Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
1:2
1:3
1:4
1:7
1:8
1:9
1:10
1:11
1:12
1:13
1:14
1:15
1:16
1:17
1:18
1:19
1:20
1:22
Глава 6
6:1
6:2
6:3
см.:Притч.27:3;
6:5
6:6
6:7
6:8
6:10
6:11
6:12
см.:1Кор.10:13;
6:13
6:14
6:16
6:17
6:18
6:19
6:20
6:21
6:22
6:23
6:24
6:25
6:27
6:28
6:29
6:30
Человѣ́къ нѣ́кiй бя́ше во странѣ́ Авситиді́йстѣй, ему́же и́мя И́овъ, и бѣ́ человѣ́къ о́нъ и́стиненъ, непоро́ченъ, пра́веденъ, богочести́въ, удаля́яся от вся́кiя лука́выя ве́щи.
Бы́ша же ему́ сы́нове се́дмь и дще́ри три́.
И бя́ху ско́ти его́, ове́цъ се́дмь ты́сящъ, велблю́довъ три́ ты́сящы, супру́гъ воло́въ пя́ть со́тъ, и осли́цъ пасо́мыхъ пя́ть со́тъ, и слу́гъ мно́го зѣло́, и дѣла́ ве́лiя бя́ху ему́ на земли́: и бѣ́ человѣ́къ о́ный благоро́днѣйшiй су́щихъ от восто́къ со́лнца.
Сходя́щеся же сы́нове его́ дру́гъ ко дру́гу, творя́ху пи́ръ на кі́йждо де́нь, спое́млюще вку́пѣ и три́ сестры́ своя́, я́сти и пи́ти съ ни́ми.
И егда́ скончава́шеся дні́е пи́ра, посыла́ше и́овъ и очища́ше и́хъ, востая́ зау́тра, и приноша́ше о ни́хъ же́ртвы по числу́ и́хъ, и телца́ еди́наго о грѣсѣ́ о душа́хъ и́хъ. глаго́лаше бо и́овъ: не́гли когда́ сы́нове мои́ согрѣши́ша и въ мы́сли свое́й зла́я помы́слиша проти́ву Бо́га? та́ко у́бо творя́ше и́овъ вся́ дни́.
И бы́сть я́ко де́нь се́й, и се́, прiидо́ша а́нгели Бо́жiи предста́ти предъ Го́сподемъ, и дiа́волъ прiи́де съ ни́ми.
И рече́ Госпо́дь дiа́волу: отку́ду прише́лъ еси́? и отвѣща́въ дiа́волъ Го́сподеви, рече́: обше́дъ зе́млю и проше́дъ поднебе́сную, се́, е́смь.
И рече́ ему́ Госпо́дь: вня́лъ ли еси́ мы́слiю твое́ю на раба́ моего́ и́ова? зане́ нѣ́сть я́ко о́нъ на земли́: человѣ́къ непоро́ченъ, и́стиненъ, богочести́въ, удаля́яся от вся́кiя лука́выя ве́щи.
Отвѣща́ же дiа́волъ и рече́ предъ Го́сподемъ:
еда́ ту́не и́овъ чти́тъ Го́спода? не ты́ ли огради́лъ еси́ внѣ́шняя его́ и вну́тренняя до́му его́, и я́же внѣ́ всѣ́хъ су́щихъ его́ о́крестъ? дѣла́ же руку́ его́ благослови́лъ еси́ и скоты́ его́ мно́ги сотвори́лъ еси́ на земли́:
но посли́ ру́ку твою́ и косни́ся всѣ́хъ, я́же и́мать, а́ще не въ лице́ тя благослови́тъ,
Тогда́ рече́ Госпо́дь дiа́волу: се́, вся́, ели́ка су́ть ему́, даю́ въ ру́ку твою́, но самого́ да не ко́снешися. и изы́де дiа́волъ от Го́спода.
И бы́сть я́ко де́нь се́й, сы́нове и́овлевы и дще́ри его́ пiя́ху вино́ въ дому́ бра́та своего́ старѣ́йшаго.
И се́, вѣ́стникъ прiи́де ко и́ову и рече́ ему́: супру́зи воло́въ оря́ху, и осли́цы пася́хуся бли́зъ и́хъ:
и прише́дше плѣни́телiе плѣни́ша и́хъ и о́троки изби́ша мече́мъ, и спасо́хся а́зъ еди́нъ и прiидо́хъ возвѣсти́ти тебѣ́.
Еще́ сему́ глаго́лющу, прiи́де и́нъ вѣ́стникъ и рече́ ко и́ову: о́гнь спаде́ съ небесе́ и пожже́ о́вцы и па́стыри пояде́ подо́бнѣ, спасо́хся же а́зъ еди́нъ и прiидо́хъ возвѣсти́ти тебѣ́.
Еще́ сему́ глаго́лющу, прiи́де и́нъ вѣ́стникъ и рече́ ко и́ову: ко́нницы сотвори́ша нача́лства три́ и окружи́ша велблю́ды и плѣни́ша и́хъ и о́троки изби́ша мечьми́, спасо́хся же а́зъ еди́нъ и прiидо́хъ возвѣсти́ти тебѣ́.
Еще́ сему́ глаго́лющу, и́нъ вѣ́стникъ прiи́де, глаго́ля и́ову: сыно́мъ твои́мъ и дще́ремъ твои́мъ яду́щымъ и пiю́щымъ у бра́та своего́ старѣ́йшаго,
внеза́пу вѣ́тръ вели́къ на́йде от пусты́ни и косну́ся четы́ремъ угло́мъ хра́мины, и паде́ хра́мина на дѣ́ти твоя́, и сконча́шася: спасо́хся же а́зъ еди́нъ и прiидо́хъ возвѣсти́ти тебѣ́.
Та́ко [услы́шавъ] и́овъ, воста́въ растерза́ ри́зы своя́ и остриже́ власы́ главы́ своея́, [и посы́па пе́рстiю главу́ свою́,] и па́дъ на зе́млю, поклони́ся [Го́сподеви]
и рече́: са́мъ на́гъ изыдо́хъ от чре́ва ма́тере моея́, на́гъ и отиду́ та́мо: Госпо́дь даде́, Госпо́дь отъя́тъ: я́ко Го́сподеви изво́лися, та́ко бы́сть: бу́ди и́мя Госпо́дне благослове́но [во вѣ́ки].
Во всѣ́хъ си́хъ приключи́вшихся ему́ ничто́же согрѣши́ и́овъ предъ Го́сподемъ, [ниже́ устна́ма свои́ма,] и не даде́ безу́мiя Бо́гу.
Отвѣща́въ же и́овъ, рече́:
а́ще бы кто́ вѣ́ся извѣ́силъ гнѣ́въ мо́й, болѣ́зни же моя́ взя́лъ бы на мѣ́рило вку́пѣ,
то́ песка́ морска́го тяжча́йшiи бы́ли бы: но, я́коже мни́тся, словеса́ моя́ зла́ су́ть.
Стрѣ́лы бо Госпо́дни въ тѣ́лѣ мое́мъ су́ть, и́хже я́рость испива́етъ кро́вь мою́: егда́ начну́ глаго́лати, боду́тъ мя́.
Что́ бо? еда́ вотще́ возреве́тъ ди́вiй осе́лъ, ра́звѣ бра́шна прося́? или́ возреве́тъ гла́сомъ во́лъ, въ я́слехъ имѣ́яй бра́шно?
Снѣ́стся ли хлѣ́бъ безъ со́ли? или́ е́сть вку́съ во тщи́хъ словесѣ́хъ?
Не мо́жетъ бо утиши́тися душа́ моя́: смра́дъ бо зрю́ бра́шна моя́, я́коже воню́ льво́ву.
А́ще бо да́лъ бы, да прiи́детъ проше́нiе мое́, и наде́жду мою́ да́лъ бы Госпо́дь.
Наче́нъ Госпо́дь да уязвля́етъ мя́, до конца́ же да не убiе́тъ мя́.
Бу́ди же ми́ гра́дъ гро́бъ, на его́же стѣна́хъ скака́хъ въ не́мъ: не пощажу́: не солга́хъ бо во словесѣ́хъ святы́хъ Бо́га моего́.
Ка́я бо крѣ́пость моя́, я́ко терплю́? или́ ко́е ми́ вре́мя, я́ко терпи́тъ моя́ душа́?
еда́ крѣ́пость ка́менiя крѣ́пость моя́? или́ пло́ти моя́ су́ть мѣ́дяны?
или́ не упова́хъ на него́? по́мощь же от мене́ отступи́,
отрече́ся от мене́ ми́лость, посѣще́нiе же Госпо́дне презрѣ́ мя.
Не воззрѣ́ша на мя́ бли́жнiи мои́: я́коже пото́къ оскудѣва́яй, или́ я́коже во́лны преидо́ша мя́:
и́же мене́ боя́хуся, ны́нѣ нападо́ша на мя́:
я́коже снѣ́гъ или́ ле́дъ сме́рзлый, егда́ иста́етъ теплотѣ́ бы́вшей, не ктому́ познава́ется, что́ бѣ́:
та́ко и а́зъ оста́вленъ е́смь от всѣ́хъ, погибо́хъ же и бездо́мокъ бы́хъ:
ви́дите пути́ Ѳема́нскiя, на стези́ Саво́нскiя смотря́щiи,
и студа́ испо́лнени бу́дутъ на гра́ды и на имѣ́нiя надѣ́ющiися.
Ны́нѣ же и вы́ наидо́сте на мя́ неми́лостивно: у́бо ви́дѣвше мо́й стру́пъ убо́йтеся.
Что́ бо? еда́ что́ у ва́съ проси́хъ, или́ ва́шея крѣ́пости тре́бую,
да спасе́те мя́ от враго́въ, или́ изъ руки́ си́льныхъ изба́вите мя́?
Научи́те мя́, а́зъ же умолчу́: а́ще что́ погрѣши́хъ, скажи́те ми́.
Но, я́коже мни́тся, зла́ [су́ть] му́жа и́стиннаго словеса́, не от ва́съ бо крѣ́пости прошу́:
ниже́ обличе́нiе ва́ше словесы́ мя́ утоли́тъ, ниже́ бо вѣща́нiя ва́шего слове́съ стерплю́.
Оба́че я́ко на си́ра напа́даете, наска́чете же на дру́га ва́шего.
Ны́нѣ же воззрѣ́въ на ли́ца ва́ша, не солжу́.
Ся́дите ны́нѣ, и да не бу́детъ непра́ведно, и па́ки ко пра́ведному сни́дитеся.
И́бо нѣ́сть въ язы́цѣ мое́мъ непра́вды, и горта́нь мо́й не ра́зуму ли поуча́ется?
1 Иов, муж справедливый и с большим имением. 6 Сатана: «Разве даром богобоязнен Иов»? 13 Имение Иова потеряно, сыновья умерли. 20 «Господь дал, Господь и взял; да будет имя Господне благословенно».
Был человек в земле Уц, имя его Иов; и был человек этот непорочен, справедлив и богобоязнен и удалялся от зла.
И родились у него семь сыновей и три дочери.
Имения у него было: семь тысяч мелкого скота, три тысячи верблюдов, пятьсот пар волов и пятьсот ослиц и весьма много прислуги; и был человек этот знаменитее всех сынов Востока.
Сыновья его сходились, делая пиры каждый в своем доме в свой день, и посылали и приглашали трех сестер своих есть и пить с ними.
Когда круг пиршественных дней совершался, Иов посылал за ними и освящал их и, вставая рано утром, возносил всесожжения по числу всех их [и одного тельца за грех о душах их]. Ибо говорил Иов: может быть, сыновья мои согрешили и похулили Бога в сердце своем. Так делал Иов во все такие дни.
И был день, когда пришли сыны Божии предстать пред Господа; между ними пришел и сатана.
И сказал Господь сатане: откуда ты пришел? И отвечал сатана Господу и сказал: я ходил по земле и обошел ее.
И сказал Господь сатане: обратил ли ты внимание твое на раба Моего Иова? ибо нет такого, как он, на земле: человек непорочный, справедливый, богобоязненный и удаляющийся от зла.
И отвечал сатана Господу и сказал: разве даром богобоязнен Иов?
Не Ты ли кругом оградил его и дом его и все, что у него? Дело рук его Ты благословил, и стада его распространяются по земле;
но простри руку Твою и коснись всего, что у него, – благословит ли он Тебя?
И сказал Господь сатане: вот, все, что у него, в руке твоей; только на него не простирай руки твоей. И отошел сатана от лица Господня.
И был день, когда сыновья его и дочери его ели и вино пили в доме первородного брата своего.
