если кто согрешит и сделает преступление пред Господом и запрется пред ближним своим в том, что ему поручено, или у него положено, или им похищено, или обманет ближнего своего,

или найдет потерянное и запрется в том, и поклянется ложно в чем-нибудь, что люди делают и тем грешат, –

то, согрешив и сделавшись виновным, он должен возвратить похищенное, что похитил, или отнятое, что отнял, или порученное, что ему поручено, или потерянное, что он нашел;

или если он в чем поклялся ложно, то должен отдать сполна, и приложить к тому пятую долю и отдать тому, кому принадлежит, в день приношения жертвы повинности;

и за вину свою пусть принесет Господу к священнику в жертву повинности из стада овец овна без порока, по оценке твоей;

и очистит его священник пред Господом, и прощено будет ему, что бы он ни сделал, все, в чем он сделался виновным.

И сказал Господь Моисею, говоря:

заповедай Аарону и сынам его: вот закон всесожжения: всесожжение пусть остается на месте сожигания на жертвеннике всю ночь до утра, и огонь жертвенника пусть горит на нем [и не угасает];

и пусть священник оденется в льняную одежду свою, и наденет на тело свое льняное нижнее платье, и снимет пепел от всесожжения, которое сжег огонь на жертвеннике, и положит его подле жертвенника;

и пусть снимет с себя одежды свои, и наденет другие одежды, и вынесет пепел вне стана на чистое место;

а огонь на жертвеннике пусть горит [и] не угасает; и пусть священник зажигает на нем дрова каждое утро, и раскладывает на нем всесожжение, и сожигает на нем тук мирной жертвы;

огонь непрестанно пусть горит на жертвеннике и не угасает.

Вот закон о приношении хлебном: [священники] сыны Аароновы должны приносить его пред Господа к жертвеннику;

и пусть возьмет [священник] горстью своею из приношения хлебного и пшеничной муки и елея и весь ливан, который на жертве, и сожжет на жертвеннике: это приятное благоухание, в память пред Господом;

а остальное из него пусть едят Аарон и сыны его; пресным должно есть его на святом месте, на дворе скинии собрания пусть едят его;

не должно печь его квасным. Сие даю Я им в долю из жертв Моих. Это великая святыня, подобно как жертва за грех и жертва повинности.

Все потомки Аароновы мужеского пола могут есть ее. Это вечный участок в роды ваши из жертв Господних. Все, прикасающееся к ним, освятится.

И сказал Господь Моисею, говоря:

вот приношение от Аарона и сынов его, которое принесут они Господу в день помазания его: десятая часть ефы пшеничной муки в жертву постоянную, половина сего для утра и половина для вечера;

на сковороде в елее она должна быть приготовлена; напитанную елеем приноси ее в кусках, как разламывается в куски приношение хлебное; приноси ее в приятное благоухание Господу;

и священник, помазанный на место его из сынов его, должен совершать сие: это вечный устав Господа. Вся она должна быть сожжена;

и всякое хлебное приношение от священника все да будет сожигаемо, а не съедаемо.

И сказал Господь Моисею, говоря:

скажи Аарону и сынам его: вот закон о жертве за грех: жертва за грех должна быть заколаема пред Господом на том месте, где заколается всесожжение; это великая святыня;

священник, совершающий жертву за грех, должен есть ее; она должна быть съедаема на святом месте, на дворе скинии собрания;

все, что прикоснется к мясу ее, освятится; и если кровью ее обрызгана будет одежда, то обрызганное омой на святом месте;

глиняный сосуд, в котором она варилась, должно разбить; если же она варилась в медном сосуде, то должно его вычистить и вымыть водою;

весь мужеский пол священнического рода может есть ее: это великая святыня [у Господа];

а всякая жертва за грех, от которой кровь вносится в скинию собрания для очищения во святилище, не должна быть съедаема; ее должно сожигать на огне.

1 Повеления священникам о жертвах повинности; 8 часть священника от всесожжения и хлебного приношения; 11 разного рода мирные жертвы; 22 запрещение относительно тука и крови; 28 окончательные повеления.

Вот закон о жертве повинности: это великая святыня;

жертву повинности должно заколать на том месте, где заколается всесожжение, и кровью ее кропить на жертвенник со всех сторон;

приносящий должен представить из нее весь тук, курдюк и тук, покрывающий внутренности,

и обе почки и тук, который на них, который на стегнах, и сальник, который на печени; с почками пусть он отделит сие;

и сожжет сие священник на жертвеннике в жертву Господу: это жертва повинности.

