Скрыть
18:3
18:6
18:8
18:9
18:10
18:13
18:15
18:16
18:16-17
18:17
18:18
18:20
18:21
18:22
18:23
18:25
18:26
18:27
Церковнославянский (рус)
Въ ты́я дни́ не бя́ше царя́ во Изра́или: и въ ты́я дни́ пле́мя да́ново иска́­ше себѣ́ наслѣ́дiя всели́тися, я́ко не паде́ ему́ наслѣ́дiе до дні́й о́ныхъ средѣ́ племе́нъ сыно́въ Изра́илевыхъ.
И посла́ша сы́нове Да́новы от­ со́нмовъ сво­и́хъ пя́ть муже́й от­ ча́сти сво­ея́, му́жы си́льны от­ сараи́ и есѳао́ла, согля́дати зе́млю и изслѣ́дити ю́, и реко́ша къ ни́мъ: иди́те и изслѣ́дите зе́млю. И прiидо́ша до горы́ Ефре́мли, до до́му ми́хина, и ста́ша та́мо въ дому́ ми́хи.
И ті́и позна́ша гла́съ ю́ноши Леви́тина, и уклони́шася та́мо, и реко́ша ему́: кто́ тя́ при­­веде́ сѣ́мо? и что́ твори́ши въ мѣ́стѣ се́мъ? и что́ тебѣ́ здѣ́?
И рече́ и́мъ: си́це и си́це сотвори́ мнѣ́ ми́ха, и ная́ мя́, и бы́хъ ему́ жре́цъ.
И реко́ша ему́: вопроси́ у́бо Бо́га, и увѣ́мы, а́ще благопоспѣши́т­ся пу́ть на́шъ, въ о́ньже мы́ и́демъ.
И рече́ и́мъ жре́цъ: иди́те съ ми́ромъ: предъ Го́сподемъ пу́ть ва́шъ, въ о́ньже и́дете.
И идо́ша пя́ть му́жiе и прiидо́ша въ лаи́съ: и ви́дѣша люді́й живу́щихъ въ не́мъ, сѣдя́щихъ со упова́нiемъ по обы́чаю Сидо́нянъ, въ тишинѣ́ и наде́ждѣ, и не бѣ́ устраша́яй, или́ посрамля́яй словесе́ на земли́, наслѣ́дникъ истязу́яй сокро́вища: зане́ дале́че бя́ху от­ Сидо́нянъ, и не имя́ху словесе́ съ кі́имъ либо человѣ́комъ.
И прiидо́ша пя́ть муже́й ко бра́тiи сво­е́й въ сараю́ и есѳао́лъ и реко́ша бра́тiи сво­е́й: что́ вы́ сѣдите́?
И рѣ́ша: воста́ните, и взы́демъ на ня́, зане́ ви́дѣхомъ зе́млю, и се́, блага́ зѣло́, и вы́ молчи́те: не облѣни́теся ити́ и вни́ти е́же наслѣ́дити зе́млю:
и егда́ прiи́дете, вни́дете въ лю́ди живу́щыя со упова́нiемъ, а земля́ простра́н­на: я́ко предаде́ ю́ Бо́гъ въ ру́ки ва́шя, мѣ́сто на не́мже нѣ́сть ску́дости во все́мъ е́же на земли́.
И воз­двиго́шася от­ту́ду от­ пле́мене да́нова, от­ сараи́ и есѳао́ла, ше́сть со́тъ муже́й препоя́сани во ору́жiе ополче́нiя,
и взыдо́ша и ополчи́шася въ карiаѳiари́мѣ во Иу́дѣ: сего́ ра́ди нарече́ся мѣ́сто то́ по́лкъ да́новъ и до сего́ дне́: се́ созади́ карiаѳiари́ма.
И преидо́ша от­ту́ду въ го́ру Ефре́млю и прiидо́ша до до́му ми́хина.
И от­вѣща́ша пя́ть муже́й ходи́в­шiи согля́дати зе́млю лаи́съ и реко́ша ко бра́тiи сво­е́й: разумѣ́сте ли, я́ко е́сть въ дому́ се́мъ Ефу́дъ и Ѳерафи́нъ, и изва́яно и слiя́но? и ны́нѣ увѣ́дите, что́ сотворите́.
И уклони́шася та́мо и внидо́ша въ до́мъ ю́ноши Леви́тина, въ до́мъ ми́хинъ, и вопроси́ша его́ въ ми́рѣ.
И ше́сть со́тъ муже́й препоя́сани во ору́жiе ополче́нiя сво­его́, стоя́ще у две́рiй вра́тныхъ, и́же от­ сыно́въ да́новыхъ.
И взыдо́ша пя́ть муже́й ходи́в­шихъ согля́дати зе́млю: и в­ше́дше та́мо взя́ша изва́яно, и Ефу́дъ и Ѳерафи́нъ, и слiя́но­е: жре́цъ же стоя́ше у две́рiй вра́тныхъ, и ше́сть со́тъ муже́й препоя́сани во ору́жiе во́инско:
и сі́и внидо́ша въ до́мъ ми́хинъ и взя́ша Ефу́дъ и Ѳерафи́нъ, и слiя́но и изва́яно. И рече́ къ ни́мъ жре́цъ: что́ вы́ творите́?
И рѣ́ша ему́: умолчи́, положи́ ру́ку твою́ на уста́ твоя́ и пойди́ съ на́ми, и бу́ди на́мъ оте́цъ и жре́цъ: еда́ у́не е́сть тебѣ́ бы́ти жерцу́ еди́наго му́жа до́му, не́жели бы́ти жерцу́ пле́мени и до́му и со́нма Изра́илева?
И воз­блажа́ се́рдце жре́ческо, и взя́ Ефу́дъ и Ѳерафи́нъ, и изва́яное и слiя́ное, и вни́де посредѣ́ люді́й.
И воз­врати́шася и от­идо́ша, и пусти́ша предъ собо́ю ча́да и при­­тяжа́нiе свое́ честно́е.
Удали́в­шымся же и́мъ от­ до́му ми́хина, и се́, ми́ха и му́жiе и́же въ жили́щахъ, я́же съ до́момъ ми́хинымъ бы́ша, воз­зва́ша и постиго́ша сы́ны Да́новы,
и возопи́ша къ сыно́мъ Да́новымъ: и обрати́ша сы́нове Да́новы ли́ца своя́ и рѣ́ша къ ми́хѣ: что́ е́сть тебѣ́, я́ко воз­зва́лъ еси́?
И рече́ ми́ха: я́ко изва́яное мое́, е́же сотвори́хъ, взя́сте, и жерца́, и по­идо́сте: и что́ мнѣ́ еще́? и что́ сiе́ глаго́лете мнѣ́: что́ вопiе́ши?
И реко́ша ему́ сы́нове Да́новы: да не услы́шит­ся ны́нѣ гла́съ тво́й вслѣ́дъ на́съ, да не воста́нутъ на вы́ му́жiе лю́тою душе́ю, и положи́ши ду́шу твою́ и ду́шу до́му тво­его́.
И идо́ша сы́нове Да́новы въ пу́ть сво́й. И ви́дѣ ми́ха, я́ко си́льнѣйшiи су́ть па́че его́, и воз­врати́ся въ до́мъ сво́й.
И сы́нове Да́новы взя́ша, ели́ка сотвори́ ми́ха, и жерца́, и́же бя́ше у него́, и прiидо́ша въ лаи́съ, къ лю́демъ молча́щымъ и упова́ющымъ наде́ждею, и изби́ша и́хъ о́стрiемъ меча́, и гра́дъ сожго́ша огне́мъ:
и не бя́ше избавля́яй, я́ко дале́че бя́ху от­ Сидо́нянъ, и словесе́ не бя́ше и́мъ съ человѣ́комъ: и се́й [гра́дъ бы́сть] во удо́лiи до́му роо́вля: и согради́ша гра́дъ и всели́шася въ не́мъ,
и нареко́ша гра́ду и́мя да́нъ, во и́мя Да́на отца́ сво­его́, и́же роди́ся Изра́илю: и бя́ше пре́жде и́мя гра́ду лаи́съ.
И поста́виша себѣ́ сы́нове Да́новы изва́яно­е: Ионаѳа́нъ же сы́нъ Гирсо́нь сы́нъ Манассі́инъ, то́й и сы́нове его́ бя́ху жерцы́ пле́мени да́нову до дне́ преселе́нiя земли́:
и поста́виша себѣ́ изва́яное, е́же сотвори́ ми́ха, во вся́ дни́, въ ня́же бя́ше до́мъ Бо́жiй въ Сило́мѣ.
Синодальный
1 Соглядатаи колена Данова ночевали у Михи и советовались с его священником; 7 по возвращении сообщают о своем успехе колену Данову; 15 священник Михи берет у него истукан и идет вместе с сынами Дановыми; 27 сыны Дановы поразили Лаис, поселились в нем, построили капище и поклонялись истукану.
В те дни не было царя у Израиля; и в те дни колено Даново искало себе удела, где бы поселиться, потому что дотоле не выпало ему полного удела между коленами Израилевыми.
И послали сыны Дановы от племени своего пять человек, мужей сильных, из Цоры и Естаола, чтоб осмотреть землю и узнать ее, и сказали им: пойдите, узнайте землю. Они пришли на гору Ефремову к дому Михи и ночевали там.
Находясь у дома Михи, узнали они голос молодого левита и зашли туда и спрашивали его: кто тебя привел сюда? что ты здесь делаешь и зачем ты здесь?
Он сказал им: то и то сделал для меня Миха, нанял меня, и я у него священником.
Они сказали ему: вопроси Бога, чтобы знать нам, успешен ли будет путь наш, в который мы идем.
Священник сказал им: идите с миром; пред Господом путь ваш, в который вы идете.
И пошли те пять мужей, и пришли в Лаис, и увидели народ, который в нем, что он живет покойно, по обычаю Сидонян, тих и беспечен, и что не было в земле той, кто обижал бы в чем, или имел бы власть: от Сидонян они жили далеко, и ни с кем не было у них никакого дела.
И возвратились [оные пять человек] к братьям своим в Цору и Естаол, и сказали им братья их: с чем вы?
Они сказали: встанем и пойдем на них; мы видели землю, она весьма хороша; а вы задумались: не медлите пойти и взять в наследие ту землю;
когда пойдете вы, придете к народу беспечному, и земля та обширна; Бог предает ее в руки ваши; это такое место, где нет ни в чем недостатка, что получается от земли.
И отправились оттуда из колена Данова, из Цоры и Естаола, шестьсот мужей, препоясавшись воинским оружием.
Они пошли и стали станом в Кириаф-Иариме, в Иудее. Посему и называют то место станом Дановым до сего дня. Он позади Кириаф-Иарима.
Оттуда отправились они на гору Ефремову и пришли к дому Михи.
И сказали те пять мужей, которые ходили осматривать землю Лаис, братьям своим: знаете ли, что в одном из домов сих есть ефод, терафим, истукан и литый кумир? итак подумайте, что сделать.
И зашли туда, и вошли в дом молодого левита, в дом Михи, и приветствовали его.
А шестьсот человек из сынов Дановых, перепоясанные воинским оружием, стояли у ворот.
Пять же человек, ходивших осматривать землю, пошли, вошли туда, взяли истукан и ефод и терафим и литый кумир. Священник стоял у ворот с теми шестьюстами человек, препоясанных воинским оружием.
Когда они вошли в дом Михи и взяли истукан, ефод, терафим и литый кумир, священник сказал им: что вы делаете?
Они сказали ему: молчи, положи руку твою на уста твои и иди с нами и будь у нас отцом и священником; лучше ли тебе быть священником в доме одного человека, нежели быть священником в колене или в племени Израилевом?
Священник обрадовался, и взял ефод, терафим и истукан [и литый кумир], и пошел с народом.
Они обратились и пошли, и отпустили детей, скот и тяжести вперед.
Когда они удалились от дома Михи, [Миха и] жители домов соседних с домом Михи собрались и погнались за сынами Дана,
и кричали сынам Дана. [Сыны Дановы] оборотились и сказали Михе: что тебе, что ты так кричишь?
[Миха] сказал: вы взяли богов моих, которых я сделал, и священника, и ушли; чего еще более? как же вы говорите: что тебе?
Сыны Дановы сказали ему: молчи, чтобы мы не слышали голоса твоего; иначе некоторые из нас, рассердившись, нападут на вас, и ты погубишь себя и семейство твое.
И пошли сыны Дановы путем своим; Миха же, видя, что они сильнее его, пошел назад и возвратился в дом свой.
А [сыны Дановы] взяли то, что сделал Миха, и священника, который был у него, и пошли в Лаис, против народа спокойного и беспечного, и побили его мечом, а город сожгли огнем.
Некому было помочь, потому что он был отдален от Сидона и ни с кем не имел дела. [Город сей] находился в долине, что близ Беф-Рехова. И построили снова город и поселились в нем,
и нарекли имя городу: Дан, по имени отца своего Дана, сына Израилева; а прежде имя городу тому было: Лаис.
И поставили у себя сыны Дановы истукан; Ионафан же, сын Гирсона, сына Манассии, сам и сыновья его были священниками в колене Дановом до дня переселения жителей той земли;
и имели у себя истукан, сделанный Михою, во все то время, когда дом Божий находился в Силоме.
Немецкий (GNB)
Damals gab es noch keinen König in Israel. Der Stamm Dan war gerade dabei, sich ein eigenes Wohngebiet zu suchen. Bis dahin war ihm noch kein Erbbesitz in Israel zugewiesen worden;
deshalb schickten die Leute von Dan fünf Männer aus ihrer Mitte aus, um das Land zu erkunden, angesehene Leute aus Zora und Eschtaol.

Die Kundschafter kamen auch ins Bergland von Efraïm und zum Haus Michas, wo sie übernachteten.

Dabei fiel ihnen der Levit durch seine Mundart auf, und sie gingen zu ihm und fragten ihn: »Wie bist du hierher gekommen? Was tust du denn hier?«
Er sagte: »Micha hat mich gegen Lohn eingestellt und so bin ich sein Priester geworden.«
Sie baten ihn: »Frag doch Gott für uns, ob unser Vorhaben gelingen wird!«
Der Priester tat es und gab ihnen den Bescheid: »Zieht in Frieden weiter! Der HERR billigt euer Vorhaben.«
Die Kundschafter zogen weiter und kamen nach Lajisch. Die Leute dort lebten ruhig und sorglos und fühlten sich so sicher wie die Bewohner von Sidon. Es gab keinen Machthaber im Land, der sie bedroht hätte. Sidon war weit entfernt und sie lebten ganz für sich.
Als die Kundschafter nach Zora und Eschtaol zurückkehrten, fragten ihre Stammesbrüder sie: »Wie ist es euch ergangen?«
Sie antworteten: »Auf, wir wollen nach Lajisch ziehen! Es ist ein sehr gutes Land. Zögert nicht, es in Besitz zu nehmen! Was legt ihr die Hände in den Schoß?
Ihr werdet dort ein Volk finden, das sich in Sicherheit wiegt. Gott hat ihr Land in eure Gewalt gegeben. Es ist ein weites Land, es fehlt dort nichts, was man sich wünschen kann.«
Daraufhin machten sich aus Zora und Eschtaol 600 bewaffnete Männer vom Stamm Dan mit ihren Familien auf den Weg.
Ihr erstes Lager hatten sie westlich von Kirjat-Jearim im Gebiet von Juda; der Ort heißt daher bis heute Mahane-Dan (Lager Dans).
Von dort zogen sie weiter ins Bergland von Efraïm und kamen auch zum Haus Michas.
Da sagten die fünf Männer, die als Kundschafter auf dem Weg nach Lajisch hier vorbeigekommen waren, zu den Übrigen: »Ihr müsst wissen: In diesen Häusern hier gibt es ein Gottesbild, aus Holz geschnitzt und mit Metall überzogen, und außerdem einen Priesterschurz mit Orakeltasche. Bedenkt, was für eine Gelegenheit sich euch da bietet!«
So gingen alle zum Haus des jungen Leviten, das Micha gehörte, und begrüßten ihn.
Während er bei den 600 Bewaffneten draußen am Tor stand, gingen die fünf Kundschafter in das Haus und nahmen das Gottesbild und das Orakelgerät an sich.
Als der Priester es sah, sagte er: »Was tut ihr da?«
Sie erwiderten: »Still, kein Wort! Komm mit uns, sei unser Priester und geistlicher Vater! Was ist besser für dich: für eine einzelne Familie oder für einen ganzen Stamm in Israel Priester zu sein?«
Dem Mann gefiel diese Aussicht. Er nahm das Gottesbild und das Orakelgerät und kam mit ihnen.
Beim Weitermarsch ließen die Männer von Dan Frauen, Kinder und Vieh sowie die Lasttiere mit ihrem Hab und Gut an der Spitze des Zuges gehen.
Sie waren schon ein gutes Stück weit gekommen, als sie von Micha und seinen Nachbarn eingeholt wurden.
Die Verfolger riefen: »Halt!«, und die Männer von Dan drehten sich um. Sie fragten Micha: »Was ist denn los, dass du uns mit einem bewaffneten Aufgebot nachjagst?«
Micha erwiderte: »Ihr habt mir den Gott weggenommen, den ich mir gemacht hatte, und den Priester dazu; ihr habt mich völlig ausgeraubt. Und da fragt ihr noch: ́Was ist los?́«
Aber die Leute von Dan sagten zu ihm: »Kein Wort mehr, sonst werden Männer über euch herfallen, die keinen Spaß verstehen. Dann kostet es dich und deine Familie auch noch das Leben!«
Die Männer von Dan setzten ihren Weg fort. Micha sah, dass er gegen die Übermacht nichts ausrichten konnte, und kehrte nach Hause zurück.
Die Männer von Dan nahmen also das Gottesbild Michas und seinen Priester mit sich. Als sie nach Lajisch kamen, überfielen sie die nichts ahnenden Bewohner, erschlugen sie mit dem Schwert und brannten die Stadt nieder.
Niemand kam den Leuten von Lajisch zu Hilfe; denn die Stadt lag weit von Sidon entfernt und ihre Bewohner hatten ganz für sich selbst gelebt. Lajisch lag in der Ebene von Bet-Rehob.

Die Eroberer bauten die Stadt wieder auf und wohnten darin.

Nach ihrem Stammvater, einem der Söhne Jakobs, nannten sie die Stadt Dan.
Dort stellten sie das mitgebrachte Gottesbild auf, und der Levit Jonatan, der von Moses Sohn Gerschon abstammte, wurde ihr Priester. Auch seine Nachkommen versahen den Priesterdienst für die Männer des Stammes Dan, bis die Bewohner der ganzen Gegend von den Assyrern aus dem Land weggeführt wurden.
So lange, wie das Heiligtum von Schilo bestand, verehrten die Leute von Dan das Gottesbild, das Micha für sich hatte anfertigen lassen.
Въ ты̑ѧ дни̑ не бѧ́ше царѧ̀ во і҆и҃ли: и҆ въ ты̑ѧ дни̑ пле́мѧ да́ново и҆ска́ше себѣ̀ наслѣ́дїѧ всели́тисѧ, ꙗ҆́кѡ не падѐ є҆мꙋ̀ наслѣ́дїе до дні́й ѻ҆́ныхъ средѣ̀ племе́нъ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ.
И҆ посла́ша сы́нове да́нѡвы ѿ со́нмѡвъ свои́хъ пѧ́ть мꙋже́й ѿ ча́сти своеѧ̀, мꙋ́жы си̑льны ѿ сараѝ и҆ є҆сѳао́ла, соглѧ́дати зе́млю и҆ и҆зслѣ́дити ю҆̀, и҆ реко́ша къ ни̑мъ: и҆ди́те и҆ и҆зслѣ́дите зе́млю. И҆ прїидо́ша до горы̀ є҆фре́мли, до до́мꙋ мі́хина, и҆ ста́ша та́мѡ въ домꙋ̀ мі́хи.
И҆ ті́и позна́ша гла́съ ю҆́ноши леѵі́тина, и҆ ᲂу҆клони́шасѧ та́мѡ, и҆ реко́ша є҆мꙋ̀: кто̀ тѧ̀ приведѐ сѣ́мѡ; и҆ что̀ твори́ши въ мѣ́стѣ се́мъ; и҆ что̀ тебѣ̀ здѣ̀;
И҆ речѐ и҆̀мъ: си́це и҆ си́це сотворѝ мнѣ̀ мі́ха, и҆ наѧ̀ мѧ̀, и҆ бы́хъ є҆мꙋ̀ жре́цъ.
И҆ реко́ша є҆мꙋ̀: вопросѝ ᲂу҆̀бо бг҃а, и҆ ᲂу҆вѣ́мы, а҆́ще благопоспѣши́тсѧ пꙋ́ть на́шъ, во́ньже мы̀ и҆́демъ.
И҆ речѐ и҆̀мъ жре́цъ: и҆ди́те съ ми́ромъ: пред̾ гдⷭ҇емъ пꙋ́ть ва́шъ, во́ньже и҆́дете.
И҆ и҆до́ша пѧ́ть мꙋ́жїе и҆ прїидо́ша въ лаі́съ: и҆ ви́дѣша люді́й живꙋ́щихъ въ не́мъ, сѣдѧ́щихъ со ᲂу҆пова́нїемъ по ѡ҆бы́чаю сїдѡ́нѧнъ, въ тишинѣ̀ и҆ наде́ждѣ, и҆ не бѣ̀ ᲂу҆страша́ѧй, и҆лѝ посрамлѧ́ѧй словесѐ на землѝ, наслѣ́дникъ и҆стѧзꙋ́ѧй сокрѡ́вища: занѐ дале́че бѧ́хꙋ ѿ сїдѡ́нѧнъ, и҆ не и҆мѧ́хꙋ словесѐ съ кі́имъ-либо человѣ́комъ.
И҆ прїидо́ша пѧ́ть мꙋже́й ко бра́тїи свое́й въ сараю̀ и҆ є҆сѳао́лъ и҆ реко́ша бра́тїи свое́й: что̀ вы̀ сѣдитѐ;
И҆ рѣ́ша: воста́ните, и҆ взы́демъ на нѧ̀, занѐ ви́дѣхомъ зе́млю, и҆ сѐ, блага̀ ѕѣлѡ̀, и҆ вы̀ молчи́те: не ѡ҆блѣни́тесѧ и҆тѝ и҆ вни́ти є҆́же наслѣ́дити зе́млю:
и҆ є҆гда̀ прїи́дете, вни́дете въ лю́ди живꙋ́щыѧ со ᲂу҆пова́нїемъ, а҆ землѧ̀ простра́нна: ꙗ҆́кѡ предадѐ ю҆̀ бг҃ъ въ рꙋ́ки ва́шѧ, мѣ́сто на не́мже нѣ́сть скꙋ́дости во все́мъ є҆́же на землѝ.
И҆ воздвиго́шасѧ ѿтꙋ́дꙋ ѿ пле́мене да́нова, ѿ сараѝ и҆ є҆сѳао́ла, ше́сть сѡ́тъ мꙋже́й препоѧ́сани во ѻ҆рꙋ́жїе ѡ҆полче́нїѧ,
и҆ взыдо́ша и҆ ѡ҆полчи́шасѧ въ карїаѳїарі́мѣ во і҆ꙋ́дѣ: сегѡ̀ ра́ди нарече́сѧ мѣ́сто то̀ по́лкъ да́новъ и҆ до сегѡ̀ днѐ: сѐ созадѝ карїаѳїарі́ма.
И҆ преидо́ша ѿтꙋ́дꙋ въ го́рꙋ є҆фре́млю и҆ прїидо́ша до до́мꙋ мі́хина.
И҆ ѿвѣща́ша пѧ́ть мꙋже́й ходи́вшїи соглѧ́дати зе́млю лаі́съ и҆ реко́ша ко бра́тїи свое́й: разꙋмѣ́сте ли, ꙗ҆́кѡ є҆́сть въ домꙋ̀ се́мъ є҆фꙋ́дъ и҆ ѳерафі́нъ, и҆ и҆зва́ѧно и҆ слїѧ́но; и҆ нн҃ѣ ᲂу҆вѣ́дите, что̀ сотворитѐ.
И҆ ᲂу҆клони́шасѧ та́мѡ и҆ внидо́ша въ до́мъ ю҆́ноши леѵі́тина, въ до́мъ мі́хинъ, и҆ вопроси́ша є҆го̀ въ ми́рѣ.
И҆ ше́сть сѡ́тъ мꙋже́й препоѧ́сани во ѻ҆рꙋ́жїе ѡ҆полче́нїѧ своегѡ̀, стоѧ́ще ᲂу҆ две́рїй вра́тныхъ, и҆̀же ѿ сынѡ́въ да́новыхъ.
И҆ взыдо́ша пѧ́ть мꙋже́й ходи́вшихъ соглѧ́дати зе́млю: и҆ вше́дше та́мѡ взѧ́ша и҆зва́ѧно, и҆ є҆фꙋ́дъ и҆ ѳерафі́нъ, и҆ слїѧ́ное: жре́цъ же стоѧ́ше ᲂу҆ две́рїй вра́тныхъ, и҆ ше́сть сѡ́тъ мꙋже́й препоѧ́сани во ѻ҆рꙋ́жїе во́инско:
и҆ сі́и внидо́ша въ до́мъ мі́хинъ и҆ взѧ́ша є҆фꙋ́дъ и҆ ѳерафі́нъ, и҆ слїѧ́но и҆ и҆зва́ѧно. И҆ речѐ къ ни̑мъ жре́цъ: что̀ вы̀ творитѐ;
И҆ рѣ́ша є҆мꙋ̀: ᲂу҆молчѝ, положѝ рꙋ́кꙋ твою̀ на ᲂу҆ста̀ твоѧ̑ и҆ пойдѝ съ на́ми, и҆ бꙋ́ди на́мъ ѻ҆те́цъ и҆ жре́цъ: є҆да̀ ᲂу҆́не є҆́сть тебѣ̀ бы́ти жерцꙋ̀ є҆ди́нагѡ мꙋ́жа до́мꙋ, не́жели бы́ти жерцꙋ̀ пле́мени и҆ до́мꙋ и҆ со́нма і҆и҃лева;
И҆ возблажа̀ се́рдце жре́ческо, и҆ взѧ̀ є҆фꙋ́дъ и҆ ѳерафі́нъ, и҆ и҆зва́ѧное и҆ слїѧ́ное, и҆ вни́де посредѣ̀ люді́й.
И҆ возврати́шасѧ и҆ ѿидо́ша, и҆ пꙋсти́ша пред̾ собо́ю ча̑да и҆ притѧжа́нїе своѐ честно́е.
Оу҆дали́вшымсѧ же и҆̀мъ ѿ до́мꙋ мі́хина, и҆ сѐ, мі́ха и҆ мꙋ́жїе и҆̀же въ жили́щахъ, ꙗ҆̀же съ до́момъ мі́хинымъ бы́ша, воззва́ша и҆ постиго́ша сы́ны да́нѡвы,
и҆ возопи́ша къ сынѡ́мъ да́нѡвымъ: и҆ ѡ҆брати́ша сы́нове да́нѡвы ли́ца своѧ̑ и҆ рѣ́ша къ мі́хѣ: что̀ є҆́сть тебѣ̀, ꙗ҆́кѡ воззва́лъ є҆сѝ;
И҆ речѐ мі́ха: ꙗ҆́кѡ и҆зва́ѧное моѐ, є҆́же сотвори́хъ, взѧ́сте, и҆ жерца̀, и҆ поидо́сте: и҆ что̀ мнѣ̀ є҆щѐ; и҆ что̀ сїѐ глаго́лете мнѣ̀: что̀ вопїе́ши;
И҆ реко́ша є҆мꙋ̀ сы́нове да́нѡвы: да не ᲂу҆слы́шитсѧ нн҃ѣ гла́съ тво́й в̾слѣ́дъ на́съ, да не воста́нꙋтъ на вы̀ мꙋ́жїе лю́тою дꙋше́ю, и҆ положи́ши дꙋ́шꙋ твою̀ и҆ дꙋ́шꙋ до́мꙋ твоегѡ̀.
И҆ и҆до́ша сы́нове да́нѡвы въ пꙋ́ть сво́й. И҆ ви́дѣ мі́ха, ꙗ҆́кѡ си́льнѣйшїи сꙋ́ть па́че є҆гѡ̀, и҆ возврати́сѧ въ до́мъ сво́й.
И҆ сы́нове да́нѡвы взѧ́ша, є҆ли̑ка сотворѝ мі́ха, и҆ жерца̀, и҆́же бѧ́ше ᲂу҆ негѡ̀, и҆ прїидо́ша въ лаі́съ, къ лю́демъ молча́щымъ и҆ ᲂу҆пова́ющымъ наде́ждею, и҆ и҆зби́ша и҆̀хъ ѻ҆́стрїемъ меча̀, и҆ гра́дъ сожго́ша ѻ҆гне́мъ:
и҆ не бѧ́ше и҆збавлѧ́ѧй, ꙗ҆́кѡ дале́че бѧ́хꙋ ѿ сїдѡ́нѧнъ, и҆ словесѐ не бѧ́ше и҆̀мъ съ человѣ́комъ: и҆ се́й (гра́дъ бы́сть) во ᲂу҆до́лїи до́мꙋ роѡ́влѧ: и҆ согради́ша гра́дъ и҆ всели́шасѧ въ не́мъ,
и҆ нареко́ша гра́дꙋ и҆́мѧ да́нъ, во и҆́мѧ да́на ѻ҆тца̀ своегѡ̀, и҆́же роди́сѧ і҆и҃лю: и҆ бѧ́ше пре́жде и҆́мѧ гра́дꙋ лаі́съ.
И҆ поста́виша себѣ̀ сы́нове да́нѡвы и҆зва́ѧное: і҆ѡнаѳа́нъ же сы́нъ гирсѡ́нь сы́нъ манассі́инъ, то́й и҆ сы́нове є҆гѡ̀ бѧ́хꙋ жерцы̀ пле́мени да́новꙋ до днѐ преселе́нїѧ землѝ:
и҆ поста́виша себѣ̀ и҆зва́ѧное, є҆́же сотворѝ мі́ха, во всѧ̑ дни̑, въ нѧ́же бѧ́ше до́мъ бж҃їй въ силѡ́мѣ.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible