Азбука веры » Би́блия » И́ова » гл.5

И́ова, Глава 5

Толкования

Толкования главы

5:1

5:2

5:3

см.:Пс.36:35;

5:4

5:5

5:6

5:7

см.:Иов.14:1;

5:8

5:9

см.:Иов.9:10;Пс.71:18;

5:10

см.:Иов.36:27;Пс.146:8;

5:11

5:12

5:13

см.:1Кор.3:19-20;

5:14

см.:Втор.28:29;

5:15

5:16

5:17

см.:Притч.3:11;Иак.1:12;Евр.12:5;Откр.3:19;

5:18

см.:Втор.32:39;

5:19

см.:Пс.90:10;Ис.43:2;

5:20

см.:Пс.32:19;

5:21

см.:Пс.54:22;Притч.26:22;

5:22

5:23

см.:Пс.90:12;Ис.11:6;

5:24

5:25

5:26

5:27

Церковнославянский (рус)

Призови́ же, а́ще кто́ тя услы́шитъ, или́ а́ще кого́ от святы́хъ а́нгелъ у́зриши.

Безу́мнаго бо убива́етъ гнѣ́въ, заблу́ждшаго же умерщвля́етъ рве́нiе.

А́зъ же ви́дѣхъ безу́мныхъ укореня́ющихся, но а́бiе пояде́но бы́сть и́хъ жили́ще.

Дале́че да бу́дутъ сы́нове и́хъ от спасе́нiя, и да сотру́тся при две́рехъ ху́ждшихъ, и не бу́детъ изъима́яй.

Я́же бо они́ собра́ша, пра́ведницы поядя́тъ, са́ми же от зо́лъ не изъя́ти бу́дутъ: изможде́нна бу́ди крѣ́пость и́хъ.

Не и́мать бо от земли́ изы́ти тру́дъ, ни от го́ръ прозя́бнути болѣ́знь:

но человѣ́къ ражда́ется на тру́дъ, птенцы́ же су́повы высо́ко паря́тъ.

Оба́че же а́зъ помолю́ся богови, Го́спода же всѣ́хъ Влады́ку призову́,

творя́щаго ве́лiя и неизслѣ́димая, сла́вная же и изря́дная, и́мже нѣ́сть числа́:

даю́щаго до́ждь на зе́млю, посыла́ющаго во́ду на поднебе́сную:

вознося́щаго смире́нныя на высоту́ и поги́бшыя воздвиза́ющаго во спасе́нiе:

расточа́ющаго совѣ́ты лука́выхъ, да не сотворя́тъ ру́цѣ и́хъ и́стины.

Уловля́яй прему́дрыхъ въ му́дрости и́хъ, совѣ́тъ же кова́рныхъ разори́.

Во дни́ обы́метъ и́хъ тма́, въ полу́дне же да ося́жутъ я́коже въ нощи́,

и да поги́бнутъ на бра́ни: немощны́й же да изы́детъ изъ руки́ си́льнаго.

Бу́ди же немощно́му наде́жда, непра́веднаго же уста́ да заградя́тся.

Блаже́нъ же человѣ́къ, его́же обличи́ Бо́гъ, наказа́нiя же Вседержи́телева не отвраща́йся:

то́й бо болѣ́ти твори́тъ и па́ки возставля́етъ: порази́, и ру́цѣ его́ изцѣля́тъ:

шести́жды от бѣ́дъ и́зметъ тя́, въ седмѣ́мъ же не ко́снеттися зло́:

во гла́дѣ изба́витъ тя́ от сме́рти, на бра́ни же изъ руки́ желѣ́за изрѣши́тъ тя́:

от бича́ язы́ка скры́етъ тя́, и не убои́шися от зо́лъ находя́щихъ:

непра́веднымъ и беззако́ннымъ посмѣе́шися, от ди́вiихъ же звѣре́й не убои́шися,

зане́ съ ка́менiемъ ди́вiимъ завѣ́тъ тво́й: звѣ́рiе бо ди́вiи примиря́тся тебѣ́.

Пото́мъ уразумѣ́еши, я́ко въ ми́рѣ бу́детъ до́мъ тво́й, жили́ще же хра́мины твоея́ не и́мать согрѣши́ти:

уразумѣ́еши же, я́ко мно́го сѣ́мя твое́, и ча́да твоя́ бу́дутъ я́ко ве́сь зла́къ се́лный:

вни́деши же во гро́бъ я́коже пшени́ца созрѣ́лая во вре́мя пожа́тая, или́ я́коже сто́гъ гумна́ во вре́мя свезе́нный.

Се́, сiя́ си́це изслѣ́дихомъ: сiя́ су́ть, я́же слы́шахомъ: ты́ же разумѣ́й себѣ́, а́ще что́ сотвори́лъ еси́.

Греческий [Greek (Koine)]

ἐπικάλεσαι δέ εἴ τίς σοι ὑπακούσεται ἢ εἴ τινα ἀγγέλων ἁγίων ὄψῃ

καὶ γὰρ ἄφρονα ἀναιρεῖ ὀργή πεπλανημένον δὲ θανατοῖ ζῆλος

ἐγὼ δὲ ἑώρακα ἄφρονας ῥίζαν βάλλοντας ἀλλ᾿ εὐθέως ἐβρώθη αὐτῶν ἡ δίαιτα

πόρρω γένοιντο οἱ υἱοὶ αὐτῶν ἀπὸ σωτηρίας κολαβρισθείησαν δὲ ἐπὶ θύραις ἡσσόνων καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἐξαιρούμενος

ἃ γὰρ ἐκεῖνοι συνήγαγον δίκαιοι ἔδονται αὐτοὶ δὲ ἐκ κακῶν οὐκ ἐξαίρετοι ἔσονται ἐκσιφωνισθείη αὐτῶν ἡ ἰσχύς

οὐ γὰρ μὴ ἐξέλθῃ ἐκ τῆς γῆς κόπος οὐδὲ ἐξ ὀρέων ἀναβλαστήσει πόνος

ἀλλὰ ἄνθρωπος γεννᾶται κόπῳ νεοσσοὶ δὲ γυπὸς τὰ ὑψηλὰ πέτονται

οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ ἐγὼ δεηθήσομαι κυρίου κύριον δὲ τὸν πάντων δεσπότην ἐπικαλέσομαι

τὸν ποιοῦντα μεγάλα καὶ ἀνεξιχνίαστα ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός

τὸν διδόντα ὑετὸν ἐπὶ τὴν γῆν ἀποστέλλοντα ὕδωρ ἐπὶ τὴν ὑπ᾿ οὐρανόν

τὸν ποιοῦντα ταπεινοὺς εἰς ὕψος καὶ ἀπολωλότας ἐξεγείροντα

διαλλάσσοντα βουλὰς πανούργων καὶ οὐ μὴ ποιήσουσιν αἱ χεῖρες αὐτῶν ἀληθές

ὁ καταλαμβάνων σοφοὺς ἐν τῇ φρονήσει βουλὴν δὲ πολυπλόκων ἐξέστησεν

ἡμέρας συναντήσεται αὐτοῖς σκότος τὸ δὲ μεσημβρινὸν ψηλαφήσαισαν ἴσα νυκτί

ἀπόλοιντο δὲ ἐν πολέμῳ ἀδύνατος δὲ ἐξέλθοι ἐκ χειρὸς δυνάστου

εἴη δὲ ἀδυνάτῳ ἐλπίς ἀδίκου δὲ στόμα ἐμφραχθείη

μακάριος δὲ ἄνθρωπος ὃν ἤλεγξεν ὁ κύριος νουθέτημα δὲ παντοκράτορος μὴ ἀπαναίνου

αὐτὸς γὰρ ἀλγεῖν ποιεῖ καὶ πάλιν ἀποκαθίστησιν ἔπαισεν καὶ αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἰάσαντο

ἑξάκις ἐξ ἀναγκῶν σε ἐξελεῖται ἐν δὲ τῷ ἑβδόμῳ οὐ μὴ ἅψηταί σου κακόν

ἐν λιμῷ ῥύσεταί σε ἐκ θανάτου ἐν πολέμῳ δὲ ἐκ χειρὸς σιδήρου λύσει σε

ἀπὸ μάστιγος γλώσσης σε κρύψει καὶ οὐ μὴ φοβηθῇς ἀπὸ κακῶν ἐρχομένων

ἀδίκων καὶ ἀνόμων καταγελάσῃ ἀπὸ δὲ θηρίων ἀγρίων οὐ μὴ φοβηθῇς

θῆρες γὰρ ἄγριοι εἰρηνεύσουσίν σοι

εἶτα γνώσῃ ὅτι εἰρηνεύσει σου ὁ οἶκος ἡ δὲ δίαιτα τῆς σκηνῆς σου οὐ μὴ ἁμάρτῃ

γνώσῃ δὲ ὅτι πολὺ τὸ σπέρμα σου τὰ δὲ τέκνα σου ἔσται ὥσπερ τὸ παμβότανον τοῦ ἀγροῦ

ἐλεύσῃ δὲ ἐν τάφῳ ὥσπερ σῖτος ὥριμος κατὰ καιρὸν θεριζόμενος ἢ ὥσπερ θιμωνιὰ ἅλωνος καθ᾿ ὥραν συγκομισθεῖσα

ἰδοὺ ταῦτα οὕτως ἐξιχνιάσαμεν ταῦτά ἐστιν ἃ ἀκηκόαμεν σὺ δὲ γνῶθι σεαυτῷ εἴ τι ἔπραξας

Французский (LSG)

Crie maintenant! Qui te répondra? Auquel des saints t'adresseras-tu?

L'insensé périt dans sa colère, Le fou meurt dans ses emportements.

J'ai vu l'insensé prendre racine; Puis soudain j'ai maudit sa demeure.

Plus de prospérité pour ses fils; Ils sont foulés à la porte, et personne qui les délivre!

Sa moisson est dévorée par des affamés, Qui viennent l'enlever jusque dans les épines, Et ses biens sont engloutis par des hommes altérés.

Le malheur ne sort pas de la poussière, Et la souffrance ne germe pas du sol;

L'homme naît pour souffrir, Comme l'étincelle pour voler.

Pour moi, j'aurais recours à Dieu, Et c'est à Dieu que j'exposerais ma cause.

Il fait des choses grandes et insondables, Des merveilles sans nombre;

Il répand la pluie sur la terre, Et envoie l'eau sur les campagnes;

Il relève les humbles, Et délivre les affligés;

Il anéantit les projets des hommes rusés, Et leurs mains ne peuvent les accomplir;

Il prend les sages dans leur propre ruse, Et les desseins des hommes artificieux sont renversés:

Ils rencontrent les ténèbres au milieu du jour, Ils tâtonnent en plein midi comme dans la nuit.

Ainsi Dieu protège le faible contre leurs menaces, Et le sauve de la main des puissants;

Et l'espérance soutient le malheureux, Mais l'iniquité ferme la bouche.

Heureux l'homme que Dieu châtie! Ne méprise pas la correction du Tout Puissant.

Il fait la plaie, et il la bande; Il blesse, et sa main guérit.

Six fois il te délivrera de l'angoisse, Et sept fois le mal ne t'atteindra pas.

Il te sauvera de la mort pendant la famine, Et des coups du glaive pendant la guerre.

Tu seras à l'abri du fléau de la langue, Tu seras sans crainte quand viendra la dévastation.

Tu te riras de la dévastation comme de la famine, Et tu n'auras pas à redouter les bêtes de la terre;

Car tu feras alliance avec les pierres des champs, Et les bêtes de la terre seront en paix avec toi.

Tu jouiras du bonheur sous ta tente, Tu retrouveras tes troupeaux au complet,

Tu verras ta postérité s'accroître, Et tes rejetons se multiplier comme l'herbe des champs.

Tu entreras au sépulcre dans la vieillesse, Comme on emporte une gerbe en son temps.

Voilà ce que nous avons reconnu, voilà ce qui est; A toi d'entendre et de mettre à profit.

Еврейский

Языки

קְרָא־נָא הֲיֵשׁ עוֹנֶךָּ; וְאֶל־מִי מִקְּדֹשִׁים תִּפְנֶה׃

כִּי־לֶאֱוִיל יַהֲרָג־כָּעַשׂ; וּפֹתֶה, תָּמִית קִנְאָה׃

אֲנִי־רָאִיתִי אֱוִיל מַשְׁרִישׁ; וָאֶקּוֹב נָוֵהוּ פִתְאֹם׃

יִרְחֲקוּ בָנָיו מִיֶּשַׁע; וְיִדַּכְּאוּ בַשַּׁעַר, וְאֵין מַצִּיל׃

אֲשֶׁר קְצִירוֹ רָעֵב יֹאכֵל, וְאֶל־מִצִּנִּים יִקָּחֵהוּ; וְשָׁאַף צַמִּים חֵילָם׃

כִּי לֹא־יֵצֵא מֵעָפָר אָוֶן; וּמֵאֲדָמָה, לֹא־יִצְמַח עָמָל׃

כִּי־אָדָם לְעָמָל יוּלָּד; וּבְנֵי־רֶשֶׁף, יַגְבִּיהוּ עוּף׃

אוּלָם, אֲנִי אֶדְרֹשׁ אֶל־אֵל; וְאֶל־אֱלֹהִים, אָשִׂים דִּבְרָתִי׃

עֹשֶׂה גְדֹלוֹת וְאֵין חֵקֶר; נִפְלָאוֹת, עַד־אֵין מִסְפָּר׃

הַנֹּתֵן מָטָר עַל־פְּנֵי־אָרֶץ; וְשֹׁלֵחַ מַיִם עַל־פְּנֵי חוּצוֹת׃

לָשׂוּם שְׁפָלִים לְמָרוֹם; וְקֹדְרִים, שָׂגְבוּ יֶשַׁע׃

מֵפֵר מַחְשְׁבוֹת עֲרוּמִים; וְלֹא־תַעֲשֶׂינָה יְדֵיהֶם, תּוּשִׁיָּה׃

לֹכֵד חֲכָמִים בְּעָרְמָם; וַעֲצַת נִפְתָּלִים נִמְהָרָה׃

יוֹמָם יְפַגְּשׁוּ־חֹשֶׁךְ; וְכַלַּיְלָה, יְמַשְׁשׁוּ בַצָּהֳרָיִם׃

וַיֹּשַׁע מֵחֶרֶב מִפִּיהֶם; וּמִיַּד חָזָק אֶבְיוֹן׃

וַתְּהִי לַדַּל תִּקְוָה; וְעֹלָתָה, קָפְצָה פִּיהָ׃

הִנֵּה אַשְׁרֵי אֱנוֹשׁ יוֹכִחֶנּוּ אֱלוֹהַּ; וּמוּסַר שַׁדַּי, אַל־תִּמְאָס׃

כִּי הוּא יַכְאִיב וְיֶחְבָּשׁ; יִמְחַץ, וְיָדוֹ (וְיָדָיו) תִּרְפֶּינָה׃

בְּשֵׁשׁ צָרוֹת יַצִּילֶךָּ; וּבְשֶׁבַע לֹא־יִגַּע בְּךָ רָע׃

בְּרָעָב פָּדְךָ מִמָּוֶת; וּבְמִלְחָמָה, מִידֵי חָרֶב׃

בְּשׁוֹט לָשׁוֹן תֵּחָבֵא; וְלֹא־תִירָא מִשֹּׁד, כִּי יָבוֹא׃

לְשֹׁד וּלְכָפָן תִּשְׂחָק; וּמֵחַיַּת הָאָרֶץ, אַל־תִּירָא׃

כִּי עִם־אַבְנֵי הַשָּׂדֶה בְרִיתֶךָ; וְחַיַּת הַשָּׂדֶה, הָשְׁלְמָה־לָךְ׃

וְיָדַעְתָּ כִּי־שָׁלוֹם אָהֳלֶךָ; וּפָקַדְתָּ נָוְךָ וְלֹא תֶחֱטָא׃

וְיָדַעְתָּ כִּי־רַב זַרְעֶךָ; וְצֶאֱצָאֶיךָ, כְּעֵשֶׂב הָאָרֶץ׃

תָּבוֹא בְכֶלַח אֱלֵי־קָבֶר; כַּעֲלוֹת גָּדִישׁ בְּעִתּוֹ׃

הִנֵּה־זֹאת חֲקַרְנוּהָ כֶּן־הִיא; שְׁמָעֶנָּה, וְאַתָּה דַע־לָךְ׃ פ