Скрыть
7:1
7:3
7:4
7:5
7:6
7:8
7:9
7:10
7:11
7:14
7:15
7:18
7:20
7:21
7:23
7:25
7:26
7:29
7:32
7:33
7:35
7:36
7:41
7:44
7:45
7:46
7:47
7:48
7:49
7:52
7:53
Церковнославянский (рус)
[Зач. 25.] И хожда́­ше Иису́съ по си́хъ въ Галиле́и: не хотя́ше бо во Иуде́и ходи́ти, я́ко иска́ху Его́ Иуде́е уби́ти.
Бѣ́ же бли́зъ пра́здникъ Иуде́йскiй, потче́нiе сѣ́ни.
Рѣ́ша у́бо къ Нему́ бра́тiя Его́: прейди́ от­сю́ду, и иди́ во Иуде́ю, да и ученицы́ Тво­и́ ви́дятъ дѣла́ Твоя́, я́же твори́ши:
никто́же бо въ та́йнѣ твори́тъ что́, и и́щетъ са́мъ я́вѣ бы́ти: а́ще сiя́ твори́ши, яви́ Себе́ мíрови.
Ни бра́тiя бо Его́ вѣ́роваху въ Него́.
Глаго́ла у́бо и́мъ Иису́съ: вре́мя Мое́ не у́ прiи́де: вре́мя же ва́­ше всегда́ гото́во е́сть:
не мо́жетъ мíръ ненави́дѣти ва́съ: Мене́ же ненави́дитъ, я́ко А́зъ свидѣ́тел­ст­вую о не́мъ, я́ко дѣла́ его́ зла́ су́ть:
вы́ взы́дите въ пра́здникъ се́й: А́зъ не взы́ду {не у́ взы́ду} въ пра́здникъ се́й, я́ко вре́мя Мое́ не у́ испо́лнися.
Сiя́ ре́къ и́мъ, оста́ въ Галиле́и.
Егда́ же взыдо́ша бра́тiя Его́ въ пра́здникъ, тогда́ и Са́мъ взы́де, не я́вѣ, но я́ко та́й.
Жи́дове же иска́ху Его́ въ пра́здникъ, и глаго́лаху: гдѣ́ е́сть О́нъ?
И ро́потъ мно́гъ бѣ́ о Не́мъ въ наро́дѣхъ: о́вiи глаго́лаху, я́ко бла́гъ е́сть: ині́и же глаго́лаху: ни́, но льсти́тъ наро́ды.
Никто́же у́бо я́вѣ глаго́лаше о Не́мъ, стра́ха ра́ди Иуде́йскаго.
[Зач. 26.] А́бiе же въ преполове́нiе пра́здника взы́де Иису́съ во це́рковь, и уча́­ше.
И дивля́хуся Иуде́е, глаго́люще: ка́ко Се́й кни́ги вѣ́сть не учи́вся?
Отвѣща́ [у́бо] и́мъ Иису́съ и рече́: Мое́ уче́нiе нѣ́сть Мое́, но Посла́в­шаго Мя́:
а́ще кто́ хо́щетъ во́лю Его́ тво́рити, разумѣ́етъ о уче́нiи, ко́е от­ Бо́га е́сть, или́ А́зъ от­ Себе́ глаго́лю:
глаго́ляй от­ себе́, сла́вы сво­ея́ и́щетъ: а Ищя́й сла́вы Посла́в­шаго Его́, Се́й и́стиненъ е́сть, и нѣ́сть непра́вды въ Не́мъ.
Не Моисе́й ли даде́ ва́мъ зако́нъ? И никто́же от­ ва́съ твори́тъ зако́на. Что́ Мене́ и́щете уби́ти?
Отвѣща́ наро́дъ и рече́: бѣ́са ли и́маши? Кто́ Тебе́ и́щетъ уби́ти?
Отвѣща́ Иису́съ и рече́ и́мъ: еди́но дѣ́ло сотвори́хъ, и вси́ дивите́ся:
сего́ ра́ди Моисе́й даде́ ва́мъ обрѣ́занiе, не я́ко от­ Моисе́а е́сть, но от­ оте́цъ: и въ суббо́ту обрѣ́заете человѣ́ка:
а́ще обрѣ́занiе прiе́млетъ человѣ́къ въ суббо́ту, да не разори́т­ся зако́нъ Моисе́овъ: на Мя́ ли гнѣ́ваетеся, я́ко всего́ человѣ́ка здра́ва сотвори́хъ въ суббо́ту?
Не суди́те на лица́, но пра́ведный су́дъ суди́те.
Глаго́лаху у́бо нѣ́цыи от­ Иерусали́млянъ: не Се́й ли е́сть, Его́же и́щутъ уби́ти?
И се́, не обину́яся глаго́летъ, и ничесо́же Ему́ не глаго́лютъ: еда́ ка́ко {во­и́стин­ну} разумѣ́ша кня́зи, я́ко Се́й е́сть Христо́съ?
Но Сего́ вѣ́мы, от­ку́ду е́сть: Христо́съ же егда́ прiи́детъ, никто́же вѣ́сть, от­ку́ду бу́детъ.
Воззва́ у́бо въ це́ркви учя́ Иису́съ и глаго́ля: и Мене́ вѣ́сте, и вѣ́сте, от­ку́ду е́смь: и о Себѣ́ не прiидо́хъ, но е́сть и́стиненъ Посла́вый Мя́, Его́же вы́ не вѣ́сте:
А́зъ вѣ́мъ Его́, я́ко от­ Него́ е́смь, и То́й Мя́ посла́.
Иска́ху у́бо, да и́мутъ Его́: и никто́же воз­ложи́ На́нь руки́, я́ко не у́ бѣ́ при­­ше́лъ ча́съ Его́.
Мно́зи же от­ наро́да вѣ́роваша въ Него́, и глаго́лаху, я́ко Христо́съ, егда́ прiи́детъ, еда́ бо́лша зна́менiя сотвори́тъ, я́же Се́й твори́тъ?
Слы́шаша фарисе́е наро́дъ ро́пщущь о Не́мъ сiя́: и посла́ша фарисе́е и архiере́е слуги́, да и́мутъ Его́.
Рече́ у́бо Иису́съ: еще́ ма́ло вре́мя съ ва́ми е́смь, и иду́ къ Посла́в­шему Мя́:
взы́щете Мене́, и не обря́щете: и идѣ́же е́смь А́зъ, вы́ не мо́жете прiити́.
Рѣ́ша же Иуде́е къ себѣ́: ка́мо Се́й хо́щетъ ити́, я́ко мы́ не обря́щемъ Его́? Еда́ въ разсѣ́янiе Е́ллинское хо́щетъ ити́ и учи́ти Е́ллины?
Что́ е́сть сiе́ сло́во, е́же рече́: взы́щете Мене́, и не обря́щете? И идѣ́же е́смь А́зъ, вы́ не мо́жете прiити́?
[Зач. 27.] Въ послѣ́днiй же де́нь вели́кiй пра́здника стоя́ше Иису́съ, и зва́­ше, глаго́ля: а́ще кто́ жа́ждетъ, да прiи́детъ ко Мнѣ́ и пiе́тъ:
вѣ́руяй въ Мя́, я́коже рече́ Писа́нiе, рѣ́ки от­ чре́ва его́ истеку́тъ воды́ жи́вы.
Сiе́ же рече́ о Ду́сѣ, Его́же хотя́ху прiима́ти вѣ́ру­ю­щiи во и́мя Его́: не у́ бо бѣ́ Ду́хъ Святы́й, я́ко Иису́съ не у́ бѣ́ просла́вленъ.
Мно́зи же от­ наро́да слы́шав­ше сло́во, глаго́лаху: Се́й е́сть во­и́стин­ну проро́къ.
Друзі́и глаго́лаху: Се́й е́сть Христо́съ. О́вiи же глаго́лаху: еда́ от­ Галиле́и Христо́съ при­­хо́дитъ?
Не Писа́нiе ли рече́, я́ко от­ сѣ́мене Дави́дова и от­ Виѳлее́мскiя ве́си, идѣ́же бѣ́ Дави́дъ, Христо́съ прiи́детъ?
Ра́спря у́бо бы́сть въ наро́дѣ Его́ ра́ди.
Нѣ́цыи же от­ ни́хъ хотя́ху я́ти Его́: но никто́же воз­ложи́ На́нь ру́цѣ.
Прiидо́ша же слуги́ ко архiере́омъ и фарисе́омъ: и рѣ́ша и́мъ ті́и: почто́ не при­­ведо́сте Его́?
Отвѣща́ша слуги́: николи́же та́ко е́сть глаго́лалъ человѣ́къ, я́ко Се́й Человѣ́къ.
Отвѣща́ша у́бо и́мъ фарисе́е: еда́ и вы́ прельще́ни бы́сте?
Еда́ кто́ от­ кня́зь вѣ́рова въ О́нь, или́ от­ фарисе́й?
Но наро́дъ се́й, и́же не вѣ́сть зако́на, про́кляти су́ть.
Глаго́ла Никоди́мъ къ ни́мъ, и́же при­­ше́дый къ Нему́ но́щiю, еди́нъ сы́й от­ ни́хъ:
еда́ зако́нъ на́шъ су́дитъ человѣ́ку, а́ще не слы́шитъ от­ него́ пре́жде и разумѣ́етъ, что́ твори́тъ?
Отвѣща́ша и реко́ша ему́: еда́ и ты́ от­ Галиле́и еси́? Испыта́й и ви́ждь, я́ко проро́къ от­ Галиле́и не при­­хо́дитъ.
И и́де кі́йждо въ до́мъ сво́й.
Латинский (Nova Vulgata)
Et post haec ambulabat Iesus in Galilaeam; non enim volebat in Iudaeam ambulare, quia quaerebant eum Iudaei interficere.
Erat autem in proximo dies festus Iudaeorum, Scenopegia.
Dixerunt ergo ad eum fratres eius: «Transi hinc et vade in Iudaeam, ut et discipuli tui videant opera tua, quae facis.
Nemo quippe in occulto quid facit et quaerit ipse in palam esse. Si haec facis, manifesta teipsum mundo».
Neque enim fratres eius credebant in eum.
Dicit ergo eis Iesus: «Tempus meum nondum adest, tempus autem vestrum semer est paratum.
Non potest mundus odisse vos; me autem odit, quia ego testimonium perhibeo de illo, quia opera eius mala sunt.
Vos ascendite ad diem festum; ego non ascendo ad diem festum istum, quia meum tempus nondum impletum est».
Haec autem cum dixisset, ipse mansit in Galilaea.
Ut autem ascenderunt fratres eius ad diem festum, tunc et ipse ascendit, non manifeste sed quasi in occulto.
Iudaei ergo quaerebant eum in die festo et dicebant: «Ubi est ille?».
Et murmur multus de eo erat in turba. Alii quidem dicebant: «Bonus est!»; alii autem dicebant: «Non, sed seducit turbam!».
Nemo tamen palam loquebatur de illo propter metum Iudaeorum.
Iam autem die festo mediante, ascendit Iesus in templum et docebat.
Mirabantur ergo Iudaei dicentes: «Quomodo hic litteras scit, cum non didicerit?».
Respondit ergo eis Iesus et dixit: «Mea doctrina non est mea sed eius, qui misit me.
Si quis voluerit voluntatem eius facere, cognoscet de doctrina utrum ex Deo sit, an ego a meipso loquar.
Qui a semetipso loquitur, gloriam propriam quaerit; qui autem quaerit gloriam eius, qui misit illum, hic verax est, et iniustitia in illo non est.
Nonne Moyses dedit vobis legem? Et nemo ex vobis facit legem. Quid me quaeritis interficere?».
Respondit turba: «Daemonium habes! Quis te quaerit interficere?».
Respondit Iesus et dixit eis: «Unum opus feci, et omnes miramini.
Propterea Moyses dedit vobis circumcisionem — non quia ex Moyse est sed ex patribus — et in sabbato circumciditis hominem.
Si circumcisionem accipit homo in sabbato, ut non solvatur lex Moysis, mihi indignamini, quia totum hominem sanum feci in sabbato?
Nolite iudicare secundum faciem, sed iustum iudicium iudicate».
Dicebant ergo quidam ex Hierosolymitis: «Nonne hic est, quem quaerunt interficere?
Et ecce palam loquitur, et nihil ei dicunt. Numquid vere cognoverunt principes quia hic est Christus?
Sed hunc scimus unde sit, Christus autem cum venerit, nemo scit unde sit».
Clamavit ergo docens in templo Iesus et dicens: «Et me scitis et unde sim scitis. Et a meipso non veni, sed est verus, qui misit me, quem vos non scitis.
Ego scio eum, quia ab ipso sum, et ipse me misit».
Quaerebant ergo eum apprehendere, et nemo misit in illum manus, quia nondum venerat hora eius.
De turba autem multi crediderunt in eum et dicebant: «Christus cum venerit, numquid plura signa faciet quam quae hic fecit?».
Audierunt pharisaei turbam murmurantem de illo haec et miserunt pontifices et pharisaei ministros, ut apprehenderent eum.
Dixit ergo Iesus: «Adhuc modicum tempus vobiscum sum et vado ad eum, qui misit me.
Quaeretis me et non invenietis; et ubi sum ego, vos non potestis venire».
Dixerunt ergo Iudaei ad seipsos: «Quo hic iturus est, quia nos non inveniemus eum? Numquid in dispersionem Graecorum iturus est et docturus Graecos?
Quis est hic sermo, quem dixit: "Quaeretis me et non invenietis" et: "Ubi sum ego, vos non potestis venire"?».
In novissimo autem die magno festivitatis stabat Iesus et clamavit dicens: «Si quis sitit, veniat ad me et bibat,
qui credit in me. Sicut dixit Scriptura, flumina de ventre eius fluent aquae vivae».
Hoc autem dixit de Spiritu, quem accepturi erant qui crediderant in eum. Nondum enim erat Spiritus, quia Iesus nondum fuerat glorificatus.
Ex illa ergo turba, cum audissent hos sermones, dicebant: «Hic est vere propheta!»;
alii dicebant: «Hic est Christus!»; quidam autem dicebant: «Numquid a Galilaea Christus venit?
Nonne Scriptura dixit: "Ex semine David et de Bethlehem castello, ubi erat David, venit Christus"?».
Dissensio itaque facta est in turba propter eum.
Quidam autem ex ipsis volebant apprehendere eum, sed nemo misit super illum manus.
Venerunt ergo ministri ad pontifices et pharisaeos; et dixerunt eis illi: «Quare non adduxistis eum?».
Responderunt ministri: «Numquam sic locutus est homo».
Responderunt ergo eis pharisaei: «Numquid et vos seducti estis?
Numquid aliquis ex principibus credidit in eum aut ex pharisaeis?
Sed turba haec, quae non novit legem, maledicti sunt!».
Dicit Nicodemus ad eos, ille qui venit ad eum antea, qui unus erat ex ipsis:
«Numquid lex nostra iudicat hominem, nisi audierit ab ipso prius et cognoverit quid faciat?».
Responderunt et dixerunt ei: «Numquid et tu ex Galilaea es? Scrutare et vide quia propheta a Galilaea non surgit!».
Et reversi sunt unusquisque in domum suam.
Узбекский
Шундан кейин Исо Жалилада юрар эди. Яҳудий мансабдорлари* Уни ўлдиришга қасд қилганликлари учун, Яҳудияда юришни истамади.
Яҳудийларнинг Чайла байрами яқинлашаётган эди.
Шундай қилиб, Исонинг укалари Унга:- Бу ердан чиқиб Яҳудияга бор, қилаётган ишларингни шогирдларинг ҳам кўрсин.
Ўзини машҳур қилмоқчи бўлган ҳар бир киши яширинча иш қилиб юрмайди-ку! Сен бу ишларни қилаётган бўлсанг, қани Ўзингни дунёга ошкор қилиб кўр, – дейишди.
Ҳатто укалари ҳам Унга ишонмас эдилар.
Исо уларга шундай деди:- Менинг вақт-соатим ҳали келгани йўқ. Лекин сизлар учун ҳар вақт қулайдир.
Дунё сизлардан нафратлана олмайди, лекин Мендан нафратланади. Чунки Мен унинг қилмишлари ёмонлигини фош қиламан.
Майли, сизлар байрамга боринглар. Мен ҳозирча бу байрамга бормайман, чунки Менинг вақтим бўлгани йўқ.
Шу сўзларни айтиб, Исо Жалилада қолди.
Исонинг укалари байрамга боргандан сўнг, Ўзи ҳам борди; фақат очиқ эмас, яширинча борди.
Яҳудий мансабдорлари* эса Исони байрамда қидирар, “У қаёқда?” – деб сўраб-суриштирар эдилар.
Омма орасида Исо тўғрисида ҳар хил гап-сўзлар ёйилаётган эди. Баъзилари: “У яхши Одам”, – десалар, бошқалари: “Йўқ, У халқни йўлдан оздиряпти”, – дейишарди.
Бироқ яҳудий мансабдорларидан* қўрққанлари учун У ҳақда ҳеч ким очиқ гапирмас эди.
Байрамнинг ярми ўтганда, Исо маъбадга кириб таълим бера бошлади.
Шунда яҳудий мансабдорлари*:- Бу Одам ўқимаган бўлса, қандай қилиб Муқаддас Битикларни билади? – деб таажжубландилар. Исо уларга жавобан айтди:
- Менинг таълимотим Ўзимники эмас, балки Мени Юборганникидир.
Ким Унинг иродасини бажаришни истаса, бу таълимот Худоданми, ёки Мен Ўзимдан гапиряпманми, билиб олади.
Ким ўз номидан гапирса, ўзига улуғлик излайди. Ким уни юборганга улуғлик изласа, у ҳаққонийдир, унинг дилида бирон ноҳақлик йўқ.
Тавротни сизларга Мусо пайғамбар бермадими? Шунга қарамай, бирортангиз ҳам Таврот Қонунига қараб иш юритмайсиз. Нима учун Мени ўлдирмоқчисизлар?
- Сени жин урибди! Ким Сени ўлдирмоқчи экан? – деди халойиқ.
Исо эса Ўз сўзида давом этди:- Мен битта иш қилдим, ҳаммангиз бунга ҳайрон қоляпсизлар.
Мусо сизларга суннатни буюрган (суннат аслида Мусодан эмас, балки ота-боболардан меросдир), сизлар эса дам олиш кунида ўғил болани суннат қиласизлар.
Мусонинг Қонуни бузилмасин деб, ҳатто дам олиш куни ўғил бола суннат қилинадиган бўлса, нега сизлар Менга дам олиш куни одамзодни бутунлай соғайтирди, деб ғазаб қиласизлар?
Юзаки ҳукм қилманглар, ҳукмингиз адолатли бўлсин.
Шунда баъзи қуддусликлар гапга кирди:- Ўлдириш учун қидириб юришган Шу эмасми?
Мана У бемалол сўзлаяпти, Унга қарши ҳеч ким ҳеч нарса демаяпти. Наҳотки бошлиқлар Унинг ҳақиқий Масиҳ эканлигига тан беришган бўлса?
Ахир, Бунинг қаерданлигини ҳаммамиз биламиз-ку, бироқ Масиҳ келганда, Унинг қаерданлигини ҳеч ким билмайди.
Бунга жавобан Исо маъбадда овозини баланд қилиб, шундай таълим бера бошлади:- Сизлар Менинг кимлигимни ҳам, қаерданлигимни ҳам биласизлар. Лекин Мен Ўз-Ўзимдан келганим йўқ. Мени Ҳақ юборган, сизлар Уни билмайсизлар.
Мен Уни биламан, чунки Мен Унинг олдидан келганман, Мени Ўша юборган.
Бу сўзи учун Исони ушлашга интилдилар. Бироқ ҳеч ким Унга қўл узатмади, чунки Унинг вақт-соати ҳали келмаган эди.
Шу билан бирга, оломондаги кўпгина одамлар Унга имон келтирди. Улар:- Масиҳ келганда бундан ҳам кўпроқ мўъжиза яратармикин? – дейишарди.
Исо тўғрисида халқ орасида бундай гап-сўзлар тарқалаётганини фарзийлар эшитиб, олий руҳонийлар билан тил бириктиришди-да, Исони қўлга олиш учун миршабларни юборишди.
Исо деди:- Мен сизлар билан узоқ бўлмайман, яна Мени Юборганнинг олдига қайтиб бораман.
Сизлар Мени излайсиз-у, лекин тополмайсизлар. Мен қаерда бўлсам, сизлар у ерга боролмайсиз.
Шу пайт яҳудийлар:- У қаерга бормоқчи, биз Уни тополмас эканмиз? – дейишди ўзаро. – Наҳотки У юнонлар орасида тарқалиб кетган яҳудийлар олдига бориб, яҳудийларга ҳам, юнонларга ҳам таълим бермоқчи бўлса?
“Сизлар Мени излайсиз-у, лекин тополмайсизлар, Мен қаерда бўлсам, сизлар у ерга боролмайсизлар”, деган гапларининг мазмуни нима экан?
Байрамнинг охирги, улуғ кунида Исо тик турди-да, овозини баланд қилиб хитоб қилди:- Ким чанқаган бўлса, Менинг олдимга келиб ичсин.
Муқаддас Битикда айтилганидек, Менга ишонганнинг вужудидан ҳаётбахш сув дарё бўлиб оқади.
Исо бундай деб, Муқаддас Руҳни назарда тутган эди; Унга ишонганлар Муқаддас Руҳни яқин орада олишлари керак эди. Исо ҳали улуғворликка юксалмаган, шунинг учун Муқаддас Руҳ ҳануз тушмаган эди.
Оломон ичидан баъзилар бу сўзларни эшитиб:- Ҳақиқатан Бу ўша пайғамбар, – дедилар.
Бошқалари:- Бу Масиҳ, – дейишса, яна бўлаклари:- Масиҳ Жалиладан кела оладими?
Тавротда, Масиҳ Довуднинг уруғи бўлади, У Довуднинг юрти – Байтлаҳмдан чиқиб келиши лозим, деб ёзилмаганми? – дейишди.
Шу тариқа Исо туфайли халқ орасида низо юзага келди.
Баъзилар Уни тутмоқчи бўлишди, аммо ҳеч ким Унга қўл кўтармади.
Шу пайт миршаблар олий руҳонийлар ва фарзийлар олдига қайтиб келишди.- Нега Уни олиб келмадинглар? – деб сўрашди улардан.
- Дунёда ҳеч ким бу Одамдай гапирмаган, – деди миршаблар.
- Бўлмаса, сизлар ҳам йўлдан озибсизлар-да! – дейишди фарзийлар.
- Бошлиқлар ёки фарзийлардан биронтаси Унга ишонганмикин?
Лекин Тавротни билмаган бу жоҳил оммага лаънатлар бўлсин!
Фарзийлардан Никодим номли бири, аввал тунда Исонинг олдига келган одам, сўз олди:
- Айбланувчининг ўзини оқлашига имкон бермай, унинг ишини тергаб аниқламай маҳкум қилиш бизнинг Таврот Қонунимизга мосмикин?
- Наҳотки сен ҳам Жалиладан бўлсанг? Яхши ўйлаб кўр, Жалиладан пайғамбар чиқмаслиги аниқ, – дейишди унга.
Шундан кейин ҳаммалари уй-уйларига тарқалиб кетдилар.
1 Иисус отвергает предложение Его братьев. 10 Иисус Христос учит явно в храме на празднике. 30 Неудачная попытка схватить Иисуса Христа; призыв пить «воду живую». 45 «Никогда человек не говорил так».
[Зач. 25.] После сего Иисус ходил по Галилее, ибо по Иудее не хотел ходить, потому что Иудеи искали убить Его.
Приближался праздник Иудейский – поставление кущей.
Тогда братья Его сказали Ему: выйди отсюда и пойди в Иудею, чтобы и ученики Твои видели дела, которые Ты делаешь.
Ибо никто не делает чего-либо втайне, и ищет сам быть известным. Если Ты творишь такие дела, то яви Себя миру.
Ибо и братья Его не веровали в Него.
На это Иисус сказал им: Мое время еще не настало, а для вас всегда время.
Вас мир не может ненавидеть, а Меня ненавидит, потому что Я свидетельствую о нем, что дела его злы.
Вы пойдите на праздник сей; а Я еще не пойду на сей праздник, потому что Мое время еще не исполнилось.
Сие сказав им, остался в Галилее.
Но когда пришли братья Его, тогда и Он пришел на праздник не явно, а как бы тайно.
Иудеи же искали Его на празднике и говорили: где Он?
И много толков было о Нем в народе: одни говорили, что Он добр; а другие говорили: нет, но обольщает народ.
Впрочем никто не говорил о Нем явно, боясь Иудеев.
[Зач. 26.] Но в половине уже праздника вошел Иисус в храм и учил.
И дивились Иудеи, говоря: как Он знает Писания, не учившись?
Иисус, отвечая им, сказал: Мое учение – не Мое, но Пославшего Меня;
кто хочет творить волю Его, тот узнает о сем учении, от Бога ли оно, или Я Сам от Себя говорю.
Говорящий сам от себя ищет славы себе; а Кто ищет славы Пославшему Его, Тот истинен, и нет неправды в Нем.
Не дал ли вам Моисей закона? и никто из вас не поступает по закону. За что ищете убить Меня?
Народ сказал в ответ: не бес ли в Тебе? кто ищет убить Тебя?
Иисус, продолжая речь, сказал им: одно дело сделал Я, и все вы дивитесь.
Моисей дал вам обрезание (хотя оно не от Моисея, но от отцов), и в субботу вы обрезываете человека.
Если в субботу принимает человек обрезание, чтобы не был нарушен закон Моисеев, – на Меня ли негодуете за то, что Я всего человека исцелил в субботу?
Не суди́те по наружности, но суди́те судом праведным.
Тут некоторые из Иерусалимлян говорили: не Тот ли это, Которого ищут убить?
Вот, Он говорит явно, и ничего не говорят Ему: не удостоверились ли начальники, что Он подлинно Христос?
Но мы знаем Его, откуда Он; Христос же когда придет, никто не будет знать, откуда Он.
Тогда Иисус возгласил в храме, уча и говоря: и знаете Меня, и знаете, откуда Я; и Я пришел не Сам от Себя, но истинен Пославший Меня, Которого вы не знаете.
Я знаю Его, потому что Я от Него, и Он послал Меня.
И искали схватить Его, но никто не наложил на Него руки́, потому что еще не пришел час Его.
Многие же из народа уверовали в Него и говорили: когда придет Христос, неужели сотворит больше знамений, нежели сколько Сей сотворил?
Услышали фарисеи такие толки о Нем в народе, и послали фарисеи и первосвященники служителей – схватить Его.
Иисус же сказал им: еще недолго быть Мне с вами, и пойду к Пославшему Меня;
будете искать Меня, и не найдете; и где буду Я, туда вы не можете прийти.
При сем Иудеи говорили между собою: куда Он хочет идти, так что мы не найдем Его? Не хочет ли Он идти в Еллинское рассеяние и учить Еллинов?
Что значат сии слова, которые Он сказал: будете искать Меня, и не найдете; и где буду Я, туда вы не можете прийти?
[Зач. 27.] В последний же великий день праздника стоял Иисус и возгласил, говоря: кто жаждет, иди ко Мне и пей.
Кто верует в Меня, у того, как сказано в Писании, из чрева потекут реки воды живой.
Сие сказал Он о Духе, Которого имели принять верующие в Него: ибо еще не было на них Духа Святого, потому что Иисус еще не был прославлен.
Многие из народа, услышав сии слова, говорили: Он точно пророк.
Другие говорили: это Христос. А иные говорили: разве из Галилеи Христос придет?
Не сказано ли в Писании, что Христос придет от семени Давидова и из Вифлеема, из того места, откуда был Давид?
Итак, произошла о Нем распря в народе.
Некоторые из них хотели схватить Его; но никто не наложил на Него рук.
Итак, служители возвратились к первосвященникам и фарисеям, и сии сказали им: для чего вы не привели Его?
Служители отвечали: никогда человек не говорил так, как Этот Человек.
Фарисеи сказали им: неужели и вы прельстились?
Уверовал ли в Него кто из начальников, или из фарисеев?
Но этот народ невежда в законе, проклят он.
Никодим, приходивший к Нему ночью, будучи один из них, говорит им:
судит ли закон наш человека, если прежде не выслушают его и не узнают, что он делает?
На это сказали ему: и ты не из Галилеи ли? рассмотри и увидишь, что из Галилеи не приходит пророк.
И разошлись все по домам.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible