Сло́во Госпо́дне, е́же бы́сть ко Михе́ю морасѳи́тину, во дни́ Иоаѳа́ма и Аха́за и езекі́и царе́й Иу́диныхъ, о ни́хже ви́дѣ о самарі́и и о Иерусали́мѣ.

Слы́шите, лю́дiе вси́, словеса́, и внемли́, земле́ и вси́ и́же на не́й, и бу́детъ Госпо́дь Бо́гъ въ ва́съ въ послу́шествованiе, Госпо́дь от до́му свята́го своего́.

Поне́же, се́, Госпо́дь исхо́дитъ от мѣ́ста своего́, и сни́детъ и насту́питъ на высоты́ земны́я,

и поколе́блются го́ры подъ ни́мъ, и юдо́ли раста́ютъ я́ко во́скъ от лица́ огня́ и я́ко вода́ сходя́щи со устремле́нiемъ.

Нече́стiя ра́ди Иа́ковля вся́ сiя́ и грѣха́ ра́ди до́му Изра́илева. Ко́е нече́стiе до́му Иа́ковлю? не самарі́а ли? и кі́й грѣ́хъ до́му Иу́дина? не Иерусали́мъ ли?

И положу́ самарі́ю во ово́щное храни́лище се́лное и въ са́дъ виногра́да, и разве́ргу въ про́пасть ка́менiе ея́, и основа́нiя ея́ откры́ю:

и вся́ изва́янная ея́ сокруша́тъ, и вся́ мзды́ ея́ запаля́тъ огне́мъ, и вся́ кумíры ея́ положу́ въ па́губу: поне́же от найма́ блуда́ собра́ и от найма́ блуже́нiя соврати́.

Сего́ ра́ди возрыда́етъ и воспла́чется, по́йдетъ боса́ и нага́, сотвори́тъ пла́чь а́ки змие́въ и рыда́нiе а́ки дще́рей Сири́нскихъ:

я́ко одержа́ я́зва ея́, поне́же прiи́де да́же до Иу́ды и косну́ся до вра́тъ люді́й мои́хъ да́же до Иерусали́ма.

И́же въ ге́ѳѣ, не велича́йтеся, и Иенаки́мляне, не согражда́йте изъ до́му на посмѣя́нiе, пе́рстiю посы́плите посмѣя́нiе ва́ше.

Обита́ющая до́брѣ во градѣ́хъ свои́хъ, не изы́де живу́щая въ Сеннаа́рѣ, пла́читеся до́му [су́щаго] бли́зъ ея́, прiи́метъ от ва́съ я́зву болѣ́зней.

Кто́ нача́ во блага́я всели́вшейся въ болѣ́знехъ, я́ко снидо́ша зла́я от Го́спода на врата́ Иерусали́мля,

шу́мъ колесни́цъ и ко́нниковъ: живу́щая въ лахи́сѣ нача́лница грѣха́ та́ е́сть дще́ри Сiо́ни, я́ко въ тебѣ́ обрѣто́шася нече́стiя Изра́илева.

Сего́ ра́ди да́стъ посыла́емыя да́же до наслѣ́дiя ге́ѳова, до́мы су́етны, вотще́ бы́ша царе́мъ Изра́илевымъ,

до́ндеже наслѣ́дники приведу́ тебѣ́, живу́щая въ лахи́сѣ, наслѣ́дiе да́же до Одолла́ма прiи́детъ, сла́ва дще́ре Сiо́ни.

Обросни́ся и остризи́ся по ча́дѣхъ свои́хъ млады́хъ: разшири́ обросне́нiе твое́ я́ко оре́лъ, поне́же плѣне́ни бы́ша от тебе́.

У́, лю́тѣ мнѣ́! поне́же бы́хъ а́ки собира́яй сла́му на жа́твѣ, и я́ко па́родокъ во объима́нiи виногра́да не су́щу гро́здiю, е́же я́сти первопло́дная, я́же вожделѣ́ душа́ моя́.

У́, лю́тѣ мнѣ́, душе́! я́ко поги́бе благочести́вый от земли́, и исправля́ющаго въ человѣ́цѣхъ нѣ́сть: вси́ во кро́вехъ пря́тся, кі́йждо бли́жняго своего́ озлобля́етъ озлобле́нiемъ,

на зло́ ру́ки своя́ уготовля́ютъ: кня́зь про́ситъ, и судiя́ ми́рная словеса́ глаго́летъ, жела́нiе души́ его́ е́сть: и отиму́ блага́я и́хъ,

я́ко мо́ль пояда́яй, и ходя́й по пра́виламъ въ де́нь стражбы́. У́, лю́тѣ! у́, лю́тѣ! отмще́нiя твоя́ приспѣ́ша, ны́нѣ бу́дутъ пла́чы и́хъ.

Не вѣ́рите друго́мъ, ни надѣ́йтеся на старѣ́йшины, и от сожи́телницы твоея́ храни́ся, е́же сказа́ти е́й что́:

поне́же сы́нъ безче́ститъ отца́, дще́рь воста́нетъ на ма́терь свою́ и невѣ́ста на свекро́вь свою́, врази́ вси́ му́жу дома́шнiи его́.

А́зъ же ко Го́сподеви воззрю́, потерплю́ Бо́га Спа́са моего́, услы́шитъ мя́ Бо́гъ мо́й.

Не ра́дуйся о мнѣ́, вражде́бница моя́, я́ко падо́хъ, и воста́ну: зане́ а́ще ся́ду во тмѣ́, Госпо́дь освѣти́тъ мя́.

Гнѣ́въ Госпо́день стерплю́, я́ко согрѣши́хъ ему́, до́ндеже оправди́тъ прю́ мою́ и сотвори́тъ су́дъ мо́й: и изведе́тъ мя́ на свѣ́тъ, и узрю́ пра́вду его́.

И у́зритъ вражде́бница моя́, и облече́тся въ сту́дъ глаго́лющая ко мнѣ́: гдѣ́ есть Госпо́дь Бо́гъ тво́й? О́чи мои́ воззря́тъ на ню́, ны́нѣ бу́детъ въ попра́нiе а́ки ка́лъ на путе́хъ.

Де́нь глажде́нiя пли́нѳа: изглажде́нiе твое́ де́нь о́ный, и сотре́тъ зако́ны твоя́ де́нь о́ный.

И гра́ди твои́ прiи́дутъ на поравне́нiе и въ раздѣле́нiе Ассирі́йско, и гра́ди твои́ тве́рдiи въ раздѣле́нiе от ти́ра да́же до рѣки́ Си́рскiя, и от мо́ря да́же до мо́ря, и от горы́ да́же до горы́, дні́е воды́ и молвы́.

И бу́детъ земля́ въ па́губу со живу́щими на не́й, от плодо́въ начина́нiй и́хъ.

Паси́ лю́ди твоя́ жезло́мъ твои́мъ, о́вцы наслѣ́дiя твоего́, вселя́ющыяся еди́ны въ дубра́вѣ средѣ́ карми́ла, попасу́тъ Васани́тиду и Галаади́тиду, я́коже дні́е вѣ́ка.

И по дне́мъ исхо́да твоего́ изъ Еги́пта у́зрите чуде́сная.

У́зрятъ язы́цы и усрамя́тся от всея́ крѣ́пости своея́, ру́цѣ возложа́тъ на уста́ своя́, и у́ши и́хъ огло́хнутъ,

поли́жутъ пе́рсть я́ко змі́еве плѣ́жуще по земли́, смяту́тся во облеже́нiи свое́мъ: о Го́сподѣ Бо́зѣ на́шемъ ужа́снутся и убоя́тся от тебе́.

Кто́ Бо́гъ я́коже ты́, отъе́мляй беззако́нiя и оставля́яй нече́стiя оста́нкомъ наслѣ́дiя своего́? и не удержа́ гнѣ́ва своего́ во свидѣ́нiе, я́ко воли́тель ми́лости е́сть.

То́й обрати́тъ и уще́дритъ ны́, и погрузи́тъ непра́вды на́шя и вве́ржетъ въ глубины́ морскі́я вся́ грѣхи́ на́шя,

да́стъ и́стину Иа́кову, [и] ми́лость Авраа́му, я́коже кля́лся еси́ отце́мъ на́шымъ во дни́ пе́рвыя.

Синодальный

1 Слово Господне к Михею. 2 Самария будет сделана «грудою развалин в поле». 10 Cошло бедствие от Господа на Иуду.

Слово Господне, которое было к Михею Морасфитину во дни Иоафама, Ахаза и Езекии, царей Иудейских, и которое открыто ему о Самарии и Иерусалиме.

Слушайте, все народы, внимай, земля и все, что наполняет ее! Да будет Господь Бог свидетелем против вас, Господь из святаго храма Своего!

Ибо вот, Господь исходит от места Своего, низойдет и наступит на высоты земли, –

и горы растают под Ним, долины распадутся, как воск от огня, как воды, льющиеся с крутизны.

Все это – за нечестие Иакова, за грех дома Израилева. От кого нечестие Иакова? не от Самарии ли? Кто устроил высоты в Иудее? не Иерусалим ли?

За то сделаю Самарию грудою развалин в поле, местом для разведения винограда; низрину в долину камни ее и обнажу основания ее.

Все истуканы ее будут разбиты и все любодейные дары ее сожжены будут огнем, и всех идолов ее предам разрушению, ибо из любодейных даров она устраивала их, на любодейные дары они и будут обращены.

Об этом буду я плакать и рыдать, буду ходить, как ограбленный и обнаженный, выть, как шакалы, и плакать, как страусы,

потому что болезненно поражение ее, дошло до Иуды, достигло даже до ворот народа моего, до Иерусалима.

Не объявляйте об этом в Гефе, не плачьте там громко; но в селении Офра покрой себя пеплом.

Переселяйтесь, жительницы Шафира, срамно обнаженные; не убежит и живущая в Цаане; плач в селении Ецель не даст вам остановиться в нем.

Горюет о своем добре жительница Марофы, ибо сошло бедствие от Господа к воротам Иерусалима.

Запрягай в колесницу быстрых, жительница Лахиса; ты – начало греха дщери Сионовой, ибо у тебя появились преступления Израиля.

Посему ты посылать будешь дары в Морешеф-Геф; но селения Ахзива будут обманом для царей Израилевых.

Еще наследника приведу к тебе, жительница Мореша; он пройдет до Одоллама, славы Израиля.

Сними с себя волосы, остригись, скорбя о нежно любимых сынах твоих; расширь из-за них лысину, как у линяющего орла, ибо они переселены будут от тебя.

1 «Не стало милосердых на земле». 8 Господь опять умилосердится над Израилем.

Горе мне! ибо со мною теперь – как по собрании летних плодов, как по уборке винограда: ни одной ягоды для еды, ни спелого плода, которого желает душа моя.

Не стало милосердых на земле, нет правдивых между людьми; все строят ковы, чтобы проливать кровь; каждый ставит брату своему сеть.

Руки их обращены к тому, чтобы уметь делать зло; начальник требует подарков, и судья судит за взятки, а вельможи высказывают злые хотения души своей и извращают дело.

Лучший из них – как терн, и справедливый – хуже колючей изгороди, день провозвестников Твоих, посещение Твое наступает; ныне постигнет их смятение.

Не верьте другу, не полагайтесь на приятеля; от лежащей на лоне твоем стереги двери уст твоих.

Ибо сын позорит отца, дочь восстает против матери, невестка – против свекрови своей; враги человеку – домашние его.

А я буду взирать на Господа, уповать на Бога спасения моего: Бог мой услышит меня.

Не радуйся ради меня, неприятельница моя! хотя я упал, но встану; хотя я во мраке, но Господь свет для меня.

Гнев Господень я буду нести, потому что согрешил пред Ним, доколе Он не решит дела моего и не совершит суда надо мною; тогда Он выведет меня на свет, и я увижу правду Его.

И увидит это неприятельница моя и стыд покроет ее, говорившую мне: «где Господь Бог твой?» Насмотрятся на нее глаза мои, как она будет попираема подобно грязи на улицах.

В день сооружения стен твоих, в этот день отдалится определение.

В тот день придут к тебе из Ассирии и городов Египетских, и от Египта до реки Евфрата, и от моря до моря, и от горы до горы.

А земля та будет пустынею за вину жителей ее, за плоды деяний их.

Паси народ Твой жезлом Твоим, овец наследия Твоего, обитающих уединенно в лесу среди Кармила; да пасутся они на Васане и Галааде, как во дни древние!

Как во дни исхода твоего из земли Египетской, явлю ему дивные дела.

Увидят это народы и устыдятся при всем могуществе своем; положат руку на уста, уши их сделаются глухими;

будут лизать прах как змея, как черви земные выползут они из укреплений своих; устрашатся Господа Бога нашего и убоятся Тебя.

Кто Бог, как Ты, прощающий беззаконие и не вменяющий преступления остатку наследия Твоего? не вечно гневается Он, потому что любит миловать.

Он опять умилосердится над нами, изгладит беззакония наши. Ты ввергнешь в пучину морскую все грехи наши.

Ты явишь верность Иакову, милость Аврааму, которую с клятвою обещал отцам нашим от дней первых.

Грузинский

Языки

უფლის სიტყვა, რომელიც იყო მორეშეთელ მიქას მიმართ იუდას მეფეების - იოთამის, ახაზის და იეხიზკიას დროს, და რომელიც იხილა სამარიასა და იერუსალიმის გამო.

ისმინეთ, ხალხებო, ყველამ! გაიგონოს დედამიწამ და მისმა სისავსემ! უფალი ღმერთი იყოს მოწმე თქვენს წინააღმდეგ, უფალი თავისი წმიდა ტაძრიდან.

რადგან, აჰა, უფალი გამოდის თავისი ადგილიდან, ჩამოდის და თელავს დედამიწის გორაკებს.

მთები დნებიან მის ქვეშ და ველები სკდებიან, როგორც ცვილი ცეცხლის წინაშე, როგორც ქარაფებიდან ვარდნილი წყალი.

იაკობის უკეთურების გამოა ეს ყველაფერი და ისრაელის სახლის ცოდვის გამო. რა არის იაკობის უკეთურება? სამარია ხომ არა? რა არის იუდას გორაკები? იერუსალიმი ხომ არა?

ქვების გროვად ვაქცევ ტრამალზე სამარიას, ვენახის ჩასაყრელ ადგილად; ველად გადავყრი მის ქვებს და გავაშიშვლებ მის საძირკველს.

ყველა მისი კერპი გაცამტვერდება, ყველა მისი ნამსხვერპლი ცეცხლში დაიწვება და გავანადგურებ ყველა მის ქანდაკს, რადგან ბოზობის გასამრჯელოთი აგროვებდა მათ; ამიტომაც ბოზობის გასამრჯელოდ შეიქნებიან.

ამაზე ვგლოვობ და მოვთქვამ, ფეხშიშველი და ტიტველი დავდივარ, ტურასავით ვკივი და სირაქლემასავით ვკვნესი.

რადგან უკურნებელია მისი ჭრილობები; რადგან მიადგა იუდას და ჩემი ერის კარიბჭეს - იერუსალიმსაც უწია.

ნუ ამცნობთ გათში, ტირილს ნუ გამართავთ! მტვერში გაგორდით ბეთ-ლეყაფრაში.

ჩაიარეთ თქვენთვის, შაფირელნო, სამარცხვინო სიშიშვლეში! ვერ დააღწევს თავს ცაანანელი; ბეთეცელში გლოვა არ გაგაჩერებთ.

რადგან სწუხს თავის დოვლათზე მაროთელი დიაცი, რადგან უბედურებამ ჩამოაღწია უფლისგან იერუსალიმის კარიბჭემდე.

შეაბი ეტლში რაშები, ლაქიშელო (ის არის ცოდვის დასაბამი სიონის ასულისთვის!), რადგან შენ გამოგაჩნდა ისრაელის შეცოდებანი!

ამიტომ გაუგზავნი განტევების საჩუქარს მორეშეთ-გათს; აქზიბის სახლები გააცურებენ ისრაელის მეფეებს.

ახალ პატრონს მოგიყვან, მარეშელო, ყადულამს მიაღწევს ისრაელის დიდება.

თმა გადიპარსე, გაიკრიჭე სანუკვარი შვილების გამო; თავი გაიქაჩლე არწივივით, რადგან გადაასახლებენ შენგან.

ვაგლახ, რომ ნაყარი ხილის შემგროვებელს და ყურძნის მცვრეველს დავემსგავსე! ერთი მტევანიც არ შერჩენია საჭმელად; პირველმოწეულ ხილს ნატრობს ჩემი სული.

გადაშენდა ღვთისნიერი ქვეყანაზე და აღარავინ არის წრფელი კაცთა შორის; ყველანი სისხლის დასაღვრელად ჩასაფრებულან, ერთმანეთზე ნადირობენ სათხევლით.

გაწაფულია მათი ხელები ბოროტის ქმნაში; მთავარი და მსაჯული გასამრჯელოს მოითხოვენ; დიდებული სიხარბეს იჩენს და სამართალს ამრუდებს.

უკეთესი მათ შორის ნარ-ეკალსა ჰგავს, სამართლიანი კი ძეძვზე უარესია; დადგება შენს მფარველთაგან გამოცხადებული დღე, შენი განკითხვის დღე, მაშინ შეშფოთდებიან ისინი.

ნუ ერწმუნები ახლობელს, ნუ ენდობი მეგობარს; შენს გვერდით მწოლისგან დაიცავი შენს ბაგეთა კარი

რადგან შვილი არცხვენს მამას, ქალიშვილი თავის დედას ეურჩება, რძალი - თავის დედამთილს; კაცის მტრები არიან მისი შინაურები.

მე კი უფალს შევცქერი, ვესავ ჩემი ხსნის ღმერთს; შემიწყნარებს ჩემი ღმერთი.

ნუ ხარობ ჩემზე, ჩემო მტერო! თუმც დაცემული ვარ, აღვდგები; თუმც ბნელში ვზივარ, უფალია ჩემი ნათელი!

დავითმენ უფლის რისხვას (რადგან ცოდვილი ვარ მის წინაშე), ვიდრე ჩემს საქმეს არ გაიკითხავს და არ გადამიწყვეტს თავის სამართალს; ნათელში გამიყვანს და მე ვიხილავ მის სიკეთეს.

დაინახავს ამას ჩემი მტერი და სირცხვილი შეიპყრობს, რომ მეუბნებოდა, სად არის უფალი, შენი ღმერთიო? მაშინ იხილავენ მას ჩემი თვალები, როცა ქუჩის ტალახივით სათელავი გახდება.

შენი კედლების აშენების დღე შენი რჯულის გავრცელების დღე იქნება.

იმ დღეს შენამდეც მოვლენ აშურიდან და ეგვიპტის ქალაქებიდან, ეგვიპტიდან ევფრატამდე, ზღვიდან ზღვამდე და მთიდან მთამდე.

გაუდაბურდება ქვეყანა მის მკვიდრთა მიზეზით, მათ ნამოქმედართა ნაყოფების მიზეზით.

დამწყესე შენი კვერთხით შენი ერი, შენი სამკვიდრო ფარა, ტყეში მცხოვრები მარტოდმარტო, შუაგულ ქარმელში. იბალახოს ბაშანში და გალაადში ძველებურად!

გაჩვენებ სასწაულებს, როგორც იმ დღეებში გაჩვენე, როცა ეგვიპტის ქვეყნიდან გამოდიოდი.

დაინახავენ ხალხები და შერცხვებათ თავიანთი ძლიერებისა; ხელს პირზე მიიდებენ და სასმენელნი დაუყრუვდებათ.

მტვერს დაუწყებენ ლოკვას გველივით, ქვეწარმავალივით; აკანკალდებიან თავიანთ ციხე-კოშკებში; შიშის ზარი ექნებათ უფლის, ჩვენი ღვთისა და შენიც შეეშინდებათ.

რომელ ღმერთს მოუთმენია შენს გარდა უკეთურება და უპატიებია ცოდვა თავისი სამკვიდროს ნატამალისთვის? ის არ მრისხანებს სამუდამოდ, რადგან წყალობის მოყვარულია.

კვლავ შეგვიბრალებს ჩვენ, დათრგუნავს ჩვენს უკეთურებებს. ზღვის უფსკრულებში მოისვრი ყველა მათ ცოდვას.

დაუდასტურებ იაკობს გამტანობას და აბრაამს - სიყვარულს, რომელიც ჩვენს მამა-პაპას შეჰფიცე ძველთაგანვე.