Скрыть

Иуди́ѳъ, Глава 8

Толкования
8:1
8:2
8:3
8:4
8:5
8:6
8:7
8:8
8:9
8:10
8:11
8:12
8:13
8:15
8:16
8:17
8:18
8:19
8:20
8:21
8:22
8:23
8:24
8:25
8:26
8:27
8:28
8:29
8:30
8:31
8:32
8:33
8:34
8:35
8:36
Церковнославянский (рус)
И услы́ша во дне́хъ о́нѣхъ Иуди́ѳъ дще́рь Мерарі́и, сы́на о́ксова, сы́на Ио́сифова, сы́на Озiи́лева, сы́на Елкі́ева, сы́на Анані́ева, сы́на гедео́нова, сы́на Рафаи́нова, сы́на акиѳо́нова, сы́на илі́ева, сы́на Елiа́вова, сы́на наѳанаи́лева, сы́на Саламiи́лева, сы́на Саласадаі́ева, сы́на Иеи́лева.
И му́жъ ея́ Манассі́а, от­ пле́мене ея́ и оте́че­ст­ва ея́, и у́мре во дне́хъ жа́твы ячме́ня:
настоя́ше бо надъ вя́жущими снопы́ на по́ли, и зно́й прiи́де на главу́ его́, и паде́ на о́дръ и сконча́ся во ветилу́и гра́дѣ сво­е́мъ: и погребо́ша его́ со отцы́ его́ на селѣ́ су́щемъ посредѣ́ Доѳаи́ма и Валамо́на.
И бѣ́ Иуди́ѳъ въ дому́ сво­е́мъ вдо́в­ст­ву­ю­щи лѣ́та три́ и ме́сяцы четы́ри.
И сотвори́ себѣ́ жили́ще на кро́вѣ до́му сво­его́ и воз­ложи́ на чре́сло свое́ вре́тище, и бя́ху на не́й ри́зы вдов­ст­ва́ ея́:
и постя́шеся вся́ дни́ вдов­ст­ва́ сво­его́ кромѣ́ предсуббо́тiй и суббо́тъ, и предновоме́сячiй и новоме́сячiй, и пра́здниковъ и ра́дованiй до́му Изра́илева:
и бѣ́ добра́ ви́домъ и красна́ взо́ромъ зѣло́: и оста́ви е́й Манассі́а му́жъ ея́ сребро́ и зла́то, и о́троки и отрокови́цы, и скоты́ и се́ла, и пребыва́­ше надъ ни́ми:
и не бѣ́, и́же бы нане́слъ е́й глаго́лъ злы́й поне́же боя́шеся Бо́га зѣло́.
И услы́ша глаго́лы люді́й злы́я на нача́лника, я́ко воз­малоду́ше­с­т­воваша о ску́дости во́дъ: и слы́ша вся́ словеса́ Иуди́ѳъ, я́же глаго́лаше къ ни́мъ Озі́а, я́ко кля́т­ся и́мъ преда́ти гра́дъ по пяти́ дне́хъ Ассири́омъ:
и посла́в­ши рабы́ню свою́, при­­ста́вницу всему́ имѣ́нiю ея́, при­­зва́ Озі́ю и хаврі́на и Харми́на, старѣ́йшинъ гра́да сво­его́.
И прiидо́ша къ не́й, и рече́ къ ни́мъ: послу́шайте у́бо мене́, нача́лницы живу́щихъ во ветилу́и, я́ко непра́во сло́во ва́­ше, е́же глаго́ласте предъ людьми́ въ де́нь се́й, и уста́висте кля́тву, ю́же глаго́ласте между́ Бо́гомъ и ва́ми, и рѣ́сте преда́ти гра́дъ враго́мъ на́шымъ, а́ще не въ ты́я обрати́т­ся Госпо́дь помощи́ на́мъ:
и ны́нѣ кто́ есте́ вы́, и́же искуси́сте Бо́га во дне́шнiй де́нь, и уста́висте кромѣ́ Бо́га посредѣ́ сыно́въ человѣ́ческихъ?
и ны́нѣ Го́спода Вседержи́теля испыту́ете, и ничто́же позна́ете да́же до вѣ́ка,
поне́же глубины́ се́рдца человѣ́ческаго не изслѣ́дите и слове́съ мы́сли его́ не пости́гнете: и ка́ко Бо́га, и́же сотвори́ вся́ сiя́, испыта́ете, и у́мъ его́ увѣ́даете, и мы́сль его́ позна́ете? ника́коже, бра́тiя, не прогнѣвля́йте Го́спода Бо́га на́­шего:
Зане́ а́ще не восхо́щетъ въ пяти́ днѣ́хъ помощи́ на́мъ, то́й и́мать вла́сть въ кі́ихъ хо́щетъ покры́ти дне́хъ, или́ и истреби́ти на́съ предъ лице́мъ враго́въ на́шихъ:
вы́ же не одолжа́йте совѣ́тами Го́спода Бо́га на́­шего, зане́ не я́ко человѣ́ку Бо́гу прети́ти, ниже́ я́ко сы́на человѣ́ча суди́ти:
сего́ ра́ди ожида́юще от­ него́ спасе́нiя, при­­зове́мъ его́ на по́мощь на́шу, и послу́шаетъ гла́са на́­шего, а́ще бу́детъ ему́ уго́дно:
и́бо не воста́ въ ро́дѣхъ на́шихъ, ниже́ е́сть во дне́шнiй де́нь, ниже́ пле́мя, ниже́ оте́че­с­т­во, ниже́ со́нмъ, ниже́ гра́дъ от­ на́съ, и́же покланя́ют­ся бого́мъ рукотворе́н­нымъ, я́коже бы́сть въ пе́рвыхъ дне́хъ,
и́хже ра́ди преда́ни бы́ша подъ ме́чь и на расхище́нiе отцы́ на́ши и падо́ша паде́нiемъ вели́кимъ предъ врага́ми на́шими:
мы́ же ина́го Бо́га не позна́хомъ ра́звѣ его́, тѣ́мже упова́емъ, я́ко не пре́зритъ на́съ, ниже́ от­ ро́да на́­шего:
поне́же, внегда́ взя́тымъ бы́ти на́мъ, та́ко ся́детъ вся́ Иуде́а, и расхище́на бу́дутъ свята́я на́ша, и взы́щетъ оскверне́нiя и́хъ от­ у́стъ на́шихъ,
и убие́нiя бра́тiи на́­шея и плѣне́нiе земли́ и опустѣ́нiе наслѣ́дiя на́­шего обрати́тъ на главу́ на́шу во язы́цѣхъ, идѣ́же а́ще порабо́таемъ та́мо, и бу́демъ въ собла́знъ и въ поноше́нiе предъ стяжа́в­шими на́съ,
и́бо не испра́вит­ся слу́жба на́ша въ благода́ть, но въ безче́стiе положи́тъ ю́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ:
и ны́нѣ, бра́тiя, пока́жемъ бра́тiи на́­шей, я́ко от­ на́съ зави́ситъ душа́ и́хъ, и свята́я и до́мъ и олта́рь утвержда́ет­ся на на́съ:
кромѣ́ си́хъ всѣ́хъ воз­благодари́мъ Го́сподеви Бо́гу на́­шему, и́же искуша́етъ на́съ, я́коже и отце́въ на́шихъ:
помяни́те, ели́ка сотвори́ со Авраа́момъ, и ели́кими искуша́­ше Исаа́ка, и ели́ка бы́ша Иа́кову въ Месо­пота́мiи Си́рстѣй, пасу́щу о́вцы Лава́на бра́та ма́тере сво­ея́,
Зане не я́коже о́ныхъ искуси́ во истяза́нiи се́рдца и́хъ, и на́съ не оби́дѣ, но въ науче́нiе наказу́етъ Госпо́дь при­­ближа́ющихся ему́.
И рече́ къ не́й Озі́а: вся́, ели́ка рекла́ еси́, благи́мъ сре́дцемъ глагола́ла еси́, и нѣ́сть, и́же бы противоста́лъ словесе́мъ тво­и́мъ,
поне́же не ны́нѣ му́дрость твоя́ я́вна е́сть, но от­ нача́ла дні́й тво­и́хъ вѣ́даютъ вси́ лю́дiе ра́зумъ тво́й, ка́ко бла́го е́сть смышле́нiе се́рдца тво­его́:
но лю́дiе жажда́ху зѣло́ и при­­ну́диша сотвори́ти на́съ, я́коже глаго́лахомъ и́мъ, и навести́ кля́тву на на́съ, ея́же не престу́пимъ:
и ны́нѣ моли́ся о на́съ, и́бо жена́ благо­чести́ва еси́, и по́слетъ Госпо́дь до́ждь во исполне́нiе рво́въ на́шихъ, и оскудѣва́ти не бу́демъ ктому́.
И рече́ къ ни́мъ Иуди́ѳъ: послу́шайте мене́, и сотворю́ дѣ́ло, е́же простре́т­ся въ ро́ды родо́въ сыно́мъ ро́да на́­шего:
вы́ ста́нете при­­ вратѣ́хъ въ но́щь сiю́, и изы́ду а́зъ съ рабы́нею мо­е́ю, и во дне́хъ, по ни́хже рѣ́сте преда́ти гра́дъ враго́мъ на́шымъ, посѣти́тъ Госпо́дь Изра́иля руко́ю мо­е́ю:
вы́ же не испыту́йте дѣ́ла мо­его́, не бо́ реку́ ва́мъ, до́ндеже соверша́т­ся, я́же а́зъ творю́.
И рече́ Озі́а и нача́лницы къ не́й: иди́ съ ми́ромъ, и Госпо́дь Бо́гъ предъ тобо́ю на от­мще́нiе враго́въ на́шихъ.
И воз­вра́щьшеся от­ жили́ща, идо́ща ко ополче́ниемъ сво­и́мъ.
Синодальный
В эти дни услышала Иудифь, дочь Мерарии, сына Окса, сына Иосифа, сына Озиила, сына Елкия, сына Анании, сына Гедеона, сына Рафаина, сына Акифона, сына Илия, сына Елиава, сына Нафанаила, сына Саламиила, сына Саласадая, сына Иеиля.
Муж ее Манассия, из одного с нею колена и племени, умер во время жатвы ячменя;
потому что, когда он стоял в поле близ вязавших снопы, зной пал на его голову, – и он слег в постель и умер в своем городе Ветилуе; его похоронили с отцами его на поле между Дофаимом и Валамоном.
И вдовствовала Иудифь в своем доме три года и четыре месяца.
Она сделала для себя на кровле дома своего шатер, возложила на чресла свои вретище, и были на ней одежды вдовства ее.
Она постилась все дни вдовства своего, кроме дней пред субботами и суббот, дней пред новомесячиями и новомесячий, и праздников и торжеств дома Израилева.
Она была красива видом и весьма привлекательна взором; муж ее Манассия оставил ей золото и серебро, слуг и служанок, скот и поля, чем она и владела.
И никто не укорял ее злым словом, потому что она была очень богобоязненна.
Услышала она о дурных речах народа против начальника, потому что они малодушествовали по причине оскудения воды, услышала Иудифь и о всех словах, которые сказал им Озия, как он поклялся им чрез пять дней сдать город Ассириянам,
и послала она служанку свою, распоряжавшуюся всем ее имуществом, пригласить Озию, Хаврина и Хармина, старейшин ее города.
Они пришли, – и она сказала им: выслушайте меня, начальники жителей Ветилуи! неправо слово ваше, которое вы сегодня сказали перед народом, и положили клятву, которую изрекли между Богом и вами, и сказали, что сдадите город нашим врагам, если на этих днях Господь не поможет нам.
Кто же вы, искушавшие сегодня Бога и ставшие вместо Бога посреди сынов человеческих?
Вот, вы теперь испытуете Господа Вседержителя, но никогда ничего не узнаете;
потому что вам не постигнуть глубины сердца у человека и не понять слов мысли его: как же испытаете вы Бога, сотворившего все это, и познаете ум Его, и поймете мысль Его? Нет, братья, не прогневляйте Господа, Бога нашего!
Ибо если Он не захочет помочь нам в эти пять дней, то Он имеет власть защитить нас в какие угодно Ему дни, или поразить нас пред лицем врагов наших.
Не отдавайте же в залог советов Господа Бога нашего: Богу нельзя грозить, как человеку, нельзя и указывать Ему, как сыну человеческому.
Посему, ожидая от Него спасения, будем призывать Его к себе на помощь, и Он услышит голос наш, если это Ему будет угодно.
Ибо не было в родах наших, и нет в настоящее время ни колена, ни племени, ни народа, ни города у нас, которые кланялись бы богам рукотворенным, как было в прежние дни,
за что отцы наши преданы были мечу и расхищению и пали великим падением пред нашими врагами.
Но мы не знаем другого Бога, кроме Его, а потому и надеемся, что Он не презрит нас и никого из нашего рода.
Ибо с пленением нас падет и вся Иудея, и святыни наши будут разграблены, и Он взыщет осквернение их от уст наших,
и убиение братьев наших и пленение земли и опустошение наследия нашего обратит на нашу голову среди народов, которым мы будем порабощены, и будем в соблазн и поношение у тех, которые овладеют нами;
потому что рабство не послужит нам в честь, но Господь, Бог наш, вменит его в бесчестие.
Итак, братья, покажем братьям нашим, что от нас зависит жизнь их, и на нас утверждаются и святыни, и дом Господень, и жертвенник.
За все это возблагодарим Господа, Бога нашего, Который испытует нас, как и отцов наших.
Вспомните, что́ Он сделал с Авраамом, чем искушал Исаака, что́ было с Иаковом в Сирской Месопотамии, когда он пас овец Лавана, брата матери своей:
как их искушал Он не для истязания сердца их, так и нам не мстит, а только для вразумления наказывает Господь приближающихся к Нему.
Озия сказал ей: все, что ты сказала, сказала от доброго сердца, и никто не будет противиться словам твоим,
ибо не с настоящего только дня известна мудрость твоя, но от начала дней твоих весь народ знает разум твой и доброе расположение твоего сердца.
Но народ истомился от жажды и принудил нас поступить так, как мы сказали им, и обязал нас клятвою, которой мы не нарушим.
Помолись же о нас, ибо ты жена благочестивая, и Господь пошлет дождь для наполнения водохранилищ наших, и мы больше не будем изнемогать от жажды.
Иудифь сказала им: послушайте меня, – и я совершу дело, которое пронесется сынами рода нашего в роды родов.
Станьте в эту ночь у ворот, – а я выйду с моею служанкою, и в продолжение дней, после которых вы решили отдать город нашим врагам, Господь посетит Израиля моею рукою.
Только не расспрашивайте о моем предприятии, потому что я не скажу вам, доколе не совершится то, что я намерена сделать.
И сказал ей Озия и начальники: ступай с миром, и Господь Бог пред тобою на отмщение врагам нашим!
И вышли из шатра ее и пошли к полкам своим.
Эстонский
Juudit
Aga neil päevil kuulis sellest Juudit, Ooksi poja Merari tütar. Ooks oli Joosepi poeg, kes oli Ussieli poeg, kes oli Elkija poeg, kes oli Ananiase poeg, kes oli Gideoni poeg, kes oli Refaimi poeg, kes oli Ahituubi poeg, kes oli Eelija poeg, kes oli Hilkija poeg, kes oli Eliabi poeg, kes oli Naatanaeli poeg, kes oli Selumieli poeg, kes oli Suurisaddai poeg, kes oli Iisraeli poeg.
Juuditi mees Manasse, temaga samast suguharust ja suguvõsast, oli surnud odralõikuse ajal.
Kui ta seisis nende juures, kes põllul vihke sidusid, sai ta kuumarabanduse ja heitis voodisse ning suri Betuulias, oma linnas. Ja ta maeti oma vanemate juurde väljale, mis on Dotani ja Balamooni vahel.
Juudit oli lesena elanud oma kojas kolm aastat ja neli kuud
ning oli enesele teinud telgi oma koja katusele. Ta oli pannud kotiriide niuetele ja tal olid leseriided seljas.
Ja lesepõlves paastus ta iga päev, välja arvatud hingamispäeva eelpäevil ja hingamispäevil, noorkuupäeva eelpäevil ja noorkuupäevil, pidupäevil ja Iisraeli soo rõõmupäevil.
Tal oli veetlev välimus ja väga ilus nägu. Tema mees Manasse oli jätnud talle kulda ja hõbedat, sulaseid ja teenijaid, veiseid ja põlde. Ja need jäid temale.
Ei olnud ühtki, kes oleks temast kurja kõnelnud, sest ta kartis väga Jumalat.
Juudit sõitleb rahva ülemaid
Kui Juudit kuulis rahva kurje sõnu ülema vastu, kuna nad veepuuduse pärast olid julguse kaotanud, ja kui ta kuulis kõiki sõnu, mida Ussija neile oli ütelnud, kuidas ta neile oli vandudes lubanud, et ta viie päeva pärast annab linna üle assüürlastele,
siis ta läkitas oma teenija, kes oli kogu tema varanduse ülevaataja, kutsuma linnavanemaid Habrit ja Karmit.
Ja kui need tema juurde tulid, siis ta ütles neile: „Kuulake ometi mind, Betuulia elanike ülemad! Sest ei ole õige teie sõna, mida te täna olete rahva ees rääkinud, kui olete lubanud vandega, mille olete andnud Jumalale, üteldes, et annate linna meie vaenlastele, kui Issand neil päevil ei pöördu meid aitama!
Sest kes te õieti olete, et te täna olete kiusanud Jumalat ja olete astunud Jumala asemele inimlaste keskele?
Jah, küsige nüüd kõigeväeliselt Issandalt, aga te ei saa eales midagi teada!
Sest teie ei saa uurida inimsüdame sügavust ega mõista tema mõtteviisi; kuidas tahate siis uurida Jumalat, kes selle kõik on teinud, ja ära tunda tema meelsust ning mõista tema kavatsust? Ei iialgi, vennad! Ärge vihastage Issandat, meie Jumalat!
Sest kui ta selle viie päeva jooksul ei taha meid aidata, siis on temal ometi meelevald meid kaitsta päeval, mil ta ise tahab, või meid hävitada meie vaenlaste ees.
Teie aga ärge nõudke meie Issandalt Jumalalt tagatisi, sest Jumal ei ole nagu inimene, keda võib ähvardada, ega nagu inimlaps, kes kõhkleb.
Seepärast oodakem päästmist temalt ja hüüdkem teda meile appi, ja tema kuuleb meie häält, kui see temale meeldib!
Sest meie sugupõlvedes ei ole tõusnud kedagi ega ole meie hulgas tänapäevalgi ühtki suguharu või perekonda või paika või linna, mis austaks kätega tehtud jumalaid, nõnda nagu on sündinud muistseil päevil,
mistõttu meie vanemad anti mõõga ja riisumise kätte ja nad langesid suures kaotuses meie vaenlaste ees.
Meie aga ei tunne ühtki muud Jumalat peale tema, seepärast me loodame, et ta ei põlga meid ega mitte kedagi meie soost.
Sest kui meid tõesti vallutatakse, siis vallutatakse ka kogu Juuda ja meie pühad paigad rüüstatakse. Aga nende teotamise eest nõuab ta tasu meie verelt.
Meie vendade tapmise ja maa vangiviimise ning meie pärisosa laastamise laseb ta tulla meie pea peale paganate keskel, kus peame olema orjad ning saama pahanduseks ja naeruks oma isandate ees.
Sest meie orjapõlvest ei tule rõõmu, vaid Issand, meie Jumal, teeb selle häbiks.
Ja nüüd, vennad, näidakem oma vendadele, et nende hing oleneb meist ja et pühad paigad, tempel ja altar, toetuvad meile!
Kõige selle juures tänagem Issandat, oma Jumalat, kes meid proovile paneb niisamuti nagu meie vanemaid!
Meenutagem, mida ta tegi Aabrahamiga, ja kuidas ta proovile pani Iisaki, ja mis juhtus Jaakobile Süüria Mesopotaamias, kui ta karjatas oma ema venna Laabani lambaid!
Sest nõnda nagu ta neid tulega proovis, et läbi katsuda nende südameid, nõnda ta ei ole meidki nüüd nuhelnud; Issand karistab ainult manitsuseks neid, kes tema juurde tulevad.”
Ussija vabandab ennast
Siis Ussija vastas temale: «Kõik, mida sa oled ütelnud, oled sa rääkinud vagast südamest, ja ei ole kedagi, kes sinu sõnadele vastu vaidleks.
Sest sinu tarkus ei ole ilmsiks saanud alles täna, vaid niikaua kui sa oled elanud, on kogu rahvas tundnud sinu tarkust, ja et see, mida sa oma südames mõtled, on hea.
Rahval on aga suur janu, ja nad sundisid meid tegema nii, nagu oleme neile ütelnud, ja võtma enda peale vande, mida me ei või tühistada.
Palveta nüüd meie eest, sest sa oled jumalakartlik naine, et Issand annaks vihma meie kaevude täiteks ja meil enam ei oleks puudust!»
Juudit lubab tuua lahenduse
Juudit ütles siis neile: „Kuulake mind! Mina teen ühe teo, millest meie rahva poegade keskel jutustatakse põlvest põlve.
Täna öösel seiske väravas, mina lähen välja koos oma teenijaga, ja nende päevade jooksul, mille järel te lubasite linna anda meie vaenlastele, kaitseb Issand Iisraeli minu käe läbi!
Aga ärge uurige minu tegemisi, sest ma ei räägi sellest teile enne, kui olen oma töö lõpetanud!”
Ussija ja ülemad ütlesid siis temale: „Mine rahuga ja Issand Jumal käigu sinu ees kättemaksmiseks meie vaenlastele!”
Seejärel nad lahkusid telgist ja läksid tagasi oma kohtadele.
მოესმა ეს ამბები იმხანად ივდითს, ასულს მერარისა, ძისა ოქსისა, ძისა იოსებისა, ძისა ყუზიელისა, ძისა ხილკიასი, ძისა ხანანიასი, ძისა გედეონისა, ძისა რაფაიმისა, ძისა ახიტობისა, ძისა ელიასი, ძისა ელიაბისა, ძისა ნათანაელისა, ძისა შელამიაჰუსი, ძისა შარაშადაისა, ისრაელიანისა.
მისი ქმარი მენაშე მისივე გვარისა და ტომისა იყო. პურის მკის ჟამს მოკვდა იგი.
მინდორში ძნების მკონავებს ადგა თავს, დაისიცხა, ჩავარდა ლოგინად და აღესრულა ბეთულიაში, თავის ქალაქში. დაკრძალეს იგი თავისი მამა-პაპის გვერდით, ველზე, რომელიც მდებარეობს დოთანსა და ბალამონს შორის.
სამი წელი და ოთხი თვე ქვრივობდა ივდითი თავის სახლში.
გაიკეთა თავისთვის კარავი საცხოვრებელ სახლთან, წელზე ძაძა შემოირტყა და სამგლოვიარო ტანისამოსი ჩაიცვა.
მარხულობდა თავისი ქვრივობის ყოველ დღეს, პარასკევისა და შაბათის გარდა, ახალმთვარობის წინა დღისა და ახალმთვარობა დღის გარდა, ისრაელის სახლის დღესასწაულებისა და სამხიარულო დღეების გარდა.
მშვენიერი იყო გარეგნობით და ძალზე ლამაზი შესახედავი. დაუტოვა მისმა ქმარმა მენაშემ ოქრო და ვერცხლი, ყმები და მხევლები, საქონელი და მინდვრები და ისიც პატრონობდა ამას ყველაფერს.
აუგს ვერავინ იტყოდა მასზე, ძალზე ღვთისმოშიში იყო.
როცა მოისმინა მან ხალხის ბოროტი ნათქვამი მთავრის მიმართ, რადგან სულმოკლენი გახდნენ ისინი წყლის უკმარისობის გამო, მოისმინა ყოველი სიტყვა, რომელიც წარმოთქვა მათ წინაშე ყუზიამ, როგორც შეჰფიცა, რომ ხუთი დღის შემდეგ ჩააბარებდა აშურელებს ქალაქს,
გაგზავნა თავისი მოახლე, მთელი თავისი ქონების ზედამხედველი, ხაბრისისა და ხარმისის, თავისი ქალაქის უხუცესების დასაძახებლად.
რომ მოვიდნენ მასთან, უთხრა: მისმინეთ ბეთულიას მკვიდრთა მთავარნო! უსამართლოა თქვენი სიტყვები, ხალხის წინაშე რომ წარმოთქვით იმ დღეს და ფიცით დაამტკიცეთ ის, რაც თქვით ღმერთსა და ჩვენს შორის, რომ ჩააბარებთ ქალაქს ჩვენს მტრებს, თუ უფალი არ მოგვივლენს წყალობას.
ვინ ხართ თქვენ, ღმერთს რომ გამოსცდით დღევანდელ დღეს და ღმერთზე მაღლა დამდგარხართ ადამიანთა შორის.
ყოვლისმპყრობელ უფალს გამოსცდით, მაგრამ ვერაფერს მიხვდებით უკუნისამდე.
თუკი ადამიანის გულის სიღრმეს ვერ ჩაწვდით და მისი გონების სიტყვები ვერ გაიგეთ, როგორღა შეიცნობთ ღმერთს, რომელმაც შექმნა ეს ყოველივე? მის აზრს როგორღა მისწვდებით? მის განსჯას როგორ გაიგებთ? ნუ ძმებო, ნუ განარისხებთ ჩვენს უფალ ღმერთს!
თუ არ ისურვებს ხუთ დღეში ჩვენს შეწევნას, მისი ნებაა. როცა მოიწადინებს, მაშინ მოგვხედავს ან გაგვანადგურებს ჩვენი მტრების თვალწინ.
თქვენ კი წინასწარ ნუ განსჯით უფლის, ღმერთის განგებას, რადგან ღმერთი კაცი არაა, რომ დავემუქროთ, ადამის ძე არაა, რომ განვსაჯოთ.
ამიტომაც ველოდით მისგან ხსნას, ვუხმოთ შემწედ და გაიგებს ჩვენს ხმას, თუკი ინებებს.
რადგან არავინაა დღესდღეობით ჩვენს თაობაში, არც ტომი, არც გვარი, არც ხალხი, არც ჩვენი რომელიმე ქალაქი, ხელთქმნილ კერპებს რომ ემსახურებოდეს, როგორც ეს ხდებოდა უწინ.
რისთვისაც მიეცა ჩვენი მამა-პაპა მახვილსა და განადგურებას და დიდ განსაცდელში ჩაცვივდნენ ჩვენი მტრების თვალწინ.
ჩვენ კი სხვა ღმერთს არ ვიცნობთ მის გარდა, ამიტომაც გვეიმედება, რომ არ მოგვიძულებს ჩვენ და ჩვენს მოდგმას.
რადგან ჩვენი დაპყრობით დაპყრობილ იქნება მთელი იუდა, შეიბღალება ჩვენი სიწმიდენი და ჩვენს სისხლს მოჰკითხავს უფალი მათ უწმიდურებას.
ჩვენ თანამოძმეთა გაწყვეტას, ქვეყნის წარტყვევნას და ჩვენი სამკვიდრებლის გაუდაბურებას ჩვენზევე მოაქცევს იმ ხალხთა შორის, რომელთა მონები გავხდებით აქ. საკიცხველნი და საგინებელნი შევიქნებით ჩვენ დამმონებელთა წინაშე.
რადგან მონობა ვერ მიგვამთხვევს მადლს, პირიქით, უპატიობად გადააქცევს მას უფალი, ღმერთი ჩვენი.
ახლა კი, მოძმეებო, ვუჩვენოთ მაგალითი ჩვენ მოძმეებს, რადგან ჩვენზეა დამოკიდებული მათი სიცოცხლე, ჩვენზე დგას სიწმიდენი, ტაძარი და სამსხვერპლო.
მიუხედავად ყველაფრისა, მაინც მადლობა მივაგოთ უფალს, ღმერთს, რომელიც გვცდის ჩვენ, როგორც ჩვენს მამა-პაპას ცდიდა.
გაიხსენეთ, რა უყო მან აბრაამს, როგორ გამოსცადა ისაკი, რა არ გადახდა თავს იაკობს შუამდინარეთში, დედის ძმის, ლაბანის ცხვრებს რომ მწყემსავდა.
და როგორც ისინი არ გამოუტარებია ცეცხლში მათი გულების გამოსაცდელად, არც ჩვენ დაგვსჯის, არამედ ჭკუის სასწავლად გვტანჯავს უფალი თავისიანებს.
უთხრა მას ყუზიამ: ყველაფერი, რაც თქვი, კეთილი გულით იყო ნათქვამი, და არც წინააღმდეგია ვინმე შენი სიტყვებისა,
რადგან მხოლოდ დღეს არ გამხდარა ნათელი შენი სიბრძნე, არამედ შენი დღეების დასაბამითგან შეიცნო მთელმა ხალხმა შენი გამჭრიახობა, თუ რაოდენ სათნოა შენი გულისპასუხი.
მაგრამ ხალხი დაშვრა წყურვილისგან და გვაიძულა მოვქცეულიყავით ისე, როგორც მათ ველაპარაკეთ და დაგვადებინა ფიცი, რომელსაც ვერ გადავალთ.
ახლა კი, ევედრე ჩვენთვის, რადგან ღვთისნიერი ქალი ხარ და მოგვივლენს უფალი წვიმას ჩვენი წყალსაცავების ასავსებად, რომ არ დავიხოცოთ.
უთხრა მათ ივდითმა: ისმინეთ ჩემი და ისეთ საქმეს მოვიმოქმედებ, რომელიც გადაეცემა თაობიდან თაობას ჩვენ მოდგმაში.
დადექით ამ ღამეს კარიბჭესთან, მე კი ჩემს მოახლესთან ერთად გავალ და იმ ხანში, რომლის მერე ჩვენი მტრებისთვის ქალაქის გადაცემა განგიზრახავთ, ჩემი ხელით შეეწევა უფალი ისრაელს.
ნუ გამოიძიებთ ჩემს საქმეს, მაინც არაფერს გეტყვით, ვიდრე არ აღსრულდება ის, რის გაკეთებასაც ვაპირებ.
მიუგეს მას ყუზიამ და მთავრებმა: მშვიდობით იარე, უფალი ღმერთი იყოს შენი მფარველი ჩვენს მტრებზე შურისსაძიებლად.
გამოვიდნენ ისინი კარვიდან და მიაშურეს თავთავიანთ ადგილებს.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible