Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
17:4
17:7
17:9
17:13
17:15
17:16
17:20
17:22
17:23
17:25
[Зач. 56.] Сiя́ глаго́ла Иису́съ и возведе́ о́чи Свои́ на не́бо и рече́: О́тче, прiи́де ча́съ: просла́ви Сы́на Твоего́, да и Сы́нъ Тво́й просла́витъ Тя́:
я́коже да́лъ еси́ Ему́ вла́сть вся́кiя пло́ти, да вся́ко, е́же да́лъ еси́ Ему́, да́стъ и́мъ живо́тъ вѣ́чный:
се́ же е́сть живо́тъ вѣ́чный, да зна́ютъ Тебе́ еди́наго и́стиннаго Бо́га, и Его́же посла́лъ еси́ Иису́съ Христа́.
А́зъ просла́вихъ Тя́ на земли́, дѣ́ло соверши́хъ, е́же да́лъ еси́ Мнѣ́ да сотворю́:
и ны́нѣ просла́ви Мя́ Ты́, О́тче, у Тебе́ Самого́ сла́вою, ю́же имѣ́хъ у Тебе́ пре́жде мíръ не бы́сть.
Яви́хъ и́мя Твое́ человѣ́комъ, и́хже да́лъ еси́ Мнѣ́ от мíра: Твои́ бѣ́ша, и Мнѣ́ и́хъ да́лъ еси́, и сло́во Твое́ сохрани́ша:
ны́нѣ разумѣ́ша, я́ко вся́, ели́ка да́лъ еси́ Мнѣ́, от Тебе́ су́ть:
я́ко глаго́лы, и́хже да́лъ еси́ Мнѣ́, да́хъ и́мъ, и ті́и прiя́ша, и разумѣ́ша вои́стинну, я́ко от Тебе́ изыдо́хъ, и вѣ́роваша, я́ко Ты́ Мя́ посла́лъ еси́.
А́зъ о си́хъ молю́: не о [все́мъ] мíрѣ молю́, но о тѣ́хъ, и́хже да́лъ еси́ Мнѣ́, я́ко Твои́ су́ть:
и Моя́ вся́ Твоя́ су́ть, и Твоя́ Моя́: и просла́вихся въ ни́хъ:
и ктому́ нѣ́смь въ мíрѣ, и сі́и въ мíрѣ су́ть, и А́зъ къ Тебѣ́ гряду́. О́тче Святы́й, соблюди́ и́хъ во и́мя Твое́, и́хже да́лъ еси́ Мнѣ́, да бу́дутъ еди́но, я́коже [и] Мы́.
Егда́ бѣ́хъ съ ни́ми въ мíрѣ, А́зъ соблюда́хъ и́хъ во и́мя Твое́: и́хже да́лъ еси́ Мнѣ́, сохрани́хъ, и никто́же от ни́хъ поги́бе, то́кмо сы́нъ поги́бельный, да сбу́дется Писа́нiе:
ны́нѣ же къ Тебѣ́ гряду́, и сiя́ глаго́лю въ мíрѣ, да и́мутъ ра́дость Мою́ испо́лнену въ себѣ́.
А́зъ да́хъ и́мъ сло́во Твое́, и мíръ возненави́дѣ и́хъ, я́ко не су́ть от мíра, я́коже [и] А́зъ от мíра нѣ́смь:
не молю́, да во́змеши и́хъ от мíра, но да соблюде́ши и́хъ от непрiя́зни:
от мíра не су́ть, я́коже [и] А́зъ от мíра нѣ́смь:
святи́ и́хъ во и́стину Твою́: сло́во Твое́ и́стина е́сть.
[Зач. 57.] Я́коже Мене́ посла́лъ еси́ въ мíръ, и А́зъ посла́хъ и́хъ въ мíръ,
и за ни́хъ А́зъ свящу́ Себе́, да и ті́и бу́дутъ свяще́ни во и́стину.
Не о си́хъ же молю́ то́кмо, но и о вѣ́рующихъ словесе́ и́хъ ра́ди въ Мя́,
да вси́ еди́но бу́дутъ: я́коже Ты́, О́тче, во Мнѣ́, и А́зъ въ Тебѣ́, да и ті́и въ На́съ еди́но бу́дутъ: да [и] мíръ вѣ́ру и́метъ, я́ко Ты́ Мя́ посла́лъ еси́:
и А́зъ сла́ву, ю́же да́лъ еси́ Мнѣ́, да́хъ и́мъ: да бу́дутъ еди́но, я́коже Мы́ еди́но есма́:
А́зъ въ ни́хъ, и Ты́ во Мнѣ́: да бу́дутъ соверше́ни во еди́но, и да разумѣ́етъ мíръ, я́ко Ты́ Мя́ посла́лъ еси́ и возлюби́лъ еси́ и́хъ, я́коже Мене́ возлюби́лъ еси́.
О́тче, и́хже да́лъ еси́ Мнѣ́, хощу́, да идѣ́же е́смь А́зъ, и ті́и бу́дутъ со Мно́ю, да ви́дятъ сла́ву Мою́, ю́же да́лъ еси́ Мнѣ́, я́ко возлюби́лъ Мя́ еси́ пре́жде сложе́нiя мíра.
О́тче пра́ведный, и мíръ Тебе́ не позна́, А́зъ же Тя́ позна́хъ, и сі́и позна́ша, я́ко Ты́ Мя́ посла́лъ еси́:
и сказа́хъ и́мъ и́мя Твое́, и скажу́, да любы́, е́юже Мя́ еси́ возлюби́лъ, въ ни́хъ бу́детъ, и А́зъ въ ни́хъ.
Haec locutus est Iesus; et, sublevatis oculis suis in cae lum, dixit: «Pater, venit hora: clarifica Filium tuum, ut Filius clarificet te,
sicut dedisti ei potestatem omnis carnis, ut omne, quod dedisti ei, det eis vitam aeternam.
Haec est autem vita aeterna, ut cognoscant te solum verum Deum et, quem misisti, Iesum Christum.
Ego te clarificavi super terram; opus consummavi, quod dedisti mihi, ut faciam;
et nunc clarifica me tu, Pater, apud temetipsum claritate, quam habebam, priusquam mundus esset, apud te.
Manifestavi nomen tuum hominibus, quos dedisti mihi de mundo. Tui erant, et mihi eos dedisti, et sermonem tuum servaverunt.
Nunc cognoverunt quia omnia, quae dedisti mihi, abs te sunt,
quia verba, quae dedisti mihi, dedi eis; et ipsi acceperunt et cognoverunt vere quia a te exivi et crediderunt quia tu me misisti.
Ego pro eis rogo; non pro mundo rogo, sed pro his, quos dedisti mihi, quia tui sunt;
et mea omnia tua sunt, et tua mea; et clarificatus sum in eis.
Et iam non sum in mundo, et hi in mundo sunt, et ego ad te venio. Pater sancte, serva eos in nomine tuo, quod dedisti mihi, ut sint unum sicut nos.
Cum essem cum eis, ego servabam eos in nomine tuo, quod dedisti mihi, et custodivi, et nemo ex his periit, nisi filius perditionis, ut Scriptura impleatur.
Nunc autem ad te venio et haec loquor in mundo, ut habeant gaudium meum impletum in semetipsis.
Ego dedi eis sermonem tuum, et mundus odio eos habuit, quia non sunt de mundo, sicut ego non sum de mundo.
Non rogo, ut tollas eos de mundo, sed ut serves eos ex Malo.
De mundo non sunt, sicut ego non sum de mundo.
Sanctifica eos in veritate; sermo tuus veritas est.
Sicut me misisti in mundum, et ego misi eos in mundum;
et pro eis ego sanctifico meipsum, ut sint et ipsi sanctificati in veritate.
Non pro his autem rogo tantum, sed et pro eis, qui credituri sunt per verbum eorum in me,
ut omnes unum sint, sicut tu, Pater, in me et ego in te, ut et ipsi in nobis unum sint; ut mundus credat quia tu me misisti.
Et ego claritatem, quam dedisti mihi, dedi illis, ut sint unum, sicut nos unum sumus;
ego in eis, et tu in me, ut sint consummati in unum; ut cognoscat mundus, quia tu me misisti et dilexisti eos, sicut me dilexisti.
Pater, quod dedisti mihi, volo, ut ubi ego sum, et illi sint mecum, ut videant claritatem meam, quam dedisti mihi, quia dilexisti me ante constitutionem mundi.
Pater iuste, et mundus te non cognovit; ego autem te cognovi, et hi cognoverunt quia tu me misisti;
et notum feci eis nomen tuum et notum faciam, ut dilectio, qua dilexisti me, in ipsis sit, et ego in ipsis».
Синодальный
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (еп. Кассиан)
- Рус. (К.П. Победоносцев)
- Arab (JAB)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian (ancient)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Greek (NA, 28)
- Hebrew NT by Delitzsch
- Italian (CEI 1974)
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Latvian
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Tatar
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
- Uzbek
1 Молитва за оставляемых учеников; «сия же есть жизнь вечная, да знают Тебя»... 20 Молитва за всех, кто уверует по слову их.
[Зач. 56.] После сих слов Иисус возвел очи Свои на небо и сказал: Отче! пришел час, прославь Сына Твоего, да и Сын Твой прославит Тебя,
так как Ты дал Ему власть над всякою плотью, да всему, что Ты дал Ему, даст Он жизнь вечную.
Сия же есть жизнь вечная, да знают Тебя, единого истинного Бога, и посланного Тобою Иисуса Христа.
Я прославил Тебя на земле, совершил дело, которое Ты поручил Мне исполнить.
И ныне прославь Меня Ты, Отче, у Тебя Самого славою, которую Я имел у Тебя прежде бытия мира.
Я открыл имя Твое человекам, которых Ты дал Мне от мира; они были Твои, и Ты дал их Мне, и они сохранили слово Твое.
Ныне уразумели они, что все, что Ты дал Мне, от Тебя есть,
ибо слова, которые Ты дал Мне, Я передал им, и они приняли, и уразумели истинно, что Я исшел от Тебя, и уверовали, что Ты послал Меня.
Я о них молю: не о всем мире молю, но о тех, которых Ты дал Мне, потому что они Твои.
И все Мое Твое, и Твое Мое; и Я прославился в них.
Я уже не в мире, но они в мире, а Я к Тебе иду. Отче Святой! соблюди их во имя Твое, тех, которых Ты Мне дал, чтобы они были едино, как и Мы.
Когда Я был с ними в мире, Я соблюдал их во имя Твое; тех, которых Ты дал Мне, Я сохранил, и никто из них не погиб, кроме сына погибели, да сбудется Писание.
Ныне же к Тебе иду, и сие говорю в мире, чтобы они имели в себе радость Мою совершенную.
Я передал им слово Твое; и мир возненавидел их, потому что они не от мира, как и Я не от мира.
Не молю, чтобы Ты взял их из мира, но чтобы сохранил их от зла.
Они не от мира, как и Я не от мира.
Освяти их истиною Твоею; слово Твое есть истина.
[Зач. 57.] Как Ты послал Меня в мир, так и Я послал их в мир.
И за них Я посвящаю Себя, чтобы и они были освящены истиною.
Не о них же только молю, но и о верующих в Меня по слову их,
да будут все едино, как Ты, Отче, во Мне, и Я в Тебе, так и они да будут в Нас едино, – да уверует мир, что Ты послал Меня.
И славу, которую Ты дал Мне, Я дал им: да будут едино, как Мы едино.
Я в них, и Ты во Мне; да будут совершены́ воедино, и да познает мир, что Ты послал Меня и возлюбил их, как возлюбил Меня.
Отче! которых Ты дал Мне, хочу, чтобы там, где Я, и они были со Мною, да видят славу Мою, которую Ты дал Мне, потому что возлюбил Меня прежде основания мира.
Отче праведный! и мир Тебя не познал; а Я познал Тебя, и сии познали, что Ты послал Меня.
И Я открыл им имя Твое и открою, да любовь, которою Ты возлюбил Меня, в них будет, и Я в них.