Now in the fifteenth year of the reign of Tiberius Caesar, Pontius Pilate being governor of Judea, Herod being tetrarch of Galilee, his brother Philip tetrarch of Iturea and the region of Trachonitis, and Lysanias tetrarch of Abilene,

while Annas and Caiaphas were high priests, the word of God came to John the son of Zacharias in the wilderness.

And he went into all the region around the Jordan, preaching a baptism of repentance for the remission of sins,

as it is written in the book of the words of Isaiah the prophet, saying: «The voice of one crying in the wilderness: «Prepare the way of the LORD; Make His paths straight.

Every valley shall be filled And every mountain and hill brought low; The crooked places shall be made straight And the rough ways smooth;

And all flesh shall see the salvation of God.»́

Then he said to the multitudes that came out to be baptized by him, «Brood of vipers! Who warned you to flee from the wrath to come?

Therefore bear fruits worthy of repentance, and do not begin to say to yourselves, «We have Abraham as our father.́ For I say to you that God is able to raise up children to Abraham from these stones.

And even now the ax is laid to the root of the trees. Therefore every tree which does not bear good fruit is cut down and thrown into the fire.»

So the people asked him, saying, «What shall we do then?»

He answered and said to them, «He who has two tunics, let him give to him who has none; and he who has food, let him do likewise.»

Then tax collectors also came to be baptized, and said to him, «Teacher, what shall we do?»

And he said to them, «Collect no more than what is appointed for you.»

Likewise the soldiers asked him, saying, «And what shall we do?» So he said to them, «Do not intimidate anyone or accuse falsely, and be content with your wages.»

Now as the people were in expectation, and all reasoned in their hearts about John, whether he was the Christ or not,

John answered, saying to all, «I indeed baptize you with water; but One mightier than I is coming, whose sandal strap I am not worthy to loose. He will baptize you with the Holy Spirit and fire.

His winnowing fan is in His hand, and He will thoroughly clean out His threshing floor, and gather the wheat into His barn; but the chaff He will burn with unquenchable fire.»

And with many other exhortations he preached to the people.

But Herod the tetrarch, being rebuked by him concerning Herodias, his brother Philiṕs wife, and for all the evils which Herod had done,

also added this, above all, that he shut John up in prison.

When all the people were baptized, it came to pass that Jesus also was baptized; and while He prayed, the heaven was opened.

And the Holy Spirit descended in bodily form like a dove upon Him, and a voice came from heaven which said, «You are My beloved Son; in You I am well pleased.»

Now Jesus Himself began His ministry at about thirty years of age, being (as was supposed) the son of Joseph, the son of Heli,

the son of Matthat, the son of Levi, the son of Melchi, the son of Janna, the son of Joseph,

the son of Mattathiah, the son of Amos, the son of Nahum, the son of Esli, the son of Naggai,

the son of Maath, the son of Mattathiah, the son of Semei, the son of Joseph, the son of Judah,

the son of Joannas, the son of Rhesa, the son of Zerubbabel, the son of Shealtiel, the son of Neri,

the son of Melchi, the son of Addi, the son of Cosam, the son of Elmodam, the son of Er,

the son of Jose, the son of Eliezer, the son of Jorim, the son of Matthat, the son of Levi,

the son of Simeon, the son of Judah, the son of Joseph, the son of Jonan, the son of Eliakim,

the son of Melea, the son of Menan, the son of Mattathah, the son of Nathan, the son of David,

the son of Jesse, the son of Obed, the son of Boaz, the son of Salmon, the son of Nahshon,

the son of Amminadab, the son of Ram, the son of Hezron, the son of Perez, the son of Judah,

the son of Jacob, the son of Isaac, the son of Abraham, the son of Terah, the son of Nahor,

the son of Serug, the son of Reu, the son of Peleg, the son of Eber, the son of Shelah,

the son of Cainan, the son of Arphaxad, the son of Shem, the son of Noah, the son of Lamech,

the son of Methuselah, the son of Enoch, the son of Jared, the son of Mahalalel, the son of Cainan,

the son of Enosh, the son of Seth, the son of Adam, the son of God.

Церковнославянский (рус)

[Зач. 9.] Въ пя́тое же на́десяте лѣ́то влады́чества Тиве́рiа ке́саря, облада́ющу Понті́йскому Пила́ту Иуде́ею, и четвертовла́ствующу Галиле́ею И́роду, Фили́ппу же бра́ту его́ четвертовла́ствующу Итуре́ею и Трахони́тскою страно́ю, и Лиса́нiю Авилині́ею четвертовла́ствующу,

при архiере́и А́ннѣ и Каiа́фѣ, бы́сть глаго́лъ Бо́жiй ко Иоа́нну Заха́рiину сы́ну въ пусты́ни.

И прiи́де во всю́ страну́ Иорда́нскую, проповѣ́дая креще́нiе покая́нiя во оставле́нiе грѣхо́въ:

я́коже е́сть пи́сано въ кни́зѣ слове́съ Иса́iи проро́ка, глаго́люща: гла́съ вопiю́щаго въ пусты́ни: угото́вайте пу́ть Госпо́день: пра́вы твори́те стези́ Его́:

вся́ка де́брь испо́лнится, и вся́ка гора́ и хо́лмъ смири́тся: и бу́дутъ стро́потная въ пра́вая, и о́стрiи въ пути́ гла́дки:

и у́зритъ вся́ка пло́ть спасе́нiе Бо́жiе.

Глаго́лаше же исходя́щымъ наро́домъ крести́тися от него́: порожде́нiя ехи́днова, кто́ сказа́ ва́мъ бѣжа́ти от гряду́щаго гнѣ́ва?

Сотвори́те у́бо плоды́ досто́ины покая́нiя: и не начина́йте глаго́лати въ себѣ́: отца́ и́мамы Авраа́ма: глаго́лю бо ва́мъ, я́ко мо́жетъ Бо́гъ от ка́менiя сего́ воздви́гнути ча́да Авраа́му.

Уже́ бо и сѣки́ра при ко́рени дре́ва лежи́тъ: вся́ко у́бо дре́во, не творя́щее плода́ добра́, посѣка́ется и во о́гнь вмета́ется.

И вопроша́ху его́ наро́ди, глаго́люще: что́ у́бо сотвори́мъ?

Отвѣща́въ же глаго́ла и́мъ: имѣ́яй двѣ́ ри́зѣ, да пода́стъ не иму́щему: и имѣ́яй бра́шна, та́кожде да твори́тъ.

Прiидо́ша же и мы́тари крести́тися от него́, и рѣ́ша къ нему́: учи́телю, что́ сотвори́мъ?

О́нъ же рече́ къ ни́мъ: ничто́же бо́лѣе от повелѣ́ннаго ва́мъ твори́те.

Вопроша́ху же его́ и во́ини, глаго́люще: и мы́ что́ сотвори́мъ? И рече́ къ ни́мъ: ни кого́же оби́дите, ни оклеветава́йте: и дово́лни бу́дите обро́ки ва́шими.

Ча́ющымъ же лю́демъ, и помышля́ющымъ всѣ́мъ въ сердца́хъ свои́хъ о Иоа́ннѣ, еда́ то́й е́сть Христо́съ,

отвѣщава́ше Иоа́ннъ всѣ́мъ, глаго́ля: а́зъ у́бо водо́ю креща́ю вы́: гряде́тъ же Крѣ́плiй мене́, Ему́же нѣ́смь досто́инъ отрѣши́ти реме́нь сапогу́ Его́: То́й вы́ крести́тъ Ду́хомъ Святы́мъ и огне́мъ:

Ему́же лопа́та въ руку́ Его́, и отреби́тъ гумно́ Свое́, и собере́тъ пшени́цу въ жи́тницу Свою́, пле́вы же сожже́тъ огне́мъ негаса́ющимъ.

Мно́га же у́бо и и́на, утѣша́я благовѣствова́ше лю́демъ.

[Зач. 10.] И́родъ же четвертовла́стникъ, облича́емъ от него́ о Иродiа́дѣ женѣ́ бра́та своего́, и о всѣ́хъ, я́же сотвори́ зла́я И́родъ,

приложи́ и сiе́ надъ всѣ́ми, и затвори́ Иоа́нна въ темни́цѣ.

Бы́сть же егда́ крести́шася вси́ лю́дiе, и Иису́су кре́щшуся и моля́щуся, отве́рзеся не́бо,

и сни́де Ду́хъ Святы́й тѣле́снымъ о́бразомъ, я́ко го́лубь, На́нь: и гла́съ съ небесе́ бы́сть, глаго́ля: Ты́ еси́ Сы́нъ Мо́й Возлю́бленный, о Тебѣ́ благоволи́хъ.

[Зач. 11.] И то́й бѣ́ Иису́съ я́ко лѣ́тъ три́десять начина́я, сы́й, я́ко мни́мь, Сы́нъ Ио́сифовъ, Илі́евъ,

Матѳа́товъ, Леві́инъ, Мелхі́инъ, Ианна́евъ, Ио́сифовъ,

Маттаѳі́евъ, Амо́совъ, Нау́мовъ, Если́мовъ, Нагге́овъ,

Маа́ѳовъ, Маттаѳі́евъ, Семеі́евъ, Ио́сифовъ, Иу́динъ,

Иоа́ннановъ, Риса́евъ, Зорова́велевъ, Салаѳiи́левъ, Нирі́евъ,

Мелхі́евъ, Адді́евъ, Коса́мовъ, Елмода́мовъ, И́ровъ,

Иосі́евъ, Елiезе́ровъ, Иори́мовъ, Матѳа́товъ, Леві́инъ,

Симео́новъ, Иу́динъ, Ио́сифовъ, Иона́новъ, Елiаки́мовъ,

Мелеа́евъ, Маина́новъ, Маттаѳа́евъ, Наѳа́новъ, Дави́довъ,

Иессе́овъ, Ови́довъ, Воо́зовъ, Салмо́новъ, Наассо́новъ,

Аминада́вовъ, Ара́мовъ, Есро́мовъ, Фаре́совъ, Иу́динъ,

Иа́ковль, Исаа́ковъ, Авраа́мовъ, Ѳа́ринъ, Нахо́ровъ,

Серу́ховъ, Рага́вовъ, Фале́ковъ, Еве́ровъ, Сала́новъ,

Каина́новъ, Арфакса́довъ, Си́мовъ, Но́евъ, Ла́меховъ,

Маѳуса́левъ, Ено́ховъ, Иа́редовъ, Малелеи́ловъ, Каина́новъ,

Ено́совъ, Си́ѳовъ, Ада́мовъ, Бо́жiй.

Латинский (Nova Vulgata)

Anno autem quinto decimo im perii Tiberii Caesaris, procu rante Pontio Pilato Iudaeam, tetrarcha autem Galilaeae Herode, Philippo autem fratre eius tetrarcha Ituraeae et Trachonitidis regionis, et Lysania Abilinae tetrarcha,

sub principe sacerdotum Anna et Caipha, factum est verbum Dei super Ioannem Zachariae filium in deserto.

Et venit in omnem regionem circa Iordanem praedicans baptismum paenitentiae in remissionem peccatorum,

sicut scriptum est in libro sermonum Isaiae prophetae: «Vox clamantis in deserto: "Parate viam Domini, rectas facite semitas eius.

Omnis vallis implebitur, et omnis mons et collis humiliabitur; et erunt prava in directa, et aspera in vias planas:

et videbit omnis caro salutare Dei"».

Dicebat ergo ad turbas, quae exibant, ut baptizarentur ab ipso: «Genimina viperarum, quis ostendit vobis fugere a ventura ira?

Facite ergo fructus dignos paenitentiae et ne coeperitis dicere in vobis ipsis: "Patrem habemus Abraham"; dico enim vobis quia potest Deus de lapidibus istis suscitare Abrahae filios.

Iam enim et securis ad radicem arborum posita est; omnis ergo arbor non faciens fructum bonum exciditur et in ignem mittitur».

Et interrogabant eum turbae dicentes: «Quid ergo faciemus?».

Respondens autem dicebat illis: «Qui habet duas tunicas, det non habenti; et, qui habet escas, similiter faciat».

Venerunt autem et publicani, ut baptizarentur, et dixerunt ad illum: «Magister, quid faciemus?».

At ille dixit ad eos: «Nihil amplius quam constitutum est vobis, faciatis».

Interrogabant autem eum et milites dicentes: «Quid faciemus et nos?». Et ait illis: «Neminem concutiatis neque calumniam faciatis et contenti estote stipendiis vestris».

Existimante autem populo et cogitantibus omnibus in cordibus suis de Ioanne, ne forte ipse esset Christus,

respondit Ioannes dicens omnibus: «Ego quidem aqua baptizo vos. Venit autem fortior me, cuius non sum dignus solvere corrigiam calceamentorum eius: ipse vos baptizabit in Spiritu Sancto et igni;

cuius ventilabrum in manu eius ad purgandam aream suam et ad congregandum triticum in horreum suum, paleas autem comburet igni inexstinguibili».

Multa quidem et alia exhortans evangelizabat populum.

Herodes autem tetrarcha, cum corriperetur ab illo de Herodiade uxore fratris sui et de omnibus malis, quae fecit Herodes,

adiecit et hoc supra omnia et inclusit Ioannem in carcere.

Factum est autem, cum baptizaretur omnis populus, et Iesu baptizato et orante, apertum est caelum,

et descendit Spiritus Sanctus corporali specie sicut columba super ipsum; et vox de caelo facta est: «Tu es Filius meus dilectus; in te complacui mihi».

Et ipse Iesus erat incipiens quasi annorum triginta, ut putabatur, filius Ioseph, qui fuit Heli,

qui fuit Matthat, qui fuit Levi, qui fuit Melchi, qui fuit Iannae, qui fuit Ioseph,

qui fuit Matthathiae, qui fuit Amos, qui fuit Nahum, qui fuit Esli, qui fuit Naggae,

qui fuit Maath, qui fuit Matthathiae, qui fuit Semei, qui fuit Iosech, qui fuit Ioda,

qui fuit Ioanna, qui fuit Resa, qui fuit Zorobabel, qui fuit Salathiel, qui fuit Neri,

qui fuit Melchi, qui fuit Addi, qui fuit Cosam, qui fuit Elmadam, qui fuit Her,

qui fuit Iesu, qui fuit Eliezer, qui fuit Iorim, qui fuit Matthat, qui fuit Levi,

qui fuit Simeon, qui fuit Iudae, qui fuit Ioseph, qui fuit Iona, qui fuit Eliachim,

qui fuit Melea, qui fuit Menna, qui fuit Matthatha, qui fuit Nathan, qui fuit David,

qui fuit Iesse, qui fuit Obed, qui fuit Booz, qui fuit Salmon, qui fuit Naasson,

qui fuit Aminadab, qui fuit Admin, qui fuit Arni, qui fuit Esrom, qui fuit Phares, qui fuit Iudae,

qui fuit Iacob, qui fuit Isaac, qui fuit Abrahae, qui fuit Thare, qui fuit Nachor,

qui fuit Seruch, qui fuit Ragau, qui fuit Phaleg, qui fuit Heber, qui fuit Sala,

qui fuit Cainan, qui fuit Arphaxad, qui fuit Sem, qui fuit Noe, qui fuit Lamech,

qui fuit Mathusala, qui fuit Henoch, qui fuit Iared, qui fuit Malaleel, qui fuit Cainan,

qui fuit Enos, qui fuit Seth, qui fuit Adam, qui fuit Dei.

Таджикский

Языки

Дар соли понздаҳуми ҳукмронии қайсар Табариюс, вақте ки Понтиюс Пилотус дар Яҳудо фармонравоӣ мекард, ва Ҳиродус тетрархи Ҷалил, ва бародараш Филиппус тетрархи Итурия ва вилояти Тархонитус, ва Лисониюс тетрархи Абилин буд,

Дар айёми саркоҳин Ҳонон ва Қиёфо, каломи Худо ба Яҳьё ибни Зкарьё расид.

Ва ў тамоми кишвари атрофи Ўрдунро тай карда, таъмиди тавбаро барои омурзиши гиноҳҳо мавъиза менамуд,

Чунон ки дар китоби нутқҳои Ишаъёи набӣ навишта шудааст: “Овози нидокунандае дар биёбон: роҳи Худовандро тайёр кунед, тариқи Ўро рост кунед;

Ҳар водӣ баланд, ва ҳар кўҳ ва теппа паст, ва ҳар каҷӣ роҳи рост, ва ҳар роҳи ноҳамвор ҳамвор хоҳад шуд;

„Ва ҳар башар наҷоти Худоро хоҳад дид“

Ва ба мардуме ки берун меомаданд, то ки аз ў таъмид ёбанд, мегуф: “Эй афъизадагон! Кӣ ба шумо талқин кард, ки аз ғазаби оянда бигрезед?“

Акнун самаре оваред, ки сазовори тавба бошад, ва дар дили худ нагўед, ки́падари мо Иброҳим аст!́,зеро ба шумо мегўям, ки Худо қодир аст аз ин сангҳо барои Иброҳим фарзандон ба вуҷуд оварад;

Ва алҳол теша бар решаи дарахтон гузошта шудааст: ҳар дарахте ки меваи нағз надиҳад, бурида ва дар оташ андохта хоҳад шуд“.

Мардум аз ў мепурсиданд: “Пас чӣ кунем?“

Дар ҷавоби онҳо мегуфт: “Касе ки ду курта дорад, ба касе ки надорад, бидиҳад; ва касе ки хўрок дорад, низ чунин амал кунад“.

Боҷгирон низ барои таъмид омада, ба ў гуфтанд: “Эй устод, чӣ кунем?“.

Ба онҳо гуфт: “Бештар аз он чи барои шумо муқарар шудааст талаб накунед“.

Сарбозон низ аз ў пурсида, гуфтанд: “Пас мо чӣ кунем?“ Ба онҳо гуфт: “Касеро озор надиҳед, дар ҳаққи касе тўҳмат накунед, ва ба маоши худ қаноат намоед“.

Ва ҳангоме ки мардум интизор меистоданд, ва ҳама дар дили худ дар бораи Яҳьё андеша мекарданд, ки оё вай Масеҳ аст ё не,

Яҳьё дар ҷавоби ҳамаи онҳо мегуфт: “Ман бо об таъмид медиҳам, лекин Тавонотар аз ман меояд, ва ман сазовори он нестам, ки даволи пойафзоли Ўро воз кунам; Ў шуморо бо Рўҳулқудс ва оташ таъмид хоҳад дод;

„Ў ғалбери Худро дар даст дорад, ва Ў хирмангоҳи Худро тоза карда, гандумро дар анбори Худ гирд хоҳад овард, лекин коҳро дар оташи хомўшнашаванда хоҳад сўзонд“.

Боз бисьёр чизҳои дигарро ба мардум башорат дода онҳоро насиҳат мекард.

Ва тетрарх Ҳиродус барои Ҳиродия, зани бародараш ва барои ҳамаи бадиҳое ки карда буд, ба мазамати ў дучор шуда,

Инро низ бар ҳамаи онҳо илова намуд, ки Яҳьёро ба зиндон андохт.

Ҳангоме ки тамоми мардум таъмид меёфтанд, ва Исо низ таъмид ёфта, дуо мегуфт, осмон кушода шуд,

Ва Рўҳулқудс дар шакли ҷисмони, чун кабўтаре, бар Ў нозил шуд, ва овозе омад, ки мегуфт:: “Ту Писари Маҳбуби Ман ҳастӣ; ҳусни таваҷўҳи Ман бар Туст!“

Ва Исо, вақте ба хизмати Худо шурўъ намуд, тақрибан сисола буд, ва, чунон ки гумон мекарданд, писари Юсуф ибни Элӣ,

Ибни Маттот, ибни Левӣ, ибни Малкӣ, ибниЯннай, ибни Юсуф,

Ибни Матитьё, ибни Омўс, ибни Наҳум, ибни Ҳеслӣ,ибни Наҷҷой,

Ибни Маҳат, ибни Матитьё, ибни Шимъӣ, ибни Юсуф, ибни Йўдо,

Ибни Йўҳонон, ибни Ресо, ибни Зарубобил, ибни Шаалтиил, ибни Нерӣ,

Ибни Малкӣ, ибни Аддӣ, ибни Қўсом, ибни Элмадом, ибни Эр,

Ибни Йўсе ибни Элеэзер, ибни Йўрим, ибни Маттот, ибни Левӣ,

Ибни Шимъўн, ибни Яҳудо, ибниЮсуф, ибни Йўном, ибни Эльёқим,

Ибни Мальё, Ибни Мино, ибни Матато, ибни Нотон, ибни Довуд,

Ибни Йисой, ибни Ўбид, ибни Бўаз, ибни Салмўн, ибни Наҳшўн,

Ибни Аминобод, ибни Ром, ибни Ҳесрўн, ибни Форас, ибни Яҳудо,

Ибни Яъқуб, ибни Исҳоқ, ибни Иброҳим, ибни Тораҳ, ибни Ноҳўр,

Ибни Саруҷ, ибни Рау, ибни Фолаҷ, ибни Эбар, ибни Шолаҳ,

Ибни Қенон, ибни Арфакшад, ибни Сом, ибни Нўҳ, ибни Ломак,

Ибни Матушолаҳ, ибни Ҳанўх, ибни Ёрад, ибни Маҳалальил, ибни Қенон,

Ибни Анўш, ибни Шет, ибни Одам, ибни Худо буд.