Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
23:1
23:2
23:3
23:4
23:5
23:6
23:7
23:8
23:9
23:12
23:13
23:14
23:15
23:16
23:17
Отвѣща́въ же и́овъ, рече́:
вѣ́мъ у́бо, я́ко изъ руки́ моея́ обличе́нiе мое́ е́сть, и рука́ его́ тяжка́ бы́сть па́че моего́ воздыха́нiя.
Кто́ у́бо увѣ́сть, я́ко обря́щу его́ и прiиду́ ко кончи́нѣ?
И реку́ мо́й су́дъ, уста́ же моя́ испо́лню обличе́нiя,
уразумѣ́ю же изцѣле́нiя, я́же ми́ рече́тъ, и ощущу́, что́ ми возвѣсти́тъ.
И а́ще со мно́гою крѣ́постiю на́йдетъ на мя́, посе́мъ же не воспрети́тъ ми́.
И́стина бо и обличе́нiе от него́: да изведе́тъ же въ коне́цъ су́дъ мо́й.
А́ще бо во пе́рвыхъ пойду́, ктому́ нѣ́смь: въ послѣ́днихъ же, ка́ко вѣ́мъ его́?
ошу́юю творя́щу ему́, и не разумѣ́хъ: обложи́тъ одесну́ю, и не узрю́.
Вѣ́сть бо уже́ пу́ть мо́й, искуси́ же мя́ я́ко зла́то.
Изы́ду же въ за́повѣдехъ его́, пути́ бо его́ сохрани́хъ, и не уклоню́ся от за́повѣдiй его́
и не преступлю́, въ нѣ́дрѣхъ же мои́хъ сокры́хъ глаго́лы его́.
А́ще же и са́мъ суди́лъ та́ко, кто́ есть рекі́й проти́ву ему́? са́мъ бо восхотѣ́ и сотвори́.
Сего́ ра́ди о не́мъ тре́петенъ бы́хъ, наказу́емь же попеко́хся о не́мъ:
сего́ ра́ди от лица́ его́ потщу́ся, поучу́ся и убою́ся от него́.
И Госпо́дь умягчи́лъ се́рдце мое́, и Вседержи́тель потща́ся о мнѣ́:
не вѣ́дѣхъ бо, я́ко на́йдетъ на мя́ тма́, предъ лице́мъ же мои́мъ покры́етъ мра́къ.
Respondens autem Iob ait:
«Nunc quoque in amaritu tudine est querela mea, et manus eius aggravata est super gemitum meum.
Quis mihi tribuat, ut cognoscam et inveniam illum et veniam usque ad solium eius?
Ponam coram eo iudicium et os meum replebo increpationibus,
ut sciam verba, quae mihi respondeat, et intellegam quid loquatur mihi.
Num multa fortitudine contendet mecum? Non! Ipse tantum audiat!
Tunc iustus disceptabit cum illo, et ego evaderem in perpetuo a iudice meo.
Si ad orientem iero, non apparet; si ad occidentem, non intellegam eum.
Si ad sinistram pergam, non apprehendam eum; si me vertam ad dexteram, non videbo illum.
Ipse vero scit viam meam, et, si probaverit me, quasi aurum egrediar.
Vestigia eius secutus est pes meus, viam eius custodivi et non declinavi ex ea.
A mandatis labiorum eius non recessi et in sinu meo abscondi verba oris eius.
Ipse enim solus est, et quis repellet eum? Et anima eius, quodcumque voluit, hoc fecit.
Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia praesto sunt ei;
et idcirco a facie eius turbatus sum et considerans eum timore sollicitor.
Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.
Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.
Ва Айюб ҷавоб гардонда, гуфт:
«Имрӯз низ гилаи ман талх аст, чунки зарбаи дасти Ӯ аз оҳу воҳи ман сахттар аст.
Кошки медонистам, ки Ӯро аз куҷо ёбам, то ки пеши тахти Ӯ биёям!
Даъвои худро ба ҳузури Ӯ пешниҳод менамудам, ва даҳонамро аз далелҳо пур мекардам.
Суханонеро, ки ба ҷавоби ман мегуфт, медонистам, ва он чи ба ман мегуфт, мефаҳмидам.
Оё бо қуввати азими Худ бо ман кашокаш ҷидол менамуд? Не! Балки ба ман диққат медод.
Он гоҳ росткирдор ба Ӯ исбот мекард, ва ман аз дасти Довари худ ҷовидона раҳоӣ меёфтам.
Инак, ба тарафи шарқ меравам, вале Ӯ ёфт намешавад, ва ба тарафи ғарб, – вале Ӯро пайхас намекунам;
Ба тарафи шимол, вақте ки Ӯ ҳаракат мекунад, – Ӯро намебинам; ба тарафи ҷануб, вақте ки Ӯ рӯ меоварад, – Ӯро мушоҳида намекунам.
Зеро роҳеро, ки бар он истодаам, Ӯ медонад; агар маро меозмуд, мисли тилло мебаромадам.
Пои ман пайи қадами Ӯро гирифта рафтааст: роҳи Ӯро нигоҳ доштаам, ва аз он сар натофтаам.
Аз ҳукми лабҳои Ӯ дур нашудаам; суханони даҳони Ӯро бештар аз қоидаҳои рисқи худ нигоҳ доштаам.
Валекин Ӯ устувор якраъй аст, ва кист, ки Ӯро баргардонад? Ва он чи ҷони дили Ӯ хоҳад, ба ҷо меоварад
Зеро он чиро ки бар ман муқаррар шудааст, ба ҷо меоварад Инак Ӯ барои ман муайяншударо ба ҷо меорад: ва мисли ин назди Ӯ бисёранд.
Бинобар ин аз хашми Ӯ ба ҳарос меафтам; вақте ки мулоҳиза мекунам, аз Ӯ метарсам.
Худо дар дили маро суст кардааст ман ваҳм андохтааст, ва Тавоно маро ҳаросон кардааст,
Зеро дар торикӣ ман ҳалок нашудам; ва торикӣ аз дидори ман ниҳон аст. Зеро ки на аз торикӣ кори ман тамом шудааст, ва на аз дидори ман, ки онро тирагӣ пӯшондааст.
Синодальный
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (Аверинцев)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
1 Иов жаждет найти Бога, но Он скрывается от него; 10 «пусть испытает меня — выйду, как золото».
И отвечал Иов и сказал:
еще и ныне горька речь моя: страдания мои тяжелее стонов моих.
О, если бы я знал, где найти Его, и мог подойти к престолу Его!
Я изложил бы пред Ним дело мое и уста мои наполнил бы оправданиями;
узнал бы слова, какими Он ответит мне, и понял бы, что Он скажет мне.
Неужели Он в полном могуществе стал бы состязаться со мною? О, нет! Пусть Он только обратил бы внимание на меня.
Тогда праведник мог бы состязаться с Ним, – и я навсегда получил бы свободу от Судии моего.
Но вот, я иду вперед – и нет Его, назад – и не нахожу Его;
делает ли Он что на левой стороне, я не вижу; скрывается ли на правой, не усматриваю.
Но Он знает путь мой; пусть испытает меня, – выйду, как золото.
Нога моя твердо держится стези Его; пути Его я хранил и не уклонялся.
От заповеди уст Его не отступал; глаголы уст Его хранил больше, нежели мои правила.
Но Он тверд; и кто отклонит Его? Он делает, чего хочет душа Его.
Так, Он выполнит положенное мне, и подобного этому много у Него.
Поэтому я трепещу пред лицем Его; размышляю – и страшусь Его.
Бог расслабил сердце мое, и Вседержитель устрашил меня.
Зачем я не уничтожен прежде этой тьмы, и Он не сокрыл мрака от лица моего!