Скрыть
1:3
1:6
1:7
1:8
1:10
1:11
1:12
1:13
1:14
1:16
Церковнославянский (рус)
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко Ио́нѣ сы́ну Амаѳі́ину, глаго́ля:
воста́ни и иди́ въ Ниневі́ю гра́дъ вели́кiй и проповѣ́ждь въ не́мъ, я́ко взы́де во́пль зло́бы его́ ко мнѣ́.
И воста́ Ио́на, е́же бѣжа́ти въ Ѳарси́съ от­ лица́ Госпо́дня и сни́де во Иоппі́ю и обрѣ́те кора́бль иду́щь въ Ѳарси́съ, и даде́ нае́мъ сво́й и вни́де въ о́нь плы́ти съ ни́ми въ Ѳарси́съ от­ лица́ Госпо́дня.
И Госпо́дь воз­дви́же вѣ́тръ ве́лiй на мо́ри, и бы́сть бу́ря вели́кая въ мо́ри, и кора́бль бѣ́д­ст­воваше е́же сокруши́тися.
И убоя́шася корабе́лницы, и возопи́ша кі́йждо къ бо́гу сво­ему́, и измета́нiе сотвори́ша сосу́довъ и́же въ корабли́ въ мо́ре, е́же облегчи́тися от­ ни́хъ: Ио́на же сни́де во дно́ корабля́ и спа́­ше ту́ и храпля́ше.
И прiи́де къ нему́ ко́рмчiй и рече́ ему́ что́ ты́ хра́плеши? воста́ни и моли́ Бо́га тво­его́, я́ко да спасе́тъ ны́ Бо́гъ, да не поги́бнемъ.
И рече́ кі́йждо ко и́скрен­нему сво­ему́: прiиди́те, ве́ржимъ жре́бiя и уразумѣ́емъ, кого́ ра́ди е́сть зло́ сiе́ на на́съ? И ме́тнуша жре́бiя, и паде́ жре́бiй на Ио́ну.
И рѣ́ша къ нему́: воз­вѣсти́ на́мъ, кого́ ра́ди сiе́ зло́ на на́съ, и что́ твое́ дѣ́ланiе е́сть, и от­ку́ду гряде́ши и ка́мо и́деши, и от­ ко́­ея страны́ и от­ кі́ихъ люді́й еси́ ты́?
И рече́ къ ни́мъ: ра́бъ Госпо́день е́смь а́зъ и Го́спода Бо́га небе́снаго а́зъ чту́, и́же сотвори́ мо́ре и су́шу.
И убоя́шася му́жiе стра́хомъ вели́кимъ и рѣ́ша къ нему́: что́ сiе́ сотвори́лъ еси́? Зане́ разумѣ́ша му́жiе, я́ко от­ лица́ Госпо́дня бѣжа́­ше, я́ко воз­вѣсти́ и́мъ.
И рѣ́ша къ нему́: что́ тебѣ́ сотвори́мъ, и утоли́т­ся мо́ре от­ на́съ? Зане́ мо́ре восхожда́­ше и воз­двиза́­ше па́че волне́нiе.
И рече́ къ ни́мъ Ио́на воз­ми́те мя́ и вве́рзите въ мо́ре, и утоли́т­ся мо́ре от­ ва́съ поне́же позна́хъ а́зъ, я́ко мене́ ра́ди волне́нiе сiе́ вели́кое на вы́ е́сть.
И нужда́хуся му́жiе, воз­врати́тися къ земли́, и не можа́ху, я́ко мо́ре восхожда́­ше и воз­двиза́­шеся па́че на ни́хъ.
И возопи́ша ко Го́сподеви и рѣ́ша: ника́коже, Го́споди, да не поги́бнемъ души́ ра́ди человѣ́ка сего́, и не да́ждь на на́съ кро́ве пра́ведныя: зане́ ты́, Го́споди, я́коже восхотѣ́лъ, сотвори́лъ еси́.
И взя́ша Ио́ну и вве́ргоша его́ въ мо́ре, и преста́ мо́ре от­ волне́нiя сво­его́.
И убоя́шася му́жiе стра́хомъ вели́кимъ Го́спода и пожро́ша же́ртву Го́сподеви и помоли́шася моли́твами.
καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου προ­̀ς Ιωναν τὸν τοῦ Αμαθι λέγων
ἀνάστηθι καὶ πορεύ­θητι εἰς Νινευη τὴν πόλιν τὴν μεγά­λην καὶ κήρυξον ἐν αὐτῇ ὅτι ἀνέβη ἡ κραυγὴ τῆς κακίας αὐτῆς προ­́ς με
καὶ ἀνέστη Ιωνας τοῦ φυγεῖν εἰς Θαρσις ἐκ προ­σώπου κυρίου καὶ κατέβη εἰς Ιοππην καὶ εὗρεν πλοῖον βαδίζον εἰς Θαρσις καὶ ἔδωκεν τὸ ναῦλον αὐτοῦ καὶ ἐνέβη εἰς αὐτὸ τοῦ πλεῦσαι μετ᾿ αὐτῶν εἰς Θαρσις ἐκ προ­σώπου κυρίου
καὶ κύριος ἐξήγειρεν πνεῦμα εἰς τὴν θάλασ­σαν καὶ ἐγένετο κλύδων μέγας ἐν τῇ θαλάσ­σῃ καὶ τὸ πλοῖον ἐκινδύνευεν συν­τριβῆναι
καὶ ἐφοβήθησαν οἱ ναυτικοὶ καὶ ἀνεβόων ἕκασ­τος προ­̀ς τὸν θεὸν αὐτῶν καὶ ἐκβολὴν ἐποιήσαν­το τῶν σκευῶν τῶν ἐν τῷ πλοίῳ εἰς τὴν θάλασ­σαν τοῦ κουφισθῆναι ἀπ᾿ αὐτῶν Ιωνας δὲ κατέβη εἰς τὴν κοίλην τοῦ πλοίου καὶ ἐκάθευδεν καὶ ἔρρεγχεν
καὶ προ­σῆλθεν προ­̀ς αὐτὸν ὁ πρωρεὺς καὶ εἶπεν αὐτῷ τί σὺ ῥέγχεις ἀνάστα καὶ ἐπι­καλοῦ τὸν θεόν σου ὅπως δια­σώσῃ ὁ θεὸς ἡμᾶς καὶ μὴ ἀπο­λώμεθα
καὶ εἶπεν ἕκασ­τος προ­̀ς τὸν πλη­σίον αὐτοῦ δεῦτε βάλωμεν κλήρους καὶ ἐπι­γνῶμεν τίνος ἕνεκεν ἡ κακία αὕτη ἐστὶν ἐν ἡμῖν καὶ ἔβαλον κλήρους καὶ ἔπεσεν ὁ κλῆρος ἐπι­̀ Ιωναν
καὶ εἶπον προ­̀ς αὐτόν ἀπάγγειλον ἡμῖν τίνος ἕνεκεν ἡ κακία αὕτη ἐστὶν ἐν ἡμῖν τίς σου ἡ ἐργασία ἐστίν καὶ πόθεν ἔρχῃ καὶ ἐκ ποίας χώρας καὶ ἐκ ποίου λαοῦ εἶ σύ
καὶ εἶπεν προ­̀ς αὐτούς δοῦλος κυρίου ἐγώ εἰμι καὶ τὸν κύριον θεὸν τοῦ οὐρανοῦ ἐγὼ σέβομαι ὃς ἐποίησεν τὴν θάλασ­σαν καὶ τὴν ξηράν
καὶ ἐφοβήθησαν οἱ ἄνδρες φόβον μέγαν καὶ εἶπαν προ­̀ς αὐτόν τί τοῦτο ἐποίησας διότι ἔγνωσαν οἱ ἄνδρες ὅτι ἐκ προ­σώπου κυρίου ἦν φεύ­γων ὅτι ἀπήγγειλεν αὐτοῖς
καὶ εἶπαν προ­̀ς αὐτόν τί σοι ποιήσωμεν καὶ κοπάσει ἡ θάλασ­σα ἀφ᾿ ἡμῶν ὅτι ἡ θάλασ­σα ἐπορεύ­ετο καὶ ἐξήγειρεν μᾶλλον κλύδωνα
καὶ εἶπεν Ιωνας προ­̀ς αὐτούς ἄρατέ με καὶ ἐμβάλετέ με εἰς τὴν θάλασ­σαν καὶ κοπάσει ἡ θάλασ­σα ἀφ᾿ ὑμῶν διότι ἔγνωκα ἐγὼ ὅτι δι᾿ ἐμὲ ὁ κλύδων ὁ μέγας οὗτος ἐφ᾿ ὑμᾶς ἐστιν
καὶ παρεβιάζον­το οἱ ἄνδρες τοῦ ἐπι­στρέψαι προ­̀ς τὴν γῆν καὶ οὐκ ἠδύναν­το ὅτι ἡ θάλασ­σα ἐπορεύ­ετο καὶ ἐξηγείρετο μᾶλλον ἐπ᾿ αὐτούς
καὶ ἀνεβόησαν προ­̀ς κύριον καὶ εἶπαν μηδαμῶς κύριε μὴ ἀπο­λώμεθα ἕνεκεν τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου τούτου καὶ μὴ δῷς ἐφ᾿ ἡμᾶς αἷμα δίκαιον ὅτι σύ κύριε ὃν τρόπον ἐβούλου πεποίηκας
καὶ ἔλαβον τὸν Ιωναν καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν εἰς τὴν θάλασ­σαν καὶ ἔστη ἡ θάλασ­σα ἐκ τοῦ σάλου αὐτῆς
καὶ ἐφοβήθησαν οἱ ἄνδρες φόβῳ μεγά­λῳ τὸν κύριον καὶ ἔθυσαν θυσίαν τῷ κυρίῳ καὶ εὔξαν­το εὐχάς
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible