Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
1:2
1:4
1:7
1:8
1:10
1:21
1:22
1:24
1:25
1:26
1:27
1:28
1:30
1:33
1:34
1:35
1:36
1:37
1:38
1:39
1:40
1:41
1:43
1:44
1:46
1:47
1:48
1:49
1:50
Глава 3
3:2
3:4
3:5
3:7
3:9
3:10
3:11
3:12
3:15
3:17
3:18
3:20
3:21
3:22
3:23
3:24
3:25
3:30
Се́й бѣ́ искони́ къ Бо́гу {у Бо́га}:
вся́ Тѣ́мъ бы́ша, и безъ Него́ ничто́же бы́сть, е́же бы́сть.
Въ То́мъ живо́тъ бѣ́, и живо́тъ бѣ́ свѣ́тъ человѣ́комъ:
и свѣ́тъ во тмѣ́ свѣ́тится, и тма́ его́ не объя́тъ.
Бы́сть человѣ́къ по́сланъ от Бо́га, и́мя ему́ Иоа́ннъ:
се́й прiи́де во свидѣ́телство, да свидѣ́телствуетъ о Свѣ́тѣ, да вси́ вѣ́ру и́мутъ ему́ {да вси́ увѣ́руютъ чрезъ него́}.
Не бѣ́ то́й свѣ́тъ, но да свидѣ́телствуетъ о Свѣ́тѣ:
бѣ́ Свѣ́тъ и́стинный, И́же просвѣща́етъ вся́каго человѣ́ка гряду́щаго въ мíръ:
въ мíрѣ бѣ́, и мíръ Тѣ́мъ бы́сть, и мíръ Его́ не позна́:
во своя́ прiи́де, и свои́ Его́ не прiя́ша.
Ели́цы же прiя́ша Его́, даде́ и́мъ о́бласть ча́домъ Бо́жiимъ бы́ти, вѣ́рующымъ во и́мя Его́,
и́же не от кро́вѣ, ни от по́хоти плотскі́я, ни от по́хоти му́жескiя, но от Бо́га роди́шася.
И Сло́во пло́ть бы́сть и всели́ся въ ны́, и ви́дѣхомъ сла́ву Его́, сла́ву я́ко Единоро́днаго от Отца́, испо́лнь благода́ти и и́стины.
Иоа́ннъ свидѣ́телствуетъ о Не́мъ и воззва́ глаго́ла: Се́й бѣ́, Его́же рѣ́хъ, И́же по мнѣ́ Гряды́й, предо мно́ю бы́сть, я́ко пе́рвѣе мене́ бѣ́.
И от исполне́нiя Его́ мы́ вси́ прiя́хомъ и благода́ть возъ благода́ть:
я́ко зако́нъ Моисе́омъ да́нъ бы́сть, благода́ть [же] и и́стина Иису́съ Христо́мъ бы́сть.
[Зач. 2.] Бо́га никто́же ви́дѣ нигдѣ́же: Единоро́дный Сы́нъ, сы́й въ ло́нѣ Отчи, То́й исповѣ́да.
И сiе́ е́сть свидѣ́телство Иоа́нново, егда́ посла́ша Жи́дове от Иерусали́ма иере́евъ и леви́товъ, да вопро́сятъ его́: ты́ кто́ еси́?
И исповѣ́да и не отве́ржеся: и исповѣ́да, я́ко нѣ́смь а́зъ Христо́съ.
И вопроси́ша его́: что́ у́бо? Илiа́ ли еси́ ты́? И глаго́ла: нѣ́смь. Проро́къ ли еси́? И отвѣща́: ни́.
Рѣ́ша же ему́: кто́ еси́? Да отвѣ́тъ да́мы посла́вшымъ ны́: что́ глаго́леши о тебѣ́ самѣ́мъ?
Рече́: а́зъ гла́съ вопiю́щаго въ пусты́ни: испра́вите пу́ть Госпо́день, я́коже рече́ Иса́iа проро́къ.
И по́сланнiи бѣ́ху от фарисе́й:
и вопроси́ша его́ и рѣ́ша ему́: что́ у́бо креща́еши, а́ще ты́ нѣ́си Христо́съ, ни Илiа́, ни проро́къ?
Отвѣща́ и́мъ Иоа́ннъ, глаго́ля: а́зъ креща́ю водо́ю: посредѣ́ же ва́съ стои́тъ, Его́же вы́ не вѣ́сте:
То́й е́сть Гряды́й по мнѣ́, И́же предо мно́ю бы́сть, Ему́же нѣ́смь а́зъ досто́инъ, да отрѣшу́ реме́нь сапогу́ Его́.
Сiя́ въ Виѳава́рѣ бы́ша объ о́нъ по́лъ Иорда́на, идѣ́же бѣ́ Иоа́ннъ крестя́.
[Зач. 3.] Во у́трiй [же] ви́дѣ Иоа́ннъ Иису́са гряду́ща къ себѣ́ и глаго́ла: се́, А́гнецъ Бо́жiй, взе́мляй грѣхи́ мíра:
Се́й е́сть, о Не́мже а́зъ рѣ́хъ: по мнѣ́ гряде́тъ Му́жъ, И́же предо мно́ю бы́сть, я́ко пе́рвѣе мене́ бѣ́:
и а́зъ не вѣ́дехъ Его́: но да яви́тся Изра́илеви, сего́ ра́ди прiидо́хъ а́зъ водо́ю крестя́.
И свидѣ́телствова Иоа́ннъ, глаго́ля, я́ко ви́дѣхъ Ду́ха сходя́ща я́ко го́лубя съ небесе́, и пребы́сть на Не́мъ:
и а́зъ не вѣ́дѣхъ Его́: но Посла́вый мя́ крести́ти водо́ю, То́й мнѣ́ рече́: надъ Него́же у́зриши Ду́ха сходя́ща и пребыва́юща на Не́мъ, То́й е́сть кре́стя́й Ду́хомъ Святы́мъ:
и а́зъ ви́дѣхъ и свидѣ́телствовахъ, я́ко Се́й е́сть Сы́нъ Бо́жiй.
[Зач. 4.] Во у́трiй [же] па́ки стоя́ше Иоа́ннъ, и от учени́къ его́ два́.
И узрѣ́въ Иису́са гряду́ща, глаго́ла: се́, А́гнецъ Бо́жiй.
И слы́шаста его́ о́ба ученика́ глаго́лющаго, и по Иису́сѣ идо́ста.
Обра́щься же Иису́съ и ви́дѣвъ я́ по Себѣ́ иду́ща, глаго́ла и́ма: чесо́ и́щета? О́на же рѣ́ста Ему́: Равви́, е́же глаго́лется сказа́емо Учи́телю, гдѣ́ живе́ши?
[И] глаго́ла и́ма: прiиди́та и ви́дита. Прiидо́ста и ви́дѣста, гдѣ́ живя́ше, и у Него́ пребы́ста де́нь то́й. Бѣ́ же ча́съ деся́тый.
Бѣ́ [же] Андре́й, бра́тъ Си́мона Петра́, еди́нъ от обою́ слы́шавшею от Иоа́нна и по Не́мъ ше́дшею.
Обрѣ́те се́й пре́жде бра́та своего́ Си́мона и глаго́ла ему́: обрѣто́хомъ Мессі́ю, е́же е́сть сказа́емо Христо́съ.
И приведе́ его́ ко Иису́сови. Воззрѣ́въ же на́нь Иису́съ рече́: ты́ еси́ Си́монъ сы́нъ Ио́нинъ: ты́ нарече́шися Ки́фа, е́же сказа́ется Пе́тръ.
[Зач. 5.] Во у́трiй [же] восхотѣ́ изы́ти въ Галиле́ю: и обрѣ́те Фили́ппа и глаго́ла ему́: гряди́ по Мнѣ́.
Бѣ́ [же] Фили́ппъ от Виѳсаи́ды, от гра́да Андре́ова и Петро́ва.
Обрѣ́те Фили́ппъ Наѳана́ила и глаго́ла ему́: Его́же писа́ Моисе́й въ зако́нѣ и проро́цы, обрѣто́хомъ Иису́са сы́на Ио́сифова, и́же от Назаре́та.
И глаго́ла ему́ Наѳана́илъ: от Назаре́та мо́жетъ ли что́ добро́ бы́ти? Глаго́ла ему́ Фили́ппъ: прiиди́ и ви́ждь.
Ви́дѣ [же] Иису́съ Наѳана́ила гряду́ща къ Себѣ́ и глаго́ла о не́мъ: се́, вои́стинну Изра́илтянинъ, въ не́мже льсти́ нѣ́сть.
Глаго́ла Ему́ Наѳана́илъ: ка́ко мя́ зна́еши? Отвѣща́ Иису́съ и рече́ ему́: пре́жде да́же не возгласи́ тебе́ Фили́ппъ, су́ща тя́ подъ смоко́вницею ви́дѣхъ тя́.
Отвѣща́ Наѳана́илъ и глаго́ла Ему́: Равви́, Ты́ еси́ Сы́нъ Бо́жiй, ты́ еси́ Ца́рь Изра́илевъ.
Отвѣща́ Иису́съ и рече́ ему́: зане́ рѣ́хъ ти́, я́ко ви́дѣхъ тя́ подъ смоко́вницею, вѣ́руеши: бо́лша си́хъ у́зриши.
И глаго́ла ему́: ами́нь, ами́нь глаго́лю ва́мъ, отсе́лѣ у́зрите не́бо отве́рсто и А́нгелы Бо́жiя восходя́щыя и низходя́щыя надъ Сы́на Человѣ́ческаго.
[Зач. 8.] Бѣ́ же человѣ́къ от фарисе́й, Никоди́мъ и́мя ему́, кня́зь Жидо́вскiй:
се́й прiи́де ко Иису́су но́щiю, и рече́ Ему́: Равви́, вѣ́мъ, я́ко от Бо́га прише́лъ еси́ Учи́тель: никто́же бо мо́жетъ зна́менiй си́хъ твори́ти, я́же Ты́ твори́ши, а́ще не бу́детъ Бо́гъ съ ни́мъ.
Отвѣща́ Иису́съ и рече́ ему́: ами́нь, ами́нь глаго́лю тебѣ́: а́ще кто́ не роди́тся свы́ше, не мо́жетъ ви́дѣти Ца́рствiя Бо́жiя.
Глаго́ла къ Нему́ Никоди́мъ: ка́ко мо́жетъ человѣ́къ роди́тися ста́ръ сы́й? Еда́ мо́жетъ второ́е вни́ти во утро́бу ма́тере своея́ и роди́тися?
Отвѣща́ Иису́съ: ами́нь, ами́нь глаго́лю тебѣ́: а́ще кто́ не роди́тся водо́ю и Ду́хомъ, не мо́жетъ вни́ти во Ца́рствiе Бо́жiе:
рожде́нное от пло́ти пло́ть е́сть, и рожде́нное от Ду́ха ду́хъ е́сть.
Не диви́ся, я́ко рѣ́хъ ти́: подоба́етъ ва́мъ роди́тися свы́ше.
Ду́хъ, идѣ́же хо́щетъ, ды́шетъ, и гла́съ его́ слы́шиши, но не вѣ́си, отку́ду прихо́дитъ и ка́мо и́детъ: та́ко е́сть вся́къ [человѣ́къ] рожде́нный от Ду́ха.
Отвѣща́ Никоди́мъ и рече́ Ему́: ка́ко мо́гутъ сiя́ бы́ти?
Отвѣща́ Иису́съ и рече́ ему́: ты́ еси́ учи́тель Изра́илевъ, и си́хъ ли не вѣ́си?
Ами́нь, ами́нь глаго́лю тебѣ́, я́ко, е́же вѣ́мы, глаго́лемъ, и, е́же ви́дѣхомъ, свидѣ́телствуемъ, и свидѣ́телства На́шего не прiе́млете:
а́ще земна́я реко́хъ ва́мъ, и не вѣ́руете: ка́ко, а́ще реку́ ва́мъ небе́сная, увѣ́руете?
[Зач. 9.] И никто́же взы́де на небо, то́кмо сше́дый съ небесе́ Сы́нъ Человѣ́ческiй, сы́й на небеси́:
и я́коже Моисе́й вознесе́ змiю́ въ пусты́ни, та́ко подоба́етъ вознести́ся Сы́ну Человѣ́ческому,
да вся́къ вѣ́руяй въ О́нь не поги́бнетъ, но и́мать живо́тъ вѣ́чный.
[Зач. 10.] Та́ко бо возлюби́ Бо́гъ мíръ, я́ко и Сы́на Своего́ Единоро́днаго да́лъ е́сть, да вся́къ вѣ́руяй въ О́нь не поги́бнетъ, но и́мать живо́тъ вѣ́чный.
Не посла́ бо Бо́гъ Сы́на Своего́ въ мíръ, да су́дитъ мíрови, но да спасе́тся И́мъ мíръ.
Вѣ́руяй въ О́нь не бу́детъ {нѣ́сть} осужде́нъ: а не вѣ́руяй уже́ осужде́нъ е́сть, я́ко не вѣ́рова во и́мя Единоро́днаго Сы́на Бо́жiя.
Се́й же е́сть су́дъ, я́ко свѣ́тъ прiи́де въ мíръ, и возлюби́ша человѣ́цы па́че тму́, не́же свѣ́тъ: бѣ́ша бо и́хъ дѣла́ зла́.
Вся́къ бо дѣ́лаяй зла́я ненави́дитъ свѣ́та и не прихо́дитъ къ свѣ́ту, да не облича́тся дѣла́ его́, я́ко лука́ва су́ть:
творя́й же и́стину гряде́тъ къ свѣ́ту, да я́вятся дѣла́ его́, я́ко о Бо́зѣ су́ть содѣ́лана.
[Зач. 11.] По си́хъ [же] прiи́де Иису́съ и ученицы́ Его́ въ Жидо́вскую зе́млю: и ту́ живя́ше съ ни́ми, и креща́ше.
Бѣ́ же Иоа́ннъ крестя́ во Ено́нѣ бли́зъ Сали́ма, я́ко во́ды мно́ги бя́ху ту́: и прихожда́ху и креща́хуся:
не у́ бо бѣ́ всажде́нъ въ темни́цу Иоа́ннъ.
Бы́сть же стяза́нiе от учени́къ Иоа́нновыхъ со Иуде́и о очище́нiи:
и прiидо́ша ко Иоа́нну, и реко́ша ему́: равви́, И́же бѣ́ съ тобо́ю объ о́нъ по́лъ Иорда́на, Ему́же ты́ свидѣ́телствовалъ еси́, се́ Се́й креща́етъ, и вси́ гряду́тъ къ Нему́.
Отвѣща́ Иоа́ннъ и рече́: не мо́жетъ человѣ́къ прiима́ти ничесо́же, а́ще не бу́детъ дано́ ему́ съ небесе́.
Вы́ са́ми мнѣ́ свидѣ́телствуете, я́ко рѣ́хъ: нѣ́смь а́зъ Христо́съ, но я́ко по́сланъ е́смь предъ Ни́мъ.
Имѣ́яй невѣ́сту жени́хъ е́сть: а дру́гъ женихо́въ, стоя́ и послу́шая его́, ра́достiю ра́дуется за гла́съ женихо́въ: сiя́ у́бо ра́дость моя́ испо́лнися:
о́ному подоба́етъ расти́, мнѣ́ же ма́литися.
Гряды́й свы́ше надъ всѣ́ми е́сть: сы́й от земли́, от земли́ е́сть, и от земли́ глаго́летъ: Гряды́й съ небесе́ надъ всѣ́ми е́сть:
и е́же ви́дѣ и слы́ша, сiе́ свидѣ́телствуетъ: и свидѣ́телства Его́ никто́же прiе́млетъ.
Прiе́мый Его́ свидѣ́телство вѣ́рова {утверди́} я́ко Бо́гъ и́стиненъ е́сть.
Его́же бо посла́ Бо́гъ, глаго́лы Бо́жiя глаго́летъ: не въ мѣ́ру бо Бо́гъ дае́тъ Ду́ха.
Оте́цъ [бо] лю́битъ Сы́на, и вся́ даде́ въ ру́цѣ Его́.
Вѣ́руяй въ Сы́на и́мать живо́тъ вѣ́чный: а и́же не вѣ́руетъ въ Сы́на, не у́зритъ живота́, но гнѣ́въ Бо́жiй пребыва́етъ на не́мъ.
1 «В начале было Слово»... 6 Свидетельство Иоанна Крестителя об истинном Свете. 19 Иоанн указывает на Иисуса, как на Агнца Божия. 35 Призвание первых Апостолов.
[Зач. 1.] В начале было Слово, и Слово было у Бога, и Слово было Бог.
Оно было в начале у Бога.
Все чрез Него на́чало быть, и без Него ничто не на́чало быть, что на́чало быть.
В Нем была жизнь, и жизнь была свет человеков.
И свет во тьме светит, и тьма не объяла его.
Был человек, посланный от Бога; имя ему Иоанн.
Он пришел для свидетельства, чтобы свидетельствовать о Свете, дабы все уверовали чрез него.
Он не был свет, но был послан, чтобы свидетельствовать о Свете.
Был Свет истинный, Который просвещает всякого человека, приходящего в мир.
В мире был, и мир чрез Него на́чал быть, и мир Его не познал.
Пришел к своим, и свои Его не приняли.
А тем, которые приняли Его, верующим во имя Его, дал власть быть чадами Божиими,
которые ни от крови, ни от хотения плоти, ни от хотения мужа, но от Бога родились.
И Слово стало плотию, и обитало с нами, полное благодати и истины; и мы видели славу Его, славу, как Единородного от Отца.
Иоанн свидетельствует о Нем и, восклицая, говорит: Сей был Тот, о Котором я сказал, что Идущий за мною стал впереди меня, потому что был прежде меня.
И от полноты Его все мы приняли и благодать на благодать,
ибо закон дан чрез Моисея; благодать же и истина произошли чрез Иисуса Христа.
[Зач. 2.] Бога не видел никто никогда; Единородный Сын, сущий в недре Отчем, Он явил.
И вот свидетельство Иоанна, когда Иудеи прислали из Иерусалима священников и левитов спросить его: кто ты?
Он объявил, и не отрекся, и объявил, что я не Христос.
И спросили его: что же? ты Илия? Он сказал: нет. Пророк? Он отвечал: нет.
Сказали ему: кто же ты? чтобы нам дать ответ пославшим нас: что ты скажешь о себе самом?
Он сказал: я глас вопиющего в пустыне: исправьте путь Господу, как сказал пророк Исаия.
А посланные были из фарисеев;
И они спросили его: что же ты крестишь, если ты ни Христос, ни Илия, ни пророк?
Иоанн сказал им в ответ: я крещу в воде; но стоит среди вас Некто, Которого вы не знаете.
Он-то Идущий за мною, но Который стал впереди меня. Я недостоин развязать ремень у обуви Его.
Это происходило в Вифаваре при Иордане, где крестил Иоанн.
[Зач. 3.] На другой день видит Иоанн идущего к нему Иисуса и говорит: вот Агнец Божий, Который берет на Себя грех мира.
Сей есть, о Котором я сказал: за мною идет Муж, Который стал впереди меня, потому что Он был прежде меня.
Я не знал Его; но для того пришел крестить в воде, чтобы Он явлен был Израилю.
И свидетельствовал Иоанн, говоря: я видел Духа, сходящего с неба, как голубя, и пребывающего на Нем.
Я не знал Его; но Пославший меня крестить в воде сказал мне: на Кого увидишь Духа сходящего и пребывающего на Нем, Тот есть крестящий Духом Святым.
И я видел и засвидетельствовал, что Сей есть Сын Божий.
[Зач. 4.] На другой день опять стоял Иоанн и двое из учеников его.
И, увидев идущего Иисуса, сказал: вот Агнец Божий.
Услышав от него сии слова, оба ученика пошли за Иисусом.
Иисус же, обратившись и увидев их идущих, говорит им: что вам надобно? Они сказали Ему: Равви́, – что значит: Учитель, – где живешь?
Говорит им: пойдите и увидите. Они пошли и увидели, где Он живет; и пробыли у Него день тот. Было около десятого часа.
Один из двух, слышавших от Иоанна об Иисусе и последовавших за Ним, был Андрей, брат Симона Петра.
Он первый находит брата своего Симона и говорит ему: мы нашли Мессию, что значит: Христос;
и привел его к Иисусу. Иисус же, взглянув на него, сказал: ты – Симон, сын Ионин; ты наречешься Кифа, что значит: камень (Петр).
[Зач. 5.] На другой день Иисус восхотел идти в Галилею, и находит Филиппа и говорит ему: иди за Мною.
Филипп же был из Вифсаиды, из одного города с Андреем и Петром.
Филипп находит Нафанаила и говорит ему: мы нашли Того, о Котором писали Моисей в законе и пророки, Иисуса, сына Иосифова, из Назарета.
Но Нафанаил сказал ему: из Назарета может ли быть что доброе? Филипп говорит ему: пойди и посмотри.
Иисус, увидев идущего к Нему Нафанаила, говорит о нем: вот подлинно Израильтянин, в котором нет лукавства.
Нафанаил говорит Ему: почему Ты знаешь меня? Иисус сказал ему в ответ: прежде нежели позвал тебя Филипп, когда ты был под смоковницею, Я видел тебя.
Нафанаил отвечал Ему: Равви́! Ты Сын Божий, Ты Царь Израилев.
Иисус сказал ему в ответ: ты веришь, потому что Я тебе сказал: Я видел тебя под смоковницею; увидишь больше сего.
И говорит ему: истинно, истинно говорю вам: отныне будете видеть небо отверстым и Ангелов Божиих восходящих и нисходящих к Сыну Человеческому.
1 Никодим приходит к Иисусу Христу ночью; «Должно вам родиться свыше»; «Бог так возлюбил мир». 22 Дальнейшее свидетельство Иоанна Крестителя об Иисусе Христе.
[Зач. 8.] Между фарисеями был некто, именем Никодим, один из начальников Иудейских.
Он пришел к Иисусу ночью и сказал Ему: Равви́! мы знаем, что Ты Учитель, пришедший от Бога; ибо таких чудес, какие Ты творишь, никто не может творить, если не будет с ним Бог.
Иисус сказал ему в ответ: истинно, истинно говорю тебе, если кто не родится свыше, не может увидеть Царствия Божия.
Никодим говорит Ему: как может человек родиться, будучи стар? неужели может он в другой раз войти в утробу матери своей и родиться?
Иисус отвечал: истинно, истинно говорю тебе, если кто не родится от воды и Духа, не может войти в Царствие Божие.
Рожденное от плоти есть плоть, а рожденное от Духа есть дух.
Не удивляйся тому, что Я сказал тебе: должно вам родиться свыше.
Дух дышит, где хочет, и голос его слышишь, а не знаешь, откуда приходит и куда уходит: так бывает со всяким, рожденным от Духа.
Никодим сказал Ему в ответ: как это может быть?
Иисус отвечал и сказал ему: ты – учитель Израилев, и этого ли не знаешь?
Истинно, истинно говорю тебе: Мы говорим о том, что знаем, и свидетельствуем о том, что видели, а вы свидетельства Нашего не принимаете.
Если Я сказал вам о земном, и вы не верите, – как поверите, если буду говорить вам о небесном?
[Зач. 9.] Никто не восходил на небо, как только сшедший с небес Сын Человеческий, сущий на небесах.
И как Моисей вознес змию в пустыне, так должно вознесену быть Сыну Человеческому,
дабы всякий, верующий в Него, не погиб, но имел жизнь вечную.
[Зач. 10.] Ибо так возлюбил Бог мир, что отдал Сына Своего Единородного, дабы всякий верующий в Него, не погиб, но имел жизнь вечную.
Ибо не послал Бог Сына Своего в мир, чтобы судить мир, но чтобы мир спасен был чрез Него.
Верующий в Него не судится, а неверующий уже осужден, потому что не уверовал во имя Единородного Сына Божия.
Суд же состоит в том, что свет пришел в мир; но люди более возлюбили тьму, нежели свет, потому что дела их были злы;
ибо всякий, делающий злое, ненавидит свет и не идет к свету, чтобы не обличились дела его, потому что они злы,
а поступающий по правде идет к свету, дабы явны были дела его, потому что они в Боге соделаны.
[Зач. 11.] После сего пришел Иисус с учениками Своими в землю Иудейскую и там жил с ними и крестил.
А Иоанн также крестил в Еноне, близ Салима, потому что там было много воды; и приходили туда и крестились,
ибо Иоанн еще не был заключен в темницу.
Тогда у Иоанновых учеников произошел спор с Иудеями об очищении.
И пришли к Иоанну и сказали ему: равви́! Тот, Который был с тобою при Иордане и о Котором ты свидетельствовал, вот Он крестит, и все идут к Нему.
Иоанн сказал в ответ: не может человек ничего принимать на себя, если не будет дано ему с неба.
Вы сами мне свидетели в том, что я сказал: не я Христос, но я послан пред Ним.
Имеющий невесту есть жених, а друг жениха, стоящий и внимающий ему, радостью радуется, слыша голос жениха. Сия-то радость моя исполнилась.
Ему должно расти, а мне умаляться.
Приходящий свыше и есть выше всех; а сущий от земли земной и есть и говорит, как сущий от земли; Приходящий с небес есть выше всех,
и что Он видел и слышал, о том и свидетельствует; и никто не принимает свидетельства Его.
Принявший Его свидетельство сим запечатлел, что Бог истинен,
ибо Тот, Которого послал Бог, говорит слова Божии; ибо не мерою дает Бог Духа.
Отец любит Сына и все дал в руку Его.
Верующий в Сына имеет жизнь вечную, а не верующий в Сына не увидит жизни, но гнев Божий пребывает на нем.
Итальянский
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (еп. Кассиан)
- Рус. (К.П. Победоносцев)
- Arab (JAB)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian (ancient)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Greek (NA, 28)
- Hebrew NT by Delitzsch
- Italian (CEI 1974)
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Latvian
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Tatar
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
- Uzbek
In principio era il Verbo,
e il Verbo era presso Dio
e il Verbo era Dio.
e il Verbo era presso Dio
e il Verbo era Dio.
Egli era, in principio, presso Dio:
tutto è stato fatto per mezzo di lui
e senza di lui nulla è stato fatto di ciò che esiste.
e senza di lui nulla è stato fatto di ciò che esiste.
In lui era la vita
e la vita era la luce degli uomini;
e la vita era la luce degli uomini;
la luce splende nelle tenebre
e le tenebre non l'hanno vinta.
e le tenebre non l'hanno vinta.
Venne un uomo mandato da Dio:
il suo nome era Giovanni.
il suo nome era Giovanni.
Egli venne come testimone
per dare testimonianza alla luce,
perché tutti credessero per mezzo di lui.
per dare testimonianza alla luce,
perché tutti credessero per mezzo di lui.
Non era lui la luce,
ma doveva dare testimonianza alla luce.
ma doveva dare testimonianza alla luce.
Veniva nel mondo la luce vera,
quella che illumina ogni uomo.
quella che illumina ogni uomo.
Era nel mondo
e il mondo è stato fatto per mezzo di lui;
eppure il mondo non lo ha riconosciuto.
e il mondo è stato fatto per mezzo di lui;
eppure il mondo non lo ha riconosciuto.
Venne fra i suoi,
e i suoi non lo hanno accolto.
e i suoi non lo hanno accolto.
A quanti però lo hanno accolto
ha dato potere di diventare figli di Dio:
a quelli che credono nel suo nome,
ha dato potere di diventare figli di Dio:
a quelli che credono nel suo nome,
i quali, non da sangue
né da volere di carne
né da volere di uomo,
ma da Dio sono stati generati.
né da volere di carne
né da volere di uomo,
ma da Dio sono stati generati.
E il Verbo si fece carne
e venne ad abitare in mezzo a noi;
e noi abbiamo contemplato la sua gloria,
gloria come del Figlio unigenito
che viene dal Padre,
pieno di grazia e di verità.
e venne ad abitare in mezzo a noi;
e noi abbiamo contemplato la sua gloria,
gloria come del Figlio unigenito
che viene dal Padre,
pieno di grazia e di verità.
Giovanni gli dà testimonianza e proclama:
"Era di lui che io dissi:
Colui che viene dopo di me
è avanti a me,
perché era prima di me".
"Era di lui che io dissi:
Colui che viene dopo di me
è avanti a me,
perché era prima di me".
Dalla sua pienezza
noi tutti abbiamo ricevuto:
grazia su grazia.
noi tutti abbiamo ricevuto:
grazia su grazia.
Perché la Legge fu data per mezzo di Mosè,
la grazia e la verità vennero per mezzo di Gesù Cristo.
la grazia e la verità vennero per mezzo di Gesù Cristo.
Dio, nessuno lo ha mai visto:
il Figlio unigenito, che è Dio
ed è nel seno del Padre,
è lui che lo ha rivelato.
il Figlio unigenito, che è Dio
ed è nel seno del Padre,
è lui che lo ha rivelato.
Questa è la testimonianza di Giovanni, quando i Giudei gli inviarono da Gerusalemme sacerdoti e leviti a interrogarlo: "Tu, chi sei?".
Egli confessò e non negò. Confessò: "Io non sono il Cristo".
Allora gli chiesero: "Chi sei, dunque? Sei tu Elia?". "Non lo sono", disse. "Sei tu il profeta?". "No", rispose.
Gli dissero allora: "Chi sei? Perché possiamo dare una risposta a coloro che ci hanno mandato. Che cosa dici di te stesso?".
Rispose:
"Io sono voce di uno che grida nel deserto:
Rendete diritta la via del Signore,
come disse il profeta Isaia".
"Io sono voce di uno che grida nel deserto:
Rendete diritta la via del Signore,
come disse il profeta Isaia".
Quelli che erano stati inviati venivano dai farisei.
Essi lo interrogarono e gli dissero: "Perché dunque tu battezzi, se non sei il Cristo, né Elia, né il profeta?".
Giovanni rispose loro: "Io battezzo nell'acqua. In mezzo a voi sta uno che voi non conoscete,
colui che viene dopo di me: a lui io non sono degno di slegare il laccio del sandalo".
Questo avvenne in Betània, al di là del Giordano, dove Giovanni stava battezzando.
Il giorno dopo, vedendo Gesù venire verso di lui, disse: "Ecco l'agnello di Dio, colui che toglie il peccato del mondo!
Egli è colui del quale ho detto: "Dopo di me viene un uomo che è avanti a me, perché era prima di me".
Io non lo conoscevo, ma sono venuto a battezzare nell'acqua, perché egli fosse manifestato a Israele".
Giovanni testimoniò dicendo: "Ho contemplato lo Spirito discendere come una colomba dal cielo e rimanere su di lui.
Io non lo conoscevo, ma proprio colui che mi ha inviato a battezzare nell'acqua mi disse: "Colui sul quale vedrai discendere e rimanere lo Spirito, è lui che battezza nello Spirito Santo".
E io ho visto e ho testimoniato che questi è il Figlio di Dio".
Il giorno dopo Giovanni stava ancora là con due dei suoi discepoli
e, fissando lo sguardo su Gesù che passava, disse: "Ecco l'agnello di Dio!".
E i suoi due discepoli, sentendolo parlare così, seguirono Gesù.
Gesù allora si voltò e, osservando che essi lo seguivano, disse loro: "Che cosa cercate?". Gli risposero: "Rabbì - che, tradotto, significa Maestro -, dove dimori?".
Disse loro: "Venite e vedrete". Andarono dunque e videro dove egli dimorava e quel giorno rimasero con lui; erano circa le quattro del pomeriggio.
Uno dei due che avevano udito le parole di Giovanni e lo avevano seguito, era Andrea, fratello di Simon Pietro.
Egli incontrò per primo suo fratello Simone e gli disse: "Abbiamo trovato il Messia" - che si traduce Cristo -
e lo condusse da Gesù. Fissando lo sguardo su di lui, Gesù disse: "Tu sei Simone, il figlio di Giovanni; sarai chiamato Cefa" - che significa Pietro.
Il giorno dopo Gesù volle partire per la Galilea; trovò Filippo e gli disse: "Seguimi!".
Filippo era di Betsàida, la città di Andrea e di Pietro.
Filippo trovò Natanaele e gli disse: "Abbiamo trovato colui del quale hanno scritto Mosè, nella Legge, e i Profeti: Gesù, il figlio di Giuseppe, di Nàzaret".
Natanaele gli disse: "Da Nàzaret può venire qualcosa di buono?". Filippo gli rispose: "Vieni e vedi".
Gesù intanto, visto Natanaele che gli veniva incontro, disse di lui: "Ecco davvero un Israelita in cui non c'è falsità".
Natanaele gli domandò: "Come mi conosci?". Gli rispose Gesù: "Prima che Filippo ti chiamasse, io ti ho visto quando eri sotto l'albero di fichi".
Gli replicò Natanaele: "Rabbì, tu sei il Figlio di Dio, tu sei il re d'Israele!".
Gli rispose Gesù: "Perché ti ho detto che ti avevo visto sotto l'albero di fichi, tu credi? Vedrai cose più grandi di queste!".
Poi gli disse: "In verità, in verità io vi dico: vedrete il cielo aperto e gli angeli di Dio salire e scendere sopra il Figlio dell'uomo".
Vi era tra i farisei un uomo di nome Nicodèmo, uno dei capi dei Giudei.
Costui andò da Gesù, di notte, e gli disse: "Rabbì, sappiamo che sei venuto da Dio come maestro; nessuno infatti può compiere questi segni che tu compi, se Dio non è con lui".
Gli rispose Gesù: "In verità, in verità io ti dico, se uno non nasce dall'alto, non può vedere il regno di Dio".
Gli disse Nicodèmo: "Come può nascere un uomo quando è vecchio? Può forse entrare una seconda volta nel grembo di sua madre e rinascere?".
Rispose Gesù: "In verità, in verità io ti dico, se uno non nasce da acqua e Spirito, non può entrare nel regno di Dio.
Quello che è nato dalla carne è carne, e quello che è nato dallo Spirito è spirito.
Non meravigliarti se ti ho detto: dovete nascere dall'alto.
Il vento soffia dove vuole e ne senti la voce, ma non sai da dove viene né dove va: così è chiunque è nato dallo Spirito".
Gli replicò Nicodèmo: "Come può accadere questo?".
Gli rispose Gesù: "Tu sei maestro d'Israele e non conosci queste cose?
In verità, in verità io ti dico: noi parliamo di ciò che sappiamo e testimoniamo ciò che abbiamo veduto; ma voi non accogliete la nostra testimonianza.
Se vi ho parlato di cose della terra e non credete, come crederete se vi parlerò di cose del cielo?
Nessuno è mai salito al cielo, se non colui che è disceso dal cielo, il Figlio dell'uomo.
E come Mosè innalzò il serpente nel deserto, così bisogna che sia innalzato il Figlio dell'uomo,
perché chiunque crede in lui abbia la vita eterna.
Dio infatti ha tanto amato il mondo da dare il Figlio unigenito, perché chiunque crede in lui non vada perduto, ma abbia la vita eterna.
Dio, infatti, non ha mandato il Figlio nel mondo per condannare il mondo, ma perché il mondo sia salvato per mezzo di lui.
Chi crede in lui non è condannato; ma chi non crede è già stato condannato, perché non ha creduto nel nome dell'unigenito Figlio di Dio.
E il giudizio è questo: la luce è venuta nel mondo, ma gli uomini hanno amato più le tenebre che la luce, perché le loro opere erano malvagie.
Chiunque infatti fa il male, odia la luce, e non viene alla luce perché le sue opere non vengano riprovate.
Invece chi fa la verità viene verso la luce, perché appaia chiaramente che le sue opere sono state fatte in Dio".
Dopo queste cose, Gesù andò con i suoi discepoli nella regione della Giudea, e là si tratteneva con loro e battezzava.
Anche Giovanni battezzava a Ennòn, vicino a Salìm, perché là c'era molta acqua; e la gente andava a farsi battezzare.
Giovanni, infatti, non era ancora stato gettato in prigione.
Nacque allora una discussione tra i discepoli di Giovanni e un Giudeo riguardo alla purificazione rituale.
Andarono da Giovanni e gli dissero: "Rabbì, colui che era con te dall'altra parte del Giordano e al quale hai dato testimonianza, ecco, sta battezzando e tutti accorrono a lui".
Giovanni rispose: "Nessuno può prendersi qualcosa se non gli è stata data dal cielo.
Voi stessi mi siete testimoni che io ho detto: "Non sono io il Cristo", ma: "Sono stato mandato avanti a lui".
Lo sposo è colui al quale appartiene la sposa; ma l'amico dello sposo, che è presente e l'ascolta, esulta di gioia alla voce dello sposo. Ora questa mia gioia è piena.
Lui deve crescere; io, invece, diminuire".
Chi viene dall'alto è al di sopra di tutti; ma chi viene dalla terra, appartiene alla terra e parla secondo la terra. Chi viene dal cielo è al di sopra di tutti.
Egli attesta ciò che ha visto e udito, eppure nessuno accetta la sua testimonianza.
Chi ne accetta la testimonianza, conferma che Dio è veritiero.
Colui infatti che Dio ha mandato dice le parole di Dio: senza misura egli dà lo Spirito.
Il Padre ama il Figlio e gli ha dato in mano ogni cosa.
Chi crede nel Figlio ha la vita eterna; chi non obbedisce al Figlio non vedrà la vita, ma l'ira di Dio rimane su di lui.