სათითაოდ უთხარით ყველა შექემელს: რა გირჩევნიათ, იერუბაალის შვილები, სამოცდაათივე კაცი იყოს თქვენი ხელისუფალი, თუ მე, ერთი კაცი, გყავდეთ ხელისუფლად? გახსოვდეთ ძვალი და ხორცი ვარ თქვენი.

დედის ძმები სათითაოდ ელაპარაკნენ მასზე შექემელებს და გადაიხარა მათი გული აბიმელექისკენ, რადგან თქვეს: ძმა არის ჩვენი.

მისცეს ბაალ-ბერითის სახლიდან სამოცდაათი ვერცხლი. დაიქირავა ამით უღირსი და თავზეხელაღებული ხალხი, რომელიც გაჰყვა მას.

მივიდა ოფრაში, მამის სახლში და ერთ ქვაზე დაკლა თავისი ძმები, იერუბაალის შვილები - სამოცდაათი კაცი. მხოლოდ იოთამი, იერუბაალის უმცროსი ვაჟი გადარჩა, რადგან დამალული იყო.

მოიყარა თავი ყველა შექემელმა და მილოს მთელმა სახლმა, მივიდნენ და გაამეფეს აბიმელექი მუხასთან, შექემში რომ დგას.

შეატყობინეს იოთამს და ისიც წავიდა, გადმოდგა გარიზიმის მთაზე და ხმამაღლა გადმოსძახა მათ: მისმინეთ, შექემელებო, აგრემც ღმერთი მოგისმენთ.

გადაწყვიტეს ერთხელ ხეებმა, მეფე აერჩიათ. უთხრეს ზეთისხილს: გახდი ჩვენი მეფე.

ზეთისხილმა უთხრა: დავთმო სიმსუყე, ჩემში რომ არის, ღმერთთაგან და კაცთაგან პატივდებული, და ხეებს გადავყვე?

უთხრეს ხეებმა ლეღვს: მოდი, შენ იმეფე ჩვენზე.

ლეღვმა უთხრა: დავთმო ჩემი სიტკბო, ჩემი კარგი ნაყოფი და ხეებს გადავყვე?

უთხრეს ხეებმა ვაზს: მოდი, შენ იმეფე ჩვენზე.

ვაზმა უთხრა: დავთმო ჩემი წვენი, ღმერთთათვის და კაცთათვის შვების მომგვრელი, და ხეებს გადავყვე?

ბოლოს უთხრა ყველა ხემ კვრინჩხს: მოდი, შენ იმეფე ჩვენზე.

უთხრა კვრინჩხმა ხეებს: თუ მართლა გინდათ თქვენი მეფე გავხდე, ჩემს ჩრდილს შემოეფარეთ. არადა, ამოვარდება კვრინჩხიდან ცეცხლი და შთანთქავს ლიბანის ნაძვებს.

აბა, დაფიქრდით, სწორად და პატიოსნად მოიქეცით, აბიმელექი რომ გაამეფეთ? კარგად მოექეცით იერუბაალსა და მის სახლს? მისი ღვაწლისდა მიხედვით მოექეცით?

თქვენი გულისთვის იბრძოდა მამაჩემი, თავი არ დაუზოგავს, რომ ეხსენით მიდიანის ხელიდან.

თქვენ კი უღალატეთ დღეს მამაჩემის სახლს, ერთ ქვაზე დაკალით მისი შვილები, სამოცდაათი კაცი, და შექემელთა მეფედ მისი ხარჭის შვილი აბიმელექი დასვით, რადგან ძმა არის თქვენი.

თუ სწორად და პატიოსნად მოექეცით დღეს იერუბაალსა და მის სახლს, კურთხევა იყოს თქვენზე, გაიხარეთ აბიმელექით და მანაც გაიხაროს თქვენით.

არადა, ცეცხლი ამოვარდეს აბიმელექისაგან და შთანთქას შექემელები და მილოს სახლი: ცეცხლი ამოვარდეს შექემელებისაგან და მილოს სახლისგან და შთანთქას აბიმელექი!

გაიქცა იოთამი, თავს უშველა, ჩავიდა ბეერში და იქ დასახლდა აბიმელექისაგან, თავისი ძმისაგან გახიზნული.

