Скрыть
14:3
14:5
14:7
14:8
14:9
14:10
14:11
14:13
14:14
14:18
14:19
14:20
14:22
Церковнославянский (рус)
Человѣ́къ бо рожде́нъ от­ жены́ малолѣ́тенъ и испо́лнь гнѣ́ва:
или́ я́коже цвѣ́тъ процвѣты́й от­паде́, от­бѣже́ же я́ко сѣ́нь, и не посто­и́тъ.
Не и о се́мъ ли сло́во сотвори́лъ еси́, и сему́ сотвори́лъ еси́ вни́ти на су́дъ предъ тя́?
Кто́ бо чи́стъ бу́детъ от­ скве́рны? никто́же,
а́ще и еди́нъ де́нь житiе́ его́ на земли́: изочте́ни же ме́сяцы его́ от­ тебе́, на вре́мя положи́лъ еси́, и не престу́питъ.
Отступи́ от­ него́, да умо́лкнетъ и избере́тъ житiе́ я́коже нае́мникъ.
Е́сть бо дре́ву наде́жда: а́ще бо посѣ́чено бу́детъ, па́ки процвѣте́тъ, и лѣ́торасль его́ не оскудѣ́етъ:
а́ще бо состарѣ́ет­ся въ земли́ ко́рень его́, на ка́мени же сконча́ет­ся стебло́ его́,
от­ вони́ воды́ процвѣте́тъ, сотвори́тъ же жа́тву, я́коже новосажде́н­ное.
Му́жъ же уме́рый отъи́де, па́дъ же человѣ́къ, ктому́ нѣ́сть.
Вре́менемъ бо оскудѣва́етъ мо́ре, рѣка́ же опустѣ́в­ши и́зсше:
человѣ́къ же усну́въ не воста́нетъ, до́ндеже не бу́детъ не́бо сошве́но, и не воз­будя́т­ся от­ сна́ сво­его́.
У́бо, о, дабы́ во а́дѣ мя́ сохрани́лъ еси́, скры́лъ же мя́ бы еси́, до́ндеже преста́нетъ гнѣ́въ тво́й, и вчини́ши ми́ вре́мя, въ не́же па́мять сотвори́ши ми́.
А́ще бо у́мретъ человѣ́къ, жи́въ бу́детъ: сконча́въ дни́ житiя́ сво­его́, потерплю́, до́ндеже па́ки бу́ду.
Посе́мъ воз­зове́ши, а́зъ же послу́шаю тя́: дѣ́лъ же руку́ твое́ю не от­враща́йся:
изчи́слилъ же еси́ начина́нiя моя́, и ничто́же тя́ мимо­и́детъ от­ грѣ́хъ мо­и́хъ:
запечатлѣ́лъ же ми́ еси́ беззако́нiя въ мѣшцѣ́, назна́меналъ же еси́, а́ще что́ нево́лею преступи́хъ.
Оба́че и гора́ па́да­ю­щи распаде́т­ся, и ка́мень обетша́етъ от­ мѣ́ста сво­его́:
ка́менiе огла́диша во́ды, и потопи́ша во́ды взна́къ хо́лмы земны́я, и ожида́нiе человѣ́ческо погуби́лъ еси́.
Отри́нулъ еси́ его́ до конца́, и отъи́де: измѣни́лъ еси́ ему́ лице́ и испусти́лъ еси́.
Мно́гимъ же бы́в­шымъ сыно́мъ его́, не вѣ́сть: а́ще же и ма́ло и́хъ бу́детъ, не зна́етъ:
но пло́ти его́ болѣ́ша, душа́ же его́ о себѣ́ сѣ́това.
Синодальный
1 «Человек … краткодневен и пресыщен печалями»; 7 не как дерево, которое, хотя и срублено, снова дает отпрыски, а «человек ляжет и не встанет»; 13 «Когда умрет человек, то будет ли он опять жить»? 18 «Надежду человека Ты уничтожаешь».
Человек, рожденный женою, краткодневен и пресыщен печалями:
как цветок, он выходит и опадает; убегает, как тень, и не останавливается.
И на него-то Ты отверзаешь очи Твои, и меня ведешь на суд с Тобою?
Кто родится чистым от нечистого? Ни один.
Если дни ему определены, и число месяцев его у Тебя, если Ты положил ему предел, которого он не перейдет,
то уклонись от него: пусть он отдохнет, доколе не окончит, как наемник, дня своего.
Для дерева есть надежда, что оно, если и будет срублено, снова оживет, и отрасли от него выходить не перестанут:
если и устарел в земле корень его, и пень его замер в пыли,
но, лишь почуяло воду, оно дает отпрыски и пускает ветви, как бы вновь посаженное.
А человек умирает и распадается; отошел, и где он?
Уходят воды из озера, и река иссякает и высыхает:
так человек ляжет и не станет; до скончания неба он не пробудится и не воспрянет от сна своего.
О, если бы Ты в преисподней сокрыл меня и укрывал меня, пока пройдет гнев Твой, положил мне срок и потом вспомнил обо мне!
Когда умрет человек, то будет ли он опять жить? Во все дни определенного мне времени я ожидал бы, пока придет мне смена.
Воззвал бы Ты, и я дал бы Тебе ответ, и Ты явил бы благоволение творению рук Твоих;
ибо тогда Ты исчислял бы шаги мои и не подстерегал бы греха моего;
в свитке было бы запечатано беззаконие мое, и Ты закрыл бы вину мою.
Но гора падая разрушается, и скала сходит с места своего;
вода стирает камни; разлив ее смывает земную пыль: так и надежду человека Ты уничтожаешь.
Теснишь его до конца, и он уходит; изменяешь ему лице и отсылаешь его.
В чести ли дети его – он не знает, унижены ли – он не замечает;
но плоть его на нем болит, и душа его в нем страдает.
Немецкий (GNB)
Was ist der Mensch, von einer Frau geboren?
Sein Leben ist nur kurz, doch voller Unrast.
Wie eine Blume blüht er und verwelkt,
so wie ein Schatten ist er plötzlich fort.
Und trotzdem lässt du ihn nicht aus den Augen,
du ziehst ihn vor Gericht, verurteilst ihn!
Du musst doch wissen, dass er unrein ist,
dass niemals etwas Reines von ihm ausgeht!
Im Voraus setzt du fest, wie alt er wird,
auf Tag und Monat hast du es beschlossen.
Du selbst bestimmst die Grenzen seines Lebens,
er kann und darf sie niemals überschreiten.
Darum blick weg von ihm, lass ihn in Ruhe
und gönne ihm sein bisschen Lebensfreude!
Für einen Baum gibt es noch eine Hoffnung:
Wenn man ihn fällt, dann schlägt er wieder aus.
Selbst wenn die Wurzeln in der Erde altern,
der Stumpf im Boden abstirbt und verdorrt
er muss nur ein klein wenig Wasser spüren,
dann treibt er wieder wie ein junges Bäumchen.
Doch stirbt ein Mensch, so ist es mit ihm aus.
Wenn er gestorben ist, wo bleibt er dann?
Vielleicht geschieht́s, dass Ströme nicht mehr fließen,
dass auch das Wasser aus dem Meer verschwindet;
doch tote Menschen stehen nicht mehr auf,
sie werden nie aus ihrem Schlaf erwachen.
Noch eher stürzt der ganze Himmel ein!
Verbirg mich doch dort unten bei den Toten,
versteck mich, bis dein Zorn vorüber ist!
Bestimme doch, wie lang ich warten muss,
bis du mir deine Güte wieder zeigst.
Doch kommt ein Toter je zurück ins Leben?
Ich hielte gerne diese Qualen aus,
wenn ich auf bessere Zeiten hoffen könnte.
Du würdest rufen, ich dir Antwort geben.
Du würdest wieder Freude an mir haben
und daran denken, dass ich dein Geschöpf bin.
Du würdest alle meine Schritte zählen,
doch keine Liste meiner Sünden führen.
Für immer würdest du die Schuld verschließen,
du decktest alle meine Fehler zu.
Jedoch auch Berge stürzen ein, zerfallen,
und Felsen rücken fort von ihrer Stätte;
das Wasser kann den harten Stein zerreiben,
Sturzregen schwemmt den Ackerboden fort.
So lässt du unsere Hoffnung untergehen!
Du zwingst den Menschen nieder mit Gewalt,
machst seine Züge starr und fremd im Tod
und schickst ihn fort – er kommt nie mehr zurück.
Wenn seine Kinder hier zu Ehren kommen
oder in Schande stürzen, weiß eŕs nicht.
Was er noch fühlt, ist nur die eigene Ohnmacht
und trauern kann er nur noch um sich selbst.«
Iiob meenutab inimelu kaduvust
Inimesel, naisest sündinul, on lühikesed elupäevad ja palju tüli.
Ta tõuseb nagu lilleke ja ta lõigatakse ära, ta põgeneb nagu vari ega jää püsima.
Ometi pead sa seesugust silmas ja viid mind enesega kohtu ette.
Kes võib roojasest teha puhta? Mitte keegi!
Kuna tema elupäevad on määratud ja tema kuude arv on sinu käes - sa oled pannud piiri, millest ta ei saa üle minna -,
siis pööra oma pilk tema pealt ära ja jäta ta rahule, seni kui ta päevilisena oma päevast rõõmu tunneb!
Sest puulgi on lootus: kui ta maha raiutakse, siis ta võrsub taas ja tal pole võsudest puudu.
Kuigi ta juur maa sees kõduneb ja känd mullas sureb,
hakkab ta veehõngust haljendama ja võsusid ajama otsekui istik.
Aga kui mees sureb ja kaob, kui inimene hinge heidab - kus on ta siis?
Vesi voolab järvest ja jõgi taheneb ning kuivab,
nõnda heidab inimene magama ega tõuse enam. Enne kui taevaid pole enam, nad ei ärka, neid ei äratata unest.
Oh, et sa varjaksid mind surmavallas, peidaksid, kuni su viha möödub; et sa määraksid mulle aja ja siis peaksid mind meeles.
Kui mees sureb, kas ta ärkab jälle ellu? Ma ootaksin kogu oma sundaja, kuni mu vabastus tuleb.
Sa hüüaksid ja ma vastaksin sulle, sa igatseksid oma kätetööd.
Nüüd loed sa aga mu samme, ei lähe mööda mu patust.
Mu üleastumine on pitseriga suletud kukrusse ja sa katad kinni mu süü.
Aga variseb ju ka mägi ja kalju nihkub paigast,
vesi kulutab kive, vihmavaling uhub maamulla - nõnda hävitad sina inimese lootuse.
Sina alistad tema igaveseks ja ta peab minema, muudad ta näo ja saadad ta ära.
Kas ta lapsi austatakse - tema ei saa seda teada, või kas neid põlatakse - tema seda ei märka.
Tema tunneb valu ainult omaenese ihus ja leina omaenese hinges.”
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible