Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
33:1
33:2
33:3
33:5
33:7
33:8
33:13
33:17
33:18
33:19
33:21
33:22
33:25
33:27
33:28
см.:1Кор.11:32;
33:29
33:31
33:32
33:33
Но послу́шай, и́ове, слове́съ мои́хъ и бесѣ́ду мою́ внуши́:
се́ бо, отверзо́хъ уста́ моя́, и возглаго́ла язы́къ мо́й:
чи́сто се́рдце мое́ во словесѣ́хъ, ра́зумъ же устну́ мое́ю чи́стая уразумѣ́етъ:
Ду́хъ Бо́жiй сотвори́вый мя́, дыха́нiе же Вседержи́телево поуча́ющее мя́:
а́ще мо́жеши, да́ждь ми́ отвѣ́тъ къ си́мъ: потерпи́, ста́ни проти́ву мене́, и а́зъ проти́ву тебе́.
От бре́нiя сотворе́нъ еси́ ты́, я́коже и а́зъ: от того́жде сотворе́нiя есмы́:
не стра́хъ мо́й тя́ смяте́тъ, ниже́ рука́ моя́ тяжка́ бу́детъ на тя́.
Оба́че ре́клъ еси́ во у́шы мои́, и гла́съ глаго́лъ твои́хъ услы́шахъ, зане́же глаго́леши:
чи́стъ е́смь а́зъ, не согрѣша́я, непоро́ченъ же е́смь, и́бо не беззако́нновахъ:
зазо́ръ же на мя́ обрѣ́те и мни́тъ мя́, я́ко проти́вника себѣ́:
вложи́ же но́гу мою́ въ дре́во и надсмотря́лъ пути́ моя́ вся́.
Ка́ко бо глаго́леши, я́ко пра́въ е́смь, и не послу́ша мене́? Вѣ́ченъ бо е́сть, и́же надъ земны́ми.
Глаго́леши бо: чесо́ ра́ди пра́вды моея́ не услы́ша вся́ко сло́во?
Еди́ною бо возглаго́летъ Госпо́дь, второ́е же во снѣ́, или́ въ поуче́нiи нощнѣ́мъ,
или́, я́ко егда́ напа́даетъ стра́хъ лю́тъ на человѣ́ки, во дрема́нiихъ на ло́жи:
тогда́ откры́етъ у́мъ человѣ́ческiй, видѣ́ньми стра́ха тацѣ́ми и́хъ устраши́тъ,
да возврати́тъ человѣ́ка от непра́вды, тѣ́ло же его́ от паде́нiя изба́ви,
пощадѣ́ же ду́шу его́ от сме́рти, е́же не па́сти ему́ на бра́ни.
Па́ки же обличи́ его́ болѣ́знiю на ло́жи и мно́жество косте́й его́ разсла́би:
вся́каго же бра́шна пшени́чна не возмо́жетъ прiя́ти, а душа́ его́ я́ди хо́щетъ,
до́ндеже согнiю́тъ пло́ти его́, и пока́жетъ ко́сти его́ то́щя:
прибли́жися же на сме́рть душа́ его́, и живо́тъ его́ во а́дѣ.
А́ще бу́детъ ты́сяща а́нгелъ смертоно́сныхъ, еди́нъ от ни́хъ не уязви́тъ его́: а́ще помы́слитъ се́рдцемъ обрати́тися ко Го́споду, повѣ́сть же человѣ́ку сво́й зазо́ръ, и безу́мiе свое́ пока́жетъ,
засту́питъ е́, е́же не впа́сти ему́ въ сме́рть, обнови́тъ же тѣ́ло его́ я́коже повапле́нiе на стѣнѣ́, ко́сти же его́ испо́лнитъ мо́зга:
умягчи́тъ же его́ пло́ть я́коже младе́нца, и устро́итъ его́ возмужа́вша въ человѣ́цѣхъ.
Помо́лится же ко Го́споду и прiя́тъ и́мъ бу́детъ, вни́детъ же лице́мъ весе́лымъ со исповѣ́данiемъ, возда́стъ же человѣ́комъ пра́вду свою́.
Посе́мъ тогда́ за́зритъ человѣ́къ са́мъ себѣ́, глаго́ля: якова́я содѣва́хъ? и не по досто́инству истяза́ мя, о ни́хже согрѣши́хъ:
спаси́ ду́шу мою́, е́же не вни́ти во истлѣ́нiе, и жи́знь моя́ свѣ́тъ у́зритъ.
Се́, сiя́ вся́ твори́тъ крѣ́пкiй [Бо́гъ] пути́ три́ съ му́жемъ:
но изба́ви ду́шу мою́ от сме́рти, да живо́тъ мо́й во свѣ́тѣ хва́литъ его́.
Внима́й, и́ове, и послу́шай мене́, премолчи́, и а́зъ возглаго́лю:
и а́ще тебѣ́ су́ть словеса́, отвѣща́й ми́: глаго́ли, хощу́ бо оправди́тися тебѣ́:
а́ще же ни́, ты́ послу́шай мене́, умолчи́, и научу́ тя прему́дрости.
1 Елиуй приглашает Иова слушать и отвечать; 8 он упрекает Иова за его самоправедность и осуждение Бога. 13 Бог больше человека; Он учит его в видениях; 19 Бог наказывает человека; 23 если человек при таком наказании находит наставника и молится, Бог милостив и избавляет его.
Итак слушай, Иов, речи мои и внимай всем словам моим.
Вот, я открываю уста мои, язык мой говорит в гортани моей.
Слова мои от искренности моего сердца, и уста мои произнесут знание чистое.
Дух Божий создал меня, и дыхание Вседержителя дало мне жизнь.
Если можешь, отвечай мне и стань передо мною.
Вот я, по желанию твоему, вместо Бога. Я образован также из брения;
поэтому страх передо мною не может смутить тебя, и рука моя не будет тяжела для тебя.
Ты говорил в уши мои, и я слышал звук слов:
чист я, без порока, невинен я, и нет во мне неправды;
а Он нашел обвинение против меня и считает меня Своим противником;
поставил ноги мои в колоду, наблюдает за всеми путями моими.
Вот в этом ты неправ, отвечаю тебе, потому что Бог выше человека.
Для чего тебе состязаться с Ним? Он не дает отчета ни в каких делах Своих.
Бог говорит однажды и, если того не заметят, в другой раз:
во сне, в ночном видении, когда сон находит на людей, во время дремоты на ложе.
Тогда Он открывает у человека ухо и запечатлевает Свое наставление,
чтобы отвести человека от какого-либо предприятия и удалить от него гордость,
чтобы отвести душу его от пропасти и жизнь его от поражения мечом.
Или он вразумляется болезнью на ложе своем и жестокою болью во всех костях своих, –
и жизнь его отвращается от хлеба и душа его от любимой пищи.
Плоть на нем пропадает, так что ее не видно, и показываются кости его, которых не было видно.
И душа его приближается к могиле и жизнь его – к смерти.
Если есть у него Ангел-наставник, один из тысячи, чтобы показать человеку прямой путь его, –
Бог умилосердится над ним и скажет: освободи его от могилы; Я нашел умилостивление.
Тогда тело его сделается свеже́е, нежели в молодости; он возвратится к дням юности своей.
Будет молиться Богу, и Он – милостив к нему; с радостью взирает на лице его и возвращает человеку праведность его.
Он будет смотреть на людей и говорить: грешил я и превращал правду, и не воздано мне;
Он освободил душу мою от могилы, и жизнь моя видит свет.
Вот, все это делает Бог два-три раза с человеком,
чтобы отвести душу его от могилы и просветить его светом живых.
Внимай, Иов, слушай меня, молчи, и я буду говорить.
Если имеешь, что сказать, отвечай; говори, потому что я желал бы твоего оправдания;
если же нет, то слушай меня: молчи, и я научу тебя мудрости.
Du aber, Ijob, hör mir bitte zu und achte auf die Worte, die ich sage.
Ich möchte meine Rede jetzt beginnen.
Mit ruhigem Gewissen spreche ich,
die reine Wahrheit kommt von meinen Lippen.
die reine Wahrheit kommt von meinen Lippen.
Von Gottes Geist bin ich geschaffen worden;
sein Atem waŕs, der mich ins Leben rief.
sein Atem waŕs, der mich ins Leben rief.
Du darfst mir widersprechen, wenn du kannst.
Bring alle deine Gegengründe vor!
Bring alle deine Gegengründe vor!
In Gottes Augen sind wir beide gleich,
auch mich hat er aus Lehm geformt wie dich.
auch mich hat er aus Lehm geformt wie dich.
Du brauchst dich also nicht vor mir zu fürchten,
ich setze dich bestimmt nicht unter Druck.
ich setze dich bestimmt nicht unter Druck.
Nun denn, ich selber hab dich sagen hören –
den Klang der Worte hab ich noch im Ohr:
den Klang der Worte hab ich noch im Ohr:
́Ich weiß von keiner Schuld und keinem Unrecht,
unschuldig bin ich, frei von jedem Tadel.
unschuldig bin ich, frei von jedem Tadel.
Doch Gott erfindet immer neue Gründe,
damit er mich als Feind behandeln kann.
damit er mich als Feind behandeln kann.
Er lässt nicht zu, dass ich mich frei bewege,
argwöhnisch überwacht er jeden Schritt.́
argwöhnisch überwacht er jeden Schritt.́
Ich muss dir sagen, Ijob, du hast Unrecht.
Mit Menschenmaß lässt Gott sich niemals messen!
Mit Menschenmaß lässt Gott sich niemals messen!
Was hast du ihm denn letztlich vorzuwerfen?
Dass er zu allen deinen Fragen schweigt?
Dass er zu allen deinen Fragen schweigt?
Gott redet doch! Er tut es immer wieder,
mal sanft, mal hart – man achtet nur nicht drauf!
mal sanft, mal hart – man achtet nur nicht drauf!
Zur Nachtzeit, wenn die Menschen ruhig schlafen,
in tiefem Schlummer auf den Betten liegen,
dann redet Gott durch Träume und Visionen.
in tiefem Schlummer auf den Betten liegen,
dann redet Gott durch Träume und Visionen.
Er öffnet ihre Ohren, dass sie hören;
mit Nachdruck warnt er sie vor ihrem Tun,
mit Nachdruck warnt er sie vor ihrem Tun,
damit er sie von ihrer Bosheit abbringt
und ihnen jeden Grund nimmt, stolz zu sein.
und ihnen jeden Grund nimmt, stolz zu sein.
So rettet er ihr Leben vor dem Grab
und hindert sie, in seinen Speer zu laufen.
und hindert sie, in seinen Speer zu laufen.
Gott mahnt die Menschen auch durchs Krankenlager,
wenn jemand Schmerz in allen Gliedern fühlt.
wenn jemand Schmerz in allen Gliedern fühlt.
Du magst kein Essen sehn vor lauter Ekel,
sogar beim Leibgericht packt dich der Brechreiz.
sogar beim Leibgericht packt dich der Brechreiz.
Zusehends nimmst du ab, dein Fleisch verschwindet,
sodass man alle Knochen zählen kann.
sodass man alle Knochen zählen kann.
Dem Rand des Grabes kommst du immer näher,
schon will der Tod nach deinem Leben greifen.
schon will der Tod nach deinem Leben greifen.
Vielleicht kommt dann ein Engel dir zu Hilfe,
nur einer von den tausend Gottesboten,
die kundtun, was für Menschen richtig ist.
nur einer von den tausend Gottesboten,
die kundtun, was für Menschen richtig ist.
Vielleicht erbarmt der Engel sich und sagt:
́Lass ihn noch nicht ins Grab hinunterfahren!
Ich hab das Lösegeld für ihn bekommen!́
́Lass ihn noch nicht ins Grab hinunterfahren!
Ich hab das Lösegeld für ihn bekommen!́
Dann wird dein Körper wieder frisch und stark,
genauso wie in deiner Jugendzeit.
genauso wie in deiner Jugendzeit.
Dann betest du zu Gott und wirst gehört;
voll Freude trittst du hin vor deinen Herrn,
der dich nun wieder angenommen hat.
voll Freude trittst du hin vor deinen Herrn,
der dich nun wieder angenommen hat.
Vor aller Welt bekennst du dann voll Dank:
́Gesündigt hatte ich, das Recht verdreht,
doch Gott hat mir die Schuld nicht heimgezahlt.
́Gesündigt hatte ich, das Recht verdreht,
doch Gott hat mir die Schuld nicht heimgezahlt.
Vom Rand des Grabes hat er mich gerettet
und mir erlaubt, dass ich am Leben bleibe.́
und mir erlaubt, dass ich am Leben bleibe.́
Gott tut dies alles immer, immer wieder;
so handelt er im Leben jedes Menschen,
so handelt er im Leben jedes Menschen,
um ihn vom sicheren Grab zurückzubringen
und ihm die Lebensfreude zu erhalten.
und ihm die Lebensfreude zu erhalten.
Du, Ijob, achte gut auf meine Worte!
Bleib still und lass mich weiter zu dir reden!
Bleib still und lass mich weiter zu dir reden!
Doch wenn du etwas einzuwenden hast,
dann sprich; ich gäbe dir so gerne Recht.
dann sprich; ich gäbe dir so gerne Recht.
Wenn nicht, dann schweig und hör mir weiter zu,
dass ich dir zeigen kann, was Weisheit ist.«
dass ich dir zeigen kann, was Weisheit ist.«
Итальянский
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (Аверинцев)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
Ascolta dunque, Giobbe, i miei discorsi, porgi l'orecchio ad ogni mia parola.
Ecco, io apro la bocca, parla la mia lingua entro il mio palato.
Il mio cuore dirà parole schiette e le mie labbra parleranno con chiarezza.
Lo spirito di Dio mi ha creato e il soffio dell'Onnipotente mi fa vivere.
Se puoi, rispondimi, prepàrati, tieniti pronto davanti a me.
Ecco, io sono come te di fronte a Dio, anch'io sono stato formato dal fango:
ecco, nulla hai da temere da me, non farò pesare su di te la mia mano.
Tu hai detto in mia presenza e il suono delle tue parole ho udito:
"Puro sono io, senza peccato, io sono pulito, non ho colpa;
ma lui contro di me trova pretesti e mi considera suo nemico,
pone in ceppi i miei piedi e spia tutti i miei passi!".
Ecco, in questo non hai ragione, ti rispondo: Dio, infatti, è più grande dell'uomo.
Perché vuoi contendere con lui, se egli non rende conto di tutte le sue parole?
Dio può parlare in un modo o in un altro, ma non vi si presta attenzione.
Nel sogno, nella visione notturna, quando cade il torpore sugli uomini, nel sonno sul giaciglio,
allora apre l'orecchio degli uomini e per la loro correzione li spaventa,
per distogliere l'uomo dal suo operato e tenerlo lontano dall'orgoglio,
per preservare la sua anima dalla fossa e la sua vita dal canale infernale.
Talvolta egli lo corregge con dolori nel suo letto e con la tortura continua delle ossa.
Il pane gli provoca nausea, gli ripugnano anche i cibi più squisiti,
dimagrisce a vista d'occhio e le ossa, che prima non si vedevano, spuntano fuori,
la sua anima si avvicina alla fossa e la sua vita a coloro che infliggono la morte.
Ma se vi è un angelo sopra di lui, un mediatore solo fra mille, che mostri all'uomo il suo dovere,
che abbia pietà di lui e implori: "Scampalo dallo scendere nella fossa, io gli ho trovato un riscatto",
allora la sua carne sarà più florida che in gioventù, ed egli tornerà ai giorni della sua adolescenza.
Supplicherà Dio e questi gli userà benevolenza, gli mostrerà con giubilo il suo volto, e di nuovo lo riconoscerà giusto.
Egli si rivolgerà agli uomini e dirà: "Avevo peccato e violato la giustizia, ma egli non mi ha ripagato per quel che meritavo;
mi ha scampato dal passare per la fossa e la mia vita contempla la luce".
Ecco, tutto questo Dio fa, due, tre volte per l'uomo,
per far ritornare la sua anima dalla fossa e illuminarla con la luce dei viventi.
Porgi l'orecchio, Giobbe, ascoltami, sta' in silenzio e parlerò io;
ma se hai qualcosa da dire, rispondimi, parla, perché io desidero darti ragione.
Altrimenti, ascoltami, sta' in silenzio e io ti insegnerò la sapienza".