სამი წელი იმეფა აბიმელექმა ისრაელზე.

შუღლი ჩამოაგდო ღმერთმა აბიმელექსა და შექემელებს შორის და აღარ მორჩილებდნენ შექემელები აბიმელექს,

რათა სამაგიერო მიზღოდათ იერუბაალის სამოცდაათი ძის გამო, მოჰკითხოდა მათი სისხლი აბიმელექსაც, მათ ძმას, რომელმაც დახოცა ისინი, და შექემელებსაც, რომლებმაც მხარი დაუჭირეს მისი ძმების დახოცვაში.

მთების თხემებზე ჩაუსაფრეს მას შექემელებმა კაცები, რომლებიც ყველას ძარცვავდნენ, ვინც კი მათ სიახლოვეს გზად გაივლიდა. მოხსენდა ეს ამბავი აბიმელექს.

მივიდა შექემში თავის ძმებთან ერთად გაალ ყებედის ძე, მოიარა შექემი და მიიმხრო შექემელები.

გავიდნენ სანახებში, ყურძენი დაკრიფეს, დაწურეს და დღეობები გამართეს, დადიოდნენ თავიანთი ღმერთის სახლში, ჭამდნენ და სვამდნენ და წყევლიდნენ აბიმელექს.

ასე ამბობდა გაალ ყებედის ძე: ვინ აბიმელექი და ვინ შექები? რატომ უნდა ვმორჩილებდეთ მას? განა იერუბაალის ძე არაა იგი და ზაბული მისი მოურავი არაა? ხამორის კაცებს დაემორჩილეთ, შექემის მამის შთამომავლებს, მაგას რატომ უნდა ვმორჩილებდეთ?

ჩემს ხელში რომ იყოს ეს ხალხი, განვდევნიდი აბიმელექს. ვეტყოდი აბიმელექს: გაზარდე შენი ლაშქარი და გამოდი-მეთქი.

ზებულმა, ქალაქის მოურავმა გაიგო გაალ ყებედის ძის ნალაპარაკევი და გაცეცხლდა.

ფარულად გაგზავნა კაცები აბიმელექთან და შეუთვალა: აჰა, მოვიდა გაალ ყებედის ძე თავის ძმებთან ერთად შექემში და ქალაქს გიმხედრებს.

ამაღამვე გამოდი შენც და შენთან მყოფი ხალხიც და სანახებში ჩასაფრდი.

დილით, მზის ამოსვლისთანავე ადექი და შემოუტიე ქალაქს. როცა წამოვლენ შენზე თვითონ და მასთან მყოფი ხალხი, ის უყავ, რაც შენს ხელს ძალუძს.

გამოვიდა ღამით აბიმელექი და მასთან მყოფი ხალხი, ოთხი რაზმი ჩაასაფრა შექემის მახლობლად.

გამოვიდა გაალ ყებედის ძე და ქალაქის კარიბჭესთან გაჩერდა. გამოვიდა საფრიდან აბიმელექი და მასთან მყოფი ხალხი.

დაინახა გაალმა ხალხი და უთხრა ზებულს: შეხედე, ხალხი ეშვება მთების თხემიდან. ზებულმა უთხრა: მთების ჩრდილი ხალხად გეჩვენება.

კვლავ უთხრა გაალმა: შეხედე, ხალხი ჩამოდის მაღლობიდან, ერთი რაზმიც მეონიმის მუხნარის მხრიდან მოდის.

უთხრა მაშინ ზებულმა: რა პირით ამბობდი, ვინ არის აბიმელექი, რატომ უნდა ვმორჩილებდეთო მას? ეს ის ხალხია, შენ რომ არად აგდებდი. ახლა გადი და შეები.

გაუძღვა გაალი შექემელებს და შეება აბიმელექს.

დაედევნა აბიმელექი უკუქცეულ გაალს და მრავალი შექემელი დაეცა მოკლული ქალაქის კარიბჭემდე.

აბიმელექი არუმში გაჩერდა, ზებულმა კი განდევნა შექემიდან გაალი და მისი ძმები, რომ აღარ ეცხოვრათ შექემში.

მეორე დღეს სანახებში გამოვიდა ხალხი და შეატყობინეს ეს ამბავი აბიმელექს.

წამოიყვანა თავისი ლაშქარი, დაჰყო სამ რაზმად და სანახებში ჩაასაფრა. ქალაქიდან გამომავალი ხალხი რომ დაინახა, თავს დაესხა და დახოცა.

მიადგა აბიმელექი და მასთან მყოფი რაზმი ქალაქის კარიბჭეს და იქ შეჩერდა, ხოლო ორი რაზმი თავს ესხმოდა ყველას, ვინც სანახებში იყო, და ხოცავდა.

მთელი დღე ებრძოდა აბიმელექი ქალაქს. აიღო, გაწყვიტა შიგ მყოფნი, დაანგრია ქალაქი და მარილი დათესა.

შეიტყვეს ეს ამბავი შექემის მეციხოვნეებმა და ღმერთ ბერითის ტაძრის კოშკში შევიდნენ.

მოხსენდა აბიმელექს, რომ ერთად შეგროვდნენ შექემის მეციხოვნენი.

ავიდა აბიმელექი ცალმონის მთაზე, თვითონ და მასთან მყოფი მთელი ხალხი, აიღო ცული, ხის ტოტი მოჭრა, მხარზე გაიდო და უთხრა მასთან მყოფ ხალხს: ხომ ნახეთ, რა გავაკეთე, თქვენც სასწრაფოდ იგივე ჰქენით.

მთელმა ხალხმა თითო ტოტი მოჭრა და გაჰყვა აბიმელექს. შემოუწყვეს ტოტები კოშკს, ცეცხლი წაუკიდეს და ამოწყდა შექემის მეციხოვნენი - ათასამდე კაცი და ქალი.

მერე თებეზისკენ გაემართა აბიმელექი, ალყა შემოარტყა თებეზს და აიღო.

შუა ქალაქში მაგარი გოდოლი იდგა, შიგ შეიხიზნა ქალაქის ყველა მკვიდრი კაცი თუ ქალი, შეიკეტნენ და გოდლის ბანზე გავიდნენ.

მიიჭრა აბიმელექი გოდოლთან, ალყა შემოარტყა, მიადგა გოდლის კარიბჭეს, რომ ცეცხლი წეკიდებინა.

მაშინ ერთმა ქალმა დოლაბის ნატეხი მოახვედრა თავში აბიმელექს და თავის ქალა ჩაუმტვრია.

უმალვე თავისი საჭურველმტვირთველი იხმო აბიმელექმა და უთხრა: მახვილი ამოიღე და მომკალი, რომ არ თქვან ჩემზე, ქალის ხელით მოკვდაო.

როცა დაინახეს ისრაელიანებმა, რომ მოკვდა აბიმელექი, ყველანი თავ-თავიანთ სახლებში წავიდ-წამოვიდნენ.

ასე გადაუხადა ღმერთმა სამაგიერო აბიმელექს იმ ბოროტებისთვის, რომელიც მამამისის მიმართ ჩაიდინა, როცა თავისი სამოცდაათი ძმა დახოცა.

ღმერთმა შექემელებზე მოაქცია ყველა მათი ბოროტება. ეწიათ იოთამ იერუბაალის ძის წყევლა.

Церковнославянский (рус)

Языки

И по́йде Авимеле́хъ сы́нъ иероваа́ловъ въ Cихе́мъ ко бра́тiи ма́тере своея́ и глаго́ла къ ни́мъ и ко всему́ сро́дству до́му отца́ ма́тере своея́, глаго́ля:

глаго́лите во у́шы всѣ́хъ муже́й Cихе́мскихъ: что́ лу́чше ва́мъ, е́же владѣ́ти ва́ми седми́десяти муже́мъ всѣ́мъ сыно́мъ иероваа́ловымъ, или́ владѣ́ти ва́ми му́жу еди́ному? и помяни́те, я́ко ко́сть ва́ша и пло́ть ва́ша е́смь а́зъ.

И глаго́лаша бра́тiя ма́тере его́ о не́мъ во у́шы всѣ́хъ муже́й Cихе́мскихъ вся́ словеса́ сiя́. И уклони́ся се́рдце и́хъ вслѣ́дъ Авимеле́ха, реко́ша бо: бра́тъ на́шъ е́сть.

И да́ша ему́ се́дмьдесятъ сре́бреникъ от до́му Ваалвери́ѳа: и ная́ и́ми Авимеле́хъ муже́й пра́здныхъ и скита́ющихся, и поидо́ша вслѣ́дъ его́.

И вни́де въ до́мъ отца́ своего́ во Ефра́ѳу, и изби́ бра́тiю свою́, сы́ны иероваа́ловы, се́дмьдесятъ муже́й, на ка́мени еди́нѣмъ, и оста́ся Иоаѳа́мъ сы́нъ иероваа́ль юнѣ́йшiй, зане́ скры́ся.

И собра́шася вси́ му́жiе Cихе́мстiи и ве́сь до́мъ маа́ловъ, и поидо́ша, и поста́виша Авимеле́ха царе́мъ у ду́ба ста́на, и́же въ Cихе́мѣхъ.

И повѣ́даша Иоаѳа́му, и по́йде, и ста́ на версѣ́ горы́ гаризи́нъ: и воздви́же гла́съ сво́й, и воззва́, и рече́ и́мъ: послу́шайте мене́, му́жiе Cихе́мстiи, и да услы́шитъ ва́съ Бо́гъ.

Иду́ще идо́ша древа́ пома́зати себѣ́ царя́ и рѣ́ша ма́сличинѣ: бу́ди на́мъ ца́рь.

И рече́ и́мъ ма́сличина: еда́ оста́вивши ту́чность мою́, ю́же во мнѣ́ просла́ви Бо́гъ и человѣ́цы, пойду́ владѣ́ти древа́ми?

И реко́ша древа́ смоко́вницѣ: прiиди́, ца́рствуй надъ на́ми.

И рече́ и́мъ смоко́вница: еда́ оста́вивши мою́ сла́дость и пло́дъ мо́й благі́й, пойду́ владѣ́ти древа́ми?

И реко́ша древа́ къ лозѣ́ виногра́днѣй: прiиди́, бу́ди на́мъ ца́рь.

И рече́ и́мъ лоза́ виногра́дная: еда́ оста́вивши вино́ мое́, веселя́щее Бо́га и человѣ́ки, пойду́ владѣ́ти древа́ми?

И реко́ша вся́ древа́ те́рнiю: прiиди́, бу́ди на́мъ ца́рь.

И рече́ те́рнiе ко древа́мъ: а́ще по и́стинѣ помазу́ете себѣ́ царя́ мене́ надъ ва́ми, прiиди́те и вни́дите подъ сѣ́нь мою́: а́ще ли же ни́, да изы́детъ о́гнь изъ те́рнiя и поя́стъ ке́дры Лива́нскiя.

И ны́нѣ а́ще по и́стинѣ и по соверше́нству сотвори́сте, и поста́висте Авимеле́ха царе́мъ, и а́ще бла́го сотвори́сте со иероваа́ломъ и съ до́момъ его́, и а́ще по воздая́нiю руки́ его́ сотвори́сте ему́,

я́коже воева́ оте́цъ мо́й по ва́съ, и пове́рже ду́шу свою́ въ страну́, и изба́ви ва́съ от руки́ Мадiа́мли:

и вы́ воста́сте на до́мъ отца́ моего́ дне́сь и изби́сте сы́ны его́, се́дмьдесятъ муже́й, на еди́нѣмъ ка́мени, и поста́висте царе́мъ Авимеле́ха сы́на рабы́ни его́ надъ му́жи Сики́мскими, я́ко бра́тъ ва́шъ е́сть:

и а́ще по и́стинѣ и по соверше́нству сотвори́сте со иероваа́ломъ и до́момъ его́ дне́сь, благослове́ни вы́ бу́дите, и возвесели́теся о Авимеле́сѣ, и то́й о ва́съ да возвесели́тся:

а́ще же ни́, да изы́детъ о́гнь от Авимеле́ха и поя́стъ му́жы Сики́мски и до́мъ маалло́нь: и да изы́детъ о́гнь от муже́й Сики́мскихъ и от до́му маалло́ня и да поя́стъ Авимеле́ха.

И избѣже́ Иоаѳа́мъ, и побѣже́, и по́йде въ ви́ру, и всели́ся та́мо от лица́ Авимеле́ха бра́та своего́.

И облада́ Авимеле́хъ во Изра́или три́ лѣ́та.

И посла́ Бо́гъ ду́хъ зо́лъ между́ Авимеле́хомъ и между́ му́жи Сики́мскими: и возгнуша́шася му́жiе Сики́мстiи до́момъ Авимеле́ховымъ,

е́же навести́ непра́вду седми́десяти сыно́въ иероваа́лихъ и кро́ви и́хъ возложи́ти на Авимеле́ха бра́та и́хъ, и́же уби́ и́хъ, и на му́жы Сики́мски, я́ко укрѣпи́ша ру́цѣ его́ изби́ти бра́тiю свою́:

и поста́виша на́нь му́жiе Сики́мстiи подса́ды на версѣ́хъ го́ръ, и разграбля́ху всѣ́хъ иду́щихъ къ ни́мъ на пути́. И возвѣсти́ся сiе́ Авимеле́ху.

И прiи́де гаа́лъ сы́нъ Аве́довъ и бра́тiя его́, и преидо́ша въ Сики́му, и упова́ша на него́ му́жiе Сики́мстiи:

и изыдо́ша на село́, и обра́ша виногра́ды своя́, и изгнето́ша, и сотвори́ша ли́ки: и ходи́ша во хра́мъ бого́въ свои́хъ, и ядо́ша и пи́ша, клену́ще Авимеле́ха.

И рече́ гаа́лъ сы́нъ Аве́довъ: кто́ е́сть Авимеле́хъ, и кто́ е́сть сы́нъ Cихе́мль, я́ко да порабо́таемъ ему́? не сы́нъ ли иероваа́ль, и зеву́лъ стра́жъ его́ ра́бъ его́ съ му́жи Еммо́ра отца́ Cихе́мля? и почто́ и́мамы рабо́тати ему́?

и кто́ да́стъ лю́ди сiя́ въ ру́ку мою́? и преста́влю Авимеле́ха, и реку́ ко Авимеле́ху: умно́жи си́лу твою́, и изы́ди.

И услы́ша зеву́лъ кня́зь гра́да словеса́ гаа́ла сы́на Аве́дова, и разгнѣ́вася я́ростiю:

и посла́ послы́ ко Авимеле́ху о́тай, глаго́ля: се́, гаа́лъ сы́нъ Аве́довъ и бра́тiя его́ прiидо́ша въ Cихе́му, и се́, сі́и обсѣдя́тъ на тя́ гра́дъ:

и ны́нѣ воста́ни но́щiю ты́ и лю́дiе и́же съ тобо́ю, и зася́ди до зау́трiя на селѣ́:

и бу́детъ ра́но, егда́ взы́детъ со́лнце, обу́трѣеши и протя́гнешися ко гра́ду: и се́, то́й и лю́дiе и́же съ ни́мъ изы́дутъ къ тебѣ́, и сотвори́ши ему́, ели́ко возмо́жетъ рука́ твоя́.

И воста́ Авимеле́хъ и вси́ лю́дiе, и́же съ ни́мъ, но́щiю, и засѣдо́ша на Cихе́мъ на четы́ри ча́сти.

И бы́сть зау́тра, и изы́де гаа́лъ сы́нъ Аве́довъ и ста́ предъ две́рiю вра́тъ гра́дскихъ. И воста́ Авимеле́хъ и лю́дiе, и́же съ ни́мъ, от заса́ды.

И ви́дѣ гаа́лъ сы́нъ Аве́довъ лю́ди и рече́ къ зеву́лу: се́, наро́дъ люді́й исхо́дитъ съ верхо́въ го́ръ. И рече́ къ нему́ зеву́лъ: стѣ́нь го́ръ ты́ ви́диши я́ко му́жы.

И приложи́ еще́ гаа́лъ глаго́лати и рече́: се́, лю́дiе исхо́дятъ при мо́ри от высоты́ земли́, и по́лкъ еди́нъ и́детъ путе́мъ дубра́вы маонени́мъ.

И рече́ къ нему́ зеву́лъ: и гдѣ́ су́ть ны́нѣ уста́ твоя́ глаго́лющая: кто́ е́сть Авимеле́хъ, я́ко порабо́таемъ ему́? не сі́и ли су́ть лю́дiе, я́же ты́ уничто́жилъ еси́? изы́ди у́бо ны́нѣ, и ополчи́ся проти́ву и́хъ.

И изы́де гаа́лъ предъ му́жы сихе́мски, и ополчи́ся проти́ву Авимеле́ху:

и погна́ его́ Авимеле́хъ, и побѣже́ от лица́ его́: и падо́ша я́звеннiи мно́зи да́же до вра́тъ гра́дскихъ.

И вни́де Авимеле́хъ во Ари́му: и зеву́лъ изгна́ гаа́ла и бра́тiю его́, да не живу́тъ въ Cихе́мѣ.

И бы́сть нау́трiе, и изыдо́ша лю́дiе на по́ле, и повѣ́даша Авимеле́ху:

и взя́ люді́й, и раздѣли́ и́хъ на три́ ча́сти, и зася́де на селѣ́: и ви́дѣ, и се́, лю́дiе изыдо́ша изъ гра́да, и воста́ на ня́, и изби́ и́хъ.

И Авимеле́хъ и нача́лницы, и́же съ ни́мъ, протяго́шася и ста́ша у две́рiй вра́тъ гра́дскихъ: и двѣ́ ча́сти пролiя́шася на вся́, я́же на селѣ́, и изби́ша я́.

Авимеле́хъ же добыва́ше гра́да ве́сь де́нь то́й, и взя́ гра́дъ, и лю́ди и́же въ не́мъ изби́, и разори́ гра́дъ, и посѣ́я въ не́мъ со́ль.

И услы́шаша сiе́ вси́ му́жiе столпа́ Cихе́мля и внидо́ша въ тве́рдь до́му [бо́га] веѳилвери́ѳъ.

И возвѣсти́ся Авимеле́ху, я́ко собра́шася вси́ му́жiе столпа́ Cихе́мска.

И взы́де Авимеле́хъ на го́ру селмо́нъ са́мъ и вси́ лю́дiе, и́же съ ни́мъ: и взя́ Авимеле́хъ сѣки́ру въ ру́ку свою́, и усѣче́ вѣ́твь от дре́ва, и воздви́же ю́, и возложи́ на ра́му свою́: и рече́ лю́демъ и́же съ ни́мъ: е́же ви́дѣсте мя́ творя́ща, сотвори́те ско́ро я́коже и а́зъ.

И усѣко́ша вси́ лю́дiе вѣ́твiя и взя́ша, и поидо́ша вслѣ́дъ Авимеле́ха, и возложи́ша на тверды́ню, и запали́ша на ни́хъ тверды́ню огне́мъ: и изомро́ша вси́ лю́дiе столпа́ Cихе́мска до ты́сящи муже́й и же́нъ.

И и́де Авимеле́хъ въ Ѳиви́съ и обся́де его́, и взя́ его́:

и сто́лпъ бѣ́ тве́рдъ средѣ́ гра́да, и вбѣго́ша ту́ вси́ му́жiе и жены́ и вси́ старѣ́йшины гра́да, и заключи́шася, и взыдо́ша на кро́въ столпа́:

и прiи́де Авимеле́хъ до столпа́, и супроти́вишася ему́: и приступи́ Авимеле́хъ ко врато́мъ столпа́, е́же запали́ти его́ огне́мъ:

и све́рже жена́ еди́на уло́мокъ жерно́вный на главу́ Авимеле́ха, и сокруши́ ему́ те́мя:

и возопи́ ско́ро Авимеле́хъ ко о́троку нося́щему сосу́ды его́ и рече́ ему́: извлецы́ ме́чь тво́й и убі́й мя́, да не реку́тъ, я́ко жена́ уби́ его́. И прободе́ его́ о́трокъ его́, и у́мре.

И ви́дѣша му́жiе Изра́илстiи, я́ко у́мре Авимеле́хъ: и отидо́ша кі́йждо на свое́ мѣ́сто.

И воздаде́ Бо́гъ зло́ Авимеле́ху, е́же сотвори́ отцу́ своему́, уби́въ се́дмьдесятъ бра́тiй свои́хъ:

и вся́ку зло́бу муже́й Cихе́млихъ обрати́ Бо́гъ на главы́ и́хъ: и взы́де на ня́ кля́тва Иоаѳа́ма сы́на иероваа́ля.