Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
9:1
9:3
9:6
9:9
9:11
9:14
9:16
9:17
9:18
9:19
9:20
9:23
9:24
9:27
9:28
9:31
9:33
Отвѣща́въ же и́овъ, рече́:
вои́стинну вѣ́мъ, я́ко та́ко е́сть: ка́ко бо бу́детъ пра́веденъ человѣ́къ у Го́спода?
а́ще бо восхо́щетъ суди́тися съ ни́мъ, не послу́шаетъ его́, да не пререче́тъ ко еди́ному словеси́ его́ от ты́сящи.
Прему́дръ бо е́сть мы́слiю, крѣ́покъ же и вели́къ: кто́ же́стокъ бы́въ проти́ву его́, пребы́сть?
Обетша́яй го́ры, и не вѣ́дятъ, превраща́яй я́ гнѣ́вомъ:
трясы́й поднебе́сную изъ основа́нiй, столпи́ же ея́ коле́блются:
глаго́ляй со́лнцу, и не восхо́дитъ, звѣ́зды же печа́тствуетъ:
простры́й еди́нъ не́бо и ходя́й по мо́рю, я́ко по земли́:
творя́й плiа́ды и еспе́ра, и Аркту́ра и сокро́вища ю́жная:
творя́й ве́лiя и неизслѣ́дованная, сла́вная же и изря́дная, и́мже нѣ́сть числа́.
А́ще прiи́детъ ко мнѣ́, не и́мамъ ви́дѣти: и а́ще мимои́детъ мене́, ника́ко уразумѣ́хъ.
А́ще во́зметъ, кто́ возврати́тъ? или́ кто́ рече́тъ ему́: что́ сотвори́лъ еси́?
Са́мъ бо отвраща́етъ гнѣ́въ, сляко́шася подъ ни́мъ ки́ти поднебе́снiи.
А́ще же мя́ услы́шитъ, или́ разсу́дитъ глаго́лы моя́?
А́ще бо и пра́веденъ бу́ду, не услы́шитъ мене́, суду́ его́ помолю́ся:
а́ще же воззову́, и услы́шитъ мя́, не иму́ вѣ́ры, я́ко услы́ша гла́съ мо́й.
Да не мгло́ю мя́ потреби́тъ, мно́га же ми́ сотре́нiя сотвори́ всу́е,
не оставля́етъ бо мя́ отдохну́ти, испо́лни же мя́ го́рести.
Поне́же си́ленъ е́сть крѣ́постiю: кто́ у́бо суду́ его́ воспроти́вится?
А́ще бо бу́ду пра́веденъ, уста́ моя́ нече́стiя сотворя́тъ: а́ще же бу́ду непоро́ченъ, стро́потенъ бу́ду.
А́ще бо нече́стiе сотвори́хъ, не вѣ́мъ душе́ю мое́ю: оба́че отъе́млется ми́ живо́тъ.
Тѣ́мже рѣ́хъ: вели́ка и си́льна губи́тъ гнѣ́въ.
Я́ко лука́вiи сме́ртiю лю́тою поги́бнутъ, оба́че пра́веднымъ посмѣва́ются.
Предана́ е́сть земля́ въ ру́цѣ нечести́ваго, ли́ца суді́й ея́ покрыва́етъ: а́ще же не са́мъ е́сть, кто́ е́сть?
Житiе́ же мое́ е́сть легча́е скороте́чца: отбѣго́ша и не ви́дѣша.
Или́ е́сть корабле́мъ слѣ́дъ пути́, или́ орла́ летя́ща, и́щуща я́ди?
А́ще бо реку́: забу́ду глаго́ля, прини́кнувъ лице́мъ воздохну́,
трясу́ся всѣ́ми удесы́: вѣ́мъ бо, я́ко не безви́нна мя́ оста́виши.
А́ще же нечести́въ е́смь, почто́ не умро́хъ?
А́ще бо измы́юся снѣ́гомъ и очи́щуся рука́ми чи́стыми,
дово́лно во скве́рнѣ омочи́лъ мя́ еси́, возгнуша́ся же мно́ю оде́жда моя́.
Нѣ́си бо человѣ́къ, я́коже а́зъ, ему́же противопрю́ся, да прiи́демъ вку́пѣ на су́дъ.
О, дабы́ хода́тай на́мъ бы́лъ, и облича́яй и разслу́шаяй между́ обѣ́ма.
Да отъи́метъ от мене́ же́злъ, стра́хъ же его́ да не смуща́етъ мене́:
и не убою́ся, но возглаго́лю, и́бо та́ко не вѣ́мъ са́мъ себе́.
Et respondens Iob ait:
«Vere scio quod ita sit, et quomodo iustificabitur homo compositus Deo?
Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
Sapiens corde est et fortis robore; quis restitit ei, et pacem habuit?
Qui transtulit montes, et nescierunt hi, quos subvertit in furore suo.
Qui commovet terram de loco suo, et columnae eius concutiuntur.
Qui praecipit soli, et non oritur, et stellas claudit quasi sub signaculo.
Qui extendit caelos solus et graditur super fluctus maris.
Qui facit Arcturum et Oriona et Hyadas et interiora austri.
Qui facit magna et incomprehensibilia et mirabilia, quorum non est numerus.
Si venerit ad me, non videbo eum; si abierit, non intellegam.
Si repente arripiet, quis eum impediet? Vel quis dicere potest: "Quid facis?".
Deus non retinet iram suam, et sub eo curvantur auxilia Rahab.
Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei et loquar delectis verbis cum eo?
Quia, etiamsi iustus essem, non responderem, sed meum iudicem deprecarer;
et, cum invocantem exaudierit me, non credam quod audierit vocem meam.
In turbine enim conteret me et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.
Non concedit requiescere spiritum meum et implet me amaritudinibus.
Si fortitudo quaeritur, robustissimus est; si iudicium, quis eum arcesserit?
Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me; si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
Etiamsi simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et contemnam vitam meam.
Unum est, quod locutus sum: Et innocentem et impium ipse consumit.
Si subito flagellum occidat, de afflictione innocentium ridebit.
Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit; quod si non ille est, quis ergo est?
Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt et non viderunt bonum;
pertransierunt quasi naves arundineae, sicut aquila volans ad escam.
Cum dixero: Obliviscar maerorem meum, commutabo faciem meam et hilaris fiam,
vereor omnes dolores meos, sciens quod non iustificaveris me.
Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
Si lotus fuero quasi aquis nivis, et lixivo mundavero manus meas,
tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
Neque enim viro, qui similis mei est, respondebo; nec vir, quocum in iudicio contendam.
Non est qui utrumque valeat arguere et ponere manum suam in ambobus.
Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat.
Loquar et non timebo eum; quia sic non mecum ipse sum.
فَأَجَابَ أَيُّوبُ وَقَالَ:
«صَحِيحٌ. قَدْ عَلِمْتُ أَنَّهُ كَذَا، فَكَيْفَ يَتَبَرَّرُ الإِنْسَانُ عِنْدَ اللهِ؟
إِنْ شَاءَ أَنْ يُحَاجَّهُ، لاَ يُجِيبُهُ عَنْ وَاحِدٍ مِنْ أَلْفٍ.
هُوَ حَكِيمُ الْقَلْبِ وَشَدِيدُ الْقُوَّةِ. مَنْ تَصَلَّبَ عَلَيْهِ فَسَلِمَ؟
الْمُزَحْزِحُ الْجِبَالَ وَلاَ تَعْلَمُ، الَّذِي يَقْلِبُهَا فِي غَضَبِهِ.
الْمُزَعْزِعُ الأَرْضَ مِنْ مَقَرِّهَا، فَتَتَزَلْزَلُ أَعْمِدَتُهَا.
الآمِرُ الشَّمْسَ فَلاَ تُشْرِقُ، وَيَخْتِمُ عَلَى النُّجُومِ.
الْبَاسِطُ السَّمَاوَاتِ وَحْدَهُ، وَالْمَاشِي عَلَى أَعَالِي الْبَحْرِ.
صَانِعُ النَّعْشِ وَالْجَبَّارِ وَالثُّرَيَّا وَمَخَادِعِ الْجَنُوبِ.
فَاعِلُ عَظَائِمَ لاَ تُفْحَصُ، وَعَجَائِبَ لاَ تُعَدُّ.
«هُوَذَا يَمُرُّ عَلَيَّ وَلاَ أَرَاهُ، وَيَجْتَازُ فَلاَ أَشْعُرُ بِهِ.
إِذَا خَطَفَ فَمَنْ يَرُدُّهُ؟ وَمَنْ يَقُولُ لَهُ: مَاذَا تَفْعَلُ؟
اللهُ لاَ يَرُدُّ غَضَبَهُ. يَنْحَنِي تَحْتَهُ أَعْوَانُ رَهَبَ.
كَمْ بِالأَقَلِّ أَنَا أُجَاوِبُهُ وَأَخْتَارُ كَلاَمِي مَعَهُ؟
لأَنِّي وَإِنْ تَبَرَّرْتُ لاَ أُجَاوِبُ، بَلْ أَسْتَرْحِمُ دَيَّانِي.
لَوْ دَعَوْتُ فَاسْتَجَابَ لِي، لَمَا آمَنْتُ بِأَنَّهُ سَمِعَ صَوْتِي.
ذَاكَ الَّذِي يَسْحَقُنِي بِالْعَاصِفَةِ، وَيُكْثِرُ جُرُوحِي بِلاَ سَبَبٍ.
لاَ يَدَعُنِي آخُذُ نَفَسِي، وَلكِنْ يُشْبِعُنِي مَرَائِرَ.
إِنْ كَانَ مِنْ جِهَةِ قُوَّةِ الْقَوِيِّ، يَقُولُ: هأَنَذَا. وَإِنْ كَانَ مِنْ جِهَةِ الْقَضَاءِ يَقُولُ: مَنْ يُحَاكِمُنِي؟
إِنْ تَبَرَّرْتُ يَحْكُمُ عَلَيَّ فَمِي، وَإِنْ كُنْتُ كَامِلاً يَسْتَذْنِبُنِي.
«كَامِلٌ أَنَا. لاَ أُبَالِي بِنَفْسِي. رَذَلْتُ حَيَاتِي.
هِيَ وَاحِدَةٌ. لِذلِكَ قُلْتُ: إِنَّ الْكَامِلَ وَالشِّرِّيرَ هُوَ يُفْنِيهِمَا.
إِذَا قَتَلَ السَّوْطُ بَغْتَةً، يَسْتَهْزِئُ بِتَجْرِبَةِ الأَبْرِيَاءِ.
الأَرْضُ مُسَلَّمَةٌ لِيَدِ الشِّرِّيرِ. يُغَشِّي وُجُوهَ قُضَاتِهَا. وَإِنْ لَمْ يَكُنْ هُوَ، فَإِذًا مَنْ؟
أَيَّامِي أَسْرَعُ مِنْ عَدَّاءٍ، تَفِرُّ وَلاَ تَرَى خَيْرًا.
تَمُرُّ مَعَ سُفُنِ الْبَرْدِيِّ. كَنَسْرٍ يَنْقَضُّ إِلَى قَنَصِهِ.
إِنْ قُلْتُ: أَنْسَى كُرْبَتِي، أُطْلِقُ وَجْهِي وَأَتَبَلَّجُ،
أَخَافُ مِنْ كُلِّ أَوْجَاعِي عَالِمًا أَنَّكَ لاَ تُبَرِّئُنِي.
أَنَا مُسْتَذْنَبٌ، فَلِمَاذَا أَتْعَبُ عَبَثًا؟
وَلَوِ اغْتَسَلْتُ فِي الثَّلْجِ، وَنَظَّفْتُ يَدَيَّ بِالإِشْنَانِ،
فَإِنَّكَ فِي النَّقْعِ تَغْمِسُنِي حَتَّى تَكْرَهَنِي ثِيَابِي.
لأَنَّهُ لَيْسَ هُوَ إِنْسَانًا مِثْلِي فَأُجَاوِبَهُ، فَنَأْتِي جَمِيعًا إِلَى الْمُحَاكَمَةِ.
لَيْسَ بَيْنَنَا مُصَالِحٌ يَضَعُ يَدَهُ عَلَى كِلَيْنَا.
لِيَرْفَعْ عَنِّي عَصَاهُ وَلاَ يَبْغَتْنِي رُعْبُهُ.
إِذًا أَتَكَلَّمُ وَلاَ أَخَافُهُ، لأَنِّي لَسْتُ هكَذَا عِنْدَ نَفْسِي.
Таджикский
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (Аверинцев)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
Ва Айюб ҷавоб гардонда, гуфт:
«Яқин Хуб медонам, ки чунин аст, вале инсон чӣ гуна пеши Худо сафед росткор шавад?
Агар бихоҳад бо Ӯ баҳс кунад, ба яке аз ҳазор ҳам ба вай ҷавоб нахоҳад дод.
Ӯ донодил ва дар қувват тавоност бо қуввати Худ ҷасур аст; кист, ки бар зидди Ӯ бархоста, ором осоишта саломат монда бошад?
Ӯ кӯҳҳоро мекӯчонад, ва намефаҳманд; дар ғазаби Худ онҳоро чаппа мекунад.
Заминро аз ҷои он меҷунбонад, ва сутунҳои он ба ларза меоянд.
Ба офтоб амр мекунад, ва он намедурахшад намебарояд; ва ситорагонро ниҳон мекунад ва бар ситорагонро мӯҳр мезанад.
Худаш танҳо осмонро мегустаронад, ва бар баландиҳои баҳр қадамгузор мешавад.
Дубби Акбар, Ҷаббор ва Парвин ва бурҷҳои ҷанубро офаридааст.
Корҳои бузурги беҳадду ҳисобе мекунад, ва корҳои аҷоибе ки сону шумор надоранд.
Инак, аз пешам мегузарад, вале Ӯро намебинам; ва бодвор чун бод гузашта меравад, вале Ӯро пайхас намекунам.
Инак, мегирад мерабояд???; кист, ки Ӯро боздорад? Кист, ки ба Ӯ бигӯяд: ́Чӣ мекунӣ́?
Худо ғазаби Худро бознамедорад; мададгорони раҳаб зери пои Ӯ пахш мешаванд.
Xусусан ман магар метавонам ба Ӯ ҷавоб гардонам, ва суханони худро ба ҳузури Ӯ интихоб намоям?
Ҳарчанд ҳақ ба ҷониби ман бошад ҳам, ҷуръат надорам ҷавоб гардонам, балки назди Довари худ зорӣ хоҳам кард.
Агар Ӯро мехондам, ва Ӯ ба ман ҷавоб медод, – бовар намекардам, ки овози маро шунидааст,
Чунки Ӯ маро бо тундбоди хашмаш шикаст медиҳад, ва ҷароҳатҳои захмҳои маро бесабаб афзун мекунад,
Маро намегузорад, ки нафаси худро рост кунам, балки маро аз талхиҳо сер мекунад.
Агар ин бо қувват вобаста бошад, инак Ӯ тавоност ҷасур аст, ва агар бо доварӣ вобаста бошад, кист, ки маро бо Ӯ рӯ ба рӯ кунад хабар кунад?
Агар худро сафед кунам, даҳонам маро айбдор менамояд; ва агар беайб бошам, Ӯ маро каҷкор мешуморад.
Ман беайб ҳастам, ҷонамро донистан намехоҳам ғами ҷони худро намехӯрам, аз зиндагии худ безор шудаам.
Фарқ надорад, бинобар ин мегӯям, ки Ӯ беайб ва бадкорро ба ҳалокат мерасонад.
Агар тозиёна баногоҳ бикушад, Ӯ он ба шиканҷаи бегуноҳон механдад ноумедии??? бегуноҳонро Ӯ масхара мекунад.
Замин ба дасти бадкорон дода шудааст; Ӯ вай рӯи доварони онро мепӯшонад. Агар Ӯ набошад, пас кӣ кист?
Ва рӯзҳои ман аз даванда тезравтаранд, – медаванд, некӣ намебинанд,
Мисли заврақҳои қамишӣ ба зудӣ мегузаранд, мисли уқобе ки ба тӯъма фуруд меояд.
Оё ман Агар бигӯям, ки ́биё, андӯҳи худро фаромӯш кунам, туршрӯии худро бартараф намоям ва кушодарӯй гардам́, –
Аз тамоми дардҳои худ метарсам, зеро медонам, ки Ту маро бегуноҳ ҳисоб нахоҳӣ кард.
Модоме ки ман айбдор ҳисоб ёбам, чаро беҳуда заҳмат кашам?
Агар худро дар оби барф шустушӯ намоям ва дастҳои худро бо собун тоза кунам,
Он гоҳ маро дар чиркинӣ ифлосӣ меғӯтонӣ, ба тавре ки либосҳоям аз ман нафрат хоҳанд кард.
Зеро ки Ӯ мисли ман одамизод нест, ки тавонам ба Ӯ ҷавоб гардонам, ва якҷоя ба додгоҳ дорулқазо биравем.
Дар байни миёни мо миёнараве доваре ҳакаме нест, ки дасти худро бар ҳар дуи мо бигузорад.
Кошки асои Худро аз ман дур мекард, ва тарси бими Ӯ маро дар даҳшат намеандохт!
Он гоҳ сухан мерондам ва аз Ӯ наметарсидам, зеро ки ман ба худии худ чунин нестам.