Скрыть
17:1
17:3
17:5
17:8
17:12
17:13
17:16
Глава 23 
23:1
23:2
23:4
23:6
23:7
23:9
23:12
23:17
23:18
23:19
23:20
23:23
23:25
23:26
23:28
23:29
23:30
23:31
23:33
23:35
23:38
23:39
23:41
23:42
23:43
23:44
Церковнославянский (рус)
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
глаго́ли Ааро́ну и сыно́мъ его́ и ко всѣ́мъ сыно́мъ Изра́илевымъ, и рече́ши къ ни́мъ: сiе́ сло́во е́же заповѣ́да Госпо́дь, глаго́ля:
человѣ́къ человѣ́къ от­ сыно́въ Изра́илевыхъ или́ от­ при­­ше́лецъ, и́же при­­лежа́тъ въ ва́съ, и́же а́ще зако́летъ телца́ или́ о́вцу или́ ко́зу въ полцѣ́, и и́же а́ще зако́летъ внѣ́ полка́
и предъ две́ри ски́нiи свидѣ́нiя не при­­несе́тъ, я́коже сотвори́ти е́ во всесожже́нiе или́ спасе́нiе Го́споду прiя́тно, въ воню́ благово́нiя: и и́же а́ще зако́летъ внѣ́ и предъ две́ри ски́нiи свидѣ́нiя не при­­несе́тъ его́, я́ко при­­нести́ да́ръ Го́споду предъ ски́нiю Госпо́дню: и вмѣни́т­ся человѣ́ку тому́ кро́вь: кро́вь пролiя́лъ, да потреби́т­ся душа́ о́на от­ люді́й сво­и́хъ:
я́ко да при­­несу́тъ сы́нове Изра́илевы же́ртвы своя́, ели́ки а́ще сі́и зако́лютъ на по́ли, и да при­­несу́тъ я́ ко Го́споду къ две́ремъ ски́нiи свидѣ́нiя къ жерцу́, и пожру́тъ я́ въ же́ртву спасе́нiя Го́споду.
И да воз­лiе́тъ жре́цъ кро́вь на олта́рь о́крестъ предъ Го́сподемъ у две́рiй ски́нiи свидѣ́нiя: и да воз­несе́тъ ту́къ въ воню́ благо­уха́нiя Го́споду:
и да не пожру́тъ ктому́ же́ртвъ сво­и́хъ су́етнымъ, и́мже са́ми блудодѣ́й­ст­вуютъ вслѣ́дъ и́хъ: зако́н­ное вѣ́чное бу́детъ ва́мъ въ ро́ды ва́шя.
И рече́ши къ ни́мъ: человѣ́къ человѣ́къ от­ сыно́въ Изра́илевыхъ или́ от­ сыно́въ при­­ше́лцовъ при­­лежа́щихъ въ ва́съ, и́же а́ще сотвори́тъ всесожже́нiе или́ же́ртву,
и къ две́ремъ ски́нiи свидѣ́нiя не при­­несе́тъ сотвори́ти е́ Го́сподеви, потреби́т­ся душа́ та́ от­ люді́й сво­и́хъ.
И человѣ́къ человѣ́къ от­ сыно́въ Изра́илевыхъ или́ от­ при­­ше́лецъ при­­лежа́щихъ въ ва́съ, и́же а́ще я́стъ вся́кую кро́вь, и утвержу́ лице́ Мое́ на ду́шу яду́щую кро́вь, и погублю́ ю́ от­ люді́й сво­и́хъ:
зане́ душа́ вся́кiя пло́ти кро́вь его́ е́сть, и А́зъ да́хъ ю́ ва́мъ у олтаря́ умоля́ти о душа́хъ ва́шихъ: кро́вь бо его́ вмѣ́сто души́ умоли́тъ.
Сего́ ра́ди реко́хъ сыно́мъ Изра́илевымъ: вся́ка душа́ от­ ва́съ да не снѣ́стъ кро́ве, и при­­шле́цъ при­­лежа́щiй въ ва́съ да не снѣ́стъ кро́ве.
И человѣ́къ человѣ́къ от­ сыно́въ Изра́илевыхъ или́ от­ при­­шле́цъ при­­лежа́щихъ въ ва́съ, и́же а́ще уло́витъ лови́тву звѣ́ря или́ пти́цу, е́же я́ст­ся: пролiе́тъ кро́вь ея́, и покры́етъ ю́ земле́ю:
душа́ бо вся́кiя пло́ти кро́вь его́ е́сть. И реко́хъ сыно́мъ Изра́илевымъ: кро́ве вся́кiя пло́ти да не снѣ́сте, я́ко душа́ вся́кiя пло́ти кро́вь его́ е́сть: вся́къ яды́й ю́ потреби́т­ся:
и вся́ка душа́ я́же я́стъ мертвечи́ну или́ звѣроя́дину, от­ тузе́мецъ или́ от­ при­­ше́лецъ, да испере́тъ ри́зы своя́ и да омы́етъ тѣ́ло водо́ю, и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера, по се́мъ же чи́стъ бу́детъ:
а́ще же не испере́тъ ри́зъ сво­и́хъ, ни омы́етъ тѣ́ла водо́ю, то́ прiи́метъ беззако́нiе свое́.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
глаго́ли сыно́мъ Изра́илевымъ и рече́ши къ ни́мъ: пра́здницы Госпо́дни, я́же нарече́те наро́читыя святы́я, сі́и су́ть пра́здницы Мо­и́:
въ ше́сть дні́й да сотвори́ши дѣла́, и въ де́нь седмы́й суббо́та, поко́й нарече́н­ный свя́тъ Го́сподеви, вся́каго дѣ́ла да не сотворите́: суббо́та е́сть Го́сподеви во все́мъ обита́нiи ва́­шемъ.
Сі́и пра́здницы Го́споду нарече́ны святи, я́же нарече́те сiя́ во времена́ и́хъ:
въ пе́рвѣмъ ме́сяцѣ въ четвертый­на́­де­сять де́нь ме́сяца, между́ вече́рними, Па́сха Го́споду:
и въ пятый­на́­де­сять де́нь ме́сяца пе́рваго пра́здникъ опрѣсно́ковъ Го́споду: се́дмь дні́й опрѣсно́ки да я́сте.
И де́нь пе́рвый нарече́нъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ: вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те:
и да при­­несе́те всесожже́нiя Го́споду се́дмь дні́й, и де́нь седмы́й нарече́нъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ: вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
глаго́ли сыно́мъ Изра́илевымъ и рече́ши къ ни́мъ: егда́ вни́дете въ зе́млю, ю́же А́зъ даю́ ва́мъ, и по́жнете жа́тву ея́, и при­­несе́те снопы́ нача́токъ жа́твы ва́­шея къ жерцу́,
и воз­несе́тъ сно́пъ предъ Го́спода прiя́тенъ ва́мъ: на у́трiе пе́рваго дне́ суббо́ты да воз­несе́тъ его́ жре́цъ.
И сотвори́те въ де́нь, въ о́ньже а́ще при­­несе́те сно́пъ, овча́ непоро́чно единолѣ́тно во всесожже́нiе Го́споду:
и же́ртву его́ двѣ́ десяти́ны муки́ пшени́чны спря́жены въ еле́и: же́ртва Го́споду, въ воню́ благово́нiя Го́споду: и воз­лiя́нiе его́ вина́ четве́ртую ча́сть и́на.
И хлѣ́ба, и пря́женыхъ кла́совъ но́выхъ да не снѣ́сте, да́же до того́ дне́ сама́го, до́ндеже при­­несе́те вы́ да́ры Бо́гу ва́­шему: зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя во все́мъ населе́нiи ва́­шемъ.
И сочти́те себѣ́ от­ нау́трiя суббо́тъ, от­ дне́, въ о́ньже а́ще при­­несе́те снопы́ воз­ложе́нiя, се́дмь седми́цъ цѣ́лыхъ
да́же до нау́трiя послѣ́днiя седми́цы да сочте́те пятьдеся́тъ дні́й, и да при­­несе́те же́ртву но́ву Го́споду.
От вселе́нiя ва́­шего да при­­несе́те хлѣ́бы воз­ложе́нiе, два́ хлѣ́ба: от­ дву́хъ десяти́нъ муки́ пшени́чны да бу́дутъ, ква́шены да испеку́т­ся от­ пе́рвыхъ плодо́въ Го́споду:
и да при­­несе́те со хлѣ́бами се́дмь а́гнцевъ непоро́чныхъ единолѣ́тныхъ, и телца́ еди́наго от­ ста́дъ, и овна́ два́ непоро́чна: и бу́дутъ во всесожже́нiе Го́споду, и же́ртвы и́хъ, и воз­лiя́нiя и́хъ, же́ртва воня́ благово́нiя Го́споду.
И сотвори́те козла́ от­ ко́зъ еди́наго о грѣсѣ́, и два́ а́гнца единолѣ́тна въ же́ртву спасе́нiя съ хлѣ́бами пе́рвыхъ жи́тъ.
И да воз­ложи́тъ я́ жре́цъ съ хлѣ́бами пе́рвыхъ жи́тъ, воз­ложе́нiе предъ Го́сподемъ со обѣ́ма а́гнцы: свя́та бу́дутъ Го́споду, жерцу́ и́же при­­но́ситъ я́, тому́ да бу́дутъ.
И прозове́те се́й де́нь, наро́читъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ: вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те въ о́нь: зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя во все́мъ населе́нiи ва́­шемъ.
И егда́ жне́те жа́тву земли́ ва́­шея, не потреби́те оста́нка жа́твы ни́вы сво­ея́, егда́ жне́те, и от­ па́да­ю­щихъ от­ жа́твы ва́­шея да не собере́ши: ни́щему и при­­ше́лцу оста́виши я́: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
рцы́ сыно́мъ Изра́илевымъ, глаго́ля: ме́сяца седма́го, въ пе́рвый де́нь ме́сяца, да бу́детъ ва́мъ поко́й, па́мять тру́бъ: нарече́нъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ:
вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те, и при­­несе́те всесожже́нiе Го́споду.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
и въ деся́тый де́нь седма́го ме́сяца сего́ де́нь очище́нiя, нарече́нъ свя́тъ да бу́детъ ва́мъ: и смири́те ду́шы ва́шя, и при­­неси́те всесожже́нiе Го́споду:
вся́каго дѣ́ла не сотвори́те въ са́мый де́нь се́й: е́сть бо де́нь очище́нiя се́й ва́мъ, умоли́ти о ва́съ предъ Го́сподемъ Бо́гомъ ва́шимъ:
вся́ка бо душа́, я́же не покори́т­ся въ де́нь то́й, потреби́т­ся от­ люді́й сво­и́хъ:
и вся́ка душа́, я́же сотвори́тъ дѣ́ло въ са́мый де́нь се́й, поги́бнетъ душа́ та́ от­ люді́й сво­и́хъ:
вся́каго дѣ́ла не сотвори́те, зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя, во всѣ́хъ селе́нiихъ ва́шихъ.
Суббо́ты суббо́тъ бу́дутъ ва́мъ: и смири́те ду́шы ва́шя, от­ девя́таго дне́ ме́сяца от­ ве́чера, да́же до деся́таго дне́ ме́сяца, до ве́чера, суббо́т­ст­вуйте суббо́ты ва́шя.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
рцы́ сыно́мъ Изра́илевымъ, глаго́ля: въ пятый­на́­де­сять де́нь ме́сяца седма́го сего́, пра́здникъ ку́щей се́дмь дні́й Го́споду:
и де́нь пе́рвый нарече́нъ свя́тъ бу́детъ: вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те:
се́дмь дні́й да при­­несе́те всесожже́нiя Го́споду: и де́нь осмы́й нарече́нъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ, и при­­несе́те всесожже́нiя Го́споду: исхо́дное е́сть, вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те.
Сі́и пра́здницы Госпо́дни, я́же нарече́те наро́читы свя́ты, е́же при­­носи́ти при­­но́сы Го́споду: всесожже́нiя и же́ртвы и́хъ, и воз­лiя́нiя и́хъ от­ дне́ до дне́,
кромѣ́ суббо́тъ Госпо́днихъ и кромѣ́ даро́въ ва́шихъ, и кромѣ́ всѣ́хъ обѣ́товъ ва́шихъ и кромѣ́ благово́льныхъ ва́шихъ, я́же а́ще дади́те Го́споду.
И въ пятый­на́­де­сять де́нь ме́сяца седма́го сего́, егда́ сконча́ете жи́та земли́, пра́зднуйте Го́споду се́дмь дні́й: въ де́нь пе́рвый поко́й, и въ де́нь осмы́й поко́й:
и да во́змете себѣ́ въ де́нь пе́рвый пло́дъ дре́ва красе́нъ, и вѣ́твь фи́ническую, и вѣ́тви дре́ва ча́стыя, и ве́рбы, и а́гновы вѣ́тви {садо́вiе палести́нско­е} от­ пото́ка, и воз­весели́теся предъ Го́сподемъ Бо́гомъ ва́шимъ се́дмь дні́й въ лѣ́то:
зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя, въ ме́сяцъ седмы́й пра́зднуйте его́:
въ ку́щахъ да пребу́дете се́дмь дні́й: вся́къ тузе́мецъ во Изра́или да пребу́детъ въ ку́щахъ:
я́ко да увѣ́дятъ ро́ды ва́шя, я́ко въ ку́щахъ всели́хъ сы́ны Изра́илевы, внегда́ извести́ Мнѣ́ и́хъ изъ земли́ Еги́петскiя: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
И повѣ́да Моисе́й пра́здники Госпо́дни сыно́мъ Изра́илевымъ.
Синодальный
1 Воспрещение закалать тельца, овцу или козу вне святилища. 10 Воспрещение есть кровь.
И сказал Господь Моисею, говоря:
объяви Аарону и сынам его и всем сынам Израилевым и скажи им: вот что повелевает Господь:
если кто из дома Израилева [или из пришельцев, присоединившихся к вам] заколет тельца или овцу или козу в стане, или если кто заколет вне стана
и не приведет ко входу скинии собрания, [чтобы принести во всесожжение или в жертву о спасении, угодную Господу, в приятное благоухание, и если кто заколет вне стана и ко входу скинии собрания не принесет,] чтобы представить в жертву Господу пред жилищем Господним, то человеку тому вменена будет кровь: он пролил кровь, и истребится человек тот из народа своего;
это для того, чтобы приводили сыны Израилевы жертвы свои, которые они заколают на поле, чтобы приводили их пред Господа ко входу скинии собрания, к священнику, и заколали их Господу в жертвы мирные;
и покропит священник кровью на жертвенник Господень у входа скинии собрания и воскурит тук в приятное благоухание Господу,
чтоб они впредь не приносили жертв своих идолам, за которыми блудно ходят они. Сие да будет для них постановлением вечным в роды их.
Еще скажи им: если кто из дома Израилева и из пришельцев, которые живут между вами, приносит всесожжение или жертву
и не приведет ко входу скинии собрания, чтобы совершить ее Господу, то истребится человек тот из народа своего.
Если кто из дома Израилева и из пришельцев, которые живут между вами, будет есть какую-нибудь кровь, то обращу лице Мое на душу того, кто будет есть кровь, и истреблю ее из народа ее,
потому что душа тела в крови, и Я назначил ее вам для жертвенника, чтобы очищать души ваши, ибо кровь сия душу очищает;
потому Я и сказал сынам Израилевым: ни одна душа из вас не должна есть крови, и пришлец, живущий между вами, не должен есть крови.
Если кто из сынов Израилевых и из пришельцев, живущих между вами, на ловле поймает зверя или птицу, которую можно есть, то он должен дать вытечь крови ее и покрыть ее землею,
ибо душа всякого тела есть кровь его, она душа его; потому Я сказал сынам Израилевым: не ешьте крови ни из какого тела, потому что душа всякого тела есть кровь его: всякий, кто будет есть ее, истребится.
И всякий, кто будет есть мертвечину или растерзанное зверем, туземец или пришлец, должен вымыть одежды свои и омыться водою, и нечист будет до вечера, а потом будет чист;
если же не вымоет [одежд своих] и не омоет тела своего, то понесет на себе беззаконие свое.
Законы о праздниках, о приносимых в них жертвах, о субботе, Пасхе, первых плодах, дне искупления, празднике кущей.
И сказал Господь Моисею, говоря:
объяви сынам Израилевым и скажи им о праздниках Господних, в которые должно созывать священные собрания. Вот праздники Мои:
шесть дней можно делать дела, а в седьмой день суббота покоя, священное собрание; никакого дела не делайте; это суббота Господня во всех жилищах ваших.
Вот праздники Господни, священные собрания, которые вы должны созывать в свое время:
в первый месяц, в четырнадцатый [день] месяца вечером Пасха Господня;
и в пятнадцатый день того же месяца праздник опресноков Господу; семь дней ешьте опресноки;
в первый день да будет у вас священное собрание; никакой работы не работайте;
и в течение семи дней приносите жертвы Господу; в седьмой день также священное собрание; никакой работы не работайте.
И сказал Господь Моисею, говоря:
объяви сынам Израилевым и скажи им: когда придете в землю, которую Я даю вам, и будете жать на ней жатву, то принесите первый сноп жатвы вашей к священнику;
он вознесет этот сноп пред Господом, чтобы вам приобрести благоволение; на другой день праздника вознесет его священник;
и в день возношения снопа принесите во всесожжение Господу агнца однолетнего, без порока,
и с ним хлебного приношения две десятых части ефы пшеничной муки, смешанной с елеем, в жертву Господу, в приятное благоухание, и возлияния к нему четверть гина вина;
никакого нового хлеба, ни сушеных зерен, ни зерен сырых не ешьте до того дня, в который принесете приношения Богу вашему: это вечное постановление в роды ваши во всех жилищах ваших.
Отсчитайте себе от первого дня после праздника, от того дня, в который приносите сноп потрясания, семь полных недель,
до первого дня после седьмой недели отсчитайте пятьдесят дней, и тогда принесите новое хлебное приношение Господу:
от жилищ ваших приносите два хлеба возношения, которые должны состоять из двух десятых частей ефы пшеничной муки и должны быть испечены кислые, как первый плод Господу;
вместе с хлебами представьте семь агнцев без порока, однолетних, и из крупного скота одного тельца и двух овнов [без порока]; да будет это во всесожжение Господу, и хлебное приношение и возлияние к ним, в жертву, в приятное благоухание Господу.
Приготовьте также из стада коз одного козла в жертву за грех и двух однолетних агнцев в жертву мирную [вместе с хлебом первого плода];
священник должен принести это, потрясая пред Господом, вместе с потрясаемыми хлебами первого плода и с двумя агнцами, и это будет святынею Господу; священнику, [который приносит, это принадлежит];
и созывайте народ в сей день, священное собрание да будет у вас, никакой работы не работайте: это постановление вечное во всех жилищах ваших в роды ваши.
Когда будете жать жатву на земле вашей, не дожинай до края поля твоего, когда жнешь, и оставшегося от жатвы твоей не подбирай; бедному и пришельцу оставь это. Я Господь, Бог ваш.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи сынам Израилевым: в седьмой месяц, в первый [день] месяца да будет у вас покой, праздник труб, священное собрание [да будет у вас];
никакой работы не работайте и приносите жертву Господу.
И сказал Господь Моисею, говоря:
также в девятый [день] седьмого месяца сего, день очищения, да будет у вас священное собрание; смиряйте души ваши и приносите жертву Господу;
В еврейском и в греческом, стоит «десятый», а не «девятый» день.
никакого дела не делайте в день сей, ибо это день очищения, дабы очистить вас пред лицем Господа, Бога вашего;
а всякая душа, которая не смирит себя в этот день, истребится из народа своего;
и если какая душа будет делать какое-нибудь дело в день сей, Я истреблю ту душу из народа ее;
никакого дела не делайте: это постановление вечное в роды ваши, во всех жилищах ваших;
это для вас суббота покоя, и смиряйте души ваши, с вечера девятого [дня] месяца; от вечера до вечера [десятого дня месяца] празднуйте субботу вашу.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи сынам Израилевым: с пятнадцатого дня того же седьмого месяца праздник кущей, семь дней Господу;
в первый день священное собрание, никакой работы не работайте;
в течение семи дней приносите жертву Господу; в восьмой день священное собрание да будет у вас, и приносите жертву Господу: это отдание праздника, никакой работы не работайте.
Вот праздники Господни, в которые должно созывать священные собрания, чтобы приносить в жертву Господу всесожжение, хлебное приношение, заколаемые жертвы и возлияния, каждое в свой день,
кроме суббот Господних и кроме даров ваших, и кроме всех обетов ваших и кроме всего приносимого по усердию вашему, что вы даете Господу.
А в пятнадцатый день седьмого месяца, когда вы собираете произведения земли, празднуйте праздник Господень семь дней: в первый день покой и в восьмой день покой;
в первый день возьмите себе ветви красивых дерев, ветви пальмовые и ветви дерев широколиственных и верб речных, и веселитесь пред Господом Богом вашим семь дней;
и празднуйте этот праздник Господень семь дней в году: это постановление вечное в роды ваши; в седьмой месяц празднуйте его;
в кущах живите семь дней; всякий туземец Израильтянин должен жить в кущах,
чтобы знали роды ваши, что в кущах поселил Я сынов Израилевых, когда вывел их из земли Египетской. Я Господь, Бог ваш.
И объявил Моисей сынам Израилевым о праздниках Господних.
Ohvripaik
Ja Issand rääkis Moosesega, öeldes:
„Räägi Aaroni ja ta poegade ning kõigi Iisraeli lastega ja ütle neile: Issand on käskinud öelda nõnda:
Kes iganes Iisraeli soost tapab härja või lamba või kitse, leeris või väljaspool leeri,
aga ei vii seda kogudusetelgi ukse juurde ohvrianni toomiseks Issandale Issanda eluaseme ees, sellele loetakse see veresüüks: ta on valanud verd, ja see mees tuleb hävitada oma rahva seast!
Seepärast toogu Iisraeli lapsed oma ohvriloomad, mis nad seni väljal tapsid, ja viigu kogudusetelgi ukse juurde preestri kätte ja tapku need tänuohvriks Issandale!
Ja preester piserdagu veri Issanda altarile kogudusetelgi ukse ees ning süüdaku rasv põlema Issandale meeldivaks lõhnaks!
Ja nad ei tohi enam tappa oma tapaohvreid paharettidele, kelle järel nad hoora viisil käivad: see olgu nende sugupõlvedele igaveseks seaduseks!
Ja ütle neile: Igaüks Iisraeli soost ja nende keskel asuvaist võõraist, kes ohverdab põletus- või tapaohvrit,
aga ei vii seda kogudusetelgi ukse juurde Issandale ohverdamiseks, tuleb hävitada oma rahva seast!
Vere söömise keeld
Ja kui keegi Iisraeli soost ja nende keskel asuvaist võõraist sööb mingisugust verd, siis ma pööran oma palge selle veresööja vastu ja hävitan tema ta rahva seast.
Sest liha hing on veres, ja selle ma olen teile andnud altari jaoks lepituse toimetamiseks teie hingede eest; sest veri lepitab temas oleva hinge tõttu.
Seepärast ma olen öelnud Iisraeli lastele: Ükski teist ei tohi verd süüa, ka teie keskel asuv võõras ei tohi verd süüa!
Igaüks Iisraeli lastest ja nende keskel asuvaist võõraist, kes kütib söödava jahilooma või linnu, peab selle vere maha kallama ja mullaga katma.
Sest kõige liha hing on tema hinge sisaldav veri. Ja ma ütlen Iisraeli lastele: Te ei tohi süüa mitte ühegi liha verd, sest iga liha hingeks on ta veri. Igaüks, kes seda sööb, hävitatagu!
Ja igaüks, kes sööb raibet või mahamurtud looma, olgu päriselanik või võõras, peab pesema oma riided ja loputama ennast veega ning olema õhtuni roojane; siis ta on puhas!
Aga kui ta ei pese ja oma ihu ei loputa, siis ta kannab oma patusüüd.”
Seatud pühad
Ja Issand rääkis Moosesega, öeldes:
„Räägi Iisraeli lastega ja ütle neile: Issanda seatud pühad, mis te peate kuulutama pühiks kokkutulekuiks, minu seatud pühad on need:
kuus päeva tehtagu tööd, aga seitsmes päev on täielik hingamispäev, püha kokkutulek; te ei tohi teha ühtegi tööd, see olgu Issanda hingamispäev kõigis teie asupaigus!
Need on Issanda seatud pühad, pühad kokkutulekud, mis te peate välja kuulutama nende seatud ajal:
esimeses kuus, neljateistkümnenda päeva õhtul on paasapüha Issanda auks.
Ja sellesama kuu viieteistkümnendal päeval on Issanda auks hapnemata leibade püha; seitse päeva sööge hapnemata leiba!
Esimesel päeval olgu teil püha kokkutulek; ühtegi argipäevatööd ärge tehke!
Seitse päeva ohverdage Issandale tuleohvreid; seitsmendal päeval on püha kokkutulek, ühtegi argipäevatööd ärge tehke!”
Ja Issand rääkis Moosesega, öeldes:
„Räägi Iisraeli lastega ja ütle neile: Kui te tulete maale, mille mina teile annan, ja lõikate selle vilja, siis viige oma lõikusest uudsevihk preestrile!
Tema kõigutagu seda vihku Issanda ees, et te saaksite meelepäraseks; preester kõigutagu seda hingamispäevale järgneval päeval!
Ja päeval, mil te vihku kõigutate, ohverdage Issandale põletusohvriks üks veatu aastane oinastall
ja selle juurde kuuluv roaohver - kaks kannu õliga segatud peent jahu Issandale healõhnaliseks tuleohvriks, ja selle juurde kuuluv joogiohver - kolm kortlit veini.
Aga enne seda päeva, mil te viite ohvrianni oma Jumalale, te ei tohi süüa uudseleiba ega kuivatatud ja toorest vilja. See olgu teie sugupõlvedele igaveseks seaduseks kõigis teie asupaigus!
Siis lugege endile hingamispäevale järgnevast päevast, päevast, mil te tõite kõigutusvihu, seitse täis nädalat -
kuni seitsmendale hingamispäevale järgneva päevani lugege viiskümmend päeva -, siis tooge Issandale uus roaohver!
Paigust, kus te elate, tooge kaks kõigutusohvri leiba; need olgu hapnenult küpsetatud kahest kannust peenest jahust uudseanniks Issandale!
Ja koos leivaga ohverdage seitse veatut, aastast oinastalle, üks noor härjavärss ja kaks jäära: need olgu koos oma roaohvriga ja joogiohvritega põletusohvriteks Issandale, healõhnaliseks tuleohvriks Issandale!
Ja ohverdage üks noor sikk patuohvriks ja kaks aastast oinastalle tänuohvriks!
Preester kõigutagu neid kahte oinastalle koos uudseleivaga kõigutusohvrina Issanda ees: need olgu Issandale pühitsetud preestri jaoks!
Ja kuulutage endile samaks päevaks püha kokkutulek; ärge tehke siis ühtegi argipäevatööd! See olgu igaveseks seaduseks teie sugupõlvedele, kus te iganes asute!
Ja kui te lõikate oma maa vilja, siis ära lõika oma põlluääri sootuks ja ära nopi üles, mida su lõikuse järelt saaks noppida! Jäta see kehvale ja võõrale! Mina olen Issand, teie Jumal!”
Ja Issand rääkis Moosesega, öeldes:
„Räägi Iisraeli lastega ja ütle: Seitsmendas kuus, esimesel päeval, olgu teil hingamispäev, sarvehäälega meeldetuletatav püha kokkutulek.
Ärge tehke siis ühtegi argipäevatööd, vaid ohverdage Issandale tuleohver!”
Ja Issand rääkis Moosesega, öeldes:
„Aga kümnes päev selles seitsmendas kuus on lepituspäev; see olgu teile pühaks kokkutulekuks: alandage siis oma hinged ja ohverdage Issandale tuleohvreid!
Sel päeval ärge tehke ühtegi tööd, sest see on teile lepituspäevaks, mil teie eest lepitust toimetatakse Issanda, teie Jumala ees!
Jah, igaüks, kes sel päeval ennast ei alanda, hävitatagu oma rahva seast!
Ja igaühe, kes sel päeval teeb mingit tööd, ma hävitan tema rahva seast!
Ärge tehke siis ühtegi tööd; see olgu teie sugupõlvedele igaveseks seaduseks, kus te iganes asute!
See olgu teile täielikuks hingamispäevaks ja hingede alandamiseks! Algusega kuu üheksanda päeva õhtul, õhtust õhtuni, pidage seda oma hingamispäeva!”
Ja Issand rääkis Moosesega, öeldes:
„Räägi Iisraeli lastega ja ütle: Viieteistkümnendal sellesama seitsmenda kuu päeval olgu seitsmepäevane lehtmajadepüha Issanda auks!
Esimesel päeval olgu püha kokkutulek; ärgu tehtagu ühtegi argipäevatööd!
Seitse päeva ohverdage Issandale tuleohvrit; kaheksandal päeval olgu teil püha kokkutulek ja ohverdage siis Issandale tuleohver; see on lõpetuspüha, ühtegi argipäevatööd ärgu tehtagu!
Need on Issanda seatud pühad, mis te peate kuulutama pühiks kokkutulekuiks, Issandale tuleohvrite ohverdamiseks: põletusohver ja roaohver, tapaohver ja joogiohver iga päev, vastavalt päevale,
peale Issanda hingamispäevade ja peale teie andide, peale kõigi teie tõotusohvrite ja peale kõigi teie vabatahtlike ohvrite, mis te Issandale annate.
Aga seitsmenda kuu viieteistkümnendal päeval, kui te maa saagi olete koristanud, pühitsege Issanda püha seitse päeva; esimene päev olgu hingamispäev, samuti olgu kaheksas päev hingamispäev!
Esimesel päeval võtke endile puuvilja ihaldusväärsetest puudest, palmioksi ja oksi leherikastelt puudelt ja jõepajudelt ja olge seitse päeva rõõmsad Issanda, oma Jumala ees!
Pühitsege seda püha Issanda auks seitse päeva aastas! See olgu teie sugupõlvedele igaveseks seaduseks; pühitsege seda seitsmendas kuus!
Elage lehtmajades seitse päeva; kõik Iisraelis sündinud elagu lehtmajades,
et teie tulevased põlved teaksid, kuidas ma Iisraeli lapsi lasksin elada lehtmajades, kui ma tõin nad ära Egiptusemaalt. Mina olen Issand, teie Jumal!”
Nõnda rääkis Mooses Iisraeli lastele neist Issanda seatud pühadest.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible