Скрыть

Пла́чь І҆еремі́евъ, Глава 5

5:3
5:5
5:6
5:9
5:13
5:14
5:18
5:22
Церковнославянский (рус)
Моли́тва иеремі́и проро́ка. Помяни́, Го́споди, что́ бы́сть на́мъ: при́зри и ви́ждь укори́зну на́шу:
достоя́нiе на́­ше обрати́ся къ чужди́мъ и до́мы на́шя ко иноплеме́н­никомъ:
си́ри бы́хомъ, нѣ́сть отца́, ма́тери на́шя я́ко вдовы́.
Во́ду на́шу за сребро́ пи́хомъ, дрова́ на́ша за цѣ́ну купова́хомъ:
на вы́я на́шя гони́ми бы́хомъ, труди́хомся, не почи́хомъ.
Еги́петъ даде́ ру́ку, Ассу́ръ въ насыще́нiе и́хъ.
Отцы́ на́ши согрѣши́ша, и нѣ́сть и́хъ, мы́ же беззако́нiя и́хъ подъя́хомъ.
Раби́ облада́ша на́ми, избавля́ющаго нѣ́сть от­ руку́ и́хъ.
Въ душа́хъ на́шихъ носи́хомъ хлѣ́бъ на́шъ, от­ лица́ меча́ въ пусты́ни.
Ко́жа на́ша а́ки пе́щь обгорѣ́, разсѣдо́шася от­ лица́ бу́рей гла́да.
Же́нъ въ Сiо́нѣ смири́ша, дѣви́цъ во градѣ́хъ Иу́диныхъ.
Кня́зи въ рука́хъ и́хъ повѣ́шени бы́ша, старѣ́йшины не просла́вишася.
Избра́н­нiи пла́чь подъя́ша, и ю́ноши въ кла́дѣ изнемого́ша.
И ста́рцы от­ вра́тъ оскудѣ́ша, избра́н­нiи от­ пѣ́сней сво­и́хъ умолко́ша.
Разсы́пася ра́дость серде́цъ на́шихъ, обрати́ся въ пла́чь ли́къ на́шъ,
спаде́ вѣне́цъ со главы́ на́­шея: го́ре на́мъ, я́ко согрѣши́хомъ.
О се́мъ смути́ся се́рдце на́­ше, о се́мъ поме́ркнуша о́чи на́ши.
На горѣ́ Сiо́нѣ, я́ко поги́бе, лиси́цы ходи́ша.
Ты́ же, Го́споди, во вѣ́ки всели́шися, престо́лъ тво́й въ ро́дъ и ро́дъ.
Вску́ю во вѣ́ки забыва́еши на́съ, оста́виши ли на́съ въ продолже́нiе дні́й?
Обрати́ ны, Го́споди, къ тебѣ́, и обрати́мся, и воз­нови́ дни́ на́шя я́коже пре́жде.
Я́ко от­рѣва́я от­ри́нулъ еси́ на́съ, разгнѣ́вал­ся еси́ на ны́ зѣло́.
Синодальный
1 «Господи, посмотри на поругание наше». Описание бедствий плененных. 19 Молитва об избавлении.
Вспомни, Господи, что над нами совершилось; призри и посмотри на поругание наше.
Наследие наше перешло к чужим, домы наши – к иноплеменным;
мы сделались сиротами, без отца; матери наши – как вдовы.
Воду свою пьем за серебро, дрова наши достаются нам за деньги.
Нас погоняют в шею, мы работаем, и не имеем отдыха.
Протягиваем руку к Египтянам, к Ассириянам, чтобы насытиться хлебом.
Отцы наши грешили: их уже нет, а мы несем наказание за беззакония их.
Рабы господствуют над нами, и некому избавить от руки их.
С опасностью жизни от меча, в пустыне достаем хлеб себе.
Кожа наша почернела, как печь, от жгучего голода.
Жен бесчестят на Сионе, девиц – в городах Иудейских.
Князья повешены руками их, лица старцев не уважены.
Юношей берут к жерновам, и отроки падают под ношами дров.
Старцы уже не сидят у ворот; юноши не поют.
Прекратилась радость сердца нашего; хороводы наши обратились в сетование.
Упал венец с головы нашей; горе нам, что мы согрешили!
От сего-то изнывает сердце наше; от сего померкли глаза наши.
Оттого, что опустела гора Сион, лисицы ходят по ней.
Ты, Господи, пребываешь во веки; престол Твой – в род и род.
Для чего совсем забываешь нас, оставляешь нас на долгое время?
Обрати нас к Тебе, Господи, и мы обратимся; обнови дни наши, как древле.
Неужели Ты совсем отверг нас, прогневался на нас безмерно?
 Acuérdate, Jehová, de lo que nos ha sucedido;
mira, y ve nuestro oprobio.
Nuestra heredad ha pasado a extraños,
nuestras casas a forasteros.
Huérfanos somos, sin padre;
nuestras madres son como viudas.
Por dinero bebemos el agua;
por la leña pagamos un precio.
Padecemos persecución, caen sobre nosotros,
nos fatigamos y no hay para nosotros reposo.
Al egipcio y al asirio extendimos la mano para saciarnos de pan.
Nuestros padres pecaron y han muerto,
pero nosotros llevamos su castigo.
Los siervos dominan sobre nosotros,
y nadie nos libra de sus manos.
Traemos nuestro pan haciendo peligrar nuestra vida
ante la espada del desierto.
Nuestra piel se ha ennegrecido como un horno
a causa del ardor del hambre.
Violaron a las mujeres en Sión,
a las vírgenes en las ciudades de Judá.
A los príncipes colgaron de las manos;
no respetaron el rostro de los viejos.
Llevaron a los jóvenes a mover el molino,
y los muchachos desfallecían bajo el peso de la leña.
Ya no se ven los ancianos en la puerta,
y los jóvenes han dejado sus canciones.
Cesó el gozo de nuestro corazón,
y nuestra danza se cambió en luto.
La corona ha caído de nuestra cabeza.
¡Ay ahora de nosotros, porque hemos pecado!
Por esto tenemos entristecido el corazón
y nos han entenebrecido nuestros ojos:
por el monte Sión, que está asolado
y las zorras andan por él.
Mas tú, Jehová, permanecerás para siempre;
tu trono, de generación en generación.
¿Por qué te olvidas completamente de nosotros
y nos abandonas por tan largo tiempo?
Haznos volver a ti, Jehová, y nos volveremos;
renueva nuestros días como al principio.
¿O acaso es que ya nos has desechado
y estás airado del todo contra nosotros?

Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible