Скрыть

Иуди́ѳъ, Глава 13

Толкования
13:1
13:2
13:3
13:4
13:5
13:6
13:7
13:8
13:9
13:10
13:11
13:12
13:13
13:14
13:15
13:16
13:17
13:18
13:19
13:20
Церковнославянский (рус)
Егда́ же по́здѣ бы́сть, потща́шася раби́ его́ от­ити́, и ваго́а заключи́ шате́ръ от­внѣ́ и от­пусти́ предстоя́щихъ от­ лица́ господи́на сво­его́, и от­идо́ша къ ло́жамъ сво­и́мъ, бя́ху бо вси́ утружде́ни, зане́ на мно́зѣ пребы́сть пи́ръ.
Оста́ся же Иуди́ѳъ еди́на въ шатрѣ́, и Олофе́рнъ пове́рженъ на ло́жи сво­е́мъ: бя́ше бо преиспо́лненъ вино́мъ.
И рече́ Иуди́ѳъ рабѣ́ сво­е́й, да сто­и́тъ внѣ́ ло́жницы ея́ и да смо́тритъ исхо́да ея́ я́коже по вся́къ де́нь: рече́ бо, я́ко изы́ти и́мать на моли́тву свою́: и ваго́ю глаго́ла по словесе́мъ си́мъ.
И от­идо́ша вси́ от­ лица́ ея́, и ни еди́нъ оста́ся въ ло́жницѣ от­ ма́ла да́же до вели́ка. И ста́в­ши Иуди́ѳъ при­­ одрѣ́ его́, рече́ въ се́рдцы сво­е́мъ: Го́споди, Бо́же всея́ си́лы, при́зри въ ча́съ се́й на дѣла́ ру́къ мо­и́хъ ко воз­выше́нiю Иерусали́ма,
я́ко ны́нѣ́ вре́мя помоще­с­т­вова́ти наслѣ́дiю тво­ему́ и соверши́ти начина́нiе мое́ ко сокруше́нiю враго́въ, и́же воста́ша на на́съ.
И при­­ступи́в­ши къ сто́лпнику одра́, и́же бя́ше у главы́ Олофе́рновы, сня́тъ ме́чь его́ съ него́,
и при­­бли́жив­шися ко одру́, взя́ въ го́рсть власы́ главы́ его́ и рече́: укрѣпи́ мя, Го́споди Бо́же Изра́илевъ, въ де́нь се́й.
И уда́ри въ вы́ю его́ два́жды си́лою сво́­ею, и отъ­я́ главу́ его́ от­ него́,
и от­вали́ тѣ́ло его́ от­ посте́ли, и отъ­я́ завѣ́су от­ столпо́въ: и по ма́лѣ изы́де и предаде́ рабы́ни сво­е́й главу́ Олофе́рнову:
и вложи́ ю́ въ мѣше́цъ снѣ́дей сво­и́хъ. И изыдо́стѣ о́бѣ ку́пно по обы́чаю сво­ему́ на моли́тву: и прошедшѣ по́лкъ, обыдо́стѣ де́брь о́ную, и взыдо́стѣ на го́ру ветилу́и, и прiидостѣ ко врато́мъ ея́.
И рече́ Иуди́ѳъ издале́ча стрегу́щымъ на вратѣ́хъ: от­ве́рзите ны́нѣ, от­ве́рзите врата́, съ на́ми Бо́гъ, Бо́гъ на́шъ, сотвори́ти еще́ крѣ́пость во Изра́или и си́лу на враги́, я́коже и дне́сь сотвори́.
И бы́сть я́ко услы́шаша му́жiе гра́да того́ гла́съ ея́, потща́шася сни́ти ко врато́мъ гра́да сво­его́ и созва́ша ста́рцевъ гра́да.
И стеко́шася вси́ от­ ма́ла да́же до вели́ка, я́ко па́че ча́янiя бѣ́ имъ, е́же прiити́ е́й, и от­верзо́ша врата́ и воспрiя́ша и́хъ: и вже́гше о́гнь во свѣще́нiе, окружи́ша и́хъ.
Она́ же рече́ къ ни́мъ гла́сомъ вели́кимъ: хвали́те Бо́га, хвали́те: хвали́те Бо́га, и́же не от­ста́ви ми́лости сво­ея́ от­ до́му Изра́илева, но сокруши́ враги́ на́шя руко́ю мо­е́ю въ но́щь сiю́.
И изе́мши главу́ изъ мѣшца́ показа́ и рече́ и́мъ: се́, глава́ Олофе́рна вождонача́лника си́лы Ассу́рскiя, и се́, завѣ́са, за не́юже лежа́­ше во пiя́н­ствахъ сво­и́хъ, и порази́ его́ Госпо́дь руко́ю же́нскою:
и жи́въ е́сть Госпо́дь, и́же сохрани́ мя въ пути́ мо­е́мъ, и́мже ходи́хъ, я́ко прельсти́ его́ лице́ мое́ въ па́губу его́, и не сотвори́ грѣха́ со мно́ю во оскверне́нiе и срамоту́.
И ужасо́шася вси́ лю́дiе зѣло́, и па́дше поклони́шася Бо́гу, и рѣ́ша единоду́шно: благослове́нъ еси́, Бо́же на́шъ, уничто́живый въ день се́й враги́ люді́й тво­и́хъ.
И рече́ е́й Озі́а: благослове́на ты́ еси́, дщи́, Бо́гомъ вы́шнимъ па́че всѣ́хъ же́нъ я́же на земли́, и благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ, и́же созда́ небеса́ и зе́млю, и́же упра́ви тя́ на сокруше́нiе главы́ кня́зя враго́въ на́шихъ:
я́ко не от­ста́нетъ наде́жда твоя́ от­ се́рдца человѣ́къ, помина́ющихъ крѣ́пость Бо́жiю, да́же до вѣ́ка:
и да сотвори́тъ тебѣ́ сiя́ Бо́гъ въ воз­ноше́нiе вѣ́чное, е́же посѣща́ти тя́ во благи́хъ, за е́же не пощадѣ́ла еси́ души́ тво­ея́ смире́нiя ра́ди ро́да на́­шего, но посо́б­ст­вовала еси́ паде́нiю на́­шему, въ правотѣ́ ходи́в­ши предъ Бо́гомъ на́шимъ. И рѣ́ша вси́ лю́дiе: бу́ди, бу́ди.
Синодальный
Когда поздно стало, рабы его поспешили удалиться, а Вагой, отпустив предстоявших пред лицем его господина, затворил шатер снаружи, и они пошли к постелям своим, так как все были утомлены продолжительностью пира.
В шатре осталась одна Иудифь с Олоферном, упавшим на ложе свое, потому что был переполнен вином.
Иудифь велела служанке своей стать вне спальни ее и ожидать ее выхода, как было каждый день, сказав, что она выйдет на молитву. То же самое сказала она и Вагою.
Когда все от нее ушли и никого в спальне не осталось, ни малого, ни большого, Иудифь, став у постели Олоферна, сказала в сердце своем: Господи, Боже всякой силы! призри в час сей на дела рук моих к возвышению Иерусалима,
ибо теперь время защитить наследие Твое и исполнить мое намерение, поразить врагов, восставших на нас.
Потом, подойдя к столбику постели, стоявшему в головах у Олоферна, она сняла с него меч его
и, приблизившись к постели, схватила волосы головы его и сказала: Господи, Боже Израиля! укрепи меня в этот день.
И изо всей силы дважды ударила по шее Олоферна и сняла с него голову
и, сбросив с постели тело его, взяла со столбов занавес. Спустя немного она вышла и отдала служанке своей голову Олоферна,
а эта положила ее в мешок со съестными припасами, и обе вместе вышли, по обычаю своему, на молитву. Пройдя стан, они обошли кругом ущелье, поднялись на гору Ветилуи и пошли к воротам ее.
Иудифь издали кричала сторожившим при воротах: отворите, отворите ворота! с нами Бог, Бог наш, чтобы даровать еще силу Израилю и победу над врагами, как даровал Он и сегодня.
Как только услышали городские мужи голос ее, поспешили прийти к городским воротам и созвали старейшин города.
И сбежались все, от малого до большого, так как приход ее был для них сверх ожидания, и, отворив ворота, приняли их, и, зажегши для освещения огонь, окружили их.
Она же сказала им громким голосом: хвалите Господа, хвалите, хвалите Господа, что Он не удалил милости Своей от дома Израилева, но в эту ночь сокрушил врагов наших моею рукою.
И, вынув голову из мешка, показала ее и сказала им: вот голова Олоферна, вождя Ассирийского войска, и вот занавес его, за которым он лежал от опьянения, – и Господь поразил его рукою женщины.
Жив Господь, сохранивший меня в пути, которым я шла! ибо лице мое прельстило Олоферна на погибель его, но он не сделал со мною скверного и постыдного греха.
Весь народ чрезвычайно изумился; пали, поклонились Богу и единодушно сказали: благословен Ты, Боже наш, уничиживший сегодня врагов народа Твоего!
А Озия сказал ей: благословенна ты, дочь, Всевышним Богом более всех жен на земле, и благословен Господь Бог, создавший небеса и землю и наставивший тебя на поражение головы начальника наших врагов;
ибо надежда твоя не отступит от сердца людей, помнящих силу Божию, до века.
Да вменит тебе это Бог в вечную славу и да наградит тебя благами за то, что ты жизни твоей не пощадила при унижении рода нашего, но выступила вперед, когда мы падали, ты, право ходившая пред Богом нашим. И весь народ сказал: да будет, да будет!
Грузинский
რომ მოსაღამოვდა, მორჩილნი მალე წავიდნენ და ბაგუამ გარედან ჩაკეტა კარავი. დაითხოვა გუშაგები თავისი ბატონისგან და ისინიც თავ-თავიანთი საწოლებისკენ გაემართნენ, რადგან ყველანი გასავათებული იყვნენ უზომო სმისაგან.
მარტო დარჩა ივდითი კარავში ოლოფერნესთან, რომელიც ღვინონასვამი გაშხლართული იყო თავის საწოლზე.
უთხრა ივდითმა თავის მხევალს, რომ საძინებლის გარეთ გამდგარიყო და დალოდებოდა მის გამოსვლას. როგორც ყოველდღე, ახლაც უთხრა, რომ სალოცავად გადიოდა, ბაგუასაც იგივე უთხრა.
ყველა წავიდ-წამოვიდა, არავინ დარჩენილა საძინებელში, არც მცირე, არც დიდი. დადგა ივდითი ოლოფერნეს საწოლთან და გულში თქვა: უფალო, ღმერთო ყოველთა ძალთაო, ახლა მოხედე ჩემ ხელთა საქმეს, იერუსალიმის ასამაღლებლად აღსასრულებელს.
სწორედ ახლა დადგა ჟამი, რომ შეეწიო შენს სამკვიდროს და აღასრულო ჩემი განზრახვა მტრების განადგურებისა, რომლებიც აღდგნენ ჩვენს წინააღმდეგ.
მივიდა იგი საწოლის სვეტთან, რომელიც ოლოფერნეს თავის მხარეს იყო, და ჩამოხსნა მასზე ჩამოკიდებული მახვილი.
მიუახლოვდა საწოლს, სწვდა თმებში და თქვა: გამაძლიერე მე, უფალო, ღმერთო ისრაელისაო, დღევანდელ დღეს.
მერე ორჯერ დაჰკრა კისერზე მთელი ძალით და თავი მოკვეთა.
გადააგორა მისი გვამი საწოლიდან და სვეტებიდან ჩამოაგდო გავალაკი. ცოტა ხნის მერე გამოვიდა და მისცა მოახლეს ოლოფერნეს თავი.
მან კი ჩააგდო იგი საგზლის გუდაში და ორივენი ერთად გავიდნენ, როგორც ჩვეულებისამებრ სალოცავად გადიოდნენ. გაიარეს ბანაკი, შემოუარეს ხევს, ავიდნენ ბეთულიას მთაზე და მის კარიბჭეს მიადგნენ.
შორიდანვე შესძახა ივდითმა მცველებს: გააღეთ, გააღეთ კარიბჭე, ჩვენთანაა ღმერთი. იგი მომადლებს ძლიერებას ისრაელს და დათრგუნავს მტრებს, როგორც დღევანდელ დღეს მოიმოქმედა.
როცა ქალაქის კაცებმა გაიგონეს მისი ხმა, ქალაქის კარიბჭისკენ გაეშურნენ და შეჰყარეს ქალაქის უხუცესები.
გამორბოდა ყველა, პატარა თუ დიდი, რადგან დაუჯერებელი იყო მათთვის მისი დაბრუნება. გააღეს კარიბჭე, შეეგებნენ მათ, აანთეს ცეცხლი გასანათებლად და გარსშემოეხვივნენ.
ხმამაღლა უთხრა მათ ივდითმა: ადიდეთ უფალი, ადიდეთ! ადიდეთ უფალი, რომელმაც არ მოაშორა თავისი წყალობა ისრაელის სახლს და ჩემი ხელით გაანადგურა მტრები ამ ღამეს.
ამოიღო თავი გუდიდან, აჩვენა მათ და უთხრა: აი, აშურელთა ჯარის მხედართმთავრის, ოლოფერნეს თავი და აი, გავალაკი, რომლის ქვეშაც იწვა გალეშილი. გაანადგურა იგი უფალმა ქალის ხელით.
იცოცხლოს უფალმა, რომელმაც დამიცვა ჩემს გზაზე, რომლითაც გავემართე, რათა დასაღუპავად მეცთუნებინა იგი ჩემი გარეგნობით, არ აღასრულებინა ცოდვა ჩემს შესაბილწად და შესარცხვენად.
ძლიერ განცვიფრდა მთელი ერი. მუხლი მოიდრიკეს, თაყვანი სცეს ღმერთს და თქვეს ერთხმად: კურთხეულ ხარ, ღმერთო ჩვენო, რომელმაც არარაობად აქციე შენი ერის მტრები დღევანდელ დღეს.
უთხრა მას ყუზიამ: კურთხეულ ხარ შენ, ასულო, მაღალი ღმერთისგან მთელი ქვეყნიერების ასულთა შორის და კურთხეულია უფალი ღმერთი, რომელმაც დაამკვიდრა ცანი და ქვეყანა, და წაგიძღვა, რომ ჩვენი მტრების მთავრისათვის თავი მოგეკვეთა.
არ მოაკლდება შენი იმედი ადამიანთა გულებს, რომელთაც უკუნისამდე ეხსომებათ ღმერთის ძლევამოსილება.
უფალმა მოგაგოს სანაცვლო საუკუნო პატივითა და კურთხევით, რომ სიცოცხლე გაიმეტე, როცა ჩვენი მოდგმა დამდაბლებული იყო, და შური იძიე ჩვენი დაცემისთვის და წრფელი გზით იარე ჩვენი ღმერთის წინაშე. შესძახა მთელმა ერმა: იქმნას, იქმნას.
Juudit tapab Olovernese
Aga kui õhtu oli jõudnud, ruttasid tema teenrid minema. Ja Bagoas sulges telgi väljastpoolt ning ajas juuresolijad välja oma isanda palge eest. Need läksid oma magamisasemeile, sest nad kõik olid väsinud, kuna joomine oli kestnud kaua.
Ainult Juudit jäeti telki koos Olovernesega, kes oli langenud oma asemele, sest vein oli teinud ta joobnuks.
Ja Juudit oli käskinud oma teenijat, et see viibiks tema magamiskambri ees ja nagu iga päev ootaks tema väljatulekut. Ta oli nimelt ütelnud, et ta läheb oma palvusele. Sedasama oli ta rääkinud ka Bagoasele.
Kui kõik olid Olovernese juurest ära läinud ja magamiskambrisse ei olnud jäänud kedagi, ei väikest ega suurt, siis astus Juudit tema aseme juurde ja ütles oma südames: „Issand, kõigeväeline Jumal, vaata sel tunnil minu kätetöö peale Jeruusalemma ülendamiseks!
Sest nüüd on aeg aidata sinu omandrahvast ja teoks teha minu ettevõte vaenlaste hukkamiseks, kes meie vastu on tõusnud!”
Ja ta läks voodisamba juurde, mis oli Olovernese pea kohal, võttis sealt tema mõõga
ja astudes voodi ette, haaras kinni tema juustest ning ütles: „Tee mind tugevaks sel päeval, Issand, Iisraeli Jumal!”
Siis ta lõi kõigest jõust kaks korda tema kaela ja raius maha tema pea.
Tema keha veeretas ta voodist välja, rebides ka kattevõrgu sammaste küljest. Ja kohe pärast seda ta läks ning andis Olovernese pea oma teenijale,
kes viskas selle oma leivakotti. Siis nad mõlemad läksid üheskoos välja nagu oma kombekohasele palvusele. Ja kui nad olid läbinud leeri, läksid nad ümber oru, tõusid üles Betuulia mäele ning tulid selle väravate ette.
Juuditi tagasitulek
Juudit hüüdis eemalt väravavahtidele: „Avage, avage värav! Issand, meie Jumal, on koos meiega, tehes vägevaid tegusid Iisraelis ja näidates jõudu vaenlaste vastu, nõnda nagu ta tänagi on teinud.”
Ja sündis, kui linna mehed kuulsid tema häält, et nad tõttasid alla linnavärava juurde ja kutsusid kokku linnavanemad.
Ja kõik, väikesed ja suured, jooksid kokku, sest tema tulek oli neile uskumatu. Nad tegid värava lahti ning võtsid tulijad vastu. Siis nad süütasid valgustuseks tule ja kogunesid tulijate ümber.»
Aga Juudit hüüdis neile valju häälega: „Kiitke Jumalat, kiitke! Kiitke Jumalat, kes ei ole oma halastust keelanud Iisraeli soole, vaid on täna öösel hukanud meie vaenlased minu käe läbi!”
Siis ta võttis kotist pea, näitas seda ja ütles neile: „Vaata, see on Olovernese, Assuri sõjaväe ülempealiku pea, ja näe, siin on kattevõrk, mille all ta joobnuna magas! Issand lõi ta maha naise käe läbi!
Ja nii tõesti kui elab Issand, kes mind on hoidnud teel, mida ma käisin: minu nägu ahvatles teda, hukatuseks temale enesele, aga minuga ta pattu ei teinud, mis mind oleks rüvetanud ja häbistanud.”
Siis kogu rahvas hämmastus väga ja nad kummardasid Jumalat austades ning üksmeelselt üteldes: „Ole kiidetud, meie Jumal, kes tänasel päeval oled alandanud oma rahva vaenlased!”
Ja Ussija ütles temale: „Ole õnnistatud, tütar, kõigekõrgema Jumala poolt kõigi naiste hulgas maa peal! Ja olgu kiidetud Issand Jumal, taeva ja maa Looja, kes sind on juhtinud raiuma meie vaenlaste väeülema pead!
Jah, usk, mis sinul oli, ei lahku iialgi nende inimeste südamest, kes igavesti meenutavad Jumala väge.
Ja Jumal lasku see saada sulle igaveseks auks, et ta sind õnnistab heade tegudega, sellepärast et sa ei säästnud oma hinge meie rahva alanduses, vaid astusid vastu meie langusele, käies õiget teed meie Jumala palge ees!» Ja kogu rahvas ütles: «Nõnda sündigu! Nõnda sündigu!”
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible