиган жойга сен орқамдан боролмайсан, кейинчалик борарсан, – деди унга Исо.
- Раббим, – деди Бутрус, – Нега энди Сенинг орқангдан боролмас эканман? Мен Сен учун жонимни фидо қиламан!
Исо жавоб берди:- Мен учун жонингни фидо қиласанми-я? Сенга ростини айтсам, хўроз қичқирмасданоқ, сен Мендан уч марта тонасан!
1 Иисус Христос умыл ноги ученикам; «и вы должны умывать ноги друг другу». 21 Предсказание Иисуса Христа о предательстве; Иуда уходит с Тайной вечери. 31 Новая заповедь: «да любите друг друга». Предсказание об отречении Петра.
[Зач. 44.] Перед праздником Пасхи Иисус, зная, что пришел час Его перейти от мира сего к Отцу, явил делом, что, возлюбив Своих сущих в мире, до конца возлюбил их.
И во время вечери, когда диавол уже вложил в сердце Иуде Симонову Искариоту предать Его,
Иисус, зная, что Отец все отдал в руки Его, и что Он от Бога исшел и к Богу отходит,
встал с вечери, снял с Себя верхнюю одежду и, взяв полотенце, препоясался.
Потом влил воды в умывальницу и начал умывать ноги ученикам и отирать полотенцем, которым был препоясан.
Подходит к Симону Петру, и тот говорит Ему: Господи! Тебе ли умывать мои ноги?
Иисус сказал ему в ответ: что Я делаю, теперь ты не знаешь, а уразумеешь после.
Петр говорит Ему: не умоешь ног моих вовек. Иисус отвечал ему: если не умою тебя, не имеешь части со Мною.
Симон Петр говорит Ему: Господи! не только ноги мои, но и руки и голову.
Иисус говорит ему: омытому нужно только ноги умыть, потому что чист весь; и вы чисты, но не все.
Ибо знал Он предателя Своего, потому и сказал: не все вы чисты.
[Зач. 45.] Когда же умыл им ноги и надел одежду Свою, то, возлегши опять, сказал им: знаете ли, что Я сделал вам?
Вы называете Меня Учителем и Господом, и правильно говорите, ибо Я точно то.
Итак, если Я, Господь и Учитель, умыл ноги вам, то и вы должны умывать ноги друг другу.
Ибо Я дал вам пример, чтобы и вы делали то же, что Я сделал вам.
Истинно, истинно говорю вам: раб не больше господина своего, и посланник не больше пославшего его.
Если это знаете, блаженны вы, когда исполняете.
Не о всех вас говорю; Я знаю, которых избрал. Но да сбудется Писание: ядущий со Мною хлеб поднял на Меня пяту свою.
Теперь сказываю вам, прежде нежели то сбылось, дабы, когда сбудется, вы поверили, что это Я.
Истинно, истинно говорю вам: принимающий того, кого Я пошлю, Меня принимает; а принимающий Меня принимает Пославшего Меня.
Сказав это, Иисус возмутился духом, и засвидетельствовал, и сказал: истинно, истинно говорю вам, что один из вас предаст Меня.
Тогда ученики озирались друг на друга, недоумевая, о ком Он говорит.
Один же из учеников Его, которого любил Иисус, возлежал у груди Иисуса.
Ему Симон Петр сделал знак, чтобы спросил, кто это, о котором говорит.
Он, припав к груди Иисуса, сказал Ему: Господи! кто это?
Иисус отвечал: тот, кому Я, обмакнув кусок хлеба, подам. И, обмакнув кусок, подал Иуде Симонову Искариоту.
И после сего куска вошел в него сатана. Тогда Иисус сказал ему: что делаешь, делай скорее.
Но никто из возлежавших не понял, к чему Он это сказал ему.
А как у Иуды был ящик, то некоторые думали, что Иисус говорит ему: купи, что нам нужно к празднику, или чтобы дал что-нибудь нищим.
Он, приняв кусок, тотчас вышел; а была ночь.
Когда он вышел, Иисус сказал: [Зач. 46.] ныне прославился Сын Человеческий, и Бог прославился в Нем.
Если Бог прославился в Нем, то и Бог прославит Его в Себе, и вскоре прославит Его.
Дети! недолго уже быть Мне с вами. Будете искать Меня, и, как сказал Я Иудеям, что, куда Я иду, вы не можете прийти, так и вам говорю теперь.
Заповедь новую даю вам, да любите друг друга; как Я возлюбил вас, так и вы да любите друг друга.
По тому узнают все, что вы Мои ученики, если будете иметь любовь между собою.
Симон Петр сказал Ему: Господи! куда Ты идешь? Иисус отвечал ему: куда Я иду, ты не можешь теперь за Мною идти, а после пойдешь за Мною.
Петр сказал Ему: Господи! почему я не могу идти за Тобою теперь? я душу мою положу за Тебя.
Иисус отвечал ему: душу твою за Меня положишь? истинно, истинно говорю тебе: не пропоет петух, как отречешься от Меня трижды.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible