Скрыть
9:1
9:3
9:6
9:9
9:11
9:14
9:16
9:17
9:18
9:19
9:20
9:23
9:24
9:27
9:28
9:31
9:33
Церковнославянский (рус)
Отвѣща́въ же и́овъ, рече́:
во­и́стин­ну вѣ́мъ, я́ко та́ко е́сть: ка́ко бо бу́детъ пра́веденъ человѣ́къ у Го́спода?
а́ще бо восхо́щетъ суди́тися съ ни́мъ, не послу́шаетъ его́, да не пререче́тъ ко еди́ному словеси́ его́ от­ ты́сящи.
Прему́дръ бо е́сть мы́слiю, крѣ́покъ же и вели́къ: кто́ же́стокъ бы́въ проти́ву его́, пребы́сть?
Обетша́яй го́ры, и не вѣ́дятъ, превраща́яй я́ гнѣ́вомъ:
трясы́й поднебе́сную изъ основа́нiй, столпи́ же ея́ коле́блют­ся:
глаго́ляй со́лнцу, и не восхо́дитъ, звѣ́зды же печа́т­ст­вуетъ:
простры́й еди́нъ не́бо и ходя́й по мо́рю, я́ко по земли́:
творя́й плiа́ды и еспе́ра, и Аркту́ра и сокро́вища ю́жная:
творя́й ве́лiя и неизслѣ́дован­ная, сла́вная же и изря́дная, и́мже нѣ́сть числа́.
А́ще прiи́детъ ко мнѣ́, не и́мамъ ви́дѣти: и а́ще мимо­и́детъ мене́, ника́ко уразумѣ́хъ.
А́ще во́зметъ, кто́ воз­врати́тъ? или́ кто́ рече́тъ ему́: что́ сотвори́лъ еси́?
Са́мъ бо от­враща́етъ гнѣ́въ, сляко́шася подъ ни́мъ ки́ти поднебе́снiи.
А́ще же мя́ услы́шитъ, или́ разсу́дитъ глаго́лы моя́?
А́ще бо и пра́веденъ бу́ду, не услы́шитъ мене́, суду́ его́ помолю́ся:
а́ще же воз­зову́, и услы́шитъ мя́, не иму́ вѣ́ры, я́ко услы́ша гла́съ мо́й.
Да не мгло́ю мя́ потреби́тъ, мно́га же ми́ сотре́нiя сотвори́ всу́е,
не оставля́етъ бо мя́ от­дохну́ти, испо́лни же мя́ го́рести.
Поне́же си́ленъ е́сть крѣ́постiю: кто́ у́бо суду́ его́ воспроти́вит­ся?
А́ще бо бу́ду пра́веденъ, уста́ моя́ нече́стiя сотворя́тъ: а́ще же бу́ду непоро́ченъ, стро́потенъ бу́ду.
А́ще бо нече́стiе сотвори́хъ, не вѣ́мъ душе́ю мо­е́ю: оба́че отъ­е́млет­ся ми́ живо́тъ.
Тѣ́мже рѣ́хъ: вели́ка и си́льна губи́тъ гнѣ́въ.
Я́ко лука́вiи сме́ртiю лю́тою поги́бнутъ, оба́че пра́веднымъ посмѣва́ют­ся.
Предана́ е́сть земля́ въ ру́цѣ нечести́ваго, ли́ца суді́й ея́ покрыва́етъ: а́ще же не са́мъ е́сть, кто́ е́сть?
Житiе́ же мое́ е́сть легча́е скороте́чца: от­бѣго́ша и не ви́дѣша.
Или́ е́сть корабле́мъ слѣ́дъ пути́, или́ орла́ летя́ща, и́щуща я́ди?
А́ще бо реку́: забу́ду глаго́ля, при­­ни́кнувъ лице́мъ воз­дохну́,
трясу́ся всѣ́ми удесы́: вѣ́мъ бо, я́ко не безви́н­на мя́ оста́виши.
А́ще же нечести́въ е́смь, почто́ не умро́хъ?
А́ще бо измы́юся снѣ́гомъ и очи́щуся рука́ми чи́стыми,
дово́лно во скве́рнѣ омочи́лъ мя́ еси́, воз­гнуша́ся же мно́ю оде́жда моя́.
Нѣ́си бо человѣ́къ, я́коже а́зъ, ему́же противопрю́ся, да прiи́демъ вку́пѣ на су́дъ.
О, дабы́ хода́тай на́мъ бы́лъ, и облича́яй и разслу́шаяй между́ обѣ́ма.
Да отъ­и́метъ от­ мене́ же́злъ, стра́хъ же его́ да не смуща́етъ мене́:
и не убою́ся, но воз­глаго́лю, и́бо та́ко не вѣ́мъ са́мъ себе́.
Греческий [Greek (Koine)]
ὑπολαβὼν δὲ Ιωβ λέγει
ἐπ᾿ ἀληθείας οἶδα ὅτι οὕτως ἐστίν πῶς γὰρ ἔσται δίκαιος βροτὸς παρα­̀ κυρίῳ
ἐὰν γὰρ βούληται κριθῆναι αὐτῷ οὐ μὴ ὑπακούσῃ αὐτῷ ἵνα μὴ ἀν­τείπῃ προ­̀ς ἕνα λόγον αὐτοῦ ἐκ χιλίων
σοφὸς γάρ ἐστιν δια­νοίᾳ κραταιός τε καὶ μέγας τίς σκληρὸς γενό­με­νος ἐναν­τίον αὐτοῦ ὑπέμεινεν
ὁ παλαιῶν ὄρη καὶ οὐκ οἴδασιν ὁ κατα­στρέφων αὐτὰ ὀργῇ
ὁ σείων τὴν ὑπ᾿ οὐρανὸν ἐκ θεμελίων οἱ δὲ στῦλοι αὐτῆς σαλεύ­ον­ται
ὁ λέγων τῷ ἡλίῳ καὶ οὐκ ἀνατέλλει κατα­̀ δὲ ἄστρων κατα­σφραγίζει
ὁ τανύσας τὸν οὐρανὸν μόνος καὶ περιπατῶν ὡς ἐπ᾿ ἐδάφους ἐπι­̀ θαλάσ­σης
ὁ ποιῶν Пλειάδα καὶ ἕσπερον καὶ ἀρκτοῦρον καὶ ταμίεια νότου
ὁ ποιῶν μεγά­λα καὶ ἀνεξιχνίαστα ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός
ἐὰν ὑπερβῇ με οὐ μὴ ἴδω καὶ ἐὰν παρέλθῃ με οὐδ᾿ ὧς ἔγνων
ἐὰν ἀπαλλάξῃ τίς ἀπο­στρέψει ἢ τίς ἐρεῖ αὐτῷ τί ἐποίησας
αὐτὸς γὰρ ἀπέστραπται ὀργήν ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐκάμφθησαν κήτη τὰ ὑπ᾿ οὐρανόν
ἐὰν δέ μου ὑπακούσηται ἦ δια­κρινεῖ τὰ ῥήματά μου
ἐάν τε γὰρ ὦ δίκαιος οὐκ εἰσακού­σε­ταί μου τοῦ κρίμα­τος αὐτοῦ δεηθήσομαι
ἐάν τε καλέσω καὶ ὑπακούσῃ οὐ πιστεύ­ω ὅτι εἰσακήκοέν μου
μὴ γνόφῳ με ἐκτρίψῃ πολλὰ δέ μου τὰ συν­τρίμματα πεποίηκεν δια­̀ κενῆς
οὐκ ἐᾷ γάρ με ἀναπνεῦσαι ἐνέπλη­σεν δέ με πικρίας
ὅτι μὲν γὰρ ἰσχύι κρατεῖ τίς οὖν κρίματι αὐτοῦ ἀν­τιστή­σε­ται
ἐὰν γὰρ ὦ δίκαιος τὸ στόμα μου ἀσεβήσει ἐάν τε ὦ ἄμεμπτος σκολιὸς ἀπο­βήσομαι
εἴτε γὰρ ἠσέβησα οὐκ οἶδα τῇ ψυχῇ πλη­̀ν ὅτι ἀφαιρεῖταί μου ἡ ζωή
διὸ εἶπον μέγαν καὶ δυνάστην ἀπο­λλύει ὀργή
ὅτι φαῦλοι ἐν θανάτῳ ἐξαισίῳ ἀλλὰ δίκαιοι κατα­γελῶν­ται
παρα­δέδον­ται γὰρ εἰς χεῖρας ἀσεβοῦς προ­́σωπα κριτῶν αὐτῆς συγκαλύπτει εἰ δὲ μὴ αὐτός τίς ἐστιν
ὁ δὲ βίος μού ἐστιν ἐλαφρότερος δρομέως ἀπέδρασαν καὶ οὐκ εἴδοσαν
ἦ καὶ ἔστιν ναυσὶν ἴχνος ὁδοῦ ἢ ἀετοῦ πετο­μέ­νου ζητοῦν­τος βοράν
ἐάν τε γὰρ εἴπω ἐπι­λήσομαι λαλῶν συγκύψας τῷ προ­σώπῳ στενάξω
σείομαι πᾶσιν τοῖς μέλεσιν οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ ἀθῷόν με ἐάσεις
ἐπειδὴ δέ εἰμι ἀσεβής δια­̀ τί οὐκ ἀπέθανον
ἐὰν γὰρ ἀπο­λούσωμαι χιόνι καὶ ἀπο­καθάρωμαι χερσὶν καθαραῖς
ἱκανῶς ἐν ῥύπῳ με ἔβαψας ἐβδελύξατο δέ με ἡ στολή
οὐ γὰρ εἶ ἄνθρωπος κατ᾿ ἐμέ ᾧ ἀν­τικρινοῦμαι ἵνα ἔλθωμεν ὁμοθυμαδὸν εἰς κρίσιν
εἴθε ἦν ὁ μεσίτης ἡμῶν καὶ ἐλέγχων καὶ δια­κούων ἀνὰ μέσον ἀμφοτέρων
ἀπαλλαξάτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὴν ῥάβδον ὁ δὲ φόβος αὐτοῦ μή με στροβείτω
καὶ οὐ μὴ φοβηθῶ ἀλλὰ λαλήσω οὐ γὰρ οὕτω συν­επίσταμαι
Латинский (Nova Vulgata)
Et respondens Iob ait:
«Vere scio quod ita sit, et quomodo iustificabitur homo compositus Deo?
Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
Sapiens corde est et fortis robore; quis restitit ei, et pacem habuit?
Qui transtulit montes, et nescierunt hi, quos subvertit in furore suo.
Qui commovet terram de loco suo, et columnae eius concutiuntur.
Qui praecipit soli, et non oritur, et stellas claudit quasi sub signaculo.
Qui extendit caelos solus et graditur super fluctus maris.
Qui facit Arcturum et Oriona et Hyadas et interiora austri.
Qui facit magna et incomprehensibilia et mirabilia, quorum non est numerus.
Si venerit ad me, non videbo eum; si abierit, non intellegam.
Si repente arripiet, quis eum impediet? Vel quis dicere potest: "Quid facis?".
Deus non retinet iram suam, et sub eo curvantur auxilia Rahab.
Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei et loquar delectis verbis cum eo?
Quia, etiamsi iustus essem, non responderem, sed meum iudicem deprecarer;
et, cum invocantem exaudierit me, non credam quod audierit vocem meam.
In turbine enim conteret me et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.
Non concedit requiescere spiritum meum et implet me amaritudinibus.
Si fortitudo quaeritur, robustissimus est; si iudicium, quis eum arcesserit?
Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me; si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
Etiamsi simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et contemnam vitam meam.
Unum est, quod locutus sum: Et innocentem et impium ipse consumit.
Si subito flagellum occidat, de afflictione innocentium ridebit.
Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit; quod si non ille est, quis ergo est?
Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt et non viderunt bonum;
pertransierunt quasi naves arundineae, sicut aquila volans ad escam.
Cum dixero: Obliviscar maerorem meum, commutabo faciem meam et hilaris fiam,
vereor omnes dolores meos, sciens quod non iustificaveris me.
Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
Si lotus fuero quasi aquis nivis, et lixivo mundavero manus meas,
tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
Neque enim viro, qui similis mei est, respondebo; nec vir, quocum in iudicio contendam.
Non est qui utrumque valeat arguere et ponere manum suam in ambobus.
Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat.
Loquar et non timebo eum; quia sic non mecum ipse sum.
1 Ответ Иова: «Как оправдается человек пред Богом»? 12 «Кто скажет Ему: что Ты делаешь»? 25 «Он не человек, как я» — «нет между нами посредника».
И отвечал Иов и сказал:
правда! знаю, что так; но как оправдается человек пред Богом?
Если захочет вступить в прение с Ним, то не ответит Ему ни на одно из тысячи.
Премудр сердцем и могущ силою; кто восставал против Него и оставался в покое?
Он передвигает горы, и не узнаю́т их: Он превращает их в гневе Своем;
сдвигает землю с места ее, и столбы ее дрожат;
скажет солнцу, – и не взойдет, и на звезды налагает печать.
Он один распростирает небеса и ходит по высотам моря;
сотворил Ас, Кесиль и Хима* и тайники юга; //*Cозвездия, соответствующие нынешним названиям: Медведицы, Ориона и Плеяд.
делает великое, неисследимое и чудное без числа!
Вот, Он пройдет предо мною, и не увижу Его; пронесется, и не замечу Его.
Возьмет, и кто возбранит Ему? кто скажет Ему: что Ты делаешь?
Бог не отвратит гнева Своего; пред Ним падут поборники гордыни.
Тем более могу ли я отвечать Ему и приискивать себе слова пред Ним?
Хотя бы я и прав был, но не буду отвечать, а буду умолять Судию моего.
Если бы я воззвал, и Он ответил мне, – я не поверил бы, что голос мой услышал Тот,
Кто в вихре разит меня и умножает безвинно мои раны,
не дает мне перевести духа, но пресыщает меня горестями.
Если действовать силою, то Он могуществен; если судом, кто сведет меня с Ним?
Если я буду оправдываться, то мои же уста обвинят меня; если я невинен, то Он призна́ет меня виновным.
Невинен я; не хочу знать души моей, презираю жизнь мою.
Все одно; поэтому я сказал, что Он губит и непорочного и виновного.
Если этого поражает Он бичом вдруг, то пытке невинных посмевается.
Земля отдана в руки нечестивых; лица судей ее Он закрывает. Если не Он, то кто же?
Дни мои быстрее гонца, – бегут, не видят добра,
несутся, как легкие ладьи, как орел стремится на добычу.
Если сказать мне: забуду я жалобы мои, отложу мрачный вид свой и ободрюсь;
то трепещу всех страданий моих, зная, что Ты не объявишь меня невинным.
Если же я виновен, то для чего напрасно томлюсь?
Хотя бы я омылся и снежною водою и совершенно очистил руки мои,
то и тогда Ты погрузишь меня в грязь, и возгнушаются мною одежды мои.
Ибо Он не человек, как я, чтоб я мог отвечать Ему и идти вместе с Ним на суд!
Нет между нами посредника, который положил бы руку свою на обоих нас.
Да отстранит Он от меня жезл Свой, и страх Его да не ужасает меня, –
и тогда я буду говорить и не убоюсь Его, ибо я не таков сам в себе.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible