Я́коже вкуси́ архитрикли́нъ вина́ бы́вшаго от воды́, и не вѣ́даше, отку́ду е́сть: слу́ги же вѣ́дяху поче́рпшiи во́ду: пригласи́ жениха́ архитрикли́нъ.

И глаго́ла ему́: вся́къ человѣ́къ пре́жде до́брое вино́ полагае́тъ, и егда́ упiю́тся, тогда́ ху́ждшее: ты́ [же] соблю́лъ еси́ до́брое вино́ досе́лѣ.

Се́ сотвори́ нача́токъ зна́мениемъ Иису́съ въ Ка́нѣ Галиле́йстѣй и яви́ сла́ву Свою́: и вѣ́роваша въ Него́ ученицы́ Его́.

[Зач. 7.] По се́мъ сни́де въ Капернау́мъ Са́мъ и Ма́ти Его́, и бра́тiя Его́: и ту́ не мно́ги дни́ пребы́ша.

И бли́зъ бѣ́ Па́сха Иуде́йска, и взы́де во Иерусали́мъ Иису́съ

и обрѣ́те въ це́ркви продаю́щая о́вцы и волы́ и го́луби, и пѣ́няжники сѣдя́щыя.

И сотвори́въ би́чь от ве́рвiй, вся́ изгна́ изъ це́ркве, о́вцы и волы́: и торжнико́мъ разсы́па пѣ́нязи и дски́ опрове́рже:

и продаю́щымъ го́луби рече́: возми́те сiя́ отсю́ду и не твори́те до́му Отца́ Моего́ до́му ку́пленаго {ку́пли}.

Помяну́ша же ученицы́ Его́, я́ко пи́сано е́сть: жа́лость до́му Твоего́ снѣ́сть Мя́ {ре́вность до́му Твоего́ снѣде́ Мя}.

Отвѣща́ша же Иуде́е и рѣ́ша Ему́: ко́е зна́мение явля́еши на́мъ, я́ко сiя́ твори́ши.

Отвѣща́ Иису́съ и рече́ и́мъ: разорите́ це́рковь сiю́, и тре́ми де́нми воздви́гну ю́.

Рѣ́ша же Иуде́е: четы́редесять и шестiю́ лѣ́тъ создана́ бы́сть це́рковь сiя́, и Ты́ ли тре́ми де́нми воздви́гнеши ю́?

О́нъ же глаго́лаше о це́ркви тѣ́ла Своего́.

Егда́ у́бо воста́ от ме́ртвыхъ, помяну́ша ученицы́ Его́, я́ко се́ глаго́лаше, и вѣ́роваша Писа́нiю и словеси́, е́же рече́ Иису́съ.

Егда́ же бѣ́ въ Иерусали́мѣхъ въ пра́здникъ Па́схи, мно́зи вѣ́роваша во и́мя Его́, ви́дяще зна́менiя Его́, я́же творя́ше.

Са́мъ же Иису́съ не вдая́ше Себе́ въ вѣ́ру и́хъ, зане́ са́мъ вѣ́дяше вся́,

и я́ко не тре́боваше, да кто́ свидѣ́телствуетъ о человѣ́цехъ: Са́мъ бо вѣ́дяше, что́ бѣ́ въ человѣ́цехъ.

[Зач. 25.] И хожда́ше Иису́съ по си́хъ въ Галиле́и: не хотя́ше бо во Иуде́и ходи́ти, я́ко иска́ху Его́ Иуде́е уби́ти.

Бѣ́ же бли́зъ пра́здникъ Иуде́йскiй, потче́нiе сѣ́ни.

Рѣ́ша у́бо къ Нему́ бра́тiя Его́: прейди́ отсю́ду, и иди́ во Иуде́ю, да и ученицы́ Твои́ ви́дятъ дѣла́ Твоя́, я́же твори́ши:

никто́же бо въ та́йнѣ твори́тъ что́, и и́щетъ са́мъ я́вѣ бы́ти: а́ще сiя́ твори́ши, яви́ Себе́ мíрови.

Ни бра́тiя бо Его́ вѣ́роваху въ Него́.

Глаго́ла у́бо и́мъ Иису́съ: вре́мя Мое́ не у́ прiи́де: вре́мя же ва́ше всегда́ гото́во е́сть:

не мо́жетъ мíръ ненави́дѣти ва́съ: Мене́ же ненави́дитъ, я́ко А́зъ свидѣ́телствую о не́мъ, я́ко дѣла́ его́ зла́ су́ть:

вы́ взы́дите въ пра́здникъ се́й: А́зъ не взы́ду {не у́ взы́ду} въ пра́здникъ се́й, я́ко вре́мя Мое́ не у́ испо́лнися.

Сiя́ ре́къ и́мъ, оста́ въ Галиле́и.

Егда́ же взыдо́ша бра́тiя Его́ въ пра́здникъ, тогда́ и Са́мъ взы́де, не я́вѣ, но я́ко та́й.

Жи́дове же иска́ху Его́ въ пра́здникъ, и глаго́лаху: гдѣ́ е́сть О́нъ?

И ро́потъ мно́гъ бѣ́ о Не́мъ въ наро́дѣхъ: о́вiи глаго́лаху, я́ко бла́гъ е́сть: ині́и же глаго́лаху: ни́, но льсти́тъ наро́ды.

Никто́же у́бо я́вѣ глаго́лаше о Не́мъ, стра́ха ра́ди Иуде́йскаго.

[Зач. 26.] А́бiе же въ преполове́нiе пра́здника взы́де Иису́съ во це́рковь, и уча́ше.

И дивля́хуся Иуде́е, глаго́люще: ка́ко Се́й кни́ги вѣ́сть не учи́вся?

Отвѣща́ [у́бо] и́мъ Иису́съ и рече́: Мое́ уче́нiе нѣ́сть Мое́, но Посла́вшаго Мя́:

а́ще кто́ хо́щетъ во́лю Его́ тво́рити, разумѣ́етъ о уче́нiи, ко́е от Бо́га е́сть, или́ А́зъ от Себе́ глаго́лю:

глаго́ляй от себе́, сла́вы своея́ и́щетъ: а Ищя́й сла́вы Посла́вшаго Его́, Се́й и́стиненъ е́сть, и нѣ́сть непра́вды въ Не́мъ.

Не Моисе́й ли даде́ ва́мъ зако́нъ? И никто́же от ва́съ твори́тъ зако́на. Что́ Мене́ и́щете уби́ти?

Отвѣща́ наро́дъ и рече́: бѣ́са ли и́маши? Кто́ Тебе́ и́щетъ уби́ти?

Отвѣща́ Иису́съ и рече́ и́мъ: еди́но дѣ́ло сотвори́хъ, и вси́ дивите́ся:

сего́ ра́ди Моисе́й даде́ ва́мъ обрѣ́занiе, не я́ко от Моисе́а е́сть, но от оте́цъ: и въ суббо́ту обрѣ́заете человѣ́ка:

а́ще обрѣ́занiе прiе́млетъ человѣ́къ въ суббо́ту, да не разори́тся зако́нъ Моисе́овъ: на Мя́ ли гнѣ́ваетеся, я́ко всего́ человѣ́ка здра́ва сотвори́хъ въ суббо́ту?