И вот, приходит вестник к Иову и говорит:
волы орали, и ослицы паслись подле них, как напали Савеяне и взяли их, а отроков поразили острием меча; и спасся только я один, чтобы возвестить тебе.
Еще он говорил, как приходит другой и сказывает: огонь Божий упал с неба и опалил овец и отроков и пожрал их; и спасся только я один, чтобы возвестить тебе.
Еще он говорил, как приходит другой и сказывает: Халдеи расположились тремя отрядами и бросились на верблюдов и взяли их, а отроков поразили острием меча; и спасся только я один, чтобы возвестить тебе.
Еще этот говорил, приходит другой и сказывает: сыновья твои и дочери твои ели и вино пили в доме первородного брата своего;
и вот, большой ветер пришел от пустыни и охватил четыре угла дома, и дом упал на отроков, и они умерли; и спасся только я один, чтобы возвестить тебе.
Тогда Иов встал и разодрал верхнюю одежду свою, остриг голову свою и пал на землю и поклонился
и сказал: наг я вышел из чрева матери моей, наг и возвращусь. Господь дал, Господь и взял; [как угодно было Господу, так и сделалось;] да будет имя Господне благословенно!
Во всем этом не согрешил Иов и не произнес ничего неразумного о Боге.
1 Иов приписывает свою скорбь своим тяжелым испытаниям; 8 он взывает об облегчении чрез смерть; «медь ли плоть моя»? 14 Выговор друзьям за недостаток сожаления к нему в его страданиях; 24 он просит их указать ему, в чем он согрешил.
И отвечал Иов и сказал:
о, если бы верно взвешены были вопли мои, и вместе с ними положили на весы страдание мое!
Оно верно перетянуло бы песок морей! Оттого слова мои неистовы.
Ибо стрелы Вседержителя во мне; яд их пьет дух мой; ужасы Божии ополчились против меня.
Ревет ли дикий осел на траве? мычит ли бык у месива своего?
Едят ли безвкусное без соли, и есть ли вкус в яичном белке?
До чего не хотела коснуться душа моя, то составляет отвратительную пищу мою.
О, когда бы сбылось желание мое и чаяние мое исполнил Бог!
О, если бы благоволил Бог сокрушить меня, простер руку Свою и сразил меня!
Это было бы еще отрадою мне, и я крепился бы в моей беспощадной болезни, ибо я не отвергся изречений Святаго.
Что за сила у меня, чтобы надеяться мне? и какой конец, чтобы длить мне жизнь мою?
Твердость ли камней твердость моя? и медь ли плоть моя?
Есть ли во мне помощь для меня, и есть ли для меня какая опора?
К страждущему должно быть сожаление от друга его, если только он не оставил страха к Вседержителю.
Но братья мои неверны, как поток, как быстро текущие ручьи,
которые черны от льда и в которых скрывается снег.
Когда становится тепло, они умаляются, а во время жары исчезают с мест своих.
Уклоняют они направление путей своих, заходят в пустыню и теряются;
смотрят на них дороги Фемайские, надеются на них пути Савейские,
но остаются пристыженными в своей надежде; приходят туда и от стыда краснеют.
Так и вы теперь ничто: увидели страшное и испугались.
Говорил ли я: дайте мне, или от достатка вашего заплатите за меня;
и избавьте меня от руки врага, и от руки мучителей выкупите меня?
Научи́те меня, и я замолчу; укажите, в чем я погрешил.
Как сильны слова правды! Но что доказывают обличения ваши?
Вы придумываете речи для обличения? На ветер пускаете слова ваши.
Вы нападаете на сироту и роете яму другу вашему.
Но прошу вас, взгляните на меня; буду ли я говорить ложь пред лицем вашим?
Пересмотрите, есть ли неправда? пересмотрите, – правда моя.
Есть ли на языке моем неправда? Неужели гортань моя не может различить горечи?
Английский (NKJV)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (Аверинцев)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
There was a man in the land of Uz, whose name was Job; and that man was blameless and upright, and one who feared God and shunned evil.
And seven sons and three daughters were born to him.
Also, his possessions were seven thousand sheep, three thousand camels, five hundred yoke of oxen, five hundred female donkeys, and a very large household, so that this man was the greatest of all the people of the East.
And his sons would go and feast in their houses, each on his appointed day, and would send and invite their three sisters to eat and drink with them.
So it was, when the days of feasting had run their course, that Job would send and sanctify them, and he would rise early in the morning and offer burnt offerings according to the number of them all. For Job said, «It may be that my sons have sinned and cursed God in their hearts.» Thus Job did regularly.
Now there was a day when the sons of God came to present themselves before the LORD, and Satan also came among them.
And the LORD said to Satan, «From where do you come?» So Satan answered the LORD and said, «From going to and fro on the earth, and from walking back and forth on it.»
Then the LORD said to Satan, «Have you considered My servant Job, that there is none like him on the earth, a blameless and upright man, one who fears God and shuns evil?»
So Satan answered the LORD and said, «Does Job fear God for nothing?
Have You not made a hedge around him, around his household, and around all that he has on every side? You have blessed the work of his hands, and his possessions have increased in the land.
But now, stretch out Your hand and touch all that he has, and he will surely curse You to Your face!»
And the LORD said to Satan, «Behold, all that he has is in your power; only do not lay a hand on his person.» So Satan went out from the presence of the LORD.
Now there was a day when his sons and daughters were eating and drinking wine in their oldest brotheŕs house;
and a messenger came to Job and said, «The oxen were plowing and the donkeys feeding beside them,
when the Sabeans raided them and took them away--indeed they have killed the servants with the edge of the sword; and I alone have escaped to tell you!»
While he was still speaking, another also came and said, «The fire of God fell from heaven and burned up the sheep and the servants, and consumed them; and I alone have escaped to tell you!»
While he was still speaking, another also came and said, «The Chaldeans formed three bands, raided the camels and took them away, yes, and killed the servants with the edge of the sword; and I alone have escaped to tell you!»
While he was still speaking, another also came and said, «Your sons and daughters were eating and drinking wine in their oldest brotheŕs house,
and suddenly a great wind came from across the wilderness and struck the four corners of the house, and it fell on the young people, and they are dead; and I alone have escaped to tell you!»
Then Job arose, tore his robe, and shaved his head; and he fell to the ground and worshiped.
And he said: «Naked I came from my motheŕs womb, And naked shall I return there. The LORD gave, and the LORD has taken away; Blessed be the name of the LORD.»
In all this Job did not sin nor charge God with wrong.
Then Job answered and said:
«Oh, that my grief were fully weighed, And my calamity laid with it on the scales!
For then it would be heavier than the sand of the sea-- Therefore my words have been rash.
For the arrows of the Almighty are within me; My spirit drinks in their poison; The terrors of God are arrayed against me.
Does the wild donkey bray when it has grass, Or does the ox low over its fodder?
Can flavorless food be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
My soul refuses to touch them; They are as loathsome food to me.
«Oh, that I might have my request, That God would grant me the thing that I long for!
That it would please God to crush me, That He would loose His hand and cut me off!
Then I would still have comfort; Though in anguish I would exult, He will not spare; For I have not concealed the words of the Holy One.
«What strength do I have, that I should hope? And what is my end, that I should prolong my life?
Is my strength the strength of stones? Or is my flesh bronze?
Is my help not within me? And is success driven from me?
«To him who is afflicted, kindness should be shown by his friend, Even though he forsakes the fear of the Almighty.
My brothers have dealt deceitfully like a brook, Like the streams of the brooks that pass away,
Which are dark because of the ice, And into which the snow vanishes.
When it is warm, they cease to flow; When it is hot, they vanish from their place.
The paths of their way turn aside, They go nowhere and perish.
The caravans of Tema look, The travelers of Sheba hope for them.
They are disappointed because they were confident; They come there and are confused.
For now you are nothing, You see terror and are afraid.
Did I ever say, «Bring something to mé? Or, «Offer a bribe for me from your wealth́?
Or, «Deliver me from the enemýs hand́? Or, «Redeem me from the hand of oppressorś?
«Teach me, and I will hold my tongue; Cause me to understand wherein I have erred.
How forceful are right words! But what does your arguing prove?
Do you intend to rebuke my words, And the speeches of a desperate one, which are as wind?
Yes, you overwhelm the fatherless, And you undermine your friend.
Now therefore, be pleased to look at me; For I would never lie to your face.
Yield now, let there be no injustice! Yes, concede, my righteousness still stands!
Is there injustice on my tongue? Cannot my taste discern the unsavory?