Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Ездр.
Неем.
2Ездр.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Притч.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Макк.
2Макк.
3Макк.
3Ездр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
2:1
2:2
2:3
2:4
2:5
2:6
2:7
2:8
2:9
2:10
2:11
2:12
2:15
2:16
2:18
2:20
2:21
2:23
Глава 14
14:1
14:2
14:4
14:5
14:7
14:8
14:9
14:10
14:11
14:12
14:14
14:15
14:16
14:18
14:20
14:21
14:22
14:25
14:28
14:29
1 Первое чудо в Кане. 13 Изгнание продавцов из храма. 18 Храм Его тела. 23 Видя Его чудеса, многие уверовали.
[Зач. 6.] На третий день был брак в Кане Галилейской, и Матерь Иисуса была там.
Был также зван Иисус и ученики Его на брак.
И как недоставало вина, то Матерь Иисуса говорит Ему: вина нет у них.
Иисус говорит Ей: что Мне и Тебе, Же́но? еще не пришел час Мой.
Матерь Его сказала служителям: что скажет Он вам, то сделайте.
Было же тут шесть каменных водоносов, стоявших по обычаю очищения Иудейского, вмещавших по две или по три меры.
Иисус говорит им: наполните сосуды водою. И наполнили их до верха.
И говорит им: теперь почерпните и несите к распорядителю пира. И понесли.
Когда же распорядитель отведал воды, сделавшейся вином, – а он не знал, откуда это вино, знали только служители, почерпавшие воду, – тогда распорядитель зовет жениха
и говорит ему: всякий человек подает сперва хорошее вино, а когда напьются, тогда худшее; а ты хорошее вино сберег доселе.
Так положил Иисус начало чудесам в Кане Галилейской и явил славу Свою; и уверовали в Него ученики Его.
[Зач. 7.] После сего пришел Он в Капернаум, Сам и Матерь Его, и братья Его, и ученики Его; и там пробыли немного дней.
Приближалась Пасха Иудейская, и Иисус пришел в Иерусалим
и нашел, что в храме продавали волов, овец и голубей, и сидели меновщики денег.
И, сделав бич из веревок, выгнал из храма всех, также и овец и волов; и деньги у меновщиков рассыпал, а столы их опрокинул.
И сказал продающим голубей: возьмите это отсюда и до́ма Отца Моего не делайте домом торговли.
При сем ученики Его вспомнили, что написано: ревность по доме Твоем снедает Меня.
На это Иудеи сказали: каким знамением докажешь Ты нам, что имеешь власть так поступать?
Иисус сказал им в ответ: разрушьте храм сей, и Я в три дня воздвигну его.
На это сказали Иудеи: сей храм строился сорок шесть лет, и Ты в три дня воздвигнешь его?
А Он говорил о храме тела Своего.
Когда же воскрес Он из мертвых, то ученики Его вспомнили, что Он говорил это, и поверили Писанию и слову, которое сказал Иисус.
И когда Он был в Иерусалиме на празднике Пасхи, то многие, видя чудеса, которые Он творил, уверовали во имя Его.
Но Сам Иисус не вверял Себя им, потому что знал всех
и не имел нужды, чтобы кто засвидетельствовал о человеке, ибо Сам знал, что в человеке.
1 «В доме Отца Моего обителей много»; «Я есмь путь и истина и жизнь». Филипп просит показать им Отца; ответ Иисуса Христа. 15 Обещан иной Утешитель, Дух истины; «кто любит Меня, тот соблюдает слово Мое»; «мир Мой даю вам».
[Зач. 47.] Да не смущается сердце ваше; веруйте в Бога, и в Меня веруйте.
В доме Отца Моего обителей много. А если бы не так, Я сказал бы вам: Я иду приготовить место вам.
И когда пойду и приготовлю вам место, приду опять и возьму вас к Себе, чтобы и вы были, где Я.
А куда Я иду, вы знаете, и путь знаете.
Фома сказал Ему: Господи! не знаем, куда идешь; и как можем знать путь?
Иисус сказал ему: Я есмь путь и истина и жизнь; никто не приходит к Отцу, как только через Меня.
Если бы вы знали Меня, то знали бы и Отца Моего. И отныне знаете Его и видели Его.
Филипп сказал Ему: Господи! покажи нам Отца, и довольно для нас.
Иисус сказал ему: столько времени Я с вами, и ты не знаешь Меня, Филипп? Видевший Меня видел Отца; как же ты говоришь, покажи нам Отца?
Разве ты не веришь, что Я в Отце и Отец во Мне? [Зач. 48.] Слова, которые говорю Я вам, говорю не от Себя; Отец, пребывающий во Мне, Он творит дела.
Верьте Мне, что Я в Отце и Отец во Мне; а если не так, то верьте Мне по самым делам.
Истинно, истинно говорю вам: верующий в Меня, дела, которые творю Я, и он сотворит, и больше сих сотворит, потому что Я к Отцу Моему иду.
И если чего попросите у Отца во имя Мое, то сделаю, да прославится Отец в Сыне.
Если чего попросите во имя Мое, Я то сделаю.
Если любите Меня, соблюдите Мои заповеди.
И Я умолю Отца, и даст вам другого Утешителя, да пребудет с вами вовек,
Духа истины, Которого мир не может принять, потому что не видит Его и не знает Его; а вы знаете Его, ибо Он с вами пребывает и в вас будет.
Не оставлю вас сиротами; приду к вам.
Еще немного, и мир уже не увидит Меня; а вы увидите Меня, ибо Я живу, и вы будете жить.
В тот день узнаете вы, что Я в Отце Моем, и вы во Мне, и Я в вас.
Кто имеет заповеди Мои и соблюдает их, тот любит Меня; а кто любит Меня, тот возлюблен будет Отцом Моим; и Я возлюблю его и явлюсь ему Сам.
Иуда – не Искариот – говорит Ему: Господи! что это, что Ты хочешь явить Себя нам, а не миру?
Иисус сказал ему в ответ: кто любит Меня, тот соблюдет слово Мое; и Отец Мой возлюбит его, и Мы придем к нему и обитель у него сотворим.
Нелюбящий Меня не соблюдает слов Моих; слово же, которое вы слышите, не есть Мое, но пославшего Меня Отца.
Сие сказал Я вам, находясь с вами.
Утешитель же, Дух Святой, Которого пошлет Отец во имя Мое, научит вас всему и напомнит вам все, что Я говорил вам.
Мир оставляю вам, мир Мой даю вам; не так, как мир дает, Я даю вам. [Зач. 49.] Да не смущается сердце ваше и да не устрашается.
Вы слышали, что Я сказал вам: иду от вас и приду к вам. Если бы вы любили Меня, то возрадовались бы, что Я сказал: иду к Отцу; ибо Отец Мой более Меня.
И вот, Я сказал вам о том, прежде нежели сбылось, дабы вы поверили, когда сбудется.
Уже немного Мне говорить с вами; ибо идет князь мира сего, и во Мне не имеет ничего.
Но чтобы мир знал, что Я люблю Отца и, как заповедал Мне Отец, так и творю: встаньте, пойдем отсюда.
[Зач. 6.] И въ тре́тiй де́нь бра́къ бы́сть въ Ка́нѣ Галiле́йстей: и бѣ́ Ма́ти Иису́сова ту́.
Зва́нъ же бы́сть Иису́съ и ученицы́ Его́ на бра́къ.
И недоста́вшу вину́, глаго́ла Ма́ти Иису́сова къ Нему́: вина́ не и́мутъ.
Глаго́ла Е́й Иису́съ: что́ [е́сть] Мнѣ́ и Тебѣ́, Же́но? Не у́ прiи́де ча́съ Мо́й.
Глаго́ла Ма́ти Его́ слуга́мъ: е́же а́ще глаго́летъ ва́мъ, сотвори́те.
Бѣ́ху же ту́ водоно́си ка́менни ше́сть, лежа́ще по очище́нiю Иуде́йску, вмѣстя́щiй по двѣма́ или́ трiе́мъ мѣ́рамъ.
Глаго́ла и́мъ Иису́съ: напо́лните водоно́сы воды́. И напо́лниша и́хъ до верха́.
И глаго́ла и́мъ: почерпи́те ны́нѣ и принеси́те архитрикли́нови. И принесо́ша.
Я́коже вкуси́ архитрикли́нъ вина́ бы́вшаго от воды́, и не вѣ́даше, отку́ду е́сть: слу́ги же вѣ́дяху поче́рпшiи во́ду: пригласи́ жениха́ архитрикли́нъ.
И глаго́ла ему́: вся́къ человѣ́къ пре́жде до́брое вино́ полагае́тъ, и егда́ упiю́тся, тогда́ ху́ждшее: ты́ [же] соблю́лъ еси́ до́брое вино́ досе́лѣ.
Се́ сотвори́ нача́токъ зна́мениемъ Иису́съ въ Ка́нѣ Галиле́йстѣй и яви́ сла́ву Свою́: и вѣ́роваша въ Него́ ученицы́ Его́.
[Зач. 7.] По се́мъ сни́де въ Капернау́мъ Са́мъ и Ма́ти Его́, и бра́тiя Его́: и ту́ не мно́ги дни́ пребы́ша.
И бли́зъ бѣ́ Па́сха Иуде́йска, и взы́де во Иерусали́мъ Иису́съ
и обрѣ́те въ це́ркви продаю́щая о́вцы и волы́ и го́луби, и пѣ́няжники сѣдя́щыя.
И сотвори́въ би́чь от ве́рвiй, вся́ изгна́ изъ це́ркве, о́вцы и волы́: и торжнико́мъ разсы́па пѣ́нязи и дски́ опрове́рже:
и продаю́щымъ го́луби рече́: возми́те сiя́ отсю́ду и не твори́те до́му Отца́ Моего́ до́му ку́пленаго {ку́пли}.
Помяну́ша же ученицы́ Его́, я́ко пи́сано е́сть: жа́лость до́му Твоего́ снѣ́сть Мя́ {ре́вность до́му Твоего́ снѣде́ Мя}.
Отвѣща́ша же Иуде́е и рѣ́ша Ему́: ко́е зна́мение явля́еши на́мъ, я́ко сiя́ твори́ши.
Отвѣща́ Иису́съ и рече́ и́мъ: разорите́ це́рковь сiю́, и тре́ми де́нми воздви́гну ю́.
Рѣ́ша же Иуде́е: четы́редесять и шестiю́ лѣ́тъ создана́ бы́сть це́рковь сiя́, и Ты́ ли тре́ми де́нми воздви́гнеши ю́?
О́нъ же глаго́лаше о це́ркви тѣ́ла Своего́.
Егда́ у́бо воста́ от ме́ртвыхъ, помяну́ша ученицы́ Его́, я́ко се́ глаго́лаше, и вѣ́роваша Писа́нiю и словеси́, е́же рече́ Иису́съ.
Егда́ же бѣ́ въ Иерусали́мѣхъ въ пра́здникъ Па́схи, мно́зи вѣ́роваша во и́мя Его́, ви́дяще зна́менiя Его́, я́же творя́ше.
Са́мъ же Иису́съ не вдая́ше Себе́ въ вѣ́ру и́хъ, зане́ са́мъ вѣ́дяше вся́,
и я́ко не тре́боваше, да кто́ свидѣ́телствуетъ о человѣ́цехъ: Са́мъ бо вѣ́дяше, что́ бѣ́ въ человѣ́цехъ.
[Зач. 47.] Да не смуща́ется се́рдце ва́ше: вѣ́руйте въ Бо́га, и въ Мя́ вѣ́руйте:
въ дому́ Отца́ Моего́ оби́тели мно́ги су́ть: а́ще ли же ни́, ре́клъ бы́хъ ва́мъ: иду́ угото́вати мѣ́сто ва́мъ:
и а́ще {а́ще пойду́ и} угото́влю мѣ́сто ва́мъ, па́ки прiиду́ и поиму́ вы́ къ Себѣ́, да, идѣ́же е́смь А́зъ и вы́ бу́дете:
и а́може А́зъ иду́, вѣ́сте, и пу́ть вѣ́сте.
Глаго́ла Ему́ Ѳома́: Го́споди, не вѣ́мы, ка́мо и́деши: и ка́ко мо́жемъ пу́ть вѣ́дѣти?
Глаго́ла ему́ Иису́съ: А́зъ е́смь пу́ть и и́стина и живо́тъ: никто́же прiи́детъ ко Отцу́, то́кмо Мно́ю:
а́ще Мя́ бы́сте зна́ли, и Отца́ Моего́ зна́ли бы́сте [у́бо]: и отсе́лѣ позна́сте Его́, и ви́дѣсте Его́.
Глаго́ла Ему́ Фили́ппъ: Го́споди, покажи́ на́мъ Отца́, и довлѣ́етъ на́мъ.
Глаго́ла ему́ Иису́съ: толи́ко вре́мя съ ва́ми е́смь, и не позна́лъ еси́ Мене́, Фили́ппе? Ви́дѣвый Мене́ ви́дѣ Отца́: и ка́ко ты́ глаго́леши: покажи́ на́мъ Отца́?
Не вѣ́руеши ли, я́ко А́зъ во Отцѣ́, и Оте́цъ во Мнѣ́ е́сть? [Зач. 48.] Глаго́лы, я́же А́зъ глаго́лю ва́мъ, о Себѣ́ не глаго́лю: Оте́цъ же во Мнѣ́ пребыва́яй, То́й твори́тъ дѣла́:
вѣ́руйте Мнѣ́, я́ко А́зъ во Отцѣ́, и Оте́цъ во Мнѣ́: а́ще ли же ни́, за та́ дѣла́ вѣ́ру ими́те Ми́.
Ами́нь, ами́нь глаго́лю ва́мъ: вѣ́руяй въ Мя́, дѣла́, я́же А́зъ творю́, и то́й сотвори́тъ, и бо́лша си́хъ сотвори́тъ: я́ко А́зъ ко Отцу́ Моему́ гряду́:
и е́же а́ще что́ про́сите [от Отца́] во и́мя Мое́, то́ сотворю́, да просла́вится Оте́цъ въ Сы́нѣ:
[и] а́ще чесо́ про́сите во и́мя Мое́, А́зъ сотворю́.
А́ще лю́бите Мя́, за́повѣди Моя́ соблюди́те,
и А́зъ умолю́ Отца́, и ино́го Утѣ́шителя да́стъ ва́мъ, да бу́детъ съ ва́ми въ вѣ́къ,
Ду́хъ и́стины, Его́же мíръ не мо́жетъ прiя́ти, я́ко не ви́дитъ Его́, ниже́ зна́етъ Его́: вы́ же зна́ете Его́, я́ко въ ва́съ пребыва́етъ и въ ва́съ бу́детъ.
Не оста́влю ва́съ си́ры: прiиду́ къ ва́мъ:
еще́ ма́ло, и мíръ ктому́ не уви́дитъ Мене́, вы́ же уви́дите Мя́, я́ко А́зъ живу́, и вы́ жи́ви бу́дете:
въ то́й де́нь уразумѣ́ете вы́, я́ко А́зъ во Отцѣ́ Мое́мъ, и вы́ во Мнѣ́, и А́зъ въ ва́съ.
[Зач..] Имѣ́яй за́повѣди Моя́ и соблюда́яй и́хъ, то́й е́сть любя́й Мя́: а любя́й Мя́ возлю́бленъ бу́детъ Отце́мъ Мои́мъ, и А́зъ возлюблю́ его́, и явлю́ся ему́ Са́мъ.
Глаго́ла Ему́ Иу́да не Искарiо́тскiй: Го́споди, и что́ бы́сть, я́ко на́мъ хо́щеши яви́тися, а не мíрови?
Отвѣща́ Иису́съ и рече́ ему́: а́ще кто́ лю́битъ Мя́, сло́во Мое́ соблюде́тъ: и Оте́цъ Мо́й возлю́битъ его́, и къ нему́ прiи́дема, и оби́тель у него́ сотвори́ма:
не любя́й Мя́ слове́съ Мои́хъ не соблюда́етъ: и сло́во, е́же слы́шасте, нѣ́сть Мое́, но посла́вшаго Мя́ Отца́.
Сiя́ глаго́лахъ ва́мъ въ ва́съ сы́й:
Утѣ́шитель же, Ду́хъ Святы́й, Его́же по́слетъ Оте́цъ во и́мя Мое́, то́й вы́ научи́тъ всему́, и воспомяне́тъ ва́мъ вся́, я́же рѣ́хъ ва́мъ.
Ми́ръ оставля́ю ва́мъ, ми́ръ Мо́й даю́ ва́мъ: не я́коже мíръ дае́тъ, А́зъ даю́ ва́мъ. [Зач. 49.] Да не смуща́ется се́рдце ва́ше, ни устраша́етъ.
Слы́шасте, я́ко А́зъ рѣ́хъ ва́мъ: иду́ и прiиду́ къ ва́мъ. А́ще бы́сте люби́ли Мя́, возра́довалися бы́сте [у́бо], я́ко рѣ́хъ: иду́ ко Отцу́: я́ко Оте́цъ Мо́й бо́лiй Мене́ е́сть.
И ны́нѣ рѣ́хъ ва́мъ, пре́жде да́же не бу́детъ, да, егда́ бу́детъ, вѣ́ру и́мете.
Ктому́ не мно́го глаго́лю съ ва́ми: гряде́тъ бо сего́ мíра кня́зь, и во Мнѣ́ не и́мать ничесо́же.
Но да разумѣ́етъ мíръ, я́ко люблю́ Отца́, и я́коже заповѣ́да Мнѣ́ Оте́цъ, та́ко творю́: воста́ните, и́демъ отсю́ду.
Латинский (Nova Vulgata)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (еп. Кассиан)
- Рус. (К.П. Победоносцев)
- Arab (JAB)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian (ancient)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Greek (NA, 28)
- Hebrew NT by Delitzsch
- Italian (CEI 1974)
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Latvian
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Tatar
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
- Uzbek
Et die tertio nuptiae factae sunt in Cana Galilaeae, et erat mater Iesu ibi;
vocatus est autem et Iesus et discipuli eius ad nuptias.
Et deficiente vino, dicit mater Iesu ad eum: «Vinum non habent».
Et dicit ei Iesus: «Quid mihi et tibi, mulier? Nondum venit hora mea».
Dicit mater eius ministris: «Quodcumque dixerit vobis, facite».
Erant autem ibi lapideae hydriae sex positae secundum purificationem Iudaeorum, capientes singulae metretas binas vel ternas.
Dicit eis Iesus: «Implete hydrias aqua». Et impleverunt eas usque ad summum.
Et dicit eis: «Haurite nunc et ferte architriclino». Illi autem tulerunt.
Ut autem gustavit architriclinus aquam vinum factam et non sciebat unde esset, ministri autem sciebant, qui haurierant aquam, vocat sponsum architriclinus
et dicit ei: «Omnis homo primum bonum vinum ponit et, cum inebriati fuerint, id quod deterius est; tu servasti bonum vinum usque adhuc».
Hoc fecit initium signorum Iesus in Cana Galilaeae et manifestavit gloriam suam, et crediderunt in eum discipuli eius.
Post hoc descendit Capharnaum ipse et mater eius et fratres eius et discipuli eius, et ibi manserunt non multis diebus.
Et prope erat Pascha Iudaeorum, et ascendit Hierosolymam Iesus.
Et invenit in templo vendentes boves et oves et columbas, et nummularios sedentes;
et cum fecisset flagellum de funiculis, omnes eiecit de templo, oves quoque et boves, et nummulariorum effudit aes et mensas subvertit;
et his, qui columbas vendebant, dixit: «Auferte ista hinc! Nolite facere domum Patris mei domum negotiationis».
Recordati sunt discipuli eius quia scriptum est: «Zelus domus tuae comedit me».
Responderunt ergo Iudaei et dixerunt ei: «Quod signum ostendis nobis, quia haec facis?».
Respondit Iesus et dixit eis: «Solvite templum hoc, et in tribus diebus excitabo illud».
Dixerunt ergo Iudaei: «Quadraginta et sex annis aedificatum est templum hoc, et tu tribus diebus excitabis illud?».
Ille autem dicebat de templo corporis sui.
Cum ergo resurrexisset a mortuis, recordati sunt discipuli eius quia hoc dicebat, et crediderunt Scripturae et sermoni, quem dixit Iesus.
Cum autem esset Hierosolymis in Pascha, in die festo, multi crediderunt in nomine eius, videntes signa eius, quae faciebat.
Ipse autem Iesus non credebat semetipsum eis, eo quod ipse nosset omnes,
et quia opus ei non erat, ut quis testimonium perhiberet de homine; ipse enim sciebat quid esset in homine.
Non turbetur cor vestrum. Creditis in Deum et in me credite.
In domo Patris mei mansiones multae sunt; si quo minus, dixissem vobis, quia vado parare vobis locum?
Et si abiero et praeparavero vobis locum, iterum venio et accipiam vos ad meipsum, ut, ubi sum ego, et vos sitis.
Et quo ego vado, scitis viam».
Dicit ei Thomas: «Domine, nescimus quo vadis; quomodo possumus viam scire?».
Dicit ei Iesus: «Ego sum via et veritas et vita; nemo venit ad Patrem nisi per me.
Si cognovistis me, et Patrem meum utique cognoscetis; et amodo cognoscitis eum et vidistis eum».
Dicit ei Philippus: «Domine, ostende nobis Patrem, et sufficit nobis».
Dicit ei Iesus: «Tanto tempore vobiscum sum, et non cognovisti me, Philippe? Qui vidit me, vidit Patrem. Quomodo tu dicis: "Ostende nobis Patrem"?
Non credis quia ego in Patre, et Pater in me est? Verba, quae ego loquor vobis, a meipso non loquor; Pater autem in me manens facit opera sua.
Credite mihi quia ego in Patre, et Pater in me est; alioquin propter opera ipsa credite.
Amen, amen dico vobis: Qui credit in me, opera, quae ego facio, et ipse faciet et maiora horum faciet, quia ego ad Patrem vado.
Et quodcumque petieritis in nomine meo, hoc faciam, ut glorificetur Pater in Filio;
si quid petieritis me in nomine meo, ego faciam.
Si diligitis me, mandata mea servabitis;
et ego rogabo Patrem, et alium Paraclitum dabit vobis, ut maneat vobiscum in aeternum,
Spiritum veritatis, quem mundus non potest accipere, quia non videt eum nec cognoscit. Vos cognoscitis eum, quia apud vos manet; et in vobis erit.
Non relinquam vos orphanos; venio ad vos.
Adhuc modicum, et mundus me iam non videt; vos autem videtis me, quia ego vivo et vos vivetis.
In illo die vos cognoscetis quia ego sum in Patre meo, et vos in me, et ego in vobis.
Qui habet mandata mea et servat ea, ille est, qui diligit me; qui autem diligit me, diligetur a Patre meo, et ego diligam eum et manifestabo ei meipsum».
Dicit ei Iudas, non ille Iscariotes: «Domine, et quid factum est, quia nobis manifestaturus es teipsum et non mundo?».
Respondit Iesus et dixit ei: «Si quis diligit me, sermonem meum servabit, et Pater meus diliget eum, et ad eum veniemus et mansionem apud eum faciemus;
qui non diligit me, sermones meos non servat. Et sermo, quem auditis, non est meus, sed eius qui misit me, Patris.
Haec locutus sum vobis apud vos manens.
Paraclitus autem, Spiritus Sanctus, quem mittet Pater in nomine meo, ille vos docebit omnia et suggeret vobis omnia, quae dixi vobis.
Pacem relinquo vobis, pacem meam do vobis; non quomodo mundus dat, ego do vobis. Non turbetur cor vestrum neque formidet.
Audistis quia ego dixi vobis: Vado et venio ad vos. Si diligeretis me, gauderetis quia vado ad Patrem, quia Pater maior me est.
Et nunc dixi vobis, priusquam fiat, ut, cum factum fuerit, credatis.
Iam non multa loquar vobiscum, venit enim princeps mundi et in me non habet quidquam;
sed, ut cognoscat mundus quia diligo Patrem, et sicut mandatum dedit mihi Pater, sic facio. Surgite, eamus hinc.