Азбука веры » Би́блия » И́ова » гл.22

И́ова, Глава 22

Толкования

Толкования главы

22:1

см.:Иов.4:1;Иов.15:1;

22:2

22:3

см.:Иов.35:7;

22:4

22:5

22:6

см.:Иез.18:7;Ис.58:7;

22:7

см.:Мф.25:42;

22:8

22:9

22:10

см.:2Цар.22:6;

22:11

см.:2Цар.22:17;

22:12

22:13

см.:Иов.24:15;Пс.93:7;Ис.29:15;

22:14

22:15

см.:1Пет.4:2;

22:16

см.:Иов.15:32;

22:17

22:18

см.:Иов.21:16;

22:19

см.:Пс.106:42;

22:20

см.:Иез.28:18;

22:21

22:22

22:23

см.:Иов.8:5-6;

22:24

22:25

22:26

22:27

см.:Пс.49:15;Ис.58:9;Ис.65:24;

22:28

22:29

см.:Притч.29:23;Лк.18:14;

22:30

см.:Пс.17:21;

Церковнославянский (рус)

Отвѣща́въ же Елифа́зъ Ѳемани́тинъ, рече́:

не Госпо́дь ли е́сть науча́яй ра́зуму и хи́трости?

И́бо ко́е попече́нiе Го́споду, а́ще ты́ бы́лъ еси́ дѣ́лы непоро́ченъ? или́ [ка́я] по́льза, я́ко про́стъ твори́ти бу́деши пу́ть тво́й?

или́ опасе́нiе имѣ́я от тебе́ обличи́тъ тя́ и вни́детъ съ тобо́ю въ су́дъ?

Еда́ зло́ба твоя́ е́сть не мно́га? безчи́сленнiи же твои́ су́ть грѣси́?

Въ зало́гъ бо има́лъ еси́ от бра́тiи твоея́ вотще́, оде́жду же наги́хъ отнима́лъ еси́,

ниже́ водо́ю жа́ждущихъ напои́лъ еси́, но а́лчущихъ лиши́лъ еси́ хлѣ́ба:

удивля́лся же еси́ нѣ́кихъ лицу́ и поверга́лъ еси́ убо́гихъ на земли́:

вдови́цы же отпусти́лъ еси́ тщы́ и сироты́ озло́билъ еси́.

Сего́ ра́ди обыдо́ша тя́ сѣ́ти, и поспѣши́ на тя́ ра́ть вели́ка:

свѣ́тъ тебѣ́ тма́ бы́сть, усну́вшаго же вода́ тя покры́.

Еда́ на высо́кихъ живы́й не призира́етъ? укори́зною же вознося́щихся смири́.

И ре́клъ еси́: что́ разумѣ́ крѣ́пкiй? или́ во мра́цѣ разсу́дитъ?

О́блакъ покро́въ его́, и неуви́димь бу́детъ, и кру́гъ небесе́ обхо́дитъ.

Еда́ стезю́ дре́внюю сохрани́ши, въ ню́же ходи́ша му́жiе непра́ведни,

и́же я́ти бы́ша пре́жде вре́мене? рѣка́ теку́щая основа́нiя и́хъ,

глаго́лющiи: что́ сотвори́тъ на́мъ Госпо́дь? или́ что́ нанесе́тъ на ны́ Вседержи́тель?

И́же испо́лнилъ е́сть до́мы и́хъ благи́ми: совѣ́тъ же нечести́выхъ дале́че от него́.

Ви́дѣвше пра́ведницы возсмѣя́шася, непоро́ченъ же глумля́шеся и́мъ:

не поги́бе ли имѣ́нiе и́хъ, и оста́нки и́хъ поя́стъ о́гнь?

Бу́ди у́бо тве́рдъ, а́ще претерпи́ши, пото́мъ пло́дъ тво́й бу́детъ во благи́хъ.

Прiими́ же изъ у́стъ его́ изрѣче́нiе и воспрiими́ словеса́ его́ въ се́рдце твое́.

А́ще же обрати́шися и смири́ши себе́ предъ Го́сподемъ, и дале́че сотвори́ши от жили́ща твоего́ непра́вду,

и положе́нъ бу́деши на пе́рсти въ ка́мени, и я́коже ка́мень пото́ка офи́рска.

Бу́детъ у́бо тебѣ́ Вседержи́тель помо́щникъ от вра́гъ, чи́ста же сотвори́тъ тя́ я́коже сребро́ разжже́но,

пото́мъ дерзнове́нiе возъимѣ́еши предъ Бо́гомъ, воззрѣ́въ ве́село на не́бо.

Помо́льшуся же тебѣ́ къ нему́, услы́шитъ тя́, да́стъ же ти́ обѣ́ты твоя́ возда́ти,

устро́итъ же ти́ жили́ще пра́вды, на путе́хъ же твои́хъ бу́детъ свѣ́тъ:

я́ко смири́лъ еси́ себе́, тогда́ рече́ши: вознесе́ся, и пони́кша очи́ма спасе́тъ,

изба́витъ непови́ннаго, и спасе́шися чи́стыма рука́ма твои́ма.

Греческий [Greek (Koine)]

ὑπολαβὼν δὲ Ελιφας ὁ Θαιμανίτης λέγει

πότερον οὐχὶ ὁ κύριός ἐστιν ὁ διδάσκων σύνεσιν καὶ ἐπιστήμην

τί γὰρ μέλει τῷ κυρίῳ ἐὰν σὺ ἦσθα τοῖς ἔργοις ἄμεμπτος ἢ ὠφέλεια ὅτι ἁπλώσῃς τὴν ὁδόν σου

ἦ λόγον σου ποιούμενος ἐλέγξει σε καὶ συνεισελεύσεταί σοι εἰς κρίσιν

πότερον οὐχ ἡ κακία σού ἐστιν πολλή ἀναρίθμητοι δέ σού εἰσιν αἱ ἁμαρτίαι

ἠνεχύραζες δὲ τοὺς ἀδελφούς σου διὰ κενῆς ἀμφίασιν δὲ γυμνῶν ἀφείλου

οὐδὲ ὕδωρ διψῶντας ἐπότισας ἀλλὰ πεινώντων ἐστέρησας ψωμόν

ἐθαύμασας δέ τινων πρόσωπον ᾤκισας δὲ τοὺς ἐπὶ τῆς γῆς

χήρας δὲ ἐξαπέστειλας κενάς ὀρφανοὺς δὲ ἐκάκωσας

τοιγαροῦν ἐκύκλωσάν σε παγίδες καὶ ἐσπούδασέν σε πόλεμος ἐξαίσιος

τὸ φῶς σοι σκότος ἀπέβη κοιμηθέντα δὲ ὕδωρ σε ἐκάλυψεν

μὴ οὐχὶ ὁ τὰ ὑψηλὰ ναίων ἐφορᾷ τοὺς δὲ ὕβρει φερομένους ἐταπείνωσεν

καὶ εἶπας τί ἔγνω ὁ ἰσχυρός ἦ κατὰ τοῦ γνόφου κρινεῖ

νέφη ἀποκρυφὴ αὐτοῦ καὶ οὐχ ὁραθήσεται καὶ γῦρον οὐρανοῦ διαπορεύσεται

μὴ τρίβον αἰώνιον φυλάξεις ἣν ἐπάτησαν ἄνδρες ἄδικοι

οἳ συνελήμφθησαν ἄωροι ποταμὸς ἐπιρρέων οἱ θεμέλιοι αὐτῶν

οἱ λέγοντες κύριος τί ποιήσει ἡμῖν ἢ τί ἐπάξεται ἡμῖν ὁ παντοκράτωρ

ὃς δὲ ἐνέπλησεν τοὺς οἴκους αὐτῶν ἀγαθῶν βουλὴ δὲ ἀσεβῶν πόρρω ἀπ᾿ αὐτοῦ

ἰδόντες δίκαιοι ἐγέλασαν ἄμεμπτος δὲ ἐμυκτήρισεν

εἰ μὴ ἠφανίσθη ἡ ὑπόστασις αὐτῶν καὶ τὸ κατάλειμμα αὐτῶν καταφάγεται πῦρ

γενοῦ δὴ σκληρός ἐὰν ὑπομείνῃς εἶτ᾿ ὁ καρπός σου ἔσται ἐν ἀγαθοῖς

ἔκλαβε δὲ ἐκ στόματος αὐτοῦ ἐξηγορίαν καὶ ἀνάλαβε τὰ ῥήματα αὐτοῦ ἐν καρδίᾳ σου

ἐὰν δὲ ἐπιστραφῇς καὶ ταπεινώσῃς σεαυτὸν ἔναντι κυρίου πόρρω ἐποίησας ἀπὸ διαίτης σου τὸ ἄδικον

θήσῃ ἐπὶ χώματι ἐν πέτρᾳ καὶ ὡς πέτρᾳ χειμάρρους Ωφιρ

ἔσται οὖν σου ὁ παντοκράτωρ βοηθὸς ἀπὸ ἐχθρῶν καθαρὸν δὲ ἀποδώσει σε ὥσπερ ἀργύριον πεπυρωμένον

εἶτα παρρησιασθήσῃ ἔναντι κυρίου ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν ἱλαρῶς

εὐξαμένου δέ σου πρὸς αὐτὸν εἰσακούσεταί σου δώσει δέ σοι ἀποδοῦναι τὰς εὐχάς

ἀποκαταστήσει δέ σοι δίαιταν δικαιοσύνης ἐπὶ δὲ ὁδοῖς σου ἔσται φέγγος

ὅτι ἐταπείνωσεν αὐτόν καὶ ἐρεῖς ὑπερηφανεύσατο καὶ κύφοντα ὀφθαλμοῖς σώσει

ῥύσεται ἀθῷον καὶ διασώθητι ἐν καθαραῖς χερσίν σου

Французский (LSG)

Éliphaz de Théman prit la parole et dit:

Un homme peut-il être utile à Dieu? Non; le sage n'est utile qu'à lui-même.

Si tu es juste, est-ce à l'avantage du Tout Puissant? Si tu es intègre dans tes voies, qu'y gagne-t-il?

Est-ce par crainte de toi qu'il te châtie, Qu'il entre en jugement avec toi?

Ta méchanceté n'est-elle pas grande? Tes iniquités ne sont-elles pas infinies?

Tu enlevais sans motif des gages à tes frères, Tu privais de leurs vêtements ceux qui étaient nus;

Tu ne donnais point d'eau à l'homme altéré, Tu refusais du pain à l'homme affamé.

Le pays était au plus fort, Et le puissant s'y établissait.

Tu renvoyais les veuves à vide; Les bras des orphelins étaient brisés.

C'est pour cela que tu es entouré de pièges, Et que la terreur t'a saisi tout à coup.

Ne vois-tu donc pas ces ténèbres, Ces eaux débordées qui t'envahissent?

Dieu n'est-il pas en haut dans les cieux? Regarde le sommet des étoiles, comme il est élevé!

Et tu dis: Qu'est-ce que Dieu sait? Peut-il juger à travers l'obscurité?

Les nuées l'enveloppent, et il ne voit rien; Il ne parcourt que la voûte des cieux.

Eh quoi! tu voudrais prendre l'ancienne route Qu'ont suivie les hommes d'iniquité?

Ils ont été emportés avant le temps, Ils ont eu la durée d'un torrent qui s'écoule.

Ils disaient à Dieu: Retire-toi de nous; Que peut faire pour nous le Tout Puissant?

Dieu cependant avait rempli de biens leurs maisons. -Loin de moi le conseil des méchants!

Les justes, témoins de leur chute, se réjouiront, Et l'innocent se moquera d'eux:

Voilà nos adversaires anéantis! Voilà leurs richesses dévorées par le feu!

Attache-toi donc à Dieu, et tu auras la paix; Tu jouiras ainsi du bonheur.

Reçois de sa bouche l'instruction, Et mets dans ton coeur ses paroles.

Tu seras rétabli, si tu reviens au Tout Puissant, Si tu éloignes l'iniquité de ta tente.

Jette l'or dans la poussière, L'or d'Ophir parmi les cailloux des torrents;

Et le Tout Puissant sera ton or, Ton argent, ta richesse.

Alors tu feras du Tout Puissant tes délices, Tu élèveras vers Dieu ta face;

Tu le prieras, et il t'exaucera, Et tu accompliras tes voeux.

A tes résolutions répondra le succès; Sur tes sentiers brillera la lumière.

Vienne l'humiliation, tu prieras pour ton relèvement: Dieu secourt celui dont le regard est abattu.

Il délivrera même le coupable, Qui devra son salut à la pureté de tes mains.

Еврейский

Языки

וַיַּעַן אֱלִיפַז הַתֵּמָנִי, וַיֹּאמַר׃

הַלְאֵל יִסְכָּן־גָּבֶר; כִּי־יִסְכֹּן עָלֵימוֹ מַשְׂכִּיל׃

הַחֵפֶץ לְשַׁדַּי כִּי תִצְדָּק; וְאִם־בֶּצַע, כִּי־תַתֵּם דְּרָכֶיךָ׃

הֲמִיִּרְאָתְךָ יֹכִיחֶךָ; יָבוֹא עִמְּךָ, בַּמִּשְׁפָּט׃

הֲלֹא רָעָתְךָ רַבָּה; וְאֵין־קֵץ, לַעֲוֹנֹתֶיךָ׃

כִּי־תַחְבֹּל אַחֶיךָ חִנָּם; וּבִגְדֵי עֲרוּמִּים תַּפְשִׁיט׃

לֹא־מַיִם עָיֵף תַּשְׁקֶה; וּמֵרָעֵב, תִּמְנַע־לָחֶם׃

וְאִישׁ זְרוֹעַ לוֹ הָאָרֶץ; וּנְשׂוּא פָנִים, יֵשֶׁב בָּהּ׃

אַלְמָנוֹת שִׁלַּחְתָּ רֵיקָם; וּזְרֹעוֹת יְתֹמִים יְדֻכָּא׃

עַל־כֵּן סְבִיבוֹתֶיךָ פַחִים; וִיבַהֶלְךָ פַּחַד פִּתְאֹם׃

אוֹ־חֹשֶׁךְ לֹא־תִרְאֶה; וְשִׁפְעַת־מַיִם תְּכַסֶּךָּ׃

הֲלֹא־אֱלוֹהַּ גֹּבַהּ שָׁמָיִם; וּרְאֵה רֹאשׁ כּוֹכָבִים כִּי־רָמּוּ׃

וְאָמַרְתָּ מַה־יָּדַע אֵל; הַבְעַד עֲרָפֶל יִשְׁפּוֹט׃

עָבִים סֵתֶר־לוֹ וְלֹא יִרְאֶה; וְחוּג שָׁמַיִם, יִתְהַלָּךְ׃

הַאֹרַח עוֹלָם תִּשְׁמֹר; אֲשֶׁר דָּרְכוּ מְתֵי־אָוֶן׃

אֲשֶׁר־קֻמְּטוּ וְלֹא־עֵת; נָהָר, יוּצַק יְסוֹדָם׃

הָאֹמְרִים לָאֵל סוּר מִמֶּנּוּ; וּמַה־יִּפְעַל שַׁדַּי לָמוֹ׃

וְהוּא מִלֵּא בָתֵּיהֶם טוֹב; וַעֲצַת רְשָׁעִים, רָחֲקָה מֶנִּי׃

יִרְאוּ צַדִּיקִים וְיִשְׂמָחוּ; וְנָקִי, יִלְעַג־לָמוֹ׃

אִם־לֹא נִכְחַד קִימָנוּ; וְיִתְרָם, אָכְלָה אֵשׁ׃

הַסְכֶּן־נָא עִמּוֹ; וּשְׁלָם בָּהֶם, תְּבוֹאַתְךָ טוֹבָה׃

קַח־נָא מִפִּיו תּוֹרָה; וְשִׂים אֲמָרָיו, בִּלְבָבֶךָ׃

אִם־תָּשׁוּב עַד־שַׁדַּי תִּבָּנֶה; תַּרְחִיק עַוְלָה, מֵאָהֳלֶךָ׃

וְשִׁית־עַל־עָפָר בָּצֶר; וּבְצוּר נְחָלִים אוֹפִיר׃

וְהָיָה שַׁדַּי בְּצָרֶיךָ; וְכֶסֶף תּוֹעָפוֹת לָךְ׃

כִּי־אָז עַל־שַׁדַּי תִּתְעַנָּג; וְתִשָּׂא אֶל־אֱלוֹהַּ פָּנֶיךָ׃

תַּעְתִּיר אֵלָיו וְיִשְׁמָעֶךָּ; וּנְדָרֶיךָ תְשַׁלֵּם׃

וְתִגְזַר־אוֹמֶר וְיָקָם לָךְ; וְעַל־דְּרָכֶיךָ, נָגַהּ אוֹר׃

כִּי־הִשְׁפִּילוּ וַתֹּאמֶר גֵּוָה; וְשַׁח עֵינַיִם יוֹשִׁעַ׃

יְמַלֵּט אִי־נָקִי; וְנִמְלַט, בְּבֹר כַּפֶּיךָ׃ פ