я́коже объядо́ша пло́ти люді́й мои́хъ, и ко́жы и́хъ от косте́й и́хъ одра́ша, и ко́сти и́хъ столко́ша и содроби́ша я́ко пло́ти въ коно́бъ и я́ко мяса́ въ горне́цъ:

та́ко возопiю́тъ ко Го́споду, и не послу́шаетъ и́хъ и отврати́тъ лице́ свое́ от ни́хъ въ то́ вре́мя, поне́же слука́вноваша въ начина́нiихъ свои́хъ на ня́.

Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь на проро́ки льстя́щыя люді́й мои́хъ, угрыза́ющыя зубы́ свои́ми и проповѣ́дающыя ми́ръ на ни́хъ, и не вда́ся во уста́ и́хъ, возста́виша на ни́хъ ра́ть:

сего́ ра́ди но́щь бу́детъ ва́мъ от видѣ́нiя, и тма́ бу́детъ ва́мъ от волхвова́нiя, и за́йдетъ со́лнце на проро́ки, и поме́ркнетъ на ня́ де́нь:

и усрамя́тся ви́дящiи со́нiя, и посмѣя́ни бу́дутъ волсви́, и возглаго́лютъ на ни́хъ вси́ сі́и, зане́ не бу́детъ послу́шаяй и́хъ.

А́ще а́зъ не напо́лню си́лы Ду́хомъ Госпо́днимъ и судо́мъ и си́лою, е́же возвѣсти́ти Иа́кову нече́стiя его́ и Изра́илеви грѣхи́ его́.

Слы́шите сiя́, старѣ́йшины до́му Иа́ковля и оста́вшiи до́му Изра́илева, гнуша́ющiися судо́мъ и вся́ пра́вая развраща́ющiи,

созида́ющiи Сiо́на кровьми́ и Иерусали́ма непра́вдами:

старѣ́йшины его́ на да́рѣхъ сужда́ху, и жерцы́ его́ на мздѣ́ отвѣщава́ху, и проро́цы его́ на сребрѣ́ волхвова́ху, и на Го́сподѣ почива́ху, глаго́люще: не Госпо́дь ли въ на́съ е́сть? не прiи́дутъ на ны́ зла́я.

Сего́ ра́ди ва́съ дѣ́ла Сiо́нъ я́коже ни́ва изоре́тся, и Иерусали́мъ я́ко ово́щное храни́лище бу́детъ, и гора́ до́му я́коже лу́гъ дубра́вный.

Французский (LSG)

Je dis: Écoutez, chefs de Jacob, Et princes de la maison d'Israël! N'est-ce pas à vous à connaître la justice?

Vous haïssez le bien et vous aimez le mal; Vous leur arrachez la peau et la chair de dessus les os.

Ils dévorent la chair de mon peuple, Lui arrachent la peau, Et lui brisent les os; Ils le mettent en pièces comme ce qu'on cuit dans un pot, Comme de la viande dans une chaudière.

Alors ils crieront vers l'Éternel, Mais il ne leur répondra pas; Il leur cachera sa face en ce temps-là, Parce qu'ils ont fait de mauvaises actions.

Ainsi parle l'Éternel sur les prophètes qui égarent mon peuple, Qui annoncent la paix si leurs dents ont quelque chose à mordre, Et qui publient la guerre si on ne leur met rien dans la bouche:

A cause de cela, vous aurez la nuit..., et plus de visions! Vous aurez les ténèbres..., et plus d'oracles! Le soleil se couchera sur ces prophètes, Le jour s'obscurcira sur eux.

Les voyants seront confus, les devins rougiront, Tous se couvriront la barbe; Car Dieu ne répondra pas.

Mais moi, je suis rempli de force, de l'esprit de l'Éternel, Je suis rempli de justice et de vigueur, Pour faire connaître à Jacob son crime, Et à Israël son péché.

Écoutez donc ceci, chefs de la maison de Jacob, Et princes de la maison d'Israël, Vous qui avez en horreur la justice, Et qui pervertissez tout ce qui est droit,

Vous qui bâtissez Sion avec le sang, Et Jérusalem avec l'iniquité!

Ses chefs jugent pour des présents, Ses sacrificateurs enseignent pour un salaire, Et ses prophètes prédisent pour de l'argent; Et ils osent s'appuyer sur l'Éternel, ils disent: L'Éternel n'est-il pas au milieu de nous? Le malheur ne nous atteindra pas.

C'est pourquoi, à cause de vous, Sion sera labourée comme un champ, Jérusalem deviendra un monceau de pierres, Et la montagne du temple une sommité couverte de bois.

Еврейский

וָאֹמַר, שִׁמְעוּ־נָא רָאשֵׁי יַעֲקֹב, וּקְצִינֵי בֵּית יִשְׂרָאֵל; הֲלוֹא לָכֶם, לָדַעַת אֶת־הַמִּשְׁפָּט׃

שֹׂנְאֵי טוֹב וְאֹהֲבֵי רָעָה (רָע); גֹּזְלֵי עוֹרָם מֵעֲלֵיהֶם, וּשְׁאֵרָם מֵעַל עַצְמוֹתָם׃

וַאֲשֶׁר אָכְלוּ שְׁאֵר עַמִּי, וְעוֹרָם מֵעֲלֵיהֶם הִפְשִׁיטוּ, וְאֶת־עַצְמֹתֵיהֶם פִּצֵּחוּ; וּפָרְשׂוּ כַּאֲשֶׁר בַּסִּיר, וּכְבָשָׂר בְּתוֹךְ קַלָּחַת׃

אָז יִזְעֲקוּ אֶל־יְהוָה, וְלֹא יַעֲנֶה אוֹתָם; וְיַסְתֵּר פָּנָיו מֵהֶם בָּעֵת הַהִיא, כַּאֲשֶׁר הֵרֵעוּ מַעַלְלֵיהֶם׃ פ

כֹּה אָמַר יְהוָה, עַל־הַנְּבִיאִים הַמַּתְעִים אֶת־עַמִּי; הַנֹּשְׁכִים בְּשִׁנֵּיהֶם וְקָרְאוּ שָׁלוֹם, וַאֲשֶׁר לֹא־יִתֵּן עַל־פִּיהֶם, וְקִדְּשׁוּ עָלָיו מִלְחָמָה׃

לָכֵן לַיְלָה לָכֶם מֵחָזוֹן, וְחָשְׁכָה לָכֶם מִקְּסֹם; וּבָאָה הַשֶּׁמֶשׁ עַל־הַנְּבִיאִים, וְקָדַר עֲלֵיהֶם הַיּוֹם׃

וּבֹשׁוּ הַחֹזִים, וְחָפְרוּ הַקֹּסְמִים, וְעָטוּ עַל־שָׂפָם כֻּלָּם; כִּי אֵין מַעֲנֵה אֱלֹהִים׃

וְאוּלָם, אָנֹכִי מָלֵאתִי כֹחַ אֶת־רוּחַ יְהוָה, וּמִשְׁפָּט וּגְבוּרָה; לְהַגִּיד לְיַעֲקֹב פִּשְׁעוֹ, וּלְיִשְׂרָאֵל חַטָּאתוֹ׃ ס

שִׁמְעוּ־נָא זֹאת, רָאשֵׁי בֵּית יַעֲקֹב, וּקְצִינֵי בֵּית יִשְׂרָאֵל; הַמֲתַעֲבִים מִשְׁפָּט, וְאֵת כָּל־הַיְשָׁרָה יְעַקֵּשׁוּ׃

בֹּנֶה צִיּוֹן בְּדָמִים; וִירוּשָׁלִַם בְּעַוְלָה׃

רָאשֶׁיהָ בְּשֹׁחַד יִשְׁפֹּטוּ, וְכֹהֲנֶיהָ בִּמְחִיר יוֹרוּ, וּנְבִיאֶיהָ בְּכֶסֶף יִקְסֹמוּ; וְעַל־יְהוָה יִשָּׁעֵנוּ לֵאמֹר, הֲלוֹא יְהוָה בְּקִרְבֵּנוּ, לֹא־תָבוֹא עָלֵינוּ רָעָה׃

לָכֵן בִּגְלַלְכֶם, צִיּוֹן שָׂדֶה תֵחָרֵשׁ; וִירוּשָׁלִַם עִיִּין תִּהְיֶה, וְהַר הַבַּיִת לְבָמוֹת יָעַר׃ פ

Таджикский

Языки

ВА ман гуфтам: бишнавед, эй сарварони Яъқуб ва доварони хонадони Исроил! Шумо, охир, вазифадор ҳастед, ки адлу инсофро бидонед.

Аммо шумо аз некӣ нафрат мекунед ва бадиро дӯст медоред; пӯсти онҳоро аз баданашон ва гӯшти онҳоро аз устухонҳошон меканед.

Ҳамон касоне ҳастед, ки гӯшти қавми Маро хӯрдаанд, ва пӯсти онҳоро аз баданашон кандаанд, ва устухонҳои онҳоро шикастаанд, ва гӯё ки ба дег меандохта бошанд, яъне мисли гӯште ки андаруни потила мепазанд, пора-пора кардаанд.

Он гоҳ сӯи Парвардигор истиғоса хоҳанд бурд, вале Ӯ онҳоро иҷобат нахоҳад кард, ва рӯи Худро дар он замон аз онҳо хоҳад пӯшонид, чунки ба аъмоли бад дода шудаанд.

Парвардигор дар бораи анбиёе ки қавми маро дар иштибоҳ меандозанд, яъне вақте ки бо дандонҳои худ чизе мехоянд, – сулҳу осоиштагиро мехонанд, вале вақте ки касе ба даҳони онҳо чизе намегузорад, – бар зидди вай ҷанг эълон мекунанд, чунин мегӯяд:

«Бинобар ин шаб барои шумо ба ҷои рӯъё, ва торикӣ барои шумо ба ҷои фолгирӣ хоҳад буд; ва офтоб бар анбиё ғуруб хоҳад кард, ва рӯз барояшон торик хоҳад шуд.

Ва пешгӯйҳо расво, ва фолгирҳо хиҷил гардида, ҳамаашон ришу мӯйлаби худро хоҳанд пӯшонид, чунки аз ҷониби Парвардигор ҷавобе нахоҳад буд».

Валекин ман ба воситаи Рӯҳи Парвардигор аз қувват ва инсоф ва мардонагӣ пур шудаам, то ки ба Яъқуб дар бораи ҷинояташ ва ба Исроил дар бораи гуноҳаш сухан ронам.

Пас инро бишнавед, эй сарварони хонадони Яъқуб ва эй доварони хонадони Исроил, ки аз инсоф нафрат доред ва ҳар чизи ростро каҷ мекунед,

Сионро бо хун ва Ерусалимро бо ноинсофӣ бино мекунед!

Сарваронаш ба бадали ришва доварӣ менамоянд, ва коҳинонаш ба бадали музд таълим медиҳанд, ва анбиёяш ба бадали нуқра фол мегиранд, ва ба Парвардигор таваккал намуда, мегӯянд: «Парвардигор, охир, андаруни мост, – мусибате бар мо нахоҳад омад!»

Бинобар ин, аз боиси шумо, Сион мисли саҳро шудгор хоҳад шуд, ва Ерусалим ба харобазор, ва кӯҳи Хона ба баландиҳои ҷангалзор мубаддал хоҳад гардид.