Скрыть
42:1
42:4
42:6
42:9
42:11
42:13
42:14
42:15
42:17
Церковнославянский (рус)
Отвѣща́въ же и́овъ, рече́ ко Го́споду:
вѣ́мъ, я́ко вся́ мо́жеши, невоз­мо́жно же тебѣ́ ничто́же.
Кто́ есть тая́й от­ тебе́ совѣ́тъ, щадя́й же словеса́ и от­ тебе́ мни́т­ся утаи́ти? кто́ же воз­вѣсти́тъ ми́, и́хже не вѣ́дѣхъ, ве́лiя и ди́вная, и́хже не зна́хъ?
Послу́шай же мене́, Го́споди, да и а́зъ воз­глаго́лю: вопрошу́ же тя́, ты́ же мя́ научи́:
слу́хомъ у́бо у́ха слы́шахъ тя́ пе́рвѣе, ны́нѣ же о́ко мое́ ви́дѣ тя́:
тѣ́мже укори́хъ себе́ са́мъ, и иста́яхъ, и мню́ себе́ зе́млю и пе́пелъ.
Бы́сть же егда́ изглаго́ла Госпо́дь вся́ глаго́лы сiя́ и́ову, рече́ Госпо́дь ко Елифа́зу Ѳемани́тину: согрѣши́лъ еси́ ты́ и о́ба дру́зiе тво­и́: не глаго́ласте бо предо мно́ю ничто́же и́стин­но, я́коже ра́бъ мо­и́ и́овъ:
ны́нѣ же воз­ми́те се́дмь телце́въ и се́дмь овно́въ и иди́те ко рабу́ мо­ему́ и́ову, и сотвори́тъ же́ртву о ва́съ: и́овъ же ра́бъ мо́й помо́лит­ся о ва́съ, поне́же то́чiю лице́ его́ прiиму́: а́ще бо не его́ ра́ди, погуби́лъ бы́хъ у́бо ва́съ: не глаго́ласте бо и́стины на раба́ мо­его́ и́ова.
Оти́де же Елифа́зъ Ѳемани́тинъ и Валда́дъ Савхе́йскiй и Софа́ръ Мине́йскiй и сотвори́ша, я́коже повелѣ́ и́мъ Госпо́дь. И от­пусти́ грѣхи́ и́мъ и́ова ра́ди.
Госпо́дь же воз­расти́ и́ова: моля́щуся же ему́ и о друзѣ́хъ сво­и́хъ, от­пусти́ и́мъ грѣхи́ и́хъ, и даде́ Госпо́дь сугу́бая, ели́ка бя́ху пре́жде и́ову во усугубле́нiе.
Услы́шаша же вси́ бра́тiя его́ и сестры́ его́ вся́ случи́в­шаяся ему́, и прiидо́ша къ нему́, и вси́ ели́цы зна́ху его́ пе́рвѣе: я́дше же и пи́в­ше у него́, утѣ́шиша его́ и диви́шася о всѣ́хъ, я́же наведе́ на́нь Бо́гъ: даде́ же ему́ кі́йждо а́гницу еди́ну и четы́ре дра́хмы зла́та назна́менована.
Госпо́дь же благослови́ послѣ́дняя и́овля, не́же пре́жняя: бя́ху же ско́ти его́, ове́цъ четыре­на́­де­сять ты́сящъ, велблю́довъ ше́сть ты́сящъ, супру́гъ воло́въ ты́сяща, осли́цъ ста́дныхъ ты́сяща.
Роди́шажеся ему́ сы́нове се́дмь и дще́ри три́:
и нарече́ пе́рвую у́бо де́нь, втору́ю же кассі́ю, тре́тiю же Амалѳе́евъ ро́гъ:
и не обрѣто́шася подо́бны въ лѣ́потѣ дще́ремъ и́овлевымъ въ поднебе́снѣй: даде́ же и́мъ оте́цъ наслѣ́дiе въ бра́тiи и́хъ.
Поживе́ же и́овъ по я́звѣ лѣ́тъ сто́ се́дмьдесятъ, всѣ́хъ же лѣ́тъ поживе́ двѣ́сти четы́редесять о́смь. И ви́дѣ и́овъ сы́ны своя́ и сы́ны сыно́въ сво­и́хъ, да́же до четве́ртаго ро́да.
И сконча́ся и́овъ ста́ръ и испо́лнь дні́й.
42:17a Пи́сано же е́сть па́ки воста́ти ему́, съ ни́миже Госпо́дь воз­ста́витъ и́.
42:17b Та́ко толку́ет­ся от­ Си́рскiя кни́ги: въ земли́ у́бо живы́й авситиді́йстѣй, на предѣ́лѣхъ Идуме́и и Араві́и: пре́жде же бя́ше и́мя ему́ Иова́въ:
42:17c взе́мъ же жену́ Ара́вляныню, роди́ сы́на, ему́же и́мя ен­но́нъ: бѣ́ же то́й отца́ у́бо Заре́ѳа, Иса́вовыхъ сыно́въ сы́нъ, ма́тере же Восо́рры, я́коже бы́ти ему́ пя́тому от­ Авраа́ма.
42:17d И сі́и ца́рiе ца́р­ст­вовав­шiи во Едо́мѣ, е́юже и то́й облада́­ше страно́ю: пе́рвый Вала́къ сы́нъ Вео́ровъ, и и́мя гра́ду его́ Ден­нава́: по Вала́цѣ же Иова́въ, нарица́емый и́овъ: по се́мъ Ассо́мъ бы́в­шiй во́ждь от­ Ѳеманитиді́йскiя страны́: по се́мъ Ада́дъ, сы́нъ Вара́довъ, и́же изсѣче́ Мадiа́ма на по́ли Моа́вли, и и́мя гра́ду его́ геѳе́мъ.
42:17e Прише́дшiи же къ нему́ дру́зiе, Елифа́зъ [сы́нъ Софа́нь] от­ сыно́въ Иса́вовыхъ, ца́рь Ѳемані́йскiй, Валда́дъ [сы́нъ Амно́на Хова́рскаго] Савхе́йскiй власти́тель, Софа́ръ Мине́йскiй ца́рь.
Синодальный
1 Иов снова отвечает Господу: «Я слышал о Тебе слухом уха; теперь же мои глаза видят Тебя»; «я … раскаиваюсь в прахе и пепле»; 7 Господь осуждает трех друзей Иова; 10 принимает ходатайство Иова за них; 11 Господь дал Иову больше, чем было взято от него.
И отвечал Иов Господу и сказал:
знаю, что Ты все можешь, и что намерение Твое не может быть остановлено.
Кто сей, омрачающий Провидение, ничего не разумея? – Так, я говорил о том, чего не разумел, о делах чудных для меня, которых я не знал.
Выслушай, взывал я, и я буду говорить, и что буду спрашивать у Тебя, объясни мне.
Я слышал о Тебе слухом уха; теперь же мои глаза видят Тебя;
поэтому я отрекаюсь и раскаиваюсь в прахе и пепле.
И было после того, как Господь сказал слова те Иову, сказал Господь Елифазу Феманитянину: горит гнев Мой на тебя и на двух друзей твоих за то, что вы говорили о Мне не так верно, как раб Мой Иов.
Итак возьмите себе семь тельцов и семь овнов и пойдите к рабу Моему Иову и принесите за себя жертву; и раб Мой Иов помолится за вас, ибо только лице его Я приму, дабы не отвергнуть вас за то, что вы говорили о Мне не так верно, как раб Мой Иов.
И пошли Елифаз Феманитянин и Вилдад Савхеянин и Софар Наамитянин, и сделали так, как Господь повелел им, – и Господь принял лице Иова.
И возвратил Господь потерю Иова, когда он помолился за друзей своих; и дал Господь Иову вдвое больше того, что он имел прежде.
Тогда пришли к нему все братья его и все сестры его и все прежние знакомые его, и ели с ним хлеб в доме его, и тужили с ним, и утешали его за все зло, которое Господь навел на него, и дали ему каждый по кесите и по золотому кольцу.
И благословил Бог последние дни Иова более, нежели прежние: у него было четырнадцать тысяч мелкого скота, шесть тысяч верблюдов, тысяча пар волов и тысяча ослиц.
И было у него семь сыновей и три дочери.
И нарек он имя первой Емима, имя второй – Кассия, а имя третьей – Керенгаппух.
И не было на всей земле таких прекрасных женщин, как дочери Иова, и дал им отец их наследство между братьями их.
После того Иов жил сто сорок лет, и видел сыновей своих и сыновей сыновних до четвертого рода;
и умер Иов в старости, насыщенный днями.
//В Славянской Библии к книге Иова имеется следующее добавление:
42:17a«Написано, что он опять восстанет с теми, коих воскресит Господь.
42:17bО нем толкуется в Сирской книге, что жил он в земле Авситидийской на пределах Идумеи и Аравии: прежде же было имя ему Иовав.
42:17cВзяв жену Аравитянку, родил сына, которому имя Еннон. Происходил он от отца Зарефа, сынов Исавовых сын, матери же Воссоры, так что был он пятым от Авраама.
42:17dИ сии цари, царствовавшие в Едоме, какою страною и он обладал: первый Валак, сын Веора, и имя городу его Деннава; после же Валака Иовав, называемый Иовом; после сего Ассом, игемон из Феманитской страны; после него Адад, сын Варада, поразивший Мадиама на поле Моава,- и имя городу его Гефем.
42:17eПришедшие же к нему друзья, Елифаз (сын Софана) от сынов Исавовых, царь Феманский, Валдад (сын Амнона Ховарского) савхейский властитель, Софар Минейский царь.
42:17f(Феман сын Елифаза, игемон Идумеи. О нем говорится в книге Сирской, что жил в земле Авситидийской, около берегов Евфрата; прежде имя его было Иовав, отец же его был Зареф, от востока солнца.)»
Грузинский
მიუგო იობმა უფალს და უთხრა:
ვიცი, რომ ყოვლისშემძლე ხარ და არცერთი განზრახვა შენი არ დაბრკოლდება.
ვინ არის რომ მალავს რჩევას უგუნურებით? რადგან ვლაპარაკობდი და არაფერი გამეგებოდა, ჩემთვის საკვირველზე, და ვერაფერს ვხვდებოდი.
მომისმინე, მე ვიტყვი, შეგეკითხები და მაცოდინე.
ყურმოკვრით მსმენია შენზე, ახლა კი ჩემი თვალით გიხილე.
ამიტომაც ვკიცხავ ჩემს თავს და ვინანიებ მტვერშა და ნაცარში.
მას შემდეგ, რაც წარმოთქვა უფალმა ეს სიტყვები იობის მიმართ, უთხრა უფალმა ელიფაზ თემანელს: აინთო ჩემი რისხვა შენ მიმართ და შენი ორი მეგობრის მიმართ, რადგან ჩემი მორჩილი იობივით გულწრფელად არ ილაპარაკეთ ჩემზე.
ახლა წაიყვანეთ შვიდი ხარი და შვიდი ცხვარი და მიდით ჩემს მორჩილ იობთან, აღავლინეთ აღსავლენი თქვენს საოხად და ჩემი მორჩილი იობი ილოცებს თქვენთვის, რადგან შევიწყნარებ მას და ავად არ მოგექცევით, რომ ჩემი მორჩილი იობივით წრფელად არ მელაპარაკეთ.
წავიდნენ ელიფაზ თემანელი, ბილდად ხუშელი და ცოფარ ნაყამათელი და ისე მოიქცნენ, როგორც უთხრა მათ უფალმა. და შეიწყნარა უფალმა იობი.
და აღუდგინა უფალმა იობს მისი დოვლათი, როცა ილოცა იობმა თავისი მეგობრებისთვის. ერთი იმდენი მიუმატა უფალმა იობის საბადებელს!
მივიდნენ მასთან მისი ძმები და დები, მისი ძველი ნაცნობები და ჭამეს მასთან ერთად პური მის სახლში; მიუსამძიმრეს და ანუგეშეს ყველა იმ განსაცდელის გამო, რაც უფალმა მოუვლინა მას. თითოეულმა მისცა მას თითო კესიტა და თითო ოქროს ბეჭედი.
უკურთხა უფალმა იობს დარჩენილი დღეები წინანდელზე უფრო მეტად: ჰყავდა თოთხმეტი ათასი ცხვარი, ექვსი ათასი აქლემი, ათასი უღელი ხარი და ათასი სახედარი.
ჰყავდა შვიდი ვაჟი და სამი ასული.
ერთს სახელად დაარქვა იემიმა, მეორეს - კეციყა, მესამეს - კერენ-ჰაფუქი.
არ მოიძებნებოდნენ მთელს ქვეყანაზე იობის ასულებისთანა ლამაზი ქალები, და მამამ მისცა მათ სამკვიდრო მათ ძმებს შორის.
იცოცხლა ამის შემდეგ იობმა ასორმოცი წელი და მოესწრო თავის შვილებს და შვილთაშვილებს მეოთხე თაობაში.
მოკვდა იობი მოხუცებული და დღესრული.
Respondens autem Iob Domino dixit:
«Scio quia omnia potes, et nulla te latet cogitatio.
Quis est iste, qui celat consilium absque scientia? Ideo insipienter locutus sum et mirabilia, quae excederent scientiam meam.
Audi, et ego loquar; interrogabo te, et responde mihi.
Auditu auris audivi te; nunc autem oculus meus videt te.
Idcirco ipse me reprehendo et ago paenitentiam in favilla et cinere».
Postquam autem locutus est Dominus verba haec ad Iob, dixit ad Eliphaz Themanitem: «Iratus est furor meus in te et in duos amicos tuos, quoniam non estis locuti coram me rectum sicut servus meus Iob.
Sumite ergo vobis septem tauros et septem arietes et ite ad servum meum Iob et offerte holocaustum pro vobis; Iob autem servus meus orabit pro vobis. Faciem eius suscipiam, ut non vobis imputetur stultitia; neque enim locuti estis ad me recta sicut servus meus Iob».
Abierunt ergo Eliphaz Themanites et Baldad Suhites et Sophar Naamathites et fecerunt, sicut locutus fuerat Dominus ad eos, et suscepit Dominus faciem Iob.
Dominus vertit sortem Iob, cum oraret ille pro amicis suis; et addidit Dominus omnia, quaecumque fuerant Iob, duplicia.
Venerunt autem ad eum omnes fratres sui et universae sorores suae et cuncti, qui noverant eum prius; et comederunt cum eo panem in domo eius et moverunt super eum caput et consolati sunt eum super omni malo, quod intulerat Dominus super eum; et dederunt ei unusquisque argenteum unum et inaurem auream unam.
Dominus autem benedixit novissimis Iob magis quam principio eius; et facta sunt ei quattuordecim milia ovium et sex milia camelorum et mille iuga boum et mille asinae.
Et fuerunt ei septem filii et tres filiae;
et vocavit nomen unius Columbam et nomen secundae Cassiam et nomen tertiae Cornustibii.
Non sunt autem inventae mulieres speciosae sicut filiae Iob in universa terra; deditque eis pater suus hereditatem inter fratres earum.
Vixit autem Iob post haec centum quadraginta annis et vidit filios suos et filios filiorum suorum usque ad quartam generationem; et mortuus est senex et plenus dierum.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible