Скрыть
1:2
1:5
1:8
1:10
1:11
1:12
1:13
1:15
1:17
Глава 2 
2:4
2:6
2:7
2:8
2:10
2:15
2:16
Глава 3 
3:6
3:7
3:8
3:10
3:12
3:13
3:14
3:15
Глава 4 
4:1
4:4
4:14
4:16
4:19
4:21
4:22
4:23
4:24
4:25
4:28
4:30
4:32
4:33
4:34
Глава 5 
5:5
5:6
5:9
5:10
5:14
5:17
5:19
Глава 6 
6:1
6:4
6:8
6:13
6:17
6:19
6:20
6:21
6:23
6:24
6:27
Глава 7 
7:5
7:13
7:14
7:18
7:22
7:24
7:25
7:27
7:28
7:29
7:31
7:33
7:35
7:36
7:38
Глава 8 
8:1
8:3
8:4
8:5
8:7
8:8
8:9
8:11
8:13
8:17
8:19
8:20
8:24
8:27
8:32
8:33
8:34
8:36
Глава 9 
9:1
9:4
9:5
9:6
9:8
9:9
9:12
9:14
9:16
9:18
9:19
9:20
9:23
Глава 10 
10:2
10:4
10:7
10:8
10:18
10:19
10:20
Глава 11 
11:1
11:4
11:5
11:6
11:8
11:10
11:11
11:12
11:14
11:15
11:16
11:17
11:18
11:19
11:20
11:21
11:22
11:23
11:25
11:26
11:27
11:28
11:29
11:30
11:31
11:34
11:35
11:36
11:37
11:38
11:39
11:41
11:42
11:43
11:46
Глава 12 
12:1
12:4
12:5
12:7
Глава 13 
13:1
13:4
13:5
13:7
13:8
13:10
13:11
13:14
13:15
13:16
13:17
13:18
13:19
13:20
13:21
13:22
13:23
13:24
13:25
13:26
13:27
13:28
13:29
13:30
13:31
13:32
13:33
13:35
13:36
13:37
13:38
13:39
13:40
13:41
13:42
13:43
13:44
13:45
13:47
13:48
13:49
13:50
13:51
13:52
13:53
13:54
13:55
13:56
13:57
13:58
13:59
Глава 14 
14:1
14:3
14:5
14:6
14:9
14:10
14:11
14:15
14:17
14:18
14:19
14:20
14:21
14:23
14:24
14:26
14:27
14:28
14:29
14:30
14:31
14:32
14:33
14:34
14:36
14:37
14:38
14:39
14:40
14:41
14:42
14:43
14:45
14:47
14:48
14:49
14:50
14:52
14:53
14:55
14:56
14:57
Глава 15 
15:1
15:3
15:4
15:6
15:7
15:8
15:9
15:10
15:11
15:15
15:16
15:17
15:18
15:20
15:21
15:22
15:23
15:26
15:27
15:28
15:30
15:31
15:32
15:33
Глава 16 
16:3
16:4
16:7
16:8
16:9
16:10
16:13
16:15
16:18
16:20
16:21
16:23
16:24
16:25
16:26
16:28
16:30
16:31
16:32
16:33
Глава 17 
17:1
17:3
17:5
17:8
17:12
17:13
17:16
Глава 18 
18:1
18:3
18:10
18:11
18:13
18:18
18:26
18:27
18:29
Глава 19 
19:1
19:10
19:14
19:16
19:19
19:20
19:21
19:25
19:27
19:34
19:35
Глава 20 
20:1
20:3
20:4
20:5
20:8
20:16
Глава 21 
21:3
21:4
21:6
21:9
21:14
21:15
21:16
21:19
21:20
21:21
21:22
21:24
Глава 22 
22:1
22:3
22:7
22:11
22:12
22:15
22:17
22:19
22:23
22:24
22:25
22:26
Глава 23 
23:1
23:2
23:4
23:6
23:7
23:9
23:12
23:17
23:18
23:19
23:20
23:23
23:25
23:26
23:28
23:29
23:30
23:31
23:33
23:35
23:38
23:39
23:41
23:42
23:43
23:44
Глава 24 
24:1
24:10
24:13
24:14
24:15
24:18
24:21
24:23
Глава 25 
25:1
25:2
25:5
25:6
25:7
25:8
25:11
25:12
25:15
25:16
25:20
25:22
25:24
25:27
25:28
25:29
25:31
25:32
25:33
25:37
25:42
25:45
25:46
25:48
25:49
25:50
25:51
25:52
25:53
25:54
Глава 26 
26:2
26:4
26:6
26:9
26:18
26:21
26:23
26:27
26:30
26:33
26:35
26:37
26:38
26:39
26:43
26:46
Глава 27 
27:1
27:3
27:4
27:5
27:6
27:7
27:8
27:9
27:10
27:11
27:12
27:13
27:14
27:15
27:17
27:18
27:19
27:20
27:21
27:22
27:23
27:31
27:32
27:33
Синодальный
О принесении в жертву всесожжения тельца, овцы, голубя.
И воззвал Господь к Моисею и сказал ему из скинии собрания, говоря:
объяви сынам Израилевым и скажи им: когда кто из вас хочет принести жертву Господу, то, если из скота, приносите жертву вашу из скота крупного и мелкого.
Если жертва его есть всесожжение из крупного скота, пусть принесет ее мужеского пола, без порока; пусть приведет ее к дверям скинии собрания, чтобы приобрести ему благоволение пред Господом;
и возложит руку свою на голову жертвы всесожжения – и приобретет он благоволение, во очищение грехов его;
и заколет тельца пред Господом; сыны же Аароновы, священники, принесут кровь и покропят кровью со всех сторон на жертвенник, который у входа скинии собрания;
и снимет кожу с жертвы всесожжения и рассечет ее на части;
сыны же Аароновы, священники, положат на жертвенник огонь и на огне разложат дрова;
и разложат сыны Аароновы, священники, части, голову и тук на дровах, которые на огне, на жертвеннике;
а внутренности жертвы и ноги ее вымоет он водою, и сожжет священник все на жертвеннике: это всесожжение, жертва, благоухание, приятное Господу.
Если жертва всесожжения его [Господу] из мелкого скота, из овец, или из коз, пусть принесет ее мужеского пола, без порока, [и пусть возложит руку на голову ее,]
и заколет ее пред Господом на северной стороне жертвенника, и сыны Аароновы, священники, покропят кровью ее на жертвенник со всех сторон;
и рассекут ее на части, отделив голову ее и тук ее, и разложит их священник на дровах, которые на огне, на жертвеннике,
а внутренности и ноги вымоет водою, и принесет священник всё и сожжет на жертвеннике: это всесожжение, жертва, благоухание, приятное Господу.
Если же из птиц приносит он Господу всесожжение, пусть принесет жертву свою из горлиц, или из молодых голубей;
священник принесет ее к жертвеннику, и свернет ей голову, и сожжет на жертвеннике, а кровь выцедит к стене жертвенника;
зоб ее с перьями ее отнимет и бросит его подле жертвенника на восточную сторону, где пепел;
и надломит ее в крыльях ее, не отделяя их, и сожжет ее священник на жертвеннике, на дровах, которые на огне: это всесожжение, жертва, благоухание, приятное Господу.
О хлебном приношении.
Если какая душа хочет принести Господу жертву приношения хлебного, пусть принесет пшеничной муки, и вольет на нее елея, и положит на нее ливана,
и принесет ее к сынам Аароновым, священникам, и возьмет полную горсть муки с елеем и со всем ливаном, и сожжет сие священник в память на жертвеннике; это жертва, благоухание, приятное Господу;
а остатки от приношения хлебного Аарону и сынам его: это великая святыня из жертв Господних.
Если же приносишь жертву приношения хлебного из печеного в печи, то приноси пшеничные хлебы пресные, смешанные с елеем, и лепешки пресные, помазанные елеем.
Если жертва твоя приношение хлебное со сковороды, то это должна быть пшеничная мука, смешанная с елеем, пресная;
разломи ее на куски и влей на нее елея: это приношение хлебное [Господу].
Если жертва твоя приношение хлебное из горшка, то должно сделать оное из пшеничной муки с елеем,
и принеси приношение, которое из сего составлено, Господу; представь оное священнику, а он принесет его к жертвеннику;
и возьмет священник из сей жертвы часть в память и сожжет на жертвеннике: это жертва, благоухание, приятное Господу;
а остатки приношения хлебного Аарону и сынам его: это великая святыня из жертв Господних.
Никакого приношения хлебного, которое прино́сите Господу, не делайте квасного, ибо ни квасного, ни меду не должны вы сожигать в жертву Господу;
как приношение начатков приноси́те их Господу, а на жертвенник не должно возносить их в приятное благоухание.
Всякое приношение твое хлебное соли́ солью, и не оставляй жертвы твоей без соли завета Бога твоего: при всяком приношении твоем приноси [Господу Богу твоему] соль.
Если приносишь Господу приношение хлебное из первых плодов, приноси в дар от первых плодов твоих из колосьев, высушенных на огне, растолченные зерна,
и влей на них елея, и положи на них ливана: это приношение хлебное;
и сожжет священник в память часть зерен и елея со всем ливаном: это жертва Господу.
О жертве мирной.
Если жертва его жертва мирная, и если он приносит из крупного скота, мужеского или женского пола, пусть принесет ее Господу, не имеющую порока,
и возложит руку свою на голову жертвы своей, и заколет ее у дверей скинии собрания; сыны же Аароновы, священники, покропят кровью на жертвенник со всех сторон;
и принесет он из мирной жертвы в жертву Господу тук, покрывающий внутренности, и весь тук, который на внутренностях,
и обе почки и тук, который на них, который на стегнах, и сальник, который на печени; с почками он отделит это;
и сыны Аароновы сожгут это на жертвеннике вместе со всесожжением, которое на дровах, на огне: это жертва, благоухание, приятное Господу.
А если из мелкого скота приносит он мирную жертву Господу, мужеского или женского пола, пусть принесет ее, не имеющую порока.
Если из овец приносит он жертву свою, пусть представит ее пред Господа,
и возложит руку свою на голову жертвы своей, и заколет ее пред скиниею собрания, и сыны Аароновы покропят кровью ее на жертвенник со всех сторон;
и пусть принесет из мирной жертвы в жертву Господу тук ее, весь курдюк, отрезав его по самую хребтовую кость, и тук, покрывающий внутренности, и весь тук, который на внутренностях,
и обе почки и тук, который на них, который на стегнах, и сальник, который на печени; с почками он отделит это;
священник сожжет это на жертвеннике; это пища огня – жертва Господу.
А если он приносит жертву из коз, пусть представит ее пред Господа,
и возложит руку свою на голову ее, и заколет ее перед скиниею собрания, и покропят сыны Аароновы кровью ее на жертвенник со всех сторон;
и принесет из нее в приношение, в жертву Господу тук, покрывающий внутренности, и весь тук, который на внутренностях,
и обе почки и тук, который на них, который на стегнах, и сальник, который на печени; с почками он отделит это;
и сожжет их священник на жертвеннике: это пища огня – приятное благоухание [Господу]; весь тук Господу.
Это постановление вечное в роды ваши, во всех жилищах ваших; никакого тука и никакой крови не ешьте.
О жертве за грех.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи сынам Израилевым: если какая душа согрешит по ошибке против каких-либо заповедей Господних и сделает что-нибудь, чего не должно делать;
если священник помазанный согрешит и сделает виновным народ, – то за грех свой, которым согрешил, пусть представит из крупного скота тельца, без порока, Господу в жертву о грехе,
и приведет тельца к дверям скинии собрания пред Господа, и возложит руки свои на голову тельца, и заколет тельца пред Господом;
и возьмет священник помазанный, [посвященный совершенным посвящением,] крови тельца и внесет ее в скинию собрания,
и омочит священник перст свой в кровь и покропит кровью семь раз пред Господом пред завесою святилища;
и возложит священник крови [тельца] пред Господом на роги жертвенника благовонных курений, который в скинии собрания, а остальную кровь тельца выльет к подножию жертвенника всесожжений, который у входа скинии собрания;
и вынет из тельца за грех весь тук его, тук, покрывающий внутренности, и весь тук, который на внутренностях,
и обе почки и тук, который на них, который на стегнах, и сальник на печени; с почками отделит он это,
как отделяется из тельца жертвы мирной; и сожжет их священник на жертвеннике всесожжения;
а кожу тельца и все мясо его с головою и с ногами его, и внутренности его и нечистоту его,
всего тельца пусть вынесет вне стана на чистое место, где высыпается пепел, и сожжет его огнем на дровах; где высыпается пепел, там пусть сожжен будет.
Если же все общество Израилево согрешит по ошибке и скрыто будет дело от глаз собрания, и сделает что-нибудь против заповедей Господних, чего не надлежало делать, и будет виновно,
то, когда узнан будет грех, которым они согрешили, пусть от всего общества представят они из крупного скота тельца в жертву за грех и приведут его пред скинию собрания;
и возложат старейшины общества руки свои на голову тельца пред Господом и заколют тельца пред Господом.
И внесет священник помазанный крови тельца в скинию собрания,
и омочит священник перст свой в кровь [тельца] и покропит семь раз пред Господом пред завесою [святилища],
и возложит крови на роги жертвенника [благовонных курений], который пред лицем Господним в скинии собрания, а остальную кровь выльет к подножию жертвенника всесожжений, который у входа скинии собрания;
и весь тук его вынет из него и сожжет на жертвеннике;
и сделает с тельцом то, что делается с тельцом за грех; так должен сделать с ним, и так очистит их священник, и прощено будет им;
и вынесет тельца вне стана, и сожжет его так, как сожег прежнего тельца. Это жертва за грех общества.
А если согрешит начальник, и сделает по ошибке что-нибудь против заповедей Господа, Бога своего, чего не надлежало делать, и будет виновен,
то, когда узнан будет им грех, которым он согрешил, пусть приведет он в жертву козла без порока,
и возложит руку свою на голову козла, и заколет его на месте, где заколаются всесожжения пред Господом: это жертва за грех;
и возьмет священник перстом своим крови от жертвы за грех и возложит на роги жертвенника всесожжения, а остальную кровь его выльет к подножию жертвенника всесожжения;
и весь тук его сожжет на жертвеннике, подобно как тук жертвы мирной, и так очистит его священник от греха его, и прощено будет ему.
Если же кто из народа земли согрешит по ошибке и сделает что-нибудь против заповедей Господних, чего не надлежало делать, и виновен будет,
то, когда узнан будет им грех, которым он согрешил, пусть приведет он в жертву козу без порока за грех свой, которым он согрешил,
и возложит руку свою на голову жертвы за грех, и заколют [козу] в жертву за грех на месте, [где заколают] жертву всесожжения;
и возьмет священник крови ее перстом своим, и возложит на роги жертвенника всесожжения, а остальную кровь ее выльет к подножию жертвенника;
и весь тук ее отделит, подобно как отделяется тук из жертвы мирной, и сожжет его священник на жертвеннике в приятное благоухание Господу; и так очистит его священник, и прощено будет ему.
А если из стада овец захочет он принести жертву за грех, пусть принесет женского пола, без порока,
и возложит руку свою на голову жертвы за грех, и заколет ее в жертву за грех на том месте, где заколают жертву всесожжения;
и возьмет священник перстом своим крови от сей жертвы за грех и возложит на роги жертвенника всесожжения, а остальную кровь ее выльет к подножию жертвенника;
и весь тук ее отделит, как отделяется тук овцы из жертвы мирной, и сожжет сие священник на жертвеннике в жертву Господу; и так очистит его священник от греха, которым он согрешил, и прощено будет ему.
1 О жертве за грех; 14 о жертве повинности.
Если кто согрешит тем, что слышал голос проклятия и был свидетелем, или видел, или знал, но не объявил, то он понесет на себе грех.
Или если прикоснется к чему-нибудь нечистому, или к трупу зверя нечистого, или к трупу скота нечистого, или к трупу гада нечистого, но не знал того, то он нечист и виновен.
Или если прикоснется к нечистоте человеческой, какая бы то ни была нечистота, от которой оскверняются, и он не знал того, но после узнает, то он виновен.
Или если кто безрассудно устами своими поклянется сделать что-нибудь худое или доброе, какое бы то ни было дело, в котором люди безрассудно клянутся, и он не знал того, но после узнает, то он виновен в том.
Если он виновен в чем-нибудь из сих, и исповедается, в чем он согрешил,
то пусть принесет Господу за грех свой, которым он согрешил, жертву повинности из мелкого скота, овцу или козу, за грех, и очистит его священник от греха его.
Если же он не в состоянии принести овцы, то в повинность за грех свой пусть принесет Господу двух горлиц или двух молодых голубей, одного в жертву за грех, а другого во всесожжение;
пусть принесет их к священнику, и [священник] представит прежде ту из сих птиц, которая за грех, и надломит голову ее от шеи ее, но не отделит;
и покропит кровью сей жертвы за грех на стену жертвенника, а остальную кровь выцедит к подножию жертвенника: это жертва за грех;
а другую употребит во всесожжение по установлению; и так очистит его священник от греха его, которым он согрешил, и прощено будет ему.
Если же он не в состоянии принести двух горлиц или двух молодых голубей, пусть принесет за то, что согрешил, десятую часть ефы пшеничной муки в жертву за грех; пусть не льет на нее елея, и ливана пусть не кладет на нее, ибо это жертва за грех;
и принесет ее к священнику, а священник возьмет из нее полную горсть в память и сожжет на жертвеннике в жертву Господу: это жертва за грех;
и так очистит его священник от греха его, которым он согрешил в котором-нибудь из оных случаев, и прощено будет ему; [остаток] же принадлежит священнику, как приношение хлебное.
И сказал Господь Моисею, говоря:
если кто сделает преступление и по ошибке согрешит против посвященного Господу, пусть за вину свою принесет Господу из стада овец овна без порока, по твоей оценке, серебряными сиклями по сиклю священному, в жертву повинности;
за ту святыню, против которой он согрешил, пусть воздаст и прибавит к тому пятую долю, и отдаст сие священнику, и священник очистит его овном жертвы повинности, и прощено будет ему.
Если кто согрешит и сделает что-нибудь против заповедей Господних, чего не надлежало делать, и по неведению сделается виновным и понесет на себе грех,
пусть принесет к священнику в жертву повинности овна без порока, по оценке твоей, и загладит священник проступок его, в чем он преступил по неведению, и прощено будет ему.
Это жертва повинности, которою он провинился пред Господом.
1 О жертве повинности; 8 особые указания священникам относительно каждого рода жертвы.
И сказал Господь Моисею, говоря:
если кто согрешит и сделает преступление пред Господом и запрется пред ближним своим в том, что ему поручено, или у него положено, или им похищено, или обманет ближнего своего,
или найдет потерянное и запрется в том, и поклянется ложно в чем-нибудь, что люди делают и тем грешат, –
то, согрешив и сделавшись виновным, он должен возвратить похищенное, что похитил, или отнятое, что отнял, или порученное, что ему поручено, или потерянное, что он нашел;
или если он в чем поклялся ложно, то должен отдать сполна, и приложить к тому пятую долю и отдать тому, кому принадлежит, в день приношения жертвы повинности;
и за вину свою пусть принесет Господу к священнику в жертву повинности из стада овец овна без порока, по оценке твоей;
и очистит его священник пред Господом, и прощено будет ему, что бы он ни сделал, все, в чем он сделался виновным.
И сказал Господь Моисею, говоря:
заповедай Аарону и сынам его: вот закон всесожжения: всесожжение пусть остается на месте сожигания на жертвеннике всю ночь до утра, и огонь жертвенника пусть горит на нем [и не угасает];
и пусть священник оденется в льняную одежду свою, и наденет на тело свое льняное нижнее платье, и снимет пепел от всесожжения, которое сжег огонь на жертвеннике, и положит его подле жертвенника;
и пусть снимет с себя одежды свои, и наденет другие одежды, и вынесет пепел вне стана на чистое место;
а огонь на жертвеннике пусть горит [и] не угасает; и пусть священник зажигает на нем дрова каждое утро, и раскладывает на нем всесожжение, и сожигает на нем тук мирной жертвы;
огонь непрестанно пусть горит на жертвеннике и не угасает.
Вот закон о приношении хлебном: [священники] сыны Аароновы должны приносить его пред Господа к жертвеннику;
и пусть возьмет [священник] горстью своею из приношения хлебного и пшеничной муки и елея и весь ливан, который на жертве, и сожжет на жертвеннике: это приятное благоухание, в память пред Господом;
а остальное из него пусть едят Аарон и сыны его; пресным должно есть его на святом месте, на дворе скинии собрания пусть едят его;
не должно печь его квасным. Сие даю Я им в долю из жертв Моих. Это великая святыня, подобно как жертва за грех и жертва повинности.
Все потомки Аароновы мужеского пола могут есть ее. Это вечный участок в роды ваши из жертв Господних. Все, прикасающееся к ним, освятится.
И сказал Господь Моисею, говоря:
вот приношение от Аарона и сынов его, которое принесут они Господу в день помазания его: десятая часть ефы пшеничной муки в жертву постоянную, половина сего для утра и половина для вечера;
на сковороде в елее она должна быть приготовлена; напитанную елеем приноси ее в кусках, как разламывается в куски приношение хлебное; приноси ее в приятное благоухание Господу;
и священник, помазанный на место его из сынов его, должен совершать сие: это вечный устав Господа. Вся она должна быть сожжена;
и всякое хлебное приношение от священника все да будет сожигаемо, а не съедаемо.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи Аарону и сынам его: вот закон о жертве за грех: жертва за грех должна быть заколаема пред Господом на том месте, где заколается всесожжение; это великая святыня;
священник, совершающий жертву за грех, должен есть ее; она должна быть съедаема на святом месте, на дворе скинии собрания;
все, что прикоснется к мясу ее, освятится; и если кровью ее обрызгана будет одежда, то обрызганное омой на святом месте;
глиняный сосуд, в котором она варилась, должно разбить; если же она варилась в медном сосуде, то должно его вычистить и вымыть водою;
весь мужеский пол священнического рода может есть ее: это великая святыня [у Господа];
а всякая жертва за грех, от которой кровь вносится в скинию собрания для очищения во святилище, не должна быть съедаема; ее должно сожигать на огне.
1 Повеления священникам о жертвах повинности; 8 часть священника от всесожжения и хлебного приношения; 11 разного рода мирные жертвы; 22 запрещение относительно тука и крови; 28 окончательные повеления.
Вот закон о жертве повинности: это великая святыня;
жертву повинности должно заколать на том месте, где заколается всесожжение, и кровью ее кропить на жертвенник со всех сторон;
приносящий должен представить из нее весь тук, курдюк и тук, покрывающий внутренности,
и обе почки и тук, который на них, который на стегнах, и сальник, который на печени; с почками пусть он отделит сие;
и сожжет сие священник на жертвеннике в жертву Господу: это жертва повинности.
Весь мужеский пол священнического рода может есть ее; на святом месте должно есть ее: это великая святыня.
Как о жертве за грех, так и о жертве повинности закон один: она принадлежит священнику, который очищает посредством ее.
И когда священник приносит чью-нибудь жертву всесожжения, кожа от жертвы всесожжения, которое он приносит, принадлежит священнику;
и всякое приношение хлебное, которое печено в печи, и всякое приготовленное в горшке или на сковороде, принадлежит священнику, приносящему его;
и всякое приношение хлебное, смешанное с елеем и сухое, принадлежит всем сынам Аароновым, как одному, так и другому.
Вот закон о жертве мирной, которую приносят Господу:
если кто в благодарность приносит ее, то при жертве благодарности он должен принести пресные хлебы, смешанные с елеем, и пресные лепешки, помазанные елеем, и пшеничную муку, напитанную елеем, хлебы, смешанные с елеем;
кроме лепешек пусть он приносит в приношение свое квасный хлеб, при мирной жертве благодарной;
одно что-нибудь из всего приношения своего пусть принесет он в возношение Господу: это принадлежит священнику, кропящему кровью мирной жертвы;
мясо мирной жертвы благодарности должно съесть в день приношения ее, не должно оставлять от него до утра.
Если же кто приносит жертву по обету, или от усердия, то жертву его должно есть в день приношения, и на другой день оставшееся от нее есть можно,
а оставшееся от жертвенного мяса к третьему дню должно сжечь на огне;
если же будут есть мясо мирной жертвы на третий день, то она не будет благоприятна; кто ее принесет, тому ни во что не вменится: это осквернение, и кто будет есть ее, тот понесет на себе грех;
мяса сего, если оно прикоснется к чему-либо нечистому, не должно есть, но должно сжечь его на огне; а мясо чистое может есть всякий чистый;
если же какая душа, имея на себе нечистоту, будет есть мясо мирной жертвы Господней, то истребится душа та из народа своего;
и если какая душа, прикоснувшись к чему-нибудь нечистому, к нечистоте человеческой, или к нечистому скоту, или какому-нибудь нечистому гаду, будет есть мясо мирной жертвы Господней, то истребится душа та из народа своего.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи сынам Израилевым: никакого тука ни из вола, ни из овцы, ни из козла не ешьте.
Тук из мертвого и тук из растерзанного зверем можно употреблять на всякое дело; а есть не ешьте его;
ибо, кто будет есть тук из скота, который приносится в жертву Господу, истребится душа та из народа своего;
и никакой крови не ешьте во всех жилищах ваших ни из птиц, ни из скота;
а кто будет есть какую-нибудь кровь, истребится душа та из народа своего.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи сынам Израилевым: кто представляет мирную жертву свою Господу, тот из мирной жертвы часть должен принести в приношение Господу;
своими руками должен он принести в жертву Господу: тук с грудью должен он принести [и сальник на печени], потрясая грудь пред лицем Господним;
тук сожжет священник на жертвеннике, а грудь принадлежит Аарону и сынам его;
и правое плечо, как возношение, из мирных жертв ваших отдавайте священнику:
кто из сынов Аароновых приносит кровь из мирной жертвы и тук, тому и правое плечо на долю;
ибо Я беру от сынов Израилевых из мирных жертв их грудь потрясания и плечо возношения, и отдаю их Аарону священнику и сынам его в вечный участок от сынов Израилевых.
Вот участок Аарону и участок сынам его из жертв Господних со дня, когда они предстанут пред Господа для священнодействия,
который повелел Господь давать им со дня помазания их от сынов Израилевых. Это вечное постановление в роды их. –
Вот закон о всесожжении, о приношении хлебном, о жертве за грех, о жертве повинности, о жертве посвящения и о жертве мирной,
который дал Господь Моисею на горе Синае, когда повелел сынам Израилевым, в пустыне Синайской, приносить Господу приношения их.
Подробности о посвящении Аарона и его сыновей на священство.
И сказал Господь Моисею, говоря:
возьми Аарона и сынов его с ним, и одежды и елей помазания, и тельца для жертвы за грех и двух овнов, и корзину опресноков,
и собери все общество ко входу скинии собрания.
Моисей сделал так, как повелел ему Господь, и собралось общество ко входу скинии собрания.
И сказал Моисей к обществу: вот что повелел Господь сделать.
И привел Моисей Аарона и сынов его и омыл их водою;
и возложил на него хитон, и опоясал его поясом, и надел на него верхнюю ризу, и возложил на него ефод, и опоясал его поясом ефода и прикрепил им ефод на нем,
и возложил на него наперсник, и на наперсник положил урим и туммим,
и возложил на голову его кидар, а на кидар с передней стороны его возложил полированную дощечку, диадиму святыни, как повелел Господь Моисею.
И взял Моисей елей помазания, и помазал скинию и все, что в ней, и освятил это;
и покропил им на жертвенник семь раз, и помазал жертвенник и все принадлежности его и умывальницу и подножие ее, чтобы освятить их;
и возлил [Моисей] елей помазания на голову Аарона и помазал его, чтоб освятить его.
И привел Моисей сынов Аароновых, и одел их в хитоны, и опоясал их поясом, и возложил на них кидары, как повелел Господь Моисею.
И привел [Моисей] тельца для жертвы за грех, и Аарон и сыны его возложили руки свои на голову тельца за грех;
и заколол его [Моисей] и взял крови, и перстом своим возложил на роги жертвенника со всех сторон, и очистил жертвенник, а остальную кровь вылил к подножию жертвенника, и освятил его, чтобы сделать его чистым.
И взял [Моисей] весь тук, который на внутренностях, и сальник на печени, и обе почки и тук их, и сжег Моисей на жертвеннике;
а тельца и кожу его, и мясо его, и нечистоту его сжег на огне вне стана, как повелел Господь Моисею.
И привел [Моисей] овна для всесожжения, и возложили Аарон и сыны его руки свои на голову овна;
и заколол его Моисей и покропил кровью на жертвенник со всех сторон;
и рассек овна на части, и сжег Моисей голову и части и тук,
а внутренности и ноги вымыл водою, и сжег Моисей всего овна на жертвеннике: это всесожжение в приятное благоухание, это жертва Господу, как повелел Господь Моисею.
И привел [Моисей] другого овна, овна посвящения, и возложили Аарон и сыны его руки свои на голову овна;
и заколол его Моисей, и взял крови его, и возложил на край правого уха Ааронова и на большой палец правой руки его и на большой палец правой ноги его.
И привел Моисей сынов Аароновых, и возложил крови на край правого уха их и на большой палец правой руки их и на большой палец правой ноги их, и покропил Моисей кровью на жертвенник со всех сторон.
И взял [Моисей] тук и курдюк и весь тук, который на внутренностях, и сальник на печени, и обе почки и тук их и правое плечо;
и из корзины с опресноками, которая пред Господом, взял один опреснок и один хлеб с елеем и одну лепешку, и возложил на тук и на правое плечо;
и положил все это на руки Аарону и на руки сынам его, и принес это, потрясая пред лицем Господним;
и взял это Моисей с рук их и сжег на жертвеннике со всесожжением: это жертва посвящения в приятное благоухание, это жертва Господу.
И взял Моисей грудь и принес ее, потрясая пред лицем Господним: это была доля Моисеева от овна посвящения, как повелел Господь Моисею.
И взял Моисей елея помазания и крови, которая на жертвеннике, и покропил Аарона и одежды его, и сынов его и одежды сынов его с ним; и так освятил Аарона и одежды его, и сынов его и одежды сынов его с ним.
И сказал Моисей Аарону и сынам его: сварите мясо у входа скинии собрания и там ешьте его с хлебом, который в корзине посвящения, как мне повелено и сказано: Аарон и сыны его должны есть его;
а остатки мяса и хлеба сожгите на огне.
Семь дней не отходите от дверей скинии собрания, пока не исполнятся дни посвящения вашего, ибо семь дней должно совершаться посвящение ваше;
как сегодня было сделано, так повелел Господь делать для очищения вас;
у входа скинии собрания будьте день и ночь в продолжение семи дней и будьте на страже у Господа, чтобы не умереть, ибо так мне повелено [от Господа Бога].
И исполнил Аарон и сыны его все, что повелел Господь чрез Моисея.
Торжественные жертвоприношения новопосвященных священников.
В восьмой день призвал Моисей Аарона и сынов его и старейшин Израилевых
и сказал Аарону: возьми себе из волов тельца в жертву за грех и овна во всесожжение, обоих без порока, и представь пред лице Господне;
и сынам Израилевым скажи: возьмите козла в жертву за грех, [и овна,] и тельца, и агнца, однолетних, без порока, во всесожжение,
и вола и овна в жертву мирную, чтобы совершить жертвоприношение пред лицем Господним, и приношение хлебное, смешанное с елеем, ибо сегодня Господь явится вам.
И принесли то, что приказал Моисей, пред скинию собрания, и пришло все общество и стало пред лицем Господним.
И сказал Моисей: вот что повелел Господь сделать, и явится вам слава Господня.
И сказал Моисей Аарону: приступи к жертвеннику и соверши жертву твою о грехе и всесожжение твое, и очисти себя и народ, и сделай приношение от народа, и очисти их, как повелел Господь.
И приступил Аарон к жертвеннику и заколол тельца, который за него, в жертву за грех:
сыны Аарона поднесли ему кровь, и он омочил перст свой в крови и возложил на роги жертвенника, а остальную кровь вылил к подножию жертвенника,
а тук и почки и сальник на печени от жертвы за грех сжег на жертвеннике, как повелел Господь Моисею;
мясо же и кожу сжег на огне вне стана.
И заколол всесожжение, и сыны Аарона поднесли ему кровь; он покропил ею на жертвенник со всех сторон;
и принесли ему всесожжение в кусках и голову, и он сжег на жертвеннике,
а внутренности и ноги омыл и сжег со всесожжением на жертвеннике.
И принес приношение от народа, и взял от народа козла за грех, и заколол его, и принес его в жертву за грех, как и прежнего.
И принес всесожжение и совершил его по уставу.
И принес приношение хлебное, и наполнил им руки свои, и сжег на жертвеннике сверх утреннего всесожжения.
И заколол вола и овна, которые от народа, в жертву мирную; и сыны Аарона поднесли ему кровь, и он покропил ею на жертвенник со всех сторон;
поднесли и тук из вола, и из овна курдюк, и [тук] покрывающий [внутренности], почки и сальник на печени,
и положили тук на грудь, и он сжег тук на жертвеннике;
грудь же и правое плечо принес Аарон, потрясая пред лицем Господним, как повелел Моисей.
И поднял Аарон руки свои, обратившись к народу, и благословил его, и сошел, совершив жертву за грех, всесожжение и жертву мирную.
И вошли Моисей и Аарон в скинию собрания, и вышли, и благословили народ. И явилась слава Господня всему народу:
и вышел огонь от Господа и сжег на жертвеннике всесожжение и тук; и видел весь народ, и воскликнул от радости, и пал на лице свое.
1 Надав и Авиуд приносят огонь чуждый и поражаются смертью; 8 воспрещение крепких напитков священникам при служении; 12 жертва за грех должна быть съедаема священниками.
Надав и Авиуд, сыны Аароновы, взяли каждый свою кадильницу, и положили в них огня, и вложили в него курений, и принесли пред Господа огонь чуждый, которого Он не велел им;
и вышел огонь от Господа и сжег их, и умерли они пред лицем Господним.
И сказал Моисей Аарону: вот о чем говорил Господь, когда сказал: в приближающихся ко Мне освящусь и пред всем народом прославлюсь. Аарон молчал.
И позвал Моисей Мисаила и Елцафана, сынов Узиила, дяди Ааронова, и сказал им: пойдите, вынесите братьев ваших из святилища за стан.
И пошли и вынесли их в хитонах их за стан, как сказал Моисей.
Аарону же и Елеазару и Ифамару, сынам его, Моисей сказал: голов ваших не обнажайте и одежд ваших не раздирайте, чтобы вам не умереть и не навести гнева на все общество; но братья ваши, весь дом Израилев, могут плакать о сожженных, которых сожег Господь,
и из дверей скинии собрания не выходите, чтобы не умереть вам, ибо на вас елей помазания Господня. И сделали по слову Моисея.
И сказал Господь Аарону, говоря:
вина и крепких напитков не пей ты и сыны твои с тобою, когда входите в скинию собрания, [или приступаете к жертвеннику,] чтобы не умереть. Это вечное постановление в роды ваши,
чтобы вы могли отличать священное от несвященного и нечистое от чистого,
и научать сынов Израилевых всем уставам, которые изрек им Господь чрез Моисея.
И сказал Моисей Аарону и Елеазару и Ифамару, оставшимся сынам его: возьмите приношение хлебное, оставшееся от жертв Господних, и ешьте его пресное у жертвенника, ибо это великая святыня;
и ешьте его на святом месте, ибо это участок твой и участок сынов твоих из жертв Господних: так мне повелено [от Господа];
и грудь потрясания и плечо возношения ешьте на чистом месте, ты и сыновья твои и дочери твои с тобою, ибо это дано в участок тебе и в участок сынам твоим из мирных жертв сынов Израилевых;
плечо возношения и грудь потрясания должны они приносить с жертвами тука, потрясая пред лицем Господним, и да будет это вечным участком тебе и сыновьям твоим [и дочерям твоим] с тобою, как повелел Господь [Моисею].
И козла жертвы за грех искал Моисей, и вот, он сожжен. И разгневался [Моисей] на Елеазара и Ифамара, оставшихся сынов Аароновых, и сказал:
почему вы не ели жертвы за грех на святом месте? ибо она святыня великая, и она дана вам, чтобы снимать грехи с общества и очищать их пред Господом;
вот, кровь ее не внесена внутрь святилища, а вы должны были есть ее на святом месте, как повелено мне.
Аарон сказал Моисею: вот, сегодня принесли они жертву свою за грех и всесожжение свое пред Господом, и это случилось со мною; если я сегодня съем жертву за грех, будет ли это угодно Господу?
И услышал Моисей и одобрил.
Разница между чистыми и нечистыми животными, рыбами, птицами и пресмыкающимися.
И сказал Господь Моисею и Аарону, говоря им:
скажите сынам Израилевым: вот животные, которые можно вам есть из всего скота на земле:
всякий скот, у которого раздвоены копыта и на копытах глубокий разрез, и который жует жвачку, ешьте;
только сих не ешьте из жующих жвачку и имеющих раздвоенные копыта: верблюда, потому что он жует жвачку, но копыта у него не раздвоены, нечист он для вас;
и тушканчика, потому что он жует жвачку, но копыта у него не раздвоены, нечист он для вас,
и зайца, потому что он жует жвачку, но копыта у него не раздвоены, нечист он для вас;
и свиньи, потому что копыта у нее раздвоены и на копытах разрез глубокий, но она не жует жвачки, нечиста она для вас;
мяса их не ешьте и к трупам их не прикасайтесь; нечисты они для вас.
Из всех животных, которые в воде, ешьте сих: у которых есть перья и чешуя в воде, в морях ли, или реках, тех ешьте;
а все те, у которых нет перьев и чешуи, в морях ли, или реках, из всех плавающих в водах и из всего живущего в водах, скверны для вас;
они должны быть скверны для вас: мяса их не ешьте и трупов их гнушайтесь;
все животные, у которых нет перьев и чешуи в воде, скверны для вас.
Из птиц же гнушайтесь сих [не должно их есть, скверны они]: орла, грифа и морского орла,
коршуна и сокола с породою его,
всякого ворона с породою его,
страуса, совы, чайки и ястреба с породою его,
филина, рыболова и ибиса,
лебедя, пеликана и сипа,
цапли, зуя с породою его, удода и нетопыря.
Все животные пресмыкающиеся, крылатые, ходящие на четырех ногах, скверны для вас;
из всех пресмыкающихся, крылатых, ходящих на четырех ногах, тех только ешьте, у которых есть голени выше ног, чтобы скакать ими по земле;
сих ешьте из них: саранчу с ее породою, солам с ее породою, харгол с ее породою и хагаб с ее породою.
Всякое другое пресмыкающееся, крылатое, у которого четыре ноги, скверно для вас;
от них вы будете нечисты: всякий, кто прикоснется к трупу их, нечист будет до вечера;
и всякий, кто возьмет труп их, должен омыть одежду свою и нечист будет до вечера.
Всякий скот, у которого копыта раздвоены, но нет глубокого разреза, и который не жует жвачки, нечист для вас: всякий, кто прикоснется к нему, будет нечист [до вечера].
Из всех зверей четвероногих те, которые ходят на лапах, нечисты для вас: всякий, кто прикоснется к трупу их, нечист будет до вечера;
кто возьмет труп их, тот должен омыть одежды свои и нечист будет до вечера: нечисты они для вас.
Вот что нечисто для вас из животных, пресмыкающихся по земле: крот, мышь, ящерица с ее породою,
анака, хамелеон, летаа, хомет и тиншемет, –
сии нечисты для вас из всех пресмыкающихся: всякий, кто прикоснется к ним мертвым, нечист будет до вечера.
И всё, на что упадет которое-нибудь из них мертвое, всякий деревянный сосуд, или одежда, или кожа, или мешок, и всякая вещь, которая употребляется на дело, будут нечисты: в воду должно положить их, и нечисты будут до вечера, потом будут чисты;
если же которое-нибудь из них упадет в какой-нибудь глиняный сосуд, то находящееся в нем будет нечисто, и самый [сосуд] разбейте.
Всякая пища, которую едят, на которой была вода из такого сосуда, нечиста будет [для вас], и всякое питье, которое пьют, во всяком таком сосуде нечисто будет.
Всё, на что упадет что-нибудь от трупа их, нечисто будет: печь и очаг должно разломать, они нечисты; и они должны быть нечисты для вас;
только источник и колодезь, вмещающий воду, остаются чистыми; а кто прикоснется к трупу их, тот нечист.
И если что-нибудь от трупа их упадет на какое-либо семя, которое сеют, то оно чисто;
если же тогда, как вода налита на семя, упадет на него что-нибудь от трупа их, то оно нечисто для вас.
И когда умрет какой-либо скот, который употребляется вами в пищу, то прикоснувшийся к трупу его нечист будет до вечера;
и тот, кто будет есть мертвечину его, должен омыть одежды свои и нечист будет до вечера; и тот, кто понесет труп его, должен омыть одежды свои и нечист будет до вечера.
Всякое животное, пресмыкающееся по земле, скверно для вас, не должно есть его;
всего ползающего на чреве и всего ходящего на четырех ногах, и многоножных из животных пресмыкающихся по земле, не ешьте, ибо они скверны;
не оскверняйте душ ваших каким-либо животным пресмыкающимся и не делайте себя чрез них нечистыми, чтоб быть чрез них нечистыми,
ибо Я – Господь Бог ваш: освящайтесь и будьте святы, ибо Я [Господь, Бог ваш] свят; и не оскверняйте душ ваших каким-либо животным, ползающим по земле,
ибо Я – Господь, выведший вас из земли Египетской, чтобы быть вашим Богом. Итак будьте святы, потому что Я свят.
Вот закон о скоте, о птицах, о всех животных, живущих в водах, и о всех животных, пресмыкающихся по земле,
чтобы отличать нечистое от чистого, и животных, которых можно есть, от животных, которых есть не должно.
Продолжительность нечистоты после родов и жертва за очищение.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи сынам Израилевым: если женщина зачнет и родит младенца мужеского пола, то она нечиста будет семь дней; как во дни страдания ее очищением, она будет нечиста;
в восьмой же день обрежется у него крайняя плоть его;
и тридцать три дня должна она сидеть, очищаясь от кровей своих; ни к чему священному не должна прикасаться и к святилищу не должна приходить, пока не исполнятся дни очищения ее.
Если же она родит младенца женского пола, то во время очищения своего она будет нечиста две недели, и шестьдесят шесть дней должна сидеть, очищаясь от кровей своих.
По окончании дней очищения своего за сына или за дочь она должна принести однолетнего агнца во всесожжение и молодого голубя или горлицу в жертву за грех, ко входу скинии собрания к священнику;
он принесет это пред Господа и очистит ее, и она будет чиста от течения кровей ее. Вот закон о родившей младенца мужеского или женского пола.
Если же она не в состоянии принести агнца, то пусть возьмет двух горлиц или двух молодых голубей, одного во всесожжение, а другого в жертву за грех, и очистит ее священник, и она будет чиста.
Закон о проказе, повеления о ней священникам.
И сказал Господь Моисею и Аарону, говоря:
когда у кого появится на коже тела его опухоль, или лишаи, или пятно, и на коже тела его сделается как бы язва проказы, то должно привести его к Аарону священнику, или к одному из сынов его, священников;
священник осмотрит язву на коже тела, и если волосы на язве изменились в белые, и язва оказывается углубленною в кожу тела его, то это язва проказы; священник, осмотрев его, объявит его нечистым.
А если на коже тела его пятно белое, но оно не окажется углубленным в кожу, и волосы на нем не изменились в белые, то священник имеющего язву должен заключить на семь дней;
в седьмой день священник осмотрит его, и если язва остается в своем виде и не распространяется язва по коже, то священник должен заключить его на другие семь дней;
в седьмой день опять священник осмотрит его, и если язва менее приметна и не распространилась язва по коже, то священник должен объявить его чистым: это лишаи, и пусть он омоет одежды свои, и будет чист.
Если же лишаи станут распространяться по коже, после того как он являлся к священнику для очищения, то он вторично должен явиться к священнику;
священник, увидев, что лишаи распространяются по коже, объявит его нечистым: это проказа.
Если будет на ком язва проказы, то должно привести его к священнику;
священник осмотрит, и если опухоль на коже бела, и волос изменился в белый, и на опухоли живое мясо,
то это застарелая проказа на коже тела его; и священник объявит его нечистым и заключит его, ибо он нечист.
Если же проказа расцветет на коже, и покроет проказа всю кожу больного от головы его до ног, сколько могут видеть глаза священника,
и увидит священник, что проказа покрыла все тело его, то он объявит больного чистым, потому что все превратилось в белое: он чист.
Когда же окажется на нем живое мясо, то он нечист;
священник, увидев живое мясо, объявит его нечистым; живое мясо нечисто: это проказа.
Если же живое мясо изменится и обратится в белое, пусть он придет к священнику;
священник осмотрит его, и если язва обратилась в белое, священник объявит больного чистым; он чист.
Если у кого на коже тела был нарыв и зажил,
и на месте нарыва появилась белая опухоль, или пятно белое или красноватое, то он должен явиться к священнику;
священник осмотрит его, и если оно окажется ниже кожи, и волос его изменился в белый, то священник объявит его нечистым: это язва проказы, она расцвела на нарыве;
если же священник увидит, что волос на ней не бел, и она не ниже кожи, и притом мало приметна, то священник заключит его на семь дней;
если она станет очень распространяться по коже, то священник объявит его нечистым: это язва;
если же пятно остается на своем месте и не распространяется, то это воспаление нарыва, и священник объявит его чистым.
Или если у кого на коже тела будет ожог, и на зажившем ожоге окажется красноватое или белое пятно,
и священник увидит, что волос на пятне изменился в белый, и оно окажется углубленным в коже, то это проказа, она расцвела на ожоге; и священник объявит его нечистым: это язва проказы;
если же священник увидит, что волос на пятне не бел, и оно не ниже кожи, и притом мало приметно, то священник заключит его на семь дней;
в седьмой день священник осмотрит его, и если оно очень распространяется по коже, то священник объявит его нечистым: это язва проказы;
если же пятно остается на своем месте и не распространяется по коже, и притом мало приметно, то это опухоль от ожога; священник объявит его чистым, ибо это воспаление от ожога.
Если у мужчины или у женщины будет язва на голове или на бороде,
и осмотрит священник язву, и она окажется углубленною в коже, и волос на ней желтоватый тонкий, то священник объявит их нечистыми: это паршивость, это проказа на голове или на бороде;
если же священник осмотрит язву паршивости и она не окажется углубленною в коже, и волос на ней не черный, то священник имеющего язву паршивости заключит на семь дней;
в седьмой день священник осмотрит язву, и если паршивость не распространяется, и нет на ней желтоватого волоса, и паршивость не окажется углубленною в коже,
то больного должно остричь, но паршивого места не остригать, и священник должен паршивого вторично заключить на семь дней;
в седьмой день священник осмотрит паршивость, и если паршивость не распространяется по коже и не окажется углубленною в коже, то священник объявит его чистым; пусть он омоет одежды свои, и будет чист.
Если же после очищения его будет очень распространяться паршивость по коже,
и священник увидит, что паршивость распространяется по коже, то священник пусть не ищет желтоватого волоса: он нечист.
Если же паршивость остается в своем виде, и показывается на ней волос черный, то паршивость прошла, он чист; священник объявит его чистым.
Если у мужчины или у женщины на коже тела их будут пятна, пятна белые,
и священник увидит, что на коже тела их пятна бледно-белые, то это лишай, расцветший на коже: он чист.
Если у кого на голове вылезли волосы, то это плешивый: он чист;
а если на передней стороне головы вылезли волосы, то это лысый: он чист.
Если же на плеши или на лысине будет белое или красноватое пятно, то на плеши его или на лысине его расцвела проказа;
священник осмотрит его, и если увидит, что опухоль язвы бела или красновата на плеши его или на лысине его, видом похожа на проказу кожи тела,
то он прокаженный, нечист он; священник должен объявить его нечистым, у него на голове язва.
У прокаженного, на котором эта язва, должна быть разодрана одежда, и голова его должна быть не покрыта, и до уст он должен быть закрыт и кричать: нечист! нечист!
Во все дни, доколе на нем язва, он должен быть нечист, нечист он; он должен жить отдельно, вне стана жилище его.
Если язва проказы будет на одежде, на одежде шерстяной, или на одежде льняной,
или на основе, или на утоке из льна или шерсти, или на коже, или на каком-нибудь изделии кожаном,
и пятно будет зеленоватое или красноватое на одежде, или на коже, или на основе, или на утоке, или на какой-нибудь кожаной вещи, – то это язва проказы: должно показать ее священнику;
священник осмотрит язву и заключит зараженное язвою на семь дней;
в седьмой день осмотрит священник зараженное, и если язва распространилась по одежде, или по основе, или по утоку, или по коже, или по какому-либо изделию, сделанному из кожи, то это проказа едкая, язва нечистая;
он должен сжечь одежду, или основу, или уток шерстяной или льняной, или какую бы то ни было кожаную вещь, на которой будет язва, ибо это проказа едкая: должно сжечь на огне.
Если же священник увидит, что язва не распространилась по одежде, или по основе, или по утоку, или по какой бы то ни было кожаной вещи,
то священник прикажет омыть то, на чем язва, и вторично заключит на семь дней;
если по омытии зараженной вещи священник увидит, что язва не изменила вида своего и не распространилась язва, то она нечиста, сожги ее на огне; это выеденная ямина на лицевой стороне или на изнанке;
если же священник увидит, что язва по омытии ее сделалась менее приметна, то священник пусть оторвет ее от одежды, или от кожи, или от основы, или от утока.
Если же она опять покажется на одежде, или на основе, или на утоке, или на какой-нибудь кожаной вещи, то это расцветающая язва: сожги на огне то, на чем язва.
Если же одежду, или основу, или уток, или какую-нибудь кожаную вещь вымоешь, и сойдет с них язва, то должно вымыть их вторично, и они будут чисты.
Вот закон о язве проказы на одежде шерстяной или льняной, или на основе и на утоке, или на какой-нибудь кожаной вещи, как объявлять ее чистою или нечистою.
Жертвы за очищение от проказы.
И сказал Господь Моисею, говоря:
вот закон о прокаженном, когда надобно его очистить: приведут его к священнику;
священник выйдет вон из стана, и если священник увидит, что прокаженный исцелился от болезни прокажения,
то священник прикажет взять для очищаемого двух птиц живых чистых, кедрового дерева, червленую нить и иссопа,
и прикажет священник заколоть одну птицу над глиняным сосудом, над живою водою;
а сам он возьмет живую птицу, кедровое дерево, червленую нить и иссоп, и омочит их и живую птицу в крови птицы заколотой над живою водою,
и покропит на очищаемого от проказы семь раз, и объявит его чистым, и пустит живую птицу в поле.
Очищаемый омоет одежды свои, острижет все волосы свои, омоется водою, и будет чист; потом войдет в стан и пробудет семь дней вне шатра своего;
в седьмой день обреет все волосы свои, голову свою, бороду свою, брови глаз своих, все волосы свои обреет, и омоет одежды свои, и омоет тело свое водою, и будет чист;
в восьмой день возьмет он двух овнов [однолетних] без порока, и одну овцу однолетнюю без порока, и три десятых части ефы пшеничной муки, смешанной с елеем, в приношение хлебное, и один лог елея;
священник очищающий поставит очищаемого человека с ними пред Господом у входа скинии собрания;
и возьмет священник одного овна, и представит его в жертву повинности, и лог елея, и принесет это, потрясая пред Господом;
и заколет овна на том месте, где заколают жертву за грех и всесожжение, на месте святом, ибо сия жертва повинности, подобно жертве за грех, принадлежит священнику: это великая святыня;
и возьмет священник крови жертвы повинности, и возложит священник на край правого уха очищаемого и на большой палец правой руки его и на большой палец правой ноги его;
и возьмет священник из лога елея и польет на левую свою ладонь;
и омочит священник правый перст свой в елей, который на левой ладони его, и покропит елеем с перста своего семь раз пред лицем Господа;
оставшийся же елей, который на ладони его, возложит священник на край правого уха очищаемого, на большой палец правой руки его и на большой палец правой ноги его, на места, где кровь жертвы повинности;
а остальной елей, который на ладони священника, возложит он на голову очищаемого, и очистит его священник пред лицем Господа.
И совершит священник жертву за грех, и очистит очищаемого от нечистоты его; после того заколет жертву всесожжения;
и возложит священник всесожжение и приношение хлебное на жертвенник; и очистит его священник, и он будет чист.
Если же он беден и не имеет достатка, то пусть возьмет одного овна в жертву повинности для потрясания, чтоб очистить себя, и одну десятую часть ефы пшеничной муки, смешанной с елеем, в приношение хлебное, и лог елея,
и двух горлиц или двух молодых голубей, что достанет рука его, одну из птиц в жертву за грех, а другую во всесожжение;
и принесет их в восьмой день очищения своего к священнику ко входу скинии собрания, пред лице Господа;
священник возьмет овна жертвы повинности и лог елея, и принесет это священник, потрясая пред Господом;
и заколет овна в жертву повинности, и возьмет священник крови жертвы повинности, и возложит на край правого уха очищаемого и на большой палец правой руки его и на большой палец правой ноги его;
и нальет священник елея на левую свою ладонь,
и елеем, который на левой ладони его, покропит священник с правого перста своего семь раз пред лицем Господним;
и возложит священник елея, который на ладони его, на край правого уха очищаемого, на большой палец правой руки его и на большой палец правой ноги его, на места, где кровь жертвы повинности;
а остальной елей, который на ладони священника, возложит он на голову очищаемого, чтоб очистить его пред лицем Господа;
и принесет одну из горлиц или одного из молодых голубей, что достанет рука очищаемого,
из того, что достанет рука его, одну птицу в жертву за грех, а другую во всесожжение, вместе с приношением хлебным; и очистит священник очищаемого пред лицем Господа.
Вот закон о прокаженном, который во время очищения своего не имеет достатка.
И сказал Господь Моисею и Аарону, говоря:
когда войдете в землю Ханаанскую, которую Я даю вам во владение, и Я наведу язву проказы на домы в земле владения вашего,
тогда тот, чей дом, должен пойти и сказать священнику: у меня на доме показалась как бы язва.
Священник прикажет опорожнить дом, прежде нежели войдет священник осматривать язву, чтобы не сделалось нечистым все, что в доме; после сего придет священник осматривать дом.
Если он, осмотрев язву, увидит, что язва на стенах дома состоит из зеленоватых или красноватых ямин, которые окажутся углубленными в стене,
то священник выйдет из дома к дверям дома и запрет дом на семь дней.
В седьмой день опять придет священник, и если увидит, что язва распространилась по стенам дома,
то священник прикажет выломать камни, на которых язва, и бросить их вне города на место нечистое;
а дом внутри пусть весь оскоблят, и обмазку, которую отскоблят, высыпят вне города на место нечистое;
и возьмут другие камни, и вставят вместо тех камней, и возьмут другую обмазку, и обмажут дом.
Если язва опять появится и будет цвести на доме после того, как выломали камни и оскоблили дом и обмазали,
то священник придет и осмотрит, и если язва на доме распространилась, то это едкая проказа на доме, нечист он;
должно разломать сей дом, и камни его и дерево его и всю обмазку дома вынести вне города на место нечистое;
кто входит в дом во все время, когда он заперт, тот нечист до вечера;
и кто спит в доме том, тот должен вымыть одежды свои [и нечист будет до вечера]; и кто ест в доме том, тот должен вымыть одежды свои [и нечист будет до вечера].
Если же священник придет и увидит, что язва на доме не распространилась после того, как обмазали дом, то священник объявит дом чистым, потому что язва прошла.
И чтобы очистить дом, возьмет он две птицы, кедрового дерева, червленую нить и иссопа,
и заколет одну птицу над глиняным сосудом, над живою водою;
и возьмет кедровое дерево и иссоп, и червленую нить и живую птицу, и омочит их в крови птицы заколотой и в живой воде, и покропит дом семь раз;
и очистит дом кровью птицы и живою водою, и живою птицею и кедровым деревом, и иссопом и червленою нитью;
и пустит живую птицу вне города в поле и очистит дом, и будет чист.
Вот закон о всякой язве проказы и о паршивости,
и о проказе на одежде и на доме,
и об опухоли, и о лишаях, и о пятнах, –
56чтобы указать, когда это нечисто и когда чисто. Вот закон о проказе.
Нечистота мужчины и женщины при истечении и жертва за очищение.
И сказал Господь Моисею и Аарону, говоря:
объявите сынам Израилевым и скажите им: если у кого будет истечение из тела его, то от истечения своего он нечист.
И вот [закон] о нечистоте его от истечения его: когда течет из тела его истечение его, и когда задерживается в теле его истечение его, это нечистота его;
всякая постель, на которой ляжет имеющий истечение, нечиста, и всякая вещь, на которую сядет [имеющий истечение семени], нечиста;
и кто прикоснется к постели его, тот должен вымыть одежды свои и омыться водою и нечист будет до вечера;
кто сядет на какую-либо вещь, на которой сидел имеющий истечение, тот должен вымыть одежды свои и омыться водою и нечист будет до вечера;
и кто прикоснется к телу имеющего истечение, тот должен вымыть одежды свои и омыться водою и нечист будет до вечера;
если имеющий истечение плюнет на чистого, то сей должен вымыть одежды свои и омыться водою, и нечист будет до вечера;
и всякая повозка, в которой ехал имеющий истечение, нечиста [будет до вечера];
и всякий, кто прикоснется к чему-нибудь, что было под ним, нечист будет до вечера; и кто понесет это, должен вымыть одежды свои и омыться водою, и нечист будет до вечера;
и всякий, к кому прикоснется имеющий истечение, не омыв рук своих водою, должен вымыть одежды свои и омыться водою, и нечист будет до вечера;
глиняный сосуд, к которому прикоснется имеющий истечение, должно разбить, а всякий деревянный сосуд должно вымыть водою [и будет чист].
А когда имеющий истечение освободится от истечения своего, тогда должен он отсчитать себе семь дней для очищения своего и вымыть одежды свои, и омыть тело свое живою водою, и будет чист;
и в восьмой день возьмет он себе двух горлиц или двух молодых голубей, и придет пред лице Господне ко входу скинии собрания, и отдаст их священнику;
и принесет священник из сих птиц одну в жертву за грех, а другую во всесожжение, и очистит его священник пред Господом от истечения его.
Если у кого случится излияние семени, то он должен омыть водою все тело свое, и нечист будет до вечера;
и всякая одежда и всякая кожа, на которую попадет семя, должна быть вымыта водою, и нечиста будет до вечера;
если мужчина ляжет с женщиной и будет у него излияние семени, то они должны омыться водою, и нечисты будут до вечера.
Если женщина имеет истечение крови, текущей из тела ее, то она должна сидеть семь дней во время очищения своего, и всякий, кто прикоснется к ней, нечист будет до вечера;
и всё, на чем она ляжет в продолжение очищения своего, нечисто; и всё, на чем сядет, нечисто;
и всякий, кто прикоснется к постели ее, должен вымыть одежды свои и омыться водою и нечист будет до вечера;
и всякий, кто прикоснется к какой-нибудь вещи, на которой она сидела, должен вымыть одежды свои и омыться водою, и нечист будет до вечера;
и если кто прикоснется к чему-нибудь на постели или на той вещи, на которой она сидела, нечист будет до вечера;
если переспит с нею муж, то нечистота ее будет на нем; он нечист будет семь дней, и всякая постель, на которой он ляжет, будет нечиста.
Если у женщины течет кровь многие дни не во время очищения ее, или если она имеет истечение долее обыкновенного очищения ее, то во все время истечения нечистоты ее, подобно как в продолжение очищения своего, она нечиста;
всякая постель, на которой она ляжет во все время истечения своего, будет нечиста, подобно как постель в продолжение очищения ее; и всякая вещь, на которую она сядет, будет нечиста, как нечисто это во время очищения ее;
и всякий, кто прикоснется к ним, будет нечист, и должен вымыть одежды свои и омыться водою, и нечист будет до вечера.
А когда она освободится от истечения своего, тогда должна отсчитать себе семь дней, и потом будет чиста;
в восьмой день возьмет она себе двух горлиц или двух молодых голубей и принесет их к священнику ко входу скинии собрания;
и принесет священник одну из птиц в жертву за грех, а другую во всесожжение, и очистит ее священник пред Господом от истечения нечистоты ее.
Так предохраняйте сынов Израилевых от нечистоты их, чтоб они не умерли в нечистоте своей, оскверняя жилище Мое, которое среди них:
вот закон об имеющем истечение и о том, у кого случится излияние семени, делающее его нечистым,
и о страдающей очищением своим, и о имеющих истечение, мужчине или женщине, и о муже, который переспит с нечистою.
Обязанности священников в день искупления, козел для отпущения.
И говорил Господь Моисею по смерти двух сынов Аароновых, когда они, приступив [с чуждым огнем] пред лице Господне, умерли,
и сказал Господь Моисею: скажи Аарону, брату твоему, чтоб он не во всякое время входил во святилище за завесу пред крышку [очистилище], что на ковчеге [откровения], дабы ему не умереть, ибо над крышкою Я буду являться в облаке.
Вот с чем должен входить Аарон во святилище: с тельцом в жертву за грех и с овном во всесожжение;
священный льняной хитон должен надевать он, нижнее платье льняное да будет на теле его, и льняным поясом пусть опоясывается, и льняной кидар надевает: это священные одежды; и пусть омывает он тело свое водою и надевает их;
и от общества сынов Израилевых пусть возьмет [из стада коз] двух козлов в жертву за грех и одного овна во всесожжение.
И принесет Аарон тельца в жертву за грех за себя и очистит себя и дом свой.
И возьмет двух козлов и поставит их пред лицем Господним у входа скинии собрания;
и бросит Аарон об обоих козлах жребии: один жребий для Господа, а другой жребий для отпущения;
и приведет Аарон козла, на которого вышел жребий для Господа, и принесет его в жертву за грех,
а козла, на которого вышел жребий для отпущения, поставит живого пред Господом, чтобы совершить над ним очищение и отослать его в пустыню для отпущения [и чтоб он понес на себе их беззакония в землю непроходимую].
И приведет Аарон тельца в жертву за грех за себя, и очистит себя и дом свой, и заколет тельца в жертву за грех за себя;
и возьмет горящих угольев полную кадильницу с жертвенника, который пред лицем Господним, и благовонного мелко истолченного курения полные горсти, и внесет за завесу;
и положит курение на огонь пред лицем Господним, и облако курения покроет крышку, которая над ковчегом откровения, дабы ему не умереть;
и возьмет крови тельца и покропит перстом своим на крышку спереди и пред крышкою, семь раз покропит кровью с перста своего.
И заколет козла в жертву за грех за народ, и внесет кровь его за завесу, и сделает с кровью его то же, что делал с кровью тельца, и покропит ею на крышку и пред крышкою, –
и очистит святилище от нечистот сынов Израилевых и от преступлений их, во всех грехах их. Так должен поступить он и со скиниею собрания, находящеюся у них, среди нечистот их.
Ни один человек не должен быть в скинии собрания, когда входит он для очищения святилища, до самого выхода его. И так очистит он себя, дом свой и все общество Израилево.
И выйдет он к жертвеннику, который пред лицем Господним, и очистит его, и возьмет крови тельца и крови козла, и возложит на роги жертвенника со всех сторон,
и покропит на него кровью с перста своего семь раз, и очистит его, и освятит его от нечистот сынов Израилевых.
И совершив очищение святилища, скинии собрания и жертвенника [и очистив священников], приведет он живого козла,
и возложит Аарон обе руки свои на голову живого козла, и исповедает над ним все беззакония сынов Израилевых и все преступления их и все грехи их, и возложит их на голову козла, и отошлет с нарочным человеком в пустыню:
и понесет козел на себе все беззакония их в землю непроходимую, и пустит он козла в пустыню.
И войдет Аарон в скинию собрания, и снимет льняные одежды, которые надевал, входя во святилище, и оставит их там,
и омоет тело свое водою на святом месте, и наденет одежды свои, и выйдет и совершит всесожжение за себя и всесожжение за народ, и очистит себя, [дом свой] и народ [и священников];
а тук жертвы за грех воскурит на жертвеннике.
И тот, кто отводил козла для отпущения, должен вымыть одежды свои, омыть тело свое водою, и потом может войти в стан.
А тельца за грех и козла за грех, которых кровь внесена была для очищения святилища, пусть вынесут вон из стана и сожгут на огне кожи их и мясо их и нечистоту их;
кто сожжет их, тот должен вымыть одежды свои и омыть тело свое водою, и после того может войти в стан.
И да будет сие для вас вечным постановлением: в седьмой месяц, в десятый [день] месяца смиряйте души ваши и никакого дела не делайте, ни туземец, ни пришлец, поселившийся между вами,
ибо в сей день очищают вас, чтобы сделать вас чистыми от всех грехов ваших, чтобы вы были чисты пред лицем Господним;
это суббота покоя для вас, смиряйте души ваши: это постановление вечное.
Очищать же должен священник, который помазан и который посвящен, чтобы священнодействовать ему вместо отца своего: и наденет он льняные одежды, одежды священные,
и очистит Святое Святых и скинию собрания, и жертвенник очистит, и священников и весь народ общества очистит.
И да будет сие для вас вечным постановлением: очищать сынов Израилевых от всех грехов их однажды в году. И сделал он так, как повелел Господь Моисею.
1 Воспрещение закалать тельца, овцу или козу вне святилища. 10 Воспрещение есть кровь.
И сказал Господь Моисею, говоря:
объяви Аарону и сынам его и всем сынам Израилевым и скажи им: вот что повелевает Господь:
если кто из дома Израилева [или из пришельцев, присоединившихся к вам] заколет тельца или овцу или козу в стане, или если кто заколет вне стана
и не приведет ко входу скинии собрания, [чтобы принести во всесожжение или в жертву о спасении, угодную Господу, в приятное благоухание, и если кто заколет вне стана и ко входу скинии собрания не принесет,] чтобы представить в жертву Господу пред жилищем Господним, то человеку тому вменена будет кровь: он пролил кровь, и истребится человек тот из народа своего;
это для того, чтобы приводили сыны Израилевы жертвы свои, которые они заколают на поле, чтобы приводили их пред Господа ко входу скинии собрания, к священнику, и заколали их Господу в жертвы мирные;
и покропит священник кровью на жертвенник Господень у входа скинии собрания и воскурит тук в приятное благоухание Господу,
чтоб они впредь не приносили жертв своих идолам, за которыми блудно ходят они. Сие да будет для них постановлением вечным в роды их.
Еще скажи им: если кто из дома Израилева и из пришельцев, которые живут между вами, приносит всесожжение или жертву
и не приведет ко входу скинии собрания, чтобы совершить ее Господу, то истребится человек тот из народа своего.
Если кто из дома Израилева и из пришельцев, которые живут между вами, будет есть какую-нибудь кровь, то обращу лице Мое на душу того, кто будет есть кровь, и истреблю ее из народа ее,
потому что душа тела в крови, и Я назначил ее вам для жертвенника, чтобы очищать души ваши, ибо кровь сия душу очищает;
потому Я и сказал сынам Израилевым: ни одна душа из вас не должна есть крови, и пришлец, живущий между вами, не должен есть крови.
Если кто из сынов Израилевых и из пришельцев, живущих между вами, на ловле поймает зверя или птицу, которую можно есть, то он должен дать вытечь крови ее и покрыть ее землею,
ибо душа всякого тела есть кровь его, она душа его; потому Я сказал сынам Израилевым: не ешьте крови ни из какого тела, потому что душа всякого тела есть кровь его: всякий, кто будет есть ее, истребится.
И всякий, кто будет есть мертвечину или растерзанное зверем, туземец или пришлец, должен вымыть одежды свои и омыться водою, и нечист будет до вечера, а потом будет чист;
если же не вымоет [одежд своих] и не омоет тела своего, то понесет на себе беззаконие свое.
Законы о браке и половых отношениях.
И сказал Господь Моисею, говоря:
объяви сынам Израилевым и скажи им: Я Господь, Бог ваш.
По делам земли Египетской, в которой вы жили, не поступайте, и по делам земли Ханаанской, в которую Я веду вас, не поступайте, и по установлениям их не ходите:
Мои законы исполняйте и Мои постановления соблюдайте, поступая по ним. Я Господь, Бог ваш.
Соблюдайте постановления Мои и законы Мои, которые исполняя, человек будет жив. Я Господь [Бог ваш].
Никто ни к какой родственнице по плоти не должен приближаться с тем, чтобы открыть наготу. Я Господь.
Наготы отца твоего и наготы матери твоей не открывай: она мать твоя, не открывай наготы ее.
Наготы жены отца твоего не открывай: это нагота отца твоего.
Наготы сестры твоей, дочери отца твоего или дочери матери твоей, родившейся в доме или вне дома, не открывай наготы их.
Наготы дочери сына твоего или дочери дочери твоей, не открывай наготы их, ибо они твоя нагота.
Наготы дочери жены отца твоего, родившейся от отца твоего, она сестра твоя [по отцу], не открывай наготы ее.
Наготы сестры отца твоего не открывай, она единокровная отцу твоему.
Наготы сестры матери твоей не открывай, ибо она единокровная матери твоей.
Наготы брата отца твоего не открывай и к жене его не приближайся: она тетка твоя.
Наготы невестки твоей не открывай: она жена сына твоего, не открывай наготы ее.
Наготы жены брата твоего не открывай, это нагота брата твоего.
Наготы жены и дочери ее не открывай; дочери сына ее и дочери дочери ее не бери, чтоб открыть наготу их, они единокровные ее; это беззаконие.
Не бери жены вместе с сестрою ее, чтобы сделать ее соперницею, чтоб открыть наготу ее при ней, при жизни ее.
И к жене во время очищения нечистот ее не приближайся, чтоб открыть наготу ее.
И с женою ближнего твоего не ложись, чтобы излить семя и оскверниться с нею.
Из детей твоих не отдавай на служение Молоху и не бесчести имени Бога твоего. Я Господь.
Не ложись с мужчиною, как с женщиною: это мерзость.
И ни с каким скотом не ложись, чтоб излить [семя] и оскверниться от него; и женщина не должна становиться пред скотом для совокупления с ним: это гнусно.
Не оскверняйте себя ничем этим, ибо всем этим осквернили себя народы, которых Я прогоняю от вас:
и осквернилась земля, и Я воззрел на беззаконие ее, и свергнула с себя земля живущих на ней.
А вы соблюдайте постановления Мои и законы Мои и не делайте всех этих мерзостей, ни туземец, ни пришлец, живущий между вами,
ибо все эти мерзости делали люди сей земли, что пред вами, и осквернилась земля;
чтоб и вас не свергнула с себя земля, когда вы станете осквернять ее, как она свергнула народы, бывшие прежде вас;
ибо если кто будет делать все эти мерзости, то души делающих это истреблены будут из народа своего.
Итак соблюдайте повеления Мои, чтобы не поступать по гнусным обычаям, по которым поступали прежде вас, и чтобы не оскверняться ими. Я Господь, Бог ваш.
Различные повеления и запрещения относительно религиозной и нравственной жизни.
И сказал Господь Моисею, говоря:
объяви всему обществу сынов Израилевых и скажи им: святы будьте, ибо свят Я Господь, Бог ваш.
Бойтесь каждый матери своей и отца своего и субботы Мои храните. Я Господь, Бог ваш.
Не обращайтесь к идолам и богов литых не делайте себе. Я Господь, Бог ваш.
Когда будете приносить Господу жертву мирную, то приносите ее, чтобы приобрести себе благоволение:
в день жертвоприношения вашего и на другой день должно есть ее, а оставшееся к третьему дню должно сжечь на огне;
если же кто станет есть ее на третий день, это гнусно, это не будет благоприятно;
кто станет есть ее, тот понесет на себе грех, ибо он осквернил святыню Господню, и истребится душа та из народа своего.
Когда будете жать жатву на земле вашей, не дожинай до края поля твоего, и оставшегося от жатвы твоей не подбирай,
и виноградника твоего не обирай дочиста, и попа́давших ягод в винограднике не подбирай; оставь это бедному и пришельцу. Я Господь, Бог ваш.
Не крадите, не лгите и не обманывайте друг друга.
Не клянитесь именем Моим во лжи, и не бесчести имени Бога твоего. Я Господь [Бог ваш].
Не обижай ближнего твоего и не грабительствуй. Плата наемнику не должна оставаться у тебя до утра.
Не злословь глухого и пред слепым не клади ничего, чтобы преткнуться ему; бойся [Господа] Бога твоего. Я Господь [Бог ваш].
Не делайте неправды на суде; не будь лицеприятен к нищему и не угождай лицу великого; по правде суди ближнего твоего.
Не ходи переносчиком в народе твоем и не восставай на жизнь ближнего твоего. Я Господь [Бог ваш].
Не враждуй на брата твоего в сердце твоем; обличи ближнего твоего, и не понесешь за него греха.
Не мсти и не имей злобы на сынов народа твоего, но люби ближнего твоего, как самого себя. Я Господь [Бог ваш].
Уставы Мои соблюдайте; скота твоего не своди с иною породою; поля твоего не засевай двумя родами семян; в одежду из разнородных нитей, из шерсти и льна, не одевайся.
Если кто переспит с женщиною, а она раба, обрученная мужу, но еще не выкупленная, или свобода еще не дана ей, то должно наказать их, но не смертью, потому что она несвободная:
пусть приведет он Господу ко входу скинии собрания жертву повинности, овна в жертву повинности своей;
и очистит его священник овном повинности пред Господом от греха, которым он согрешил, и прощен будет ему грех, которым он согрешил.
Когда придете в землю, [которую Господь Бог даст вам,] и посадите какое-либо плодовое дерево, то плоды его почитайте за необрезанные: три года должно почитать их за необрезанные, не должно есть их;
а в четвертый год все плоды его должны быть посвящены для празднеств Господних;
в пятый же год вы можете есть плоды его и собирать себе все произведения его. Я Господь, Бог ваш.
Не ешьте с кровью; не ворожите и не гадайте.
Не стригите головы вашей кругом, и не порти края бороды твоей.
Ради умершего не делайте нарезов на теле вашем и не накалывайте на себе письмен. Я Господь [Бог ваш].
Не оскверняй дочери твоей, допуская ее до блуда, чтобы не блудодействовала земля и не наполнилась земля развратом.
Субботы Мои храните и святилище Мое чтите. Я Господь.
Не обращайтесь к вызывающим мертвых, и к волшебникам не ходите, и не доводите себя до осквернения от них. Я Господь, Бог ваш.
Пред лицем седого вставай и почитай лице старца, и бойся [Господа] Бога твоего. Я Господь [Бог ваш].
Когда поселится пришлец в земле вашей, не притесняйте его:
пришлец, поселившийся у вас, да будет для вас то же, что туземец ваш; люби его, как себя; ибо и вы были пришельцами в земле Египетской. Я Господь, Бог ваш.
Не делайте неправды в суде, в мере, в весе и в измерении:
да будут у вас весы верные, гири верные, ефа верная и гин верный. Я Господь, Бог ваш, Который вывел вас из земли Египетской.
Соблюдайте все уставы Мои и все законы Мои и исполняйте их. Я Господь [Бог ваш].
Наказания, определенные для нарушающих указанные заповеди и запрещения.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи сие сынам Израилевым: кто из сынов Израилевых и из пришельцев, живущих между Израильтянами, даст из детей своих Молоху, тот да будет предан смерти: народ земли да побьет его камнями;
и Я обращу лице Мое на человека того и истреблю его из народа его за то, что он дал из детей своих Молоху, чтоб осквернить святилище Мое и обесчестить святое имя Мое;
и если народ земли не обратит очей своих на человека того, когда он даст из детей своих Молоху, и не умертвит его,
то Я обращу лице Мое на человека того и на род его и истреблю его из народа его, и всех блудящих по следам его, чтобы блудно ходить вслед Молоха.
И если какая душа обратится к вызывающим мертвых и к волшебникам, чтобы блудно ходить вслед их, то Я обращу лице Мое на ту душу и истреблю ее из народа ее.
Освящайте себя и будьте святы, ибо Я Господь, Бог ваш, [свят].
Соблюдайте постановления Мои и исполняйте их, ибо Я Господь, освящающий вас.
Кто будет злословить отца своего или мать свою, тот да будет предан смерти; отца своего и мать свою он злословил: кровь его на нем.
Если кто будет прелюбодействовать с женой замужнею, если кто будет прелюбодействовать с женою ближнего своего, – да будут преданы смерти и прелюбодей и прелюбодейка.
Кто ляжет с женою отца своего, тот открыл наготу отца своего: оба они да будут преданы смерти, кровь их на них.
Если кто ляжет с невесткою своею, то оба они да будут преданы смерти: мерзость сделали они, кровь их на них.
Если кто ляжет с мужчиною, как с женщиною, то оба они сделали мерзость: да будут преданы смерти, кровь их на них.
Если кто возьмет себе жену и мать ее: это беззаконие; на огне должно сжечь его и их, чтобы не было беззакония между вами.
Кто смесится со скотиною, того предать смерти, и скотину убейте.
Если женщина пойдет к какой-нибудь скотине, чтобы совокупиться с нею, то убей женщину и скотину: да будут они преданы смерти, кровь их на них.
Если кто возьмет сестру свою, дочь отца своего или дочь матери своей, и увидит наготу ее, и она увидит наготу его: это срам, да будут они истреблены пред глазами сынов народа своего; он открыл наготу сестры своей: грех свой понесет он.
Если кто ляжет с женою во время болезни кровоочищения и откроет наготу ее, то он обнажил истечения ее, и она открыла течение кровей своих: оба они да будут истреблены из народа своего.
Наготы сестры матери твоей и сестры отца твоего не открывай, ибо таковой обнажает плоть свою: грех свой понесут они.
Кто ляжет с теткою своею, тот открыл наготу дяди своего; грех свой понесут они, бездетными умрут.
Если кто возьмет жену брата своего: это гнусно; он открыл наготу брата своего, бездетны будут они.
Соблюдайте все уставы Мои и все законы Мои и исполняйте их, – и не свергнет вас с себя земля, в которую Я веду вас жить.
Не поступайте по обычаям народа, который Я прогоняю от вас; ибо они всё это делали, и Я вознегодовал на них,
и сказал Я вам: вы владейте землею их, и вам отдаю в наследие землю, в которой течет молоко и мед. Я Господь, Бог ваш, Который отделил вас от всех народов.
Отличайте скот чистый от нечистого и птицу чистую от нечистой и не оскверняйте душ ваших скотом и птицею и всем пресмыкающимся по земле, что отличил Я, как нечистое.
Будьте предо Мною святы, ибо Я свят Господь [Бог ваш], и Я отделил вас от народов, чтобы вы были Мои.
Мужчина ли или женщина, если будут они вызывать мертвых или волхвовать, да будут преданы смерти: камнями должно побить их, кровь их на них.
Специальные правила для священников и их семейств.
И сказал Господь Моисею: объяви священникам, сынам Аароновым, и скажи им: да не оскверняют себя прикосновением к умершему из народа своего;
только к ближнему родственнику своему, к матери своей и к отцу своему, к сыну своему и дочери своей, к брату своему
и к сестре своей, девице, живущей при нем и не бывшей замужем, можно ему прикасаться, не оскверняя себя;
и прикосновением к кому бы то ни было в народе своем не должен он осквернять себя, чтобы не сделаться нечистым.
Они не должны брить головы своей и подстригать края бороды своей и делать нарезы на теле своем.
Они должны быть святы Богу своему и не должны бесчестить имени Бога своего, ибо они приносят жертвы Господу, хлеб Богу своему, и потому должны быть святы.
Они не должны брать за себя блудницу и опороченную, не должны брать и жену, отверженную мужем своим, ибо они святы [Господу] Богу своему.
Святи его, ибо он приносит хлеб [Господу] Богу твоему: да будет он у тебя свят, ибо свят Я Господь, освящающий вас.
Если дочь священника осквернит себя блудодеянием, то она бесчестит отца своего; огнем должно сжечь ее.
Великий же священник из братьев своих, на голову которого возлит елей помазания, и который освящен, чтобы облачаться в священные одежды, не должен обнажать головы своей и раздирать одежд своих;
и ни к какому умершему не должен он приступать: даже прикосновением к умершему отцу своему и матери своей он не должен осквернять себя.
И от святилища он не должен отходить и бесчестить святилище Бога своего, ибо освящение елеем помазания Бога его на нем. Я Господь.
В жену он должен брать девицу [из народа своего]:
вдову, или отверженную, или опороченную, [или] блудницу, не должен он брать, но девицу из народа своего должен он брать в жену;
он не должен порочить семени своего в народе своем, ибо Я Господь [Бог], освящающий его.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи Аарону: никто из семени твоего во все роды их, у которого на теле будет недостаток, не должен приступать, чтобы приносить хлеб Богу своему;
никто, у кого на теле есть недостаток, не должен приступать, ни слепой, ни хромой, ни уродливый,
ни такой, у которого переломлена нога или переломлена рука,
ни горбатый, ни с сухим членом, ни с бельмом на глазу, ни коростовый, ни паршивый, ни с поврежденными ятрами;
ни один человек из семени Аарона священника, у которого на теле есть недостаток, не должен приступать, чтобы приносить жертвы Господу; недостаток на нем, поэтому не должен он приступать, чтобы приносить хлеб Богу своему;
хлеб Бога своего из великих святынь и из святынь он может есть;
но к завесе не должен он приходить и к жертвеннику не должен приступать, потому что недостаток на нем: не должен он бесчестить святилища Моего, ибо Я Господь, освящающий их.
И объявил это Моисей Аарону и сынам его и всем сынам Израилевым.
Повеление священникам и всем поступать осторожно со святыми жертвами и относительно животных для жертв.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи Аарону и сынам его, чтоб они осторожно поступали со святынями сынов Израилевых и не бесчестили святаго имени Моего в том, что они посвящают Мне. Я Господь.
Скажи им: если кто из всего потомства вашего в роды ваши, имея на себе нечистоту, приступит к святыням, которые посвящают сыны Израилевы Господу, то истребится душа та от лица Моего. Я Господь [Бог ваш].
Кто из семени Ааронова прокажен, или имеет истечение, тот не должен есть святынь, пока не очистится; и кто прикоснется к чему-нибудь нечистому от мертвого, или у кого случится излияние семени,
или кто прикоснется к какому-нибудь гаду, от которого он сделается нечист, или к человеку, от которого он сделается нечист какою бы то ни было нечистотою, –
тот, прикоснувшийся к сему, нечист будет до вечера и не должен есть святынь, прежде нежели омоет тело свое водою;
но когда зайдет солнце и он очистится, тогда может он есть святыни, ибо это его пища.
Мертвечины и звероядины он не должен есть, чтобы не оскверниться этим. Я Господь.
Да соблюдают они повеления Мои, чтобы не понести на себе греха и не умереть в нем, когда нарушат сие. Я Господь [Бог], освящающий их.
Никто посторонний не должен есть святыни; поселившийся у священника и наемник не должен есть святыни;
если же священник купит себе человека за серебро, то сей может есть оную; также и домочадцы его могут есть хлеб его.
Если дочь священника выйдет в замужество за постороннего, то она не должна есть приносимых святынь;
когда же дочь священника будет вдова, или разведенная, и детей нет у нее, и возвратится в дом отца своего, как была в юности своей, тогда она может есть хлеб отца своего; а посторонний никто не должен есть его.
Кто по ошибке съест что-нибудь из святыни, тот должен отдать священнику святыню и приложить к ней пятую ее долю.
Священники сами не должны порочить святыни сынов Израилевых, которые они приносят Господу,
и не должны навлекать на себя вину в преступлении, когда будут есть святыни свои, ибо Я Господь, освящающий их.
И сказал Господь Моисею, говоря:
объяви Аарону и сынам его и всем сынам Израилевым и скажи им: если кто из дома Израилева, или из пришельцев, [поселившихся] между Израильтянами, по обету ли какому, или по усердию приносит жертву свою, которую приносят Господу во всесожжение,
то, чтобы сим приобрести благоволение от Бога, жертва должна быть без порока, мужеского пола, из крупного скота, из овец и из коз;
никакого животного, на котором есть порок, не приносите [Господу], ибо это не приобретет вам благоволения.
И если кто приносит мирную жертву Господу, исполняя обет, или по усердию, [или в праздники ваши,] из крупного скота или из мелкого, то жертва должна быть без порока, чтоб быть угодною Богу: никакого порока не должно быть на ней;
животного слепого, или поврежденного, или уродливого, или больного, или коростового, или паршивого, таких не приносите Господу и в жертву не давайте их на жертвенник Господень;
тельца и агнца с членами, несоразмерно длинными или короткими, в жертву усердия принести можешь; а если по обету, то это не угодно будет Богу;
животного, у которого ятра раздавлены, разбиты, оторваны или вырезаны, не приносите Господу и в земле вашей не делайте сего;
и из рук иноземцев не приносите всех таковых животных в дар Богу вашему, потому что на них повреждение, порок на них: не приобретут они вам благоволения.
И сказал Господь Моисею, говоря:
когда родится теленок, или ягненок, или козленок, то семь дней он должен пробыть при матери своей, а от восьмого дня и далее будет благоугоден для приношения в жертву Господу;
но ни коровы, ни овцы не заколайте в один день с порождением ее.
Если прино́сите Господу жертву благодарения, то приноси́те ее так, чтоб она приобрела вам благоволение;
в тот же день должно съесть ее, не оставляйте от нее до утра. Я Господь.
И соблюдайте заповеди Мои и исполняйте их. Я Господь.
Не бесчестите святого имени Моего, чтоб Я был святим среди сынов Израилевых. Я Господь, освящающий вас,
Который вывел вас из земли Египетской, чтоб быть вашим Богом. Я Господь.
Законы о праздниках, о приносимых в них жертвах, о субботе, Пасхе, первых плодах, дне искупления, празднике кущей.
И сказал Господь Моисею, говоря:
объяви сынам Израилевым и скажи им о праздниках Господних, в которые должно созывать священные собрания. Вот праздники Мои:
шесть дней можно делать дела, а в седьмой день суббота покоя, священное собрание; никакого дела не делайте; это суббота Господня во всех жилищах ваших.
Вот праздники Господни, священные собрания, которые вы должны созывать в свое время:
в первый месяц, в четырнадцатый [день] месяца вечером Пасха Господня;
и в пятнадцатый день того же месяца праздник опресноков Господу; семь дней ешьте опресноки;
в первый день да будет у вас священное собрание; никакой работы не работайте;
и в течение семи дней приносите жертвы Господу; в седьмой день также священное собрание; никакой работы не работайте.
И сказал Господь Моисею, говоря:
объяви сынам Израилевым и скажи им: когда придете в землю, которую Я даю вам, и будете жать на ней жатву, то принесите первый сноп жатвы вашей к священнику;
он вознесет этот сноп пред Господом, чтобы вам приобрести благоволение; на другой день праздника вознесет его священник;
и в день возношения снопа принесите во всесожжение Господу агнца однолетнего, без порока,
и с ним хлебного приношения две десятых части ефы пшеничной муки, смешанной с елеем, в жертву Господу, в приятное благоухание, и возлияния к нему четверть гина вина;
никакого нового хлеба, ни сушеных зерен, ни зерен сырых не ешьте до того дня, в который принесете приношения Богу вашему: это вечное постановление в роды ваши во всех жилищах ваших.
Отсчитайте себе от первого дня после праздника, от того дня, в который приносите сноп потрясания, семь полных недель,
до первого дня после седьмой недели отсчитайте пятьдесят дней, и тогда принесите новое хлебное приношение Господу:
от жилищ ваших приносите два хлеба возношения, которые должны состоять из двух десятых частей ефы пшеничной муки и должны быть испечены кислые, как первый плод Господу;
вместе с хлебами представьте семь агнцев без порока, однолетних, и из крупного скота одного тельца и двух овнов [без порока]; да будет это во всесожжение Господу, и хлебное приношение и возлияние к ним, в жертву, в приятное благоухание Господу.
Приготовьте также из стада коз одного козла в жертву за грех и двух однолетних агнцев в жертву мирную [вместе с хлебом первого плода];
священник должен принести это, потрясая пред Господом, вместе с потрясаемыми хлебами первого плода и с двумя агнцами, и это будет святынею Господу; священнику, [который приносит, это принадлежит];
и созывайте народ в сей день, священное собрание да будет у вас, никакой работы не работайте: это постановление вечное во всех жилищах ваших в роды ваши.
Когда будете жать жатву на земле вашей, не дожинай до края поля твоего, когда жнешь, и оставшегося от жатвы твоей не подбирай; бедному и пришельцу оставь это. Я Господь, Бог ваш.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи сынам Израилевым: в седьмой месяц, в первый [день] месяца да будет у вас покой, праздник труб, священное собрание [да будет у вас];
никакой работы не работайте и приносите жертву Господу.
И сказал Господь Моисею, говоря:
также в девятый [день] седьмого месяца сего, день очищения, да будет у вас священное собрание; смиряйте души ваши и приносите жертву Господу;
В еврейском и в греческом, стоит «десятый», а не «девятый» день.
никакого дела не делайте в день сей, ибо это день очищения, дабы очистить вас пред лицем Господа, Бога вашего;
а всякая душа, которая не смирит себя в этот день, истребится из народа своего;
и если какая душа будет делать какое-нибудь дело в день сей, Я истреблю ту душу из народа ее;
никакого дела не делайте: это постановление вечное в роды ваши, во всех жилищах ваших;
это для вас суббота покоя, и смиряйте души ваши, с вечера девятого [дня] месяца; от вечера до вечера [десятого дня месяца] празднуйте субботу вашу.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи сынам Израилевым: с пятнадцатого дня того же седьмого месяца праздник кущей, семь дней Господу;
в первый день священное собрание, никакой работы не работайте;
в течение семи дней приносите жертву Господу; в восьмой день священное собрание да будет у вас, и приносите жертву Господу: это отдание праздника, никакой работы не работайте.
Вот праздники Господни, в которые должно созывать священные собрания, чтобы приносить в жертву Господу всесожжение, хлебное приношение, заколаемые жертвы и возлияния, каждое в свой день,
кроме суббот Господних и кроме даров ваших, и кроме всех обетов ваших и кроме всего приносимого по усердию вашему, что вы даете Господу.
А в пятнадцатый день седьмого месяца, когда вы собираете произведения земли, празднуйте праздник Господень семь дней: в первый день покой и в восьмой день покой;
в первый день возьмите себе ветви красивых дерев, ветви пальмовые и ветви дерев широколиственных и верб речных, и веселитесь пред Господом Богом вашим семь дней;
и празднуйте этот праздник Господень семь дней в году: это постановление вечное в роды ваши; в седьмой месяц празднуйте его;
в кущах живите семь дней; всякий туземец Израильтянин должен жить в кущах,
чтобы знали роды ваши, что в кущах поселил Я сынов Израилевых, когда вывел их из земли Египетской. Я Господь, Бог ваш.
И объявил Моисей сынам Израилевым о праздниках Господних.
1 Уход за светильником и хлебами предложения; 10 вина пришельца или туземца при нарушении закона.
И сказал Господь Моисею, говоря:
прикажи сынам Израилевым, чтоб они принесли тебе елея чистого, выбитого, для освещения, чтобы непрестанно горел светильник;
вне завесы ковчега откровения в скинии собрания Аарон [и сыны его] должны ставить оный пред Господом от вечера до утра всегда: это вечное постановление в роды ваши;
на подсвечнике чистом должны они ставить светильник пред Господом всегда.
И возьми пшеничной муки и испеки из нее двенадцать хлебов; в каждом хлебе должны быть две десятых ефы;
и положи их в два ряда, по шести в ряд, на чистом столе пред Господом;
и положи на [каждый] ряд чистого ливана [и соли], и будет это при хлебе, в память, в жертву Господу;
в каждый день субботы постоянно должно полагать их пред Господом от сынов Израилевых: это завет вечный;
они будут принадлежать Аарону и сынам его, которые будут есть их на святом месте, ибо это великая святыня для них из жертв Господних: это постановление вечное.
И вышел сын одной Израильтянки, родившейся от Египтянина, к сынам Израилевым, и поссорился в стане сын Израильтянки с Израильтянином;
хулил сын Израильтянки имя [Господне] и злословил. И привели его к Моисею [имя же матери его Саломиф, дочь Давриина, из племени Данова];
и посадили его под стражу, доколе не будет объявлена им воля Господня.
И сказал Господь Моисею, говоря:
выведи злословившего вон из стана, и все слышавшие пусть положат руки свои на голову его, и все общество побьет его камнями;
и сынам Израилевым скажи: кто будет злословить Бога своего, тот понесет грех свой;
и хулитель имени Господня должен умереть, камнями побьет его все общество: пришлец ли, туземец ли станет хулить имя [Господне], предан будет смерти.
Кто убьет какого-либо человека, тот предан будет смерти.
Кто убьет скотину, должен заплатить за нее, скотину за скотину.
Кто сделает повреждение на теле ближнего своего, тому должно сделать то же, что он сделал:
перелом за перелом, око за око, зуб за зуб; как он сделал повреждение на теле человека, так и ему должно сделать.
Кто убьет скотину, должен заплатить за нее; а кто убьет человека, того должно предать смерти.
Один суд должен быть у вас, как для пришельца, так и для туземца; ибо Я Господь, Бог ваш.
И сказал Моисей сынам Израилевым; и вывели злословившего вон из стана, и побили его камнями, и сделали сыны Израилевы, как повелел Господь Моисею.
Седьмой год – субботний, пятидесятый – юбилейный; их влияние на владение землею и рабами.
И сказал Господь Моисею на горе Синае, говоря:
объяви сынам Израилевым и скажи им: когда придете в землю, которую Я даю вам, тогда земля должна покоиться в субботу Господню;
шесть лет засевай поле твое и шесть лет обрезывай виноградник твой, и собирай произведения их,
а в седьмой год да будет суббота покоя земли, суббота Господня: поля твоего не засевай и виноградника твоего не обрезывай;
что само вырастет на жатве твоей, не сжинай, и гроздов с необрезанных лоз твоих не снимай; да будет это год покоя земли;
и будет это в продолжение субботы земли всем вам в пищу, тебе и рабу твоему, и рабе твоей, и наемнику твоему, и поселенцу твоему, поселившемуся у тебя;
и скоту твоему и зверям, которые на земле твоей, да будут все произведения ее в пищу.
И насчитай себе семь субботних лет, семь раз по семи лет, чтоб было у тебя в семи субботних годах сорок девять лет;
и воструби трубою в седьмой месяц, в десятый [день] месяца, в день очищения вострубите трубою по всей земле вашей;
и освятите пятидесятый год и объявите свободу на земле всем жителям ее: да будет это у вас юбилей; и возвратитесь каждый во владение свое, и каждый возвратитесь в свое племя.
Пятидесятый год да будет у вас юбилей: не сейте и не жните, что само вырастет на земле, и не снимайте ягод с необрезанных лоз ее,
ибо это юбилей: священным да будет он для вас; с поля ешьте произведения ее.
В юбилейный год возвратитесь каждый во владение свое.
Если будешь продавать что ближнему твоему, или будешь покупать что у ближнего твоего, не обижайте друг друга;
по расчислению лет после юбилея ты должен покупать у ближнего твоего, и по расчислению лет дохода он должен продавать тебе;
если много остается лет, умножь цену; а если мало лет остается, уменьши цену, ибо известное число лет жатв он продает тебе.
Не обижайте один другого; бойся Бога твоего, ибо Я Господь, Бог ваш.
Исполняйте постановления Мои, и храните законы Мои и исполняйте их, и будете жить спокойно на земле;
и будет земля давать плод свой, и будете есть досыта, и будете жить спокойно на ней.
Если скажете: что же нам есть в седьмой год, когда мы не будем ни сеять, ни собирать произведений наших?
Я пошлю благословение Мое на вас в шестой год, и он принесет произведений на три года;
и будете сеять в восьмой год, но есть будете произведения старые до девятого года; доколе не поспеют произведения его, будете есть старое.
Землю не должно продавать навсегда, ибо Моя земля: вы пришельцы и поселенцы у Меня;
по всей земле владения вашего дозволяйте выкуп земли.
Если брат твой обеднеет и продаст от владения своего, то придет близкий его родственник и выкупит проданное братом его;
если же некому за него выкупить, но сам он будет иметь достаток и найдет, сколько нужно на выкуп,
то пусть он расчислит годы продажи своей и возвратит остальное тому, кому он продал, и вступит опять во владение свое;
если же не найдет рука его, сколько нужно возвратить ему, то проданное им останется в руках покупщика до юбилейного года, а в юбилейный год отойдет оно, и он опять вступит во владение свое.
Если кто продаст жилой дом в городе, огражденном стеною, то выкупить его можно до истечения года от продажи его: в течение года выкупить его можно;
если же не будет он выкуплен до истечения целого года, то дом, который в городе, имеющем стену, останется навсегда у купившего его в роды его, и в юбилей не отойдет от него.
А домы в селениях, вокруг которых нет стены, должно считать наравне с полем земли: выкупать их [всегда] можно, и в юбилей они отходят.
А города левитов, домы в городах владения их левитам всегда можно выкупать;
а кто из левитов не выкупит, то проданный дом в городе владения их в юбилей отойдет, потому что домы в городах левитских составляют их владение среди сынов Израилевых;
и полей вокруг городов их продавать нельзя, потому что это вечное владение их.
Если брат твой обеднеет и придет в упадок у тебя, то поддержи его, пришлец ли он, или поселенец, чтоб он жил с тобою;
не бери от него роста и прибыли и бойся Бога твоего; [Я Господь,] чтоб жил брат твой с тобою;
серебра твоего не отдавай ему в рост и хлеба твоего не отдавай ему для получения прибыли.
Я Господь, Бог ваш, Который вывел вас из земли Египетской, чтобы дать вам землю Ханаанскую, чтоб быть вашим Богом.
Когда обеднеет у тебя брат твой и продан будет тебе, то не налагай на него работы рабской:
он должен быть у тебя как наемник, как поселенец; до юбилейного года пусть работает у тебя,
а тогда пусть отойдет он от тебя, сам и дети его с ним, и возвратится в племя свое, и вступит опять во владение отцов своих,
потому что они – Мои рабы, которых Я вывел из земли Египетской: не должно продавать их, как продают рабов;
не господствуй над ним с жестокостью и бойся Бога твоего.
А чтобы раб твой и рабыня твоя были у тебя, то покупайте себе раба и рабыню у народов, которые вокруг вас;
также и из детей поселенцев, поселившихся у вас, можете покупать, и из племени их, которое у вас, которое у них родилось в земле вашей, и они могут быть вашей собственностью;
можете передавать их в наследство и сынам вашим по себе, как имение; вечно владейте ими, как рабами. А над братьями вашими, сынами Израилевыми, друг над другом, не господствуйте с жестокостью.
Если пришлец или поселенец твой будет иметь достаток, а брат твой пред ним обеднеет и продастся пришельцу, поселившемуся у тебя, или кому-нибудь из племени пришельца,
то после продажи можно выкупить его; кто-нибудь из братьев его должен выкупить его,
или дядя его, или сын дяди его должен выкупить его, или кто-нибудь из родства его, из племени его, должен выкупить его; или если будет иметь достаток, сам выкупится.
И он должен рассчитаться с купившим его, начиная от того года, когда он продал себя, до года юбилейного, и серебро, за которое он продал себя, должно отдать ему по числу лет; как временный наемник он должен быть у него;
и если еще много остается лет, то по мере их он должен отдать в выкуп за себя серебро, за которое он куплен;
если же мало остается лет до юбилейного года, то он должен сосчитать и по мере лет отдать за себя выкуп.
Он должен быть у него, как наемник, во все годы; он не должен господствовать над ним с жестокостью в глазах твоих.
Если же он не выкупится таким образом, то в юбилейный год отойдет сам и дети его с ним,
потому что сыны Израилевы Мои рабы; они Мои рабы, которых Я вывел из земли Египетской. Я Господь, Бог ваш.
Благословения и наказания предложены для выбора; Бог не отвергнет Своего завета.
Не делайте себе кумиров и изваяний, и столбов не ставьте у себя, и камней с изображениями не кладите в земле вашей, чтобы кланяться пред ними, ибо Я Господь Бог ваш.
Субботы Мои соблюдайте и святилище Мое чтите: Я Господь.
Если вы будете поступать по уставам Моим и заповеди Мои будете хранить и исполнять их,
то Я дам вам дожди в свое время, и земля даст произрастения свои, и дерева полевые дадут плод свой;
и молотьба хлеба будет достигать у вас собирания винограда, собирание винограда будет достигать посева, и будете есть хлеб свой досыта, и будете жить на земле [вашей] безопасно;
пошлю мир на землю [вашу], ляжете, и никто вас не обеспокоит, сгоню лютых зверей с земли [вашей], и меч не пройдет по земле вашей;
и будете прогонять врагов ваших, и падут они пред вами от меча;
пятеро из вас прогонят сто, и сто из вас прогонят тьму, и падут враги ваши пред вами от меча;
призрю на вас [и благословлю вас], и плодородными сделаю вас, и размножу вас, и буду тверд в завете Моем с вами;
и будете есть старое прошлогоднее, и выбросите старое ради нового;
и поставлю жилище Мое среди вас, и душа Моя не возгнушается вами;
и буду ходить среди вас и буду вашим Богом, а вы будете Моим народом.
Я Господь Бог ваш, Который вывел вас из земли Египетской, чтоб вы не были там рабами, и сокрушил узы ярма вашего, и повел вас с поднятою головою.
Если же не послушаете Меня и не будете исполнять всех заповедей сих,
и если презрите Мои постановления, и если душа ваша возгнушается Моими законами, так что вы не будете исполнять всех заповедей Моих, нарушив завет Мой, –
то и Я поступлю с вами так: пошлю на вас ужас, чахлость и горячку, от которых истомятся глаза и измучится душа, и будете сеять семена ваши напрасно, и враги ваши съедят их;
обращу лице Мое на вас, и падете пред врагами вашими, и будут господствовать над вами неприятели ваши, и побежите, когда никто не гонится за вами.
Если и при всем том не послушаете Меня, то Я всемеро увеличу наказание за грехи ваши,
и сломлю гордое упорство ваше, и небо ваше сделаю, как железо, и землю вашу, как медь;
и напрасно будет истощаться сила ваша, и земля ваша не даст произрастений своих, и дерева земли [вашей] не дадут плодов своих.
Если же [после сего] пойдете против Меня и не захотите слушать Меня, то Я прибавлю вам ударов всемеро за грехи ваши:
пошлю на вас зверей полевых, которые лишат вас детей, истребят скот ваш и вас уменьшат, так что опустеют дороги ваши.
Если и после сего не исправитесь и пойдете против Меня,
то и Я [в ярости] пойду против вас и поражу вас всемеро за грехи ваши,
и наведу на вас мстительный меч в отмщение за завет; если же вы укроетесь в города ваши, то пошлю на вас язву, и преданы будете в руки врага;
хлеб, подкрепляющий человека, истреблю у вас; десять женщин будут печь хлеб ваш в одной печи и будут отдавать хлеб ваш весом; вы будете есть и не будете сыты.
Если же и после сего не послушаете Меня и пойдете против Меня,
то и Я в ярости пойду против вас и накажу вас всемеро за грехи ваши,
и будете есть плоть сынов ваших, и плоть дочерей ваших будете есть;
разорю высоты ваши и разрушу столбы ваши, и повергну трупы ваши на обломки идолов ваших, и возгнушается душа Моя вами;
города ваши сделаю пустынею, и опустошу святилища ваши, и не буду обонять приятного благоухания [жертв] ваших;
опустошу землю [вашу], так что изумятся о ней враги ваши, поселившиеся на ней;
а вас рассею между народами и обнажу вслед вас меч, и будет земля ваша пуста и города ваши разрушены.
Тогда удовлетворит себя земля за субботы свои во все дни запустения [своего]; когда вы будете в земле врагов ваших, тогда будет покоиться земля и удовлетворит себя за субботы свои;
во все дни запустения [своего] будет она покоиться, сколько ни покоилась в субботы ваши, когда вы жили на ней.
Оставшимся из вас пошлю в сердца робость в земле врагов их, и шум колеблющегося листа погонит их, и побегут, как от меча, и падут, когда никто не преследует,
и споткнутся друг на друга, как от меча, между тем как никто не преследует, и не будет у вас силы противостоять врагам вашим;
и погибнете между народами, и пожрет вас земля врагов ваших;
а оставшиеся из вас исчахнут за свои беззакония в землях врагов ваших и за беззакония отцов своих исчахнут;
тогда признаются они в беззаконии своем и в беззаконии отцов своих, как они совершали преступления против Меня и шли против Меня,
за что и Я [в ярости] шел против них и ввел их в землю врагов их; тогда покорится необрезанное сердце их, и тогда потерпят они за беззакония свои.
И Я вспомню завет Мой с Иаковом и завет Мой с Исааком, и завет Мой с Авраамом вспомню, и землю вспомню;
тогда как земля оставлена будет ими и будет удовлетворять себя за субботы свои, опустев от них, и они будут терпеть за свое беззаконие, за то, что презирали законы Мои и душа их гнушалась постановлениями Моими,
и тогда как они будут в земле врагов их, – Я не презрю их и не возгнушаюсь ими до того, чтоб истребить их, чтоб разрушить завет Мой с ними, ибо Я Господь, Бог их;
вспомню для них завет с предками, которых вывел Я из земли Египетской пред глазами народов, чтоб быть их Богом. Я Господь.
Вот постановления и определения и законы, которые постановил Господь между Собою и между сынами Израилевыми на горе Синае, чрез Моисея.
Постановления для священников об обетах и о посвященном при обете; десятина – святыня Господня.
И сказал Господь Моисею, говоря:
объяви сынам Израилевым и скажи им: если кто дает обет посвятить душу Господу по оценке твоей,
то оценка твоя мужчине от двадцати лет до шестидесяти должна быть пятьдесят сиклей серебряных, по сиклю священному;
если же это женщина, то оценка твоя должна быть тридцать сиклей;
от пяти лет до двадцати оценка твоя мужчине должна быть двадцать сиклей, а женщине десять сиклей;
а от месяца до пяти лет оценка твоя мужчине должна быть пять сиклей серебра, а женщине оценка твоя три сикля серебра;
от шестидесяти лет и выше мужчине оценка твоя должна быть пятнадцать сиклей серебра, а женщине десять сиклей.
Если же он беден и не в силах отдать по оценке твоей, то пусть представят его священнику, и священник пусть оценит его: соразмерно с состоянием давшего обет пусть оценит его священник.
Если же то будет скот, который приносят в жертву Господу, то все, что дано Господу, должно быть свято:
не должно выменивать его и заменять хорошее худым, или худое хорошим; если же станет кто заменять скотину скотиною, то и она и замен ее будет святынею.
Если же то будет какая-нибудь скотина нечистая, которую не приносят в жертву Господу, то должно представить скотину священнику,
и священник оценит ее, хороша ли она, или худа, и как оценит священник, так и должно быть;
если же кто хочет выкупить ее, то пусть прибавит пятую долю к оценке твоей.
Если кто посвящает дом свой в святыню Господу, то священник должен оценить его, хорош ли он, или худ, и как оценит его священник, так и состоится;
если же посвятивший захочет выкупить дом свой, то пусть прибавит пятую часть серебра оценки твоей, и тогда будет его.
Если поле из своего владения посвятит кто Господу, то оценка твоя должна быть по мере посева: за посев хомера ячменя пятьдесят сиклей серебра;
если от юбилейного года посвящает кто поле свое, – должно состояться по оценке твоей;
если же после юбилея посвящает кто поле свое, то священник должен рассчитать серебро по мере лет, оставшихся до юбилейного года, и должно убавить из оценки твоей;
если же захочет выкупить поле посвятивший его, то пусть он прибавит пятую часть серебра оценки твоей, и оно останется за ним;
если же он не выкупит поля, и будет продано поле другому человеку, то уже нельзя выкупить:
поле то, когда оно в юбилей отойдет, будет святынею Господу, как бы поле заклятое; священнику достанется оно во владение.
А если кто посвятит Господу поле купленное, которое не из полей его владения,
то священник должен рассчитать ему количество оценки до юбилейного года, и должен он отдать по расчету в тот же день, как святыню Господню;
поле же в юбилейный год перейдет опять к тому, у кого куплено, кому принадлежит владение той земли.
Всякая оценка твоя должна быть по сиклю священному, двадцать гер должно быть в сикле.
Только первенцев из скота, которые по первенству принадлежат Господу, не должен никто посвящать: вол ли то, или мелкий скот, – Господни они.
Если же скот нечистый, то должно выкупить по оценке твоей и приложить к тому пятую часть; если не выкупят, то должно продать по оценке твоей.
Только все заклятое, что под заклятием отдает человек Господу из своей собственности, – человека ли, скотину ли, поле ли своего владения, – не продается и не выкупается: все заклятое есть великая святыня Господня;
все заклятое, что заклято от людей, не выкупается: оно должно быть предано смерти.
И всякая десятина на земле из семян земли и из плодов дерева принадлежит Господу: это святыня Господня;
если же кто захочет выкупить десятину свою, то пусть приложит к цене ее пятую долю.
И всякую десятину из крупного и мелкого скота, из всего, что проходит под жезлом десятое, должно посвящать Господу;
не должно разбирать, хорошее ли то, или худое, и не должно заменять его; если же кто заменит его, то и само оно и замен его будет святынею и не может быть выкуплено.
Вот заповеди, которые заповедал Господь Моисею для сынов Израилевых на горе Синае.
Церковнославянский (рус)
И воз­зва́ Госпо́дь Моисе́а, и рече́ ему́ изъ ски́нiи свидѣ́нiя, глаго́ля:
глаго́ли сыно́мъ Изра́илевымъ, и рече́ши къ ни́мъ: человѣ́къ от­ ва́съ а́ще при­­несе́тъ да́ры Го́споду, от­ ското́въ и от­ говя́дъ и от­ ове́цъ да при­­несе́те да́ры ва́шя:
а́ще всесожже́нiе да́ръ его́, от­ говя́дъ му́жескъ по́лъ непоро́ченъ при­­несе́тъ, предъ две́ри ски́нiи свидѣ́нiя да при­­несе́тъ е́ прiя́тно предъ Го́сподемъ,
и да воз­ложи́тъ ру́ку на главу́ при­­ноше́нiя, прiя́тно ему́, уми́лостивити о не́мъ:
и да зако́лютъ телца́ предъ Го́сподемъ: и да при­­несу́тъ сы́нове Ааро́новы жерцы́ кро́вь, и да пролiю́тъ кро́вь на олта́рь о́крестъ, и́же у две́рiй ски́нiи свидѣ́нiя,
и одра́в­ше всесожже́нiе, да раздробя́тъ е́ на у́ды,
и да воз­ложа́тъ сы́нове Ааро́ни жерцы́ о́гнь на олта́рь, и да вскладу́тъ дрова́ на о́гнь:
и да вскладу́тъ сы́нове Ааро́ни жерцы́ раздробле́ная, и главу́, и ту́къ на дрова́ су́щая на огни́ я́же на олтари́,
утро́бу же и но́ги да измы́ютъ водо́ю: и да воз­ложи́тъ жре́цъ вся́ на олта́рь: при­­ноше́нiе е́сть же́ртва, воня́ благо­уха́нiя Го́споду.
А́ще же от­ ове́цъ да́ръ сво́й Го́сподеви [принесе́тъ] от­ а́гнецъ и от­ ко́злищъ во всесожже́нiе, му́жескъ по́лъ непоро́ченъ да при­­несе́тъ и́,
и да воз­ложи́тъ ру́ку на главу́ его́, и да зако́лютъ е́ въ странѣ́ олтаря́ къ сѣ́веру предъ Го́сподемъ: и да пролiю́тъ сы́нове Ааро́ни жерцы́ кро́вь его́ на олта́рь о́крестъ:
и да раздробя́тъ его́ на у́ды, и главу́, и ту́къ его́, и да вскладу́тъ я́ жерцы́ на дрова́ су́щая на огни́ я́же на олтари́,
и утро́бу и но́ги измы́ютъ водо́ю: и при­­несе́тъ жре́цъ вся́, и да воз­ложи́тъ на олта́рь: при­­ноше́нiе е́сть же́ртва, воня́ благо­уха́нiя Го́споду.
А́ще же от­ пти́цъ при­­ноше́нiе при­­несе́тъ да́ръ сво́й Го́споду, и при­­несе́тъ от­ го́рлицъ или́ от­ го́лубовъ да́ръ сво́й,
и да при­­несе́тъ и́ жре́цъ ко олтарю́, и да от­то́ргнетъ главу́ его́, и да воз­ложи́тъ жре́цъ на олта́рь и исцѣди́тъ кро́вь у стоя́ла олтаря́:
и да от­лучи́тъ горта́нь съ пе́рiемъ, и изве́ргнетъ ю́ от­ олтаря́ на восто́къ на мѣ́сто пе́пела:
и да изло́митъ его́ от­ кри́лъ, и да не раздѣли́тъ: и да воз­ложи́тъ е́ жре́цъ на олта́рь на дрова́, я́же на огни́: при­­ноше́нiе е́сть же́ртва, воня́ благо­уха́нiя Го́споду.
А́ще же душа́ при­­несе́тъ да́ръ же́ртву Го́споду, мука́ пшени́чна да бу́детъ да́ръ его́, и да воз­лiе́тъ на ню́ еле́й, и воз­ложи́тъ на ню́ Лива́нъ: же́ртва е́сть:
и да при­­несе́тъ ю́ къ сыно́мъ Ааро́нимъ жерце́мъ, и во́зметъ от­ нея́ по́лну го́рсть муки́ пшени́чны съ еле́емъ и ве́сь Лива́нъ ея́, и да воз­ложи́тъ жре́цъ па́мять ея́ на олта́рь: же́ртва воня́ благо­уха́нiя Го́споду:
и оста́нокъ от­ же́ртвы Ааро́ну и сыно́мъ его́: свято́е святы́хъ от­ же́ртвъ Госпо́днихъ.
А́ще же при­­несе́тъ да́ръ же́ртву пече́ну въ пещи́ от­ муки́ пшени́чны, хлѣ́бы прѣ́сны спря́жены съ еле́емъ и опрѣсно́ки пома́заны еле́емъ.
А́ще же же́ртва от­ сковрады́ да́ръ тво́й, мука́ пшени́чна смѣ́шена со еле́емъ, прѣ́сна да бу́дутъ:
и да разло́миши я́ на укру́хи, и воз­лiе́ши на ня́ еле́й: же́ртва е́сть Го́споду.
А́ще же же́ртву от­ огни́ща да́ръ тво́й, мука́ пшени́чна съ еле́емъ да сотворе́на бу́детъ:
и при­­несе́тъ же́ртву, ю́же а́ще сотвори́тъ от­ си́хъ Го́споду, и да при­­несе́тъ къ жерцу́:
и при­­ступи́въ ко олтарю́, да отъ­и́метъ жре́цъ от­ же́ртвы па́мять ея́, и да воз­ложи́тъ жре́цъ на олта́рь: при­­ноше́нiе воня́ благово́нiя Го́споду:
оста́нокъ же от­ же́ртвы Ааро́ну и сыно́мъ его́: свята́я святы́хъ от­ при­­ноше́нiй Го́споду.
Вся́ку же́ртву, ю́же а́ще при­­но́сите Го́споду, не сотвори́те ква́сну: вся́къ бо ква́съ и вся́къ ме́дъ да не при­­несе́те от­ него́, е́же при­­носи́ти Го́споду да́ръ.
От нача́тковъ да при­­несе́те я́ Го́споду: на олта́рь же да не воз­несу́т­ся въ воню́ благово́нiя Го́споду.
И вся́къ да́ръ же́ртвы ва́­шея со́лiю да осоли́т­ся: да не от­ста́вите со́ли завѣ́та Госпо́дня от­ же́ртвъ ва́шихъ, во вся́комъ да́рѣ ва́­шемъ да при­­несе́те Го́споду Бо́гу ва́­шему со́ль.
А́ще же при­­несе́ши же́ртву от­ нача́тковъ жи́тъ Го́споду, но́вы спря́жены зеле́ны кла́сы истла́чены Го́споду, и при­­несе́ши же́ртву от­ нача́тковъ жи́тъ:
и да воз­лiе́ши на ню́ еле́й, и да воз­ложи́ши на ню́ лива́нъ: же́ртва е́сть:
и да воз­несе́тъ жре́цъ па́мять ея́ от­ спря́женыхъ съ еле́емъ, и ве́сь лива́нъ ея́: при­­но́съ е́сть Го́споду.
А́ще же же́ртва спасе́нiя да́ръ его́ Го́споду, а́ще у́бо от­ говя́дъ е́ при­­несе́тъ, а́ще му́жескъ по́лъ или́ же́нскъ, непоро́ченъ да при­­несе́тъ е́ предъ Го́спода:
и воз­ложи́тъ ру́цѣ сво­и́ на главу́ да́ра, и да зако́летъ и́ предъ Го́сподемъ у две́рiй ски́нiи свидѣ́нiя: и да воз­лiю́тъ сы́нове Ааро́ни жерцы́ кро́вь на олта́рь всесожже́нiй о́крестъ,
и да при­­несу́тъ от­ же́ртвы спасе́нiя при­­но́съ Го́споду, ту́къ покрыва́ющiй утро́бу, и ве́сь ту́къ и́же на утро́бѣ,
и о́бѣ по́чки, и ту́къ и́же на ни́хъ и и́же на сте́гнахъ, и препо́нку, я́же на пе́чени, съ по́чками отъ­и́метъ:
и да воз­несу́тъ я́ сы́нове Ааро́ни жерцы́ на олта́рь во всесожже́нiя на дрова́ су́щая на огни́, я́же на олтари́: при­­но́съ воня́ благово́нiя Го́споду.
А́ще же от­ ове́цъ да́ръ его́ же́ртва спасе́нiя Го́споду, му́жескъ по́лъ или́ же́нскъ, непоро́ченъ да при­­несе́тъ е́.
А́ще а́гнца при­­несе́тъ да́ръ сво́й, да при­­веде́тъ его́ предъ Го́спода,
и да воз­ложи́тъ ру́ку на главу́ да́ра сво­его́, и да зако́летъ его́ у две́рiй ски́нiи свидѣ́нiя: и да пролiю́тъ сы́нове Ааро́ни жерцы́ кро́вь на олта́рь о́крестъ,
и да при­­несе́тъ от­ же́ртвы спасе́нiя при­­но́съ Го́споду, ту́къ и чре́сла чи́ста съ ля́двiями да от­лучи́тъ и́: и ве́сь ту́къ покрыва́ющiй утро́бу, и ве́сь ту́къ и́же на утро́бѣ,
и о́бѣ по́чки, и ту́къ и́же на ни́хъ, и́же на сте́гнахъ: и препо́нку, я́же на пе́чени, съ по́чками отъ­е́мь,
да воз­несе́тъ жре́цъ на олта́рь: воня́ благо­уха́нiя, при­­но́съ Го́сподеви.
А́ще же от­ козло́въ да́ръ его́ Го́споду, да при­­несе́тъ предъ Го́спода:
и воз­ложи́тъ ру́цѣ на главу́ его́, и да зако́лютъ е́ предъ Го́сподемъ у две́рiй ски́нiи свидѣ́нiя: и да пролiю́тъ сы́нове Ааро́ни жерцы́ кро́вь на олта́рь о́коло:
и да воз­несе́тъ от­ него́ при­­но́съ Го́споду, ту́къ покрыва́ющiй утро́бу, и ве́сь ту́къ и́же на утро́бѣ,
и о́бѣ по́чки, и ве́сь ту́къ, и́же на ни́хъ, и́же на сте́гнахъ, и препо́нку, я́же на пе́чени, съ по́чками от­лучи́тъ:
и да воз­несе́тъ жре́цъ на олта́рь, при­­но́съ воня́ благово́нiя Го́споду: ве́сь ту́къ Го́споду.
Зако́н­ное въ вѣ́ки въ ро́ды ва́шя, во вся́комъ обита́нiи ва́­шемъ: вся́каго ту́ка и вся́кiя кро́ве да не я́сте.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
рцы́ къ сыно́мъ Изра́илевымъ, глаго́ля: душа́ а́ще согрѣши́тъ предъ Го́сподемъ не хотя́щи от­ всѣ́хъ повелѣ́нiй Госпо́днихъ, и́хже не лѣ́ть е́сть твори́ти, и сотвори́тъ еди́но что́ от­ ни́хъ:
а́ще у́бо архiере́й пома́зан­ный согрѣши́тъ, во е́же лю́демъ согрѣши́ти, и да при­­веде́тъ о грѣсѣ́ сво­е́мъ, и́мже согрѣши́лъ, телца́ от­ говя́дъ непоро́чна Го́сподеви о грѣсѣ́:
и да при­­веде́тъ телца́ къ две́ремъ ски́нiи свидѣ́нiя предъ Го́спода, и да воз­ложи́тъ ру́ку свою́ на главу́ телца́ предъ Го́сподемъ, и да зако́летъ телца́ предъ Го́сподемъ:
и взе́мъ жре́цъ пома́зан­ный соверше́нъ рука́ми от­ кро́ве телца́, и да внесе́тъ ю́ въ ски́нiю свидѣ́нiя,
и да омо́читъ жре́цъ пе́рстъ въ кро́ви, и да покропи́тъ от­ кро́ве седми́жды пе́рстомъ предъ Го́сподемъ, у завѣ́сы святы́ни:
и да воз­ложи́тъ жре́цъ от­ кро́ве те́лчи на ро́ги олтаря́ ѳимiа́ма сложе́нiя и́же предъ Го́сподемъ, и́же е́сть въ ски́нiи свидѣ́нiя, и всю́ кро́вь те́лчу да излiе́тъ у стоя́ла олтаря́ всесожже́нiй, и́же е́сть у две́рiй ски́нiи свидѣ́нiя,
и ве́сь ту́къ телца́, и́же о грѣсѣ́, да отъ­и́метъ от­ него́, ту́къ покрыва́ющiй утро́бу, и ве́сь ту́къ и́же на утро́бѣ,
и о́бѣ по́чки, и ту́къ и́же на ни́хъ, и́же е́сть на сте́гнахъ, и препо́нку, я́же на пе́чени, съ по́чками отъ­и́метъ е́,
я́коже отъ­е́млет­ся о́ное от­ телца́ же́ртвы спасе́нiя, и да воз­несе́тъ жре́цъ на олта́рь при­­ноше́нiя:
и ко́жу те́лчу, и всю́ его́ пло́ть со главо́ю, и съ кра́йними частми́, и со утро́бою, и съ моты́лы:
и да изнесу́тъ всего́ телца́ внѣ́ полка́ на мѣ́сто чи́сто, идѣ́же изсыпа́ютъ пе́пелъ, и да сожгу́тъ его́ на дрова́хъ огне́мъ: на мѣ́стѣ изсыпа́нiя пе́пела да сожже́нъ бу́детъ.
А́ще же ве́сь со́нмъ сыно́въ Изра́илевыхъ согрѣши́тъ не хотя́щь, и утаи́т­ся глаго́лъ от­ лица́ со́нма, и сотворя́тъ еди́ну от­ всѣ́хъ за́повѣдiй Госпо́днихъ, ея́же не лѣ́ть е́сть твори́ти, и согрѣша́тъ,
и увѣ́ст­ся и́мъ грѣ́хъ, и́мже согрѣши́ша въ не́мъ: и да при­­веде́тъ со́нмъ телца́ от­ воло́въ непоро́чна о грѣсѣ́, и при­­веде́тъ и́ предъ две́ри ски́нiи свидѣ́нiя:
и да воз­ложа́тъ ста́рцы со́нма ру́ки своя́ на главу́ телца́ предъ Го́сподемъ, и да зако́лютъ телца́ предъ Го́сподемъ,
и да внесе́тъ жре́цъ пома́зан­ный от­ кро́ве те́лчи въ ски́нiю свидѣ́нiя,
и да омо́читъ жре́цъ пе́рстъ сво́й въ кро́ви те́лчи, и да покропи́тъ седми́жды предъ Го́сподемъ, предъ завѣ́сою святы́ни:
и от­ кро́ве да воз­ложи́тъ жре́цъ на ро́ги олтаря́ ѳимiа́мовъ сложе́нiя, и́же е́сть предъ Го́сподемъ, и́же е́сть въ ски́нiи свидѣ́нiя: и всю́ кро́вь да излiе́тъ у стоя́ла олтаря́ при­­ноше́нiй, и́же е́сть у две́рiй ски́нiи свидѣ́нiя,
и ве́сь ту́къ его́ да во́зметъ от­ него́, и воз­несе́тъ на олта́рь:
и сотвори́тъ телцу́ сему́, я́коже сотвори́ телцу́, и́же о грѣсѣ́, та́ко сотвори́т­ся: и да помо́лит­ся о ни́хъ жре́цъ, и оста́вит­ся и́мъ грѣ́хъ:
и да изнесу́тъ телца́ всего́ внѣ́ полка́, и да сожгу́тъ телца́, я́коже сожго́ша телца́ пе́рваго: грѣ́хъ [бо] со́нма е́сть.
А́ще же кня́зь согрѣши́тъ, и сотвори́тъ еди́ну от­ всѣ́хъ за́повѣдiй Го́спода Бо́га сво­его́, не хотя́, и́же не лѣ́ть е́сть твори́ти, и согрѣши́тъ, и престу́питъ,
и увѣ́ст­ся ему́ грѣ́хъ, и́мже согрѣши́ въ не́мъ: да при­­несе́тъ да́ръ сво́й козла́ от­ ко́зъ му́жескъ по́лъ непоро́ченъ грѣха́ ра́ди,
и воз­ложи́тъ ру́ку свою́ на главу́ козла́: и да зако́лютъ его́ на мѣ́стѣ, идѣ́же закала́ютъ всесожже́нiя предъ Го́сподемъ: о грѣсѣ́ [бо] е́сть:
и да воз­ложи́тъ жре́цъ от­ кро́ве, я́же о грѣсѣ́, пе́рстомъ на ро́ги олтаря́ всесожже́нiй, и всю́ кро́вь его́ да излiе́тъ у стоя́ла олтаря́ всесожже́нiй,
и ве́сь ту́къ его́ воз­несе́тъ на олта́рь, я́коже ту́къ же́ртвы спасе́нiя: и да помо́лит­ся о не́мъ жре́цъ грѣха́ ра́ди его́, и оста́вит­ся ему́.
А́ще же душа́ еди́на согрѣши́тъ не хотя́щи от­ люді́й земли́, внегда́ сотвори́ти еди́ну от­ всѣ́хъ за́повѣдiй Госпо́днихъ, е́же не лѣ́ть е́сть твори́ти, и согрѣши́тъ,
и увѣ́ст­ся ему́ грѣ́хъ, и́мже согрѣши́ въ не́мъ, и да при­­несе́тъ да́ръ сво́й ко́зу от­ ко́зъ же́нскъ по́лъ непоро́чну, да при­­несе́тъ грѣха́ ра́ди, и́мже согрѣши́:
и да воз­ложи́тъ ру́ку свою́ на главу́ грѣха́ сво­его́: и зако́лютъ ко́зу, я́же грѣха́ ра́ди, на мѣ́стѣ, идѣ́же закала́ютъ всесожже́нiя:
и да во́зметъ жре́цъ от­ кро́ве ея́ пе́рстомъ, и да воз­ложи́тъ на ро́ги олтаря́ всесожже́нiй, и всю́ кро́вь ея́ излiе́тъ у стоя́ла олтаря́:
и ве́сь ту́къ да отъ­и́метъ, я́коже отъ­е́млет­ся ту́къ от­ же́ртвы спасе́нiя, и да воз­несе́тъ жре́цъ на олта́рь въ воню́ благово́нiя Го́споду: и да помо́лит­ся жре́цъ о не́мъ, и оста́вит­ся ему́.
А́ще же о́вцу при­­несе́тъ да́ръ сво́й грѣха́ ра́ди, же́нскъ по́лъ непоро́ченъ да при­­несе́тъ ю́:
и да воз­ложи́тъ ру́ку свою́ на главу́ я́же о грѣсѣ́, и да зако́лютъ ю́ грѣха́ ра́ди на мѣ́стѣ, на не́мже закала́ютъ всесожже́нiя [на мѣ́стѣ святѣ]:
и взе́мъ жре́цъ от­ кро́ве, я́же о грѣсѣ́, пе́рстомъ сво­и́мъ, да воз­ложи́тъ на ро́ги олтаря́ всесожже́нiя: и всю́ кро́вь ея́ да излiе́тъ у стоя́ла олтаря́ всесожже́нiя,
и ве́сь ту́къ ея́ да отъ­и́метъ, я́коже отъ­е́млет­ся ту́къ овцы́ от­ же́ртвы спасе́нiя: и да воз­ложи́тъ его́ жре́цъ на олта́рь на всесожже́нiе Госпо́дне: и да помо́лит­ся за него́ жре́цъ о грѣсѣ́, и́мже согрѣши́, и оста́вит­ся ему́.
А́ще же душа́ согрѣши́тъ, и услы́шитъ гла́съ кля́твы, и се́й свидѣ́тель или́ ви́дѣ или́ свѣ́да, а́ще не воз­вѣсти́тъ, прiи́метъ грѣ́хъ.
Душа́ о́на, я́же а́ще при­­ко́снет­ся ко вся́кой ве́щи нечи́стѣй, или́ мертвечи́нѣ, или́ звѣроя́динѣ нечи́стѣй, или́ мертвечи́намъ гну́сностей нечи́стыхъ, или́ мертвечи́намъ ското́въ нечи́стыхъ, и мертвечи́нѣ га́дъ нечи́стыхъ, и забы́въ и́хъ оскверни́т­ся:
или́ при­­ко́снет­ся нечистотѣ́ человѣ́чи, от­ вся́кiя нечистоты́ его́, е́йже при­­косну́вся оскверни́т­ся, и забу́детъ, посе́мъ же увѣ́сть, пови́ненъ бу́детъ грѣху́.
Душа́ беззако́н­ная, а́ще обѣща́етъ устна́ма сво­и́ма злѣ́ или́ до́брѣ сотвори́ти, по всѣ́мъ, ели́ка изрече́тъ человѣ́къ съ кля́твою, и утаи́т­ся его́ предъ очесы́, и се́й увѣ́сть, и согрѣши́тъ еди́но что́ от­ си́хъ,
и исповѣ́сть грѣ́хъ, и́мже согрѣши́ проти́ву себе́:
и да при­­несе́тъ Го́споду о грѣсѣ́, и́мже согрѣши́, же́нскъ по́лъ, от­ ове́цъ а́гницу, или́ ко́зу от­ ко́зъ грѣха́ ра́ди: и да помо́лит­ся о не́мъ жре́цъ грѣха́ ра́ди его́, и́мже согрѣши́, и оста́вит­ся ему́ грѣ́хъ.
А́ще же не мо́жетъ рука́ его́ дово́л­ст­ва имѣ́ти на о́вцу, да при­­несе́тъ грѣха́ ра́ди сво­его́, и́мже согрѣши́, двѣ́ го́рлицы, или́ два́ птенца́ голуби́на Го́споду, еди́нъ грѣха́ ра́ди и еди́нъ во всесожже́нiе:
и при­­несе́тъ я́ къ жерцу́, и при­­веде́тъ жре́цъ е́же за грѣ́хъ пре́жде, и да от­то́ргнетъ жре́цъ главу́ его́ созади́, но да не от­лучи́тъ:
и да покропи́тъ от­ кро́ве, я́же за грѣ́хъ, на стѣ́ну олтаря́, оста́нокъ же кро́ве да исцѣди́тъ на стоя́ло олтаря́: о грѣсѣ́ бо е́сть:
и вторы́мъ да сотвори́тъ всесожже́нiе, я́коже подоба́етъ, и да помо́лит­ся о не́мъ жре́цъ грѣха́ ра́ди его́, и́мже согрѣши́, и оста́вит­ся ему́.
А́ще же не обря́щетъ рука́ его́ супру́га го́рлицъ, или́ дву́хъ птенце́въ голуби́ныхъ, и при­­несе́тъ да́ръ сво́й за грѣ́хъ, деся́тую ча́сть мѣ́ры е́фи муки́ пшени́чны за грѣ́хъ: да не воз­лiе́тъ на ню́ еле́а, ниже́ да воз­ложи́тъ на ню́ лива́на, поне́же о грѣсѣ́ е́сть:
и да при­­несе́тъ ю́ къ жерцу́, и взе́мъ жре́цъ от­ нея́ по́лну го́рсть въ па́мять его́, воз­ложи́тъ на же́ртвен­никъ всесожже́нiя Госпо́дня: о грѣсѣ́ [бо] е́сть:
и да помо́лит­ся о не́мъ жре́цъ грѣха́ ра́ди его́, и́мже согрѣши́ от­ еди́наго си́хъ, и оста́вит­ся ему́: оста́нокъ же бу́детъ жерцу́, я́коже же́ртва муки́ пшени́чны.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
душа́ я́же а́ще забу́детъ забве́нiемъ, и согрѣши́тъ не хотя́щи от­ святы́нь Госпо́днихъ, и да при­­несе́тъ о преступле́нiи сво­е́мъ Го́споду овна́ непоро́чна от­ ове́цъ, ему́же цѣна́ сребра́ си́клевъ, по си́клю святы́хъ, о не́мже согрѣши́:
и е́же согрѣши́ от­ святы́хъ, да от­да́стъ е́, и пя́тую ча́сть при­­ложи́тъ на́нь, и да́стъ е́ жерцу́: и жре́цъ да помо́лит­ся о не́мъ овно́мъ преступле́нiя его́, и оста́вит­ся ему́.
И душа́ я́же а́ще согрѣши́тъ, и сотвори́тъ еди́ну от­ всѣ́хъ за́повѣдiй Госпо́днихъ, и́хже не лѣ́ть е́сть твори́ти, и не увѣ́дѣ, и согрѣши́тъ, и прiи́метъ грѣ́хъ сво́й,
и да при­­несе́тъ овна́ непоро́чна от­ ове́цъ, цѣно́ю сребра́ грѣха́ ра́ди, къ жерцу́: и да помо́лит­ся о не́мъ жре́цъ, о невѣ́дѣнiи его́, его́же не вѣ́дѣ, и са́мъ не вѣ́дяше, и оста́вит­ся ему́:
согрѣши́ бо согрѣше́нiемъ предъ Го́сподемъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
душа́ я́же а́ще согрѣши́тъ, и презрѣ́въ пре́зритъ за́повѣди Госпо́дня, и солже́тъ къ дру́гу о вда́нiи, или́ о о́бщинѣ, или́ о хище́нiи, или́ преоби́дѣ чи́мъ бли́жняго,
или́ обрѣ́те погубле́ное, и солже́тъ о не́мъ, и клене́т­ся въ непра́вду о еди́нѣмъ от­ всѣ́хъ, я́же а́ще сотвори́тъ человѣ́къ я́ко согрѣши́ти въ ни́хъ:
и бу́детъ егда́ согрѣши́тъ и престу́питъ, и от­да́стъ похище́ное, е́же похи́ти, или́ оби́ду, е́юже преоби́дѣ, или́ вда́нiе, е́же вдано́ бы́сть ему́, или́ поги́бшее, е́же обрѣ́те:
от­ вся́кiя ве́щи, ея́же ра́ди кля́ся въ непра́вду, и да от­да́стъ са́мое то́ и́стое, и пя́тую ча́сть свою́ при­­ложи́тъ ктому́: его́же е́сть, тому́ да от­да́стъ, въ о́ньже де́нь обличи́т­ся:
и о преступле́нiи сво­е́мъ да при­­несе́тъ Го́споду овна́ от­ ове́цъ непоро́чна, цѣно́ю въ не́мже прегрѣши́:
и да помо́лит­ся жре́цъ о не́мъ предъ Го́сподемъ, и оста́вит­ся ему́ за еди́но от­ всѣ́хъ, я́же сотвори́ и преступи́ въ не́мъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
заповѣ́ждь Ааро́ну и сыно́мъ его́, глаго́ля: се́й зако́нъ всесожже́нiя: сiе́ всесожже́нiе на горѣ́нiи его́ на олтари́ всю́ но́щь до зау́тра, и о́гнь олтаря́ да гори́тъ на не́мъ, и не угаса́етъ:
и да облече́т­ся жре́цъ въ срачи́цу {Гре́ч.: хито́нъ.} льня́ну, и надра́ги льня́ны да воз­влече́тъ на тѣ́ло свое́, и да изнесе́тъ при­­но́съ, его́же а́ще изжже́тъ о́гнь всесожже́нiя от­ олтаря́, и да поста́витъ бли́зъ олтаря́:
и да совлече́тъ ри́зы своя́, и да облече́т­ся въ ри́зы и́ны, и да изнесе́тъ при­­но́съ внѣ́ полка́ на мѣ́сто чи́сто:
и о́гнь на олтари́ да гори́тъ на не́мъ и не угаса́етъ: и да воз­жже́тъ на не́мъ жре́цъ дрова́ по вся́ у́тра, и да воскладе́тъ на́нь всесожже́нiе, и да воз­ложи́тъ на́нь ту́къ спасе́нiя:
и о́гнь всегда́ да гори́тъ на олтари́, не угаса́етъ:
се́й зако́нъ же́ртвы, ю́же при­­несу́тъ сы́нове Ааро́ни жерцы́ предъ Го́сподемъ, пря́мо олтаря́:
и да во́зметъ от­ него́ [жре́цъ] го́рсть муки́ пшени́чны же́ртвен­ныя съ еле́емъ ея́ и со всѣ́мъ лива́номъ ея́, су́щими на же́ртвѣ: и да воз­несе́тъ на олта́рь при­­но́съ въ воню́ благово́нiя, въ па́мять ея́ Го́споду:
оста́в­шееся же от­ нея́ снѣ́стъ Ааро́нъ и сы́нове его́: прѣ́сна да снѣдя́т­ся въ мѣ́стѣ святѣ, въ при­­тво́рѣ ски́нiи свидѣ́нiя да снѣдя́тъ я́:
да не испече́т­ся ква́сна: ча́сть сiю́ да́хъ и́мъ от­ при­­но́совъ Госпо́днихъ: свята́я святы́хъ су́ть, я́коже е́же о грѣсѣ́, и я́коже е́же о преступле́нiи:
вся́къ му́жескъ по́лъ жре́ческъ да снѣдя́тъ ю́: зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя от­ при­­но́съ Госпо́днихъ: вся́къ, и́же а́ще при­­ко́снет­ся и́мъ, освяти́т­ся.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
се́й да́ръ Ааро́ну и сыно́мъ его́, его́же при­­несу́тъ Го́споду въ де́нь, въ о́ньже а́ще пома́жеши его́: деся́тую ча́сть мѣ́ры е́фи муки́ пшени́чны въ же́ртву всегда́, по́лъ ея́ зау́тра и по́лъ ея́ въ ве́черъ:
на сковрадѣ́ въ еле́и да сотвори́т­ся, спря́жену да при­­несе́тъ ю́ виту́ю же́ртву от­ укру́ховъ, же́ртву въ воню́ благово́нiя Го́споду:
жре́цъ пома́зан­ный, и́же вмѣ́сто его́ от­ сыно́въ его́, да сотвори́тъ ю́: зако́н­но вѣ́чно, все́ да соверши́т­ся:
и вся́ка же́ртва жре́ческа всесожже́н­на да бу́детъ и да не снѣ́ст­ся.
И рече́ Госпо́дь Бо́гъ Моисе́ю, глаго́ля:
рцы́ Ааро́ну и сыно́мъ его́, глаго́ля: се́й зако́нъ согрѣше́нiя: на мѣ́стѣ, на не́мже закала́ютъ всесожже́нiя, да закала́ютъ я́же грѣха́ ра́ди предъ Го́сподемъ: свята́я [бо] святы́хъ су́ть:
жре́цъ при­­нося́й ю́ да снѣ́стъ ю́: въ мѣ́стѣ святѣ да снѣ́ст­ся, въ при­­тво́рѣ ски́нiи свидѣ́нiя:
вся́къ при­­каса́йся мя́съ ея́ освяти́т­ся: и ему́же а́ще воскропи́т­ся от­ кро́ве ея́ на ри́зу, я́же а́ще воскропи́т­ся на ню́, да испере́т­ся на мѣ́стѣ святѣ:
и сосу́дъ гли́нянъ, въ не́мже вари́т­ся, да разбiе́т­ся: а́ще же въ мѣ́дянъ сосу́дѣ свари́т­ся, да истре́тъ его́, и измы́етъ водо́ю:
вся́къ му́жескъ по́лъ въ жерцѣ́хъ да снѣ́стъ ю́: свята́я [бо] святы́хъ су́ть Го́споду:
и вся́, я́же о грѣсѣ́ а́ще при­­несу́т­ся от­ кро́ве и́хъ въ ски́нiю свидѣ́нiя, ко очище́нiю во святы́ни, да не снѣдя́т­ся, огне́мъ да сожгу́т­ся.
И се́й зако́нъ овна́ и́же о преступле́нiи: свята́я святы́хъ су́ть:
на мѣ́стѣ, на не́мже закала́ютъ всесожже́нiе, да зако́лютъ овна́ и́же о преступле́нiи предъ Го́сподемъ, и кро́вь да пролiю́тъ на стоя́ла олтаря́ о́крестъ:
и ве́сь ту́къ его́ да при­­несе́тъ от­ него́, и чре́сла, и ве́сь ту́къ покрыва́ющiй утро́бу, и ве́сь ту́къ и́же на утро́бѣ,
и о́бѣ по́чки, и ту́къ и́же на ни́хъ, и́же на сте́гнахъ, и препо́нку, я́же на пе́чени, съ по́чками да отъ­и́метъ я́:
и воз­несе́тъ я́ жре́цъ на олта́рь, при­­но́съ въ воню́ благово́нiя Го́споду: о преступле́нiи [бо] е́сть:
вся́къ му́жескъ по́лъ от­ жре́цъ да снѣ́стъ я́, на мѣ́стѣ святѣ да снѣдя́тъ я́: свята́я святы́хъ су́ть:
я́коже грѣха́ ра́ди, та́ко и преступле́нiя ра́ди, зако́нъ еди́нъ и́хъ: жре́цъ и́же помо́лит­ся о не́мъ, ему́ да бу́детъ:
и жре́цъ при­­нося́й всесожже́нiе человѣ́чо, ко́жа всесожже́нiя, е́же при­­но́ситъ о́нъ, ему́ да бу́детъ:
и вся́ка же́ртва, я́же сотвори́т­ся въ пещи́, и вся́ка, я́же сотвори́т­ся на огни́щи, или́ на сковрадѣ́, жерцу́, и́же при­­но́ситъ ю́, тому́ да бу́детъ:
и вся́ка же́ртва спря́жена съ еле́емъ, и я́же не спря́жена, всѣ́мъ сыно́мъ Ааро́нимъ кому́ждо ра́вно да бу́детъ.
Се́й зако́нъ же́ртвы спасе́нiя, ю́же при­­несу́тъ Го́споду:
а́ще у́бо похвале́нiя ра́ди при­­несе́тъ ю́, и при­­несе́тъ на же́ртву хвале́нiя хлѣ́бы от­ муки́ пшени́чны пря́жены въ еле́и, и опрѣсно́ки пома́заны еле́емъ, и муку́ пшени́чну смѣ́шену съ еле́емъ:
съ хлѣ́бы ква́сными да при­­несе́тъ да́ръ сво́й на же́ртву хвале́нiя спаси́телнаго:
и да при­­несе́тъ еди́нъ от­ всѣ́хъ даро́въ сво­и́хъ уча́стiе Го́споду: жерцу́ воз­лива́ющему кро́вь же́ртвы спасе́нiя, тому́ да бу́детъ:
и мяса́ же́ртвы хвале́нiя спаси́телнаго тому́ да бу́дутъ, и въ о́ньже де́нь при­­несу́т­ся, да снѣдя́т­ся: да не оста́вятъ от­ него́ на у́трiе:
и а́ще обѣ́тъ бу́детъ, или́ во́льный пожре́тъ да́ръ сво́й, въ о́ньже а́ще де́нь же́ртву свою́ при­­несе́тъ, да снѣ́ст­ся, и на у́трiе:
и оста́в­шееся от­ мя́съ же́ртвы до дне́ тре́тiяго на огни́ да сожже́т­ся:
а́ще же яды́й снѣ́стъ от­ мя́съ въ де́нь тре́тiй, не прiи́мет­ся при­­нося́щему ю́, ниже́ вмѣни́т­ся ему́: оскверне́нiе е́сть: душа́ же, я́же а́ще снѣ́стъ от­ ни́хъ, грѣ́хъ прiи́метъ:
и мяса́, я́же а́ще при­­ко́снут­ся вся́кому нечи́сту, да не снѣдя́т­ся, на огни́ да сожгу́т­ся: вся́къ чи́стый да снѣ́стъ мяса́:
душа́ же, я́же а́ще снѣ́стъ от­ мя́съ же́ртвы спасе́нiя, я́же е́сть Го́споду, и нечистота́ его́ на не́мъ, поги́бнетъ душа́ о́на от­ люді́й сво­и́хъ:
и душа́, я́же а́ще при­­ко́снет­ся вся́кой ве́щи нечи́стѣй, или́ от­ нечистоты́ человѣ́чи или́ от­ четвероно́гихъ нечи́стыхъ, или́ вся́кой ме́рзости нечи́стѣй, и снѣ́стъ от­ мя́съ же́ртвы спасе́нiя, я́же е́сть Госпо́дня, поги́бнетъ душа́ та́ от­ люді́й сво­и́хъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
рцы́ сыно́мъ Изра́илевымъ, глаго́ля: вся́каго ту́ка говя́жа и о́вча и ко́зiя да не снѣ́сте:
и ту́къ мертвечи́ненъ и звѣроя́дный да сотвори́т­ся на вся́ко дѣ́ло, въ яде́нiи же да не снѣ́ст­ся:
вся́къ яды́й ту́къ от­ ското́въ, от­ ни́хже при­­несе́тъ да́ръ Го́споду, поги́бнетъ душа́ та́ от­ люді́й сво­и́хъ:
вся́кiя кро́ве да не снѣ́сте во всѣ́хъ селе́нiихъ ва́шихъ и от­ ското́въ и от­ пти́цъ:
вся́ка душа́, я́же а́ще снѣ́стъ кро́вь, поги́бнетъ душа́ та́ от­ люді́й сво­и́хъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
и сыно́мъ Изра́илевымъ рече́ши, глаго́ля: при­­нося́й же́ртву спасе́нiя Го́споду да при­­несе́тъ да́ръ сво́й Го́споду, и от­ же́ртвы спасе́нiя:
ру́цѣ его́ да при­­несу́тъ при­­но́съ Го́споду: ту́къ и́же на гру́дехъ, и препо́нку пе́чени да при­­несе́тъ я́, я́коже воз­ложи́ти да́ръ предъ Го́спода:
и да воз­несе́тъ жре́цъ ту́къ и́же на гру́дехъ, на олта́рь, и гру́ди да бу́дутъ Ааро́ну и сыно́мъ его́,
и ра́мо десно́е да да́ст­ся уча́стiе жерцу́ от­ же́ртвъ спасе́нiя ва́­шего:
при­­нося́щему кро́вь спасе́нiя и ту́къ от­ сыно́въ Ааро́новыхъ, тому́ да бу́детъ ра́мо десно́е во уча́стiе:
гру́дь бо воз­ложе́нiя и ра́мо уча́стiя взя́хъ от­ сыно́въ Изра́илевыхъ от­ же́ртвъ спасе́нiя ва́­шего, и да́хъ я́ Ааро́ну жерцу́ и сыно́мъ его́, зако́н­но вѣ́чно от­ сыно́въ Изра́илевыхъ.
Сiе́ пома́занiе Ааро́не и пома́занiе сыно́въ его́ от­ при­­но́совъ Госпо́днихъ, въ о́ньже де́нь при­­веде́ я́ жре́ти Го́споду:
я́коже заповѣ́да Госпо́дь да́ти и́мъ, въ о́ньже де́нь пома́за я́ от­ сыно́въ Изра́илевыхъ: зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды и́хъ.
Се́й зако́нъ всесожже́нiй и же́ртвы, и о грѣсѣ́ и о преступле́нiи, и соверше́нiи и же́ртвѣ спасе́нiя:
я́коже заповѣ́да Госпо́дь Моисе́ю на горѣ́ Сина́йстѣй, въ о́ньже де́нь заповѣ́да сыно́мъ Изра́илевымъ при­­носи́ти да́ры своя́ предъ Го́спода, въ пусты́ни Сина́йстѣй.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
по­ими́ Ааро́на и сы́ны его́, и ри́зы его́, и еле́й пома́занiя, и телца́ и́же за грѣ́хъ, и два́ овна́, и ко́шницу опрѣсно́ковъ,
и ве́сь со́нмъ собери́ предъ две́ри ски́нiи свидѣ́нiя.
И сотвори́ Моисе́й, я́коже повелѣ́ ему́ Госпо́дь: и собра́ со́нмъ предъ две́ри ски́нiи свидѣ́нiя.
И рече́ Моисе́й къ со́нму: сiе́ е́сть сло́во, е́же завѣща́ Госпо́дь сотвори́ти.
И при­­веде́ Моисе́й Ааро́на и сы́ны его́ и измы́ я́ водо́ю:
и облече́ его́ въ срачи́цу {Гре́ч.: хито́нъ.}, и опоя́са его́ по́ясомъ, и облече́ его́ въ испо́днюю ри́зу {Гре́ч.: иподи́тисъ и епенди́тисъ.}, и воз­влече́ на́нь ве́рхнюю ри́зу {Гре́ч.: епоми́съ, евр.: Ефу́дъ.}:
и опоя́са его́ по устро­е́нiю Ефу́да, и сти́сне его́ и́мъ: и воз­ложи́ на́нь сло́во {Гре́ч.: логі́онъ.}, и воз­ложи́ на сло́во явле́нiе и и́стину:
и воз­ложи́ увя́сло {Гре́ч.: ми́тра.} на главу́ его́, и воз­ложи́ на увя́сло проти́въ лица́ его́ дщи́цу злату́ю освяще́н­ную святу́ю, я́коже повелѣ́ Госпо́дь Моисе́ю.
И взя́ Моисе́й от­ еле́а пома́занiя,
и воскропи́ от­ него́ на олта́рь седми́жды, и пома́за олта́рь и освяти́ его́ и вся́ сосу́ды его́, и умыва́лницу и стоя́ло ея́, и освяти́ я́, и пома́за ски́нiю и вся́ сосу́ды ея́, и освяти́ ю́,
и воз­лiя́ Моисе́й от­ еле́а пома́занiя на главу́ Ааро́ню, и пома́за его́, и освяти́ его́.
И при­­веде́ Моисе́й сы́ны Ааро́ни, и облече́ я́ въ срачи́цы, и опоя́са я́ по́ясы, и воз­ложи́ на ня́ клобуки́ {Въ гре́ч.: ки́дарисъ.}, я́коже повелѣ́ Госпо́дь Моисе́ю.
И при­­веде́ Моисе́й телца́ и́же за грѣ́хъ, и воз­ложи́ Ааро́нъ и сы́нове его́ ру́ки на главу́ телца́ и́же за грѣ́хъ,
и закла́ его́. И взя́ Моисе́й от­ кро́ве, и воз­ложи́ на ро́ги олтаря́ о́крестъ пе́рстомъ, и очи́сти олта́рь: и кро́вь пролiя́ на стоя́ло олтаря́, и освяти́ его́, е́же моли́тися у него́.
И взя́ Моисе́й ве́сь ту́къ и́же на утро́бѣ, и препо́нку я́же на пе́чени, и о́бѣ по́чки, и ту́къ и́же на ни́хъ, и воз­несе́ Моисе́й на олта́рь:
телца́ же и ко́жу его́, и мяса́ его́ и моты́лы его́, сожже́ я́ огне́мъ внѣ́ полка́, я́коже повелѣ́ Госпо́дь Моисе́ю.
И при­­веде́ Моисе́й овна́ и́же во всесожже́нiе, и воз­ложи́ Ааро́нъ и сы́нове его́ ру́ки своя́ на главу́ о́вню.
И закла́ Моисе́й овна́, и пролiя́ Моисе́й кро́вь на олта́рь о́крестъ:
овна́ же раздроби́ на у́ды его́, и воз­несе́ Моисе́й главу́ и у́ды и ту́къ, и утро́бу и но́ги измы́ водо́ю:
и воз­несе́ Моисе́й всего́ овна́ на олта́рь: всесожже́нiе е́сть въ воню́ благово́нiя: при­­но́съ е́сть Го́споду, я́коже заповѣ́да Госпо́дь Моисе́ю.
И при­­веде́ Моисе́й овна́ втора́го, овна́ соверше́нiя: и воз­ложи́ Ааро́нъ и сы́нове его́ ру́ки своя́ на главу́ о́вню,
и закла́ его́: и взя́ Моисе́й от­ кро́ве его́, и воз­ложи́ на кра́й у́ха Ааро́ня десна́го, и на кра́й руки́ его́ десны́я, и на кра́й ноги́ его́ десны́я.
И при­­веде́ Моисе́й сы́ны Ааро́ни, и воз­ложи́ Моисе́й от­ кро́ве на кра́й уше́съ и́хъ десны́хъ, и на кра́й ру́къ и́хъ десны́хъ, и на кра́й но́гъ и́хъ десны́хъ: и пролiя́ Моисе́й кро́вь на олта́рь о́крестъ:
и взя́ Моисе́й ту́къ и чре́сла, и ту́къ и́же на утро́бѣ, и препо́нку пе́чени, и о́бѣ по́чки, и ту́къ и́же на ни́хъ, и ра́мо десно́е,
и от­ ко́шницы соверше́нiя, я́же е́сть предъ Го́сподемъ, и взя́ хлѣ́бъ еди́нъ прѣ́сный, и хлѣ́бъ еле́енъ еди́нъ, и опрѣсно́къ еди́нъ, и воз­ложи́ на ту́къ, и ра́мо десно́­е:
и воз­ложи́ вся́ на ру́цѣ Ааро́ни и на ру́цѣ сыно́въ его́, и воз­несе́ я́ уча́стiе предъ Го́спода.
И взя́ Моисе́й от­ ру́къ и́хъ и воз­несе́ я́ на олта́рь на всесожже́нiе соверше́нiя, е́же е́сть воня́ благо­уха́нiя: при­­но́съ е́сть Го́споду.
И взе́мъ Моисе́й гру́дь, от­лучи́ ю́ воз­ложе́нiе предъ Го́сподемъ от­ овна́ соверше́нiя: и бы́сть Моисе́ю въ ча́сть, я́коже заповѣ́да Госпо́дь Моисе́ю.
И взя́ Моисе́й от­ еле́а пома́занiя и от­ кро́ве я́же на олтари́, и воскропи́ на Ааро́на и на ри́зы его́, и на сы́ны его́ и на ри́зы сыно́въ его́ съ ни́мъ: и освяти́ Ааро́на и ри́зы его́, и сы́ны его́ и ри́зы сыно́въ его́ съ ни́мъ.
И рече́ Моисе́й Ааро́ну и сыно́мъ его́: свари́те мя́са во дворѣ́ ски́нiи свидѣ́нiя на мѣ́стѣ святѣ, и та́мо да снѣ́сте я́, и хлѣ́бы и́же въ ко́шницѣ соверше́нiя, я́коже заповѣ́дано бы́сть мнѣ́ глаго́ля: Ааро́нъ и сы́нове его́ да снѣдя́тъ я́:
и оста́нокъ мя́съ и хлѣ́бовъ на огни́ да сожже́те:
и изъ две́рiй ски́нiи свидѣ́нiя да не изы́дете се́дмь дні́й, до́ндеже де́нь сконча́ет­ся, де́нь соверше́нiя ва́­шего: въ се́дмь бо дні́й соверши́тъ ру́ки ва́шя:
я́коже сотвори́ въ де́нь се́й, въ о́ньже заповѣ́да Госпо́дь сотвори́ти, я́ко моли́тися о ва́съ:
и у две́рiй ски́нiи свидѣ́нiя сѣди́те се́дмь дні́й, де́нь и но́щь, и сохрани́те повелѣ́нiя Госпо́дня, да не у́мрете: та́ко бо заповѣ́да мнѣ́ Госпо́дь Бо́гъ.
И сотвори́ Ааро́нъ и сы́нове его́ вся́ словеса́, я́же завѣща́ Госпо́дь Моисе́ю.
И бы́сть въ де́нь осмы́й, при­­зва́ Моисе́й Ааро́на и сы́ны его́ и ста́рцы Изра́илевы,
и рече́ Моисе́й ко Ааро́ну: воз­ми́ себѣ́ телца́ от­ говя́дъ грѣха́ ра́ди и овна́ на всесожже́нiе, непоро́чны, и при­­неси́ я́ предъ Го́спода:
и ста́рцемъ Изра́илевымъ рече́ши, глаго́ля: воз­ми́те козла́ от­ ко́зъ еди́наго о грѣсѣ́, и овна́, и телца́ и а́гнца единолѣ́тна, въ при­­ноше́нiе, непоро́чны:
и телца́ от­ говя́дъ, и овна́ на же́ртву спасе́нiя предъ Го́спода, и муку́ пшени́чну спря́жену съ еле́емъ: зане́ дне́сь Госпо́дь яви́т­ся въ ва́съ.
И взя́ша, я́коже заповѣ́да Моисе́й предъ ски́нiею свидѣ́нiя: и прiи́де ве́сь со́нмъ, и ста́ша предъ Го́сподемъ.
И рече́ Моисе́й: сiе́ сло́во, е́же рече́ Госпо́дь, сотвори́те, и яви́т­ся въ ва́съ сла́ва Госпо́дня.
И рече́ Моисе́й Ааро́ну: при­­ступи́ ко олтарю́ и сотвори́ е́же грѣха́ ра́ди тво­его́, и всесожже́нiе твое́, и помоли́ся о себѣ́ и о до́мѣ тво­е́мъ: и сотвори́ да́ры людскі́я, и помоли́ся о ни́хъ, я́коже заповѣ́да Госпо́дь Моисе́ю.
И при­­ступи́ Ааро́нъ ко олтарю́, и закла́ телца́, и́же грѣха́ ра́ди его́.
И при­­несо́ша сы́нове Ааро́ни кро́вь къ нему́: и омочи́ пе́рстъ сво́й въ кро́вь, и воз­ложи́ на ро́ги олтаря́, и кро́вь излiя́ у стоя́ла олтаря́:
и ту́къ, и о́бѣ по́чки, и препо́нку пе́чени, я́же грѣха́ ра́ди, воз­ложи́ на олта́рь, я́коже заповѣ́да Госпо́дь Моисе́ю:
мяса́ же и ко́жу сожже́ на огни́ внѣ́ полка́,
и закла́ всесожже́нiе. И при­­несо́ша сы́нове Ааро́ни кро́вь къ нему́: и пролiя́ на олта́рь о́крестъ.
И всесожже́нiе при­­несо́ша къ нему́ по у́дамъ: сiя́ и главу́ воз­ложи́ на олта́рь,
и измы́ утро́бу и но́ги водо́ю, и воз­ложи́ во всесожже́нiе на олта́рь.
И при­­несе́ да́ръ людскі́й: и взя́ козла́, и́же грѣха́ ра́ди лю́дска, и закла́ его́, и очи́сти его́, я́коже и пе́рваго,
и при­­несе́ всесожже́нiе, и сотвори́ е́, я́коже досто́итъ.
И при­­несе́ же́ртву, и напо́лни ру́цѣ от­ нея́, и воз­ложи́ на олта́рь кромѣ́ всесожже́нiя у́трен­няго,
и закла́ телца́ и овна́ же́ртвы спасе́нiя лю́дска. И при­­несо́ша сы́нове Ааро́ни кро́вь къ нему́: и пролiя́ на олта́рь о́крестъ.
И ту́къ те́лчiй, и о́вняя чресла́, и ту́къ покрыва́ющiй утро́бу, и о́бѣ по́чки, и ту́къ и́же на ни́хъ, и препо́нку пе́чени:
и воз­ложи́ ту́ки на гру́ди, и воз­несе́ ту́ки на олта́рь:
и гру́ди и ра́мо десно́е отъ­я́ Ааро́нъ уча́стiе предъ Го́сподемъ, я́коже повелѣ́ Госпо́дь Моисе́ю.
И воз­дви́гъ Ааро́нъ ру́цѣ къ лю́демъ, благослови́ я́: и сни́де сотвори́въ при­­ноше́нiе грѣха́ ра́ди, и всесожже́нiе, и я́же о спасе́нiи.
И вни́де Моисе́й и Ааро́нъ въ ски́нiю свидѣ́нiя, и изше́дше благослови́ста вся́ лю́ди. И яви́ся сла́ва Госпо́дня всѣ́мъ лю́демъ:
и изы́де о́гнь от­ Го́спода, и пояде́ я́же на олтари́, и всесожже́нiя и ту́ки. И ви́дѣша вси́ лю́дiе, и ужасо́шася, и падо́ша на лице́.
И взе́мше два́ сы́на Ааро́ня, Нада́въ и Авiу́дъ, кі́йждо свою́ кади́лницу, вложи́ста въ ня́ о́гнь и воз­ложи́ста на́нь ѳимiа́мъ, и при­­несо́ста предъ Го́спода о́гнь чу́ждь, его́же не повелѣ́ и́ма Госпо́дь.
И изы́де о́гнь от­ Го́спода, и пояде́ я́, и умро́ста предъ Го́сподемъ.
И рече́ Моисе́й ко Ааро́ну: сiе́ е́сть, е́же рече́ Госпо́дь, глаго́ля: въ при­­ближа́ющихся Мнѣ́ освящу́ся и во все́мъ со́нмѣ просла́влюся. И умили́ся Ааро́нъ.
И при­­зва́ Моисе́й Мисаи́ла и Елисафа́на, сы́ны Озiи́левы, сы́ны бра́та отца́ Ааро́ня, и рече́ и́мъ: при­­ступи́те и воз­ми́те бра́тiй сво­и́хъ от­ лица́ святы́хъ внѣ́ полка́.
И при­­ступи́ша, и взя́ша и́хъ въ ри́захъ и́хъ, [и изнесо́ша] внѣ́ полка́, я́коже рече́ Моисе́й.
И рече́ Моисе́й ко Ааро́ну и Елеаза́ру и Иѳама́ру, сыно́мъ его́ оста́в­шымся: гла́въ ва́шихъ не от­крыва́йте и ри́зъ ва́шихъ не раздира́йте, да не у́мрете, и на ве́сь со́нмъ бу́детъ гнѣ́въ: бра́тiя же ва́шя ве́сь до́мъ Изра́илевъ да пла́чут­ся запале́нiя, и́мже запали́шася от­ Го́спода:
и изъ две́рiй ски́нiи свидѣ́нiя не исходи́те, да не у́мрете: еле́й бо пома́занiя, и́же от­ Го́спода, на ва́съ е́сть. И сотвори́ша по словеси́ Моисе́ову.
И рече́ Госпо́дь ко Ааро́ну, глаго́ля:
вина́ и сике́ра не пі́йте, ты́ и сы́нове тво­и́ съ тобо́ю, егда́ вхо́дите въ ски́нiю свидѣ́нiя, или́ при­­ступа́ющымъ ва́мъ ко олтарю́, да не у́мрете: [и бу́детъ сiе́] зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя:
от­лучи́ти между́ вещми́ святы́ми и между́ скверна́выми, и между́ нечи́стыми и между́ чи́стыми,
и устро́ити сыно́мъ Изра́илевымъ вся́ зако́н­ная, я́же глаго́ла Госпо́дь къ ни́мъ руко́ю Моисе́овою.
И рече́ Моисе́й ко Ааро́ну, и Елеаза́ру и Иѳама́ру, сыно́мъ его́ оста́в­шымся: воз­ми́те же́ртву оста́в­шуюся от­ при­­но́совъ Госпо́днихъ и яди́те опрѣсно́ки у олтаря́: я́ко свята́я святы́хъ су́ть:
и яди́те я́ на мѣ́стѣ свя́тѣ: зако́н­но бо тебѣ́ е́сть, и зако́н­но сыно́мъ тво­и́мъ сiе́ от­ при­­но́совъ Госпо́днихъ: си́це бо ми́ заповѣ́да Госпо́дь:
и гру́ди уча́стiя и ра́мо уча́стiя яди́те на мѣ́стѣ свя́тѣ ты́ и сы́нове тво­и́, и до́мъ тво́й съ тобо́ю: зако́н­но бо тебѣ́, и зако́н­но сыно́мъ тво­и́мъ даде́ся от­ же́ртвъ спасе́нiи сыно́въ Изра́илевыхъ:
ра́мо уча́стiя и гру́ди уча́стiя въ при­­но́сѣхъ ту́чныхъ да при­­несу́тъ, уча́стiе е́же при­­носи́ти предъ Го́спода: и да бу́детъ тебѣ́ и сыно́мъ тво­и́мъ и дще́ремъ тво­и́мъ съ тобо́ю зако́н­но вѣ́чно, я́коже повелѣ́ Госпо́дь Моисе́ю.
И козла́, и́же грѣха́ ра́ди, взыску́я взыска́ Моисе́й: и се́й сожже́нъ бя́ше. И разгнѣ́вася Моисе́й на Елеаза́ра и Иѳама́ра, сы́ны Ааро́ни оста́вльшыяся, глаго́ля:
почто́ не снѣдо́сте на мѣ́стѣ свя́тѣ, е́же грѣха́ ра́ди? я́ко свята́я святы́хъ су́ть, сiе́ даде́ ва́мъ я́сти, да отъ­и́мете грѣ́хъ со́нма и помо́литеся о ни́хъ предъ Го́сподемъ:
не внесе́ся бо от­ кро́ве его́ въ свято́­е: предъ лице́мъ вну́трь да я́сте е́ на мѣ́стѣ свя́тѣ, я́коже повелѣ́ мнѣ́ Госпо́дь.
И рече́ Ааро́нъ къ Моисе́ю, глаго́ля: а́ще дне́сь при­­несо́ша я́же грѣха́ ра́ди сво­его́ и всесожже́нiя сво­его́ предъ Го́спода, и случи́шася мнѣ́ сицева́я, и снѣ́мъ, я́же грѣха́ ра́ди, дне́сь, еда́ уго́дно бу́детъ Го́споду?
И слы́ша Моисе́й, и уго́дно ему́ бы́сть.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю и Ааро́ну, глаго́ля:
рцы́те сыно́мъ Изра́илевымъ, глаго́люще: сі́и ско́ти, и́хже и́мате я́сти от­ всѣ́хъ ското́въ, и́же на земли́:
вся́къ ско́тъ раздвоя́ющь копы́то и па́знокти имѣ́ющь на дво́е, и от­рыга́яй жва́нiе въ скотѣ́хъ, сiя́ да я́сте:
то́кмо от­ си́хъ да не снѣ́сте от­ от­рыга́ющихъ жва́нiе и от­ раздвоя́ющихъ копы́та и дѣля́щихъ па́знокти: велблю́да, я́ко се́й изно́ситъ жва́нiе, но па́зноктей не дѣли́тъ на дво́е, нечи́стъ се́й ва́мъ:
и хирогри́ля, я́ко изно́ситъ жва́нiе, а па́зноктей не дѣли́тъ, нечи́стъ се́й ва́мъ:
и за́яца, и́же от­рыга́етъ жва́нiе, но па́зноктей не дѣли́тъ на дво́е, нечи́стъ се́й ва́мъ:
и свинiи́, я́ко дѣли́тъ па́знокти на дво́е и копы́то раздвоя́етъ, но не от­рыга́етъ жва́нiя, нечиста́ сiя́ ва́мъ:
от­ мя́съ и́хъ да не я́сте и мертвечи́нѣ и́хъ да не при­­каса́етеся, нечи́ста сiя́ ва́мъ.
И сiя́ да я́сте от­ всѣ́хъ, я́же въ вода́хъ: вся́, и́мже су́ть пе́рiе и чешуя́ въ вода́хъ, и въ моря́хъ и въ езе́рахъ, сiя́ да я́сте:
и всѣ́мъ, и́мже нѣ́сть пе́рiя ни чешуи́ въ вода́хъ, и въ моря́хъ и въ езе́рахъ, от­ всѣ́хъ, я́же изно́сятъ во́ды, и вся́ка душа́ живу́щая въ водѣ́, скве́рна е́сть, и скве́рна да бу́дутъ ва́мъ:
от­ мя́съ и́хъ да не яди́те и мертвечи́ны и́хъ гнуша́йтеся:
и вся́, и́мже нѣ́сть пе́рiя и чешуи́, и́же въ вода́хъ, скве́рна сiя́ су́ть ва́мъ.
И си́хъ гнуша́йтеся от­ пти́цъ, и да не я́сте и́хъ, гну́сни су́ть: орла́ и гри́фа и морска́го орла́,
и нея́сыти и икти́на и подо́бныхъ си́мъ:
и стру́ѳа и совы́, и сухола́пля и подо́бныхъ и́мъ:
и вся́каго вра́на и подо́бныхъ ему́: и я́стреба и подо́бныхъ ему́:
и вра́на нощна́го и лили́ка и и́вина,
и порфирiо́на и пелека́на и ле́бедя,
и ероді́а и Харадрiо́на и подо́бныхъ ему́: и вдо́да и нощна́го нетопыря́.
И вся́ га́ды пти́чiя, и́же хо́дятъ на четы́рехъ, ме́рзость е́сть ва́мъ:
но сiя́ да я́сте от­ всѣ́хъ га́дъ пти́чныхъ, и́же хо́дятъ четвероно́жны, и́же и́мутъ го́лени вы́ше плесну́ свое́ю, скака́ти и́ми по земли́:
и сiя́ да я́сте[Въ Остро́жской, и съ нея́ печа́тан­ной пре́жде въ москвѣ́, предъ си́мъ сло́вомъ я́сте, при­­ложено́ не, но того́ во всѣ́хъ гре́ч. не имѣ́ет­ся.] от­ си́хъ: вру́ха и подо́бная ему́, и атта́ка и подо́бная ему́, Офiо́маха и е́же подо́бно къ нему́, и акри́ду и подо́бная е́й:
и вся́къ га́дъ от­ пти́цъ, и́мже су́ть четы́ри но́ги, ме́рзость е́сть ва́мъ, и въ си́хъ да не оскверните́ся:
вся́къ при­­каса́яйся мертвечи́нѣ и́хъ нечи́стъ бу́детъ до ве́чера:
и вся́къ взе́мляй мертвечи́ну и́хъ да измы́етъ ри́зы своя́ и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера.
Во всѣ́хъ скотѣ́хъ, и́же раздвоя́етъ копы́то и па́знокти имѣ́етъ, а жва́нiя не от­рыга́етъ, нечи́ста да бу́дутъ ва́мъ: вся́къ при­­каса́яйся мертвечи́нѣ и́хъ нечи́стъ бу́детъ да́же до ве́чера:
и вся́къ и́же хо́дитъ на ла́пахъ, во всѣ́хъ звѣре́хъ, и́же хо́дятъ на четы́рехъ, нечи́ста бу́дутъ ва́мъ: вся́къ при­­каса́яйся мертвечи́нѣ и́хъ нечи́стъ бу́детъ до ве́чера:
и взе́мляй мертвечи́ну и́хъ да испере́тъ ри́зы своя́ и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера: нечи́ста сiя́ бу́дутъ ва́мъ.
И сiя́ ва́мъ нечи́ста от­ га́дъ плѣ́жущихъ по земли́: ла́сица и мы́шъ и крокоди́лъ земны́й,
мига́ли и хамелео́нъ, и халаво́тисъ и я́щеръ и кроторы́я:
сі́и нечи́сти ва́мъ от­ всѣ́хъ га́дъ плѣ́жущихъ по земли́: вся́къ при­­каса́яйся мертвечи́нѣ и́хъ нечи́стъ бу́детъ до ве́чера.
И вся́ко, въ не́же а́ще впаде́тъ от­ ни́хъ нѣ́что от­ мертвечи́ны и́хъ, нечи́стъ бу́детъ вся́къ сосу́дъ древя́нъ, или́ ри́за, или́ ко́жа, или́ вре́тище: вся́кiй сосу́дъ, въ не́мже твори́т­ся дѣ́ло, въ водѣ́ погрузи́т­ся и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера, и по си́хъ чи́стъ бу́детъ:
и вся́къ сосу́дъ гли́нянъ, въ о́ньже а́ще впаде́тъ от­ си́хъ вну́трь, ели́ка су́ть въ не́мъ, нечи́ста бу́дутъ, и сосу́дъ да разбiе́т­ся.
И вся́ка снѣ́дь ю́же я́сте, на ню́же а́ще воз­лiе́т­ся вода́, нечи́ста бу́детъ ва́мъ: и вся́кое питiе́, е́же пiе́те во вся́комъ сосу́дѣ, нечи́сто бу́детъ [ва́мъ]:
и все́, е́же а́ще впаде́тъ въ не́ от­ мертвечи́ны и́хъ, нечи́сто бу́детъ: пе́щи и огни́ща да сокруша́т­ся, нечи́ста сiя́ су́ть и нечи́ста бу́дутъ ва́мъ.
Кромѣ́ исто́чникъ водны́хъ, и пото́къ, и собра́нiй водны́хъ, бу́дутъ чи́сти: а и́же при­­каса́ет­ся мертвечи́намъ и́хъ, нечи́стъ бу́детъ.
А́ще же впаде́тъ от­ мертвечи́ны и́хъ на вся́ко сѣ́мя сѣ́мян­ное, е́же сѣ́ет­ся, чи́сто бу́детъ:
а́ще же воз­лiе́т­ся вода́ на вся́ко сѣ́мя, и впаде́тъ от­ мертвечи́ны и́хъ на не́, нечи́сто бу́детъ ва́мъ.
А́ще же у́мретъ от­ скота́, его́же ва́мъ я́сти, при­­каса́яйся мертвечи́нѣ его́, нечи́стъ бу́детъ до ве́чера:
и яды́й от­ мертвечи́нъ си́хъ да испере́тъ ри́зы своя́ и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера: и взе́мляй мертвечи́ну и́хъ да измы́етъ ри́зы своя́ и измы́ет­ся водо́ю, и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера.
И вся́къ га́дъ плѣ́жущiй по земли́ ме́рзость ва́мъ е́сть сiе́, да не снѣ́ст­ся.
И вся́ко ходя́щее на чре́вѣ, и вся́ко ходя́щее на четы́рехъ всегда́, и [вся́ко] многоно́жное во всѣ́хъ га́дѣхъ, и́же плѣ́жутъ по земли́, да не снѣ́сте е́, я́ко ме́рзость ва́мъ е́сть:
и да не омерзите́ ду́шъ ва́шихъ во всѣ́хъ га́дѣхъ плѣ́жущихъ по земли́, и да не оскверните́ся и́ми, и да не бу́дете нечи́сти въ ни́хъ,
я́ко А́зъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ: и да освятите́ся и бу́дете свя́ти, я́ко свя́тъ е́смь А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ: и да не оскверни́те ду́шъ ва́шихъ во всѣ́хъ га́дѣхъ дви́жущихся по земли́,
я́ко А́зъ е́смь Госпо́дь, изведы́й ва́съ изъ земли́ Еги́петскiя, да бу́ду ва́мъ Бо́гъ, и бу́дете свя́ти, я́ко свя́тъ е́смь А́зъ Госпо́дь.
Се́й зако́нъ о скотѣ́хъ и о пти́цахъ, и вся́кой души́ дви́жущейся въ вода́хъ и вся́кой души́ пресмыка́ющейся по земли́,
разлучи́ти между́ нечи́стыми и между́ чи́стыми, и научи́ти сы́ны Изра́илевы между́ оживля́ющими ядо́мая и между́ оживля́ющими не ядо́мая.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
глаго́ли сыно́мъ Изра́илевымъ и рече́ши къ ни́мъ, глаго́ля: жена́, я́же а́ще зачне́тъ и роди́тъ му́жескъ по́лъ, нечиста́ бу́детъ се́дмь дні́й: по дне́мъ [есте́­с­т­вен­наго] разлуче́нiя скве́рны ея́, нечиста́ бу́детъ:
и въ де́нь осмы́й да обрѣ́жетъ пло́ть коне́чную его́:
и сидѣ́ти бу́детъ три́десять и три́ дни́ въ кро́ви нечи́стѣй сво­е́й: вся́кой ве́щи святѣ́й да не при­­ко́снет­ся и въ святи́лище да не вни́детъ, до́ндеже сконча́ют­ся дні́е очище́нiя ея́.
А́ще же же́нскъ по́лъ роди́тъ, и нечиста́ бу́детъ четыре­на́­де­сять дні́й по [есте́­с­т­вен­нѣй] скве́рнѣ ея́, и шестьдеся́тъ и ше́сть дні́й сидѣ́ти бу́детъ въ кро́ви нечистоты́ сво­ея́.
И егда́ испо́лнят­ся дні́е очище́нiя ея́ о сы́нѣ ея́ или́ дще́ри, да при­­несе́тъ а́гнца непоро́чна единолѣ́тна во всесожже́нiе, и птенца́ голуби́на или́ го́рлицу грѣха́ ра́ди, предъ две́ри ски́нiи свидѣ́нiя къ жерцу́,
и да при­­несе́тъ е́ предъ Го́спода: и помо́лит­ся о не́й жре́цъ и очи́ститъ ю́ от­ то́ка кро́ве ея́: се́й зако́нъ ражда́ющiя му́жескъ по́лъ или́ же́нскъ.
А́ще же не обря́щетъ рука́ ея́ дово́лнаго на а́гнца, и да во́зметъ двѣ́ го́рлицы или́ два́ птенца́ голуби́на, еди́наго на всесожже́нiе и друга́го грѣха́ ра́ди: и помо́лит­ся о не́й жре́цъ, и очи́стит­ся.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю и Ааро́ну, глаго́ля:
человѣ́ку ему́же а́ще бу́детъ на ко́жи пло́ти его́ стру́пъ зна́менiя или́ бле́скъ, и бу́детъ на ко́жи пло́ти его́ я́зва прокаже́нiя, да при­­веде́т­ся ко Ааро́ну жерцу́ или́ ко еди́ному от­ сыно́въ его́ жерцо́въ:
и у́зритъ жре́цъ я́зву на ко́жи пло́ти его́, и вла́съ въ я́звѣ измѣни́т­ся въ бѣ́ло, и взо́ръ я́звы ума́ленъ от­ ко́жи пло́ти его́, я́зва прока́зы е́сть: и у́зритъ жре́цъ, и оскверни́тъ его́.
А́ще же и бле́скъ бѣ́лъ бу́детъ на ко́жи пло́тнѣй его́, и не ме́ншiй бу́детъ взо́ръ его́ от­ ко́жи, и вла́съ его́ не измѣни́ся во вла́съ бѣ́лъ, и то́й е́сть те́менъ, и от­лучи́тъ жре́цъ я́зву на се́дмь дні́й:
и у́зритъ жре́цъ я́зву въ де́нь седмы́й, и се́, я́зва пребыва́етъ предъ ни́мъ, и не измѣни́ся я́зва на ко́жи, и от­лучи́тъ его́ жре́цъ на другі́я се́дмь дні́й:
и у́зритъ его́ жре́цъ въ седмы́й де́нь втори́цею, и се́, я́зва потемнѣ́, и не измѣни́ся я́зва на ко́жи, и очи́ститъ его́ жре́цъ: зна́менiе бо е́сть: и измы́въ ри́зы своя́, чи́стъ бу́детъ.
А́ще же измѣня́ющееся измѣни́т­ся зна́менiе на ко́жи, повнегда́ ви́дѣти его́ жерцу́ е́же очи́стити его́, и яви́т­ся второ́е жерцу́: и у́зритъ его́ жре́цъ, и се́, измѣни́ся зна́менiе въ ко́жи,
и да оскверни́тъ его́ жре́цъ: прока́за бо е́сть.
И я́зва прокаже́нiя а́ще бу́детъ на человѣ́цѣ, и прiи́детъ къ жерцу́:
и у́зритъ жре́цъ, и се́, стру́пъ бѣ́лъ на ко́жи, и се́й измѣни́лъ вла́съ бѣ́лъ, и от­ здра́выя пло́ти живы́я въ стру́пѣ:
прока́за ве́тха е́сть на ко́жи пло́ти его́, и оскверни́тъ его́ жре́цъ и от­лучи́тъ его́, я́ко нечи́стъ е́сть.
А́ще же процвѣта́я процвѣте́тъ прока́за на ко́жи, и покры́етъ прокаже́нiе всю́ ко́жу я́звою, от­ главы́ до ногу́ его́, по всему́ взо́ру жерцо́ву:
и у́зритъ жре́цъ, и се́, покры́ло прокаже́нiе всю́ ко́жу пло́ти его́, да очи́ститъ жре́цъ я́зву: я́ко вся́ измѣни́ся въ бѣ́ло, чи́стъ е́сть.
И въ о́ньже де́нь а́ще яви́т­ся на не́мъ пло́ть жива́, оскверни́т­ся:
и у́зритъ жре́цъ пло́ть здра́ву, и оскверни́тъ его́ пло́ть здра́ва, я́ко нечиста́ е́сть, прокаже́нiе е́сть.
А́ще же соста́вит­ся пло́ть здра́ва, и измѣни́т­ся въ бѣ́ло, и прiи́детъ къ жерцу́:
и у́зритъ жре́цъ, и се́, измѣни́ся я́зва въ бѣ́ло, и очи́ститъ жре́цъ я́зву, чи́стъ е́сть.
И тѣ́ло а́ще бу́детъ на ко́жи его́ боля́чка гно́йна, и исцѣлѣ́етъ,
и бу́детъ на мѣ́стѣ боля́чки стру́пъ бѣ́лъ, или́ бле́скъ бѣлѣ́ющься или́ рдя́щься, и яви́т­ся жерцу́:
и у́зритъ жре́цъ, и се́, взо́ръ нижа́е ко́жи, и вла́съ его́ измѣни́ся въ бѣ́ло, и оскверни́тъ его́ жре́цъ, я́ко бле́скъ прокаже́нiя е́сть, на боля́чкѣ процвѣте́.
А́ще же уви́дитъ жре́цъ, и се́, нѣ́сть въ не́мъ вла́съ бѣ́лъ, и не нижа́е е́сть от­ ко́жи плотскі́я, и се́й е́сть те́менъ, и от­лучи́тъ его́ жре́цъ на се́дмь дні́й.
А́ще ли разсы́панiемъ разсы́плет­ся по ко́жи, и оскверни́тъ его́ жре́цъ, бле́скъ прокаже́нiя е́сть, на боля́чкѣ процвѣте́.
А́ще ли на мѣ́стѣ сво­е́мъ пребыва́етъ бле́скъ и не разсыпа́ет­ся, стру́пъ боля́чки е́сть, и очи́ститъ его́ жре́цъ.
И пло́ть а́ще бу́детъ на ко́жи его́ жже́нiе о́гнено, и бу́детъ на ко́жи его́ исцѣлѣ́в­шее от­ жже́нiя блеща́щееся бѣ́ло или́ червле́но или́ пробѣлу́ющееся:
и у́зритъ его́ жре́цъ, и се́, премѣни́ся вла́съ бѣ́лъ въ блеща́щiйся, и взо́ръ ему́ нижа́е от­ ко́жи, прокаже́нiе е́сть, во жже́нiи процвѣте́, и оскверни́тъ его́ жре́цъ, я́зва прокаже́нiя е́сть.
А́ще же уви́дитъ его́ жре́цъ, и се́, нѣ́сть на блеща́щемся вла́съ бѣ́лъ, и не нижа́е е́сть от­ ко́жи, са́мо же те́мно, и от­лучи́тъ его́ жре́цъ на се́дмь дні́й:
и у́зритъ его́ жре́цъ въ де́нь седмы́й, и а́ще разсы́панiемъ разсы́плет­ся по ко́жи, и оскверни́тъ его́ жре́цъ: я́зва прокаже́нiя е́сть, во гно́й процвѣте́.
А́ще же на мѣ́стѣ пребу́детъ блеща́нiе и не разсы́плет­ся по ко́жи, сiе́ же те́мно е́сть, стру́пъ сожже́нiя е́сть, да очи́ститъ его́ жре́цъ: о́бразъ бо сожже́нiя е́сть.
Му́жу же или́ женѣ́, а́ще бу́детъ на ни́хъ я́зва прокаже́нiя на главѣ́ или́ на брадѣ́,
и у́зритъ жре́цъ я́зву, и се́, обли́чiе ея́ глубоча́е ко́жи, въ не́йже вла́съ желту́яся то́нокъ, и оскверни́тъ его́ жре́цъ: вре́дъ е́сть, прокаже́нiе главы́ или́ прокаже́нiе брады́ е́сть.
И а́ще уви́дитъ жре́цъ я́зву вре́да, и се́, не бу́детъ обли́чiе нижа́е ко́жи, и вла́съ желту́яся не бу́детъ въ не́мъ, да от­лучи́тъ жре́цъ я́зву вре́да на се́дмь дні́й:
и у́зритъ жре́цъ я́зву въ де́нь седмы́й, и се́, не разсы́пася вре́дъ, и вла́съ желту́яся нѣ́сть въ не́мъ, и обли́чiе вре́да нѣ́сть нижа́е ко́жи:
и остриже́тъ ко́жу, вре́дъ же да не остриже́т­ся, и от­лучи́тъ жре́цъ вре́дъ на се́дмь дні́й второ́­е:
и у́зритъ жре́цъ вре́дъ въ де́нь седмы́й, и се́, не разсы́пася вре́дъ по ко́жи по остриже́нiи его́, и обли́чiе вре́да нѣ́сть нижа́е ко́жи, и очи́ститъ его́ жре́цъ, и измы́въ ри́зы, чи́стъ бу́детъ.
А́ще же разсы́панiемъ разсы́плет­ся вре́дъ по ко́жи по очище́нiи его́:
и у́зритъ его́ жре́цъ, и се́, разсы́пася вре́дъ по ко́жи, да не при­­сѣти́тъ жре́цъ о вла́сѣ желтѣ́ющемся, я́ко нечи́стъ е́сть.
А́ще же предъ ни́мъ бу́детъ на мѣ́стѣ вре́дъ, и вла́съ че́рнъ яви́т­ся въ не́мъ, исцѣлѣ́ вре́дъ, чи́стъ е́сть, и очи́ститъ его́ жре́цъ.
Му́жу же или́ женѣ́, а́ще бу́дутъ на ко́жи пло́ти его́ блеща́нiя блеща́щая бѣлѣ́ющаяся:
и уви́дитъ жре́цъ, и се́, на ко́жи пло́ти его́ блеща́нiя и блеща́щая бѣлѣ́ющаяся, лиша́й е́сть, процвѣте́ на ко́жи пло́ти его́, чи́стъ е́сть.
А́ще же кому́ облѣ́зе глава́, плѣши́въ е́сть, чи́стъ е́сть:
а́ще же спреди́ облѣ́зе глава́, взлы́съ е́сть, чи́стъ е́сть:
а́ще же бу́детъ на плѣши́ его́ или́ на взлы́синѣ его́ бле́скъ бѣ́лъ или́ червлену́яся, прокаже́нiе процвѣта́ющее на плѣши́ его́ или́ на взлы́синѣ его́:
и уви́дитъ его́ жре́цъ, и се́, обли́чiе бле́ска бѣ́ло или́ червле́но на плѣши́ его́ или́ на взлы́синѣ его́, я́ко обли́чiе прокаже́нiя на ко́жи пло́ти его́:
человѣ́къ прокаже́нъ е́сть, оскверне́нiемъ оскверни́тъ его́ жре́цъ, на главѣ́ его́ бле́скъ его́.
И прокаже́нъ, на не́мже е́сть я́зва, ри́зы его́ да бу́дутъ раздра́ны, и глава́ его́ не покрове́на, и о́коло у́стъ сво­и́хъ да обвiе́т­ся, и нечи́стъ прозове́т­ся:
вся́ дни́, въ ня́же бу́детъ на не́мъ я́зва, нечи́стъ сы́й, нечи́стъ бу́детъ: от­луче́нъ да сѣди́тъ, внѣ́ полка́ да бу́детъ ему́ пребыва́нiе.
И ри́за а́ще бу́детъ на не́й я́зва прокаже́нiя, на ри́зѣ сукня́нѣ, или́ на изгре́бiйней,
или́ на пря́денѣ, или́ на кро́кахъ {куде́ль}, или́ на льнѣ́хъ, или́ на во́лнѣ, или́ на ко́жи, или́ на вся́кой ко́жи дѣ́ланѣй,
и яви́т­ся я́зва зеле́на или́ червлену́яся на ко́жи, или́ на ри́зѣ, или́ на пря́денѣхъ, или́ на кро́кахъ, или́ на вся́комъ дѣ́лѣ ко́жанѣмъ, я́зва прокаже́нiя е́сть, и пока́жетъ жерцу́:
и уви́дитъ жре́цъ я́зву, и от­лучи́тъ жре́цъ я́зву на се́дмь дні́й.
И да уви́дитъ жре́цъ я́зву въ де́нь седмы́й: а́ще же разсы́пася я́зва по ри́зѣ, или́ по пря́денѣ, или́ по кро́кахъ, или́ по ко́жи, по всему́ ели́ка творя́т­ся ко́жы въ дѣ́ланiи, прокаже́нiе и́сто е́сть я́зва, нечи́стъ е́сть:
да сожже́тъ ри́зу, или́ пряде́нiя, или́ кро́ки, или́ на во́лнѣ, или́ на льнѣ́, или́ на вся́комъ сосу́дѣ ко́жанѣ, на не́мже а́ще бу́детъ я́зва: поне́же прокаже́нiе и́сто е́сть, на огни́ да сожже́т­ся.
А́ще ли у́зритъ жре́цъ, и не разсы́плет­ся я́зва по ри́зѣ, или́ по пря́денѣ, или́ по кро́кахъ, или́ по вся́кому сосу́ду ко́жану:
и повели́тъ жре́цъ, и измы́етъ, на не́мже бу́детъ я́зва, и да от­лучи́тъ жре́цъ я́зву на другі́я се́дмь дні́й:
и уви́дитъ жре́цъ по измы́тiи его́ я́зву, и а́ще не измѣни́ла я́зва лица́ сво­его́, и я́зва не разсы́пася, нечи́сто е́сть, на огни́ да сожже́т­ся: утверди́ся бо на ри́зѣ, или́ на пря́денѣ, или́ на кро́кахъ.
И а́ще уви́дитъ жре́цъ, и бу́детъ темна́ я́зва по испра́нiи ея́, да от­то́ргнетъ е́ от­ ри́зы, или́ от­ пря́дена, или́ от­ кро́къ, или́ от­ ко́жи.
И а́ще яви́т­ся еще́ на ри́зѣ или́ на пря́денѣ, или́ на кро́кахъ, или́ на вся́комъ сосу́дѣ ко́жанѣ, прокаже́нiе процвѣта́ющее е́сть, на огни́ да сожже́т­ся, на не́мже е́сть я́зва.
И ри́за, или́ пря́дено, или́ кро́ки, или́ вся́къ сосу́дъ ко́жанъ, е́же испере́т­ся, и от­сту́питъ от­ него́ я́зва, и измы́ет­ся второ́е, и чи́сто бу́детъ.
Се́й зако́нъ я́звѣ прокаже́нiя ри́зы сукня́ны, или́ изгре́бiйны, или́ пря́дены, или́ куде́лныя, или́ вся́каго сосу́да ко́жана, во е́же очи́стити е́, или́ оскверни́ти е́.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
се́й зако́нъ прокаже́н­ному, въ о́ньже де́нь а́ще очи́стит­ся, и при­­веде́т­ся къ жерцу́:
и да изы́детъ жре́цъ внѣ́ полка́, и у́зритъ жре́цъ, и се́, исцѣлѣ́ я́зва прокаже́нiя от­ прокаже́н­наго:
и повели́тъ жре́цъ, да во́змут­ся очище́н­ному два́ пти́чища жи́ва чи́ста и дре́во ке́дрово, и соска́на червлени́ца и иссо́пъ:
и повели́тъ жре́цъ, да зако́лютъ пти́чище еди́но въ сосу́дъ гли́нянъ, надъ водо́ю живо́ю,
и живо́е пти́чище да во́зметъ, и дре́во ке́дрово и соска́ну червлени́цу и иссо́пъ, и да омо́читъ и́хъ и пти́чище живо́е въ кро́ви закла́наго пти́чища надъ водо́ю живо́ю:
и да воскропи́тъ на очи́стив­шагося от­ прокаже́нiя седми́жды, и чи́стъ бу́детъ: и да от­пу́ститъ пти́чище живо́е на по́ле:
и да испере́тъ очи́стивыйся ри́зы своя́ и да остриже́тъ вся́ власы́ своя́ и да измы́ет­ся водо́ю, и чи́стъ бу́детъ: и по си́хъ да вни́детъ въ по́лкъ и да пребу́детъ внѣ́ до́му сво­его́ се́дмь дні́й.
И бу́детъ въ де́нь седмы́й, обрі́ют­ся вси́ власы́ его́, глава́ его́ и брада́ и бро́ви, и вся́къ вла́съ его́ да обрі́ет­ся: и да измы́етъ ри́зы своя́, и да омы́ет­ся тѣ́ло его́ водо́ю, и чи́стъ бу́детъ.
И въ де́нь осмы́й да во́зметъ два́ а́гнца единолѣ́тна непоро́чна и о́вцу еди́ну единолѣ́тну непоро́чну, и три́ десяти́ны муки́ пшени́чны на же́ртву смѣ́шаныя съ еле́емъ и мѣ́ру еле́а еди́ну:
и да поста́витъ жре́цъ очища́яй человѣ́ка очища́емаго и сiя́ предъ Го́сподемъ, у две́рiй ски́нiи свидѣ́нiя:
и во́зметъ жре́цъ а́гнца еди́наго и при­­веде́тъ его́ преступле́нiя ра́ди, и ча́шу еле́а, и от­лучи́тъ я́ жре́цъ во от­луче́нiе предъ Го́сподемъ:
и зако́лютъ а́гнца на мѣ́стѣ, идѣ́же закала́ютъ всесожже́нiя и я́же грѣха́ ра́ди, на мѣ́стѣ свя́тѣ: е́сть бо е́же грѣха́ ра́ди, я́коже и преступле́нiя ра́ди е́сть жерцу́: свята́я святы́хъ су́ть:
и во́зметъ жре́цъ от­ кро́ве я́же преступле́нiя ра́ди, и воз­ложи́тъ жре́цъ на обу́шiе у́ха очища́емаго десна́го, и на кра́й руки́ его́ десны́я, и на кра́й ноги́ его́ десны́я:
и взе́мъ жре́цъ от­ ча́ши еле́а, воз­лiе́тъ на ру́ку лѣ́вую свою́:
и да омо́читъ жре́цъ пе́рстъ сво́й десны́й въ еле́й, и́же е́сть въ руцѣ́ его́ лѣ́вѣй, и да воскропи́тъ от­ еле́а пе́рстомъ седми́жды предъ Го́сподемъ:
оста́в­шiйся же еле́й, и́же въ руцѣ́ его́, да воз­ложи́тъ жре́цъ на обу́шiе у́ха очища́емаго десна́го, и на кра́й руки́ его́ десны́я, и на кра́й ноги́ его́ десны́я, на мѣ́сто кро́ве я́же преступле́нiя ра́ди:
оста́в­шiйся же еле́й, и́же въ руцѣ́ жерца́, да воз­ложи́тъ жре́цъ на главу́ очище́н­ному: и помо́лит­ся о не́мъ жре́цъ предъ Го́сподемъ:
и сотвори́тъ жре́цъ е́же грѣха́ ра́ди, и помо́лит­ся жре́цъ от­ очища́ющемся от­ грѣха́ сво­его́: и по се́мъ зако́летъ жре́цъ всесожже́нiе:
и воз­несе́тъ жре́цъ всесожже́нiе и же́ртву на олта́рь предъ Го́сподемъ, и помо́лит­ся о не́мъ жре́цъ, и очи́стит­ся.
А́ще же убо́гъ е́сть, и рука́ его́ не дости́гнетъ, да во́зметъ а́гнца единолѣ́тнаго еди́наго, въ о́ньже преступи́лъ на от­луче́нiе, я́ко помоли́тися о не́мъ, и десяти́ну муки́ пшени́чны смѣ́шаны съ еле́емъ въ же́ртву, и ча́шу еле́а еди́ну,
и два́ го́рличища, или́ два́ птенца́ голуби́на, ели́ка обрѣ́те рука́ его́, и да бу́детъ еди́нъ грѣха́ ра́ди, и другі́й во всесожже́нiе:
и да при­­несе́тъ я́ въ де́нь осмы́й, во е́же очи́стити его́, къ жерцу́, предъ две́ри ски́нiи свидѣ́нiя предъ Го́спода:
и взе́мъ жре́цъ а́гнца и́же преступле́нiя ра́ди, и ча́шу еле́а, воз­ложи́тъ я́ воз­ложе́нiе предъ Го́сподемъ,
и зако́летъ а́гнца и́же преступле́нiя ра́ди, и во́зметъ жре́цъ от­ кро́ве я́же преступле́нiя ра́ди, и воз­ложи́тъ на обу́шiе у́ха очища́емаго десна́го, и на кра́й руки́ его́ десны́я, и на кра́й ноги́ его́ десны́я:
и от­ еле́а воз­лiе́тъ жре́цъ на ру́ку свою́ лѣ́вую,
и воскропи́тъ жре́цъ пе́рстомъ сво­и́мъ десны́мъ от­ еле́а, и́же въ руцѣ́ его́ лѣ́вѣй, седми́жды предъ Го́сподемъ:
и воз­ложи́тъ жре́цъ от­ еле́а су́щаго въ руцѣ́ его́ на обу́шiе у́ха очища́емаго десна́го, и на кра́й руки́ его́ десны́я, и на кра́й ноги́ его́ десны́я, на мѣ́стѣ кро́ве я́же преступле́нiя ра́ди:
оста́в­шееся же от­ еле́а, е́же е́сть въ руцѣ́ жерца́, да воз­ложи́тъ на главу́ очи́стив­шемуся: и помо́лит­ся о не́мъ жре́цъ предъ Го́сподемъ,
и сотвори́тъ еди́ну от­ го́рлицъ, или́ от­ птенце́въ голуби́ныхъ, я́коже обрѣ́те рука́ его́,
еди́ну грѣха́ ра́ди, и другу́ю во всесожже́нiе съ же́ртвою: и помо́лит­ся жре́цъ о очища́емѣмъ предъ Го́сподемъ.
Се́й зако́нъ въ не́мже е́сть я́зва прокаже́нiя, и не обрѣта́ющему руко́ю во очище́нiе свое́.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю и Ааро́ну, глаго́ля:
егда́ вни́дете въ зе́млю Ханаа́нску, ю́же А́зъ даю́ ва́мъ въ при­­тяжа́нiе, и да́мъ я́зву прокаже́нiя въ домѣ́хъ земли́ при­­тяжа́н­ныя ва́мъ:
и прiи́детъ, его́же до́мъ, и повѣ́сть жерцу́ глаго́ля: а́ки я́зва явля́ет­ся въ дому́ мо­е́мъ.
И повели́тъ жре́цъ испраздни́ти сосу́ды до́му, пре́жде не́же вни́ти жерцу́ ви́дѣти я́зву, и да не бу́дутъ нечи́ста вся́ я́же въ дому́. По си́хъ же вни́детъ жре́цъ согля́дати до́мъ:
и у́зритъ жре́цъ я́зву, и се́, я́зва на стѣна́хъ до́му удо́лiя зеленѣ́ющаяся или́ червленѣ́ющаяся, и обли́чiе и́хъ худѣ́е стѣ́нъ:
изше́дъ жре́цъ изъ до́му къ две́ремъ до́му, и от­лучи́тъ жре́цъ до́мъ на се́дмь дні́й.
И воз­врати́т­ся жре́цъ въ седмы́й де́нь, и у́зритъ до́мъ, и се́, разсы́пася я́зва по стѣна́мъ до́му:
и повели́тъ жре́цъ, да изъи́мутъ ка́менiе, на ни́хже е́сть я́зва, и да изнесу́тъ е́ во́нъ изъ гра́да на мѣ́сто нечи́сто:
и да постру́жутъ извнутри́ до́мъ о́крестъ, и изсы́плютъ пе́рсть состро́ганую внѣ́ гра́да на мѣ́сто нечи́сто:
и да во́змутъ ка́менiе и́но остро́гано, и вло́жатъ я́ вмѣ́сто ка́менiя: и пе́рсть и́ну да во́змутъ, и пома́жутъ до́мъ.
А́ще же па́ки на́йдетъ я́зва, и яви́т­ся въ дому́ по изнесе́нiи ка́менiя и по острога́нiи до́му и по пома́занiи,
и вни́детъ жре́цъ, и у́зритъ: а́ще разсы́пася я́зва въ дому́, прокаже́нiе пребыва́ющее е́сть въ дому́, нечи́стъ е́сть:
и разоря́тъ до́мъ, и древа́ его́ и ка́менiе его́ и всю́ пе́рсть до́му изнесу́тъ внѣ́ гра́да, на мѣ́сто нечи́сто.
И входя́й въ до́мъ вся́ дни́, въ ня́же е́сть от­луче́нъ, нечи́стъ бу́детъ до ве́чера:
и спя́й въ дому́ да испере́тъ ри́зы своя́ и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера: и яды́й въ дому́ да испере́тъ ри́зы своя́ и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера.
А́ще же при­­ше́дый вни́детъ жре́цъ, и уви́дитъ: и се́, разсы́панiемъ не разсы́пася я́зва въ дому́ но пома́занiи до́му, да очи́ститъ жре́цъ до́мъ, я́ко исцѣлѣ́ я́зва:
и во́зметъ очи́стити до́мъ, два́ пти́чища жи́ва чи́ста и дре́во ке́дрово, и соска́ну червлени́цу и иссо́пъ:
и да зако́летъ пти́чище еди́но въ сосу́дъ гли́нянъ надъ водо́ю живо́ю:
и во́зметъ дре́во ке́дрово и соска́нiе червле́ное, и иссо́пъ и пти́чище живо́е, и да омо́читъ е́ въ кро́вь пти́чища закла́наго надъ водо́ю живо́ю, и да окропи́тъ и́ми въ дому́ седми́жды:
и очи́ститъ до́мъ кро́вiю пти́чищною и водо́ю живо́ю, и пти́чищемъ живы́мъ и дре́вомъ ке́дровымъ, и иссо́помъ и соска́ною червлени́цею:
и да от­пу́ститъ пти́чище живо́е внѣ́ гра́да на по́ле и помо́лит­ся о до́мѣ, и чи́стъ бу́детъ.
Се́й зако́нъ о вся́кой я́звѣ прокаже́нiя и вре́да,
и прокаже́нiя ри́зы и до́му,
и стру́па, и зна́менiя, и блеща́щагося,
и повѣ́дати въ о́ньже де́нь нечи́сто, и въ о́ньже де́нь очи́стит­ся: се́й зако́нъ прокаже́нiя.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю и Ааро́ну, глаго́ля:
глаго́ли сыно́мъ Изра́илевымъ и рече́ши къ ни́мъ: му́жу, му́жу, ему́же а́ще бу́детъ излiя́нiе от­ тѣ́ла его́, излiя́нiе его́ нечи́сто е́сть.
И се́й зако́нъ нечистоты́ его́: излива́яй сѣ́мя изъ тѣ́ла сво­его́, от­ излiя́нiя, и́мже соста́влено е́сть тѣ́ло его́ излiя́нiемъ, сiя́ нечистота́ его́ въ не́мъ: вся́ дни́ излiя́нiя тѣ́ла его́, и́мже соста́влено тѣ́ло его́ излiя́нiемъ его́, нечистота́ его́ е́сть:
вся́ко ло́же, на не́мже а́ще ля́жетъ излива́яй сѣ́мя, нечи́сто е́сть: и вся́къ сосу́дъ, на не́мже а́ще ся́детъ верху́ его́ излива́яй сѣ́мя, нечи́стъ бу́детъ:
и человѣ́къ, и́же а́ще при­­ко́снет­ся ло́жа его́, да испере́тъ ри́зы своя́ и да омы́етъ тѣ́ло свое́ водо́ю, и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера:
и сѣдя́й на сосу́дѣ, на не́мже а́ще ся́детъ верху́ его́ излива́яй сѣ́мя, да испере́тъ ри́зы своя́ и да омы́ет­ся водо́ю, и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера:
и при­­косну́выйся къ пло́ти излива́ющаго сѣ́мя да испере́тъ ри́зы своя́ и да омы́ет­ся водо́ю, и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера.
А́ще же плю́нетъ излива́яй сѣ́мя на чи́стаго, да испере́тъ ри́зы своя́ и да измы́ет­ся водо́ю, и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера:
и вся́ко сѣдло́ о́слее, на не́же а́ще вся́детъ верху́ его́ излива́яй сѣ́мя, нечи́сто бу́детъ до ве́чера:
и вся́къ при­­косну́выйся всѣ́мъ, я́же су́ть подъ ни́мъ, нечи́стъ бу́детъ до ве́чера: и взе́мляй я́ да испере́тъ ри́зы своя́ и омы́ет­ся водо́ю, и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера:
и ели́кимъ а́ще ко́снет­ся излива́яй сѣ́мя и ру́къ сво­и́хъ не омы́етъ водо́ю, да испере́тъ ри́зы своя́ и омы́етъ тѣ́ло водо́ю, и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера:
и сосу́дъ гли́нянъ, ему́же а́ще при­­ко́снет­ся излива́яй сѣ́мя, да разбiе́т­ся: а сосу́дъ древя́ный да измы́ет­ся водо́ю, и чи́стъ бу́детъ.
А́ще же очи́стит­ся излива́яй сѣ́мя от­ излiя́нiя сво­его́, и исчи́слитъ себѣ́ се́дмь дні́й на очище́нiе свое́, и испере́тъ ри́зы своя́ и омы́етъ тѣ́ло свое́ водо́ю живо́ю, и чи́стъ бу́детъ:
и въ де́нь осмы́й да во́зметъ себѣ́ два́ го́рличища или́ два́ птенца́ голуби́на, и да при­­несе́тъ я́ предъ Го́спода къ две́ремъ ски́нiи свидѣ́нiя, и да́стъ я́ жерцу́:
и сотвори́тъ я́ жре́цъ еди́нъ грѣха́ ра́ди, и другі́й во всесожже́нiе: и да помо́лит­ся о не́мъ жре́цъ предъ Го́сподемъ о излiя́нiи его́.
И человѣ́къ, ему́же а́ще изы́детъ от­ ло́жа его́ сѣ́мя, и да омы́етъ водо́ю все́ тѣ́ло свое́, и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера:
и вся́ка ри́за и вся́ка ко́жа, на не́йже а́ще бу́детъ ло́же сѣ́мен­ное, да измы́ет­ся водо́ю, и нечиста́ бу́детъ до ве́чера.
И а́ще ля́жетъ му́жъ съ жено́ю сво­е́ю на ло́жи сѣ́мене, да измы́ют­ся водо́ю, и нечи́сты бу́дутъ до ве́чера.
И жена́ я́же а́ще бу́детъ кро́вь точа́щи, и бу́детъ тече́нiе ея́ въ тѣлеси́ ея́, се́дмь дні́й да бу́детъ въ скве́рнѣ сво­е́й: и вся́къ при­­каса́яйся е́й нечи́стъ бу́детъ до ве́чера:
и все́, на не́мже а́ще сѣди́тъ въ тече́нiи сво­е́мъ, нечи́сто бу́детъ, и вся́ко, на не́же а́ще при­­ся́детъ [она́], нечи́сто бу́детъ:
и вся́къ, и́же а́ще при­­ко́снет­ся ло́жа ея́, да испере́тъ ри́зы своя́ и да измы́етъ водо́ю тѣ́ло свое́, и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера:
и вся́къ при­­каса́яйся вся́кому сосу́ду, на не́мже а́ще ся́детъ, да испере́тъ ри́зы своя́ и да измы́ет­ся водо́ю, и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера:
а́ще же на ло́жи е́й су́щей, или́ на сосу́дѣ, на не́мже а́ще ся́детъ [она́], егда́ при­­ко́снет­ся кто́ е́й, нечи́стъ бу́детъ до ве́чера.
А́ще же кто́ бу́детъ на ло́жи съ не́ю, и бу́детъ нечистота́ ея́ на не́мъ, нечи́стъ бу́детъ се́дмь дні́й: и вся́ко ло́же, на не́мже а́ще ля́жетъ, нечи́сто бу́детъ.
И жена́ а́ще то́читъ тече́нiе кро́ве дни́ мно́ги, не во вре́мя скве́рны ея́, а́ще и тече́тъ по оскверне́нiи ея́, вся́ дни́ тече́нiя нечистоты́ ея́, я́коже дни́ скве́рны ея́, нечиста́ бу́детъ:
и вся́ко ло́же, на не́мже а́ще ля́жетъ вся́ дни́ тече́нiя ея́, по ло́жи скве́рны ея́ бу́детъ е́й: и вся́къ сосу́дъ, на не́мже а́ще ся́детъ, нечи́стъ бу́детъ по нечистотѣ́ скве́рны ея́:
и вся́къ при­­каса́яйся е́й нечи́стъ бу́детъ, да испере́тъ ри́зы своя́ и омы́етъ водо́ю тѣ́ло свое́, и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера.
А́ще же очи́стит­ся от­ тече́нiя сво­его́, да сочте́тъ себѣ́ се́дмь дні́й, и по си́хъ чиста́ бу́детъ:
и во осмы́й де́нь да во́зметъ себѣ́ два́ го́рличища или́ два́ птенца́ голуби́на, и при­­несе́тъ я́ къ жерцу́ къ две́ремъ ски́нiи свидѣ́нiя,
и да сотвори́тъ жре́цъ, еди́нъ грѣха́ ра́ди и другі́й во всесожже́нiе, и да помо́лит­ся о не́й жре́цъ предъ Го́сподемъ о тече́нiи нечистоты́ ея́.
И благоговѣ́йны сотвори́те сы́ны Изра́илевы от­ нечисто́тъ и́хъ: и да не у́мрутъ нечистоты́ ра́ди сво­ея́, внегда́ оскверни́ти и́мъ ски́нiю Мою́ я́же въ ни́хъ.
Се́й зако́нъ излива́ющему сѣ́мя, и а́ще кому́ изы́детъ изъ него́ ло́же сѣ́мен­ное, я́коже оскверни́тися въ не́мъ,
и точа́щей кро́вь въ скве́рнѣ сво­е́й, и излива́ющему сѣ́мя во излiя́нiи сво­е́мъ му́жеску по́лу или́ же́нску, и му́жу, и́же а́ще поспи́тъ со скверна́вою.
И глаго́ла Госпо́дь къ Моисе́ю, по уме́ртвiи дву́хъ сыно́въ Ааро́нихъ, егда́ при­­несо́ста о́гнь чужді́й предъ Го́спода и сконча́стася.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: глаго́ли Ааро́ну, бра́ту тво­ему́, да не вхо́дитъ по вся́ часы́ въ свято́е вну́трь завѣ́сы, предъ лице́ очисти́лища, е́же е́сть надъ киво́томъ свидѣ́нiя, и да не у́мретъ: во о́блацѣ бо явлю́ся надъ очисти́лищемъ:
си́це вни́детъ Ааро́нъ въ свято́­е: съ телце́мъ от­ говя́дъ грѣха́ ра́ди, и со овно́мъ на всесожже́нiе,
и въ ри́зу льня́ну освяще́ну да облече́т­ся, и надра́ги льня́ны да бу́дутъ на тѣ́лѣ его́, и по́ясомъ льня́нымъ да опоя́шет­ся, и клобу́къ {Въ гре́ч.: ки́дарисъ.} льня́нъ да воз­ложи́тъ, ри́зы свя́ты су́ть: и да омы́етъ водо́ю все́ тѣ́ло свое́, и да облече́т­ся въ ня́:
и от­ со́нма сыно́въ Изра́илевыхъ да во́зметъ два́ козла́ от­ ко́зъ грѣха́ ра́ди, и овна́ еди́наго во всесожже́нiе,
и да при­­веде́тъ Ааро́нъ телца́, и́же грѣха́ ра́ди сво­его́, и да помо́лит­ся о себѣ́ и о до́мѣ сво­е́мъ,
и да во́зметъ два́ козла́, и поста́витъ я́ предъ Го́сподемъ у две́рiй ски́нiи свидѣ́нiя:
и да воз­ложи́тъ Ааро́нъ на о́ба козла́ жре́бiя: жре́бiй еди́нъ Го́споду и жре́бiй другі́й от­пуще́нiю.
И да при­­веде́тъ Ааро́нъ козла́, на не́мже паде́ жре́бiй Го́споду, и да при­­несе́тъ грѣха́ ра́ди:
и козла́, на не́мже паде́ жре́бiй от­пуще́нiя, да поста́витъ его́ жи́ва предъ Го́сподемъ, я́ко помоли́тися надъ ни́мъ и я́ко от­пусти́ти его́ во от­пуще́нiе, и да от­пу́ститъ его́ въ пусты́ню: и во́зметъ козе́лъ на ся́ беззако́нiя и́хъ въ зе́млю непроходи́му.
И да при­­веде́тъ Ааро́нъ телца́, и́же грѣха́ ра́ди сво­его́, и да помо́лит­ся о себѣ́ и о до́мѣ сво­е́мъ: и да зако́летъ телца́, и́же грѣха́ ра́ди сво­его́.
И да во́зметъ кади́лникъ по́лнъ у́глiя о́гнен­на от­ олтаря́, и́же предъ Го́сподемъ, и да напо́лнитъ ру́цѣ ѳимiа́ма сложе́нiя чи́ста, и да при­­несе́тъ вну́трь завѣ́сы:
и да воз­ложи́тъ ѳимiа́мъ на о́гнь предъ Го́сподемъ, и покры́етъ ды́мъ ѳимiа́мный очисти́лище е́же на свидѣ́нiихъ, и не у́мретъ.
И да во́зметъ от­ кро́ве телца́, и да воскропи́тъ пе́рстомъ на очисти́лище на восто́ки: предъ лице́мъ очисти́лища да воскропи́тъ седми́жды от­ кро́ве пе́рстомъ сво­и́мъ.
И да зако́летъ козла́ и́же грѣха́ ра́ди, и́же за лю́ди, предъ Го́сподемъ: и да внесе́тъ от­ кро́ве его́ вну́трь завѣсы́, и да сотвори́тъ кро́ви его́, я́коже сотвори́ кро́ви те́лчи, и да воскропи́тъ кро́вiю его́ на очисти́лище пря́мо очисти́лищу,
и очи́ститъ свято́е от­ нечисто́тъ сыно́въ Изра́илевыхъ и от­ непра́вдъ и́хъ, о всѣ́хъ грѣсѣ́хъ и́хъ: и та́ко сотвори́тъ ски́нiи свидѣ́нiя сотворе́н­нѣй въ ни́хъ посредѣ́ нечистоты́ и́хъ.
И вся́къ человѣ́къ да не бу́детъ въ ски́нiи свидѣ́нiя, егда́ вхо́дитъ моли́тися во свято́е, до́ндеже изы́детъ: и да помо́лит­ся о себѣ́ и о до́мѣ сво­е́мъ и о все́мъ со́нмѣ сыно́въ Изра́илевыхъ.
И изы́детъ ко олтарю́, и́же е́сть предъ Го́сподемъ, и помо́лит­ся на не́мъ, и да во́зметъ от­ кро́ве телца́ и от­ кро́ве козла́, и воз­ложи́тъ на ро́ги олтаря́ о́крестъ:
и да воскропи́тъ пе́рстомъ сво­и́мъ на́нь седми́жды от­ кро́ве, и очи́ститъ его́ и освяти́тъ его́ от­ нечисто́тъ сыно́въ Изра́илевыхъ.
И соверши́тъ очища́я свято́е и ски́нiю свидѣ́нiя и олта́рь, и от­ жерцѣ́хъ очи́ститъ, и при­­веде́тъ козла́ жива́го:
и да воз­ложи́тъ Ааро́нъ о́бѣ ру́цѣ сво­и́ на главу́ козла́ жива́го, и да исповѣ́сть на не́мъ вся́ беззако́нiя сыно́въ Изра́илевыхъ и вся́ непра́вды и́хъ и вся́ грѣхи́ и́хъ: и воз­ложи́тъ я́ на главу́ козла́ жива́го, и от­пу́ститъ руко́ю человѣ́ка угото́ван­наго въ пусты́ню:
и во́зметъ козе́лъ на ся́ непра́вды и́хъ въ зе́млю непроходи́му: и да от­пу́ститъ козла́ въ пусты́ню.
И да вни́детъ Ааро́нъ въ ски́нiю свидѣ́нiя, и да совлече́тъ ри́зы льня́ны, въ ня́же оболче́нъ бя́ше, входя́щу ему́ во свято́е, и положи́тъ я́ та́мо:
и омы́етъ тѣ́ло свое́ водо́ю на мѣ́стѣ святѣ и да облече́т­ся въ ри́зы своя́, и изше́дъ да сотвори́тъ всесожже́нiе свое́ и всепло́дiе людско́е, и да помо́лит­ся о себѣ́ и о до́мѣ сво­е́мъ, и о лю́дехъ я́коже и о жерцѣ́хъ:
и ту́къ и́же грѣхо́въ ра́ди да воз­несе́тъ на олта́рь.
И от­пусти́вый козла́ от­пуще́наго во от­пуще́нiе да испере́тъ ри́зы своя́ и да омы́етъ пло́ть свою́ водо́ю, и по си́хъ да вни́детъ въ по́лкъ.
И телца́ и́же грѣха́ ра́ди, и козла́ и́же грѣха́ ра́ди, и́хже кро́вь внесе́ся на очище́нiе во свято́е, да изнесу́тъ я́ внѣ́ полка́ и да сожгу́тъ я́ на огни́, и ко́жы и́хъ и мяса́ и́хъ и моты́ла и́хъ:
сожига́яй же я́ да испере́тъ ри́зы своя́ и да омы́етъ тѣ́ло свое́ водо́ю, и по се́мъ да вни́детъ въ по́лкъ.
И бу́детъ сiе́ ва́мъ зако́н­ное вѣ́чно­е: въ ме́сяцъ седмы́й, въ деся́тый де́нь ме́сяца, покори́те ду́шы ва́шя, и вся́каго дѣ́ла да не сотворите́, ни тузе́мецъ, ни при­­шле́цъ при­­лежа́й въ ва́съ:
въ то́й бо де́нь помо́лит­ся о ва́съ, е́же очи́стити ва́съ от­ всѣ́хъ грѣхо́въ ва́шихъ предъ Го́сподемъ, и чи́сти бу́дете:
суббо́та суббо́тъ поко́й да бу́детъ сiя́ ва́мъ, и покори́те ду́шы ва́шя, зако́н­но вѣ́чно.
Помо́лит­ся жре́цъ, его́же а́ще пома́жутъ и его́же а́ще соверша́тъ ру́цѣ его́, е́же жре́ти ему́ по отцѣ́ сво­е́мъ, и да облече́т­ся въ ри́зу льня́ну свою́, ри́зу свя́ту,
и да очи́ститъ Свято́е свята́го и ски́нiю свидѣ́нiя, и олта́рь да очи́ститъ, и о жерцѣ́хъ и о все́мъ со́нмѣ да помо́лит­ся.
И бу́детъ сiе́ ва́мъ зако́н­ное вѣ́чное, е́же моли́тися о сынѣ́хъ Изра́илевыхъ о всѣ́хъ грѣсѣ́хъ и́хъ, еди́ною въ лѣ́то да сотвори́т­ся, я́коже заповѣ́да Госпо́дь Моисе́ю.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
глаго́ли Ааро́ну и сыно́мъ его́ и ко всѣ́мъ сыно́мъ Изра́илевымъ, и рече́ши къ ни́мъ: сiе́ сло́во е́же заповѣ́да Госпо́дь, глаго́ля:
человѣ́къ человѣ́къ от­ сыно́въ Изра́илевыхъ или́ от­ при­­ше́лецъ, и́же при­­лежа́тъ въ ва́съ, и́же а́ще зако́летъ телца́ или́ о́вцу или́ ко́зу въ полцѣ́, и и́же а́ще зако́летъ внѣ́ полка́
и предъ две́ри ски́нiи свидѣ́нiя не при­­несе́тъ, я́коже сотвори́ти е́ во всесожже́нiе или́ спасе́нiе Го́споду прiя́тно, въ воню́ благово́нiя: и и́же а́ще зако́летъ внѣ́ и предъ две́ри ски́нiи свидѣ́нiя не при­­несе́тъ его́, я́ко при­­нести́ да́ръ Го́споду предъ ски́нiю Госпо́дню: и вмѣни́т­ся человѣ́ку тому́ кро́вь: кро́вь пролiя́лъ, да потреби́т­ся душа́ о́на от­ люді́й сво­и́хъ:
я́ко да при­­несу́тъ сы́нове Изра́илевы же́ртвы своя́, ели́ки а́ще сі́и зако́лютъ на по́ли, и да при­­несу́тъ я́ ко Го́споду къ две́ремъ ски́нiи свидѣ́нiя къ жерцу́, и пожру́тъ я́ въ же́ртву спасе́нiя Го́споду.
И да воз­лiе́тъ жре́цъ кро́вь на олта́рь о́крестъ предъ Го́сподемъ у две́рiй ски́нiи свидѣ́нiя: и да воз­несе́тъ ту́къ въ воню́ благо­уха́нiя Го́споду:
и да не пожру́тъ ктому́ же́ртвъ сво­и́хъ су́етнымъ, и́мже са́ми блудодѣ́й­ст­вуютъ вслѣ́дъ и́хъ: зако́н­ное вѣ́чное бу́детъ ва́мъ въ ро́ды ва́шя.
И рече́ши къ ни́мъ: человѣ́къ человѣ́къ от­ сыно́въ Изра́илевыхъ или́ от­ сыно́въ при­­ше́лцовъ при­­лежа́щихъ въ ва́съ, и́же а́ще сотвори́тъ всесожже́нiе или́ же́ртву,
и къ две́ремъ ски́нiи свидѣ́нiя не при­­несе́тъ сотвори́ти е́ Го́сподеви, потреби́т­ся душа́ та́ от­ люді́й сво­и́хъ.
И человѣ́къ человѣ́къ от­ сыно́въ Изра́илевыхъ или́ от­ при­­ше́лецъ при­­лежа́щихъ въ ва́съ, и́же а́ще я́стъ вся́кую кро́вь, и утвержу́ лице́ Мое́ на ду́шу яду́щую кро́вь, и погублю́ ю́ от­ люді́й сво­и́хъ:
зане́ душа́ вся́кiя пло́ти кро́вь его́ е́сть, и А́зъ да́хъ ю́ ва́мъ у олтаря́ умоля́ти о душа́хъ ва́шихъ: кро́вь бо его́ вмѣ́сто души́ умоли́тъ.
Сего́ ра́ди реко́хъ сыно́мъ Изра́илевымъ: вся́ка душа́ от­ ва́съ да не снѣ́стъ кро́ве, и при­­шле́цъ при­­лежа́щiй въ ва́съ да не снѣ́стъ кро́ве.
И человѣ́къ человѣ́къ от­ сыно́въ Изра́илевыхъ или́ от­ при­­шле́цъ при­­лежа́щихъ въ ва́съ, и́же а́ще уло́витъ лови́тву звѣ́ря или́ пти́цу, е́же я́ст­ся: пролiе́тъ кро́вь ея́, и покры́етъ ю́ земле́ю:
душа́ бо вся́кiя пло́ти кро́вь его́ е́сть. И реко́хъ сыно́мъ Изра́илевымъ: кро́ве вся́кiя пло́ти да не снѣ́сте, я́ко душа́ вся́кiя пло́ти кро́вь его́ е́сть: вся́къ яды́й ю́ потреби́т­ся:
и вся́ка душа́ я́же я́стъ мертвечи́ну или́ звѣроя́дину, от­ тузе́мецъ или́ от­ при­­ше́лецъ, да испере́тъ ри́зы своя́ и да омы́етъ тѣ́ло водо́ю, и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера, по се́мъ же чи́стъ бу́детъ:
а́ще же не испере́тъ ри́зъ сво­и́хъ, ни омы́етъ тѣ́ла водо́ю, то́ прiи́метъ беззако́нiе свое́.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
глаго́ли сыно́мъ Изра́илевымъ и рече́ши къ ни́мъ: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ:
по дѣло́мъ земли́ Еги́петскiя, въ не́йже обита́сте, да не сотворите́, и по начина́ниемъ земли́ Ханаа́нскiя, въ ню́же А́зъ веду́ вы та́мо, не сотвори́те, и по зако́номъ и́хъ не ходи́те:
судьбы́ Моя́ сотвори́те, и повелѣ́нiя Моя́ сохрани́те и ходи́те въ ни́хъ: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ:
и сохрани́те вся́ повелѣ́нiя Моя́ и вся́ судьбы́ Моя́, и сотвори́те я́: Сотвори́вый та́ человѣ́къ жи́въ бу́детъ въ ни́хъ: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
Человѣ́къ человѣ́къ ко вся́кому бли́жнему пло́ти сво­ея́ да не при­­сту́питъ от­кры́ти срамоты́: А́зъ Госпо́дь.
Срамоты́ отца́ тво­его́ и срамоты́ ма́тере тво­ея́ да не от­кры́еши: ма́ти бо твоя́ е́сть, да не от­кры́еши срамоты́ ея́.
Срамоты́ жены́ отца́ тво­его́ да не от­кры́еши: срамота́ отца́ тво­его́ е́сть.
Срамоты́ сестры́ тво­ея́ я́же от­ отца́ тво­его́ или́ от­ ма́тере тво­ея́, въ дому́ рожде́н­ныя или́ внѣ́ рожде́н­ныя, да не от­кры́еши срамоты́ и́хъ.
Срамоты́ дще́ре сы́на тво­его́ или́ дще́ре дще́ре тво­ея́, да не от­кры́еши срамоты́ и́хъ, я́ко твоя́ срамота́ е́сть.
Срамоты́ дще́ре жены́ отца́ тво­его́ да не от­кры́еши, единоо́тча сестра́ ти е́сть, да не от­кры́еши срамоты́ ея́.
Срамоты́ сестры́ отца́ тво­его́ да не от­кры́еши, своя́ бо отцу́ тво­ему́ е́сть.
Срамоты́ сестры́ ма́тере тво­ея́ да не от­кры́еши, своя́ бо ма́тери тво­е́й е́сть.
Срамоты́ бра́та отца́ тво­его́ да не от­кры́еши и къ женѣ́ его́ да не вни́деши, сро́дникъ бо ти́ е́сть.
Срамоты́ невѣ́стки тво­ея́ да не от­кры́еши, жена́ бо сы́на тво­его́ е́сть, да не от­кры́еши срамоты́ ея́.
Срамоты́ жены́ бра́та тво­его́ да не от­кры́еши, срамота́ бра́та тво­его́ е́сть.
Срамоты́ жены́ и дще́ре ея́, да не от­кры́еши, дще́ре сы́на ея́, и дще́ри дще́ре ея́ да не по́ймеши от­кры́ти срамоты́ и́хъ, бли́жнiи бо ти́ су́ть, нече́стiе е́сть.
Сестру́ жены́ тво­ея́ да не по́ймеши въ нало́жницу, от­кры́ти срамоту́ ея́ предъ не́ю, еще́ жи́вѣ су́щей е́й.
И къ женѣ́ во от­луче́нiи нечистоты́ ея́ да не вни́деши от­кры́ти срамоты́ ея́.
И къ женѣ́ бли́жняго тво­его́ да не да́си ло́жа сѣ́мене тво­его́, оскверни́тися съ не́ю.
И от­ сѣ́мене тво­его́ да не да́си служи́ти Моло́ху, да не оскверни́ши и́мене Свята́го: А́зъ Госпо́дь.
И съ му́жескимъ по́ломъ да не ля́жеши же́нскимъ ло́жемъ, ме́рзость бо е́сть.
И вся́кому четвероно́гому да не да́си ло́жа сво­его́ въ сѣмене́нiе, оскверни́тися съ ни́мъ: и жена́ да не ста́нетъ ко вся́кому четвероно́гому сни́тися, гну́сно бо е́сть.
Не оскверня́йтеся во всѣ́хъ си́хъ: во всѣ́хъ бо си́хъ оскверни́шася язы́цы, и́хже А́зъ от­жену́ предъ лице́мъ ва́шимъ:
и оскверни́ся земля́, и воз­да́хъ непра́вду и́мъ ея́ ра́ди: и воз­ненави́дѣ земля́ сѣдя́щихъ на не́й.
И сохрани́те вся́ зако́ны Моя́ и вся́ повелѣ́нiя Моя́, и не сотвори́те от­ всѣ́хъ гну́сностей си́хъ, тузе́мецъ и при­­бы́в­шiй при­­шле́цъ въ ва́съ:
вся́ бо сiя́ гну́сности сотвори́ша человѣ́цы земні́и, бы́в­шiи пре́жде ва́съ, и оскверни́ся земля́.
И да не воз­негоду́етъ на ва́съ земля́, внегда́ оскверни́ти ва́мъ ю́, и́мже о́бразомъ воз­негодова́ на язы́ки и́же пре́жде ва́съ:
я́ко вся́къ, и́же а́ще сотвори́тъ от­ всѣ́хъ гну́сностей си́хъ, потребя́т­ся ду́шы творя́щыя сiе́ от­ люді́й сво­и́хъ.
И сохрани́те повелѣ́нiя Моя́, я́ко да не сотворите́ от­ всѣ́хъ зако́нъ гну́сныхъ, и́же бѣ́ша пре́жде ва́съ: и да не оскверните́ся въ ни́хъ, я́ко А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
глаго́ли всему́ со́нму сыно́въ Изра́илевыхъ, и рече́ши къ ни́мъ: свя́ти бу́дите, я́ко А́зъ свя́тъ [е́смь] Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
Кі́йждо отца́ сво­его́ и ма́тере сво­ея́ да бо­и́т­ся, и суббо́ты Моя́ сохрани́те: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
Не послѣ́дуйте и́доломъ, и бого́въ слiя́ныхъ не сотвори́те себѣ́: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
И а́ще пожрете́ же́ртву спасе́нiя Го́споду, прiя́тну ва́мъ пожри́те:
въ о́ньже де́нь а́ще пожрете́, [въ то́й де́нь] да снѣ́ст­ся, и на у́трiе: и а́ще оста́нет­ся до тре́тiяго дне́, на огни́ да сожже́т­ся:
а́ще же ли яде́нiемъ съя́ст­ся въ де́нь тре́тiй, не же́ртвен­но е́сть, не прiи́мет­ся:
и и́же я́стъ е́, грѣ́хъ прiи́метъ, я́ко свята́я Госпо́дня оскверни́: и потребя́т­ся ду́шы яду́щыя от­ люді́й сво­и́хъ.
И пожина́ющымъ ва́мъ жа́тву земли́ ва́­шея, да не сконча́ете жа́твы ва́­шея, ни́вы тво­ея́ пожина́нiя: и па́да­ю­щихъ кла́съ от­ жа́твы тво­ея́ да не собере́ши:
и виногра́да тво­его́ втори́цею да не обере́ши, ниже́ гре́знъ виногра́да тво­его́ да собере́ши: ни́щему и при­­ше́лцу да оста́виши я́: А́зъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
Не укра́дите, ни солжи́те, ниже́ да оклевета́етъ кі́йждо бли́жняго.
И не клени́теся и́менемъ Мо­и́мъ въ непра́вдѣ, и да не оскверните́ и́мене свята́го Бо́га ва́­шего: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
Да не оби́диши бли́жняго: и да не отъ­и́меши, и да не прележи́тъ мзда́ нае́мника тво­его́ у тебе́ до у́трiя.
Зла́ да не рече́ши глухо́му, и предъ слѣпы́мъ да не положи́ши претыка́нiя: и да убо­и́шися Го́спода Бо́га тво­его́: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
Не сотвори́те непра́вды въ судѣ́: да не прiи́меши лица́ ни́щаго, ниже́ почуди́шися лицу́ могу́щаго: по пра́вдѣ да су́диши бли́жнему тво­ему́.
Да не хо́диши ле́стiю во сво­е́мъ язы́цѣ, и не воста́неши на кро́вь бли́жняго тво­его́: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
Да не воз­ненави́диши бра́та тво­его́ во умѣ́ тво­е́мъ, обличе́нiемъ да обличи́ши бли́жняго тво­его́: и не прiи́меши ра́ди его́ грѣха́.
И да не от­мща́етъ рука́ твоя́, и да не вражду́еши на сы́ны люді́й сво­и́хъ, и воз­лю́биши бли́жняго сво­его́ я́ко са́мъ себе́: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
Зако́нъ Мо́й сохрани́те: и скота́ тво­его́ да не смѣси́ши со ското́мъ ина́го ро́да, и виногра́да тво­его́ да не насади́ши разли́чна: и ри́зы изъ дву́хъ [веще́й] сотка́ныя гну́сныя да не воз­ложи́ши на ся́.
И а́ще кто́ бу́детъ съ жено́ю ло́жемъ сѣ́мене, и сiя́ бя́ше раба́ храни́ма му́жу, и цѣно́ю не искуплена́ или́ свобо́да не дана́ е́й, нака́заны да бу́дутъ: не у́мрутъ, я́ко не свободи́ся:
и да при­­веде́тъ за преступле́нiе свое́ Го́споду къ две́ремъ ски́нiи свидѣ́нiя овна́ преступле́нiя,
и да помо́лит­ся о не́мъ жре́цъ овно́мъ преступле́нiя предъ Го́сподемъ о грѣсѣ́ и́мже согрѣши́, и оста́вит­ся ему́ грѣ́хъ, его́же сотвори́.
Егда́ же вни́дете въ зе́млю, ю́же Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ дае́тъ ва́мъ, и насади́те вся́ко дре́во снѣ́дное, и очи́стите нечистоту́ его́, пло́дъ его́ три́ лѣ́та нечи́стъ да бу́детъ ва́мъ, да не снѣ́ст­ся:
въ лѣ́то же четве́ртое бу́детъ вся́къ пло́дъ его́ свя́тъ, похва́ленъ Го́споду:
въ лѣ́то же пя́тое да снѣ́сте пло́дъ его́, при­­бы́токъ ва́мъ плоды́ его́: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
Не яди́те на гора́хъ, и не вражи́те, и ни сря́ща смотри́те от­ пти́цъ.
Не сотвори́те обстриже́нiя круго́мъ от­ вла́съ гла́въ ва́шихъ, ниже́ брі́ете бра́дъ ва́шихъ.
И кро­е́нiя не сотвори́те на тѣ́лѣ ва́­шемъ о души́: и я́звъ настрека́н­ныхъ да не сотворите́ въ ва́съ: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
Да не оскверни́ши дще́ре тво­ея́ е́же блуди́ти е́й: и да не прелюбы́ дѣ́етъ земля́, и напо́лнит­ся земля́ беззако́нiй.
Суббо́ты Моя́ сохрани́те, и от­ святы́хъ Мо­и́хъ убо́йтеся: А́зъ Госпо́дь.
Не послѣ́дуйте утро́бнымъ ба́снемъ, и къ волхво́мъ не при­­лѣпи́теся, оскверни́тися въ ни́хъ: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
Предъ лице́мъ сѣда́го воста́ни и почти́ лице́ ста́рчо, и да убо­и́шися Го́спода Бо́га тво­его́: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
А́ще же кто́ прiи́детъ къ ва́мъ при­­шле́цъ въ зе́млю ва́шу, не стужи́те ему́:
я́коже тузе́мецъ бу́детъ въ ва́съ при­­шле́цъ, и́же прiи́детъ къ ва́мъ, и воз­лю́биши его́ я́ко са́мъ себе́: я́ко [и вы́] при­­ше́лцы бѣ́сте въ земли́ Еги́петстѣй: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
Не сотвори́те непра́вды въ судѣ́, въ мѣ́рахъ и въ вѣ́сахъ и въ мѣ́рилѣхъ:
мѣ́рила пра́ведна и вѣ́сы пра́ведны и мѣ́ра пра́ведна да бу́детъ въ ва́съ: А́зъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ, изведы́й ва́съ от­ земли́ Еги́петскiя.
И сохрани́те ве́сь зако́нъ Мо́й и вся́ повелѣ́нiя Моя́, и сотвори́те я́: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
рцы́ сыно́мъ Изра́илевымъ, глаго́ля: а́ще кто́ от­ сыно́въ Изра́илевыхъ, или́ от­ при­­бы́в­шихъ при­­ше́лцевъ во Изра́или, и́же а́ще да́стъ от­ сѣ́мене сво­его́ Моло́ху, сме́ртiю да у́мретъ: лю́дiе земли́ да побiю́тъ его́ ка́менiемъ:
и А́зъ утвержу́ лице́ Мое́ на человѣ́ка того́ и погублю́ его́ от­ люді́й его́, я́ко от­ сѣ́мене сво­его́ даде́ Моло́ху, да оскверни́тъ святы́ню Мою́ и оскверни́тъ и́мя освяще́н­ныхъ Мнѣ́.
А́ще же презрѣ́нiемъ пре́зрятъ тузе́мцы земли́ очи́ма сво­и́ма от­ человѣ́ка того́, внегда́ да́ти ему́ от­ сѣ́мене сво­его́ Моло́ху, е́же не уби́ти его́:
и утвержу́ лице́ Мое́ на человѣ́ка того́ и на сро́дники его́, и погублю́ его́ и всѣ́хъ единомы́слящихъ съ ни́мъ, е́же соблужда́ти ему́ со и́долы от­ люді́й сво­и́хъ.
И душа́ я́же а́ще послѣ́дуетъ утро́бнымъ ба́снемъ или́ волхво́мъ, я́ко соблуди́ти вслѣ́дъ и́хъ, утвержу́ лице́ Мое́ на ду́шу ту́ и погублю́ ю́ от­ люді́й ея́.
И бу́дете свя́ти, я́ко А́зъ свя́тъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
И сохрани́те повелѣ́нiя Моя́ и сотвори́те я́: А́зъ Госпо́дь освяща́яй ва́съ.
Человѣ́къ человѣ́къ, и́же а́ще зло́ рече́тъ отцу́ сво­ему́ или́ ма́тери сво­е́й, сме́ртiю да у́мретъ: отцу́ сво­ему́ или́ ма́тери сво­е́й злѣ́ рече́, пови́ненъ бу́детъ.
Человѣ́къ человѣ́къ, и́же а́ще прелюбы́ содѣ́етъ съ му́жнею жено́ю, или́ кто́ прелюбы́ содѣ́етъ съ жено́ю бли́жняго сво­его́, сме́ртiю да у́мрутъ прелюбо­дѣ́й и прелюбо­дѣ́йца.
И и́же а́ще пребу́детъ съ жено́ю отца́ сво­его́, срамоту́ отца́ сво­его́ от­кры́лъ е́сть, сме́ртiю да у́мрутъ о́ба, пови́н­ни су́ть.
И а́ще кто́ бу́детъ съ невѣ́сткою сво­е́ю, сме́ртiю да у́мрутъ о́ба, нече́­ст­воваша бо, пови́н­ни су́ть.
И а́ще кто́ бу́детъ съ му́жескимъ по́ломъ ло́жемъ же́нскимъ, гну́сность сотвори́ша о́ба, сме́ртiю да у́мрутъ, пови́н­ни су́ть:
и́же а́ще по́йметъ жену́ и ма́терь ея́, беззако́нiе е́сть, огне́мъ да сожгу́тъ его́ и о́ныя, и не бу́детъ беззако́нiе въ ва́съ.
И и́же а́ще да́стъ ло́же свое́ четвероно́жному, сме́ртiю да у́мретъ, четвероно́жное же убiе́те.
И жена́ я́же а́ще при­­сту́питъ ко вся́кому скоту́, е́же бы́ти съ ни́мъ, да убiе́те жену́ и ско́тъ, сме́ртiю да у́мрутъ, пови́н­ни су́ть.
И́же а́ще по́йметъ сестру́ свою́ от­ отца́ сво­его́ или́ от­ ма́тере сво­ея́, и уви́дитъ срамоту́ ея́, и она́ уви́дитъ срамоту́ его́, укори́зна е́сть, да потребя́т­ся предъ сы́ны ро́да и́хъ: срамоту́ сестры́ сво­ея́ от­кры́, грѣ́хъ прiи́мутъ.
И му́жъ и́же бу́детъ съ жено́ю скверна́вою и от­кры́етъ срамоту́ ея́, тече́нiе ея́ от­кры́, и она́ от­кры́ тече́нiе кро́ве сво­ея́, да потребя́т­ся о́ба от­ ро́да и́хъ.
И срамоту́ сестры́ отца́ тво­его́ и сестры́ ма́тере тво­ея́ да не от­кры́еши: у́жиче­с­т­во бо от­кры́, грѣ́хъ понесу́тъ.
И́же а́ще бу́детъ со сро́дницею сво­е́ю, срамоту́ срод­ст­ва́ сво­его́ от­кры́, безча́дни и́змрутъ.
И человѣ́къ и́же а́ще по́йметъ жену́ бра́та сво­его́, нечистота́ е́сть: срамоту́ бра́та сво­его́ от­кры́лъ е́сть, безча́дни и́змрутъ.
И сохрани́те вся́ повелѣ́нiя Моя́ и вся́ судьбы́ Моя́ и сотвори́те я́, и не воз­негоду́етъ на ва́съ земля́, въ ню́же А́зъ введу́ вы та́мо всели́тися на не́й.
И не ходи́те въ зако́ны язы́ческiя, и́хже А́зъ изгоню́ от­ ва́съ: я́ко сiя́ вся́ сотвори́ша, и воз­гнуша́хся и́ми.
И рѣ́хъ къ ва́мъ: вы́ наслѣ́дите зе́млю и́хъ, и А́зъ да́мъ ва́мъ ю́ въ при­­тяжа́нiе, зе́млю теку́щую ме́домъ и млеко́мъ, А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ, от­лучи́вый ва́съ от­ всѣ́хъ язы́къ.
И от­лучи́те себѣ́ между́ скоты́ чи́стыми и между́ скоты́ нечи́стыми, и между́ пти́цами чи́стыми и нечи́стыми: и не оскверните́ ду́шъ ва́шихъ въ скотѣ́хъ и въ пти́цахъ и во всѣ́хъ гадѣ́хъ земны́хъ, я́же А́зъ от­лучи́хъ ва́мъ въ нечистотѣ́,
и бу́дете Ми́ свя́ти, я́ко А́зъ свя́тъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ, от­лучи́вый ва́съ от­ всѣ́хъ язы́къ бы́ти Мо­и́ми.
И му́жъ или́ жена́ и́же а́ще бу́детъ от­ ни́хъ чревоба́сникъ или́ волше́бникъ, сме́ртiю да у́мрутъ о́ба: ка́менiемъ да побiе́те и́хъ, пови́н­ни су́ть.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля: рцы́ жерце́мъ сыно́мъ Ааро́нимъ, и рече́ши и́мъ: надъ душа́ми да не оскверня́т­ся въ язы́цѣ сво­е́мъ,
но ра́звѣ въ дому́ бли́жняго сво­его́, надъ отце́мъ и ма́терiю, и сына́ми и дще́рьми, надъ бра́томъ
и надъ сестро́ю сво­е́ю дѣ́вою, я́же е́сть бли́жняя ему́, не дана́ му́жу, надъ си́ми да оскверня́т­ся:
да не оскверни́т­ся внеза́пу въ лю́дехъ сво­и́хъ, во оскверне́нiе свое́.
И да не обрі́ете главы́ по ме́ртвѣмъ, и обли́чiя брады́ да не обрі́ютъ, и на пло́техъ сво­и́хъ да не сотворя́тъ я́звъ:
свя́ти да бу́дутъ Бо́гу сво­ему́ и не оскверня́тъ и́мене Бо́га сво­его́: же́ртвы бо Госпо́дни да́ры Бо́га сво­его́ са́ми при­­но́сятъ, и бу́дутъ свя́ти.
Жены́ блудни́цы и оскверне́ны да не по́ймутъ, и жены́ изгна́ныя от­ му́жа ея́ да не по́ймутъ: я́ко свя́ти су́ть Го́споду Бо́гу сво­ему́:
и да освяти́ши его́: да́ры Го́спода Бо́га ва́­шего се́й при­­но́ситъ, свя́тъ бу́детъ: я́ко свя́тъ А́зъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ освяща́я и́хъ.
И дще́рь человѣ́ка жерца́ а́ще оскверни́т­ся, е́же соблуди́ти, и́мя отца́ сво­его́ сiя́ оскверня́етъ: огне́мъ да сожже́т­ся.
И жре́цъ вели́кiй от­ бра́тiй сво­и́хъ, ему́же воз­лiя́нъ на главу́ еле́й пома́занiя, и соверше́н­ный, е́же облачи́тися въ ри́зы, главы́ да не от­кры́етъ, и ри́зъ сво­и́хъ да не раздере́тъ,
и ко вся́кой души́ уме́ршей да не прiи́детъ: надъ отце́мъ сво­и́мъ и надъ ма́терiю сво­е́ю да не оскверни́т­ся,
и от­ святы́хъ да не изы́детъ, и да не оскверни́тъ и́мене свята́го Бо́га сво­его́, я́ко святы́й еле́й пома́занiя Бо́га его́ на не́мъ: А́зъ Госпо́дь.
Се́й въ жену́ дѣ́ву от­ ро́да сво­его́ да по́йметъ:
вдови́цы же и изгна́ныя, и оскверне́ныя и блудни́цы, си́хъ да не по́йметъ: но дѣви́цу от­ пле́мене сво­его́ да по́йметъ въ жену́:
и да не оскверни́тъ сѣ́мене сво­его́ въ лю́дехъ сво­и́хъ: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ освяща́яй его́.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
рцы́ ко Ааро́ну, глаго́ля: человѣ́къ от­ ро́да тво­его́ въ ро́дѣхъ ва́шихъ, а́ще ко́­ему бу́детъ на не́мъ поро́къ, да не при­­сту́питъ при­­носи́ти да́ры Бо́га сво­его́:
вся́къ человѣ́къ, ему́же а́ще бу́детъ на не́мъ поро́къ, да не при­­сту́питъ: человѣ́къ слѣ́пъ, или́ хро́мъ, или́ корно́сый, или́ ухорѣ́занъ,
или́ человѣ́къ, ему́же е́сть сокруше́нiе руки́ или́ сокруше́нiе ноги́,
или́ горба́тъ, или́ гно­еточи́въ очи́ма, или́ бѣльмоо́ченъ, или́ человѣ́къ, на не́мже су́ть кра́сты ди́вiя, или́ лишаи́, или́ единоя́трный:
вся́къ, ему́же а́ще бу́детъ на не́мъ поро́къ от­ сѣ́мене Ааро́на жерца́, да не при­­сту́питъ при­­нести́ же́ртвъ Бо́гу тво­ему́, зане́ поро́къ на не́мъ: даро́въ Бо́жiихъ да не при­­сту́питъ при­­носи́ти:
да́ры Бо́га сво­его́ свята́я святы́хъ, и от­ святы́хъ да снѣ́стъ:
оба́че къ завѣ́сѣ да не при­­сту́питъ, и ко олтарю́ да не при­­бли́жит­ся, я́ко поро́къ и́мать: и да не оскверни́тъ святи́лища Бо́га сво­его́, я́ко А́зъ Госпо́дь освяща́яй и́хъ.
И глаго́ла Моисе́й ко Ааро́ну и сыно́мъ его́, и ко всѣ́мъ сыно́мъ Изра́илевымъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
рцы́ Ааро́ну и сыно́мъ его́, да внима́ютъ от­ святы́нь сыно́въ Изра́илевыхъ, и да не оскверня́тъ и́мене свята́го Мо­его́, ели́ка они́ освяща́ютъ Ми́: А́зъ Госпо́дь.
Рцы́ и́мъ: въ ро́ды ва́шя вся́къ человѣ́къ, и́же а́ще при­­сту́питъ от­ вся́каго сѣ́мене ва́­шего ко святы́мъ, ели́ка а́ще освятя́тъ сы́нове Изра́илевы Го́споду, и нечистота́ его́ на не́мъ бу́детъ, потреби́т­ся душа́ о́ная от­ Мене́: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
И человѣ́къ от­ сѣ́мене Ааро́на жерца́, и се́й прокаже́нъ, или́ сѣ́мя излива́етъ, от­ святы́хъ да не снѣ́стъ, до́ндеже очи́стит­ся: и при­­каса́яйся вся́кой нечистотѣ́ души́, или́ человѣ́къ, ему́же а́ще изы́детъ от­ его́ ло́жа сѣ́мя,
или́ и́же а́ще при­­ко́снет­ся вся́кому га́ду нечи́сту, и́же оскверни́тъ его́, или́ человѣ́ку, и́же оскверни́тъ его́, по вся́кой нечистотѣ́ его́:
душа́, я́же а́ще при­­ко́снет­ся и́хъ, нечиста́ бу́детъ до ве́чера: да не снѣ́стъ от­ святы́хъ, а́ще не омы́етъ тѣ́ла сво­его́ водо́ю,
и за́йдетъ со́лнце, и чи́стъ бу́детъ: и тогда́ да снѣ́стъ от­ святы́хъ, я́ко хлѣ́бъ его́ е́сть.
Мертвечи́ны и звѣроя́дины да не снѣ́стъ, е́же оскверни́тися ему́ въ ни́хъ: А́зъ Госпо́дь.
И да сохраня́тъ повелѣ́нiя Моя́, да не прiи́мутъ си́хъ ра́ди грѣха́, и и́змрутъ за ни́хъ, а́ще оскверня́тъ и́хъ: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ освяща́яй и́хъ.
И вся́къ иноплеме́н­никъ да не снѣ́стъ святы́нь: при­­се́лникъ иере́евъ или́ нае́мникъ да не снѣ́стъ святы́нь.
А́ще же жре́цъ при­­стя́жетъ ду́шу при­­стяжа́ную сребро́мъ, сiя́ да снѣ́стъ хлѣ́бы его́: и домоча́дцы его́, и сі́и да снѣдя́тъ хлѣ́бы его́.
И дще́рь человѣ́ка жерца́, а́ще пося́гнетъ за му́жа иноплеме́н­ника, сiя́ от­ нача́тковъ святы́хъ да не снѣ́стъ.
И дще́рь жерца́ а́ще бу́детъ вдова́ или́ от­пуще́на, плода́ же не бу́детъ е́й, воз­врати́т­ся въ до́мъ отца́ сво­его́, по ю́ности сво­е́й, от­ хлѣ́бовъ отца́ сво­его́ да снѣ́стъ: вся́къ же иноплеме́н­никъ да не снѣ́стъ от­ ни́хъ.
И человѣ́къ, и́же а́ще я́стъ свята́я по невѣ́дѣнiю, и да при­­ложи́тъ пя́тую свою́ ча́сть ко и́стому, и да да́стъ сiе́ жерцу́ свято́е.
И да не оскверня́тъ святы́нь сыно́въ Изра́илевыхъ, и́хже они́ от­дѣля́ютъ Го́споду:
и да не наведу́тъ на себе́ беззако́нiе преступле́нiя, внегда́ я́сти и́мъ святы́ню и́хъ, я́ко А́зъ Госпо́дь освяща́яй и́хъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
глаго́ли Ааро́ну и сыно́мъ его́ и всему́ со́нму Изра́илеву и рече́ши къ ни́мъ: человѣ́къ человѣ́къ от­ сыно́въ Изра́илевыхъ, или́ от­ при­­шле́цъ при­­лежа́щихъ къ ни́мъ во Изра́или, и́же а́ще при­­несе́тъ да́ры своя́ по вся́кому исповѣ́данiю сво­ему́, или́ по вся́кому изволе́нiю сво­ему́, ели́ка а́ще при­­несу́тъ Го́споду на всесожже́нiе,
прiя́тны ва́мъ непоро́чны му́жескъ по́лъ от­ ста́дъ воло́въ, или́ от­ ове́цъ и от­ ко́зъ:
всѣ́хъ, ели́ка а́ще и́мутъ поро́къ на себѣ́, да не при­­несу́тъ Го́споду, поне́же непрiя́тно бу́детъ ва́мъ.
И человѣ́къ и́же а́ще при­­несе́тъ же́ртву спасе́нiя Го́споду, от­лучи́въ обѣ́тъ или́ по изволе́нiю, или́ въ пра́здники ва́шя, от­ ста́дъ воло́въ или́ от­ ове́цъ, непоро́чно да бу́детъ въ прiя́тiе, вся́къ поро́къ да не бу́детъ на не́мъ:
слѣ́по, или́ сокруше́но, или́ язы́къ урѣ́занъ иму́що, или́ черви́во, или́ кра́стово, или́ лиша́во, да не при­­несу́тъ тѣ́хъ Го́споду, и въ же́ртву не дади́те от­ ни́хъ на олта́рь Го́сподеви:
и телца́ или́ о́вцу ухорѣ́зну, или́ безхво́стну, въ заколе́нiе сотвори́ши я́ себѣ́ [по изволе́нiю], въ обѣ́тъ же тво́й да не прiи́мет­ся:
ему́же су́ть я́тра сокруше́на, и ему́же разда́влена, и изрѣ́зана, и исто́ржена, да не при­­несе́те си́хъ Го́споду, и въ земли́ ва́­шей да не сотвори́те.
И от­ руки́ иноплеме́н­ника да не при­­несе́те даро́въ Бо́гу ва́­шему от­ всѣ́хъ си́хъ, я́ко врежде́нiя су́ть на ни́хъ, поро́къ на ни́хъ, не прiи́мут­ся сiя́ от­ ва́съ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
теле́цъ, или́ овча́, или́ козля́, егда́ роди́т­ся, да бу́детъ се́дмь дні́й подъ ма́терiю сво­е́ю, въ де́нь же осмы́й и да́лѣе при­­несе́т­ся въ да́ръ, при­­но́съ Го́споду:
и телца́ и овча́те вку́пѣ съ ма́терiю да не зако́лете въ еди́нъ де́нь.
А́ще же пожре́ши же́ртву обѣ́тъ ра́дованiя Го́сподеви, прiя́тно ва́мъ пожри́те е́:
сiя́ въ то́йже де́нь да снѣ́ст­ся, да не оста́вите от­ мя́съ на у́трiе: А́зъ е́смь Госпо́дь.
И сохрани́те за́повѣди Моя́ и сотвори́те я́: А́зъ Госпо́дь:
и не оскверни́те и́мене Свята́го, и освящу́ся посредѣ́ сыно́въ Изра́илевыхъ: А́зъ Госпо́дь освяща́яй ва́съ,
изведы́й вы́ изъ земли́ Еги́петскiя, я́ко бы́ти ва́мъ въ Бо́га: А́зъ Госпо́дь.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
глаго́ли сыно́мъ Изра́илевымъ и рече́ши къ ни́мъ: пра́здницы Госпо́дни, я́же нарече́те наро́читыя святы́я, сі́и су́ть пра́здницы Мо­и́:
въ ше́сть дні́й да сотвори́ши дѣла́, и въ де́нь седмы́й суббо́та, поко́й нарече́н­ный свя́тъ Го́сподеви, вся́каго дѣ́ла да не сотворите́: суббо́та е́сть Го́сподеви во все́мъ обита́нiи ва́­шемъ.
Сі́и пра́здницы Го́споду нарече́ны святи, я́же нарече́те сiя́ во времена́ и́хъ:
въ пе́рвѣмъ ме́сяцѣ въ четвертый­на́­де­сять де́нь ме́сяца, между́ вече́рними, Па́сха Го́споду:
и въ пятый­на́­де­сять де́нь ме́сяца пе́рваго пра́здникъ опрѣсно́ковъ Го́споду: се́дмь дні́й опрѣсно́ки да я́сте.
И де́нь пе́рвый нарече́нъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ: вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те:
и да при­­несе́те всесожже́нiя Го́споду се́дмь дні́й, и де́нь седмы́й нарече́нъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ: вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
глаго́ли сыно́мъ Изра́илевымъ и рече́ши къ ни́мъ: егда́ вни́дете въ зе́млю, ю́же А́зъ даю́ ва́мъ, и по́жнете жа́тву ея́, и при­­несе́те снопы́ нача́токъ жа́твы ва́­шея къ жерцу́,
и воз­несе́тъ сно́пъ предъ Го́спода прiя́тенъ ва́мъ: на у́трiе пе́рваго дне́ суббо́ты да воз­несе́тъ его́ жре́цъ.
И сотвори́те въ де́нь, въ о́ньже а́ще при­­несе́те сно́пъ, овча́ непоро́чно единолѣ́тно во всесожже́нiе Го́споду:
и же́ртву его́ двѣ́ десяти́ны муки́ пшени́чны спря́жены въ еле́и: же́ртва Го́споду, въ воню́ благово́нiя Го́споду: и воз­лiя́нiе его́ вина́ четве́ртую ча́сть и́на.
И хлѣ́ба, и пря́женыхъ кла́совъ но́выхъ да не снѣ́сте, да́же до того́ дне́ сама́го, до́ндеже при­­несе́те вы́ да́ры Бо́гу ва́­шему: зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя во все́мъ населе́нiи ва́­шемъ.
И сочти́те себѣ́ от­ нау́трiя суббо́тъ, от­ дне́, въ о́ньже а́ще при­­несе́те снопы́ воз­ложе́нiя, се́дмь седми́цъ цѣ́лыхъ
да́же до нау́трiя послѣ́днiя седми́цы да сочте́те пятьдеся́тъ дні́й, и да при­­несе́те же́ртву но́ву Го́споду.
От вселе́нiя ва́­шего да при­­несе́те хлѣ́бы воз­ложе́нiе, два́ хлѣ́ба: от­ дву́хъ десяти́нъ муки́ пшени́чны да бу́дутъ, ква́шены да испеку́т­ся от­ пе́рвыхъ плодо́въ Го́споду:
и да при­­несе́те со хлѣ́бами се́дмь а́гнцевъ непоро́чныхъ единолѣ́тныхъ, и телца́ еди́наго от­ ста́дъ, и овна́ два́ непоро́чна: и бу́дутъ во всесожже́нiе Го́споду, и же́ртвы и́хъ, и воз­лiя́нiя и́хъ, же́ртва воня́ благово́нiя Го́споду.
И сотвори́те козла́ от­ ко́зъ еди́наго о грѣсѣ́, и два́ а́гнца единолѣ́тна въ же́ртву спасе́нiя съ хлѣ́бами пе́рвыхъ жи́тъ.
И да воз­ложи́тъ я́ жре́цъ съ хлѣ́бами пе́рвыхъ жи́тъ, воз­ложе́нiе предъ Го́сподемъ со обѣ́ма а́гнцы: свя́та бу́дутъ Го́споду, жерцу́ и́же при­­но́ситъ я́, тому́ да бу́дутъ.
И прозове́те се́й де́нь, наро́читъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ: вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те въ о́нь: зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя во все́мъ населе́нiи ва́­шемъ.
И егда́ жне́те жа́тву земли́ ва́­шея, не потреби́те оста́нка жа́твы ни́вы сво­ея́, егда́ жне́те, и от­ па́да­ю­щихъ от­ жа́твы ва́­шея да не собере́ши: ни́щему и при­­ше́лцу оста́виши я́: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
рцы́ сыно́мъ Изра́илевымъ, глаго́ля: ме́сяца седма́го, въ пе́рвый де́нь ме́сяца, да бу́детъ ва́мъ поко́й, па́мять тру́бъ: нарече́нъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ:
вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те, и при­­несе́те всесожже́нiе Го́споду.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
и въ деся́тый де́нь седма́го ме́сяца сего́ де́нь очище́нiя, нарече́нъ свя́тъ да бу́детъ ва́мъ: и смири́те ду́шы ва́шя, и при­­неси́те всесожже́нiе Го́споду:
вся́каго дѣ́ла не сотвори́те въ са́мый де́нь се́й: е́сть бо де́нь очище́нiя се́й ва́мъ, умоли́ти о ва́съ предъ Го́сподемъ Бо́гомъ ва́шимъ:
вся́ка бо душа́, я́же не покори́т­ся въ де́нь то́й, потреби́т­ся от­ люді́й сво­и́хъ:
и вся́ка душа́, я́же сотвори́тъ дѣ́ло въ са́мый де́нь се́й, поги́бнетъ душа́ та́ от­ люді́й сво­и́хъ:
вся́каго дѣ́ла не сотвори́те, зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя, во всѣ́хъ селе́нiихъ ва́шихъ.
Суббо́ты суббо́тъ бу́дутъ ва́мъ: и смири́те ду́шы ва́шя, от­ девя́таго дне́ ме́сяца от­ ве́чера, да́же до деся́таго дне́ ме́сяца, до ве́чера, суббо́т­ст­вуйте суббо́ты ва́шя.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
рцы́ сыно́мъ Изра́илевымъ, глаго́ля: въ пятый­на́­де­сять де́нь ме́сяца седма́го сего́, пра́здникъ ку́щей се́дмь дні́й Го́споду:
и де́нь пе́рвый нарече́нъ свя́тъ бу́детъ: вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те:
се́дмь дні́й да при­­несе́те всесожже́нiя Го́споду: и де́нь осмы́й нарече́нъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ, и при­­несе́те всесожже́нiя Го́споду: исхо́дное е́сть, вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те.
Сі́и пра́здницы Госпо́дни, я́же нарече́те наро́читы свя́ты, е́же при­­носи́ти при­­но́сы Го́споду: всесожже́нiя и же́ртвы и́хъ, и воз­лiя́нiя и́хъ от­ дне́ до дне́,
кромѣ́ суббо́тъ Госпо́днихъ и кромѣ́ даро́въ ва́шихъ, и кромѣ́ всѣ́хъ обѣ́товъ ва́шихъ и кромѣ́ благово́льныхъ ва́шихъ, я́же а́ще дади́те Го́споду.
И въ пятый­на́­де­сять де́нь ме́сяца седма́го сего́, егда́ сконча́ете жи́та земли́, пра́зднуйте Го́споду се́дмь дні́й: въ де́нь пе́рвый поко́й, и въ де́нь осмы́й поко́й:
и да во́змете себѣ́ въ де́нь пе́рвый пло́дъ дре́ва красе́нъ, и вѣ́твь фи́ническую, и вѣ́тви дре́ва ча́стыя, и ве́рбы, и а́гновы вѣ́тви {садо́вiе палести́нско­е} от­ пото́ка, и воз­весели́теся предъ Го́сподемъ Бо́гомъ ва́шимъ се́дмь дні́й въ лѣ́то:
зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя, въ ме́сяцъ седмы́й пра́зднуйте его́:
въ ку́щахъ да пребу́дете се́дмь дні́й: вся́къ тузе́мецъ во Изра́или да пребу́детъ въ ку́щахъ:
я́ко да увѣ́дятъ ро́ды ва́шя, я́ко въ ку́щахъ всели́хъ сы́ны Изра́илевы, внегда́ извести́ Мнѣ́ и́хъ изъ земли́ Еги́петскiя: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
И повѣ́да Моисе́й пра́здники Госпо́дни сыно́мъ Изра́илевымъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
заповѣ́ждь сыно́мъ Изра́илевымъ, да во́змутъ ти́ еле́й от­ ма́сличiя чи́стъ исцѣже́нъ въ свѣтѣ́нiе, да гори́тъ свѣти́ло всегда́,
внѣ́ завѣ́сы въ ски́нiи свидѣ́нiя, и воз­жига́ти бу́дутъ его́ Ааро́нъ и сы́нове его́ от­ ве́чера до зау́тра предъ Го́сподемъ непреста́н­но, зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя:
на свѣти́лницѣ чи́стѣмъ воз­жига́ти бу́дете свѣти́ла предъ Го́сподемъ да́же до у́тра.
И во́змете муки́ пшени́чны, и сотворите́ от­ нея́ два­на́­де­сять хлѣ́бовъ: дву́ десяти́нъ да бу́детъ хлѣ́бъ еди́нъ:
и воз­ложи́те и́хъ на два́ положе́нiя, по шести́ хлѣ́бовъ еди́но положе́нiе на трапе́зѣ чи́стѣ предъ Го́сподемъ:
и воз­ложи́те на еди́но положе́нiе лива́нъ чи́стъ и со́ль, и да бу́дутъ хлѣ́бы въ па́мять предлежа́щыя предъ Го́сподемъ:
въ де́нь суббо́ты да предлага́ют­ся предъ Го́сподемъ всегда́ от­ сыно́въ Изра́илевыхъ, завѣ́тъ вѣ́чный:
и да бу́дутъ Ааро́ну и сыно́мъ его́, и да снѣдя́тъ я́ на мѣ́стѣ святѣ, су́ть бо свята́я святы́хъ: сiе́ и́мъ от­ же́ртвъ Го́споду въ зако́нъ вѣ́чный.
И изы́де сы́нъ жены́ Изра́илтяныни, и се́й бѣ́ сы́нъ Еги́птянина въ сынѣ́хъ Изра́илевыхъ: и пря́хуся въ полцѣ́ и́же от­ Изра́илтяныни и му́жъ Изра́илтянинъ:
и наре́къ сы́нъ жены́ Изра́илтяныни и́мя [Госпо́дне] прокля́. И при­­ведо́ша его́ къ Моисе́ю. И́мя же ма́тере его́ Саломи́ѳъ, дще́рь Даврі́ина, от­ пле́мене Да́нова.
И вверго́ша его́ въ темни́цу, разсуди́ти о не́мъ повелѣ́нiемъ Госпо́днимъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
изведи́ кля́в­шаго внѣ́ полка́, и да воз­ложа́тъ вси́ слы́шав­шiи ру́цѣ сво­и́ на главу́ его́, и да побiю́тъ его́ ка́менiемъ ве́сь со́нмъ:
и сыно́мъ Изра́илевымъ глаго́ли и рече́ши къ ни́мъ: человѣ́къ человѣ́къ, и́же а́ще проклене́тъ Бо́га сво­его́, грѣ́хъ прiи́метъ:
нарица́яй же и́мя Госпо́дне сме́ртiю да у́мретъ: ка́менiемъ да побiю́тъ его́ ве́сь со́нмъ Изра́иль­скiй: а́ще тузе́мецъ, или́ при­­шле́цъ, егда́ нарече́тъ и́мя Госпо́дне, да у́мретъ:
и человѣ́къ, и́же а́ще порази́тъ вся́ку ду́шу человѣ́чу, и у́мретъ, сме́ртiю да у́мретъ:
и и́же а́ще уда́ритъ скота́, и у́мретъ, да воз­да́стъ ду́шу вмѣ́сто души́:
и а́ще кто́ сотвори́тъ поро́къ бли́жнему, я́коже сотвори́ ему́, та́кожде и ему́ да сотворя́тъ:
изломле́нiе за изломле́нiе, о́ко за о́ко, зу́бъ за зу́бъ: я́коже сотвори́лъ поро́къ человѣ́ку, та́кожде да сотворя́тъ и ему́:
и́же а́ще уда́ритъ человѣ́ка, и у́мретъ сме́ртiю да у́мретъ:
оправда́нiе еди́но бу́детъ при­­ше́лцу и тузе́мцу, я́ко А́зъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
И глаго́ла Моисе́й къ сыно́мъ Изра́илевымъ, и изведо́ша кля́в­шаго внѣ́ полка́, и поби́ша его́ ка́менiемъ ве́сь со́нмъ: и сы́нове Изра́илевы сотвори́ша, я́коже заповѣ́да Госпо́дь Моисе́ю.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю на горѣ́ Сина́йстѣй, глаго́ля:
глаго́ли сыно́мъ Изра́илевымъ и рече́ши къ ни́мъ: егда́ вни́дете въ зе́млю, ю́же А́зъ даю́ ва́мъ, и почі́етъ земля́, ю́же А́зъ даю́ ва́мъ, суббо́ты Го́споду.
Ше́сть лѣ́тъ да сѣ́еши ни́ву твою́, и ше́сть лѣ́тъ да рѣ́жеши виногра́дъ тво́й и собере́ши пло́дъ его́:
въ седмо́е же лѣ́то суббо́та, поко́й да бу́детъ земли́, суббо́та Госпо́дня: ни́вы тво­ея́ сѣ́яти и виногра́да тво­его́ рѣ́зати не бу́деши,
и сама́ собо́ю про­израста́ющая ни́вы тво­ея́ да не по́жнеши, и виногра́да от­луче́нiя тво­его́ да не собере́ши: лѣ́то поко́я бу́детъ земли́.
И бу́дутъ суббо́ты земли́ я́ди тебѣ́, и рабу́ тво­ему́ и рабы́ни тво­е́й, и нае́мнику тво­ему́ и обита́лнику при­­лежа́щему къ тебѣ́,
и ското́мъ тво­и́мъ и звѣре́мъ су́щымъ на земли́ тво­е́й да бу́детъ вся́къ пло́дъ его́ въ снѣ́дь.
И исчи́слиши себѣ́ се́дмь лѣ́тъ поко́я, се́дмь лѣ́тъ седми́жды: и бу́дутъ тебѣ́ се́дмь седми́нъ лѣ́тъ, четы́редесять де́вять лѣ́тъ.
И воз­вѣсти́те тру́бнымъ гла́сомъ во все́й земли́ ва́­шей ме́сяца седма́го въ деся́тый де́нь ме́сяца: въ де́нь очище́нiя воз­вѣсти́те трубо́ю во все́й земли́ ва́­шей.
И освяти́те лѣ́то, пятьдеся́тое лѣ́то, и разгласи́те оставле́нiе на земли́ всѣ́мъ живу́щымъ на не́й: лѣ́то оставле́нiя зна́менiе сiе́ бу́детъ ва́мъ: и да отъи́детъ кі́йждо ва́съ въ при­­тяжа́нiе свое́, и кі́йждо во оте́че­с­т­во свое́ отъи́дете.
Оставле́нiя зна́менiе сiе́ бу́детъ ва́мъ, лѣ́то пятьдеся́тое, лѣ́то бу́детъ ва́мъ: ни сѣ́яти, ниже́ жа́ти бу́дете, е́же са́мо про­изни́кнетъ на не́й, и да не объе́млеши освяще́н­ныхъ [Бо́гу] ея́:
я́ко оставле́нiя зна́менiе е́сть, свято да бу́детъ ва́мъ: от­ ни́въ яди́те плоды́ ея́:
и въ лѣ́то оставле́нiя зна́менiя сего́ да воз­врати́т­ся кі́йждо въ при­­тяжа́нiе свое́.
А́ще же от­да́си ку́плею бли́жнему тво­ему́, или́ а́ще при­­тя́жеши от­ бли́жняго тво­его́, да не оскорбля́етъ человѣ́къ бли́жняго:
по числу́ лѣ́тъ по зна́менiи, да при­­тя́жеши от­ бли́жняго, по числу́ лѣ́тъ плодо́въ да прода́ст­ся тебѣ́.
Я́коже а́ще бо́лѣе лѣ́тъ, умно́житъ при­­тяжа́нiе его́, и я́коже а́ще мнѣ́е лѣ́тъ, уменши́тъ при­­тяжа́нiе его́: я́ко число́ плодо́въ его́, та́ко да прода́стъ тебѣ́.
Да не оскорби́тъ человѣ́къ бли́жняго, и да убо­и́шися Го́спода Бо́га тво­его́: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
И сотвори́те вся́ оправда́нiя Моя́ и вся́ суды́ Моя́, сохрани́те же и сотвори́те я́, и всели́теся на земли́ упова́юще.
И да́стъ земля́ плоды́ своя́, и снѣ́сте въ сы́тость, и вселите́ся на не́й упова́юще.
А́ще же рече́те: что́ я́сти бу́демъ въ седмо́е лѣ́то сiе́, а́ще не сѣ́емъ, ни собира́емъ плодо́въ сво­и́хъ?
и послю́ благослове́нiе Мое́ ва́мъ въ лѣ́то шесто́е, и сотвори́тъ плоды́ своя́ на три́ лѣ́та:
и посѣ́ете въ лѣ́то осмо́е, и снѣ́сте от­ плодо́въ ве́тхихъ да́же до лѣ́та девя́таго: до́ндеже при­­спѣ́ютъ плоды́ ея́, снѣ́сте ве́тхая ве́тхихъ.
И земля́ да не прода́ст­ся во утвержде́нiе: Моя́ бо е́сть земля́, я́ко при­­ше́лцы и при­­се́лницы вы́ есте́ предо Мно́ю:
и по все́й земли́ одержа́нiя ва́­шего, иску́пъ дади́те земли́.
А́ще же нище́т­ст­вуетъ бра́тъ тво́й, и́же съ тобо́ю, и прода́стъ от­ одержа́нiя сво­его́, да прiи́детъ у́жикъ бли́жнiй ему́ и иску́питъ прода́нiе бра́та сво­его́.
А́ще же не бу́детъ кому́ у́жика, и воз­мо́жетъ рука́ его́ обрѣсти́ дово́ленъ иску́пъ его́,
и исчи́слитъ лѣ́та прода́нiя его́, и воз­да́стъ е́же изли́ше и́мать, человѣ́ку ему́же про́дано бѣ́ о́ное, и воз­врати́т­ся во одержа́нiе свое́.
А́ще же не обря́щетъ рука́ его́ дово́лное, е́же от­да́ти ему́, да бу́детъ про́даное купи́в­шему е́ да́же до шеста́го лѣ́та оставле́нiя, и изы́детъ во оставле́нiе, и воз­врати́т­ся во одержа́нiе свое́.
А́ще же кто́ прода́стъ до́мъ обита́емый во гра́дѣ огражде́н­нѣмъ, и бу́детъ искупле́нiе его́, до́ндеже испо́лнит­ся: лѣ́то дні́й бу́детъ искупле́нiе его́.
А́ще же не иску́питъ, до́ндеже сконча́ет­ся лѣ́то все́, да укрѣпи́т­ся до́мъ су́щiй во гра́дѣ иму́щемъ огражде́нiе въ тве́рдость купи́в­шему его́, въ ро́ды его́, и не воз­врати́т­ся во оставле́нiе.
До́мы же и́же на се́лѣхъ, и́мже нѣ́сть о́крестъ и́хъ огражде́нiя, къ селу́ земли́ да при­­ложа́т­ся: искупу́емы всегда́ да бу́дутъ, и во оставле́нiе да воз­вратя́т­ся.
И гра́ди леви́тстiи, до́мы градо́въ одержа́нiя и́хъ, искупу́емы да бу́дутъ всегда́ леви́томъ.
И и́же а́ще иску́питъ от­ леви́тъ: и изы́детъ прода́нiе домо́въ гра́да одержа́нiя и́хъ во оставле́нiе, я́ко до́мы градо́въ леви́тскихъ одержа́нiе и́хъ, посредѣ́ сыно́въ Изра́илевыхъ.
И се́ла от­дѣле́ная градо́мъ и́хъ да не продаду́т­ся, я́ко одержа́нiе вѣ́чное сiе́ и́хъ е́сть.
А́ще же нище́т­ст­вуетъ бра́тъ тво́й, и́же съ тобо́ю, и изнемо́жетъ рука́ми у тебе́, заступи́ его́ я́ко при­­ше́лца и при­­се́лника, да поживе́тъ бра́тъ тво́й съ тобо́ю:
да не во́змеши от­ него́ ли́хвы, ниже́ бо́лѣе [да́наго], и убо­и́шися Бо́га тво­его́: А́зъ Госпо́дь: и поживе́тъ бра́тъ тво́й съ тобо́ю.
Сребра́ тво­его́ да не да́си ему́ въ ли́хву, и ра́ди при­­бы́тка не да́си ему́ пи́щей тво­и́хъ.
А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ, изведы́й вы́ изъ земли́ Еги́петскiя, е́же да́ти ва́мъ зе́млю Ханаа́нску, я́ко бы́ти Мнѣ́ Бо́гу ва́­шему.
А́ще же оубо́жаетъ бра́тъ тво́й у тебе́, и прода́ст­ся тебѣ́, да не порабо́таетъ тебѣ́ рабо́ты ра́бскiя:
а́ки нае́мникъ или́ при­­шле́цъ да бу́детъ тебѣ́, да́же до лѣ́та оставле́нiя дѣ́лати бу́детъ у тебе́,
и да изы́детъ от­ тебе́, и дѣ́ти его́ съ ни́мъ въ лѣ́то оставле́нiя, и да отъи́детъ въ ро́дъ сво́й, и во одержа́нiе о́тчее свое́ воз­врати́т­ся,
поне́же раби́ Мо­и́ су́ть сі́и, и́хже изведо́хъ изъ земли́ Еги́петскiя, да не прода́ст­ся прода́нiемъ ра́бiимъ:
да не отяготи́ши его́ трудо́мъ, и убо­и́шися Го́спода Бо́га тво­его́.
И ра́бъ и рабы́ня, и́же а́ще бу́дутъ у тебе́ от­ язы́къ, и́же о́крестъ тебе́ су́ть, от­ тѣ́хъ да при­­тя́жете раба́ и рабы́ню.
И от­ сыно́въ при­­се́лничихъ, и́же су́ть въ ва́съ, от­ си́хъ при­­тя́жете, и от­ сро́дниковъ и́хъ, ели́цы а́ще бу́дутъ въ земли́ ва́­шей, да бу́дутъ ва́мъ во одержа́нiе,
и да раздѣлите́ я́ дѣ́темъ ва́шымъ по ва́съ, и да бу́дутъ ва́мъ во одержа́нiе во вѣ́къ: бра́тiи же ва́­шея, сыно́въ Изра́илевыхъ, кі́йждо бра́та сво­его́ да не отяготи́тъ его́ въ трудѣ́хъ.
А́ще же обря́щетъ рука́ при­­ше́лца или́ при­­се́лника и́же у тебе́, и обнища́въ бра́тъ тво́й прода́ст­ся къ при­­ше́лцу или́ при­­се́лнику и́же у тебе́, или́ роди́в­шемуся от­ ро́да при­­ше́лча,
по прода́нiи ему́, иску́пъ да бу́детъ ему́, еди́нъ от­ бра́тiй его́ да иску́питъ его́:
бра́тъ отца́ его́, или́ сы́нъ бра́та отца́ его́, да иску́питъ его́, или́ от­ сво́й­с­т­вен­ныхъ пло́ти пле́мене его́ иску́питъ его́: а́ще же воз­мо́жетъ рука́ его́, иску́питъ себе́,
да сочте́т­ся съ при­­тяжа́в­шимъ его́, от­ лѣ́та въ не́же прода́ся ему́ да́же до лѣ́та оставле́нiя, и бу́детъ сребро́ прода́нiя его́ а́ки де́нь нае́мника: от­ лѣ́та до лѣ́та да бу́детъ съ ни́мъ.
А́ще же кому́ мно́жае лѣ́тъ бу́детъ, проти́въ тѣ́хъ от­да́стъ иску́пъ сво́й, от­ сребра́ прода́нiя сво­его́.
А́ще же ма́ло оста́нет­ся от­ лѣ́тъ до лѣ́та оставле́нiя, и да сочте́тъ ему́ по лѣ́томъ его́, и от­да́стъ иску́пъ его́ а́ки нае́мникъ:
от­ го́да до го́да да бу́детъ съ ни́мъ: да не отяготи́ши его́ трудо́мъ предъ тобо́ю.
А́ще же не иску́пит­ся по си́мъ, да изы́детъ въ лѣ́то оставле́нiя са́мъ и дѣ́ти его́ съ ни́мъ:
я́ко Мо­и́ сы́нове Изра́илевы раби́ су́ть, о́троцы Мо­и́ сі́и су́ть, и́хже изведо́хъ изъ земли́ Еги́петскiя: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
Не сотвори́те себѣ́ [образо́въ] рукотворе́ныхъ, ниже́ изва́яныхъ, ниже́ столпа́ поста́вите себѣ́, ниже́ ка́мене поста́вите въ земли́ ва́­шей во зна́менiе, ко е́же покланя́тися ему́: А́зъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
Суббо́ты Моя́ сохрани́те, и от­ святы́хъ Мо­и́хъ убо́йтеся: А́зъ е́смь Госпо́дь.
А́ще въ повелѣ́нiихъ Мо­и́хъ хо́дите, и за́повѣди Моя́ сохраните́ и сотворите́ я́:
и да́мъ до́ждь ва́мъ во вре́мя свое́, и земля́ да́стъ плоды́ своя́, и древеса́ се́лная от­дадя́тъ пло́дъ сво́й:
и пости́гнетъ ва́мъ млаче́нiе [жи́тъ] обра́нiе вина́, и обра́нiе вина́ пости́гнетъ сѣ́ятву, и снѣ́сте хлѣ́бъ ва́шъ въ сы́тость, и вселите́ся съ тве́рдостiю на земли́ ва́­шей, и ра́ть не про́йдетъ сквоз­ѣ́ зе́млю ва́шу:
и да́мъ ми́ръ въ земли́ ва́­шей, и у́снете, и не бу́детъ устраша́яй ва́съ: и погублю́ звѣ́ри лю́тыя от­ земли́ ва́­шея:
и ра́ть сквоз­ѣ́ зе́млю ва́шу не про́йдетъ, и пожене́те враги́ ва́шя, и паду́тъ предъ ва́ми убiе́нiемъ:
и пожену́тъ от­ ва́съ пя́ть сто́, и сто́ ва́съ пожене́тъ тмы́, и паду́тъ врази́ ва́ши предъ ва́ми мече́мъ:
и при́зрю на ва́съ и благословлю́ ва́съ, и воз­ращу́ ва́съ и умно́жу ва́съ, и поста́влю завѣ́тъ Мо́й съ ва́ми:
и снѣ́сте ве́тхая и ве́тхая ве́тхихъ, и ве́тхая от­ лица́ но́выхъ изнесе́те:
и поста́влю завѣ́тъ Мо́й въ ва́съ, и не воз­гнуша́ет­ся душа́ Моя́ ва́ми:
и похожду́ въ ва́съ, и бу́ду ва́мъ Бо́гъ, и вы́ бу́дете Ми́ лю́дiе:
А́зъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ, изведы́й ва́съ изъ земли́ Еги́петскiя, су́щымъ ва́мъ рабо́мъ: и сокруши́хъ у́зы ярма́ ва́­шего, и изведо́хъ ва́съ со дерзнове́нiемъ.
А́ще же не послу́шаете Мене́, ниже́ сотворите́ повелѣ́нiй Мо­и́хъ си́хъ,
но ни покорите́ся и́мъ, и о судьба́хъ Мо­и́хъ воз­негоду́етъ душа́ ва́ша, я́ко не твори́ти ва́мъ всѣ́хъ за́повѣдiй Мо­и́хъ, я́ко разори́ти завѣ́тъ Мо́й,
и А́зъ сотворю́ си́це ва́мъ, и наведу́ на ва́съ ску́дость и кра́сту, и желтяни́цу врежда́ющую о́чи ва́ша и ду́шы ва́шя истаева́ющую: и посѣ́ете вотще́ сѣ́мена ва́ша, и поядя́тъ я́ супоста́ты ва́шя:
и утвержу́ лице́ Мое́ на ва́съ, и паде́те предъ враги́ ва́шими, и пожену́тъ вы́ ненави́дящiи ва́съ, и побѣ́гнете ни кому́же гоня́щу ва́съ.
И а́ще до сего́ не послу́шаете Мене́, и при­­ложу́ наказа́ти вы́ я́звами седми́жды за грѣхи́ ва́шя:
и сокрушу́ досажде́нiе горды́ни ва́­шея, и положу́ не́бо ва́мъ а́ки желѣ́зно, и зе́млю ва́шу а́ки мѣ́дяну:
и бу́детъ вотще́ крѣ́пость ва́ша, и не да́стъ земля́ ва́ша сѣ́мене сво­его́, и древа́ села́ ва́­шего не даду́тъ плода́ сво­его́.
И а́ще по си́хъ по́йдете страно́ю и не восхо́щете послу́шати Мене́, при­­ложу́ ва́мъ я́звъ се́дмь по грѣхо́мъ ва́шымъ,
и послю́ на вы́ звѣ́ри лю́тыя земны́я, и изъядя́тъ вы́ и потребя́тъ скоты́ ва́шя, и ума́лены сотворю́ вы́, и пу́сты бу́дутъ путiе́ ва́ши.
И а́ще си́ми не нака́жетеся, но по́йдете ко Мнѣ́ страно́ю,
пойду́ и А́зъ съ ва́ми въ я́рости страно́ю, и поражу́ вы́ и а́зъ седми́жды грѣ́хъ ра́ди ва́шихъ,
и наведу́ на вы́ ме́чь мстя́й ме́сть завѣ́та, и вбѣ́гнете въ гра́ды ва́шя: и послю́ на вы́ сме́рть, и пре́дани бу́дете въ ру́цѣ вра́гъ ва́шихъ:
внегда́ скорбѣ́ти ва́мъ ску́достiю хлѣ́бовъ, и испеку́тъ де́сять же́нъ хлѣ́бы ва́шя въ пещи́ еди́нѣй, и от­дадя́тъ хлѣ́бы ва́шя вѣ́сомъ, и я́сти бу́дете, и не насы́титеся.
А́ще же въ си́хъ не послу́шаете Мене́ и по́йдете ко Мнѣ́ страно́ю,
и А́зъ пойду́ съ ва́ми въ я́рости страно́ю, и накажу́ вы́ а́зъ седми́жды по грѣхо́мъ ва́шымъ:
и я́сти бу́дете пло́ти сыно́въ ва́шихъ, и пло́ти дще́рей ва́шихъ я́сти и́мате,
и сотворю́ пуста́я ка́пища ва́ша и потреблю́ древяна́я рукотворе́нiя ва́ша, и положу́ тру́пы ва́шя на тру́пѣхъ куми́ръ ва́шихъ, и воз­ненави́дитъ ва́съ душа́ Моя́:
и сотворю́ гра́ды ва́шя пу́сты, и опустошу́ свята́я ва́ша, и не обоня́ю вони́ же́ртвъ ва́шихъ:
и сотворю́ пу́сту а́зъ зе́млю ва́шу, и удивя́т­ся о не́й врази́ ва́ши, живу́щiи на не́й:
и разсы́плю вы́ въ язы́ки, и потреби́тъ вы́ находя́й ме́чь, и бу́детъ земля́ ва́ша пуста́, и гра́ды ва́ши бу́дутъ пу́сты.
Тогда́ воз­благоволи́тъ земля́ суббо́ты своя́, во вся́ дни́ запустѣ́нiя сво­его́, и вы́ бу́дете въ земли́ вра́гъ ва́шихъ: тогда́ воспра́зднуетъ земля́ и воз­благоволи́тъ суббо́ты своя́:
во вся́ дни́ опустѣ́нiя сво­его́ воспра́зднуетъ, я́же не пра́зднова въ суббо́тахъ ва́шихъ, егда́ живя́сте на не́й.
И оста́вльшымся от­ ва́съ вложу́ стра́хъ въ сердца́ и́хъ въ земли́ вра́гъ и́хъ, и пожене́тъ и́хъ гла́съ листа́ летя́ща, и побѣ́гнутъ я́ко бѣжа́щiи от­ ра́ти, и паду́тъ ни ки́мже гони́ми.
И пре́зритъ бра́тъ бра́та а́ки на ра́ти, ни кому́ напа́да­ю­щу, и не воз­мо́жете противуста́ти враго́мъ ва́шымъ:
и поги́бнете въ язы́цѣхъ, и потреби́тъ ва́съ земля́ вра́гъ ва́шихъ.
И оста́вльшiися от­ ва́съ истлѣ́ютъ за грѣхи́ своя́ и за грѣхи́ оте́цъ сво­и́хъ, въ земли́ вра́гъ сво­и́хъ иста́ютъ,
и исповѣ́дятъ грѣхи́ своя́ и грѣхи́ оте́цъ сво­и́хъ, я́ко преступи́ша и презрѣ́ша Мя́, и я́ко ходи́ша предо Мно́ю страно́ю:
и А́зъ пойду́ съ ни́ми въ я́рости страно́ю и погублю́ и́хъ въ земли́ враго́въ и́хъ: тогда́ усрами́т­ся се́рдце и́хъ необрѣ́заное и тогда́ позна́ютъ грѣхи́ своя́:
и помяну́ завѣ́тъ Иа́ковль и завѣ́тъ Исаа́ковъ, и завѣ́тъ Авраа́мль помяну́,
и зе́млю помяну́, и земля́ оста́нет­ся от­ ни́хъ. Тогда́ прiи́метъ земля́ суббо́ты своя́, внегда́ опустѣ́ти е́й и́хъ ра́ди: и они́ прiи́мутъ своя́ беззако́нiя, и́хже ра́ди презрѣ́ша судьбы́ Моя́, и о повелѣ́нiихъ Мо­и́хъ воз­негодова́ душа́ и́хъ:
оба́че су́щымъ и́мъ въ земли́ враго́въ сво­и́хъ, не презрѣ́хъ и́хъ, ниже́ воз­негодова́хъ о ни́хъ, я́ко потреби́ти я́ и разори́ти завѣ́тъ Мо́й и́же къ ни́мъ: А́зъ бо е́смь Госпо́дь Бо́гъ и́хъ.
И помяну́ завѣ́тъ и́хъ пе́рвый, егда́ изведо́хъ и́хъ изъ земли́ Еги́петскiя, изъ до́му рабо́ты предъ язы́ки, е́же бы́ти Мнѣ́ Бо́гу и́хъ: А́зъ е́смь Госпо́дь.
Сiя́ судьбы́ Моя́ и повелѣ́нiя Моя́, и зако́нъ, его́же даде́ Госпо́дь между́ Собо́ю и между́ сы́ны Изра́илевы, на горѣ́ Сина́йстѣй, руко́ю Моисе́овою.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
глаго́ли сыно́мъ Изра́илевымъ и рече́ши къ ни́мъ, глаго́ля: человѣ́къ, и́же а́ще обѣща́етъ обѣ́тъ, я́ко цѣ́ну души́ сво­ея́ Го́споду,
да бу́детъ цѣна́ му́жеска по́лу от­ два́десяти лѣ́тъ до шести́десяти лѣ́тъ, да бу́детъ цѣна́ его́ пятьдеся́тъ дидра́хмъ сребра́ вѣ́сомъ святы́мъ,
же́нска же по́лу да бу́детъ цѣна́ три́десять дидра́хмъ:
а́ще же от­ пяти́ лѣ́тъ до два́десяти лѣ́тъ, да бу́детъ цѣна́ му́жеску по́лу два́десять дидра́хмъ, же́нску же по́лу де́сять дидра́хмъ:
от­ ме́сяца же еди́наго до пяти́ лѣ́тъ, да бу́детъ цѣна́ му́жеска по́лу пя́ть дидра́хмъ сребра́, же́нска же по́лу три́ дидра́хмы сребра́:
а́ще же от­ шести́десяти лѣ́тъ и вы́шше, а́ще у́бо му́жескъ по́лъ бу́детъ, да бу́детъ цѣна́ его́ пять­на́­де­сять дидра́хмъ сребра́, а́ще же же́нскъ по́лъ, де́сять дидра́хмъ.
А́ще же убо́гъ бу́детъ цѣно́ю сво­е́ю, да ста́нетъ предъ жерце́мъ, и да оцѣни́тъ его́ жре́цъ: я́коже мо́жетъ рука́ обѣща́в­шагося, та́ко оцѣни́тъ его́ жре́цъ.
А́ще же от­ ското́въ при­­носи́мыхъ от­ ни́хъ да́ръ Го́споду, и́же а́ще да́стъ от­ си́хъ Го́споду, бу́детъ свято.
Да не премѣни́тъ добра́ злы́мъ, ниже́ зла́ до́брымъ: а́ще же измѣня́я измѣни́тъ о́ный ско́тъ ското́мъ, да бу́детъ и то́й и премѣне́нiе свя́та.
А́ще же вся́къ ско́тъ нечи́стъ, от­ ни́хже не при­­но́сит­ся да́ръ Го́споду, да поста́витъ скота́ предъ жерце́мъ,
и оцѣни́тъ его́ жре́цъ между́ до́брымъ и между́ злы́мъ: и я́коже оцѣни́тъ его́ жре́цъ, та́ко да бу́детъ.
А́ще же искупу́я иску́питъ его́, да при­­ложи́тъ пя́тую ча́сть къ цѣнѣ́ его́.
И человѣ́къ, и́же а́ще освяти́тъ до́мъ сво́й свя́тъ Го́споду, и оцѣни́тъ его́ жре́цъ между́ до́брымъ и между́ злы́мъ: я́коже оцѣни́тъ его́ жре́цъ, та́ко да ста́нетъ.
А́ще же освяти́вый его́ иску́питъ до́мъ сво́й, да при­­ложи́тъ къ сему́ пя́тую ча́сть сребра́ цѣны́ его́, и бу́детъ ему́.
А́ще же от­ ни́въ одержа́нiя сво­его́ освяти́тъ человѣ́къ Го́споду, и да бу́детъ цѣна́ его́ по сѣ́янiю его́, за спу́дъ ячме́ня пятьдеся́тъ дидра́хмъ сребра́.
А́ще же от­ лѣ́та оставле́нiя освяти́тъ ни́ву свою́, по цѣнѣ́ ея́ да ста́нетъ.
А́ще же напослѣ́докъ по оставле́нiи освяти́тъ ни́ву свою́, да при­­чте́тъ ему́ сребро́ жре́цъ къ лѣ́томъ оста́в­шымся да́же до лѣ́та оставле́нiя, и отъ­и́мет­ся от­ цѣны́ его́
А́ще же иску́питъ ни́ву освяти́вый ю́, да при­­ложи́тъ пя́тую ча́сть сребра́ къ цѣнѣ́ ея́, и да бу́детъ ему́.
А́ще же не иску́питъ ни́вы, и от­да́стъ ни́ву человѣ́ку ино́му, не ктому́ да иску́питъ ю́:
но да бу́детъ ни́ва мину́в­шу лѣ́ту оставле́нiя, свята́ хва́лна Го́споду, я́коже земля́ от­луче́ная: жерцу́ да бу́детъ во одержа́нiе его́.
А́ще же от­ ни́вы, ю́же стяжа́, я́же нѣ́сть от­ села́ одержа́нiя его́, освяти́тъ Го́споду,
да сочте́тъ ему́ жре́цъ оста́нокъ цѣны́ от­ лѣ́та оставле́нiя, и да от­да́стъ цѣ́ну въ то́й де́нь свя́ту Го́споду:
и въ лѣ́то оставле́нiя да от­да́ст­ся ни́ва человѣ́ку, от­ него́же при­­тяжа́ ю́, его́же бѣ́ одержа́нiе земли́.
И вся́ка цѣна́ да бу́детъ вѣ́сами святы́ми, два́десять пѣ́нязей бу́детъ дидра́хма.
И вся́къ пе́рвенецъ, и́же а́ще роди́т­ся въ скотѣ́ тво­е́мъ, да бу́детъ Го́споду, и да не освяти́тъ его́ никто́же: а́ще теле́цъ, а́ще овча́, Го́споду е́сть.
А́ще же от­ четвероно́жныхъ нечи́стыхъ, да премѣни́тъ по цѣнѣ́ его́, и да при­­ложи́тъ пя́тую ча́сть его́ къ сему́, и да бу́детъ ему́: а́ще же не иску́пит­ся, да прода́ст­ся по цѣнѣ́ его́.
Вся́къ же обѣ́тъ, его́же а́ще обѣща́етъ человѣ́къ Го́споду от­ всѣ́хъ, ели́ка ему́ су́ть, от­ человѣ́ка да́же до скота́, и от­ ни́въ одержа́нiя его́, не прода́ст­ся, ниже́ иску́пит­ся вся́кiй обѣ́тъ свя́тъ святы́хъ бу́детъ Го́споду.
И вся́къ обѣ́тъ, и́же а́ще обѣща́нъ бу́детъ от­ человѣ́къ, не иску́пит­ся, но сме́ртiю да умертви́т­ся.
Вся́ка десяти́на земли́, от­ сѣ́мене земна́го и от­ плода́ древя́наго Го́споду е́сть, свято Го́споду.
А́ще же искупу́я иску́питъ человѣ́къ десяти́ну свою́, пя́тую ча́сть его́ да при­­ложи́тъ къ нему́, и да бу́детъ ему́.
И вся́ка десяти́на воло́въ и ове́цъ, и вся́ко, е́же а́ще прiи́детъ въ число́ подъ же́злъ деся́тое, бу́детъ свято Го́споду.
Не премѣни́ши до́браго злы́мъ, ниже́ до́брымъ зла́го: а́ще же премѣня́я премѣни́ши е́, то́ и премѣне́нiе его́ бу́детъ свято, да не иску́пит­ся,
Сiя́ су́ть за́повѣди, я́же заповѣ́да Госпо́дь Моисе́ю къ сыно́мъ Изра́илевымъ на горѣ́ Сина́йстѣй.

Коне́цъ кни́зѣ тре́тiей Моисе́овѣ: и́мать въ себѣ́ гла́въ 27.
Now the LORD called to Moses, and spoke to him from the tabernacle of meeting, saying,
«Speak to the children of Israel, and say to them: «When any one of you brings an offering to the LORD, you shall bring your offering of the livestock--of the herd and of the flock.
«If his offering is a burnt sacrifice of the herd, let him offer a male without blemish; he shall offer it of his own free will at the door of the tabernacle of meeting before the LORD.
Then he shall put his hand on the head of the burnt offering, and it will be accepted on his behalf to make atonement for him.
He shall kill the bull before the LORD; and the priests, Aarońs sons, shall bring the blood and sprinkle the blood all around on the altar that is by the door of the tabernacle of meeting.
And he shall skin the burnt offering and cut it into its pieces.
The sons of Aaron the priest shall put fire on the altar, and lay the wood in order on the fire.
Then the priests, Aarońs sons, shall lay the parts, the head, and the fat in order on the wood that is on the fire upon the altar;
but he shall wash its entrails and its legs with water. And the priest shall burn all on the altar as a burnt sacrifice, an offering made by fire, a sweet aroma to the LORD.
«If his offering is of the flocks--of the sheep or of the goats--as a burnt sacrifice, he shall bring a male without blemish.
He shall kill it on the north side of the altar before the LORD; and the priests, Aarońs sons, shall sprinkle its blood all around on the altar.
And he shall cut it into its pieces, with its head and its fat; and the priest shall lay them in order on the wood that is on the fire upon the altar;
but he shall wash the entrails and the legs with water. Then the priest shall bring it all and burn it on the altar; it is a burnt sacrifice, an offering made by fire, a sweet aroma to the LORD.
«And if the burnt sacrifice of his offering to the LORD is of birds, then he shall bring his offering of turtledoves or young pigeons.
The priest shall bring it to the altar, wring off its head, and burn it on the altar; its blood shall be drained out at the side of the altar.
And he shall remove its crop with its feathers and cast it beside the altar on the east side, into the place for ashes.
Then he shall split it at its wings, but shall not divide it completely; and the priest shall burn it on the altar, on the wood that is on the fire. It is a burnt sacrifice, an offering made by fire, a sweet aroma to the LORD.
«When anyone offers a grain offering to the LORD, his offering shall be of fine flour. And he shall pour oil on it, and put frankincense on it.
He shall bring it to Aarońs sons, the priests, one of whom shall take from it his handful of fine flour and oil with all the frankincense. And the priest shall burn it as a memorial on the altar, an offering made by fire, a sweet aroma to the LORD.
The rest of the grain offering shall be Aarońs and his sonś. It is most holy of the offerings to the LORD made by fire.
«And if you bring as an offering a grain offering baked in the oven, it shall be unleavened cakes of fine flour mixed with oil, or unleavened wafers anointed with oil.
But if your offering is a grain offering baked in a pan, it shall be of fine flour, unleavened, mixed with oil.
You shall break it in pieces and pour oil on it; it is a grain offering.
«If your offering is a grain offering baked in a covered pan, it shall be made of fine flour with oil.
You shall bring the grain offering that is made of these things to the LORD. And when it is presented to the priest, he shall bring it to the altar.
Then the priest shall take from the grain offering a memorial portion, and burn it on the altar. It is an offering made by fire, a sweet aroma to the LORD.
And what is left of the grain offering shall be Aarońs and his sonś. It is most holy of the offerings to the LORD made by fire.
«No grain offering which you bring to the LORD shall be made with leaven, for you shall burn no leaven nor any honey in any offering to the LORD made by fire.
As for the offering of the firstfruits, you shall offer them to the LORD, but they shall not be burned on the altar for a sweet aroma.
And every offering of your grain offering you shall season with salt; you shall not allow the salt of the covenant of your God to be lacking from your grain offering. With all your offerings you shall offer salt.
«If you offer a grain offering of your firstfruits to the LORD, you shall offer for the grain offering of your firstfruits green heads of grain roasted on the fire, grain beaten from full heads.
And you shall put oil on it, and lay frankincense on it. It is a grain offering.
Then the priest shall burn the memorial portion: part of its beaten grain and part of its oil, with all the frankincense, as an offering made by fire to the LORD.
«When his offering is a sacrifice of a peace offering, if he offers it of the herd, whether male or female, he shall offer it without blemish before the LORD.
And he shall lay his hand on the head of his offering, and kill it at the door of the tabernacle of meeting; and Aarońs sons, the priests, shall sprinkle the blood all around on the altar.
Then he shall offer from the sacrifice of the peace offering an offering made by fire to the LORD. The fat that covers the entrails and all the fat that is on the entrails,
the two kidneys and the fat that is on them by the flanks, and the fatty lobe attached to the liver above the kidneys, he shall remove;
and Aarońs sons shall burn it on the altar upon the burnt sacrifice, which is on the wood that is on the fire, as an offering made by fire, a sweet aroma to the LORD.
«If his offering as a sacrifice of a peace offering to the LORD is of the flock, whether male or female, he shall offer it without blemish.
If he offers a lamb as his offering, then he shall offer it before the LORD.
And he shall lay his hand on the head of his offering, and kill it before the tabernacle of meeting; and Aarońs sons shall sprinkle its blood all around on the altar.
«Then he shall offer from the sacrifice of the peace offering, as an offering made by fire to the LORD, its fat and the whole fat tail which he shall remove close to the backbone. And the fat that covers the entrails and all the fat that is on the entrails,
the two kidneys and the fat that is on them by the flanks, and the fatty lobe attached to the liver above the kidneys, he shall remove;
and the priest shall burn them on the altar as food, an offering made by fire to the LORD.
«And if his offering is a goat, then he shall offer it before the LORD.
He shall lay his hand on its head and kill it before the tabernacle of meeting; and the sons of Aaron shall sprinkle its blood all around on the altar.
Then he shall offer from it his offering, as an offering made by fire to the LORD. The fat that covers the entrails and all the fat that is on the entrails,
the two kidneys and the fat that is on them by the flanks, and the fatty lobe attached to the liver above the kidneys, he shall remove;
and the priest shall burn them on the altar as food, an offering made by fire for a sweet aroma; all the fat is the LORD́s.
«This shall be a perpetual statute throughout your generations in all your dwellings: you shall eat neither fat nor blood.»́
Now the LORD spoke to Moses, saying,
«Speak to the children of Israel, saying: «If a person sins unintentionally against any of the commandments of the LORD in anything which ought not to be done, and does any of them,
if the anointed priest sins, bringing guilt on the people, then let him offer to the LORD for his sin which he has sinned a young bull without blemish as a sin offering.
He shall bring the bull to the door of the tabernacle of meeting before the LORD, lay his hand on the bulĺs head, and kill the bull before the LORD.
Then the anointed priest shall take some of the bulĺs blood and bring it to the tabernacle of meeting.
The priest shall dip his finger in the blood and sprinkle some of the blood seven times before the LORD, in front of the veil of the sanctuary.
And the priest shall put some of the blood on the horns of the altar of sweet incense before the LORD, which is in the tabernacle of meeting; and he shall pour the remaining blood of the bull at the base of the altar of the burnt offering, which is at the door of the tabernacle of meeting.
He shall take from it all the fat of the bull as the sin offering. The fat that covers the entrails and all the fat which is on the entrails,
the two kidneys and the fat that is on them by the flanks, and the fatty lobe attached to the liver above the kidneys, he shall remove,
as it was taken from the bull of the sacrifice of the peace offering; and the priest shall burn them on the altar of the burnt offering.
But the bulĺs hide and all its flesh, with its head and legs, its entrails and offal--
the whole bull he shall carry outside the camp to a clean place, where the ashes are poured out, and burn it on wood with fire; where the ashes are poured out it shall be burned.
«Now if the whole congregation of Israel sins unintentionally, and the thing is hidden from the eyes of the assembly, and they have done something against any of the commandments of the LORD in anything which should not be done, and are guilty;
when the sin which they have committed becomes known, then the assembly shall offer a young bull for the sin, and bring it before the tabernacle of meeting.
And the elders of the congregation shall lay their hands on the head of the bull before the LORD. Then the bull shall be killed before the LORD.
The anointed priest shall bring some of the bulĺs blood to the tabernacle of meeting.
Then the priest shall dip his finger in the blood and sprinkle it seven times before the LORD, in front of the veil.
And he shall put some of the blood on the horns of the altar which is before the LORD, which is in the tabernacle of meeting; and he shall pour the remaining blood at the base of the altar of burnt offering, which is at the door of the tabernacle of meeting.
He shall take all the fat from it and burn it on the altar.
And he shall do with the bull as he did with the bull as a sin offering; thus he shall do with it. So the priest shall make atonement for them, and it shall be forgiven them.
Then he shall carry the bull outside the camp, and burn it as he burned the first bull. It is a sin offering for the assembly.
«When a ruler has sinned, and done something unintentionally against any of the commandments of the LORD his God in anything which should not be done, and is guilty,
or if his sin which he has committed comes to his knowledge, he shall bring as his offering a kid of the goats, a male without blemish.
And he shall lay his hand on the head of the goat, and kill it at the place where they kill the burnt offering before the LORD. It is a sin offering.
The priest shall take some of the blood of the sin offering with his finger, put it on the horns of the altar of burnt offering, and pour its blood at the base of the altar of burnt offering.
And he shall burn all its fat on the altar, like the fat of the sacrifice of the peace offering. So the priest shall make atonement for him concerning his sin, and it shall be forgiven him.
«If anyone of the common people sins unintentionally by doing something against any of the commandments of the LORD in anything which ought not to be done, and is guilty,
or if his sin which he has committed comes to his knowledge, then he shall bring as his offering a kid of the goats, a female without blemish, for his sin which he has committed.
And he shall lay his hand on the head of the sin offering, and kill the sin offering at the place of the burnt offering.
Then the priest shall take some of its blood with his finger, put it on the horns of the altar of burnt offering, and pour all the remaining blood at the base of the altar.
He shall remove all its fat, as fat is removed from the sacrifice of the peace offering; and the priest shall burn it on the altar for a sweet aroma to the LORD. So the priest shall make atonement for him, and it shall be forgiven him.
«If he brings a lamb as his sin offering, he shall bring a female without blemish.
Then he shall lay his hand on the head of the sin offering, and kill it as a sin offering at the place where they kill the burnt offering.
The priest shall take some of the blood of the sin offering with his finger, put it on the horns of the altar of burnt offering, and pour all the remaining blood at the base of the altar.
He shall remove all its fat, as the fat of the lamb is removed from the sacrifice of the peace offering. Then the priest shall burn it on the altar, according to the offerings made by fire to the LORD. So the priest shall make atonement for his sin that he has committed, and it shall be forgiven him.
«If a person sins in hearing the utterance of an oath, and is a witness, whether he has seen or known of the matter--if he does not tell it, he bears guilt.
«Or if a person touches any unclean thing, whether it is the carcass of an unclean beast, or the carcass of unclean livestock, or the carcass of unclean creeping things, and he is unaware of it, he also shall be unclean and guilty.
Or if he touches human uncleanness--whatever uncleanness with which a man may be defiled, and he is unaware of it--when he realizes it, then he shall be guilty.
«Or if a person swears, speaking thoughtlessly with his lips to do evil or to do good, whatever it is that a man may pronounce by an oath, and he is unaware of it--when he realizes it, then he shall be guilty in any of these matters.
«And it shall be, when he is guilty in any of these matters, that he shall confess that he has sinned in that thing;
and he shall bring his trespass offering to the LORD for his sin which he has committed, a female from the flock, a lamb or a kid of the goats as a sin offering. So the priest shall make atonement for him concerning his sin.
«If he is not able to bring a lamb, then he shall bring to the LORD, for his trespass which he has committed, two turtledoves or two young pigeons: one as a sin offering and the other as a burnt offering.
And he shall bring them to the priest, who shall offer that which is for the sin offering first, and wring off its head from its neck, but shall not divide it completely.
Then he shall sprinkle some of the blood of the sin offering on the side of the altar, and the rest of the blood shall be drained out at the base of the altar. It is a sin offering.
And he shall offer the second as a burnt offering according to the prescribed manner. So the priest shall make atonement on his behalf for his sin which he has committed, and it shall be forgiven him.
«But if he is not able to bring two turtledoves or two young pigeons, then he who sinned shall bring for his offering one-tenth of an ephah of fine flour as a sin offering. He shall put no oil on it, nor shall he put frankincense on it, for it is a sin offering.
Then he shall bring it to the priest, and the priest shall take his handful of it as a memorial portion, and burn it on the altar according to the offerings made by fire to the LORD. It is a sin offering.
The priest shall make atonement for him, for his sin that he has committed in any of these matters; and it shall be forgiven him. The rest shall be the priest́s as a grain offering.»́
Then the LORD spoke to Moses, saying:
«If a person commits a trespass, and sins unintentionally in regard to the holy things of the LORD, then he shall bring to the LORD as his trespass offering a ram without blemish from the flocks, with your valuation in shekels of silver according to the shekel of the sanctuary, as a trespass offering.
And he shall make restitution for the harm that he has done in regard to the holy thing, and shall add one-fifth to it and give it to the priest. So the priest shall make atonement for him with the ram of the trespass offering, and it shall be forgiven him.
«If a person sins, and commits any of these things which are forbidden to be done by the commandments of the LORD, though he does not know it, yet he is guilty and shall bear his iniquity.
And he shall bring to the priest a ram without blemish from the flock, with your valuation, as a trespass offering. So the priest shall make atonement for him regarding his ignorance in which he erred and did not know it, and it shall be forgiven him.
It is a trespass offering; he has certainly trespassed against the LORD.»
And the LORD spoke to Moses, saying:
«If a person sins and commits a trespass against the LORD by lying to his neighbor about what was delivered to him for safekeeping, or about a pledge, or about a robbery, or if he has extorted from his neighbor,
or if he has found what was lost and lies concerning it, and swears falsely--in any one of these things that a man may do in which he sins:
then it shall be, because he has sinned and is guilty, that he shall restore what he has stolen, or the thing which he has extorted, or what was delivered to him for safekeeping, or the lost thing which he found,
or all that about which he has sworn falsely. He shall restore its full value, add one-fifth more to it, and give it to whomever it belongs, on the day of his trespass offering.
And he shall bring his trespass offering to the LORD, a ram without blemish from the flock, with your valuation, as a trespass offering, to the priest.
So the priest shall make atonement for him before the LORD, and he shall be forgiven for any one of these things that he may have done in which he trespasses.»
Then the LORD spoke to Moses, saying,
«Command Aaron and his sons, saying, «This is the law of the burnt offering: The burnt offering shall be on the hearth upon the altar all night until morning, and the fire of the altar shall be kept burning on it.
And the priest shall put on his linen garment, and his linen trousers he shall put on his body, and take up the ashes of the burnt offering which the fire has consumed on the altar, and he shall put them beside the altar.
Then he shall take off his garments, put on other garments, and carry the ashes outside the camp to a clean place.
And the fire on the altar shall be kept burning on it; it shall not be put out. And the priest shall burn wood on it every morning, and lay the burnt offering in order on it; and he shall burn on it the fat of the peace offerings.
A fire shall always be burning on the altar; it shall never go out.
«This is the law of the grain offering: The sons of Aaron shall offer it on the altar before the LORD.
He shall take from it his handful of the fine flour of the grain offering, with its oil, and all the frankincense which is on the grain offering, and shall burn it on the altar for a sweet aroma, as a memorial to the LORD.
And the remainder of it Aaron and his sons shall eat; with unleavened bread it shall be eaten in a holy place; in the court of the tabernacle of meeting they shall eat it.
It shall not be baked with leaven. I have given it as their portion of My offerings made by fire; it is most holy, like the sin offering and the trespass offering.
All the males among the children of Aaron may eat it. It shall be a statute forever in your generations concerning the offerings made by fire to the LORD. Everyone who touches them must be holy.»́
And the LORD spoke to Moses, saying,
«This is the offering of Aaron and his sons, which they shall offer to the LORD, beginning on the day when he is anointed: one-tenth of an ephah of fine flour as a daily grain offering, half of it in the morning and half of it at night.
It shall be made in a pan with oil. When it is mixed, you shall bring it in. The baked pieces of the grain offering you shall offer for a sweet aroma to the LORD.
The priest from among his sons, who is anointed in his place, shall offer it. It is a statute forever to the LORD. It shall be wholly burned.
For every grain offering for the priest shall be wholly burned. It shall not be eaten.»
Also the LORD spoke to Moses, saying,
«Speak to Aaron and to his sons, saying, «This is the law of the sin offering: In the place where the burnt offering is killed, the sin offering shall be killed before the LORD. It is most holy.
The priest who offers it for sin shall eat it. In a holy place it shall be eaten, in the court of the tabernacle of meeting.
Everyone who touches its flesh must be holy. And when its blood is sprinkled on any garment, you shall wash that on which it was sprinkled, in a holy place.
But the earthen vessel in which it is boiled shall be broken. And if it is boiled in a bronze pot, it shall be both scoured and rinsed in water.
All the males among the priests may eat it. It is most holy.
But no sin offering from which any of the blood is brought into the tabernacle of meeting, to make atonement in the holy place, shall be eaten. It shall be burned in the fire.
«Likewise this is the law of the trespass offering (it is most holy):
In the place where they kill the burnt offering they shall kill the trespass offering. And its blood he shall sprinkle all around on the altar.
And he shall offer from it all its fat. The fat tail and the fat that covers the entrails,
the two kidneys and the fat that is on them by the flanks, and the fatty lobe attached to the liver above the kidneys, he shall remove;
and the priest shall burn them on the altar as an offering made by fire to the LORD. It is a trespass offering.
Every male among the priests may eat it. It shall be eaten in a holy place. It is most holy.
The trespass offering is like the sin offering; there is one law for them both: the priest who makes atonement with it shall have it.
And the priest who offers anyonés burnt offering, that priest shall have for himself the skin of the burnt offering which he has offered.
Also every grain offering that is baked in the oven and all that is prepared in the covered pan, or in a pan, shall be the priest́s who offers it.
Every grain offering, whether mixed with oil or dry, shall belong to all the sons of Aaron, to one as much as the other.
«This is the law of the sacrifice of peace offerings which he shall offer to the LORD:
If he offers it for a thanksgiving, then he shall offer, with the sacrifice of thanksgiving, unleavened cakes mixed with oil, unleavened wafers anointed with oil, or cakes of blended flour mixed with oil.
Besides the cakes, as his offering he shall offer leavened bread with the sacrifice of thanksgiving of his peace offering.
And from it he shall offer one cake from each offering as a heave offering to the LORD. It shall belong to the priest who sprinkles the blood of the peace offering.
«The flesh of the sacrifice of his peace offering for thanksgiving shall be eaten the same day it is offered. He shall not leave any of it until morning.
But if the sacrifice of his offering is a vow or a voluntary offering, it shall be eaten the same day that he offers his sacrifice; but on the next day the remainder of it also may be eaten;
the remainder of the flesh of the sacrifice on the third day must be burned with fire.
And if any of the flesh of the sacrifice of his peace offering is eaten at all on the third day, it shall not be accepted, nor shall it be imputed to him; it shall be an abomination to him who offers it, and the person who eats of it shall bear guilt.
«The flesh that touches any unclean thing shall not be eaten. It shall be burned with fire. And as for the clean flesh, all who are clean may eat of it.
But the person who eats the flesh of the sacrifice of the peace offering that belongs to the LORD, while he is unclean, that person shall be cut off from his people.
Moreover the person who touches any unclean thing, such as human uncleanness, an unclean animal, or any abominable unclean thing, and who eats the flesh of the sacrifice of the peace offering that belongs to the LORD, that person shall be cut off from his people.»́
And the LORD spoke to Moses, saying,
«Speak to the children of Israel, saying: «You shall not eat any fat, of ox or sheep or goat.
And the fat of an animal that dies naturally, and the fat of what is torn by wild beasts, may be used in any other way; but you shall by no means eat it.
For whoever eats the fat of the animal of which men offer an offering made by fire to the LORD, the person who eats it shall be cut off from his people.
Moreover you shall not eat any blood in any of your dwellings, whether of bird or beast.
Whoever eats any blood, that person shall be cut off from his people.»́
Then the LORD spoke to Moses, saying,
«Speak to the children of Israel, saying: «He who offers the sacrifice of his peace offering to the LORD shall bring his offering to the LORD from the sacrifice of his peace offering.
His own hands shall bring the offerings made by fire to the LORD. The fat with the breast he shall bring, that the breast may be waved as a wave offering before the LORD.
And the priest shall burn the fat on the altar, but the breast shall be Aarońs and his sonś.
Also the right thigh you shall give to the priest as a heave offering from the sacrifices of your peace offerings.
He among the sons of Aaron, who offers the blood of the peace offering and the fat, shall have the right thigh for his part.
For the breast of the wave offering and the thigh of the heave offering I have taken from the children of Israel, from the sacrifices of their peace offerings, and I have given them to Aaron the priest and to his sons from the children of Israel by a statute forever.»́
This is the consecrated portion for Aaron and his sons, from the offerings made by fire to the LORD, on the day when Moses presented them to minister to the LORD as priests.
The LORD commanded this to be given to them by the children of Israel, on the day that He anointed them, by a statute forever throughout their generations.
This is the law of the burnt offering, the grain offering, the sin offering, the trespass offering, the consecrations, and the sacrifice of the peace offering,
which the LORD commanded Moses on Mount Sinai, on the day when He commanded the children of Israel to offer their offerings to the LORD in the Wilderness of Sinai.
And the LORD spoke to Moses, saying:
«Take Aaron and his sons with him, and the garments, the anointing oil, a bull as the sin offering, two rams, and a basket of unleavened bread;
and gather all the congregation together at the door of the tabernacle of meeting.»
So Moses did as the LORD commanded him. And the congregation was gathered together at the door of the tabernacle of meeting.
And Moses said to the congregation, «This is what the LORD commanded to be done.»
Then Moses brought Aaron and his sons and washed them with water.
And he put the tunic on him, girded him with the sash, clothed him with the robe, and put the ephod on him; and he girded him with the intricately woven band of the ephod, and with it tied the ephod on him.
Then he put the breastplate on him, and he put the Urim and the Thummim in the breastplate.
And he put the turban on his head. Also on the turban, on its front, he put the golden plate, the holy crown, as the LORD had commanded Moses.
Also Moses took the anointing oil, and anointed the tabernacle and all that was in it, and consecrated them.
He sprinkled some of it on the altar seven times, anointed the altar and all its utensils, and the laver and its base, to consecrate them.
And he poured some of the anointing oil on Aarońs head and anointed him, to consecrate him.
Then Moses brought Aarońs sons and put tunics on them, girded them with sashes, and put hats on them, as the LORD had commanded Moses.
And he brought the bull for the sin offering. Then Aaron and his sons laid their hands on the head of the bull for the sin offering,
and Moses killed it. Then he took the blood, and put some on the horns of the altar all around with his finger, and purified the altar. And he poured the blood at the base of the altar, and consecrated it, to make atonement for it.
Then he took all the fat that was on the entrails, the fatty lobe attached to the liver, and the two kidneys with their fat, and Moses burned them on the altar.
But the bull, its hide, its flesh, and its offal, he burned with fire outside the camp, as the LORD had commanded Moses.
Then he brought the ram as the burnt offering. And Aaron and his sons laid their hands on the head of the ram,
and Moses killed it. Then he sprinkled the blood all around on the altar.
And he cut the ram into pieces; and Moses burned the head, the pieces, and the fat.
Then he washed the entrails and the legs in water. And Moses burned the whole ram on the altar. It was a burnt sacrifice for a sweet aroma, an offering made by fire to the LORD, as the LORD had commanded Moses.
And he brought the second ram, the ram of consecration. Then Aaron and his sons laid their hands on the head of the ram,
and Moses killed it. Also he took some of its blood and put it on the tip of Aarońs right ear, on the thumb of his right hand, and on the big toe of his right foot.
Then he brought Aarońs sons. And Moses put some of the blood on the tips of their right ears, on the thumbs of their right hands, and on the big toes of their right feet. And Moses sprinkled the blood all around on the altar.
Then he took the fat and the fat tail, all the fat that was on the entrails, the fatty lobe attached to the liver, the two kidneys and their fat, and the right thigh;
and from the basket of unleavened bread that was before the LORD he took one unleavened cake, a cake of bread anointed with oil, and one wafer, and put them on the fat and on the right thigh;
and he put all these in Aarońs hands and in his sonś hands, and waved them as a wave offering before the LORD.
Then Moses took them from their hands and burned them on the altar, on the burnt offering. They were consecration offerings for a sweet aroma. That was an offering made by fire to the LORD.
And Moses took the breast and waved it as a wave offering before the LORD. It was Moseś part of the ram of consecration, as the LORD had commanded Moses.
Then Moses took some of the anointing oil and some of the blood which was on the altar, and sprinkled it on Aaron, on his garments, on his sons, and on the garments of his sons with him; and he consecrated Aaron, his garments, his sons, and the garments of his sons with him.
And Moses said to Aaron and his sons, «Boil the flesh at the door of the tabernacle of meeting, and eat it there with the bread that is in the basket of consecration offerings, as I commanded, saying, «Aaron and his sons shall eat it.́
What remains of the flesh and of the bread you shall burn with fire.
And you shall not go outside the door of the tabernacle of meeting for seven days, until the days of your consecration are ended. For seven days he shall consecrate you.
As he has done this day, so the LORD has commanded to do, to make atonement for you.
Therefore you shall stay at the door of the tabernacle of meeting day and night for seven days, and keep the charge of the LORD, so that you may not die; for so I have been commanded.»
So Aaron and his sons did all the things that the LORD had commanded by the hand of Moses.
It came to pass on the eighth day that Moses called Aaron and his sons and the elders of Israel.
And he said to Aaron, «Take for yourself a young bull as a sin offering and a ram as a burnt offering, without blemish, and offer them before the LORD.
And to the children of Israel you shall speak, saying, «Take a kid of the goats as a sin offering, and a calf and a lamb, both of the first year, without blemish, as a burnt offering,
also a bull and a ram as peace offerings, to sacrifice before the LORD, and a grain offering mixed with oil; for today the LORD will appear to you.»́
So they brought what Moses commanded before the tabernacle of meeting. And all the congregation drew near and stood before the LORD.
Then Moses said, «This is the thing which the LORD commanded you to do, and the glory of the LORD will appear to you.»
And Moses said to Aaron, «Go to the altar, offer your sin offering and your burnt offering, and make atonement for yourself and for the people. Offer the offering of the people, and make atonement for them, as the LORD commanded.»
Aaron therefore went to the altar and killed the calf of the sin offering, which was for himself.
Then the sons of Aaron brought the blood to him. And he dipped his finger in the blood, put it on the horns of the altar, and poured the blood at the base of the altar.
But the fat, the kidneys, and the fatty lobe from the liver of the sin offering he burned on the altar, as the LORD had commanded Moses.
The flesh and the hide he burned with fire outside the camp.
And he killed the burnt offering; and Aarońs sons presented to him the blood, which he sprinkled all around on the altar.
Then they presented the burnt offering to him, with its pieces and head, and he burned them on the altar.
And he washed the entrails and the legs, and burned them with the burnt offering on the altar.
Then he brought the peoplés offering, and took the goat, which was the sin offering for the people, and killed it and offered it for sin, like the first one.
And he brought the burnt offering and offered it according to the prescribed manner.
Then he brought the grain offering, took a handful of it, and burned it on the altar, besides the burnt sacrifice of the morning.
He also killed the bull and the ram as sacrifices of peace offerings, which were for the people. And Aarońs sons presented to him the blood, which he sprinkled all around on the altar,
and the fat from the bull and the ram--the fatty tail, what covers the entrails and the kidneys, and the fatty lobe attached to the liver;
and they put the fat on the breasts. Then he burned the fat on the altar;
but the breasts and the right thigh Aaron waved as a wave offering before the LORD, as Moses had commanded.
Then Aaron lifted his hand toward the people, blessed them, and came down from offering the sin offering, the burnt offering, and peace offerings.
And Moses and Aaron went into the tabernacle of meeting, and came out and blessed the people. Then the glory of the LORD appeared to all the people,
and fire came out from before the LORD and consumed the burnt offering and the fat on the altar. When all the people saw it, they shouted and fell on their faces.
Then Nadab and Abihu, the sons of Aaron, each took his censer and put fire in it, put incense on it, and offered profane fire before the LORD, which He had not commanded them.
So fire went out from the LORD and devoured them, and they died before the LORD.
And Moses said to Aaron, «This is what the LORD spoke, saying: «By those who come near Me I must be regarded as holy; And before all the people I must be glorified.»́ So Aaron held his peace.
Then Moses called Mishael and Elzaphan, the sons of Uzziel the uncle of Aaron, and said to them, «Come near, carry your brethren from before the sanctuary out of the camp.»
So they went near and carried them by their tunics out of the camp, as Moses had said.
And Moses said to Aaron, and to Eleazar and Ithamar, his sons, «Do not uncover your heads nor tear your clothes, lest you die, and wrath come upon all the people. But let your brethren, the whole house of Israel, bewail the burning which the LORD has kindled.
You shall not go out from the door of the tabernacle of meeting, lest you die, for the anointing oil of the LORD is upon you.» And they did according to the word of Moses.
Then the LORD spoke to Aaron, saying:
«Do not drink wine or intoxicating drink, you, nor your sons with you, when you go into the tabernacle of meeting, lest you die. It shall be a statute forever throughout your generations,
that you may distinguish between holy and unholy, and between unclean and clean,
and that you may teach the children of Israel all the statutes which the LORD has spoken to them by the hand of Moses.»
And Moses spoke to Aaron, and to Eleazar and Ithamar, his sons who were left: «Take the grain offering that remains of the offerings made by fire to the LORD, and eat it without leaven beside the altar; for it is most holy.
You shall eat it in a holy place, because it is your due and your sonś due, of the sacrifices made by fire to the LORD; for so I have been commanded.
The breast of the wave offering and the thigh of the heave offering you shall eat in a clean place, you, your sons, and your daughters with you; for they are your due and your sonś due, which are given from the sacrifices of peace offerings of the children of Israel.
The thigh of the heave offering and the breast of the wave offering they shall bring with the offerings of fat made by fire, to offer as a wave offering before the LORD. And it shall be yours and your sonś with you, by a statute forever, as the LORD has commanded.»
Then Moses made careful inquiry about the goat of the sin offering, and there it was--burned up. And he was angry with Eleazar and Ithamar, the sons of Aaron who were left, saying,
«Why have you not eaten the sin offering in a holy place, since it is most holy, and God has given it to you to bear the guilt of the congregation, to make atonement for them before the LORD?
See! Its blood was not brought inside the holy place; indeed you should have eaten it in a holy place, as I commanded.»
And Aaron said to Moses, «Look, this day they have offered their sin offering and their burnt offering before the LORD, and such things have befallen me! If I had eaten the sin offering today, would it have been accepted in the sight of the LORD?»
So when Moses heard that, he was content.
Now the LORD spoke to Moses and Aaron, saying to them,
«Speak to the children of Israel, saying, «These are the animals which you may eat among all the animals that are on the earth:
Among the animals, whatever divides the hoof, having cloven hooves and chewing the cud--that you may eat.
Nevertheless these you shall not eat among those that chew the cud or those that have cloven hooves: the camel, because it chews the cud but does not have cloven hooves, is unclean to you;
the rock hyrax, because it chews the cud but does not have cloven hooves, is unclean to you;
the hare, because it chews the cud but does not have cloven hooves, is unclean to you;
and the swine, though it divides the hoof, having cloven hooves, yet does not chew the cud, is unclean to you.
Their flesh you shall not eat, and their carcasses you shall not touch. They are unclean to you.
«These you may eat of all that are in the water: whatever in the water has fins and scales, whether in the seas or in the rivers--that you may eat.
But all in the seas or in the rivers that do not have fins and scales, all that move in the water or any living thing which is in the water, they are an abomination to you.
They shall be an abomination to you; you shall not eat their flesh, but you shall regard their carcasses as an abomination.
Whatever in the water does not have fins or scales--that shall be an abomination to you.
«And these you shall regard as an abomination among the birds; they shall not be eaten, they are an abomination: the eagle, the vulture, the buzzard,
the kite, and the falcon after its kind;
every raven after its kind,
the ostrich, the short-eared owl, the sea gull, and the hawk after its kind;
the little owl, the fisher owl, and the screech owl;
the white owl, the jackdaw, and the carrion vulture;
the stork, the heron after its kind, the hoopoe, and the bat.
«All flying insects that creep on all fours shall be an abomination to you.
Yet these you may eat of every flying insect that creeps on all fours: those which have jointed legs above their feet with which to leap on the earth.
These you may eat: the locust after its kind, the destroying locust after its kind, the cricket after its kind, and the grasshopper after its kind.
But all other flying insects which have four feet shall be an abomination to you.
«By these you shall become unclean; whoever touches the carcass of any of them shall be unclean until evening;
whoever carries part of the carcass of any of them shall wash his clothes and be unclean until evening:
The carcass of any animal which divides the foot, but is not cloven-hoofed or does not chew the cud, is unclean to you. Everyone who touches it shall be unclean.
And whatever goes on its paws, among all kinds of animals that go on all fours, those are unclean to you. Whoever touches any such carcass shall be unclean until evening.
Whoever carries any such carcass shall wash his clothes and be unclean until evening. It is unclean to you.
«These also shall be unclean to you among the creeping things that creep on the earth: the mole, the mouse, and the large lizard after its kind;
the gecko, the monitor lizard, the sand reptile, the sand lizard, and the chameleon.
These are unclean to you among all that creep. Whoever touches them when they are dead shall be unclean until evening.
Anything on which any of them falls, when they are dead shall be unclean, whether it is any item of wood or clothing or skin or sack, whatever item it is, in which any work is done, it must be put in water. And it shall be unclean until evening; then it shall be clean.
Any earthen vessel into which any of them falls you shall break; and whatever is in it shall be unclean:
in such a vessel, any edible food upon which water falls becomes unclean, and any drink that may be drunk from it becomes unclean.
And everything on which a part of any such carcass falls shall be unclean; whether it is an oven or cooking stove, it shall be broken down; for they are unclean, and shall be unclean to you.
Nevertheless a spring or a cistern, in which there is plenty of water, shall be clean, but whatever touches any such carcass becomes unclean.
And if a part of any such carcass falls on any planting seed which is to be sown, it remains clean.
But if water is put on the seed, and if a part of any such carcass falls on it, it becomes unclean to you.
«And if any animal which you may eat dies, he who touches its carcass shall be unclean until evening.
He who eats of its carcass shall wash his clothes and be unclean until evening. He also who carries its carcass shall wash his clothes and be unclean until evening.
«And every creeping thing that creeps on the earth shall be an abomination. It shall not be eaten.
Whatever crawls on its belly, whatever goes on all fours, or whatever has many feet among all creeping things that creep on the earth--these you shall not eat, for they are an abomination.
You shall not make yourselves abominable with any creeping thing that creeps; nor shall you make yourselves unclean with them, lest you be defiled by them.
For I am the LORD your God. You shall therefore consecrate yourselves, and you shall be holy; for I am holy. Neither shall you defile yourselves with any creeping thing that creeps on the earth.
For I am the LORD who brings you up out of the land of Egypt, to be your God. You shall therefore be holy, for I am holy.
«This is the law of the animals and the birds and every living creature that moves in the waters, and of every creature that creeps on the earth,
to distinguish between the unclean and the clean, and between the animal that may be eaten and the animal that may not be eaten.»́
Then the LORD spoke to Moses, saying,
«Speak to the children of Israel, saying: «If a woman has conceived, and borne a male child, then she shall be unclean seven days; as in the days of her customary impurity she shall be unclean.
And on the eighth day the flesh of his foreskin shall be circumcised.
She shall then continue in the blood of her purification thirty-three days. She shall not touch any hallowed thing, nor come into the sanctuary until the days of her purification are fulfilled.
«But if she bears a female child, then she shall be unclean two weeks, as in her customary impurity, and she shall continue in the blood of her purification sixty-six days.
«When the days of her purification are fulfilled, whether for a son or a daughter, she shall bring to the priest a lamb of the first year as a burnt offering, and a young pigeon or a turtledove as a sin offering, to the door of the tabernacle of meeting.
Then he shall offer it before the LORD, and make atonement for her. And she shall be clean from the flow of her blood. This is the law for her who has borne a male or a female.
«And if she is not able to bring a lamb, then she may bring two turtledoves or two young pigeons--one as a burnt offering and the other as a sin offering. So the priest shall make atonement for her, and she will be clean.»́
And the LORD spoke to Moses and Aaron, saying:
«When a man has on the skin of his body a swelling, a scab, or a bright spot, and it becomes on the skin of his body like a leprous sore, then he shall be brought to Aaron the priest or to one of his sons the priests.
The priest shall examine the sore on the skin of the body; and if the hair on the sore has turned white, and the sore appears to be deeper than the skin of his body, it is a leprous sore. Then the priest shall examine him, and pronounce him unclean.
But if the bright spot is white on the skin of his body, and does not appear to be deeper than the skin, and its hair has not turned white, then the priest shall isolate the one who has the sore seven days.
And the priest shall examine him on the seventh day; and indeed if the sore appears to be as it was, and the sore has not spread on the skin, then the priest shall isolate him another seven days.
Then the priest shall examine him again on the seventh day; and indeed if the sore has faded, and the sore has not spread on the skin, then the priest shall pronounce him clean; it is only a scab, and he shall wash his clothes and be clean.
But if the scab should at all spread over the skin, after he has been seen by the priest for his cleansing, he shall be seen by the priest again.
And if the priest sees that the scab has indeed spread on the skin, then the priest shall pronounce him unclean. It is leprosy.
«When the leprous sore is on a person, then he shall be brought to the priest.
And the priest shall examine him; and indeed if the swelling on the skin is white, and it has turned the hair white, and there is a spot of raw flesh in the swelling,
it is an old leprosy on the skin of his body. The priest shall pronounce him unclean, and shall not isolate him, for he is unclean.
«And if leprosy breaks out all over the skin, and the leprosy covers all the skin of the one who has the sore, from his head to his foot, wherever the priest looks,
then the priest shall consider; and indeed if the leprosy has covered all his body, he shall pronounce him clean who has the sore. It has all turned white. He is clean.
But when raw flesh appears on him, he shall be unclean.
And the priest shall examine the raw flesh and pronounce him to be unclean; for the raw flesh is unclean. It is leprosy.
Or if the raw flesh changes and turns white again, he shall come to the priest.
And the priest shall examine him; and indeed if the sore has turned white, then the priest shall pronounce him clean who has the sore. He is clean.
«If the body develops a boil in the skin, and it is healed,
and in the place of the boil there comes a white swelling or a bright spot, reddish-white, then it shall be shown to the priest;
and if, when the priest sees it, it indeed appears deeper than the skin, and its hair has turned white, the priest shall pronounce him unclean. It is a leprous sore which has broken out of the boil.
But if the priest examines it, and indeed there are no white hairs in it, and it is not deeper than the skin, but has faded, then the priest shall isolate him seven days;
and if it should at all spread over the skin, then the priest shall pronounce him unclean. It is a leprous sore.
But if the bright spot stays in one place, and has not spread, it is the scar of the boil; and the priest shall pronounce him clean.
«Or if the body receives a burn on its skin by fire, and the raw flesh of the burn becomes a bright spot, reddish-white or white,
then the priest shall examine it; and indeed if the hair of the bright spot has turned white, and it appears deeper than the skin, it is leprosy broken out in the burn. Therefore the priest shall pronounce him unclean. It is a leprous sore.
But if the priest examines it, and indeed there are no white hairs in the bright spot, and it is not deeper than the skin, but has faded, then the priest shall isolate him seven days.
And the priest shall examine him on the seventh day. If it has at all spread over the skin, then the priest shall pronounce him unclean. It is a leprous sore.
But if the bright spot stays in one place, and has not spread on the skin, but has faded, it is a swelling from the burn. The priest shall pronounce him clean, for it is the scar from the burn.
«If a man or woman has a sore on the head or the beard,
then the priest shall examine the sore; and indeed if it appears deeper than the skin, and there is in it thin yellow hair, then the priest shall pronounce him unclean. It is a scaly leprosy of the head or beard.
But if the priest examines the scaly sore, and indeed it does not appear deeper than the skin, and there is no black hair in it, then the priest shall isolate the one who has the scale seven days.
And on the seventh day the priest shall examine the sore; and indeed if the scale has not spread, and there is no yellow hair in it, and the scale does not appear deeper than the skin,
he shall shave himself, but the scale he shall not shave. And the priest shall isolate the one who has the scale another seven days.
On the seventh day the priest shall examine the scale; and indeed if the scale has not spread over the skin, and does not appear deeper than the skin, then the priest shall pronounce him clean. He shall wash his clothes and be clean.
But if the scale should at all spread over the skin after his cleansing,
then the priest shall examine him; and indeed if the scale has spread over the skin, the priest need not seek for yellow hair. He is unclean.
But if the scale appears to be at a standstill, and there is black hair grown up in it, the scale has healed. He is clean, and the priest shall pronounce him clean.
«If a man or a woman has bright spots on the skin of the body, specifically white bright spots,
then the priest shall look; and indeed if the bright spots on the skin of the body are dull white, it is a white spot that grows on the skin. He is clean.
«As for the man whose hair has fallen from his head, he is bald, but he is clean.
He whose hair has fallen from his forehead, he is bald on the forehead, but he is clean.
And if there is on the bald head or bald forehead a reddish-white sore, it is leprosy breaking out on his bald head or his bald forehead.
Then the priest shall examine it; and indeed if the swelling of the sore is reddish-white on his bald head or on his bald forehead, as the appearance of leprosy on the skin of the body,
he is a leprous man. He is unclean. The priest shall surely pronounce him unclean; his sore is on his head.
«Now the leper on whom the sore is, his clothes shall be torn and his head bare; and he shall cover his mustache, and cry, «Unclean! Unclean!́
He shall be unclean. All the days he has the sore he shall be unclean. He is unclean, and he shall dwell alone; his dwelling shall be outside the camp.
«Also, if a garment has a leprous plague in it, whether it is a woolen garment or a linen garment,
whether it is in the warp or woof of linen or wool, whether in leather or in anything made of leather,
and if the plague is greenish or reddish in the garment or in the leather, whether in the warp or in the woof, or in anything made of leather, it is a leprous plague and shall be shown to the priest.
The priest shall examine the plague and isolate that which has the plague seven days.
And he shall examine the plague on the seventh day. If the plague has spread in the garment, either in the warp or in the woof, in the leather or in anything made of leather, the plague is an active leprosy. It is unclean.
He shall therefore burn that garment in which is the plague, whether warp or woof, in wool or in linen, or anything of leather, for it is an active leprosy; the garment shall be burned in the fire.
«But if the priest examines it, and indeed the plague has not spread in the garment, either in the warp or in the woof, or in anything made of leather,
then the priest shall command that they wash the thing in which is the plague; and he shall isolate it another seven days.
Then the priest shall examine the plague after it has been washed; and indeed if the plague has not changed its color, though the plague has not spread, it is unclean, and you shall burn it in the fire; it continues eating away, whether the damage is outside or inside.
If the priest examines it, and indeed the plague has faded after washing it, then he shall tear it out of the garment, whether out of the warp or out of the woof, or out of the leather.
But if it appears again in the garment, either in the warp or in the woof, or in anything made of leather, it is a spreading plague; you shall burn with fire that in which is the plague.
And if you wash the garment, either warp or woof, or whatever is made of leather, if the plague has disappeared from it, then it shall be washed a second time, and shall be clean.
«This is the law of the leprous plague in a garment of wool or linen, either in the warp or woof, or in anything made of leather, to pronounce it clean or to pronounce it unclean.»
Then the LORD spoke to Moses, saying,
«This shall be the law of the leper for the day of his cleansing: He shall be brought to the priest.
And the priest shall go out of the camp, and the priest shall examine him; and indeed, if the leprosy is healed in the leper,
then the priest shall command to take for him who is to be cleansed two living and clean birds, cedar wood, scarlet, and hyssop.
And the priest shall command that one of the birds be killed in an earthen vessel over running water.
As for the living bird, he shall take it, the cedar wood and the scarlet and the hyssop, and dip them and the living bird in the blood of the bird that was killed over the running water.
And he shall sprinkle it seven times on him who is to be cleansed from the leprosy, and shall pronounce him clean, and shall let the living bird loose in the open field.
He who is to be cleansed shall wash his clothes, shave off all his hair, and wash himself in water, that he may be clean. After that he shall come into the camp, and shall stay outside his tent seven days.
But on the seventh day he shall shave all the hair off his head and his beard and his eyebrows--all his hair he shall shave off. He shall wash his clothes and wash his body in water, and he shall be clean.
«And on the eighth day he shall take two male lambs without blemish, one ewe lamb of the first year without blemish, three-tenths of an ephah of fine flour mixed with oil as a grain offering, and one log of oil.
Then the priest who makes him clean shall present the man who is to be made clean, and those things, before the LORD, at the door of the tabernacle of meeting.
And the priest shall take one male lamb and offer it as a trespass offering, and the log of oil, and wave them as a wave offering before the LORD.
Then he shall kill the lamb in the place where he kills the sin offering and the burnt offering, in a holy place; for as the sin offering is the priest́s, so is the trespass offering. It is most holy.
The priest shall take some of the blood of the trespass offering, and the priest shall put it on the tip of the right ear of him who is to be cleansed, on the thumb of his right hand, and on the big toe of his right foot.
And the priest shall take some of the log of oil, and pour it into the palm of his own left hand.
Then the priest shall dip his right finger in the oil that is in his left hand, and shall sprinkle some of the oil with his finger seven times before the LORD.
And of the rest of the oil in his hand, the priest shall put some on the tip of the right ear of him who is to be cleansed, on the thumb of his right hand, and on the big toe of his right foot, on the blood of the trespass offering.
The rest of the oil that is in the priest́s hand he shall put on the head of him who is to be cleansed. So the priest shall make atonement for him before the LORD.
«Then the priest shall offer the sin offering, and make atonement for him who is to be cleansed from his uncleanness. Afterward he shall kill the burnt offering.
And the priest shall offer the burnt offering and the grain offering on the altar. So the priest shall make atonement for him, and he shall be clean.
«But if he is poor and cannot afford it, then he shall take one male lamb as a trespass offering to be waved, to make atonement for him, one-tenth of an ephah of fine flour mixed with oil as a grain offering, a log of oil,
and two turtledoves or two young pigeons, such as he is able to afford: one shall be a sin offering and the other a burnt offering.
He shall bring them to the priest on the eighth day for his cleansing, to the door of the tabernacle of meeting, before the LORD.
And the priest shall take the lamb of the trespass offering and the log of oil, and the priest shall wave them as a wave offering before the LORD.
Then he shall kill the lamb of the trespass offering, and the priest shall take some of the blood of the trespass offering and put it on the tip of the right ear of him who is to be cleansed, on the thumb of his right hand, and on the big toe of his right foot.
And the priest shall pour some of the oil into the palm of his own left hand.
Then the priest shall sprinkle with his right finger some of the oil that is in his left hand seven times before the LORD.
And the priest shall put some of the oil that is in his hand on the tip of the right ear of him who is to be cleansed, on the thumb of the right hand, and on the big toe of his right foot, on the place of the blood of the trespass offering.
The rest of the oil that is in the priest́s hand he shall put on the head of him who is to be cleansed, to make atonement for him before the LORD.
And he shall offer one of the turtledoves or young pigeons, such as he can afford--
such as he is able to afford, the one as a sin offering and the other as a burnt offering, with the grain offering. So the priest shall make atonement for him who is to be cleansed before the LORD.
This is the law for one who had a leprous sore, who cannot afford the usual cleansing.»
And the LORD spoke to Moses and Aaron, saying:
«When you have come into the land of Canaan, which I give you as a possession, and I put the leprous plague in a house in the land of your possession,
and he who owns the house comes and tells the priest, saying, «It seems to me that there is some plague in the house,́
then the priest shall command that they empty the house, before the priest goes into it to examine the plague, that all that is in the house may not be made unclean; and afterward the priest shall go in to examine the house.
And he shall examine the plague; and indeed if the plague is on the walls of the house with ingrained streaks, greenish or reddish, which appear to be deep in the wall,
then the priest shall go out of the house, to the door of the house, and shut up the house seven days.
And the priest shall come again on the seventh day and look; and indeed if the plague has spread on the walls of the house,
then the priest shall command that they take away the stones in which is the plague, and they shall cast them into an unclean place outside the city.
And he shall cause the house to be scraped inside, all around, and the dust that they scrape off they shall pour out in an unclean place outside the city.
Then they shall take other stones and put them in the place of those stones, and he shall take other mortar and plaster the house.
«Now if the plague comes back and breaks out in the house, after he has taken away the stones, after he has scraped the house, and after it is plastered,
then the priest shall come and look; and indeed if the plague has spread in the house, it is an active leprosy in the house. It is unclean.
And he shall break down the house, its stones, its timber, and all the plaster of the house, and he shall carry them outside the city to an unclean place.
Moreover he who goes into the house at all while it is shut up shall be unclean until evening.
And he who lies down in the house shall wash his clothes, and he who eats in the house shall wash his clothes.
«But if the priest comes in and examines it, and indeed the plague has not spread in the house after the house was plastered, then the priest shall pronounce the house clean, because the plague is healed.
And he shall take, to cleanse the house, two birds, cedar wood, scarlet, and hyssop.
Then he shall kill one of the birds in an earthen vessel over running water;
and he shall take the cedar wood, the hyssop, the scarlet, and the living bird, and dip them in the blood of the slain bird and in the running water, and sprinkle the house seven times.
And he shall cleanse the house with the blood of the bird and the running water and the living bird, with the cedar wood, the hyssop, and the scarlet.
Then he shall let the living bird loose outside the city in the open field, and make atonement for the house, and it shall be clean.
«This is the law for any leprous sore and scale,
for the leprosy of a garment and of a house,
for a swelling and a scab and a bright spot,
to teach when it is unclean and when it is clean. This is the law of leprosy.»
And the LORD spoke to Moses and Aaron, saying,
«Speak to the children of Israel, and say to them: «When any man has a discharge from his body, his discharge is unclean.
And this shall be his uncleanness in regard to his discharge--whether his body runs with his discharge, or his body is stopped up by his discharge, it is his uncleanness.
Every bed is unclean on which he who has the discharge lies, and everything on which he sits shall be unclean.
And whoever touches his bed shall wash his clothes and bathe in water, and be unclean until evening.
He who sits on anything on which he who has the discharge sat shall wash his clothes and bathe in water, and be unclean until evening.
And he who touches the body of him who has the discharge shall wash his clothes and bathe in water, and be unclean until evening.
If he who has the discharge spits on him who is clean, then he shall wash his clothes and bathe in water, and be unclean until evening.
Any saddle on which he who has the discharge rides shall be unclean.
Whoever touches anything that was under him shall be unclean until evening. He who carries any of those things shall wash his clothes and bathe in water, and be unclean until evening.
And whomever the one who has the discharge touches, and has not rinsed his hands in water, he shall wash his clothes and bathe in water, and be unclean until evening.
The vessel of earth that he who has the discharge touches shall be broken, and every vessel of wood shall be rinsed in water.
«And when he who has a discharge is cleansed of his discharge, then he shall count for himself seven days for his cleansing, wash his clothes, and bathe his body in running water; then he shall be clean.
On the eighth day he shall take for himself two turtledoves or two young pigeons, and come before the LORD, to the door of the tabernacle of meeting, and give them to the priest.
Then the priest shall offer them, the one as a sin offering and the other as a burnt offering. So the priest shall make atonement for him before the LORD because of his discharge.
«If any man has an emission of semen, then he shall wash all his body in water, and be unclean until evening.
And any garment and any leather on which there is semen, it shall be washed with water, and be unclean until evening.
Also, when a woman lies with a man, and there is an emission of semen, they shall bathe in water, and be unclean until evening.
«If a woman has a discharge, and the discharge from her body is blood, she shall be set apart seven days; and whoever touches her shall be unclean until evening.
Everything that she lies on during her impurity shall be unclean; also everything that she sits on shall be unclean.
Whoever touches her bed shall wash his clothes and bathe in water, and be unclean until evening.
And whoever touches anything that she sat on shall wash his clothes and bathe in water, and be unclean until evening.
If anything is on her bed or on anything on which she sits, when he touches it, he shall be unclean until evening.
And if any man lies with her at all, so that her impurity is on him, he shall be unclean seven days; and every bed on which he lies shall be unclean.
«If a woman has a discharge of blood for many days, other than at the time of her customary impurity, or if it runs beyond her usual time of impurity, all the days of her unclean discharge shall be as the days of her customary impurity. She shall be unclean.
Every bed on which she lies all the days of her discharge shall be to her as the bed of her impurity; and whatever she sits on shall be unclean, as the uncleanness of her impurity.
Whoever touches those things shall be unclean; he shall wash his clothes and bathe in water, and be unclean until evening.
«But if she is cleansed of her discharge, then she shall count for herself seven days, and after that she shall be clean.
And on the eighth day she shall take for herself two turtledoves or two young pigeons, and bring them to the priest, to the door of the tabernacle of meeting.
Then the priest shall offer the one as a sin offering and the other as a burnt offering, and the priest shall make atonement for her before the LORD for the discharge of her uncleanness.
«Thus you shall separate the children of Israel from their uncleanness, lest they die in their uncleanness when they defile My tabernacle that is among them.
This is the law for one who has a discharge, and for him who emits semen and is unclean thereby,
and for her who is indisposed because of her customary impurity, and for one who has a discharge, either man or woman, and for him who lies with her who is unclean.»́
Now the LORD spoke to Moses after the death of the two sons of Aaron, when they offered profane fire before the LORD, and died;
and the LORD said to Moses: «Tell Aaron your brother not to come at just any time into the Holy Place inside the veil, before the mercy seat which is on the ark, lest he die; for I will appear in the cloud above the mercy seat.
«Thus Aaron shall come into the Holy Place: with the blood of a young bull as a sin offering, and of a ram as a burnt offering.
He shall put the holy linen tunic and the linen trousers on his body; he shall be girded with a linen sash, and with the linen turban he shall be attired. These are holy garments. Therefore he shall wash his body in water, and put them on.
And he shall take from the congregation of the children of Israel two kids of the goats as a sin offering, and one ram as a burnt offering.
«Aaron shall offer the bull as a sin offering, which is for himself, and make atonement for himself and for his house.
He shall take the two goats and present them before the LORD at the door of the tabernacle of meeting.
Then Aaron shall cast lots for the two goats: one lot for the LORD and the other lot for the scapegoat.
And Aaron shall bring the goat on which the LORD́s lot fell, and offer it as a sin offering.
But the goat on which the lot fell to be the scapegoat shall be presented alive before the LORD, to make atonement upon it, and to let it go as the scapegoat into the wilderness.
«And Aaron shall bring the bull of the sin offering, which is for himself, and make atonement for himself and for his house, and shall kill the bull as the sin offering which is for himself.
Then he shall take a censer full of burning coals of fire from the altar before the LORD, with his hands full of sweet incense beaten fine, and bring it inside the veil.
And he shall put the incense on the fire before the LORD, that the cloud of incense may cover the mercy seat that is on the Testimony, lest he die.
He shall take some of the blood of the bull and sprinkle it with his finger on the mercy seat on the east side; and before the mercy seat he shall sprinkle some of the blood with his finger seven times.
«Then he shall kill the goat of the sin offering, which is for the people, bring its blood inside the veil, do with that blood as he did with the blood of the bull, and sprinkle it on the mercy seat and before the mercy seat.
So he shall make atonement for the Holy Place, because of the uncleanness of the children of Israel, and because of their transgressions, for all their sins; and so he shall do for the tabernacle of meeting which remains among them in the midst of their uncleanness.
There shall be no man in the tabernacle of meeting when he goes in to make atonement in the Holy Place, until he comes out, that he may make atonement for himself, for his household, and for all the assembly of Israel.
And he shall go out to the altar that is before the LORD, and make atonement for it, and shall take some of the blood of the bull and some of the blood of the goat, and put it on the horns of the altar all around.
Then he shall sprinkle some of the blood on it with his finger seven times, cleanse it, and consecrate it from the uncleanness of the children of Israel.
«And when he has made an end of atoning for the Holy Place, the tabernacle of meeting, and the altar, he shall bring the live goat.
Aaron shall lay both his hands on the head of the live goat, confess over it all the iniquities of the children of Israel, and all their transgressions, concerning all their sins, putting them on the head of the goat, and shall send it away into the wilderness by the hand of a suitable man.
The goat shall bear on itself all their iniquities to an uninhabited land; and he shall release the goat in the wilderness.
«Then Aaron shall come into the tabernacle of meeting, shall take off the linen garments which he put on when he went into the Holy Place, and shall leave them there.
And he shall wash his body with water in a holy place, put on his garments, come out and offer his burnt offering and the burnt offering of the people, and make atonement for himself and for the people.
The fat of the sin offering he shall burn on the altar.
And he who released the goat as the scapegoat shall wash his clothes and bathe his body in water, and afterward he may come into the camp.
The bull for the sin offering and the goat for the sin offering, whose blood was brought in to make atonement in the Holy Place, shall be carried outside the camp. And they shall burn in the fire their skins, their flesh, and their offal.
Then he who burns them shall wash his clothes and bathe his body in water, and afterward he may come into the camp.
«This shall be a statute forever for you: In the seventh month, on the tenth day of the month, you shall afflict your souls, and do no work at all, whether a native of your own country or a stranger who dwells among you.
For on that day the priest shall make atonement for you, to cleanse you, that you may be clean from all your sins before the LORD.
It is a sabbath of solemn rest for you, and you shall afflict your souls. It is a statute forever.
And the priest, who is anointed and consecrated to minister as priest in his fatheŕs place, shall make atonement, and put on the linen clothes, the holy garments;
then he shall make atonement for the Holy Sanctuary, and he shall make atonement for the tabernacle of meeting and for the altar, and he shall make atonement for the priests and for all the people of the assembly.
This shall be an everlasting statute for you, to make atonement for the children of Israel, for all their sins, once a year.» And he did as the LORD commanded Moses.
And the LORD spoke to Moses, saying,
«Speak to Aaron, to his sons, and to all the children of Israel, and say to them, «This is the thing which the LORD has commanded, saying:
«Whatever man of the house of Israel who kills an ox or lamb or goat in the camp, or who kills it outside the camp,
and does not bring it to the door of the tabernacle of meeting to offer an offering to the LORD before the tabernacle of the LORD, the guilt of bloodshed shall be imputed to that man. He has shed blood; and that man shall be cut off from among his people,
to the end that the children of Israel may bring their sacrifices which they offer in the open field, that they may bring them to the LORD at the door of the tabernacle of meeting, to the priest, and offer them as peace offerings to the LORD.
And the priest shall sprinkle the blood on the altar of the LORD at the door of the tabernacle of meeting, and burn the fat for a sweet aroma to the LORD.
They shall no more offer their sacrifices to demons, after whom they have played the harlot. This shall be a statute forever for them throughout their generations.»́
«Also you shall say to them: «Whatever man of the house of Israel, or of the strangers who dwell among you, who offers a burnt offering or sacrifice,
and does not bring it to the door of the tabernacle of meeting, to offer it to the LORD, that man shall be cut off from among his people.
«And whatever man of the house of Israel, or of the strangers who dwell among you, who eats any blood, I will set My face against that person who eats blood, and will cut him off from among his people.
For the life of the flesh is in the blood, and I have given it to you upon the altar to make atonement for your souls; for it is the blood that makes atonement for the soul.́
Therefore I said to the children of Israel, «No one among you shall eat blood, nor shall any stranger who dwells among you eat blood.́
«Whatever man of the children of Israel, or of the strangers who dwell among you, who hunts and catches any animal or bird that may be eaten, he shall pour out its blood and cover it with dust;
for it is the life of all flesh. Its blood sustains its life. Therefore I said to the children of Israel, «You shall not eat the blood of any flesh, for the life of all flesh is its blood. Whoever eats it shall be cut off.́
«And every person who eats what died naturally or what was torn by beasts, whether he is a native of your own country or a stranger, he shall both wash his clothes and bathe in water, and be unclean until evening. Then he shall be clean.
But if he does not wash them or bathe his body, then he shall bear his guilt.»
Then the LORD spoke to Moses, saying,
«Speak to the children of Israel, and say to them: «I am the LORD your God.
According to the doings of the land of Egypt, where you dwelt, you shall not do; and according to the doings of the land of Canaan, where I am bringing you, you shall not do; nor shall you walk in their ordinances.
You shall observe My judgments and keep My ordinances, to walk in them: I am the LORD your God.
You shall therefore keep My statutes and My judgments, which if a man does, he shall live by them: I am the LORD.
«None of you shall approach anyone who is near of kin to him, to uncover his nakedness: I am the LORD.
The nakedness of your father or the nakedness of your mother you shall not uncover. She is your mother; you shall not uncover her nakedness.
The nakedness of your fatheŕs wife you shall not uncover; it is your fatheŕs nakedness.
The nakedness of your sister, the daughter of your father, or the daughter of your mother, whether born at home or elsewhere, their nakedness you shall not uncover.
The nakedness of your sońs daughter or your daughteŕs daughter, their nakedness you shall not uncover; for theirs is your own nakedness.
The nakedness of your fatheŕs wifés daughter, begotten by your father--she is your sister--you shall not uncover her nakedness.
You shall not uncover the nakedness of your fatheŕs sister; she is near of kin to your father.
You shall not uncover the nakedness of your motheŕs sister, for she is near of kin to your mother.
You shall not uncover the nakedness of your fatheŕs brother. You shall not approach his wife; she is your aunt.
You shall not uncover the nakedness of your daughter-in-law--she is your sońs wife--you shall not uncover her nakedness.
You shall not uncover the nakedness of your brotheŕs wife; it is your brotheŕs nakedness.
You shall not uncover the nakedness of a woman and her daughter, nor shall you take her sońs daughter or her daughteŕs daughter, to uncover her nakedness. They are near of kin to her. It is wickedness.
Nor shall you take a woman as a rival to her sister, to uncover her nakedness while the other is alive.
«Also you shall not approach a woman to uncover her nakedness as long as she is in her customary impurity.
Moreover you shall not lie carnally with your neighboŕs wife, to defile yourself with her.
And you shall not let any of your descendants pass through the fire to Molech, nor shall you profane the name of your God: I am the LORD.
You shall not lie with a male as with a woman. It is an abomination.
Nor shall you mate with any animal, to defile yourself with it. Nor shall any woman stand before an animal to mate with it. It is perversion.
«Do not defile yourselves with any of these things; for by all these the nations are defiled, which I am casting out before you.
For the land is defiled; therefore I visit the punishment of its iniquity upon it, and the land vomits out its inhabitants.
You shall therefore keep My statutes and My judgments, and shall not commit any of these abominations, either any of your own nation or any stranger who dwells among you
(for all these abominations the men of the land have done, who were before you, and thus the land is defiled),
lest the land vomit you out also when you defile it, as it vomited out the nations that were before you.
For whoever commits any of these abominations, the persons who commit them shall be cut off from among their people.
«Therefore you shall keep My ordinance, so that you do not commit any of these abominable customs which were committed before you, and that you do not defile yourselves by them: I am the LORD your God.»́
And the LORD spoke to Moses, saying,
«Speak to all the congregation of the children of Israel, and say to them: «You shall be holy, for I the LORD your God am holy.
«Every one of you shall revere his mother and his father, and keep My Sabbaths: I am the LORD your God.
«Do not turn to idols, nor make for yourselves molded gods: I am the LORD your God.
«And if you offer a sacrifice of a peace offering to the LORD, you shall offer it of your own free will.
It shall be eaten the same day you offer it, and on the next day. And if any remains until the third day, it shall be burned in the fire.
And if it is eaten at all on the third day, it is an abomination. It shall not be accepted.
Therefore everyone who eats it shall bear his iniquity, because he has profaned the hallowed offering of the LORD; and that person shall be cut off from his people.
«When you reap the harvest of your land, you shall not wholly reap the corners of your field, nor shall you gather the gleanings of your harvest.
And you shall not glean your vineyard, nor shall you gather every grape of your vineyard; you shall leave them for the poor and the stranger: I am the LORD your God.
«You shall not steal, nor deal falsely, nor lie to one another.
And you shall not swear by My name falsely, nor shall you profane the name of your God: I am the LORD.
«You shall not cheat your neighbor, nor rob him. The wages of him who is hired shall not remain with you all night until morning.
You shall not curse the deaf, nor put a stumbling block before the blind, but shall fear your God: I am the LORD.
«You shall do no injustice in judgment. You shall not be partial to the poor, nor honor the person of the mighty. In righteousness you shall judge your neighbor.
You shall not go about as a talebearer among your people; nor shall you take a stand against the life of your neighbor: I am the LORD.
«You shall not hate your brother in your heart. You shall surely rebuke your neighbor, and not bear sin because of him.
You shall not take vengeance, nor bear any grudge against the children of your people, but you shall love your neighbor as yourself: I am the LORD.
«You shall keep My statutes. You shall not let your livestock breed with another kind. You shall not sow your field with mixed seed. Nor shall a garment of mixed linen and wool come upon you.
«Whoever lies carnally with a woman who is betrothed to a man as a concubine, and who has not at all been redeemed nor given her freedom, for this there shall be scourging; but they shall not be put to death, because she was not free.
And he shall bring his trespass offering to the LORD, to the door of the tabernacle of meeting, a ram as a trespass offering.
The priest shall make atonement for him with the ram of the trespass offering before the LORD for his sin which he has committed. And the sin which he has committed shall be forgiven him.
«When you come into the land, and have planted all kinds of trees for food, then you shall count their fruit as uncircumcised. Three years it shall be as uncircumcised to you. It shall not be eaten.
But in the fourth year all its fruit shall be holy, a praise to the LORD.
And in the fifth year you may eat its fruit, that it may yield to you its increase: I am the LORD your God.
«You shall not eat anything with the blood, nor shall you practice divination or soothsaying.
You shall not shave around the sides of your head, nor shall you disfigure the edges of your beard.
You shall not make any cuttings in your flesh for the dead, nor tattoo any marks on you: I am the LORD.
«Do not prostitute your daughter, to cause her to be a harlot, lest the land fall into harlotry, and the land become full of wickedness.
«You shall keep My Sabbaths and reverence My sanctuary: I am the LORD.
«Give no regard to mediums and familiar spirits; do not seek after them, to be defiled by them: I am the LORD your God.
«You shall rise before the gray headed and honor the presence of an old man, and fear your God: I am the LORD.
«And if a stranger dwells with you in your land, you shall not mistreat him.
The stranger who dwells among you shall be to you as one born among you, and you shall love him as yourself; for you were strangers in the land of Egypt: I am the LORD your God.
«You shall do no injustice in judgment, in measurement of length, weight, or volume.
You shall have honest scales, honest weights, an honest ephah, and an honest hin: I am the LORD your God, who brought you out of the land of Egypt.
«Therefore you shall observe all My statutes and all My judgments, and perform them: I am the LORD.»́
Then the LORD spoke to Moses, saying,
«Again, you shall say to the children of Israel: «Whoever of the children of Israel, or of the strangers who dwell in Israel, who gives any of his descendants to Molech, he shall surely be put to death. The people of the land shall stone him with stones.
I will set My face against that man, and will cut him off from his people, because he has given some of his descendants to Molech, to defile My sanctuary and profane My holy name.
And if the people of the land should in any way hide their eyes from the man, when he gives some of his descendants to Molech, and they do not kill him,
then I will set My face against that man and against his family; and I will cut him off from his people, and all who prostitute themselves with him to commit harlotry with Molech.
«And the person who turns to mediums and familiar spirits, to prostitute himself with them, I will set My face against that person and cut him off from his people.
Consecrate yourselves therefore, and be holy, for I am the LORD your God.
And you shall keep My statutes, and perform them: I am the LORD who sanctifies you.
«For everyone who curses his father or his mother shall surely be put to death. He has cursed his father or his mother. His blood shall be upon him.
«The man who commits adultery with another mańs wife, he who commits adultery with his neighboŕs wife, the adulterer and the adulteress, shall surely be put to death.
The man who lies with his fatheŕs wife has uncovered his fatheŕs nakedness; both of them shall surely be put to death. Their blood shall be upon them.
If a man lies with his daughter-in-law, both of them shall surely be put to death. They have committed perversion. Their blood shall be upon them.
If a man lies with a male as he lies with a woman, both of them have committed an abomination. They shall surely be put to death. Their blood shall be upon them.
If a man marries a woman and her mother, it is wickedness. They shall be burned with fire, both he and they, that there may be no wickedness among you.
If a man mates with an animal, he shall surely be put to death, and you shall kill the animal.
If a woman approaches any animal and mates with it, you shall kill the woman and the animal. They shall surely be put to death. Their blood is upon them.
«If a man takes his sister, his fatheŕs daughter or his motheŕs daughter, and sees her nakedness and she sees his nakedness, it is a wicked thing. And they shall be cut off in the sight of their people. He has uncovered his sisteŕs nakedness. He shall bear his guilt.
If a man lies with a woman during her sickness and uncovers her nakedness, he has exposed her flow, and she has uncovered the flow of her blood. Both of them shall be cut off from their people.
«You shall not uncover the nakedness of your motheŕs sister nor of your fatheŕs sister, for that would uncover his near of kin. They shall bear their guilt.
If a man lies with his unclés wife, he has uncovered his unclés nakedness. They shall bear their sin; they shall die childless.
If a man takes his brotheŕs wife, it is an unclean thing. He has uncovered his brotheŕs nakedness. They shall be childless.
«You shall therefore keep all My statutes and all My judgments, and perform them, that the land where I am bringing you to dwell may not vomit you out.
And you shall not walk in the statutes of the nation which I am casting out before you; for they commit all these things, and therefore I abhor them.
But I have said to you, «You shall inherit their land, and I will give it to you to possess, a land flowing with milk and honey.» I am the LORD your God, who has separated you from the peoples.
You shall therefore distinguish between clean animals and unclean, between unclean birds and clean, and you shall not make yourselves abominable by beast or by bird, or by any kind of living thing that creeps on the ground, which I have separated from you as unclean.
And you shall be holy to Me, for I the LORD am holy, and have separated you from the peoples, that you should be Mine.
«A man or a woman who is a medium, or who has familiar spirits, shall surely be put to death; they shall stone them with stones. Their blood shall be upon them.»́
And the LORD said to Moses, «Speak to the priests, the sons of Aaron, and say to them: «None shall defile himself for the dead among his people,
except for his relatives who are nearest to him: his mother, his father, his son, his daughter, and his brother;
also his virgin sister who is near to him, who has had no husband, for her he may defile himself.
Otherwise he shall not defile himself, being a chief man among his people, to profane himself.
«They shall not make any bald place on their heads, nor shall they shave the edges of their beards nor make any cuttings in their flesh.
They shall be holy to their God and not profane the name of their God, for they offer the offerings of the LORD made by fire, and the bread of their God; therefore they shall be holy.
They shall not take a wife who is a harlot or a defiled woman, nor shall they take a woman divorced from her husband; for the priest is holy to his God.
Therefore you shall consecrate him, for he offers the bread of your God. He shall be holy to you, for I the LORD, who sanctify you, am holy.
The daughter of any priest, if she profanes herself by playing the harlot, she profanes her father. She shall be burned with fire.
«He who is the high priest among his brethren, on whose head the anointing oil was poured and who is consecrated to wear the garments, shall not uncover his head nor tear his clothes;
nor shall he go near any dead body, nor defile himself for his father or his mother;
nor shall he go out of the sanctuary, nor profane the sanctuary of his God; for the consecration of the anointing oil of his God is upon him: I am the LORD.
And he shall take a wife in her virginity.
A widow or a divorced woman or a defiled woman or a harlot--these he shall not marry; but he shall take a virgin of his own people as wife.
Nor shall he profane his posterity among his people, for I the LORD sanctify him.»́
And the LORD spoke to Moses, saying,
«Speak to Aaron, saying: «No man of your descendants in succeeding generations, who has any defect, may approach to offer the bread of his God.
For any man who has a defect shall not approach: a man blind or lame, who has a marred face or any limb too long,
a man who has a broken foot or broken hand,
or is a hunchback or a dwarf, or a man who has a defect in his eye, or eczema or scab, or is a eunuch.
No man of the descendants of Aaron the priest, who has a defect, shall come near to offer the offerings made by fire to the LORD. He has a defect; he shall not come near to offer the bread of his God.
He may eat the bread of his God, both the most holy and the holy;
only he shall not go near the veil or approach the altar, because he has a defect, lest he profane My sanctuaries; for I the LORD sanctify them.»́
And Moses told it to Aaron and his sons, and to all the children of Israel.
Then the LORD spoke to Moses, saying,
«Speak to Aaron and his sons, that they separate themselves from the holy things of the children of Israel, and that they do not profane My holy name by what they dedicate to Me: I am the LORD.
Say to them: «Whoever of all your descendants throughout your generations, who goes near the holy things which the children of Israel dedicate to the LORD, while he has uncleanness upon him, that person shall be cut off from My presence: I am the LORD.
«Whatever man of the descendants of Aaron, who is a leper or has a discharge, shall not eat the holy offerings until he is clean. And whoever touches anything made unclean by a corpse, or a man who has had an emission of semen,
or whoever touches any creeping thing by which he would be made unclean, or any person by whom he would become unclean, whatever his uncleanness may be--
the person who has touched any such thing shall be unclean until evening, and shall not eat the holy offerings unless he washes his body with water.
And when the sun goes down he shall be clean; and afterward he may eat the holy offerings, because it is his food.
Whatever dies naturally or is torn by beasts he shall not eat, to defile himself with it: I am the LORD.
«They shall therefore keep My ordinance, lest they bear sin for it and die thereby, if they profane it: I the LORD sanctify them.
«No outsider shall eat the holy offering; one who dwells with the priest, or a hired servant, shall not eat the holy thing.
But if the priest buys a person with his money, he may eat it; and one who is born in his house may eat his food.
If the priest́s daughter is married to an outsider, she may not eat of the holy offerings.
But if the priest́s daughter is a widow or divorced, and has no child, and has returned to her fatheŕs house as in her youth, she may eat her fatheŕs food; but no outsider shall eat it.
«And if a man eats the holy offering unintentionally, then he shall restore a holy offering to the priest, and add one-fifth to it.
They shall not profane the holy offerings of the children of Israel, which they offer to the LORD,
or allow them to bear the guilt of trespass when they eat their holy offerings; for I the LORD sanctify them.»́
And the LORD spoke to Moses, saying,
«Speak to Aaron and his sons, and to all the children of Israel, and say to them: «Whatever man of the house of Israel, or of the strangers in Israel, who offers his sacrifice for any of his vows or for any of his freewill offerings, which they offer to the LORD as a burnt offering--
you shall offer of your own free will a male without blemish from the cattle, from the sheep, or from the goats.
Whatever has a defect, you shall not offer, for it shall not be acceptable on your behalf.
And whoever offers a sacrifice of a peace offering to the LORD, to fulfill his vow, or a freewill offering from the cattle or the sheep, it must be perfect to be accepted; there shall be no defect in it.
Those that are blind or broken or maimed, or have an ulcer or eczema or scabs, you shall not offer to the LORD, nor make an offering by fire of them on the altar to the LORD.
Either a bull or a lamb that has any limb too long or too short you may offer as a freewill offering, but for a vow it shall not be accepted.
«You shall not offer to the LORD what is bruised or crushed, or torn or cut; nor shall you make any offering of them in your land.
Nor from a foreigneŕs hand shall you offer any of these as the bread of your God, because their corruption is in them, and defects are in them. They shall not be accepted on your behalf.»́
And the LORD spoke to Moses, saying:
«When a bull or a sheep or a goat is born, it shall be seven days with its mother; and from the eighth day and thereafter it shall be accepted as an offering made by fire to the LORD.
Whether it is a cow or ewe, do not kill both her and her young on the same day.
And when you offer a sacrifice of thanksgiving to the LORD, offer it of your own free will.
On the same day it shall be eaten; you shall leave none of it until morning: I am the LORD.
«Therefore you shall keep My commandments, and perform them: I am the LORD.
You shall not profane My holy name, but I will be hallowed among the children of Israel. I am the LORD who sanctifies you,
who brought you out of the land of Egypt, to be your God: I am the LORD.»
And the LORD spoke to Moses, saying,
«Speak to the children of Israel, and say to them: «The feasts of the LORD, which you shall proclaim to be holy convocations, these are My feasts.
«Six days shall work be done, but the seventh day is a Sabbath of solemn rest, a holy convocation. You shall do no work on it; it is the Sabbath of the LORD in all your dwellings.
«These are the feasts of the LORD, holy convocations which you shall proclaim at their appointed times.
On the fourteenth day of the first month at twilight is the LORD́s Passover.
And on the fifteenth day of the same month is the Feast of Unleavened Bread to the LORD; seven days you must eat unleavened bread.
On the first day you shall have a holy convocation; you shall do no customary work on it.
But you shall offer an offering made by fire to the LORD for seven days. The seventh day shall be a holy convocation; you shall do no customary work on it.»́
And the LORD spoke to Moses, saying,
«Speak to the children of Israel, and say to them: «When you come into the land which I give to you, and reap its harvest, then you shall bring a sheaf of the firstfruits of your harvest to the priest.
He shall wave the sheaf before the LORD, to be accepted on your behalf; on the day after the Sabbath the priest shall wave it.
And you shall offer on that day, when you wave the sheaf, a male lamb of the first year, without blemish, as a burnt offering to the LORD.
Its grain offering shall be two-tenths of an ephah of fine flour mixed with oil, an offering made by fire to the LORD, for a sweet aroma; and its drink offering shall be of wine, one-fourth of a hin.
You shall eat neither bread nor parched grain nor fresh grain until the same day that you have brought an offering to your God; it shall be a statute forever throughout your generations in all your dwellings.
«And you shall count for yourselves from the day after the Sabbath, from the day that you brought the sheaf of the wave offering: seven Sabbaths shall be completed.
Count fifty days to the day after the seventh Sabbath; then you shall offer a new grain offering to the LORD.
You shall bring from your dwellings two wave loaves of two-tenths of an ephah. They shall be of fine flour; they shall be baked with leaven. They are the firstfruits to the LORD.
And you shall offer with the bread seven lambs of the first year, without blemish, one young bull, and two rams. They shall be as a burnt offering to the LORD, with their grain offering and their drink offerings, an offering made by fire for a sweet aroma to the LORD.
Then you shall sacrifice one kid of the goats as a sin offering, and two male lambs of the first year as a sacrifice of a peace offering.
The priest shall wave them with the bread of the firstfruits as a wave offering before the LORD, with the two lambs. They shall be holy to the LORD for the priest.
And you shall proclaim on the same day that it is a holy convocation to you. You shall do no customary work on it. It shall be a statute forever in all your dwellings throughout your generations.
«When you reap the harvest of your land, you shall not wholly reap the corners of your field when you reap, nor shall you gather any gleaning from your harvest. You shall leave them for the poor and for the stranger: I am the LORD your God.»́
Then the LORD spoke to Moses, saying,
«Speak to the children of Israel, saying: «In the seventh month, on the first day of the month, you shall have a sabbath-rest, a memorial of blowing of trumpets, a holy convocation.
You shall do no customary work on it; and you shall offer an offering made by fire to the LORD.»́
And the LORD spoke to Moses, saying:
«Also the tenth day of this seventh month shall be the Day of Atonement. It shall be a holy convocation for you; you shall afflict your souls, and offer an offering made by fire to the LORD.
And you shall do no work on that same day, for it is the Day of Atonement, to make atonement for you before the LORD your God.
For any person who is not afflicted in soul on that same day shall be cut off from his people.
And any person who does any work on that same day, that person I will destroy from among his people.
You shall do no manner of work; it shall be a statute forever throughout your generations in all your dwellings.
It shall be to you a sabbath of solemn rest, and you shall afflict your souls; on the ninth day of the month at evening, from evening to evening, you shall celebrate your sabbath.»
Then the LORD spoke to Moses, saying,
«Speak to the children of Israel, saying: «The fifteenth day of this seventh month shall be the Feast of Tabernacles for seven days to the LORD.
On the first day there shall be a holy convocation. You shall do no customary work on it.
For seven days you shall offer an offering made by fire to the LORD. On the eighth day you shall have a holy convocation, and you shall offer an offering made by fire to the LORD. It is a sacred assembly, and you shall do no customary work on it.
«These are the feasts of the LORD which you shall proclaim to be holy convocations, to offer an offering made by fire to the LORD, a burnt offering and a grain offering, a sacrifice and drink offerings, everything on its day--
besides the Sabbaths of the LORD, besides your gifts, besides all your vows, and besides all your freewill offerings which you give to the LORD.
«Also on the fifteenth day of the seventh month, when you have gathered in the fruit of the land, you shall keep the feast of the LORD for seven days; on the first day there shall be a sabbath-rest, and on the eighth day a sabbath-rest.
And you shall take for yourselves on the first day the fruit of beautiful trees, branches of palm trees, the boughs of leafy trees, and willows of the brook; and you shall rejoice before the LORD your God for seven days.
You shall keep it as a feast to the LORD for seven days in the year. It shall be a statute forever in your generations. You shall celebrate it in the seventh month.
You shall dwell in booths for seven days. All who are native Israelites shall dwell in booths,
that your generations may know that I made the children of Israel dwell in booths when I brought them out of the land of Egypt: I am the LORD your God.»́
So Moses declared to the children of Israel the feasts of the LORD.
Then the LORD spoke to Moses, saying:
«Command the children of Israel that they bring to you pure oil of pressed olives for the light, to make the lamps burn continually.
Outside the veil of the Testimony, in the tabernacle of meeting, Aaron shall be in charge of it from evening until morning before the LORD continually; it shall be a statute forever in your generations.
He shall be in charge of the lamps on the pure gold lampstand before the LORD continually.
«And you shall take fine flour and bake twelve cakes with it. Two-tenths of an ephah shall be in each cake.
You shall set them in two rows, six in a row, on the pure gold table before the LORD.
And you shall put pure frankincense on each row, that it may be on the bread for a memorial, an offering made by fire to the LORD.
Every Sabbath he shall set it in order before the LORD continually, being taken from the children of Israel by an everlasting covenant.
And it shall be for Aaron and his sons, and they shall eat it in a holy place; for it is most holy to him from the offerings of the LORD made by fire, by a perpetual statute.»
Now the son of an Israelite woman, whose father was an Egyptian, went out among the children of Israel; and this Israelite womańs son and a man of Israel fought each other in the camp.
And the Israelite womańs son blasphemed the name of the LORD and cursed; and so they brought him to Moses. (His motheŕs name was Shelomith the daughter of Dibri, of the tribe of Dan.)
Then they put him in custody, that the mind of the LORD might be shown to them.
And the LORD spoke to Moses, saying,
«Take outside the camp him who has cursed; then let all who heard him lay their hands on his head, and let all the congregation stone him.
«Then you shall speak to the children of Israel, saying: «Whoever curses his God shall bear his sin.
And whoever blasphemes the name of the LORD shall surely be put to death. All the congregation shall certainly stone him, the stranger as well as him who is born in the land. When he blasphemes the name of the LORD, he shall be put to death.
«Whoever kills any man shall surely be put to death.
Whoever kills an animal shall make it good, animal for animal.
«If a man causes disfigurement of his neighbor, as he has done, so shall it be done to him--
fracture for fracture, eye for eye, tooth for tooth; as he has caused disfigurement of a man, so shall it be done to him.
And whoever kills an animal shall restore it; but whoever kills a man shall be put to death.
You shall have the same law for the stranger and for one from your own country; for I am the LORD your God.»́
Then Moses spoke to the children of Israel; and they took outside the camp him who had cursed, and stoned him with stones. So the children of Israel did as the LORD commanded Moses.
And the LORD spoke to Moses on Mount Sinai, saying,
«Speak to the children of Israel, and say to them: «When you come into the land which I give you, then the land shall keep a sabbath to the LORD.
Six years you shall sow your field, and six years you shall prune your vineyard, and gather its fruit;
but in the seventh year there shall be a sabbath of solemn rest for the land, a sabbath to the LORD. You shall neither sow your field nor prune your vineyard.
What grows of its own accord of your harvest you shall not reap, nor gather the grapes of your untended vine, for it is a year of rest for the land.
And the sabbath produce of the land shall be food for you: for you, your male and female servants, your hired man, and the stranger who dwells with you,
for your livestock and the beasts that are in your land--all its produce shall be for food.
«And you shall count seven sabbaths of years for yourself, seven times seven years; and the time of the seven sabbaths of years shall be to you forty-nine years.
Then you shall cause the trumpet of the Jubilee to sound on the tenth day of the seventh month; on the Day of Atonement you shall make the trumpet to sound throughout all your land.
And you shall consecrate the fiftieth year, and proclaim liberty throughout all the land to all its inhabitants. It shall be a Jubilee for you; and each of you shall return to his possession, and each of you shall return to his family.
That fiftieth year shall be a Jubilee to you; in it you shall neither sow nor reap what grows of its own accord, nor gather the grapes of your untended vine.
For it is the Jubilee; it shall be holy to you; you shall eat its produce from the field.
«In this Year of Jubilee, each of you shall return to his possession.
And if you sell anything to your neighbor or buy from your neighboŕs hand, you shall not oppress one another.
According to the number of years after the Jubilee you shall buy from your neighbor, and according to the number of years of crops he shall sell to you.
According to the multitude of years you shall increase its price, and according to the fewer number of years you shall diminish its price; for he sells to you according to the number of the years of the crops.
Therefore you shall not oppress one another, but you shall fear your God; for I am the LORD your God.
«So you shall observe My statutes and keep My judgments, and perform them; and you will dwell in the land in safety.
Then the land will yield its fruit, and you will eat your fill, and dwell there in safety.
«And if you say, «What shall we eat in the seventh year, since we shall not sow nor gather in our produce?»
Then I will command My blessing on you in the sixth year, and it will bring forth produce enough for three years.
And you shall sow in the eighth year, and eat old produce until the ninth year; until its produce comes in, you shall eat of the old harvest.
«The land shall not be sold permanently, for the land is Mine; for you are strangers and sojourners with Me.
And in all the land of your possession you shall grant redemption of the land.
«If one of your brethren becomes poor, and has sold some of his possession, and if his redeeming relative comes to redeem it, then he may redeem what his brother sold.
Or if the man has no one to redeem it, but he himself becomes able to redeem it,
then let him count the years since its sale, and restore the remainder to the man to whom he sold it, that he may return to his possession.
But if he is not able to have it restored to himself, then what was sold shall remain in the hand of him who bought it until the Year of Jubilee; and in the Jubilee it shall be released, and he shall return to his possession.
«If a man sells a house in a walled city, then he may redeem it within a whole year after it is sold; within a full year he may redeem it.
But if it is not redeemed within the space of a full year, then the house in the walled city shall belong permanently to him who bought it, throughout his generations. It shall not be released in the Jubilee.
However the houses of villages which have no wall around them shall be counted as the fields of the country. They may be redeemed, and they shall be released in the Jubilee.
Nevertheless the cities of the Levites, and the houses in the cities of their possession, the Levites may redeem at any time.
And if a man purchases a house from the Levites, then the house that was sold in the city of his possession shall be released in the Jubilee; for the houses in the cities of the Levites are their possession among the children of Israel.
But the field of the common-land of their cities may not be sold, for it is their perpetual possession.
«If one of your brethren becomes poor, and falls into poverty among you, then you shall help him, like a stranger or a sojourner, that he may live with you.
Take no usury or interest from him; but fear your God, that your brother may live with you.
You shall not lend him your money for usury, nor lend him your food at a profit.
I am the LORD your God, who brought you out of the land of Egypt, to give you the land of Canaan and to be your God.
«And if one of your brethren who dwells by you becomes poor, and sells himself to you, you shall not compel him to serve as a slave.
As a hired servant and a sojourner he shall be with you, and shall serve you until the Year of Jubilee.
And then he shall depart from you--he and his children with him--and shall return to his own family. He shall return to the possession of his fathers.
For they are My servants, whom I brought out of the land of Egypt; they shall not be sold as slaves.
You shall not rule over him with rigor, but you shall fear your God.
And as for your male and female slaves whom you may have--from the nations that are around you, from them you may buy male and female slaves.
Moreover you may buy the children of the strangers who dwell among you, and their families who are with you, which they beget in your land; and they shall become your property.
And you may take them as an inheritance for your children after you, to inherit them as a possession; they shall be your permanent slaves. But regarding your brethren, the children of Israel, you shall not rule over one another with rigor.
«Now if a sojourner or stranger close to you becomes rich, and one of your brethren who dwells by him becomes poor, and sells himself to the stranger or sojourner close to you, or to a member of the strangeŕs family,
after he is sold he may be redeemed again. One of his brothers may redeem him;
or his uncle or his unclés son may redeem him; or anyone who is near of kin to him in his family may redeem him; or if he is able he may redeem himself.
Thus he shall reckon with him who bought him: The price of his release shall be according to the number of years, from the year that he was sold to him until the Year of Jubilee; it shall be according to the time of a hired servant for him.
If there are still many years remaining, according to them he shall repay the price of his redemption from the money with which he was bought.
And if there remain but a few years until the Year of Jubilee, then he shall reckon with him, and according to his years he shall repay him the price of his redemption.
He shall be with him as a yearly hired servant, and he shall not rule with rigor over him in your sight.
And if he is not redeemed in these years, then he shall be released in the Year of Jubilee--he and his children with him.
For the children of Israel are servants to Me; they are My servants whom I brought out of the land of Egypt: I am the LORD your God.
«You shall not make idols for yourselves; neither a carved image nor a sacred pillar shall you rear up for yourselves; nor shall you set up an engraved stone in your land, to bow down to it; for I am the LORD your God.
You shall keep My Sabbaths and reverence My sanctuary: I am the LORD.
«If you walk in My statutes and keep My commandments, and perform them,
then I will give you rain in its season, the land shall yield its produce, and the trees of the field shall yield their fruit.
Your threshing shall last till the time of vintage, and the vintage shall last till the time of sowing; you shall eat your bread to the full, and dwell in your land safely.
I will give peace in the land, and you shall lie down, and none will make you afraid; I will rid the land of evil beasts, and the sword will not go through your land.
You will chase your enemies, and they shall fall by the sword before you.
Five of you shall chase a hundred, and a hundred of you shall put ten thousand to flight; your enemies shall fall by the sword before you.
«For I will look on you favorably and make you fruitful, multiply you and confirm My covenant with you.
You shall eat the old harvest, and clear out the old because of the new.
I will set My tabernacle among you, and My soul shall not abhor you.
I will walk among you and be your God, and you shall be My people.
I am the LORD your God, who brought you out of the land of Egypt, that you should not be their slaves; I have broken the bands of your yoke and made you walk upright.
«But if you do not obey Me, and do not observe all these commandments,
and if you despise My statutes, or if your soul abhors My judgments, so that you do not perform all My commandments, but break My covenant,
I also will do this to you: I will even appoint terror over you, wasting disease and fever which shall consume the eyes and cause sorrow of heart. And you shall sow your seed in vain, for your enemies shall eat it.
I will set My face against you, and you shall be defeated by your enemies. 1 Those who hate you shall reign over you, and you shall flee when no one pursues you.
«And after all this, if you do not obey Me, then I will punish you seven times more for your sins.
I will break the pride of your power; I will make your heavens like iron and your earth like bronze.
And your strength shall be spent in vain; for your land shall not yield its produce, nor shall the trees of the land yield their fruit.
«Then, if you walk contrary to Me, and are not willing to obey Me, I will bring on you seven times more plagues, according to your sins.
I will also send wild beasts among you, which shall rob you of your children, destroy your livestock, and make you few in number; and your highways shall be desolate.
«And if by these things you are not reformed by Me, but walk contrary to Me,
then I also will walk contrary to you, and I will punish you yet seven times for your sins.
And I will bring a sword against you that will execute the vengeance of the covenant; when you are gathered together within your cities I will send pestilence among you; and you shall be delivered into the hand of the enemy.
When I have cut off your supply of bread, ten women shall bake your bread in one oven, and they shall bring back your bread by weight, and you shall eat and not be satisfied.
«And after all this, if you do not obey Me, but walk contrary to Me,
then I also will walk contrary to you in fury; and I, even I, will chastise you seven times for your sins.
You shall eat the flesh of your sons, and you shall eat the flesh of your daughters.
I will destroy your high places, cut down your incense altars, and cast your carcasses on the lifeless forms of your idols; and My soul shall abhor you.
I will lay your cities waste and bring your sanctuaries to desolation, and I will not smell the fragrance of your sweet aromas.
I will bring the land to desolation, and your enemies who dwell in it shall be astonished at it.
I will scatter you among the nations and draw out a sword after you; your land shall be desolate and your cities waste.
Then the land shall enjoy its sabbaths as long as it lies desolate and you are in your enemieś land; then the land shall rest and enjoy its sabbaths.
As long as it lies desolate it shall rest-- for the time it did not rest on your sabbaths when you dwelt in it.
«And as for those of you who are left, I will send faintness into their hearts in the lands of their enemies; the sound of a shaken leaf shall cause them to flee; they shall flee as though fleeing from a sword, and they shall fall when no one pursues.
They shall stumble over one another, as it were before a sword, when no one pursues; and you shall have no power to stand before your enemies.
You shall perish among the nations, and the land of your enemies shall eat you up.
And those of you who are left shall waste away in their iniquity in your enemieś lands; also in their fatherś iniquities, which are with them, they shall waste away.
«But if they confess their iniquity and the iniquity of their fathers, with their unfaithfulness in which they were unfaithful to Me, and that they also have walked contrary to Me,
and that I also have walked contrary to them and have brought them into the land of their enemies; if their uncircumcised hearts are humbled, and they accept their guilt--
then I will remember My covenant with Jacob, and My covenant with Isaac and My covenant with Abraham I will remember; I will remember the land.
The land also shall be left empty by them, and will enjoy its sabbaths while it lies desolate without them; they will accept their guilt, because they despised My judgments and because their soul abhorred My statutes.
Yet for all that, when they are in the land of their enemies, I will not cast them away, nor shall I abhor them, to utterly destroy them and break My covenant with them; for I am the LORD their God.
But for their sake I will remember the covenant of their ancestors, whom I brought out of the land of Egypt in the sight of the nations, that I might be their God: I am the LORD.»́
These are the statutes and judgments and laws which the LORD made between Himself and the children of Israel on Mount Sinai by the hand of Moses.
Now the LORD spoke to Moses, saying,
«Speak to the children of Israel, and say to them: «When a man consecrates by a vow certain persons to the LORD, according to your valuation,
if your valuation is of a male from twenty years old up to sixty years old, then your valuation shall be fifty shekels of silver, according to the shekel of the sanctuary.
If it is a female, then your valuation shall be thirty shekels;
and if from five years old up to twenty years old, then your valuation for a male shall be twenty shekels, and for a female ten shekels;
and if from a month old up to five years old, then your valuation for a male shall be five shekels of silver, and for a female your valuation shall be three shekels of silver;
and if from sixty years old and above, if it is a male, then your valuation shall be fifteen shekels, and for a female ten shekels.
«But if he is too poor to pay your valuation, then he shall present himself before the priest, and the priest shall set a value for him; according to the ability of him who vowed, the priest shall value him.
«If it is an animal that men may bring as an offering to the LORD, all that anyone gives to the LORD shall be holy.
He shall not substitute it or exchange it, good for bad or bad for good; and if he at all exchanges animal for animal, then both it and the one exchanged for it shall be holy.
If it is an unclean animal which they do not offer as a sacrifice to the LORD, then he shall present the animal before the priest;
and the priest shall set a value for it, whether it is good or bad; as you, the priest, value it, so it shall be.
But if he wants at all to redeem it, then he must add one-fifth to your valuation.
«And when a man dedicates his house to be holy to the LORD, then the priest shall set a value for it, whether it is good or bad; as the priest values it, so it shall stand.
If he who dedicated it wants to redeem his house, then he must add one-fifth of the money of your valuation to it, and it shall be his.
«If a man dedicates to the LORD part of a field of his possession, then your valuation shall be according to the seed for it. A homer of barley seed shall be valued at fifty shekels of silver.
If he dedicates his field from the Year of Jubilee, according to your valuation it shall stand.
But if he dedicates his field after the Jubilee, then the priest shall reckon to him the money due according to the years that remain till the Year of Jubilee, and it shall be deducted from your valuation.
And if he who dedicates the field ever wishes to redeem it, then he must add one-fifth of the money of your valuation to it, and it shall belong to him.
But if he does not want to redeem the field, or if he has sold the field to another man, it shall not be redeemed anymore;
but the field, when it is released in the Jubilee, shall be holy to the LORD, as a devoted field; it shall be the possession of the priest.
«And if a man dedicates to the LORD a field which he has bought, which is not the field of his possession,
then the priest shall reckon to him the worth of your valuation, up to the Year of Jubilee, and he shall give your valuation on that day as a holy offering to the LORD.
In the Year of Jubilee the field shall return to him from whom it was bought, to the one who owned the land as a possession.
And all your valuations shall be according to the shekel of the sanctuary: twenty gerahs to the shekel.
«But the firstborn of the animals, which should be the LORD́s firstborn, no man shall dedicate; whether it is an ox or sheep, it is the LORD́s.
And if it is an unclean animal, then he shall redeem it according to your valuation, and shall add one-fifth to it; or if it is not redeemed, then it shall be sold according to your valuation.
«Nevertheless no devoted offering that a man may devote to the LORD of all that he has, both man and beast, or the field of his possession, shall be sold or redeemed; every devoted offering is most holy to the LORD.
No person under the ban, who may become doomed to destruction among men, shall be redeemed, but shall surely be put to death.
And all the tithe of the land, whether of the seed of the land or of the fruit of the tree, is the LORD́s. It is holy to the LORD.
If a man wants at all to redeem any of his tithes, he shall add one-fifth to it.
And concerning the tithe of the herd or the flock, of whatever passes under the rod, the tenth one shall be holy to the LORD.
He shall not inquire whether it is good or bad, nor shall he exchange it; and if he exchanges it at all, then both it and the one exchanged for it shall be holy; it shall not be redeemed.»́
These are the commandments which the LORD commanded Moses for the children of Israel on Mount Sinai.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible