Скрыть
8:1
8:3
8:5
8:6
8:7
8:8
8:9
8:11
8:15
8:20
8:21
8:23
8:24
8:27
8:28
8:29
8:30
8:31
8:32
8:33
8:34
8:35
8:36
8:37
8:38
8:39
8:40
8:42
8:43
8:44
8:46
8:47
8:48
8:50
8:51
8:52
8:53
8:54
8:55
8:56
Синодальный
1 Иисус Христос благовествует по городам. 4 Притча о сеятеле и семени. 16 «Наблюдайте, как вы слушаете». 22 Укрощение бури на море. 26 Изгнание легиона бесов из бесноватого; стадо свиное. 40 Воскрешение дочери Иаира и исцеление кровоточивой женщины.
[Зач. 34.] После сего Он проходил по городам и селениям, проповедуя и благовествуя Царствие Божие, и с Ним двенадцать,
и некоторые женщины, которых Он исцелил от злых духов и болезней: Мария, называемая Магдалиною, из которой вышли семь бесов,
и Иоанна, жена Хузы, домоправителя Иродова, и Сусанна, и многие другие, которые служили Ему имением своим.
Когда же собралось множество народа, и из всех городов жители сходились к Нему, Он начал говорить притчею:
[Зач. 35.] вышел сеятель сеять семя свое, и когда он сеял, иное упало при дороге и было потоптано, и птицы небесные поклевали его;
а иное упало на камень и, взойдя, засохло, потому что не имело влаги;
а иное упало между тернием, и выросло терние и заглушило его;
а иное упало на добрую землю и, взойдя, принесло плод сторичный. Сказав сие, возгласил: кто имеет уши слышать, да слышит!
Ученики же Его спросили у Него: что бы значила притча сия?
Он сказал: вам дано знать тайны Царствия Божия, а прочим в притчах, так что они видя не видят и слыша не разумеют.
Вот что значит притча сия: семя есть слово Божие;
а упавшее при пути, это суть слушающие, к которым пото́м приходит диавол и уносит слово из сердца их, чтобы они не уверовали и не спаслись;
а упавшее на камень, это те, которые, когда услышат слово, с радостью принимают, но которые не имеют корня, и временем веруют, а во время искушения отпадают;
а упавшее в терние, это те, которые слушают слово, но, отходя, заботами, богатством и наслаждениями житейскими подавляются и не приносят плода;
а упавшее на добрую землю, это те, которые, услышав слово, хранят его в добром и чистом сердце и приносят плод в терпении. Сказав это, Он возгласил: кто имеет уши слышать, да слышит!
[Зач. 36.] Никто, зажегши свечу, не покрывает ее сосудом, или не ставит под кровать, а ставит на подсвечник, чтобы входящие видели свет.
Ибо нет ничего тайного, что́ не сделалось бы явным, ни сокровенного, что́ не сделалось бы известным и не обнаружилось бы.
Итак, наблюдайте, как вы слушаете: ибо, кто имеет, тому дано будет, а кто не имеет, у того отнимется и то́, что́ он думает иметь.
И пришли к Нему Матерь и братья Его, и не могли подойти к Нему по причине народа.
И дали знать Ему: Матерь и братья Твои стоят вне, желая видеть Тебя.
Он сказал им в ответ: матерь Моя и братья Мои суть слушающие слово Божие и исполняющие его.
[Зач. 37.] В один день Он вошел с учениками Своими в лодку и сказал им: переправимся на ту сторону озера. И отправились.
Во время плавания их Он заснул. На озере поднялся бурный ветер, и заливало их волнами, и они были в опасности.
И, подойдя, разбудили Его и сказали: Наставник! Наставник! погибаем. Но Он, встав, запретил ветру и волнению воды; и перестали, и сделалась тишина.
Тогда Он сказал им: где вера ваша? Они же в страхе и удивлении говорили друг другу: кто же это, что и ветрам повелевает и воде, и повинуются Ему?
[Зач. 38.] И приплыли в страну Гадаринскую, лежащую против Галилеи.
Когда же вышел Он на берег, встретил Его один человек из города, одержимый бесами с давнего времени, и в одежду не одевавшийся, и живший не в доме, а в гробах.
Он, увидев Иисуса, вскричал, пал пред Ним и громким голосом сказал: что́ Тебе до меня, Иисус, Сын Бога Всевышнего? умоляю Тебя, не мучь меня.
Ибо Иисус повелел нечистому духу выйти из сего человека, потому что он долгое время мучил его, так что его связывали цепями и узами, сберегая его; но он разрывал узы и был гоним бесом в пустыни.
Иисус спросил его: как тебе имя? Он сказал: легион, – потому что много бесов вошло в него.
И они просили Иисуса, чтобы не повелел им идти в бездну.
Тут же на горе паслось большое стадо свиней; и бесы просили Его, чтобы позволил им войти в них. Он позволил им.
Бесы, выйдя из человека, вошли в свиней, и бросилось стадо с крутизны в озеро и потонуло.
Пастухи, видя происшедшее, побежали и рассказали в городе и в селениях.
И вышли видеть происшедшее; и, придя к Иисусу, нашли человека, из которого вышли бесы, сидящего у ног Иисуса, одетого и в здравом уме; и ужаснулись.
Видевшие же рассказали им, как исцелился бесновавшийся.
И просил Его весь народ Гадаринской окрестности удалиться от них, потому что они объяты были великим страхом. Он вошел в лодку и возвратился.
Человек же, из которого вышли бесы, просил Его, чтобы быть с Ним. Но Иисус отпустил его, сказав:
возвратись в дом твой и расскажи, что́ сотворил тебе Бог. Он пошел и проповедовал по всему городу, что сотворил ему Иисус.
[Зач. 39.] Когда же возвратился Иисус, народ принял Его, потому что все ожидали Его.
И вот, пришел человек, именем Иаир, который был начальником синагоги; и, пав к ногам Иисуса, просил Его войти к нему в дом,
потому что у него была одна дочь, лет двенадцати, и та была при смерти. Когда же Он шел, народ теснил Его.
И женщина, страдавшая кровотечением двенадцать лет, которая, издержав на врачей всё имение, ни одним не могла быть вылечена,
подойдя сзади, коснулась края одежды Его; и тотчас течение крови у ней остановилось.
И сказал Иисус: кто прикоснулся ко Мне? Когда же все отрицались, Петр сказал и бывшие с Ним: Наставник! народ окружает Тебя и теснит, – и Ты говоришь: кто прикоснулся ко Мне?
Но Иисус сказал: прикоснулся ко Мне некто, ибо Я чувствовал силу, исшедшую из Меня.
Женщина, видя, что она не утаилась, с трепетом подошла и, пав пред Ним, объявила Ему перед всем народом, по какой причине прикоснулась к Нему и как тотчас исцелилась.
Он сказал ей: дерзай, дщерь! вера твоя спасла тебя; иди с миром.
Когда Он еще говорил это, приходит некто из дома начальника синагоги и говорит ему: дочь твоя умерла; не утруждай Учителя.
Но Иисус, услышав это, сказал ему: не бойся, только веруй, и спасена будет.
Придя же в дом, не позволил войти никому, кроме Петра, Иоанна и Иакова, и отца девицы, и матери.
Все плакали и рыдали о ней. Но Он сказал: не плачьте; она не умерла, но спит.
И смеялись над Ним, зная, что она умерла.
Он же, выслав всех вон и взяв ее за руку, возгласил: девица! встань.
И возвратился дух ее; она тотчас встала, и Он велел дать ей есть.
И удивились родители ее. Он же повелел им не сказывать никому о происшедшем.
Церковнославянский (рус)
[Зач. 34.] И бы́сть посе́мъ, и То́й прохожда́­ше сквоз­ѣ́ гра́ды и ве́си, проповѣ́дуя и благовѣ­ст­ву́я Ца́р­ст­вiе Бо́жiе: и оба­на́­де­ся­те съ Ни́мъ,
и жены́ нѣ́кiя, я́же бя́ху исцѣ́лены от­ духо́въ злы́хъ и неду́гъ: Марі́а нарица́емая Магдали́на, изъ нея́же бѣсо́въ се́дмь изы́де,
и Иоа́н­на жена́ Хуза́ня, при­­ста́вника И́родова, и Суса́н­на, и и́ны мно́ги, я́же служа́ху Ему́ от­ имѣ́нiй сво­и́хъ.
Разумѣва́ющу же наро́ду мно́гу, и от­ всѣ́хъ градо́въ гряду́щымъ къ Нему́, рече́ при́тчу:
[Зач. 35.] изы́де сѣ́яй сѣ́яти сѣ́мене сво­его́: и егда́ сѣ́яше, о́во паде́ при­­ пути́, и попра́но бы́сть, и пти́цы небе́сныя позоба́ша е́:
а друго́е паде́ на ка́мени, и прозя́бъ у́сше, зане́ не имѣ́яше вла́ги:
и друго́е паде́ посредѣ́ те́рнiя, и воз­расте́ те́рнiе, и подави́ е́:
друго́е же паде́ на земли́ бла́зѣ, и прозя́бъ сотвори́ пло́дъ стори́цею. Сiя́ глаго́ля, воз­гласи́: имѣ́яй у́шы слы́шати, да слы́шитъ.
Вопроша́ху же Его́ ученицы́ Его́, глаго́люще: что́ е́сть при́тча сiя́?
О́нъ же рече́: ва́мъ е́сть дано́ вѣ́дати та́йны Ца́р­ст­вiя Бо́жiя, про́чымъ же въ при́тчахъ, да ви́дяще не ви́дятъ и слы́шаще не разумѣ́ютъ.
Е́сть же сiя́ при́тча: сѣ́мя е́сть сло́во Бо́жiе:
а и́же при­­ пути́, су́ть слы́шащiи, пото́мъ же при­­хо́дитъ дiа́волъ и взе́млетъ сло́во от­ се́рдца и́хъ, да не вѣ́ровав­ше спасу́т­ся:
а и́же на ка́мени, и́же егда́ услы́шатъ, съ ра́достiю прiе́млютъ сло́во: и Сiи́ ко́рене не и́мутъ, и́же во вре́мя вѣ́руютъ, и во вре́мя напа́сти от­пада́ютъ:
а е́же въ те́рнiи па́дшее, сі́и су́ть слы́шав­шiи, и от­ печа́ли и бога́т­ст­ва и сластьми́ жите́йскими ходя́ще подавля́ют­ся, и не соверша́ютъ плода́:
а и́же на до́брѣй земли́, сі́и су́ть, и́же до́брымъ се́рдцемъ и благи́мъ слы́шав­ше сло́во, держа́тъ и пло́дъ творя́тъ въ терпѣ́нiи. Сiя́ глаго́ля, воз­гласи́: имѣ́яй у́шы слы́шати да слы́шитъ.
[Зач. 36.] Никто́же [у́бо] свѣти́лника вже́гъ, покрыва́етъ его́ сосу́домъ, или́ подъ о́дръ подлага́етъ: но на свѣ́щникъ воз­лага́етъ, да входя́щiи ви́дятъ свѣ́тъ.
Нѣ́сть бо та́йно, е́же не я́влено бу́детъ: ниже́ утае́но, е́же не позна́ет­ся и въ явле́нiе прiи́детъ.
Блюди́теся у́бо, ка́ко слы́шите: и́же бо и́мать, да́ст­ся ему́: и и́же а́ще не и́мать, и е́же мни́т­ся имѣ́я, во́змет­ся от­ него́.
Прiидо́ша же къ Нему́ Ма́ти и бра́тiя Его́, и не можа́ху бесѣ́довати къ Нему́ наро́да ра́ди.
И воз­вѣсти́ша Ему́, глаго́люще: Ма́ти Твоя́ и бра́тiя Твоя́ внѣ́ стоя́тъ, ви́дѣти Тя́ хотя́ще.
О́нъ же от­вѣща́въ рече́ къ ни́мъ: ма́ти Моя́ и бра́тiя Моя́ сі́и су́ть, слы́шащiи сло́во Бо́жiе, и творя́щiи е́.
[Зач. 37.] И бы́сть во еди́нъ от­ дні́й, То́й влѣ́зе въ кора́бль и ученицы́ Его́: и рече́ къ ни́мъ: пре́йдемъ на о́нъ по́лъ е́зера. И по­идо́ша.
Иду́щымъ же и́мъ, у́спе. И сни́де бу́ря вѣ́треная въ е́зеро, и скончава́хуся, и въ бѣдѣ́ бѣ́ху.
И при­­сту́пльше воз­двиго́ша Его́, глаго́люще: Наста́вниче, Наста́вниче, погиба́емъ. О́нъ же воста́въ запрети́ вѣ́тру и волне́нiю во́дному: и улего́ста, и бы́сть тишина́.
Рече́ же и́мъ: гдѣ́ е́сть вѣ́ра ва́ша? Убоя́в­шеся же чуди́шася, глаго́люще дру́гъ ко дру́гу: кто́ у́бо Се́й е́сть, я́ко и вѣ́тромъ повелѣва́етъ и водѣ́, и послу́шаютъ Его́?
[Зач. 38.] И преидо́ша во страну́ Гадари́нску, я́же е́сть объ о́нъ по́лъ Галиле́и.
Изше́дшу же Ему́ на зе́млю, срѣ́те Его́ му́жъ нѣ́кiй от­ гра́да, и́же имя́ше бѣ́сы от­ лѣ́тъ мно́гихъ, и въ ри́зу не облача́­шеся, и во хра́мѣ не живя́ше, но во гробѣ́хъ.
Узрѣ́въ же Иису́са и возопи́въ, при­­паде́ къ Нему́, и гла́сомъ ве́лiимъ рече́: что́ мнѣ́ и Тебѣ́, Иису́се Сы́не Бо́га Вы́шняго? Молю́ся Ти́, не му́чи мене́.
Повелѣ́ бо ду́хови нечи́стому изы́ти от­ человѣ́ка: от­ мно́гихъ бо лѣ́тъ восхища́­ше его́: и вя́заху его́ у́зы [желѣ́зны] и пу́ты, стрегу́ще его́: и растерза́я у́зы, гони́мь быва́­ше бѣ́сомъ сквоз­ѣ́ пусты́ни.
Вопроси́ же его́ Иису́съ, глаго́ля: что́ ти́ е́сть и́мя? О́нъ же рече́: легео́нъ: я́ко бѣ́си мно́зи внидо́ша во́нь.
И моля́ху Его́, да не повели́тъ и́мъ въ бе́здну ити́.
Бѣ́ же ту́ ста́до свине́й мно́го пасо́мо въ горѣ́: и моля́ху Его́, да повели́тъ и́мъ въ ты́ вни́ти. И повелѣ́ и́мъ.
Изше́дше же бѣ́си от­ человѣ́ка, внидо́ша во свинiя́: и устреми́ся ста́до по бре́гу въ е́зеро, и истопе́.
Ви́дѣв­ше же пасу́щiи бы́в­шее, бѣжа́ша, и воз­вѣсти́ша во гра́дѣ и въ се́лѣхъ.
Изыдо́ша же ви́дѣти бы́в­шее: и прiидо́ша ко Иису́сови и обрѣто́ша человѣ́ка сѣдя́ща, изъ него́же бѣ́си изыдо́ша, оболче́на и смы́сляща, при­­ ногу́ Иису́сову: и убоя́шася.
Возвѣсти́ша же и́мъ ви́дѣв­шiи, ка́ко спасе́ся бѣснова́выйся.
И моли́ Его́ ве́сь наро́дъ страны́ Гадари́нскiя от­ити́ от­ ни́хъ, я́ко стра́хомъ ве́лiимъ одержи́ми бѣ́ху. О́нъ же влѣ́зъ въ кора́бль, воз­врати́ся.
Моля́шеся же Ему́ му́жъ, изъ него́же изыдо́ша бѣ́си, да бы́ съ Ни́мъ бы́лъ. Отпусти́ же его́ Иису́съ, глаго́ля:
воз­врати́ся въ до́мъ тво́й и повѣ́дай, ели́ка ти́ сотвори́ Бо́гъ. И и́де, по всему́ гра́ду проповѣ́дая, ели́ка сотвори́ ему́ Иису́съ.
[Зач. 39.] Бы́сть же егда́ воз­врати́ся Иису́съ, прiя́тъ Его́ наро́дъ: бѣ́ху бо вси́ ча́юще Его́.
И се́ прiи́де му́жъ, ему́же и́мя Иаи́ръ, и то́й кня́зь со́нмищу бѣ́. И па́дъ при­­ ногу́ Иису́сову, моля́ше Его́ вни́ти въ до́мъ сво́й:
я́ко дщи́ единоро́дна бѣ́ ему́, я́ко лѣ́тъ двою­на́­де­ся­те, и та́ умира́­ше. Егда́ же идя́ше, наро́ди угнѣта́ху Его́.
И жена́ су́щи въ точе́нiи кро́ве от­ двою­на́­де­ся­те лѣ́ту, я́же враче́мъ изда́в­ши все́ имѣ́нiе, [и] не воз­мо́же ни от­ еди́наго исцѣлѣ́ти:
[и] при­­сту́пльши созади́, косну́ся кра́я ри́зъ Его́: и а́бiе ста́ то́къ кро́ве ея́.
И рече́ Иису́съ: кто́ е́сть косну́выйся Мнѣ́? Отмета́ющымся же всѣ́мъ, рече́ Пе́тръ и и́же съ Ни́мъ: Наста́вниче, наро́ди одержа́тъ Тя́ и гнѣту́тъ, и глаго́леши: кто́ е́сть косну́выйся Мнѣ́?
Иису́съ же рече́: при­­косну́ся Мнѣ́ нѣ́кто: А́зъ бо чу́хъ си́лу изше́дшую изъ Мене́.
Ви́дѣв­ши же жена́, я́ко не утаи́ся, трепе́щущи прiи́де, и па́дши предъ Ни́мъ, ея́же ра́ди вины́ при­­косну́ся Ему́, повѣ́да Ему́ предъ всѣ́ми людьми́, и я́ко исцѣлѣ́ а́бiе.
О́нъ же рече́ е́й: дерза́й дщи́, вѣ́ра твоя́ спасе́ тя: иди́ въ ми́рѣ.
Еще́ Ему́ глаго́лющу, прiи́де нѣ́кiй от­ архисинаго́га, глаго́ля ему́, я́ко у́мре дщи́ твоя́: не дви́жи Учи́теля.
Иису́съ же слы́шавъ от­вѣща́ ему́, глаго́ля: не бо́йся, то́кмо вѣ́руй, и спасе́на бу́детъ.
Прише́дъ же въ до́мъ, не оста́ви ни еди́наго вни́ти, то́кмо Петра́ и Иоа́н­на и Иа́кова, и отца́ отрокови́цы, и ма́тере.
Пла́кахуся же вси́ и рыда́ху ея́. О́нъ же рече́: не пла́читеся: не у́мре [бо], но спи́тъ.
И руга́хуся Ему́, вѣ́дяще, я́ко у́мре.
О́нъ же изгна́въ во́нъ всѣ́хъ, и е́мъ за ру́ку ея́, воз­гласи́, глаго́ля: отрокови́це, воста́ни.
И воз­врати́ся ду́хъ ея́, и воскре́се а́бiе: и повелѣ́ да́ти е́й я́сти.
И диви́стася роди́теля ея́. О́нъ же повелѣ́ и́ма никому́же повѣ́дати бы́в­шаго.
Now it came to pass, afterward, that He went through every city and village, preaching and bringing the glad tidings of the kingdom of God. And the twelve were with Him,
and certain women who had been healed of evil spirits and infirmities--Mary called Magdalene, out of whom had come seven demons,
and Joanna the wife of Chuza, Herod́s steward, and Susanna, and many others who provided for Him from their substance.
And when a great multitude had gathered, and they had come to Him from every city, He spoke by a parable:
«A sower went out to sow his seed. And as he sowed, some fell by the wayside; and it was trampled down, and the birds of the air devoured it.
Some fell on rock; and as soon as it sprang up, it withered away because it lacked moisture.
And some fell among thorns, and the thorns sprang up with it and choked it.
But others fell on good ground, sprang up, and yielded a crop a hundredfold.» When He had said these things He cried, «He who has ears to hear, let him hear!»
Then His disciples asked Him, saying, «What does this parable mean?»
And He said, «To you it has been given to know the mysteries of the kingdom of God, but to the rest it is given in parables, that «Seeing they may not see, And hearing they may not understand.́
«Now the parable is this: The seed is the word of God.
Those by the wayside are the ones who hear; then the devil comes and takes away the word out of their hearts, lest they should believe and be saved.
But the ones on the rock are those who, when they hear, receive the word with joy; and these have no root, who believe for a while and in time of temptation fall away.
Now the ones that fell among thorns are those who, when they have heard, go out and are choked with cares, riches, and pleasures of life, and bring no fruit to maturity.
But the ones that fell on the good ground are those who, having heard the word with a noble and good heart, keep it and bear fruit with patience.
«No one, when he has lit a lamp, covers it with a vessel or puts it under a bed, but sets it on a lampstand, that those who enter may see the light.
For nothing is secret that will not be revealed, nor anything hidden that will not be known and come to light.
Therefore take heed how you hear. For whoever has, to him more will be given; and whoever does not have, even what he seems to have will be taken from him.»
Then His mother and brothers came to Him, and could not approach Him because of the crowd.
And it was told Him by some, who said, «Your mother and Your brothers are standing outside, desiring to see You.»
But He answered and said to them, «My mother and My brothers are these who hear the word of God and do it.»
Now it happened, on a certain day, that He got into a boat with His disciples. And He said to them, «Let us cross over to the other side of the lake.» And they launched out.
But as they sailed He fell asleep. And a windstorm came down on the lake, and they were filling with water, and were in jeopardy.
And they came to Him and awoke Him, saying, «Master, Master, we are perishing!» Then He arose and rebuked the wind and the raging of the water. And they ceased, and there was a calm.
But He said to them, «Where is your faith?» And they were afraid, and marveled, saying to one another, «Who can this be? For He commands even the winds and water, and they obey Him!»
Then they sailed to the country of the Gadarenes, which is opposite Galilee.
And when He stepped out on the land, there met Him a certain man from the city who had demons for a long time. And he wore no clothes, nor did he live in a house but in the tombs.
When he saw Jesus, he cried out, fell down before Him, and with a loud voice said, «What have I to do with You, Jesus, Son of the Most High God? I beg You, do not torment me!»
For He had commanded the unclean spirit to come out of the man. For it had often seized him, and he was kept under guard, bound with chains and shackles; and he broke the bonds and was driven by the demon into the wilderness.
Jesus asked him, saying, «What is your name?» And he said, «Legion,» because many demons had entered him.
And they begged Him that He would not command them to go out into the abyss.
Now a herd of many swine was feeding there on the mountain. So they begged Him that He would permit them to enter them. And He permitted them.
Then the demons went out of the man and entered the swine, and the herd ran violently down the steep place into the lake and drowned.
When those who fed them saw what had happened, they fled and told it in the city and in the country.
Then they went out to see what had happened, and came to Jesus, and found the man from whom the demons had departed, sitting at the feet of Jesus, clothed and in his right mind. And they were afraid.
They also who had seen it told them by what means he who had been demon-possessed was healed.
Then the whole multitude of the surrounding region of the Gadarenes asked Him to depart from them, for they were seized with great fear. And He got into the boat and returned.
Now the man from whom the demons had departed begged Him that he might be with Him. But Jesus sent him away, saying,
«Return to your own house, and tell what great things God has done for you.» And he went his way and proclaimed throughout the whole city what great things Jesus had done for him.
So it was, when Jesus returned, that the multitude welcomed Him, for they were all waiting for Him.
And behold, there came a man named Jairus, and he was a ruler of the synagogue. And he fell down at Jesuś feet and begged Him to come to his house,
for he had an only daughter about twelve years of age, and she was dying. But as He went, the multitudes thronged Him.
Now a woman, having a flow of blood for twelve years, who had spent all her livelihood on physicians and could not be healed by any,
came from behind and touched the border of His garment. And immediately her flow of blood stopped.
And Jesus said, «Who touched Me?» When all denied it, Peter and those with him said, «Master, the multitudes throng and press You, and You say, «Who touched Me?»́
But Jesus said, «Somebody touched Me, for I perceived power going out from Me.»
Now when the woman saw that she was not hidden, she came trembling; and falling down before Him, she declared to Him in the presence of all the people the reason she had touched Him and how she was healed immediately.
And He said to her, «Daughter, be of good cheer; your faith has made you well. Go in peace.»
While He was still speaking, someone came from the ruler of the synagogués house, saying to him, «Your daughter is dead. Do not trouble the Teacher.»
But when Jesus heard it, He answered him, saying, «Do not be afraid; only believe, and she will be made well.»
When He came into the house, He permitted no one to go in except Peter, James, and John, and the father and mother of the girl.
Now all wept and mourned for her; but He said, «Do not weep; she is not dead, but sleeping.»
And they ridiculed Him, knowing that she was dead.
But He put them all outside, took her by the hand and called, saying, «Little girl, arise.»
Then her spirit returned, and she arose immediately. And He commanded that she be given something to eat.
And her parents were astonished, but He charged them to tell no one what had happened.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible