Old Testament:
Gen.
Ex.
Lev.
Num.
Deut.
Josh.
Judg.
Rut.
1Sam.
2Sam.
1Ki.
2Ki.
1Chr.
2Chr.
Ezr.
Neh.
Eath.
Job.
Ps.
Prov.
Eccl.
S. of S.
Is.
Jer.
Lam.
Ezek.
Dan.
Hos.
Joel.
Am.
Obad.
Joh.
Mic.
Nah.
Hab.
Zeph.
Hag.
Zech.
Mal.
New Testament: Mat. Mark. Luke. John. Acts. Jas. 1Pet. 2Pet. 1John. 2John. 3John. Jude. Rom. 1Cor. 2Cor. Gal. Eph. Phil. Col. 1Thes. 2Thes. 1Tim. 2Tim. Tit. Philem. Heb. Rev.
New Testament: Mat. Mark. Luke. John. Acts. Jas. 1Pet. 2Pet. 1John. 2John. 3John. Jude. Rom. 1Cor. 2Cor. Gal. Eph. Phil. Col. 1Thes. 2Thes. 1Tim. 2Tim. Tit. Philem. Heb. Rev.
Скрыть
4:2
4:5
4:6
4:7
4:11
4:12
4:15
4:16
4:21
Then Eliphaz the Temanite answered and said:
«If one attempts a word with you, will you become weary? But who can withhold himself from speaking?
Surely you have instructed many, And you have strengthened weak hands.
Your words have upheld him who was stumbling, And you have strengthened the feeble knees;
But now it comes upon you, and you are weary; It touches you, and you are troubled.
Is not your reverence your confidence? And the integrity of your ways your hope?
«Remember now, who ever perished being innocent? Or where were the upright ever cut off?
Even as I have seen, Those who plow iniquity And sow trouble reap the same.
By the blast of God they perish, And by the breath of His anger they are consumed.
The roaring of the lion, The voice of the fierce lion, And the teeth of the young lions are broken.
The old lion perishes for lack of prey, And the cubs of the lioness are scattered.
«Now a word was secretly brought to me, And my ear received a whisper of it.
In disquieting thoughts from the visions of the night, When deep sleep falls on men,
Fear came upon me, and trembling, Which made all my bones shake.
Then a spirit passed before my face; The hair on my body stood up.
It stood still, But I could not discern its appearance. A form was before my eyes; There was silence; Then I heard a voice saying:
«Can a mortal be more righteous than God? Can a man be more pure than his Maker?
If He puts no trust in His servants, If He charges His angels with error,
How much more those who dwell in houses of clay, Whose foundation is in the dust, Who are crushed before a moth?
They are broken in pieces from morning till evening; They perish forever, with no one regarding.
Does not their own excellence go away? They die, even without wisdom.́
Отвѣща́ же Елифа́зъ Ѳемани́тинъ, глаго́ля:
еда́ мно́жицею глаго́лано ти́ бы́сть въ трудѣ́? тя́жести же глаго́лъ твои́хъ кто́ стерпи́тъ?
а́ще бо ты́ научи́лъ еси́ мно́ги и ру́цѣ немощны́хъ утѣ́шилъ еси́,
немощны́я же воздви́глъ еси́ словесы́, колѣ́номъ же немощны́мъ си́лу обложи́лъ еси́.
Ны́нѣ же прiи́де на тя́ болѣ́знь и косну́ся тебе́, ты́ же возмути́лся еси́.
Еда́ стра́хъ тво́й е́сть не въ безу́мiи, и наде́жда твоя́ и зло́ба пути́ твоего́?
Помяни́ у́бо, кто́ чи́стъ сы́й поги́бе? или́ когда́ и́стиннiи вси́ изъ ко́рене погибо́ша?
Я́коже ви́дѣхъ орю́щихъ неподо́бная, сѣ́ющiи же я́ болѣ́зни по́жнутъ себѣ́,
от повелѣ́нiя Госпо́дня поги́бнутъ, от Ду́ха же гнѣ́ва его́ изче́знутъ.
Си́ла льво́ва, гла́съ же льви́цы, весе́лiе же змие́въ угасе́:
мраволе́въ поги́бе, зане́же не имѣ́яше бра́шна, ски́мни же льво́вы оста́виша дру́гъ дру́гу.
А́ще же глаго́лъ кі́й и́стиненъ бѣ́ во словесѣ́хъ твои́хъ, ни ко́еже бы́ от си́хъ тя́ срѣ́тило зло́. не прiи́метъ ли у́хо мое́ преди́вныхъ от него́?
Стра́хомъ же и гла́сомъ нощны́мъ, напа́дающь стра́хъ на человѣ́ки,
у́жасъ же мя́ срѣ́те и тре́петъ, и зѣло́ ко́сти моя́ стрясе́:
и ду́хъ на лице́ ми на́йде: устраши́шася же ми́ власи́ и пло́ти,
воста́хъ и не разумѣ́хъ, ви́дѣхъ, и не бѣ́ обли́чiя предъ очи́ма мои́ма, но то́кмо ду́хъ ти́хъ и гла́съ слы́шахъ:
что́ бо? еда́ чи́стъ бу́детъ человѣ́къ предъ Бо́гомъ? или́ въ дѣ́лѣхъ свои́хъ безъ поро́ка му́жъ?
а́ще рабо́мъ свои́мъ не вѣ́руетъ, и во а́нгелѣхъ свои́хъ стро́потно что́ усмотрѣ́,
живу́щихъ же въ бре́нныхъ хра́минахъ, от ни́хже и мы́ са́ми от того́жде бре́нiя есмы́, порази́, я́коже мо́лiе,
и от у́тра да́же до ве́чера ктому́ не су́ть: зане́же не мого́ша себѣ́ помощи́, погибо́ша:
дхну́ бо на ня́, и изсхо́ша, и поне́же не имѣ́яху прему́дрости, погибо́ша.
Синодальный
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (Аверинцев)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
1 Первая речь Елифаза; «погибал ли кто невинный»? 12 видение Елифаза: «Человек праведнее ли Бога»?
И отвечал Елифаз Феманитянин и сказал:
если попытаемся мы сказать к тебе слово, – не тяжело ли будет тебе? Впрочем кто может возбранить слову!
Вот, ты наставлял многих и опустившиеся руки поддерживал,
падающего восставляли слова твои, и гнущиеся колени ты укреплял.
А теперь дошло до тебя, и ты изнемог; коснулось тебя, и ты упал духом.
Богобоязненность твоя не должна ли быть твоею надеждою, и непорочность путей твоих – упованием твоим?
Вспомни же, погибал ли кто невинный, и где праведные бывали искореняемы?
Как я видал, то оравшие нечестие и сеявшие зло пожинают его;
от дуновения Божия погибают и от духа гнева Его исчезают.
Рев льва и голос рыкающего умолкает, и зубы скимнов сокрушаются;
могучий лев погибает без добычи, и дети львицы рассеиваются.
И вот, ко мне тайно принеслось слово, и ухо мое приняло нечто от него.
Среди размышлений о ночных видениях, когда сон находит на людей,
объял меня ужас и трепет и потряс все кости мои.
И дух прошел надо мною; дыбом стали волосы на мне.
Он стал, – но я не распознал вида его, – только облик был пред глазами моими; тихое веяние, – и я слышу голос:
человек праведнее ли Бога? и муж чище ли Творца своего?
Вот, Он и слугам Своим не доверяет и в Ангелах Своих усматривает недостатки:
тем более – в обитающих в храминах из брения, которых основание прах, которые истребляются скорее моли.
Между утром и вечером они распадаются; не увидишь, как они вовсе исчезнут.
Не погибают ли с ними и достоинства их? Они умирают, не достигнув мудрости.