Скрыть
2:4
2:6
2:7
2:8
2:10
2:15
2:16
Глава 6 
6:1
6:4
6:8
6:13
6:17
6:19
6:20
6:21
6:23
6:24
6:27
Глава 7 
7:5
7:13
7:14
7:18
7:22
7:24
7:25
7:27
7:28
7:29
7:31
7:33
7:35
7:36
7:38
Глава 9 
9:1
9:4
9:5
9:6
9:8
9:9
9:12
9:14
9:16
9:18
9:19
9:20
9:23
Глава 10 
10:2
10:4
10:7
10:8
10:18
10:19
10:20
Глава 14 
14:1
14:3
14:5
14:6
14:9
14:10
14:11
14:15
14:17
14:18
14:19
14:20
14:21
14:23
14:24
14:26
14:27
14:28
14:29
14:30
14:31
14:32
14:33
14:34
14:36
14:37
14:38
14:39
14:40
14:41
14:42
14:43
14:45
14:47
14:48
14:49
14:50
14:52
14:53
14:55
14:56
14:57
Глава 23 
23:1
23:2
23:4
23:6
23:7
23:9
23:12
23:17
23:18
23:19
23:20
23:23
23:25
23:26
23:28
23:29
23:30
23:31
23:33
23:35
23:38
23:39
23:41
23:42
23:43
23:44
Церковнославянский (рус)
А́ще же душа́ при­­несе́тъ да́ръ же́ртву Го́споду, мука́ пшени́чна да бу́детъ да́ръ его́, и да воз­лiе́тъ на ню́ еле́й, и воз­ложи́тъ на ню́ Лива́нъ: же́ртва е́сть:
и да при­­несе́тъ ю́ къ сыно́мъ Ааро́нимъ жерце́мъ, и во́зметъ от­ нея́ по́лну го́рсть муки́ пшени́чны съ еле́емъ и ве́сь Лива́нъ ея́, и да воз­ложи́тъ жре́цъ па́мять ея́ на олта́рь: же́ртва воня́ благо­уха́нiя Го́споду:
и оста́нокъ от­ же́ртвы Ааро́ну и сыно́мъ его́: свято́е святы́хъ от­ же́ртвъ Госпо́днихъ.
А́ще же при­­несе́тъ да́ръ же́ртву пече́ну въ пещи́ от­ муки́ пшени́чны, хлѣ́бы прѣ́сны спря́жены съ еле́емъ и опрѣсно́ки пома́заны еле́емъ.
А́ще же же́ртва от­ сковрады́ да́ръ тво́й, мука́ пшени́чна смѣ́шена со еле́емъ, прѣ́сна да бу́дутъ:
и да разло́миши я́ на укру́хи, и воз­лiе́ши на ня́ еле́й: же́ртва е́сть Го́споду.
А́ще же же́ртву от­ огни́ща да́ръ тво́й, мука́ пшени́чна съ еле́емъ да сотворе́на бу́детъ:
и при­­несе́тъ же́ртву, ю́же а́ще сотвори́тъ от­ си́хъ Го́споду, и да при­­несе́тъ къ жерцу́:
и при­­ступи́въ ко олтарю́, да отъ­и́метъ жре́цъ от­ же́ртвы па́мять ея́, и да воз­ложи́тъ жре́цъ на олта́рь: при­­ноше́нiе воня́ благово́нiя Го́споду:
оста́нокъ же от­ же́ртвы Ааро́ну и сыно́мъ его́: свята́я святы́хъ от­ при­­ноше́нiй Го́споду.
Вся́ку же́ртву, ю́же а́ще при­­но́сите Го́споду, не сотвори́те ква́сну: вся́къ бо ква́съ и вся́къ ме́дъ да не при­­несе́те от­ него́, е́же при­­носи́ти Го́споду да́ръ.
От нача́тковъ да при­­несе́те я́ Го́споду: на олта́рь же да не воз­несу́т­ся въ воню́ благово́нiя Го́споду.
И вся́къ да́ръ же́ртвы ва́­шея со́лiю да осоли́т­ся: да не от­ста́вите со́ли завѣ́та Госпо́дня от­ же́ртвъ ва́шихъ, во вся́комъ да́рѣ ва́­шемъ да при­­несе́те Го́споду Бо́гу ва́­шему со́ль.
А́ще же при­­несе́ши же́ртву от­ нача́тковъ жи́тъ Го́споду, но́вы спря́жены зеле́ны кла́сы истла́чены Го́споду, и при­­несе́ши же́ртву от­ нача́тковъ жи́тъ:
и да воз­лiе́ши на ню́ еле́й, и да воз­ложи́ши на ню́ лива́нъ: же́ртва е́сть:
и да воз­несе́тъ жре́цъ па́мять ея́ от­ спря́женыхъ съ еле́емъ, и ве́сь лива́нъ ея́: при­­но́съ е́сть Го́споду.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
душа́ я́же а́ще согрѣши́тъ, и презрѣ́въ пре́зритъ за́повѣди Госпо́дня, и солже́тъ къ дру́гу о вда́нiи, или́ о о́бщинѣ, или́ о хище́нiи, или́ преоби́дѣ чи́мъ бли́жняго,
или́ обрѣ́те погубле́ное, и солже́тъ о не́мъ, и клене́т­ся въ непра́вду о еди́нѣмъ от­ всѣ́хъ, я́же а́ще сотвори́тъ человѣ́къ я́ко согрѣши́ти въ ни́хъ:
и бу́детъ егда́ согрѣши́тъ и престу́питъ, и от­да́стъ похище́ное, е́же похи́ти, или́ оби́ду, е́юже преоби́дѣ, или́ вда́нiе, е́же вдано́ бы́сть ему́, или́ поги́бшее, е́же обрѣ́те:
от­ вся́кiя ве́щи, ея́же ра́ди кля́ся въ непра́вду, и да от­да́стъ са́мое то́ и́стое, и пя́тую ча́сть свою́ при­­ложи́тъ ктому́: его́же е́сть, тому́ да от­да́стъ, въ о́ньже де́нь обличи́т­ся:
и о преступле́нiи сво­е́мъ да при­­несе́тъ Го́споду овна́ от­ ове́цъ непоро́чна, цѣно́ю въ не́мже прегрѣши́:
и да помо́лит­ся жре́цъ о не́мъ предъ Го́сподемъ, и оста́вит­ся ему́ за еди́но от­ всѣ́хъ, я́же сотвори́ и преступи́ въ не́мъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
заповѣ́ждь Ааро́ну и сыно́мъ его́, глаго́ля: се́й зако́нъ всесожже́нiя: сiе́ всесожже́нiе на горѣ́нiи его́ на олтари́ всю́ но́щь до зау́тра, и о́гнь олтаря́ да гори́тъ на не́мъ, и не угаса́етъ:
и да облече́т­ся жре́цъ въ срачи́цу {Гре́ч.: хито́нъ.} льня́ну, и надра́ги льня́ны да воз­влече́тъ на тѣ́ло свое́, и да изнесе́тъ при­­но́съ, его́же а́ще изжже́тъ о́гнь всесожже́нiя от­ олтаря́, и да поста́витъ бли́зъ олтаря́:
и да совлече́тъ ри́зы своя́, и да облече́т­ся въ ри́зы и́ны, и да изнесе́тъ при­­но́съ внѣ́ полка́ на мѣ́сто чи́сто:
и о́гнь на олтари́ да гори́тъ на не́мъ и не угаса́етъ: и да воз­жже́тъ на не́мъ жре́цъ дрова́ по вся́ у́тра, и да воскладе́тъ на́нь всесожже́нiе, и да воз­ложи́тъ на́нь ту́къ спасе́нiя:
и о́гнь всегда́ да гори́тъ на олтари́, не угаса́етъ:
се́й зако́нъ же́ртвы, ю́же при­­несу́тъ сы́нове Ааро́ни жерцы́ предъ Го́сподемъ, пря́мо олтаря́:
и да во́зметъ от­ него́ [жре́цъ] го́рсть муки́ пшени́чны же́ртвен­ныя съ еле́емъ ея́ и со всѣ́мъ лива́номъ ея́, су́щими на же́ртвѣ: и да воз­несе́тъ на олта́рь при­­но́съ въ воню́ благово́нiя, въ па́мять ея́ Го́споду:
оста́в­шееся же от­ нея́ снѣ́стъ Ааро́нъ и сы́нове его́: прѣ́сна да снѣдя́т­ся въ мѣ́стѣ святѣ, въ при­­тво́рѣ ски́нiи свидѣ́нiя да снѣдя́тъ я́:
да не испече́т­ся ква́сна: ча́сть сiю́ да́хъ и́мъ от­ при­­но́совъ Госпо́днихъ: свята́я святы́хъ су́ть, я́коже е́же о грѣсѣ́, и я́коже е́же о преступле́нiи:
вся́къ му́жескъ по́лъ жре́ческъ да снѣдя́тъ ю́: зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя от­ при­­но́съ Госпо́днихъ: вся́къ, и́же а́ще при­­ко́снет­ся и́мъ, освяти́т­ся.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
се́й да́ръ Ааро́ну и сыно́мъ его́, его́же при­­несу́тъ Го́споду въ де́нь, въ о́ньже а́ще пома́жеши его́: деся́тую ча́сть мѣ́ры е́фи муки́ пшени́чны въ же́ртву всегда́, по́лъ ея́ зау́тра и по́лъ ея́ въ ве́черъ:
на сковрадѣ́ въ еле́и да сотвори́т­ся, спря́жену да при­­несе́тъ ю́ виту́ю же́ртву от­ укру́ховъ, же́ртву въ воню́ благово́нiя Го́споду:
жре́цъ пома́зан­ный, и́же вмѣ́сто его́ от­ сыно́въ его́, да сотвори́тъ ю́: зако́н­но вѣ́чно, все́ да соверши́т­ся:
и вся́ка же́ртва жре́ческа всесожже́н­на да бу́детъ и да не снѣ́ст­ся.
И рече́ Госпо́дь Бо́гъ Моисе́ю, глаго́ля:
рцы́ Ааро́ну и сыно́мъ его́, глаго́ля: се́й зако́нъ согрѣше́нiя: на мѣ́стѣ, на не́мже закала́ютъ всесожже́нiя, да закала́ютъ я́же грѣха́ ра́ди предъ Го́сподемъ: свята́я [бо] святы́хъ су́ть:
жре́цъ при­­нося́й ю́ да снѣ́стъ ю́: въ мѣ́стѣ святѣ да снѣ́ст­ся, въ при­­тво́рѣ ски́нiи свидѣ́нiя:
вся́къ при­­каса́йся мя́съ ея́ освяти́т­ся: и ему́же а́ще воскропи́т­ся от­ кро́ве ея́ на ри́зу, я́же а́ще воскропи́т­ся на ню́, да испере́т­ся на мѣ́стѣ святѣ:
и сосу́дъ гли́нянъ, въ не́мже вари́т­ся, да разбiе́т­ся: а́ще же въ мѣ́дянъ сосу́дѣ свари́т­ся, да истре́тъ его́, и измы́етъ водо́ю:
вся́къ му́жескъ по́лъ въ жерцѣ́хъ да снѣ́стъ ю́: свята́я [бо] святы́хъ су́ть Го́споду:
и вся́, я́же о грѣсѣ́ а́ще при­­несу́т­ся от­ кро́ве и́хъ въ ски́нiю свидѣ́нiя, ко очище́нiю во святы́ни, да не снѣдя́т­ся, огне́мъ да сожгу́т­ся.
И се́й зако́нъ овна́ и́же о преступле́нiи: свята́я святы́хъ су́ть:
на мѣ́стѣ, на не́мже закала́ютъ всесожже́нiе, да зако́лютъ овна́ и́же о преступле́нiи предъ Го́сподемъ, и кро́вь да пролiю́тъ на стоя́ла олтаря́ о́крестъ:
и ве́сь ту́къ его́ да при­­несе́тъ от­ него́, и чре́сла, и ве́сь ту́къ покрыва́ющiй утро́бу, и ве́сь ту́къ и́же на утро́бѣ,
и о́бѣ по́чки, и ту́къ и́же на ни́хъ, и́же на сте́гнахъ, и препо́нку, я́же на пе́чени, съ по́чками да отъ­и́метъ я́:
и воз­несе́тъ я́ жре́цъ на олта́рь, при­­но́съ въ воню́ благово́нiя Го́споду: о преступле́нiи [бо] е́сть:
вся́къ му́жескъ по́лъ от­ жре́цъ да снѣ́стъ я́, на мѣ́стѣ святѣ да снѣдя́тъ я́: свята́я святы́хъ су́ть:
я́коже грѣха́ ра́ди, та́ко и преступле́нiя ра́ди, зако́нъ еди́нъ и́хъ: жре́цъ и́же помо́лит­ся о не́мъ, ему́ да бу́детъ:
и жре́цъ при­­нося́й всесожже́нiе человѣ́чо, ко́жа всесожже́нiя, е́же при­­но́ситъ о́нъ, ему́ да бу́детъ:
и вся́ка же́ртва, я́же сотвори́т­ся въ пещи́, и вся́ка, я́же сотвори́т­ся на огни́щи, или́ на сковрадѣ́, жерцу́, и́же при­­но́ситъ ю́, тому́ да бу́детъ:
и вся́ка же́ртва спря́жена съ еле́емъ, и я́же не спря́жена, всѣ́мъ сыно́мъ Ааро́нимъ кому́ждо ра́вно да бу́детъ.
Се́й зако́нъ же́ртвы спасе́нiя, ю́же при­­несу́тъ Го́споду:
а́ще у́бо похвале́нiя ра́ди при­­несе́тъ ю́, и при­­несе́тъ на же́ртву хвале́нiя хлѣ́бы от­ муки́ пшени́чны пря́жены въ еле́и, и опрѣсно́ки пома́заны еле́емъ, и муку́ пшени́чну смѣ́шену съ еле́емъ:
съ хлѣ́бы ква́сными да при­­несе́тъ да́ръ сво́й на же́ртву хвале́нiя спаси́телнаго:
и да при­­несе́тъ еди́нъ от­ всѣ́хъ даро́въ сво­и́хъ уча́стiе Го́споду: жерцу́ воз­лива́ющему кро́вь же́ртвы спасе́нiя, тому́ да бу́детъ:
и мяса́ же́ртвы хвале́нiя спаси́телнаго тому́ да бу́дутъ, и въ о́ньже де́нь при­­несу́т­ся, да снѣдя́т­ся: да не оста́вятъ от­ него́ на у́трiе:
и а́ще обѣ́тъ бу́детъ, или́ во́льный пожре́тъ да́ръ сво́й, въ о́ньже а́ще де́нь же́ртву свою́ при­­несе́тъ, да снѣ́ст­ся, и на у́трiе:
и оста́в­шееся от­ мя́съ же́ртвы до дне́ тре́тiяго на огни́ да сожже́т­ся:
а́ще же яды́й снѣ́стъ от­ мя́съ въ де́нь тре́тiй, не прiи́мет­ся при­­нося́щему ю́, ниже́ вмѣни́т­ся ему́: оскверне́нiе е́сть: душа́ же, я́же а́ще снѣ́стъ от­ ни́хъ, грѣ́хъ прiи́метъ:
и мяса́, я́же а́ще при­­ко́снут­ся вся́кому нечи́сту, да не снѣдя́т­ся, на огни́ да сожгу́т­ся: вся́къ чи́стый да снѣ́стъ мяса́:
душа́ же, я́же а́ще снѣ́стъ от­ мя́съ же́ртвы спасе́нiя, я́же е́сть Го́споду, и нечистота́ его́ на не́мъ, поги́бнетъ душа́ о́на от­ люді́й сво­и́хъ:
и душа́, я́же а́ще при­­ко́снет­ся вся́кой ве́щи нечи́стѣй, или́ от­ нечистоты́ человѣ́чи или́ от­ четвероно́гихъ нечи́стыхъ, или́ вся́кой ме́рзости нечи́стѣй, и снѣ́стъ от­ мя́съ же́ртвы спасе́нiя, я́же е́сть Госпо́дня, поги́бнетъ душа́ та́ от­ люді́й сво­и́хъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
рцы́ сыно́мъ Изра́илевымъ, глаго́ля: вся́каго ту́ка говя́жа и о́вча и ко́зiя да не снѣ́сте:
и ту́къ мертвечи́ненъ и звѣроя́дный да сотвори́т­ся на вся́ко дѣ́ло, въ яде́нiи же да не снѣ́ст­ся:
вся́къ яды́й ту́къ от­ ското́въ, от­ ни́хже при­­несе́тъ да́ръ Го́споду, поги́бнетъ душа́ та́ от­ люді́й сво­и́хъ:
вся́кiя кро́ве да не снѣ́сте во всѣ́хъ селе́нiихъ ва́шихъ и от­ ското́въ и от­ пти́цъ:
вся́ка душа́, я́же а́ще снѣ́стъ кро́вь, поги́бнетъ душа́ та́ от­ люді́й сво­и́хъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
и сыно́мъ Изра́илевымъ рече́ши, глаго́ля: при­­нося́й же́ртву спасе́нiя Го́споду да при­­несе́тъ да́ръ сво́й Го́споду, и от­ же́ртвы спасе́нiя:
ру́цѣ его́ да при­­несу́тъ при­­но́съ Го́споду: ту́къ и́же на гру́дехъ, и препо́нку пе́чени да при­­несе́тъ я́, я́коже воз­ложи́ти да́ръ предъ Го́спода:
и да воз­несе́тъ жре́цъ ту́къ и́же на гру́дехъ, на олта́рь, и гру́ди да бу́дутъ Ааро́ну и сыно́мъ его́,
и ра́мо десно́е да да́ст­ся уча́стiе жерцу́ от­ же́ртвъ спасе́нiя ва́­шего:
при­­нося́щему кро́вь спасе́нiя и ту́къ от­ сыно́въ Ааро́новыхъ, тому́ да бу́детъ ра́мо десно́е во уча́стiе:
гру́дь бо воз­ложе́нiя и ра́мо уча́стiя взя́хъ от­ сыно́въ Изра́илевыхъ от­ же́ртвъ спасе́нiя ва́­шего, и да́хъ я́ Ааро́ну жерцу́ и сыно́мъ его́, зако́н­но вѣ́чно от­ сыно́въ Изра́илевыхъ.
Сiе́ пома́занiе Ааро́не и пома́занiе сыно́въ его́ от­ при­­но́совъ Госпо́днихъ, въ о́ньже де́нь при­­веде́ я́ жре́ти Го́споду:
я́коже заповѣ́да Госпо́дь да́ти и́мъ, въ о́ньже де́нь пома́за я́ от­ сыно́въ Изра́илевыхъ: зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды и́хъ.
Се́й зако́нъ всесожже́нiй и же́ртвы, и о грѣсѣ́ и о преступле́нiи, и соверше́нiи и же́ртвѣ спасе́нiя:
я́коже заповѣ́да Госпо́дь Моисе́ю на горѣ́ Сина́йстѣй, въ о́ньже де́нь заповѣ́да сыно́мъ Изра́илевымъ при­­носи́ти да́ры своя́ предъ Го́спода, въ пусты́ни Сина́йстѣй.
И бы́сть въ де́нь осмы́й, при­­зва́ Моисе́й Ааро́на и сы́ны его́ и ста́рцы Изра́илевы,
и рече́ Моисе́й ко Ааро́ну: воз­ми́ себѣ́ телца́ от­ говя́дъ грѣха́ ра́ди и овна́ на всесожже́нiе, непоро́чны, и при­­неси́ я́ предъ Го́спода:
и ста́рцемъ Изра́илевымъ рече́ши, глаго́ля: воз­ми́те козла́ от­ ко́зъ еди́наго о грѣсѣ́, и овна́, и телца́ и а́гнца единолѣ́тна, въ при­­ноше́нiе, непоро́чны:
и телца́ от­ говя́дъ, и овна́ на же́ртву спасе́нiя предъ Го́спода, и муку́ пшени́чну спря́жену съ еле́емъ: зане́ дне́сь Госпо́дь яви́т­ся въ ва́съ.
И взя́ша, я́коже заповѣ́да Моисе́й предъ ски́нiею свидѣ́нiя: и прiи́де ве́сь со́нмъ, и ста́ша предъ Го́сподемъ.
И рече́ Моисе́й: сiе́ сло́во, е́же рече́ Госпо́дь, сотвори́те, и яви́т­ся въ ва́съ сла́ва Госпо́дня.
И рече́ Моисе́й Ааро́ну: при­­ступи́ ко олтарю́ и сотвори́ е́же грѣха́ ра́ди тво­его́, и всесожже́нiе твое́, и помоли́ся о себѣ́ и о до́мѣ тво­е́мъ: и сотвори́ да́ры людскі́я, и помоли́ся о ни́хъ, я́коже заповѣ́да Госпо́дь Моисе́ю.
И при­­ступи́ Ааро́нъ ко олтарю́, и закла́ телца́, и́же грѣха́ ра́ди его́.
И при­­несо́ша сы́нове Ааро́ни кро́вь къ нему́: и омочи́ пе́рстъ сво́й въ кро́вь, и воз­ложи́ на ро́ги олтаря́, и кро́вь излiя́ у стоя́ла олтаря́:
и ту́къ, и о́бѣ по́чки, и препо́нку пе́чени, я́же грѣха́ ра́ди, воз­ложи́ на олта́рь, я́коже заповѣ́да Госпо́дь Моисе́ю:
мяса́ же и ко́жу сожже́ на огни́ внѣ́ полка́,
и закла́ всесожже́нiе. И при­­несо́ша сы́нове Ааро́ни кро́вь къ нему́: и пролiя́ на олта́рь о́крестъ.
И всесожже́нiе при­­несо́ша къ нему́ по у́дамъ: сiя́ и главу́ воз­ложи́ на олта́рь,
и измы́ утро́бу и но́ги водо́ю, и воз­ложи́ во всесожже́нiе на олта́рь.
И при­­несе́ да́ръ людскі́й: и взя́ козла́, и́же грѣха́ ра́ди лю́дска, и закла́ его́, и очи́сти его́, я́коже и пе́рваго,
и при­­несе́ всесожже́нiе, и сотвори́ е́, я́коже досто́итъ.
И при­­несе́ же́ртву, и напо́лни ру́цѣ от­ нея́, и воз­ложи́ на олта́рь кромѣ́ всесожже́нiя у́трен­няго,
и закла́ телца́ и овна́ же́ртвы спасе́нiя лю́дска. И при­­несо́ша сы́нове Ааро́ни кро́вь къ нему́: и пролiя́ на олта́рь о́крестъ.
И ту́къ те́лчiй, и о́вняя чресла́, и ту́къ покрыва́ющiй утро́бу, и о́бѣ по́чки, и ту́къ и́же на ни́хъ, и препо́нку пе́чени:
и воз­ложи́ ту́ки на гру́ди, и воз­несе́ ту́ки на олта́рь:
и гру́ди и ра́мо десно́е отъ­я́ Ааро́нъ уча́стiе предъ Го́сподемъ, я́коже повелѣ́ Госпо́дь Моисе́ю.
И воз­дви́гъ Ааро́нъ ру́цѣ къ лю́демъ, благослови́ я́: и сни́де сотвори́въ при­­ноше́нiе грѣха́ ра́ди, и всесожже́нiе, и я́же о спасе́нiи.
И вни́де Моисе́й и Ааро́нъ въ ски́нiю свидѣ́нiя, и изше́дше благослови́ста вся́ лю́ди. И яви́ся сла́ва Госпо́дня всѣ́мъ лю́демъ:
и изы́де о́гнь от­ Го́спода, и пояде́ я́же на олтари́, и всесожже́нiя и ту́ки. И ви́дѣша вси́ лю́дiе, и ужасо́шася, и падо́ша на лице́.
И взе́мше два́ сы́на Ааро́ня, Нада́въ и Авiу́дъ, кі́йждо свою́ кади́лницу, вложи́ста въ ня́ о́гнь и воз­ложи́ста на́нь ѳимiа́мъ, и при­­несо́ста предъ Го́спода о́гнь чу́ждь, его́же не повелѣ́ и́ма Госпо́дь.
И изы́де о́гнь от­ Го́спода, и пояде́ я́, и умро́ста предъ Го́сподемъ.
И рече́ Моисе́й ко Ааро́ну: сiе́ е́сть, е́же рече́ Госпо́дь, глаго́ля: въ при­­ближа́ющихся Мнѣ́ освящу́ся и во все́мъ со́нмѣ просла́влюся. И умили́ся Ааро́нъ.
И при­­зва́ Моисе́й Мисаи́ла и Елисафа́на, сы́ны Озiи́левы, сы́ны бра́та отца́ Ааро́ня, и рече́ и́мъ: при­­ступи́те и воз­ми́те бра́тiй сво­и́хъ от­ лица́ святы́хъ внѣ́ полка́.
И при­­ступи́ша, и взя́ша и́хъ въ ри́захъ и́хъ, [и изнесо́ша] внѣ́ полка́, я́коже рече́ Моисе́й.
И рече́ Моисе́й ко Ааро́ну и Елеаза́ру и Иѳама́ру, сыно́мъ его́ оста́в­шымся: гла́въ ва́шихъ не от­крыва́йте и ри́зъ ва́шихъ не раздира́йте, да не у́мрете, и на ве́сь со́нмъ бу́детъ гнѣ́въ: бра́тiя же ва́шя ве́сь до́мъ Изра́илевъ да пла́чут­ся запале́нiя, и́мже запали́шася от­ Го́спода:
и изъ две́рiй ски́нiи свидѣ́нiя не исходи́те, да не у́мрете: еле́й бо пома́занiя, и́же от­ Го́спода, на ва́съ е́сть. И сотвори́ша по словеси́ Моисе́ову.
И рече́ Госпо́дь ко Ааро́ну, глаго́ля:
вина́ и сике́ра не пі́йте, ты́ и сы́нове тво­и́ съ тобо́ю, егда́ вхо́дите въ ски́нiю свидѣ́нiя, или́ при­­ступа́ющымъ ва́мъ ко олтарю́, да не у́мрете: [и бу́детъ сiе́] зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя:
от­лучи́ти между́ вещми́ святы́ми и между́ скверна́выми, и между́ нечи́стыми и между́ чи́стыми,
и устро́ити сыно́мъ Изра́илевымъ вся́ зако́н­ная, я́же глаго́ла Госпо́дь къ ни́мъ руко́ю Моисе́овою.
И рече́ Моисе́й ко Ааро́ну, и Елеаза́ру и Иѳама́ру, сыно́мъ его́ оста́в­шымся: воз­ми́те же́ртву оста́в­шуюся от­ при­­но́совъ Госпо́днихъ и яди́те опрѣсно́ки у олтаря́: я́ко свята́я святы́хъ су́ть:
и яди́те я́ на мѣ́стѣ свя́тѣ: зако́н­но бо тебѣ́ е́сть, и зако́н­но сыно́мъ тво­и́мъ сiе́ от­ при­­но́совъ Госпо́днихъ: си́це бо ми́ заповѣ́да Госпо́дь:
и гру́ди уча́стiя и ра́мо уча́стiя яди́те на мѣ́стѣ свя́тѣ ты́ и сы́нове тво­и́, и до́мъ тво́й съ тобо́ю: зако́н­но бо тебѣ́, и зако́н­но сыно́мъ тво­и́мъ даде́ся от­ же́ртвъ спасе́нiи сыно́въ Изра́илевыхъ:
ра́мо уча́стiя и гру́ди уча́стiя въ при­­но́сѣхъ ту́чныхъ да при­­несу́тъ, уча́стiе е́же при­­носи́ти предъ Го́спода: и да бу́детъ тебѣ́ и сыно́мъ тво­и́мъ и дще́ремъ тво­и́мъ съ тобо́ю зако́н­но вѣ́чно, я́коже повелѣ́ Госпо́дь Моисе́ю.
И козла́, и́же грѣха́ ра́ди, взыску́я взыска́ Моисе́й: и се́й сожже́нъ бя́ше. И разгнѣ́вася Моисе́й на Елеаза́ра и Иѳама́ра, сы́ны Ааро́ни оста́вльшыяся, глаго́ля:
почто́ не снѣдо́сте на мѣ́стѣ свя́тѣ, е́же грѣха́ ра́ди? я́ко свята́я святы́хъ су́ть, сiе́ даде́ ва́мъ я́сти, да отъ­и́мете грѣ́хъ со́нма и помо́литеся о ни́хъ предъ Го́сподемъ:
не внесе́ся бо от­ кро́ве его́ въ свято́­е: предъ лице́мъ вну́трь да я́сте е́ на мѣ́стѣ свя́тѣ, я́коже повелѣ́ мнѣ́ Госпо́дь.
И рече́ Ааро́нъ къ Моисе́ю, глаго́ля: а́ще дне́сь при­­несо́ша я́же грѣха́ ра́ди сво­его́ и всесожже́нiя сво­его́ предъ Го́спода, и случи́шася мнѣ́ сицева́я, и снѣ́мъ, я́же грѣха́ ра́ди, дне́сь, еда́ уго́дно бу́детъ Го́споду?
И слы́ша Моисе́й, и уго́дно ему́ бы́сть.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
се́й зако́нъ прокаже́н­ному, въ о́ньже де́нь а́ще очи́стит­ся, и при­­веде́т­ся къ жерцу́:
и да изы́детъ жре́цъ внѣ́ полка́, и у́зритъ жре́цъ, и се́, исцѣлѣ́ я́зва прокаже́нiя от­ прокаже́н­наго:
и повели́тъ жре́цъ, да во́змут­ся очище́н­ному два́ пти́чища жи́ва чи́ста и дре́во ке́дрово, и соска́на червлени́ца и иссо́пъ:
и повели́тъ жре́цъ, да зако́лютъ пти́чище еди́но въ сосу́дъ гли́нянъ, надъ водо́ю живо́ю,
и живо́е пти́чище да во́зметъ, и дре́во ке́дрово и соска́ну червлени́цу и иссо́пъ, и да омо́читъ и́хъ и пти́чище живо́е въ кро́ви закла́наго пти́чища надъ водо́ю живо́ю:
и да воскропи́тъ на очи́стив­шагося от­ прокаже́нiя седми́жды, и чи́стъ бу́детъ: и да от­пу́ститъ пти́чище живо́е на по́ле:
и да испере́тъ очи́стивыйся ри́зы своя́ и да остриже́тъ вся́ власы́ своя́ и да измы́ет­ся водо́ю, и чи́стъ бу́детъ: и по си́хъ да вни́детъ въ по́лкъ и да пребу́детъ внѣ́ до́му сво­его́ се́дмь дні́й.
И бу́детъ въ де́нь седмы́й, обрі́ют­ся вси́ власы́ его́, глава́ его́ и брада́ и бро́ви, и вся́къ вла́съ его́ да обрі́ет­ся: и да измы́етъ ри́зы своя́, и да омы́ет­ся тѣ́ло его́ водо́ю, и чи́стъ бу́детъ.
И въ де́нь осмы́й да во́зметъ два́ а́гнца единолѣ́тна непоро́чна и о́вцу еди́ну единолѣ́тну непоро́чну, и три́ десяти́ны муки́ пшени́чны на же́ртву смѣ́шаныя съ еле́емъ и мѣ́ру еле́а еди́ну:
и да поста́витъ жре́цъ очища́яй человѣ́ка очища́емаго и сiя́ предъ Го́сподемъ, у две́рiй ски́нiи свидѣ́нiя:
и во́зметъ жре́цъ а́гнца еди́наго и при­­веде́тъ его́ преступле́нiя ра́ди, и ча́шу еле́а, и от­лучи́тъ я́ жре́цъ во от­луче́нiе предъ Го́сподемъ:
и зако́лютъ а́гнца на мѣ́стѣ, идѣ́же закала́ютъ всесожже́нiя и я́же грѣха́ ра́ди, на мѣ́стѣ свя́тѣ: е́сть бо е́же грѣха́ ра́ди, я́коже и преступле́нiя ра́ди е́сть жерцу́: свята́я святы́хъ су́ть:
и во́зметъ жре́цъ от­ кро́ве я́же преступле́нiя ра́ди, и воз­ложи́тъ жре́цъ на обу́шiе у́ха очища́емаго десна́го, и на кра́й руки́ его́ десны́я, и на кра́й ноги́ его́ десны́я:
и взе́мъ жре́цъ от­ ча́ши еле́а, воз­лiе́тъ на ру́ку лѣ́вую свою́:
и да омо́читъ жре́цъ пе́рстъ сво́й десны́й въ еле́й, и́же е́сть въ руцѣ́ его́ лѣ́вѣй, и да воскропи́тъ от­ еле́а пе́рстомъ седми́жды предъ Го́сподемъ:
оста́в­шiйся же еле́й, и́же въ руцѣ́ его́, да воз­ложи́тъ жре́цъ на обу́шiе у́ха очища́емаго десна́го, и на кра́й руки́ его́ десны́я, и на кра́й ноги́ его́ десны́я, на мѣ́сто кро́ве я́же преступле́нiя ра́ди:
оста́в­шiйся же еле́й, и́же въ руцѣ́ жерца́, да воз­ложи́тъ жре́цъ на главу́ очище́н­ному: и помо́лит­ся о не́мъ жре́цъ предъ Го́сподемъ:
и сотвори́тъ жре́цъ е́же грѣха́ ра́ди, и помо́лит­ся жре́цъ от­ очища́ющемся от­ грѣха́ сво­его́: и по се́мъ зако́летъ жре́цъ всесожже́нiе:
и воз­несе́тъ жре́цъ всесожже́нiе и же́ртву на олта́рь предъ Го́сподемъ, и помо́лит­ся о не́мъ жре́цъ, и очи́стит­ся.
А́ще же убо́гъ е́сть, и рука́ его́ не дости́гнетъ, да во́зметъ а́гнца единолѣ́тнаго еди́наго, въ о́ньже преступи́лъ на от­луче́нiе, я́ко помоли́тися о не́мъ, и десяти́ну муки́ пшени́чны смѣ́шаны съ еле́емъ въ же́ртву, и ча́шу еле́а еди́ну,
и два́ го́рличища, или́ два́ птенца́ голуби́на, ели́ка обрѣ́те рука́ его́, и да бу́детъ еди́нъ грѣха́ ра́ди, и другі́й во всесожже́нiе:
и да при­­несе́тъ я́ въ де́нь осмы́й, во е́же очи́стити его́, къ жерцу́, предъ две́ри ски́нiи свидѣ́нiя предъ Го́спода:
и взе́мъ жре́цъ а́гнца и́же преступле́нiя ра́ди, и ча́шу еле́а, воз­ложи́тъ я́ воз­ложе́нiе предъ Го́сподемъ,
и зако́летъ а́гнца и́же преступле́нiя ра́ди, и во́зметъ жре́цъ от­ кро́ве я́же преступле́нiя ра́ди, и воз­ложи́тъ на обу́шiе у́ха очища́емаго десна́го, и на кра́й руки́ его́ десны́я, и на кра́й ноги́ его́ десны́я:
и от­ еле́а воз­лiе́тъ жре́цъ на ру́ку свою́ лѣ́вую,
и воскропи́тъ жре́цъ пе́рстомъ сво­и́мъ десны́мъ от­ еле́а, и́же въ руцѣ́ его́ лѣ́вѣй, седми́жды предъ Го́сподемъ:
и воз­ложи́тъ жре́цъ от­ еле́а су́щаго въ руцѣ́ его́ на обу́шiе у́ха очища́емаго десна́го, и на кра́й руки́ его́ десны́я, и на кра́й ноги́ его́ десны́я, на мѣ́стѣ кро́ве я́же преступле́нiя ра́ди:
оста́в­шееся же от­ еле́а, е́же е́сть въ руцѣ́ жерца́, да воз­ложи́тъ на главу́ очи́стив­шемуся: и помо́лит­ся о не́мъ жре́цъ предъ Го́сподемъ,
и сотвори́тъ еди́ну от­ го́рлицъ, или́ от­ птенце́въ голуби́ныхъ, я́коже обрѣ́те рука́ его́,
еди́ну грѣха́ ра́ди, и другу́ю во всесожже́нiе съ же́ртвою: и помо́лит­ся жре́цъ о очища́емѣмъ предъ Го́сподемъ.
Се́й зако́нъ въ не́мже е́сть я́зва прокаже́нiя, и не обрѣта́ющему руко́ю во очище́нiе свое́.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю и Ааро́ну, глаго́ля:
егда́ вни́дете въ зе́млю Ханаа́нску, ю́же А́зъ даю́ ва́мъ въ при­­тяжа́нiе, и да́мъ я́зву прокаже́нiя въ домѣ́хъ земли́ при­­тяжа́н­ныя ва́мъ:
и прiи́детъ, его́же до́мъ, и повѣ́сть жерцу́ глаго́ля: а́ки я́зва явля́ет­ся въ дому́ мо­е́мъ.
И повели́тъ жре́цъ испраздни́ти сосу́ды до́му, пре́жде не́же вни́ти жерцу́ ви́дѣти я́зву, и да не бу́дутъ нечи́ста вся́ я́же въ дому́. По си́хъ же вни́детъ жре́цъ согля́дати до́мъ:
и у́зритъ жре́цъ я́зву, и се́, я́зва на стѣна́хъ до́му удо́лiя зеленѣ́ющаяся или́ червленѣ́ющаяся, и обли́чiе и́хъ худѣ́е стѣ́нъ:
изше́дъ жре́цъ изъ до́му къ две́ремъ до́му, и от­лучи́тъ жре́цъ до́мъ на се́дмь дні́й.
И воз­врати́т­ся жре́цъ въ седмы́й де́нь, и у́зритъ до́мъ, и се́, разсы́пася я́зва по стѣна́мъ до́му:
и повели́тъ жре́цъ, да изъи́мутъ ка́менiе, на ни́хже е́сть я́зва, и да изнесу́тъ е́ во́нъ изъ гра́да на мѣ́сто нечи́сто:
и да постру́жутъ извнутри́ до́мъ о́крестъ, и изсы́плютъ пе́рсть состро́ганую внѣ́ гра́да на мѣ́сто нечи́сто:
и да во́змутъ ка́менiе и́но остро́гано, и вло́жатъ я́ вмѣ́сто ка́менiя: и пе́рсть и́ну да во́змутъ, и пома́жутъ до́мъ.
А́ще же па́ки на́йдетъ я́зва, и яви́т­ся въ дому́ по изнесе́нiи ка́менiя и по острога́нiи до́му и по пома́занiи,
и вни́детъ жре́цъ, и у́зритъ: а́ще разсы́пася я́зва въ дому́, прокаже́нiе пребыва́ющее е́сть въ дому́, нечи́стъ е́сть:
и разоря́тъ до́мъ, и древа́ его́ и ка́менiе его́ и всю́ пе́рсть до́му изнесу́тъ внѣ́ гра́да, на мѣ́сто нечи́сто.
И входя́й въ до́мъ вся́ дни́, въ ня́же е́сть от­луче́нъ, нечи́стъ бу́детъ до ве́чера:
и спя́й въ дому́ да испере́тъ ри́зы своя́ и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера: и яды́й въ дому́ да испере́тъ ри́зы своя́ и нечи́стъ бу́детъ до ве́чера.
А́ще же при­­ше́дый вни́детъ жре́цъ, и уви́дитъ: и се́, разсы́панiемъ не разсы́пася я́зва въ дому́ но пома́занiи до́му, да очи́ститъ жре́цъ до́мъ, я́ко исцѣлѣ́ я́зва:
и во́зметъ очи́стити до́мъ, два́ пти́чища жи́ва чи́ста и дре́во ке́дрово, и соска́ну червлени́цу и иссо́пъ:
и да зако́летъ пти́чище еди́но въ сосу́дъ гли́нянъ надъ водо́ю живо́ю:
и во́зметъ дре́во ке́дрово и соска́нiе червле́ное, и иссо́пъ и пти́чище живо́е, и да омо́читъ е́ въ кро́вь пти́чища закла́наго надъ водо́ю живо́ю, и да окропи́тъ и́ми въ дому́ седми́жды:
и очи́ститъ до́мъ кро́вiю пти́чищною и водо́ю живо́ю, и пти́чищемъ живы́мъ и дре́вомъ ке́дровымъ, и иссо́помъ и соска́ною червлени́цею:
и да от­пу́ститъ пти́чище живо́е внѣ́ гра́да на по́ле и помо́лит­ся о до́мѣ, и чи́стъ бу́детъ.
Се́й зако́нъ о вся́кой я́звѣ прокаже́нiя и вре́да,
и прокаже́нiя ри́зы и до́му,
и стру́па, и зна́менiя, и блеща́щагося,
и повѣ́дати въ о́ньже де́нь нечи́сто, и въ о́ньже де́нь очи́стит­ся: се́й зако́нъ прокаже́нiя.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
глаго́ли сыно́мъ Изра́илевымъ и рече́ши къ ни́мъ: пра́здницы Госпо́дни, я́же нарече́те наро́читыя святы́я, сі́и су́ть пра́здницы Мо­и́:
въ ше́сть дні́й да сотвори́ши дѣла́, и въ де́нь седмы́й суббо́та, поко́й нарече́н­ный свя́тъ Го́сподеви, вся́каго дѣ́ла да не сотворите́: суббо́та е́сть Го́сподеви во все́мъ обита́нiи ва́­шемъ.
Сі́и пра́здницы Го́споду нарече́ны святи, я́же нарече́те сiя́ во времена́ и́хъ:
въ пе́рвѣмъ ме́сяцѣ въ четвертый­на́­де­сять де́нь ме́сяца, между́ вече́рними, Па́сха Го́споду:
и въ пятый­на́­де­сять де́нь ме́сяца пе́рваго пра́здникъ опрѣсно́ковъ Го́споду: се́дмь дні́й опрѣсно́ки да я́сте.
И де́нь пе́рвый нарече́нъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ: вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те:
и да при­­несе́те всесожже́нiя Го́споду се́дмь дні́й, и де́нь седмы́й нарече́нъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ: вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
глаго́ли сыно́мъ Изра́илевымъ и рече́ши къ ни́мъ: егда́ вни́дете въ зе́млю, ю́же А́зъ даю́ ва́мъ, и по́жнете жа́тву ея́, и при­­несе́те снопы́ нача́токъ жа́твы ва́­шея къ жерцу́,
и воз­несе́тъ сно́пъ предъ Го́спода прiя́тенъ ва́мъ: на у́трiе пе́рваго дне́ суббо́ты да воз­несе́тъ его́ жре́цъ.
И сотвори́те въ де́нь, въ о́ньже а́ще при­­несе́те сно́пъ, овча́ непоро́чно единолѣ́тно во всесожже́нiе Го́споду:
и же́ртву его́ двѣ́ десяти́ны муки́ пшени́чны спря́жены въ еле́и: же́ртва Го́споду, въ воню́ благово́нiя Го́споду: и воз­лiя́нiе его́ вина́ четве́ртую ча́сть и́на.
И хлѣ́ба, и пря́женыхъ кла́совъ но́выхъ да не снѣ́сте, да́же до того́ дне́ сама́го, до́ндеже при­­несе́те вы́ да́ры Бо́гу ва́­шему: зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя во все́мъ населе́нiи ва́­шемъ.
И сочти́те себѣ́ от­ нау́трiя суббо́тъ, от­ дне́, въ о́ньже а́ще при­­несе́те снопы́ воз­ложе́нiя, се́дмь седми́цъ цѣ́лыхъ
да́же до нау́трiя послѣ́днiя седми́цы да сочте́те пятьдеся́тъ дні́й, и да при­­несе́те же́ртву но́ву Го́споду.
От вселе́нiя ва́­шего да при­­несе́те хлѣ́бы воз­ложе́нiе, два́ хлѣ́ба: от­ дву́хъ десяти́нъ муки́ пшени́чны да бу́дутъ, ква́шены да испеку́т­ся от­ пе́рвыхъ плодо́въ Го́споду:
и да при­­несе́те со хлѣ́бами се́дмь а́гнцевъ непоро́чныхъ единолѣ́тныхъ, и телца́ еди́наго от­ ста́дъ, и овна́ два́ непоро́чна: и бу́дутъ во всесожже́нiе Го́споду, и же́ртвы и́хъ, и воз­лiя́нiя и́хъ, же́ртва воня́ благово́нiя Го́споду.
И сотвори́те козла́ от­ ко́зъ еди́наго о грѣсѣ́, и два́ а́гнца единолѣ́тна въ же́ртву спасе́нiя съ хлѣ́бами пе́рвыхъ жи́тъ.
И да воз­ложи́тъ я́ жре́цъ съ хлѣ́бами пе́рвыхъ жи́тъ, воз­ложе́нiе предъ Го́сподемъ со обѣ́ма а́гнцы: свя́та бу́дутъ Го́споду, жерцу́ и́же при­­но́ситъ я́, тому́ да бу́дутъ.
И прозове́те се́й де́нь, наро́читъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ: вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те въ о́нь: зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя во все́мъ населе́нiи ва́­шемъ.
И егда́ жне́те жа́тву земли́ ва́­шея, не потреби́те оста́нка жа́твы ни́вы сво­ея́, егда́ жне́те, и от­ па́да­ю­щихъ от­ жа́твы ва́­шея да не собере́ши: ни́щему и при­­ше́лцу оста́виши я́: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
рцы́ сыно́мъ Изра́илевымъ, глаго́ля: ме́сяца седма́го, въ пе́рвый де́нь ме́сяца, да бу́детъ ва́мъ поко́й, па́мять тру́бъ: нарече́нъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ:
вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те, и при­­несе́те всесожже́нiе Го́споду.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
и въ деся́тый де́нь седма́го ме́сяца сего́ де́нь очище́нiя, нарече́нъ свя́тъ да бу́детъ ва́мъ: и смири́те ду́шы ва́шя, и при­­неси́те всесожже́нiе Го́споду:
вся́каго дѣ́ла не сотвори́те въ са́мый де́нь се́й: е́сть бо де́нь очище́нiя се́й ва́мъ, умоли́ти о ва́съ предъ Го́сподемъ Бо́гомъ ва́шимъ:
вся́ка бо душа́, я́же не покори́т­ся въ де́нь то́й, потреби́т­ся от­ люді́й сво­и́хъ:
и вся́ка душа́, я́же сотвори́тъ дѣ́ло въ са́мый де́нь се́й, поги́бнетъ душа́ та́ от­ люді́й сво­и́хъ:
вся́каго дѣ́ла не сотвори́те, зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя, во всѣ́хъ селе́нiихъ ва́шихъ.
Суббо́ты суббо́тъ бу́дутъ ва́мъ: и смири́те ду́шы ва́шя, от­ девя́таго дне́ ме́сяца от­ ве́чера, да́же до деся́таго дне́ ме́сяца, до ве́чера, суббо́т­ст­вуйте суббо́ты ва́шя.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
рцы́ сыно́мъ Изра́илевымъ, глаго́ля: въ пятый­на́­де­сять де́нь ме́сяца седма́го сего́, пра́здникъ ку́щей се́дмь дні́й Го́споду:
и де́нь пе́рвый нарече́нъ свя́тъ бу́детъ: вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те:
се́дмь дні́й да при­­несе́те всесожже́нiя Го́споду: и де́нь осмы́й нарече́нъ свя́тъ бу́детъ ва́мъ, и при­­несе́те всесожже́нiя Го́споду: исхо́дное е́сть, вся́каго дѣ́ла рабо́тня не сотвори́те.
Сі́и пра́здницы Госпо́дни, я́же нарече́те наро́читы свя́ты, е́же при­­носи́ти при­­но́сы Го́споду: всесожже́нiя и же́ртвы и́хъ, и воз­лiя́нiя и́хъ от­ дне́ до дне́,
кромѣ́ суббо́тъ Госпо́днихъ и кромѣ́ даро́въ ва́шихъ, и кромѣ́ всѣ́хъ обѣ́товъ ва́шихъ и кромѣ́ благово́льныхъ ва́шихъ, я́же а́ще дади́те Го́споду.
И въ пятый­на́­де­сять де́нь ме́сяца седма́го сего́, егда́ сконча́ете жи́та земли́, пра́зднуйте Го́споду се́дмь дні́й: въ де́нь пе́рвый поко́й, и въ де́нь осмы́й поко́й:
и да во́змете себѣ́ въ де́нь пе́рвый пло́дъ дре́ва красе́нъ, и вѣ́твь фи́ническую, и вѣ́тви дре́ва ча́стыя, и ве́рбы, и а́гновы вѣ́тви {садо́вiе палести́нско­е} от­ пото́ка, и воз­весели́теся предъ Го́сподемъ Бо́гомъ ва́шимъ се́дмь дні́й въ лѣ́то:
зако́н­но вѣ́чно въ ро́ды ва́шя, въ ме́сяцъ седмы́й пра́зднуйте его́:
въ ку́щахъ да пребу́дете се́дмь дні́й: вся́къ тузе́мецъ во Изра́или да пребу́детъ въ ку́щахъ:
я́ко да увѣ́дятъ ро́ды ва́шя, я́ко въ ку́щахъ всели́хъ сы́ны Изра́илевы, внегда́ извести́ Мнѣ́ и́хъ изъ земли́ Еги́петскiя: А́зъ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
И повѣ́да Моисе́й пра́здники Госпо́дни сыно́мъ Изра́илевымъ.
Синодальный
О хлебном приношении.
Если какая душа хочет принести Господу жертву приношения хлебного, пусть принесет пшеничной муки, и вольет на нее елея, и положит на нее ливана,
и принесет ее к сынам Аароновым, священникам, и возьмет полную горсть муки с елеем и со всем ливаном, и сожжет сие священник в память на жертвеннике; это жертва, благоухание, приятное Господу;
а остатки от приношения хлебного Аарону и сынам его: это великая святыня из жертв Господних.
Если же приносишь жертву приношения хлебного из печеного в печи, то приноси пшеничные хлебы пресные, смешанные с елеем, и лепешки пресные, помазанные елеем.
Если жертва твоя приношение хлебное со сковороды, то это должна быть пшеничная мука, смешанная с елеем, пресная;
разломи ее на куски и влей на нее елея: это приношение хлебное [Господу].
Если жертва твоя приношение хлебное из горшка, то должно сделать оное из пшеничной муки с елеем,
и принеси приношение, которое из сего составлено, Господу; представь оное священнику, а он принесет его к жертвеннику;
и возьмет священник из сей жертвы часть в память и сожжет на жертвеннике: это жертва, благоухание, приятное Господу;
а остатки приношения хлебного Аарону и сынам его: это великая святыня из жертв Господних.
Никакого приношения хлебного, которое прино́сите Господу, не делайте квасного, ибо ни квасного, ни меду не должны вы сожигать в жертву Господу;
как приношение начатков приноси́те их Господу, а на жертвенник не должно возносить их в приятное благоухание.
Всякое приношение твое хлебное соли́ солью, и не оставляй жертвы твоей без соли завета Бога твоего: при всяком приношении твоем приноси [Господу Богу твоему] соль.
Если приносишь Господу приношение хлебное из первых плодов, приноси в дар от первых плодов твоих из колосьев, высушенных на огне, растолченные зерна,
и влей на них елея, и положи на них ливана: это приношение хлебное;
и сожжет священник в память часть зерен и елея со всем ливаном: это жертва Господу.
1 О жертве повинности; 8 особые указания священникам относительно каждого рода жертвы.
И сказал Господь Моисею, говоря:
если кто согрешит и сделает преступление пред Господом и запрется пред ближним своим в том, что ему поручено, или у него положено, или им похищено, или обманет ближнего своего,
или найдет потерянное и запрется в том, и поклянется ложно в чем-нибудь, что люди делают и тем грешат, –
то, согрешив и сделавшись виновным, он должен возвратить похищенное, что похитил, или отнятое, что отнял, или порученное, что ему поручено, или потерянное, что он нашел;
или если он в чем поклялся ложно, то должен отдать сполна, и приложить к тому пятую долю и отдать тому, кому принадлежит, в день приношения жертвы повинности;
и за вину свою пусть принесет Господу к священнику в жертву повинности из стада овец овна без порока, по оценке твоей;
и очистит его священник пред Господом, и прощено будет ему, что бы он ни сделал, все, в чем он сделался виновным.
И сказал Господь Моисею, говоря:
заповедай Аарону и сынам его: вот закон всесожжения: всесожжение пусть остается на месте сожигания на жертвеннике всю ночь до утра, и огонь жертвенника пусть горит на нем [и не угасает];
и пусть священник оденется в льняную одежду свою, и наденет на тело свое льняное нижнее платье, и снимет пепел от всесожжения, которое сжег огонь на жертвеннике, и положит его подле жертвенника;
и пусть снимет с себя одежды свои, и наденет другие одежды, и вынесет пепел вне стана на чистое место;
а огонь на жертвеннике пусть горит [и] не угасает; и пусть священник зажигает на нем дрова каждое утро, и раскладывает на нем всесожжение, и сожигает на нем тук мирной жертвы;
огонь непрестанно пусть горит на жертвеннике и не угасает.
Вот закон о приношении хлебном: [священники] сыны Аароновы должны приносить его пред Господа к жертвеннику;
и пусть возьмет [священник] горстью своею из приношения хлебного и пшеничной муки и елея и весь ливан, который на жертве, и сожжет на жертвеннике: это приятное благоухание, в память пред Господом;
а остальное из него пусть едят Аарон и сыны его; пресным должно есть его на святом месте, на дворе скинии собрания пусть едят его;
не должно печь его квасным. Сие даю Я им в долю из жертв Моих. Это великая святыня, подобно как жертва за грех и жертва повинности.
Все потомки Аароновы мужеского пола могут есть ее. Это вечный участок в роды ваши из жертв Господних. Все, прикасающееся к ним, освятится.
И сказал Господь Моисею, говоря:
вот приношение от Аарона и сынов его, которое принесут они Господу в день помазания его: десятая часть ефы пшеничной муки в жертву постоянную, половина сего для утра и половина для вечера;
на сковороде в елее она должна быть приготовлена; напитанную елеем приноси ее в кусках, как разламывается в куски приношение хлебное; приноси ее в приятное благоухание Господу;
и священник, помазанный на место его из сынов его, должен совершать сие: это вечный устав Господа. Вся она должна быть сожжена;
и всякое хлебное приношение от священника все да будет сожигаемо, а не съедаемо.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи Аарону и сынам его: вот закон о жертве за грех: жертва за грех должна быть заколаема пред Господом на том месте, где заколается всесожжение; это великая святыня;
священник, совершающий жертву за грех, должен есть ее; она должна быть съедаема на святом месте, на дворе скинии собрания;
все, что прикоснется к мясу ее, освятится; и если кровью ее обрызгана будет одежда, то обрызганное омой на святом месте;
глиняный сосуд, в котором она варилась, должно разбить; если же она варилась в медном сосуде, то должно его вычистить и вымыть водою;
весь мужеский пол священнического рода может есть ее: это великая святыня [у Господа];
а всякая жертва за грех, от которой кровь вносится в скинию собрания для очищения во святилище, не должна быть съедаема; ее должно сожигать на огне.
1 Повеления священникам о жертвах повинности; 8 часть священника от всесожжения и хлебного приношения; 11 разного рода мирные жертвы; 22 запрещение относительно тука и крови; 28 окончательные повеления.
Вот закон о жертве повинности: это великая святыня;
жертву повинности должно заколать на том месте, где заколается всесожжение, и кровью ее кропить на жертвенник со всех сторон;
приносящий должен представить из нее весь тук, курдюк и тук, покрывающий внутренности,
и обе почки и тук, который на них, который на стегнах, и сальник, который на печени; с почками пусть он отделит сие;
и сожжет сие священник на жертвеннике в жертву Господу: это жертва повинности.
Весь мужеский пол священнического рода может есть ее; на святом месте должно есть ее: это великая святыня.
Как о жертве за грех, так и о жертве повинности закон один: она принадлежит священнику, который очищает посредством ее.
И когда священник приносит чью-нибудь жертву всесожжения, кожа от жертвы всесожжения, которое он приносит, принадлежит священнику;
и всякое приношение хлебное, которое печено в печи, и всякое приготовленное в горшке или на сковороде, принадлежит священнику, приносящему его;
и всякое приношение хлебное, смешанное с елеем и сухое, принадлежит всем сынам Аароновым, как одному, так и другому.
Вот закон о жертве мирной, которую приносят Господу:
если кто в благодарность приносит ее, то при жертве благодарности он должен принести пресные хлебы, смешанные с елеем, и пресные лепешки, помазанные елеем, и пшеничную муку, напитанную елеем, хлебы, смешанные с елеем;
кроме лепешек пусть он приносит в приношение свое квасный хлеб, при мирной жертве благодарной;
одно что-нибудь из всего приношения своего пусть принесет он в возношение Господу: это принадлежит священнику, кропящему кровью мирной жертвы;
мясо мирной жертвы благодарности должно съесть в день приношения ее, не должно оставлять от него до утра.
Если же кто приносит жертву по обету, или от усердия, то жертву его должно есть в день приношения, и на другой день оставшееся от нее есть можно,
а оставшееся от жертвенного мяса к третьему дню должно сжечь на огне;
если же будут есть мясо мирной жертвы на третий день, то она не будет благоприятна; кто ее принесет, тому ни во что не вменится: это осквернение, и кто будет есть ее, тот понесет на себе грех;
мяса сего, если оно прикоснется к чему-либо нечистому, не должно есть, но должно сжечь его на огне; а мясо чистое может есть всякий чистый;
если же какая душа, имея на себе нечистоту, будет есть мясо мирной жертвы Господней, то истребится душа та из народа своего;
и если какая душа, прикоснувшись к чему-нибудь нечистому, к нечистоте человеческой, или к нечистому скоту, или какому-нибудь нечистому гаду, будет есть мясо мирной жертвы Господней, то истребится душа та из народа своего.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи сынам Израилевым: никакого тука ни из вола, ни из овцы, ни из козла не ешьте.
Тук из мертвого и тук из растерзанного зверем можно употреблять на всякое дело; а есть не ешьте его;
ибо, кто будет есть тук из скота, который приносится в жертву Господу, истребится душа та из народа своего;
и никакой крови не ешьте во всех жилищах ваших ни из птиц, ни из скота;
а кто будет есть какую-нибудь кровь, истребится душа та из народа своего.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи сынам Израилевым: кто представляет мирную жертву свою Господу, тот из мирной жертвы часть должен принести в приношение Господу;
своими руками должен он принести в жертву Господу: тук с грудью должен он принести [и сальник на печени], потрясая грудь пред лицем Господним;
тук сожжет священник на жертвеннике, а грудь принадлежит Аарону и сынам его;
и правое плечо, как возношение, из мирных жертв ваших отдавайте священнику:
кто из сынов Аароновых приносит кровь из мирной жертвы и тук, тому и правое плечо на долю;
ибо Я беру от сынов Израилевых из мирных жертв их грудь потрясания и плечо возношения, и отдаю их Аарону священнику и сынам его в вечный участок от сынов Израилевых.
Вот участок Аарону и участок сынам его из жертв Господних со дня, когда они предстанут пред Господа для священнодействия,
который повелел Господь давать им со дня помазания их от сынов Израилевых. Это вечное постановление в роды их. –
Вот закон о всесожжении, о приношении хлебном, о жертве за грех, о жертве повинности, о жертве посвящения и о жертве мирной,
который дал Господь Моисею на горе Синае, когда повелел сынам Израилевым, в пустыне Синайской, приносить Господу приношения их.
Торжественные жертвоприношения новопосвященных священников.
В восьмой день призвал Моисей Аарона и сынов его и старейшин Израилевых
и сказал Аарону: возьми себе из волов тельца в жертву за грех и овна во всесожжение, обоих без порока, и представь пред лице Господне;
и сынам Израилевым скажи: возьмите козла в жертву за грех, [и овна,] и тельца, и агнца, однолетних, без порока, во всесожжение,
и вола и овна в жертву мирную, чтобы совершить жертвоприношение пред лицем Господним, и приношение хлебное, смешанное с елеем, ибо сегодня Господь явится вам.
И принесли то, что приказал Моисей, пред скинию собрания, и пришло все общество и стало пред лицем Господним.
И сказал Моисей: вот что повелел Господь сделать, и явится вам слава Господня.
И сказал Моисей Аарону: приступи к жертвеннику и соверши жертву твою о грехе и всесожжение твое, и очисти себя и народ, и сделай приношение от народа, и очисти их, как повелел Господь.
И приступил Аарон к жертвеннику и заколол тельца, который за него, в жертву за грех:
сыны Аарона поднесли ему кровь, и он омочил перст свой в крови и возложил на роги жертвенника, а остальную кровь вылил к подножию жертвенника,
а тук и почки и сальник на печени от жертвы за грех сжег на жертвеннике, как повелел Господь Моисею;
мясо же и кожу сжег на огне вне стана.
И заколол всесожжение, и сыны Аарона поднесли ему кровь; он покропил ею на жертвенник со всех сторон;
и принесли ему всесожжение в кусках и голову, и он сжег на жертвеннике,
а внутренности и ноги омыл и сжег со всесожжением на жертвеннике.
И принес приношение от народа, и взял от народа козла за грех, и заколол его, и принес его в жертву за грех, как и прежнего.
И принес всесожжение и совершил его по уставу.
И принес приношение хлебное, и наполнил им руки свои, и сжег на жертвеннике сверх утреннего всесожжения.
И заколол вола и овна, которые от народа, в жертву мирную; и сыны Аарона поднесли ему кровь, и он покропил ею на жертвенник со всех сторон;
поднесли и тук из вола, и из овна курдюк, и [тук] покрывающий [внутренности], почки и сальник на печени,
и положили тук на грудь, и он сжег тук на жертвеннике;
грудь же и правое плечо принес Аарон, потрясая пред лицем Господним, как повелел Моисей.
И поднял Аарон руки свои, обратившись к народу, и благословил его, и сошел, совершив жертву за грех, всесожжение и жертву мирную.
И вошли Моисей и Аарон в скинию собрания, и вышли, и благословили народ. И явилась слава Господня всему народу:
и вышел огонь от Господа и сжег на жертвеннике всесожжение и тук; и видел весь народ, и воскликнул от радости, и пал на лице свое.
1 Надав и Авиуд приносят огонь чуждый и поражаются смертью; 8 воспрещение крепких напитков священникам при служении; 12 жертва за грех должна быть съедаема священниками.
Надав и Авиуд, сыны Аароновы, взяли каждый свою кадильницу, и положили в них огня, и вложили в него курений, и принесли пред Господа огонь чуждый, которого Он не велел им;
и вышел огонь от Господа и сжег их, и умерли они пред лицем Господним.
И сказал Моисей Аарону: вот о чем говорил Господь, когда сказал: в приближающихся ко Мне освящусь и пред всем народом прославлюсь. Аарон молчал.
И позвал Моисей Мисаила и Елцафана, сынов Узиила, дяди Ааронова, и сказал им: пойдите, вынесите братьев ваших из святилища за стан.
И пошли и вынесли их в хитонах их за стан, как сказал Моисей.
Аарону же и Елеазару и Ифамару, сынам его, Моисей сказал: голов ваших не обнажайте и одежд ваших не раздирайте, чтобы вам не умереть и не навести гнева на все общество; но братья ваши, весь дом Израилев, могут плакать о сожженных, которых сожег Господь,
и из дверей скинии собрания не выходите, чтобы не умереть вам, ибо на вас елей помазания Господня. И сделали по слову Моисея.
И сказал Господь Аарону, говоря:
вина и крепких напитков не пей ты и сыны твои с тобою, когда входите в скинию собрания, [или приступаете к жертвеннику,] чтобы не умереть. Это вечное постановление в роды ваши,
чтобы вы могли отличать священное от несвященного и нечистое от чистого,
и научать сынов Израилевых всем уставам, которые изрек им Господь чрез Моисея.
И сказал Моисей Аарону и Елеазару и Ифамару, оставшимся сынам его: возьмите приношение хлебное, оставшееся от жертв Господних, и ешьте его пресное у жертвенника, ибо это великая святыня;
и ешьте его на святом месте, ибо это участок твой и участок сынов твоих из жертв Господних: так мне повелено [от Господа];
и грудь потрясания и плечо возношения ешьте на чистом месте, ты и сыновья твои и дочери твои с тобою, ибо это дано в участок тебе и в участок сынам твоим из мирных жертв сынов Израилевых;
плечо возношения и грудь потрясания должны они приносить с жертвами тука, потрясая пред лицем Господним, и да будет это вечным участком тебе и сыновьям твоим [и дочерям твоим] с тобою, как повелел Господь [Моисею].
И козла жертвы за грех искал Моисей, и вот, он сожжен. И разгневался [Моисей] на Елеазара и Ифамара, оставшихся сынов Аароновых, и сказал:
почему вы не ели жертвы за грех на святом месте? ибо она святыня великая, и она дана вам, чтобы снимать грехи с общества и очищать их пред Господом;
вот, кровь ее не внесена внутрь святилища, а вы должны были есть ее на святом месте, как повелено мне.
Аарон сказал Моисею: вот, сегодня принесли они жертву свою за грех и всесожжение свое пред Господом, и это случилось со мною; если я сегодня съем жертву за грех, будет ли это угодно Господу?
И услышал Моисей и одобрил.
Жертвы за очищение от проказы.
И сказал Господь Моисею, говоря:
вот закон о прокаженном, когда надобно его очистить: приведут его к священнику;
священник выйдет вон из стана, и если священник увидит, что прокаженный исцелился от болезни прокажения,
то священник прикажет взять для очищаемого двух птиц живых чистых, кедрового дерева, червленую нить и иссопа,
и прикажет священник заколоть одну птицу над глиняным сосудом, над живою водою;
а сам он возьмет живую птицу, кедровое дерево, червленую нить и иссоп, и омочит их и живую птицу в крови птицы заколотой над живою водою,
и покропит на очищаемого от проказы семь раз, и объявит его чистым, и пустит живую птицу в поле.
Очищаемый омоет одежды свои, острижет все волосы свои, омоется водою, и будет чист; потом войдет в стан и пробудет семь дней вне шатра своего;
в седьмой день обреет все волосы свои, голову свою, бороду свою, брови глаз своих, все волосы свои обреет, и омоет одежды свои, и омоет тело свое водою, и будет чист;
в восьмой день возьмет он двух овнов [однолетних] без порока, и одну овцу однолетнюю без порока, и три десятых части ефы пшеничной муки, смешанной с елеем, в приношение хлебное, и один лог елея;
священник очищающий поставит очищаемого человека с ними пред Господом у входа скинии собрания;
и возьмет священник одного овна, и представит его в жертву повинности, и лог елея, и принесет это, потрясая пред Господом;
и заколет овна на том месте, где заколают жертву за грех и всесожжение, на месте святом, ибо сия жертва повинности, подобно жертве за грех, принадлежит священнику: это великая святыня;
и возьмет священник крови жертвы повинности, и возложит священник на край правого уха очищаемого и на большой палец правой руки его и на большой палец правой ноги его;
и возьмет священник из лога елея и польет на левую свою ладонь;
и омочит священник правый перст свой в елей, который на левой ладони его, и покропит елеем с перста своего семь раз пред лицем Господа;
оставшийся же елей, который на ладони его, возложит священник на край правого уха очищаемого, на большой палец правой руки его и на большой палец правой ноги его, на места, где кровь жертвы повинности;
а остальной елей, который на ладони священника, возложит он на голову очищаемого, и очистит его священник пред лицем Господа.
И совершит священник жертву за грех, и очистит очищаемого от нечистоты его; после того заколет жертву всесожжения;
и возложит священник всесожжение и приношение хлебное на жертвенник; и очистит его священник, и он будет чист.
Если же он беден и не имеет достатка, то пусть возьмет одного овна в жертву повинности для потрясания, чтоб очистить себя, и одну десятую часть ефы пшеничной муки, смешанной с елеем, в приношение хлебное, и лог елея,
и двух горлиц или двух молодых голубей, что достанет рука его, одну из птиц в жертву за грех, а другую во всесожжение;
и принесет их в восьмой день очищения своего к священнику ко входу скинии собрания, пред лице Господа;
священник возьмет овна жертвы повинности и лог елея, и принесет это священник, потрясая пред Господом;
и заколет овна в жертву повинности, и возьмет священник крови жертвы повинности, и возложит на край правого уха очищаемого и на большой палец правой руки его и на большой палец правой ноги его;
и нальет священник елея на левую свою ладонь,
и елеем, который на левой ладони его, покропит священник с правого перста своего семь раз пред лицем Господним;
и возложит священник елея, который на ладони его, на край правого уха очищаемого, на большой палец правой руки его и на большой палец правой ноги его, на места, где кровь жертвы повинности;
а остальной елей, который на ладони священника, возложит он на голову очищаемого, чтоб очистить его пред лицем Господа;
и принесет одну из горлиц или одного из молодых голубей, что достанет рука очищаемого,
из того, что достанет рука его, одну птицу в жертву за грех, а другую во всесожжение, вместе с приношением хлебным; и очистит священник очищаемого пред лицем Господа.
Вот закон о прокаженном, который во время очищения своего не имеет достатка.
И сказал Господь Моисею и Аарону, говоря:
когда войдете в землю Ханаанскую, которую Я даю вам во владение, и Я наведу язву проказы на домы в земле владения вашего,
тогда тот, чей дом, должен пойти и сказать священнику: у меня на доме показалась как бы язва.
Священник прикажет опорожнить дом, прежде нежели войдет священник осматривать язву, чтобы не сделалось нечистым все, что в доме; после сего придет священник осматривать дом.
Если он, осмотрев язву, увидит, что язва на стенах дома состоит из зеленоватых или красноватых ямин, которые окажутся углубленными в стене,
то священник выйдет из дома к дверям дома и запрет дом на семь дней.
В седьмой день опять придет священник, и если увидит, что язва распространилась по стенам дома,
то священник прикажет выломать камни, на которых язва, и бросить их вне города на место нечистое;
а дом внутри пусть весь оскоблят, и обмазку, которую отскоблят, высыпят вне города на место нечистое;
и возьмут другие камни, и вставят вместо тех камней, и возьмут другую обмазку, и обмажут дом.
Если язва опять появится и будет цвести на доме после того, как выломали камни и оскоблили дом и обмазали,
то священник придет и осмотрит, и если язва на доме распространилась, то это едкая проказа на доме, нечист он;
должно разломать сей дом, и камни его и дерево его и всю обмазку дома вынести вне города на место нечистое;
кто входит в дом во все время, когда он заперт, тот нечист до вечера;
и кто спит в доме том, тот должен вымыть одежды свои [и нечист будет до вечера]; и кто ест в доме том, тот должен вымыть одежды свои [и нечист будет до вечера].
Если же священник придет и увидит, что язва на доме не распространилась после того, как обмазали дом, то священник объявит дом чистым, потому что язва прошла.
И чтобы очистить дом, возьмет он две птицы, кедрового дерева, червленую нить и иссопа,
и заколет одну птицу над глиняным сосудом, над живою водою;
и возьмет кедровое дерево и иссоп, и червленую нить и живую птицу, и омочит их в крови птицы заколотой и в живой воде, и покропит дом семь раз;
и очистит дом кровью птицы и живою водою, и живою птицею и кедровым деревом, и иссопом и червленою нитью;
и пустит живую птицу вне города в поле и очистит дом, и будет чист.
Вот закон о всякой язве проказы и о паршивости,
и о проказе на одежде и на доме,
и об опухоли, и о лишаях, и о пятнах, –
56чтобы указать, когда это нечисто и когда чисто. Вот закон о проказе.
Законы о праздниках, о приносимых в них жертвах, о субботе, Пасхе, первых плодах, дне искупления, празднике кущей.
И сказал Господь Моисею, говоря:
объяви сынам Израилевым и скажи им о праздниках Господних, в которые должно созывать священные собрания. Вот праздники Мои:
шесть дней можно делать дела, а в седьмой день суббота покоя, священное собрание; никакого дела не делайте; это суббота Господня во всех жилищах ваших.
Вот праздники Господни, священные собрания, которые вы должны созывать в свое время:
в первый месяц, в четырнадцатый [день] месяца вечером Пасха Господня;
и в пятнадцатый день того же месяца праздник опресноков Господу; семь дней ешьте опресноки;
в первый день да будет у вас священное собрание; никакой работы не работайте;
и в течение семи дней приносите жертвы Господу; в седьмой день также священное собрание; никакой работы не работайте.
И сказал Господь Моисею, говоря:
объяви сынам Израилевым и скажи им: когда придете в землю, которую Я даю вам, и будете жать на ней жатву, то принесите первый сноп жатвы вашей к священнику;
он вознесет этот сноп пред Господом, чтобы вам приобрести благоволение; на другой день праздника вознесет его священник;
и в день возношения снопа принесите во всесожжение Господу агнца однолетнего, без порока,
и с ним хлебного приношения две десятых части ефы пшеничной муки, смешанной с елеем, в жертву Господу, в приятное благоухание, и возлияния к нему четверть гина вина;
никакого нового хлеба, ни сушеных зерен, ни зерен сырых не ешьте до того дня, в который принесете приношения Богу вашему: это вечное постановление в роды ваши во всех жилищах ваших.
Отсчитайте себе от первого дня после праздника, от того дня, в который приносите сноп потрясания, семь полных недель,
до первого дня после седьмой недели отсчитайте пятьдесят дней, и тогда принесите новое хлебное приношение Господу:
от жилищ ваших приносите два хлеба возношения, которые должны состоять из двух десятых частей ефы пшеничной муки и должны быть испечены кислые, как первый плод Господу;
вместе с хлебами представьте семь агнцев без порока, однолетних, и из крупного скота одного тельца и двух овнов [без порока]; да будет это во всесожжение Господу, и хлебное приношение и возлияние к ним, в жертву, в приятное благоухание Господу.
Приготовьте также из стада коз одного козла в жертву за грех и двух однолетних агнцев в жертву мирную [вместе с хлебом первого плода];
священник должен принести это, потрясая пред Господом, вместе с потрясаемыми хлебами первого плода и с двумя агнцами, и это будет святынею Господу; священнику, [который приносит, это принадлежит];
и созывайте народ в сей день, священное собрание да будет у вас, никакой работы не работайте: это постановление вечное во всех жилищах ваших в роды ваши.
Когда будете жать жатву на земле вашей, не дожинай до края поля твоего, когда жнешь, и оставшегося от жатвы твоей не подбирай; бедному и пришельцу оставь это. Я Господь, Бог ваш.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи сынам Израилевым: в седьмой месяц, в первый [день] месяца да будет у вас покой, праздник труб, священное собрание [да будет у вас];
никакой работы не работайте и приносите жертву Господу.
И сказал Господь Моисею, говоря:
также в девятый [день] седьмого месяца сего, день очищения, да будет у вас священное собрание; смиряйте души ваши и приносите жертву Господу;
В еврейском и в греческом, стоит «десятый», а не «девятый» день.
никакого дела не делайте в день сей, ибо это день очищения, дабы очистить вас пред лицем Господа, Бога вашего;
а всякая душа, которая не смирит себя в этот день, истребится из народа своего;
и если какая душа будет делать какое-нибудь дело в день сей, Я истреблю ту душу из народа ее;
никакого дела не делайте: это постановление вечное в роды ваши, во всех жилищах ваших;
это для вас суббота покоя, и смиряйте души ваши, с вечера девятого [дня] месяца; от вечера до вечера [десятого дня месяца] празднуйте субботу вашу.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи сынам Израилевым: с пятнадцатого дня того же седьмого месяца праздник кущей, семь дней Господу;
в первый день священное собрание, никакой работы не работайте;
в течение семи дней приносите жертву Господу; в восьмой день священное собрание да будет у вас, и приносите жертву Господу: это отдание праздника, никакой работы не работайте.
Вот праздники Господни, в которые должно созывать священные собрания, чтобы приносить в жертву Господу всесожжение, хлебное приношение, заколаемые жертвы и возлияния, каждое в свой день,
кроме суббот Господних и кроме даров ваших, и кроме всех обетов ваших и кроме всего приносимого по усердию вашему, что вы даете Господу.
А в пятнадцатый день седьмого месяца, когда вы собираете произведения земли, празднуйте праздник Господень семь дней: в первый день покой и в восьмой день покой;
в первый день возьмите себе ветви красивых дерев, ветви пальмовые и ветви дерев широколиственных и верб речных, и веселитесь пред Господом Богом вашим семь дней;
и празднуйте этот праздник Господень семь дней в году: это постановление вечное в роды ваши; в седьмой месяц празднуйте его;
в кущах живите семь дней; всякий туземец Израильтянин должен жить в кущах,
чтобы знали роды ваши, что в кущах поселил Я сынов Израилевых, когда вывел их из земли Египетской. Я Господь, Бог ваш.
И объявил Моисей сынам Израилевым о праздниках Господних.
 Lorsque quelqu'un fera à l'Éternel une offrande en don, son offrande sera de fleur de farine; il versera de l'huile dessus, et il y ajoutera de l'encens.
 Il l'apportera aux sacrificateurs, fils d'Aaron; le sacrificateur prendra une poignée de cette fleur de farine, arrosée d'huile, avec tout l'encens, et il brûlera cela sur l'autel comme souvenir. C'est une offrande d'une agréable odeur à l'Éternel.
 Ce qui restera de l'offrande sera pour Aaron et pour ses fils; c'est une chose très sainte parmi les offrandes consumées par le feu devant l'Éternel.
 Si tu fais une offrande de ce qui est cuit au four, qu'on se serve de fleur de farine, et que ce soient des gâteaux sans levain pétris à l'huile et des galettes sans levain arrosées d'huile.
 Si ton offrande est un gâteau cuit à la poêle, il sera de fleur de farine pétrie à l'huile, sans levain.
 Tu le rompras en morceaux, et tu verseras de l'huile dessus; c'est une offrande.
 Si ton offrande est un gâteau cuit sur le gril, il sera fait de fleur de farine pétrie à l'huile.
 Tu apporteras l'offrande qui sera faite à l'Éternel avec ces choses-là; elle sera remise au sacrificateur, qui la présentera sur l'autel.
 Le sacrificateur en prélèvera ce qui doit être offert comme souvenir, et le brûlera sur l'autel. C'est une offrande d'une agréable odeur à l'Éternel.
 Ce qui restera de l'offrande sera pour Aaron et pour ses fils; c'est une chose très sainte parmi les offrandes consumées par le feu devant l'Éternel.
 Aucune des offrandes que vous présenterez à l'Éternel ne sera faite avec du levain; car vous ne brûlerez rien qui contienne du levain ou du miel parmi les offrandes consumées par le feu devant l'Éternel.
 Vous pourrez en offrir à l'Éternel comme offrande des prémices; mais il n'en sera point présenté sur l'autel comme offrande d'une agréable odeur.
 Tu mettras du sel sur toutes tes offrandes; tu ne laisseras point ton offrande manquer de sel, signe de l'alliance de ton Dieu; sur toutes tes offrandes tu mettras du sel.
 Si tu fais à l'Éternel une offrande des prémices, tu présenteras des épis nouveaux, rôtis au feu et broyés, comme offrande de tes prémices.
 Tu verseras de l'huile dessus, et tu y ajouteras de l'encens; c'est une offrande.
 Le sacrificateur brûlera comme souvenir une portion des épis broyés et de l'huile, avec tout l'encens. C'est une offrande consumée par le feu devant l'Éternel.
 L'Éternel parla à Moïse, et dit:
 Lorsque quelqu'un péchera et commettra une infidélité envers l'Éternel, en mentant à son prochain au sujet d'un dépôt, d'un objet confié à sa garde, d'une chose volée ou soustraite par fraude,
 en niant d'avoir trouvé une chose perdue, ou en faisant un faux serment sur une chose quelconque de nature à constituer un péché;
 lorsqu'il péchera ainsi et se rendra coupable, il restituera la chose qu'il a volée ou soustraite par fraude, la chose qui lui avait été confiée en dépôt, la chose perdue qu'il a trouvée,
 ou la chose quelconque sur laquelle il a fait un faux serment. Il la restituera en son entier, y ajoutera un cinquième, et la remettra à son propriétaire, le jour même où il offrira son sacrifice de culpabilité.
 Il présentera au sacrificateur en sacrifice de culpabilité à l'Éternel pour son péché un bélier sans défaut, pris du troupeau d'après ton estimation.
 Et le sacrificateur fera pour lui l'expiation devant l'Éternel, et il lui sera pardonné, quelle que soit la faute dont il se sera rendu coupable.
 L'Éternel parla à Moïse, et dit:
 Donne cet ordre à Aaron et à ses fils, et dis: Voici la loi de l'holocauste. L'holocauste restera sur le foyer de l'autel toute la nuit jusqu'au matin, et le feu brûlera sur l'autel.
 Le sacrificateur revêtira sa tunique de lin, et mettra des caleçons sur sa chair, il enlèvera la cendre faite par le feu qui aura consumé l'holocauste sur l'autel, et il la déposera près de l'autel.
 Puis il quittera ses vêtements et en mettra d'autres, pour porter la cendre hors du camp, dans un lieu pur.
 Le feu brûlera sur l'autel, il ne s'éteindra point; chaque matin, le sacrificateur y allumera du bois, arrangera l'holocauste, et brûlera la graisse des sacrifices d'actions de grâces.
 Le feu brûlera continuellement sur l'autel, il ne s'éteindra point.
 Voici la loi de l'offrande. Les fils d'Aaron la présenteront devant l'Éternel, devant l'autel.
 Le sacrificateur prélèvera une poignée de la fleur de farine et de l'huile, avec tout l'encens ajouté à l'offrande, et il brûlera cela sur l'autel comme souvenir d'une agréable odeur à l'Éternel.
 Aaron et ses fils mangeront ce qui restera de l'offrande; ils le mangeront sans levain, dans un lieu saint, dans le parvis de la tente d'assignation.
 On ne le cuira pas avec du levain. C'est la part que je leur ai donnée de mes offrandes consumées par le feu. C'est une chose très sainte, comme le sacrifice d'expiation et comme le sacrifice de culpabilité.
 Tout mâle d'entre les enfants d'Aaron en mangera. C'est une loi perpétuelle pour vos descendants, au sujet des offrandes consumées par le feu devant l'Éternel: quiconque y touchera sera sanctifié.
 L'Éternel parla à Moïse, et dit:
 Voici l'offrande qu'Aaron et ses fils feront à l'Éternel, le jour où ils recevront l'onction: un dixième d'épha de fleur de farine, comme offrande perpétuelle, moitié le matin et moitié le soir.
 Elle sera préparée à la poêle avec de l'huile, et tu l'apporteras frite; tu la présenteras aussi cuite et en morceaux comme une offrande d'une agréable odeur à l'Éternel.
 Le sacrificateur qui, parmi les fils d'Aaron, sera oint pour lui succéder, fera aussi cette offrande. C'est une loi perpétuelle devant l'Éternel: elle sera brûlée en entier.
 Toute offrande d'un sacrificateur sera brûlée en entier; elle ne sera point mangée.
 L'Éternel parla à Moïse, et dit:
 Parle à Aaron et à ses fils, et dis: Voici la loi du sacrifice d'expiation. C'est dans le lieu où l'on égorge l'holocauste que sera égorgée devant l'Éternel la victime pour le sacrifice d'expiation: c'est une chose très sainte.
 Le sacrificateur qui offrira la victime expiatoire la mangera; elle sera mangée dans un lieu saint, dans le parvis de la tente d'assignation.
 Quiconque en touchera la chair sera sanctifié. S'il en rejaillit du sang sur un vêtement, la place sur laquelle il aura rejailli sera lavée dans un lieu saint.
 Le vase de terre dans lequel elle aura cuit sera brisé; si c'est dans un vase d'airain qu'elle a cuit, il sera nettoyé et lavé dans l'eau.
 Tout mâle parmi les sacrificateurs en mangera: c'est une chose très sainte.
 Mais on ne mangera aucune victime expiatoire dont on apportera du sang dans la tente d'assignation, pour faire l'expiation dans le sanctuaire: elle sera brûlée au feu.
 Voici la loi du sacrifice de culpabilité: c'est une chose très sainte.
 C'est dans le lieu où l'on égorge l'holocauste que sera égorgée la victime pour le sacrifice de culpabilité. On en répandra le sang sur l'autel tout autour.
 On en offrira toute la graisse, la queue, la graisse qui couvre les entrailles,
 les deux rognons, et la graisse qui les entoure, qui couvre les flancs, et le grand lobe du foie, qu'on détachera près des rognons.
 Le sacrificateur brûlera cela sur l'autel en sacrifice consumé devant l'Éternel. C'est un sacrifice de culpabilité.
 Tout mâle parmi les sacrificateurs en mangera; il le mangera dans un lieu saint: c'est une chose très sainte.
 Il en est du sacrifice de culpabilité comme du sacrifice d'expiation; la loi est la même pour ces deux sacrifices: la victime sera pour le sacrificateur qui fera l'expiation.
 Le sacrificateur qui offrira l'holocauste de quelqu'un aura pour lui la peau de l'holocauste qu'il a offert.
 Toute offrande cuite au four, préparée sur le gril ou à la poêle, sera pour le sacrificateur qui l'a offerte.
 Toute offrande pétrie à l'huile et sèche sera pour tous les fils d'Aaron, pour l'un comme pour l'autre.
 Voici la loi du sacrifice d'actions de grâces, qu'on offrira à l'Éternel.
 Si quelqu'un l'offre par reconnaissance, il offrira, avec le sacrifice d'actions de grâces, des gâteaux sans levain pétris à l'huile, des galettes sans levain arrosées d'huile, et des gâteaux de fleur de farine frite et pétris à l'huile.
 A ces gâteaux il ajoutera du pain levé pour son offrande, avec son sacrifice de reconnaissance et d'actions de grâces.
 On présentera par élévation à l'Éternel une portion de chaque offrande; elle sera pour le sacrificateur qui a répandu le sang de la victime d'actions de grâces.
 La chair du sacrifice de reconnaissance et d'actions de grâces sera mangée le jour où il est offert; on n'en laissera rien jusqu'au matin.
 Si quelqu'un offre un sacrifice pour l'accomplissement d'un voeu ou comme offrande volontaire, la victime sera mangée le jour où il l'offrira, et ce qui en restera sera mangé le lendemain.
 Ce qui restera de la chair de la victime sera brûlé au feu le troisième jour.
 Dans le cas où l'on mangerait de la chair de son sacrifice d'actions de grâces le troisième jour, le sacrifice ne sera point agréé; il n'en sera pas tenu compte à celui qui l'a offert; ce sera une chose infecte, et quiconque en mangera restera chargé de sa faute.
 La chair qui a touché quelque chose d'impur ne sera point mangée: elle sera brûlée au feu.
 Tout homme pur peut manger de la chair; mais celui qui, se trouvant en état d'impureté, mangera de la chair du sacrifice d'actions de grâces qui appartient à l'Éternel, celui-là sera retranché de son peuple.
 Et celui qui touchera quelque chose d'impur, une souillure humaine, un animal impur, ou quoi que ce soit d'impur, et qui mangera de la chair du sacrifice d'actions de grâces qui appartient à l'Éternel, celui-là sera retranché de son peuple.
 L'Éternel parla à Moïse, et dit:
 Parle aux enfants d'Israël, et dis: Vous ne mangerez point de graisse de boeuf, d'agneau ni de chèvre.
 La graisse d'une bête morte ou déchirée pourra servir à un usage quelconque; mais vous ne la mangerez point.
 Car celui qui mangera de la graisse des animaux dont on offre à l'Éternel des sacrifices consumés par le feu, celui-là sera retranché de son peuple.
 Vous ne mangerez point de sang, ni d'oiseau, ni de bétail, dans tous les lieux où vous habiterez.
 Celui qui mangera du sang d'une espèce quelconque, celui-là sera retranché de son peuple.
 L'Éternel parla à Moïse, et dit:
 Parle aux enfants d'Israël, et dis: Celui qui offrira à l'Éternel son sacrifice d'actions de grâces apportera son offrande à l'Éternel, prise sur son sacrifice d'actions de grâces.
 Il apportera de ses propres mains ce qui doit être consumé par le feu devant l'Éternel; il apportera la graisse avec la poitrine, la poitrine pour l'agiter de côté et d'autre devant l'Éternel.
 Le sacrificateur brûlera la graisse sur l'autel, et la poitrine sera pour Aaron et pour ses fils.
 Dans vos sacrifices d'actions de grâces, vous donnerez au sacrificateur l'épaule droite, en la présentant par élévation.
 Celui des fils d'Aaron qui offrira le sang et la graisse du sacrifice d'actions de grâces aura l'épaule droite pour sa part.
 Car je prends sur les sacrifices d'actions de grâces offerts par les enfants d'Israël la poitrine qu'on agitera de côté et d'autre et l'épaule qu'on présentera par élévation, et je les donne au sacrificateur Aaron et à ses fils, par une loi perpétuelle qu'observeront les enfants d'Israël.
 C'est là le droit que l'onction d'Aaron et de ses fils leur donnera sur les sacrifices consumés par le feu devant l'Éternel, depuis le jour où ils seront présentés pour être à mon service dans le sacerdoce.
 C'est ce que l'Éternel ordonne aux enfants d'Israël de leur donner depuis le jour de leur onction; ce sera une loi perpétuelle parmi leurs descendants.
 Telle est la loi de l'holocauste, de l'offrande, du sacrifice d'expiation, du sacrifice de culpabilité, de la consécration, et du sacrifice d'actions de grâces.
 L'Éternel la prescrivit à Moïse sur la montagne de Sinaï, le jour où il ordonna aux enfants d'Israël de présenter leurs offrandes à l'Éternel dans le désert du Sinaï.
 Le huitième jour, Moïse appela Aaron et ses fils, et les anciens d'Israël.
 Il dit à Aaron: Prends un jeune veau pour le sacrifice d'expiation, et un bélier pour l'holocauste, l'un et l'autre sans défaut, et sacrifie-les devant l'Éternel.
 Tu parleras aux enfants d'Israël, et tu diras: Prenez un bouc, pour le sacrifice d'expiation, un veau et un agneau, âgés d'un an et sans défaut, pour l'holocauste;
 un boeuf et un bélier, pour le sacrifice d'actions de grâces, afin de les sacrifier devant l'Éternel; et une offrande pétrie à l'huile. Car aujourd'hui l'Éternel vous apparaîtra.
 Ils amenèrent devant la tente d'assignation ce que Moïse avait ordonné; et toute l'assemblée s'approcha, et se tint devant l'Éternel.
 Moïse dit: Vous ferez ce que l'Éternel a ordonné; et la gloire de l'Éternel vous apparaîtra.
 Moïse dit à Aaron: Approche-toi de l'autel; offre ton sacrifice d'expiation et ton holocauste, et fais l'expiation pour toi et pour le peuple; offre aussi le sacrifice du peuple, et fais l'expiation pour lui, comme l'Éternel l'a ordonné.
 Aaron s'approcha de l'autel, et il égorgea le veau pour son sacrifice d'expiation.
 Les fils d'Aaron lui présentèrent le sang; il trempa son doigt dans le sang, en mit sur les cornes de l'autel, et répandit le sang au pied de l'autel.
 Il brûla sur l'autel la graisse, les rognons, et le grand lobe du foie de la victime expiatoire, comme l'Éternel l'avait ordonné à Moïse.
 Mais il brûla au feu hors du camp la chair et la peau.
 Il égorgea l'holocauste. Les fils d'Aaron lui présentèrent le sang, et il le répandit sur l'autel tout autour.
 Ils lui présentèrent l'holocauste coupé par morceaux, avec la tête, et il les brûla sur l'autel.
 Il lava les entrailles et les jambes, et il les brûla sur l'autel, par dessus l'holocauste.
 Ensuite, il offrit le sacrifice du peuple. Il prit le bouc pour le sacrifice expiatoire du peuple, il l'égorgea, et l'offrit en expiation, comme la première victime.
 Il offrit l'holocauste, et le sacrifia, d'après les règles établies.
 Il présenta l'offrande, en prit une poignée, et la brûla sur l'autel, outre l'holocauste du matin.
 Il égorgea le boeuf et le bélier, en sacrifice d'actions de grâces pour le peuple. Les fils d'Aaron lui présentèrent le sang, et il le répandit sur l'autel tout autour.
 Ils lui présentèrent la graisse du boeuf et du bélier, la queue, la graisse qui couvre les entrailles, les rognons, et le grand lobe du foie;
 ils mirent les graisses sur les poitrines, et il brûla les graisses sur l'autel.
 Aaron agita de côté et d'autre devant l'Éternel les poitrines et l'épaule droite, comme Moïse l'avait ordonné.
 Aaron leva ses mains vers le peuple, et il le bénit. Puis il descendit, après avoir offert le sacrifice d'expiation, l'holocauste et le sacrifice d'actions de grâces.
 Moïse et Aaron entrèrent dans la tente d'assignation. Lorsqu'ils en sortirent, ils bénirent le peuple. Et la gloire de l'Éternel apparut à tout le peuple.
 Le feu sortit de devant l'Éternel, et consuma sur l'autel l'holocauste et les graisses. Tout le peuple le vit; et ils poussèrent des cris de joie, et se jetèrent sur leur face.
 Les fils d'Aaron, Nadab et Abihu, prirent chacun un brasier, y mirent du feu, et posèrent du parfum dessus; ils apportèrent devant l'Éternel du feu étranger, ce qu'il ne leur avait point ordonné.
 Alors le feu sortit de devant l'Éternel, et les consuma: ils moururent devant l'Éternel.
 Moïse dit à Aaron: C'est ce que l'Éternel a déclaré, lorsqu'il a dit: Je serai sanctifié par ceux qui s'approchent de moi, et je serai glorifié en présence de tout le peuple. Aaron garda le silence.
 Et Moïse appela Mischaël et Eltsaphan, fils d'Uziel, oncle d'Aaron, et il leur dit: Approchez-vous, emportez vos frères loin du sanctuaire, hors du camp.
 Ils s'approchèrent, et ils les emportèrent dans leurs tuniques hors du camp, comme Moïse l'avait dit.
 Moïse dit à Aaron, à Éléazar et à Ithamar, fils d'Aaron: Vous ne découvrirez point vos têtes, et vous ne déchirerez point vos vêtements, de peur que vous ne mouriez, et que l'Éternel ne s'irrite contre toute l'assemblée. Laissez vos frères, toute la maison d'Israël, pleurer sur l'embrasement que l'Éternel a allumé.
 Vous ne sortirez point de l'entrée de la tente d'assignation, de peur que vous ne mouriez; car l'huile de l'onction de l'Éternel est sur vous. Ils firent ce que Moïse avait dit.
 L'Éternel parla à Aaron, et dit:
 Tu ne boiras ni vin, ni boisson enivrante, toi et tes fils avec toi, lorsque vous entrerez dans la tente d'assignation, de peur que vous ne mouriez: ce sera une loi perpétuelle parmi vos descendants,
 afin que vous puissiez distinguer ce qui est saint de ce qui est profane, ce qui est impur de ce qui est pur,
 et enseigner aux enfants d'Israël toutes les lois que l'Éternel leur a données par Moïse.
 Moïse dit à Aaron, à Éléazar et à Ithamar, les deux fils qui restaient à Aaron: Prenez ce qui reste de l'offrande parmi les sacrifices consumés par le feu devant l'Éternel, et mangez-le sans levain près de l'autel: car c'est une chose très sainte.
 Vous le mangerez dans un lieu saint; c'est ton droit et le droit de tes fils sur les offrandes consumées par le feu devant l'Éternel; car c'est là ce qui m'a été ordonné.
 Vous mangerez aussi dans un lieu pur, toi, tes fils et tes filles avec toi, la poitrine qu'on a agitée de côté et d'autre et l'épaule qui a été présentée par élévation; car elles vous sont données, comme ton droit et le droit de tes fils, dans les sacrifices d'actions de grâces des enfants d'Israël.
 Ils apporteront, avec les graisses destinées à être consumées par le feu, l'épaule que l'on présente par élévation et la poitrine que l'on agite de côté et d'autre devant l'Éternel: elles seront pour toi et pour tes fils avec toi, par une loi perpétuelle, comme l'Éternel l'a ordonné.
 Moïse chercha le bouc expiatoire; et voici, il avait été brûlé. Alors il s'irrita contre Éléazar et Ithamar, les fils qui restaient à Aaron, et il dit:
 Pourquoi n'avez-vous pas mangé la victime expiatoire dans le lieu saint? C'est une chose très sainte; et l'Éternel vous l'a donnée, afin que vous portiez l'iniquité de l'assemblée, afin que vous fassiez pour elle l'expiation devant l'Éternel.
 Voici, le sang de la victime n'a point été porté dans l'intérieur du sanctuaire; vous deviez la manger dans le sanctuaire, comme cela m'avait été ordonné.
 Aaron dit à Moïse: Voici, ils ont offert aujourd'hui leur sacrifice d'expiation et leur holocauste devant l'Éternel; et, après ce qui m'est arrivé, si j'eusse mangé aujourd'hui la victime expiatoire, cela aurait-il été bien aux yeux de l'Éternel?
 Moïse entendit et approuva ces paroles.
 L'Éternel parla à Moïse, et dit:
 Voici quelle sera la loi sur le lépreux, pour le jour de sa purification. On l'amènera devant le sacrificateur.
 Le sacrificateur sortira du camp, et il examinera le lépreux. Si le lépreux est guéri de la plaie de la lèpre,
 le sacrificateur ordonnera que l'on prenne, pour celui qui doit être purifié, deux oiseaux vivants et purs, du bois de cèdre, du cramoisi et de l'hysope.
 Le sacrificateur ordonnera qu'on égorge l'un des oiseaux sur un vase de terre, sur de l'eau vive.
 Il prendra l'oiseau vivant, le bois de cèdre, le cramoisi et l'hysope; et il les trempera, avec l'oiseau vivant, dans le sang de l'oiseau égorgé sur l'eau vive.
 Il en fera sept fois l'aspersion sur celui qui doit être purifié de la lèpre. Puis il le déclarera pur, et il lâchera dans les champs l'oiseau vivant.
 Celui qui se purifie lavera ses vêtements, rasera tout son poil, et se baignera dans l'eau; et il sera pur. Ensuite il pourra entrer dans le camp, mais il restera sept jours hors de sa tente.
 Le septième jour, il rasera tout son poil, sa tête, sa barbe, ses sourcils, il rasera tout son poil; il lavera ses vêtements, et baignera son corps dans l'eau, et il sera pur.
 Le huitième jour, il prendra deux agneaux sans défaut et une brebis d'un an sans défaut, trois dixièmes d'un épha de fleur de farine en offrande pétrie à l'huile, et un log d'huile.
 Le sacrificateur qui fait la purification présentera l'homme qui se purifie et toutes ces choses devant l'Éternel, à l'entrée de la tente d'assignation.
 Le sacrificateur prendra l'un des agneaux, et il l'offrira en sacrifice de culpabilité, avec le log d'huile; il les agitera de côté et d'autre devant l'Éternel.
 Il égorgera l'agneau dans le lieu où l'on égorge les victimes expiatoires et les holocaustes, dans le lieu saint; car, dans le sacrifice de culpabilité, comme dans le sacrifice d'expiation, la victime est pour le sacrificateur; c'est une chose très sainte.
 Le sacrificateur prendra du sang de la victime de culpabilité; il en mettra sur le lobe de l'oreille droite de celui qui se purifie, sur le pouce de sa main droite et sur le gros orteil de son pied droit.
 Le sacrificateur prendra du log d'huile, et il en versera dans le creux de sa main gauche.
 Le sacrificateur trempera le doigt de sa main droite dans l'huile qui est dans le creux de sa main gauche, et il fera avec le doigt sept fois l'aspersion de l'huile devant l'Éternel.
 Le sacrificateur mettra de l'huile qui lui reste dans la main sur le lobe de l'oreille droite de celui qui se purifie, sur le pouce de sa main droite et sur le gros orteil de son pied droit, par-dessus le sang de la victime de culpabilité.
 Le sacrificateur mettra ce qui lui reste d'huile dans la main sur la tête de celui qui se purifie; et le sacrificateur fera pour lui l'expiation devant l'Éternel.
 Puis le sacrificateur offrira le sacrifice d'expiation; et il fera l'expiation pour celui qui se purifie de sa souillure.
 Ensuite il égorgera l'holocauste. Le sacrificateur offrira sur l'autel l'holocauste et l'offrande; et il fera pour cet homme l'expiation, et il sera pur.
 S'il est pauvre et que ses ressources soient insuffisantes, il prendra un seul agneau, qui sera offert en sacrifice de culpabilité, après avoir été agité de côté et d'autre, et avec lequel on fera pour lui l'expiation. Il prendra un seul dixième de fleur de farine pétrie à l'huile pour l'offrande, et un log d'huile.
 Il prendra aussi deux tourterelles ou deux jeunes pigeons, selon ses ressources, l'un pour le sacrifice d'expiation, l'autre pour l'holocauste.
 Le huitième jour, il apportera pour sa purification toutes ces choses au sacrificateur, à l'entrée de la tente d'assignation, devant l'Éternel.
 Le sacrificateur prendra l'agneau pour le sacrifice de culpabilité, et le log d'huile; et il les agitera de côté et d'autre devant l'Éternel.
 Il égorgera l'agneau du sacrifice de culpabilité. Le sacrificateur prendra du sang de la victime de culpabilité; il en mettra sur le lobe de l'oreille droite de celui qui se purifie, sur le pouce de sa main droite et sur le gros orteil de son pied droit.
 Le sacrificateur versera de l'huile dans le creux de sa main gauche.
 Le sacrificateur fera avec le doigt de sa main droite sept fois l'aspersion de l'huile qui est dans sa main gauche, devant l'Éternel.
 Le sacrificateur mettra de l'huile qui est dans sa main sur le lobe de l'oreille droite de celui qui se purifie, sur le pouce de sa main droite et sur le gros orteil de son pied droit, à la place où il a mis du sang de la victime de culpabilité.
 Le sacrificateur mettra ce qui lui reste d'huile dans la main sur la tête de celui qui se purifie, afin de faire pour lui l'expiation devant l'Éternel.
 Puis il offrira l'une des tourterelles ou l'un des jeunes pigeons qu'il a pu se procurer,
 l'un en sacrifice d'expiation, l'autre en holocauste, avec l'offrande; et le sacrificateur fera pour celui qui se purifie l'expiation devant l'Éternel.
 Telle est la loi pour la purification de celui qui a une plaie de lèpre, et dont les ressources sont insuffisantes.
 L'Éternel parla à Moïse et à Aaron, et dit:
 Lorsque vous serez entrés dans le pays de Canaan, dont je vous donne la possession; si je mets une plaie de lèpre sur une maison du pays que vous posséderez,
 celui à qui appartiendra la maison ira le déclarer au sacrificateur, et dira: J'aperçois comme une plaie dans ma maison.
 Le sacrificateur, avant d'y entrer pour examiner la plaie, ordonnera qu'on vide la maison, afin que tout ce qui y est ne devienne pas impur. Après cela, le sacrificateur entrera pour examiner la maison.
 Le sacrificateur examinera la plaie. S'il voit qu'elle offre sur les murs de la maison des cavités verdâtres ou rougeâtres, paraissant plus enfoncées que le mur,
 il sortira de la maison, et, quand il sera à la porte, il fera fermer la maison pour sept jours.
 Le sacrificateur y retournera le septième jour. S'il voit que la plaie s'est étendue sur les murs de la maison,
 il ordonnera qu'on ôte les pierres attaquées de la plaie, et qu'on les jette hors de la ville, dans un lieu impur.
 Il fera râcler tout l'intérieur de la maison; et l'on jettera hors de la ville, dans un lieu impur, la poussière qu'on aura râclée.
 On prendra d'autres pierres, que l'on mettra à la place des premières; et l'on prendra d'autre mortier, pour recrépir la maison.
 Si la plaie revient et fait éruption dans la maison, après qu'on a ôté les pierres, râclé et recrépi la maison,
 le sacrificateur y retournera. S'il voit que la plaie s'est étendue dans la maison, c'est une lèpre invétérée dans la maison: elle est impure.
 On abattra la maison, les pierres, le bois, et tout le mortier de la maison; et l'on portera ces choses hors de la ville dans un lieu impur.
 Celui qui sera entré dans la maison pendant tout le temps qu'elle était fermée sera impur jusqu'au soir.
 Celui qui aura couché dans la maison lavera ses vêtements. Celui qui aura mangé dans la maison lavera aussi ses vêtements.
 Si le sacrificateur, qui est retourné dans la maison, voit que la plaie ne s'est pas étendue, après que la maison a été recrépie, il déclarera la maison pure, car la plaie est guérie.
 Il prendra, pour purifier la maison, deux oiseaux, du bois de cèdre, du cramoisi et de l'hysope.
 Il égorgera l'un des oiseaux sur un vase de terre, sur de l'eau vive.
 Il prendra le bois de cèdre, l'hysope, le cramoisi et l'oiseau vivant; il les trempera dans le sang de l'oiseau égorgé et dans l'eau vive, et il en fera sept fois l'aspersion sur la maison.
 Il purifiera la maison avec le sang de l'oiseau, avec de l'eau vive, avec l'oiseau vivant, avec le bois de cèdre, l'hysope et le cramoisi.
 Il lâchera l'oiseau vivant hors de la ville, dans les champs. C'est ainsi qu'il fera pour la maison l'expiation, et elle sera pure.
 Telle est la loi pour toute plaie de lèpre et pour la teigne,
 pour la lèpre des vêtements et des maisons,
 pour les tumeurs, les dartres et les taches:
 elle enseigne quand une chose est impure, et quand elle est pure. Telle est la loi sur la lèpre.
 L'Éternel parla à Moïse, et dit:
 Parle aux enfants d'Israël, et tu leur diras: Les fêtes de l'Éternel, que vous publierez, seront de saintes convocations. Voici quelles sont mes fêtes.
 On travaillera six jours; mais le septième jour est le sabbat, le jour du repos: il y aura une sainte convocation. Vous ne ferez aucun ouvrage: c'est le sabbat de l'Éternel, dans toutes vos demeures.
 Voici les fêtes de l'Éternel, les saintes convocations, que vous publierez à leurs temps fixés.
 Le premier mois, le quatorzième jour du mois, entre les deux soirs, ce sera la Pâque de l'Éternel.
 Et le quinzième jour de ce mois, ce sera la fête des pains sans levain en l'honneur de l'Éternel; vous mangerez pendant sept jours des pains sans levain.
 Le premier jour, vous aurez une sainte convocation: vous ne ferez aucune oeuvre servile.
 Vous offrirez à l'Éternel, pendant sept jours, des sacrifices consumés par le feu. Le septième jour, il y aura une sainte convocation: vous ne ferez aucune oeuvre servile.
 L'Éternel parla à Moïse, et dit:
 Parle aux enfants d'Israël et tu leur diras: Quand vous serez entrés dans le pays que je vous donne, et que vous y ferez la moisson, vous apporterez au sacrificateur une gerbe, prémices de votre moisson.
 Il agitera de côté et d'autre la gerbe devant l'Éternel, afin qu'elle soit agréée: le sacrificateur l'agitera de côté et d'autre, le lendemain du sabbat.
 Le jour où vous agiterez la gerbe, vous offrirez en holocauste à l'Éternel un agneau d'un an sans défaut;
 vous y joindrez une offrande de deux dixièmes de fleur de farine pétrie à l'huile, comme offrande consumée par le feu, d'une agréable odeur à l'Éternel; et vous ferez une libation d'un quart de hin de vin.
 Vous ne mangerez ni pain, ni épis rôtis ou broyés, jusqu'au jour même où vous apporterez l'offrande à votre Dieu. C'est une loi perpétuelle pour vos descendants, dans tous les lieux où vous habiterez.
 Depuis le lendemain du sabbat, du jour où vous apporterez la gerbe pour être agitée de côté et d'autre, vous compterez sept semaines entières.
 Vous compterez cinquante jours jusqu'au lendemain du septième sabbat; et vous ferez à l'Éternel une offrande nouvelle.
 Vous apporterez de vos demeures deux pains, pour qu'ils soient agités de côté et d'autre; ils seront faits avec deux dixièmes de fleur de farine, et cuits avec du levain: ce sont les prémices à l'Éternel.
 Outre ces pains, vous offrirez en holocauste à l'Éternel sept agneaux d'un an sans défaut, un jeune taureau et deux béliers; vous y joindrez l'offrande et la libation ordinaires, comme offrande consumée par le feu, d'une agréable odeur à l'Éternel.
 Vous offrirez un bouc en sacrifice d'expiation, et deux agneaux d'un an en sacrifice d'actions de grâces.
 Le sacrificateur agitera ces victimes de côté et d'autre devant l'Éternel, avec le pain des prémices et avec les deux agneaux: elles seront consacrées à l'Éternel, et appartiendront au sacrificateur.
 Ce jour même, vous publierez la fête, et vous aurez une sainte convocation: vous ne ferez aucune oeuvre servile. C'est une loi perpétuelle pour vos descendants, dans tous les lieux où vous habiterez.
 Quand vous ferez la moisson dans votre pays, tu laisseras un coin de ton champ sans le moissonner, et tu ne ramasseras pas ce qui reste à glaner. Tu abandonneras cela au pauvre et à l'étranger. Je suis l'Éternel, votre Dieu.
 L'Éternel parla à Moïse, et dit:
 Parle aux enfants d'Israël, et dis: Le septième mois, le premier jour du mois, vous aurez un jour de repos, publié au son des trompettes, et une sainte convocation.
 Vous ne ferez aucune oeuvre servile, et vous offrirez à l'Éternel des sacrifices consumés par le feu.
 L'Éternel parla à Moïse, et dit:
 Le dixième jour de ce septième mois, ce sera le jour des expiations: vous aurez une sainte convocation, vous humilierez vos âmes, et vous offrirez à l'Éternel des sacrifices consumés par le feu.
 Vous ne ferez aucun ouvrage ce jour-là, car c'est le jour des expiations, où doit être faite pour vous l'expiation devant l'Éternel, votre Dieu.
 Toute personne qui ne s'humiliera pas ce jour-là sera retranchée de son peuple.
 Toute personne qui fera ce jour-là un ouvrage quelconque, je la détruirai du milieu de son peuple.
 Vous ne ferez aucun ouvrage. C'est une loi perpétuelle pour vos descendants dans tous les lieux où vous habiterez.
 Ce sera pour vous un sabbat, un jour de repos, et vous humilierez vos âmes; dès le soir du neuvième jour jusqu'au soir suivant, vous célébrerez votre sabbat.
 L'Éternel parla à Moïse, et dit:
 Parle aux enfants d'Israël, et dis: Le quinzième jour de ce septième mois, ce sera la fête des tabernacles en l'honneur de l'Éternel, pendant sept jours.
 Le premier jour, il y aura une sainte convocation: vous ne ferez aucune oeuvre servile.
 Pendant sept jours, vous offrirez à l'Éternel des sacrifices consumés par le feu. Le huitième jour, vous aurez une sainte convocation, et vous offrirez à l'Éternel des sacrifices consumés par le feu; ce sera une assemblée solennelle: vous ne ferez aucune oeuvre servile.
 Telles sont les fêtes de l'Éternel, les saintes convocations, que vous publierez, afin que l'on offre à l'Éternel des sacrifices consumés par le feu, des holocaustes, des offrandes, des victimes et des libations, chaque chose au jour fixé.
 Vous observerez en outre les sabbats de l'Éternel, et vous continuerez à faire vos dons à l'Éternel, tous vos sacrifices pour l'accomplissement d'un voeu et toutes vos offrandes volontaires.
 Le quinzième jour du septième mois, quand vous récolterez les produits du pays, vous célébrerez donc une fête à l'Éternel, pendant sept jours: le premier jour sera un jour de repos, et le huitième sera un jour de repos.
 Vous prendrez, le premier jour, du fruit des beaux arbres, des branches de palmiers, des rameaux d'arbres touffus et des saules de rivière; et vous vous réjouirez devant l'Éternel, votre Dieu, pendant sept jours.
 Vous célébrerez chaque année cette fête à l'Éternel, pendant sept jours. C'est une loi perpétuelle pour vos descendants. Vous la célébrerez le septième mois.
 Vous demeurerez pendant sept jours sous des tentes; tous les indigènes en Israël demeureront sous des tentes,
 afin que vos descendants sachent que j'ai fait habiter sous des tentes les enfants d'Israël, après les avoir fait sortir du pays d'Égypte. Je suis l'Éternel, votre Dieu.
 C'est ainsi que Moïse dit aux enfants d'Israël quelles sont les fêtes de l'Éternel.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible