Скрыть
13:1
13:3
13:6
13:7
13:8
13:9
13:11
13:12
13:13
13:14
13:15
13:17
13:18
13:19
13:20
13:23
13:25
13:27
Церковнославянский (рус)
Се́, сiя́ ви́дѣ о́ко мое́, и слы́ша у́хо мое́,
и вѣ́мъ, ели́ка и вы́ вѣ́сте: и не неразу́мнѣе е́смь ва́съ.
Но оба́че и а́зъ ко Го́споду воз­глаго́лю, обличу́ же предъ ни́мъ, а́ще восхо́щетъ.
Вы́ бо есте́ вра́чеве непра́веднiи и цѣли́теле злы́хъ вси́,
бу́ди же ва́мъ онѣмѣ́ти, и сбу́дет­ся ва́мъ въ прему́дрость.
Слы́шите же обличе́нiе у́стъ мо­и́хъ, суду́ же усте́нъ мо­и́хъ вонми́те.
Не предъ Бо́гомъ ли глаго́лете и предъ ни́мъ вѣща́ете ле́сть?
или́ уклоните́ся, вы́ же са́ми судiи́ бу́дите.
Добро́ бо, а́ще изслѣ́дитъ ва́съ: а́ще бо вси́ творя́щiи при­­ложите́ся къ нему́, оба́че обличи́тъ вы́.
А́ще же и та́й ли́цамъ удивите́ся,
не движе́нiе ли его́ смяте́тъ ва́съ, боя́знь же от­ него́ нападе́тъ на вы́?
Оти́детъ же велича́нiе ва́­ше ра́вно пе́пелу, тѣ́ло же бре́н­но.
Умолчи́те, да воз­глаго́лю и почі́ю от­ гнѣ́ва.
Взе́мля пло́ти моя́ зуба́ми, ду́шу же мою́ положу́ въ руцѣ́ мо­е́й.
А́ще мя́ убiе́тъ си́льный, поне́же и нача́, оба́че воз­глаго́лю и обличу́ предъ ни́мъ:
и сiе́ ми́ сбу́дет­ся во спасе́нiе: не вни́детъ бо предъ ни́мъ ле́сть.
Послу́шайте, послу́шайте глаго́лъ мо­и́хъ: воз­вѣщу́ бо ва́мъ слы́шащымъ.
Се́, а́зъ бли́зъ е́смь суда́ мо­его́, вѣ́мъ а́зъ, я́ко пра́веденъ явлю́ся.
Кто́ бо е́сть судя́йся со мно́ю, да ны́нѣ умолчу́ и изче́зну?
Дво́е же ми́ сотвори́ши, тогда́ от­ лица́ тво­его́ не скры́юся:
ру́ку от­ мене́ от­ими́, стра́хъ же тво́й да не ужаса́етъ мя́:
посе́мъ при­­зове́ши, а́зъ же тя́ послу́шаю, или́ воз­глаго́леши, а́зъ же ти́ да́мъ от­вѣ́тъ.
Коли́цы су́ть грѣси́ мо­и́ и беззако́нiя моя́? научи́ мя́, ка́я су́ть?
Почто́ кры́ешися от­ мене́? мни́ши же мя́ проти́вна су́ща тебѣ́?
Или́ я́ко ли́стъ дви́жимь вѣ́тромъ убо­и́шися? или́ я́ко сѣ́ну носи́му вѣ́тромъ противля́ешимися?
Я́ко написа́лъ еси́ на мя́ зла́я, обложи́лъ же ми́ еси́ ю́ностныя грѣхи́:
положи́лъ же еси́ но́гу мою́ въ воз­бране́нiе: сохрани́лъ же еси́ дѣла́ моя́ вся́: въ коре́нiя же но́гъ мо­и́хъ при­­ше́лъ еси́:
и́же обетша́ютъ я́коже мѣ́хъ, или́ я́коже ри́за мо́лiемъ изъяде́на.
Французский (LSG)
Voici, mon oeil a vu tout cela, Mon oreille l'a entendu et y a pris garde.
Ce que vous savez, je le sais aussi, Je ne vous suis point inférieur.
Mais je veux parler au Tout Puissant, Je veux plaider ma cause devant Dieu;
Car vous, vous n'imaginez que des faussetés, Vous êtes tous des médecins de néant.
Que n'avez-vous gardé le silence? Vous auriez passé pour avoir de la sagesse.
Écoutez, je vous prie, ma défense, Et soyez attentifs à la réplique de mes lèvres.
Direz-vous en faveur de Dieu ce qui est injuste, Et pour le soutenir alléguerez-vous des faussetés?
Voulez-vous avoir égard à sa personne? Voulez-vous plaider pour Dieu?
S'il vous sonde, vous approuvera-t-il? Ou le tromperez-vous comme on trompe un homme?
