Скрыть
9:2
9:3
9:4
9:6
9:8
9:11
9:12
9:14
9:15
9:16
9:17
9:19
9:21
9:24
9:27
9:29
9:30
9:33
9:34
9:36
9:37
9:39
9:40
9:41
9:42
9:43
9:47
9:52
9:55
9:58
9:59
9:61
9:62
Глава 18 
18:2
18:3
18:4
18:5
18:6
18:8
18:10
18:12
18:13
18:17
18:19
18:21
18:23
18:25
18:26
18:27
18:29
18:30
18:33
18:34
18:36
18:37
18:38
18:39
18:40
18:41
18:42
18:43
Церковнославянский (рус)
[Зач. 40.] Созва́въ же оба­на́­де­ся­те, даде́ и́мъ си́лу и вла́сть на вся́ бѣ́сы, и неду́ги цѣли́ти:
и посла́ и́хъ проповѣ́дати Ца́р­ст­вiе Бо́жiе и исцѣли́ти боля́щыя.
И рече́ къ ни́мъ: ничесо́же воз­ми́те на пу́ть: ни жезла́, ни пи́ры, ни хлѣ́ба, ни сребра́, ни по двѣма́ ри́зама имѣ́ти:
и въ о́ньже до́мъ вни́дете, ту́ пребыва́йте и от­ту́ду исходи́те:
и ели́цы а́ще не прiе́млютъ ва́съ, исходя́ще от­ гра́да того́, и пра́хъ от­ но́гъ ва́шихъ от­тряси́те, во свидѣ́тел­ст­во на ня́.
Исходя́ще же прохожда́ху сквоз­ѣ́ ве́си, благовѣ­ст­ву́юще и исцѣля́юще всю́ду.
[Зач. 41.] Слы́ша же И́родъ четвертовла́ст­никъ быва́ющая от­ Него́ вся́ и недо­умѣва́­шеся: зане́ глаго́лемо бѣ́ от­ нѣ́кихъ, я́ко Иоа́н­нъ воста́ от­ ме́ртвыхъ:
от­ инѣ́хъ же, я́ко Илiа́ яви́ся: от­ други́хъ же, я́ко проро́къ еди́нъ от­ дре́внихъ воскре́се.
И рече́ И́родъ: Иоа́н­на а́зъ усѣ́кнухъ: кто́ же е́сть Се́й, о Не́мже а́зъ слы́шу такова́я? И иска́­ше ви́дѣти Его́.
И воз­вра́щшеся апо́столи повѣ́даша Ему́, ели́ка сотвори́ша: и по­и́мъ и́хъ, отъи́де еди́нъ {осо́бь} на мѣ́сто пу́сто гра́да, нарица́емаго Виѳсаи́да.
Наро́ди же разумѣ́в­ше, по Не́мъ идо́ша: и прiе́мъ и́хъ, глаго́лаше и́мъ о Ца́р­ст­вiи Бо́жiи и тре́бу­ю­щыя исцѣле́нiя цѣля́ше.
Де́нь же нача́тъ прекланя́тися. [Зач. 42.] Присту́пльше же оба­на́­де­ся­те реко́ша Ему́: от­пусти́ наро́дъ, да ше́дше во окре́стныя ве́си и се́ла вита́ютъ и обря́щутъ бра́шно: я́ко здѣ́ въ пу́стѣ мѣ́стѣ есмы́.
Рече́ же къ ни́мъ: дади́те и́мъ вы́ я́сти. Они́ же рѣ́ша: нѣ́сть у на́съ вя́щше, то́кмо пя́ть хлѣ́бъ и ры́бѣ двѣ́, а́ще у́бо не ше́дше мы́ ку́пимъ во вся́ лю́ди сiя́ бра́шна.
Бѣ́ху бо муже́й я́ко пя́ть ты́сящъ. Рече́ же ко ученико́мъ Сво­и́мъ: посади́те и́хъ на ку́пы по пяти́десятъ.
И сотвори́ша та́ко и посади́ша и́хъ вся́.
Прiи́мъ же пя́ть хлѣ́бъ и о́бѣ ры́бѣ, воз­зрѣ́въ на не́бо, благослови́ и́хъ, и преломи́, и дая́ше ученико́мъ предложи́ти наро́ду.
И ядо́ша и насы́тишася вси́: и взя́ша избы́в­шыя и́мъ укру́хи ко́шя два­на́­де­ся­те.
[Зач. 43.] И бы́сть егда́ моля́шеся еди́нъ, съ Ни́мъ бѣ́ху ученицы́: и вопроси́ и́хъ, глаго́ля: кого́ Мя глаго́лютъ наро́ди бы́ти?
Они́ же от­вѣща́в­ше рѣ́ша: Иоа́н­на Крести́теля: ині́и же Илiю́: друзі́и же, я́ко проро́къ нѣ́кiй от­ дре́внихъ воскре́се.
Рече́ же и́мъ: вы́ же кого́ Мя глаго́лете бы́ти? Отвѣща́въ же Пе́тръ рече́: Христа́ Бо́жiя.
О́нъ же запре́щь и́мъ, повелѣ́ никому́же глаго́лати сего́,
ре́къ, я́ко подоба́етъ Сы́ну Человѣ́ческому мно́го пострада́ти, и искуше́ну {от­ве́ржену} бы́ти от­ ста́рецъ и архiере́й и кни́жникъ, и убiе́ну бы́ти, и въ тре́тiй де́нь воста́ти.
[Зач. 44.] Глаго́лаше же ко всѣ́мъ: а́ще кто́ хо́щетъ по Мнѣ́ ити́, да от­ве́ржет­ся себе́, и во́зметъ кре́стъ сво́й, и послѣ́дуетъ Ми́.
И́же бо а́ще хо́щетъ ду́шу свою́ спасти́, погу́битъ ю́: а и́же погу́битъ ду́шу свою́ Мене́ ра́ди, се́й спасе́тъ ю́.
Что́ бо по́льзы и́мать человѣ́къ, прiобрѣ́тъ мíръ ве́сь, себе́ же погуби́въ или́ от­тщети́въ?
И́же бо а́ще постыди́т­ся Мене́ и Мо­и́хъ слове́съ, сего́ Сы́нъ Человѣ́ческiй постыди́т­ся, егда́ прiи́детъ во сла́вѣ Сво­е́й и О́тчей и святы́хъ А́нгелъ.
Глаго́лю же ва́мъ во­и́стин­ну: су́ть нѣ́цыи от­ здѣ́ стоя́щихъ, и́же не и́мутъ вкуси́ти сме́рти, до́ндеже ви́дятъ Ца́р­ст­вiе Бо́жiе.
[Зач. 45.] Бы́сть же по словесѣ́хъ си́хъ я́ко дні́й о́смь, и по­е́мъ Петра́ и Иоа́н­на и Иа́кова, взы́де на гору́ помоли́тися.
И бы́сть егда́ моля́шеся, видѣ́нiе лица́ Его́ и́но, и одѣя́нiе Его́ бѣло́ блиста́яся.
И се́ му́жа два́ съ Ни́мъ глаго́люща, я́же бѣ́ста Моисе́й и Илiа́,
я́вльшася во сла́вѣ, глаго́ласта же исхо́дъ Его́, его́же хотя́ше сконча́ти во Иерусали́мѣ.
Пе́тръ же и су́щiи съ ни́мъ бя́ху отягче́ни сно́мъ: убу́ждшеся же ви́дѣша сла́ву Его́, и о́ба му́жа стоя́ща съ Ни́мъ.
И бы́сть егда́ разлучи́стася от­ Него́, рече́ Пе́тръ ко Иису́су: Наста́вниче, добро́ е́сть на́мъ здѣ́ бы́ти: и сотвори́мъ сѣ́ни три́, еди́ну Тебѣ́, и еди́ну Моисе́ови, и еди́ну Илiи́: не вѣ́дый, е́же глаго́лаше.
Се́ же ему́ глаго́лющу, бы́сть о́блакъ, и осѣни́ и́хъ: убоя́шася же, в­ше́дше во о́блакъ.
И гла́съ бы́сть изъ о́блака, глаго́ля: Се́й е́сть Сы́нъ Мо́й Воз­лю́блен­ный, Того́ послу́шайте.
И егда́ бы́сть гла́съ, обрѣ́теся Иису́съ еди́нъ. И ті́и умолча́ша, и никому́же воз­вѣсти́ша въ ты́я дни́ ничесо́же от­ тѣ́хъ, я́же ви́дѣша.
[Зач. 46.] Бы́сть же въ про́чiй де́нь, сше́дшымъ и́мъ съ горы́, срѣ́те Его́ наро́дъ мно́гъ.
И се́ му́жъ изъ наро́да возопи́, глаго́ля: Учи́телю, молю́тися, при́зри на сы́на мо­его́, я́ко единоро́денъ ми́ е́сть:
и се́ ду́хъ е́млетъ его́, и внеза́пу вопiе́тъ, и пружа́ет­ся {терза́етъ его́} съ пѣ́нами, и едва́ от­хо́дитъ от­ него́, сокруша́я его́:
и моли́хся ученико́мъ Тво­и́мъ, да иждену́тъ его́: и не воз­мого́ша.
Отвѣща́въ же Иису́съ рече́: о, ро́де невѣ́рный и развраще́н­ный, доко́лѣ бу́ду въ ва́съ и терплю́ вы́? При­­веди́ [Ми] сы́на тво­его́ сѣ́мо.
Еще́ же гряду́щу ему́, пове́рже его́ бѣ́съ и стрясе́. Запрети́ же Иису́съ ду́хови нечи́стому, и исцѣли́ о́трока, и вдаде́ его́ отцу́ его́.
Дивля́хуся же вси́ о вели́чiи Бо́жiи. [Зач. 47.] Всѣ́мъ же чудя́щымся о всѣ́хъ, я́же творя́ше Иису́съ, рече́ ко ученико́мъ Сво­и́мъ:
вложи́те вы́ во у́шы ва́ши словеса́ сiя́: Сы́нъ бо Человѣ́ческiй и́мать преда́тися въ ру́цѣ человѣ́честѣ.
Они́ же не разумѣ́ша глаго́ла сего́, бѣ́ бо при­­крове́нъ от­ ни́хъ, да не ощутя́тъ его́: и боя́хуся вопроси́ти Его́ о глаго́лѣ се́мъ.
Вни́де же помышле́нiе въ ни́хъ, кто́ и́хъ вя́щшiй бы бы́лъ.
Иису́съ же вѣ́дый помышле́нiе серде́цъ и́хъ, прiе́мъ отроча́, поста́ви е́ у Себе́
и рече́ и́мъ: и́же а́ще прiи́метъ сiе́ отроча́ во и́мя Мое́, Мене́ прiе́млетъ: и и́же а́ще Мене́ прiе́млетъ, прiе́млетъ Посла́в­шаго Мя́: и́же бо ме́ншiй е́сть въ ва́съ, се́й е́сть вели́къ.
[Зач. 48.] Отвѣща́въ же Иоа́н­нъ рече́: Наста́вниче, ви́дѣхомъ нѣ́ко­его о и́мени Тво­е́мъ изгоня́ща бѣ́сы: и воз­брани́хомъ ему́, я́ко вослѣ́дъ не хо́дитъ съ на́ми.
И рече́ къ нему́ Иису́съ: не брани́те: и́же бо нѣ́сть на вы́, по ва́съ е́сть.
Бы́сть же егда́ скончава́хуся дні́е восхожде́нiю Его́, и То́й утверди́ лице́ Свое́ ити́ во Иерусали́мъ:
и посла́ вѣ́ст­ники предъ лице́мъ Сво­и́мъ: и изше́дше внидо́ша въ ве́сь Самаря́нску, я́ко да угото́вятъ Ему́:
и не прiя́ша Его́, я́ко лице́ Его́ бѣ́ гряду́щее во Иерусали́мъ.
Ви́дѣв­ша же ученика́ Его́ Иа́ковъ и Иоа́н­нъ, рѣ́ста: Го́споди, хо́щеши ли, рече́ма, да о́гнь сни́детъ съ небесе́ и потреби́тъ и́хъ, я́коже и Илiа́ сотвори́?
Обра́щься же запрети́ и́ма, и рече́: не вѣ́ста, ко́­его ду́ха еста́ вы́:
Сы́нъ бо Человѣ́ческiй не прiи́де ду́шъ человѣ́ческихъ погуби́ти, но спасти́: и идо́ша во и́ну ве́сь.
[Зач. 49.] Бы́сть же иду́щымъ и́мъ по пути́, рече́ нѣ́кiй къ Нему́: иду́ по Тебѣ́, а́може а́ще и́деши, Го́споди.
И рече́ ему́ Иису́съ: ли́си я́звины и́мутъ, и пти́цы небе́сныя гнѣ́зда: Сы́нъ же Человѣ́ческiй не и́мать гдѣ́ главу́ подклони́ти.
Рече́ же ко друго́му: ходи́ вслѣ́дъ Мене́. О́нъ же рече́: Го́споди, повели́ ми́, [да] ше́дъ пре́жде погребу́ отца́ мо­его́.
Рече́ же ему́ Иису́съ: оста́ви ме́ртвыя погребсти́ своя́ мертвецы́: ты́ же ше́дъ воз­вѣща́й Ца́р­ст­вiе Бо́жiе.
Рече́ же и другі́й: иду́ по Тебѣ́, Го́споди: пре́жде же повели́ ми́ от­вѣща́тися, и́же су́ть {попрости́тися съ су́щими} въ дому́ мо­е́мъ.
Рече́ же къ нему́ Иису́съ: никто́же воз­ло́жь ру́ку свою́ на ра́ло и зря́ вспя́ть, упра́вленъ е́сть въ Ца́р­ст­вiи Бо́жiи.
Глаго́лаше же и при́тчу къ ни́мъ, ка́ко подоба́етъ всегда́ моли́тися и не стужа́ти [си́],
глаго́ля: [Зач. 88.] судiя́ бѣ́ нѣ́кiй въ нѣ́ко­емъ гра́дѣ, Бо́га не боя́ся и человѣ́къ не срамля́яся.
Вдова́ же нѣ́кая бѣ́ во гра́дѣ то́мъ: и при­­хожда́­ше къ нему́, глаго́лющи: от­мсти́ мене́ от­ сопе́рника мо­его́.
И не хотя́ше на до́лзѣ вре́мени. Послѣди́ же рече́ въ себѣ́: а́ще и Бо́га не бою́ся, и человѣ́къ не срамля́юся:
но зане́ твори́тъ ми́ труды́ вдови́ца сiя́, от­мщу́ ея́: да не до конца́ при­­ходя́щи засто­и́тъ {труди́тъ} мене́.
Рече́ же Госпо́дь: слы́шите, что́ судiя́ непра́вды глаго́летъ?
Бо́гъ же не и́мать ли сотвори́ти от­мще́нiе избра́н­ныхъ Сво­и́хъ, вопiю́щихъ къ Нему́ де́нь и но́щь, и долготерпя́ о ни́хъ?
Глаго́лю ва́мъ, я́ко сотвори́тъ от­мще́нiе и́хъ вско́рѣ. Оба́че Сы́нъ Человѣ́ческiй при­­ше́дъ у́бо обря́щетъ ли [си́] вѣ́ру на земли́?
Рече́ же и ко други́мъ упова́ющымъ собо́ю, я́ко су́ть пра́ведницы, и уничижа́ющымъ про́чихъ, при́тчу сiю́:
[Зач. 89.] человѣ́ка два́ внидо́ста въ це́рковь помоли́тися: еди́нъ фарисе́й, а другі́й мыта́рь.
Фарисе́й же ста́въ, си́це въ себѣ́ моля́шеся: Бо́же, хвалу́ Тебѣ́ воз­даю́, я́ко нѣ́смь я́коже про́чiи человѣ́цы, хи́щницы, непра́ведницы, прелюбо­дѣ́е, или́ я́коже се́й мыта́рь:
пощу́ся двакра́ты въ суббо́ту, десяти́ну даю́ всего́ ели́ко при­­тяжу́.
Мыта́рь же издале́ча стоя́, не хотя́ше ни о́чiю воз­вести́ на не́бо: но бiя́ше пе́рси своя́, глаго́ля: Бо́же, ми́лостивъ бу́ди мнѣ́ грѣ́шнику.
Глаго́лю ва́мъ, я́ко сни́де се́й оправда́нъ въ до́мъ сво́й па́че о́наго: я́ко вся́къ воз­нося́йся смири́т­ся, смиря́яй же себе́ воз­несе́т­ся.
[Зач. 90.] Приноша́ху же къ Нему́ и младе́нцы, да и́хъ ко́снет­ся: ви́дѣв­ше же ученицы́ запрети́ша и́мъ.
Иису́съ же при­­зва́въ и́хъ, глаго́ла: оста́вите дѣте́й при­­ходи́ти ко Мнѣ́ и не брани́те и́мъ: таковы́хъ бо е́сть Ца́р­ст­вiе Бо́жiе.
Ами́нь бо глаго́лю ва́мъ: и́же а́ще не прiи́метъ Ца́р­ст­вiя Бо́жiя я́ко отроча́, не и́мать вни́ти въ не́.
[Зач. 91.] И вопроси́ Его́ нѣ́кiй кня́зь, глаго́ля: Учи́телю благі́й, что́ сотвори́въ, живо́тъ вѣ́чный наслѣ́д­ст­вую?
Рече́ же ему́ Иису́съ: что́ Мя глаго́леши бла́га, никто́же бла́гъ, то́кмо еди́нъ Бо́гъ.
За́повѣди вѣ́си: не прелю́бы твори́: не убі́й: не укради́: не лжесвидѣ́тел­ст­вуй: чти́ отца́ тво­его́ и ма́терь твою́.
О́нъ же рече́: вся́ сiя́ сохрани́хъ от­ ю́ности мо­ея́.
Слы́шавъ же сiя́, Иису́съ рече́ ему́: еще́ еди́наго не доконча́лъ еси́: вся́, ели́ка и́маши, прода́ждь, и разда́й ни́щымъ: и имѣ́ти и́маши сокро́вище на небеси́: и гряди́ вослѣ́дъ Мене́.
О́нъ же слы́шавъ сiе́, при­­ско́рбенъ бы́сть: бѣ́ бо бога́тъ зѣло́.
Ви́дѣвъ же его́ Иису́съ при­­ско́рбна бы́в­ша, рече́: ка́ко не удо́бь иму́щiи бога́т­ст­во въ Ца́р­ст­вiе Бо́жiе вни́дутъ:
удо́бѣе бо е́сть велбу́ду сквоз­ѣ́ иглинѣ́ у́шы про­ити́, не́же бога́ту въ Ца́р­ст­вiе Бо́жiе вни́ти.
Рѣ́ша же слы́шав­шiи: то́ кто́ мо́жетъ спасе́нъ бы́ти?
О́нъ же рече́: невоз­мо́жная у человѣ́къ воз­мо́жна су́ть у Бо́га.
Рече́ же Пе́тръ: се́ мы́ оста́вихомъ вся́ и по Тебѣ́ идо́хомъ.
О́нъ же рече́ и́мъ: ами́нь глаго́лю ва́мъ, я́ко никто́же е́сть, и́же оста́витъ до́мъ, или́ роди́тели, или́ бра́тiю, или́ се́стры, или́ жену́, или́ ча́да, Ца́р­ст­вiя ра́ди Бо́жiя,
и́же не прiи́метъ мно́жицею во вре́мя сiе́, и въ вѣ́къ гряду́щiй живо́тъ вѣ́чный.
[Зач. 92.] По­е́мь же оба­на́­де­ся­те ученики́ Своя́, рече́ къ ни́мъ: се́ восхо́димъ во Иерусали́мъ, и сконча́ют­ся вся́ пи́сан­ная проро́ки о Сы́нѣ Человѣ́честѣ:
предадя́тъ бо Его́ язы́комъ, и поруга́ют­ся Ему́, и укоря́тъ Его́, и оплюю́тъ Его́,
и би́в­ше убiю́тъ Его́: и въ тре́тiй де́нь воскре́снетъ.
И ті́и ничесо́же от­ си́хъ разумѣ́ша: и бѣ́ глаго́лъ се́й сокрове́нъ от­ ни́хъ, и не разумѣва́ху глаго́лемыхъ.
[Зач. 93.] Бы́сть же егда́ при­­бли́жишася во Иерихо́нъ, слѣпе́цъ нѣ́кiй сѣдя́ше при­­ пути́ прося́:
слы́шавъ же наро́дъ мимоходя́щь, вопроша́­ше: что́ у́бо е́сть се́?
Повѣ́даша же ему́, я́ко Иису́съ Назаряни́нъ мимохо́дитъ.
И возопи́, глаго́ля: Иису́се Сы́не Дави́довъ, поми́луй мя́.
И предъиду́щiи преща́ху ему́, да умолчи́тъ: о́нъ же па́че мно́жае вопiя́ше: Сы́не Дави́довъ, поми́луй мя́.
Ста́въ же Иису́съ повелѣ́ при­­вести́ его́ къ Себѣ́: при­­бли́жшуся же ему́ къ Нему́, вопроси́ его́,
глаго́ля: что́ хо́щеши, да ти́ сотворю́? О́нъ же рече́: Го́споди, да прозрю́.
Иису́съ же рече́ ему́: прозри́: вѣ́ра твоя́ спасе́ тя.
И а́бiе прозрѣ́, и вслѣ́дъ Его́ идя́ше, сла́вя Бо́га. И вси́ лю́дiе ви́дѣв­ше воз­да́ша хвалу́ Богови.
Синодальный
1 Двенадцать посланы проповедовать и исцелять. 7 Служение Иисуса Христа вызывает недоумение Ирода. 10 Насыщение 5000. 18 Петр исповедует Иисуса Христом; предсказание Иисуса Христа о Своей смерти. Как можно потерять и сберечь жизнь. 27 Преображение Господне. 37 Исцеление бесноватого отрока. «Сын Человеческий будет предан». 49 Кто больше? «Кто не против вас»; «не губить… а спасать»; «не имеет, где приклонить голову»; «предоставь мертвецам погребать своих мертвецов»; «возложивший руку свою на плуг».
[Зач. 40.] Созвав же двенадцать, дал силу и власть над всеми бесами и врачевать от болезней,
и послал их проповедовать Царствие Божие и исцелять больных.
И сказал им: ничего не берите на дорогу: ни посоха, ни сумы́, ни хлеба, ни серебра, и не имейте по две одежды;
и в какой дом войдете, там оставайтесь и оттуда отправляйтесь в путь.
А если где не примут вас, то, выходя из того города, отрясите и прах от ног ваших во свидетельство на них.
Они пошли и проходили по селениям, благовествуя и исцеляя повсюду.
[Зач. 41.] Услышал Ирод четвертовластник о всём, что делал Иисус, и недоумевал: ибо одни говорили, что это Иоанн восстал из мертвых;
другие, что Илия явился, а иные, что один из древних пророков воскрес.
И сказал Ирод: Иоанна я обезглавил; кто же Этот, о Котором я слышу такое? И искал увидеть Его.
Апостолы, возвратившись, рассказали Ему, что́ они сделали; и Он, взяв их с Собою, удалился особо в пустое место, близ города, называемого Вифсаидою.
Но народ, узнав, пошел за Ним; и Он, приняв их, беседовал с ними о Царствии Божием и требовавших исцеления исцелял.
День же начал склоняться к вечеру. [Зач. 42.] И, приступив к Нему, двенадцать говорили Ему: отпусти народ, чтобы они пошли в окрестные селения и деревни ночевать и достали пищи; потому что мы здесь в пустом месте.
Но Он сказал им: вы дайте им есть. Они сказали: у нас нет более пяти хлебов и двух рыб; разве нам пойти купить пищи для всех сих людей?
Ибо их было около пяти тысяч человек. Но Он сказал ученикам Своим: рассадите их рядами по пятидесяти.
И сделали так, и рассадили всех.
Он же, взяв пять хлебов и две рыбы и воззрев на небо, благословил их, преломил и дал ученикам, чтобы раздать народу.
И ели, и насытились все; и оставшихся у них кусков набрано двенадцать коробов.
[Зач. 43.] В одно время, когда Он молился в уединенном месте, и ученики были с Ним, Он спросил их: за кого почитает Меня народ?
Они сказали в ответ: за Иоанна Крестителя, а иные за Илию; другие же говорят, что один из древних пророков воскрес.
Он же спросил их: а вы за кого почитаете Меня? Отвечал Петр: за Христа Божия.
Но Он строго приказал им никому не говорить о сем,
сказав, что Сыну Человеческому должно много пострадать, и быть отвержену старейшинами, первосвященниками и книжниками, и быть убиту, и в третий день воскреснуть.
[Зач. 44.] Ко всем же сказал: если кто хочет идти за Мною, отвергнись себя, и возьми крест свой, и следуй за Мною.
Ибо кто хочет душу свою сберечь, тот потеряет ее; а кто потеряет душу свою ради Меня, тот сбережет ее.
Ибо что пользы человеку приобрести весь мир, а себя самого погубить или повредить себе?
Ибо кто постыдится Меня и Моих слов, того Сын Человеческий постыдится, когда приидет во славе Своей и Отца и святых Ангелов.
Говорю же вам истинно: есть некоторые из стоящих здесь, которые не вкусят смерти, как уже увидят Царствие Божие.
[Зач. 45.] После сих слов, дней через восемь, взяв Петра, Иоанна и Иакова, взошел Он на гору помолиться.
И когда молился, вид лица Его изменился, и одежда Его сделалась белою, блистающею.
И вот, два мужа беседовали с Ним, которые были Моисей и Илия;
явившись во славе, они говорили об исходе Его, который Ему надлежало совершить в Иерусалиме.
Петр же и бывшие с ним отягчены были сном; но, пробудившись, увидели славу Его и двух мужей, стоявших с Ним.
И когда они отходили от Него, сказал Петр Иисусу: Наставник! хорошо нам здесь быть; сделаем три кущи: одну Тебе, одну Моисею и одну Илии, – не зная, что́ говорил.
Когда же он говорил это, явилось облако и осенило их; и устрашились, когда вошли в облако.
И был из облака глас, глаголющий: Сей есть Сын Мой Возлюбленный, Его слушайте.
Когда был глас сей, остался Иисус один. И они умолчали, и никому не говорили в те дни о том, что видели.
[Зач. 46.] В следующий же день, когда они сошли с горы, встретило Его много народа.
Вдруг некто из народа воскликнул: Учитель! умоляю Тебя взглянуть на сына моего, он один у меня:
его схватывает дух, и он внезапно вскрикивает, и терзает его, так что он испускает пену; и насилу отступает от него, измучив его.
Я просил учеников Твоих изгнать его, и они не могли.
Иисус же, отвечая, сказал: о, род неверный и развращенный! доколе буду с вами и буду терпеть вас? приведи сюда сына твоего.
Когда же тот еще шел, бес поверг его и стал бить; но Иисус запретил нечистому духу, и исцелил отрока, и отдал его отцу его.
И все удивлялись величию Божию. [Зач. 47.] Когда же все дивились всему, что творил Иисус, Он сказал ученикам Своим:
вложите вы себе в уши слова сии: Сын Человеческий будет предан в руки человеческие.
Но они не поняли сло́ва сего, и оно было закрыто от них, так что они не постигли его, а спросить Его о сем слове боялись.
Пришла же им мысль: кто бы из них был больше?
Иисус же, видя помышление сердца их, взяв дитя, поставил его пред Собою
и сказал им: кто примет сие дитя во имя Мое, тот Меня принимает; а кто примет Меня, тот принимает Пославшего Меня; ибо кто из вас меньше всех, тот будет велик.
[Зач. 48.] При сем Иоанн сказал: Наставник! мы видели человека, именем Твоим изгоняющего бесов, и запретили ему, потому что он не ходит с нами.
Иисус сказал ему: не запрещайте, ибо кто не против вас, тот за вас.
Когда же приближались дни взятия Его от мира, Он восхотел идти в Иерусалим;
и послал вестников пред лицом Своим; и они пошли и вошли в селение Самарянское; чтобы приготовить для Него;
но там не приняли Его, потому что Он имел вид путешествующего в Иерусалим.
Видя то́, ученики Его, Иаков и Иоанн, сказали: Господи! хочешь ли, мы скажем, чтобы огонь сошел с неба и истребил их, как и Илия сделал?
Но Он, обратившись к ним, запретил им и сказал: не знаете, какого вы духа;
ибо Сын Человеческий пришел не губить души человеческие, а спасать. И пошли в другое селение.
[Зач. 49.] Случилось, что когда они были в пути, некто сказал Ему: Господи! я пойду за Тобою, куда бы Ты ни пошел.
Иисус сказал ему: лисицы имеют норы, и птицы небесные – гнезда; а Сын Человеческий не имеет, где приклонить голову.
А другому сказал: следуй за Мною. Тот сказал: Господи! позволь мне прежде пойти и похоронить отца моего.
Но Иисус сказал ему: предоставь мертвым погребать своих мертвецов, а ты иди, благовествуй Царствие Божие.
Еще другой сказал: я пойду за Тобою, Господи! но прежде позволь мне проститься с домашними моими.
Но Иисус сказал ему: никто, возложивший руку свою на плуг и озирающийся назад, не благонадежен для Царствия Божия.
1 Притча о неправедном судье; молитва фарисея и мытаря. 15 «Пустите детей приходить ко Мне». 18 Вечная жизнь; вопрос богатого начальника. 31 Предсказание Иисуса о Его смерти. 35 Исцеление слепого.
Сказал также им притчу о том, что должно всегда молиться и не унывать,
говоря: [Зач. 88.] в одном городе был судья, который Бога не боялся и людей не стыдился.
В том же городе была одна вдова, и она, приходя к нему, говорила: защити меня от соперника моего.
Но он долгое время не хотел. А после сказал сам в себе: хотя я и Бога не боюсь и людей не стыжусь,
но, как эта вдова не дает мне покоя, защищу ее, чтобы она не приходила больше докучать мне.
И сказал Господь: слышите, что говорит судья неправедный?
Бог ли не защитит избранных Своих, вопиющих к Нему день и ночь, хотя и медлит защищать их?
сказываю вам, что подаст им защиту вскоре. Но Сын Человеческий, придя, найдет ли веру на земле?
Сказал также к некоторым, которые уверены были о себе, что они праведны, и уничижали других, следующую притчу:
[Зач. 89.] два человека вошли в храм помолиться: один фарисей, а другой мытарь.
Фарисей, став, молился сам в себе так: Боже! благодарю Тебя, что я не таков, как прочие люди, грабители, обидчики, прелюбодеи, или как этот мытарь:
пощусь два раза в неделю, даю десятую часть из всего, что́ приобретаю.
Мытарь же, стоя вдали, не смел даже поднять глаз на небо; но, ударяя себя в грудь, говорил: Боже! будь милостив ко мне грешнику!
Сказываю вам, что сей пошел оправданным в дом свой более, нежели тот: ибо всякий, возвышающий сам себя, унижен будет, а унижающий себя возвысится.
[Зач. 90.] Приносили к Нему и младенцев, чтобы Он прикоснулся к ним; ученики же, видя то, возбраняли им.
Но Иисус, подозвав их, сказал: пустите детей приходить ко Мне и не возбраняйте им, ибо таковых есть Царствие Божие.
Истинно говорю вам: кто не примет Царствия Божия, как дитя, тот не войдет в него.
[Зач. 91.] И спросил Его некто из начальствующих: Учитель благой! что мне делать, чтобы наследовать жизнь вечную?
Иисус сказал ему: что ты называешь Меня благим? никто не благ, как только один Бог;
знаешь заповеди: не прелюбодействуй, не убивай, не кради, не лжесвидетельствуй, почитай отца твоего и матерь твою.
Он же сказал: все это сохранил я от юности моей.
Услышав это, Иисус сказал ему: еще одного недостает тебе: все, что имеешь, продай и раздай нищим, и будешь иметь сокровище на небесах, и приходи, следуй за Мною.
Он же, услышав сие, опечалился, потому что был очень богат.
Иисус, видя, что он опечалился, сказал: как трудно имеющим богатство войти в Царствие Божие!
ибо удобнее верблюду пройти сквозь игольные уши, нежели богатому войти в Царствие Божие.
Слышавшие сие сказали: кто же может спастись?
Но Он сказал: невозможное человекам возможно Богу.
Петр же сказал: вот, мы оставили все и последовали за Тобою.
Он сказал им: истинно говорю вам: нет никого, кто оставил бы дом, или родителей, или братьев, или сестер, или жену, или детей для Царствия Божия,
и не получил бы гораздо более в сие время, и в век будущий жизни вечной.
[Зач. 92.] Отозвав же двенадцать учеников Своих, сказал им: вот, мы восходим в Иерусалим, и совершится все, написанное через пророков о Сыне Человеческом,
ибо предадут Его язычникам, и поругаются над Ним, и оскорбят Его, и оплюют Его,
и будут бить, и убьют Его: и в третий день воскреснет.
Но они ничего из этого не поняли; слова сии были для них сокровенны, и они не разумели сказанного.
[Зач. 93.] Когда же подходил Он к Иерихону, один слепой сидел у дороги, прося милостыни,
и, услышав, что мимо него проходит народ, спросил: что это такое?
Ему сказали, что Иисус Назорей идет.
Тогда он закричал: Иисус, Сын Давидов! помилуй меня.
Шедшие впереди заставляли его молчать; но он еще громче кричал: Сын Давидов! помилуй меня.
Иисус, остановившись, велел привести его к Себе: и, когда тот подошел к Нему, спросил его:
чего ты хочешь от Меня? Он сказал: Господи! чтобы мне прозреть.
Иисус сказал ему: прозри! вера твоя спасла тебя.
И он тотчас прозрел и пошел за Ним, славя Бога; и весь народ, видя это, воздал хвалу Богу.
Then He called His twelve disciples together and gave them power and authority over all demons, and to cure diseases.
He sent them to preach the kingdom of God and to heal the sick.
And He said to them, «Take nothing for the journey, neither staffs nor bag nor bread nor money; and do not have two tunics apiece.
«Whatever house you enter, stay there, and from there depart.
And whoever will not receive you, when you go out of that city, shake off the very dust from your feet as a testimony against them.»
So they departed and went through the towns, preaching the gospel and healing everywhere.
Now Herod the tetrarch heard of all that was done by Him; and he was perplexed, because it was said by some that John had risen from the dead,
and by some that Elijah had appeared, and by others that one of the old prophets had risen again.
Herod said, «John I have beheaded, but who is this of whom I hear such things?» So he sought to see Him.
And the apostles, when they had returned, told Him all that they had done. Then He took them and went aside privately into a deserted place belonging to the city called Bethsaida.
But when the multitudes knew it, they followed Him; and He received them and spoke to them about the kingdom of God, and healed those who had need of healing.
When the day began to wear away, the twelve came and said to Him, «Send the multitude away, that they may go into the surrounding towns and country, and lodge and get provisions; for we are in a deserted place here.»
But He said to them, «You give them something to eat.» And they said, «We have no more than five loaves and two fish, unless we go and buy food for all these people.»
For there were about five thousand men. Then He said to His disciples, «Make them sit down in groups of fifty.»
And they did so, and made them all sit down.
Then He took the five loaves and the two fish, and looking up to heaven, He blessed and broke them, and gave them to the disciples to set before the multitude.
So they all ate and were filled, and twelve baskets of the leftover fragments were taken up by them.
And it happened, as He was alone praying, that His disciples joined Him, and He asked them, saying, «Who do the crowds say that I am?»
So they answered and said, «John the Baptist, but some say Elijah; and others say that one of the old prophets has risen again.»
He said to them, «But who do you say that I am?» Peter answered and said, «The Christ of God.»
And He strictly warned and commanded them to tell this to no one,
saying, «The Son of Man must suffer many things, and be rejected by the elders and chief priests and scribes, and be killed, and be raised the third day.»
Then He said to them all, «If anyone desires to come after Me, let him deny himself, and take up his cross daily, and follow Me.
For whoever desires to save his life will lose it, but whoever loses his life for My sake will save it.
For what profit is it to a man if he gains the whole world, and is himself destroyed or lost?
For whoever is ashamed of Me and My words, of him the Son of Man will be ashamed when He comes in His own glory, and in His Fatheŕs, and of the holy angels.
But I tell you truly, there are some standing here who shall not taste death till they see the kingdom of God.»
Now it came to pass, about eight days after these sayings, that He took Peter, John, and James and went up on the mountain to pray.
As He prayed, the appearance of His face was altered, and His robe became white and glistening.
And behold, two men talked with Him, who were Moses and Elijah,
who appeared in glory and spoke of His decease which He was about to accomplish at Jerusalem.
But Peter and those with him were heavy with sleep; and when they were fully awake, they saw His glory and the two men who stood with Him.
Then it happened, as they were parting from Him, that Peter said to Jesus, «Master, it is good for us to be here; and let us make three tabernacles: one for You, one for Moses, and one for Elijah»--not knowing what he said.
While he was saying this, a cloud came and overshadowed them; and they were fearful as they entered the cloud.
And a voice came out of the cloud, saying, «This is My beloved Son. Hear Him!»
When the voice had ceased, Jesus was found alone. But they kept quiet, and told no one in those days any of the things they had seen.
Now it happened on the next day, when they had come down from the mountain, that a great multitude met Him.
Suddenly a man from the multitude cried out, saying, «Teacher, I implore You, look on my son, for he is my only child.
And behold, a spirit seizes him, and he suddenly cries out; it convulses him so that he foams at the mouth; and it departs from him with great difficulty, bruising him.
So I implored Your disciples to cast it out, but they could not.»
Then Jesus answered and said, «O faithless and perverse generation, how long shall I be with you and bear with you? Bring your son here.»
And as he was still coming, the demon threw him down and convulsed him. Then Jesus rebuked the unclean spirit, healed the child, and gave him back to his father.
And they were all amazed at the majesty of God. But while everyone marveled at all the things which Jesus did, He said to His disciples,
«Let these words sink down into your ears, for the Son of Man is about to be betrayed into the hands of men.»
But they did not understand this saying, and it was hidden from them so that they did not perceive it; and they were afraid to ask Him about this saying.
Then a dispute arose among them as to which of them would be greatest.
And Jesus, perceiving the thought of their heart, took a little child and set him by Him,
and said to them, «Whoever receives this little child in My name receives Me; and whoever receives Me receives Him who sent Me. For he who is least among you all will be great.»
Now John answered and said, «Master, we saw someone casting out demons in Your name, and we forbade him because he does not follow with us.»
But Jesus said to him, «Do not forbid him, for he who is not against us is on our side.»
Now it came to pass, when the time had come for Him to be received up, that He steadfastly set His face to go to Jerusalem,
and sent messengers before His face. And as they went, they entered a village of the Samaritans, to prepare for Him.
But they did not receive Him, because His face was set for the journey to Jerusalem.
And when His disciples James and John saw this, they said, «Lord, do You want us to command fire to come down from heaven and consume them, just as Elijah did?»
But He turned and rebuked them, and said, «You do not know what manner of spirit you are of.
For the Son of Man did not come to destroy meńs lives but to save them.» And they went to another village.
Now it happened as they journeyed on the road, that someone said to Him, «Lord, I will follow You wherever You go.»
And Jesus said to him, «Foxes have holes and birds of the air have nests, but the Son of Man has nowhere to lay His head.»
Then He said to another, «Follow Me.» But he said, «Lord, let me first go and bury my father.»
Jesus said to him, «Let the dead bury their own dead, but you go and preach the kingdom of God.»
And another also said, «Lord, I will follow You, but let me first go and bid them farewell who are at my house.»
But Jesus said to him, «No one, having put his hand to the plow, and looking back, is fit for the kingdom of God.»
Then He spoke a parable to them, that men always ought to pray and not lose heart,
saying: «There was in a certain city a judge who did not fear God nor regard man.
Now there was a widow in that city; and she came to him, saying, «Get justice for me from my adversary.́
And he would not for a while; but afterward he said within himself, «Though I do not fear God nor regard man,
yet because this widow troubles me I will avenge her, lest by her continual coming she weary me.»́
Then the Lord said, «Hear what the unjust judge said.
And shall God not avenge His own elect who cry out day and night to Him, though He bears long with them?
I tell you that He will avenge them speedily. Nevertheless, when the Son of Man comes, will He really find faith on the earth?»
Also He spoke this parable to some who trusted in themselves that they were righteous, and despised others:
«Two men went up to the temple to pray, one a Pharisee and the other a tax collector.
The Pharisee stood and prayed thus with himself, «God, I thank You that I am not like other men--extortioners, unjust, adulterers, or even as this tax collector.
I fast twice a week; I give tithes of all that I possess.́
And the tax collector, standing afar off, would not so much as raise his eyes to heaven, but beat his breast, saying, «God, be merciful to me a sinner!́
I tell you, this man went down to his house justified rather than the other; for everyone who exalts himself will be humbled, and he who humbles himself will be exalted.»
Then they also brought infants to Him that He might touch them; but when the disciples saw it, they rebuked them.
But Jesus called them to Him and said, «Let the little children come to Me, and do not forbid them; for of such is the kingdom of God.
Assuredly, I say to you, whoever does not receive the kingdom of God as a little child will by no means enter it.»
Now a certain ruler asked Him, saying, «Good Teacher, what shall I do to inherit eternal life?»
So Jesus said to him, «Why do you call Me good? No one is good but One, that is, God.
You know the commandments: «Do not commit adultery,́ «Do not murder,́ «Do not steal,́ «Do not bear false witness,́ «Honor your father and your mother.»́
And he said, «All these things I have kept from my youth.»
So when Jesus heard these things, He said to him, «You still lack one thing. Sell all that you have and distribute to the poor, and you will have treasure in heaven; and come, follow Me.»
But when he heard this, he became very sorrowful, for he was very rich.
And when Jesus saw that he became very sorrowful, He said, «How hard it is for those who have riches to enter the kingdom of God!
For it is easier for a camel to go through the eye of a needle than for a rich man to enter the kingdom of God.»
And those who heard it said, «Who then can be saved?»
But He said, «The things which are impossible with men are possible with God.»
Then Peter said, «See, we have left all and followed You.»
So He said to them, «Assuredly, I say to you, there is no one who has left house or parents or brothers or wife or children, for the sake of the kingdom of God,
who shall not receive many times more in this present time, and in the age to come eternal life.»
Then He took the twelve aside and said to them, «Behold, we are going up to Jerusalem, and all things that are written by the prophets concerning the Son of Man will be accomplished.
For He will be delivered to the Gentiles and will be mocked and insulted and spit upon.
They will scourge Him and kill Him. And the third day He will rise again.»
But they understood none of these things; this saying was hidden from them, and they did not know the things which were spoken.
Then it happened, as He was coming near Jericho, that a certain blind man sat by the road begging.
And hearing a multitude passing by, he asked what it meant.
So they told him that Jesus of Nazareth was passing by.
And he cried out, saying, «Jesus, Son of David, have mercy on me!»
Then those who went before warned him that he should be quiet; but he cried out all the more, «Son of David, have mercy on me!»
So Jesus stood still and commanded him to be brought to Him. And when he had come near, He asked him,
saying, «What do you want Me to do for you?» He said, «Lord, that I may receive my sight.»
Then Jesus said to him, «Receive your sight; your faith has made you well.»
And immediately he received his sight, and followed Him, glorifying God. And all the people, when they saw it, gave praise to God.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible