1 Мария видит отваленный камень; Петр и другой ученик видят пустой гроб. 11 Воскресший Господь Сам явился Марии Магдалине. 19 Двукратное явление собравшимся ученикам; Исповедание Фомы. 30 «Сие же написано, дабы вы уверовали».

[Зач. 63.] В первый же день недели Мария Магдалина приходит ко гробу рано, когда было еще темно, и видит, что камень отвален от гроба.

Итак, бежит и приходит к Симону Петру и к другому ученику, которого любил Иисус, и говорит им: унесли Господа из гроба, и не знаем, где положили Его.

Тотчас вышел Петр и другой ученик, и пошли ко гробу.

Они побежали оба вместе; но другой ученик бежал скорее Петра, и пришел ко гробу первый.

И, наклонившись, увидел лежащие пелены; но не вошел во гроб.

Вслед за ним приходит Симон Петр, и входит во гроб, и видит одни пелены лежащие,

и плат, который был на главе Его, не с пеленами лежащий, но особо свитый на другом месте.

Тогда вошел и другой ученик, прежде пришедший ко гробу, и увидел, и уверовал.

Ибо они еще не знали из Писания, что Ему надлежало воскреснуть из мертвых.

Итак, ученики опять возвратились к себе.

[Зач. 64.] А Мария стояла у гроба и плакала. И, когда плакала, наклонилась во гроб,

и видит двух Ангелов, в белом одеянии сидящих, одного у главы и другого у ног, где лежало тело Иисуса.

И они говорят ей: жена! что ты плачешь? Говорит им: унесли Господа моего, и не знаю, где положили Его.

Сказав сие, обратилась назад и увидела Иисуса стоящего; но не узнала, что это Иисус.

Иисус говорит ей: жена! что ты плачешь? кого ищешь? Она, думая, что это садовник, говорит Ему: господин! если ты вынес Его, скажи мне, где ты положил Его, и я возьму Его.

Иисус говорит ей: Мария! Она, обратившись, говорит Ему: Раввуни́! – что значит: Учитель!

Иисус говорит ей: не прикасайся ко Мне, ибо Я еще не восшел к Отцу Моему; а иди к братьям Моим и скажи им: восхожу к Отцу Моему и Отцу вашему, и к Богу Моему и Богу вашему.

Мария Магдалина идет и возвещает ученикам, что видела Господа и что Он это сказал ей.

[Зач. 65.] В тот же первый день недели вечером, когда двери дома, где собирались ученики Его, были заперты из опасения от Иудеев, пришел Иисус, и стал посреди, и говорит им: мир вам!

Сказав это, Он показал им руки и ноги и ребра Свои. Ученики обрадовались, увидев Господа.

Иисус же сказал им вторично: мир вам! как послал Меня Отец, так и Я посылаю вас.

Сказав это, дунул, и говорит им: примите Духа Святого.

Кому простите грехи, тому простятся; на ком оставите, на том останутся.

Фома же, один из двенадцати, называемый Близнец, не был тут с ними, когда приходил Иисус.

Другие ученики сказали ему: мы видели Господа. Но он сказал им: если не увижу на руках Его ран от гвоздей, и не вложу перста моего в раны от гвоздей, и не вложу руки моей в ребра Его, не поверю.

После восьми дней опять были в доме ученики Его, и Фома с ними. Пришел Иисус, когда двери были заперты, стал посреди них и сказал: мир вам!

Потом говорит Фоме: подай перст твой сюда и посмотри руки Мои; подай руку твою и вложи в ребра Мои; и не будь неверующим, но верующим.

Фома сказал Ему в ответ: Господь мой и Бог мой!

Иисус говорит ему: ты поверил, потому что увидел Меня; блаженны невидевшие и уверовавшие.

Много сотворил Иисус пред учениками Своими и других чудес, о которых не писано в книге сей.

Сие же написано, дабы вы уверовали, что Иисус есть Христос, Сын Божий, и, веруя, имели жизнь во имя Его.

1 Явление Иисуса Христа семи ученикам при море Тивериадском. 15 Троекратное вопрошание Петра: «Любишь ли ты Меня? Паси овец Моих». 20 Выговор Петру; «ты иди за Мною». 24 Истинное свидетельство ученика.

[Зач. 66.] После того опять явился Иисус ученикам Своим при море Тивериадском. Явился же так:

были вместе Симон Петр, и Фома, называемый Близнец, и Нафанаил из Каны Галилейской, и сыновья Зеведеевы, и двое других из учеников Его.

Симон Петр говорит им: иду ловить рыбу. Говорят ему: идем и мы с тобою. Пошли и тотчас вошли в лодку, и не поймали в ту ночь ничего.

А когда уже настало утро, Иисус стоял на берегу; но ученики не узнали, что это Иисус.

Иисус говорит им: дети! есть ли у вас какая пища? Они отвечали Ему: нет.

Он же сказал им: закиньте сеть по правую сторону лодки, и поймаете. Они закинули, и уже не могли вытащить сети от множества рыбы.

Тогда ученик, которого любил Иисус, говорит Петру: это Господь. Симон же Петр, услышав, что это Господь, опоясался одеждою, – ибо он был наг, – и бросился в море.

А другие ученики приплыли в лодке, – ибо недалеко были от земли, локтей около двухсот, – таща сеть с рыбою.

Когда же вышли на землю, видят разложенный огонь и на нем лежащую рыбу и хлеб.

Иисус говорит им: принесите рыбы, которую вы теперь поймали.

Симон Петр пошел и вытащил на землю сеть, наполненную большими рыбами, которых было сто пятьдесят три; и при таком множестве не прорвалась сеть.

Иисус говорит им: придите, обедайте. Из учеников же никто не смел спросить Его: кто Ты? зная, что это Господь.

Иисус приходит, берет хлеб и дает им, также и рыбу.

Это уже в третий раз явился Иисус ученикам Своим по воскресении Своем из мертвых.

[Зач. 67.] Когда же они обедали, Иисус говорит Симону Петру: Симон Ионин! любишь ли ты Меня больше, нежели они? Петр говорит Ему: так, Господи! Ты знаешь, что я люблю Тебя. Иисус говорит ему: паси агнцев Моих.

Еще говорит ему в другой раз: Симон Ионин! любишь ли ты Меня? Петр говорит Ему: так, Господи! Ты знаешь, что я люблю Тебя. Иисус говорит ему: паси овец Моих.

Говорит ему в третий раз: Симон Ионин! любишь ли ты Меня? Петр опечалился, что в третий раз спросил его: любишь ли Меня? и сказал Ему: Господи! Ты все знаешь; Ты знаешь, что я люблю Тебя. Иисус говорит ему: паси овец Моих.

Истинно, истинно говорю тебе: когда ты был молод, то препоясывался сам и ходил, куда хотел; а когда состаришься, то прострешь руки твои, и другой препояшет тебя, и поведет, куда не хочешь.

Сказал же это, давая разуметь, какою смертью Петр прославит Бога. И, сказав сие, говорит ему: иди за Мною.

Петр же, обратившись, видит идущего за ним ученика, которого любил Иисус и который на вечери, приклонившись к груди Его, сказал: Господи! кто предаст Тебя?

Его увидев, Петр говорит Иисусу: Господи! а он что?

Иисус говорит ему: если Я хочу, чтобы он пребыл, пока приду, что тебе до того? ты иди за Мною.

И пронеслось это слово между братиями, что ученик тот не умрет. Но Иисус не сказал ему, что не умрет, но: если Я хочу, чтобы он пребыл, пока приду, что тебе до того? –

Сей ученик и свидетельствует о сем, и написал сие; и знаем, что истинно свидетельство его.

Многое и другое сотворил Иисус; но, если бы писать о том подробно, то, думаю, и самому миру не вместить бы написанных книг. Аминь.

Церковнославянский (рус)

[Зач. 63.] Во еди́ну же от суббо́тъ Марі́а Магдали́на прiи́де зау́тра, еще́ су́щей тмѣ́, на гро́бъ, и ви́дѣ ка́мень взя́тъ от гро́ба:

тече́ у́бо и прiи́де къ Си́мону Петру́ и къ друго́му ученику́, его́же любля́ше Иису́съ, и глаго́ла и́ма: взя́ша Го́спода от гро́ба, и не вѣ́мъ, гдѣ́ положи́ша Его́.

Изы́де же Пе́тръ и другі́й учени́къ, и идя́ста ко гро́бу,

теча́ста же о́ба вку́пѣ: и другі́й учени́къ тече́ скорѣ́е Петра́ и прiи́де пре́жде ко гро́бу,

и прини́къ ви́дѣ ри́зы лежа́щя: оба́че не вни́де.

Прiи́де же Си́монъ Пе́тръ вслѣ́дъ его́, и вни́де во гро́бъ, и ви́дѣ ри́зы [еди́ны] лежа́щя

и суда́рь, и́же бѣ́ на главѣ́ Его́, не съ ри́зами лежа́щь, но осо́бь сви́тъ на еди́нѣмъ мѣ́стѣ.

Тогда́ у́бо вни́де и другі́й учени́къ, прише́дый пре́жде ко гро́бу, и ви́дѣ, и вѣ́рова:

не у́ бо вѣ́дяху Писа́нiя, я́ко подоба́етъ Ему́ изъ ме́ртвыхъ воскре́снути.

Идо́ста же па́ки къ себѣ́ ученика́.

[Зач. 64.] Марі́а же стоя́ше у гро́ба внѣ́ пла́чущи: я́коже пла́кашеся, прини́че во гро́бъ

и ви́дѣ два́ А́нгела въ бѣ́лыхъ [ри́захъ] сѣдя́ща, еди́наго у главы́ и еди́наго у ногу́, идѣ́же бѣ́ лежа́ло тѣ́ло Иису́сово.

И глаго́ласта е́й о́на: же́но, что́ пла́чешися? Глаго́ла и́ма: я́ко взя́ша Го́спода моего́, и не вѣ́мъ, гдѣ́ положи́ша Его́.

И сiя́ ре́кши обрати́ся вспя́ть и ви́дѣ Иису́са стоя́ща, и не вѣ́дяше, я́ко Иису́съ е́сть.

Глаго́ла е́й Иису́съ: же́но, что́ пла́чеши, кого́ и́щеши? Она́ [же] мня́щи, я́ко вертогра́дарь е́сть, глаго́ла Ему́: го́споди, а́ще ты́ еси́ взя́лъ Его́, повѣ́ждь ми́, гдѣ́ еси́ положи́лъ Его́, и а́зъ возму́ Его́.

Глаго́ла е́й Иису́съ: Марі́е. Она́ [же] обра́щшися глаго́ла Ему́: Раввуни́, е́же глаго́лется, Учи́телю.

Глаго́ла е́й Иису́съ: не прикаса́йся Мнѣ́, не у́ бо взыдо́хъ ко Отцу́ Моему́: иди́ же ко бра́тiи Мое́й и рцы́ и́мъ: восхожду́ ко Отцу́ Моему́ и Отцу́ ва́шему, и Бо́гу Моему́ и Бо́гу ва́шему.

Прiи́де [же] Марі́а Магдали́на повѣ́дающи ученико́мъ, я́ко ви́дѣ Го́спода, и сiя́ рече́ е́й.

[Зач. 65.] Су́щу же по́здѣ въ де́нь то́й во еди́ну от суббо́тъ, и две́ремъ затворе́ннымъ, идѣ́же бя́ху ученицы́ [Его́] со́брани, стра́ха ра́ди Иуде́йска, прiи́де Иису́съ и ста́ посредѣ́, и глаго́ла и́мъ: ми́ръ ва́мъ.

И сiе́ ре́къ, показа́ и́мъ ру́цѣ [и но́зѣ] и ре́бра Своя́. Возра́довашася у́бо ученицы́, ви́дѣвше Го́спода.

Рече́ же и́мъ Иису́съ па́ки: ми́ръ ва́мъ: я́коже посла́ Мя Оте́цъ, и А́зъ посыла́ю вы́.

И сiе́ ре́къ, ду́ну и глаго́ла и́мъ: прiими́те Ду́хъ Свя́тъ:

и́мже отпустите́ грѣхи́, отпу́стятся и́мъ: и и́мже держите́, держа́тся.

Ѳома́ же, еди́нъ от обоюна́десяте, глаго́лемый Близне́цъ, не бѣ́ [ту́] съ ни́ми, егда́ прiи́де Иису́съ.

Глаго́лаху же ему́ друзі́и ученицы́: ви́дѣхомъ Го́спода. О́нъ же рече́ и́мъ: а́ще не ви́жу на руку́ Его́ я́звы гвозди́нныя, и вложу́ пе́рста моего́ въ я́звы гвозди́нныя, и вложу́ ру́ку мою́ въ ре́бра Его́, не и́му вѣ́ры.

И по дне́хъ осми́хъ па́ки бя́ху вну́трь ученицы́ Его́, и Ѳома́ съ ни́ми. Прiи́де Иису́съ две́ремъ затворе́ннымъ, и ста́ посредѣ́ [и́хъ] и рече́: ми́ръ ва́мъ.

Пото́мъ глаго́ла Ѳомѣ́: принеси́ пе́рстъ тво́й сѣ́мо, и ви́ждь ру́цѣ Мои́: и принеси́ ру́ку твою́, и вложи́ въ ре́бра Моя́: и не бу́ди невѣ́ренъ, но вѣ́ренъ.

И отвѣща́ Ѳома́ и рече́ Ему́: Госпо́дь мо́й и Бо́гъ мо́й.

Глаго́ла ему́ Иису́съ: я́ко ви́дѣвъ Мя́, вѣ́ровалъ еси́: блаже́ни не ви́дѣвшiи и вѣ́ровавше.

Мно́га же и и́на зна́менiя сотвори́ Иису́съ предъ ученики́ Свои́ми, я́же не су́ть пи́сана въ кни́гахъ си́хъ:

сiя́ же пи́сана бы́ша, да вѣ́руете, я́ко Иису́съ е́сть Христо́съ Сы́нъ Бо́жiй, и да вѣ́рующе живо́тъ и́мате во и́мя Его́.

[Зач. 66.] Посе́мъ яви́ся па́ки Иису́съ ученико́мъ [Свои́мъ, воста́въ от ме́ртвыхъ,] на мо́ри Тиверiа́дстѣмъ. Яви́ся же си́це:

бя́ху вку́пѣ Си́монъ Пе́тръ, и Ѳома́ нарица́емый Близне́цъ, и Нафана́илъ, и́же [бѣ́] от Ка́ны Галиле́йскiя, и сы́на Зеведе́ова, и и́на от учени́къ Его́ два́.

Глаго́ла и́мъ Си́монъ Пе́тръ: иду́ ры́бы лови́ти. Глаго́лаша ему́: и́демъ и мы́ съ тобо́ю. Изыдо́ша [же] и всѣдо́ша а́бiе въ кора́бль, и въ ту́ но́щь не я́ша ничесо́же.

У́тру же бы́вшу, ста́ Иису́съ при бре́зѣ: не позна́ша же ученицы́, я́ко Иису́съ е́сть.

Глаго́ла же и́мъ Иису́съ: дѣ́ти, еда́ что́ снѣ́дно и́мате? Отвѣща́ша ему́: ни́.

О́нъ же рече́ и́мъ: вве́рзите мре́жу о десну́ю страну́ корабля́ и обря́щете. Вверго́ша же, и ктому́ не можа́ху привлещи́ ея́ от мно́жества ры́бъ.

Глаго́ла же учени́къ то́й, его́же любля́ше Иису́съ, Петро́ви: Госпо́дь е́сть. Си́монъ же Пе́тръ слы́шавъ, я́ко Госпо́дь е́сть, епенди́томъ препоя́сася, бѣ́ бо на́гъ, и вве́ржеся въ мо́ре:

а друзі́и ученицы́ кораблеце́мъ прiидо́ша, не бѣ́ша бо дале́че от земли́, но я́ко двѣ́ стѣ́ лакте́й, влеку́ще мре́жу ры́бъ.

Егда́ у́бо излѣзо́ша на зе́млю, ви́дѣша о́гнь лежа́щь, и ры́бу на не́мъ лежа́щу и хлѣ́бъ.

[И] глаго́ла и́мъ Иису́съ: принеси́те от ры́бъ, я́же я́сте ны́нѣ.

Влѣ́зъ [же] Си́монъ Пе́тръ, извлече́ мре́жу на зе́млю, по́лну вели́кихъ ры́бъ сто́ [и] пятьдеся́тъ [и] три́: и толи́ко су́щымъ, не прото́ржеся мре́жа.

Глаго́ла и́мъ Иису́съ: прiиди́те, обѣ́дуйте. Ни еди́нъ же смѣ́яше от учени́къ истяза́ти Его́: Ты́ кто́ еси́? Вѣ́дяще, я́ко Госпо́дь е́сть.

Прiи́де же Иису́съ, и прiя́тъ хлѣ́бъ, и даде́ и́мъ, и ры́бу та́кожде.

Се́ уже́ тре́тiе яви́ся Иису́съ ученико́мъ Свои́мъ, воста́въ от ме́ртвыхъ.

[Зач. 67.] Егда́ же обѣ́доваше, глаго́ла Си́мону Петру́ Иису́съ: Си́моне Ио́нинъ, лю́биши ли Мя́ па́че си́хъ? Глаго́ла Ему́: е́й, Го́споди, Ты́ вѣ́си, я́ко люблю́ Тя. Глаго́ла ему́: паси́ а́гнцы Моя́.

Глаго́ла ему́ па́ки второ́е: Си́моне Ио́нинъ, лю́биши ли Мя́? Глаго́ла Ему́: е́й, Го́споди, Ты́ вѣ́си, я́ко люблю́ Тя. Глаго́ла ему́: паси́ о́вцы Моя́.

Глаго́ла ему́ тре́тiе: Си́моне Ио́нинъ, лю́биши ли Мя́? Оскорбѣ́ [же] Пе́тръ, я́ко рече́ ему́ тре́тiе: лю́биши ли Мя́? И глаго́ла Ему́: Го́споди, Ты́ вся́ вѣ́си: Ты́ вѣ́си, я́ко люблю́ Тя. Глаго́ла ему́ Иису́съ: паси́ о́вцы Моя́.

Ами́нь, ами́нь глаго́лю тебѣ́: егда́ бы́лъ еси́ ю́нъ, поя́сался еси́ са́мъ, и ходи́лъ еси́, а́може хотѣ́лъ еси́: егда́ же состарѣ́ешися, воздѣ́жеши ру́цѣ твои́, и и́нъ тя́ поя́шетъ, и веде́тъ, а́може не хо́щеши.

Сiе́ же рече́, назна́менуя, ко́ею сме́ртiю просла́витъ Бо́га. И сiя́ ре́къ, глаго́ла ему́: иди́ по Мнѣ́.

Обра́щься же Пе́тръ ви́дѣ ученика́, его́же любля́ше Иису́съ, вслѣ́дъ иду́ща, и́же и возлеже́ на ве́чери на пе́рси Его́ и рече́: Го́споди, кто́ е́сть предая́й Тя́?

Сего́ ви́дѣвъ Пе́тръ, глаго́ла Иису́сови: Го́споди, се́й же что́?

Глаго́ла ему́ Иису́съ: а́ще хощу́, да то́й пребыва́етъ, до́ндеже прiиду́, что́ къ тебѣ́? Ты́ по Мнѣ́ гряди́.

Изы́де же сло́во се́ въ бра́тiю, я́ко учени́къ то́й не у́мретъ. И не рече́ ему́ Иису́съ, я́ко не у́мретъ, но: а́ще хощу́ тому́ пребыва́ти, до́ндеже прiиду́, что́ къ тебѣ́?

Се́й е́сть учени́къ свидѣ́телствуяй о си́хъ, и́же и написа́ сiя́: и вѣ́мъ, я́ко и́стинно е́сть свидѣ́телство его́.

Су́ть же и и́на мно́га, я́же сотвори́ Иису́съ, я́же а́ще бы по еди́ному пи́сана бы́ша, ни самому́ мню́ [всему́] мíру вмѣсти́ти пи́шемыхъ кни́гъ. Ами́нь.

Коне́цъ е́же от Иоа́нна свята́го Ева́нгелiа: и́мать въ себѣ́ гла́въ 21, зача́лъ же церко́вныхъ 67.

Грузинский (древн.)

Языки

ერთსა მას შაბათსა მოვიდა მარიამ მაგდალენელი განთიად, ვიდრე ბნელღა იყო, საფლავსა მას ზედა და იხილა ლოდი იგი აღებული კარისა მისგან საფლავისა.

რბიოდა და მოვიდა სიმონ-პეტრესა და სხჳსა მის მოწაფისა, რომელი უყუარდა იესუს, და რქუა მათ: აღიღეს უფალი საფლავისაგან, და არა უწყი, სადა დადვეს იგი.

გამოვიდა პეტრე და სხუაჲ იგი მოწაფჱ და მოვიდოდეს საფლავად.

რბიოდეს ორნივე ზოგად. ხოლო სხუაჲ იგი მოწაფე წინა რბიოდა უადრეს პეტრესსა და მოვიდა პირველად საფლავად.

და შთახედა საფლავსა მას და იხილნა ტილონი იგი ხოლო მდებარენი და შინა არა შევიდა.

მოვიდა სიმონ-პეტრეცა შემდგომად მისა და შევიდა საფლავად და იხილნა ტილონი იგი მდებარენი.

და სუდარი იგი, რომელი იყო თავსა მისსა არა ტილოთა თანა მდებარე, არამედ თჳსაგან შეკეცილი ერთსა ადგილსა.

მაშინ შევიდა სხუაჲცა იგი მოწაფე, რომელი მოვიდა პირველად პეტრესა საფლავად. და იხილეს და ჰრწმენა.

რამეთუ არღა იცოდეს წერილისაჲ, ვითარმედ: ჯერ-არს მისი მკუდრეთით აღდგომაჲ.

წარვიდეს უკუე კუალად თჳსაგან მოწაფენი იგი.

ხოლო მარიამ დგა გარეშე საფლავსა მას თანა და ტიროდა. და ვითარ ტიროდა, შთახედა საფლავსა მას.

და იხილნა ორნი ანგელოზნი, სპეტაკითა მოსილნი, მსხდომარენი ერთი თავით და ერთი ფერჴით, სადა-იგი იდვა გუამი უფლისა იესუჲსი.

და ჰრქუეს მას ანგელოზთა მათ: დედაკაცო, რაჲსა სტირ? ხოლო მან ჰრქუა მათ, რამეთუ აღიღეს უფალი ჩემი საფლავით და არა უწყი, სადა დადვეს იგი.

ესე რაჲ თქუა, მიიქცა გარე და იხილა იესუ მდგომარე და არა უწყოდა, რამეთუ იესუ არს.

ჰრქუა მას იესუ: დედაკაცო, რაჲსა სტირ? ვის ეძიებ? მას ეგონა, ვითარმედ მემტილე იგი არს, და ჰრქუა მას: უფალო, უკუეთუ შენ აღიღე იგი, მითხარ მე, სადა დასდევ, და მე წარმოვიღო იგი.

ჰრქუა მას იესუ: მარიამ! მიიხილა მან გარეთ და ჰრქუა ებრაელებრ: რაბბუნი! რომელსა ჰრქჳან მოძღუარ, და მირბიოდა შემთხუევად მისა.

რქუა მას იესუ: ნუ შემომეხები მე, რამეთუ არღა აღსრულ ვარ მამისა ჩემისა; წარვედ ძმათა ჩემთა და არქუ მათ: აღვალ მამისა ჩემისა და მამისა თქუენისა, ღმრთისა ჩემისა და ღმრთისა თქუენისა.

მოვიდა მარიამ მაგდალენელი თხრობად მოწაფეთა მისთა, რამეთუ იხილა უფალი და ესრეთ ჰრქუა მას.

და ვითარცა შემწუხრდა დღე იგი ერთშაბათისაჲ მის, და კარნი იგი დაჴშულ იყვნეს, სადა-იგი იყვნეს მოწაფენი შეკრებულ შიშისათჳს ჰურიათაჲსა, მოვიდა იესუ და დადგა შორის მათსა და ჰრქუა მათ: მშჳდობაჲ თქუენ თანა!

და ვითარცა ესე თქუა, უჩუენა მათ ჴელნი თჳსნი და გუერდი მისი. და განიხარეს მოწაფეთა, იხილეს რაჲ უფალი.

რქუა მათ იესუ კუალად: მშჳდობაჲ თქუენ თანა! ვითარცა მომავლინა მე მამამან, მეცა წარგავლინებ თქუენ.

და ვითარცა ესე თქუა შეჰბერა მათ და რჰქუა: მიიღეთ სული წმიდაჲ.

უკუეთუ ვიეთნიმე მიუტევნეთ ცოდვანი, მიეტევნენ მათ; და უკუეთუ ვიეთნიმე შეიპყრნეთ, შეპყრობილ იყვნენ.

ხოლო თომა, ერთი იგი ათორმეტთაგანნი, რომელსა ერქუა მარჩბივ, არა იყო მათ თანა, ოდეს-იგი მოვიდა იესუ.

უთხრობდეს მას სხუანი იგი მოწაფენი, ვითარმედ: ვიხილეთ ჩვენ უფალი. ხოლო მან ჰრქუა მათ: უკუეთუ არა ვიხილო ჴელთა მისთა სახე იგი სამსჭუალთაჲ და დავსხნე თითნი ჩემნი ადგილსა მას სამსჭუალთასა და დავსდვა ჴელი ჩემი გუერდსა მისსა, არასადა მრწმენეს.

და შემდგომად რვისა დღისა კუალად იყვნეს მოწაფენი მისნი შინაგან, და თომაცა მათ თანა. და შევიდა იესუ კართა ჴშულთა და დადგა შორის მათსა და ჰრქუა მათ: მშჳდობაჲ თქუენ თანა!

მერმე ჰრქუა თომას: მოყვენ თითნი შენნი და იხილენ ჴელნი ჩემნი და მოიღე ჴელი შენი და დამდევ გუერდსა ჩემსა და ნუ იყოფი ურწმუნო, არამედ გრწმენინ.

მიუგო თომა და ჰრქუა: უფალი ჩემი და ღმერთი ჩემი!

ჰრქუა მას იესუ: რამეთუ მიხილე და გრწამს; ნეტარ არიან, რომელთა არა უხილავ და ვჰრწმენე.

მრავალნი სხუანიცა სასწაულნი ქმნნა იესუ წინაშე მოწაფეთა თჳსთა, რომელნი არა დაწერილ არიან წიგნსა ამას.

ხოლო ესე დაიწერა, რაჲთა გრწმენეს, რამეთუ იესუ არს ქრისტე, ძჱ ღმრთისაჲ, და რაჲთა გრწმენეს და ცხორებაჲ გაქუნდეს სახელითა მისითა.

ამისა შემდგომად კუალად გამოუცხადა თავი თჳსი იესუ მოწაფეთა თჳსთა ზღუასა მას ზედა ტიბერიისასა. ხოლო გამოუცხადა ესრეთ:

იყვნეს ზოგად სიმონ-პეტრე და თომა, რომელსა ერქუა მარჩბივ, და ნათანაელ, რომელი იყო კანაჲთ გალილეაჲსაჲთ, და ძენი ზებედესნი და სხუანი მოწაფეთაგანნი ორნი.

ჰრქუა მათ სიმონ-პეტრე: წარვიდე სათხევლობად. ჰრქუეს მას: მოვიდეთ ჩუენცა შენ თანა. განვიდეს და შევიდეს ნავსა. და მას ღამესა არარაჲ იპყრეს.

და ვითარცა განთენდებოდა, დგა იესუ კიდესა ზედა, და არა უწყოდეს მოწაფეთა, ვითარმედ უფალი არს.

ჰრქუა მათ იესუ: ყრმანო, საჭმელი ნუ გაქუს რაჲა? მიუგეს და ჰრქუეს: არა.

ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: სდევით ბადე ეგე მარჯუენით კერძო ნავისა მაგის და ჰპოოთ. ხოლო მათ სდევს ბადე იგი და ვერღარა ეძლო გამოთრევად სიმრავლისა მისგან თევზთაჲსა.

ჰრქუა პეტრეს მოწაფემან მან, რომელი უყუარდა იესუს, ვითარმედ: უფალი არს. ხოლო სიმონ-პეტრეს ვითარცა ესმა, ვითარმედ უფალი არს, მოირტყა შესამოსელი თჳსი, რამეთუ შიშუელი იყო, და შთაიგდო თავი თჳსი ზღუად.

ხოლო სხუანი მოწაფენი ნავითა მოვიდოდეს, რამეთუ არა შორს იყვნეს ქუეყანისაგან, არამედ ორას წყრთა ოდენ, და გამოითრევდეს ბადესა მას თევზითა სავსესა.

და ვითარცა გამოჴდეს ქუეყანად, იხილეს ნაკუერცხალი მდებარე და თევზი მას ზედა და პური.

ჰრქუა მათ იესუ: მოიღეთ თევზთა მათგანი, რომელი იპყართ.

აღვიდა სიმონ-პეტრეცა და გამოითრევდა ბადესა მას ქუეყანად, სავსესა დიდ-დიდითა თევზითა, რომელი იყო ას ერგასის და სამ. ესოდენ იყო, და არა განსთქდა ბადე იგი.

ჰრქუა მათ იესუ: მოვედით და ისადილენით. და არავინ მოწაფეთაგანმან კითხვად მისა, ვითარმედ: შენ ვინ ხარ? იცოდეს ყოველთა, რამეთუ უფალი არს.

მოვიდა იესუ და მოიღო პური იგი და მისცა მათ, და თევზი იგი ეგრეთვე.

ესე სამ-გზის გამოეცხადა იესუ მოწაფეთა თჳსთა, აღ-რაჲ-დგა მკუდრეთით.

და ოდეს ისადილნეს, ჰრქუა სიმონ-პეტრეს იესუ: სიმონ იონაჲსო, გიყუარ მეა უფროჲს ამათსა? ჰრქუა მას პეტრე: ჰე, უფალო, შენ უწყი, რამეთუ მიყუარ შენ. ჰრქუა მას იესუ: აძოენ კრავნი ჩემნი.

ჰრქუა მას მერმეცა მეორედ: სიმონ იონაჲსო, გიყუარ მეა? ჰრქუა მას პეტრე: ჰე, უფალო, შენ იცი, რამეთუ მიყუარ შენ. ჰრქუა მას იესუ: დამწყსენ ცხოვარნი ჩემნი.

კუალად ჰრქუა მას იესუ მესამედ: სიმონ იონაჲსო, გიყუარ მეა? შეწუხნა პეტრე, რამეთუ ჰრქუა მას მესამედ: გიყუარ მე? და ჰრქუა მას: უფალო, შენ ყოველი უწყი და ყოველი იცი, რამეთუ მიყუარ შენ. ჰრქუა მას იესუ: დამწყსენ ცხოვარნი ჩემნი.

ამენ, ამენ გეტყჳ შენ: ოდეს იყავ ჭაბუკ, შეირტყი თავით თჳსით და ხჳდოდი, ვიდრეცა გნებავნ. ხოლო რაჟამს დაჰბერდე, განიპყრნე ჴელნი შენნი, და სხუამან შეგარტყას შენ და წარგიყვანოს, ვიდრეცა შენ არა გინდეს.

ხოლო ესე თქუა და აუწყებდა, რომლითა სიკუდილითა ადიდოს ღმერთი. და ვითარცა ესე თქუა, ჰრქუა მას: შემომიდეგ მე.

მოიქცა პეტრე და იხილა მოწაფე იგი, რომელი უყუარდა იესუს, მისდევდა რაჲ, რომელი-იგი მიეყრდნა სერობასა მას მკერდსა მისსა და ჰრქუა მას: უფალო, ვინ არს, რომელი მიგცემს შენ?

ესე ვითარცა იხილა პეტრე, ჰრქუა იესუს: უფალო, ხოლო ესე რაჲ?

ჰრქუა მას იესუ: უკუეთუ მინდეს ყოფაჲ მაგისი, ვიდრემდე მოვიდე, შენდა რაჲ? შენ მე შემომიდეგ.

და განჴდა სიტყუაჲ ესე ძმათა შორის, ვითარმედ: მოწაფე იგი არა მოკუდეს. და არა ჰრქუა მას იესუ, ვითარმედ: არა მოკუდეს, არამედ: უკუეთუ მინდეს მაგისი ყოფაჲ, ვიდრე მოსლვად ჩემდამდე, შენდა რაჲ?

ესე არს მოწაფე იგი, რომელი წამებს ამათთჳს და რომელმან დაწერა ესე. და უწყით, რამეთუ ჭეშმარიტ არს წამებაჲ მისი.

და არიან სხუანიცა მრავალ, რომელ ქმნნა იესუ, რომელნი თუმცა დაიწერებოდეს თითოეულად, არცაღა ვჰგონებ, ვითარმცა სოფელმან ამან დაიტია აღწერილი წიგნები.