Ве́тхий Заве́т: Быт. Исх. Лев. Чис. Втор. Нав. Суд. Руф. 1Цар. 2Цар. 3Цар. 4Цар. 1Пар. 2Пар. 1Езд. Неем. 2Езд. Тов. Иудиф. Есф. Иов. Прит. Еккл. Песн. Прем. Сир. Ис. Иер. Плч. ПослИер. Вар. Иез. Дан. Ос. Иоил. Ам. Авд. Ион. Мих. Наум. Авв. Соф. Аг. Зах. Мал. 1Мак. 2Мак. 3Мак. 3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
 Скрыть
Азбука веры » Би́блия » И́ова » гл.20

И́ова, Глава 20

Толкования
Толкования главы
20:1
см.:Иов.11:1;
20:2
20:3
20:4
20:5
см.:Евр.11:25;
20:6
20:7
см.:1Фес.5:3;Пс.36:36;
20:8
см.:Пс.72:19;Ис.29:7;
20:9
см.:Пс.36:10;Пс.102:16;
20:10
см.:Иов.21:19;Иов.27:14;
20:11
20:12
см.:Пс.54:22;
20:13
20:14
20:15
20:16
20:17
20:18
см.:Иер.12:13;
20:19
см.:Ис.5:8;
20:20
см.:Притч.10:2;Притч.11:4;Сир.5:10;Иез.7:19;
20:21
20:22
20:23
см.:Чис.11:33;
20:24
см.:Ис.24:18;Иер.48:44;
20:25
см.:Пс.7:13;Иез.21:10;
20:26
см.:Втор.32:22;Иер.15:14;Иер.17:4;
20:27
20:28
20:29
см.:Иов.18:21;Иов.27:13;
Церковнославянский (рус)
Отвѣща́въ же Софа́ръ Мине́йскiй, рече́:
не та́ко мнѣ́хъ сiя́ тебѣ́ рещи́ проти́ву, и не разумѣ́ете па́че не́жели и а́зъ.
Наказа́нiе срамле́нiя мо­его́ услы́шу, и ду́хъ от­ ра́зума от­вѣщава́етъ ми́.
Еда́ си́хъ не уразумѣ́лъ еси́ от­ вѣ́ка, от­не́лѣже положе́нъ человѣ́къ бы́сть на земли́?
весе́лiе бо нечести́выхъ паде́нiе стра́шно, обра́дованiе же беззако́н­ныхъ па́губа.
А́ще взы́дутъ на не́бо да́ры его́, же́ртва же его́ облако́въ ко́снет­ся:
егда́ бо мни́т­ся уже́ утвержде́нъ бы́ти, тогда́ въ коне́цъ поги́бнетъ. ви́дѣв­шiи же его́ реку́тъ: гдѣ́ есть?
Я́коже со́нъ от­летѣ́вый не обря́щет­ся, от­летѣ́ же а́ки мечта́нiе нощно́е.
О́ко при­­зрѣ́, и не при­­ложи́тъ, и ктому́ не позна́етъ его́ мѣ́сто его́.
Сыно́въ его́ да погубя́тъ ме́ншiи, и ру́цѣ его́ воз­жгу́тъ болѣ́зни.
Ко́сти его́ напо́лнишася грѣхо́въ ю́ности его́ и съ ни́мъ на пе́рсти усну́тъ.
А́ще услади́т­ся во устѣ́хъ его́ зло́ба, скры́етъ ю́ подъ язы́комъ сво­и́мъ:
не пощади́тъ ея́, и не оста́витъ ея́, и собере́тъ ю́ посредѣ́ горта́ни сво­его́,
и не воз­мо́жетъ помощи́ себѣ́: же́лчь а́спидовъ во чре́вѣ его́.
Бога́т­ст­во непра́ведно собира́емо изблюе́т­ся, изъ хра́мины его́ извлече́тъ его́ а́нгелъ.
Я́рость же змiе́ву да ссе́тъ, да убiе́тъ же его́ язы́къ змiи́нъ.
Да не у́зритъ от­до­е́нiя ското́въ, ниже́ при­­бы́тка ме́да и ма́сла кра́вiя.
Вотще́ и всу́е труди́ся, бога́т­ст­во, от­ него́же не вку́ситъ, я́коже кло́ки не сожва́емы и не поглоща́емы.
Мно́гихъ бо немощны́хъ до́мы сокруши́, жили́ще же разгра́би и не поста́ви.
Нѣ́сть спасе́нiя имѣ́нiю его́, въ вожделѣ́нiи сво­е́мъ не спасе́т­ся.
Нѣ́сть оста́нка бра́шну его́, сего́ ра́ди не процвѣту́тъ ему́ блага́я.
Егда́ же мни́тъ уже́ испо́лнь бы́ти, оскорби́т­ся, вся́ка же бѣда́ на́нь прiи́детъ.
А́ще ка́ко ли́бо испо́лнитъ чре́во свое́, напу́ститъ на́нь я́рость гнѣ́ва, одожди́тъ на него́ болѣ́зни:
и не спасе́т­ся от­ руки́ желѣ́за, да устрѣли́тъ его́ лу́къ мѣ́дянъ,
и да про́йдетъ сквоз­ѣ́ тѣ́ло его́ стрѣла́: звѣ́зды же въ жили́щихъ его́: да прiи́дутъ на́нь стра́си,
и вся́ка тма́ на не́мъ да пребу́детъ: да поя́стъ его́ о́гнь нераздеже́ный, да озло́битъ же при­­шле́цъ до́мъ его́:
и да от­кры́етъ не́бо беззако́нiя его́, и земля́ да воста́нетъ на́нь:
да извлече́тъ до́мъ его́ па́губа до конца́, де́нь гнѣ́ва да прiи́детъ на́нь.
Сiя́ ча́сть человѣ́ка нечести́ваго от­ Го́спода и стяжа́нiе имѣ́нiй его́ от­ надзира́теля.
Греческий [Greek (Koine)]
ὑπολαβὼν δὲ Σωφαρ ὁ Μιναῖος λέγει
οὐχ οὕτως ὑπελάμβανον ἀν­τερεῖν σε ταῦτα καὶ οὐχὶ συνίετε μᾶλλον ἢ καὶ ἐγώ
παιδείαν ἐν­τροπῆς μου ἀκούσομαι καὶ πνεῦμα ἐκ τῆς συν­έσεως ἀπο­κρίνεταί μοι
μὴ ταῦτα ἔγνως ἀπο­̀ τοῦ ἔτι ἀφ᾿ οὗ ἐτέθη ἄνθρωπος ἐπι­̀ τῆς γῆς
εὐφροσύνη γὰρ ἀσεβῶν πτῶμα ἐξαίσιον χαρμονὴ δὲ παρα­νόμων ἀπώλεια
ἐὰν ἀναβῇ εἰς οὐρανὸν αὐτοῦ τὰ δῶρα ἡ δὲ θυσία αὐτοῦ νεφῶν ἅψηται
ὅταν γὰρ δοκῇ ἤδη κατεστηρίχθαι τότε εἰς τέλος ἀπο­λεῖται οἱ δὲ ἰδόν­τες αὐτὸν ἐροῦσιν ποῦ ἐστιν
ὥσπερ ἐνύπνιον ἐκπετασθὲν οὐ μὴ εὑρεθῇ ἔπτη δὲ ὥσπερ φάσμα νυκτερινόν
ὀφθαλμὸς παρέβλεψεν καὶ οὐ προ­σθήσει καὶ οὐκέτι προ­σνοήσει αὐτὸν ὁ τόπος αὐτοῦ
τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ὀλέσαισαν ἥττονες αἱ δὲ χεῖρες αὐτοῦ πυρσεύ­σαισαν ὀδύνας
ὀστᾶ αὐτοῦ ἐνεπλή­σθησαν νεότητος αὐτοῦ καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ἐπι­̀ χώμα­τος κοιμηθή­σε­ται
ἐὰν γλυκανθῇ ἐν στόματι αὐτοῦ κακία κρύψει αὐτὴν ὑπὸ τὴν γλῶσ­σαν αὐτοῦ
οὐ φεί­σε­ται αὐτῆς καὶ οὐκ ἐγκατα­λείψει αὐτὴν καὶ συν­έξει αὐτὴν ἐν μέσῳ τοῦ λάρυγγος αὐτοῦ
καὶ οὐ μὴ δυνηθῇ βοηθῆσαι ἑαυτῷ χολὴ ἀσπίδος ἐν γαστρὶ αὐτοῦ
πλοῦτος ἀδίκως συν­αγό­με­νος ἐξεμεσθή­σε­ται ἐξ οἰκίας αὐτοῦ ἐξελκύσει αὐτὸν ἄγγελος
θυμὸν δὲ δρακόν­των θηλάσειεν ἀνέλοι δὲ αὐτὸν γλῶσ­σα ὄφεως
μὴ ἴδοι ἄμελξιν νομάδων μηδὲ νομὰς μέλιτος καὶ βουτύρου
εἰς κενὰ καὶ μάταια ἐκοπίασεν πλοῦτον ἐξ οὗ οὐ γεύ­­σε­ται ὥσπερ στρίφνος ἀμάσητος ἀκατα­́ποτος
πολλῶν γὰρ ἀδυνάτων οἴκους ἔθλασεν δίαιταν δὲ ἥρπασεν καὶ οὐκ ἔστησεν
οὐκ ἔστιν αὐτοῦ σωτηρία τοῖς ὑπάρχουσιν ἐν ἐπι­θυμίᾳ αὐτοῦ οὐ σωθή­σε­ται
οὐκ ἔστιν ὑπόλειμμα τοῖς βρώμασιν αὐτοῦ δια­̀ τοῦτο οὐκ ἀνθήσει αὐτοῦ τὰ ἀγαθά
ὅταν δὲ δοκῇ ἤδη πεπλη­ρῶσθαι θλιβή­σε­ται πᾶσα δὲ ἀνάγκη ἐπ᾿ αὐτὸν ἐπελεύ­­σε­ται
εἴ πως πλη­ρώσαι γαστέρα αὐτοῦ ἐπαποστείλαι ἐπ᾿ αὐτὸν θυμὸν ὀργῆς νίψαι ἐπ᾿ αὐτὸν ὀδύνας
καὶ οὐ μὴ σωθῇ ἐκ χειρὸς σιδήρου τρώσαι αὐτὸν τόξον χάλκειον
διεξέλθοι δὲ δια­̀ σώμα­τος αὐτοῦ βέλος ἀστραπαὶ δὲ ἐν δια­ίταις αὐτοῦ περιπατήσαισαν ἐπ᾿ αὐτῷ φόβοι
πᾶν δὲ σκότος αὐτῷ ὑπομείναι κατέδεται αὐτὸν πῦρ ἄκαυστον κακώσαι δὲ αὐτοῦ ἐπήλυτος τὸν οἶκον
ἀνακαλύψαι δὲ αὐτοῦ ὁ οὐρανὸς τὰς ἀνομίας γῆ δὲ ἐπανασταίη αὐτῷ
ἑλκύσαι τὸν οἶκον αὐτοῦ ἀπώλεια εἰς τέλος ἡμέρα ὀργῆς ἐπέλθοι αὐτῷ
αὕτη ἡ μερὶς ἀνθρώπου ἀσεβοῦς παρα­̀ κυρίου καὶ κτῆμα ὑπαρχόν­των αὐτῷ παρα­̀ τοῦ ἐπι­σκόπου
Французский (LSG)
Tsophar de Naama prit la parole et dit:
Mes pensées me forcent à répondre, Et mon agitation ne peut se contenir.
J'ai entendu des reproches qui m'outragent; Le souffle de mon intelligence donnera la réplique.
Ne sais-tu pas que, de tout temps, Depuis que l'homme a été placé sur la terre,
Le triomphe des méchants a été court, Et la joie de l'impie momentanée?
Quand il s'élèverait jusqu'aux cieux, Et que sa tête toucherait aux nues,
Il périra pour toujours comme son ordure, Et ceux qui le voyaient diront: Où est-il?
Il s'envolera comme un songe, et on ne le trouvera plus; Il disparaîtra comme une vision nocturne;
L'oeil qui le regardait ne le regardera plus, Le lieu qu'il habitait ne l'apercevra plus.
Ses fils seront assaillis par les pauvres, Et ses mains restitueront ce qu'il a pris par violence.
La vigueur de la jeunesse, qui remplissait ses membres, Aura sa couche avec lui dans la poussière.
Le mal était doux à sa bouche, Il le cachait sous sa langue,
Il le savourait sans l'abandonner, Il le retenait au milieu de son palais;
Mais sa nourriture se transformera dans ses entrailles, Elle deviendra dans son corps un venin d'aspic.
Il a englouti des richesses, il les vomira; Dieu les chassera de son ventre.
Il a sucé du venin d'aspic, La langue de la vipère le tuera.
Il ne reposera plus ses regards sur les ruisseaux, Sur les torrents, sur les fleuves de miel et de lait.
Il rendra ce qu'il a gagné, et n'en profitera plus; Il restituera tout ce qu'il a pris, et n'en jouira plus.
Car il a opprimé, délaissé les pauvres, Il a ruiné des maisons et ne les a pas rétablies.
Son avidité n'a point connu de bornes; Mais il ne sauvera pas ce qu'il avait de plus cher.
Rien n'échappait à sa voracité; Mais son bien-être ne durera pas.
Au milieu de l'abondance il sera dans la détresse; La main de tous les misérables se lèvera sur lui.
Et voici, pour lui remplir le ventre, Dieu enverra sur lui le feu de sa colère, Et le rassasiera par une pluie de traits.
S'il échappe aux armes de fer, L'arc d'airain le transpercera.
Il arrache de son corps le trait, Qui étincelle au sortir de ses entrailles, Et il est en proie aux terreurs de la mort.
Toutes les calamités sont réservées à ses trésors; Il sera consumé par un feu que n'allumera point l'homme, Et ce qui restera dans sa tente en deviendra la pâture.
Les cieux dévoileront son iniquité, Et la terre s'élèvera contre lui.
Les revenus de sa maison seront emportés, Ils disparaîtront au jour de la colère de Dieu.
Telle est la part que Dieu réserve au méchant, Tel est l'héritage que Dieu lui destine.
וַיַּעַן צֹפַר הַנַּעֲמָתִי, וַיֹּאמַר׃
לָכֵן שְׂעִפַּי יְשִׁיבוּנִי; וּבַעֲבוּר, חוּשִׁי בִי׃
מוּסַר כְּלִמָּתִי אֶשְׁמָע; וְרוּחַ, מִבִּינָתִי יַעֲנֵנִי׃
הֲזֹאת יָדַעְתָּ מִנִּי־עַד; מִנִּי שִׂים אָדָם עֲלֵי־אָרֶץ׃
כִּי רִנְנַת רְשָׁעִים מִקָּרוֹב; וְשִׂמְחַת חָנֵף עֲדֵי־רָגַע׃
אִם־יַעֲלֶה לַשָּׁמַיִם שִׂיאוֹ; וְרֹאשׁוֹ, לָעָב יַגִּיעַ׃
כְּגֶלֲלוֹ לָנֶצַח יֹאבֵד; רֹאָיו, יֹאמְרוּ אַיּוֹ׃
כַּחֲלוֹם יָעוּף וְלֹא יִמְצָאוּהוּ; וְיֻדַּד, כְּחֶזְיוֹן לָיְלָה׃
עַיִן שְׁזָפַתּוּ וְלֹא תוֹסִיף; וְלֹא־עוֹד, תְּשׁוּרֶנּוּ מְקוֹמוֹ׃
בָּנָיו יְרַצּוּ דַלִּים; וְיָדָיו, תָּשֵׁבְנָה אוֹנוֹ׃
עַצְמוֹתָיו מָלְאוּ עֲלוּמוֹ (עֲלוּמָיו); וְעִמּוֹ, עַל־עָפָר תִּשְׁכָּב׃
אִם־תַּמְתִּיק בְּפִיו רָעָה; יַכְחִידֶנָּה, תַּחַת לְשׁוֹנוֹ׃
יַחְמֹל עָלֶיהָ וְלֹא יַעַזְבֶנָּה; וְיִמְנָעֶנָּה, בְּתוֹךְ חִכּוֹ׃
לַחְמוֹ בְּמֵעָיו נֶהְפָּךְ; מְרוֹרַת פְּתָנִים בְּקִרְבּוֹ׃
חַיִל בָּלַע וַיְקִאֶנּוּ; מִבִּטְנוֹ, יוֹרִשֶׁנּוּ אֵל׃
רֹאשׁ־פְּתָנִים יִינָק; תַּהַרְגֵהוּ, לְשׁוֹן אֶפְעֶה׃
אַל־יֵרֶא בִפְלַגּוֹת; נַהֲרֵי נַחֲלֵי, דְּבַשׁ וְחֶמְאָה׃
מֵשִׁיב יָגָע וְלֹא יִבְלָע; כְּחֵיל תְּמוּרָתוֹ, וְלֹא יַעֲלֹס׃
כִּי־רִצַּץ עָזַב דַּלִּים; בַּיִת גָּזַל, וְלֹא יִבֶנֵהוּ׃
כִּי לֹא־יָדַע שָׁלֵו בְּבִטְנוֹ; בַּחֲמוּדוֹ, לֹא יְמַלֵּט׃
אֵין־שָׂרִיד לְאָכְלוֹ; עַל־כֵּן, לֹא־יָחִיל טוּבוֹ׃
בִּמְלֹאות שִׂפְקוֹ יֵצֶר לוֹ; כָּל־יַד עָמֵל תְּבוֹאֶנּוּ׃
יְהִי לְמַלֵּא בִטְנוֹ, יְשַׁלַּח־בּוֹ חֲרוֹן אַפּוֹ; וְיַמְטֵר עָלֵימוֹ, בִּלְחוּמוֹ׃
יִבְרַח מִנֵּשֶׁק בַּרְזֶל; תַּחְלְפֵהוּ, קֶשֶׁת נְחוּשָׁה׃
שָׁלַף וַיֵּצֵא מִגֵּוָה וּבָרָק מִמְּרֹרָתוֹ יַהֲלֹךְ, עָלָיו אֵמִים׃
כָּל־חֹשֶׁךְ טָמוּן לִצְפּוּנָיו תְּאָכְלֵהוּ אֵשׁ לֹא־נֻפָּח; יֵרַע שָׂרִיד בְּאָהֳלוֹ׃
יְגַלּוּ שָׁמַיִם עֲוֹנוֹ; וְאֶרֶץ, מִתְקוֹמָמָה לוֹ׃
יִגֶל יְבוּל בֵּיתוֹ; נִגָּרוֹת, בְּיוֹם אַפּוֹ׃
זֶה חֵלֶק־אָדָם רָשָׁע מֵאֱלֹהִים; וְנַחֲלַת אִמְרוֹ מֵאֵל׃ פ
Глава:
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония

Настройки

Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible