человѣ́ка бо не постыжду́ся, но ниже́ бре́ннаго посрамлю́ся:
не вѣ́мъ бо чуди́тися лицу́: а́ще же ни́, то́ и мене́ мо́лiе изъядя́тъ.
Когда те три мужа перестали отвечать Иову, потому что он был прав в глазах своих,
тогда воспылал гнев Елиуя, сына Варахиилова, Вузитянина из племени Рамова: воспылал гнев его на Иова за то, что он оправдывал себя больше, нежели Бога,
а на трех друзей его воспылал гнев его за то, что они не нашли, что отвечать, а между тем обвиняли Иова.
Елиуй ждал, пока Иов говорил, потому что они летами были старше его.
Когда же Елиуй увидел, что нет ответа в устах тех трех мужей, тогда воспылал гнев его.
И отвечал Елиуй, сын Варахиилов, Вузитянин, и сказал: я молод летами, а вы – старцы; поэтому я робел и боялся объявлять вам мое мнение.
Я говорил сам себе: пусть говорят дни, и многолетие поучает мудрости.
Но дух в человеке и дыхание Вседержителя дает ему разумение.
Не многолетние только мудры, и не старики разумеют правду.
Поэтому я говорю: выслушайте меня, объявлю вам мое мнение и я.
Вот, я ожидал слов ваших, – вслушивался в суждения ваши, доколе вы придумывали, что́ сказать.
Я пристально смотрел на вас, и вот никто из вас не обличает Иова и не отвечает на слова его.
Не скажите: мы нашли мудрость: Бог опровергнет его, а не человек.
Если бы он обращал слова свои ко мне, то я не вашими речами отвечал бы ему.
Испугались, не отвечают более; перестали говорить.
И как я ждал, а они не говорят, остановились и не отвечают более,
то и я отвечу с моей стороны, объявлю мое мнение и я,
ибо я полон речами, и дух во мне теснит меня.
Вот, утроба моя, как вино неоткрытое: она готова прорваться, подобно новым мехам.
Поговорю, и будет легче мне; открою уста мои и отвечу.
На лице человека смотреть не буду и никакому человеку льстить не стану,
потому что я не умею льстить: сейчас убей меня, Творец мой.
შეწყვიტა ამ სამმა კაცმა პასუხის გაცემა იობისთვის, რადგან გაიმართლა მან თავი.
მაშინ განრისხდა ელიჰუ, ძე ბუზელი ბარაქიელისა, რამის საგვარეულოდან; იობზე განრისხდა იმის გამო, რომ მან ღმერთზე მართლად ჩათვალა თავი.
თავის სამ მეგობარზეც განრისხდა იმის გამო, რომ პასუხი ვერ გასცეს იობს და ამით გაამტყუნეს ღმერთი.
ელიჰუ აცლიდა იობს ლაპარაკს, რადგან ყველანი მასზე უფროსები იყვნენ ასაკით.
დაინახა ელიჰუმ, რომ არ გამოვიდა პასუხი ამ სამი კაცის პირიდან, და განრისხდა.
მიუგო ელიჰუმ, ბუზელი ბარაქიელის ძემ, და უთხრა: წლებით უმრწემესი ვარ მე, თქვენ კი მოხუცებულნი; ამიტომაც მომერიდა და ვერ გავბედე მომეხსენებინა თქვენთვის ჩემი აზრი.
ვიფიქრე, დღეებმა ილაპარაკონ და წელთა სიმრავლემ ასწავლოს-მეთქი სიბრძნე;
ნამდვილად კი, კაცში მყოფი სული და სუნთქვა ყოვლადძლიერისა განასწავლის მას.
დღეგრძელნი ყოველთვის არ არიან ბრძენნი და მხოლოდ მოხუცებულნი არ მიხვედრილან სიმართლეს.
ამიტომ ვამბობ: მომისმინეთ, მეც გამოვთქვა ჩემი აზრი.
მე ვუცდიდი თქვენს სიტყვებს, ყურს ვაპყრობდი თქვენს მსჯელობას, როცა ეძებდით სათქმელს.
გაკვირდებით და, აჰა, არ არის თქვენს შორის მამხილებელი, რომ პასუხი მიაგოს იობს.
ნუ გგონიათ, სიბრძნისათვის მიგეგნოთ, როცა ფიქრობთ, ღმერთმა გააწბილოს იგი და არა ადამიანმაო.
ჩემს წინააღმდეგ არ მოუმართავს სიტყვები და მეც თქვენსავით არ ვუპასუხებ.
გაოგნდნენ, ვეღარ უპასუხეს, დაელიათ სათქმელი;
მეც ველოდებოდი, როდის შეწყვეტდნენ ლაპრაკს. რაკი დადგნენ და აღარ პასუხობენ,
მეც გავცემ ჩემს წილ პასუხს, მეც გამოვთქვამ-მეთქი ჩემს აზრს.
რადგან სავსე ვარ სიტყვებით და შიგნიდან მაწვება სული;
აჰა, თავმოუხდელ ღვინოსავით არის ჩემი შიგანი, გასკდომაზეა ახალი ტიკივით.
ვილაპარაკებ, რომ სული მოვითქვა; გავხსნი ბაგეებს და პასუხს გავცემ.
პირფერობას არ დავუწყებ კაცს და ადამიანს არ მიველაქუცები;
რადგან მე ლაქუცი არ ვიცი, უმალ ღმერთმა წამიღოს აქედან!