Весь мужеский пол священнического рода может есть ее; на святом месте должно есть ее: это великая святыня.

Как о жертве за грех, так и о жертве повинности закон один: она принадлежит священнику, который очищает посредством ее.

И когда священник приносит чью-нибудь жертву всесожжения, кожа от жертвы всесожжения, которое он приносит, принадлежит священнику;

и всякое приношение хлебное, которое печено в печи, и всякое приготовленное в горшке или на сковороде, принадлежит священнику, приносящему его;

и всякое приношение хлебное, смешанное с елеем и сухое, принадлежит всем сынам Аароновым, как одному, так и другому.

Вот закон о жертве мирной, которую приносят Господу:

если кто в благодарность приносит ее, то при жертве благодарности он должен принести пресные хлебы, смешанные с елеем, и пресные лепешки, помазанные елеем, и пшеничную муку, напитанную елеем, хлебы, смешанные с елеем;

кроме лепешек пусть он приносит в приношение свое квасный хлеб, при мирной жертве благодарной;

одно что-нибудь из всего приношения своего пусть принесет он в возношение Господу: это принадлежит священнику, кропящему кровью мирной жертвы;

мясо мирной жертвы благодарности должно съесть в день приношения ее, не должно оставлять от него до утра.

Если же кто приносит жертву по обету, или от усердия, то жертву его должно есть в день приношения, и на другой день оставшееся от нее есть можно,

а оставшееся от жертвенного мяса к третьему дню должно сжечь на огне;

если же будут есть мясо мирной жертвы на третий день, то она не будет благоприятна; кто ее принесет, тому ни во что не вменится: это осквернение, и кто будет есть ее, тот понесет на себе грех;

мяса сего, если оно прикоснется к чему-либо нечистому, не должно есть, но должно сжечь его на огне; а мясо чистое может есть всякий чистый;

если же какая душа, имея на себе нечистоту, будет есть мясо мирной жертвы Господней, то истребится душа та из народа своего;

и если какая душа, прикоснувшись к чему-нибудь нечистому, к нечистоте человеческой, или к нечистому скоту, или какому-нибудь нечистому гаду, будет есть мясо мирной жертвы Господней, то истребится душа та из народа своего.

И сказал Господь Моисею, говоря:

скажи сынам Израилевым: никакого тука ни из вола, ни из овцы, ни из козла не ешьте.

Тук из мертвого и тук из растерзанного зверем можно употреблять на всякое дело; а есть не ешьте его;

ибо, кто будет есть тук из скота, который приносится в жертву Господу, истребится душа та из народа своего;

и никакой крови не ешьте во всех жилищах ваших ни из птиц, ни из скота;

а кто будет есть какую-нибудь кровь, истребится душа та из народа своего.

И сказал Господь Моисею, говоря:

скажи сынам Израилевым: кто представляет мирную жертву свою Господу, тот из мирной жертвы часть должен принести в приношение Господу;

своими руками должен он принести в жертву Господу: тук с грудью должен он принести [и сальник на печени], потрясая грудь пред лицем Господним;

тук сожжет священник на жертвеннике, а грудь принадлежит Аарону и сынам его;

и правое плечо, как возношение, из мирных жертв ваших отдавайте священнику:

кто из сынов Аароновых приносит кровь из мирной жертвы и тук, тому и правое плечо на долю;

ибо Я беру от сынов Израилевых из мирных жертв их грудь потрясания и плечо возношения, и отдаю их Аарону священнику и сынам его в вечный участок от сынов Израилевых.

Вот участок Аарону и участок сынам его из жертв Господних со дня, когда они предстанут пред Господа для священнодействия,

который повелел Господь давать им со дня помазания их от сынов Израилевых. Это вечное постановление в роды их. –

Вот закон о всесожжении, о приношении хлебном, о жертве за грех, о жертве повинности, о жертве посвящения и о жертве мирной,

который дал Господь Моисею на горе Синае, когда повелел сынам Израилевым, в пустыне Синайской, приносить Господу приношения их.

Церковнославянский (рус)

И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:

душа́ я́же а́ще согрѣши́тъ, и презрѣ́въ пре́зритъ за́повѣди Госпо́дня, и солже́тъ къ дру́гу о вда́нiи, или́ о о́бщинѣ, или́ о хище́нiи, или́ преоби́дѣ чи́мъ бли́жняго,

или́ обрѣ́те погубле́ное, и солже́тъ о не́мъ, и клене́тся въ непра́вду о еди́нѣмъ от всѣ́хъ, я́же а́ще сотвори́тъ человѣ́къ я́ко согрѣши́ти въ ни́хъ:

и бу́детъ егда́ согрѣши́тъ и престу́питъ, и отда́стъ похище́ное, е́же похи́ти, или́ оби́ду, е́юже преоби́дѣ, или́ вда́нiе, е́же вдано́ бы́сть ему́, или́ поги́бшее, е́же обрѣ́те:

от вся́кiя ве́щи, ея́же ра́ди кля́ся въ непра́вду, и да отда́стъ са́мое то́ и́стое, и пя́тую ча́сть свою́ приложи́тъ ктому́: его́же е́сть, тому́ да отда́стъ, въ о́ньже де́нь обличи́тся:

и о преступле́нiи свое́мъ да принесе́тъ Го́споду овна́ от ове́цъ непоро́чна, цѣно́ю въ не́мже прегрѣши́:

и да помо́лится жре́цъ о не́мъ предъ Го́сподемъ, и оста́вится ему́ за еди́но от всѣ́хъ, я́же сотвори́ и преступи́ въ не́мъ.

И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:

заповѣ́ждь Ааро́ну и сыно́мъ его́, глаго́ля: се́й зако́нъ всесожже́нiя: сiе́ всесожже́нiе на горѣ́нiи его́ на олтари́ всю́ но́щь до зау́тра, и о́гнь олтаря́ да гори́тъ на не́мъ, и не угаса́етъ:

и да облече́тся жре́цъ въ срачи́цу {Гре́ч.: хито́нъ.} льня́ну, и надра́ги льня́ны да возвлече́тъ на тѣ́ло свое́, и да изнесе́тъ прино́съ, его́же а́ще изжже́тъ о́гнь всесожже́нiя от олтаря́, и да поста́витъ бли́зъ олтаря́:

и да совлече́тъ ри́зы своя́, и да облече́тся въ ри́зы и́ны, и да изнесе́тъ прино́съ внѣ́ полка́ на мѣ́сто чи́сто:

и о́гнь на олтари́ да гори́тъ на не́мъ и не угаса́етъ: и да возжже́тъ на не́мъ жре́цъ дрова́ по вся́ у́тра, и да воскладе́тъ на́нь всесожже́нiе, и да возложи́тъ на́нь ту́къ спасе́нiя:

и о́гнь всегда́ да гори́тъ на олтари́, не угаса́етъ:

се́й зако́нъ же́ртвы, ю́же принесу́тъ сы́нове Ааро́ни жерцы́ предъ Го́сподемъ, пря́мо олтаря́:

и да во́зметъ от него́ [жре́цъ] го́рсть муки́ пшени́чны же́ртвенныя съ еле́емъ ея́ и со всѣ́мъ лива́номъ ея́, су́щими на же́ртвѣ: и да вознесе́тъ на олта́рь прино́съ въ воню́ благово́нiя, въ па́мять ея́ Го́споду:

оста́вшееся же от нея́ снѣ́стъ Ааро́нъ и сы́нове его́: прѣ́сна да снѣдя́тся въ мѣ́стѣ святѣ, въ притво́рѣ ски́нiи свидѣ́нiя да снѣдя́тъ я́:

да не испече́тся ква́сна: ча́сть сiю́ да́хъ и́мъ от прино́совъ Госпо́днихъ: свята́я святы́хъ су́ть, я́коже е́же о грѣсѣ́, и я́коже е́же о преступле́нiи:

вся́къ му́жескъ по́лъ жре́ческъ да снѣдя́тъ ю́: зако́нно вѣ́чно въ ро́ды ва́шя от прино́съ Госпо́днихъ: вся́къ, и́же а́ще прико́снется и́мъ, освяти́тся.

И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:

се́й да́ръ Ааро́ну и сыно́мъ его́, его́же принесу́тъ Го́споду въ де́нь, въ о́ньже а́ще пома́жеши его́: деся́тую ча́сть мѣ́ры е́фи муки́ пшени́чны въ же́ртву всегда́, по́лъ ея́ зау́тра и по́лъ ея́ въ ве́черъ:

на сковрадѣ́ въ еле́и да сотвори́тся, спря́жену да принесе́тъ ю́ виту́ю же́ртву от укру́ховъ, же́ртву въ воню́ благово́нiя Го́споду:

жре́цъ пома́занный, и́же вмѣ́сто его́ от сыно́въ его́, да сотвори́тъ ю́: зако́нно вѣ́чно, все́ да соверши́тся:

и вся́ка же́ртва жре́ческа всесожже́нна да бу́детъ и да не снѣ́стся.

И рече́ Госпо́дь Бо́гъ Моисе́ю, глаго́ля:

рцы́ Ааро́ну и сыно́мъ его́, глаго́ля: се́й зако́нъ согрѣше́нiя: на мѣ́стѣ, на не́мже закала́ютъ всесожже́нiя, да закала́ютъ я́же грѣха́ ра́ди предъ Го́сподемъ: свята́я [бо] святы́хъ су́ть:

жре́цъ принося́й ю́ да снѣ́стъ ю́: въ мѣ́стѣ святѣ да снѣ́стся, въ притво́рѣ ски́нiи свидѣ́нiя:

вся́къ прикаса́йся мя́съ ея́ освяти́тся: и ему́же а́ще воскропи́тся от кро́ве ея́ на ри́зу, я́же а́ще воскропи́тся на ню́, да испере́тся на мѣ́стѣ святѣ:

и сосу́дъ гли́нянъ, въ не́мже вари́тся, да разбiе́тся: а́ще же въ мѣ́дянъ сосу́дѣ свари́тся, да истре́тъ его́, и измы́етъ водо́ю:

вся́къ му́жескъ по́лъ въ жерцѣ́хъ да снѣ́стъ ю́: свята́я [бо] святы́хъ су́ть Го́споду:

и вся́, я́же о грѣсѣ́ а́ще принесу́тся от кро́ве и́хъ въ ски́нiю свидѣ́нiя, ко очище́нiю во святы́ни, да не снѣдя́тся, огне́мъ да сожгу́тся.

И се́й зако́нъ овна́ и́же о преступле́нiи: свята́я святы́хъ су́ть:

на мѣ́стѣ, на не́мже закала́ютъ всесожже́нiе, да зако́лютъ овна́ и́же о преступле́нiи предъ Го́сподемъ, и кро́вь да пролiю́тъ на стоя́ла олтаря́ о́крестъ:

и ве́сь ту́къ его́ да принесе́тъ от него́, и чре́сла, и ве́сь ту́къ покрыва́ющiй утро́бу, и ве́сь ту́къ и́же на утро́бѣ,

и о́бѣ по́чки, и ту́къ и́же на ни́хъ, и́же на сте́гнахъ, и препо́нку, я́же на пе́чени, съ по́чками да отъи́метъ я́:

и вознесе́тъ я́ жре́цъ на олта́рь, прино́съ въ воню́ благово́нiя Го́споду: о преступле́нiи [бо] е́сть:

вся́къ му́жескъ по́лъ от жре́цъ да снѣ́стъ я́, на мѣ́стѣ святѣ да снѣдя́тъ я́: свята́я святы́хъ су́ть:

я́коже грѣха́ ра́ди, та́ко и преступле́нiя ра́ди, зако́нъ еди́нъ и́хъ: жре́цъ и́же помо́лится о не́мъ, ему́ да бу́детъ:

и жре́цъ принося́й всесожже́нiе человѣ́чо, ко́жа всесожже́нiя, е́же прино́ситъ о́нъ, ему́ да бу́детъ:

и вся́ка же́ртва, я́же сотвори́тся въ пещи́, и вся́ка, я́же сотвори́тся на огни́щи, или́ на сковрадѣ́, жерцу́, и́же прино́ситъ ю́, тому́ да бу́детъ:

и вся́ка же́ртва спря́жена съ еле́емъ, и я́же не спря́жена, всѣ́мъ сыно́мъ Ааро́нимъ кому́ждо ра́вно да бу́детъ.

Се́й зако́нъ же́ртвы спасе́нiя, ю́же принесу́тъ Го́споду:

а́ще у́бо похвале́нiя ра́ди принесе́тъ ю́, и принесе́тъ на же́ртву хвале́нiя хлѣ́бы от муки́ пшени́чны пря́жены въ еле́и, и опрѣсно́ки пома́заны еле́емъ, и муку́ пшени́чну смѣ́шену съ еле́емъ:

съ хлѣ́бы ква́сными да принесе́тъ да́ръ сво́й на же́ртву хвале́нiя спаси́телнаго:

и да принесе́тъ еди́нъ от всѣ́хъ даро́въ свои́хъ уча́стiе Го́споду: жерцу́ возлива́ющему кро́вь же́ртвы спасе́нiя, тому́ да бу́детъ:

и мяса́ же́ртвы хвале́нiя спаси́телнаго тому́ да бу́дутъ, и въ о́ньже де́нь принесу́тся, да снѣдя́тся: да не оста́вятъ от него́ на у́трiе:

и а́ще обѣ́тъ бу́детъ, или́ во́льный пожре́тъ да́ръ сво́й, въ о́ньже а́ще де́нь же́ртву свою́ принесе́тъ, да снѣ́стся, и на у́трiе:

и оста́вшееся от мя́съ же́ртвы до дне́ тре́тiяго на огни́ да сожже́тся:

а́ще же яды́й снѣ́стъ от мя́съ въ де́нь тре́тiй, не прiи́мется принося́щему ю́, ниже́ вмѣни́тся ему́: оскверне́нiе е́сть: душа́ же, я́же а́ще снѣ́стъ от ни́хъ, грѣ́хъ прiи́метъ:

и мяса́, я́же а́ще прико́снутся вся́кому нечи́сту, да не снѣдя́тся, на огни́ да сожгу́тся: вся́къ чи́стый да снѣ́стъ мяса́:

душа́ же, я́же а́ще снѣ́стъ от мя́съ же́ртвы спасе́нiя, я́же е́сть Го́споду, и нечистота́ его́ на не́мъ, поги́бнетъ душа́ о́на от люді́й свои́хъ:

и душа́, я́же а́ще прико́снется вся́кой ве́щи нечи́стѣй, или́ от нечистоты́ человѣ́чи или́ от четвероно́гихъ нечи́стыхъ, или́ вся́кой ме́рзости нечи́стѣй, и снѣ́стъ от мя́съ же́ртвы спасе́нiя, я́же е́сть Госпо́дня, поги́бнетъ душа́ та́ от люді́й свои́хъ.

И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:

рцы́ сыно́мъ Изра́илевымъ, глаго́ля: вся́каго ту́ка говя́жа и о́вча и ко́зiя да не снѣ́сте:

и ту́къ мертвечи́ненъ и звѣроя́дный да сотвори́тся на вся́ко дѣ́ло, въ яде́нiи же да не снѣ́стся:

вся́къ яды́й ту́къ от ското́въ, от ни́хже принесе́тъ да́ръ Го́споду, поги́бнетъ душа́ та́ от люді́й свои́хъ:

вся́кiя кро́ве да не снѣ́сте во всѣ́хъ селе́нiихъ ва́шихъ и от ското́въ и от пти́цъ:

вся́ка душа́, я́же а́ще снѣ́стъ кро́вь, поги́бнетъ душа́ та́ от люді́й свои́хъ.

И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:

и сыно́мъ Изра́илевымъ рече́ши, глаго́ля: принося́й же́ртву спасе́нiя Го́споду да принесе́тъ да́ръ сво́й Го́споду, и от же́ртвы спасе́нiя:

ру́цѣ его́ да принесу́тъ прино́съ Го́споду: ту́къ и́же на гру́дехъ, и препо́нку пе́чени да принесе́тъ я́, я́коже возложи́ти да́ръ предъ Го́спода:

и да вознесе́тъ жре́цъ ту́къ и́же на гру́дехъ, на олта́рь, и гру́ди да бу́дутъ Ааро́ну и сыно́мъ его́,

и ра́мо десно́е да да́стся уча́стiе жерцу́ от же́ртвъ спасе́нiя ва́шего:

принося́щему кро́вь спасе́нiя и ту́къ от сыно́въ Ааро́новыхъ, тому́ да бу́детъ ра́мо десно́е во уча́стiе:

гру́дь бо возложе́нiя и ра́мо уча́стiя взя́хъ от сыно́въ Изра́илевыхъ от же́ртвъ спасе́нiя ва́шего, и да́хъ я́ Ааро́ну жерцу́ и сыно́мъ его́, зако́нно вѣ́чно от сыно́въ Изра́илевыхъ.

Сiе́ пома́занiе Ааро́не и пома́занiе сыно́въ его́ от прино́совъ Госпо́днихъ, въ о́ньже де́нь приведе́ я́ жре́ти Го́споду:

я́коже заповѣ́да Госпо́дь да́ти и́мъ, въ о́ньже де́нь пома́за я́ от сыно́въ Изра́илевыхъ: зако́нно вѣ́чно въ ро́ды и́хъ.

Се́й зако́нъ всесожже́нiй и же́ртвы, и о грѣсѣ́ и о преступле́нiи, и соверше́нiи и же́ртвѣ спасе́нiя:

я́коже заповѣ́да Госпо́дь Моисе́ю на горѣ́ Сина́йстѣй, въ о́ньже де́нь заповѣ́да сыно́мъ Изра́илевымъ приноси́ти да́ры своя́ предъ Го́спода, въ пусты́ни Сина́йстѣй.

Грузинский

Языки

ელაპარაკა უფალი მოსეს და უთხრა:

თუ ვინმე შესცოდავს და უპატიოსნოდ მოიქცევა უფლის მიმართ - უარს ეტყვის თავის მახლობელს შესანახად მიბარებულზე და მითვისებულზე, ან წართმეულზე, ან რამეს გამოსტყუებს თავის მახლობელს,

ან იპოვნის დაკარგულს, მაგრამ იუარებს, ცრუდ დაიფიცებს რაიმეზე, რასაც ადამიანი აკეთებს და სცოდავს,

და როცა შესცოდავს და ბრალი დაედება, უნდა დააბრუნოს წართმეული, რაც წაართვა ან გამოტყუებული, რაც გამოსტყუა, ან მიბარებული, რაც მიიბარა, ან დაკარგული, რაც იპოვნა,

ან რაზეც ცრუდ დაიფიცა, სრულად უნდა ზღოს ყველაფერი და მისი მეხუთედიც დაუმატოს. უნდა დაუბრუნოს პატრონს ბრალდების დღესვე.

დანაშაულის გამოსასყიდად უნდა მიუყვანოს მღვდელს უფლისათვის საღი ვერძი ფარიდან, რაც არ უნდა ღირდეს.

გამოითხოვს მისთვის შენდობას მღვდელი უფლისაგან და მიეტევება მას ყოველი დანაშაული, რაც კი ჩადენილი აქვს.

ელაპარაკა უფალი მოსეს და უთხრა:

უბრძანე აარონს და მის შვილებს: ეს არის-თქო აღსავლენის წესი: სამსხვერპლოზე უნდა იდოს აღსავლენი მთელი ღამე დილამდე; სამსხვერპლოს ცეცხლი უნდა ენთოს იქ.

შეიმოსოს მღვდელმა თავისი სელის სამოსელი და შიშველ ტანზე სელის საწმერთული ჩაიცვას, გადმოიღოს ნაცარი, რომელიც სამსხვერპლოზე დარჩა აღსავლენის დაწვის შემდეგ, და სამსხვერპლოს გვერდით დაყაროს.

გამოიცვალოს სამოსელი და ბანაკის გარეთ, სუფთა ადგილზე გაიტანოს ნაცარი.

ცეცხლი ენთოს სამსხვერპლოზე, არ ჩაქრეს; ყოველ დილას შეშა შეუკეთოს მღვდელმა და აღსავლენი დააწყოს ზედ; დაწვას მასზე სამადლობელი მსხვერპლის ქონი.

ცეცხლი მუდამ ენთოს სამსხვერპლოზე, არ ჩაქრეს.

აჰა, საძღვნო შესაწირავის წესი: შესწირონ იგი აარონიანებმა უფლის წინაშე სამსხვერპლოს წინა მხრიდან.

აიღოს მუჭით საძღვნო შესაწირავიდან გამტკიცული ფქვილი, ზეთი და მთელი საკმეველი და დაუწვას სამსხვერპლოზე უფალს კეთილსურნელებად, სამახსოვროდ.

რაც დარჩება, აარონმა და მისმა შვილებმა შეჭამონ. უფუვრად უნდა შეიჭამოს წმიდა ადგილზე, სადღესასწაულო კარვის ეზოში უნდა შეჭამონ.

საფუარიანი არ უნდა გამოცხვეს. ამას ვაძლევ მათ წილად საცეცხლო მსხვერპლიდან. ეს წმიდათა წმიდაა, როგორც ცოდვისა და დანაშაულის გამოსასყიდი.

ყოველმა მამაკაცმა აარონიანთაგან უნდა შეჭამოს. ეს გქონდეთ თქვენს თაობებში სამარადისო არჩივად უფლის საცეცხლო მსხვერპლიდან. ყველაფერი, რაც მას მიეკარება, წმიდაა.

ელაპარაკა უფალი მოსეს და უთხრა:

ეს არის აარონის და მისი შვილების შესაწირავი, რომელიც უნდა შესწირონ უფალს მათი ცხების დღეს: მეათედი ეფა გამტკიცული ფქვილი საძღვნო მუდმივ შესაწირავად, ნახევარი დილისთვის, ნახევარი საღამოსთვის.

ტაფაზე ზეთში უნდა მომზადდეს; მოზელილი უნდა მოიტანო, ნამცხვრის წილობებად უნდა შესწიროს უფალს კეთილსურნელებად.

მღვდელმა, ცხებულმა აარონის ადგილზე მის შვილთაგან შეასრულოს ეს - სამარადისო წესი უფლისთვის. მთლიანად უნდა დაიწვას.

მღვდლისგან შეწირული საძღვნო მთლიანად უნდა დაიწვას, არ უნდა შეიჭამოს.

ელაპარაკა უფალი მოსეს და უთხრა:

უთხარი აარონს და მის შვილებს: აჰა, ეს არის ცოდვის გამოსასყიდის წესი: იმ ადგილას, სადაც აღსავლენი იკვლება, უნდა დაიკლას უფლის წინაშე ცოდვის გამოსასყიდი. ეს წმიდათა წმიდაა.

მღვდელმა, რომელიც სწირავს ცოდვის გამოსასყიდს, უნდა შეჭამოს იგი; წმიდა ადგილას უნდა შეიჭამოს, სადღესასწაულო კარვის ეზოში.

ყველა, ვინც იმ ხორცს მიეკარება, წმიდაა; თუ სისხლი მიესხურება სამოსელს, ნასხურები წმიდა ადგილზე გარეცხე.

თიხის ჭურჭელი, რომელშიც იგი მოიხარშა, უნდა დაიმტვრეს; თუ სპილენძის ჭურჭელში მოიხარშა, უნდა გაიხეხოს და წყლით გაირეცხოს.

ყველა მამაკაცმა სამღვდელოთაგან უნდა ჭამოს - წმიდათა წმიდაა იგი.

ცოდვის გამოსასყიდი არცერთი მსხვერპლი, რომლის სისხლიც სადღესასწაულო კარავში შეაქვთ საწმიდარში შენდობის გამოსათხოვად, არ უნდა შეიჭამოს, ცეცხლში უნდა დაიწვას.

ეს არის დანაშაულის გამოსასყიდის წესი; ეს წმიდათა წმიდაა.

სადაც აღსავლენი იკვლის, იმ ადგილზე უნდა დაიკლას დანაშაულის გამოსასყიდიც და მისი სისხლი ირგვლივ მოესხუროს სამსხვერპლოს.

შესწიროს მისგან მთელი ქონი, დუმა და ქონი, რომელიც შიგნეულს აფენია.

ორივე თირკმელი და ქონი, რომელიც მათ აკრავს, რომელიც ფერდებზეა; მოაცალოს ქონის ფენა ღვიძლსა და თირკმლებს.

დაწვას ისინი მღვდელმა სამსხვერპლოზე საცეცხლო მსხვერპლად უფლისათვის. ეს არის დანაშაულის გამოსასყიდი.

ყოველმა სამღვდელო მამაკაცმა ჭამოს იგი; წმიდა ადგილზე ჭამონ. ეს წმიდათა წმიდაა.

ერთი წესი აქვს ცოდვის გამოსასყიდს და დანაშაულის გამოსასყიდს: იგი ეკუთვნის მღვდელს, რომელიც მისი მეოხებით გამოითხოვს შენდობას.

აღსავლენის ტყავი ეკუთვნის მღვდელს, რომელიც სწირავს აღსავლენს.

ყოველი საძღვნო შესაწირავი, რომელიც ცხვება თონეში და ყველაფერი, რაც მაყალზე ან ტაფაზე მზადდება, ეკუთვნის მღვდელს, რომელიც სწირავს მას.

ყოველი საძღვნო შესაწირავი, ზეთში აზელილი თუ მშრალი ყველას ეკუთვნის აარონიანთაგან, როგორც ერთს, ისე მეორეს.

ეს არის წესი სამადლობელი მსხვერპლისა, რომელსაც სწირავს კაცი უფალს.

თუ მადლობისთვის სწირავს, უნდა შესწიროს ზეთში აზელილი უსაფუარო ნამცხვრები, ზეთწაცხებული უფუარი კვერები, გამტკიცული ფქვილი და ზეთში აზელილი. ნამცხვრები.

საფუარიან ნამცხვრებთან ერთად შესწიროს თავისი შესაწირავი თავის სამადლობელ მსხვერპლთან ერთად.

ერთი ნაწილი თითოეული შესაწირავიდან უფლისადმი აღსამართავი იყოს. იგი ეკუთვნის მღვდელს, რომელიც ასხურებს სამადლობელის სისხლს.

სამადლობელის ხორცი შეწირვის დღეს უნდა შეიჭმოს; დილისთვის არ უნდა დარჩეს.

თუ მისი შესაწირავი აღთქმული ან ნებაყოფლობითი მსხვერპლია, შეწირვის დღეს შეიჭმება იგი; რაც მორჩება, მეორე დღესაც შეიძლება შეიჭამოს.

მსხვერპლის ხორციდან რაც მესამე დღეს მორჩება, ცეცხლში უნდა დაიწვას.

თუ სამადლობელი მსხვერპლის ხორციდან მესამე დღეს შეჭამს, არ იქნება სათნო: არაფრად ჩაეთვლება მის შემწირველს, სიბილწე იქნება ეს და ცოდვა დაეკისრება მის მჭამელს.

ხორცი, რომელიც რამე უწმიდურს მიეკარა, არ იჭმევა, ცეცხლში უნდა დაიწვას. ვინც განწმენდილია, იმას შეუძლია შეჭამოს.

თუ ვინმე უწმიდურობაში შეჭამს უფლის სამადლობელ მსხვერპლის ხორცს, უნდა მოიკვეთოს თავისი ხალხიდან.

თუ ვინმე უწმიდურს რასმე შეეხება, იქნება ეს ადამიანის უწმიდურება, უწმიდური პირუტყვი, გინა რაიმე უწმიდური ქვემძრომი, და შეჭამს უფლის სამადლობელი მსხვერპლის ხორცს, უნდა მოიკვეთოს თავისი ხალხიდან.

ელაპარაკა უფალი მოსეს და უთხრა:

უთხარი ისრაელიანებს: არ ჭამოთ არც ხარის, არც ცხვრის, და არც თხის ქონი.

ლეშის ქონი და ნამხეცავის ქონი შეიძლება გამოიყენოთ ყველა საქმეში, ჭამით კი არ ჭამოთ.

რადგან ვინც შეჭამს პირუტყვის ქონს, რომელიც შეწირულია საცეცხლოდ უფლისადმი, უნდა მოიკვეთოს თავისი ხალხიდან.

არსად არ ჭამოთ თქვენს საცხოვრებლებში არავითარი სისხლი, არც ფრინველისა და არც პირუტყვისა.

ყველა, ვინც კი შეჭამს რაიმე სისხლს, უნდა მოიკვეთოს თავისი ხალხიდან.

ელაპარაკა უფალი მოსეს და უთხრა:

უთხარი ისრაელიანებს: უფლისადმი სამადლობელი მსხვერპლის შემწირველმა მიუტანოს თავისი შესაწირავი უფალს სამადლობელი მსხვერპლიდან.

საკუთარი ხელით მიუტანოს უფალს საცეცხლო მსხვერპლი: ქონი მკერდთან ერთად მიუტანოს, რომ შეარხიოს მკერდი შესარხეველ მსხვერპლად უფლის წინაშე.

დაწვას მღვდელმა ქონი სამსხვერპლოზე, მკერდი კი აარონისა და მისი შვილებისაა.

მარჯვენა ბეჭი თქვენი სამადლობელი შესაწირავიდან მიეცი მღვდელს აღსამართავად.

ვინც სამადლობელი მსხვერპლის სისხლს და ქონს სწირავს აარონიანთაგან, მას ეკუთვნის წილად მარჯვენა ბეჭი.

რადგან შესარხეველი მკერდი და აღსამართავი ბეჭი გამოვართვი ისრაელიანებს მათი სამადლობელი მსხვერპლიდან და დავუწესე აარონს და მის შვილებს სამარადისო არჩივად ისრაელიანთაგან.

ეს არის წილი აარონისა და წილი მისი შვილებისა უფლისადმი შეწირული საცეცხლოდან მას შემდეგ, რაც წარდგენილ იქნენ ისინი სამღვდელოდ უფლის წინაშე;

რომელიც დააწესა უფალმა მათთვის მისაცემად ისრაელიანთაგან მათი ცხების დღეს. ეს არის სამარადისო წესი მათ თაობებში.

ეს არის რჯული აღსავლენისთვის, საძღვნოსთვის, ცოდვისთვის, დანაშაულისთვის, ხელავსებისთვის და სამადლობელი მსხვერპლისთვის,

რომელიც დაუწესა უფალმა მოსეს სინაის მთაზე, როდესაც უბრძანა ისრაელიანებს სინაის უდაბნოში მსხვერპლი შეეწირათ უფლისათვის.