Скрыть
25:1
25:2
25:5
25:6
25:7
25:8
25:11
25:12
25:15
25:16
25:20
25:22
25:24
25:27
25:28
25:29
25:31
25:32
25:33
25:37
25:42
25:45
25:46
25:48
25:49
25:50
25:51
25:52
25:53
25:54
Синодальный
Седьмой год – субботний, пятидесятый – юбилейный; их влияние на владение землею и рабами.
И сказал Господь Моисею на горе Синае, говоря:
объяви сынам Израилевым и скажи им: когда придете в землю, которую Я даю вам, тогда земля должна покоиться в субботу Господню;
шесть лет засевай поле твое и шесть лет обрезывай виноградник твой, и собирай произведения их,
а в седьмой год да будет суббота покоя земли, суббота Господня: поля твоего не засевай и виноградника твоего не обрезывай;
что само вырастет на жатве твоей, не сжинай, и гроздов с необрезанных лоз твоих не снимай; да будет это год покоя земли;
и будет это в продолжение субботы земли всем вам в пищу, тебе и рабу твоему, и рабе твоей, и наемнику твоему, и поселенцу твоему, поселившемуся у тебя;
и скоту твоему и зверям, которые на земле твоей, да будут все произведения ее в пищу.
И насчитай себе семь субботних лет, семь раз по семи лет, чтоб было у тебя в семи субботних годах сорок девять лет;
и воструби трубою в седьмой месяц, в десятый [день] месяца, в день очищения вострубите трубою по всей земле вашей;
и освятите пятидесятый год и объявите свободу на земле всем жителям ее: да будет это у вас юбилей; и возвратитесь каждый во владение свое, и каждый возвратитесь в свое племя.
Пятидесятый год да будет у вас юбилей: не сейте и не жните, что само вырастет на земле, и не снимайте ягод с необрезанных лоз ее,
ибо это юбилей: священным да будет он для вас; с поля ешьте произведения ее.
В юбилейный год возвратитесь каждый во владение свое.
Если будешь продавать что ближнему твоему, или будешь покупать что у ближнего твоего, не обижайте друг друга;
по расчислению лет после юбилея ты должен покупать у ближнего твоего, и по расчислению лет дохода он должен продавать тебе;
если много остается лет, умножь цену; а если мало лет остается, уменьши цену, ибо известное число лет жатв он продает тебе.
Не обижайте один другого; бойся Бога твоего, ибо Я Господь, Бог ваш.
Исполняйте постановления Мои, и храните законы Мои и исполняйте их, и будете жить спокойно на земле;
и будет земля давать плод свой, и будете есть досыта, и будете жить спокойно на ней.
Если скажете: что же нам есть в седьмой год, когда мы не будем ни сеять, ни собирать произведений наших?
Я пошлю благословение Мое на вас в шестой год, и он принесет произведений на три года;
и будете сеять в восьмой год, но есть будете произведения старые до девятого года; доколе не поспеют произведения его, будете есть старое.
Землю не должно продавать навсегда, ибо Моя земля: вы пришельцы и поселенцы у Меня;
по всей земле владения вашего дозволяйте выкуп земли.
Если брат твой обеднеет и продаст от владения своего, то придет близкий его родственник и выкупит проданное братом его;
если же некому за него выкупить, но сам он будет иметь достаток и найдет, сколько нужно на выкуп,
то пусть он расчислит годы продажи своей и возвратит остальное тому, кому он продал, и вступит опять во владение свое;
если же не найдет рука его, сколько нужно возвратить ему, то проданное им останется в руках покупщика до юбилейного года, а в юбилейный год отойдет оно, и он опять вступит во владение свое.
Если кто продаст жилой дом в городе, огражденном стеною, то выкупить его можно до истечения года от продажи его: в течение года выкупить его можно;
если же не будет он выкуплен до истечения целого года, то дом, который в городе, имеющем стену, останется навсегда у купившего его в роды его, и в юбилей не отойдет от него.
А домы в селениях, вокруг которых нет стены, должно считать наравне с полем земли: выкупать их [всегда] можно, и в юбилей они отходят.
А города левитов, домы в городах владения их левитам всегда можно выкупать;
а кто из левитов не выкупит, то проданный дом в городе владения их в юбилей отойдет, потому что домы в городах левитских составляют их владение среди сынов Израилевых;
и полей вокруг городов их продавать нельзя, потому что это вечное владение их.
Если брат твой обеднеет и придет в упадок у тебя, то поддержи его, пришлец ли он, или поселенец, чтоб он жил с тобою;
не бери от него роста и прибыли и бойся Бога твоего; [Я Господь,] чтоб жил брат твой с тобою;
серебра твоего не отдавай ему в рост и хлеба твоего не отдавай ему для получения прибыли.
Я Господь, Бог ваш, Который вывел вас из земли Египетской, чтобы дать вам землю Ханаанскую, чтоб быть вашим Богом.
Когда обеднеет у тебя брат твой и продан будет тебе, то не налагай на него работы рабской:
он должен быть у тебя как наемник, как поселенец; до юбилейного года пусть работает у тебя,
а тогда пусть отойдет он от тебя, сам и дети его с ним, и возвратится в племя свое, и вступит опять во владение отцов своих,
потому что они – Мои рабы, которых Я вывел из земли Египетской: не должно продавать их, как продают рабов;
не господствуй над ним с жестокостью и бойся Бога твоего.
А чтобы раб твой и рабыня твоя были у тебя, то покупайте себе раба и рабыню у народов, которые вокруг вас;
также и из детей поселенцев, поселившихся у вас, можете покупать, и из племени их, которое у вас, которое у них родилось в земле вашей, и они могут быть вашей собственностью;
можете передавать их в наследство и сынам вашим по себе, как имение; вечно владейте ими, как рабами. А над братьями вашими, сынами Израилевыми, друг над другом, не господствуйте с жестокостью.
Если пришлец или поселенец твой будет иметь достаток, а брат твой пред ним обеднеет и продастся пришельцу, поселившемуся у тебя, или кому-нибудь из племени пришельца,
то после продажи можно выкупить его; кто-нибудь из братьев его должен выкупить его,
или дядя его, или сын дяди его должен выкупить его, или кто-нибудь из родства его, из племени его, должен выкупить его; или если будет иметь достаток, сам выкупится.
И он должен рассчитаться с купившим его, начиная от того года, когда он продал себя, до года юбилейного, и серебро, за которое он продал себя, должно отдать ему по числу лет; как временный наемник он должен быть у него;
и если еще много остается лет, то по мере их он должен отдать в выкуп за себя серебро, за которое он куплен;
если же мало остается лет до юбилейного года, то он должен сосчитать и по мере лет отдать за себя выкуп.
Он должен быть у него, как наемник, во все годы; он не должен господствовать над ним с жестокостью в глазах твоих.
Если же он не выкупится таким образом, то в юбилейный год отойдет сам и дети его с ним,
потому что сыны Израилевы Мои рабы; они Мои рабы, которых Я вывел из земли Египетской. Я Господь, Бог ваш.
Церковнославянский (рус)
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю на горѣ́ Сина́йстѣй, глаго́ля:
глаго́ли сыно́мъ Изра́илевымъ и рече́ши къ ни́мъ: егда́ вни́дете въ зе́млю, ю́же А́зъ даю́ ва́мъ, и почі́етъ земля́, ю́же А́зъ даю́ ва́мъ, суббо́ты Го́споду.
Ше́сть лѣ́тъ да сѣ́еши ни́ву твою́, и ше́сть лѣ́тъ да рѣ́жеши виногра́дъ тво́й и собере́ши пло́дъ его́:
въ седмо́е же лѣ́то суббо́та, поко́й да бу́детъ земли́, суббо́та Госпо́дня: ни́вы тво­ея́ сѣ́яти и виногра́да тво­его́ рѣ́зати не бу́деши,
и сама́ собо́ю про­израста́ющая ни́вы тво­ея́ да не по́жнеши, и виногра́да от­луче́нiя тво­его́ да не собере́ши: лѣ́то поко́я бу́детъ земли́.
И бу́дутъ суббо́ты земли́ я́ди тебѣ́, и рабу́ тво­ему́ и рабы́ни тво­е́й, и нае́мнику тво­ему́ и обита́лнику при­­лежа́щему къ тебѣ́,
и ското́мъ тво­и́мъ и звѣре́мъ су́щымъ на земли́ тво­е́й да бу́детъ вся́къ пло́дъ его́ въ снѣ́дь.
И исчи́слиши себѣ́ се́дмь лѣ́тъ поко́я, се́дмь лѣ́тъ седми́жды: и бу́дутъ тебѣ́ се́дмь седми́нъ лѣ́тъ, четы́редесять де́вять лѣ́тъ.
И воз­вѣсти́те тру́бнымъ гла́сомъ во все́й земли́ ва́­шей ме́сяца седма́го въ деся́тый де́нь ме́сяца: въ де́нь очище́нiя воз­вѣсти́те трубо́ю во все́й земли́ ва́­шей.
И освяти́те лѣ́то, пятьдеся́тое лѣ́то, и разгласи́те оставле́нiе на земли́ всѣ́мъ живу́щымъ на не́й: лѣ́то оставле́нiя зна́менiе сiе́ бу́детъ ва́мъ: и да отъи́детъ кі́йждо ва́съ въ при­­тяжа́нiе свое́, и кі́йждо во оте́че­с­т­во свое́ отъи́дете.
Оставле́нiя зна́менiе сiе́ бу́детъ ва́мъ, лѣ́то пятьдеся́тое, лѣ́то бу́детъ ва́мъ: ни сѣ́яти, ниже́ жа́ти бу́дете, е́же са́мо про­изни́кнетъ на не́й, и да не объе́млеши освяще́н­ныхъ [Бо́гу] ея́:
я́ко оставле́нiя зна́менiе е́сть, свято да бу́детъ ва́мъ: от­ ни́въ яди́те плоды́ ея́:
и въ лѣ́то оставле́нiя зна́менiя сего́ да воз­врати́т­ся кі́йждо въ при­­тяжа́нiе свое́.
А́ще же от­да́си ку́плею бли́жнему тво­ему́, или́ а́ще при­­тя́жеши от­ бли́жняго тво­его́, да не оскорбля́етъ человѣ́къ бли́жняго:
по числу́ лѣ́тъ по зна́менiи, да при­­тя́жеши от­ бли́жняго, по числу́ лѣ́тъ плодо́въ да прода́ст­ся тебѣ́.
Я́коже а́ще бо́лѣе лѣ́тъ, умно́житъ при­­тяжа́нiе его́, и я́коже а́ще мнѣ́е лѣ́тъ, уменши́тъ при­­тяжа́нiе его́: я́ко число́ плодо́въ его́, та́ко да прода́стъ тебѣ́.
Да не оскорби́тъ человѣ́къ бли́жняго, и да убо­и́шися Го́спода Бо́га тво­его́: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
И сотвори́те вся́ оправда́нiя Моя́ и вся́ суды́ Моя́, сохрани́те же и сотвори́те я́, и всели́теся на земли́ упова́юще.
И да́стъ земля́ плоды́ своя́, и снѣ́сте въ сы́тость, и вселите́ся на не́й упова́юще.
А́ще же рече́те: что́ я́сти бу́демъ въ седмо́е лѣ́то сiе́, а́ще не сѣ́емъ, ни собира́емъ плодо́въ сво­и́хъ?
и послю́ благослове́нiе Мое́ ва́мъ въ лѣ́то шесто́е, и сотвори́тъ плоды́ своя́ на три́ лѣ́та:
и посѣ́ете въ лѣ́то осмо́е, и снѣ́сте от­ плодо́въ ве́тхихъ да́же до лѣ́та девя́таго: до́ндеже при­­спѣ́ютъ плоды́ ея́, снѣ́сте ве́тхая ве́тхихъ.
И земля́ да не прода́ст­ся во утвержде́нiе: Моя́ бо е́сть земля́, я́ко при­­ше́лцы и при­­се́лницы вы́ есте́ предо Мно́ю:
и по все́й земли́ одержа́нiя ва́­шего, иску́пъ дади́те земли́.
А́ще же нище́т­ст­вуетъ бра́тъ тво́й, и́же съ тобо́ю, и прода́стъ от­ одержа́нiя сво­его́, да прiи́детъ у́жикъ бли́жнiй ему́ и иску́питъ прода́нiе бра́та сво­его́.
А́ще же не бу́детъ кому́ у́жика, и воз­мо́жетъ рука́ его́ обрѣсти́ дово́ленъ иску́пъ его́,
и исчи́слитъ лѣ́та прода́нiя его́, и воз­да́стъ е́же изли́ше и́мать, человѣ́ку ему́же про́дано бѣ́ о́ное, и воз­врати́т­ся во одержа́нiе свое́.
А́ще же не обря́щетъ рука́ его́ дово́лное, е́же от­да́ти ему́, да бу́детъ про́даное купи́в­шему е́ да́же до шеста́го лѣ́та оставле́нiя, и изы́детъ во оставле́нiе, и воз­врати́т­ся во одержа́нiе свое́.
А́ще же кто́ прода́стъ до́мъ обита́емый во гра́дѣ огражде́н­нѣмъ, и бу́детъ искупле́нiе его́, до́ндеже испо́лнит­ся: лѣ́то дні́й бу́детъ искупле́нiе его́.
А́ще же не иску́питъ, до́ндеже сконча́ет­ся лѣ́то все́, да укрѣпи́т­ся до́мъ су́щiй во гра́дѣ иму́щемъ огражде́нiе въ тве́рдость купи́в­шему его́, въ ро́ды его́, и не воз­врати́т­ся во оставле́нiе.
До́мы же и́же на се́лѣхъ, и́мже нѣ́сть о́крестъ и́хъ огражде́нiя, къ селу́ земли́ да при­­ложа́т­ся: искупу́емы всегда́ да бу́дутъ, и во оставле́нiе да воз­вратя́т­ся.
И гра́ди леви́тстiи, до́мы градо́въ одержа́нiя и́хъ, искупу́емы да бу́дутъ всегда́ леви́томъ.
И и́же а́ще иску́питъ от­ леви́тъ: и изы́детъ прода́нiе домо́въ гра́да одержа́нiя и́хъ во оставле́нiе, я́ко до́мы градо́въ леви́тскихъ одержа́нiе и́хъ, посредѣ́ сыно́въ Изра́илевыхъ.
И се́ла от­дѣле́ная градо́мъ и́хъ да не продаду́т­ся, я́ко одержа́нiе вѣ́чное сiе́ и́хъ е́сть.
А́ще же нище́т­ст­вуетъ бра́тъ тво́й, и́же съ тобо́ю, и изнемо́жетъ рука́ми у тебе́, заступи́ его́ я́ко при­­ше́лца и при­­се́лника, да поживе́тъ бра́тъ тво́й съ тобо́ю:
да не во́змеши от­ него́ ли́хвы, ниже́ бо́лѣе [да́наго], и убо­и́шися Бо́га тво­его́: А́зъ Госпо́дь: и поживе́тъ бра́тъ тво́й съ тобо́ю.
Сребра́ тво­его́ да не да́си ему́ въ ли́хву, и ра́ди при­­бы́тка не да́си ему́ пи́щей тво­и́хъ.
А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ, изведы́й вы́ изъ земли́ Еги́петскiя, е́же да́ти ва́мъ зе́млю Ханаа́нску, я́ко бы́ти Мнѣ́ Бо́гу ва́­шему.
А́ще же оубо́жаетъ бра́тъ тво́й у тебе́, и прода́ст­ся тебѣ́, да не порабо́таетъ тебѣ́ рабо́ты ра́бскiя:
а́ки нае́мникъ или́ при­­шле́цъ да бу́детъ тебѣ́, да́же до лѣ́та оставле́нiя дѣ́лати бу́детъ у тебе́,
и да изы́детъ от­ тебе́, и дѣ́ти его́ съ ни́мъ въ лѣ́то оставле́нiя, и да отъи́детъ въ ро́дъ сво́й, и во одержа́нiе о́тчее свое́ воз­врати́т­ся,
поне́же раби́ Мо­и́ су́ть сі́и, и́хже изведо́хъ изъ земли́ Еги́петскiя, да не прода́ст­ся прода́нiемъ ра́бiимъ:
да не отяготи́ши его́ трудо́мъ, и убо­и́шися Го́спода Бо́га тво­его́.
И ра́бъ и рабы́ня, и́же а́ще бу́дутъ у тебе́ от­ язы́къ, и́же о́крестъ тебе́ су́ть, от­ тѣ́хъ да при­­тя́жете раба́ и рабы́ню.
И от­ сыно́въ при­­се́лничихъ, и́же су́ть въ ва́съ, от­ си́хъ при­­тя́жете, и от­ сро́дниковъ и́хъ, ели́цы а́ще бу́дутъ въ земли́ ва́­шей, да бу́дутъ ва́мъ во одержа́нiе,
и да раздѣлите́ я́ дѣ́темъ ва́шымъ по ва́съ, и да бу́дутъ ва́мъ во одержа́нiе во вѣ́къ: бра́тiи же ва́­шея, сыно́въ Изра́илевыхъ, кі́йждо бра́та сво­его́ да не отяготи́тъ его́ въ трудѣ́хъ.
А́ще же обря́щетъ рука́ при­­ше́лца или́ при­­се́лника и́же у тебе́, и обнища́въ бра́тъ тво́й прода́ст­ся къ при­­ше́лцу или́ при­­се́лнику и́же у тебе́, или́ роди́в­шемуся от­ ро́да при­­ше́лча,
по прода́нiи ему́, иску́пъ да бу́детъ ему́, еди́нъ от­ бра́тiй его́ да иску́питъ его́:
бра́тъ отца́ его́, или́ сы́нъ бра́та отца́ его́, да иску́питъ его́, или́ от­ сво́й­с­т­вен­ныхъ пло́ти пле́мене его́ иску́питъ его́: а́ще же воз­мо́жетъ рука́ его́, иску́питъ себе́,
да сочте́т­ся съ при­­тяжа́в­шимъ его́, от­ лѣ́та въ не́же прода́ся ему́ да́же до лѣ́та оставле́нiя, и бу́детъ сребро́ прода́нiя его́ а́ки де́нь нае́мника: от­ лѣ́та до лѣ́та да бу́детъ съ ни́мъ.
А́ще же кому́ мно́жае лѣ́тъ бу́детъ, проти́въ тѣ́хъ от­да́стъ иску́пъ сво́й, от­ сребра́ прода́нiя сво­его́.
А́ще же ма́ло оста́нет­ся от­ лѣ́тъ до лѣ́та оставле́нiя, и да сочте́тъ ему́ по лѣ́томъ его́, и от­да́стъ иску́пъ его́ а́ки нае́мникъ:
от­ го́да до го́да да бу́детъ съ ни́мъ: да не отяготи́ши его́ трудо́мъ предъ тобо́ю.
А́ще же не иску́пит­ся по си́мъ, да изы́детъ въ лѣ́то оставле́нiя са́мъ и дѣ́ти его́ съ ни́мъ:
я́ко Мо­и́ сы́нове Изра́илевы раби́ су́ть, о́троцы Мо­и́ сі́и су́ть, и́хже изведо́хъ изъ земли́ Еги́петскiя: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
And the LORD spoke to Moses on Mount Sinai, saying,
«Speak to the children of Israel, and say to them: «When you come into the land which I give you, then the land shall keep a sabbath to the LORD.
Six years you shall sow your field, and six years you shall prune your vineyard, and gather its fruit;
but in the seventh year there shall be a sabbath of solemn rest for the land, a sabbath to the LORD. You shall neither sow your field nor prune your vineyard.
What grows of its own accord of your harvest you shall not reap, nor gather the grapes of your untended vine, for it is a year of rest for the land.
And the sabbath produce of the land shall be food for you: for you, your male and female servants, your hired man, and the stranger who dwells with you,
for your livestock and the beasts that are in your land--all its produce shall be for food.
«And you shall count seven sabbaths of years for yourself, seven times seven years; and the time of the seven sabbaths of years shall be to you forty-nine years.
Then you shall cause the trumpet of the Jubilee to sound on the tenth day of the seventh month; on the Day of Atonement you shall make the trumpet to sound throughout all your land.
And you shall consecrate the fiftieth year, and proclaim liberty throughout all the land to all its inhabitants. It shall be a Jubilee for you; and each of you shall return to his possession, and each of you shall return to his family.
That fiftieth year shall be a Jubilee to you; in it you shall neither sow nor reap what grows of its own accord, nor gather the grapes of your untended vine.
For it is the Jubilee; it shall be holy to you; you shall eat its produce from the field.
«In this Year of Jubilee, each of you shall return to his possession.
And if you sell anything to your neighbor or buy from your neighboŕs hand, you shall not oppress one another.
According to the number of years after the Jubilee you shall buy from your neighbor, and according to the number of years of crops he shall sell to you.
According to the multitude of years you shall increase its price, and according to the fewer number of years you shall diminish its price; for he sells to you according to the number of the years of the crops.
Therefore you shall not oppress one another, but you shall fear your God; for I am the LORD your God.
«So you shall observe My statutes and keep My judgments, and perform them; and you will dwell in the land in safety.
Then the land will yield its fruit, and you will eat your fill, and dwell there in safety.
«And if you say, «What shall we eat in the seventh year, since we shall not sow nor gather in our produce?»
Then I will command My blessing on you in the sixth year, and it will bring forth produce enough for three years.
And you shall sow in the eighth year, and eat old produce until the ninth year; until its produce comes in, you shall eat of the old harvest.
«The land shall not be sold permanently, for the land is Mine; for you are strangers and sojourners with Me.
And in all the land of your possession you shall grant redemption of the land.
«If one of your brethren becomes poor, and has sold some of his possession, and if his redeeming relative comes to redeem it, then he may redeem what his brother sold.
Or if the man has no one to redeem it, but he himself becomes able to redeem it,
then let him count the years since its sale, and restore the remainder to the man to whom he sold it, that he may return to his possession.
But if he is not able to have it restored to himself, then what was sold shall remain in the hand of him who bought it until the Year of Jubilee; and in the Jubilee it shall be released, and he shall return to his possession.
«If a man sells a house in a walled city, then he may redeem it within a whole year after it is sold; within a full year he may redeem it.
But if it is not redeemed within the space of a full year, then the house in the walled city shall belong permanently to him who bought it, throughout his generations. It shall not be released in the Jubilee.
However the houses of villages which have no wall around them shall be counted as the fields of the country. They may be redeemed, and they shall be released in the Jubilee.
Nevertheless the cities of the Levites, and the houses in the cities of their possession, the Levites may redeem at any time.
And if a man purchases a house from the Levites, then the house that was sold in the city of his possession shall be released in the Jubilee; for the houses in the cities of the Levites are their possession among the children of Israel.
But the field of the common-land of their cities may not be sold, for it is their perpetual possession.
«If one of your brethren becomes poor, and falls into poverty among you, then you shall help him, like a stranger or a sojourner, that he may live with you.
Take no usury or interest from him; but fear your God, that your brother may live with you.
You shall not lend him your money for usury, nor lend him your food at a profit.
I am the LORD your God, who brought you out of the land of Egypt, to give you the land of Canaan and to be your God.
«And if one of your brethren who dwells by you becomes poor, and sells himself to you, you shall not compel him to serve as a slave.
As a hired servant and a sojourner he shall be with you, and shall serve you until the Year of Jubilee.
And then he shall depart from you--he and his children with him--and shall return to his own family. He shall return to the possession of his fathers.
For they are My servants, whom I brought out of the land of Egypt; they shall not be sold as slaves.
You shall not rule over him with rigor, but you shall fear your God.
And as for your male and female slaves whom you may have--from the nations that are around you, from them you may buy male and female slaves.
Moreover you may buy the children of the strangers who dwell among you, and their families who are with you, which they beget in your land; and they shall become your property.
And you may take them as an inheritance for your children after you, to inherit them as a possession; they shall be your permanent slaves. But regarding your brethren, the children of Israel, you shall not rule over one another with rigor.
«Now if a sojourner or stranger close to you becomes rich, and one of your brethren who dwells by him becomes poor, and sells himself to the stranger or sojourner close to you, or to a member of the strangeŕs family,
after he is sold he may be redeemed again. One of his brothers may redeem him;
or his uncle or his unclés son may redeem him; or anyone who is near of kin to him in his family may redeem him; or if he is able he may redeem himself.
Thus he shall reckon with him who bought him: The price of his release shall be according to the number of years, from the year that he was sold to him until the Year of Jubilee; it shall be according to the time of a hired servant for him.
If there are still many years remaining, according to them he shall repay the price of his redemption from the money with which he was bought.
And if there remain but a few years until the Year of Jubilee, then he shall reckon with him, and according to his years he shall repay him the price of his redemption.
He shall be with him as a yearly hired servant, and he shall not rule with rigor over him in your sight.
And if he is not redeemed in these years, then he shall be released in the Year of Jubilee--he and his children with him.
For the children of Israel are servants to Me; they are My servants whom I brought out of the land of Egypt: I am the LORD your God.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible