Евангелие от Иоанна, глава 1,4,7,10 (Ин. 1,4,7,10) на церковнославянском (русскими буквами), русском, грузинском языках в параллельном переводе

и а́зъ не вѣ́дѣхъ Его́: но Посла́вый мя́ крести́ти водо́ю, То́й мнѣ́ рече́: надъ Него́же у́зриши Ду́ха сходя́ща и пребыва́юща на Не́мъ, То́й е́сть кре́стя́й Ду́хомъ Святы́мъ:

и а́зъ ви́дѣхъ и свидѣ́телствовахъ, я́ко Се́й е́сть Сы́нъ Бо́жiй.

[Зач. 4.] Во у́трiй [же] па́ки стоя́ше Иоа́ннъ, и от учени́къ его́ два́.

И узрѣ́въ Иису́са гряду́ща, глаго́ла: се́, А́гнецъ Бо́жiй.

И слы́шаста его́ о́ба ученика́ глаго́лющаго, и по Иису́сѣ идо́ста.

Обра́щься же Иису́съ и ви́дѣвъ я́ по Себѣ́ иду́ща, глаго́ла и́ма: чесо́ и́щета? О́на же рѣ́ста Ему́: Равви́, е́же глаго́лется сказа́емо Учи́телю, гдѣ́ живе́ши?

[И] глаго́ла и́ма: прiиди́та и ви́дита. Прiидо́ста и ви́дѣста, гдѣ́ живя́ше, и у Него́ пребы́ста де́нь то́й. Бѣ́ же ча́съ деся́тый.

Бѣ́ [же] Андре́й, бра́тъ Си́мона Петра́, еди́нъ от обою́ слы́шавшею от Иоа́нна и по Не́мъ ше́дшею.

Обрѣ́те се́й пре́жде бра́та своего́ Си́мона и глаго́ла ему́: обрѣто́хомъ Мессі́ю, е́же е́сть сказа́емо Христо́съ.

И приведе́ его́ ко Иису́сови. Воззрѣ́въ же на́нь Иису́съ рече́: ты́ еси́ Си́монъ сы́нъ Ио́нинъ: ты́ нарече́шися Ки́фа, е́же сказа́ется Пе́тръ.

[Зач. 5.] Во у́трiй [же] восхотѣ́ изы́ти въ Галиле́ю: и обрѣ́те Фили́ппа и глаго́ла ему́: гряди́ по Мнѣ́.

Бѣ́ [же] Фили́ппъ от Виѳсаи́ды, от гра́да Андре́ова и Петро́ва.

Обрѣ́те Фили́ппъ Наѳана́ила и глаго́ла ему́: Его́же писа́ Моисе́й въ зако́нѣ и проро́цы, обрѣто́хомъ Иису́са сы́на Ио́сифова, и́же от Назаре́та.

И глаго́ла ему́ Наѳана́илъ: от Назаре́та мо́жетъ ли что́ добро́ бы́ти? Глаго́ла ему́ Фили́ппъ: прiиди́ и ви́ждь.

Ви́дѣ [же] Иису́съ Наѳана́ила гряду́ща къ Себѣ́ и глаго́ла о не́мъ: се́, вои́стинну Изра́илтянинъ, въ не́мже льсти́ нѣ́сть.

Глаго́ла Ему́ Наѳана́илъ: ка́ко мя́ зна́еши? Отвѣща́ Иису́съ и рече́ ему́: пре́жде да́же не возгласи́ тебе́ Фили́ппъ, су́ща тя́ подъ смоко́вницею ви́дѣхъ тя́.

Отвѣща́ Наѳана́илъ и глаго́ла Ему́: Равви́, Ты́ еси́ Сы́нъ Бо́жiй, ты́ еси́ Ца́рь Изра́илевъ.

Отвѣща́ Иису́съ и рече́ ему́: зане́ рѣ́хъ ти́, я́ко ви́дѣхъ тя́ подъ смоко́вницею, вѣ́руеши: бо́лша си́хъ у́зриши.

И глаго́ла ему́: ами́нь, ами́нь глаго́лю ва́мъ, отсе́лѣ у́зрите не́бо отве́рсто и А́нгелы Бо́жiя восходя́щыя и низходя́щыя надъ Сы́на Человѣ́ческаго.

Егда́ у́бо разумѣ́ Иису́съ, я́ко услы́шаша фарисе́е, я́ко Иису́съ мно́жайшыя ученики́ твори́тъ и креща́етъ, не́же Иоа́ннъ:

Иису́съ же Са́мъ не креща́ше, но ученицы́ Его́:

оста́ви Иуде́ю, и и́де па́ки въ Галиле́ю.

Подоба́ше же Ему́ проити́ сквозѣ́ Самарі́ю.

[Зач. 12.] Прiи́де у́бо во гра́дъ Самарі́йскiй, глаго́лемый Сиха́рь, бли́зъ ве́си, ю́же даде́ Иа́ковъ Ио́сифу сы́ну своему́:

бѣ́ же ту́ исто́чникъ Иа́ковль. Иису́съ же утру́ждся от пути́, сѣдя́ше та́ко на исто́чницѣ: бѣ́ [же] я́ко ча́съ шесты́й.

Прiи́де жена́ от Самарі́и почерпа́ти во́ду. Глаго́ла е́й Иису́съ: да́ждь Ми́ пи́ти.

Ученицы́ бо Его́ отшли́ бя́ху во гра́дъ, да бра́шно ку́пятъ.

Глаго́ла Ему́ жена́ Самаряны́ня: ка́ко ты́ Жидови́нъ сы́й от мене́ пи́ти про́сиши, жены́ Самаряны́ни су́щiя, не прикаса́ютбося Жи́дове Самаря́номъ.

Отвѣща́ Иису́съ и рече́ е́й: а́ще бы вѣ́дала еси́ да́ръ Бо́жiй, и Кто́ е́сть глаго́ляй ти́: да́ждь Ми́ пи́ти: ты́ бы проси́ла у Него́, и да́лъ бы ти́ во́ду жи́ву.

Глаго́ла Ему́ жена́: Го́споди, ни почерпа́ла има́ши, и студене́цъ е́сть глубо́къ: отку́ду у́бо има́ши во́ду жи́ву,

еда́ ты́ бо́лiи еси́ отца́ на́шего Иа́кова, и́же даде́ на́мъ студене́цъ се́й, и то́й изъ него́ пи́тъ, и сы́нове его́, и ско́ти его́?

Отвѣща́ Иису́съ и рече́ е́й: вся́къ пiя́й от воды́ сея́ вжа́ждется па́ки:

а и́же пiе́тъ от воды́, ю́же А́зъ да́мъ ему́, не вжа́ждется во вѣ́ки: но вода́, ю́же [А́зъ] да́мъ ему́, бу́детъ въ не́мъ исто́чникъ воды́ теку́щiя въ живо́тъ вѣ́чный.

Глаго́ла къ Нему́ жена́: Го́споди, да́ждь ми́ сiю́ во́ду, да ни жа́жду, ни прихожду́ сѣ́мо почерпа́ти.

Глаго́ла е́й Иису́съ: иди́, пригласи́ му́жа твоего́ и прiиди́ сѣ́мо.

Отвѣща́ жена́ и рече́ [Ему́]: не и́мамъ му́жа. Глаго́ла е́й Иису́съ: до́брѣ рекла́ еси́, я́ко му́жа не и́мамъ:

пя́ть бо муже́й имѣ́ла еси́, и ны́нѣ, его́же и́маши, нѣ́сть ти́ му́жъ: се́ вои́стинну рекла́ еси́.

Глаго́ла Ему́ жена́: Го́споди, ви́жу, я́ко проро́къ еси́ Ты́:

отцы́ на́ши въ горѣ́ се́й поклони́шася: и вы́ глаго́лете, я́ко во Иерусали́мѣхъ е́сть мѣ́сто, идѣ́же кла́нятися подоба́етъ.

Глаго́ла е́й Иису́съ: же́но, вѣ́ру Ми́ ими́, я́ко гряде́тъ ча́съ, егда́ ни въ горѣ́ се́й, ни во Иерусали́мѣхъ покло́нитеся Отцу́:

вы́ кла́няетеся, его́же не вѣ́сте: мы́ кла́няемся, его́же вѣ́мы, я́ко спасе́нiе от Иуде́и е́сть:

но гряде́тъ ча́съ, и ны́нѣ е́сть, егда́ и́стиннiи покло́нницы покло́нятся Отцу́ ду́хомъ и и́стиною: и́бо Оте́цъ таковы́хъ и́щетъ покланя́ющихся Ему́:

ду́хъ [е́сть] Бо́гъ: и и́же кла́няется Ему́, ду́хомъ и и́стиною досто́итъ кла́нятися.

Глаго́ла Ему́ жена́: вѣ́мъ, я́ко Мессі́а прiи́детъ, глаго́лемый Христо́съ: егда́ То́й прiи́детъ, возвѣсти́тъ на́мъ вся́.

Глаго́ла е́й Иису́съ: А́зъ е́смь, глаго́ляй съ тобо́ю.

И тогда́ прiидо́ша ученицы́ Его́ и чудя́хуся, я́ко съ же́ною глаго́лаше: оба́че никто́же рече́: чесо́ и́щеши? Или́: что́ глаго́леши съ не́ю?

Оста́ви же водоно́съ сво́й жена́, и и́де во гра́дъ, и глаго́ла человѣ́комъ:

прiиди́те [и] ви́дите Человѣ́ка, И́же рече́ ми вся́, ели́ка сотвори́хъ: еда́ То́й е́сть Христо́съ?

Изыдо́ша же изъ гра́да, и грядя́ху къ Нему́.

Между́ же си́мъ моля́ху Его́ ученицы́ [Его́], глаго́люще: Равви́, я́ждь.

О́нъ же рече́ и́мъ: А́зъ бра́шно и́мамъ я́сти, его́же вы́ не вѣ́сте.

Глаго́лаху у́бо ученицы́ къ себѣ́: еда́ кто́ принесе́ Ему́ я́сти?

Глаго́ла и́мъ Иису́съ: Мое́ бра́шно е́сть, да сотворю́ во́лю Посла́вшаго Мя́ и совершу́ дѣ́ло Его́.

Не вы́ ли глаго́лете, я́ко еще́ четы́ри мѣ́сяцы су́ть, и жа́тва прiи́детъ? Се́ глаго́лю ва́мъ: возведи́те о́чи ва́ши, и ви́дите ни́вы, я́ко пла́вы су́ть къ жа́твѣ уже́:

и жня́й мзду́ прiе́млетъ, и собира́етъ пло́дъ въ живо́тъ вѣ́чный, да и сѣ́яй вку́пѣ ра́дуется, и жня́й:

о се́мъ бо сло́во е́сть и́стинное, я́ко и́нъ е́сть сѣ́яй, и и́нъ е́сть жня́й:

а́зъ посла́хъ вы́ жа́ти, идѣ́же вы́ не труди́стеся: ині́и труди́шася, и вы́ въ тру́дъ и́хъ внидо́сте.

От гра́да же того́ мно́зи вѣ́роваша въ О́нь от Самаря́нъ, за сло́во жены́ свидѣ́телствующiя, я́ко рече́ ми вся́, ели́ка сотвори́хъ.

Егда́ у́бо прiидо́ша къ нему́ Самаря́не, моля́ху Его́, да бы пребы́лъ у ни́хъ: и пребы́сть ту́ два́ дни́.

И мно́го па́че вѣ́роваша за сло́во Его́:

женѣ́ же глаго́лаху, я́ко не ктому́ за твою́ бесѣ́ду вѣ́руемъ: са́ми бо слы́шахомъ, и вѣ́мы, я́ко Се́й е́сть вои́стинну Спа́съ мíру, Христо́съ.

По двою́ же дню́ изы́де отту́ду, и и́де въ Галиле́ю:

Са́мъ бо Иису́съ свидѣ́телствова, я́ко проро́къ во свое́мъ оте́чествiи че́сти не и́мать.

Егда́ же прiи́де въ Галиле́ю, прiя́ша Его́ Галиле́ане, вся́ ви́дѣвше, я́же сотвори́ во Иерусали́мѣхъ въ пра́здникъ: и ті́и бо прiидо́ша въ пра́здникъ.

Прiи́де же па́ки Иису́съ въ Ка́ну Галиле́йскую, идѣ́же претвори́ во́ду въ вино́. [Зач. 13.] И бѣ́ нѣ́кiй царе́въ му́жъ, его́же сы́нъ боля́ше въ Капернау́мѣ.

Се́й слы́шавъ, я́ко Иису́съ прiи́де от Иуде́и въ Галиле́ю, и́де къ Нему́ и моля́ше Его́, да сни́детъ и исцѣли́тъ сы́на его́: имѣ́яше бо умре́ти.

Рече́ у́бо Иису́съ къ нему́: а́ще зна́менiй и чуде́съ не ви́дите, не и́мате вѣ́ровати.

Глаго́ла къ Нему́ царе́въ му́жъ: Го́споди, сни́ди, пре́жде да́же не у́мретъ отроча́ мое́.

Глаго́ла ему́ Иису́съ: иди́, сы́нъ тво́й жи́въ е́сть. И вѣ́рова человѣ́къ словеси́, е́же рече́ ему́ Иису́съ, и идя́ше.

А́бiе же входя́щу ему́, [се́,] раби́ его́ срѣто́ша его́, и возвѣсти́ша [ему́], глаго́люще, я́ко сы́нъ тво́й жи́въ е́сть.

Вопроша́ше у́бо от ни́хъ о ча́сѣ, въ кото́рый легча́е ему́ бы́сть, и рѣ́ша ему́, я́ко вчера́ въ ча́съ седмы́й оста́ви его́ о́гнь.

Разумѣ́ же оте́цъ, я́ко то́й бѣ́ ча́съ, въ о́ньже рече́ ему́ Иису́съ, я́ко сы́нъ тво́й жи́въ е́сть: и вѣ́рова са́мъ и ве́сь до́мъ его́.

Сiе́ па́ки второ́е знаме́нiе сотвори́ Иису́съ, прише́дъ от Иуде́и въ Галиле́ю.

[Зач. 25.] И хожда́ше Иису́съ по си́хъ въ Галиле́и: не хотя́ше бо во Иуде́и ходи́ти, я́ко иска́ху Его́ Иуде́е уби́ти.

Бѣ́ же бли́зъ пра́здникъ Иуде́йскiй, потче́нiе сѣ́ни.

Рѣ́ша у́бо къ Нему́ бра́тiя Его́: прейди́ отсю́ду, и иди́ во Иуде́ю, да и ученицы́ Твои́ ви́дятъ дѣла́ Твоя́, я́же твори́ши:

никто́же бо въ та́йнѣ твори́тъ что́, и и́щетъ са́мъ я́вѣ бы́ти: а́ще сiя́ твори́ши, яви́ Себе́ мíрови.

Ни бра́тiя бо Его́ вѣ́роваху въ Него́.

Глаго́ла у́бо и́мъ Иису́съ: вре́мя Мое́ не у́ прiи́де: вре́мя же ва́ше всегда́ гото́во е́сть:

не мо́жетъ мíръ ненави́дѣти ва́съ: Мене́ же ненави́дитъ, я́ко А́зъ свидѣ́телствую о не́мъ, я́ко дѣла́ его́ зла́ су́ть:

вы́ взы́дите въ пра́здникъ се́й: А́зъ не взы́ду {не у́ взы́ду} въ пра́здникъ се́й, я́ко вре́мя Мое́ не у́ испо́лнися.

Сiя́ ре́къ и́мъ, оста́ въ Галиле́и.

Егда́ же взыдо́ша бра́тiя Его́ въ пра́здникъ, тогда́ и Са́мъ взы́де, не я́вѣ, но я́ко та́й.

Жи́дове же иска́ху Его́ въ пра́здникъ, и глаго́лаху: гдѣ́ е́сть О́нъ?

И ро́потъ мно́гъ бѣ́ о Не́мъ въ наро́дѣхъ: о́вiи глаго́лаху, я́ко бла́гъ е́сть: ині́и же глаго́лаху: ни́, но льсти́тъ наро́ды.

Никто́же у́бо я́вѣ глаго́лаше о Не́мъ, стра́ха ра́ди Иуде́йскаго.

[Зач. 26.] А́бiе же въ преполове́нiе пра́здника взы́де Иису́съ во це́рковь, и уча́ше.

И дивля́хуся Иуде́е, глаго́люще: ка́ко Се́й кни́ги вѣ́сть не учи́вся?

Отвѣща́ [у́бо] и́мъ Иису́съ и рече́: Мое́ уче́нiе нѣ́сть Мое́, но Посла́вшаго Мя́:

а́ще кто́ хо́щетъ во́лю Его́ тво́рити, разумѣ́етъ о уче́нiи, ко́е от Бо́га е́сть, или́ А́зъ от Себе́ глаго́лю:

глаго́ляй от себе́, сла́вы своея́ и́щетъ: а Ищя́й сла́вы Посла́вшаго Его́, Се́й и́стиненъ е́сть, и нѣ́сть непра́вды въ Не́мъ.

Не Моисе́й ли даде́ ва́мъ зако́нъ? И никто́же от ва́съ твори́тъ зако́на. Что́ Мене́ и́щете уби́ти?

Отвѣща́ наро́дъ и рече́: бѣ́са ли и́маши? Кто́ Тебе́ и́щетъ уби́ти?

Отвѣща́ Иису́съ и рече́ и́мъ: еди́но дѣ́ло сотвори́хъ, и вси́ дивите́ся:

сего́ ра́ди Моисе́й даде́ ва́мъ обрѣ́занiе, не я́ко от Моисе́а е́сть, но от оте́цъ: и въ суббо́ту обрѣ́заете человѣ́ка:

а́ще обрѣ́занiе прiе́млетъ человѣ́къ въ суббо́ту, да не разори́тся зако́нъ Моисе́овъ: на Мя́ ли гнѣ́ваетеся, я́ко всего́ человѣ́ка здра́ва сотвори́хъ въ суббо́ту?

Не суди́те на лица́, но пра́ведный су́дъ суди́те.

Глаго́лаху у́бо нѣ́цыи от Иерусали́млянъ: не Се́й ли е́сть, Его́же и́щутъ уби́ти?

И се́, не обину́яся глаго́летъ, и ничесо́же Ему́ не глаго́лютъ: еда́ ка́ко {вои́стинну} разумѣ́ша кня́зи, я́ко Се́й е́сть Христо́съ?

Но Сего́ вѣ́мы, отку́ду е́сть: Христо́съ же егда́ прiи́детъ, никто́же вѣ́сть, отку́ду бу́детъ.

Воззва́ у́бо въ це́ркви учя́ Иису́съ и глаго́ля: и Мене́ вѣ́сте, и вѣ́сте, отку́ду е́смь: и о Себѣ́ не прiидо́хъ, но е́сть и́стиненъ Посла́вый Мя́, Его́же вы́ не вѣ́сте:

А́зъ вѣ́мъ Его́, я́ко от Него́ е́смь, и То́й Мя́ посла́.

Иска́ху у́бо, да и́мутъ Его́: и никто́же возложи́ На́нь руки́, я́ко не у́ бѣ́ прише́лъ ча́съ Его́.

Мно́зи же от наро́да вѣ́роваша въ Него́, и глаго́лаху, я́ко Христо́съ, егда́ прiи́детъ, еда́ бо́лша зна́менiя сотвори́тъ, я́же Се́й твори́тъ?

Слы́шаша фарисе́е наро́дъ ро́пщущь о Не́мъ сiя́: и посла́ша фарисе́е и архiере́е слуги́, да и́мутъ Его́.

Рече́ у́бо Иису́съ: еще́ ма́ло вре́мя съ ва́ми е́смь, и иду́ къ Посла́вшему Мя́:

взы́щете Мене́, и не обря́щете: и идѣ́же е́смь А́зъ, вы́ не мо́жете прiити́.

Рѣ́ша же Иуде́е къ себѣ́: ка́мо Се́й хо́щетъ ити́, я́ко мы́ не обря́щемъ Его́? Еда́ въ разсѣ́янiе Е́ллинское хо́щетъ ити́ и учи́ти Е́ллины?

Что́ е́сть сiе́ сло́во, е́же рече́: взы́щете Мене́, и не обря́щете? И идѣ́же е́смь А́зъ, вы́ не мо́жете прiити́?

[Зач. 27.] Въ послѣ́днiй же де́нь вели́кiй пра́здника стоя́ше Иису́съ, и зва́ше, глаго́ля: а́ще кто́ жа́ждетъ, да прiи́детъ ко Мнѣ́ и пiе́тъ:

вѣ́руяй въ Мя́, я́коже рече́ Писа́нiе, рѣ́ки от чре́ва его́ истеку́тъ воды́ жи́вы.

Сiе́ же рече́ о Ду́сѣ, Его́же хотя́ху прiима́ти вѣ́рующiи во и́мя Его́: не у́ бо бѣ́ Ду́хъ Святы́й, я́ко Иису́съ не у́ бѣ́ просла́вленъ.

Мно́зи же от наро́да слы́шавше сло́во, глаго́лаху: Се́й е́сть вои́стинну проро́къ.

Друзі́и глаго́лаху: Се́й е́сть Христо́съ. О́вiи же глаго́лаху: еда́ от Галиле́и Христо́съ прихо́дитъ?

Не Писа́нiе ли рече́, я́ко от сѣ́мене Дави́дова и от Виѳлее́мскiя ве́си, идѣ́же бѣ́ Дави́дъ, Христо́съ прiи́детъ?

Ра́спря у́бо бы́сть въ наро́дѣ Его́ ра́ди.

Нѣ́цыи же от ни́хъ хотя́ху я́ти Его́: но никто́же возложи́ На́нь ру́цѣ.

Прiидо́ша же слуги́ ко архiере́омъ и фарисе́омъ: и рѣ́ша и́мъ ті́и: почто́ не приведо́сте Его́?

Отвѣща́ша слуги́: николи́же та́ко е́сть глаго́лалъ человѣ́къ, я́ко Се́й Человѣ́къ.

Отвѣща́ша у́бо и́мъ фарисе́е: еда́ и вы́ прельще́ни бы́сте?

Еда́ кто́ от кня́зь вѣ́рова въ О́нь, или́ от фарисе́й?

Но наро́дъ се́й, и́же не вѣ́сть зако́на, про́кляти су́ть.

Глаго́ла Никоди́мъ къ ни́мъ, и́же прише́дый къ Нему́ но́щiю, еди́нъ сы́й от ни́хъ:

еда́ зако́нъ на́шъ су́дитъ человѣ́ку, а́ще не слы́шитъ от него́ пре́жде и разумѣ́етъ, что́ твори́тъ?

Отвѣща́ша и реко́ша ему́: еда́ и ты́ от Галиле́и еси́? Испыта́й и ви́ждь, я́ко проро́къ от Галиле́и не прихо́дитъ.

И и́де кі́йждо въ до́мъ сво́й.

Ами́нь, ами́нь глаго́лю ва́мъ: не входя́й две́рьми во дво́ръ о́вчiй, но прела́зя и́нудѣ, то́й та́ть е́сть и разбо́йникъ:

а входя́й две́рьми па́стырь е́сть овца́мъ:

сему́ две́рникъ отверза́етъ, и о́вцы гла́съ его́ слы́шатъ, и своя́ о́вцы глаша́етъ по и́мени, и изго́нитъ и́хъ:

и егда́ своя́ о́вцы иждене́тъ, предъ ни́ми хо́дитъ: и о́вцы по не́мъ и́дутъ, я́ко вѣ́дятъ гла́съ его́:

по чужде́мъ же не и́дутъ, но бѣжа́тъ от него́, я́ко не зна́ютъ чужда́го гла́са.

Сiю́ при́тчу рече́ и́мъ Иису́съ: они́ же не разумѣ́ша, что́ бя́ше, я́же глаго́лаше и́мъ.

Рече́ же па́ки и́мъ Иису́съ: ами́нь, ами́нь глаго́лю ва́мъ, я́ко А́зъ е́смь две́рь овца́мъ.

Вси́, ели́ко [и́хъ] прiи́де пре́жде Мене́, та́тiе су́ть и разбо́йницы: но не послу́шаша и́хъ о́вцы.

[Зач. 36.] А́зъ е́смь две́рь: Мно́ю а́ще кто́ вни́детъ, спасе́тся: и вни́детъ и изы́детъ, и па́жить обря́щетъ.

Та́ть не прихо́дитъ, ра́звѣ да укра́детъ и убiе́тъ и погуби́тъ: А́зъ прiидо́хъ, да живо́тъ и́мутъ и ли́шше и́мутъ.

А́зъ е́смь па́стырь до́брый: па́стырь до́брый ду́шу свою́ полага́етъ за о́вцы:

а нае́мникъ, и́же нѣ́сть па́стырь, ему́же не су́ть о́вцы своя́, ви́дитъ во́лка гряду́ща, и оставля́етъ о́вцы, и бѣ́гаетъ: и во́лкъ расхи́титъ и́хъ, и распу́дитъ о́вцы:

а нае́мникъ бѣжи́тъ, я́ко нае́мникъ е́сть, и неради́тъ о овца́хъ.

А́зъ е́смь па́стырь до́брый: и зна́ю Моя́, и зна́ютъ Мя́ Моя́:

я́коже зна́етъ Мя́ Оте́цъ, и А́зъ зна́ю Отца́: и ду́шу Мою́ полага́ю за о́вцы.

И и́ны о́вцы и́мамъ, я́же не су́ть от двора́ сего́: и ты́я Ми́ подоба́етъ привести́, и гла́съ Мо́й услы́шатъ: и бу́детъ еди́но ста́до и еди́нъ Па́стырь.

[Зач. 37.] Сего́ ра́ди Мя́ Оте́цъ лю́битъ, я́ко А́зъ ду́шу Мою́ полага́ю, да па́ки прiиму́ ю́:

никто́же во́зметъ ю́ от Мене́, но А́зъ полага́ю ю́ о Себѣ́: о́бласть и́мамъ положи́ти ю́, и о́бласть и́мамъ па́ки прiя́ти ю́. Сiю́ за́повѣдь прiя́хъ от Отца́ Моего́.

Ра́спря же па́ки бы́сть во Иуде́ехъ за словеса́ сiя́.

Глаго́лаху же мно́зи от ни́хъ: бѣ́са и́мать и неи́стовъ е́сть: что́ Его́ послу́шаете?

Ині́и глаго́лаху: Сiи́ глаго́ли не су́ть бѣсну́ющагося: еда́ мо́жетъ бѣ́съ слѣпы́мъ о́чи отве́рсти?

Бы́ша же [тогда́] обновле́нiя во Иерусали́мѣхъ, и зима́ бѣ́.

И хожда́ше Иису́съ въ це́ркви, въ притво́рѣ Соломо́ни.

Обыдо́ша же Его́ Иуде́е, и глаго́лаху Ему́: доко́лѣ ду́шы на́шя взе́млеши, а́ще Ты́ еси́ Христо́съ, рцы́ на́мъ не обину́яся.

Отвѣща́ и́мъ Иису́съ: рѣ́хъ ва́мъ, и не вѣ́руете: дѣла́, я́же А́зъ творю́ о и́мени Отца́ Моего́, та́ свидѣ́телствуютъ о Мнѣ́:

но вы́ не вѣ́руете: нѣ́сте бо от ове́цъ Мои́хъ, я́коже рѣ́хъ ва́мъ:

[Зач. 38.] о́вцы Моя́ гла́са Моего́ слу́шаютъ, и А́зъ зна́ю и́хъ, и по Мнѣ́ гряду́тъ:

и А́зъ живо́тъ вѣ́чный да́мъ и́мъ, и не поги́бнутъ во вѣ́ки, и не восхи́титъ и́хъ никто́же от руки́ Моея́:

Оте́цъ Мо́й, И́же даде́ Мнѣ́, бо́лiй всѣ́хъ е́сть: и никто́же мо́жетъ восхи́тити и́хъ от руки́ Отца́ Моего́:

А́зъ и Оте́цъ еди́но есма́.

Взя́ша же ка́менiе па́ки Иуде́е, да побiю́тъ Его́.

Отвѣща́ и́мъ Иису́съ: мно́га добра́ дѣла́ яви́хъ ва́мъ от Отца́ Моего́: за ко́е и́хъ дѣ́ло ка́менiе ме́щете на Мя́?

Отвѣща́ша Ему́ Иуде́е, глаго́люще: о добрѣ́ дѣ́лѣ ка́менiе не ме́щемъ на Тя́, но о хулѣ́, я́ко Ты́, человѣ́къ сы́й, твори́ши Себе́ Бо́га.

Отвѣща́ и́мъ Иису́съ: нѣ́сть ли пи́сано въ зако́нѣ ва́шемъ: А́зъ рѣ́хъ: бо́зи есте́?

А́ще о́ныхъ рече́ бого́въ, къ ни́мже сло́во Бо́жiе бы́сть, и не мо́жетъ разори́тися Писа́нiе:

Его́же Оте́цъ святи́ и посла́ въ мíръ, вы́ глаго́лете, я́ко хулу́ глаго́леши, зане́ рѣ́хъ: Сы́нъ Бо́жiй е́смь.

А́ще не творю́ дѣла́ Отца́ Моего́, не ими́те Ми́ вѣ́ры:

а́ще ли творю́, а́ще и Мнѣ́ не вѣ́руете, дѣло́мъ [Мои́мъ] вѣ́руйте: да разумѣ́ете и вѣ́руете, я́ко во Мнѣ́ Оте́цъ, и А́зъ въ Не́мъ.

Иска́ху у́бо па́ки я́ти Его́: и изы́де от ру́къ и́хъ,

и и́де па́ки на о́нъ по́лъ Иорда́на, на мѣ́сто, идѣ́же бѣ́ Иоа́ннъ пре́жде крестя́: и пребы́сть ту́.

И мно́зи прiидо́ша къ Нему́, и глаго́лаху, я́ко Иоа́ннъ у́бо зна́менiя не сотвори́ ни еди́наго: вся́ же, ели́ка рече́ Иоа́ннъ о Се́мъ, и́стинна бя́ху.

И мно́зи вѣ́роваша въ Него́ ту́.

Синодальный

1 «В начале было Слово»... 6 Свидетельство Иоанна Крестителя об истинном Свете. 19 Иоанн указывает на Иисуса, как на Агнца Божия. 35 Призвание первых Апостолов.

[Зач. 1.] В начале было Слово, и Слово было у Бога, и Слово было Бог.

Оно было в начале у Бога.

Все чрез Него на́чало быть, и без Него ничто не на́чало быть, что на́чало быть.

В Нем была жизнь, и жизнь была свет человеков.

И свет во тьме светит, и тьма не объяла его.

Был человек, посланный от Бога; имя ему Иоанн.

Он пришел для свидетельства, чтобы свидетельствовать о Свете, дабы все уверовали чрез него.

Он не был свет, но был послан, чтобы свидетельствовать о Свете.

Был Свет истинный, Который просвещает всякого человека, приходящего в мир.

В мире был, и мир чрез Него на́чал быть, и мир Его не познал.

Пришел к своим, и свои Его не приняли.

А тем, которые приняли Его, верующим во имя Его, дал власть быть чадами Божиими,

которые ни от крови, ни от хотения плоти, ни от хотения мужа, но от Бога родились.

И Слово стало плотию, и обитало с нами, полное благодати и истины; и мы видели славу Его, славу, как Единородного от Отца.

Иоанн свидетельствует о Нем и, восклицая, говорит: Сей был Тот, о Котором я сказал, что Идущий за мною стал впереди меня, потому что был прежде меня.

И от полноты Его все мы приняли и благодать на благодать,

ибо закон дан чрез Моисея; благодать же и истина произошли чрез Иисуса Христа.

[Зач. 2.] Бога не видел никто никогда; Единородный Сын, сущий в недре Отчем, Он явил.

И вот свидетельство Иоанна, когда Иудеи прислали из Иерусалима священников и левитов спросить его: кто ты?

Он объявил, и не отрекся, и объявил, что я не Христос.

И спросили его: что же? ты Илия? Он сказал: нет. Пророк? Он отвечал: нет.

Сказали ему: кто же ты? чтобы нам дать ответ пославшим нас: что ты скажешь о себе самом?

Он сказал: я глас вопиющего в пустыне: исправьте путь Господу, как сказал пророк Исаия.

А посланные были из фарисеев;

И они спросили его: что же ты крестишь, если ты ни Христос, ни Илия, ни пророк?

Иоанн сказал им в ответ: я крещу в воде; но стоит среди вас Некто, Которого вы не знаете.

Он-то Идущий за мною, но Который стал впереди меня. Я недостоин развязать ремень у обуви Его.

Это происходило в Вифаваре при Иордане, где крестил Иоанн.

[Зач. 3.] На другой день видит Иоанн идущего к нему Иисуса и говорит: вот Агнец Божий, Который берет на Себя грех мира.

Сей есть, о Котором я сказал: за мною идет Муж, Который стал впереди меня, потому что Он был прежде меня.

Я не знал Его; но для того пришел крестить в воде, чтобы Он явлен был Израилю.

И свидетельствовал Иоанн, говоря: я видел Духа, сходящего с неба, как голубя, и пребывающего на Нем.

Я не знал Его; но Пославший меня крестить в воде сказал мне: на Кого увидишь Духа сходящего и пребывающего на Нем, Тот есть крестящий Духом Святым.

И я видел и засвидетельствовал, что Сей есть Сын Божий.

[Зач. 4.] На другой день опять стоял Иоанн и двое из учеников его.

И, увидев идущего Иисуса, сказал: вот Агнец Божий.

Услышав от него сии слова, оба ученика пошли за Иисусом.

Иисус же, обратившись и увидев их идущих, говорит им: что вам надобно? Они сказали Ему: Равви́, – что значит: Учитель, – где живешь?

Говорит им: пойдите и увидите. Они пошли и увидели, где Он живет; и пробыли у Него день тот. Было около десятого часа.

Один из двух, слышавших от Иоанна об Иисусе и последовавших за Ним, был Андрей, брат Симона Петра.

Он первый находит брата своего Симона и говорит ему: мы нашли Мессию, что значит: Христос;

и привел его к Иисусу. Иисус же, взглянув на него, сказал: ты – Симон, сын Ионин; ты наречешься Кифа, что значит: камень (Петр).

[Зач. 5.] На другой день Иисус восхотел идти в Галилею, и находит Филиппа и говорит ему: иди за Мною.

Филипп же был из Вифсаиды, из одного города с Андреем и Петром.

Филипп находит Нафанаила и говорит ему: мы нашли Того, о Котором писали Моисей в законе и пророки, Иисуса, сына Иосифова, из Назарета.

Но Нафанаил сказал ему: из Назарета может ли быть что доброе? Филипп говорит ему: пойди и посмотри.

Иисус, увидев идущего к Нему Нафанаила, говорит о нем: вот подлинно Израильтянин, в котором нет лукавства.

Нафанаил говорит Ему: почему Ты знаешь меня? Иисус сказал ему в ответ: прежде нежели позвал тебя Филипп, когда ты был под смоковницею, Я видел тебя.

Нафанаил отвечал Ему: Равви́! Ты Сын Божий, Ты Царь Израилев.

Иисус сказал ему в ответ: ты веришь, потому что Я тебе сказал: Я видел тебя под смоковницею; увидишь больше сего.

И говорит ему: истинно, истинно говорю вам: отныне будете видеть небо отверстым и Ангелов Божиих восходящих и нисходящих к Сыну Человеческому.

1 Иисус Христос и самарянка у колодца; «вода жизни»; «Бог есть дух». 31 «Поспели к жатве». 39 Самаряне уверовали в Иисуса Христа; 43 Галилеяне приняли Его. 46 Исцеление сына царедворца в Капернауме.

Когда же узнал Иисус о дошедшем до фарисеев слухе, что Он более приобретает учеников и крестит, нежели Иоанн, –

хотя Сам Иисус не крестил, а ученики Его, –

то оставил Иудею и пошел опять в Галилею.

Надлежало же Ему проходить через Самарию.

[Зач. 12.] Итак, приходит Он в город Самарийский, называемый Сихарь, близ участка земли, данного Иаковом сыну своему Иосифу.

Там был колодезь Иаковлев. Иисус, утрудившись от пути, сел у колодезя. Было около шестого часа.

Приходит женщина из Самарии почерпнуть воды. Иисус говорит ей: дай Мне пить.

Ибо ученики Его отлучились в город купить пищи.

Женщина Самарянская говорит Ему: как ты, будучи Иудей, просишь пить у меня, Самарянки? ибо Иудеи с Самарянами не сообщаются.

Иисус сказал ей в ответ: если бы ты знала дар Божий и Кто говорит тебе: дай Мне пить, то ты сама просила бы у Него, и Он дал бы тебе воду живую.

Женщина говорит Ему: Господин! Тебе и почерпнуть нечем, а колодезь глубок; откуда же у Тебя вода живая?

Неужели Ты больше отца нашего Иакова, который дал нам этот колодезь и сам из него пил, и дети его, и скот его?

Иисус сказал ей в ответ: всякий, пьющий воду сию, возжаждет опять,

а кто будет пить воду, которую Я дам ему, тот не будет жаждать вовек; но вода, которую Я дам ему, сделается в нем источником воды, текущей в жизнь вечную.

Женщина говорит Ему: Господин! дай мне этой воды, чтобы мне не иметь жажды и не приходить сюда черпать.

Иисус говорит ей: пойди, позови мужа твоего и приди сюда.

Женщина сказала в ответ: у меня нет мужа. Иисус говорит ей: правду ты сказала, что у тебя нет мужа,

ибо у тебя было пять мужей, и тот, которого ныне имеешь, не муж тебе; это справедливо ты сказала.

Женщина говорит Ему: Господи! вижу, что Ты пророк.

Отцы наши поклонялись на этой горе, а вы говорите, что место, где должно поклоняться, находится в Иерусалиме.

Иисус говорит ей: поверь Мне, что наступает время, когда и не на горе сей, и не в Иерусалиме будете поклоняться Отцу.

Вы не знаете, чему кланяетесь, а мы знаем, чему кланяемся, ибо спасение от Иудеев.

Но настанет время и настало уже, когда истинные поклонники будут поклоняться Отцу в духе и истине, ибо таких поклонников Отец ищет Себе.

Бог есть дух, и поклоняющиеся Ему должны поклоняться в духе и истине.

Женщина говорит Ему: знаю, что придет Мессия, то есть Христос; когда Он придет, то возвестит нам все.

Иисус говорит ей: это Я, Который говорю с тобою.

В это время пришли ученики Его, и удивились, что Он разговаривал с женщиною; однако ж ни один не сказал: чего Ты требуешь? или: о чем говоришь с нею?

Тогда женщина оставила водонос свой и пошла в город, и говорит людям:

пойдите, посмотрите Человека, Который сказал мне все, что я сделала: не Он ли Христос?

Они вышли из города и пошли к Нему.

Между тем ученики просили Его, говоря: Равви́! ешь.

Но Он сказал им: у Меня есть пища, которой вы не знаете.

Посему ученики говорили между собою: разве кто принес Ему есть?

Иисус говорит им: Моя пища есть творить волю Пославшего Меня и совершить дело Его.

Не говорите ли вы, что еще четыре месяца, и наступит жатва? А Я говорю вам: возведите очи ваши и посмотрите на нивы, как они побелели и поспели к жатве.

Жнущий получает награду и собирает плод в жизнь вечную, так что и сеющий и жнущий вместе радоваться будут,

ибо в этом случае справедливо изречение: один сеет, а другой жнет.

Я послал вас жать то, над чем вы не трудились: другие трудились, а вы вошли в труд их.

И многие Самаряне из города того уверовали в Него по слову женщины, свидетельствовавшей, что Он сказал ей все, что она сделала.

И потому, когда пришли к Нему Самаряне, то просили Его побыть у них; и Он пробыл там два дня.

И еще большее число уверовали по Его слову.

А женщине той говорили: уже не по твоим речам веруем, ибо сами слышали и узнали, что Он истинно Спаситель мира, Христос.

По прошествии же двух дней Он вышел оттуда и пошел в Галилею,

ибо Сам Иисус свидетельствовал, что пророк не имеет чести в своем отечестве.

Когда пришел Он в Галилею, то Галилеяне приняли Его, видев все, что Он сделал в Иерусалиме в праздник, – ибо и они ходили на праздник.

Итак, Иисус опять пришел в Кану Галилейскую, где претворил воду в вино. [Зач. 13.] В Капернауме был некоторый царедворец, у которого сын был болен.

Он, услышав, что Иисус пришел из Иудеи в Галилею, пришел к Нему и просил Его прийти и исцелить сына его, который был при смерти.

Иисус сказал ему: вы не уверуете, если не увидите знамений и чудес.

Царедворец говорит Ему: Господи! приди, пока не умер сын мой.

Иисус говорит ему: пойди, сын твой здоров. Он поверил слову, которое сказал ему Иисус, и пошел.

На дороге встретили его слуги его и сказали: сын твой здоров.

Он спросил у них: в котором часу стало ему легче? Ему сказали: вчера в седьмом часу горячка оставила его.

Из этого отец узнал, что это был тот час, в который Иисус сказал ему: сын твой здоров, и уверовал сам и весь дом его.

Это второе чудо сотворил Иисус, возвратившись из Иудеи в Галилею.

1 Иисус отвергает предложение Его братьев. 10 Иисус Христос учит явно в храме на празднике. 30 Неудачная попытка схватить Иисуса Христа; призыв пить «воду живую». 45 «Никогда человек не говорил так».

[Зач. 25.] После сего Иисус ходил по Галилее, ибо по Иудее не хотел ходить, потому что Иудеи искали убить Его.

Приближался праздник Иудейский – поставление кущей.

Тогда братья Его сказали Ему: выйди отсюда и пойди в Иудею, чтобы и ученики Твои видели дела, которые Ты делаешь.

Ибо никто не делает чего-либо втайне, и ищет сам быть известным. Если Ты творишь такие дела, то яви Себя миру.

Ибо и братья Его не веровали в Него.

На это Иисус сказал им: Мое время еще не настало, а для вас всегда время.

Вас мир не может ненавидеть, а Меня ненавидит, потому что Я свидетельствую о нем, что дела его злы.

Вы пойдите на праздник сей; а Я еще не пойду на сей праздник, потому что Мое время еще не исполнилось.

Сие сказав им, остался в Галилее.

Но когда пришли братья Его, тогда и Он пришел на праздник не явно, а как бы тайно.

Иудеи же искали Его на празднике и говорили: где Он?

И много толков было о Нем в народе: одни говорили, что Он добр; а другие говорили: нет, но обольщает народ.

Впрочем никто не говорил о Нем явно, боясь Иудеев.

[Зач. 26.] Но в половине уже праздника вошел Иисус в храм и учил.

И дивились Иудеи, говоря: как Он знает Писания, не учившись?

Иисус, отвечая им, сказал: Мое учение – не Мое, но Пославшего Меня;

кто хочет творить волю Его, тот узнает о сем учении, от Бога ли оно, или Я Сам от Себя говорю.

Говорящий сам от себя ищет славы себе; а Кто ищет славы Пославшему Его, Тот истинен, и нет неправды в Нем.

Не дал ли вам Моисей закона? и никто из вас не поступает по закону. За что ищете убить Меня?

Народ сказал в ответ: не бес ли в Тебе? кто ищет убить Тебя?

Иисус, продолжая речь, сказал им: одно дело сделал Я, и все вы дивитесь.

Моисей дал вам обрезание (хотя оно не от Моисея, но от отцов), и в субботу вы обрезываете человека.

Если в субботу принимает человек обрезание, чтобы не был нарушен закон Моисеев, – на Меня ли негодуете за то, что Я всего человека исцелил в субботу?

Не суди́те по наружности, но суди́те судом праведным.

Тут некоторые из Иерусалимлян говорили: не Тот ли это, Которого ищут убить?

Вот, Он говорит явно, и ничего не говорят Ему: не удостоверились ли начальники, что Он подлинно Христос?

Но мы знаем Его, откуда Он; Христос же когда придет, никто не будет знать, откуда Он.

Тогда Иисус возгласил в храме, уча и говоря: и знаете Меня, и знаете, откуда Я; и Я пришел не Сам от Себя, но истинен Пославший Меня, Которого вы не знаете.

Я знаю Его, потому что Я от Него, и Он послал Меня.

И искали схватить Его, но никто не наложил на Него руки́, потому что еще не пришел час Его.

Многие же из народа уверовали в Него и говорили: когда придет Христос, неужели сотворит больше знамений, нежели сколько Сей сотворил?

Услышали фарисеи такие толки о Нем в народе, и послали фарисеи и первосвященники служителей – схватить Его.

Иисус же сказал им: еще недолго быть Мне с вами, и пойду к Пославшему Меня;

будете искать Меня, и не найдете; и где буду Я, туда вы не можете прийти.

При сем Иудеи говорили между собою: куда Он хочет идти, так что мы не найдем Его? Не хочет ли Он идти в Еллинское рассеяние и учить Еллинов?

Что значат сии слова, которые Он сказал: будете искать Меня, и не найдете; и где буду Я, туда вы не можете прийти?

[Зач. 27.] В последний же великий день праздника стоял Иисус и возгласил, говоря: кто жаждет, иди ко Мне и пей.

Кто верует в Меня, у того, как сказано в Писании, из чрева потекут реки воды живой.

Сие сказал Он о Духе, Которого имели принять верующие в Него: ибо еще не было на них Духа Святого, потому что Иисус еще не был прославлен.

Многие из народа, услышав сии слова, говорили: Он точно пророк.

Другие говорили: это Христос. А иные говорили: разве из Галилеи Христос придет?

Не сказано ли в Писании, что Христос придет от семени Давидова и из Вифлеема, из того места, откуда был Давид?

Итак, произошла о Нем распря в народе.

Некоторые из них хотели схватить Его; но никто не наложил на Него рук.

Итак, служители возвратились к первосвященникам и фарисеям, и сии сказали им: для чего вы не привели Его?

Служители отвечали: никогда человек не говорил так, как Этот Человек.

Фарисеи сказали им: неужели и вы прельстились?

Уверовал ли в Него кто из начальников, или из фарисеев?

Но этот народ невежда в законе, проклят он.

Никодим, приходивший к Нему ночью, будучи один из них, говорит им:

судит ли закон наш человека, если прежде не выслушают его и не узнают, что он делает?

На это сказали ему: и ты не из Галилеи ли? рассмотри и увидишь, что из Галилеи не приходит пророк.

И разошлись все по домам.

1 «Я дверь овцам»; «Я есмь пастырь добрый». 19 Иисуса Христа обвиняют в богохульстве; Его ответ. 40 Его уход за Иордан.

Истинно, истинно говорю вам: кто не дверью входит во двор овчий, но перелазит инуде, тот вор и разбойник;

а входящий дверью есть пастырь овцам.

Ему придверник отворяет, и овцы слушаются голоса его, и он зовет своих овец по имени и выводит их.

И когда выведет своих овец, идет перед ними; а овцы за ним идут, потому что знают голос его.

За чужим же не идут, но бегут от него, потому что не знают чужого голоса.

Сию притчу сказал им Иисус; но они не поняли, что такое Он говорил им.

Итак, опять Иисус сказал им: истинно, истинно говорю вам, что Я дверь овцам.

Все, сколько их ни приходило предо Мною, суть воры и разбойники; но овцы не послушали их.

[Зач. 36.] Я есмь дверь: кто войдет Мною, тот спасется, и войдет, и выйдет, и пажить найдет.

Вор приходит только для того, чтобы украсть, убить и погубить. Я пришел для того, чтобы имели жизнь и имели с избытком.

Я есмь пастырь добрый: пастырь добрый полагает жизнь свою за овец.

А наемник, не пастырь, которому овцы не свои, видит приходящего волка, и оставляет овец, и бежит; и волк расхищает овец, и разгоняет их.

А наемник бежит, потому что наемник, и нерадит об овцах.

Я есмь пастырь добрый; и знаю Моих, и Мои знают Меня.

Как Отец знает Меня, так и Я знаю Отца; и жизнь Мою полагаю за овец.

Есть у Меня и другие овцы, которые не сего двора, и тех надлежит Мне привести: и они услышат голос Мой, и будет одно стадо и один Пастырь.

[Зач. 37.] Потому любит Меня Отец, что Я отдаю жизнь Мою, чтобы опять принять ее.

Никто не отнимает ее у Меня, но Я Сам отдаю ее. Имею власть отдать ее и власть имею опять принять ее. Сию заповедь получил Я от Отца Моего.

От этих слов опять произошла между Иудеями распря.

Многие из них говорили: Он одержим бесом и безумствует; что слушаете Его?

Другие говорили: это слова не бесноватого; может ли бес отверзать очи слепым?

Настал же тогда в Иерусалиме праздник обновления, и была зима.

И ходил Иисус в храме, в притворе Соломоновом.

Тут Иудеи обступили Его и говорили Ему: долго ли Тебе держать нас в недоумении? если Ты Христос, скажи нам прямо.

Иисус отвечал им: Я сказал вам, и не верите; дела, которые творю Я во имя Отца Моего, они свидетельствуют о Мне.

Но вы не верите, ибо вы не из овец Моих, как Я сказал вам.

[Зач. 38.] Овцы Мои слушаются голоса Моего, и Я знаю их; и они идут за Мною.

И Я даю им жизнь вечную, и не погибнут вовек; и никто не похитит их из руки Моей.

Отец Мой, Который дал Мне их, больше всех; и никто не может похитить их из руки Отца Моего.

Я и Отец – одно.

Тут опять Иудеи схватили каменья, чтобы побить Его.

Иисус отвечал им: много добрых дел показал Я вам от Отца Моего; за которое из них хотите побить Меня камнями?

Иудеи сказали Ему в ответ: не за доброе дело хотим побить Тебя камнями, но за богохульство и за то, что Ты, будучи человек, делаешь Себя Богом.

Иисус отвечал им: не написано ли в законе вашем: Я сказал: вы боги?

Если Он назвал богами тех, к которым было слово Божие, и не может нарушиться Писание, –

Тому ли, Которого Отец освятил и послал в мир, вы говорите: богохульствуешь, потому что Я сказал: Я Сын Божий?

Если Я не творю дел Отца Моего, не верьте Мне;

а если творю, то, когда не верите Мне, верьте делам Моим, чтобы узнать и поверить, что Отец во Мне и Я в Нем.

Тогда опять искали схватить Его; но Он уклонился от рук их,

и пошел опять за Иордан, на то место, где прежде крестил Иоанн, и остался там.

Многие пришли к Нему и говорили, что Иоанн не сотворил никакого чуда, но все, что сказал Иоанн о Нем, было истинно.

И многие там уверовали в Него.

Грузинский

Языки

დასაბამიდან იყო სიტყვა, და სიტყვა იყო ღმერთთან და ღმერთი იყო სიტყვა.

ის იყო დასაბამიდან ღმერთთან.

ყველაფერი მის მიერ შეიქმნა, და უმისოდ არაფერი შექმნილა, რაც კი შეიქმნა.

მასში იყო სიცოცხლე, და სიცოცხლე იყო ნათელი კაცთა.

ნათელი ბნელში ნათობს და ბნელმა იგი ვერ მოიცვა.

იყო კაცი, მოვლინებული ღმერთის მიერ, და სახელი მისი იოანე.

ის მოვიდა სამოწმებლად, რათა ემოწმებინა ნათლისათვის და, ამრიგად, ყველას ერწმუნა მისგან.

არ იყო ის ნათელი, არამედ რათა ემოწმებინა ნათლისათვის.

იყო ნათელი ჭეშმარიტი, რომელიც გაანათლებს ყველა კაცს, მომავალს ქვეყნად.

ამ ქვეყნად იყო და ქვეყანა მის მიერ შეიქმნა, და ქვეყანამ ვერ იცნო იგი.

თავისიანებთან მოვიდა და თავისიანებმა არ შეიწყნარეს.

ხოლო ყველას, ვინც შეიწყნარა იგი, მისცა ხელმწიფება ღმრთის შვილებად წოდებულიყვნენ; ყველას, ვისაც სწამს მისი სახელი;

და ვინც არა სისხლისაგან, არა ხორცის ნებისაგან, არა მამაკაცის ნებისაგან, არამედ ღმრთისაგან იშვნენ.

სიტყვა ხორცად იქცა და დაემკვიდრა ჩვენს შორის, მადლითა და ჭეშმარიტებით სავსე. და ვიხილეთ დიდება მისი, დიდება მხოლოდშობილისა მამის მიერ.

იოანე მოწმობს მისთვის და ღაღადით ამბობს: ეს არის იგი, ვისთვისაც ვთქვი: ჩემს შემდეგ მომავალი ჩემი წინამორბედია, ვინაიდან ჩემზე უწინარეს იყო.

და მისი სავსებისგან ყველამ მივიღეთ მადლი მადლისა წილ.

რადგან რჯული მოსეს მიერ მოგვეცა, ხოლო მადლი და ჭეშმარიტება იესო ქრისტეს მიერ იქმნა.

ღმერთი არავის არასოდეს უხილავს: მხოლოდშობილმა ძემ, რომელიც იყო მამის წიაღში, მან გაგვიცხადა.

ეს არის მოწმობა იოანესი, როცა იუდეველებმა იერუსალიმიდან წარგზავნეს მღვდლები და ლევიტელნი, რათა ეკითხათ მისთვის: ვინა ხარ შენ?

და აღიარა, როდი უარყო; დიახ, აღიარა: მე არა ვარ ქრისტე.

ჰკითხეს: მაშ, ვინ? ელია ხარ? და თქვა: არა ვარ. წინასწარმეტყველი ხარ? და მიუგო: არა.

მაშინ უთხრეს: მაინც ვინა ხარ? რათა პასუხი გავცეთ ჩვენს წარმომგზავნელთ: რას იტყვი შენზე?

მან თქვა: მე ვარ ხმა უდაბნოში მღაღადებლისა: გაამზადეთ გზა უფლისა, როგორც ბრძანა ესაია წინასწარმეტყველმა.

ხოლო წარმოგზავნილნი ფარისეველთაგანნი იყვნენ.

და ჰკითხეს მას: მაშ, რატომ სცემ ნათელს, თუკი არც ქრისტე ხარ, არც ელია და არც წინასწარმეტყველი?

მიუგო იოანემ და უთხრა მათ: მე ნათელს ვცემ წყლით, მაგრამ თქვენს შორის დგას იგი, ვისაც არ იცნობთ.

ის არის ჩემს შემდეგ მომავალი, რომელიც ჩემზე უწინარეს იყო; და მე იმის ღირსიც არა ვარ, რომ შევუხსნა ხამლის საკვრელი.

ეს ხდებოდა ბეთაბარაში, იორდანეს გაღმა, სადაც ნათელს სცემდა იოანე.

მეორე დღეს დაინახა მისკენ მომავალი იესო და თქვა: აჰა, ტარიგი ღმრთისა, რომელიც იტვირთავს ქვეყნის ცოდვებს.

ეს არის, ვისთვისაც ვთქვი: ჩემს უკან მოდის კაცი, რომელიც ჩემი წინამორბედია, ვინაიდან ჩემზე უწინარეს იყო.

მე არ ვიცნობდი მას, მაგრამ რათა მოვლენოდა ისრაელს, სწორედ ამისთვის მოვედი წყლით ნათლის ცემად.

მაშინ იმოწმა იოანემ და თქვა: ვიხილე სული, მტრედივით გადმომავაღი და დავანებული მასზე.

მე არ ვიცნობდი მას, მაგრამ ჩემმა მომავლინებელმა წყლით ნათლის ცემად, მითხრა: ვისზედაც იხილავ სულს გადმომავალს და დავანებულს მასზე, სწორედ იგია სულით წმიდით ნათლისმცემელი.

მე ვიხილე და ვიმოწმე, რომ ეს არის ძე ღმრთისა.

მეორე დღეს კვლავ იდგა იოანე თავის ორ მოწაფესთან ერთად.

დაინახა მომავალი იესო და თქვა: აჰა, ტარიგი ღმრთისა.

ამის გაგონებაზე ორივე მოწაფე იესოს გაჰყვა.

ხოლო იესო შემობრუნდა და მის უკან მომავალნი რომ დაინახა, უთხრა მათ: რას ეძებთ? მათ კი მიუგეს: რაბი (რაც თარგმანით ნიშნავს მოძღვარს), სად ცხოვრობ?

უთხრა მათ: მოდით და ნახეთ. ისინიც მივიდნენ, ნახეს, სადაც ცხოვრობდა, და იმ დღეს მასთან დარჩნენ; იქნებოდა ასე ათი საათი.

ხოლო ამ ორთაგან ერთი, იოანესგან რომ გაიგონა იესოს სახელი და გაჰყვა მას, ანდრია, სიმონ-პეტრეს ძმა იყო,

რომელმაც ყველაზე უმალ თავისი ძმა სიმონი ნახა და უთხრა მას: ვპოვეთ მესია (რაც თარგმანით ნიშნავს: ქრისტე);

და იესოსთან მიიყვანა იგი. ხოლო იესომ შეხედა მას და უთხრა: შენა ხარ სიმონი, იონას ძე: ამიერიდან იწოდები კეფად (რაც თარგმანით ნიშნავს: კლდე).

მეორე დღეს გალილეას წასვლა მოისურვა იესომ; ნახა ფილიპე და უთხრა, გამომყევიო.

ხოლო ფილიპე ბეთსაიდელი იყო, ანდრიასა და პეტრეს თანამოქალაქე.

მივიდა ფილიპე ნათანაელთან და უთხრა: ვპოვეთ ის, ვისთვისაც დაწერეს მოსემ რჯულში და წინასწარმეტყველებმა: იესო, ძე იოსებისა, ნაზარეველი.

და უთხრა მას ნათანაელმა: განა შეიძლება ნაზარეთიდან კეთილი გამოვიდეს რამე? უთხრა მას ფილიპემ: მოდი და ნახე.

მისკენ მომავალი ნათანაელი რომ დაინახა, იესომ თქვა: აჰა, ჭეშმარიტი ისრაელიტი, ვისთვისაც უცხოა ზაკვა.

უთხრა მას ნათანაელმა: საიდან მიცნობ მე? მიუგო იესომ და უთხრა: სანამ ფილიპე გიხმობდა, ლეღვის ქვეშ მყოფი გიხილე.

ნათანაელმა მიუგო: რაბი, შენა ხარ ძე ღმრთისა, ისრაელის მეფე.

მიუგო იესომ და უთხრა: გწამს, ვინაიდან გითხარი, ლეღვის ქვეშ მყოფი გიხილე-მეთქი; ამაზე მეტსაც იხილავ.

და უთხრა მას: ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ამიერიდან იხილავთ გახსნილ ცას და ღმრთის ანგელოზებს, აღმავალთ და გადმომავალთ კაცის ძეზე.

ხოლო როცა უფალმა გაიგო, ფარისევლებმა შეიტყვეს, რომ იესო უფრო მეტ მოწაფეებს იძენს და ნათელს სცემს, ვიდრე იოანეო

(თუმცა თვით იესო როდი სცემდა ნათელს, არამედ მისი მოწაფეები). -

მიატოვა იუდეა და კვლავ გალილეას წავიდა.

ხოლო გზად სამარიაზე უნდა გაევლო.

მივიდა სამარიის ქალაქში, რომელსაც ჰქვია სიქარი, იმ მინდვრის მახლობლად, იაკობმა რომ უბოძა იოსებს, თავის ძეს.

იქ იყო ჭა იაკობისა; გზით დამაშვრალი იესო ჭის პირას ჩამოჯდა. იქნებოდა ასე ექვსი საათი.

მოვიდა სამარიელი ქალი წყლის ამოსაღებად, და უთხრა მას იესომ, წყალი დამალევინეო.

ვინაიდან მისი მოწაფეები ქალაქს წასულიყვნენ საჭმლის საყიდლად.

და უთხრა მას სამარიელმა ქალმა: როგორ, შენ, იუდეველი, წყალსა მთხოვ მე, სამარიელ ქალს? ვინაიდან იუდეველებს საერთო არაფერი აქვთ სამარიელებთან.

მიუგო იესომ და უთხრა მას: რომ იცოდე ღმრთის ნიჭი, ან ვინ გეუბნება, წყალი დამალევინეო, თვითონვე სთხოვდი და ცოცხალ წყალს მოგცემდა შენ.

ქალმა უთხრა: ბატონო, სათლიც არა გაქვს, ეს ჭა კი ღრმაა; მაშ, ვინ მოგცა ცოცხალი წყალი?

ნუთუ მამაჩვენ იაკობზე უმეტესი ხარ, რომელმაც მოგვცა ეს ჭა და აქედან სვამდა თვითონაც, მისი ძენიც და მისი საქონელიც?

მიუგო იესომ და უთხრა მას: ვინც ამ წყალს დალევს, კვლავ მოსწყურდება.

მაგრამ ვინც დალევს წყალს, რომელსაც მე მივცემ, აღარ მოსწყურდება უკუნისამდე, რადგან წყალი, რომელსაც მე მივცემ, იმ წყაროს წყლად იქცევა, საუკუნო სიცოცხლედ რომ იდინებს მასში.

უთხრა მას ქალმა: ბატონო, მომეცი ეგ წყალი, რათა აღარ მომწყურდეს და აღარც წყლის ამოსაღებად მოვიდე აქ.

უთხრა მას იესომ: წადი, დაუძახე შენს ქმარს და აქვე მოდი.

მიუგო ქალმა და თქვა: ქმარი არა მყავს. იესომ უთხრა: მართალი თქვი, ქმარი არ მყავსო.

ვინაიდან ხუთი ქმარი გყავდა, და ვინც ახლა გყავს, არ არის შენი ქმარი; ეგ მართალი თქვი.

უთხრა მას ქალმა: უფალო, ვხედავ, რომ წინასწარმეტყველი ხარ.

ჩვენი მამები ამ მთაზე სცემდნენ თაყვანს, თქვენ კი ამბობთ, რომ იერუსალიმშია ადგილი, სადაც გვმართებს თაყვანისცემა.

ხოლო იესომ მიუგო: მერწმუნე, ქალო, რომ მოვა დრო, როცა არც ამ მთაზე და არც იერუსალიმში აღარ სცემთ თაყვანს მამას.

თქვენ არ იცით, რას ეთაყვანებით, ხოლო ჩვენ ვიცით, რასაც ვცემთ თაყვანს, ვინაიდან ხსნა იუდეველთაგან არის.

მაგრამ მოვა დრო და მოვიდა კიდეც, როცა ჭეშმარიტი თაყვანისმცემელნი თაყვანს სცემენ მამას სულითა და ჭეშმარიტებით, რადგანაც მამა სწორედ ამნაირ თაყვანისმცემლებს ეძებს.

ღმერთი სულია და მისი თაყვანისმცემელნიც სულითა და ჭეშმარიტებით უნდა სცემდნენ თაყვანს.

ქალმა უთხრა: ვიცი, რომ მოვა მესია, რომელსაც ჰქვია ქრისტე, და როცა მოვა, ყველაფერს გვაუწყებს ჩვენ.

მიუგო მას იესომ: მე ვარ, შენთან მოლაპარაკე.

ამასობაში მისი მოწაფეებიც მოვიდნენ და გაუკვირდათ, რომ ქალს ელაპარაკებოდა, მაგრამ არცერთს არ უთქვამს: რას ეძებ, ან რას ელაპარაკებით?

ქალმა კი დატოვა თავისი სარწყული, ქალაქში წავიდა და ხალხს უთხრა:

მიდით და იხილეთ კაცი, რომელმაც მითხრა ყველაფერი, რაც მიქნია; ქრისტე ხომ არ არის იგი?

გამოვიდნენ ქალაქიდან და მივიდნენ მასთან.

ხოლო ამასობაში მოწაფეებმა სთხოვეს: რაბი, ჭამე!

იესომ კი მიუგო მათ: მე მაქვს საჭმელი, რომელიც თქვენ არ იცით.

მოწაფეებმა ერთმანეთს უთხრეს: ვინმემ ხომ არ მოართვა საჭმელი?

უთხრა მათ იესომ: ჩემი საჭმელი ის არის, რომ ვყო ჩემი მომავლინებლის ნება და აღვასრულო მისი საქმე.

განა თქვენ არ ამბობთ, ოთხი თვეც კიდევ, და მოიწევა მკაო? აჰა, მე გეუბნებით: აღაპყრეთ თვალნი და იხილეთ ყანები, როგორ გადათეთრებულან სამკალად.

მომკელი საზღაურს იღებს და საუკუნო სიცოცხლისთვის იწევს მოსავალს, რათა ერთად ხარობდნენ მთესველიცა და მომკელიც.

ვინაიდან ამით მართლდება სიტყვა: ერთი თესავს და მეორე მკისო.

მე გგზავნით იმის სამკალად, რაც არ დაგიმუშავებიათ; სხვებმა იშრომეს, თქვენ კი ჩაეზიარეთ მათ ნაშრომში.

და იმ ქალაქის მკვიდრმა მრავალმა სამარიელმა ირწმუნა იგი ქალის სიტყვებით, რომელიც მოწმობდა: ყველაფერი მითხრა, რაც მიქნიაო.

ამიტომ, როცა სამარიელები მივიდნენ მასთან, შეევედრნენ, ჩვენთან დარჩიო, და ორი დღე დარჩა იქ.

და უფრო მეტმა ირწმუნა მისი სიტყვების გამო.

ქალს კი ეუბნებოდნენ: შენი სიტყვებით როდიღა გვწამს, ვინაიდან თავად ვისმინეთ და ვიცით, რომ ჭეშმარიტად ეს არის მაცხოვარი ქვეყნისა, ქრისტე.

ხოლო ორი დღის შემდეგ გამოვიდა იქიდან და გალილეას გაემართა.

ვინაიდან თვით იესო მოწმობდა, რომ წინასწარმეტყველს პატივი არა აქვს თავის მამულში.

გალილეაში რომ მივიდა, იქაურებმა მიიღეს იგი, რადგანაც ყველაფერი ეხილათ, რაც დღესასწაულზე მოიმოქმედა იერუსალიმში, ვინაიდან თვითონაც ესწრებოდნენ დღესასწაულს.

ამრიგად, კვლავ მივიდა გალილეის კანაში, სადაც ღვინოდ აქცია წყალი. და იყო იქ ერთი კარისკაცი, ვისაც ძე ავად გახდომოდა კაპერნაუმში.

გაეგო, იესო მოსულა იუდეიდან გალილეაშიო; ეახლა და შეევედრა, წაჰყოლოდა და განეკურნა მისი ძე, რომელიც სიკვდილის პირას იყო.

უთხრა მას იესომ: თუკი არ იხილავთ სასწაულებსა და ნიშებს, არ ირწმუნებთ.

კარისკაცმა მიუგო: უფალო, მოდი, სანამ არ მომკვდარა ჩემი ძე.

უთხრა მას იესომ: წადი, შენი ძე ცოცხალია. ერწმუნა კაცი იესოს ნათქვამ სიტყვას და წავიდა.

შინ რომ ბრუნდებოდა, მსახურები შეეგებნენ და უთხრეს: შენი ძე ცოცხალიაო.

გამოიკითხა მათგან, რომელ საათზე მოიკეთაო, და უთხრეს: გუშინ შვიდ საათზე გაუარა ცხელებამ.

მიხვდა მამა, რომ ეს იყო სწორედ ის საათი, როცა იესომ უთხრა: შენი ძე ცოცხალიაო.

ეს მეორე სასწაული მოახდინა იესომ, როცა იუდეიდან დაბრუნდა გალილეაში.

ამის შემდეგ იესო დადიოდა გალილეაში და არ უნდოდა იუდეაში ევლო, ვინაიდან იუდეველები მოსაკლავად ეძებდნენ მას.

მოახლოებული იყო იუდეველთა დღესასწაული, რომელსაც ჰქვია კარვობა.

და მისმა ძმებმა უთხრეს: გაეცალე აქაურობას და იუდეაში წადი, რათა შენმა მოწაფეებმაც იხილონ შენი ნაკეთები საქმენი.

ვინაიდან ფარულად არავინ აკეთებს რამეს, არამედ თავის გამოჩენას ცდილობს. თუ ყოველივე ამას აკეთებ, გამოუცხადე ქვეყანას შენი თავი.

ვინაიდან მის ძმებსაც კი არ სწამდათ მისი.

და უთხრა მათ იესომ: ჩემი დრო ჯერ კიდევ არ დამდგარა, თქვენი დრო კი ყოველთვის მზად არის.

თქვენ ვერ მოგიძულებთ ქვეყანა, ხოლო მე ვძულვარ, ვინაიდან ვმოწმობ იმას, რომ ბოროტნი არიან მისი საქმენი.

თქვენ ადით ამ დღესასწაულზე, მე კი ამ დღესასწაულზე არ ავალ, ვინაიდან ჯერ კიდევ არ გასრულებულა ჩემი ჟამი.

ეს უთხრა მათ და გალილეაში დარჩა.

მაგრამ, როცა მისი ძმები ავიდნენ, თვითონაც ავიდა დღესასწაულზე; მხოლოდ გაცხადებულად კი არა, არამედ ფარულად.

იუდეველები კი ეძებდნენ დღესასწაულზე და ამბობდნენ, სად არისო?

და იყო მასზე დიდი მითქმა-მოთქმა ხალხში; ერთნი ამტკიცებდნენ, კეთილიაო, მეორენი კი ამბობდნენ: არა, მხოლოდ ხალხს აცდუნებსო.

თუმცა იუდეველების შიშით აშკარად ვერავინ ლაპარაკობდა მასზე.

მაგრამ შუა დღესასწაულზე შევიდა იესო ტაძარში და ასწავლიდა.

უკვირდათ იუდეველებს და ამბობდნენ: ნუთუ უსწავლელად იცის წერილი?

მიუგო იესომ და უთხრა მათ: ჩემი მოძღვრება ჩემი კი არ არის, არამედ ჩემი მომავლინებლისა.

ვისაც სურს აღასრულოს მისი ნება, შეიცნობს, ვისია ეს მოძღვრება: ღმრთისაგან არის თუ ჩემით ვლაპარაკობ.

ვინც თავისით ლაპარაკობს, საკუთარ დიდებას ეძებს, ხოლო ვინც თავისი მომავლინებლის დიდებას ეძებს, ჭეშმარიტია, და უსამართლობა არ არის მასში.

განა მოსემ არ მოგცათ რჯული? მაგრამ არცერთი თქვენგანი არ იცავს რჯულს. რად მეძებთ მე მოსაკლავად?

მიუგო ხალხმა და თქვა: ეშმაკეუღი ხარ; ვინ გეძებს მოსაკლავად?

მიუგო იესომ და უთხრა მათ: ერთი საქმე ვქმენ და ყველას გიკვირთ.

მოსემ მოგცათ წინადაცვეთა (თუმცა მოსემ კი არა, მამებმა მოგცეს) და შაბათ დღეს წინადაცვეთავთ კაცს.

თუ კაცი წინდაცვეთას იღებს შაბათს, რათა არ დაირღვეს მოსეს რჯულღი, რაღა ჩემზე მრისხანებთ იმის გამო, რომ სულაც განვკურნე კაცი შაბათს?

იმის მიხედვით ნუკი სჯით, რაც გეჩვენებათ, არამედ მართალი მსჯავრით განსაჯეთ.

ხოლო ზოგიერთი იერუსალიმელი ამბობდა: ეს ხომ არ არის, ვისაც მოსაკლავად ეძებენ?

აჰა, აშკარად ლაპარაკობს და არაფერს ეუბნებიან. ნუთუ მართლა ცნეს მთავრებმა, რომ ეს არის ჭეშმარიტი ქრისტე?

მაგრამ ჩვენ ხომ ვიცით, სადაურია; ქრისტე კი, როდესაც მოვა, არავის ეცოდინება, საიდან არის.

მაშინ იესომ, ტაძარში რომ ასწავლიდა, შეღაღადა და თქვა: მეც მიცნობთ და ისიც იცით, სადაური ვარ; მაგრამ ჩემით კი არ მოვსულვარ, არამედ ჭეშმარიტია ჩემი მომავლინებელი, რომელსაც თქვენ არ იცნობთ.

მე კი ვიცნობ, ვინაიდან მისგან ვარ და მან მომავლინა.

ამიტომ ეძებდნენ შესაპყრობად, მაგრამ ვერავინ დაადო ხელი, ვინაიდან ჯერ კიდევ არ მოსულიყო მისი ჟამი.

ხალხში მრავალმა იწამა იგი და თქვა: როდესაც ქრისტე მოვა, ნუთუ იმაზე მეტ სასწაულს მოახდენს, რაც ამან მოახდინა?

ეს მითქმა-მთთქმა რომ გაიგონეს ხალხში, ფარისეველებმა და მღვდელმთავრებმა მსახურები გაგზავნეს მის შესაპყრობად.

ხოლო იესომ თქვა: ცოტა ხანსაც დავყოფ თქვენთან და ჩემს მომავლინებელს მივუბრუნდები.

ძებნას დამიწყებთ და ვერ მიპოვით, ვინაიდან სადაც მე ვიქნები, ვერ მოხვალთ იქ.

ხოლო იუდეველები ერთმანეთს ეუბნებოდნენ: სად უნდა წავიდეს, რომ ვერ ვიპოვოთ? იქნებ ბერძენთა შორის განთესილებში აპირებს წასვლას, რათა ასწავლოს ბერძნებს?

ან რას ნიშნავს მის მიერ ნათქვამი სიტყვა: ძებნას დამიწყებთ და ვერ მიპოვით, ვინაიდან სადაც მე ვიქნები, ვერ მოხვალთ თქო.

ხოლო დღესასწაულის უკანასკნელ, დიდ დღეს ადგა იესო, შეღაღადა და თქვა: ვისაც სწყურია, მოვიდეს ჩემთან და შესვას.

ვისაც სწამს ჩემი, როგორც ამბობს წერილი, მისი მუცლიდან წარმოდინდებიან ცოცხალი წყლის მდინარენი.

ესა თქვა სულზე, მის მორწმუნეებს რომ უნდა მიეღოთ, ვინაიდან ჯერ კიდევ არ იყო მათზე სული, რადგან ჯერ კიდევ არ განდიდებულიყო იესო.

ამის გაგონებაზე ბევრმა თქვა ხალხში: ჭეშმარიტად ეს არის წინასწარმეტყველი.

მეორენი ამბობდნენ: ეს არის ქრისტე; სხვები კი კითხულობენ: განა ქრისტე გალილეიდან მოვა?

წერილი ხომ ამბობს, რომ ქრისტე დავითის მოდგმიდან და ბეთლემიდან, ანუ იმ ადგილიდან მოვა, საიდანაც იყო დავითი.

და მის გამო დიდი ცილობა ატყდა ხალხში.

ზოგიერთს მისი შეპყრობა სურდა, მაგრამ ვერავინ დაადო ხელი.

მაშინ მივიდნენ მსახურები მღვდელმთავრებსა და ფარისევლებთან, ხოლო მათ უთხრეს: რატომ არ მოიყვანეთ იგი?

მსახურებმა მიუგეს: არასოდეს კაცს არ ულაპარაკია ისე, როგორც ლაპარაკობს ეს კაცი.

ფარისევლებმა უთხრეს მათ: ნუთუ თქვენც გაცდუნათ?

ნუთუ მთავართაგან ან ფარისეველთაგან ვინმემ ირწმუნა მისი?

მაგრამ ეს ხალხი, რომელმაც არ იცის რჯული, დაწყევლილია.

უთხრა მათ ნიკოდემემ, რომელიც ღამით მივიდა მასთან, და თვითონაც ერთი მათგანი იყო:

განა ჩვენი რჯული განსჯის კაცს, თუ წინასწარ არ მოუსმინა და გაიგო, რა ჩაიდინა?

მიუგეს და უთხრეს: იქნებ შენც გალილეველი ხარ? გამოიკვლიე და ნახე, რომ გალილეიდან არასოდეს აღმდგარა წინასწარმეტყველი.

და ყველანი თავიანთ სახლებში წავიდ-წამოვიდნენ.

ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ვინც კარით არ შედის ფარეხში, არამედ სხვა გზით მიძვრება, ქურდია და ყაჩაღი.

ხოლო ვინც კარით შედის, ცხვრების მწყემსია.

მას მეკარეც უღებს და ცხვრებსაც ესმით მისი ხმა; სახელით უხმობს თავის ცხვრებს და გამოჰყავს ისინი.

ხოლო როცა გამოიყვანს, წინ მიუძღვის თავის ცხვრებს, და ისინიც მისდევენ, ვინაიდან იცნობენ მის ხმას.

უცხოს კი არ მისდევენ, არამედ გაურბიან, რადგანაც ვერ იცნობენ უცხოს ხმას.

ეს იგავი უთხრა მათ იესომ. მაგრამ ისინი ვერ მიხვდნენ, რას გულისხმობდა.

კვლავ უთხრა მათ იესომ: ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: მე ვარ კარი ცხვართა.

ყველა, ვინც ჩემზე წინ მოვიდა, ქურდია და ყაჩაღი; და არ უსმინეს მათ ცხვრებმა.

მე ვარ კარი; ვინც ჩემით შევა, ცხონდება: შევა და გამოვა, და ჰპოვებს საძოვარს.

ქურდი მხოლოდ იმისთვის მოდის, რომ მოიპაროს, მოკლას და მოსპოს. ხოლო მე მოვედი, რათა ჰქონდეთ სიცოცხლე და ჭარბადაც ჰქონდეთ.

მე ვარ მწყემსი კეთილი: კეთილი მწყემსი თავის სულს დადებს ცხვრებისთვის.

ხოლო მოქირავე, ვინც არ არის მწყემსი და ვისიც არ არიან ცხვრები, მომავალი მგლის დანახვისას მიატოვებს ცხვრებს და გარბის; მგელი კი წარიტაცებს და გაფანტავს ცხვრებს.

მოქირავე იმიტომ გარბის, რომ მოქირავეა და არ ედარდება ცხვრები.

მე ვარ მწყემსი კეთილი, და ვიცნობ ჩემს ცხვრებს, ჩემები კი მიცნობენ მე.

როგორც მე მიცნობს მამა, ასევე ვიცნობ მეც მამას, და დავდებ ჩემს სულს ცხვრებისთვის.

სხვა ცხვრებიც მყვანან, რომლებიც არ არიან ამ ფარეხისა; მათი მოყვანაც მმართებს, რათა ისმენდნენ ჩემს ხმას, და იქნება ერთი სამწყსო და ერთი მწყემსი.

იმიტომ ვუყვარვარ მე მამას, რომ დავდებ ჩემს სულს, რათა კვლავ დავიბრუნო იგი.

ვერავინ წამართმევს მას, არამედ დავდებ მას ჩემით. შემიძლია მისი დადება და შემიძლია კვლავ დაბრუნება მისი. ეს მცნება მიმიღია მამაჩემისგან.

ამ სიტყვების გამო კვლავ ჩამოვარდა განხეთქილება იუდეველებს შორის.

ბევრი მათგანი ამბობდა: ეშმაკეულია და შმაგობს; რად უსმენთ მას?

სხვები კი ამბობდნენ: ეს სიტყვები ეშმაკეულისა არ არის. სად შეუძლია ემშაკს თვალი აუხილოს ბრმებს?

ხოლო იერუსალიმში იყო განახლების დღესასწაული; ზამთარი იდგა.

და დადიოდა იესო ტაძარში, სოლომონის ბჭესთან.

გარს შემოერტყნენ იუდეველები და უთხრეს: სანამდის უნდა გვიმწარებდე სულს? თუ ქრისტე ხარ, გვითხარი ნათლად.

მიუგო მათ იესომ: გითხარით და არ მერწმუნეთ; საქმენი, რომელთაც ვაკეთებ მამის სახელით, თვითონვე მოწმობენ ჩემთვის.

მაგრამ თქვენ არ გჯერათ, ვინაიდან არა ხართ ჩემი ცხვართაგანნი, როგორც გითხარით.

ჩემს ცხვრებს ჩემი ხმა ესმით; მე ვიცნობ მათ, და ისინიც მომდევენ.

მე ვაძლევ მათ საუკუნო სიცოცხლეს; არ წარწყმდებიან უკუნისამდე და ვერავინ მომტაცებს მათ.

მამაჩემი, რომელმაც მომცა ისინი, ყველაზე უმეტესია; და მისი ხელიდან ვერავინ წარიტაცებს მათ.

მე და მამა ერთი ვართ.

მაშინ იუდეველებმა კვლავ ქვებს დასტაცეს ხელი მის ჩასაქოლად.

იესომ მიუგო მათ: მრავალი კეთილი საქმე გიჩვენეთ მამაჩემის მიერ; რომელი მათგანისათვის მიპირებთ ჩაქოლვას?

მიუგეს იუდეველებმა და თქვეს: კეთილი საქმისთვის კი არ ჩაგქოლავთ, არამედ ღმრთის გმობისთვის, ვინაიდან კაცი ხარ და ღმერთად კი მოგაქვს თავი.

მიუგო მათ იესომ: განა თქვენს რჯულში არ გიწერიათ: მე ვთქვი, რომ ღმერთები ხართ?

ხოლო თუ ღმერთები უწოდა მათ, ვის მიმართაც იყო ღმრთის სიტყვა (წერილი კი ურღვევია),

მას, ვინც წმიდა-ყო და ამ ქვეყნად მოავლინა მამამ, ეუბნებით, ღმერთსა გმობო, რაკიღა ვთქვი: მე ვარ ძე ღმრთისა?

თუ არ ვაკეთებ მამაჩემის საქმეს, ნუ მერწმუნებით.

და თუ ვაკეთებ, მე რომ არ მერწმუნოთ, საქმეებს მაინც რწმუნეთ, რათა შეიცნოთ და ირწმუნოთ, რომ მამა ჩემშია, ხოლო მე - მასში.

მაშინ კვლავ დააპირეს მისი შეპყრობა, მაგრამ ხელიდან დაუსხლტა მათ.

და კვლავ გავიდა იორდანეს გაღმა, იმ ადგილას, სადაც უწინ ნათელს სცემდა იოანე, და დარჩა იქ.

ბევრი მიდიოდა მასთან და ეუბნებოდა, რომ იოანეს არ მოუხდენია არავითარი სასწაული, მაგრამ ყველაფერი, რაც მასზე თქვა, მართალი იყო.

და იქ ბევრმა ირწმუნა იგი.

От Иоа́нна, Главы 1-10