1 Иов уверяет, что беззаконные проводят дни свои в роскоши и умирают; 25 «А другой умирает с душею огорченною»; 27 «В ваших ответах остается одна ложь».

И отвечал Иов и сказал:

выслушайте внимательно речь мою, и это будет мне утешением от вас.

Потерпите меня, и я буду говорить; а после того, как поговорю, насмехайся.

Разве к человеку речь моя? как же мне и не малодушествовать?

Посмотрите на меня и ужаснитесь, и положите перст на уста.

Лишь только я вспомню, – содрогаюсь, и трепет объемлет тело мое.

Почему беззаконные живут, достигают старости, да и силами крепки?

Дети их с ними перед лицем их, и внуки их перед глазами их.

Домы их безопасны от страха, и нет жезла Божия на них.

Вол их оплодотворяет и не извергает, корова их зачинает и не выкидывает.

Как стадо, выпускают они малюток своих, и дети их прыгают.

Восклицают под голос тимпана и цитры и веселятся при звуках свирели;

проводят дни свои в счастье и мгновенно нисходят в преисподнюю.

А между тем они говорят Богу: отойди от нас, не хотим мы знать путей Твоих!

Что Вседержитель, чтобы нам служить Ему? и что пользы прибегать к Нему?

Видишь, счастье их не от их рук. – Совет нечестивых будь далек от меня!

Часто ли угасает светильник у беззаконных, и находит на них беда, и Он дает им в удел страдания во гневе Своем?

Они должны быть, как соломинка пред ветром и как плева, уносимая вихрем.

Скажешь: Бог бережет для детей его несчастье его. – Пусть воздаст Он ему самому, чтобы он это знал.

Пусть его глаза увидят несчастье его, и пусть он сам пьет от гнева Вседержителева.

Ибо какая ему забота до дома своего после него, когда число месяцев его кончится?

Но Бога ли учить мудрости, когда Он судит и горних?

Один умирает в самой полноте сил своих, совершенно спокойный и мирный;

внутренности его полны жира, и кости его напоены мозгом.

А другой умирает с душею огорченною, не вкусив добра.

И они вместе будут лежать во прахе, и червь покроет их.

Знаю я ваши мысли и ухищрения, какие вы против меня сплетаете.

Вы скажете: где дом князя, и где шатер, в котором жили беззаконные?

Разве вы не спрашивали у путешественников и незнакомы с их наблюдениями,

что в день погибели пощажен бывает злодей, в день гнева отводится в сторону?

Кто представит ему пред лице путь его, и кто воздаст ему за то, что он делал?

Его провожают ко гробам и на его могиле ставят стражу.

Сладки для него глыбы долины, и за ним идет толпа людей, а идущим перед ним нет числа.

Как же вы хотите утешать меня пустым? В ваших ответах остается одна ложь.

Грузинский

მიუგო იობმა და უთხრა:

კარგად მოისმინეთ ჩემი სიტყვა და ეს იყოს თქვენგან ნუგეშისცემა:

ჯერ მე დამაცადეთ ლაპარაკი და, როცა ვიტყვი სათქმელს, დამცინეთ.

განა ადამიანს ვუჩივივარ მე? როგორ შევძლია, რომ სულმოკლე არ ვიყო?

შემომხედეთ და შეძრწუნდით; პირზე დაიდევით ხელი.

ამის გაფიქრებაც კი მზარავს, შიშისზარი იპყრობს ჩემს ხორცს.

რატომ არის, რომ ბოროტეულნი ცოცხლობენ, ბერდებიან და უფრო მძლავრდებიან?

მათი მონაგარი მყარად დგას მათ წინაშე და მათი შთამომავლობა მათ თვალწინაა.

მათი სახლები შიშისგან დაცულია და არც ღვთის კვერთხია მათზე დაღირებული;

მისი ბუღა ბუღობს, არ ააცდენს; მისი ფური იგებს, არ უკვდება;

ცხვრებივით გარეკავენ თავიანთ ბავშვებს და კუნტრუშობენ მათი შვილები;

უკრავენ დოლსა და ქნარს და მხიარულობენ სალამურის ხმაზე;

განლევენ განცხრომით თავიანთ დღეებს და ანაზდეულად ჩახდებიან შავეთში;

ღმერთს ეუბნებიან: ჩამოგვეცალე! არ გვსურს ვიცოდეთ შენი გზებიო;

რა არის ყოვლადძლიერი, რომ ვემსახუროთ? რას გვარგებს, რომ ვეხვეწოთო?

აჰა, მათ ხელში არ არის მათი კეთილდღეობა? ბოროტეულთა რჩევა შორს არის ჩემგან!

რამდენგზის ჩამქრალა ბოროტეულთა ლამპარი? რამდენგზის დასტეხიათ უბედურება? ის ანაწილებს ხვედრს თავის რისხვის ჟამს.

იქნებიან ჩალასავით ქარის წინაშე და ქარბორბალასგან მოტაცებულ ბზესავით.

განა ინახავს ღმერთი სატანჯველს მისი შვილებისთვის? მხოლოდ მას მიუზღავს და ეცოდინება.

მისმა თვალებმა იხილონ მისი თასი და თავად შესვას ყოვლადძლიერის რისხვა.

რადგან რაღა საზრუნავი ექნება თავის სახლში სიკვდილის შემდეგ, რადგან მისი თვეები უკვე დათვლილია?

განა ღმერთს ესწავლება ჭკუა, როცა ის ანგელოზებს ასამართლებს?

ზოგი სრულ სიმრთელეში კვდება, ყოვლად მშვიდი და უზრუნველი;

მისი შიგანი სავსეა ქონით და მისი ძვლები ტვინით არის დაპოხილი.

ზოგი სულგამწარებული კვდება და არ უნახავს სიკეთის გემო.

ერთად წვანან ისინი მიწაში და ჭიაღუებით არიან დაფარულნი.

აჰა, მიგიხვდით ფიქრებს და მზაკვრობას, რასაც მიმზადებთ.

რადგან ამბობთ: სად არის ქველი კაცის სახლი და სად არის ბოროტეულთა კარავ-სადგომიო?

შეეკითხეთ გზაზე ჩამვლელებს და მათ მოწმეებს ნუ უარყოფთ:

დაღუპვის დღეს დაცულია ბოროტი კაცი, გარიდებულია რისხვის დღეს.

ვინ ამხილებს მას პირში მისი საქციელის გამო? ვინ მიუზღავს ნამოქმედარისთვის?

სასაფლაოზე წაასვენებენ და მცველად დაუდგება საფლავის ბორცვი.

ეამება ხევის კოლბოხები და ყოველი კაცი მას მიჰყვება. იმათ კი სათვალავი არა აქვთ, ვინც მის წინ იყვნენ.

როგორღა მანუგეშებთ ამაოებით? მტკნარი სიცრუეა თქვენი პასუხები.

Итальянский

Языки

Giobbe prese a dire:

"Ascoltate bene la mia parola e sia questo almeno il conforto che mi date.

Tollerate che io parli e, dopo che avrò parlato, deridetemi pure.

Mi lamento forse di un uomo? E perché non dovrei perdere la pazienza?

Statemi attenti e resterete stupiti, mettetevi la mano sulla bocca.

Se io ci penso, rimango turbato e la mia carne è presa da un brivido.

Perché i malvagi continuano a vivere, e invecchiando diventano più forti e più ricchi?

La loro prole prospera insieme con loro, i loro rampolli crescono sotto i loro occhi.

Le loro case sono tranquille e senza timori; il bastone di Dio non pesa su di loro.

Il loro toro monta senza mai fallire, la mucca partorisce senza abortire.

Mandano fuori, come un gregge, i loro ragazzi e i loro figli danzano in festa.

Cantano al ritmo di tamburelli e di cetre, si divertono al suono dei flauti.

Finiscono nel benessere i loro giorni e scendono tranquilli nel regno dei morti.

Eppure dicevano a Dio: "Allontànati da noi, non vogliamo conoscere le tue vie.

Chi è l'Onnipotente, perché dobbiamo servirlo? E che giova pregarlo?".

Essi hanno in mano il loro benessere e il consiglio degli empi è lontano da lui.

Quante volte si spegne la lucerna degli empi, e la sventura piomba su di loro, e infligge loro castighi con ira?

Sono essi come paglia sollevata al vento o come pula in preda all'uragano?

"Dio - si dirà - riserva il castigo per i figli dell'empio". No, lo subisca e lo senta lui il castigo!

Veda con i suoi occhi la sua rovina e beva dell'ira dell'Onnipotente!

Che cosa gli importa infatti della sua casa quando è morto, quando il numero dei suoi mesi è finito?

S'insegna forse la scienza a Dio, a lui che giudica gli esseri celesti?

Uno muore in piena salute, tutto tranquillo e prospero;

i suoi fianchi sono coperti di grasso e il midollo delle sue ossa è ben nutrito.

Un altro muore con l'amarezza in cuore, senza aver mai assaporato la gioia.

Eppure entrambi giacciono insieme nella polvere e i vermi li ricoprono.

Ecco, io conosco bene i vostri pensieri e i progetti che tramate contro di me!

Infatti voi dite: "Dov'è la casa del nobile, dove sono le tende degli empi?".

Perché non avete chiesto a chi ha viaggiato e non avete considerato attentamente le loro prove?

Cioè che nel giorno della sciagura è risparmiato il malvagio e nel giorno dell'ira egli trova scampo?

Chi gli rimprovera in faccia la sua condotta e di quel che ha fatto chi lo ripaga?

Egli sarà portato al sepolcro, sul suo tumulo si veglia

e gli sono lievi le zolle della valle. Camminano dietro a lui tutti gli uomini e innanzi a sé ha una folla senza numero.

E voi vorreste consolarmi con argomenti vani! Nelle vostre risposte non c'è altro che inganno".