Certainement il vous condamnera, Si vous n'agissez en secret que par égard pour sa personne.
Sa majesté ne vous épouvantera-t-elle pas? Sa terreur ne tombera-t-elle pas sur vous?
Vos sentences sont des sentences de cendre, Vos retranchements sont des retranchements de boue.
Taisez-vous, laissez-moi, je veux parler! Il m'en arrivera ce qu'il pourra.
Pourquoi saisirais-je ma chair entre les dents? J'exposerai plutôt ma vie.
Voici, il me tuera; je n'ai rien à espérer; Mais devant lui je défendrai ma conduite.
Cela même peut servir à mon salut, Car un impie n'ose paraître en sa présence.
Écoutez, écoutez mes paroles, Prêtez l'oreille à ce que je vais dire.
Me voici prêt à plaider ma cause; Je sais que j'ai raison.
Quelqu'un disputera-t-il contre moi? Alors je me tais, et je veux mourir.
Seulement, accorde-moi deux choses Et je ne me cacherai pas de loin de ta face:
Retire ta main de dessus moi, Et que tes terreurs ne me troublent plus.
Puis appelle, et je répondrai, Ou si je parle, réponds-moi!
Quel est le nombre de mes iniquités et de mes péchés? Fais-moi connaître mes transgressions et mes péchés.
Pourquoi caches-tu ton visage, Et me prends-tu pour ton ennemi?
Veux-tu frapper une feuille agitée? Veux-tu poursuivre une paille desséchée?
Pourquoi m'infliger d'amères souffrances, Me punir pour des fautes de jeunesse?
Pourquoi mettre mes pieds dans les ceps, Surveiller tous mes mouvements, Tracer une limite à mes pas,
Quand mon corps tombe en pourriture, Comme un vêtement que dévore la teigne?
Еврейский
הֶן־כֹּל רָאֲתָה עֵינִי; שָׁמְעָה אָזְנִי, וַתָּבֶן לָהּ׃
כְּדַעְתְּכֶם יָדַעְתִּי גַם־אָנִי; לֹא־נֹפֵל אָנֹכִי מִכֶּם׃
אוּלָם, אֲנִי אֶל־שַׁדַּי אֲדַבֵּר; וְהוֹכֵחַ אֶל־אֵל אֶחְפָּץ׃
וְאוּלָם, אַתֶּם טֹפְלֵי־שָׁקֶר; רֹפְאֵי אֱלִל כֻּלְּכֶם׃
מִי־יִתֵּן הַחֲרֵשׁ תַּחֲרִישׁוּן; וּתְהִי לָכֶם לְחָכְמָה׃
שִׁמְעוּ־נָא תוֹכַחְתִּי; וְרִבוֹת שְׂפָתַי הַקְשִׁיבוּ׃
הַלְאֵל תְּדַבְּרוּ עַוְלָה; וְלוֹ, תְּדַבְּרוּ רְמִיָּה׃
הֲפָנָיו תִּשָּׂאוּן; אִם־לָאֵל תְּרִיבוּן׃
הֲטוֹב כִּי־יַחְקֹר אֶתְכֶם; אִם־כְּהָתֵל בֶּאֱנוֹשׁ, תְּהָתֵלּוּ בוֹ׃
הוֹכֵחַ יוֹכִיחַ אֶתְכֶם; אִם־בַּסֵּתֶר, פָּנִים תִּשָּׂאוּן׃
הֲלֹא שְׂאֵתוֹ תְּבַעֵת אֶתְכֶם; וּפַחְדּוֹ, יִפֹּל עֲלֵיכֶם׃
זִכְרֹנֵיכֶם מִשְׁלֵי־אֵפֶר; לְגַבֵּי־חֹמֶר, גַּבֵּיכֶם׃
הַחֲרִישׁוּ מִמֶּנִּי וַאֲדַבְּרָה־אָנִי; וְיַעֲבֹר עָלַי מָה׃
עַל־מָה אֶשָּׂא בְשָׂרִי בְשִׁנָּי; וְנַפְשִׁי, אָשִׂים בְּכַפִּי׃
הֵן יִקְטְלֵנִי לֹא (לוֹ) אֲיַחֵל; אַךְ־דְּרָכַי, אֶל־פָּנָיו אוֹכִיחַ׃
גַּם־הוּא־לִי לִישׁוּעָה; כִּי־לֹא לְפָנָיו, חָנֵף יָבוֹא׃
שִׁמְעוּ שָׁמוֹעַ מִלָּתִי; וְאַחֲוָתִי, בְּאָזְנֵיכֶם׃
הִנֵּה־נָא עָרַכְתִּי מִשְׁפָּט; יָדַעְתִּי, כִּי־אֲנִי אֶצְדָּק׃
מִי־הוּא יָרִיב עִמָּדִי; כִּי־עַתָּה אַחֲרִישׁ וְאֶגְוָע׃
אַךְ־שְׁתַּיִם אַל־תַּעַשׂ עִמָּדִי; אָז מִפָּנֶיךָ, לֹא אֶסָּתֵר׃
כַּפְּךָ מֵעָלַי הַרְחַק; וְאֵמָתְךָ, אַל־תְּבַעֲתַנִּי׃
וּקְרָא וְאָנֹכִי אֶעֱנֶה; אוֹ־אֲדַבֵּר, וַהֲשִׁיבֵנִי׃
כַּמָּה לִי עֲוֹנוֹת וְחַטָּאוֹת; פִּשְׁעִי וְחַטָּאתִי, הֹדִיעֵנִי׃
לָמָּה־פָנֶיךָ תַסְתִּיר; וְתַחְשְׁבֵנִי לְאוֹיֵב לָךְ׃
הֶעָלֶה נִדָּף תַּעֲרוֹץ; וְאֶת־קַשׁ יָבֵשׁ תִּרְדֹּף׃
כִּי־תִכְתֹּב עָלַי מְרֹרוֹת; וְתוֹרִישֵׁנִי, עֲוֹנוֹת נְעוּרָי׃
וְתָשֵׂם בַּסַּד רַגְלַי, וְתִשְׁמוֹר כָּל־אָרְחוֹתָי; עַל־שָׁרְשֵׁי רַגְלַי, תִּתְחַקֶּה׃
וְהוּא כְּרָקָב יִבְלֶה; כְּבֶגֶד, אֲכָלוֹ עָשׁ׃
Was ihr so redet, hab ich längst gehört, ich hab es selbst gesehn und mir gemerkt.
Was ihr da wisst, das weiß ich allemal,
darin nehm ich es gerne mit euch auf!
Doch nicht mit euch, mit Gott hab ich zu reden;
mit dem Gewaltigen lieg ich im Streit!
Ihr selbst seid ratlos, deckt es zu mit Lügen;
Kurpfuscher seid ihr, die nicht heilen können!
Es wäre besser, wenn ihr schweigen würdet,
dann könnte man euch noch für weise halten!
Hört zu, damit ich euch mein Recht beweise!
Macht eure Ohren auf für meine Worte!
Tut ihŕs für Gott, wenn ihr so schamlos lügt?
Wollt ihr zu seinen Gunsten mich betrügen?
Warum ergreift ihr denn Partei für ihn?
Müsst ihr ihn etwa vor Gericht vertreten?
Wie wäre es, wenn er euch jetzt verhörte?
Lässt Gott sich von euch täuschen wie ein Mensch?
Er wird euch ganz gewiss zur Rede stellen,
wenn ihr geheimen Vorurteilen folgt.
Erschreckt ihr nicht vor seiner Majestät?
Schon der Gedanke müsste euch erschüttern!
Wie Staub im Wind sind eure weisen Sprüche
und eure Gründe halten stand wie Ton.
Seid still, lasst mich in Ruh! Jetzt rede ich!
Was daraus wird, das ist mir völlig gleich!
Und wenn ich mich um Kopf und Kragen rede:
Ich bin bereit, mein Leben zu riskieren.
Gott wird mich töten, darauf warte ich;
doch erst will ich vor ihm mein Recht behaupten.
Vor ihm zu stehen wär für mich schon Rettung;
denn Heuchler kommen nicht in seine Nähe.
Nun hört euch an, was ich zu sagen habe,
dass ihr begreift, was ich erklären will!
Ich bin bereit, den Rechtsfall vorzutragen.
Ich bin im Recht, das weiß ich ganz genau!
Wer hätte Aussicht, mich zu Fall zu bringen?
Dann wollt́ ich gerne schweigen und auch sterben!
Nur dies, mein Gott, erbitte ich von dir,
damit ich offen vor dich treten kann:
Zieh deine schwere Hand von mir zurück
und fülle mich nicht mehr mit Angst und Schrecken.
Dann klage an und ich will Rede stehen;
oder ich frage dich und du gibst Antwort.
Wie viele Sünden habe ich begangen?
Wie groß ist meine Schuldenlast bei dir?
Weshalb siehst du mich nicht mehr freundlich an
und tust, als wäre ich dein Feind geworden?
Was bin ich denn? Ein abgefallenes Blatt,
ein dürrer Strohhalm, fortgeweht vom Wind.
Doch ständig scheuchst du mich und jagst mir nach!
Zu harten Strafen hast du mich verurteilt,
kein Fehler meiner Jugend ist vergessen!
Du lässt nicht zu, dass ich mich frei bewege,
argwöhnisch überwachst du jeden Schritt,
selbst meine Fußspur zeichnest du dir auf.
Deshalb zerfalle ich wie faules Holz,
wie ein von Motten angefressenes Kleid.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible