Скрыть
25:1
25:2
25:5
25:6
25:7
25:8
25:11
25:12
25:15
25:16
25:20
25:22
25:24
25:27
25:28
25:29
25:31
25:32
25:33
25:37
25:42
25:45
25:46
25:48
25:49
25:50
25:51
25:52
25:53
25:54
Глава 26 
26:2
26:4
26:6
26:9
26:18
26:21
26:23
26:27
26:30
26:33
26:35
26:37
26:38
26:39
26:43
26:46
Глава 27 
27:1
27:3
27:4
27:5
27:6
27:7
27:8
27:9
27:10
27:11
27:12
27:13
27:14
27:15
27:17
27:18
27:19
27:20
27:21
27:22
27:23
27:31
27:32
27:33
Церковнославянский (рус)
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю на горѣ́ Сина́йстѣй, глаго́ля:
глаго́ли сыно́мъ Изра́илевымъ и рече́ши къ ни́мъ: егда́ вни́дете въ зе́млю, ю́же А́зъ даю́ ва́мъ, и почі́етъ земля́, ю́же А́зъ даю́ ва́мъ, суббо́ты Го́споду.
Ше́сть лѣ́тъ да сѣ́еши ни́ву твою́, и ше́сть лѣ́тъ да рѣ́жеши виногра́дъ тво́й и собере́ши пло́дъ его́:
въ седмо́е же лѣ́то суббо́та, поко́й да бу́детъ земли́, суббо́та Госпо́дня: ни́вы тво­ея́ сѣ́яти и виногра́да тво­его́ рѣ́зати не бу́деши,
и сама́ собо́ю про­израста́ющая ни́вы тво­ея́ да не по́жнеши, и виногра́да от­луче́нiя тво­его́ да не собере́ши: лѣ́то поко́я бу́детъ земли́.
И бу́дутъ суббо́ты земли́ я́ди тебѣ́, и рабу́ тво­ему́ и рабы́ни тво­е́й, и нае́мнику тво­ему́ и обита́лнику при­­лежа́щему къ тебѣ́,
и ското́мъ тво­и́мъ и звѣре́мъ су́щымъ на земли́ тво­е́й да бу́детъ вся́къ пло́дъ его́ въ снѣ́дь.
И исчи́слиши себѣ́ се́дмь лѣ́тъ поко́я, се́дмь лѣ́тъ седми́жды: и бу́дутъ тебѣ́ се́дмь седми́нъ лѣ́тъ, четы́редесять де́вять лѣ́тъ.
И воз­вѣсти́те тру́бнымъ гла́сомъ во все́й земли́ ва́­шей ме́сяца седма́го въ деся́тый де́нь ме́сяца: въ де́нь очище́нiя воз­вѣсти́те трубо́ю во все́й земли́ ва́­шей.
И освяти́те лѣ́то, пятьдеся́тое лѣ́то, и разгласи́те оставле́нiе на земли́ всѣ́мъ живу́щымъ на не́й: лѣ́то оставле́нiя зна́менiе сiе́ бу́детъ ва́мъ: и да отъи́детъ кі́йждо ва́съ въ при­­тяжа́нiе свое́, и кі́йждо во оте́че­с­т­во свое́ отъи́дете.
Оставле́нiя зна́менiе сiе́ бу́детъ ва́мъ, лѣ́то пятьдеся́тое, лѣ́то бу́детъ ва́мъ: ни сѣ́яти, ниже́ жа́ти бу́дете, е́же са́мо про­изни́кнетъ на не́й, и да не объе́млеши освяще́н­ныхъ [Бо́гу] ея́:
я́ко оставле́нiя зна́менiе е́сть, свято да бу́детъ ва́мъ: от­ ни́въ яди́те плоды́ ея́:
и въ лѣ́то оставле́нiя зна́менiя сего́ да воз­врати́т­ся кі́йждо въ при­­тяжа́нiе свое́.
А́ще же от­да́си ку́плею бли́жнему тво­ему́, или́ а́ще при­­тя́жеши от­ бли́жняго тво­его́, да не оскорбля́етъ человѣ́къ бли́жняго:
по числу́ лѣ́тъ по зна́менiи, да при­­тя́жеши от­ бли́жняго, по числу́ лѣ́тъ плодо́въ да прода́ст­ся тебѣ́.
Я́коже а́ще бо́лѣе лѣ́тъ, умно́житъ при­­тяжа́нiе его́, и я́коже а́ще мнѣ́е лѣ́тъ, уменши́тъ при­­тяжа́нiе его́: я́ко число́ плодо́въ его́, та́ко да прода́стъ тебѣ́.
Да не оскорби́тъ человѣ́къ бли́жняго, и да убо­и́шися Го́спода Бо́га тво­его́: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
И сотвори́те вся́ оправда́нiя Моя́ и вся́ суды́ Моя́, сохрани́те же и сотвори́те я́, и всели́теся на земли́ упова́юще.
И да́стъ земля́ плоды́ своя́, и снѣ́сте въ сы́тость, и вселите́ся на не́й упова́юще.
А́ще же рече́те: что́ я́сти бу́демъ въ седмо́е лѣ́то сiе́, а́ще не сѣ́емъ, ни собира́емъ плодо́въ сво­и́хъ?
и послю́ благослове́нiе Мое́ ва́мъ въ лѣ́то шесто́е, и сотвори́тъ плоды́ своя́ на три́ лѣ́та:
и посѣ́ете въ лѣ́то осмо́е, и снѣ́сте от­ плодо́въ ве́тхихъ да́же до лѣ́та девя́таго: до́ндеже при­­спѣ́ютъ плоды́ ея́, снѣ́сте ве́тхая ве́тхихъ.
И земля́ да не прода́ст­ся во утвержде́нiе: Моя́ бо е́сть земля́, я́ко при­­ше́лцы и при­­се́лницы вы́ есте́ предо Мно́ю:
и по все́й земли́ одержа́нiя ва́­шего, иску́пъ дади́те земли́.
А́ще же нище́т­ст­вуетъ бра́тъ тво́й, и́же съ тобо́ю, и прода́стъ от­ одержа́нiя сво­его́, да прiи́детъ у́жикъ бли́жнiй ему́ и иску́питъ прода́нiе бра́та сво­его́.
А́ще же не бу́детъ кому́ у́жика, и воз­мо́жетъ рука́ его́ обрѣсти́ дово́ленъ иску́пъ его́,
и исчи́слитъ лѣ́та прода́нiя его́, и воз­да́стъ е́же изли́ше и́мать, человѣ́ку ему́же про́дано бѣ́ о́ное, и воз­врати́т­ся во одержа́нiе свое́.
А́ще же не обря́щетъ рука́ его́ дово́лное, е́же от­да́ти ему́, да бу́детъ про́даное купи́в­шему е́ да́же до шеста́го лѣ́та оставле́нiя, и изы́детъ во оставле́нiе, и воз­врати́т­ся во одержа́нiе свое́.
А́ще же кто́ прода́стъ до́мъ обита́емый во гра́дѣ огражде́н­нѣмъ, и бу́детъ искупле́нiе его́, до́ндеже испо́лнит­ся: лѣ́то дні́й бу́детъ искупле́нiе его́.
А́ще же не иску́питъ, до́ндеже сконча́ет­ся лѣ́то все́, да укрѣпи́т­ся до́мъ су́щiй во гра́дѣ иму́щемъ огражде́нiе въ тве́рдость купи́в­шему его́, въ ро́ды его́, и не воз­врати́т­ся во оставле́нiе.
До́мы же и́же на се́лѣхъ, и́мже нѣ́сть о́крестъ и́хъ огражде́нiя, къ селу́ земли́ да при­­ложа́т­ся: искупу́емы всегда́ да бу́дутъ, и во оставле́нiе да воз­вратя́т­ся.
И гра́ди леви́тстiи, до́мы градо́въ одержа́нiя и́хъ, искупу́емы да бу́дутъ всегда́ леви́томъ.
И и́же а́ще иску́питъ от­ леви́тъ: и изы́детъ прода́нiе домо́въ гра́да одержа́нiя и́хъ во оставле́нiе, я́ко до́мы градо́въ леви́тскихъ одержа́нiе и́хъ, посредѣ́ сыно́въ Изра́илевыхъ.
И се́ла от­дѣле́ная градо́мъ и́хъ да не продаду́т­ся, я́ко одержа́нiе вѣ́чное сiе́ и́хъ е́сть.
А́ще же нище́т­ст­вуетъ бра́тъ тво́й, и́же съ тобо́ю, и изнемо́жетъ рука́ми у тебе́, заступи́ его́ я́ко при­­ше́лца и при­­се́лника, да поживе́тъ бра́тъ тво́й съ тобо́ю:
да не во́змеши от­ него́ ли́хвы, ниже́ бо́лѣе [да́наго], и убо­и́шися Бо́га тво­его́: А́зъ Госпо́дь: и поживе́тъ бра́тъ тво́й съ тобо́ю.
Сребра́ тво­его́ да не да́си ему́ въ ли́хву, и ра́ди при­­бы́тка не да́си ему́ пи́щей тво­и́хъ.
А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ, изведы́й вы́ изъ земли́ Еги́петскiя, е́же да́ти ва́мъ зе́млю Ханаа́нску, я́ко бы́ти Мнѣ́ Бо́гу ва́­шему.
А́ще же оубо́жаетъ бра́тъ тво́й у тебе́, и прода́ст­ся тебѣ́, да не порабо́таетъ тебѣ́ рабо́ты ра́бскiя:
а́ки нае́мникъ или́ при­­шле́цъ да бу́детъ тебѣ́, да́же до лѣ́та оставле́нiя дѣ́лати бу́детъ у тебе́,
и да изы́детъ от­ тебе́, и дѣ́ти его́ съ ни́мъ въ лѣ́то оставле́нiя, и да отъи́детъ въ ро́дъ сво́й, и во одержа́нiе о́тчее свое́ воз­врати́т­ся,
поне́же раби́ Мо­и́ су́ть сі́и, и́хже изведо́хъ изъ земли́ Еги́петскiя, да не прода́ст­ся прода́нiемъ ра́бiимъ:
да не отяготи́ши его́ трудо́мъ, и убо­и́шися Го́спода Бо́га тво­его́.
И ра́бъ и рабы́ня, и́же а́ще бу́дутъ у тебе́ от­ язы́къ, и́же о́крестъ тебе́ су́ть, от­ тѣ́хъ да при­­тя́жете раба́ и рабы́ню.
И от­ сыно́въ при­­се́лничихъ, и́же су́ть въ ва́съ, от­ си́хъ при­­тя́жете, и от­ сро́дниковъ и́хъ, ели́цы а́ще бу́дутъ въ земли́ ва́­шей, да бу́дутъ ва́мъ во одержа́нiе,
и да раздѣлите́ я́ дѣ́темъ ва́шымъ по ва́съ, и да бу́дутъ ва́мъ во одержа́нiе во вѣ́къ: бра́тiи же ва́­шея, сыно́въ Изра́илевыхъ, кі́йждо бра́та сво­его́ да не отяготи́тъ его́ въ трудѣ́хъ.
А́ще же обря́щетъ рука́ при­­ше́лца или́ при­­се́лника и́же у тебе́, и обнища́въ бра́тъ тво́й прода́ст­ся къ при­­ше́лцу или́ при­­се́лнику и́же у тебе́, или́ роди́в­шемуся от­ ро́да при­­ше́лча,
по прода́нiи ему́, иску́пъ да бу́детъ ему́, еди́нъ от­ бра́тiй его́ да иску́питъ его́:
бра́тъ отца́ его́, или́ сы́нъ бра́та отца́ его́, да иску́питъ его́, или́ от­ сво́й­с­т­вен­ныхъ пло́ти пле́мене его́ иску́питъ его́: а́ще же воз­мо́жетъ рука́ его́, иску́питъ себе́,
да сочте́т­ся съ при­­тяжа́в­шимъ его́, от­ лѣ́та въ не́же прода́ся ему́ да́же до лѣ́та оставле́нiя, и бу́детъ сребро́ прода́нiя его́ а́ки де́нь нае́мника: от­ лѣ́та до лѣ́та да бу́детъ съ ни́мъ.
А́ще же кому́ мно́жае лѣ́тъ бу́детъ, проти́въ тѣ́хъ от­да́стъ иску́пъ сво́й, от­ сребра́ прода́нiя сво­его́.
А́ще же ма́ло оста́нет­ся от­ лѣ́тъ до лѣ́та оставле́нiя, и да сочте́тъ ему́ по лѣ́томъ его́, и от­да́стъ иску́пъ его́ а́ки нае́мникъ:
от­ го́да до го́да да бу́детъ съ ни́мъ: да не отяготи́ши его́ трудо́мъ предъ тобо́ю.
А́ще же не иску́пит­ся по си́мъ, да изы́детъ въ лѣ́то оставле́нiя са́мъ и дѣ́ти его́ съ ни́мъ:
я́ко Мо­и́ сы́нове Изра́илевы раби́ су́ть, о́троцы Мо­и́ сі́и су́ть, и́хже изведо́хъ изъ земли́ Еги́петскiя: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
Не сотвори́те себѣ́ [образо́въ] рукотворе́ныхъ, ниже́ изва́яныхъ, ниже́ столпа́ поста́вите себѣ́, ниже́ ка́мене поста́вите въ земли́ ва́­шей во зна́менiе, ко е́же покланя́тися ему́: А́зъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
Суббо́ты Моя́ сохрани́те, и от­ святы́хъ Мо­и́хъ убо́йтеся: А́зъ е́смь Госпо́дь.
А́ще въ повелѣ́нiихъ Мо­и́хъ хо́дите, и за́повѣди Моя́ сохраните́ и сотворите́ я́:
и да́мъ до́ждь ва́мъ во вре́мя свое́, и земля́ да́стъ плоды́ своя́, и древеса́ се́лная от­дадя́тъ пло́дъ сво́й:
и пости́гнетъ ва́мъ млаче́нiе [жи́тъ] обра́нiе вина́, и обра́нiе вина́ пости́гнетъ сѣ́ятву, и снѣ́сте хлѣ́бъ ва́шъ въ сы́тость, и вселите́ся съ тве́рдостiю на земли́ ва́­шей, и ра́ть не про́йдетъ сквоз­ѣ́ зе́млю ва́шу:
и да́мъ ми́ръ въ земли́ ва́­шей, и у́снете, и не бу́детъ устраша́яй ва́съ: и погублю́ звѣ́ри лю́тыя от­ земли́ ва́­шея:
и ра́ть сквоз­ѣ́ зе́млю ва́шу не про́йдетъ, и пожене́те враги́ ва́шя, и паду́тъ предъ ва́ми убiе́нiемъ:
и пожену́тъ от­ ва́съ пя́ть сто́, и сто́ ва́съ пожене́тъ тмы́, и паду́тъ врази́ ва́ши предъ ва́ми мече́мъ:
и при́зрю на ва́съ и благословлю́ ва́съ, и воз­ращу́ ва́съ и умно́жу ва́съ, и поста́влю завѣ́тъ Мо́й съ ва́ми:
и снѣ́сте ве́тхая и ве́тхая ве́тхихъ, и ве́тхая от­ лица́ но́выхъ изнесе́те:
и поста́влю завѣ́тъ Мо́й въ ва́съ, и не воз­гнуша́ет­ся душа́ Моя́ ва́ми:
и похожду́ въ ва́съ, и бу́ду ва́мъ Бо́гъ, и вы́ бу́дете Ми́ лю́дiе:
А́зъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ, изведы́й ва́съ изъ земли́ Еги́петскiя, су́щымъ ва́мъ рабо́мъ: и сокруши́хъ у́зы ярма́ ва́­шего, и изведо́хъ ва́съ со дерзнове́нiемъ.
А́ще же не послу́шаете Мене́, ниже́ сотворите́ повелѣ́нiй Мо­и́хъ си́хъ,
но ни покорите́ся и́мъ, и о судьба́хъ Мо­и́хъ воз­негоду́етъ душа́ ва́ша, я́ко не твори́ти ва́мъ всѣ́хъ за́повѣдiй Мо­и́хъ, я́ко разори́ти завѣ́тъ Мо́й,
и А́зъ сотворю́ си́це ва́мъ, и наведу́ на ва́съ ску́дость и кра́сту, и желтяни́цу врежда́ющую о́чи ва́ша и ду́шы ва́шя истаева́ющую: и посѣ́ете вотще́ сѣ́мена ва́ша, и поядя́тъ я́ супоста́ты ва́шя:
и утвержу́ лице́ Мое́ на ва́съ, и паде́те предъ враги́ ва́шими, и пожену́тъ вы́ ненави́дящiи ва́съ, и побѣ́гнете ни кому́же гоня́щу ва́съ.
И а́ще до сего́ не послу́шаете Мене́, и при­­ложу́ наказа́ти вы́ я́звами седми́жды за грѣхи́ ва́шя:
и сокрушу́ досажде́нiе горды́ни ва́­шея, и положу́ не́бо ва́мъ а́ки желѣ́зно, и зе́млю ва́шу а́ки мѣ́дяну:
и бу́детъ вотще́ крѣ́пость ва́ша, и не да́стъ земля́ ва́ша сѣ́мене сво­его́, и древа́ села́ ва́­шего не даду́тъ плода́ сво­его́.
И а́ще по си́хъ по́йдете страно́ю и не восхо́щете послу́шати Мене́, при­­ложу́ ва́мъ я́звъ се́дмь по грѣхо́мъ ва́шымъ,
и послю́ на вы́ звѣ́ри лю́тыя земны́я, и изъядя́тъ вы́ и потребя́тъ скоты́ ва́шя, и ума́лены сотворю́ вы́, и пу́сты бу́дутъ путiе́ ва́ши.
И а́ще си́ми не нака́жетеся, но по́йдете ко Мнѣ́ страно́ю,
пойду́ и А́зъ съ ва́ми въ я́рости страно́ю, и поражу́ вы́ и а́зъ седми́жды грѣ́хъ ра́ди ва́шихъ,
и наведу́ на вы́ ме́чь мстя́й ме́сть завѣ́та, и вбѣ́гнете въ гра́ды ва́шя: и послю́ на вы́ сме́рть, и пре́дани бу́дете въ ру́цѣ вра́гъ ва́шихъ:
внегда́ скорбѣ́ти ва́мъ ску́достiю хлѣ́бовъ, и испеку́тъ де́сять же́нъ хлѣ́бы ва́шя въ пещи́ еди́нѣй, и от­дадя́тъ хлѣ́бы ва́шя вѣ́сомъ, и я́сти бу́дете, и не насы́титеся.
А́ще же въ си́хъ не послу́шаете Мене́ и по́йдете ко Мнѣ́ страно́ю,
и А́зъ пойду́ съ ва́ми въ я́рости страно́ю, и накажу́ вы́ а́зъ седми́жды по грѣхо́мъ ва́шымъ:
и я́сти бу́дете пло́ти сыно́въ ва́шихъ, и пло́ти дще́рей ва́шихъ я́сти и́мате,
и сотворю́ пуста́я ка́пища ва́ша и потреблю́ древяна́я рукотворе́нiя ва́ша, и положу́ тру́пы ва́шя на тру́пѣхъ куми́ръ ва́шихъ, и воз­ненави́дитъ ва́съ душа́ Моя́:
и сотворю́ гра́ды ва́шя пу́сты, и опустошу́ свята́я ва́ша, и не обоня́ю вони́ же́ртвъ ва́шихъ:
и сотворю́ пу́сту а́зъ зе́млю ва́шу, и удивя́т­ся о не́й врази́ ва́ши, живу́щiи на не́й:
и разсы́плю вы́ въ язы́ки, и потреби́тъ вы́ находя́й ме́чь, и бу́детъ земля́ ва́ша пуста́, и гра́ды ва́ши бу́дутъ пу́сты.
Тогда́ воз­благоволи́тъ земля́ суббо́ты своя́, во вся́ дни́ запустѣ́нiя сво­его́, и вы́ бу́дете въ земли́ вра́гъ ва́шихъ: тогда́ воспра́зднуетъ земля́ и воз­благоволи́тъ суббо́ты своя́:
во вся́ дни́ опустѣ́нiя сво­его́ воспра́зднуетъ, я́же не пра́зднова въ суббо́тахъ ва́шихъ, егда́ живя́сте на не́й.
И оста́вльшымся от­ ва́съ вложу́ стра́хъ въ сердца́ и́хъ въ земли́ вра́гъ и́хъ, и пожене́тъ и́хъ гла́съ листа́ летя́ща, и побѣ́гнутъ я́ко бѣжа́щiи от­ ра́ти, и паду́тъ ни ки́мже гони́ми.
И пре́зритъ бра́тъ бра́та а́ки на ра́ти, ни кому́ напа́да­ю­щу, и не воз­мо́жете противуста́ти враго́мъ ва́шымъ:
и поги́бнете въ язы́цѣхъ, и потреби́тъ ва́съ земля́ вра́гъ ва́шихъ.
И оста́вльшiися от­ ва́съ истлѣ́ютъ за грѣхи́ своя́ и за грѣхи́ оте́цъ сво­и́хъ, въ земли́ вра́гъ сво­и́хъ иста́ютъ,
и исповѣ́дятъ грѣхи́ своя́ и грѣхи́ оте́цъ сво­и́хъ, я́ко преступи́ша и презрѣ́ша Мя́, и я́ко ходи́ша предо Мно́ю страно́ю:
и А́зъ пойду́ съ ни́ми въ я́рости страно́ю и погублю́ и́хъ въ земли́ враго́въ и́хъ: тогда́ усрами́т­ся се́рдце и́хъ необрѣ́заное и тогда́ позна́ютъ грѣхи́ своя́:
и помяну́ завѣ́тъ Иа́ковль и завѣ́тъ Исаа́ковъ, и завѣ́тъ Авраа́мль помяну́,
и зе́млю помяну́, и земля́ оста́нет­ся от­ ни́хъ. Тогда́ прiи́метъ земля́ суббо́ты своя́, внегда́ опустѣ́ти е́й и́хъ ра́ди: и они́ прiи́мутъ своя́ беззако́нiя, и́хже ра́ди презрѣ́ша судьбы́ Моя́, и о повелѣ́нiихъ Мо­и́хъ воз­негодова́ душа́ и́хъ:
оба́че су́щымъ и́мъ въ земли́ враго́въ сво­и́хъ, не презрѣ́хъ и́хъ, ниже́ воз­негодова́хъ о ни́хъ, я́ко потреби́ти я́ и разори́ти завѣ́тъ Мо́й и́же къ ни́мъ: А́зъ бо е́смь Госпо́дь Бо́гъ и́хъ.
И помяну́ завѣ́тъ и́хъ пе́рвый, егда́ изведо́хъ и́хъ изъ земли́ Еги́петскiя, изъ до́му рабо́ты предъ язы́ки, е́же бы́ти Мнѣ́ Бо́гу и́хъ: А́зъ е́смь Госпо́дь.
Сiя́ судьбы́ Моя́ и повелѣ́нiя Моя́, и зако́нъ, его́же даде́ Госпо́дь между́ Собо́ю и между́ сы́ны Изра́илевы, на горѣ́ Сина́йстѣй, руко́ю Моисе́овою.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
глаго́ли сыно́мъ Изра́илевымъ и рече́ши къ ни́мъ, глаго́ля: человѣ́къ, и́же а́ще обѣща́етъ обѣ́тъ, я́ко цѣ́ну души́ сво­ея́ Го́споду,
да бу́детъ цѣна́ му́жеска по́лу от­ два́десяти лѣ́тъ до шести́десяти лѣ́тъ, да бу́детъ цѣна́ его́ пятьдеся́тъ дидра́хмъ сребра́ вѣ́сомъ святы́мъ,
же́нска же по́лу да бу́детъ цѣна́ три́десять дидра́хмъ:
а́ще же от­ пяти́ лѣ́тъ до два́десяти лѣ́тъ, да бу́детъ цѣна́ му́жеску по́лу два́десять дидра́хмъ, же́нску же по́лу де́сять дидра́хмъ:
от­ ме́сяца же еди́наго до пяти́ лѣ́тъ, да бу́детъ цѣна́ му́жеска по́лу пя́ть дидра́хмъ сребра́, же́нска же по́лу три́ дидра́хмы сребра́:
а́ще же от­ шести́десяти лѣ́тъ и вы́шше, а́ще у́бо му́жескъ по́лъ бу́детъ, да бу́детъ цѣна́ его́ пять­на́­де­сять дидра́хмъ сребра́, а́ще же же́нскъ по́лъ, де́сять дидра́хмъ.
А́ще же убо́гъ бу́детъ цѣно́ю сво­е́ю, да ста́нетъ предъ жерце́мъ, и да оцѣни́тъ его́ жре́цъ: я́коже мо́жетъ рука́ обѣща́в­шагося, та́ко оцѣни́тъ его́ жре́цъ.
А́ще же от­ ското́въ при­­носи́мыхъ от­ ни́хъ да́ръ Го́споду, и́же а́ще да́стъ от­ си́хъ Го́споду, бу́детъ свято.
Да не премѣни́тъ добра́ злы́мъ, ниже́ зла́ до́брымъ: а́ще же измѣня́я измѣни́тъ о́ный ско́тъ ското́мъ, да бу́детъ и то́й и премѣне́нiе свя́та.
А́ще же вся́къ ско́тъ нечи́стъ, от­ ни́хже не при­­но́сит­ся да́ръ Го́споду, да поста́витъ скота́ предъ жерце́мъ,
и оцѣни́тъ его́ жре́цъ между́ до́брымъ и между́ злы́мъ: и я́коже оцѣни́тъ его́ жре́цъ, та́ко да бу́детъ.
А́ще же искупу́я иску́питъ его́, да при­­ложи́тъ пя́тую ча́сть къ цѣнѣ́ его́.
И человѣ́къ, и́же а́ще освяти́тъ до́мъ сво́й свя́тъ Го́споду, и оцѣни́тъ его́ жре́цъ между́ до́брымъ и между́ злы́мъ: я́коже оцѣни́тъ его́ жре́цъ, та́ко да ста́нетъ.
А́ще же освяти́вый его́ иску́питъ до́мъ сво́й, да при­­ложи́тъ къ сему́ пя́тую ча́сть сребра́ цѣны́ его́, и бу́детъ ему́.
А́ще же от­ ни́въ одержа́нiя сво­его́ освяти́тъ человѣ́къ Го́споду, и да бу́детъ цѣна́ его́ по сѣ́янiю его́, за спу́дъ ячме́ня пятьдеся́тъ дидра́хмъ сребра́.
А́ще же от­ лѣ́та оставле́нiя освяти́тъ ни́ву свою́, по цѣнѣ́ ея́ да ста́нетъ.
А́ще же напослѣ́докъ по оставле́нiи освяти́тъ ни́ву свою́, да при­­чте́тъ ему́ сребро́ жре́цъ къ лѣ́томъ оста́в­шымся да́же до лѣ́та оставле́нiя, и отъ­и́мет­ся от­ цѣны́ его́
А́ще же иску́питъ ни́ву освяти́вый ю́, да при­­ложи́тъ пя́тую ча́сть сребра́ къ цѣнѣ́ ея́, и да бу́детъ ему́.
А́ще же не иску́питъ ни́вы, и от­да́стъ ни́ву человѣ́ку ино́му, не ктому́ да иску́питъ ю́:
но да бу́детъ ни́ва мину́в­шу лѣ́ту оставле́нiя, свята́ хва́лна Го́споду, я́коже земля́ от­луче́ная: жерцу́ да бу́детъ во одержа́нiе его́.
А́ще же от­ ни́вы, ю́же стяжа́, я́же нѣ́сть от­ села́ одержа́нiя его́, освяти́тъ Го́споду,
да сочте́тъ ему́ жре́цъ оста́нокъ цѣны́ от­ лѣ́та оставле́нiя, и да от­да́стъ цѣ́ну въ то́й де́нь свя́ту Го́споду:
и въ лѣ́то оставле́нiя да от­да́ст­ся ни́ва человѣ́ку, от­ него́же при­­тяжа́ ю́, его́же бѣ́ одержа́нiе земли́.
И вся́ка цѣна́ да бу́детъ вѣ́сами святы́ми, два́десять пѣ́нязей бу́детъ дидра́хма.
И вся́къ пе́рвенецъ, и́же а́ще роди́т­ся въ скотѣ́ тво­е́мъ, да бу́детъ Го́споду, и да не освяти́тъ его́ никто́же: а́ще теле́цъ, а́ще овча́, Го́споду е́сть.
А́ще же от­ четвероно́жныхъ нечи́стыхъ, да премѣни́тъ по цѣнѣ́ его́, и да при­­ложи́тъ пя́тую ча́сть его́ къ сему́, и да бу́детъ ему́: а́ще же не иску́пит­ся, да прода́ст­ся по цѣнѣ́ его́.
Вся́къ же обѣ́тъ, его́же а́ще обѣща́етъ человѣ́къ Го́споду от­ всѣ́хъ, ели́ка ему́ су́ть, от­ человѣ́ка да́же до скота́, и от­ ни́въ одержа́нiя его́, не прода́ст­ся, ниже́ иску́пит­ся вся́кiй обѣ́тъ свя́тъ святы́хъ бу́детъ Го́споду.
И вся́къ обѣ́тъ, и́же а́ще обѣща́нъ бу́детъ от­ человѣ́къ, не иску́пит­ся, но сме́ртiю да умертви́т­ся.
Вся́ка десяти́на земли́, от­ сѣ́мене земна́го и от­ плода́ древя́наго Го́споду е́сть, свято Го́споду.
А́ще же искупу́я иску́питъ человѣ́къ десяти́ну свою́, пя́тую ча́сть его́ да при­­ложи́тъ къ нему́, и да бу́детъ ему́.
И вся́ка десяти́на воло́въ и ове́цъ, и вся́ко, е́же а́ще прiи́детъ въ число́ подъ же́злъ деся́тое, бу́детъ свято Го́споду.
Не премѣни́ши до́браго злы́мъ, ниже́ до́брымъ зла́го: а́ще же премѣня́я премѣни́ши е́, то́ и премѣне́нiе его́ бу́детъ свято, да не иску́пит­ся,
Сiя́ су́ть за́повѣди, я́же заповѣ́да Госпо́дь Моисе́ю къ сыно́мъ Изра́илевымъ на горѣ́ Сина́йстѣй.

Коне́цъ кни́зѣ тре́тiей Моисе́овѣ: и́мать въ себѣ́ гла́въ 27.
Синодальный
Седьмой год – субботний, пятидесятый – юбилейный; их влияние на владение землею и рабами.
И сказал Господь Моисею на горе Синае, говоря:
объяви сынам Израилевым и скажи им: когда придете в землю, которую Я даю вам, тогда земля должна покоиться в субботу Господню;
шесть лет засевай поле твое и шесть лет обрезывай виноградник твой, и собирай произведения их,
а в седьмой год да будет суббота покоя земли, суббота Господня: поля твоего не засевай и виноградника твоего не обрезывай;
что само вырастет на жатве твоей, не сжинай, и гроздов с необрезанных лоз твоих не снимай; да будет это год покоя земли;
и будет это в продолжение субботы земли всем вам в пищу, тебе и рабу твоему, и рабе твоей, и наемнику твоему, и поселенцу твоему, поселившемуся у тебя;
и скоту твоему и зверям, которые на земле твоей, да будут все произведения ее в пищу.
И насчитай себе семь субботних лет, семь раз по семи лет, чтоб было у тебя в семи субботних годах сорок девять лет;
и воструби трубою в седьмой месяц, в десятый [день] месяца, в день очищения вострубите трубою по всей земле вашей;
и освятите пятидесятый год и объявите свободу на земле всем жителям ее: да будет это у вас юбилей; и возвратитесь каждый во владение свое, и каждый возвратитесь в свое племя.
Пятидесятый год да будет у вас юбилей: не сейте и не жните, что само вырастет на земле, и не снимайте ягод с необрезанных лоз ее,
ибо это юбилей: священным да будет он для вас; с поля ешьте произведения ее.
В юбилейный год возвратитесь каждый во владение свое.
Если будешь продавать что ближнему твоему, или будешь покупать что у ближнего твоего, не обижайте друг друга;
по расчислению лет после юбилея ты должен покупать у ближнего твоего, и по расчислению лет дохода он должен продавать тебе;
если много остается лет, умножь цену; а если мало лет остается, уменьши цену, ибо известное число лет жатв он продает тебе.
Не обижайте один другого; бойся Бога твоего, ибо Я Господь, Бог ваш.
Исполняйте постановления Мои, и храните законы Мои и исполняйте их, и будете жить спокойно на земле;
и будет земля давать плод свой, и будете есть досыта, и будете жить спокойно на ней.
Если скажете: что же нам есть в седьмой год, когда мы не будем ни сеять, ни собирать произведений наших?
Я пошлю благословение Мое на вас в шестой год, и он принесет произведений на три года;
и будете сеять в восьмой год, но есть будете произведения старые до девятого года; доколе не поспеют произведения его, будете есть старое.
Землю не должно продавать навсегда, ибо Моя земля: вы пришельцы и поселенцы у Меня;
по всей земле владения вашего дозволяйте выкуп земли.
Если брат твой обеднеет и продаст от владения своего, то придет близкий его родственник и выкупит проданное братом его;
если же некому за него выкупить, но сам он будет иметь достаток и найдет, сколько нужно на выкуп,
то пусть он расчислит годы продажи своей и возвратит остальное тому, кому он продал, и вступит опять во владение свое;
если же не найдет рука его, сколько нужно возвратить ему, то проданное им останется в руках покупщика до юбилейного года, а в юбилейный год отойдет оно, и он опять вступит во владение свое.
Если кто продаст жилой дом в городе, огражденном стеною, то выкупить его можно до истечения года от продажи его: в течение года выкупить его можно;
если же не будет он выкуплен до истечения целого года, то дом, который в городе, имеющем стену, останется навсегда у купившего его в роды его, и в юбилей не отойдет от него.
А домы в селениях, вокруг которых нет стены, должно считать наравне с полем земли: выкупать их [всегда] можно, и в юбилей они отходят.
А города левитов, домы в городах владения их левитам всегда можно выкупать;
а кто из левитов не выкупит, то проданный дом в городе владения их в юбилей отойдет, потому что домы в городах левитских составляют их владение среди сынов Израилевых;
и полей вокруг городов их продавать нельзя, потому что это вечное владение их.
Если брат твой обеднеет и придет в упадок у тебя, то поддержи его, пришлец ли он, или поселенец, чтоб он жил с тобою;
не бери от него роста и прибыли и бойся Бога твоего; [Я Господь,] чтоб жил брат твой с тобою;
серебра твоего не отдавай ему в рост и хлеба твоего не отдавай ему для получения прибыли.
Я Господь, Бог ваш, Который вывел вас из земли Египетской, чтобы дать вам землю Ханаанскую, чтоб быть вашим Богом.
Когда обеднеет у тебя брат твой и продан будет тебе, то не налагай на него работы рабской:
он должен быть у тебя как наемник, как поселенец; до юбилейного года пусть работает у тебя,
а тогда пусть отойдет он от тебя, сам и дети его с ним, и возвратится в племя свое, и вступит опять во владение отцов своих,
потому что они – Мои рабы, которых Я вывел из земли Египетской: не должно продавать их, как продают рабов;
не господствуй над ним с жестокостью и бойся Бога твоего.
А чтобы раб твой и рабыня твоя были у тебя, то покупайте себе раба и рабыню у народов, которые вокруг вас;
также и из детей поселенцев, поселившихся у вас, можете покупать, и из племени их, которое у вас, которое у них родилось в земле вашей, и они могут быть вашей собственностью;
можете передавать их в наследство и сынам вашим по себе, как имение; вечно владейте ими, как рабами. А над братьями вашими, сынами Израилевыми, друг над другом, не господствуйте с жестокостью.
Если пришлец или поселенец твой будет иметь достаток, а брат твой пред ним обеднеет и продастся пришельцу, поселившемуся у тебя, или кому-нибудь из племени пришельца,
то после продажи можно выкупить его; кто-нибудь из братьев его должен выкупить его,
или дядя его, или сын дяди его должен выкупить его, или кто-нибудь из родства его, из племени его, должен выкупить его; или если будет иметь достаток, сам выкупится.
И он должен рассчитаться с купившим его, начиная от того года, когда он продал себя, до года юбилейного, и серебро, за которое он продал себя, должно отдать ему по числу лет; как временный наемник он должен быть у него;
и если еще много остается лет, то по мере их он должен отдать в выкуп за себя серебро, за которое он куплен;
если же мало остается лет до юбилейного года, то он должен сосчитать и по мере лет отдать за себя выкуп.
Он должен быть у него, как наемник, во все годы; он не должен господствовать над ним с жестокостью в глазах твоих.
Если же он не выкупится таким образом, то в юбилейный год отойдет сам и дети его с ним,
потому что сыны Израилевы Мои рабы; они Мои рабы, которых Я вывел из земли Египетской. Я Господь, Бог ваш.
Благословения и наказания предложены для выбора; Бог не отвергнет Своего завета.
Не делайте себе кумиров и изваяний, и столбов не ставьте у себя, и камней с изображениями не кладите в земле вашей, чтобы кланяться пред ними, ибо Я Господь Бог ваш.
Субботы Мои соблюдайте и святилище Мое чтите: Я Господь.
Если вы будете поступать по уставам Моим и заповеди Мои будете хранить и исполнять их,
то Я дам вам дожди в свое время, и земля даст произрастения свои, и дерева полевые дадут плод свой;
и молотьба хлеба будет достигать у вас собирания винограда, собирание винограда будет достигать посева, и будете есть хлеб свой досыта, и будете жить на земле [вашей] безопасно;
пошлю мир на землю [вашу], ляжете, и никто вас не обеспокоит, сгоню лютых зверей с земли [вашей], и меч не пройдет по земле вашей;
и будете прогонять врагов ваших, и падут они пред вами от меча;
пятеро из вас прогонят сто, и сто из вас прогонят тьму, и падут враги ваши пред вами от меча;
призрю на вас [и благословлю вас], и плодородными сделаю вас, и размножу вас, и буду тверд в завете Моем с вами;
и будете есть старое прошлогоднее, и выбросите старое ради нового;
и поставлю жилище Мое среди вас, и душа Моя не возгнушается вами;
и буду ходить среди вас и буду вашим Богом, а вы будете Моим народом.
Я Господь Бог ваш, Который вывел вас из земли Египетской, чтоб вы не были там рабами, и сокрушил узы ярма вашего, и повел вас с поднятою головою.
Если же не послушаете Меня и не будете исполнять всех заповедей сих,
и если презрите Мои постановления, и если душа ваша возгнушается Моими законами, так что вы не будете исполнять всех заповедей Моих, нарушив завет Мой, –
то и Я поступлю с вами так: пошлю на вас ужас, чахлость и горячку, от которых истомятся глаза и измучится душа, и будете сеять семена ваши напрасно, и враги ваши съедят их;
обращу лице Мое на вас, и падете пред врагами вашими, и будут господствовать над вами неприятели ваши, и побежите, когда никто не гонится за вами.
Если и при всем том не послушаете Меня, то Я всемеро увеличу наказание за грехи ваши,
и сломлю гордое упорство ваше, и небо ваше сделаю, как железо, и землю вашу, как медь;
и напрасно будет истощаться сила ваша, и земля ваша не даст произрастений своих, и дерева земли [вашей] не дадут плодов своих.
Если же [после сего] пойдете против Меня и не захотите слушать Меня, то Я прибавлю вам ударов всемеро за грехи ваши:
пошлю на вас зверей полевых, которые лишат вас детей, истребят скот ваш и вас уменьшат, так что опустеют дороги ваши.
Если и после сего не исправитесь и пойдете против Меня,
то и Я [в ярости] пойду против вас и поражу вас всемеро за грехи ваши,
и наведу на вас мстительный меч в отмщение за завет; если же вы укроетесь в города ваши, то пошлю на вас язву, и преданы будете в руки врага;
хлеб, подкрепляющий человека, истреблю у вас; десять женщин будут печь хлеб ваш в одной печи и будут отдавать хлеб ваш весом; вы будете есть и не будете сыты.
Если же и после сего не послушаете Меня и пойдете против Меня,
то и Я в ярости пойду против вас и накажу вас всемеро за грехи ваши,
и будете есть плоть сынов ваших, и плоть дочерей ваших будете есть;
разорю высоты ваши и разрушу столбы ваши, и повергну трупы ваши на обломки идолов ваших, и возгнушается душа Моя вами;
города ваши сделаю пустынею, и опустошу святилища ваши, и не буду обонять приятного благоухания [жертв] ваших;
опустошу землю [вашу], так что изумятся о ней враги ваши, поселившиеся на ней;
а вас рассею между народами и обнажу вслед вас меч, и будет земля ваша пуста и города ваши разрушены.
Тогда удовлетворит себя земля за субботы свои во все дни запустения [своего]; когда вы будете в земле врагов ваших, тогда будет покоиться земля и удовлетворит себя за субботы свои;
во все дни запустения [своего] будет она покоиться, сколько ни покоилась в субботы ваши, когда вы жили на ней.
Оставшимся из вас пошлю в сердца робость в земле врагов их, и шум колеблющегося листа погонит их, и побегут, как от меча, и падут, когда никто не преследует,
и споткнутся друг на друга, как от меча, между тем как никто не преследует, и не будет у вас силы противостоять врагам вашим;
и погибнете между народами, и пожрет вас земля врагов ваших;
а оставшиеся из вас исчахнут за свои беззакония в землях врагов ваших и за беззакония отцов своих исчахнут;
тогда признаются они в беззаконии своем и в беззаконии отцов своих, как они совершали преступления против Меня и шли против Меня,
за что и Я [в ярости] шел против них и ввел их в землю врагов их; тогда покорится необрезанное сердце их, и тогда потерпят они за беззакония свои.
И Я вспомню завет Мой с Иаковом и завет Мой с Исааком, и завет Мой с Авраамом вспомню, и землю вспомню;
тогда как земля оставлена будет ими и будет удовлетворять себя за субботы свои, опустев от них, и они будут терпеть за свое беззаконие, за то, что презирали законы Мои и душа их гнушалась постановлениями Моими,
и тогда как они будут в земле врагов их, – Я не презрю их и не возгнушаюсь ими до того, чтоб истребить их, чтоб разрушить завет Мой с ними, ибо Я Господь, Бог их;
вспомню для них завет с предками, которых вывел Я из земли Египетской пред глазами народов, чтоб быть их Богом. Я Господь.
Вот постановления и определения и законы, которые постановил Господь между Собою и между сынами Израилевыми на горе Синае, чрез Моисея.
Постановления для священников об обетах и о посвященном при обете; десятина – святыня Господня.
И сказал Господь Моисею, говоря:
объяви сынам Израилевым и скажи им: если кто дает обет посвятить душу Господу по оценке твоей,
то оценка твоя мужчине от двадцати лет до шестидесяти должна быть пятьдесят сиклей серебряных, по сиклю священному;
если же это женщина, то оценка твоя должна быть тридцать сиклей;
от пяти лет до двадцати оценка твоя мужчине должна быть двадцать сиклей, а женщине десять сиклей;
а от месяца до пяти лет оценка твоя мужчине должна быть пять сиклей серебра, а женщине оценка твоя три сикля серебра;
от шестидесяти лет и выше мужчине оценка твоя должна быть пятнадцать сиклей серебра, а женщине десять сиклей.
Если же он беден и не в силах отдать по оценке твоей, то пусть представят его священнику, и священник пусть оценит его: соразмерно с состоянием давшего обет пусть оценит его священник.
Если же то будет скот, который приносят в жертву Господу, то все, что дано Господу, должно быть свято:
не должно выменивать его и заменять хорошее худым, или худое хорошим; если же станет кто заменять скотину скотиною, то и она и замен ее будет святынею.
Если же то будет какая-нибудь скотина нечистая, которую не приносят в жертву Господу, то должно представить скотину священнику,
и священник оценит ее, хороша ли она, или худа, и как оценит священник, так и должно быть;
если же кто хочет выкупить ее, то пусть прибавит пятую долю к оценке твоей.
Если кто посвящает дом свой в святыню Господу, то священник должен оценить его, хорош ли он, или худ, и как оценит его священник, так и состоится;
если же посвятивший захочет выкупить дом свой, то пусть прибавит пятую часть серебра оценки твоей, и тогда будет его.
Если поле из своего владения посвятит кто Господу, то оценка твоя должна быть по мере посева: за посев хомера ячменя пятьдесят сиклей серебра;
если от юбилейного года посвящает кто поле свое, – должно состояться по оценке твоей;
если же после юбилея посвящает кто поле свое, то священник должен рассчитать серебро по мере лет, оставшихся до юбилейного года, и должно убавить из оценки твоей;
если же захочет выкупить поле посвятивший его, то пусть он прибавит пятую часть серебра оценки твоей, и оно останется за ним;
если же он не выкупит поля, и будет продано поле другому человеку, то уже нельзя выкупить:
поле то, когда оно в юбилей отойдет, будет святынею Господу, как бы поле заклятое; священнику достанется оно во владение.
А если кто посвятит Господу поле купленное, которое не из полей его владения,
то священник должен рассчитать ему количество оценки до юбилейного года, и должен он отдать по расчету в тот же день, как святыню Господню;
поле же в юбилейный год перейдет опять к тому, у кого куплено, кому принадлежит владение той земли.
Всякая оценка твоя должна быть по сиклю священному, двадцать гер должно быть в сикле.
Только первенцев из скота, которые по первенству принадлежат Господу, не должен никто посвящать: вол ли то, или мелкий скот, – Господни они.
Если же скот нечистый, то должно выкупить по оценке твоей и приложить к тому пятую часть; если не выкупят, то должно продать по оценке твоей.
Только все заклятое, что под заклятием отдает человек Господу из своей собственности, – человека ли, скотину ли, поле ли своего владения, – не продается и не выкупается: все заклятое есть великая святыня Господня;
все заклятое, что заклято от людей, не выкупается: оно должно быть предано смерти.
И всякая десятина на земле из семян земли и из плодов дерева принадлежит Господу: это святыня Господня;
если же кто захочет выкупить десятину свою, то пусть приложит к цене ее пятую долю.
И всякую десятину из крупного и мелкого скота, из всего, что проходит под жезлом десятое, должно посвящать Господу;
не должно разбирать, хорошее ли то, или худое, и не должно заменять его; если же кто заменит его, то и само оно и замен его будет святынею и не может быть выкуплено.
Вот заповеди, которые заповедал Господь Моисею для сынов Израилевых на горе Синае.
Il Signore parlò a Mosè sul monte Sinai e disse:
"Parla agli Israeliti dicendo loro: "Quando entrerete nella terra che io vi do, la terra farà il riposo del sabato in onore del Signore:
per sei anni seminerai il tuo campo e poterai la tua vigna e ne raccoglierai i frutti;
ma il settimo anno sarà come sabato, un riposo assoluto per la terra, un sabato in onore del Signore. Non seminerai il tuo campo, non poterai la tua vigna.
Non mieterai quello che nascerà spontaneamente dopo la tua mietitura e non vendemmierai l'uva della vigna che non avrai potata; sarà un anno di completo riposo per la terra.
Ciò che la terra produrrà durante il suo riposo servirà di nutrimento a te, al tuo schiavo, alla tua schiava, al tuo bracciante e all'ospite che si troverà presso di te;
anche al tuo bestiame e agli animali che sono nella tua terra servirà di nutrimento quanto essa produrrà.
Conterai sette settimane di anni, cioè sette volte sette anni; queste sette settimane di anni faranno un periodo di quarantanove anni.
Al decimo giorno del settimo mese, farai echeggiare il suono del corno; nel giorno dell'espiazione farete echeggiare il corno per tutta la terra.
Dichiarerete santo il cinquantesimo anno e proclamerete la liberazione nella terra per tutti i suoi abitanti. Sarà per voi un giubileo; ognuno di voi tornerà nella sua proprietà e nella sua famiglia.
Il cinquantesimo anno sarà per voi un giubileo; non farete né semina né mietitura di quanto i campi produrranno da sé, né farete la vendemmia delle vigne non potate.
Poiché è un giubileo: esso sarà per voi santo; potrete però mangiare il prodotto che daranno i campi.
In quest'anno del giubileo ciascuno tornerà nella sua proprietà.
Quando vendete qualcosa al vostro prossimo o quando acquistate qualcosa dal vostro prossimo, nessuno faccia torto al fratello.
Regolerai l'acquisto che farai dal tuo prossimo in base al numero degli anni trascorsi dopo l'ultimo giubileo: egli venderà a te in base agli anni di raccolto.
Quanti più anni resteranno, tanto più aumenterai il prezzo; quanto minore sarà il tempo, tanto più ribasserai il prezzo, perché egli ti vende la somma dei raccolti.
Nessuno di voi opprima il suo prossimo; temi il tuo Dio, poiché io sono il Signore, vostro Dio.
Metterete in pratica le mie leggi e osserverete le mie prescrizioni, le adempirete e abiterete al sicuro nella terra.
La terra produrrà frutti, voi ne mangerete a sazietà e vi abiterete al sicuro.
Se dite: Che mangeremo il settimo anno, se non semineremo e non raccoglieremo i nostri prodotti?,
io disporrò in vostro favore la mia benedizione per il sesto anno e la terra vi darà frutti per tre anni.
L'ottavo anno seminerete, ma consumerete il vecchio raccolto fino al nono anno; mangerete del raccolto vecchio finché venga il nuovo.
Le terre non si potranno vendere per sempre, perché la terra è mia e voi siete presso di me come forestieri e ospiti.
Perciò, in tutta la terra che avrete in possesso, concederete il diritto di riscatto per i terreni.
Se il tuo fratello cade in miseria e vende una parte della sua proprietà, colui che ha il diritto di riscatto, cioè il suo parente più stretto, verrà e riscatterà ciò che il fratello ha venduto.
Se uno non ha chi possa fare il riscatto, ma giunge a procurarsi da sé la somma necessaria al riscatto,
conterà le annate passate dopo la vendita, restituirà al compratore il valore degli anni che ancora rimangono e rientrerà così in possesso del suo patrimonio.
Ma se non trova da sé la somma sufficiente a rimborsarlo, ciò che ha venduto rimarrà in possesso del compratore fino all'anno del giubileo; al giubileo il compratore uscirà e l'altro rientrerà in possesso del suo patrimonio.
Se uno vende una casa abitabile in una città cinta di mura, ha diritto al riscatto fino allo scadere dell'anno dalla vendita; il suo diritto di riscatto durerà un anno intero.
Ma se quella casa, posta in una città cinta di mura, non è riscattata prima dello scadere di un intero anno, rimarrà sempre proprietà del compratore e dei suoi discendenti; il compratore non sarà tenuto a uscirne al giubileo.
Però le case dei villaggi non attorniati da mura vanno considerate come parte dei fondi campestri; potranno essere riscattate, e al giubileo il compratore dovrà uscirne.
Quanto alle città dei leviti e alle case che essi vi possederanno, i leviti avranno il diritto perenne di riscatto.
Se chi riscatta è un levita, in occasione del giubileo il compratore uscirà dalla casa comprata nella città levitica, perché le case delle città levitiche sono loro proprietà, in mezzo agli Israeliti.
Neppure campi situati nei dintorni delle città levitiche si potranno vendere, perché sono loro proprietà perenne.
Se il tuo fratello che è presso di te cade in miseria ed è inadempiente verso di te, sostienilo come un forestiero o un ospite, perché possa vivere presso di te.
Non prendere da lui interessi né utili, ma temi il tuo Dio e fa' vivere il tuo fratello presso di te.
Non gli presterai il denaro a interesse, né gli darai il vitto a usura.
Io sono il Signore, vostro Dio, che vi ho fatto uscire dalla terra d'Egitto, per darvi la terra di Canaan, per essere il vostro Dio.
Se il tuo fratello che è presso di te cade in miseria e si vende a te, non farlo lavorare come schiavo;
sia presso di te come un bracciante, come un ospite. Ti servirà fino all'anno del giubileo;
allora se ne andrà da te insieme con i suoi figli, tornerà nella sua famiglia e rientrerà nella proprietà dei suoi padri.
Essi sono infatti miei servi, che io ho fatto uscire dalla terra d'Egitto; non debbono essere venduti come si vendono gli schiavi.
Non lo tratterai con durezza, ma temerai il tuo Dio.
Quanto allo schiavo e alla schiava che avrai in proprietà, potrete prenderli dalle nazioni che vi circondano; da queste potrete comprare lo schiavo e la schiava.
Potrete anche comprarne tra i figli degli stranieri stabiliti presso di voi e tra le loro famiglie che sono presso di voi, tra i loro figli nati nella vostra terra; saranno vostra proprietà.
Li potrete lasciare in eredità ai vostri figli dopo di voi, come loro proprietà; vi potrete servire sempre di loro come di schiavi. Ma quanto ai vostri fratelli, gli Israeliti, nessuno dòmini sull'altro con durezza.
Se un forestiero stabilito presso di te diventa ricco e il tuo fratello si grava di debiti con lui e si vende al forestiero stabilito presso di te o a qualcuno della sua famiglia,
dopo che si è venduto ha il diritto di riscatto: lo potrà riscattare uno dei suoi fratelli
o suo zio o il figlio di suo zio; lo potrà riscattare uno dei consanguinei della sua parentela o, se ha i mezzi per farlo, potrà riscattarsi da sé.
Farà il calcolo con il suo compratore, dall'anno che gli si è venduto all'anno del giubileo; il prezzo da pagare sarà in proporzione del numero degli anni, valutando le sue giornate come quelle di un bracciante.
Se vi sono ancora molti anni per arrivare al giubileo, pagherà il riscatto in ragione di questi anni e in proporzione del prezzo per il quale fu comprato;
se rimangono pochi anni per arrivare al giubileo, farà il calcolo con il suo compratore e pagherà il prezzo del suo riscatto in ragione di quegli anni.
Resterà presso di lui come un bracciante preso a servizio anno per anno; il padrone non dovrà trattarlo con durezza sotto i suoi occhi.
Se non è riscattato in alcuno di questi modi, se ne andrà libero l'anno del giubileo: lui con i suoi figli.
Poiché gli Israeliti sono miei servi; essi sono servi miei, che ho fatto uscire dalla terra d'Egitto. Io sono il Signore, vostro Dio.
Non vi farete idoli, né vi erigerete immagini scolpite o stele, né permetterete che nella vostra terra vi sia pietra ornata di figure, per prostrarvi davanti ad essa; poiché io sono il Signore, vostro Dio.

Osserverete i miei sabati e porterete rispetto al mio santuario. Io sono il Signore.
Se seguirete le mie leggi, se osserverete i miei comandi e li metterete in pratica,
io vi darò le piogge al loro tempo, la terra darà prodotti e gli alberi della campagna daranno frutti.
La trebbiatura durerà per voi fino alla vendemmia e la vendemmia durerà fino alla semina; mangerete il vostro pane a sazietà e abiterete al sicuro nella vostra terra.
Io stabilirò la pace nella terra e, quando vi coricherete, nulla vi turberà. Farò sparire dalla terra le bestie nocive e la spada non passerà sui vostri territori.
Voi inseguirete i vostri nemici ed essi cadranno dinanzi a voi colpiti di spada.
Cinque di voi ne inseguiranno cento, cento di voi ne inseguiranno diecimila e i vostri nemici cadranno dinanzi a voi colpiti di spada.
Io mi volgerò a voi, vi renderò fecondi e vi moltiplicherò e confermerò la mia alleanza con voi.
Voi mangerete del vecchio raccolto, serbato a lungo, e dovrete disfarvi del raccolto vecchio per far posto al nuovo.
Stabilirò la mia dimora in mezzo a voi e non vi respingerò.
Camminerò in mezzo a voi, sarò vostro Dio e voi sarete mio popolo.
Io sono il Signore, vostro Dio, che vi ho fatto uscire dalla terra d'Egitto, perché non foste più loro schiavi; ho spezzato il vostro giogo e vi ho fatto camminare a testa alta.
Ma se non mi darete ascolto e se non metterete in pratica tutti questi comandi,
se disprezzerete le mie leggi e rigetterete le mie prescrizioni, non mettendo in pratica tutti i miei comandi e infrangendo la mia alleanza,
ecco come io vi tratterò: manderò contro di voi il terrore, la consunzione e la febbre, che vi faranno languire gli occhi e vi consumeranno la vita. Seminerete invano le vostre sementi: le mangeranno i vostri nemici.
Volgerò il mio volto contro di voi e voi sarete sconfitti dai nemici; quelli che vi odiano vi opprimeranno e vi darete alla fuga, senza che alcuno vi insegua.
Se nemmeno a questo punto mi darete ascolto, io vi castigherò sette volte di più per i vostri peccati.
Spezzerò la vostra forza superba, renderò il vostro cielo come ferro e la vostra terra come bronzo.
Le vostre energie si consumeranno invano, poiché la vostra terra non darà prodotti e gli alberi della campagna non daranno frutti.
Se vi opporrete a me e non mi vorrete ascoltare, io vi colpirò sette volte di più, secondo i vostri peccati.
Manderò contro di voi le bestie selvatiche, che vi rapiranno i figli, stermineranno il vostro bestiame, vi ridurranno a un piccolo numero e le vostre strade diventeranno deserte.
Se, nonostante questi castighi, non vorrete correggervi per tornare a me, ma vi opporrete a me,
anch'io mi opporrò a voi e vi colpirò sette volte di più per i vostri peccati.
Manderò contro di voi la spada, vindice della mia alleanza; voi vi raccoglierete nelle vostre città, ma io manderò in mezzo a voi la peste e sarete dati in mano al nemico.
Quando io avrò tolto il sostegno del pane, dieci donne faranno cuocere il vostro pane in uno stesso forno e il pane che esse porteranno sarà razionato: mangerete, ma non vi sazierete.
Se, nonostante tutto questo, non vorrete darmi ascolto, ma vi opporrete a me,
anch'io mi opporrò a voi con furore e vi castigherò sette volte di più per i vostri peccati.
Mangerete perfino la carne dei vostri figli e mangerete la carne delle vostre figlie.
Devasterò le vostre alture, distruggerò i vostri altari per l'incenso, butterò i vostri cadaveri sui cadaveri dei vostri idoli e vi detesterò.
Ridurrò le vostre città a deserti, devasterò i vostri santuari e non aspirerò più il profumo dei vostri incensi.
Devasterò io stesso la terra, e i vostri nemici, che vi prenderanno dimora, ne saranno stupefatti.
Quanto a voi, vi disperderò fra le nazioni e sguainerò la spada dietro di voi; la vostra terra sarà desolata e le vostre città saranno deserte.
Allora la terra godrà i suoi sabati per tutto il tempo della desolazione, mentre voi resterete nella terra dei vostri nemici; allora la terra si riposerà e si compenserà dei suoi sabati.
Finché rimarrà desolata, avrà il riposo che non le fu concesso da voi con i sabati, quando l'abitavate.
A quelli che tra voi saranno superstiti infonderò nel cuore costernazione nei territori dei loro nemici: il fruscìo di una foglia agitata li metterà in fuga; fuggiranno come si fugge di fronte alla spada e cadranno senza che alcuno li insegua.
Cadranno uno sopra l'altro come di fronte alla spada, senza che alcuno li insegua. Non potrete resistere dinanzi ai vostri nemici.
Perirete fra le nazioni: la terra dei vostri nemici vi divorerà.
Quelli che tra voi saranno superstiti si consumeranno a causa delle proprie colpe nei territori dei loro nemici; anche a causa delle colpe dei loro padri periranno con loro.
Dovranno confessare la loro colpa e la colpa dei loro padri: per essere stati infedeli nei miei riguardi ed essersi opposti a me;
perciò anch'io mi sono opposto a loro e li ho deportati nella terra dei loro nemici. Allora il loro cuore non circonciso si umilierà e sconteranno la loro colpa.
E io mi ricorderò della mia alleanza con Giacobbe, dell'alleanza con Isacco e dell'alleanza con Abramo, e mi ricorderò della terra.
Quando dunque la terra sarà abbandonata da loro e godrà i suoi sabati, mentre rimarrà deserta, senza di loro, essi sconteranno la loro colpa, per avere disprezzato le mie prescrizioni ed essersi stancati delle mie leggi.
Nonostante tutto questo, quando saranno nella terra dei loro nemici, io non li rigetterò e non mi stancherò di loro fino al punto di annientarli del tutto e di rompere la mia alleanza con loro, poiché io sono il Signore, loro Dio;
ma mi ricorderò in loro favore dell'alleanza con i loro antenati, che ho fatto uscire dalla terra d'Egitto davanti alle nazioni, per essere loro Dio. Io sono il Signore"".
Questi sono gli statuti, le prescrizioni e le leggi che il Signore stabilì fra sé e gli Israeliti, sul monte Sinai, per mezzo di Mosè.
Il Signore parlò a Mosè e disse:
"Parla agli Israeliti dicendo loro: "Se qualcuno vorrà adempiere un voto in onore del Signore, basandosi su valutazioni corrispondenti alle persone,
eccone i valori: per un uomo dai venti ai sessant'anni, il valore è di cinquanta sicli d'argento, conformi al siclo del santuario;
invece per una donna, il valore è di trenta sicli.
Dai cinque ai venti anni, il valore è di venti sicli per un maschio e di dieci sicli per una femmina.
Da un mese a cinque anni, il valore è di cinque sicli d'argento per un maschio e di tre sicli d'argento per una femmina.
Dai sessant'anni in su, il valore è di quindici sicli per un maschio e di dieci sicli per una femmina.
Se colui che ha fatto il voto è troppo povero per pagare la somma fissata, dovrà presentare al sacerdote la persona consacrata con voto e il sacerdote ne farà la stima. Il sacerdote farà la stima in proporzione dei mezzi di colui che ha fatto il voto.
Se si tratta di animali che possono essere presentati in offerta al Signore, ogni animale donato al Signore sarà cosa santa.
Non lo si potrà commutare, né si potrà sostituire un animale di qualità con uno difettoso né uno difettoso con uno di buona qualità; se tuttavia qualcuno sostituisse un animale all'altro, entrambi gli animali diverranno cosa sacra.
Se invece si tratta di qualunque animale impuro, che non si può presentare come offerta al Signore, l'animale sarà portato davanti al sacerdote;
egli valuterà se l'animale è in buono o cattivo stato e si starà al valore stabilito dal sacerdote.
Ma se qualcuno lo vorrà riscattare, aggiungerà un quinto al valore fissato.
Se qualcuno vorrà consacrare la sua casa come cosa sacra al Signore, il sacerdote ne farà la stima secondo che essa sia in buono o in cattivo stato; si starà alla stima stabilita dal sacerdote.
Se colui che ha consacrato la sua casa la vorrà riscattare, aggiungerà un quinto al prezzo della stima e sarà sua.
Se qualcuno vorrà consacrare al Signore un terreno del suo patrimonio, il suo valore sarà stabilito in proporzione alla semente: cinquanta sicli d'argento per un homer di seme d'orzo.
Se consacra il suo campo dall'anno del giubileo, il prezzo resterà intero secondo la stima;
ma se lo consacra dopo il giubileo, il sacerdote ne valuterà il prezzo in proporzione agli anni che rimangono fino al giubileo e si farà una detrazione dalla stima.
Se colui che ha consacrato il pezzo di terra lo vorrà riscattare, aggiungerà un quinto all'ammontare della stima e resterà suo.
Se non riscatta il pezzo di terra e lo vende a un altro, non lo si potrà più riscattare;
ma quel pezzo di terra, quando al giubileo il compratore ne uscirà, sarà sacro al Signore, come un campo votato allo sterminio, e diventerà proprietà del sacerdote.
Se uno vorrà consacrare al Signore un pezzo di terra comprato, che non fa parte del suo patrimonio,
il sacerdote valuterà l'ammontare del prezzo fino all'anno del giubileo; quel tale pagherà il giorno stesso il prezzo fissato, come cosa consacrata al Signore.
Nell'anno del giubileo la terra tornerà a colui da cui fu comprata e del cui patrimonio faceva parte.
Ogni valutazione si farà sulla base del siclo del santuario: il siclo corrisponde a venti ghera.
Tuttavia nessuno potrà consacrare un primogenito del bestiame, il quale appartiene già al Signore, perché primogenito: sia esso di grosso bestiame o di bestiame minuto, appartiene al Signore.
Se si tratta di un animale impuro, lo si riscatterà al prezzo di stima, aggiungendovi un quinto; se non è riscattato, sarà venduto al prezzo di stima.
Nondimeno, quanto uno avrà consacrato al Signore con voto di sterminio, fra le cose che gli appartengono, persona, animale o pezzo di terra del suo patrimonio, non potrà essere né venduto né riscattato; ogni cosa votata allo sterminio è cosa santissima, riservata al Signore.
Nessuna persona votata allo sterminio potrà essere riscattata; dovrà essere messa a morte.
Ogni decima della terra, cioè delle granaglie del suolo e dei frutti degli alberi, appartiene al Signore: è cosa consacrata al Signore.
Se uno vuole riscattare una parte della sua decima, vi aggiungerà un quinto.
Ogni decima del bestiame grosso o minuto, ossia il decimo capo di quanto passa sotto la verga del pastore, sarà consacrata al Signore.
Non si farà cernita fra animale migliore e peggiore, né si faranno sostituzioni; qualora però avvenisse una sostituzione, entrambi gli animali diverranno cosa sacra: non si potranno riscattare"".
Questi sono i comandi che il Signore diede a Mosè per gli Israeliti sul monte Sinai.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible