Скрыть
5:1
5:2
5:4
5:5
5:6
5:8
5:11
5:12
5:15
5:16
5:22
5:24
5:25
5:26
5:27
Церковнославянский (рус)
Призови́ же, а́ще кто́ тя услы́шитъ, или́ а́ще кого́ от­ святы́хъ а́нгелъ у́зриши.
Безу́мнаго бо убива́етъ гнѣ́въ, заблу́ждшаго же умерщвля́етъ рве́нiе.
А́зъ же ви́дѣхъ безу́мныхъ укореня́ющихся, но а́бiе пояде́но бы́сть и́хъ жили́ще.
Дале́че да бу́дутъ сы́нове и́хъ от­ спасе́нiя, и да сотру́т­ся при­­ две́рехъ ху́ждшихъ, и не бу́детъ изъима́яй.
Я́же бо они́ собра́ша, пра́ведницы поядя́тъ, са́ми же от­ зо́лъ не изъя́ти бу́дутъ: изможде́н­на бу́ди крѣ́пость и́хъ.
Не и́мать бо от­ земли́ изы́ти тру́дъ, ни от­ го́ръ прозя́бнути болѣ́знь:
но человѣ́къ ражда́ет­ся на тру́дъ, птенцы́ же су́повы высо́ко паря́тъ.
Оба́че же а́зъ помолю́ся богови, Го́спода же всѣ́хъ Влады́ку при­­зову́,
творя́щаго ве́лiя и неизслѣ́димая, сла́вная же и изря́дная, и́мже нѣ́сть числа́:
даю́щаго до́ждь на зе́млю, посыла́ющаго во́ду на поднебе́сную:
воз­нося́щаго смире́н­ныя на высоту́ и поги́бшыя воз­двиза́ющаго во спасе́нiе:
расточа́ющаго совѣ́ты лука́выхъ, да не сотворя́тъ ру́цѣ и́хъ и́стины.
Уловля́яй прему́дрыхъ въ му́дрости и́хъ, совѣ́тъ же кова́рныхъ разори́.
Во дни́ обы́метъ и́хъ тма́, въ полу́дне же да ося́жутъ я́коже въ нощи́,
и да поги́бнутъ на бра́ни: немощны́й же да изы́детъ изъ руки́ си́льнаго.
Бу́ди же немощно́му наде́жда, непра́веднаго же уста́ да заградя́т­ся.
Блаже́нъ же человѣ́къ, его́же обличи́ Бо́гъ, наказа́нiя же Вседержи́телева не от­враща́йся:
то́й бо болѣ́ти твори́тъ и па́ки воз­ставля́етъ: порази́, и ру́цѣ его́ изцѣля́тъ:
шести́жды от­ бѣ́дъ и́зметъ тя́, въ седмѣ́мъ же не ко́снеттися зло́:
во гла́дѣ изба́витъ тя́ от­ сме́рти, на бра́ни же изъ руки́ желѣ́за изрѣши́тъ тя́:
от­ бича́ язы́ка скры́етъ тя́, и не убо­и́шися от­ зо́лъ находя́щихъ:
непра́веднымъ и беззако́н­нымъ посмѣе́шися, от­ ди́вiихъ же звѣре́й не убо­и́шися,
зане́ съ ка́менiемъ ди́вiимъ завѣ́тъ тво́й: звѣ́рiе бо ди́вiи при­­миря́т­ся тебѣ́.
Пото́мъ уразумѣ́еши, я́ко въ ми́рѣ бу́детъ до́мъ тво́й, жили́ще же хра́мины тво­ея́ не и́мать согрѣши́ти:
уразумѣ́еши же, я́ко мно́го сѣ́мя твое́, и ча́да твоя́ бу́дутъ я́ко ве́сь зла́къ се́лный:
вни́деши же во гро́бъ я́коже пшени́ца созрѣ́лая во вре́мя пожа́тая, или́ я́коже сто́гъ гумна́ во вре́мя свезе́н­ный.
Се́, сiя́ си́це изслѣ́дихомъ: сiя́ су́ть, я́же слы́шахомъ: ты́ же разумѣ́й себѣ́, а́ще что́ сотвори́лъ еси́.
Синодальный
1 «Человек рождается на страдание»; 8 Елифаз советует Иову предать свое дело Богу. 17 «Наказания Вседержителева не отвергай».
Взывай, если есть отвечающий тебе. И к кому из святых обратишься ты?
Так, глупца убивает гневливость, и несмысленного губит раздражительность.
Видел я, как глупец укореняется, и тотчас проклял дом его.
Дети его далеки от счастья, их будут бить у ворот, и не будет заступника.
Жатву его съест голодный и из-за терна возьмет ее, и жаждущие поглотят имущество его.
Так, не из праха выходит горе, и не из земли вырастает беда;
но человек рождается на страдание, как искры, чтобы устремляться вверх.
Но я к Богу обратился бы, предал бы дело мое Богу,
Который творит дела великие и неисследимые, чудные без числа,
дает дождь на лице земли и посылает воды на лице полей;
униженных поставляет на высоту, и сетующие возносятся во спасение.
Он разрушает замыслы коварных, и руки их не довершают предприятия.
Он уловляет мудрецов их же лукавством, и совет хитрых становится тщетным:
днем они встречают тьму и в полдень ходят ощупью, как ночью.
Он спасает бедного от меча, от уст их и от руки сильного.
И есть несчастному надежда, и неправда затворяет уста свои.
Блажен человек, которого вразумляет Бог, и потому наказания Вседержителева не отвергай,
ибо Он причиняет раны и Сам обвязывает их; Он поражает, и Его же руки врачуют.
В шести бедах спасет тебя, и в седьмой не коснется тебя зло.
Во время голода избавит тебя от смерти, и на войне – от руки меча.
От бича языка укроешь себя и не убоишься опустошения, когда оно придет.
Опустошению и голоду посмеешься и зверей земли не убоишься,
ибо с камнями полевыми у тебя союз, и звери полевые в мире с тобою.
И узна́ешь, что шатер твой в безопасности, и будешь смотреть за домом твоим, и не согрешишь.
И увидишь, что семя твое многочисленно, и отрасли твои, как трава на земле.
Войдешь во гроб в зрелости, как укладываются снопы пшеницы в свое время.
Вот, что мы дознали; так оно и есть; выслушай это и заметь для себя.
Французский (LSG)
Crie maintenant! Qui te répondra? Auquel des saints t'adresseras-tu?
L'insensé périt dans sa colère, Le fou meurt dans ses emportements.
J'ai vu l'insensé prendre racine; Puis soudain j'ai maudit sa demeure.
Plus de prospérité pour ses fils; Ils sont foulés à la porte, et personne qui les délivre!
Sa moisson est dévorée par des affamés, Qui viennent l'enlever jusque dans les épines, Et ses biens sont engloutis par des hommes altérés.
Le malheur ne sort pas de la poussière, Et la souffrance ne germe pas du sol;
L'homme naît pour souffrir, Comme l'étincelle pour voler.
Pour moi, j'aurais recours à Dieu, Et c'est à Dieu que j'exposerais ma cause.
Il fait des choses grandes et insondables, Des merveilles sans nombre;
Il répand la pluie sur la terre, Et envoie l'eau sur les campagnes;
Il relève les humbles, Et délivre les affligés;
Il anéantit les projets des hommes rusés, Et leurs mains ne peuvent les accomplir;
Il prend les sages dans leur propre ruse, Et les desseins des hommes artificieux sont renversés:
Ils rencontrent les ténèbres au milieu du jour, Ils tâtonnent en plein midi comme dans la nuit.
Ainsi Dieu protège le faible contre leurs menaces, Et le sauve de la main des puissants;
Et l'espérance soutient le malheureux, Mais l'iniquité ferme la bouche.
Heureux l'homme que Dieu châtie! Ne méprise pas la correction du Tout Puissant.
Il fait la plaie, et il la bande; Il blesse, et sa main guérit.
Six fois il te délivrera de l'angoisse, Et sept fois le mal ne t'atteindra pas.
Il te sauvera de la mort pendant la famine, Et des coups du glaive pendant la guerre.
Tu seras à l'abri du fléau de la langue, Tu seras sans crainte quand viendra la dévastation.
Tu te riras de la dévastation comme de la famine, Et tu n'auras pas à redouter les bêtes de la terre;
Car tu feras alliance avec les pierres des champs, Et les bêtes de la terre seront en paix avec toi.
Tu jouiras du bonheur sous ta tente, Tu retrouveras tes troupeaux au complet,
Tu verras ta postérité s'accroître, Et tes rejetons se multiplier comme l'herbe des champs.
Tu entreras au sépulcre dans la vieillesse, Comme on emporte une gerbe en son temps.
Voilà ce que nous avons reconnu, voilà ce qui est; A toi d'entendre et de mettre à profit.
Призови́ же, а҆́ще кто́ тѧ ᲂу҆слы́шитъ, и҆лѝ а҆́ще кого̀ ѿ ст҃ы́хъ а҆́гг҃лъ ᲂу҆́зриши.
Безꙋ́мнаго бо ᲂу҆бива́етъ гнѣ́въ, заблꙋ́ждшаго же ᲂу҆мерщвлѧ́етъ рве́нїе.
А҆́зъ же ви́дѣхъ безꙋ́мныхъ ᲂу҆коренѧ́ющихсѧ, но а҆́бїе поѧде́но бы́сть и҆́хъ жили́ще.
Дале́че да бꙋ́дꙋтъ сы́нове и҆́хъ ѿ спасе́нїѧ, и҆ да сотрꙋ́тсѧ при две́рехъ хꙋ́ждшихъ, и҆ не бꙋ́детъ и҆з̾има́ѧй.
Ꙗ҆̀же бо ѻ҆нѝ собра́ша, првⷣницы поѧдѧ́тъ, са́ми же ѿ ѕѡ́лъ не и҆з̾ѧ́ти бꙋ́дꙋтъ: и҆зможде́нна бꙋ́ди крѣ́пость и҆́хъ.
Не и҆́мать бо ѿ землѝ и҆зы́ти трꙋ́дъ, ни ѿ го́ръ прозѧ́бнꙋти болѣ́знь:
но человѣ́къ ражда́етсѧ на трꙋ́дъ, птенцы́ же сꙋ́пѡвы высо́кѡ парѧ́тъ.
Ѻ҆ба́че же а҆́зъ помолю́сѧ бг҃ови, гдⷭ҇а же всѣ́хъ влⷣкꙋ призовꙋ̀,
творѧ́щаго вє́лїѧ и҆ неизслѣ̑димаѧ, сла̑внаѧ же и҆ и҆зрѧ̑днаѧ, и҆̀мже нѣ́сть числа̀:
даю́щаго до́ждь на зе́млю, посыла́ющаго во́дꙋ на поднебе́снꙋю:
возносѧ́щаго смирє́нныѧ на высотꙋ̀ и҆ поги́бшыѧ воздвиза́ющаго во спасе́нїе:
расточа́ющаго совѣ́ты лꙋка́выхъ, да не сотворѧ́тъ рꙋ́цѣ и҆́хъ и҆́стины.
Оу҆ловлѧ́ѧй премꙋ́дрыхъ въ мꙋ́дрости и҆́хъ, совѣ́тъ же кова́рныхъ разорѝ.
Во днѝ ѡ҆бы́метъ и҆̀хъ тьма̀, въ полꙋ́дне же да ѡ҆сѧ́жꙋтъ ꙗ҆́коже въ нощѝ,
и҆ да поги́бнꙋтъ на бра́ни: немощны́й же да и҆зы́детъ и҆з̾ рꙋкѝ си́льнагѡ.
Бꙋ́ди же немощно́мꙋ наде́жда, непра́веднагѡ же ᲂу҆ста̀ да заградѧ́тсѧ.
Блаже́нъ же человѣ́къ, є҆го́же ѡ҆бличѝ бг҃ъ, наказа́нїѧ же Вседержи́телева не ѿвраща́йсѧ:
то́й бо болѣ́ти твори́тъ и҆ па́ки возставлѧ́етъ: поразѝ, и҆ рꙋ́цѣ є҆гѡ̀ и҆сцѣлѧ́тъ:
шести́жды ѿ бѣ́дъ и҆́зметъ тѧ̀, въ седмѣ́мъ же не ко́снеттисѧ ѕло̀:
во гла́дѣ и҆зба́витъ тѧ̀ ѿ сме́рти, на бра́ни же и҆з̾ рꙋкѝ желѣ́за и҆зрѣши́тъ тѧ̀:
ѿ бича̀ ѧ҆зы́ка скры́етъ тѧ̀, и҆ не ᲂу҆бои́шисѧ ѿ ѕѡ́лъ находѧ́щихъ:
непра́вєднымъ и҆ беззакѡ́ннымъ посмѣе́шисѧ, ѿ ди́вїихъ же ѕвѣре́й не ᲂу҆бои́шисѧ,
занѐ съ ка́менїемъ ди́вїимъ завѣ́тъ тво́й: ѕвѣ́рїе бо ди́вїи примирѧ́тсѧ тебѣ̀.
Пото́мъ ᲂу҆разꙋмѣ́еши, ꙗ҆́кѡ въ ми́рѣ бꙋ́детъ до́мъ тво́й, жили́ще же хра́мины твоеѧ̀ не и҆́мать согрѣши́ти:
ᲂу҆разꙋмѣ́еши же, ꙗ҆́кѡ мно́го сѣ́мѧ твоѐ, и҆ ча̑да твоѧ̑ бꙋ́дꙋтъ ꙗ҆́кѡ ве́сь ѕла́къ се́льный:
вни́деши же во гро́бъ ꙗ҆́коже пшени́ца созрѣ́лаѧ во вре́мѧ пожа́таѧ, и҆лѝ ꙗ҆́коже сто́гъ гꙋмна̀ во вре́мѧ свезе́нный.
Сѐ, сїѧ̑ си́це и҆зслѣ́дихомъ: сїѧ̑ сꙋ́ть, ꙗ҆̀же слы́шахомъ: ты́ же разꙋмѣ́й себѣ̀, а҆́ще что̀ сотвори́лъ є҆сѝ.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible