Скрыть
3:2
3:4
3:5
3:7
3:9
3:10
3:11
3:12
3:15
3:17
3:18
3:20
3:21
3:22
3:23
3:24
3:25
3:30
Глава 8 
8:1
8:2
8:3
8:4
8:6
8:7
8:8
8:9
8:10
8:11
8:13
8:14
8:15
8:16
8:19
8:20
8:22
8:24
8:25
8:26
8:27
8:29
8:30
8:31
8:33
8:36
8:37
8:38
8:40
8:41
8:42
8:43
8:45
8:46
8:48
8:49
8:50
8:51
8:52
8:53
8:55
8:57
8:58
8:59
Церковнославянский (рус)
[Зач. 8.] Бѣ́ же человѣ́къ от­ фарисе́й, Никоди́мъ и́мя ему́, кня́зь Жидо́вскiй:
се́й прiи́де ко Иису́су но́щiю, и рече́ Ему́: Равви́, вѣ́мъ, я́ко от­ Бо́га при­­ше́лъ еси́ Учи́тель: никто́же бо мо́жетъ зна́менiй си́хъ твори́ти, я́же Ты́ твори́ши, а́ще не бу́детъ Бо́гъ съ ни́мъ.
Отвѣща́ Иису́съ и рече́ ему́: ами́нь, ами́нь глаго́лю тебѣ́: а́ще кто́ не роди́т­ся свы́ше, не мо́жетъ ви́дѣти Ца́р­ст­вiя Бо́жiя.
Глаго́ла къ Нему́ Никоди́мъ: ка́ко мо́жетъ человѣ́къ роди́тися ста́ръ сы́й? Еда́ мо́жетъ второ́е вни́ти во утро́бу ма́тере сво­ея́ и роди́тися?
Отвѣща́ Иису́съ: ами́нь, ами́нь глаго́лю тебѣ́: а́ще кто́ не роди́т­ся водо́ю и Ду́хомъ, не мо́жетъ вни́ти во Ца́р­ст­вiе Бо́жiе:
рожде́н­ное от­ пло́ти пло́ть е́сть, и рожде́н­ное от­ Ду́ха ду́хъ е́сть.
Не диви́ся, я́ко рѣ́хъ ти́: подоба́етъ ва́мъ роди́тися свы́ше.
Ду́хъ, идѣ́же хо́щетъ, ды́шетъ, и гла́съ его́ слы́шиши, но не вѣ́си, от­ку́ду при­­хо́дитъ и ка́мо и́детъ: та́ко е́сть вся́къ [человѣ́къ] рожде́н­ный от­ Ду́ха.
Отвѣща́ Никоди́мъ и рече́ Ему́: ка́ко мо́гутъ сiя́ бы́ти?
Отвѣща́ Иису́съ и рече́ ему́: ты́ еси́ учи́тель Изра́илевъ, и си́хъ ли не вѣ́си?
Ами́нь, ами́нь глаго́лю тебѣ́, я́ко, е́же вѣ́мы, глаго́лемъ, и, е́же ви́дѣхомъ, свидѣ́тел­ст­вуемъ, и свидѣ́тел­ст­ва На́­шего не прiе́млете:
а́ще земна́я реко́хъ ва́мъ, и не вѣ́руете: ка́ко, а́ще реку́ ва́мъ небе́сная, увѣ́руете?
[Зач. 9.] И никто́же взы́де на небо, то́кмо сше́дый съ небесе́ Сы́нъ Человѣ́ческiй, сы́й на небеси́:
и я́коже Моисе́й воз­несе́ змiю́ въ пусты́ни, та́ко подоба́етъ воз­нести́ся Сы́ну Человѣ́ческому,
да вся́къ вѣ́руяй въ О́нь не поги́бнетъ, но и́мать живо́тъ вѣ́чный.
[Зач. 10.] Та́ко бо воз­люби́ Бо́гъ мíръ, я́ко и Сы́на Сво­его́ Единоро́днаго да́лъ е́сть, да вся́къ вѣ́руяй въ О́нь не поги́бнетъ, но и́мать живо́тъ вѣ́чный.
Не посла́ бо Бо́гъ Сы́на Сво­его́ въ мíръ, да су́дитъ мíрови, но да спасе́т­ся И́мъ мíръ.
Вѣ́руяй въ О́нь не бу́детъ {нѣ́сть} осужде́нъ: а не вѣ́руяй уже́ осужде́нъ е́сть, я́ко не вѣ́рова во и́мя Единоро́днаго Сы́на Бо́жiя.
Се́й же е́сть су́дъ, я́ко свѣ́тъ прiи́де въ мíръ, и воз­люби́ша человѣ́цы па́че тму́, не́же свѣ́тъ: бѣ́ша бо и́хъ дѣла́ зла́.
Вся́къ бо дѣ́лаяй зла́я ненави́дитъ свѣ́та и не при­­хо́дитъ къ свѣ́ту, да не облича́т­ся дѣла́ его́, я́ко лука́ва су́ть:
творя́й же и́стину гряде́тъ къ свѣ́ту, да я́вят­ся дѣла́ его́, я́ко о Бо́зѣ су́ть содѣ́лана.
[Зач. 11.] По си́хъ [же] прiи́де Иису́съ и ученицы́ Его́ въ Жидо́вскую зе́млю: и ту́ живя́ше съ ни́ми, и креща́­ше.
Бѣ́ же Иоа́н­нъ крестя́ во Ено́нѣ бли́зъ Сали́ма, я́ко во́ды мно́ги бя́ху ту́: и при­­хожда́ху и креща́хуся:
не у́ бо бѣ́ всажде́нъ въ темни́цу Иоа́н­нъ.
Бы́сть же стяза́нiе от­ учени́къ Иоа́н­новыхъ со Иуде́и о очище́нiи:
и прiидо́ша ко Иоа́н­ну, и реко́ша ему́: равви́, И́же бѣ́ съ тобо́ю объ о́нъ по́лъ Иорда́на, Ему́же ты́ свидѣ́тел­ст­вовалъ еси́, се́ Се́й креща́етъ, и вси́ гряду́тъ къ Нему́.
Отвѣща́ Иоа́н­нъ и рече́: не мо́жетъ человѣ́къ прiима́ти ничесо́же, а́ще не бу́детъ дано́ ему́ съ небесе́.
Вы́ са́ми мнѣ́ свидѣ́тел­ст­вуете, я́ко рѣ́хъ: нѣ́смь а́зъ Христо́съ, но я́ко по́сланъ е́смь предъ Ни́мъ.
Имѣ́яй невѣ́сту жени́хъ е́сть: а дру́гъ женихо́въ, стоя́ и послу́шая его́, ра́достiю ра́дует­ся за гла́съ женихо́въ: сiя́ у́бо ра́дость моя́ испо́лнися:
о́ному подоба́етъ расти́, мнѣ́ же ма́литися.
Гряды́й свы́ше надъ всѣ́ми е́сть: сы́й от­ земли́, от­ земли́ е́сть, и от­ земли́ глаго́летъ: Гряды́й съ небесе́ надъ всѣ́ми е́сть:
и е́же ви́дѣ и слы́ша, сiе́ свидѣ́тел­ст­вуетъ: и свидѣ́тел­ст­ва Его́ никто́же прiе́млетъ.
Прiе́мый Его́ свидѣ́тел­ст­во вѣ́рова {утверди́} я́ко Бо́гъ и́стиненъ е́сть.
Его́же бо посла́ Бо́гъ, глаго́лы Бо́жiя глаго́летъ: не въ мѣ́ру бо Бо́гъ дае́тъ Ду́ха.
Оте́цъ [бо] лю́битъ Сы́на, и вся́ даде́ въ ру́цѣ Его́.
Вѣ́руяй въ Сы́на и́мать живо́тъ вѣ́чный: а и́же не вѣ́руетъ въ Сы́на, не у́зритъ живота́, но гнѣ́въ Бо́жiй пребыва́етъ на не́мъ.
Иису́съ же и́де въ го́ру Елео́нску.
Зау́тра же па́ки прiи́де въ це́рковь, и вси́ лю́дiе идя́ху къ Нему́: и сѣ́дъ уча́­ше и́хъ.
[Зач. 28.] Приведо́ша же кни́жницы и фарисе́е къ Нему́ жену́ въ прелюбо­дѣя́нiи я́ту, и поста́вив­ше ю́ посредѣ́,
глаго́лаша Ему́: Учи́телю, сiя́ жена́ я́та е́сть ны́нѣ въ прелюбо­дѣя́нiи:
въ зако́нѣ же на́мъ Моисе́й повелѣ́ таковы́я ка́менiемъ побива́ти: Ты́ же что́ глаго́леши?
Сiе́ же рѣ́ша искуша́юще Его́, да бы́ша имѣ́ли что́ глаго́лати На́нь. Иису́съ же до́лу прекло́нься, пе́рстомъ писа́­ше на земли́, не слага́я [и́мъ].
Я́коже при­­лѣжа́ху вопроша́юще Его́, воскло́нься рече́ къ ни́мъ: и́же е́сть безъ грѣха́ въ ва́съ, пре́жде {пе́рвый} ве́рзи ка́мень на ню́.
И па́ки до́лу прекло́нься, писа́­ше на земли́.
Они́ же слы́шав­ше и со́вѣстiю облича́еми, исхожда́ху еди́нъ по еди́ному, наче́нше от­ ста́рецъ до послѣ́днихъ: и оста́ еди́нъ Иису́съ, и жена́ посредѣ́ су́щи.
Воскло́нься же Иису́съ, и ни еди́наго ви́дѣвъ, то́чiю жену́, рече́ е́й: же́но, гдѣ́ су́ть, и́же важда́ху на тя́? Никі́йже ли тебе́ осуди́?
Она́ же рече́: никто́же, Го́споди. Рече́ же е́й Иису́съ: ни А́зъ тебе́ осужда́ю: иди́, и от­се́лѣ ктому́ не согрѣша́й.
[Зач. 29.] Па́ки же и́мъ Иису́съ рече́, глаго́ля: А́зъ е́смь свѣ́тъ мíру: ходя́й по Мнѣ́ не и́мать ходи́ти во тмѣ́, но и́мать свѣ́тъ живо́тный.
Рѣ́ша у́бо ему́ фарисе́е: Ты́ о Себѣ́ Са́мъ свидѣ́тел­ст­вуеши: свидѣ́тел­ст­во Твое́ нѣ́сть и́стин­но.
Отвѣща́ Иису́съ и рече́ и́мъ: а́ще А́зъ свидѣ́тел­ст­вую о Себѣ́, и́стин­но е́сть свидѣ́тел­ст­во Мое́: я́ко вѣ́мъ, от­ку́ду прiидо́хъ и ка́мо иду́: вы́ же не вѣ́сте, от­ку́ду при­­хожду́ и ка́мо гряду́:
вы́ по пло́ти су́дите, А́зъ не сужду́ никому́же:
и а́ще сужду́ А́зъ, су́дъ Мо́й и́стиненъ е́сть: я́ко еди́нъ нѣ́смь, но А́зъ и посла́вый Мя́ Оте́цъ:
и въ зако́нѣ же ва́­шемъ пи́сано е́сть, я́ко двою́ человѣ́ку свидѣ́тел­ст­во и́стин­но е́сть:
А́зъ е́смь свидѣ́тел­ст­вуяй о Мнѣ́ Само́мъ, и свидѣ́тел­ст­вуетъ о Мнѣ́ посла́вый Мя́ Оте́цъ.
Глаго́лаху же Ему́: гдѣ́ е́сть Оте́цъ Тво́й? Отвѣща́ Иису́съ: ни Мене́ вѣ́сте, ни Отца́ Мо­его́: а́ще Мя́ бы́сте вѣ́дали, и Отца́ Мо­его́ вѣ́дали бы́сте.
Сiя́ глаго́лы глаго́ла Иису́съ въ газофилакі́и, учя́ въ це́ркви: и никто́же я́тъ Его́, я́ко не у́ бѣ́ при­­ше́лъ ча́съ Его́.
[Зач. 30.] Рече́ же и́мъ па́ки Иису́съ: А́зъ иду́, и взы́щете Мене́, и во грѣсѣ́ ва́­шемъ у́мрете: а́може А́зъ иду́, вы́ не мо́жете прiити́.
Глаго́лаху у́бо Иуде́е: еда́ Ся́ Са́мъ убiе́тъ, я́ко глаго́летъ: а́може А́зъ иду́, вы́ не мо́жете прiити́?
И рече́ и́мъ: вы́ от­ ни́жнихъ есте́, А́зъ от­ вы́шнихъ е́смь: вы́ от­ мíра сего́ есте́, А́зъ нѣ́смь от­ мíра сего́:
рѣ́хъ у́бо ва́мъ, я́ко у́мрете во грѣсѣ́хъ ва́шихъ: а́ще бо не и́мете вѣ́ры, я́ко А́зъ е́смь, у́мрете во грѣсѣ́хъ ва́шихъ.
Глаго́лаху у́бо Ему́: Ты́ кто́ еси́? И рече́ и́мъ Иису́съ: Нача́токъ, я́ко и глаго́лю ва́мъ:
мно́га и́мамъ о ва́съ глаго́лати и суди́ти: но Посла́вый Мя́ и́стиненъ е́сть, и А́зъ я́же слы́шахъ от­ Него́, сiя́ глаго́лю въ мíрѣ.
Не разумѣ́ша [у́бо], я́ко Отца́ и́мъ глаго́лаше.
Рече́ же и́мъ Иису́съ: егда́ воз­несе́те Сы́на Человѣ́ческаго, тогда́ уразумѣ́ете, я́ко А́зъ е́смь, и о Себѣ́ ничесо́же творю́, но, я́коже научи́ Мя Оте́цъ Мо́й, сiя́ глаго́лю:
и Посла́вый Мя́ со Мно́ю е́сть: не оста́ви Мене́ еди́наго Оте́цъ, я́ко А́зъ уго́дная Ему́ всегда́ творю́.
Сiя́ Ему́ глаго́лющу, мно́зи вѣ́роваша въ Него́.
[Зач. 31.] Глаго́лаше у́бо Иису́съ къ вѣ́ровав­шымъ Ему́ Иуде́омъ: а́ще вы́ пребу́дете во словеси́ Мо­е́мъ, во­и́стин­ну ученицы́ Мо­и́ бу́дете:
и уразумѣ́ете и́стину, и и́стина свободи́тъ вы́.
Отвѣща́ша [и рѣ́ша] Ему́: сѣ́мя Авраа́мле есмы́, и никому́же рабо́тахомъ николи́же: ка́ко Ты́ глаго́леши, я́ко свобо́дни бу́дете?
Отвѣща́ и́мъ Иису́съ: ами́нь, ами́нь глаго́лю ва́мъ, я́ко вся́къ творя́й грѣ́хъ ра́бъ е́сть грѣха́:
ра́бъ же не пребыва́етъ въ дому́ во вѣ́къ: сы́нъ пребыва́етъ во вѣ́къ:
а́ще у́бо Сы́нъ вы́ свободи́тъ, во­и́стин­ну свобо́дни бу́дете:
вѣ́мъ, я́ко сѣ́мя Авраа́мле есте́: но и́щете Мене́ уби́ти, я́ко сло́во Мое́ не вмѣща́ет­ся въ вы́:
А́зъ, е́же ви́дѣхъ у Отца́ Мо­его́, глаго́лю: и вы́ у́бо, е́же ви́дѣсте у отца́ ва́­шего, творите́.
Отвѣща́ша и рѣ́ша Ему́: оте́цъ на́шъ Авраа́мъ е́сть. Глаго́ла и́мъ Иису́съ: а́ще ча́да Авраа́мля бы́сте бы́ли, дѣла́ Авраа́мля бы́сте твори́ли:
ны́нѣ же и́щете Мене́ уби́ти, Человѣ́ка, и́же и́стину ва́мъ глаго́лахъ, ю́же слы́шахъ от­ Бо́га: сего́ Авраа́мъ нѣ́сть сотвори́лъ:
вы́ творите́ дѣла́ отца́ ва́­шего. Рѣ́ша же Ему́: мы́ от­ любо­дѣя́нiя нѣ́смы рожде́ни: еди́наго Отца́ и́мамы, Бо́га.
[Зач. 32.] Рече́ же и́мъ Иису́съ: а́ще Бо́гъ Оте́цъ ва́шъ [бы] бы́лъ, люби́ли бы́сте [у́бо] Мене́: А́зъ бо от­ Бо́га изыдо́хъ и прiидо́хъ: не о Себѣ́ бо прiидо́хъ, но То́й Мя́ посла́:
почто́ бесѣ́ды Мо­ея́ не разумѣ́ете? Я́ко не мо́жете слы́шати словесе́ Мо­его́:
вы́ отца́ [ва́­шего] дiа́вола есте́, и по́хоти отца́ ва́­шего хо́щете твори́ти: о́нъ человѣко­убі́йца бѣ́ искони́, и во и́стинѣ не сто­и́тъ, я́ко нѣ́сть и́стины въ не́мъ: егда́ глаго́летъ лжу́, от­ сво­и́хъ глаго́летъ: я́ко ло́жь е́сть и оте́цъ лжи́:
А́зъ же зане́ и́стину глаго́лю, не вѣ́руете Мнѣ́:
кто́ от­ ва́съ облича́етъ Мя́ о грѣсѣ́? А́ще ли и́стину глаго́лю, почто́ вы́ не вѣ́руете Мнѣ́?
И́же е́сть от­ Бо́га, глаго́ловъ Бо́жiихъ послу́шаетъ: сего́ ра́ди вы́ не послу́шаете, я́ко от­ Бо́га нѣ́сте.
Отвѣща́ша у́бо Иуде́е и рѣ́ша Ему́: не до́брѣ ли мы́ глаго́лемъ, я́ко Самаряни́нъ еси́ Ты́ и бѣ́са и́маши?
Отвѣща́ Иису́съ: А́зъ бѣ́са не и́мамъ, но чту́ Отца́ Мо­его́, и вы́ не чте́те Мене́:
А́зъ же не ищу́ сла́вы Мо­ея́: е́сть Ищя́ и Судя́:
[Зач. 33.] ами́нь, ами́нь глаго́лю ва́мъ: а́ще кто́ сло́во Мое́ соблюде́тъ, сме́рти не и́мать ви́дѣти во вѣ́ки.
Рѣ́ша у́бо Ему́ Жи́дове: ны́нѣ разумѣ́хомъ, я́ко бѣ́са и́маши: Авраа́мъ у́мре и проро́цы, и Ты́ глаго́леши: а́ще кто́ сло́во Мое́ соблюде́тъ, сме́рти не и́мать вкуси́ти во вѣ́ки:
еда́ Ты́ бо́лiй еси́ отца́ на́­шего Авраа́ма, и́же у́мре? И проро́цы умро́ша: кого́ Себе́ Са́мъ Ты́ твори́ши?
Отвѣща́ Иису́съ: а́ще А́зъ сла́влюся Са́мъ, сла́ва Моя́ ничесо́же е́сть: е́сть Оте́цъ Мо́й сла́вяй Мя́, Его́же вы́ глаго́лете, я́ко Бо́гъ ва́шъ е́сть:
и не позна́сте Его́, А́зъ же вѣ́мъ Его́: и а́ще реку́, я́ко не вѣ́мъ Его́, бу́ду подо́бенъ ва́мъ ло́жь: но вѣ́мъ Его́, и сло́во Его́ соблюда́ю:
Авраа́мъ оте́цъ ва́шъ ра́дъ бы бы́лъ, да бы́ ви́дѣлъ де́нь Мо́й: и ви́дѣ, и воз­ра́довася.
Рѣ́ша у́бо Иуде́е къ Нему́: пяти́десятъ лѣ́тъ не у́ и́маши, и Авраа́ма ли́ еси́ ви́дѣлъ?
Рече́ [же] и́мъ Иису́съ: ами́нь, ами́нь глаго́лю ва́мъ: пре́жде да́же Авраа́мъ не бы́сть, А́зъ е́смь.
Взя́ша у́бо ка́менiе, да ве́ргутъ На́нь: Иису́съ же скры́ся, и изы́де изъ це́ркве, проше́дъ посредѣ́ и́хъ: и мимохожда́­ше та́ко.
Синодальный
1 Никодим приходит к Иисусу Христу ночью; «Должно вам родиться свыше»; «Бог так возлюбил мир». 22 Дальнейшее свидетельство Иоанна Крестителя об Иисусе Христе.
[Зач. 8.] Между фарисеями был некто, именем Никодим, один из начальников Иудейских.
Он пришел к Иисусу ночью и сказал Ему: Равви́! мы знаем, что Ты Учитель, пришедший от Бога; ибо таких чудес, какие Ты творишь, никто не может творить, если не будет с ним Бог.
Иисус сказал ему в ответ: истинно, истинно говорю тебе, если кто не родится свыше, не может увидеть Царствия Божия.
Никодим говорит Ему: как может человек родиться, будучи стар? неужели может он в другой раз войти в утробу матери своей и родиться?
Иисус отвечал: истинно, истинно говорю тебе, если кто не родится от воды и Духа, не может войти в Царствие Божие.
Рожденное от плоти есть плоть, а рожденное от Духа есть дух.
Не удивляйся тому, что Я сказал тебе: должно вам родиться свыше.
Дух дышит, где хочет, и голос его слышишь, а не знаешь, откуда приходит и куда уходит: так бывает со всяким, рожденным от Духа.
Никодим сказал Ему в ответ: как это может быть?
Иисус отвечал и сказал ему: ты – учитель Израилев, и этого ли не знаешь?
Истинно, истинно говорю тебе: Мы говорим о том, что знаем, и свидетельствуем о том, что видели, а вы свидетельства Нашего не принимаете.
Если Я сказал вам о земном, и вы не верите, – как поверите, если буду говорить вам о небесном?
[Зач. 9.] Никто не восходил на небо, как только сшедший с небес Сын Человеческий, сущий на небесах.
И как Моисей вознес змию в пустыне, так должно вознесену быть Сыну Человеческому,
дабы всякий, верующий в Него, не погиб, но имел жизнь вечную.
[Зач. 10.] Ибо так возлюбил Бог мир, что отдал Сына Своего Единородного, дабы всякий верующий в Него, не погиб, но имел жизнь вечную.
Ибо не послал Бог Сына Своего в мир, чтобы судить мир, но чтобы мир спасен был чрез Него.
Верующий в Него не судится, а неверующий уже осужден, потому что не уверовал во имя Единородного Сына Божия.
Суд же состоит в том, что свет пришел в мир; но люди более возлюбили тьму, нежели свет, потому что дела их были злы;
ибо всякий, делающий злое, ненавидит свет и не идет к свету, чтобы не обличились дела его, потому что они злы,
а поступающий по правде идет к свету, дабы явны были дела его, потому что они в Боге соделаны.
[Зач. 11.] После сего пришел Иисус с учениками Своими в землю Иудейскую и там жил с ними и крестил.
А Иоанн также крестил в Еноне, близ Салима, потому что там было много воды; и приходили туда и крестились,
ибо Иоанн еще не был заключен в темницу.
Тогда у Иоанновых учеников произошел спор с Иудеями об очищении.
И пришли к Иоанну и сказали ему: равви́! Тот, Который был с тобою при Иордане и о Котором ты свидетельствовал, вот Он крестит, и все идут к Нему.
Иоанн сказал в ответ: не может человек ничего принимать на себя, если не будет дано ему с неба.
Вы сами мне свидетели в том, что я сказал: не я Христос, но я послан пред Ним.
Имеющий невесту есть жених, а друг жениха, стоящий и внимающий ему, радостью радуется, слыша голос жениха. Сия-то радость моя исполнилась.
Ему должно расти, а мне умаляться.
Приходящий свыше и есть выше всех; а сущий от земли земной и есть и говорит, как сущий от земли; Приходящий с небес есть выше всех,
и что Он видел и слышал, о том и свидетельствует; и никто не принимает свидетельства Его.
Принявший Его свидетельство сим запечатлел, что Бог истинен,
ибо Тот, Которого послал Бог, говорит слова Божии; ибо не мерою дает Бог Духа.
Отец любит Сына и все дал в руку Его.
Верующий в Сына имеет жизнь вечную, а не верующий в Сына не увидит жизни, но гнев Божий пребывает на нем.
1 Иисус Христос прощает взятую в прелюбодеянии. 12 «Я свет миру»; Отец и Сын. 21 «Что Я слышал от Отца, то и говорю»; «истина сделает вас свободными». 31 Семя Авраамово; раб и сын; «кто от Бога, тот слушает слова Божии». 48 Обвинение иудеев: «бес в тебе»; ответ Иисуса Христа: «Прежде, нежели был Авраам, Я есмь».
Иисус же пошел на гору Елеонскую.
А утром опять пришел в храм, и весь народ шел к Нему. Он сел и учил их.
[Зач. 28.] Тут книжники и фарисеи привели к Нему женщину, взятую в прелюбодеянии, и, поставив ее посреди,
сказали Ему: Учитель! эта женщина взята в прелюбодеянии;
а Моисей в законе заповедал нам побивать таких камнями: Ты что скажешь?
Говорили же это, искушая Его, чтобы найти что-нибудь к обвинению Его. Но Иисус, наклонившись низко, писал перстом на земле, не обращая на них внимания.
Когда же продолжали спрашивать Его, Он, восклонившись, сказал им: кто из вас без греха, первый брось на нее камень.
И опять, наклонившись низко, писал на земле.
Они же, услышав то и будучи обличаемы совестью, стали уходить один за другим, начиная от старших до последних; и остался один Иисус и женщина, стоящая посреди.
Иисус, восклонившись и не видя никого, кроме женщины, сказал ей: женщина! где твои обвинители? никто не осудил тебя?
Она отвечала: никто, Господи. Иисус сказал ей: и Я не осуждаю тебя; иди и впредь не греши.
[Зач. 29.] Опять говорил Иисус к народу и сказал им: Я свет миру; кто последует за Мною, тот не будет ходить во тьме, но будет иметь свет жизни.
Тогда фарисеи сказали Ему: Ты Сам о Себе свидетельствуешь, свидетельство Твое не истинно.
Иисус сказал им в ответ: если Я и Сам о Себе свидетельствую, свидетельство Мое истинно; потому что Я знаю, откуда пришел и куда иду; а вы не знаете, откуда Я и куда иду.
Вы су́дите по плоти; Я не сужу никого.
А если и сужу Я, то суд Мой истинен, потому что Я не один, но Я и Отец, пославший Меня.
А и в законе вашем написано, что двух человек свидетельство истинно.
Я Сам свидетельствую о Себе, и свидетельствует о Мне Отец, пославший Меня.
Тогда сказали Ему: где Твой Отец? Иисус отвечал: вы не знаете ни Меня, ни Отца Моего; если бы вы знали Меня, то знали бы и Отца Моего.
Сии слова говорил Иисус у сокровищницы, когда учил в храме; и никто не взял Его, потому что еще не пришел час Его.
[Зач. 30.] Опять сказал им Иисус: Я отхожу, и будете искать Меня, и умрете во грехе вашем. Куда Я иду, туда вы не можете прийти.
Тут Иудеи говорили: неужели Он убьет Сам Себя, что говорит: «куда Я иду, вы не можете прийти»?
Он сказал им: вы от нижних, Я от вышних; вы от мира сего, Я не от сего мира.
Потому Я и сказал вам, что вы умрете во грехах ваших; ибо если не уверуете, что это Я, то умрете во грехах ваших.
Тогда сказали Ему: кто же Ты? Иисус сказал им: от начала Сущий, как и говорю вам.
Много имею говорить и судить о вас; но Пославший Меня есть истинен, и что Я слышал от Него, то и говорю миру.
Не поняли, что Он говорил им об Отце.
Итак, Иисус сказал им: когда вознесете Сына Человеческого, тогда узнаете, что это Я и что ничего не делаю от Себя, но как научил Меня Отец Мой, так и говорю.
Пославший Меня есть со Мною; Отец не оставил Меня одного, ибо Я всегда делаю то, что Ему угодно.
Когда Он говорил это, многие уверовали в Него.
[Зач. 31.] Тогда сказал Иисус к уверовавшим в Него Иудеям: если пребудете в слове Моем, то вы истинно Мои ученики,
и позна́ете истину, и истина сделает вас свободными.
Ему отвечали: мы семя Авраамово и не были рабами никому никогда; как же Ты говоришь: сделаетесь свободными?
Иисус отвечал им: истинно, истинно говорю вам: всякий, делающий грех, есть раб греха.
Но раб не пребывает в доме вечно; сын пребывает вечно.
Итак, если Сын освободит вас, то истинно свободны будете.
Знаю, что вы семя Авраамово; однако ищете убить Меня, потому что слово Мое не вмещается в вас.
Я говорю то, что видел у Отца Моего; а вы делаете то, что видели у отца вашего.
Сказали Ему в ответ: отец наш есть Авраам. Иисус сказал им: если бы вы были дети Авраама, то дела Авраамовы делали бы.
А теперь ищете убить Меня, Человека, сказавшего вам истину, которую слышал от Бога: Авраам этого не делал.
Вы делаете дела отца вашего. На это сказали Ему: мы не от любодеяния рождены; одного Отца имеем, Бога.
[Зач. 32.] Иисус сказал им: если бы Бог был Отец ваш, то вы любили бы Меня, потому что Я от Бога исшел и пришел; ибо Я не Сам от Себя пришел, но Он послал Меня.
Почему вы не понимаете речи Моей? Потому что не можете слышать сло́ва Моего.
Ваш отец диавол; и вы хотите исполнять похоти отца вашего. Он был человекоубийца от начала и не устоял в истине, ибо нет в нем истины. Когда говорит он ложь, говорит свое, ибо он лжец и отец лжи.
А как Я истину говорю, то не верите Мне.
Кто из вас обличит Меня в неправде? Если же Я говорю истину, почему вы не верите Мне?
Кто от Бога, тот слушает слова Божии. Вы потому не слушаете, что вы не от Бога.
На это Иудеи отвечали и сказали Ему: не правду ли мы говорим, что Ты Самарянин и что бес в Тебе?
Иисус отвечал: во Мне беса нет; но Я чту Отца Моего, а вы бесчестите Меня.
Впрочем Я не ищу Моей славы: есть Ищущий и Судящий.
[Зач. 33.] Истинно, истинно говорю вам: кто соблюдет слово Мое, тот не увидит смерти вовек.
Иудеи сказали Ему: теперь узнали мы, что бес в Тебе. Авраам умер и пророки, а Ты говоришь: кто соблюдет слово Мое, тот не вкусит смерти вовек.
Неужели Ты больше отца нашего Авраама, который умер? и пророки умерли: чем Ты Себя делаешь?
Иисус отвечал: если Я Сам Себя славлю, то слава Моя ничто. Меня прославляет Отец Мой, о Котором вы говорите, что Он Бог ваш.
И вы не познали Его, а Я знаю Его; и если скажу, что не знаю Его, то буду подобный вам лжец. Но Я знаю Его и соблюдаю слово Его.
Авраам, отец ваш, рад был увидеть день Мой; и увидел и возрадовался.
На это сказали Ему Иудеи: Тебе нет еще пятидесяти лет, – и Ты видел Авраама?
Иисус сказал им: истинно, истинно говорю вам: прежде нежели был Авраам, Я есмь.
Тогда взяли каменья, чтобы бросить на Него; но Иисус скрылся и вышел из храма, пройдя посреди них, и пошел далее.
Jeesus kõneleb Nikodeemosega
Aga variseride hulgas oli inimene nimega Nikodeemos, üks juutide ülemaid.
Ta tuli ühel ööl Jeesuse juurde ja ütles talle: „Rabi, me teame, et sa oled Jumala juurest tulnud Õpetaja, sest keegi ei suudaks teha neid tunnustähti, mida sina teed, kui temaga ei oleks Jumal.”
Jeesus vastas talle: „Tõesti, tõesti, ma ütlen sulle, kes ei sünni ülalt, ei või näha Jumala riiki.”
Nikodeemos ütles talle: „Kuidas saab inimene sündida, kui ta on vana? Ega ta saa ju minna tagasi oma ema üska ja teist korda sündida?”
Jeesus vastas: „Tõesti, tõesti, ma ütlen sulle, kes ei sünni veest ja Vaimust, ei saa minna Jumala riiki.
Lihast sündinu on liha, ja Vaimust sündinu on vaim.
Ära imesta, et ma sulle ütlen: Te peate sündima ülalt!
Tuul puhub, kuhu ta tahab, ja sa kuuled ta häält, kuid ei tea, kust ta tuleb ja kuhu läheb. Niisamuti on kõigiga, kes on sündinud Vaimust.”
Nikodeemos kostis: „Kuidas see on võimalik?”
Jeesus vastas talle: „Sina oled Iisraeli õpetaja, ja ei tea seda?
Tõesti, tõesti, ma ütlen sulle, meie räägime, mida teame, ja tunnistame, mida oleme näinud, ja ometi ei võta teie meie tunnistust vastu.
Te ei usu mind juba siis, kui ma räägin maistest asjadest, kuidas te usuksite siis, kui ma teile räägiksin taevaseid asju?”
Ja ometi ei ole keegi läinud üles taevasse peale Inimese Poja, kes on tulnud taevast alla.
Ja nõnda nagu Mooses ülendas kõrbes vaskmao, nõnda peab ülendatama Inimese Poeg,
et igaühel, kes usub, oleks temas igavene elu.
Sest nõnda on Jumal maailma armastanud, et ta oma ainusündinud Poja on andnud, et ükski, kes temasse usub, ei hukkuks, vaid et tal oleks igavene elu.
Jumal ei ole ju läkitanud oma Poega maailma, et ta kohut mõistaks maailma üle, vaid et maailm tema läbi päästetaks.
Kes temasse usub, selle üle ei mõisteta kohut, ja kes ei usu, selle üle on kohus juba mõistetud, sest ta ei ole uskunud Jumala ainusündinud Poja nimesse.
Ent kohus on see, et valgus on tulnud maailma, aga inimesed on armastanud pimedust enam kui valgust, sest nende teod on kurjad.
Igaüks, kes teeb halba, vihkab valgust ega tule valguse juurde, et ta tegusid ei paljastataks.
Aga kes teeb tõtt, see tuleb valguse juurde, et ta teod saaksid avalikuks, sest need on tehtud Jumalas.
Ristija Johannes tunnistab taas Jeesusest
Pärast seda läks Jeesus oma jüngritega Juudamaale; ta viibis seal koos nendega ja ristis.
Ka Johannes oli Ainonis Salimi lähedal, sest seal oli palju vett, ja inimesed tulid sinna ja lasksid end ristida;
sest Johannest ei olnud veel vangi heidetud.
Siis hakkasid Johannese jüngrid ühe juudiga puhastamiste üle vaidlema.
Ja nad tulid Johannese juurde ja ütlesid talle: „Rabi! See, kes oli sinuga sealpool Jordanit ja kellest sa tunnistasid, vaata, ka see ristib ja kõik lähevad tema juurde.”
Johannes kostis: „Keegi ei suuda võtta midagi, kui see ei ole temale antud taevast.
Teie ise olete mu tunnistajad, et ma ütlesin, mina ei ole Messias, vaid ainult tema eele läkitatu.
Kellel on mõrsja, see on peigmees. Peigmehe sõber seisab aga kõrval ja kuulab teda ning on väga rõõmus peigmehe hääle üle. Nii on nüüd ka minu rõõm saanud täielikuks.
Tema peab kasvama, aga mina pean kahanema.”
Kes tuleb ülalt, on üle kõikide. Kes on maast, on maast ja räägib maast. Kes tuleb taevast, on üle kõikide.
Tema tunnistab seda, mida on näinud ja kuulnud, ja ometi ei võta keegi tema tunnistust vastu.
Tema tunnistuse vastuvõtmine tähendab pitseriga kinnitamist, et Jumal on tõeline.
Jah, see, kelle Jumal on läkitanud, räägib Jumala sõnu; Jumal ei anna ju Vaimu mõõdu järgi.
Isa armastab Poega ja on andnud tema kätte kõik.
Kes usub Pojasse, sellel on igavene elu, aga kes ei kuula Poja sõna, see ei näe elu, vaid tema peale jääb Jumala viha.
Jeesus ja abielurikkuja naine
Aga Jeesus läks Õlimäele.
Kuid koidu ajal tuli ta tagasi pühakotta ning kogu rahvas tuli tema juurde ning ta istus ja õpetas neid.
Aga kirjatundjad ja variserid tõid abielurikkumiselt tabatud naise, panid ta keskele seisma
ja ütlesid Jeesusele: „Õpetaja, see naine tabati abielurikkumiselt.
Mooses on Seaduses käskinud niisugused kividega surnuks visata. Mida nüüd sina ütled?”
Aga seda nad ütlesid teda proovile pannes, et nad saaksid teda süüdistada. Jeesus kummardus ja kirjutas sõrmega maa peale.
Aga kui nad küsides peale käisid, ajas Jeesus enese sirgu ja ütles neile: „Kes teie seast ei ole pattu teinud, visaku teda esimesena kiviga!”
Ja ta kummardus jälle ja kirjutas maa peale.
Ja seda kuuldes lahkusid nad üksteise järel, vanematest alates, jäid üksnes tema ja keskel seisev naine.
Jeesus ajas enese sirgu ja ütles talle: „Naine, kus nad on? Kas keegi ei ole sind surma mõistnud?”
Tema ütles: „Ei keegi, Issand!” Aga Jeesus ütles: „Ega minagi mõista sind surma. Mine, ja nüüdsest peale ära enam tee pattu!”]
Jeesus on maailma valgus
Siis Jeesus rääkis neile taas: „Mina olen maailma valgus. Kes järgneb mulle, ei käi pimeduses, vaid tal on elu valgus.”
Siis ütlesid variserid talle: „Sina tunnistad iseenese kohta, sinu tunnistus ei ole õige.”
Jeesus kostis: „Isegi kui ma enese kohta tunnistan, on minu tunnistus õige, sest ma tean, kust ma olen tulnud ja kuhu ma lähen. Aga teie ei tea, kust ma olen tulnud ja kuhu ma lähen.
Teie mõistate kohut maailma kombel, mina ei mõista kohut kellegi üle.
Aga kui ma mõistangi kohut, siis on minu otsus õige, sest mina ei ole üksi, vaid minuga on Isa, kes minu on saatnud.
Ja peale selle on ka teie Seadusesse kirjutatud, et kahe inimese tunnistus on õige.
Mina ise olen tunnistajaks enese kohta ning minu kohta tunnistab Isa, kes minu on saatnud.”
Siis nad ütlesid talle: „Kus on sinu Isa?” Jeesus vastas: „Teie ei tunne mind ega minu Isa. Kui te tunneksite mind, tunneksite te ka mu Isa.”
Neid sõnu rääkis Jeesus pühakojas aardekirstu juures õpetades, ja ükski ei vahistanud teda, sest tema tund ei olnud veel tulnud.
Jeesus ei ole sellest maailmast
Siis ütles Jeesus neile taas: „Mina lähen ära ja te otsite mind, ja te surete oma pattudesse. Kuhu mina lähen, sinna ei saa teie tulla.”
Nüüd ütlesid juudid: „Kas ta ehk kavatseb ennast tappa, et ta ütleb: Kuhu mina lähen, sinna ei saa teie tulla?”
Ja Jeesus ütles neile: „Teie olete alt, mina ülalt. Teie olete sellest maailmast, mina ei ole sellest maailmast.
Ma just ütlesin teile, et te surete oma pattudesse; sest kui te ei usu, et mina olen see, siis te surete oma pattudesse.”
Nüüd nad küsisid temalt: „Kes sa siis oled?” Jeesus ütles neile: „Mis ma üldse teiega räägin?
Mul on palju rääkida teie kohta, ka kohut mõista. Kuid tema, kes minu on saatnud, on tõene, ja mina räägin maailmale vaid seda, mida ma temalt olen kuulnud.”
Nad ei saanud aru, et ta rääkis neile Isast.
Siis ütles Jeesus: „Kui te Inimese Poja olete ülendanud, siis te mõistate, et mina olen see ja et ma ei tee midagi iseenesest, vaid räägin nõnda, nagu Isa mind on õpetanud.
Ja minuga on tema, kes minu on saatnud, ta ei ole jätnud mind üksi, kuna ma teen alati seda, mis talle meeldib.”
Kui ta seda rääkis, hakkasid temasse uskuma paljud.
Siis ütles Jeesus juutidele, kes temasse uskusid: „Kui te jääte minu sõnasse, siis te olete tõesti minu jüngrid
ning tunnetate tõde, ja tõde vabastab teid.”
Nad vastasid talle: „Me oleme Aabrahami järglased ega ole iial kedagi orjanud, kuidas sina siis ütled: Te saate vabaks?”
Jeesus vastas neile: „Tõesti, tõesti, ma ütlen teile, igaüks, kes teeb pattu, on patu ori.
Ori ei jää majja alatiseks, poeg jääb alatiseks.
Kui nüüd Poeg teid vabastab, siis olete tõepoolest vabad.
Ma tean, et te olete Aabrahami järglased, kuid te otsite võimalust mind tappa, sest minu sõna ei mahu teisse.
Mina räägin, mida ma olen näinud oma Isa juures, ja teie teete, mida te olete kuulnud oma isalt.”
Nad kostsid: „Meie isa on Aabraham.” Jeesus ütles neile: „Kui te oleksite Aabrahami lapsed, siis te teeksite Aabrahami tegusid.
Aga nüüd te otsite võimalust tappa mind - inimest, kes ma olen teile rääkinud tõtt, mida ma Jumala juures olen kuulnud. Seda ei ole Aabraham teinud.
Teie teete oma isa tegusid.” Nad ütlesid talle: „Meie ei ole sündinud liiderdamisest, meil on üks isa - Jumal.”
Jeesus ütles neile: „Kui Jumal oleks teie Isa, siis te armastaksite mind, sest mina olen pärit Jumalast ja tulnud siia. Mina ei ole ju tulnud omapäi, vaid tema on minu läkitanud.
Miks te ei mõista mu kõnet? Seepärast, et teie ei suuda kuulata minu sõna.
Teie olete oma isast kuradist ning tahate teha oma isa himude järgi. Tema on mõrtsukas algusest peale, ta ei püsinud tões, sest temas ei ole tõde. Kui ta räägib valet, siis ta räägib enda oma, sest ta on valetaja ja vale isa.
Aga et mina kõnelen tõtt, siis te ei usu mind.
Kes teist saab tõestada mul ühegi patu olevat? Kui ma räägin tõtt, miks te siis ei usu mind?
Kes on Jumalast, see kuuleb Jumala sõnu. Teie ei kuule selle pärast, et teie ei ole Jumalast.”
Juudid kostsid talle: „Eks meil ole õigus, kui me ütleme, et sina oled samaarlane ja et sinus on kuri vaim?”
Jeesus vastas: „Minus ei ole kuri vaim, vaid ma austan oma Isa, teie aga teotate mind.
Aga mina ei taotle tunnustust iseendale. On üks, kes on uurija ja kohtunik.
Tõesti, tõesti, ma ütlen teile, kui keegi paneb tallele mu sõnad, siis ta ei näe surma iialgi!”
Juudid ütlesid talle: „Nüüd on selge, et sinus on kuri vaim. Aabraham on surnud ja prohvetid on surnud, ent sina ütled: Kui keegi paneb tallele mu sõnad, siis ta ei maitse surma iialgi.
Kas sina oled suurem kui meie isa Aabraham, kes on surnud? Ja prohvetid on samuti surnud. Kelleks sina ennast pead?”
Jeesus vastas: „Kui ma ülistaksin iseennast, siis ei oleks mu ülistus mitte midagi. See, kes mind ülistab, on mu Isa, kellest teie ütlete: „Ta on meie Jumal.”
Teie küll ei tunne teda, aga mina tunnen. Ja kui mina ütleksin, et ma teda ei tunne, siis ma oleksin teiesarnane valetaja. Kuid mina tunnen teda ja panen tallele tema sõna.
Teie isa Aabraham tundis suurt rõõmu sellest, et ta saab näha minu päeva, ja ta nägi seda ja rõõmustas.”
Nüüd ütlesid juudid temale: „Sina ei ole veel viiekümneaastanegi ja tahad olla näinud Aabrahami?”
Jeesus ütles neile: „Tõesti, tõesti, ma ütlen teile, enne kui Aabraham sündis, olen mina.”
Nüüd nad võtsid kive, et teda nendega surnuks visata. Aga Jeesus peitis enese ära ja lahkus pühakojast.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible