Скрыть
2:2
2:7
2:9
Церковнославянский (рус)
И повелѣ́ Госпо́дь ки́ту вели́кому пожре́ти Ио́ну. И бѣ́ Ио́на во чре́вѣ ки́товѣ три́ дни́ и три́ но́щи.
И помоли́ся Ио́на ко Го́споду Бо́гу сво­ему́ от­ чре́ва ки́това
и рече́: возопи́хъ въ ско́рби мо­е́й ко Го́споду Бо́гу мо­ему́, и услы́ша мя́: изъ чре́ва а́дова во́пль мо́й, услы́шалъ еси́ гла́съ мо́й:
от­ве́рглъ мя́ еси́ во глубины́ се́рдца морска́го, и рѣ́ки обыдо́ша мя́: вся́ высоты́ твоя́ и во́лны твоя́ на мнѣ́ преидо́ша.
И а́зъ рѣ́хъ: от­ри́нуся от­ о́чiю тво­е́ю еда́ при­­ложу́ при­­зрѣ́ти ми́ ко хра́му свято́му тво­ему́?
Возлiя́ся на мя́ вода́ до души́ мо­ея́, бе́здна обы́де мя́ послѣ́дняя, понре́ глава́ моя́ въ разсѣ́лины го́ръ,
снидо́хъ въ зе́млю, ея́же вереи́ ея́ закле́пи вѣ́чнiи: и да взы́детъ изъ истлѣ́нiя живо́тъ мо́й къ тебѣ́, Го́споди Бо́же мо́й.
Внегда́ скончава́тися от­ мене́ души́ мо­е́й, Го́спода помяну́хъ, и да прiи́детъ къ тебѣ́ моли́тва моя́ ко хра́му свято́му тво­ему́.
Храня́щiи су́етная и ло́жная ми́лость свою́ оста́виша
а́зъ же со гла́сомъ хвале́нiя и исповѣ́данiя пожру́ тебѣ́, ели́ка обѣща́хъ, воз­да́мъ тебѣ́ во спасе́нiе мое́ Го́сподеви.
И повелѣ́ Госпо́дь ки́тови, и изве́рже Ио́ну на су́шу.
Синодальный
1 Большой кит поглощает Иону. 2 Иона молится Господу. Он извергнут на сушу.
И повелел Господь большому киту поглотить Иону; и был Иона во чреве этого кита три дня и три ночи.
И помолился Иона Господу Богу своему из чрева кита
и сказал: к Господу воззвал я в скорби моей, и Он услышал меня; из чрева преисподней я возопил, и Ты услышал голос мой.
Ты вверг меня в глубину, в сердце моря, и потоки окружили меня, все воды Твои и волны Твои проходили надо мною.
И я сказал: отринут я от очей Твоих, однако я опять увижу святый храм Твой.
Объяли меня воды до души моей, бездна заключила меня; морскою травою обвита была голова моя.
До основания гор я нисшел, земля своими запорами навек заградила меня; но Ты, Господи Боже мой, изведешь душу мою из ада.
Когда изнемогла во мне душа моя, я вспомнил о Господе, и молитва моя дошла до Тебя, до храма святаго Твоего.
Чтущие суетных и ложных богов оставили Милосердаго своего,
а я гласом хвалы принесу Тебе жертву; что обещал, исполню: у Господа спасение!
И сказал Господь киту, и он изверг Иону на сушу.
Entonces oró Jonás a Jehová, su Dios, desde el vientre del pez,
y dijo:

«Invoqué en mi angustia a Jehová,
y él me oyó;
desde el seno del seol clamé,
y mi voz oíste.

Me echaste a lo profundo,
en medio de los mares;
me envolvió la corriente.
Todas tus ondas y tus olas
pasaron sobre mí.
Entonces dije: “Desechado soy
de delante de tus ojos,
mas aún veré tu santo Templo.”
Las aguas me envolvieron hasta el alma,
me cercó el abismo,
el alga se enredó en mi cabeza.
Descendí a los cimientos de los montes.
La tierra echó sus cerrojos sobre mí para siempre;
mas tú sacaste mi vida de la sepultura,
Jehová, Dios mío.
Cuando mi alma desfallecía en mí,
me acordé de Jehová,
y mi oración llegó hasta ti,
hasta tu santo Templo.
Los que siguen vanidades ilusorias,
su fidelidad abandonan.
Mas yo, con voz de alabanza,
te ofreceré sacrificios;
cumpliré lo que te prometí.
¡La salvación viene de Jehová!»
Entonces Jehová dio orden al pez, el cual vomitó a Jonás en tierra.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible