Скрыть
42:1
42:4
42:6
42:9
42:11
42:13
42:14
42:15
42:17
Церковнославянский (рус)
Отвѣща́въ же и́овъ, рече́ ко Го́споду:
вѣ́мъ, я́ко вся́ мо́жеши, невоз­мо́жно же тебѣ́ ничто́же.
Кто́ есть тая́й от­ тебе́ совѣ́тъ, щадя́й же словеса́ и от­ тебе́ мни́т­ся утаи́ти? кто́ же воз­вѣсти́тъ ми́, и́хже не вѣ́дѣхъ, ве́лiя и ди́вная, и́хже не зна́хъ?
Послу́шай же мене́, Го́споди, да и а́зъ воз­глаго́лю: вопрошу́ же тя́, ты́ же мя́ научи́:
слу́хомъ у́бо у́ха слы́шахъ тя́ пе́рвѣе, ны́нѣ же о́ко мое́ ви́дѣ тя́:
тѣ́мже укори́хъ себе́ са́мъ, и иста́яхъ, и мню́ себе́ зе́млю и пе́пелъ.
Бы́сть же егда́ изглаго́ла Госпо́дь вся́ глаго́лы сiя́ и́ову, рече́ Госпо́дь ко Елифа́зу Ѳемани́тину: согрѣши́лъ еси́ ты́ и о́ба дру́зiе тво­и́: не глаго́ласте бо предо мно́ю ничто́же и́стин­но, я́коже ра́бъ мо­и́ и́овъ:
ны́нѣ же воз­ми́те се́дмь телце́въ и се́дмь овно́въ и иди́те ко рабу́ мо­ему́ и́ову, и сотвори́тъ же́ртву о ва́съ: и́овъ же ра́бъ мо́й помо́лит­ся о ва́съ, поне́же то́чiю лице́ его́ прiиму́: а́ще бо не его́ ра́ди, погуби́лъ бы́хъ у́бо ва́съ: не глаго́ласте бо и́стины на раба́ мо­его́ и́ова.
Оти́де же Елифа́зъ Ѳемани́тинъ и Валда́дъ Савхе́йскiй и Софа́ръ Мине́йскiй и сотвори́ша, я́коже повелѣ́ и́мъ Госпо́дь. И от­пусти́ грѣхи́ и́мъ и́ова ра́ди.
Госпо́дь же воз­расти́ и́ова: моля́щуся же ему́ и о друзѣ́хъ сво­и́хъ, от­пусти́ и́мъ грѣхи́ и́хъ, и даде́ Госпо́дь сугу́бая, ели́ка бя́ху пре́жде и́ову во усугубле́нiе.
Услы́шаша же вси́ бра́тiя его́ и сестры́ его́ вся́ случи́в­шаяся ему́, и прiидо́ша къ нему́, и вси́ ели́цы зна́ху его́ пе́рвѣе: я́дше же и пи́в­ше у него́, утѣ́шиша его́ и диви́шася о всѣ́хъ, я́же наведе́ на́нь Бо́гъ: даде́ же ему́ кі́йждо а́гницу еди́ну и четы́ре дра́хмы зла́та назна́менована.
Госпо́дь же благослови́ послѣ́дняя и́овля, не́же пре́жняя: бя́ху же ско́ти его́, ове́цъ четыре­на́­де­сять ты́сящъ, велблю́довъ ше́сть ты́сящъ, супру́гъ воло́въ ты́сяща, осли́цъ ста́дныхъ ты́сяща.
Роди́шажеся ему́ сы́нове се́дмь и дще́ри три́:
и нарече́ пе́рвую у́бо де́нь, втору́ю же кассі́ю, тре́тiю же Амалѳе́евъ ро́гъ:
и не обрѣто́шася подо́бны въ лѣ́потѣ дще́ремъ и́овлевымъ въ поднебе́снѣй: даде́ же и́мъ оте́цъ наслѣ́дiе въ бра́тiи и́хъ.
Поживе́ же и́овъ по я́звѣ лѣ́тъ сто́ се́дмьдесятъ, всѣ́хъ же лѣ́тъ поживе́ двѣ́сти четы́редесять о́смь. И ви́дѣ и́овъ сы́ны своя́ и сы́ны сыно́въ сво­и́хъ, да́же до четве́ртаго ро́да.
И сконча́ся и́овъ ста́ръ и испо́лнь дні́й.
42:17a Пи́сано же е́сть па́ки воста́ти ему́, съ ни́миже Госпо́дь воз­ста́витъ и́.
42:17b Та́ко толку́ет­ся от­ Си́рскiя кни́ги: въ земли́ у́бо живы́й авситиді́йстѣй, на предѣ́лѣхъ Идуме́и и Араві́и: пре́жде же бя́ше и́мя ему́ Иова́въ:
42:17c взе́мъ же жену́ Ара́вляныню, роди́ сы́на, ему́же и́мя ен­но́нъ: бѣ́ же то́й отца́ у́бо Заре́ѳа, Иса́вовыхъ сыно́въ сы́нъ, ма́тере же Восо́рры, я́коже бы́ти ему́ пя́тому от­ Авраа́ма.
42:17d И сі́и ца́рiе ца́р­ст­вовав­шiи во Едо́мѣ, е́юже и то́й облада́­ше страно́ю: пе́рвый Вала́къ сы́нъ Вео́ровъ, и и́мя гра́ду его́ Ден­нава́: по Вала́цѣ же Иова́въ, нарица́емый и́овъ: по се́мъ Ассо́мъ бы́в­шiй во́ждь от­ Ѳеманитиді́йскiя страны́: по се́мъ Ада́дъ, сы́нъ Вара́довъ, и́же изсѣче́ Мадiа́ма на по́ли Моа́вли, и и́мя гра́ду его́ геѳе́мъ.
42:17e Прише́дшiи же къ нему́ дру́зiе, Елифа́зъ [сы́нъ Софа́нь] от­ сыно́въ Иса́вовыхъ, ца́рь Ѳемані́йскiй, Валда́дъ [сы́нъ Амно́на Хова́рскаго] Савхе́йскiй власти́тель, Софа́ръ Мине́йскiй ца́рь.
Синодальный
1 Иов снова отвечает Господу: «Я слышал о Тебе слухом уха; теперь же мои глаза видят Тебя»; «я … раскаиваюсь в прахе и пепле»; 7 Господь осуждает трех друзей Иова; 10 принимает ходатайство Иова за них; 11 Господь дал Иову больше, чем было взято от него.
И отвечал Иов Господу и сказал:
знаю, что Ты все можешь, и что намерение Твое не может быть остановлено.
Кто сей, омрачающий Провидение, ничего не разумея? – Так, я говорил о том, чего не разумел, о делах чудных для меня, которых я не знал.
Выслушай, взывал я, и я буду говорить, и что буду спрашивать у Тебя, объясни мне.
Я слышал о Тебе слухом уха; теперь же мои глаза видят Тебя;
поэтому я отрекаюсь и раскаиваюсь в прахе и пепле.
И было после того, как Господь сказал слова те Иову, сказал Господь Елифазу Феманитянину: горит гнев Мой на тебя и на двух друзей твоих за то, что вы говорили о Мне не так верно, как раб Мой Иов.
Итак возьмите себе семь тельцов и семь овнов и пойдите к рабу Моему Иову и принесите за себя жертву; и раб Мой Иов помолится за вас, ибо только лице его Я приму, дабы не отвергнуть вас за то, что вы говорили о Мне не так верно, как раб Мой Иов.
И пошли Елифаз Феманитянин и Вилдад Савхеянин и Софар Наамитянин, и сделали так, как Господь повелел им, – и Господь принял лице Иова.
И возвратил Господь потерю Иова, когда он помолился за друзей своих; и дал Господь Иову вдвое больше того, что он имел прежде.
Тогда пришли к нему все братья его и все сестры его и все прежние знакомые его, и ели с ним хлеб в доме его, и тужили с ним, и утешали его за все зло, которое Господь навел на него, и дали ему каждый по кесите и по золотому кольцу.
И благословил Бог последние дни Иова более, нежели прежние: у него было четырнадцать тысяч мелкого скота, шесть тысяч верблюдов, тысяча пар волов и тысяча ослиц.
И было у него семь сыновей и три дочери.
И нарек он имя первой Емима, имя второй – Кассия, а имя третьей – Керенгаппух.
И не было на всей земле таких прекрасных женщин, как дочери Иова, и дал им отец их наследство между братьями их.
После того Иов жил сто сорок лет, и видел сыновей своих и сыновей сыновних до четвертого рода;
и умер Иов в старости, насыщенный днями.
//В Славянской Библии к книге Иова имеется следующее добавление:
42:17a«Написано, что он опять восстанет с теми, коих воскресит Господь.
42:17bО нем толкуется в Сирской книге, что жил он в земле Авситидийской на пределах Идумеи и Аравии: прежде же было имя ему Иовав.
42:17cВзяв жену Аравитянку, родил сына, которому имя Еннон. Происходил он от отца Зарефа, сынов Исавовых сын, матери же Воссоры, так что был он пятым от Авраама.
42:17dИ сии цари, царствовавшие в Едоме, какою страною и он обладал: первый Валак, сын Веора, и имя городу его Деннава; после же Валака Иовав, называемый Иовом; после сего Ассом, игемон из Феманитской страны; после него Адад, сын Варада, поразивший Мадиама на поле Моава,- и имя городу его Гефем.
42:17eПришедшие же к нему друзья, Елифаз (сын Софана) от сынов Исавовых, царь Феманский, Валдад (сын Амнона Ховарского) савхейский властитель, Софар Минейский царь.
42:17f(Феман сын Елифаза, игемон Идумеи. О нем говорится в книге Сирской, что жил в земле Авситидийской, около берегов Евфрата; прежде имя его было Иовав, отец же его был Зареф, от востока солнца.)»
Respondió Job a Jehová y dijo:
«Yo reconozco que todo lo puedes
y que no hay pensamiento que te sea oculto.
“¿Quién es el que, falto de entendimiento, oscurece el consejo?”
Así hablaba yo, y nada entendía;
eran cosas demasiado maravillosas para mí, que yo no comprendía.
Escucha, te ruego, y hablaré.
Te preguntaré y tú me enseñarás.
De oídas te conocía,
mas ahora mis ojos te ven.
Por eso me aborrezco
y me arrepiento en polvo y ceniza».
Aconteció que después que habló Jehová estas palabras a Job, Jehová dijo a Elifaz, el temanita: «Mi ira se ha encendido contra ti y tus dos compañeros, porque no habéis hablado de mí lo recto, como mi siervo Job.
Ahora, pues, tomad siete becerros y siete carneros, id a mi siervo Job y ofreced holocausto por vosotros. Mi siervo Job orará por vosotros y yo de cierto lo atenderé para no trataros con afrenta por no haber hablado de mí con rectitud, como mi siervo Job.»
Fueron, pues, Elifaz, el temanita, Bildad, el suhita, y Zofar, el naamatita, e hicieron como Jehová les había dicho. Y Jehová aceptó la oración de Job.
Cuando Job hubo orado por sus amigos, Jehová le quitó la aflicción; y aumentó al doble todas las cosas que habían sido de Job.
Todos sus hermanos, todas sus hermanas y todos los que antes lo habían conocido vinieron a él y comieron pan con él en su casa. Se condolieron de él, lo consolaron de todo aquel mal que Jehová había traído sobre él y cada uno le dio una moneda de plata y un anillo de oro.
Jehová bendijo el postrer estado de Job más que el primero, porque tuvo catorce mil ovejas, seis mil camellos, mil yuntas de bueyes y mil asnas.
También tuvo siete hijos y tres hijas.
A la primera le puso por nombre Jemima; a la segunda, Cesia, y a la tercera, Keren-hapuc.
Y no había en toda la tierra mujeres tan hermosas como las hijas de Job, a las que su padre dio herencia entre sus hermanos.
Después de esto vivió Job ciento cuarenta años, y vio a sus hijos y a los hijos de sus hijos, hasta la cuarta generación.
Job murió muy anciano, colmado de días.

Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible