Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
42:1
42:4
42:6
42:9
42:11
42:13
42:14
42:15
42:16
см.:Притч.3:16;
42:17
42:17a
42:17b
42:17c
42:17d
42:17e
Отвѣща́въ же и́овъ, рече́ ко Го́споду:
вѣ́мъ, я́ко вся́ мо́жеши, невозмо́жно же тебѣ́ ничто́же.
Кто́ есть тая́й от тебе́ совѣ́тъ, щадя́й же словеса́ и от тебе́ мни́тся утаи́ти? кто́ же возвѣсти́тъ ми́, и́хже не вѣ́дѣхъ, ве́лiя и ди́вная, и́хже не зна́хъ?
Послу́шай же мене́, Го́споди, да и а́зъ возглаго́лю: вопрошу́ же тя́, ты́ же мя́ научи́:
слу́хомъ у́бо у́ха слы́шахъ тя́ пе́рвѣе, ны́нѣ же о́ко мое́ ви́дѣ тя́:
тѣ́мже укори́хъ себе́ са́мъ, и иста́яхъ, и мню́ себе́ зе́млю и пе́пелъ.
Бы́сть же егда́ изглаго́ла Госпо́дь вся́ глаго́лы сiя́ и́ову, рече́ Госпо́дь ко Елифа́зу Ѳемани́тину: согрѣши́лъ еси́ ты́ и о́ба дру́зiе твои́: не глаго́ласте бо предо мно́ю ничто́же и́стинно, я́коже ра́бъ мои́ и́овъ:
ны́нѣ же возми́те се́дмь телце́въ и се́дмь овно́въ и иди́те ко рабу́ моему́ и́ову, и сотвори́тъ же́ртву о ва́съ: и́овъ же ра́бъ мо́й помо́лится о ва́съ, поне́же то́чiю лице́ его́ прiиму́: а́ще бо не его́ ра́ди, погуби́лъ бы́хъ у́бо ва́съ: не глаго́ласте бо и́стины на раба́ моего́ и́ова.
Оти́де же Елифа́зъ Ѳемани́тинъ и Валда́дъ Савхе́йскiй и Софа́ръ Мине́йскiй и сотвори́ша, я́коже повелѣ́ и́мъ Госпо́дь. И отпусти́ грѣхи́ и́мъ и́ова ра́ди.
Госпо́дь же возрасти́ и́ова: моля́щуся же ему́ и о друзѣ́хъ свои́хъ, отпусти́ и́мъ грѣхи́ и́хъ, и даде́ Госпо́дь сугу́бая, ели́ка бя́ху пре́жде и́ову во усугубле́нiе.
Услы́шаша же вси́ бра́тiя его́ и сестры́ его́ вся́ случи́вшаяся ему́, и прiидо́ша къ нему́, и вси́ ели́цы зна́ху его́ пе́рвѣе: я́дше же и пи́вше у него́, утѣ́шиша его́ и диви́шася о всѣ́хъ, я́же наведе́ на́нь Бо́гъ: даде́ же ему́ кі́йждо а́гницу еди́ну и четы́ре дра́хмы зла́та назна́менована.
Госпо́дь же благослови́ послѣ́дняя и́овля, не́же пре́жняя: бя́ху же ско́ти его́, ове́цъ четырена́десять ты́сящъ, велблю́довъ ше́сть ты́сящъ, супру́гъ воло́въ ты́сяща, осли́цъ ста́дныхъ ты́сяща.
Роди́шажеся ему́ сы́нове се́дмь и дще́ри три́:
и нарече́ пе́рвую у́бо де́нь, втору́ю же кассі́ю, тре́тiю же Амалѳе́евъ ро́гъ:
и не обрѣто́шася подо́бны въ лѣ́потѣ дще́ремъ и́овлевымъ въ поднебе́снѣй: даде́ же и́мъ оте́цъ наслѣ́дiе въ бра́тiи и́хъ.
Поживе́ же и́овъ по я́звѣ лѣ́тъ сто́ се́дмьдесятъ, всѣ́хъ же лѣ́тъ поживе́ двѣ́сти четы́редесять о́смь. И ви́дѣ и́овъ сы́ны своя́ и сы́ны сыно́въ свои́хъ, да́же до четве́ртаго ро́да.
И сконча́ся и́овъ ста́ръ и испо́лнь дні́й.
42:17a Пи́сано же е́сть па́ки воста́ти ему́, съ ни́миже Госпо́дь возста́витъ и́.
42:17b Та́ко толку́ется от Си́рскiя кни́ги: въ земли́ у́бо живы́й авситиді́йстѣй, на предѣ́лѣхъ Идуме́и и Араві́и: пре́жде же бя́ше и́мя ему́ Иова́въ:
42:17c взе́мъ же жену́ Ара́вляныню, роди́ сы́на, ему́же и́мя енно́нъ: бѣ́ же то́й отца́ у́бо Заре́ѳа, Иса́вовыхъ сыно́въ сы́нъ, ма́тере же Восо́рры, я́коже бы́ти ему́ пя́тому от Авраа́ма.
42:17d И сі́и ца́рiе ца́рствовавшiи во Едо́мѣ, е́юже и то́й облада́ше страно́ю: пе́рвый Вала́къ сы́нъ Вео́ровъ, и и́мя гра́ду его́ Деннава́: по Вала́цѣ же Иова́въ, нарица́емый и́овъ: по се́мъ Ассо́мъ бы́вшiй во́ждь от Ѳеманитиді́йскiя страны́: по се́мъ Ада́дъ, сы́нъ Вара́довъ, и́же изсѣче́ Мадiа́ма на по́ли Моа́вли, и и́мя гра́ду его́ геѳе́мъ.
42:17e Прише́дшiи же къ нему́ дру́зiе, Елифа́зъ [сы́нъ Софа́нь] от сыно́въ Иса́вовыхъ, ца́рь Ѳемані́йскiй, Валда́дъ [сы́нъ Амно́на Хова́рскаго] Савхе́йскiй власти́тель, Софа́ръ Мине́йскiй ца́рь.
42:17a Пи́сано же е́сть па́ки воста́ти ему́, съ ни́миже Госпо́дь возста́витъ и́.
42:17b Та́ко толку́ется от Си́рскiя кни́ги: въ земли́ у́бо живы́й авситиді́йстѣй, на предѣ́лѣхъ Идуме́и и Араві́и: пре́жде же бя́ше и́мя ему́ Иова́въ:
42:17c взе́мъ же жену́ Ара́вляныню, роди́ сы́на, ему́же и́мя енно́нъ: бѣ́ же то́й отца́ у́бо Заре́ѳа, Иса́вовыхъ сыно́въ сы́нъ, ма́тере же Восо́рры, я́коже бы́ти ему́ пя́тому от Авраа́ма.
42:17d И сі́и ца́рiе ца́рствовавшiи во Едо́мѣ, е́юже и то́й облада́ше страно́ю: пе́рвый Вала́къ сы́нъ Вео́ровъ, и и́мя гра́ду его́ Деннава́: по Вала́цѣ же Иова́въ, нарица́емый и́овъ: по се́мъ Ассо́мъ бы́вшiй во́ждь от Ѳеманитиді́йскiя страны́: по се́мъ Ада́дъ, сы́нъ Вара́довъ, и́же изсѣче́ Мадiа́ма на по́ли Моа́вли, и и́мя гра́ду его́ геѳе́мъ.
42:17e Прише́дшiи же къ нему́ дру́зiе, Елифа́зъ [сы́нъ Софа́нь] от сыно́въ Иса́вовыхъ, ца́рь Ѳемані́йскiй, Валда́дъ [сы́нъ Амно́на Хова́рскаго] Савхе́йскiй власти́тель, Софа́ръ Мине́йскiй ца́рь.
ὑπολαβὼν δὲ Ιωβ λέγει τῷ κυρίῳ
οἶδα ὅτι πάντα δύνασαι ἀδυνατεῖ δέ σοι οὐθέν
τίς γάρ ἐστιν ὁ κρύπτων σε βουλήν φειδόμενος δὲ ῥημάτων καὶ σὲ οἴεται κρύπτειν τίς δὲ ἀναγγελεῖ μοι ἃ οὐκ ᾔδειν μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἃ οὐκ ἠπιστάμην
ἄκουσον δέ μου κύριε ἵνα κἀγὼ λαλήσω ἐρωτήσω δέ σε σὺ δέ με δίδαξον
ἀκοὴν μὲν ὠτὸς ἤκουόν σου τὸ πρότερον νυνὶ δὲ ὁ ὀφθαλμός μου ἑόρακέν σε
διὸ ἐφαύλισα ἐμαυτὸν καὶ ἐτάκην ἥγημαι δὲ ἐμαυτὸν γῆν καὶ σποδόν
ἐγένετο δὲ μετὰ τὸ λαλῆσαι τὸν κύριον πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα τῷ Ιωβ εἶπεν ὁ κύριος Ελιφας τῷ Θαιμανίτῃ ἥμαρτες σὺ καὶ οἱ δύο φίλοι σου οὐ γὰρ ἐλαλήσατε ἐνώπιόν μου ἀληθὲς οὐδὲν ὥσπερ ὁ θεράπων μου Ιωβ
νῦν δὲ λάβετε ἑπτὰ μόσχους καὶ ἑπτὰ κριοὺς καὶ πορεύθητε πρὸς τὸν θεράποντά μου Ιωβ καὶ ποιήσει κάρπωσιν περὶ ὑμῶν Ιωβ δὲ ὁ θεράπων μου εὔξεται περὶ ὑμῶν ὅτι εἰ μὴ πρόσωπον αὐτοῦ λήμψομαι εἰ μὴ γὰρ δι᾿ αὐτόν ἀπώλεσα ἂν ὑμᾶς οὐ γὰρ ἐλαλήσατε ἀληθὲς κατὰ τοῦ θεράποντός μου Ιωβ
ἐπορεύθη δὲ Ελιφας ὁ Θαιμανίτης καὶ Βαλδαδ ὁ Σαυχίτης καὶ Σωφαρ ὁ Μιναῖος καὶ ἐποίησαν καθὼς συνέταξεν αὐτοῖς ὁ κύριος καὶ ἔλυσεν τὴν ἁμαρτίαν αὐτοῖς διὰ Ιωβ
ὁ δὲ κύριος ηὔξησεν τὸν Ιωβ εὐξαμένου δὲ αὐτοῦ καὶ περὶ τῶν φίλων αὐτοῦ ἀφῆκεν αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ἔδωκεν δὲ ὁ κύριος διπλᾶ ὅσα ἦν ἔμπροσθεν Ιωβ εἰς διπλασιασμόν
ἤκουσαν δὲ πάντες οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ πάντα τὰ συμβεβηκότα αὐτῷ καὶ ἦλθον πρὸς αὐτὸν καὶ πάντες ὅσοι ᾔδεισαν αὐτὸν ἐκ πρώτου φαγόντες δὲ καὶ πιόντες παρ᾿ αὐτῷ παρεκάλεσαν αὐτόν καὶ ἐθαύμασαν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐπήγαγεν αὐτῷ ὁ κύριος ἔδωκεν δὲ αὐτῷ ἕκαστος ἀμνάδα μίαν καὶ τετράδραχμον χρυσοῦν ἄσημον
ὁ δὲ κύριος εὐλόγησεν τὰ ἔσχατα Ιωβ ἢ τὰ ἔμπροσθεν ἦν δὲ τὰ κτήνη αὐτοῦ πρόβατα μύρια τετρακισχίλια κάμηλοι ἑξακισχίλιαι ζεύγη βοῶν χίλια ὄνοι θήλειαι νομάδες χίλιαι
γεννῶνται δὲ αὐτῷ υἱοὶ ἑπτὰ καὶ θυγατέρες τρεῖς
καὶ ἐκάλεσεν τὴν μὲν πρώτην ᾿Ημέραν τὴν δὲ δευτέραν Κασίαν τὴν δὲ τρίτην ᾿Αμαλθείας κέρας
καὶ οὐχ εὑρέθησαν κατὰ τὰς θυγατέρας Ιωβ βελτίους αὐτῶν ἐν τῇ ὑπ᾿ οὐρανόν ἔδωκεν δὲ αὐταῖς ὁ πατὴρ κληρονομίαν ἐν τοῖς ἀδελφοῖς
ἔζησεν δὲ Ιωβ μετὰ τὴν πληγὴν ἔτη ἑκατὸν ἑβδομήκοντα τὰ δὲ πάντα ἔζησεν ἔτη διακόσια τεσσαράκοντα ὀκτώ καὶ εἶδεν Ιωβ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ καὶ τοὺς υἱοὺς τῶν υἱῶν αὐτοῦ τετάρτην γενεάν
καὶ ἐτελεύτησεν Ιωβ πρεσβύτερος καὶ πλήρης ἡμερῶν
γέγραπται δὲ αὐτὸν πάλιν ἀναστήσεσθαι μεθ᾿ ὧν ὁ κύριος ἀνίστησιν
οὗτος ἑρμηνεύεται ἐκ τῆς Συριακῆς βίβλου ἐν μὲν γῇ κατοικῶν τῇ Αυσίτιδι ἐπὶ τοῖς ὁρίοις τῆς Ιδουμαίας καὶ ᾿Αραβίας προϋπῆρχεν δὲ αὐτῷ ὄνομα Ιωβαβ
λαβὼν δὲ γυναῖκα ᾿Αράβισσαν γεννᾷ υἱόν ᾧ ὄνομα Εννων ἦν δὲ αὐτὸς πατρὸς μὲν Ζαρε τῶν Ησαυ υἱῶν υἱός μητρὸς δὲ Βοσορρας ὥστε εἶναι αὐτὸν πέμπτον ἀπὸ Αβρααμ
καὶ οὗτοι οἱ βασιλεῖς οἱ βασιλεύσαντες ἐν Εδωμ ἧς καὶ αὐτὸς ἦρξεν χώρας πρῶτος Βαλακ ὁ τοῦ Βεωρ καὶ ὄνομα τῇ πόλει αὐτοῦ Δενναβα μετὰ δὲ Βαλακ Ιωβαβ ὁ καλούμενος Ιωβ μετὰ δὲ τοῦτον Ασομ ὁ ὑπάρχων ἡγεμὼν ἐκ τῆς Θαιμανίτιδος χώρας μετὰ δὲ τοῦτον Αδαδ υἱὸς Βαραδ ὁ ἐκκόψας Μαδιαμ ἐν τῷ πεδίῳ Μωαβ καὶ ὄνομα τῇ πόλει αὐτοῦ Γεθθαιμ
οἱ δὲ ἐλθόντες πρὸς αὐτὸν φίλοι Ελιφας τῶν Ησαυ υἱῶν Θαιμανων βασιλεύς Βαλδαδ ὁ Σαυχαίων τύραννος Σωφαρ ὁ Μιναίων βασιλεύς
1 Иов снова отвечает Господу: «Я слышал о Тебе слухом уха; теперь же мои глаза видят Тебя»; «я … раскаиваюсь в прахе и пепле»; 7 Господь осуждает трех друзей Иова; 10 принимает ходатайство Иова за них; 11 Господь дал Иову больше, чем было взято от него.
И отвечал Иов Господу и сказал:
знаю, что Ты все можешь, и что намерение Твое не может быть остановлено.
Кто сей, омрачающий Провидение, ничего не разумея? – Так, я говорил о том, чего не разумел, о делах чудных для меня, которых я не знал.
Выслушай, взывал я, и я буду говорить, и что буду спрашивать у Тебя, объясни мне.
Я слышал о Тебе слухом уха; теперь же мои глаза видят Тебя;
поэтому я отрекаюсь и раскаиваюсь в прахе и пепле.
И было после того, как Господь сказал слова те Иову, сказал Господь Елифазу Феманитянину: горит гнев Мой на тебя и на двух друзей твоих за то, что вы говорили о Мне не так верно, как раб Мой Иов.
Итак возьмите себе семь тельцов и семь овнов и пойдите к рабу Моему Иову и принесите за себя жертву; и раб Мой Иов помолится за вас, ибо только лице его Я приму, дабы не отвергнуть вас за то, что вы говорили о Мне не так верно, как раб Мой Иов.
И пошли Елифаз Феманитянин и Вилдад Савхеянин и Софар Наамитянин, и сделали так, как Господь повелел им, – и Господь принял лице Иова.
И возвратил Господь потерю Иова, когда он помолился за друзей своих; и дал Господь Иову вдвое больше того, что он имел прежде.
Тогда пришли к нему все братья его и все сестры его и все прежние знакомые его, и ели с ним хлеб в доме его, и тужили с ним, и утешали его за все зло, которое Господь навел на него, и дали ему каждый по кесите и по золотому кольцу.
И благословил Бог последние дни Иова более, нежели прежние: у него было четырнадцать тысяч мелкого скота, шесть тысяч верблюдов, тысяча пар волов и тысяча ослиц.
И было у него семь сыновей и три дочери.
И нарек он имя первой Емима, имя второй – Кассия, а имя третьей – Керенгаппух.
И не было на всей земле таких прекрасных женщин, как дочери Иова, и дал им отец их наследство между братьями их.
После того Иов жил сто сорок лет, и видел сыновей своих и сыновей сыновних до четвертого рода;
и умер Иов в старости, насыщенный днями.
//В Славянской Библии к книге Иова имеется следующее добавление:
42:17a«Написано, что он опять восстанет с теми, коих воскресит Господь.
42:17bО нем толкуется в Сирской книге, что жил он в земле Авситидийской на пределах Идумеи и Аравии: прежде же было имя ему Иовав.
42:17cВзяв жену Аравитянку, родил сына, которому имя Еннон. Происходил он от отца Зарефа, сынов Исавовых сын, матери же Воссоры, так что был он пятым от Авраама.
42:17dИ сии цари, царствовавшие в Едоме, какою страною и он обладал: первый Валак, сын Веора, и имя городу его Деннава; после же Валака Иовав, называемый Иовом; после сего Ассом, игемон из Феманитской страны; после него Адад, сын Варада, поразивший Мадиама на поле Моава,- и имя городу его Гефем.
42:17eПришедшие же к нему друзья, Елифаз (сын Софана) от сынов Исавовых, царь Феманский, Валдад (сын Амнона Ховарского) савхейский властитель, Софар Минейский царь.
42:17f(Феман сын Елифаза, игемон Идумеи. О нем говорится в книге Сирской, что жил в земле Авситидийской, около берегов Евфрата; прежде имя его было Иовав, отец же его был Зареф, от востока солнца.)»
//В Славянской Библии к книге Иова имеется следующее добавление:
42:17a«Написано, что он опять восстанет с теми, коих воскресит Господь.
42:17bО нем толкуется в Сирской книге, что жил он в земле Авситидийской на пределах Идумеи и Аравии: прежде же было имя ему Иовав.
42:17cВзяв жену Аравитянку, родил сына, которому имя Еннон. Происходил он от отца Зарефа, сынов Исавовых сын, матери же Воссоры, так что был он пятым от Авраама.
42:17dИ сии цари, царствовавшие в Едоме, какою страною и он обладал: первый Валак, сын Веора, и имя городу его Деннава; после же Валака Иовав, называемый Иовом; после сего Ассом, игемон из Феманитской страны; после него Адад, сын Варада, поразивший Мадиама на поле Моава,- и имя городу его Гефем.
42:17eПришедшие же к нему друзья, Елифаз (сын Софана) от сынов Исавовых, царь Феманский, Валдад (сын Амнона Ховарского) савхейский властитель, Софар Минейский царь.
42:17f(Феман сын Елифаза, игемон Идумеи. О нем говорится в книге Сирской, что жил в земле Авситидийской, около берегов Евфрата; прежде имя его было Иовав, отец же его был Зареф, от востока солнца.)»
Испанский Reina-Valera 1995
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (Аверинцев)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
Respondió Job a Jehová y dijo:
«Yo reconozco que todo lo puedes
y que no hay pensamiento que te sea oculto.
y que no hay pensamiento que te sea oculto.
“¿Quién es el que, falto de entendimiento, oscurece el consejo?”
Así hablaba yo, y nada entendía;
eran cosas demasiado maravillosas para mí, que yo no comprendía.
Así hablaba yo, y nada entendía;
eran cosas demasiado maravillosas para mí, que yo no comprendía.
Escucha, te ruego, y hablaré.
Te preguntaré y tú me enseñarás.
Te preguntaré y tú me enseñarás.
De oídas te conocía,
mas ahora mis ojos te ven.
mas ahora mis ojos te ven.
Por eso me aborrezco
y me arrepiento en polvo y ceniza».
y me arrepiento en polvo y ceniza».
Aconteció que después que habló Jehová estas palabras a Job, Jehová dijo a Elifaz, el temanita: «Mi ira se ha encendido contra ti y tus dos compañeros, porque no habéis hablado de mí lo recto, como mi siervo Job.
Ahora, pues, tomad siete becerros y siete carneros, id a mi siervo Job y ofreced holocausto por vosotros. Mi siervo Job orará por vosotros y yo de cierto lo atenderé para no trataros con afrenta por no haber hablado de mí con rectitud, como mi siervo Job.»
Fueron, pues, Elifaz, el temanita, Bildad, el suhita, y Zofar, el naamatita, e hicieron como Jehová les había dicho. Y Jehová aceptó la oración de Job.
Cuando Job hubo orado por sus amigos, Jehová le quitó la aflicción; y aumentó al doble todas las cosas que habían sido de Job.
Todos sus hermanos, todas sus hermanas y todos los que antes lo habían conocido vinieron a él y comieron pan con él en su casa. Se condolieron de él, lo consolaron de todo aquel mal que Jehová había traído sobre él y cada uno le dio una moneda de plata y un anillo de oro.
Jehová bendijo el postrer estado de Job más que el primero, porque tuvo catorce mil ovejas, seis mil camellos, mil yuntas de bueyes y mil asnas.
También tuvo siete hijos y tres hijas.
A la primera le puso por nombre Jemima; a la segunda, Cesia, y a la tercera, Keren-hapuc.
Y no había en toda la tierra mujeres tan hermosas como las hijas de Job, a las que su padre dio herencia entre sus hermanos.
Después de esto vivió Job ciento cuarenta años, y vio a sus hijos y a los hijos de sus hijos, hasta la cuarta generación.
Job murió muy anciano, colmado de días.