Не суди́те на лица́, но пра́ведный су́дъ суди́те.

Глаго́лаху у́бо нѣ́цыи от Иерусали́млянъ: не Се́й ли е́сть, Его́же и́щутъ уби́ти?

И се́, не обину́яся глаго́летъ, и ничесо́же Ему́ не глаго́лютъ: еда́ ка́ко {вои́стинну} разумѣ́ша кня́зи, я́ко Се́й е́сть Христо́съ?

Но Сего́ вѣ́мы, отку́ду е́сть: Христо́съ же егда́ прiи́детъ, никто́же вѣ́сть, отку́ду бу́детъ.

Воззва́ у́бо въ це́ркви учя́ Иису́съ и глаго́ля: и Мене́ вѣ́сте, и вѣ́сте, отку́ду е́смь: и о Себѣ́ не прiидо́хъ, но е́сть и́стиненъ Посла́вый Мя́, Его́же вы́ не вѣ́сте:

А́зъ вѣ́мъ Его́, я́ко от Него́ е́смь, и То́й Мя́ посла́.

Иска́ху у́бо, да и́мутъ Его́: и никто́же возложи́ На́нь руки́, я́ко не у́ бѣ́ прише́лъ ча́съ Его́.

Мно́зи же от наро́да вѣ́роваша въ Него́, и глаго́лаху, я́ко Христо́съ, егда́ прiи́детъ, еда́ бо́лша зна́менiя сотвори́тъ, я́же Се́й твори́тъ?

Слы́шаша фарисе́е наро́дъ ро́пщущь о Не́мъ сiя́: и посла́ша фарисе́е и архiере́е слуги́, да и́мутъ Его́.

Рече́ у́бо Иису́съ: еще́ ма́ло вре́мя съ ва́ми е́смь, и иду́ къ Посла́вшему Мя́:

взы́щете Мене́, и не обря́щете: и идѣ́же е́смь А́зъ, вы́ не мо́жете прiити́.

Рѣ́ша же Иуде́е къ себѣ́: ка́мо Се́й хо́щетъ ити́, я́ко мы́ не обря́щемъ Его́? Еда́ въ разсѣ́янiе Е́ллинское хо́щетъ ити́ и учи́ти Е́ллины?

Что́ е́сть сiе́ сло́во, е́же рече́: взы́щете Мене́, и не обря́щете? И идѣ́же е́смь А́зъ, вы́ не мо́жете прiити́?

[Зач. 27.] Въ послѣ́днiй же де́нь вели́кiй пра́здника стоя́ше Иису́съ, и зва́ше, глаго́ля: а́ще кто́ жа́ждетъ, да прiи́детъ ко Мнѣ́ и пiе́тъ:

вѣ́руяй въ Мя́, я́коже рече́ Писа́нiе, рѣ́ки от чре́ва его́ истеку́тъ воды́ жи́вы.

Сiе́ же рече́ о Ду́сѣ, Его́же хотя́ху прiима́ти вѣ́рующiи во и́мя Его́: не у́ бо бѣ́ Ду́хъ Святы́й, я́ко Иису́съ не у́ бѣ́ просла́вленъ.

Мно́зи же от наро́да слы́шавше сло́во, глаго́лаху: Се́й е́сть вои́стинну проро́къ.

Друзі́и глаго́лаху: Се́й е́сть Христо́съ. О́вiи же глаго́лаху: еда́ от Галиле́и Христо́съ прихо́дитъ?

Не Писа́нiе ли рече́, я́ко от сѣ́мене Дави́дова и от Виѳлее́мскiя ве́си, идѣ́же бѣ́ Дави́дъ, Христо́съ прiи́детъ?

Ра́спря у́бо бы́сть въ наро́дѣ Его́ ра́ди.

Нѣ́цыи же от ни́хъ хотя́ху я́ти Его́: но никто́же возложи́ На́нь ру́цѣ.

Прiидо́ша же слуги́ ко архiере́омъ и фарисе́омъ: и рѣ́ша и́мъ ті́и: почто́ не приведо́сте Его́?

Отвѣща́ша слуги́: николи́же та́ко е́сть глаго́лалъ человѣ́къ, я́ко Се́й Человѣ́къ.

Отвѣща́ша у́бо и́мъ фарисе́е: еда́ и вы́ прельще́ни бы́сте?

Еда́ кто́ от кня́зь вѣ́рова въ О́нь, или́ от фарисе́й?

Но наро́дъ се́й, и́же не вѣ́сть зако́на, про́кляти су́ть.

Глаго́ла Никоди́мъ къ ни́мъ, и́же прише́дый къ Нему́ но́щiю, еди́нъ сы́й от ни́хъ:

еда́ зако́нъ на́шъ су́дитъ человѣ́ку, а́ще не слы́шитъ от него́ пре́жде и разумѣ́етъ, что́ твори́тъ?

Отвѣща́ша и реко́ша ему́: еда́ и ты́ от Галиле́и еси́? Испыта́й и ви́ждь, я́ко проро́къ от Галиле́и не прихо́дитъ.

И и́де кі́йждо въ до́мъ сво́й.

[Зач. 41.] Иису́съ же пре́жде шести́ дні́й Па́схи прiи́де въ Виѳа́нiю, идѣ́же бѣ́ Ла́зарь уме́рый, его́же воскреси́ от ме́ртвыхъ.

Сотвори́ша же Ему́ ве́черю ту́, и Ма́рѳа служа́ше: Ла́зарь же еди́нъ бѣ́ от возлежа́щихъ съ Ни́мъ.

Марі́а же прiе́мши ли́тру ми́ра на́рда писти́ка многоцѣ́нна, пома́за но́зѣ Иису́совѣ, и отре́ власы́ свои́ми но́зѣ Его́: хра́мина же испо́лнися от вони́ ма́сти [благово́нныя].

Глаго́ла же еди́нъ от учени́къ Его́, Иу́да Си́моновъ Искарiо́тскiй, и́же хотя́ше Его́ преда́ти:

чесо́ ра́ди ми́ро сiе́ не про́дано бы́сть на трiе́хъ стѣ́хъ пѣ́нязь и дано́ ни́щымъ?

Сiе́ же рече́, не я́ко о ни́щихъ печа́шеся, но я́ко та́ть бѣ́, и ковче́жецъ имѣ́яше, и вмета́емая ноша́ше.

Рече́ же Иису́съ: не дѣ́йте ея́, да въ де́нь погребе́нiя Моего́ соблюде́тъ е́:

ни́щыя бо всегда́ и́мате съ собо́ю, Мене́ же не всегда́ и́мате.

Разумѣ́ же наро́дъ мно́гъ от Иуде́й, я́ко ту́ е́сть: и прiидо́ша не Иису́са ра́ди то́кмо, но да и Ла́заря ви́дятъ, его́же воскреси́ от ме́ртвыхъ.

Совѣща́ша же архiере́е, да и Ла́заря убiю́тъ,

я́ко мно́зи его́ ра́ди идя́ху от Иуде́й и вѣ́роваху во Иису́са.

Во у́трiй [же] де́нь наро́дъ мно́гъ прише́дый въ пра́здникъ, слы́шавше, я́ко Иису́съ гряде́тъ во Иерусали́мъ,

прiя́ша ва́iа от фи́никъ, и изыдо́ша въ срѣ́тенiе Ему́, и зва́ху [глаго́люще]: оса́нна, благослове́нъ гряды́й во и́мя Госпо́дне, Ца́рь Изра́илевъ.

Обрѣ́тъ же Иису́съ осля́, всѣ́де на не́, я́коже е́сть пи́сано:

не бо́йся, дщи́ Сiо́ня: се́ Ца́рь тво́й гряде́тъ, сѣдя́ на жребя́ти о́сли.

Си́хъ же не разумѣ́ша ученицы́ Его́ пре́жде: но егда́ просла́вися Иису́съ, тогда́ помяну́ша, я́ко сiя́ бы́ша о Не́мъ пи́сана, и сiя́ сотвори́ша Ему́.

Свидѣ́телствоваше у́бо наро́дъ, и́же бѣ́ [пре́жде] съ Ни́мъ, егда́ Ла́заря возгласи́ от гро́ба и воскреси́ его́ от ме́ртвыхъ:

сего́ ра́ди и срѣ́те Его́ наро́дъ, я́ко слы́шаша Его́ сiе́ сотво́рша зна́менiе.

[Зач. 42.] Фарисе́е у́бо рѣ́ша къ себѣ́: ви́дите, я́ко ника́яже по́льза е́сть? Се́ мíръ по Не́мъ и́детъ.

Бя́ху же нѣ́цыи Е́ллини от прише́дшихъ, да покло́нятся въ пра́здникъ:

сі́и у́бо приступи́ша къ Фили́ппу, и́же бѣ́ от Виѳсаи́ды Галиле́йскiя, и моля́ху его́, глаго́люще: го́споди, хо́щемъ Иису́са ви́дѣти.

Прiи́де Фили́ппъ и глаго́ла Андре́ови: и па́ки Андре́й и Фили́ппъ глаго́ласта Иису́сови.

Иису́съ же отвѣща́ и́ма, глаго́ля: прiи́де ча́съ, да просла́вится Сы́нъ Человѣ́ческiй:

ами́нь, ами́нь глаго́лю ва́мъ: а́ще зе́рно пшени́чно па́дъ на земли́ не у́мретъ, то́ еди́но пребыва́етъ: а́ще же у́мретъ, мно́гъ пло́дъ сотвори́тъ:

любя́й ду́шу свою́, погуби́тъ ю́: и ненави́дяй души́ своея́ въ мíрѣ се́мъ, въ живо́тъ вѣ́чный сохрани́тъ ю́:

а́ще кто́ Мнѣ́ слу́житъ, Мнѣ́ да послѣ́дствуетъ: и идѣ́же е́смь А́зъ, ту́ и слуга́ Мо́й бу́детъ: и а́ще кто́ Мнѣ́ слу́житъ, почти́тъ его́ Оте́цъ Мо́й:

ны́нѣ душа́ Моя́ возмути́ся и что́ реку́? О́тче, спаси́ Мя от часа́ сего́: но сего́ ра́ди прiидо́хъ на ча́съ се́й:

[Зач..] О́тче, просла́ви и́мя Твое́. Прiи́де же гла́съ съ небесе́: и просла́вихъ, и па́ки просла́влю.

Наро́дъ же стоя́й и слы́шавъ, глаго́лаху: гро́мъ бы́сть. Ині́и глаго́лаху: А́нгелъ глаго́ла Ему́.

Отвѣща́ Иису́съ и рече́: не Мене́ ра́ди гла́съ се́й бы́сть, но наро́да ра́ди:

ны́нѣ су́дъ е́сть мíру сему́: ны́нѣ кня́зь мíра сего́ изгна́нъ бу́детъ во́нъ:

и а́ще А́зъ вознесе́нъ бу́ду от земли́, вся́ привлеку́ къ Себѣ́.

Сiе́ же глаго́лаше, назна́менуя, ко́ею сме́ртiю хотя́ше умре́ти.

Отвѣща́ Ему́ наро́дъ: мы́ слы́шахомъ от зако́на, я́ко Христо́съ пребыва́етъ во вѣ́ки: ка́ко Ты́ глаго́леши: вознести́ся подоба́етъ Сы́ну Человѣ́ческому? Кто́ е́сть Се́й Сы́нъ Человѣ́ческiй?

Рече́ же и́мъ Иису́съ: еще́ ма́ло вре́мя свѣ́тъ въ ва́съ е́сть: ходи́те, до́ндеже свѣ́тъ и́мате, да тма́ ва́съ не и́метъ: и ходя́й во тмѣ́ не вѣ́сть, ка́мо и́детъ:

[Зач. 43.] до́ндеже свѣ́тъ и́мате, вѣ́руйте во свѣ́тъ, да сы́нове свѣ́та бу́дете. Сiя́ глаго́ла Иису́съ, и отше́дъ скры́ся от ни́хъ.

Толи́ка [же] зна́менiя сотво́ршу Ему́ предъ ни́ми, не вѣ́роваху въ Него́,

да сбу́дется сло́во Иса́iи проро́ка, е́же рече́: Го́споди, кто́ вѣ́рова слу́ху на́шему? И мы́шца Госпо́дня кому́ откры́ся?

Сего́ ра́ди не можа́ху вѣ́ровати, я́ко па́ки рече́ Иса́iа:

ослѣпи́ о́чи и́хъ, и ока́менилъ е́сть сердца́ и́хъ, да не ви́дятъ очи́ма, ни разумѣ́ютъ се́рдцемъ, и обратя́тся, и исцѣлю́ и́хъ.

Сiя́ рече́ Иса́iа, егда́ ви́дѣ сла́ву Его́ и глаго́ла о Не́мъ.

Оба́че у́бо и от кня́зь мно́зи вѣ́роваша въ Него́: но фарисе́й ра́ди не исповѣ́доваху, да не изъ со́нмищъ изгна́ни бу́дутъ:

возлюби́ша бо па́че сла́ву человѣ́ческую, не́же сла́ву Бо́жiю.

Иису́съ же воззва́ и рече́: вѣ́руяй въ Мя́ не вѣ́руетъ въ Мя́, но въ Посла́вшаго Мя́:

и ви́дяй Мя́ ви́дитъ Посла́вшаго Мя́:

А́зъ свѣ́тъ въ мíръ прiидо́хъ, да вся́къ вѣ́руяй въ Мя́ во тмѣ́ не пребу́детъ:

и а́ще кто́ услы́шитъ глаго́лы Моя́ и не вѣ́руетъ, А́зъ не сужду́ ему́: не прiидо́хъ бо, да сужду́ мíрови, но да спасу́ мíръ:

отмета́яйся Мене́ и не прiе́мляй глаго́лъ Мои́хъ и́мать судя́щаго ему́: сло́во, е́же глаго́лахъ, то́ су́дитъ ему́ въ послѣ́днiй де́нь:

я́ко А́зъ от Себе́ не глаго́лахъ: но посла́вый Мя́ Оте́цъ, То́й Мнѣ́ за́повѣдь даде́, что́ реку́ и что́ возглаго́лю:

и вѣ́мъ, я́ко за́повѣдь Его́ живо́тъ вѣ́чный е́сть: я́же у́бо А́зъ глаго́лю, я́коже рече́ Мнѣ́ Оте́цъ, та́ко глаго́лю.

Синодальный

1 Первое чудо в Кане. 13 Изгнание продавцов из храма. 18 Храм Его тела. 23 Видя Его чудеса, многие уверовали.

[Зач. 6.] На третий день был брак в Кане Галилейской, и Матерь Иисуса была там.

Был также зван Иисус и ученики Его на брак.

И как недоставало вина, то Матерь Иисуса говорит Ему: вина нет у них.

Иисус говорит Ей: что Мне и Тебе, Же́но? еще не пришел час Мой.

Матерь Его сказала служителям: что скажет Он вам, то сделайте.

Было же тут шесть каменных водоносов, стоявших по обычаю очищения Иудейского, вмещавших по две или по три меры.

Иисус говорит им: наполните сосуды водою. И наполнили их до верха.

И говорит им: теперь почерпните и несите к распорядителю пира. И понесли.

Когда же распорядитель отведал воды, сделавшейся вином, – а он не знал, откуда это вино, знали только служители, почерпавшие воду, – тогда распорядитель зовет жениха

и говорит ему: всякий человек подает сперва хорошее вино, а когда напьются, тогда худшее; а ты хорошее вино сберег доселе.

Так положил Иисус начало чудесам в Кане Галилейской и явил славу Свою; и уверовали в Него ученики Его.

[Зач. 7.] После сего пришел Он в Капернаум, Сам и Матерь Его, и братья Его, и ученики Его; и там пробыли немного дней.

Приближалась Пасха Иудейская, и Иисус пришел в Иерусалим

и нашел, что в храме продавали волов, овец и голубей, и сидели меновщики денег.

И, сделав бич из веревок, выгнал из храма всех, также и овец и волов; и деньги у меновщиков рассыпал, а столы их опрокинул.

И сказал продающим голубей: возьмите это отсюда и до́ма Отца Моего не делайте домом торговли.

При сем ученики Его вспомнили, что написано: ревность по доме Твоем снедает Меня.

На это Иудеи сказали: каким знамением докажешь Ты нам, что имеешь власть так поступать?

Иисус сказал им в ответ: разрушьте храм сей, и Я в три дня воздвигну его.

На это сказали Иудеи: сей храм строился сорок шесть лет, и Ты в три дня воздвигнешь его?

А Он говорил о храме тела Своего.

Когда же воскрес Он из мертвых, то ученики Его вспомнили, что Он говорил это, и поверили Писанию и слову, которое сказал Иисус.

И когда Он был в Иерусалиме на празднике Пасхи, то многие, видя чудеса, которые Он творил, уверовали во имя Его.

Но Сам Иисус не вверял Себя им, потому что знал всех

и не имел нужды, чтобы кто засвидетельствовал о человеке, ибо Сам знал, что в человеке.

1 Иисус отвергает предложение Его братьев. 10 Иисус Христос учит явно в храме на празднике. 30 Неудачная попытка схватить Иисуса Христа; призыв пить «воду живую». 45 «Никогда человек не говорил так».

[Зач. 25.] После сего Иисус ходил по Галилее, ибо по Иудее не хотел ходить, потому что Иудеи искали убить Его.

Приближался праздник Иудейский – поставление кущей.

Тогда братья Его сказали Ему: выйди отсюда и пойди в Иудею, чтобы и ученики Твои видели дела, которые Ты делаешь.

Ибо никто не делает чего-либо втайне, и ищет сам быть известным. Если Ты творишь такие дела, то яви Себя миру.

Ибо и братья Его не веровали в Него.

На это Иисус сказал им: Мое время еще не настало, а для вас всегда время.

Вас мир не может ненавидеть, а Меня ненавидит, потому что Я свидетельствую о нем, что дела его злы.

Вы пойдите на праздник сей; а Я еще не пойду на сей праздник, потому что Мое время еще не исполнилось.

Сие сказав им, остался в Галилее.

Но когда пришли братья Его, тогда и Он пришел на праздник не явно, а как бы тайно.

Иудеи же искали Его на празднике и говорили: где Он?

И много толков было о Нем в народе: одни говорили, что Он добр; а другие говорили: нет, но обольщает народ.

Впрочем никто не говорил о Нем явно, боясь Иудеев.

[Зач. 26.] Но в половине уже праздника вошел Иисус в храм и учил.

И дивились Иудеи, говоря: как Он знает Писания, не учившись?

Иисус, отвечая им, сказал: Мое учение – не Мое, но Пославшего Меня;

кто хочет творить волю Его, тот узнает о сем учении, от Бога ли оно, или Я Сам от Себя говорю.

Говорящий сам от себя ищет славы себе; а Кто ищет славы Пославшему Его, Тот истинен, и нет неправды в Нем.

Не дал ли вам Моисей закона? и никто из вас не поступает по закону. За что ищете убить Меня?

Народ сказал в ответ: не бес ли в Тебе? кто ищет убить Тебя?

Иисус, продолжая речь, сказал им: одно дело сделал Я, и все вы дивитесь.

Моисей дал вам обрезание (хотя оно не от Моисея, но от отцов), и в субботу вы обрезываете человека.

Если в субботу принимает человек обрезание, чтобы не был нарушен закон Моисеев, – на Меня ли негодуете за то, что Я всего человека исцелил в субботу?

Не суди́те по наружности, но суди́те судом праведным.

Тут некоторые из Иерусалимлян говорили: не Тот ли это, Которого ищут убить?

Вот, Он говорит явно, и ничего не говорят Ему: не удостоверились ли начальники, что Он подлинно Христос?

Но мы знаем Его, откуда Он; Христос же когда придет, никто не будет знать, откуда Он.

Тогда Иисус возгласил в храме, уча и говоря: и знаете Меня, и знаете, откуда Я; и Я пришел не Сам от Себя, но истинен Пославший Меня, Которого вы не знаете.

Я знаю Его, потому что Я от Него, и Он послал Меня.

И искали схватить Его, но никто не наложил на Него руки́, потому что еще не пришел час Его.

Многие же из народа уверовали в Него и говорили: когда придет Христос, неужели сотворит больше знамений, нежели сколько Сей сотворил?

Услышали фарисеи такие толки о Нем в народе, и послали фарисеи и первосвященники служителей – схватить Его.

Иисус же сказал им: еще недолго быть Мне с вами, и пойду к Пославшему Меня;

будете искать Меня, и не найдете; и где буду Я, туда вы не можете прийти.

При сем Иудеи говорили между собою: куда Он хочет идти, так что мы не найдем Его? Не хочет ли Он идти в Еллинское рассеяние и учить Еллинов?

Что значат сии слова, которые Он сказал: будете искать Меня, и не найдете; и где буду Я, туда вы не можете прийти?

[Зач. 27.] В последний же великий день праздника стоял Иисус и возгласил, говоря: кто жаждет, иди ко Мне и пей.

Кто верует в Меня, у того, как сказано в Писании, из чрева потекут реки воды живой.

Сие сказал Он о Духе, Которого имели принять верующие в Него: ибо еще не было на них Духа Святого, потому что Иисус еще не был прославлен.

Многие из народа, услышав сии слова, говорили: Он точно пророк.

Другие говорили: это Христос. А иные говорили: разве из Галилеи Христос придет?

Не сказано ли в Писании, что Христос придет от семени Давидова и из Вифлеема, из того места, откуда был Давид?

Итак, произошла о Нем распря в народе.

Некоторые из них хотели схватить Его; но никто не наложил на Него рук.

Итак, служители возвратились к первосвященникам и фарисеям, и сии сказали им: для чего вы не привели Его?

Служители отвечали: никогда человек не говорил так, как Этот Человек.

Фарисеи сказали им: неужели и вы прельстились?

Уверовал ли в Него кто из начальников, или из фарисеев?

Но этот народ невежда в законе, проклят он.

Никодим, приходивший к Нему ночью, будучи один из них, говорит им:

судит ли закон наш человека, если прежде не выслушают его и не узнают, что он делает?

На это сказали ему: и ты не из Галилеи ли? рассмотри и увидишь, что из Галилеи не приходит пророк.

И разошлись все по домам.

1 Мария из Вифании помазала ноги Иисуса Христа; возражение Иуды; «нищих всегда имеете с собою». 9 Торжественный въезд Иисуса в Иерусалим на молодом осле. 20 Еллины хотят видеть Иисуса Христа; 23 прославление Сына Человеческого; «когда Я вознесен буду от земли, всех привлеку к Себе». 37 Пророчество Исаии о слепых глазах. 42 Начальники уверовали, но не исповедали.

[Зач. 41.] За шесть дней до Пасхи пришел Иисус в Вифанию, где был Лазарь умерший, которого Он воскресил из мертвых.

Там приготовили Ему вечерю, и Марфа служила, и Лазарь был одним из возлежавших с Ним.

Мария же, взяв фунт нардового чистого драгоценного мира, помазала ноги Иисуса и отерла волосами своими ноги Его; и дом наполнился благоуханием от мира.

Тогда один из учеников Его, Иуда Симонов Искариот, который хотел предать Его, сказал:

Для чего бы не продать это миро за триста динариев и не раздать нищим?

Сказал же он это не потому, чтобы заботился о нищих, но потому что был вор. Он имел при себе денежный ящик и носил, что туда опускали.

Иисус же сказал: оставьте ее; она сберегла это на день погребения Моего.

Ибо нищих всегда имеете с собою, а Меня не всегда.

Многие из Иудеев узнали, что Он там, и пришли не только для Иисуса, но чтобы видеть и Лазаря, которого Он воскресил из мертвых.

Первосвященники же положили убить и Лазаря,

потому что ради него многие из Иудеев приходили и веровали в Иисуса.

На другой день множество народа, пришедшего на праздник, услышав, что Иисус идет в Иерусалим,

взяли пальмовые ветви, вышли навстречу Ему и восклицали: осанна! благословен Грядущий во имя Господне, Царь Израилев!

Иисус же, найдя молодого осла, сел на него, как написано:

Не бойся, дщерь Сионова! се, Царь твой грядет, сидя на молодом осле.

Ученики Его сперва не поняли этого; но когда прославился Иисус, тогда вспомнили, что та́к было о Нем написано, и это сделали Ему.

Народ, бывший с Ним прежде, свидетельствовал, что Он вызвал из гроба Лазаря и воскресил его из мертвых.

Потому и встретил Его народ, ибо слышал, что Он сотворил это чудо.

[Зач. 42.] Фарисеи же говорили между собою: видите ли, что не успеваете ничего? весь мир идет за Ним.

Из пришедших на поклонение в праздник были некоторые Еллины.

Они подошли к Филиппу, который был из Вифсаиды Галилейской, и просили его, говоря: господин! нам хочется видеть Иисуса.

Филипп идет и говорит о том Андрею; и потом Андрей и Филипп сказывают о том Иисусу.

Иисус же сказал им в ответ: пришел час прославиться Сыну Человеческому.

Истинно, истинно говорю вам: если пшеничное зерно, пав в землю, не умрет, то останется одно; а если умрет, то принесет много плода.

Любящий душу свою погубит ее; а ненавидящий душу свою в мире сем сохранит ее в жизнь вечную.

Кто Мне служит, Мне да последует; и где Я, там и слуга Мой будет. И кто Мне служит, того почтит Отец Мой.

Душа Моя теперь возмутилась; и что Мне сказать? Отче! избавь Меня от часа сего! Но на сей час Я и пришел.

Отче! прославь имя Твое. Тогда пришел с неба глас: и прославил и еще прославлю.

Народ, стоявший и слышавший то, говорил: это гром; а другие говорили: Ангел говорил Ему.

Иисус на это сказал: не для Меня был глас сей, но для народа.

Ныне суд миру сему; ныне князь мира сего изгнан будет вон.

И когда Я вознесен буду от земли, всех привлеку к Себе.

Сие говорил Он, давая разуметь, какою смертью Он умрет.

Народ отвечал Ему: мы слышали из закона, что Христос пребывает вовек; как же Ты говоришь, что должно вознесену быть Сыну Человеческому? кто Этот Сын Человеческий?

Тогда Иисус сказал им: еще на малое время свет есть с вами; ходите, пока есть свет, чтобы не объяла вас тьма: а ходящий во тьме не знает, куда идет.

[Зач. 43.] Доколе свет с вами, веруйте в свет, да будете сынами света. Сказав это, Иисус отошел и скрылся от них.

Столько чудес сотворил Он пред ними, и они не веровали в Него,

да сбудется слово Исаии пророка: Господи! кто поверил слышанному от нас? и кому открылась мышца Господня?

Потому не могли они веровать, что, как еще сказал Исаия,

народ сей ослепил глаза свои и окаменил сердце свое, да не видят глазами, и не уразумеют сердцем, и не обратятся, чтобы Я исцелил их.

Сие сказал Исаия, когда видел славу Его и говорил о Нем.

Впрочем и из начальников многие уверовали в Него; но ради фарисеев не исповедовали, чтобы не быть отлученными от синагоги,

ибо возлюбили больше славу человеческую, нежели славу Божию.

Иисус же возгласил и сказал: верующий в Меня не в Меня верует, но в Пославшего Меня.

И видящий Меня видит Пославшего Меня.

Я, свет, пришел в мир, чтобы всякий верующий в Меня не оставался во тьме.

И если кто услышит Мои слова и не поверит, Я не сужу его, ибо Я пришел не судить мир, но спасти мир.

Отвергающий Меня и не принимающий слов Моих имеет судью себе: слово, которое Я говорил, оно будет судить его в последний день.

Ибо Я говорил не от Себя; но пославший Меня Отец, Он дал Мне заповедь, что сказать и что говорить.

И Я знаю, что заповедь Его есть жизнь вечная. Итак, что Я говорю, говорю, как сказал Мне Отец.

Грузинский

Языки

მესამე დღეს ქორწილი იყო გალილეას კანაში, და იყო იქ იესოს დედა.

იესო და მისი მოწაფეებიც მიწვეულნი იყვნენ ქორწილში.

და რაკი ღვინიო შემოაკლდათ, იესოს დედამ უთხრა მას: ღვინო არა აქვთ.

ხოლო იესომ მიუგო: მერედა, რა ჩემი და შენი საქმეა, დედაო? ჯერ კიდევ არ დამდგარა ჩემი საათი.

დედამისმა უთხრა მსახურებს: რასაც გეტყვით, აღასრულეთო.

იყო იქ ექვსი ქვის კასრი, იუდეველთა განწმენდის ჩვეულებისამებრ დადგმული, რომლებშიაც ჩადიოდა ორი თუ სამი საწყაო.

უთხრა მათ იესომ: აავსეთ კასრები წყლით; და მათაც აავსეს პირთამდე.

კვლავ უთხრა მათ: ახლა კი ამოიღეთ და მიართვით თამადას. და მიართვეს.

როცა თამადამ გემო გაუსინჯა ღვინოდ ქცეულ წყალს (თუმცა მან არ იცოდა, როგორ მოხდა ეს: იცოდნენ მხოლოდ მსახურებმა, რომლებმაც ამოიღეს წყალი), მოუხმო სიძეს.

და უთხრა: ყველა კაცი ჯერ უკეთეს ღვინოს ჩამოდგამს, ხოლო როცა დათვრებიან, უარესს; შენ კი უკეთესი ღვინო აქამდე შემოგინახავს.

ასე დაუდო დასაბამი იესომ სასწაულებს გალილეის კანაში და გამოავლინა დიდება თვისი. და იწამეს იგი მისმა მოწაფეებმა.

ამის შემდეგ ჩავიდა იესო კაპერნაუმს დედამისთან, თავის ძმებსა და მოწაფეებთან ერთად, და რამდენიმე დღე დარჩა იქ.

ახლოვდებოდა იუდეველთა პასექი, და ავიდა იესო იერუსალიმს.

ნახა ტაძარში ხარებით, ცხვრებითა და მტრედებით მოვაჭრენი და მსხდომარე მეკერმენი.

დაწნა საბლისგან შოლტი და გამორეკა ტაძრიდან ყველა, აგრეთვე ხარები და ცხვრები; მიმოფანტა მეკერმეთა ფული და ააყირავა მათი დახლები.

მტრედებით მოვაჭრეებს კი უთხრა: გაიყვანეთ ეგენი აქედან და ნუ აქცევთ მამაჩემის სახლს. სავაჭრო სახლად.

მაშინ გაახსენდათ მის მოწაფეებს, რომ დაწერილია: შენი სახლის შური მჭამს მე.

მიუგეს იუდეველებმა და უთხრეს მას: რა სასწაულით გვიჩვენებ, რომ შეგიძლია ამისი ქმნა?

ხოლო იესომ პასუხად თქვა: დაანგრიეთ ეს ტაძარი და სამ დღეში აღვადგენ მას.

იუდეველებმა უთხრეს: ეს ტაძარი ორმოცდაექვს წელს შენდებოდა და შენ სამ დღეში აღადგენ მას?

მაგრამ ის გულისხმობდა თავისი სხეულის ტაძარს.

ხოლო როდესაც მკვდრეთით აღდგა, გაახსენდათ მის მოწაფეებს, რომ ამას ამბობდა, და ირწმუნეს წერილიც და იესოს სიტყვაც.

იერუსალიმში, პასექის დღესასწაულზე ყოფნისას, ბევრმა იწამა მისი სახელი, ვინაიდან ხედავდნენ სასწაულებს, რომლებსაც ახდენდა იგი.

მაგრამ თვით იესოს კი არ სწამდა მათი, ვინაიდან კარგად იცნობდა ყველას.

და არ სჭირდებოდა ვისიმე მოწმობა ადამიანზე, ვინაიდან თვითონ იცოდა, რა იყო ადამიანში.

ამის შემდეგ იესო დადიოდა გალილეაში და არ უნდოდა იუდეაში ევლო, ვინაიდან იუდეველები მოსაკლავად ეძებდნენ მას.

მოახლოებული იყო იუდეველთა დღესასწაული, რომელსაც ჰქვია კარვობა.

და მისმა ძმებმა უთხრეს: გაეცალე აქაურობას და იუდეაში წადი, რათა შენმა მოწაფეებმაც იხილონ შენი ნაკეთები საქმენი.

ვინაიდან ფარულად არავინ აკეთებს რამეს, არამედ თავის გამოჩენას ცდილობს. თუ ყოველივე ამას აკეთებ, გამოუცხადე ქვეყანას შენი თავი.

ვინაიდან მის ძმებსაც კი არ სწამდათ მისი.

და უთხრა მათ იესომ: ჩემი დრო ჯერ კიდევ არ დამდგარა, თქვენი დრო კი ყოველთვის მზად არის.

თქვენ ვერ მოგიძულებთ ქვეყანა, ხოლო მე ვძულვარ, ვინაიდან ვმოწმობ იმას, რომ ბოროტნი არიან მისი საქმენი.

თქვენ ადით ამ დღესასწაულზე, მე კი ამ დღესასწაულზე არ ავალ, ვინაიდან ჯერ კიდევ არ გასრულებულა ჩემი ჟამი.

ეს უთხრა მათ და გალილეაში დარჩა.

მაგრამ, როცა მისი ძმები ავიდნენ, თვითონაც ავიდა დღესასწაულზე; მხოლოდ გაცხადებულად კი არა, არამედ ფარულად.

იუდეველები კი ეძებდნენ დღესასწაულზე და ამბობდნენ, სად არისო?

და იყო მასზე დიდი მითქმა-მოთქმა ხალხში; ერთნი ამტკიცებდნენ, კეთილიაო, მეორენი კი ამბობდნენ: არა, მხოლოდ ხალხს აცდუნებსო.

თუმცა იუდეველების შიშით აშკარად ვერავინ ლაპარაკობდა მასზე.

მაგრამ შუა დღესასწაულზე შევიდა იესო ტაძარში და ასწავლიდა.

უკვირდათ იუდეველებს და ამბობდნენ: ნუთუ უსწავლელად იცის წერილი?

მიუგო იესომ და უთხრა მათ: ჩემი მოძღვრება ჩემი კი არ არის, არამედ ჩემი მომავლინებლისა.

ვისაც სურს აღასრულოს მისი ნება, შეიცნობს, ვისია ეს მოძღვრება: ღმრთისაგან არის თუ ჩემით ვლაპარაკობ.

ვინც თავისით ლაპარაკობს, საკუთარ დიდებას ეძებს, ხოლო ვინც თავისი მომავლინებლის დიდებას ეძებს, ჭეშმარიტია, და უსამართლობა არ არის მასში.

განა მოსემ არ მოგცათ რჯული? მაგრამ არცერთი თქვენგანი არ იცავს რჯულს. რად მეძებთ მე მოსაკლავად?

მიუგო ხალხმა და თქვა: ეშმაკეუღი ხარ; ვინ გეძებს მოსაკლავად?

მიუგო იესომ და უთხრა მათ: ერთი საქმე ვქმენ და ყველას გიკვირთ.

მოსემ მოგცათ წინადაცვეთა (თუმცა მოსემ კი არა, მამებმა მოგცეს) და შაბათ დღეს წინადაცვეთავთ კაცს.

თუ კაცი წინდაცვეთას იღებს შაბათს, რათა არ დაირღვეს მოსეს რჯულღი, რაღა ჩემზე მრისხანებთ იმის გამო, რომ სულაც განვკურნე კაცი შაბათს?

იმის მიხედვით ნუკი სჯით, რაც გეჩვენებათ, არამედ მართალი მსჯავრით განსაჯეთ.

ხოლო ზოგიერთი იერუსალიმელი ამბობდა: ეს ხომ არ არის, ვისაც მოსაკლავად ეძებენ?

აჰა, აშკარად ლაპარაკობს და არაფერს ეუბნებიან. ნუთუ მართლა ცნეს მთავრებმა, რომ ეს არის ჭეშმარიტი ქრისტე?

მაგრამ ჩვენ ხომ ვიცით, სადაურია; ქრისტე კი, როდესაც მოვა, არავის ეცოდინება, საიდან არის.

მაშინ იესომ, ტაძარში რომ ასწავლიდა, შეღაღადა და თქვა: მეც მიცნობთ და ისიც იცით, სადაური ვარ; მაგრამ ჩემით კი არ მოვსულვარ, არამედ ჭეშმარიტია ჩემი მომავლინებელი, რომელსაც თქვენ არ იცნობთ.

მე კი ვიცნობ, ვინაიდან მისგან ვარ და მან მომავლინა.

ამიტომ ეძებდნენ შესაპყრობად, მაგრამ ვერავინ დაადო ხელი, ვინაიდან ჯერ კიდევ არ მოსულიყო მისი ჟამი.

ხალხში მრავალმა იწამა იგი და თქვა: როდესაც ქრისტე მოვა, ნუთუ იმაზე მეტ სასწაულს მოახდენს, რაც ამან მოახდინა?

ეს მითქმა-მთთქმა რომ გაიგონეს ხალხში, ფარისეველებმა და მღვდელმთავრებმა მსახურები გაგზავნეს მის შესაპყრობად.

ხოლო იესომ თქვა: ცოტა ხანსაც დავყოფ თქვენთან და ჩემს მომავლინებელს მივუბრუნდები.

ძებნას დამიწყებთ და ვერ მიპოვით, ვინაიდან სადაც მე ვიქნები, ვერ მოხვალთ იქ.

ხოლო იუდეველები ერთმანეთს ეუბნებოდნენ: სად უნდა წავიდეს, რომ ვერ ვიპოვოთ? იქნებ ბერძენთა შორის განთესილებში აპირებს წასვლას, რათა ასწავლოს ბერძნებს?

ან რას ნიშნავს მის მიერ ნათქვამი სიტყვა: ძებნას დამიწყებთ და ვერ მიპოვით, ვინაიდან სადაც მე ვიქნები, ვერ მოხვალთ თქო.

ხოლო დღესასწაულის უკანასკნელ, დიდ დღეს ადგა იესო, შეღაღადა და თქვა: ვისაც სწყურია, მოვიდეს ჩემთან და შესვას.

ვისაც სწამს ჩემი, როგორც ამბობს წერილი, მისი მუცლიდან წარმოდინდებიან ცოცხალი წყლის მდინარენი.

ესა თქვა სულზე, მის მორწმუნეებს რომ უნდა მიეღოთ, ვინაიდან ჯერ კიდევ არ იყო მათზე სული, რადგან ჯერ კიდევ არ განდიდებულიყო იესო.

ამის გაგონებაზე ბევრმა თქვა ხალხში: ჭეშმარიტად ეს არის წინასწარმეტყველი.

მეორენი ამბობდნენ: ეს არის ქრისტე; სხვები კი კითხულობენ: განა ქრისტე გალილეიდან მოვა?

წერილი ხომ ამბობს, რომ ქრისტე დავითის მოდგმიდან და ბეთლემიდან, ანუ იმ ადგილიდან მოვა, საიდანაც იყო დავითი.

და მის გამო დიდი ცილობა ატყდა ხალხში.

ზოგიერთს მისი შეპყრობა სურდა, მაგრამ ვერავინ დაადო ხელი.

მაშინ მივიდნენ მსახურები მღვდელმთავრებსა და ფარისევლებთან, ხოლო მათ უთხრეს: რატომ არ მოიყვანეთ იგი?

მსახურებმა მიუგეს: არასოდეს კაცს არ ულაპარაკია ისე, როგორც ლაპარაკობს ეს კაცი.

ფარისევლებმა უთხრეს მათ: ნუთუ თქვენც გაცდუნათ?

ნუთუ მთავართაგან ან ფარისეველთაგან ვინმემ ირწმუნა მისი?

მაგრამ ეს ხალხი, რომელმაც არ იცის რჯული, დაწყევლილია.

უთხრა მათ ნიკოდემემ, რომელიც ღამით მივიდა მასთან, და თვითონაც ერთი მათგანი იყო:

განა ჩვენი რჯული განსჯის კაცს, თუ წინასწარ არ მოუსმინა და გაიგო, რა ჩაიდინა?

მიუგეს და უთხრეს: იქნებ შენც გალილეველი ხარ? გამოიკვლიე და ნახე, რომ გალილეიდან არასოდეს აღმდგარა წინასწარმეტყველი.

და ყველანი თავიანთ სახლებში წავიდ-წამოვიდნენ.

პასექამდე ექვსი დღით ადრე მივიდა იესო ბეთანიაში, სადაც იყო ლაზარე, რომელიც აღადგინა მკვდრეთით.

იქ მოუმზადეს ვახშამი და ემსახურებოდა მართა, ლაზარე კი მისი ერთადერთი თანამეინახე იყო.

ხოლო მარიამმა აიღო ერთი ლიტრა წმინდა ნარდის ძვირფასი ნელსაცხებელი, ფეხებზე სცხო იესოს და თავისი თმებით შეუმშრალა ფეხები; და ნელსაცხებლის სურნელებით აივსო სახლი.

მაშინ ერთმა მისმა მოწაფეთაგანმა, იუდა ისკარიოტელმა, რომელსაც უნდა გაეცა იგი, თქვა:

რატომ არ გაიყიდა ეს ნელსაცხებელი სამას დინარად და გლახაკებს არ მიეცა ფული?

ხოლო ეს იმიტომ კი არ თქვა, რომ გლახაკებზე ზრუნავდა, არამედ იმიტომ, რომ ქურდი იყო; მას ჰქონდა ყულაბა, და რასაც შიგ ყრიდნენ, იპარავდა.

იესომ უთხრა: მოეშვი; ეგ ჩემი დამარხვის დღისათვის შემოინახა.

ვინაიდან გლახაკნი ყოველთვის გვერდითა გყავთ, მე კი ყოველთვის როდი გეყოლებით.

იუდეველთაგან ძალიან ბევრმა გაიგო, აქ არისო, და მოვიდნენ არა მარტო იესოს, არამედ ლაზარეს სანახავადაც, რომელიც აღადგინა მკვდრეთით.

ხოლო მღვდეღმთავრებმა განიზრახეს ლაზარეს მოკვლაც.

ვინაიდან მის გამო მრავალი იუდეველი მოდიოდა და აღიარებდა იესოს.

მეორე დღეს დღესასწაულზე მოსუღმა დიდძალმა ხალხმა, რაკი გაიგო, იესო იერუსალიმს მოდისო,

აიღო პალმის რტოები და შესაგებებლად გამოეფინა; ღაღადებდნენ და ამბობდნენ: ოსანა! კურთხეულია მომავალი უფლის სახელით, მეუფე ისრაელისა!

იესომ კი იპოვა ერთი ჩოჩორი და ზედ შეჯდა, როგორც დაწერილია:

ნუ გეშინია, ასულთ სიონისაო! აჰა, მოდის შენი მეუფე, ჩოჩორზე მჯდარი!

მისი მოწაფეები კი პირველად ვერ მიხვდნენ ამას, მაგრამ როცა განდიდებულ იქნა იესო, მაშინღა გაიხსენეს, რომ ასე იყო დაწერილი მისთვის, და ასევე მოექცნენ მას.

მასთან მყოფი ხალხი მოწმობდა, რომ საფლავიდან გამოიხმო ლაზარე და მკვდრეთით აღადგინა იგი.

ამიტომაც გამოეგება ხალხი, ვინაიდან გაეგო, რომ მან მოახდინა ეს სასწაული.

ხოლო ფარისევლებმა ერთმანეთს უთხრეს: ხომ ხედავთ, რომ ვერაფერს ვხდებით? აჰა, ქვეყნის ხალხი მიჰყვება მას.

დღესასწაულზე თაყვანისცემად ამოსულთა შორის ბერძნებიც იყვნენ.

მიადგნენ ფილიპეს, რომელიც გალილეის ქალაქ ბეთსაიდიდან იყო, და უთხრეს მას: ბატონო, იესოს ნახვა გვსურს.

მივიდა ფილიპე და უთხრა ეს ანდრიას, ფილიპემ და ანდრიამ კი იესოს უთხრეს.

იესომ პასუხად მიუგო მათ: მოაწია კაცის ძის განდიდების ჟამმა.

ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: თუკი მიწაზე დავარდნილი პურის მარცვალი არ მოკვდა, ცალად დარჩება, ხოლო თუ მოკვდა, უამრავ ნაყოფს გამოიღებს.

ვისაც თავისი სული უყვარს, დაკარგავს მას: და ვისაც თავისი სული სძულს ამ ქვეყნად, საუკუნო სიცოცხლისათვის შეინახავს მას.

ვინც მე მემსახურება, მევე გამომყვეს, და სადაც მე ვიქნები, იქვე იყოს ჩემი მსახურიც. ვინც მე მემსახურება, მას პატივს მიაგებს მამა.

აწ შეძრწუნდა ჩემი სული და რა უნდა ვთქვა? მამაო, მიხსენ ამ ჟამისაგან; მაგრამ სწორედ ამისთვის მოვედი ამ ჟამს.

მამაო, განადიდე შენი სახელი! და გაისმა ხმა ზეცით: განვადიდე და კვლავაც ვადიდებ!

იქ მდგომმა ხალხმა ამის გაგონებაზე თქვა: იქუხაო; სხვები კი ამბობდნენ: ანგელოზი ეუბნა მას.

მიუგო იესომ და თქვა: ჩემთვის კი არ იყო ეს ხმა, არამედ თქვენთვის.

აწ განისჯება ეს ქვეყანა, აწ განდევნიან ამ ქვეყნის მთავარს.

და როცა ავმაღლდები ქვეყნით, ყველას ავიტაცებ ჩემთან.

ხოლო ამას ამბობდა, რათა ენიშნებინა, როგორი სიკვდილით უნდა მომკვდარიყო.

მიუგო ხალხმა: რჯულიდან გვსმენია, რომ ქრისტე უკუნისამდე უნდა ეგოს: მაშ, როგორღა ამბობ, კაცის ძე ამაღლდებაო? ვინ არის ეს კაცის ძე?

უთხრა მათ იესომ: ცოტა ხანს კიდევ იქნება ნათელი თქვენთან. იარეთ, სანამ გინათებთ, რათა არ მოგიცვათ ბნელმა: ვინაიდან ბნელში მოარულმა არ იცის, საით მიდის.

სანამ გინათებთ გწამდეთ ნათელი, რათა გახდეთ ძენი ნათლისა. ეს რომ თქვა იესომ, წავიდა და გაუჩინარდა მათგან.

ამდენი სასწაული მოახდინა მათ წინაშე, მაგრამ არ იწამეს იგი.

რათა აღსრულდეს სიტყვა ესაია წინასწარმეტყველისა, რომელმაც თქვა: უფალო, ვინ იწამა ჩემი ნათქვამი? ან ვის გამოეცხადა მკლავი უფლისა?

ამიტომაც ვერ იწამეს, რომ ესეც თქვა ესაიამ:

დაუვსო მათ თვალი და გაუქვავა გული, რათა არ იხილონ თვალით, არ იგრძნონ გულით და არ მოიქცნენ, რომ განვკურნო ისინი.

ესა თქვა ესაიამ, როცა იხილა მისი დიდება და იუბნა მისთვის.

ასევე მთავართაგანაც მრავალმა იწამა იგი, მაგრამ ფარისეველთა გამო ვეღარ აღიარეს, სინაგოგიდან მოკვეთის შიშით.

რადგანაც კაცთა დიდება უფრო შეიყვარეს, ვიდრე დიდება ღმრთისა.

ხოლო იესომ შეღაღადა და თქვა: ვისაც მე ვწამვარ, მე კი არ ვწამვარ, არამედ ჩემი მომავლინებელი.

და ვინც მე მხედავს, ჩემს მომავლინებელს ხედავს.

მე, ნათელი, მოვედი ქვეყნად, რათა არცერთი მათგანი, ვისაც მე ვწამვარ, არ დარჩეს ბნელში.

თუ ვინმე მოისმენს ჩემს სიტყვებს და არ დაიცავს, არ განვსჯი მას, ვინაიდან ქვეყნის განსასჯელად კი არ მოვსულვარ, არამედ ქვეყნის სახსნელად.

ხოლო მას, ვინც უარმყოფს და არ შეიწყნარებს ჩემს სიტყვებს, თავისი მსაჯული ჰყავს: სიტყვა, რომელიც მე ვთქვი; ის განსჯის უკანასკნელ დღეს.

ვინაიდან ჩემდა თავად არაფერი მითქვამს, არამედ მამამ, რომელმაც მომავლინა, მომცა მე მცნება, რა ვთქვა, ან რა ვილაპარაკო.

მე ვიცი, რომ მისი მცნება საუკუნო სიცოცხლეა, და რასაც ვიტყვი, როგორც მამამ მაუწყა, ისე ვიტყვი.