Скрыть
4:2
4:3
4:5
4:6
4:7
4:9
4:13
4:15
4:17
4:18
4:20
4:21
4:22
4:23
4:26
4:28
4:29
4:30
4:34
4:35
4:36
4:37
4:39
4:42
4:44
Церковнославянский (рус)
[Зач. 12.] Иису́съ же испо́лнь Ду́ха Свя́та воз­врати́ся от­ Иорда́на: и ведя́шеся Ду́хомъ въ пусты́ню,
дні́й четы́ридесять искуша́емь от­ дiа́вола: и не я́стъ ничесо́же во дни́ ты́я: и сконча́в­шымся и́мъ, послѣди́ взалка́.
И рече́ Ему́ дiа́волъ: а́ще Сы́нъ еси́ Бо́жiй, рцы́ ка́меневи сему́, да бу́детъ хлѣ́бъ.
И от­вѣща́ Иису́съ къ нему́, глаго́ля: пи́сано е́сть, я́ко не о хлѣ́бѣ еди́номъ жи́въ бу́детъ человѣ́къ, но о вся́комъ глаго́лѣ Бо́жiи.
И воз­ве́дъ Его́ дiа́волъ на гору́ высоку́, показа́ Ему́ вся́ ца́р­ст­вiя вселе́н­ныя въ ча́сѣ {чертѣ́} вре́мен­нѣ.
И рече́ Ему́ дiа́волъ: Тебѣ́ да́мъ вла́сть сiю́ всю́ и сла́ву и́хъ: я́ко мнѣ́ предана́ е́сть, и, ему́же а́ще хощу́, да́мъ ю́:
Ты́ у́бо а́ще поклони́шися пре́до мно́ю, бу́дутъ Тебѣ́ вся́.
И от­вѣща́въ рече́ ему́ Иису́съ: иди́ за Мно́ю, сатано́ пи́сано е́сть: поклони́шися Го́споду Бо́гу тво­ему́, и Тому́ еди́ному послу́жиши.
И веде́ Его́ во Иерусали́мъ, и поста́ви Его́ на крилѣ́ церко́внѣмъ, и рече́ Ему́: а́ще Сы́нъ еси́ Бо́жiй, ве́рзися от­сю́ду до́лу:
пи́сано бо е́сть, я́ко А́нгеломъ Сво­и́мъ заповѣ́сть о Тебѣ́ сохрани́ти Тя́:
и на рука́хъ во́змутъ Тя́, да не когда́ преткне́ши о ка́мень но́гу Твою́.
И от­вѣща́въ рече́ ему́ Иису́съ, я́ко рече́но е́сть: не иску́сиши Го́спода Бо́га тво­его́.
И сконча́въ все́ искуше́нiе дiа́волъ, отъи́де от­ Него́ до вре́мене.
И воз­врати́ся Иису́съ въ си́лѣ духо́внѣй въ Галиле́ю: и вѣ́сть изы́де по все́й странѣ́ о Не́мъ.
И то́й уча́­ше на со́нмищихъ и́хъ, сла́вимъ всѣ́ми.
[Зач. 13.] И прiи́де въ Назаре́тъ, идѣ́же бѣ́ воспита́нъ: и вни́де, по обы́чаю Сво­ему́, въ де́нь суббо́тный въ со́нмище, и воста́ чести́.
И да́ша Ему́ кни́гу Иса́iи проро́ка: и разгну́въ кни́гу, обрѣ́те мѣ́сто, идѣ́же бѣ́ напи́сано:
Ду́хъ Госпо́день на Мнѣ́: Его́же ра́ди пома́за Мя́ благовѣсти́ти ни́щымъ, посла́ Мя исцѣли́ти сокруше́н­ныя се́рдцемъ, проповѣ́дати плѣне́н­нымъ от­пуще́нiе и слѣпы́мъ прозрѣ́нiе, от­пусти́ти сокруше́н­ныя во от­ра́ду,
проповѣ́дати лѣ́то Госпо́дне прiя́тно.
И согну́въ кни́гу, от­да́въ слузѣ́, сѣ́де: и всѣ́мъ въ со́нмищи о́чи бѣ́ху зря́ще На́нь.
И нача́тъ глаго́лати къ ни́мъ, я́ко дне́сь сбы́ст­ся писа́нiе сiе́ во у́шiю ва́шею.
И вси́ свидѣ́тел­ст­воваху Ему́, [Зач. 14.] и дивля́хуся о словесѣ́хъ благода́ти, исходя́щихъ изъ у́стъ Его́, и глаго́лаху: не Се́й ли е́сть Сы́нъ Ио́сифовъ?
И рече́ къ ни́мъ: вся́ко рече́те Ми́ при́тчу сiю́: врачу́, исцѣли́ся Са́мъ: ели́ка слы́шахомъ бы́в­шая въ Капернау́мѣ, сотвори́ и здѣ́ во оте́че­ст­вiи Сво­е́мъ.
Рече́ же: ами́нь глаго́лю ва́мъ, я́ко ни кото́рый проро́къ прiя́тенъ е́сть во оте́че­ст­вiи сво­е́мъ:
по­и́стин­нѣ же глаго́лю ва́мъ: мно́ги вдови́цы бѣ́ша во дни́ Илiины́ во Изра́или, егда́ заключи́ся не́бо три́ лѣ́та и ме́сяцъ ше́сть, я́ко бы́сть гла́дъ вели́къ по все́й земли́:
и ни ко еди́ной и́хъ по́сланъ бы́сть Илiа́, то́кмо въ Саре́пту Сидо́нскую къ женѣ́ вдови́цѣ.
И мно́зи прокаже́ни бѣ́ху при­­ Елиссе́и проро́цѣ во Изра́или: и ни еди́нъ же от­ ни́хъ очи́стися, то́кмо Неема́нъ Сирiани́нъ.
И испо́лнишася вси́ я́рости въ со́нмищи, слы́шав­шiи сiя́:
и воста́в­ше изгна́ша Его́ во́нъ изъ гра́да, и ведо́ша Его́ до верху́ горы́, на не́йже гра́дъ и́хъ со́зданъ бя́ше, да бы́ша Его́ низри́нули:
О́нъ же проше́дъ посредѣ́ и́хъ, идя́ше.
[Зач. 15.] И сни́де въ Капернау́мъ гра́дъ Галиле́йскiй: и бѣ́ учя́ и́хъ въ суббо́ты.
И ужаса́хуся о уче́нiи Его́: я́ко со вла́стiю бѣ́ сло́во Его́.
И въ со́нмищи бѣ́ человѣ́къ имы́й ду́ха бѣ́са нечи́ста, и возопи́ гла́сомъ ве́лiимъ,
глаго́ля: оста́ви, что́ на́мъ и Тебѣ́, Иису́се Назаря́нине, при­­ше́лъ еси́ погуби́ти на́съ: вѣ́мъ Тя́, кто́ еси́, Святы́й Бо́жiй.
И запрети́ ему́ Иису́съ, глаго́ля: премолчи́ и изы́ди изъ него́. И пове́ргъ его́ бѣ́съ посредѣ́, изы́де изъ него́, ника́коже вреди́въ его́.
И бы́сть у́жасъ на всѣ́хъ, и стяза́хуся, дру́гъ ко дру́гу глаго́люще: что́ сло́во сiе́, я́ко вла́стiю и си́лою вели́тъ нечи́стымъ духово́мъ, и исхо́дятъ?
[Зач. 16.] И исхожда́­ше гла́съ о Не́мъ во вся́ко мѣ́сто страны́.
Воста́въ же изъ со́нмища, вни́де въ до́мъ Си́моновъ: те́ща же Си́монова бѣ́ одержи́ма огне́мъ ве́лiимъ: и моли́ша Его́ о не́й.
И ста́въ надъ не́ю, запрети́ огню́, и оста́ви ю́: а́бiе же воста́в­ши служа́­ше и́мъ.
Заходя́щу же со́лнцу, вси́, ели́цы имѣ́яху боля́щыя неду́ги разли́чными, при­­вожда́ху и́хъ къ Нему́: О́нъ же на еди́наго ко­его́ждо и́хъ ру́цѣ воз­ло́жь, исцѣля́ше и́хъ.
Исхожда́ху же и бѣ́си от­ мно́гихъ, вопiю́ще и глаго́люще, я́ко Ты́ еси́ Христо́съ Сы́нъ Бо́жiй. И запреща́я не дая́ше и́мъ глаго́лати, я́ко вѣ́дяху Христа́ Самаго́ су́ща.
Бы́в­шу же дни́, изше́дъ иде́ въ пу́сто мѣ́сто: и наро́ди иска́ху Его́, и прiидо́ша къ Нему́, и удержава́ху Его́, да бы́ не от­ше́лъ от­ ни́хъ.
О́нъ же рече́ къ ни́мъ, я́ко и други́мъ градово́мъ благовѣсти́ти Ми́ подоба́етъ Ца́р­ст­вiе Бо́жiе: я́ко на се́ по́сланъ е́смь.
И бѣ́ проповѣ́дая на со́нмищихъ Галиле́йскихъ.
Синодальный
1 Искушение Иисуса Христа в пустыне. 14 Проповедь в Галилее. 16 Проповедь в Назаретской синагоге. 31 Изгнание бесов в Капернауме; исцеление тещи Петра; благовестие в Галилее.
[Зач. 12.] Иисус, исполненный Духа Святого, возвратился от Иордана и поведен был Духом в пустыню.
Там сорок дней Он был искушаем от диавола и ничего не ел в эти дни, а по прошествии их напоследок взалкал.
И сказал Ему диавол: если Ты Сын Божий, то вели этому камню сделаться хлебом.
Иисус сказал ему в ответ: написано, что не хлебом одним будет жить человек, но всяким словом Божиим.
И, возведя Его на высокую гору, диавол показал Ему все царства вселенной во мгновение времени,
и сказал Ему диавол: Тебе дам власть над всеми сими царствами и славу их, ибо она предана мне, и я, кому хочу, даю ее;
итак, если Ты поклонишься мне, то всё будет Твое.
Иисус сказал ему в ответ: отойди от Меня, сатана; написано: Господу Богу твоему поклоняйся, и Ему одному служи.
И повел Его в Иерусалим, и поставил Его на крыле храма, и сказал Ему: если Ты Сын Божий, бросься отсюда вниз,
ибо написано: Ангелам Своим заповедает о Тебе сохранить Тебя;
и на руках понесут Тебя, да не преткнешься о камень ногою Твоею.
Иисус сказал ему в ответ: сказано: не искушай Господа Бога твоего.
И, окончив всё искушение, диавол отошел от Него до времени.
И возвратился Иисус в силе духа в Галилею; и разнеслась молва о Нем по всей окрестной стране.
Он учил в синагогах их, и от всех был прославляем.
[Зач. 13.] И пришел в Назарет, где был воспитан, и вошел, по обыкновению Своему, в день субботний в синагогу, и встал читать.
Ему подали книгу пророка Исаии; и Он, раскрыв книгу, нашел место, где было написано:
Дух Господень на Мне; ибо Он помазал Меня благовествовать нищим, и послал Меня исцелять сокрушенных сердцем, проповедовать пленным освобождение, слепым прозрение, отпустить измученных на свободу,
проповедовать лето Господне благоприятное.
И, закрыв книгу и отдав служителю, сел; и глаза всех в синагоге были устремлены на Него.
И Он начал говорить им: ныне исполнилось Писание сие, слышанное вами.
И все засвидетельствовали Ему это, [Зач. 14.] и дивились словам благодати, исходившим из уст Его, и говорили: не Иосифов ли это сын?
Он сказал им: конечно, вы скажете Мне присловие: врач! исцели Самого Себя; сделай и здесь, в Твоем отечестве, то́, что́, мы слышали, было в Капернауме.
И сказал: истинно говорю вам: никакой пророк не принимается в своем отечестве.
Поистине говорю вам: много вдов было в Израиле во дни Илии, когда заключено было небо три года и шесть месяцев, так что сделался большой голод по всей земле,
и ни к одной из них не был послан Илия, а только ко вдове в Сарепту Сидонскую;
много также было прокаженных в Израиле при пророке Елисее, и ни один из них не очистился, кроме Неемана Сириянина.
Услышав это, все в синагоге исполнились ярости
и, встав, выгнали Его вон из города и повели на вершину горы, на которой город их был построен, чтобы свергнуть Его;
но Он, пройдя посреди них, удалился.
[Зач. 15.] И пришел в Капернаум, город Галилейский, и учил их в дни субботние.
И дивились учению Его, ибо слово Его было со властью.
Был в синагоге человек, имевший нечистого духа бесовского, и он закричал громким голосом:
оставь; что́ Тебе до нас, Иисус Назарянин? Ты пришел погубить нас; знаю Тебя, кто Ты, Святой Божий.
Иисус запретил ему, сказав: замолчи и выйди из него. И бес, повергнув его посреди синагоги, вышел из него, нимало не повредив ему.
И напал на всех ужас, и рассуждали между собою: что это значит, что Он со властью и силою повелевает нечистым духам, и они выходят?
[Зач. 16.] И разнесся слух о Нем по всем окрестным местам.
Выйдя из синагоги, Он вошел в дом Симона; тёща же Симонова была одержима сильною горячкою; и просили Его о ней.
Подойдя к ней, Он запретил горячке; и оставила ее. Она тотчас встала и служила им.
При захождении же солнца все, имевшие больных различными болезнями, приводили их к Нему; и Он, возлагая на каждого из них руки, исцелял их.
Выходили также и бесы из многих с криком и говорили: Ты Христос, Сын Божий. А Он запрещал им сказывать, что они знают, что Он Христос.
Когда же настал день, Он, выйдя из дома, пошел в пустынное место, и народ искал Его и, придя к Нему, удерживал Его, чтобы не уходил от них.
Но Он сказал им: и другим городам благовествовать Я должен Царствие Божие, ибо на то Я послан.
И проповедовал в синагогах Галилейских.
Греческий [Greek (Koine)]
Ἰησοῦς δὲ πλή­ρης πνεύ­μα­τος ἁγίου ὑπέστρεψεν ἀπο­̀ τοῦ Ἰορδάνου καὶ ἤγετο ἐν τῷ πνεύ­ματι ἐν τῇ ἐρήμῳ
ἡμέρας τεσ­σεράκον­τα πειραζό­με­νος ὑπὸ τοῦ δια­βόλου καὶ οὐκ ἔφαγεν οὐδὲν ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ συν­τελεσθεισῶν αὐτῶν ἐπείνασεν
εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ δια­́βολος εἰ υἱὸς εἶ τοῦ θεοῦ εἰπὲ τῷ λίθῳ τούτῳ ἵνα γένηται ἄρτος
καὶ ἀπεκρίθη προ­̀ς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς γέγραπται ὅτι οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζή­σε­ται ὁ ἄνθρωπος
καὶ ἀναγαγὼν αὐτὸν ἔδειξεν αὐτῷ πάσας τὰς βασιλείας τῆς οἰκουμένης ἐν στιγμῇ χρόνου
καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ δια­́βολος σοὶ δώσω τὴν ἐξουσίαν ταύτην ἅπασαν καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν ὅτι ἐμοὶ παρα­δέδοται καὶ ᾧ ἐὰν θέλω δίδωμι αὐτήν
σὺ οὖν ἐὰν προ­σκυνήσῃς ἐνώπιον ἐμοῦ ἔσται σοῦ πᾶσα
καὶ ἀπο­κριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ γέγραπται κύριον τὸν θεόν σου προ­σκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύ­σεις
ἤγαγεν δὲ αὐτὸν εἰς Ἰερουσαλὴμ καὶ ἔστησεν ἐπι­̀ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ εἰ υἱὸς εἶ τοῦ θεοῦ βάλε σεαυτὸν ἐν­τεῦθεν κάτω
γέγραπται γὰρ ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐν­τελεῖται περὶ σοῦ τοῦ δια­φυλάξαι σε
καὶ ὅτι ἐπι­̀ χειρῶν ἀροῦσίν σε μήποτε προ­σκόψῃς προ­̀ς λίθον τὸν πόδα σου
καὶ ἀπο­κριθεὶς εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὅτι εἴρηται οὐκ ἐκπειράσεις κύριον τὸν θεόν σου
καὶ συν­τελέσας πάν­τα πειρασμὸν ὁ δια­́βολος ἀπέστη ἀπ᾿ αὐτοῦ ἄχρι καιροῦ
καὶ ὑπέστρεψεν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῇ δυνάμει τοῦ πνεύ­μα­τος εἰς τὴν Γαλιλαίαν καὶ φήμη ἐξῆλθεν καθ᾿ ὅλης τῆς περιχώρου περὶ αὐτοῦ
καὶ αὐτὸς ἐδίδασκεν ἐν ταῖς συν­αγωγαῖς αὐτῶν δοξαζό­με­νος ὑπὸ πάν­των
καὶ ἦλθεν εἰς Ναζαρά οὗ ἦν τεθραμμένος καὶ εἰσῆλθεν κατα­̀ τὸ εἰωθὸς αὐτῷ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῶν σαββάτων εἰς τὴν συν­αγωγήν καὶ ἀνέστη ἀναγνῶναι
καὶ ἐπεδόθη αὐτῷ βιβλίον τοῦ προ­φήτου Ἠσαΐου καὶ ἀναπτύξας τὸ βιβλίον εὗρεν τὸν τόπον οὗ ἦν γεγραμμένον
πνεῦμα κυρίου ἐπ᾿ ἐμέ οὗ εἵνεκεν ἔχρισέν με εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέν με κηρύξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν ἀπο­στεῖλαι τεθραυσ­μέ­νους ἐν ἀφέσει
κηρύξαι ἐνιαυτὸν κυρίου δεκτόν
καὶ πτύξας τὸ βιβλίον ἀπο­δοὺς τῷ ὑπηρέτῃ ἐκάθισεν καὶ πάν­των οἱ ὀφθαλμοὶ ἐν τῇ συν­αγωγῇ ἦσαν ἀτενίζον­τες αὐτῷ
ἤρξατο δὲ λέγειν προ­̀ς αὐτοὺς ὅτι σήμερον πεπλή­ρωται ἡ γραφὴ αὕτη ἐν τοῖς ὠσὶν ὑμῶν
καὶ πάν­τες ἐμαρτύρουν αὐτῷ καὶ ἐθαύμαζον ἐπι­̀ τοῖς λόγοις τῆς χάριτος τοῖς ἐκπορευο­μέ­νοις ἐκ τοῦ στόμα­τος αὐτοῦ καὶ ἔλεγον οὐχὶ υἱός ἐστιν Ἰωσὴφ οὗτος
καὶ εἶπεν προ­̀ς αὐτούς πάν­τως ἐρεῖτέ μοι τὴν παρα­βολὴν ταύτην ἰατρέ θεράπευσον σεαυτόν ὅσα ἠκούσαμεν γενόμενα εἰς τὴν Καφαρναοὺμ ποίησον καὶ ὧδε ἐν τῇ πατρίδι σου
εἶπεν δέ ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς προ­φήτης δεκτός ἐστιν ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ
ἐπ᾿ ἀληθείας δὲ λέγω ὑμῖν πολλαὶ χῆραι ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις Ἠλίου ἐν τῷ Ἰσραήλ ὅτε ἐκλείσθη ὁ οὐρανὸς ἐπι­̀ ἔτη τρία καὶ μῆνας ἕξ ὡς ἐγένετο λιμὸς μέγας ἐπι­̀ πᾶσαν τὴν γῆν
καὶ προ­̀ς οὐδεμίαν αὐτῶν ἐπέμφθη Ἠλίας εἰ μὴ εἰς Σάρεπτα τῆς Σιδωνίας προ­̀ς γυναῖκα χήραν
καὶ πολλοὶ λεπρο­ὶ ἦσαν ἐν τῷ Ἰσραὴλ ἐπι­̀ Ἐλισαίου τοῦ προ­φήτου καὶ οὐδεὶς αὐτῶν ἐκαθαρίσθη εἰ μὴ Ναιμὰν ὁ Σύρος
καὶ ἐπλή­σθησαν πάν­τες θυμοῦ ἐν τῇ συν­αγωγῇ ἀκούον­τες ταῦτα
καὶ ἀναστάν­τες ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως καὶ ἤγαγον αὐτὸν ἕως ὀφρύος τοῦ ὄρους ἐφ᾿ οὗ ἡ πόλις ᾠκοδόμητο αὐτῶν ὥστε κατα­κρημνίσαι αὐτόν
αὐτὸς δὲ διελθὼν δια­̀ μέσου αὐτῶν ἐπορεύ­ετο
καὶ κατῆλθεν εἰς Καφαρναοὺμ πόλιν τῆς Γαλιλαίας καὶ ἦν διδάσκων αὐτοὺς ἐν τοῖς σάββασιν
καὶ ἐξεπλή­σ­σον­το ἐπι­̀ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ ὅτι ἐν ἐξουσίᾳ ἦν ὁ λόγος αὐτοῦ
καὶ ἐν τῇ συν­αγωγῇ ἦν ἄνθρωπος ἔχων πνεῦμα δαιμονίου ἀκαθάρτου καὶ ἀνέκραξεν φωνῇ μεγά­λῃ
ἔα τί ἡμῖν καὶ σοί Ἰησοῦ Ναζαρηνέ ἦλθες ἀπο­λέσαι ἡμᾶς οἶδά σε τίς εἶ ὁ ἅγιος τοῦ θεοῦ
καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς λέγων φιμώθητι καὶ ἔξελθε ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ ῥίψαν αὐτὸν τὸ δαιμόνιον εἰς τὸ μέσον ἐξῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ μηδὲν βλάψαν αὐτόν
καὶ ἐγένετο θάμβος ἐπι­̀ πάν­τας καὶ συν­ελάλουν προ­̀ς ἀλλήλους λέγον­τες τίς ὁ λόγος οὗτος ὅτι ἐν ἐξουσίᾳ καὶ δυνάμει ἐπι­τάσ­σει τοῖς ἀκαθάρτοις πνεύ­μασιν καὶ ἐξέρχον­ται
καὶ ἐξεπορεύ­ετο ἦχος περὶ αὐτοῦ εἰς πάν­τα τόπον τῆς περιχώρου
ἀναστὰς δὲ ἀπο­̀ τῆς συν­αγωγῆς εἰσῆλθεν εἰς τὴν οἰκίαν Σίμωνος πενθερὰ δὲ τοῦ Σίμωνος ἦν συν­εχομένη πυρετῷ μεγά­λῳ καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν περὶ αὐτῆς
καὶ ἐπι­στὰς ἐπάνω αὐτῆς ἐπετίμησεν τῷ πυρετῷ καὶ ἀφῆκεν αὐτήν παρα­χρῆμα δὲ ἀναστᾶσα διηκόνει αὐτοῖς
δύνον­τος δὲ τοῦ ἡλίου ἅπαν­τες ὅσοι εἶχον ἀσθενοῦν­τας νόσοις ποικίλαις ἤγαγον αὐτοὺς προ­̀ς αὐτόν ὁ δὲ ἑνὶ ἑκάστῳ αὐτῶν τὰς χεῖρας ἐπι­τιθεὶς ἐθεράπευεν αὐτούς
ἐξήρχετο δὲ καὶ δαιμόνια ἀπο­̀ πολλῶν κραυγάζον­τα καὶ λέγον­τα ὅτι σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ καὶ ἐπι­τιμῶν οὐκ εἴα αὐτὰ λαλεῖν ὅτι ᾔδεισαν τὸν Χριστὸν αὐτὸν εἶναι
γενομένης δὲ ἡμέρας ἐξελθὼν ἐπορεύ­θη εἰς ἔρημον τόπον καὶ οἱ ὄχλοι ἐπεζήτουν αὐτόν καὶ ἦλθον ἕως αὐτοῦ καὶ κατεῖχον αὐτὸν τοῦ μὴ πορεύ­εσθαι ἀπ᾿ αὐτῶν
ὁ δὲ εἶπεν προ­̀ς αὐτοὺς ὅτι καὶ ταῖς ἑτέραις πόλεσιν εὐαγγελίσασθαί με δεῖ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ ὅτι ἐπι­̀ τοῦτο ἀπεστάλην
καὶ ἦν κηρύσ­σων εἰς τὰς συν­αγωγὰς τῆς Ἰουδαίας
اما يسوع فرجع من الاردن ممتلئا من الروح القدس وكان يقتاد بالروح في البرية
اربعين يوما يجرّب من ابليس .ولم ياكل شيئا في تلك الايام ولما تمت جاع اخيرا .
وقال له ابليس ان كنت ابن الله فقل لهذا الحجر ان يصير خبزا .
فاجابه يسوع قائلا مكتوب ان ليس بالخبز وحده يحيا الانسان بل بكل كلمة من الله .
ثم اصعده ابليس الى جبل عال وأراه جميع ممالك المسكونة في لحظة من الزمان .
وقال له ابليس لك اعطي هذا السلطان كله ومجدهنّ لانه اليّ قد دفع وانا اعطيه لمن اريد .
فان سجدت امامي يكون لك الجميع .
فاجابه يسوع وقال اذهب يا شيطان انه مكتوب للرب الهك تسجد واياه وحده تعبد .
ثم جاء به الى اورشليم واقامه على جناح الهيكل وقال له ان كنت ابن الله فاطرح نفسك من هنا الى اسفل .
لانه مكتوب انه يوصي ملائكته بك لكي يحفظوك .
وانهم على اياديهم يحملونك لكي لا تصدم بحجر رجلك .
فاجاب يسوع وقال له انه قيل لا تجرب الرب الهك .
ولما اكمل ابليس كل تجربة فارقه الى حين
ورجع يسوع بقوة الروح الى الجليل وخرج خبر عنه في جميع الكورة المحيطة .
وكان يعلّم في مجامعهم ممجدا من الجميع
وجاء الى الناصرة حيث كان قد تربى .ودخل المجمع حسب عادته يوم السبت وقام ليقرأ .
فدفع اليه سفر اشعياء النبي .ولما فتح السفر وجد الموضع الذي كان مكتوبا فيه
روح الرب عليّ لانه مسحني لابشر المساكين ارسلني لاشفي المنكسري القلوب لانادي للمأسورين بالاطلاق وللعمي بالبصر وارسل المنسحقين في الحرية
واكرز بسنة الرب المقبولة .
ثم طوى السفر وسلمه الى الخادم وجلس .وجميع الذين في المجمع كانت عيونهم شاخصة اليه .
فابتدأ يقول لهم انه اليوم قد تم هذا المكتوب في مسامعكم .
وكان الجميع يشهدون له ويتعجبون من كلمات النعمة الخارجة من فمه ويقولون أليس هذا ابن يوسف .
فقال لهم .على كل حال تقولون لي هذا المثل ايها الطبيب اشفي نفسك .كم سمعنا انه جرى في كفر ناحوم فافعل ذلك هنا ايضا في وطنك .
وقال الحق اقول لكم انه ليس نبي مقبولا في وطنه .
وبالحق اقول لكم ان ارامل كثيرة كنّ في اسرائيل في ايام ايليا حين أغلقت السماء مدة ثلاث سنين وستة اشهر لما كان جوع عظيم في الارض كلها .
ولم يرسل ايليا الى واحدة منها الا الى امرأة ارملة الى صرفة صيدا .
وبرص كثيرون كانوا في اسرائيل في زمان اليشع النبي ولم يطهر واحد منهم الا نعمان السرياني .
فامتلأ غضبا جميع الذين في المجمع حين سمعوا هذا .
فقاموا واخرجوه خارج المدينة وجاءوا به الى حافة الجبل الذي كانت مدينتهم مبنية عليه حتى يطرحوه الى اسفل .
اما هو فجاز في وسطهم ومضى
وانحدر الى كفرناحوم مدينة من الجليل .وكان يعلمهم في السبوت .
فبهتوا من تعليمه لان كلامه كان بسلطان .
وكان في المجمع رجل به روح شيطان نجس فصرخ بصوت عظيم
قائلا آه ما لنا ولك يا يسوع الناصري .أتيت لتهلكنا .انا اعرفك من انت قدوس الله .
فانتهره يسوع قائلا اخرس واخرج منه فصرعه الشيطان في الوسط وخرج منه ولم يضره شيئا .
فوقعت دهشة على الجميع وكانوا يخاطبون بعضهم بعضا قائلين ما هذه الكلمة .لانه بسلطان وقوة يامر الارواح النجسة فتخرج .
وخرج صيت عنه الى كل موضع في الكورة المحيطة
ولما قام من المجمع دخل بيت سمعان .وكانت حماة سمعان قد اخذتها حمّى شديدة .فسألوه من اجلها .
فوقف فوقها وانتهر الحمّى فتركتها وفي الحال قامت وصارت تخدمهم .
وعند غروب الشمس جميع الذين كان عندهم سقماء بامراض مختلفة قدموهم اليه فوضع يديه على كل واحد منهم وشفاهم .
وكانت شياطين ايضا تخرج من كثيرين وهي تصرخ وتقول انت المسيح ابن الله .فانتهرهم ولم يدعهم يتكلمون لانهم عرفوه انه المسيح
ولما صار النهار خرج وذهب الى موضع خلاء وكان الجموع يفتشون عليه فجاءوا اليه وامسكوه لئلا يذهب عنهم .
فقال لهم انه يبنغي لي ان ابشر المدن الأخر ايضا بملكوت الله لاني لهذا قد أرسلت .
فكان يكرز في مجامع الجليل
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible